Τό Σάββατον, 18^ην Φεβρουαρίου/  2^αν Μαρτίου 2024, ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ἐδέχθη τούς Ἐπιτρόπους τῆς Κοινότητος τοῦ Τάϋμπε, κώμης γειτνιαζούσης τῇ Ραμάλλᾳ καί ἐνημερώθη ὑπ’ αὐτῶν περί τῶν ἐκκλησιαστικῶν, λειτουργικῶν, κοινωνικῶν καί ἄλλων ποικίλων δραστηριοτήτων τῆς Κοινότητος αὐτῶν.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

Τήν Τρίτην, 14ην / 27ην Φεβρουαρίου 2024, ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ἐδέχθη:

Α. Τόν Γερμανόν ἀρχαιολόγον Dr.Dr.Dr. h.c. Dieter Vieweger διά συζήτησιν ἐπί τῇ συνεχίσει τῶν ἀρχαιολογικῶν ἀνασκαφῶν εἰς τήν περιοχήν τοῦ λόφου τῆς Ἁγίας Σιών, ἐπί τοῦ ὁποίου ἔλαβε χώραν ὁ Μυστικός Δεῖπνος καί ἡ Πεντηκοστή καί στεγάζεται ἡ Πατριαρχική Σχολή.

Β. Τόν νέον Πρέσβυν τῆς Γεωργίας εἰς Ἰσραήλ κ. Zaza Kandelaki διά τά διαπιστευτήρια ἐπί τῇ ἐνάρξει τῆς διπλωματικῆς ὑπηρεσίας αὐτοῦ ὡς ἀντιπροσώπου τῆς χώρας τῆς Γεωργίας εἰς Ἰσραήλ καί διά τήν συνέχισιν τῶν σχέσεων τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων μετά τῆς χώρας τῆς Γεωργίας καί τήν ἔκφρασιν εὐχαριστιῶν, διότι τό Πατριαρχεῖον συνεφώνησε διά τήν ἵδρυσιν πολιτιστικοῦ κέντρου εἰς τήν Ἀνατολικήν ὄχθην τοῦ τόπου τοῦ Βαπτίσματος τοῦ Ἰορδάνου ποταμοῦ, τῇ συμφωνίᾳ καί τῆς Ἰορδανικῆς Κυβερνήσεως. Ἐπί τοῦ θέματος τῆς ἱδρύσεως τοῦ πολιτιστικοῦ κέντρου τούτου ὁ Μακαριώτατος  εἶπεν ὅτι τό Πατριαρχεῖον συνεφώνησε ἐπί τῷ ὅρῳ τῆς διαφυλάξεως τῶν δικαιωμάτων αὐτοῦ εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν,  διά τό ὁποῖον ὁ κ. Πρέσβυς ἐδεσμεύθη, εὐχαριστῶν διά τήν ἐπίσκεψιν.

Γ. Τόν Ἱερέα τῆς Κοινότητος Ζαμπάμπδε τῆς περιοχῆς Σαμαρείας π. Λουκᾶν μετά τῆς Πρεσβυτέρας αὐτοῦ διά συζήτησιν θεμάτων τῆς ἐνορίας Ζαμπάμπδε.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

Τήν Δευτέραν 13^ην/26^ην Φεβρουαρίου 2024 ὁ Μακαριώτατος ἐδέχθη:

Α. Τόν Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Βόστρων κ. Τιμόθεον, Ἔξαρχον τοῦ Παναγίου Τάφου εἰς Κύπρον διά θέματα τῆς Ἐξαρχίας τοῦ Παναγίου Τάφου εἰς Κύπρον.

Β. Τήν κυρίαν Μαρίαν Ζωζωνάκην, ἐργαζομένην εἰς τό ἐν Ἱεροσολύμοις τμῆμα τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως, διά συζήτησιν θεμάτων ὑποστηρίξεως τοῦ Πατριαρχείου.

Γ. Τόν π. Yiannick Provost μετά τῆς Πρεσβυτέρας αὐτοῦ Ἀναστασίας, Ἱερέα τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου εἰς Γαλλίαν, ἐλθόντα εἰς προσκύνησιν τῶν Ἁγίων Τόπων.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

Τό Σάββατον, 11^ην / 24^ην Φεβρουαρίου 2024, ὁ Μακαριώτατος Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ἐδέχθη:

Α. Εἰκοσαμελῆ ὁμάδα τῆς Κοινότητος Τουράν τοῦ βορείου Ἰσραήλ ὑπό τόν Ἱερέα αὐτῶν π. Νεκτάριον Ράτζα καί τούς Ἐπιτρόπους τῆς Κοινότητος αὐτῆς, οἱ ὁποῖοι ἐζήτησαν τήν εὐλογίαν τοῦ Μακαριωτάτου καί τήν ἠθικήν καί ὑλικήν συμπαράστασιν Αὐτοῦ. Εἰς το αἴτημα αὐτῶν ἀντεπεκρίθη ὁ Μακαριώτατος.

Β. Τόν Ἐπιθεωρητήν τῶν Ἀραβικῶν Σχολῶν τοῦ Πατριαρχείου εἰς Ἰσραήλ καί Παλαιστινιακήν Αὐτονομίαν καί  πρῴην βουλευτήν τοῦ Ἰορδανικοῦ Κοινοβουλίου κ. Ὄντε Καουάς καί τόν κ. Τζώρτζ Σαχάρ, ἐργαζόμενον εἰς τό τμῆμα EAΡPI τοῦ Παγκοσμίου Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν διά θέματα τῶν σχολείων καί τῆς συνεργασίας τοῦ Πατριαρχείου μετά τοῦ Παγκοσμίου Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν.

