Ἱερουσαλήμ, 18^ην Νοεμβρίου 2023

Ὑψηλή Ἀποστολή, ἡ ὁποία ἐξεπροσωπεῖτο ὑπό διαφόρων Χριστιανικῶν ἱδρυμάτων καί σωματείων τῆς Χριστιανικῆς Κοινότητος τῆς Ἱερουσαλήμ, ἐπεσκέφθη τόν Μακαριώτατον Πατριάρχην Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλον Γ’, εἰς τήν ἕδραν τοῦ Ὀρθοδόξου Πατριαρχείου.

Σκοπός τῆς ἐπισκέψεως αὐτῶν ἦτο ἡ ἔκφρασις τῆς εὐγνωμοσύνης αὐτῶν διά τήν ἀπόφασιν, τήν ὁποίαν ἔλαβον αἱ Ἐκκλησίαι τῶν Ἁγίων Τόπων νά ἀναστείλουν ὅλους τούς μή θρησκευτικούς πανηγυρικούς ἑορτασμούς προεορτίως καί κατά τήν διάρκειαν τῶν Χριστουγέννων. Αὐτή ἡ ἀπόφασις ἔρχεται ὡς ἀπάντησις πρός τόν συνεχιζόμενον πόλεμον εἰς τήν Γάζαν καί ὡς ἔκφρασις σεβασμοῦ πρός τάς ἀπολεσθείσας ἐν τῷ πολέμῳ ζωάς καί πρός τά δεινά, τά ὁποῖα ὑπέστησαν οἱ ἄμαχοι.

Κατά τήν συνάντησιν, οἱ ἐκπρόσωποι ἐξέφρασαν τήν ἐπιθυμίαν αὐτῶν νά συνυπογράψουν τήν ἔκκλησιν, τήν ὁποίαν ἐξέδωσαν οἱ Πατριάρχαι καί οἱ Προκαθήμενοι τῶν Ἐκκλησιῶν τῆς Ἱερουσαλήμ, ὑποστηρίζοντες τήν ἄμεσον ἀνθρωπιστικήν κατάπαυσιν τοῦ πυρός εἰς τήν Γάζαν. Τά μέλη τῆς Ἀποστολῆς παρέδωσαν εἰς τόν Μακαριώτατον ὑπογεγραμμένην ἐπιστολήν πρός ὑποστήριξιν τῆς θέσεως τῶν Ἐκκλησιῶν, ὅσον ἀφορᾷ τό θέμα τοῦτο.

Ἡ ὁμάς κατεδίκασε ἐντόνως τάς τραγικάς φρικαλεότητας εἰς τήν Γάζαν, ἰδίᾳ δέ τήν δολοφονίαν  18 ψυχῶν εἰς τήν Ἐκκλησίαν τοῦ  Ἁγίου Πορφυρίου καί 500 ψυχῶν εἰς τό Νοσοκομεῖον τῆς Ἀγγλικανικῆς Ἐκκλησίας.

Ἀπαντῶν ὁ Μακαριώτατος διεβεβαίωσε τήν Ἀποστολήν ὅτι οἱ ἐφετινοί ἑορτασμοί τῶν Χριστουγέννων θά χαρακτηρίζωνται  ἀπό σεμνότητα καί προβληματισμόν, ἀπέχοντες ἀπό τάς συνήθεις ἑορταστικάς ἐκδηλώσεις ἐξ αἰτίας τῆς τρεχούσης καταστάσεως.

Ὁ Μακαριώτατος ἐτόνισε τήν σημασίαν τῆς Χριστιανικῆς παρουσίας εἰς τούς Ἁγίους Τόπους, τήν κοιτίδα τοῦ Χριστιανισμοῦ. Ἐν ἀντιθέσει μέ τάς προκλήσεις, τάς ὁποίας θέτουν ριζοσπαστικά Ἰσραηλινά στοιχεῖα, ὁ Πατριάρχης ἐπεβεβαίωσε τήν δέσμευσιν Αὐτοῦ διά τήν διατήρησιν τῆς γηγενοῦς Χριστιανικῆς παρουσίας καί ἐχαρακτήρισε τήν περιοχήν αὐτήν ὡς μίαν γῆν, ἡ ὁποία ὑπάρχει διά τόν λαόν αὐτῆς.  Προέτρεψε τούς Χριστιανούς νά ἐκδηλώσουν τήν συμμετοχήν αὐτῶν εἰς τάς θρησκευτικάς τελετάς τῶν Χριστουγέννων, παρά τό ὅτι ἐφέτος θά τελεσθοῦν μέ κατανυκτικώτερον τρόπον.

Ἀναλαμβάνων ποιμαντικήν εὐθύνην ἔναντι τοῦ λαοῦ τῆς Γάζης, ὁ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων ἐτόνισε τήν ἱερότητα κάθε ἀνθρωπίνης ζωῆς ὡς εἰκόνος τοῦ Θεοῦ. Προέτεινε τήν συγκρότησιν μιᾶς ὁμάδος ἀτόμων, τά ὁποῖα θά διατηροῦν συνεχῆ ἐπικοινωνίαν καί θά συνεργάζωνται διά τήν προώθησιν τῆς ἀμέσου ἀνθρωπιστικῆς ἐκεχειρίας εἰς τήν Γάζαν. Οἱ ἐκπρόσωποι ἐπεβεβαίωσαν τήν δέσμευσιν αὐτῶν νά συνεχίσουν, καί ἐσχεδίασαν μίαν ἀκόμη συνάντησιν μέ τήν Α.Θ.Μ., διά νά ἀσχοληθοῦν περαιτέρω μέ θέματα εἰρήνης καί ἀλληλεγγύης ἀναφορικῶς μέ τήν Γάζαν.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

Τήν Πέμπτην, 3^ην /16^ην Νοεμβρίου 2023, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου εἰς Λύδδαν ἡ ἑορτή τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου.

Κατά τήν ἑορτήν αὐτήν ἡ Ἐκκλησία ἰδίᾳ ἡ τῶν Ἱεροσολύμων ἀναμιμνήσκεται ὅτι τό λείψανον τοῦ Ἁγίου Γεωργίου μετά τό μαρτύριόν του εἰς Ρώμην, ἡ μνήμη τοῦ ὁποίου ἑορτάζεται τήν 23^ην Ἀπριλίου, συμφώνως πρός ὁδηγίαν τοῦ ἰδίου, μετεκομίσθη ὑπό τοῦ ὑπηρέτου του καί ἐνεταφιάσθη εἰς Λύδδαν, πόλιν καταγωγῆς τῆς μητρός του .

Ἐπί τοῦ τάφου τοῦ Ἁγίου Γεωργίου, ὅτε ἔλαμψεν ἡ εὐσέβεια ἐπί Μεγάλου Κωνσταντίνου, ἀνήγειρε μεγαλοπρεπῆ Βασιλικήν ἡ Ἁγία Ἑλένη, ὅτε ἦλθεν εἰς τούς Ἁγίους Τόπους καί ἐτελέσθησαν τά ἐγκαίνια αὐτῆς. Ἡ μνήμη τοῦ γεγονότος τῶν Ἐγκαινίων τούτων ἑορτάζεται ὡσαύτως τήν 3^ην μηνός Νοεμβρίου μετά τοῦ γεγονότος τῆς ἐπανακομιδῆς τοῦ λειψάνου.

Εἰς τήν Βασιλικήν αὐτήν ἑωρτάσθη ἡ μνήμη τῆς ἀνακομιδῆς τοῦ σεπτοῦ λειψάνου τοῦ Ἁγίου Γεωργίου δι’ Ἑσπερινοῦ ἀφ΄ ἑσπέρας, χοροστατοῦντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ἑλενουπόλεως κ. Ἰωακείμ καί θείας Λειτουργίας τήν πρωΐαν, τῆς ὁποίας προεξῆρξεν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ  Πατήρ  ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ἑλενουπόλεως κ. Ἰωακείμ καί τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Μαδάβων κ. Ἀριστοβούλου, τῶν Ἁγιοταφιτῶν Ἀρχιμανδριτῶν, ὧν πρῶτος ὁ Ἀρχιμανδρίτης π. Νεκτάριος, Ἱερωνύμου, Νήφωνος καί Χριστοδούλου, τοῦ π. Χάδερ Μπαράμκη, τοῦ Ἀρχιδιακόνου π. Μάρκου καί τῶν Ἱεροδιακόνων π. Εὐλογίου καί π. Δοσιθέου, ψαλλούσης τῆς χορῳδίας τῆς Κοινότητος καί μετέχοντος εὐσεβοῦς λαοῦ προσελθόντος παρά τήν ἐμπόλεμον κατάστασιν, τῇ παρουσίᾳ τῶν Πρέσβεων τῆς Σερβίας καί τῆς Ἀλβανίας εἰς Ἰσραήλ.

Εἰς τό Κοινωνικόν τῆς θείας Λειτουργίας ὁ Μακαριώτατος ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον, ὡς ἕπεται:

«Ὄρει μαρτυρίου προσεπέβης, καί στέφος ἐδέξω Ἀθλοφόρε, ἐκ χειρός τοῦ Κυρίου· τοῦτο γάρ ἐστι τό γέρας τῶν Μαρτύρων· ὅθεν σε πάντες, ἐπαξίως μεγαλύνομεν».

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Εὐλαβεῖς Χριστιανοί καί προσκυνηταί,

Σήμερον συγκαλεῖται ἡμᾶς ἡ τοῦ Ἀθλοφόρου Γεωργίου παγκόσμιος πανήγυρις.

Σήμερον ἡ χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἡ ἀναδείξασα τόν πιστόν δοῦλον καί μάρτυρα τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ Γεώργιον τόν γενναῖον, συνήγαγε πάντας ἡμᾶς ἐν τῇ ἁγιογραφικῇ πόλει Λύδδῃ, ἵνα ἑορτάσωμεν τά ἐγκαίνια τοῦ ἐπωνύμου ναοῦ αὐτοῦ, ἤτοι τήν κατάθεσιν τοῦ τιμίου αὐτοῦ σκηνώματος.

Ὁ θαυμαστός Γεώργιος, γόνος πλουσίας καί εὐγενοῦς οἰκογενείας, καταγόμενος ἐκ Καππαδοκίας, ὑπηρέτει ὡς ἀξιωματικός εἰς τάς τάξεις τοῦ Ρωμαϊκοῦ στρατοῦ, ἐπί αὐτοκράτορος Διοκλητιανοῦ (284-305). «Τοῦ οὖν ρηθέντος αὐτοκράτορος κηρύξαντος ἀπηνῆ διωγμόν κατά τῶν Χριστιανῶν, ὁ Γεώργιος Χριστιανόν ἑαυτόν ἀνεκήρυξε, τήν τῶν εἰδώλων ματαιότητα καί ἀσθένειαν διελέγχων καί μυκτηρίζων τούς πιστεύοντας εἰς αὐτά. Τό δέ μαρτύριον αὐτοῦ ὁ ἀθλοφόρος Γεώργιος ὑπέστη ἐν Ρώμῃ ἤ ἐν Διοσπόλει τῆς Παλαιστίνης, τῇ μετονομασθείσῃ Γεωργιουπόλει, τῇ σημερινῇ δηλονότι πόλει Λύδδῃ, ἔνθα τό κενοτάφιον καί ὁ ἐπ’ αὐτοῦ ἱστορικός καί μεγαλοπρεπής ναός», κατά τόν βιογράφον αὐτοῦ Πασικράτην.

Ὁ μέγας Γεώργιος, ὁ συνδέσας τήν ὁμολογίαν τῆς πίστεως αὐτοῦ εἰς Χριστόν ἐσταυρωμένον καί ἀναστάντα ἐκ νεκρῶν μετά τῆς ἁγίας Γῆς ἀνεδείχθη τοῦ μυστηρίου τῆς εὐσεβείας, τοὐτέστιν τῆς θείας Οἰκονομίας, γεωργός δίκαιος, ὡς ἀναφωνεῖ καί ὁ ὑμνῳδός αὐτοῦ: «Ἀξίως τοῦ ὀνόματος ἐπολιτεύσω στρατιῶτα Γεώργιε· τόν σταυρόν γάρ τοῦ Χριστοῦ ἐπ’ ὤμων ἀράμενος, τήν ἐκ διαβολικῆς πλάνης, χερσωθεῖσαν γῆν ἐκαλλιέργησας, καί τήν ἀκανθώδη θρησκείαν τῶν εἰδώλων ἐκριζώσας, τῆς ὀρθοδόξου πίστεως κλῆμα κατεφύτευσας· ὅθεν βλυστάνεις ἰάματα, τοῖς ἐν πάσῃ τῇ οἰκουμένῃ πιστοῖς καί Τριάδος γεωργός, δίκαιος ἀνεδείχθης…».