Γ. Ὁμάδα τριάκοντα ἀτόμων τῆς νεολαίας τῆς κώμης τοῦ βορείου Ἰσραήλ Κούφρ Γιασσίφ ὑπό τον ἱερέα αὐτῶν π. Σάββαν Μαχούλη, τῆς Πρεσβυτέρας καί τοῦ υἱοῦ αὐτῶν, οἱ ὁποῖοι καί ἐπαρουσίασαν εἰς τόν Μακαριώτατον εἰς ὀπτικοακουστικόν ὑλικόν τάς νεανικάς δραστηριότητας τῆς νεολαίας τῆς ἐνορίας αὐτῶν καί ἐπέδωκαν Αὐτῷ ἀναμνηστικήν πλακέτταν, ἐκφράζοντες την εὐγνωμοσύνην αὐτῶν. Ὁ δέ Μακαριώτατος ηὐλόγησεν αὐτούς καί ἐνίσχυσεν αὐτούς δι’ οἰκονομικῆς εὐλογίας.

Δ. Τριμελῆ ὁμάδα Ἐπιτρόπων τῆς Κοινότητος Ζντέϊντε τοῦ Βορείου Ἰσραήλ ὑπό τόν Ἱερέα αὐτῶν π. Ἀντώνιον Ἀζίνη, οἱ ὁποῖοι συνεζήτησαν θέματα τῆς Κοινότητος αὐτῶν καί ἐπῄνεσαν τον Μακαριώτατον διά τήν πρωτοβουλίαν Αὐτοῦ εἰς την λύσιν τῆς Κοινότητος τοῦ  Κούφρ Σμέα τοῦ βορείου Ἰσραήλ.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

Τήν Πέμπτην, 9^ην/20^ήν Φεβρουαρίου 2024, ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ἐδέχθη τήν Πρέσβυν τῆς Βουλγαρίας εἰς Ἰσραήλ δί/δαν Slavena Gergova καί τόν ἐπί κεφαλῆς διπλωματικόν ἀντιπρόσωπον κ. Vesselin Delchev.

Τούς ἐντιμοτάτους τούτους ἀντιπροσώπους τῆς χώρας τῆς Βουλγαρίας ἐνημέρωσεν ἡ Α.Θ.Μ. ἐπί τοῦ ἐπιτελουμένου ἀπ’ αἰώνων ἄχρι καί τῆς σήμερον πολυπτύχου ἔργου τοῦ Πατριαρχείου, καθαρῶς ποιμαντικοῦ, ἐκκλησιαστικοῦ, ἀλλά καί πολιτικοῦ καί εἰρηνευτικοῦ.

Ἐνημέρωσε δέ ὡσαύτως καί περί τοῦ Συνοδικοῦ συστήματος διοικήσεως τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί ἐν τῷ πλαισίῳ αὐτοῦ περί τῶν σχέσεων Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων καί Πατριαρχείου Βουλγαρίας.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

Τήν Τρίτην, 7^ην /20^ήν Φεβρουαρίου 2024, ἡ Α.Θ.Μ. ὁ  Πατήρ  ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ἐδέχθη:

Α. Τόν Πρέσβυν τῆς Αἰγύπτου εἰς Ραμάλλαν  κ.  Ihab Soliman.

Β. Ἀντιπροσωπείαν τοῦ Ἱδρύματος Konrad-Adenauer-Stiftung (KAS).

Γ. Ὁμάδα μελῶν τοῦ ποιμνίου ἡμῶν ἐκ τῆς κώμης Σαχνίν καί τῆς κώμης Πκέα τοῦ βορείου Ἰσραήλ.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

Ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος Γ’ καί ἡ Αὑτοῦ Ὑψηλότης ὁ πρίγκιψ, Ghazi bin Muhammad Γενικός Σύμβουλος τῆς Αὑτοῦ Μεγαλειότητος τοῦ βασιλέως τῆς Ἰορδανίας Ἀμπντάλλα Ἴμπν Χουσεΐν Β’  διά θρησκευτικά καί πολιτιστικά θέματα, ἐτέλεσαν τήν Κυριακήν, 5^ην/18^ην Φεβρουαρίου 2024, τά θυρανοίξια τοῦ Ἑλληνορθοδόξου Ἱεροῦ Ναοῦ τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν, τριῶν μεγίστων φωστήρων τῆς Τρισηλίου Θεότητος, ἔργον τοῦ Ὀρθοδόξου Κέντρου εἰς τό Dibbin, τῆς Ἐπαρχίας Γεράσων, εἰς τήν Ἰορδανίαν.

Τά θυρανοίξια τοῦ νέου Ἱεροῦ Ναοῦ ἔλαβον χώραν παρουσίᾳ καί τῆς Αὐτῆς Ὑψηλότητος Πριγκιπίσσης Maryam Ghazi καί τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κυριακουπόλεως κ. Χριστοφόρου Ἀτάλλα, Πατριαρχικοῦ Ἐπιτρόπου ἐν Ἀμμάν, ὁ ὁποῖος εἶπεν ὅτι τά θυρανοίξια τοῦ Ναοῦ συμπίπτουν μετά τῶν ἑορτασμῶν τοῦ βασιλείου της Ἰορδανίας διά τό ἀργυροῦν ἰωβηλαῖον τῆς Αὑτοῦ Μεγαλειότητος τοῦ βασιλέως, τονίζων ἅμα ὅτι ἡ Ἰορδανία ἀποτελεῖ πρότυπον θρησκευτικῆς συνυπάρξεως, ἱεροῦ καταφυγίου καί ὀάσεως ἀσφάλειας καί σταθερότητος.

Ἐπί πλέον προσέθεσεν ὅτι ὁ νέος Ἱερός Ναός θά ἀποτελέσῃ σημεῖον συναντήσεως τῆς νεολαίας καί πνευματικόν καί πολιτιστικόν κέντρον  συνεδρίων καί συναντήσεων, μέ σκοπόν νά ὑπηρετήσῃ τήν τοπικήν Κοινότητα. Ὁ Σεβασμιώτατος ἐξέφρασεν επίσης τάς εὐχαριστίας αὐτοῦ διά τήν γενναιόδωρον χορηγίαν τοῦ κ. Issa Nassif Odeh εἰς τήν ὁλοκλήρωσιν τῆς ἀνεγέρσεως τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ.

Ὁ Ναός τῶν τριῶν Ἱεραρχῶν εἶναι ὁ πρῶτος Ναός εἰς τήν Ἰορδανίαν, ὁ ὁποῖος φέρει αὐτό τό ὄνομα, καί εὑρίσκεται ἐν τῷ μέσῳ τοῦ Ὀρθοδόξου Κέντρου, πλησίον τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Παναγίας Ζωοδόχου Πηγῆς τοῦ Dibbin, τιμῶν τούς «τρεῖς μεγίστους φωστῆρας τῆς τρισηλίου Θεότητος», τόν Ἅγιον Βασίλειον τόν Μέγαν, τόν Ἅγιον Γρηγόριον Ναζιανζηνόν τόν Θεολόγον καί τόν Ἅγιον Ἰωάννην τόν Χρυσόστομον.

Ἡ νέα Ἐκκλησία διασώζει τμῆμα δαπέδου μέ γεωμετρικά σχέδια, τά ὁποῖα ἀντικατοπτρίζουν τήν παραδοσιακήν Ἰορδανικήν οἰκοδομικήν τέχνην ὁμοῦ μετά τοῦ βυζαντινοῦ καί ρωμαϊκοῦ παραδοσιακοῦ ἀρχιτεκτονικοῦ ὕφους.

Τήν προσεχῆ Παρασκευήν θά πραγματοποιηθῇ ἡ πρώτη Θεία Λειτουργία, παρουσίᾳ ἐπισήμων, ἐνοριτῶν καί πιστῶν ἀπό διαφόρους ἐπαρχίας τοῦ Ἰορδανικοῦ βασιλείου.

Τό Σάββατον, 4^ην /17^ην Φεβρουαρίου  2024, ἡ Α.Θ.Μ. ὁ  Πατήρ  ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, ὑπεδέχθη τόν Rev. Δρ. Jerry Pillay, Γενικόν Γραμματέα τοῦ Παγκοσμίου Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν (WCC), εἰς τήν ἕδραν τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων.

Εἰς τήν συνάντησιν ταύτην συμμετεῖχον οἱ Προκαθήμενοι τῶν ΧριστιανικῶνἘκκλησιῶν εἰς τήν Ἱερουσαλήμ, μεταξύ τῶν ὁποίων: ὁ Λατῖνος Πατριάρχης εἰς Ἱεροσόλυμα Καρδινάλιος Pierbattista Pizzaballa, ὁ Κουστωδός τῆς Ἁγίας Γῆς π. Francesco Patton, ὁ ἐπί κεφαλῆς τῆς ἈγγλικανικῆςἘκκλησίας εἰς Ἱερουσαλήμ Ἀρχιεπίσκοπος Hosam Naoum καί ἐκπρόσωποι τοῦ Ἀρμενικοῦ Πατριαρχείου καί τῆς Κοπτικῆς Ἐκκλησίας εἰς Ἱεροσόλυμα.

Ἡ ἐπίσκεψις τοῦ Γενικοῦ Γραμματέως ἔλαβε χώραν εἰς  δυσκόλους καιρούς, τούς ὁποίους διανύουν οἱ Ἅγιοι Τόποι, ἑπομένως ὁ Δρ. Pillay ἐξέφρασε τήν δέσμευσιν αὐτοῦ νά ζητήσῃ ἀπό τά ἑκατομμύρια Χριστιανῶν μελῶν τοῦ Συμβουλίου, νά αὐξήσουν τάς προσευχάς καί τήν ὑποστήριξιν αὐτῶν εἰς τάς Ἐκκλησίας καί τούς πληθυσμούς εἰς τούς Ἁγίους Τόπους διά εἰρήνην καί συμφιλίωσιν ἐν μέσῳ τῆς ἐντάσεως μεταξύ τῶν διαφορετικῶν πλευρῶν.

Εἰς ἀναγνώρισιν τῆς ὑποστηρίξεως αὐτοῦ, ὁ Μακαριώτατος ἐτίμησε τόν Γενικόν Γραμματέα μέ τό παράσημον τοῦ Ταξιάρχου τοῦ Τάγματος τῶν Ἱπποτῶν τοῦ Παναγίου Τάφου.

Ἐπί πλέον, ἐπί τῇ εὐκαιρίᾳ τῆς ἐπισκέψεως ταύτης,  ἕκαστος τῶν Προκαθημένων τῶν Ἐκκλησιῶν ἐπαρουσίασεν  εἰς τόν  Γενικόν Γραμματέα τάς δυσκολίας καί τάς προκλήσεις, τάς ὁποίας ἀντιμετωπίζουν οἱ Χριστιανοί, οἱ Ἱεροί Ναοί  καί αἱ περιουσίαι αὐτῶν, ὡς τό Ὄρος τῶν Ἐλαιῶν καί ἡ Γεθσημανῆ, τά ὁποῖα προσβάλλονται συχνάκις ὑπό ἀναρμόστους ἐνεργείας  ριζοσπαστικῶν στοιχείων.