Ἐπειδη ἀκριβῶς τήν ἀκανθώδη θρησκείαν τῶν εἰδώλων ἐξερρίζωσε καί τό κλῆμα τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως κατεφύτευσεν ὁ ἀοίδιμος μάρτυς Γεώργιος, ἐγένετο γνωστός εἰς ὅλην τήν Οἰκουμένην λάμπων ὥσπερ ἥλιος καί ὡς ἀστήρ πολύφωτος. Ἀπόδειξις τούτου ὅτι ὁ μεγαλομάρτυς Γεώργιος θεωρεῖται ἐπισήμως προστάτης πολλῶν λαῶν καί ἐθνῶν μέχρι τῶν ἡμερῶν ἡμῶν.

Ὁ παμμακάριστος Γεώργιος διακρίνεται μεταξύ τῶν Ἁγίων Μαρτύρων τῆς Ἐκκλησίας, διότι οὗτος, ὡς ἄλλος ἀπόστολος, ἐγένετο κῆρυξ τῆς ἀληθείας τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ οὐχί μόνον διά λόγου ἀλλά καί διά τοῦ αἵματος αὐτοῦ.

Ἐμπνεόμενος ἀπό τήν προτροπήν τοῦ Κυρίου «μή φοβηθῆτε ἀπό τῶν ἀποκτενόντων τό σῶμα τήν δέ ψυχήν μή δυναμένων ἀποκτεῖναι» (Ματθ. 10,28) καί «ὅταν προσφέρωσιν ὑμᾶς…. ἐπί τάς ἀρχάς καί τάς ἐξουσίας μή μεριμνᾶτε πῶς ἤ τί ἀπολογήσησθε ἤ τί εἴπητε· τό γάρ Ἅγιον Πνεῦμα διδάξει ὑμᾶς ἐν αὐτῇ τῇ ὥρᾳ ἅ δεῖ εἰπεῖν», (Λουκ. 12, 11-12), ὁ ἔνθεος Γεώργιος ὑπέρ Χριστοῦ ἐπυροῦτο, ἐφλέγετο. Διό καί ὁ ὑμνῳδός λέγει: «ἐνίκα γάρ ὁ πόθος τήν φύσιν [τήν ἀνθρωπίνην] διά θανάτου πείθων τόν ἐραστήν [Γεώργιον] διαβῆναι πρός τόν ποθούμενον Χριστόν τόν Θεόν καί Σωτῆρα τῶν ψυχῶν ἡμῶν».

Μέ ἄλλα λόγια, ὁ Ἅγιος Γεώργιος, ἔχων θεῖον ζῆλον ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ, αὐτός ἑαυτόν προσήγαγε θυσίαν ζῶσαν, ἁγίαν, εὐάρεστον τῷ Θεῷ (Πρβλ. Ρωμ. 12,1), εἰσακούων τῆς φωνῆς τοῦ θείου Παύλου, «ἐμοί γάρ τό ζῆν Χριστός καί τό ἀποθανεῖν κέρδος», (Φιλιπ. 1,21). Ἰδού ὁ λόγος, διά τόν ὁποῖον ὁ Γεώργιος ἐγένετο μιμητής καί κοινωνός τοῦ πάθους τοῦ Χριστοῦ. «Ὁ  μένων ἐν ἐμοί κἀγώ ἐν αὐτῷ, οὗτος φέρει καρπόν πολύν, ὅτι χωρίς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν»,  (Ἰωάν. 15,5), λέγει Κύριος.

Ἀξιοσημείωτον ὅτι οἱ μάρτυρες τῆς ἀγάπης τοῦ Δικαίου, τοὐτέστιν τοῦ Χριστοῦ, οἱ  ὁποῖοι ἐμπαιγμῶν καί μαστίγων πεῖραν ἔλαβον ἔτι δέ δεσμῶν καί φυλακῆς· καί ἐλιθάσθησαν, ἐπρίσθησαν, ἐπειράσθησαν καί ἐν φόνῳ μαχαίρας ἀπέθανον, (Πρβλ. Ἑβρ. 11, 36-37)· εἰς ἕνα καί μοναδικόν σκοπόν ἀπέβλεπον, εἰς τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, τήν δόξαν καί τήν δικαιοσύνην Αὐτοῦ. Φωτισθέντες οὗτοι ὑπό τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἐθεώρουν τόν Χριστόν, κατά τήν ὑπόσχεσιν Αὐτοῦ εἰπόντος: «οὐκ ἀφήσω ὑμᾶς ὀρφανούς· ἔρχομαι πρός ὑμᾶς… ὁ κόσμος με οὐκέτι θεωρεῖ, ὑμεῖς δέ θεωρεῖτέ με, ὅτι ἐγώ ζῶ καί ὑμεῖς ζήσεσθε», (Ἰωάν. 14, 18-19).

Οἱ Κυριακοί οὗτοι λόγοι, «ὑμεῖς δέ θεωρεῖτέ με ὅτι ἐγώ ζῶ καί ἡμεῖς ζήσεσθε» (Ἰωάν. 14,19), ἀπευθύνονται καί εἰς ἡμᾶς, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, τόσον διά τῶν ἁγίων μαρτύρων Αὐτοῦ καί δή τοῦ μεγαλομάρτυρος Αὐτοῦ Γεωργίου, ὅσον καί διά τῆς ἁγίας ἡμῶν Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία εἶναι τό σῶμα τοῦ σταυρωθέντος καί ἀναστάντος ἡμῶν Χριστοῦ.

Λέγομεν δέ τοῦτο, διότι κατά τάς λατρευτικάς ἡμῶν συνάξεις καί ἰδιαιτέρως κατά τήν σύναξιν τοῦ μυστηρίου τῆς θείας Εὐχαριστίας, ἔχομεν μεθ’ ἡμῶν καί ἐν μέσῳ ἡμῶν παρόντα καί ζῶντα τόν Χριστόν, τόν «Ἥλιον τῆς Δικαιοσύνης» καί τόν Θεόν τῆς εἰρήνης καί τῆς ἀγάπης. Προσέτι δέ ἔχομεν τήν ζῶσαν μαρτυρίαν τῆς καταθέσεως τῶν ἱερῶν λειψάνων τοῦ ἁγίου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου εἰς τό ἐνταῦθα  εὑρισκόμενον σεπτόν αὐτοῦ κενοτάφιον. «Ὁ Θεός ἐπείρασεν αὐτόν [τόν Γεώργιον] καί εὗρεν αὐτόν ἀξίον ἑαυτοῦ·  ὡς χρυσόν ἐν χωνευτηρίῳ ἐδοκίμασεν αὐτόν καί ὡς ὁλοκάρπωμα θυσίας προσεδέξατο αὐτόν», (Σοφ. Σολ. 3, 5-6).

Σήμερον ὡς φῶς ἱλαρόν ἁγίας δόξης καταυγάζει τό ἑόρτιον τοῦτο γεγονός τῆς μνήμης τῶν ἐγκαινίων τοῦ ἱεροῦ τούτου Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Γεωργίου, τῆς καταθέσεως δηλονότι τῶν ἱερῶν αὐτοῦ λειψάνων ἐν μέσῳ συγχύσεως καί πολεμικῶν συρράξεων, ὑπό τῶν ὁποίων δοκιμάζεται ἡ  Ἁγία Γῆ.

Δεηθῶμεν καί ἡμεῖς, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, τοῦ Πατρός τῶν Φώτων, ἵνα ταῖς πρεσβείαις τῆς Ὑπερευλογημένης Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας σύν ταῖς ἱκεσίαις τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου, τό φῶς τῆς ἀπείρου φιλανθρωπίας Αὐτοῦ τοῦ Θεοῦ καταυγάσῃ τάς διανοίας τῶν κρατούντων καί κατευθύνῃ τά διαβήματα αὐτῶν εἰς τήν ὁδόν τῆς εἰρήνης καί τῆς συνδιαλλαγῆς. Ἀμήν. Ἔτη πολλά καί εἰρηνικά».

Ἐπηκολούθησε δεξίωσις καί γεῦμα.

Ἡ ἑορτή αὐτή ἑωρτάσθη ἐπίσης ἐν τῇ Παλαιᾷ Πόλει τῶν Ἱεροσολύμων εἰς τήν Ἱεράν Μονήν τοῦ Ἁγίου Γεωργίου Ἑβραϊκῆς διά θείας Λειτουργίας τήν πρωΐαν τῇ ἐπιμελείᾳ καί τῇ προετοιμασίᾳ τῆς μοναχῆς Κυριακῆς, ἀντικαθιστώσης τήν ἀνακαινίσασαν τόν Ἱερόν Ναόν καθηγουμένην μοναχήν Μαριάνναν, ἀποκλεισθεῖσαν εἰς Κύπρον, λόγῳ τῆς συνεχιζομένης ἐμπολέμου καταστάσεως. Ἑωρτάσθη ὡσαύτως καί εἰς τήν Ἱεράν Μονήν Ἁγίου Γεωργίου τοῦ Νοσοκομείου δι’ Ἑσπερινοῦ ἀφ’ ἑσπέρας καί θείας Λειτουργίας τήν πρωΐαν, προεξάρχοντος τοῦ Δραγουμάνου Ἀρχιμανδρίτου π. Ματθαίου, ψάλλοντος εἰς τόν Ἑσπερινόν τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου  Λύδδης κ. Δημητρίου, καί τοῦ Ἱεροδιακόνου π. Συμεών, τῇ ἐπιμελείᾳ καί φροντίδι τῆς συντηρησάσης τάς εἰκόνας τῆς Μονῆς καθηγουμένης μοναχῆς Πανσέμνης.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

Τήν Τρίτην, 1^ην/14^ην Νοεμβρίου 2023, ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος Γ’ ὑπεδέχθη εἰς τό γραφεῖον Αὐτοῦ τόν Ἐξoχώτατον Γενικόν Πρόξενον τῆς Ἰταλίας εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Domenico Bellato. Ἡ συνάντησις αὐτή συμπίπτει μέ τήν ἔναρξιν τῆς θητείας τοῦ κ. Bellato, τῇ 8ῃ Ὀκτωβρίου 2023.

Κατά τήν διάρκειαν τῆς συναντήσεως αὐτῆς, ὁ Γενικός Πρόξενος μετέφερε τήν ἄποψιν τῆς Κυβερνήσεως αὐτοῦ διά τόν συνεχιζόμενον πόλεμον εἰς τήν Γάζαν καί ἐτόνισε τήν σημασίαν τῆς βεβαίας καί ἀσφαλοῦς ἀναχωρήσεως τῶν Ἰταλῶν πολιτῶν, οἱ ὁποῖοι διαμένουν εἰς τάς πληγείσας περιοχάς.

Ὁ Γενικός Πρόξενος ἀνεζήτησε τήν εἰκόνα, τήν ὁποίαν ἔχει σχηματίσει τό Πατριαρχεῖον διά τήν πολιτικήν κατάστασιν, γεγονός τό ὁποῖον ἔδωσεν ὤθησιν εἰς τόν Μακαριώτατον νά ἐξηγήσῃ εἰς αὐτόν τόν σημαίνοντα ρόλον τῶν θρησκευτικῶν Ἀρχηγῶν διά τήν ἀποκλιμάκωσιν τῶν ἐντάσεων. Ὁ Μακαριώτατος ἐτόνισε τήν ἀνάγκην ὁραματισμοῦ ἑνός μέλλοντος πέραν τῆς συγκρούσεως διά τῆς προωθήσεως τῆς εἰρήνης δι΄ ὅλους τούς κατοίκους τῶν Ἁγίων Τόπων.