Κατά τή διάρκειαν τῆς συναντήσεως, ὁ Μακαριώτατος  προσεφώνησε τόν  Δρ Pillay  ὡς ἐκπρόσωπος τῶν Ἀρχηγῶν τῶν Ἐκκλησιῶν λέγων περίπου τά κάτωθι:

«Ἀξιότιμε Δρ. Pillay,

Σεβαστά μέλη τῆς ἀντιπροσωπείας,

ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Σᾶς καλωσορίζομεν ἐνθέρμως εἰς τήν Ἁγίαν Πόλιν Ἱερουσαλήμ καί εἰς τό Πατριαρχεῖον μας, θέλοντες νά ἐκφράσωμεν τήν εὐγνωμοσύνην ἡμῶν διά τήν ἐπίσκεψιν ὑμῶν εἰς δυσκόλους καιρούς, πλήττοντας ὅλους τούς λαούς τῆς περιοχῆς ἡμῶν, ἰδίᾳ δέ τήν Χριστιανικήν Κοινότητα τῆς  Ἁγίας Γῆς.

Ἡ ἐπίσκεψις ὑμῶν ἐνέχει ἐξέχουσαν σημασίαν, καθώς κινεῖ τό ἐνδιαφέρον τοῦ  Παγκόσμιου Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν καί τῶν μελῶν αὐτοῦ εἰς τήν παροῦσαν ἐμπερίστατον κατάστασιν.

Εἰς τοιούτους κρισίμους καιρούς, ἡμεῖς οἱ Χριστιανοί, τόσον εἰς τούς Ἁγίους Τόπους ὅσον καί εἰς ὅλον τόν κόσμον, ἔχομεν τήν ἀποστολήν νά ὑποστηρίξωμεν τό μήνυμα τοῦ Εὐαγγελίου, τό ὁποῖον εἶναι ἰσχυρότερον καί διαρκέστερον τῆς ἀνθρωπίνης ἀδυναμίας ἡμῶν.  

Εἶναι τό Εὐαγγέλιον ἐκεῖνο, τό ὁποῖον ὁμιλεῖ περί συμφιλιώσεως καί εἰρήνης, καί αὕτη θα πρέπει νά εἶναι ἡ διαρκής δέσμευσις ἡμῶν.  Ὁ πόλεμος καί ἡ βία τυγχάνουν συνέπειαι τῆς ἀνθρωπίνης ἀποτυχίας. Ὅμως ὁ Χριστός καί ἡ Ἐκκλησία Αὐτοῦ διακηρύσσουν μίαν διαφορετικήν ἀλήθειαν.

Διά θεολογικῶν ὅρων διαβεβαιώνομεν ὅτι τό μῖσος καί τό σκότος εἶναι ἀνυπόστατα. Μόνον τό φῶς καί ἡ ζωή ἔχουν ἀληθινήν καί διαρκῆ ὕπαρξιν.

Ἡ ἀποστολή ἡμῶν δέν ἐνέχει τόν θάνατον.  Ἡ θεόσδοτος ζωή εὑρίσκεται εἰς τήν καρδίαν τοῦ κηρύγματος τοῦ Εὐαγγελίου.  Ὡς λέγει  ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός: «ἐγώ ἦλθον ἵνα ζωήν ἔχωσι καί περισσόν ἔχωσιν», (Ἰωάν 10:10). Ἐκλήθημεν εἰς ἑνότητα εἰς τήν ἠθικήν ἡμῶν  ὑποχρέωσιν καί ἀποστολήν τῆς προασπίσεως τῶν ἱερῶν ἀξιῶν τῆς εἰρήνης καί τῆς συμφιλιώσεως. Ὡς διδασκόμεθα ὑπό τοῦ Προφήτου Ἡσαΐου: «καί συγκόψουσι τάς μαχαίρας αὐτῶν εἰς ἄροτρα καί τάς ζιβύνας αὐτῶν εἰς δρέπανα, καί οὐ λήψεται ἔθνος ἐπ’ ἔθνος μάχαιραν, καί οὐ μή μάθωσιν ἔτι πολεμεῖν», (Ἡσ. 2:4).

Αὕτη εἶναι ἡ κοινή ἀνθρωπίνη ἀποστολή καί ὁ προορισμός ἡμῶν. Ἡ κλῆσις τοῦ Εὐαγγελίου μᾶς προτρέπει νά μετατρέψωμεν τά  ὄργανα τοῦ πολέμου εἰς ὄργανα εἰρήνης καί συμφιλιώσεως.

Ἡ ἱστορική ἐμπειρία ἡμῶν  εἰς τούς Ἁγίους Τόπους ἀποτελεῖ ἰσχυρόν καί ἁπτόν παράδειγμα ὅτι ἡ Συναγωγή, ὁ Ναός καί τό Τέμενος δύνανται νά συνυπάρχουν παραλλήλως.

Ὑπάρχει ἐδῶ ἕν  μακροχρόνιον πολυπολιτισμικόν, πολυεθνικόν καί πολυθρησκευτικόν τοπίον, τό ὁποῖον  ἐδημιούργησεν ἕνα μοναδικόν πολιτισμόν, ἐντός τοῦ ὁποίου ἡ Ἱερουσαλήμ παραμένει φάρος ἐλπίδος δι’ ὁλόκληρον τόν κόσμον. Εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν εὑρίσκετο πάντα χῶρος διά τούς ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι ἀποκαλοῦν τήν περιοχήν ταύτην ὡς “οἰκίαν αὐτῶν”.

Τό μέλλον τῶν Ἁγίων Τόπων καί τῆς εὐρυτέρας Μέσης Ἀνατολῆς δέν ἑδραιώνεται διά τῆς στρατιωτικῆς βίας. Τό στερεότυπον τῶν διαφωνιῶν, τῶν τιμωριῶν καί τῶν ἀντιποίνων δέν ὡδήγησεν ἡμᾶς πλησιέστερον εἰς τήν εἰρήνην καί τήν ἀσφάλειαν, καί τοιαῦτα πλαίσια ἀναφορᾶς εἶναι ἀποτυχημένα. Ὡς γέγραπται: «μή νικῶ ὑπό τοῦ κακοῦ, ἀλλά νίκα ἐν τῷ ἀγαθῷ τό κακόν», (Ρωμ. 12:21).

Δεδομένης τῆς ρήσεως ταύτης, ἡμεῖς, ὡς Προϊστάμενοι τῶν Ἐκκλησιῶν εἰς τούς Ἁγίους Τόπους συνεχίζομεν νά προσευχώμεθα, αἰτούμενοι τόν τερματισμόν τοῦ πολέμου, ἵνα λήξῃ  ἡ ἀνθρωπιστική κρίσις, νά ἐπιστρέψουν οἱ ἐκτοπισμένοι πληθυσμοί εἰς τάς ἑστίας αὐτῶν καί νά ὑπάρξῃ οὐσιαστική βοήθεια πρός πάντα τά ἀθῷα θύματα τῆς συρράξεως ταύτης, μή ἔχοντα τά ἀναγκαῖα πρός τό ζῆν ἀγαθά.  

Ἡ παροῦσα σύγκρουσις ἀποτελεῖ ἁπτήν ἀπόδειξιν, ὅτι πρέπει νά ἀντιμετωπίσωμεν τό μέλλον μέ νέαν ἀποφασιστικότητα.

Πιστεύομεν ὅτι αὐτός εἶναι ὁ μόνος τρόπος, διά να χαράξωμεν μίαν νέαν δίοδον πρός τήν ἀληθινήν καί διαρκῆ εἰρήνην καί συμφιλίωσιν.

Οἱ Ἀρχηγοί τῶν Ἐκκλησιῶν παραμένομεν σταθεροί εἰς τήν ἀντίθεσίν μας, ὅσον ἀφορᾷ τήν κλιμάκωσιν τῆς βίας.  Εἴμεθα πεπεισμένοι, ὡς καί τό Παγκόσμιον Συμβούλιον Ἐκκλησιῶν, ὅτι ἡ ὑποστήριξις καί ἡ προώθησις τῶν θεμελιωδῶν ἀξιῶν τοῦ Εὐαγγελίου θά ἰσχύσῃ ὡς λύσις καί προσκαλοῦμεν τούς ἀδελφούς μας χριστιανούς, καθώς καί πάντας τούς ἀνθρώπους καλῆς θελήσεως, νά συνταχθοῦν μεθ’ ἡμῶν εἰς ταύτην τήν ἱεράν ἀποστολήν.  Γέγραπται γάρ: «μακάριοι οἱ εἰρηνοποιοί ὅτι αὐτοί υἱοί Θεοῦ κληθήσονται», (Ματθ. 5:9).

Ἐπισκεπτόμενοι τούς Ἁγίους Τόπους ὡς προσκυνηταί τῆς εἰρήνης ἐν καιρῷ πολέμου, προσευχόμεθα ὁ ἀναστάς Κύριος ἡμῶν, ὁ νικητής τοῦ θανάτου, ὅπως εὐλογήσῃ τό ἔργον καί τάς προσπαθείας ὑμῶν κατά τήν κλῆσιν τοῦ Εὐαγγελίου τῆς εἰρήνης καί τῆς συμφιλιώσεως.

Εὐχαριστῶ».

Τήν Παρασκευήν, 3^ην/16^ην Φεβρουαρίου 2024, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου ἡ ἑορτή τῆς μνήμης τοῦ Ἁγίου Συμεών τοῦ Θεοδόχου εἰς τήν Ἱεράν Αὐτοῦ Μονήν, τήν οὖσαν εἰς τήν Δυτικήν Ἱερουσαλήμ πλησίον τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Τιμίου Σταυροῦ.

Κατά τήν ἑορτήν αὐτήν ἡ Ἐκκλησία τιμᾷ ἐξαιρέτως τόν Ἅγιον Συμεών τόν Θεοδόχον, ὡς ἰδιαιτέρως ὑπουργήσαντα εἰς τό μυστήριον τῆς Ὑπαπαντῆς, ἤτοι τῆς ὑποδοχῆς τοῦ Ἰησοῦ εἰς τόν Ναόν, ἔνθα ἀνεγνώρισεν αὐτόν ὡς τόν Σωτῆρα καί ἀνεφώνησεν: «…εἶδον οἱ ὀφθαλμοί μου τό σωτήριόν σου, ὅ ἡτοίμασας κατά πρόσωπον πάντων τῶν λαῶν· φῶς εἰς ἀποκάλυψιν ἐθνῶν καί δόξαν λαοῦ σου ᾿Ισραήλ…» καί ἐζήτησε νά ἀπέλθῃ τοῦ κόσμου τούτου: «νῦν ἀπολύεις τόν δοῦλόν σου δέσποτα, κατά τό ρῆμά σου ἐν εἰρήνῃ», (Λουκ. 2, 22-30).