Ὁ Πατριάρχης Θεόφιλος ἐξέφρασεν ἐπίσης τήν ἀνησυχίαν Αὐτοῦ δι΄ ὅλους τούς κατοίκους τῆς Γάζης, οἱ ὁποῖοι καθίστανται θύματα ἀφορήτων συνθηκῶν διαβιώσεως. Ὁ Μακαριώτατος ἀπηύθυνεν  ἔκκλησιν δι’ ἄμεσον ἀνθρωπιστικήν βοήθειαν διά τῆς παύσεως ὅλων τῶν ἐχθροπραξιῶν.

Ὁ Μακαριώτατος ὑπεστήριξε τήν σημασίαν τῆς διατηρήσεως τοῦ πολυπολιτισμικοῦ, πολυεθνικοῦ καί πολυθρησκευτικού χαρακτῆρος τῆς Ἱερουσαλήμ καί τῆς ἱστορικῆς σοβαρότητος τοιούτων συμφωνιῶν, ὡς τῆς συμφωνίας τοῦ χαλίφου Omar Bin Al-Khattab μετά τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων Σωφρονίου.

Ὁ Μακαριώτατος ἐτόνισε τήν σημασίαν τῆς κηδεμονίας τῶν Χασιμιτικοῦ βασιλείου τῆς Ἰορδανίας διά Μουσουλμανικούς καί Χριστιανικούς Ἱερούς Τόπους καί  τήν  διατήρησιν  τοῦ  Status Quo, ἐν ᾧ ταυτοχρόνως ἐξέφρασεν ἀνησυχίας σχετικάς μέ τήν  Xριστιανικήν  παρουσίαν  και  τάς ἀπειλάς, τάς προκαλουμένας ὑπό ριζοσπαστικῶν Ἰσραηλινῶν ὁμάδων εἰς διαφόρους τοποθεσίας, συμπεριλαμβανομένου τοῦ λόφου τῆς Ἁγίας Σιών και τοῦ Ὄρους τῶν Ἐλαιῶν. Ὁ Μακαριώτατος ὑπεγράμμισε τάς συλλογικάς προσπαθείας τῶν Ἐκκλησιῶν διά τήν ὑποστήριξιν τῶν Βιβλικῶν ἀξιῶν τῆς ἀγάπης, τῆς συνυπάρξεως καί τῆς εἰρήνης.

Ἡ συνάντησις ἐπεσφραγίσθη δι’ ἀμοιβαίων ἐκφράσεων εὐγνωμοσύνης καί ἀνταλλαγῆς δώρων καί μέ τήν διαβεβαίωσιν τῆς δεσμεύσεως τοῦ Γενικοῦ Προξένου νά καλλιεργήσῃ εὐδοκίμους θετικάς σχέσεις διά τήν εὐημερίαν τῶν Χριστιανῶν καί πάντων τῶν κατοίκων τῶν Ἁγίων Τόπων

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

Ἱερουσαλήμ, 6ην Νοεμβρίου 2023

Ἡ Ἐξοχωτάτη Ἀντιπρόσωπος τῆς Οὑγγαρίας εἰς τήν Ραμάλλαν, κ. Rita Herenescar, συνοδευομένη ὑπό τῆς ἀναπληρωτρίας αὐτῆς, ἐπραγματοποίησε σήμερον ἐπίσκεψιν εἰς το Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων, γενομένη δεκτή ὑπό τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλον Γ’. Εἰς τήν συνάντησιν ταύτην ὑπεγραμμίσθη ἡ σημασία τῆς συνεργασίας διά τήν ἐνίσχυσιν τῶν ἀνθρωπιστικῶν προσπαθειῶν εἰς τήν Γάζαν.

Ὡς νέος ἀντιπρόσωπος τῆς Οὑγγαρίας εἰς τήν Ραμάλλαν, ἡ ἐξοχωτάτη κ. Herenescar ἐξέφρασε τήν χαράν αὐτῆς διά τήν συνάντησιν καί ἀπηύθυνε πρόσκλησιν εἰς τόν Μακαριώτατον, διά νά ἐπισκεφθῇ τήν Οὑγγαρίαν.

Κατά τήν διάρκειαν τῆς συναντήσεως ἡ ἐξοχωτάτη κ. Herenescar ἐξέφρασε τήν συμπαράστασιν αὐτῆς διά τά ἀθῷα θύματα τοῦ πολέμου εἰς τήν Γάζαν καί τά ἄτυχα θύματα εἰς τήν Μονήν τοῦ Ἁγίου Πορφυρίου, εἰς τό Ὀρθόδοξον Πολιτιστικόν Κέντρον καί εἰς τό νοσοκομεῖον τῆς Ἀγγλικανικῆς Ἐκκλησίας. Ὁ Μακαριώτατος ἐτόνισεν ὅτι πολλαί Ἐκκλησίαι ἀπηύθυναν ἔκκλησιν διά τήν λῆξιν τοῦ πολέμου καί προσηυχήθησαν διά εἰρήνην καί φωτισμόν τῶν Κυβερνητικῶν Ἀρχῶν. Προσέθεσεν ἐπίσης ὅτι ἐτελέσθη ἰδιαίτερον μνημόσυνον εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως διά τά θύματα τοῦ πολέμου .

Θέλων νά τονίσῃ τήν συνύπαρξιν ἀνθρώπων μέ διαφορετικάς πίστεις, ὁ Μακαριώτατος ἀνεφέρθη εἰς τό παράδειγμα τῆς πόλεως Μπουρκίν, ὅπου Χριστιανοί καί Μουσουλμάνοι συνυπάρχουν πέριξ τοῦ προσκυνήματος τῆς θεραπείας τῶν δέκα λεπρῶν. Ὡσαύτως ὑπεγράμμισε τόν ρόλον τῆς Ἱερουσαλήμ ὡς πολυθρησκευτικῆς, πολυεθνικῆς καί πολυπολιτισμικῆς πόλεως.

Τό πνεῦμα αὐτό τῆς συνυπάρξεως προῆλθεν ἐκ τῆς συμφωνίας τοῦ Χαλίφου Omar bin Khattab μετά τοῦ Πατριάρχου Σωφρονίου, τό ὁποῖον ἐπεκτείνεται καί εἰς τήν Γάζαν καί εἰς ἄλλα μέρη τῆς Παλαιστινιακῆς ἐπικρατείας.
Ὁ Μακαριώτατος ἐπεβεβαίωσεν ὅτι αἱ Ἐκκλησίαι τῶν Ἁγίων Τόπων εἶναι ἡνωμέναι εἰς τήν δέσμευσίν των ἐπάνω εἰς τάς ἀξίας τῶν Ἱερῶν Γραφῶν, εἰς τήν ἀντίθεσιν αὐτῶν πρός τόν ἀντισημιτισμόν καί τήν ἰσλαμοφοβίαν καί ἐργάζονται ἀόκνως διά τήν προώθησιν τῆς εἰρήνης καί τῆς συνυπάρξεως. Ἐξέφρασεν ἐπίσης τήν εὐγνωμοσύνην Αὐτοῦ διά τήν ὑποστήριξιν, τήν ὁποίαν ἐπέδειξεν ἡ Οὑγγαρία εἰς τήν ἀνακαίνισιν τοῦ Ἱεροῦ Κουβουκλίου τοῦ Παναγίου Τάφου πρό τινων ἐτῶν.

Ὁ Μακαριώτατος ἐπεσήμανε ἐπίσης τάς σοβαράς οἰκονομικάς προκλήσεις, τάς ὁποίας ἀντιμετωπίζει ἡ περιοχή. Ἡ ἀπουσία προσκυνητῶν καί ἐπισκεπτῶν εἰς τάς ὁδούς τῆς Ἱερουσαλήμ καί ἡ διακοπή τῆς ἐπικοινωνίας μεταξύ τῆς Ἱερουσαλήμ καί τῶν πόλεων τῆς Παλαιστινιακῆς Αὐτονομίας ἔχουν ἐπιδεινώσει τήν οἰκονομίαν συνεπείᾳ τοῦ πολέμου εἰς τήν Γάζαν.

Ὁ Μακαριώτατος ἐζήτησεν ἀπό τήν ἐξοχωτάτην κ. Herenescar νά μεταφέρῃ τάς εὐχαριστίας Αὐτοῦ εἰς τόν Πρόεδρον τῆς Οὑγγαρίας, τόν ὁποῖον εἶχε συναντήσει κατά τήν τελευταίαν Αὐτοῦ ἐπίσκεψιν. Κατά τή διάρκειαν τῆς ἐπισκέψεως ἐκείνης εἶχε θαυμάσει τήν Ἐκκλησίαν τοῦ Ἁγίου Στεφάνου καί ἀνεγνώρισε τήν βυζαντινήν ἀρχιτεκτονικήν ἐπιρροήν εἰς τά Οὑγγρικά κτίρια. Ἐξέφρασε τό ἐνδιαφέρον Αὐτοῦ διά τήν πρόσκλησιν νά ἐπισκεφθῇ καί παλιν τήν χώραν τῆς Οὑγγαρίας ἐν εὐθέτῳ χρόνῳ καί ἐξέφρασε τάς εὐχαριστίας Αὐτοῦ διά τάς ὑποτροφίας, τάς ὁποίας προσφέρει ἡ Οὑγγαρία εἰς τούς φοιτητάς τῆς Ἐκκλησίας.

Ὁ Μακαριώτατος ἐτόνισε τήν Χριστιανικήν δέσμευσιν Αὐτοῦ νά τηρῇ τάς Ἐκκλησίας ἀνοικτάς ὡς καταφύγια δι΄ ὅλους τούς κατοίκους τῆς Γάζης μέ τήν διαβεβαίωσιν ὅτι ἡ Χριστιανική πίστις εἰς τόν Σταυρόν καί τήν Ἀνάστασιν τοῦ Χριστοῦ παραμένει ἀκλόνητος ἔστω καί ὑπό τήν σκιάν τῶν ἐχθροπραξιῶν καί τῶν οἰκονομικῶν δυσπραγιῶν.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

Τήν Κυριακήν, 23^ην Ὀκτωβρίου/ 5^ην Νοεμβρίου 2023, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου ἡ ἑορτή τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου ἀποστόλου καί ἱερομάρτυρος Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου, πρώτου Ἱεράρχου τῶν Ἱεροσολύμων

Κατά τήν ἑορτήν αὐτήν ἡ Ἐκκλησία ὅλη,  ἰδιαίτατα ἡ τῶν Ἱεροσολύμων, ἀναμιμνῄσκεται ὅτι ὁ Ἅγιος Ἰάκωβος ἦτο υἱός Ἰωσήφ τοῦ μνήστορος τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου ἐκ γυναικός, ἥν εἶχε πρίν μνηστευθῇ τήν ἀειπάρθενον, ἑπομένως ἐλέγετο καί αὐτῆς υἱός ἄρα καί ἀδελφός τοῦ Κυρίου.  Διά τήν κατά τόν νόμον συγγένειαν ταύτην,  ὁ Ἅγιος Ἰάκωβος ὠνομάσθη Ἀδελφόθεος. Τοῦτο μαρτυρεῖ καί ὁ Ἀπόστολος Παῦλος λέγων: «ἕτερον δέ τῶν ἀποστόλων οὐκ εἶδον εἰ μή Ἰάκωβον τόν ἀδελφόν τοῦ Κυρίου», (Γαλ. 1,19). Ἦτο δίκαιος, τύπος ἀρετῆς καί ἁγιότητος, ὀνομαζόμενος καί «ὠβλίας», ἤτοι δίκαιος καί προστασία τοῦ λαοῦ.

Τόν Ἅγιον Ἰάκωβον ἐγκατέστησεν Αὑτός ὁ Κύριος ὡς πρῶτον Ἱεράρχην τῆς Ἐκκλησίας Ἱεροσολύμων, ὡς ψάλλει τό Ἀπολυτίκιον αὐτοῦ «Ὁ τοῦ Πατρός μονογενής Θεός Λόγος, ἐπιδημήσας πρός ἡμᾶς ἐπ’ ἐσχάτων, τῶν ἡμερῶν Ἰάκωβε θεσπέσιε, πρῶτόν σε ἀνέδειξε τῶν Ἱεροσολύμων, Ποιμένα καί Διδάσκαλον, καί πιστόν οἰκονόμον, τῶν μυστηρίων  τῶν πνευματικῶν…».

Διά τῆς δοθείσης αὐτῷ ἐξουσίας ταύτης ἐποίμανε τήν Ἐκκλησίαν τῶν Ἱεροσολύμων θεαρέστως, ἔγραψε τήν ἐν τῇ Καινῇ Διαθήκῃ Καθολικήν ἐπιστολήν αὐτοῦ, ἦτο δέ πρᾷος, γαλήνιος, προσηνής καί ἀγαπητός  εἰς πάντα τόν λαόν τῶν Ἱεροσολύμων. Διηύθυνε τήν πρώτην Ἀποστολικήν Σύνοδον τῶν Ἱεροσολύμων τό 49μ.Χ., ἡ ὁποία ἤνοιξε τάς πύλας τῆς Ἐκκλησίας εἰς τά ἔθνη καί ὡμολόγησε τόν Κύριον ὡς Υἱόν τοῦ Θεοῦ καί διά τοῦτο ἐκρημνίσθη ὑπό τῶν ἀρχόντων τῶν Ἰουδαίων ἀπό τοῦ πτερυγίου τοῦ Ναοῦ περί τό 60 μ.Χ. εἰς μεγάλην ἡλικίαν.

Πρός τιμήν αὐτοῦ εἰς τόν ἐπ΄ ὀνόματι αὐτοῦ Καθεδρικόν Ναόν, συνδέοντα τήν Ἁγιοταφιτικήν Ἀδελφότητα καί τόν Ναόν τῆς Ἀναστάσεως, ἐτελέσθη Ἑσπερινός ἀφ’ ἑσπέρας, χοροστατοῦντος τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου καί θεία Λειτουργία τήν πρωΐαν, προεξάρχοντος πάλιν τοῦ Μακαριωτάτου, συλλειτουργούντων τῶν Σεβασμιωτάτων Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ησυχίου καί τῶν Ἀρχιεπισκόπων  Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου καί Πέλλης κ. Φιλουμένου, Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων, ὧν πρῶτος ὁ Γέρων Καμαράσης Ἀρχιμανδρίτης π. Νεκτάριος, τῶν Ἱερέων ἐφημερίων τοῦ Ναοῦ π. Φάραχ Μπαντούρ καί π. Χάδερ Μπαράμκη, ψάλλοντος τοῦ   Ἱεροδιακόνου π. Συμεών μετά τῶν μαθητῶν τῆς Πατριαρχικῆς Σχολῆς Σιών δεξιά ἑλληνιστί  καί τῆς χορῳδίας τοῦ Ναοῦ ἀραβιστί ἀριστερά ὑπό τόν κ. Ριμόν Κάμαρ, μετέχοντος δέ εὐλαβοῦς ἐκκλησιάσματος τῆς Ὀρθοδόξου Κοινότητος τῶν Ἱεροσολύμων, ἐκ μοναχῶν, μοναζουσῶν καί ὀλίγων παραμεινάντων ὡς ἐκ τοῦ πολέμου προσκυνητῶν, παρουσίᾳ τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Δημητρίου Ἀγγελοσοπούλου καί μελῶν τοῦ Ἑλληνικοῦ Γενικοῦ Προξενείου εἰς Ἱεροσόλυμα.

Εἰς τό Κοινωνικόν τῆς θείας Λειτουργίας ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ὁ Μακαριώτατος ὡς ἕπεται:

«Καρπός δέ τῆς δικαιοσύνης ἐν εἰρήνῃ σπείρεται τοῖς ποιοῦσιν εἰρήνην,  (Ἰακ. 3,18). [Ὁ πνευματικός δέ καρπός τῆς δικαιοσύνης καί Ἁγιότητος σπείρεται εἰρηνικῶς καί χωρίς φιλονεικίας ἀπο ἐκείνους, πού ἀσκοῦν καί μεταδίδουν  εἰρήνην καί οἱ ὁποῖοι εἶναι πράγματι σοφοί καί εἰρηνοποιοί διδάσκαλοι], διδάσκει ὁ ἅγιος Ἰάκωβος ὁ Ἀδελφόθεος.

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Εὐλαβεῖς Χριστιανοί καί προσκυνηταί,

Ἡ χάρις τοῦ δικαίου Ἀποστόλου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου συνήγαγε πάντας ἡμᾶς σήμερον ἐν τῷ ἐπωνύμῳ Ἱερῷ Ναῷ αὐτοῦ, τῷ παρακειμένῳ τῷ Παναγίῳ καί Ζωοδόχῳ Τάφῳ τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ, ἵνα τιμήσωμεν τήν ἱεράν αὐτοῦ μνήμην.

Ὁ Ἅγιος Ἰάκωβος  ἀπέκτησεν ἐξέχουσαν θέσιν ἐν τῇ ἁγίᾳ τοῦ Θεοῦ Ἐκκλησίᾳ καί δή τῶν Ἱεροσολύμων, ἕνεκεν δέ τῆς διακρινούσης αὐτόν μεγάλης εὐσεβείας ἐδόθη εἰς αὐτόν  ὁ τίτλος τοῦ «Δικαίου».

Ὄντως ὁ ἅγιος Ἰάκωβος ἀνεδείχθη «στῦλος τῆς πίστεως» καί ἔρεισμα τῆς Ἐκκλησίας»· καί τοῦτο, διότι ἡ Καθολική αὐτοῦ ἐπιστολή ἐμφανίζει αὐτόν ὡς «διδάσκαλον μεγάλου προσωπικοῦ κύρους μεταξύ τῶν ἀναγνωστῶν αὐτῆς». Ἐξ  ἄλλου ἡ συμμετοχή του εἰς τήν Ἀποστολικήν Σύνοδον τῶν Ἱεροσολύμων καί ἡ διδασκαλία αὐτοῦ ἀφορᾷ εἰς τόν εὐαγγελισμόν τῶν ἐθνικῶν, τοὐτέστιν τῶν εἰδωλολατρῶν, ἐπιβεβαιοῖ τό κῦρος τοῦ Ἰακώβου.

Ὁ ἱερός Χρυσόστομος ἑρμηνεύων τό γεγονός ὅτι ὁ Ἀδελφόθεος ὡμίλησεν ἐν τῇ Συνόδῳ «μετά τό σιγῆσαι αὐτούς Βαρνάβα καί Παύλου», (Πράξ. 15,12) λέγει: «Ἐπίσκοπος ᾖν τῆς ἐν Ἱεροσολύμοις Ἐκκλησίας οὗτος [ὁ Ἰάκωβος], διό καί ὕστερος λέγει· καί τό «ἐπί στόματος δύο ἤ τριῶν μαρτύρων σταθήσεται πᾶν ρῆμα», (Πρβλ. Ματθ. 18,16), ἐνταῦθα πληροῦται. Ὁ δέ ὑμνῳδός τῆς Ἐκκλησίας, ἐξαίρων τόν κηρυγματικόν λόγον τοῦ ἁγίου Ἰακώβου λέγει: «Πάντα περιήχησε, τῆς οἰκουμένης τά πέρατα, τῶν ῥημάτων ὁ φθόγγος σου, δι’ ὧν φωτιζόμεθα, ἀρετῆς ἐνθέου, πρός πᾶσαν ἰδέαν, καί ὁδηγούμεθα πιστῶς, πρός τῆς Τριάδος θείαν ἐπίγνωσιν· διό ἐκδυσωποῦμέν σε, ὡς Ἱεράρχης ἱκέτευε, Ἰησοῦν τόν φιλάνθρωπον, τοῦ σωθῆναι τάς ψυχάς ἡμῶν».

Ὁ Ἀδελφόθεος Ἰάκωβος μετά παρρησίας ἐκήρυξε τόν Κύριον Ἰησοῦν Θεόν Λόγον καί Δημιουργόν τοῦ παντός ἀφ’ ἑνός καί ὅτι ὁ Θεός Πατήρ εἶναι ὑψίστη καί μοναδική πηγή κάθε φωτισμοῦ, φυσικοῦ ἤ ἠθικοῦ ἀφ’ ἑτέρου καί λέγει «ἡ σοφία τῶν ἀνθρώπων οὐκ ἐστιν ἄνωθεν κατερχομένη ἀλλ’ ἐπίγειος, ψυχική, δαιμονιώδης·… ἡ δέ ἄνωθεν σοφία πρῶτον μέν ἁγνή ἐστιν, ἔπειτα εἰρηνική, ἐπιεικής, εὐπειθής, μεστή ἐλέους καί καρπῶν ἀγαθῶν, ἀδιάκριτος καί ἀνυπόκριτος καρπός δέ τῆς δικαιοσύνης ἐν εἰρήνῃ σπείρεται τοῖς ποιοῦσιν εἰρήνην», (Ἰακ. 3, 17-18).

Μέ ἄλλα λόγια οἱ καρποί τῆς σοφίας τοῦ Θεοῦ παράγονται διά τῆς δυνάμεως καί χάριτος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Μεταξύ δέ τῶν ἀγαθῶν τούτων καρπῶν διακρίνεται ὁ καρπός τῆς δικαιοσύνης. Ὁ καρπός δέ οὗτος δέν εἶναι ἄλλος ἀπό τήν εἰρήνην τοῦ Χριστοῦ, τοῦ εἰπόντος «ἄνευ ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν», (Ἰωάν. 15,5).

Διό καί ὁ θεῖος Παῦλος παραγγέλλει λέγων: «ἔστε πεπληρωμένοι καρπῶν δικαιοσύνης τῶν διά Ἰησοῦ Χριστοῦ εἰς δόξαν καί ἔπαινον Θεοῦ», (Φιλιπ. 1,11). Ὁ δέ μεγαλοφωνώτατος Ἡσαΐας λέγει: «καί ἔσται τά ἔργα τῆς δικαιοσύνης εἰρήνη, καί κρατήσει ἡ δικαιοσύνη ἀνάπαυσιν, καί πεποιθότες ἕως τοῦ αἰῶνος», (Ἡσ. 32,17).

[Καί ἀναλυτικώτερον: ἀποτέλεσμα τῆς δικαιοσύνης θα εἶναι ἡ εἰρήνη. Ἡ δικαιοσύνη θά φέρῃ τήν ἀνάπαυσιν καί τήν ἡσυχίαν καί οἱ ἄνθρωποι μετά πεποιθήσεως θά βαδίζουν διά παντός].

Ἡ μεταξύ τῶν ἀνθρώπων δικαιοσύνη καί εἰρήνη εἶναι κατ’ οὐσίαν καρπός τῆς Χάριτος τοῦ Θεοῦ καί τῆς πίστεως εἰς τόν Χριστόν κατά τήν μαρτυρίαν τοῦ  ὑμνῳδοῦ λέγοντος: «Ἀλήθεια ἐκ τῆς γῆς ἀνέτειλε καί δικαιοσύνη ἐκ τοῦ οὐρανοῦ διέκυψε», (Ψαλμ. 84,12).  Διά τοῦτο ὁ Ἅγιος Ἰάκωβος, ὁ ὁποῖος ἐγένετο αὐτόπτης καί αὐτήκοος, δηλαδή φυσικός μάρτυς τοῦ μυστηρίου τῆς εὐσεβείας, τοῦ μυστηρίου τῆς θείας ἐν Χριστῷ Οἰκονομίας, ἀφ’ ἑνός μέν ἀναφέρεται εἰς τόν Χριστόν, ὁ Ὁποῖος ἐβάδισε τήν ὁδόν τῆς δικαιοσύνης καί ἤνοιξε καί εἰς ἡμᾶς ὁδούς δικαίας, ἀφ’ ἑτέρου δέ διερωτᾶται ἀπό ποῦ προέρχονται μεταξύ τῶν ἀνθρώπων οἱ πόλεμοι καί αἱ μάχαι: «Πόθεν πόλεμοι καί μάχαι ἐν ὑμῖν;  Οὐκ ἐντεῦθεν ἐκ τῶν ἡδονῶν ὑμῶν, τῶν στρατευομένων ἐν τοῖς μέλεσιν ὑμῶν;…. μοιχοί καί μοιχαλίδες! οὐκ οἴδατε ὅτι ἡ φιλία τοῦ κόσμου ἔχθρα τοῦ Θεοῦ ἐστιν; ὃς ἂν οὖν βουληθῇ φίλος εἶναι τοῦ κόσμου, ἐχθρός τοῦ Θεοῦ καθίσταται».