Διά τήν ἑορτήν αὐτήν προεξῆρξε θείας Λειτουργίας  εἰς τόν ὡς ἄνω Ναόν ὁ Μακαριώτατος Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ναζαρέτ κ. Κυριακοῦ, τῶν Σεβασμιωτάτων Ἀρχιεπισκόπων Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου καί Θαβωρίου κ. Μεθοδίου, Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων, ὧν πρῶτος ὁ Γέρων Δραγουμᾶνος Ἀρχιμανδρίτης π. Ματθαῖος, τῶν Ἀρχιμανδριτῶν π. Κλαυδίου καί π. Ἱερωνύμου, τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Βασιανοῦ τῆς Ρωσικῆς Πνευματικῆς Ἀποστολῆς εἰς Ἱεροσόλυμα (MISSIA), τοῦ Ἀρχιδιακόνου π. Μάρκου καί τῶν Ἱεροδιακόνων π. Εὐλογίου, π. Δοσιθέου καί ἄλλων, ψάλλοντος τοῦ π. Χάννα Ἀντωνίου-Ἀουάντ, τῶν μαθητῶν τῆς Πατριαρχικῆς Σχολῆς Σιών καί τοῦ Φάντη Ἀμπντ ἐλ Νούρ, παρουσίᾳ τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Δημητρίου Ἀγγελοσοπούλου, τῇ προσευχητικῇ συμμετοχῇ μοναχῶν καί λοιπῶν μελῶν τῆς Ἑλληνικῆς Παροικίας.

Εἰς τό Κοινωνικόν τῆς θείας Λειτουργίας ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ὁ Μακαριώτατος ἑλληνιστί, ἀραβιστί καί ρωσιστί ὡς ἕπεται:

«Νῦν ἀπολύεις τόν δοῦλόν σου, δέσποτα, κατά τό ρῆμά σου ἐν εἰρήνῃ, ὅτι εἶδον οἱ ὀφθαλμοί μου τό σωτήριόν σου, ὅ ἡτοίμασας κατά πρόσωπον πάντων τῶν λαῶν· φῶς εἰς ἀποκάλυψιν ἐθνῶν καί δόξαν λαοῦ σου Ἰσραήλ», (Λουκ. 2, 25-32).

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

εὐλαβεῖς χριστιανοί καί προσκυνηταί,

Τό Πνεῦμα τό Ἅγιον, ὅ ἦν ἐπί τόν δίκαιον καί εὐλαβῆ Συμεών συνήγαγε πάντας ἡμᾶς σήμερον, ἐν τῷ Ἱερῷ τούτῳ τόπῳ, ἔνθα ὁ τάφος αὐτοῦ, ἵνα εὐφροσύνως τιμήσωμεν τήν σεπτήν αὐτοῦ μνήμην ἀφ΄ ἑνός καί ἑορτάσωμεν τήν εἰς τόν Ναόν τοῦ Σολομῶντος εἴσοδον, τοῦ παιδίου Ἰησοῦ Κυρίου ἡμῶν δέ Θεοῦ καί Σωτῆρος Χριστοῦ, ἀφ’ ἑτέρου.

Ὁ Πρεσβύτης Συμεών διακρίνεται μεταξύ τῶν Ἁγίων Προφητῶν καί τῶν λοιπῶν ἱερῶν προσώπων τῆς Ἁγίας Γραφῆς, διότι οὗτος ἠξιώθη ἵνα ἴδῃ καί δεχθῇ εἰς τάς ἀγκάλας αὐτοῦ τό «σωτήριον τοῦ Θεοῦ», δηλονότι τόν Χριστόν, διό καί λέγει: «Νῦν ἀπολύεις τόν δοῦλόν σου δέσποτα, κατά τό ρῆμά σου ἐν εἰρήνῃ, ὅτι εἶδον οἱ ὀφθαλμοί μου τό σωτήριόν σου, ὅ ἡτοίμασας κατά πρόσωπον πάντων τῶν λαῶν· φῶς εἰς ἀποκάλυψιν ἐθνῶν καί δόξαν λαοῦ σου Ἰσραήλ», (Λουκ. 2, 25-32).

Ἑρμηνεύοντες τούς λόγους τούτους οἱ ἔγκριτοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, ὁ μέν Ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας λέγει: «Προητοίμαστο γάρ τό σωτήριον Χριστοῦ καί πρό αὐτῆς τοῦ κόσμου καταβολῆς, πεφανέρωται δέ ἐν ἐσχάτοις τοῦ αἰῶνος καιροῖς». Ὁ δέ Ζιγαβηνός λέγει: «ὅπερ σωτήριον ᾠκονόμησας ἐνώπιον πάντων, ἵνα πᾶσιν εἴη φανερόν». Καί ὁ πολύς Ὠριγένης ἐπισημαίνων τήν καθολικότητα τῆς σωτηρίας λέγει: «Τοῦτο, ὅ εἶδον οὐ μόνον σωτηρία ἐστίν Ἰουδαίων, ἀλλά καί παντός κόσμου… κατά πρόσωπον οὐ τοῦ λαοῦ τοῦ ἑνός, οὔτε τοῦ Ἰσραήλ μόνον, οὔτε τῶν Ἰουδαίων, ἀλλά  κατά πρόσωπον πάντων τῶν λαῶν».

Ὄντως «τό σωτήριον τοῦ Θεοῦ»,  τό ὁποῖον εἶδον οἱ ὀφαθμοί τοῦ δικαίου Συμεών ἀφορᾷ εἰς τήν καθολικότητα τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρωπίνου γένους. Καί τοῦτο, διότι τό «τό σωτήριον τοῦ Θεοῦ» δέν εἶναι ἄλλο ἀπό τό μυστήριον τῆς θείας Οἰκονομίας, τοὐτέστιν  τῆς ἐνσαρκώσεως καί ἐνανθρωπήσεως τοῦ Θεοῦ Λόγου, ὡς ἐξηγοῦν καί οἱ θεοφόροι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας. «Σωτήριον εἶπε τήν σάρκωσιν τοῦ Μονογενοῦς», λέγει ὁ Ἅγιος Θεοφύλακτος. «Σωτήριον γάρ ἔθος ὀνομάζειν τῇ Γραφῇ τόν Χριστόν τοῦ Θεοῦ», λέγει ὁ Μέγας Βασίλειος. Καί κατά τόν Μέγαν Ἀθανάσιον: «σωτήριον οὖσαν τήν ἔνσαρκον αὐτοῦ [τοῦ Θεοῦ Λόγου] παρουσίαν σημαίνει».

Οἱ δέ προφητικοί λόγοι τοῦ εὐλαβοῦς Συμεών: «φῶς εἰς ἀποκάλυψιν ἐθνῶν καί δόξαν λαοῦ σου Ἰσραήλ» (Λουκ. 2,32) μαρτυροῦν ὅτι ὁ ἐκ τῶν ἁγνῶν αἱμάτων τῆς ἀειπαρθένου καί Θεοτόκου Μαρίας σαρκωθείς Θεός Λόγος ὁ Χριστός, εἶναι ἡ παρουσία τοῦ θείου φωτός ἐν τῷ κόσμῳ τῆς ἀγνωσίας καί εἰδωλολατρείας. Διό καί ὁ μέν ψαλμῳδός ἀναφωνεῖ: «ἐν τῷ φωτί σου ὀψόμεθα φῶς» ,(Ψαλμ. 35,10), ὁ Κύριος ἐναργῶς κηρύττει λέγων: «ἐγώ εἰμι τό φῶς τοῦ κόσμου· ὁ ἀκολουθῶν ἐμοί οὐ μή περιπατήσῃ ἐν τῇ σκοτίᾳ, ἀλλ’ ἕξει τό φῶς τῆς ζωῆς» (Ἰωάν. 8,12).  «Φῶς ἐστιν ἐθνῶν ὁ Χριστός, ἐπειδή τά ἐσκοτισμένα ἔθνη ἤμελλε φωτίσαι τῇ διδασκαλίᾳ», σχολιάζει ὁ Ὠριγένης. «Γέγονε φῶς τοῖς ἐν σκότει καί πεπλανημένοις καί ὑπό χεῖρα πεσοῦσιν διαβολικήν», λέγει ὁ Ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας. «Φῶς ὄν εἰς ἀνάβλεψιν μέν ἐθνῶν, τῶν τετυφλωμένων τῇ πλάνῃ· ἀποκάλυψιν γάρ λέγει τήν ἀνάβλεψιν· εἰς δόξαν δέ καί εὔκλειαν λαοῦ σου τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ. Δόξα γάρ αὐτοῖς τῷ βλαστῆσαι ἐξ αὐτῶν κατά τό ἀνθρώπινον. Καί ὄντως, ἡ σωτήριος ἐνανθρώπησις Αὐτοῦ ἐφώτισεν μέν τά ἔθνη φωτισμόν θεογνωσίας καί ἀρετῆς, ἐδόξασε δέ τούς Ἰουδαίους, ὅτι συγγενής αὐτῶν γενέσθαι κατηξίωσε» (PG 129,893Α), παρατηρεῖ ὁ Ζιγαβηνός.

Κινούμενος ὑπό τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ὁ Πρεσβύτης Συμεών, «εἶπε πρός Μαριάμ τήν μητέρα αὐτοῦ· ἰδού οὗτος κεῖται εἰς πτῶσιν καί ἀνάστασιν πολλῶν ἐν τῷ ᾿Ισραήλ καί εἰς σημεῖον ἀντιλεγόμενον», (Λουκ. 2,34).  Ἑρμηνεύων τόν λόγον  τοῦτον ὁ Ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας λέγει: «τέθειται μέν παρά τοῦ Θεοῦ καί Πατρός ὁ Ἐμμανουήλ εἰς τά θεμέλια Σιών, λίθος ὤν ἐκλεκτός ἀκρογωνιαῖος, ἔντιμος», (Πρβλ. Α’ Πέτρ. 2,6).  Ἀλλ’ οἱ μέν ἐπ αὐτῷ πιστεύσαντες, οὐ κατησχύνθησαν· οἱ δέ ἄπιστοι καί τό ἐπ’ αὐτῷ [τῶ Χριστῷ] μυστήριον οὐκ ἰσχύσαντες ἰδεῖν, πεσόντες συνετρίβησαν. Ἔφη γάρ που πάλιν ὁ Θεός καί Πατήρ· «Ἰδού τίθημι ἐν Σιών λίθον προσκόμματος καί πέτραν σκανδάλου· καί ὁ πιστεύων ἐπ’ αὐτῷ οὐ μή καταισχυνθῇ· ἐφ’ ὅν δι’ ἄν πέσῃ, λικμήσει αὐτόν», (Ρωμ. 9,33 + Ματθ. 21,44) (PG 72,505B).