Ἑρμηνεύων τούς λόγους τούτους ὁ Οἰκουμένιος λέγει: «Ἤ οὐκ οἴδατε ὅτι ἡ τοῦ κόσμου φιλία ἀλλοτριοῖ τῆς θείας φιλίας, ἤ ἐχθρούς ἀποφαίνει Θεοῦ; Κόσμον ἐνταῦθα [ὁ Ἀδελφόθεος] πᾶσαν τήν ὑλικήν ζωήν ἀποκαλῶν, ὡς μητέρα τῆς φθορᾶς. Ἧς ὁ μετασχεῖν σπεύδων, ἐχθρός γίνεται τοῦ Θεοῦ».

Ὄντως, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, «ἡ τοῦ κόσμου φιλία ἀλλοτριοῖ ( = ἀποστερεῖ) τῆς θείας φιλίας. Καί τοῦτο, διότι κατά τόν Δίκαιον Ἰάκωβον, ὁ Θεός εἶναι ὅλος φῶς καί ἐξ ἰδίας Αὐτοῦ ἀγαθῆς θελήσεως μᾶς ἐγέννησε πνευματικῶς διά τοῦ εὐαγγελίου, πού εἶναι λόγος τῆς ἀληθείας, διά νά εἴμεθα ἀπό τά πρῶτα καί τιμιώτατα τρόπον τινά δημιουργήματά Του, ἐκλεκτά καί ἀφιερωμένα εἰς τόν Θεόν. «Βουληθείς ἀπεκύησεν ἡμᾶς λόγῳ ἀληθείας  εἰς τό εἶναι ἡμᾶς ἀπαρχήν τινα τῶν αὐτοῦ κτισμάτων», (Ἰακ. 1,18).

Τόν λόγον τοῦτον τῆς ἀληθείας, δηλονότι τοῦ θείου φωτός τῆς δικαιοσύνης τῆς εἰρήνης, παρακαλέσωμεν καί ἡμεῖς οἱ τιμῶντες ἑορτίως τόν ἅγιον Ἰάκωβον τόν Ἀδελφόθεον καί πρῶτον Ἱεράρχην τῶν Ἱεροσολύμων, ἵνα ταῖς ἱκεσίαις αὐτοῦ καί ταῖς πρεσβείαις τῆς ὑπερευλογημένης Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας πρός Κύριον τόν Θεόν ἡμῶν, ἐμφυτεύσῃ εἰς τάς καρδίας πάντων ἡμῶν, ἰδιαιτέρως δέ εἰς τάς καρδίας καί διανοίας τῶν κρατούντων τοῦ κόσμου καί τῆς δοκιμαζομένης περιοχῆς ἡμῶν. Ἀμήν. Ἔτη πολλά καί εὐλογημένα καί εἰρηνικά».

Μετά τό πέρας τῆς θείας Λειτουργίας ἠκολούθησεν ἄνοδος εἰς τά Πατριαρχεῖα διά τῶν ἱστορικῶν βαθμίδων τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου μετά τῆς Ἱερᾶς εἰκόνος τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου, τοῦ Μακαριωτάτου καί τῆς Συνοδείας ἐνδεδυμένων, διερχομένων διά τῆς Πύλης τοῦ Πατριαρχείου, ὅπου καί ἔλαβον τό ἑόρτιον ἀρτίδιον εὐλογίας ὑπό τῆς ὑπευθύνου τοῦ ἀρτοποιείου μοναχῆς Σεραφείμας.

Εἰς τήν αἴθουσαν τοῦ Πατραρχείου ἀνεπέμφθη δέησις, ἐψάλη ὁ Πολυχρονισμός τοῦ Μακαριωτάτου καί ἠκολούθησε δεξίωσις καί κέρασμα τῶν κολλύβων τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου, μετά δέ ταῦτα προσεφώνησε καί πάλιν ὁ Μακαριώτατος ὡς ἕπεται:

«Δεῦτε τόν πρωτόθρονον πάντες τῆς Ἐκκλησίας τόν φωστῆρα, Ἱερόν Ἰάκωβον ὕμνοις, ὡς Ἱεράρχην καί θεῖον κήρυκα, τόν φερωνύμως Δίκαιον ὀνομασθέντα μεγαλύνωμεν», ἀναφωνεῖ ὁ ὑμνῳδός αὐτοῦ.

Ἐκλαμπρότατε Γενικέ Πρόξενε τῆς Ἑλλάδος κ. Δημήτριε Ἀγγελοσόπουλε,

Σεβαστοί Ἅγιοι Πατέρες καί Ἀδελφοί,

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Ἡ ἁγία τῶν Ἱεροσολύμων Ἐκκλησία τιμᾷ καί γεραίρει σήμερον τήν πάνσεπτον μνήμην τοῦ  ἁγίου Ἱερομάρτυρος καί Ἀποστόλου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου καί Δικαίου ἐπικληθέντος.

Οὗτος ὁ ἅγιος Ἰάκωβος, ὁ ὁποῖος καλεῖ ἑαυτόν «Θεοῦ καί Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ δοῦλον» (Ἰακ. 1,1) ἐν τῇ ἐπιστολῇ αὐτοῦ, κατεστάθη ἐπίσκοπος Ἱεροσολύμων καί ἐκλήθη εἰς τό Ἀποστολικόν ἀξίωμα ὑπ’ αὐτοῦ τοῦ Κυρίου. Ὡς τοιοῦτος δέ ὁ ἅγιος Ἰάκωβος ἀναφαίνεται χειραγωγός τῆς ὅλης ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς, τῆς διαμορφώσεως δηλονότι καί διοργανώσεως τοῦ διοικητικοῦ συστήματος τῆς Ἐκκλησίας τῶν Ἱεροσολύμων, ἡ ὁποία ὡς μήτηρ τῶν ἀνά πᾶσαν τήν Οἰκουμένην Ἐκκλησιῶν ἦτο τό πρότυπον πάσης ἐπί μέρους Ἐκκλησίας. Τοῦτο μαρτυρεῖ ἡ μετά μεγίστου Ἀποστολικοῦ κύρους ἀπηυθυνθεῖσα «ταῖς ἐν τῇ διασπορᾷ δώδεκα φυλαῖς», (Ἰάκ. 1,1) τῶν ἐξ Ἰουδαίων εἰς Χριστόν πιστευσάντων καθολικῆς αὐτοῦ ἐπιστολῆς.

Ὁ θεσπέσιος Ἰάκωβος ὁ ὑπό τοῦ Πατρός τοῦ μονογενοῦς Θεοῦ Λόγου ἀναδειχθείς πρῶτος Ἱεράρχης, ποιμήν, διδάσκαλος καί πιστός οἰκονόμος  τῶν μυστηρίων τῶν πνευματικῶν, ἐγένετο ὁ τῆς ἀποστολικότητος θεμέλιος λίθος «ὀντως ἀκρογωνιαίου αὐτοῦ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ» (Ἐφεσ. 2,20) τῆς Ἐκκλησίας Ἱεροσολύμων καί τό ἑορταζόμενον σεπτόν μνημόσυνον τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου ἀφορᾷ εἰς τόν τῆς Σιωνίτιδος Ἐκκλησίας Ἀποστολικόν καί Πατριαρχικόν θρόνον, τοῦ ὁποίου Διάκονος αὐτοῦ καί Διάδοχος τοῦ Ἀδελφοθέου κατέστη ἡ Μετριότης Ἡμῶν.

Πρός τοῦτο κατήλθομεν, συνοδευόμενοι ὑπό τιμίων μελῶν Ἀρχιερέων, Ἱερέων καί Ἱεροδιακόνων ἐν τῷ ἐπωνύμῳ ἱερῷ Ναῷ τοῦ Αγίου Ἰακώβου, ἔνθα ἐτελέσαμεν ἐν Πατριαρχικῇ Συνάξει τό μέγα τῆς θείας εὐχαριστίας μυστήριον πρός τιμήν καί δόξαν τοῦ ἑορταζομένου ἁγίου καί δικαίου Ἰακώβου, συμμάρτυρος γενομένου διά τοῦ αἵματος αὐτοῦ τοῦ Σταυρωθέντος Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ.

Ἡ σημερινή θρονική καί θεσμική ἑορτή τῆς ἱερᾶς μνήμης τοῦ ἁγίου ἐνδόξου Ἀποστόλου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου καί πρώτου Ἱεράρχου τῆς Ἐκκλησίας Ἱεροσολύμων ἀποτελεῖ ἀδιάψευστον μαρτυρίαν τῆς ἀρραγοῦς Ἀποστολικῆς διαδοχῆς, τῆς ἀποτυπωμένης ἐπι τοῦ προσώπου τοῦ ἑκάστοτε Προκαθημένου τῆς Ἐκκλησίας Ἱεροσολύμων ἀφ’ ἑνός· καί τῆς ἀδιαλείπτου προσευχητικῆς παρουσίας τῆς ἀποστολῆς τοῦ τάγματος τῶν Σπουδαίων, τῆς Γεραρᾶς δηλονότι Ἁγιοταφιτικῆς ἡμῶν Ἀδελφότητος, ὡς καί τοῦ ἐν τῇ Ἁγίᾳ Γῇ ἐρριζωμένου καί διαβιοῦντος εὐσεβοῦς Ρωμαιο-Ὀρθοδόξου ἡμῶν ποιμνίου ἀφ’ ἑτέρου.

Τόν μέγαν τοῦτον Ἀπόστολον καί μάρτυρα τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ παρακαλέσωμεν ἀνακράζοντες:  Ἀπέλασον πᾶσαν θλῖψιν ἐνεστῶσαν καί ἐπερχομένην ἐκ τῆς πολεμικῆς συρράξεως ἐν τῇ περιοχῇ ἡμῶν καί δώρησαι ἡμῖν καί παντί τῷ κόσμῳ τήν δικαιοσύνην καί τόν καρπόν αὐτῆς, τήν εἰρήνην.

Ἔτη πολλά καί εἰρηνικά! Ἀμήν».

Ἡ ἑορτή ἐπεσφραγίσθη μέ τήν κατά τό ἔθος παράδοσιν ὑπό τοῦ Μακαριωτάτου τῶν κλειδῶν τοῦ Καθεδρικοῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου εἰς τούς Ἱερεῖς και Ἐπιτρόπους  αὐτοῦ.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

Ἱερουσαλήμ, 1^η Νοεμβρίου 2023

Ὁ Λόρδος Tariq Ahmad, βαρῶνος Ahmad τοῦ Wimbledon, Ὑπουργός Ἐπικρατείας τοῦ Ἡνωμένου Βασιλείου διά τήν Μέσην Ἀνατολήν, τήν Βόρειον Ἀφρικήν, τήν Νότιον Ἀσίαν καί τά Ἡνωμένα Ἔθνη εἰς τό Γραφεῖον Ἐξωτερικῶν, Κοινοπολιτείας καί Ἀναπτύξεως, συνηντήθη τήν πρωΐαν τῆς 1^ης Νοεμβρίου 2023 μετά τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου Γ΄ εἰς τήν ἕδραν τοῦ Ὀρθοδόξου Πατριαρχείου εἰς τά Ἱεροσόλυμα. Εἰς τήν συνάντησιν ταύτην  συμμετεῖχεν ἐπίσης ὁ Ἀγγλικανός Ἀρχιεπίσκοπος εἰς τήν Ἱερουσαλήμ Σεβασμιώτατος Χουσάμ Ναούμ & Γενικός Γραμματεύς τοῦ Συμβουλίου Πατριαρχῶν καί Ἀρχηγῶν Ἐκκλησιῶν εἰς τήν Ἱερουσαλήμ.

Ἡ συνάντησις αὐτή ἔλαβε χώραν ἐν μέσῳ τοῦ ζοφεροῦ σκηνικοῦ τῆς συνεχιζομένης συγκρούσεως εἰς τήν περιοχήν. Ὁ Λόρδος Ahmad ἀνεγνώρισε τάς δυσκόλους συνθήκας καί ἐξέφρασε τήν χαράν αὐτοῦ διά τήν ἐπίσκεψιν, ὁμοῦ δέ καί τήν λύπην αὐτοῦ διά τόν συνεχιζόμενον πόλεμον. Ἐξέφρασεν ἐπίσης τήν βαθεῖαν αὐτοῦ ἀνησυχίαν διά τάς φρικαλεότητας καί συνεζήτησε τρόπους οἱ ὁποῖοι δύνανται νά ὁδηγήσουν εἰς το ἐγχείρημα τῆς σταθερότητος καί ἠρεμίας.  Ὁ Λόρδος Ahmad ἀνεγνώρισε τόν ἐξέχοντα ρόλον, τόν ὁποῖον διαδραματίζει ἡ Ἐκκλησία ἐν συνεργασίᾳ μέ ἄλλα θρησκευτικά ἱδρύματα εἰς τούς Ἁγίους Τόπους. Ἐξεδήλωσε τήν ἑτοιμότητα αὐτοῦ νά ἀκούσῃ τάς διορατικάς τοποθετήσεις τοῦ Πατριάρχου καί ἐξέφρασε τήν συμπαράστασιν αὐτοῦ πρός τά θύματα τῶν βομβαρδισμῶν εἰς τάς Ἐκκλησίας τῆς Γάζης.

Εἰς ἀπάντησιν ὁ Πατριάρχης Θεόφιλος Γ’ περιέγραψε τήν ἀτυχῆ καταστροφήν κατοικιῶν, νοσοκομείων, κέντρων Κοινοτικῶν ὑπηρεσιῶν, σχολείων καί κατοικημένων συνοικιῶν εἰς τήν Γάζαν. Ὑπεγράμμισε τήν καταβαλλομένην συλλογικήν προσπάθειαν μετά τῶν ἄλλων Ἐκκλησιῶν διά τήν διατήρησιν τοῦ πολυπολιτισμικοῦ καί πολυθρησκευτικοῦ χαρακτῆρος τῶν Ἁγίων Τόπων. Στόχος αὐτῶν εἶναι νά διασφαλίσουν ὅτι οἱ χῶροι αὐτοί θά παραμείνουν τόποι λατρείας, προσευχῆς καί συμφιλιώσεως.

Ὁ Μακαριώτατος ἀνεφέρθη εἰς τάς δυσκολίας τάς ὁποίας ἀντιμετωπίζουν οἱ Χριστιανοί εἰς τούς Ἁγίους Τόπους, ἤτοι τήν καταπίεσιν ὑπό ἀκραίων ριζοσπαστικῶν Ἰσραηλινῶν ὁμάδων, αἱ ὁποῖαι ἐπιδιώκουν νά ἐκδιώξουν τούς Χριστιανούς ἀπό τούς Ἁγίους Τόπους. Ὁ Μακαριώτατος ἐτόνισεν ἐπίσης τήν σημασίαν τῆς διατηρήσεως τῶν ἱερῶν προσκυνημάτων ὄχι μόνον ὡς κτιρίων ἀλλ’ ὡς ζωντανῶν Κοινοτήτων, αἱ ὁποῖαι ὑποδέχονται μέλη διαφόρων θρησκειῶν, γεγονός τό ὁποῖον συμβάλλει εἰς τήν εἰρηνικήν συνύπαρξιν. Συνεπῶς, οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί ἐργάζονται ἐνεργῶς διά τήν διατήρησιν τῆς ἁρμονίας εἰς τούς Ἁγίους Τόπους, συμφώνως πρός τήν συμφωνίαν, ἡ ὁποία ἔλαβε χώραν τόν 7ον αἰῶνα μεταξύ τοῦ Πατριάρχου Σωφρονίου καί τοῦ Χαλίφου Omar bin Khattab, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ ἕν ἱστορικόν προηγούμενον θέσφατον τῆς συνυπάρξεως.

Ὁ Πατριάρχης ὑπεγράμμισε τόν ἱστορικόν ρόλον τῶν Ἐκκλησιῶν ὡς ἀσφαλῶν ζωνῶν εἰς καιρούς συγκρούσεων, ἐκφράζων τό βαθύ Αὐτοῦ ἐνδιαφέρον διά πάντα τά θύματα πολέμου, συμπεριλαμβανομένων τῶν ἀμάχων, ἰδιαιτέρως τῶν γυναικοπαίδων, τά ὁποῖα ὑποφέρουν εἰς τήν Γάζαν.

Ὁ Λόρδος Ahmad ἐζήτησε μίαν ὀρθολογικήν καί λογικήν προσέγγισιν, ἡ ὁποία θά ὑπερβαίνῃ τούς συναισθηματισμούς καί θά ἀναγνωρίζῃ τήν ἱερότητα ἑκάστης ἀνθρωπίνης ζωῆς. Οἱ παρόντες εἰς τήν συνάντησιν Ἀρχηγοί προσηυχήθησαν διά τήν ἀποφυγήν περαιτέρω κλιμακώσεως τοῦ πολέμου, οὕτως ὥστε νά διαφυλαχθοῦν τά ἐδάφη, συμπεριλαμβανομένου τοῦ Χασιμιτικοῦ βασιλείου τῆς Ἰορδανίας, τῆς ὁποίας ὁ μεγαλειότατος βασιλεύς κατέχει τήν κηδεμονίαν τῶν Μουσουλμανικῶν καί Χριστιανικῶν προσκυνημάτων εἰς τήν Ἱερουσαλήμ.

Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος τῶν Ἀγγλικανῶν Σεβασμιώτατος Husam Naoum ἐξέφρασε τήν εὐγνωμοσύνην αὐτοῦ διά τήν ἐπίσκεψιν, πιστεύων ὅτι αὐτή θά συμβάλῃ εἰς τόν κατευνασμόν τῶν ἐντάσεων καί εἰς τήν προώθησιν τῆς εἰρήνης. Κατεδίκασε τά πρόσφατα γεγονότα εἰς τό νότιον Ἰσραήλ καί τήν Γάζαν, τονίζων τόν σημαντικόν ρόλον τῆς θρησκευτικῆς κληρονομίας, προκειμένουν νά εὑρεθῇ μία πολιτική λύσις. Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ἐξῇρε τήν σημασίαν τῆς διατηρήσεως τοῦ Status Quo τῶν Ἱερῶν Τόπων καί ἔθεσε τό ζήτημα τοῦ Al Aqsa, ὡς ἱεροῦ τόπου διά τούς Μουσουλμάνους.

Τό ἑσπέρας τοῦ Σαββάτου, 15^ης /28^ης Ὀκτωβρίου 2023, ἔλαβε χώραν σχολική τελετή εἰς τήν Πατριαρχικήν Σχολήν τῆς Ἁγίας Σιών πρός τιμήν τῆς ἑορτῆς τῆς ἐθνικῆς ἐπετείου τῆς 28^ης Ὀκτωβρίου 1940.

Τήν ἑορτήν αὐτήν ἐτίμησαν διά τῆς παρουσίας των ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ  ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, ὁ Πρόεδρος τῆς Σχολικῆς Ἐφορείας Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Ἱεραπόλεως κ. Ἰσίδωρος, ὁ Γενικός Πρόξενος τῆς Ἑλλάδος εἰς Ἱεροσόλυμα κ. Δημήτριος Ἀγγελοσόπουλος, Ἁγιοταφῖται Ἀρχιερεῖς καί Πατέρες, μοναχοί καί μοναχαί καί μέλη τῆς Ἑλληνικῆς παροικίας.

Τό πρόγραμμα τῆς τελετῆς περιέλαβε προλόγισιν τοῦ Σχολάρχου καί Γέροντος Δραγουμάνου Ἀρχιμανδρίτου π. Ματθαίου Σιώπη, τόν πανηγυρικόν τῆς ἡμέρας ἀπό τήν καθηγήτριαν κ. Σαραντίδου Ἄνναν, ἀπαγγελίας ἀπό τούς μαθητάς τῆς Σχολῆς ᾂσματα καί δρώμενα ὑπ’ αὐτῶν.

Δι’ ὅλων τούτων προεβλήθησαν οἱ ἀγῶνες τῶν προγόνων μας Ἑλλήνων, ἀξίων ἀπογόνων τῶν Ἀρχαίων, Βυζαντινῶν προγόνων μας καί αὐτῶν τοῦ 1821, ἐναντίον τῆς Ἰταλικῆς εἰσβολῆς καί ἐναντίον τῆς Ναζιστικῆς καί Γερμανικῆς κατοχῆς καί ἀπελευθερώσεώς των ἅμα τῷ τέλει τοῦ Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Ἡ ἀγωνιστικότης τῶν Ἑλλήνων εἰς ὅλας τάς περιοχάς τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπικρατείαςπαρά τά θύματα τοῦ ἀγῶνος ἐπέφερε σοβαρά πλήγματα πρός τούς κατακτητάς καί ἐκαθυστέρησε τήν πρός τήν Ρωσίαν ἐπέκτασιν αὐτῶν καί συνέβαλε τά μέγιστα εἰς τήν συντριβήν αὐτῶν ὑπό τῶν Μεγάλων Δυνάμεων.

Ἡ ἑορτή ἔληξε μέ τήν ὑπόμνησιν τοῦ «χρέους» μας πρός τούς ἀγωνιστάς τοῦ 1940.

Ὁ Μακαριώτατος καί ὁ κ. Γενικός Πρόξενος ηὐχαρίστησαν τόν Σχολάρχην, καθηγητάς καί μαθητάς διά τό ὅτι διά τῶν δρωμένων τῶν παρουσιαζομένων ἀπό σκηνῆς καί ἀπό ὀθόνης μᾶς μετέφερον ὅλους εἰς τά πεδία τῶν μαχῶν τοῦ 1940, ἔνθα ἐθριάμβευσεν τό ἀγωνιστικόν φρόνημα τῶν Ἑλλήνων.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

Τό Σάββατον, 15^ην/28^ην Ὀκτωβρίου 2023, ὥραν 11:00 π.μ.  ἐτελέσθη εἰς τό Καθολικόν τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως Δοξολογία ἐπί τῇ ἐθνικῇ ἑορτῇ τῆς 28^ης Ὀκτωβρίου 1940.

Ἡ Δοξολογία αὐτή ἀνεπέμφθη ὡς εὐχαριστία πρός τόν Θεόν διά τήν βοήθειαν Αὐτοῦ εἰς το ἔθνος μας νά ἀμυνθῇ κατά τῆς Ἰταλικῆς στρατιωτικῆς εἰσβολῆς τοῦ 1940 καί νά ἀποτινάξῃ τήν βαρβαρικήν Γερμανικήν Ναζιστικήν κατοχήν τοῦ Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου κατά τά ἔτη 1941-1944 καί ὡς δέησις ὑπέρ ἀναπαύσεως τῶν ψυχῶν τῶν ἡρωϊκῶς ἀγωνισαμένων καί πεσόντων εἰς τάς μάχας ἤ δολίως καί ἀδίκως ὁμαδικῶς ἤ μεμονωμένως ἐκτελεσθέντων.

Τῆς Δοξολογίας προέστη ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, συνιερουργούντων τῶν Ἀρχιερέων καί Ἱερέων τοῦ Πατριαρχείου,  παρουσίᾳ τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Δημητρίου Ἀγγελοσοπούλου, μελῶν τῆς Ἐκκλησίας Ἱεροσολύμων καί τοῦ Ἑλληνορθοδόξου Ἀραβοφώνου ποιμνίου ἡμῶν.

Μετά τήν Δοξολογίαν εἰς τήν αἴθουσαν τοῦ Πατριαρχείου ὁ Μακαριώτατος προσεφώνησε διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ:

“Ἐκλαμπρότατε Γενικέ Πρόξενε τῆς Ἑλλάδος

κ. Δημήτριε Ἀγγελoσόπουλε,

Σεβαστοί Ἅγιοι Πατέρες καί Ἀδελφοί,

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Ἔμπλεοι ἐθνικῆς ὑπερηφανείας ἑορτάζομεν σήμερον τήν ἐπέτειον τῆς 28^ης Ὀκτωβρίου τοῦ 1940, ἡ ὁποία ἀνήκει εἰς τούς κορυφαίους σταθμούς τῆς ἱστορίας τοῦ Ἑλληνικοῦ ἔθνους καί γένους. Ἑορτάζομεν τήν ἔλλαμψιν τοῦ φωτός τῆς δικαιοσύνης ἐπί τοῦ σκότους τῆς ἀδικίας. Ἑορτάζομεν τήν ἐπικράτησιν τῶν κοινῶν πανανθρωπίνων ἠθικῶν ἀξιῶν, τῶν ὁποίων ὑπερημύνθη ἡ Ἑλλάς, ἐπί τῶν δυνάμεων τῆς πλεονεξίας καί τῆς βαρβαρότητος.

Ἡ 28^η Ὀκτωβρίου τοῦ 1940 ἀποτελεῖ σημαντικόν παράδειγμα ἀγῶνος αὐτοθυσίας πρός ὑπεράσπισιν τῆς τιμῆς, τῆς ἐλευθερίας, τῆς ἀνεξαρτησίας καί τῆς ἐθνικῆς ἐδαφικῆς ἀκεραιότητος, τῶν ἡρωϊκῶς πεσόντων πατέρων καί ἀδελφῶν ἡμῶν. Ὁ ἀγών οὗτος, ἦτο ἀγών ἱερός ἐναντίον τῆς ἀλαζονείας καί τῆς τυραννικῆς ἐξουσίας τῶν εἰσβολέων τῆς Ναζιστικῆς καί Φασιστικῆς θηριωδίας, τῆς ἀποτυπωθείσης εἰς τά ἀποτρόπαια στρατόπεδα συγκεντρώσεως ἀθῴων συνανθρώπων μας.

Πρός τοῦτο ἡ Μετριότης Ἡμῶν, συνοδευομένη ὑπό τῶν τιμίων μελῶν τῆς Γεραρᾶς Ἁγιοταφιτικῆς ἡμῶν Ἀδελφότητος ὡς καί εὐσεβοῦς λαοῦ, κατήλθομεν ἐν τῷ Πανιέρῳ Ναῷ τῆς Ἀναστάσεως, ἔνθα ἀνεπέμψαμεν εὐχαριστήριον δοξολογίαν τῷ Ἁγίῳ Τριαδικῷ Θεῷ «τῷ διδόντι ἡμῖν πίστιν διά τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ» (πρβλ. Α΄ Κορ. 15,57)˙ «καί αὕτη ἐστίν ἡ νίκη ἡ νικήσασα τόν κόσμον, ἡ πίστις ἡμῶν» (Α΄ Ἰω. 5,4) κατά τόν ἅγιον Ἰωάννην τόν Θεολόγον.

Προσέτι δέ ἐδεήθημεν ὑπέρ αἰωνίας μνήμης καί μακαρίας ἀναπαύσεως  τῶν ψυχῶν τῶν ἡρωϊκῶς ἀγωνισαμένων καί ἐνδόξως μαρτυρησάντων ὑπέρ τοῦ χριστεπωνύμου ἡμῶν ἔθνους καί τῆς εὐλογημένης πατρῴας αὐτοῦ γῆς.

Ἡ ἐποποιΐα τοῦ 1940 κατέδειξεν ὅτι ἡ δικαιοσύνη καί ἡ εἰρήνη δέν εἶναι ἁπλῶς μεταφυσικαί ἤ θεωρητικαί ἀξίαι, ἀλλ’ ἔχουν θείαν ὑπόστασιν. Διότι, ὡς λέγει ὁ σοφός Παῦλος, «οὐ γάρ ἐστιν ἀκαταστασίας ὁ Θεός, ἀλλά εἰρήνης» (Α΄ Κορ. 14,33), καί «ἡ δικαιοσύνη αὐτοῦ μένει εἰς τόν αἰῶνα» (Β΄ Κορ. 9,9). Λέγομεν δέ τοῦτο, διότι ἡ ἀπειλή τοῦ Ναζισμοῦ καί τοῦ Φασισμοῦ κατά τῆς ἀνθρωπότητος ἔχει πλέον ἐπανέλθει καί ἐνεργεῖται ὑπό τό πρόσχημα τῶν νεωτεριστικῶν ἀρχῶν καί τῆς προόδου ἀλλά καί τῶν ἐκνόμων καί διεστραμμένων ἀντιλήψεων περί τοῦ σκοποῦ τῆς ὑπάρξεως καί ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου. «Οὐκ ἔστιν αὕτη ἡ σοφία -δηλονότι ἡ ἀντίληψις- ἄνωθεν κατερχομένη, ἀλλ’ ἐπίγειος, ψυχική, δαιμονιώδης» (Ἰακ. 3,15) κηρύττει ὁ ἅγιος Ἰάκωβος ὁ Ἀδελφόθεος.

Ἡ 28^η Ὀκτωβρίου τοῦ 1940 εἶναι ἡ ἡμέρα κατά τήν ὁποίαν ὁμολογουμένως ἀντήχησεν εἰς ὅλην τήν Ἑλλάδα τό αἰώνιον σύνθημα «νῦν ὑπέρ πάντων ὁ ἀγών». Ὁ ἀγών οὗτος, ὁ ὁποῖος ἦτο ἀγών ὑπέρ πίστεως καί πατρίδος, ὡς καί τῶν πνευματικῶν ἰδανικῶν τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους ἀνεγνωρίσθη διεθνῶς ὡς θαῦμα τῆς πίστεως τῶν Ἑλλήνων εἰς τόν Θεόν τῆς Δικαιοσύνης, τόν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν καί τήν ὑπερευλογημένην Θεοτόκον καί Μητέρα Αὐτοῦ.

Ἀξιοσημείωτος καί ἡ συμβολή τῆς Ἑλληνορθοδόξου Ἐκκλησίας διά τῆς ἐνεργοῦς συμμετοχῆς τῶν ἀνωτέρων καί κατωτέρων κληρικῶν αὐτῆς καί δή τῶν στρατιωτικῶν ἱερέων, οἱ ὁποῖοι διά τοῦ πνευματικοῦ λόγου τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ σταυρωθέντος καί ἀναστάντος Χριστοῦ, ἐνίσχυον τό ἠθικόν καί πατριωτικόν φρόνημα τῶν Ἑλλήνων πολεμιστῶν. Περιττόν νά εἴπωμεν, ὅτι μεταξύ τῶν ἡρωϊκῶς πεσόντων ἀγωνιστῶν διακρίνονται αἱ ἑκατόμβαι τῶν θανατωθέντων ἱερέων.

Ἡ σημερινή ἑόρτιος ἐπέτειος τοῦ ἀνεπαναλήπτου ἔπους τοῦ 1940 ἐνέχει ἰδιαιτέραν σημασίαν διά τήν δοκιμαζομένην ὑπό πολεμικῶν καί βιαίων συγκρούσεων ἀνθρωπότητα γενικώτερον καί τήν περιοχήν ἡμῶν, τῆς Μέσης Ἀνατολῆς εἰδικώτερον. «Ζήτησον εἰρήνην καί δίωξον αὐτήν» (Ψλμ. 33,15) ἀναφωνεῖ ὁ ψαλμῳδός. «Μηδενί κακόν ἀντί κακοῦ ἀποδιδόντες … εἰ δυνατόν, τό ἐξ ὑμῶν μετά πάντων ἀνθρώπων εἰρηνεύοντες» (Ρωμ. 12,17-18) παραγγέλλει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος.

Ἡμεῖς, διάκονοι ὄντες τῶν θείων ἐντολῶν καί «ἀφορῶντες εἰς τόν τῆς πίστεως ἀρχηγόν καί τελειωτήν Ἰησοῦν» (Ἑβρ. 12,2), εὐχόμεθα, ὅπως «Αὐτός ὁ Κύριος τῆς εἰρήνης δῴη ἡμῖν τήν εἰρήνην διά παντός καί ἐν παντί τρόπῳ» (πρβλ. Β΄ Θεσ. 3,16). Τό δέ μεγαλειῶδες ὁρόσημον τῆς ἐποποιΐας τοῦ 1940, μᾶς καλεῖ ἀφ’ ἑνός μέν εἰς ἐπαγρύπνησιν, ἀφ’ ἑτέρου δέ εἰς διαφύλαξιν τῆς ἱερᾶς παρακαταθήκης τῶν ἠθικῶν καί πνευματικῶν ἀξιῶν τῆς ἑλληνοχριστιανικῆς κληρονομίας καί τῆς Ρωμαιορθοδόξου πίστεως καί ἱερᾶς παραδόσεως, ὑπέρ τῶν ὁποίων οἱ Πατέρες καί ἀδελφοί ἡμῶν ἐθυσίασαν ἑαυτούς τῷ τιμίῳ αὐτῶν αἵματι.

Κατακλείοντες ἀναβοήσωμεν:

Ζήτω τό «Ὄχι» τῆς 28^ης Ὀκτωβρίου τοῦ 1940!

Ζήτω τό εὐσεβές γένος τῶν Ρωμαίων Ὀρθοδόξων!

Ζήτω ἡ Ἑλλάς!

Ζήτω ἡ Ἁγιοταφιτική ἡμῶν Ἀδελφότης!»

Ὡσαύτως καί ὁ κ. Γενικός Πρόξενος  προσεφώνησε διά τῆς προσφωνήσεως Αὐτοῦ:

” Επέτετειος της 28^ης Οκτωβρίου

 Μακαριώτατε,

Σεβασμιώτατοι,

Σεβαστοί πατέρες και μέλη της Αγιοταφικής Αδελφότητος,

Αξιότιμοι συμπατριώτες και φίλοι,

 Ο εορτασμός της επετείου της 28^ης Οκτωβρίου 1940 εμπνέει πάντοτε ξεχωριστή συγκίνηση. Αποτελεί ακόμη, για τις δικές μας γεννεές, μνήμη ζώσα, έστω εμμέσως, καθώς οι γονείς μας και οι παππούδες βίωσαν και συμμετείχαν στα μεγάλα ιστορικά γεγονότα που συνδέονται με την επέτειο αυτή. Και είχαμε το προνόμιο να είμαστε άμεσοι αποδέκτες των εμπειριών και των αναμνήσεών τους, αλλά και των συναισθημάτων τους, που χρωματίζουν ζωηρότερα την προσωπική διήγηση, καθιστώντας την πλέον και δικό μας βίωμα.

 Δικαίως εμπνέει συγκίνηση η μνήμη αυτής της ημέρας και διότι συνιστά ένα από τα λαμπρότερα κεφάλαια της μακραίωνης ελληνικής Ιστορίας. Όταν, για άλλη μια φορά, ενώπιον ενός φοβερού διλήμματος, η Ελλάδα και οι Έλληνες επέλεξαν, χωρίς δισταγμό, χωρίς φόβο και μεμψιμοιρία, την οδό της Τιμής και της Αξιοπρέπειας της χώρας και του έθνους μας.

 Το έπραξαν με πηγαίο ενθουσιασμό, που συγκλονίζει ακόμη και σήμερα. Αλλά και με πλήρη επίγνωση ότι η οδός αυτή ήταν ανηφορική. Η ηγεσία της Ελλάδας, με την στρατηγική και διπλωματική οξυδέρκεια που την διέκρινε, αλλά και όλος ο Ελληνικός Λαός, καταλάβαιναν καλά: ότι η σύγκρουση με μια από τις ιδρυτικές δυνάμεις του Άξονα θα έφερνε εν τέλει την Ελλάδα αντιμέτωπη με όλη τη χαλύβινη μηχανή του ολοκληρωτισμού. Που είχε ήδη, τον Οκτώβριο του 1940, απλώσει τη σκοτεινή κυριαρχία του στην ηπειρωτική Ευρώπη.

 Το γνώριζαν, το αντιλαμβάνονταν. Αλλά το ξημέρωμα της 28^ης Οκτωβρίου του 1940, ομόψυχη όλη η χώρα αντέταξε την νηφάλια και λακωνικά απόλυτη άρνηση στην υποταγή και στην παραίτηση από το δίκαιο και την τιμή της. Έτσι έλαμψε η Ελλάδα, ως αντάξια του αιώνιου παραδείγματός της υπέρ του αγώνα για την ελευθερία, σε έναν κόσμο που η ελπίδα τρεμόσβηνε.

 Και δεν περιορίσθηκαν οι πρόγονοί μας σε έναν απελπισμένο αγώνα για την τιμή του Έθνους. Αλλά, ρίχτηκαν σε αυτόν με πίστη για την νίκη, με πεποίθηση ότι η Δικαιοσύνη και η Ελευθερία θα επικρατήσουν, όσες θυσίες και αν απαιτηθούν. Και κατόρθωσαν, στα όρη της Πίνδου και του Αλβανικού Μετώπου αυτό που φίλοι και εχθροί θεωρούσαν ακατόρθωτο. Καταρράκωσαν το αήτηττο του Άξονα και ταπείνωσαν την αλλαζονεία του ολοκληρωτισμού. Έγιναν παράδειγμα ανυπέρβλητο γενναιότητας και αφοσίωσης στα ευγενή ιδανικά της Ανθρωπότητας.

 Και όταν πράγματι, η χαλύβδινη στρατιωτική μηχανή του Άξονα συγκέντρωσε δυνάμεις ακατανίκητες εναντίον της Ελλάδας, οδηγώντας στην φρικτή και πολυαίμακτη κατοχή της χώρας μας, ο αγώνας δεν έπαψε. Συνεχίσθηκε στις πόλεις και στα βουνά της. Από το Πολεμικό μας Ναυτικό στη Μεσόγειο και σε θάλασσες μακρινές. Από συγκροτημένες ελληνικές τακτικές δυνάμεις, σε σκληρές μάχες στην Βόρεια Αφρική, στην Ιταλία και στο Αιγαίο. Έως την τελική επικράτηση του Δικαίου και την απελευθέρωση της χώρας μας. Οι αγώνες αυτοί κατέταξαν την Ελλάδα στους νικητές του φοβερού Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Και στα λίγα ιδρυτικά μέλη των Ηνωμένων Εθνών, με την ελπίδα ενός καλύτερου μεταπολεμικού κόσμου.

 Σε αντίθεση με τους περισσότερους Έλληνες, όσοι βρισκόμαστε σήμερα εδώ, εορτάζουμε τη λαμπρή σημερινή επέτειο σε συνθήκες πάλι πολεμικές. Συναισθανόμαστε, περισσότερο ίσως από άλλοτε, ότι η ειρήνη, η ελευθερία, η προκοπή που η χώρα μας απολαμβάνει επί δεκαετίες δεν είναι ποτέ δεδομένες. Απαιτούν τη φροντίδα μας, τη φροντίδα κάθε γεννεάς που καλείται να διαφυλάξει και να αναπτύξει όσα οι θυσίες των προγόνων μας εξασφάλισαν. Η μεγάλη κληρονομιά συνοδεύεται από μεγάλο ηθικό χρέος.

 Εορτάζοντας εδώ, στην αγκαλιά της Εκκλησίας, θα ήθελα να σας παρακαλέσω να στρέψουμε σήμερα τις σκέψεις μας και τις προσευχές μας προς τους Έλληνες συμπολίτες μας και τις οικογένειές τους που είναι εγλωβισμένοι στη Λωρίδα της Γάζας, κινδυνεύοντας υπό φοβερές κακουχίες, και στη Μονή του Αγίου Πορφυρίου όπου έχουν βρει καταφυγή οι Χριστιανοί της Γάζας.

 Και να ευχηθούμε την γρήγορη επιστροφή της Ειρήνης στην Αγία Γη.     Χρόνια πολλά” .

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

Τήν Παρασκευήν, 14^ην/27^ην Ὀκτωβρίου 2023, ὁ Μακαριώτατος Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ἀπένειμεν εἰς τούς ἀντιπροσώπους τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας εἰς τήν Ρωσικήν Πνευματικήν Ἀποστολήν (MISSIA) εἰς Ἱεροσόλυμα τιμητικήν διάκρισιν ἐπί τῇ συμπληρώσει τῆς ἐνταῦθα εὐδοκίμου διακονίας αὐτῶν.

Εἰς τόν Προϊστάμενον τῆς Ρωσικῆς Ἀποστολῆς Ὁσιολογιώτατον Ἀρχιμανδρίτην π. Ἀλέξανδρον Ἐλισώβ ἀπενεμήθη τό παράσημον τοῦ Σταυροφόρου τοῦ Τάγματος τῶν Ἱπποτῶν τοῦ Παναγίου Τάφου, εἰς δέ τόν Ἀναπληρωτήν Προϊστάμενον Ἀρχιμανδρίτην π. Δομετιανόν τό παράσημον τοῦ μικροῦ Σταυροφόρου τοῦ αὐτοῦ Τάγματος.

Παρασημοφορῶν τούτους ὁ Μακαριώτατος εἶπεν ὅτι ἡ τιμητική διάκρισις αὐτή ἀπονέμεται εἰς τόν Ἀρχιμανδρίτην Ἀλέξανδρον  διά τήν ἀγαστήν συνεργασίαν αὐτοῦ μετά τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων εἰς θέματα ἀφορῶντα εἰς τάς σχέσεις αὐτοῦ μετά τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας, ὡσαύτως καί τόν Ἀρχιμανδρίτην π. Δομετιανόν διά τήν ἀφοσίωσιν καί τήν ἀποτελεσματικήν συνεργασίαν αὐτοῦ μετά τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Ἀλεξάνδρου καί διά τήν ἐπιμέλειαν αὐτοῦ ἐν συνεργασίᾳ μετά τοῦ ἐκ Κύπρου συντηρητοῦ κ. Σταύρου Ἀνδρέου καί συντηρητῶν καί δωρητοῦ ἐκ Ρωσίας εἰς τήν συντήρησιν τῶν πολυελαίων τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως καί τῶν εἰκόνων τῆς Πινακοθήκης καί τοῦ Μουσείου τοῦ Πατριαρχείου.

Συγκεκινημένος ὁ Ἀρχιμανδρίτης π.  Ἀλέξανδρος ηὐχαρίστησε τόν Μακαριώτατον διά τήν Πατριαρχικήν Αὐτοῦ ἀγάπην καί συμπαράστασιν εἰς τό ἔργον αὐτοῦ καί διά τήν πάντοτε φιλόξενον ὑποδοχήν τῶν Ἀρχιερέων, Ἱερέων καί πολυπληθῶν προσκυνητῶν τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας καί ἐδεσμεύθη ὅτι θά γίνῃ ἀγγελιοφόρος τῆς ἐμπειρίας ταύτης εἰς τό Πατριαρχεῖον Μόσχας, εἰς τό ὁποῖον θά συνεχίσῃ τήν διακονίαν αὐτοῦ.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

Ἱερουσαλήμ, οἱ Ἅγιοι Τόποι

17 Ὀκτωβρίου 2023

Τά σέβη του στόν Μακαριώτατο Πατριάρχη Ἱεροσολύμων Θεόφιλο Γ’ ἀπηύθυνε σήμερα τό πρωΐ ὁ Γενικός Πρόξενος τῆς Γαλλίας στά Ἱεροσόλυμα κ. Νικόλαος Κασσιανίδης σέ ἐπίσκεψή του στό Πατριαρχεῖο.

Ὁ κ. Κασσιανίδης ἐξέφρασε τίς εὐχαριστίες του στόν Μακαριώτατο γιά τόν πολύτιμο χρόνο Του. Τόνισε ὅτι αὐτή ἡ ἐπίσκεψη σηματοδότησε τήν ἔναρξη τῆς θητείας του στήν Ἱερουσαλήμ, μέ πρωταρχικό στόχο νά ἀποκτήσει γνώσεις ἀπό τόν Πατριάρχη γιά τό πῶς τό Πατριαρχεῖο ἀντιμετωπίζει τίς πολύπλευρες προκλήσεις καί δυσκολίες που ἀντιμετωπίζουν οἱ ἐκκλησίες στούς Ἁγίους Τόπους ἐν μέσω τῆς συνεχιζόμενης κατάστασης σύγκρουσης.

Ὁ Πατριάρχης, ἀπαντώντας, μετέφερε ὅτι τό Πατριαρχεῖο ἀποτελεῖ τό ἀρχαιότερο θρησκευτικό ἵδρυμα στούς Ἁγίους Τόπους, σταθερά ἀφοσιωμένο στήν προώθηση τῆς συμφιλίωσης καί τῆς εἰρηνικῆς συνύπαρξης μεταξύ ὅλων τῶν κατοίκων τῆς περιοχῆς, ἀνεξαρτήτως θρησκευτικῆς ἤ ἐθνικῆς καταγωγῆς. Βασική ἀποστολή τοῦ Πατριαρχείου εἶναι ἡ διασφάλιση τῆς προσβασιμότητας στούς Ἱερούς Τόπους χωρίς καμία διάκριση.

Μιά ἀξιοσημείωτη πτυχή αὐτῆς τῆς ἀποστολῆς, πρόσθεσε ὁ Μακαριώτατος, εἶναι ἡ καλλιέργεια τῆς θρησκευτικῆς συνύπαρξης μέσω ἐκπαιδευτικῶν ἱδρυμάτων, ὅπου Χριστιανοί καί Μουσουλμάνοι μαθητές σπουδάζουν δίπλα-δίπλα, ἐνστερνιζόμενοι τή διαφορετικότητα ὡς δύναμη.

Ὁ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων τόνισε «τή συνεχῆ δέσμευση τῶν ἐκκλησιῶν στή διατήρηση τοῦ Status Quo στούς Ἁγίους Τόπους, ἰδιαίτερα στήν Παλιά Πόλη τῆς Ἱερουσαλήμ». Ὁ Μακαριώτατος ἐπέστησε τήν προσοχή στήν ἀεροπορική ἐπιδρομή στό Χριστιανικό Ἱερό τοῦ Πατριαρχείου στή Γάζα, ἀποδεικνύοντας τήν ἀκλόνητη ἀποφασιστικότητα τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀλεξίου, ὁ ὁποῖος, ἐν μέσω προκλήσεων, ὁρκίστηκε νά προστατεύσει τήν ἐκκλησία. Ἡ συζήτηση ἐμβάθυνε καί στό τραγικό χτύπημα στό Ἀγγλικανικό νοσοκομεῖο στή Γάζα, μέ ἀποτέλεσμα να χαθοῦν 470 ζωές.

Περαιτέρω συζητήσεις τόνισαν τίς ἐπίμονες προκλήσεις που ἀντιμετωπίζει τό Πατριαρχεῖο, συμπεριλαμβανομένων τῶν συναντήσεων μέ ριζοσπάστες Ἰσραηλινούς στήν ἰδιοκτησία στό ὄρος Σιών. Ὁ Μακαριώτατος τόνισε ὅτι μιά βιώσιμη λύση στά περίπλοκα πολιτικά ζητήματα θά μποροῦσε να πραγματοποιηθεῖ μέσω μιᾶς βαθιᾶς ἐξέτασης τοῦ ρόλου τῆς θρησκείας.

Ἐπανέλαβε ὅτι τό Πατριαρχεῖο, ὡς αὐτοκέφαλη Ἐκκλησία καί ἀρχή λήψης ἀποφάσεων, διατηρεῖ τήν αὐτονομία του καί δεν βασίζεται σέ ἐξωτερικά μέρη γιά δηλώσεις ἤ ἀποφάσεις. Ὁ Μακαριώτατος τόνισε ὅτι ἐπιδιώκεται ἡ συνεργασία μέ ἄλλες ἐκκλησίες, μέ δέσμευση γιά τή διατήρηση τοῦ Status Quo, μέ γνώμονα τήν Ἐπιμέλεια τῆς Αὐτοῦ Μεγαλειότητας, τοῦ Βασιλιά τῆς Ἰορδανίας, ἐπί τῶν ἱερῶν τόπων.

Ὁ Μακαριώτατος ἐξήγησε ὅτι ἡ δικαιοδοσία τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων ἐκτείνεται σέ ὁλόκληρο τό Ἰσραήλ, τήν Παλαιστίνη, τήν Ἰορδανία καί τό Κατάρ καί ὅτι ἡ συνεργασία του μέ ἄλλες ἐκκλησίες καί τό Βασίλειο τῆς Ἰορδανίας βασίζεται σέ μιά ἀρχαία συμφωνία που χρονολογεῖται ἀπό τό 637 μ.Χ. μεταξύ τοῦ δεύτερου χαλίφη Ομάρ Ιbn Al-Khattab καί τόν τότε Πατριάρχη Ἱεροσολύμων Σωφρόνιο. Αὐτή ἡ ἱστορική συμφωνία ὑπογραμμίζει τή δέσμευση γιά ἁρμονία καί συνύπαρξη που συνεχίζει νά διαμορφώνει τήν ἀποστολή τοῦ Πατριαρχείου στή σύγχρονη ἐποχή.