Πράγματι, ἀδελφοί μου, ὁ Χριστός, ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ Πατρός, ἀφ’ ὅτου εἰσῆλθεν ἐν τῇ ἱστορίᾳ τοῦ ἀνθρώπου, ἐγένετο ἡ αἰτία πτώσεως καί ἀναστάσεως πολλῶν, καί πτώσεως μέν δι’ αὐτούς οἱ ὁποῖοι δέν ἐπίστευσαν εἰς Aὐτόν· ἀναστάσεως δέ δι’ αὐτούς οἱ ὁποῖοι ἀπεδέχθησαν καί ἐπίστευσαν εἰς Αὐτόν· Διό καί μέχρι σήμερον ὁ Χριστός παραμένει «σημεῖον ἀντιλεγόμενον» (Λουκ. 2,34). Τοῦτο ἀκριβῶς ὑπονοεῖ καί ὁ θεῖος Παῦλος λέγων: «παντί τρόπῳ εἴτε προφάσει εἴτε ἀληθείᾳ Χριστός καταγγέλλεται», (Φιλιπ. 1,18). Κατά δέ τόν Ἅγιον Ἰωάννην τόν Εὐαγγελιστήν, «τοῦτο ἀκριβῶς ἐστιν ἡ κρίσις, ὅτι τό φῶς ἐλήλυθεν εἰς τόν κόσμον, καί ἠγάπησαν οἱ ἄνθρωποι μᾶλλον τό σκότος ἤ τό φῶς· ἦν γάρ πονηρά τά ἔργα αὐτῶν»,  (Ἰωάν. 3,19).

Εἰς τό ἐρώτημα ἡμῶν τί εἶναι ἐκεῖνο τό ὁποῖον ἐμποδίζει τούς ἀνθρώπους ἵνα ἴδωσιν τό φῶς τῆς ἀληθείας, τοὐτέστιν τόν Χριστόν; Εἶναι δύο τινά, ἀφ’ ἑνός μέν ἡ ἐλευθέρα ἐνέργεια ἐπιλογῆς τοῦ ἀνθρώπου, ἀφ’ ἑτέρου δέ «τά πονηρά ἔργα αὐτοῦ». Διά τοῦτο καί ὁ θεόπνευστος Ἀπόστολος Πέτρος λέγει: «τάς ἁμαρτίας ἡμῶν αὐτός [ὁ Χριστός] ἀνήνεγκεν ἐν τῷ σώματι αὐτοῦ ἐπί τό ξύλον, ἵνα ταῖς ἁμαρτίαις ἀπογενόμενοι τῇ δικαιοσύνῃ ζήσωμεν·» (Α’ Πέτρ. 2,24). Τοῦτο σημαίνει , ὅτι οὐδείς δύναται νά στηρίζηται ἐπί τοῦ Χριστοῦ ὡς Σωτῆρος, ἐάν δέν ἔχῃ ἐγκαταλείψει τήν ἁμαρτίαν καί δέν ζῇ «τῇ δικαιοσύνῃ».

Ὁ τρόπος δέ διά νά ἀπογίνωμεν ἐκ τῆς ἁμαρτίας εἶναι ἡ συνάντησίς μας μέ τόν Χριστόν κατά τό παράδειγμα τοῦ δικαίου Συμεών, ὁ ὁποῖος ἐδέξατο τόν Χριστόν εἰς τάς ἀγκάλας αὐτοῦ», (Πρβλ. Λουκ. 2,28).  Εἰς τοῦτο ἀκριβῶς μᾶς καλεῖ ἡ Ἁγία ἡμῶν Ἐκκλησία διά τῆς φωνῆς τοῦ ὑμνῳδοῦ: «Δεῦτε καί ἡμεῖς, ᾄσμασιν ἐνθέοις, Χριστῷ συναντηθῶμεν, καί δεξώμεθα αὐτόν, οὗ τό σωτήριον ὁ Συμεών ἑώρακεν». «Γρηγορήσωμεν ἵνα μή κοιμωμένους εὕρῃ ἡμᾶς ὁ Κύριος. Ὕπνος δέ ψυχῆς, ἐστιν ἡ ἀμέλεια καί ἡ ἀμνησία τοῦ θανάτου», λέγει ὁ Μέγας Ἀθανάσιος.

Ἡ συνάντησις ἡμῶν, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, μέ τόν Σωτῆρα ἡμῶν Χριστόν εἶναι πάντοτε ἐφικτή ἐντός τοῦ χώρου τῆς Ἐκκλησίας, διά τῆς προσευχῆς, τῆς ἀσκήσεως τῶν ἀρετῶν, τῆς ταπεινώσεως καί τῆς μετανοίας, καί ἰδίως τῆς συμμετοχῆς εἰς τό μυστήριον τῆς θείας Εὐχαριστίας, ἔνθα ὁ ἔχων καθαράν τήν καρδίαν αὐτοῦ ἀφ’ ἑνός μέν ζωοῦται καί θεοῦται, ἀφ’ ἑτέρου δέ, ὁρᾷ διά τῶν ὀφθαλμῶν τῆς ψυχῆς «τό σωτήριον τοῦ Θεοῦ», δηλονότι τόν Χριστόν. Ἀμήν.  Ἔτη πολλά καί εἰρηνικά».

Πρό τῆς Ἀπολύσεως, ὁ Μακαριώτατος ἀνέγνωσε τήν εὐχήν τῶν κολλύβων καί τό Τρισάγιον ἐπί τῇ συμπληρώσει ἐννέα ἡμερῶν ἀπό τῆς κοιμήσεως τοῦ μακαριστοῦ ἡγουμένου Ἀρχιμανδρίτου Θεοδωρήτου, ὑπηρετήσαντος ἐπί τεσσαρακονταπενταετίαν μετ’ ἀφοσιώσεως εἰς τήν Ἱεράν Μονήν καί τήν Ἑλληνικήν Κοινότητα ταύτην.

Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν ἡ διακονήσασα μετ’ ἀφοσιώσεως τόν κοιμηθέντα πατέρα Θεοδώρητον ἐπί ἔτη μοναχή Μαρία μετά τοῦ Ἱεροδιακόνου π. Συμεών παρέθεσαν σεμνόν κέρασμα εἰς τήν Πατριαρχικήν Συνοδείαν.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας