Τήν μεσημβρίαν τῆς Δευτέρας, 2^ας/15^ης  Μαΐου 2023, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Καισαριανῆς κ. Δανιήλ μεθ’ ὁμάδος κληρικῶν τῆς Μητροπόλεως αὐτοῦ ἐπεσκέφθη τό Πατριαρχεῖον.

Εἰς τό πλαίσιον τῆς ἐπισκέψεως ταύτης ὁ Μακαριώτατος Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ἀπένειμεν εἰς τόν Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Καισαριανῆς τήν τιμητικήν διάκρισιν τοῦ Ἀνωτέρου Ταξιάρχου τοῦ Τάγματος τῶν Ἱπποτῶν τοῦ Παναγίου Τάφου, εἰς ἀναγνώρισιν τῆς ἀφωσιωμένης ἱερατικῆς καί ἀρχιερατικῆς διακονίας αὐτοῦ εἰς τήν Ἐκκλησίαν, τήν Ἀρχιγραμματείαν τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, τόν μακαριστόν Ἀρχιεπίσκοπον Ἀθηνῶν κ. Χριστόδουλον, τήν φιλανθρωπίαν καί ἄλλας ποικίλας διακονίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καί τῆς στενῆς συνεργασίας αὐτοῦ καί τῆς συμπαραστάσεως πρός τά Πανάγια Προσκυνήματα καί τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων.

Συγκεκινημένος ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Καισαριανῆς ηὐχαρίστησε τόν Μακαριώτατον καί ἐπῄνεσεν Αὐτόν διά τήν σοφήν οἰακοστροφίαν τῆς Ἐκκλησίας Ἱεροσολύμων πρός ὄφελος τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος, τῶν Χριστιανῶν τῆς Ἁγίας Γῆς καί τῆς ἐν Χριστῷ ἑνότητος τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

Ἱερουσαλήμ, τῇ 11ῃ Μαΐου 2023.

Τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων εἶχε τήν τιμήν νά ὑποδεχθῇ τόν Ἐξοχώτατον Πρόεδρον τῆς Κύπρου κ. Νικόλαον Χριστοδουλίδην σήμερον τό ἀπόγευμα, Πέμπτην 28^ην Ἀπριλίου/11^ην Μαΐου 2023 εἰς τήν ἕδραν Αὐτοῦ εἰς τήν Παλαιάν Πόλιν τῆς Ἱερουσαλήμ.

Ὁ Ἐξοχώτατος ἐφιλοξενήθη ὑπό τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου τοῦ Γ΄ καί ἐπισήμως ἐσυνωδεύθη εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως. Ὁ Μακαριώτατος ἀπένειμε εἰς τόν Πρόεδρον τήν τιμητικήν διάκρισιν τοῦ Μεγαλοσταύρου τοῦ Τάγματος τῶν Ἱπποτῶν τοῦ Παναγίου Τάφου καί προσεφώνησεν αὐτόν διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως ὡς ἕπεται:

«Ἐξοχώτατε Πρόεδρε τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας,

κ. Νικόλαε Χριστοδουλίδη, Χριστός Ἀνέστη!

Τό Παλαίφατον Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων μετά τοῦ Ἱεροῦ Τάγματος τῶν Σπουδαίων, τῆς Ἁγιοταφιτικῆς δηλονότι Ἀδελφότητος, ὑποδέχεται σήμερον τόν ἐξοχώτατον Πρόεδρον τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας μετ’ ἰδιαζούσης χαρᾶς.

Ἡ εἰς τήν Ἁγίαν Πόλιν Ἱερουσαλήμ παρουσία Σας, κύριε Πρόεδρε, μετά τῶν ἐκλεκτῶν συνεργατῶν Σας, ἐνέχει ἰδιαιτέραν σημασίαν ὄχι μόνον ἐξ ἐπόψεως πολιτικῆς καί διπλωματικῆς, ἀλλά κυρίως καί πρωτίστως ἐξ ἐπόψεως θρησκευτικῆς καί ἠθικῆς.

Λέγομεν τοῦτο, διότι οἱ ὑφιστάμενοι ἱστορικοί καί ἀδελφικοί δεσμοί τῆς πολυπαθοῦς Μεγαλονήσου Κύπρου καί τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων ἀνανεώνονται διά τῆς προσωπικῆς Ὑμῶν Παρουσίας καί ἀναγνωρίζεται τό γεγονός ὅτι ἡ ποτισμένη καί ἁγιασμένη ἀπό τό σταυρικόν καί ἀπολυτρωτικόν αἷμα τοῦ Δικαίου, τοὐτέστιν τοῦ Χριστοῦ, πόλις Ἱερουσαλήμ ἀποτελεῖ παράδειγμα ἁρμονικῆς συνυπάρξεως καί συμβιώσεως τῶν πιστῶν τῶν Μονοθεϊστικῶν θρησκειῶν τοῦ Ἰουδαϊσμοῦ, Χριστιανισμοῦ καί Ἰσλαμισμοῦ παρά τῆς συνεχιζομένης πολιτιστικοθρησκευτικῆς διενέξεως μεταξύ τῶν κρατῶν τοῦ Ἰσραήλ καί τῆς Παλαιστινιακῆς Αὐτονομίας.

Τό Ἑλληνορθόδοξον Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων, γνωστόν ὡς Rum Orthodox, ἐξακολουθεῖ νά διαδραματίζῃ ρόλον ἐγγυήσεως, τόσον τῆς διαφυλάξεως τοῦ Προσκυνηματικοῦ Καθεστῶτος ὅσον καί τοῦ πολυπολιτισμικοῦ, πολυθρησκευτικοῦ καί πολυεθνικοῦ καθεστῶτος τῆς Ἁγίας Πόλεως Ἱερουσαλήμ.

Ἡ πνευματική καί ἠθική ἀποστολή τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων δέν περιορίζεται μόνον εἰς τήν διαφύλαξιν τῶν Παναγίων Προσκυνημάτων ὡς τόπων λατρείας καί εἰς τήν διατήρησιν τοῦ χριστιανικοῦ χαρακτῆρος τῆς Ἱερουσαλήμ, ἀλλά ἐπεκτείνεται καί εἰς τήν ποιμαντικήν αὐτοῦ μέριμναν ἐπί τοῦ Χριστιανικοῦ ποιμνίου του, διεσπαρμένου ἐν τῇ ἐπικρατείᾳ τοῦ Ἰσραήλ, τῶν Παλαιστινιακῶν ἐδαφῶν, τῆς λωρίδος τῆς Γάζης καί τοῦ Ἐμιράτου τοῦ Qatar εἰς τόν Ἀραβικόν κόλπον.

Περιττόν δέ νά ἀναφερθῶμεν εἰς τά Μετόχια καί Ἐκκλησίας τοῦ Παναγίου Τάφου, τά εὑρισκόμενα εἰς τήν ἐλευθέραν Κύπρον ὡς καί εἰς τά ὑπό τῶν εἰσβολέων Τούρκων κατεχόμενα ἐδάφη αὐτῆς.

Ἀγαπητέ μας, Κύριε Πρόεδρε, εἰς ἀναγνώρισιν τοῦ ἐμπράκτου ἐνδιαφέροντος τῆς ἀδελφῆς Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου πολλῷ δέ μᾶλλον τῶν Κυβερνητῶν τῆς φιλτάτης ἡμῶν Κύπρου, ὑπέρ τοῦ Παναγίου Τάφου γενικώτερον καί ἐκπαιδευτικοῦ αὐτοῦ ἔργου εἰδικώτερον, παρακαλοῦμεν, ὅπως δεχθῆτε ἐκ μέρους τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος καί Ἡμῶν προσωπικῶς τά παράσημα τοῦ Παναγίου Τάφου πρός ἐνίσχυσιν τῆς ὑψηλῆς ἐθνικοθρησκευτικῆς ἀποστολῆς Ὑμῶν.

Εὐχόμεθα δέ ὅπως ἐπί τῶν ἡμερῶν τῆς Κυβερνήσεως Ὑμῶν ἡ τετραυματισμένη ἀπό τόν βαρύν τραυματισμόν τῆς εἰσβολῆς καί τοῦ χωρισμοῦ Κύπρος ἀποκαταστήσῃ τήν διακοινοτικήν ἑνότητα Αὐτῆς. Εὐχαριστῶ».

Ὁ Πατριάρχης Θεόφιλος καί ἡ Α.Ε. κ. Χριστοδουλίδης ἐπεδόθησαν καί εἰς μίαν ἐποικοδομητικήν συζήτησιν διαφόρων θεμάτων ἀμοιβαίου ἐνδιαφέροντος, μέ ἔμφασιν εἰς τάς προκλήσεις πού ἀντιμετωπίζουν οἱ Χριστιανοί εἰς τούς Ἁγίους Τόπους.

Κατά τήν διάρκειαν τῆς συναντήσεώς των ὁ ΜακαριώτατοςΠατριάρχης Θεόφιλος ὑπεγράμμισεν τάς σοβαράς προκλήσεις πού ἀντιμετωπίζουν οἱ Χριστιανοί εἰς τούς Ἁγίους Τόπους, ἰδίως τάς δημιουργηθείσας ἐκ τῆς πολιτικῆς ἀσταθείας, τά ἐγκλήματα μίσους καί τάς ἐπιμόνους προσπαθείας Ἰσραηλινῶν καί ριζοσπαστικῶν ὁμάδων νά ἀπαλλοτριώσουν παρανόμως τήν Χριστιανικήν πολιτιστικήν κληρονομίαν καί νά λάβουν τόν ἔλεγχον τῶν ἐκκλησιαστικῶν περιουσιῶν, καθώς καί τούς βανδαλισμούς ἱερῶν τόπων.

Ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Θεόφιλος ἐτόνισε τήν σημασίαν τῆς τηρήσεως τῶν συμφωνιῶν ‘Status Quo’, ὑπό τήν Ἐπιμέλειαν τῆς Αὐτοῦ Μεγαλειότητος τοῦ Βασιλέως Ἀμπντουλάχ Β΄τῆς Ἰορδανίας, εἰς Μουσουλμανικούς καί Χριστιανικούς Ἱερούς Τόπους.

Ὁ ἐξοχώτατος κ. Χριστοδουλίδης  ἐνημέρωσεν τόν Μακαριώτατον διά τάς πολιτικάς ἐξελίξεις εἰς τήν Κύπρον καί τήν Εὐρωπαϊκήν Ἕνωσιν ἐν γένει.  Ἀμφότεραι αἱ πλευραί ἐξέφρασαν ὁμοῦ τήν κοινήν αὐτῶν δέσμευσιν δι’ ἐπέκτασιν τῆς συνεργασίας, προκειμένου νά διαφυλαχθῇ  ἡ Χριστιανική κληρονομιά καί παρουσία εἰς τούς Ἁγίους Τόπους.

Ἡ συνάντησις αὕτη ἀντεπροσώπευε ἕν σημαντικόν βῆμα προόδου διά τήν ἀντιμετώπισιν τῶν προκλήσεων, τάς ὁποίας ὑφίστανται οἱ Χριστιανοί εἰς τούς Ἁγίους Τόπους, ἰδιαιτέρως εἰς τήν Ἱερουσαλήμ. Τό  Πατριαρχεῖον  Ἱεροσολύμων ἀναγνωρίζει μέ εὐγνωμοσύνην τήν συνεχῆ ὑποστήριξιν τῆς Κύπρου καί ἄλλων χωρῶν διά τήν προστασίαν τῶν συμφωνιῶν  Status Quo καί τήν διασφάλισιν τῆς εὐημερίας καί τῆς ἀσφαλείας τῶν Χριστιανῶν εἰς τήν περιοχήν.

Τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων εἶναι σταθερῶς ἀφωσιωμένον εἰς τήν προώθησιν τῆς συνεργασίας μέ διαφορετικά κράτη καί παραμένει προσηλωμένον εἰς τήν προστασίαν καί τήν διατήρησιν τῆς Χριστιανικῆς πολιτιστικῆς κληρονομιᾶς εἰς τούς Ἁγίους Τόπους.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

Τήν πρωΐαν τῆς Πέμπτης, 28^ης Ἀπριλίου /11^ης Μαΐου 2023, ὁ Μακαριώτατος Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ἐδέχθη τόν κ. Trond Buckevitz ἐκ Νορβηγίας, ἐργαζόμενον ἀπό ἐτῶν εἰς τόν διάλογον εἰρήνης μεταξύ Ἰσραηλινῶν καί Παλαιστινίων καί τήν διάδοχον αὐτοῦ κ.  Ingrid Rosendorf Joys ἐργασθεῖσαν εἰς τήν ὀργάνωσιν ‘ The council for religious and life stance communities’.

Ἀκολούθως ἐδέχθη τόν Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Πατρῶν κ. Χρυσόστομον, ἡγούμενον ὁμάδος 50 προσκυνητῶν·

καί τάς μοναχάς τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Εὐαγγελισμοῦ Ὀρμύλιας Χαλκιδικῆς ὑπό τήν ἡγουμένην αὐτῶν μοναχήν Νικοδήμην·

καί ἐν τέλει τόν Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Βοκολάμσκ κ. Ἀντώνιον καί τόν π. Νικόλαον Μπαλασώφ τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας.

Τέλος ὁ Μακαριώτατος ἐδέχθη τήν κ. Madeea Axinciuc καθηγήτριαν Θρησκείας καί Φιλοσοφίας τοῦ Πανεπιστημίου τοῦ Βουκουρεστίου.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

Τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων ὁλοχαρῶς ἀνακοινώνει ὅτι ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων Θεόφιλος Γ’ συμμετέσχε σήμερον ὡς προσκεκλημένος εἰς τήν τελετήν στέψεως τοῦ Βασιλέως Καρόλου Γ’ καί τῆς Βασιλίσσης Καμίλα.

Ὁ Πατριάρχης Θεόφιλος ἦτο ὁ μόνος παρευρισκόμενος Ὀρθόδοξος Προκαθήμενος Ἐκκλησίας, ὁ Ὁποῖος ἐτίμησε τήν τελετήν. Τό ἔλαιον τό ὁποῖον ἐχρησιμοποιήθη εἰς τήν τελετήν τῆς στέψεως καθηγιάσθη ὑπό τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Θεοφίλου καί ἐν συνεχείᾳ ὑπό τοῦ Θεοφιλεστάτου Ἀγγλικανοῦ Ἀρχιεπισκόπου εἰς Ἱεροσόλυμα κ. Hosam Naoum εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως εἰς τήν Ἱερουσαλήμ, μέ σκοπόν τήν περαιτέρω ἑδραίωσιν  τῶν ἱστορικῶν δεσμῶν μεταξύ  τῆς Στέψεως, τῆς Βίβλου καί τῆς Ἁγίας Γῆς.

Τό ἔλαιον χρίσεως, τό ὁποῖον ἐχρησιμοποιήθη διά τό χρῖσμα τοῦ Βασιλέως καί τῆς Βασιλίσσης προέρχεται ἐκ τοῦ Ὄρους τῶν Ἐλαιῶν εἰς τήν Ἱερουσαλήμ.  Εἰδικώτερον, προέρχεται ἐκ δύο ἐλαιώνων, τῆς γυναικείας Μονῆς τῆς Ἁγίας Μαρίας τῆς Μαγδαληνῆς, ὅπου εὑρίσκεται καί ὁ τόπος ταφῆς τῆς προμήτορος τοῦ Βασιλέως, πριγκιπίσσης Ἀλίκης τῆς Ἑλλάδος καθώς καί ἐξ ἑτέρου ἐλαιῶνος τῆς Μονῆς τῆς Ἀναλήψεως.

Ἐπί αἰῶνας, ἀπό τήν ἐποχήν τῶν ἀρχαίων βασιλέων ἕως τῆς σήμερον, οἱ μονάρχαι χρίονται μέ ἔλαιον ἐξ αὐτῆς τῆς ἡγιασμένης πόλεως  τῆς Ἱερουσαλήμ

Τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων τιμᾶται μέ τό νά ἔχῃ διαδραματίσει καθοριστικόν ρόλον εἰς τό ἱστορικόν γεγονός τοῦτο, τό ὁποῖον σηματοδοτεῖ τήν πρώτην στέψιν Βρεττανοῦ μονάρχου κατά τόν τρέχοντα 21^ον αἰῶνα. Ἡ τελετή ἔλαβε χώραν εἰς τό Ἀββαεῖον τοῦ  Γουεστμίνστερ εἰς τό Λονδῖνον, τό ὁποῖον φιλοξενεῖ τάς βασιλικάς στέψεις διά περισσότερα ἀπό 900 ἔτη, ἀπό τῆς στέψεως τοῦ Γουλιέλμου τοῦ Κατακτητοῦ τῇ 25ῃ Δεκεμβρίου 1066.

Ὁ Πατριάρχης Θεόφιλος ἐδήλωσεν: «αἰσθανόμεθα βαθυτάτην τιμήν ἔχοντες συνεισφέρει εἰς τό ἱστορικόν τοῦτο γεγονός, καί ἔχοντες τό προνόμιον νά συμβάλωμεν εἰς τόν καθαγιασμόν τοῦ χρίσματος τοῦ βασιλέως Καρόλου Γ’ καί τῆς βασιλίσσης Καμίλα.  Ἡ χρῆσις ἐλαίου προερχομένου ἀπό τήν Ἱερουσαλήμ ἀποτελεῖ ἕν ἰσχυρόν σύμβολον τῶν ἱστορικῶν δεσμῶν μεταξύ τῆς Βρεττανίας καί τῶν Ἁγίων Τόπων καί ἐλπίζομεν ὅτι ἡ τελετή αὕτη θά ἐνισχύσῃ τούς δεσμούς αὐτούς κατά τάς ἐπερχομένας γενεάς.

Τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων ἀπευθύνει τάς θερμοτέρας εὐχάς αὐτοῦ πρός τόν Βασιλέα Κάρολον Γ’ καί τήν βασίλισσαν Καμίλαν διά μίαν μακροημερεύουσαν καί εὐημεροῦσαν βασιλείαν. Προσφέρομεν τάς προσευχάς καί τάς Πατριαρχικάς ἡμῶν εὐλογίας ὁμοῦ εἰς τούς δύο ἐστεμμένους βασιλεῖς ἐν τῇ σημαντικῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

Ἡ Κυριακή, 17^η/30^ή Ἀπριλίου 2023, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου ὡς Κυριακή τῶν Μυροφόρων καί Ἰωσήφ τοῦ ἀπό Ἀριμαθαίας, συμφώνως πρός τάς Εὐαγγελικάς διηγήσεις καί τό βιβλίον τοῦ Πεντηκοσταρίου εἰς τήν Γ’ ἀπό τῆς Ἀναστάσεως Κυριακήν.

Κατά τήν ἑορτήν ταύτην ἡ Ἐκκλησία ἀναμιμνῄσκεται Ἰωσήφ τόν ἀπό Ἀριμαθαίας, σημερινῆς Ρέμλης, ὁ ὁποῖος ἐζήτησε καί ἔλαβε ἀπό τόν Πιλᾶτον τό ἄχραντον Σῶμα τοῦ Κυρίου καί ἐνετύλιξε σινδόνι καί ἐνεταφίασεν αὐτό εἰς καινόν μνημεῖον, ὅ «ἦν ἐγγύς τοῦ τόπου τῆς Σταυρώσεως Αὐτοῦ», (Ἰω. 19, 38-42). Ἀναμιμνῄσκεται καί τάς Μυροφόρους γυναῖκας, αἱ ὁποῖαι «διαγενομένου τοῦ Σαββάτου ἠγόρασαν ἀρώματα, ἵνα ἀλείψωσι τό Σῶμα τοῦ Ἰησοῦ καί ἐλθοῦσαι εἰς τό μνημεῖον εὗρον τόν λίθον μετηρμένον καί ἄγγελον φαεσφόρον καθήμενον ἐπί τοῦ μνημείου καί λέγοντα ἠγέρθη οὐκ ἔστιν ὧδε, ἴδε ὁ τόπος ὅπου ἔθηκαν αὐτόν», (Μάρκ. 16,6). Τήν χαρμόσυνον ἀγγελίαν ταύτην ἀνήγγειλαν αἱ μυροφόροι εἰς τούς ἀποστόλους καί οἱ ἀπόστολοι εἰς τόν κόσμον ὅλον.

Τό γεγονός τοῦτο ἑωρτάσθη εἰς Ρέμλην, Ἀρχαίαν Ἀριμάθειαν, πατρίδα τοῦ Ἰωσήφ διά τῆς ὑποδοχῆς τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου ὑπό τῶν Προσκόπων, τῶν Ἱερέων καί τῶν Ἐπιτρόπων τῆς Κοινότητος Ρέμλης καί διά θείας Λειτουργίας προεξάρχοντος τοῦ Μακαριωτάτου, συλλειτουργούντων τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου, τῶν Σεβασμιωτάτων  Ἀρχιεπισκόπου Ἰόππης κ. Δαμασκηνοῦ καί  Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων ὡς τοῦ Γέροντος Καμαράση Ἀρχιμανδρίτου π. Νεκταρίου, τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Μελετίου, τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Μαρκέλλου καί τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Ἱερωνύμου, Ἀραβοφώνων Ἱερέων καί διακόνων, τοῦ Ἀρχιδιακόνου π. Μάρκου καί τοῦ Ἱεροδιακόνου π. Δοσιθέου, ψαλλούσης τῆς χορῳδίας τῆς Κοινότητος Ρέμλης καί μετεχόντων ὅλων τῶν Ὀρθοδόξων τῆς Πόλεως, παρουσίᾳ τοῦ ἐκπροσώπου τῆς Ἑλληνικῆς Πρεσβείας εἰς το Τέλ-Ἀβίβ κ. Κλεοβούλου Τσούρκα καί τοῦ στρατιωτικοῦ ἀκολούθου Ἀμύνης Σμηνάρχου κ. Γεωργίου Πέτρου.

Πρός τό ἐκκλησίασμα ἐκήρυξε τόν θεῖον Λόγον ὁ Μακαριώτατος ὡς ἕπεται:

«Σέ τόν ἀναβαλλόμενον τό φῶς, ὥσπερ ἱμάτιον, καθελών Ἰωσήφ ἀπό τοῦ ξύλου σύν Νικοδήμῳ, καί θεωρήσας νεκρόν, γυμνόν, ἄταφον, εὐσυμπάθητον θρῆνον ἀναλαβών, ὀδυρόμενος ἔλεγεν· Οἴμοι! γλυκύτατε Ἰησοῦ, ὃν πρό μικροῦ ὁ Ἥλιος ἐν σταυρῷ κρεμάμενον θεασάμενος, ζόφον περιεβάλετο, καί ἡ γῆ τῷ φόβῳ ἐκυμαίνετο, καί διερρήγνυτο ναοῦ τό καταπέτασμα· ἀλλ’ ἰδού νῦν βλέπω σε, δι’ ἐμέ ἑκουσίως ὑπελθόντα θάνατον. Πῶς σε κηδεύσω Θεέ μου; ἢ πῶς σινδόσιν εἱλήσω; ποίαις χερσί δέ προσψαύσω τό σόν ἀκήρατον σῶμα; ἢ ποῖα ᾄσματα μέλψω τῇ σῇ ἐξόδῳ οἰκτίρμον; Μεγαλύνω τά Πάθη σου, ὑμνολογῶ καί τήν ταφήν σου, σύν τῇ Ἀναστάσει κραυγάζων· Κύριε, δόξα σοι.

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Εὐλαβεῖς Χριστιανοί,

Τό ἐνυπόστατον φῶς τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ συνήγαγε πάντας ἡμᾶς ἐν τῇ ἱερᾷ ταύτῃ συνάξει τῆς μυστικῆς εὐλογίας ἐν τῇ ἰδιαιτέρᾳ πατρίδι τῆς Ἁγιογραφικῆς πόλεως τῶν κεκρυμμένων μαθητῶν τοῦ Χριστοῦ, Νικοδήμου τοῦ  γενομένου ἀποσυναγώγου καί τοῦ Ἰωσήφ τοῦ Ἀριμαθαίου, ἀλλά καί τῶν Μυροφόρων γυναικῶν, τῶν  πρώτων θεασαμένων τήν Ἀνάστασιν, ἵνα δοξολογικῶς ἑορτάσωμεν τήν μνήμην τῶν ἁγίων τούτων, τῶν γενομένων ἀψευδῶν μαρτύρων τῶν παθῶν καί τῆς ἐκ νεκρῶν Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὡς ἐναργέστατα διατυπώνει τοῦτο καί ὁ ὑμνῳδός λέγων: «εὐφραινέσθω σύν ἡμῖν μαθητῶν ἡ δωδεκάς  σύν μυροφόροις γυναιξί καί Ἰωσήφ καί Νικοδήμῳ καί σύν τοῖς ἄλλοις μαθηταῖς καί μαθητρίαις τοῦ Χριστοῦ».

Ἀξιοσημείωτον ὅτι ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος, ἡ Μήτηρ τοῦ Θεοῦ, εἶναι ἐκείνη ἡ ὁποία πρώτη εἶδεν τόν Υἱόν αὐτῆς ἀναστάντα ἐκ νεκρῶν, κατά τόν ἅγιον Γρηγόριον τόν Παλαμᾶν λέγοντα: «Τό γάρ τῆς τοῦ Κυρίου Ἀναστάσεως εὐαγγέλιον πρώτη πάντων ἀνθρώπων, καθάπερ καί προσῆκον (πρέπον) ὑπῆρχε καί δίκαιον, ἡ Θεοτόκος παρά τοῦ Κυρίου ἐδέξατο καί αὕτη τοῦτον ἀναστάντα πρό πάντων εἶδε καί τῆς αὐτοῦ θείας ὁμιλίας ἀπήλαυσεν».

Εἰς τό ἐρώτημα τοῦ Ἰησοῦ πρός τούς μαθητάς Αὐτοῦ: «Ὑμεῖς δέ τίνα μέ λέγετε εἶναι; Ἀποκριθείς ὁ Πέτρος λέγει Αὐτῷ: σύ ὁ Χριστός…», (Μάρκ. 8,29). Εἰς δέ τό ἐρώτημα ἡμῶν ποῖος εἶναι ἤ μᾶλλον τί εἶναι ὁ Χριστός; ἀπαντᾷ ὅ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Εὐαγγελιστής  λέγων: «Χριστός εἶναι ὁ Θεός Λόγος· οὗτος ἐστίν τό φῶς τό ἀληθινόν, τό φωτίζον πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τόν κόσμον», (Ἰωάν. 1,9).

Αὐτό τοῦτο ἀκριβῶς τό φῶς, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, εἶναι ἡ Ἀνάστασις τοῦ Χριστοῦ, κατά τήν ἰδίαν Αὐτοῦ μαρτυρίαν «ἐγώ εἰμι ἡ Ἀνάστασις καί ἡ ζωή», (Ἰωάν. 11,25), «ἐγώ εἰμι τό φῶς τοῦ κόσμου· ὁ ἀκολουθῶν ἐμοί οὐ μή περιπατήσῃ ἐν τῇ σκοτίᾳ, ἀλλ’ ἔξει τό φῶς τῆς ζωῆς», (Ἰωάν. 8,12).

«Ἡ Ἀνάστασις τοῦ Χριστοῦ, κατά τόν ἅγιον Γρηγόριον τόν Παλαμᾶν, τῆς ἀνθρωπίνης φύσεώς ἐστι ἀνανέωσις καί ἀναζῴωσις (=ἀνάκτησις νέας ζωῆς) καί ἀνάπλασις καί πρός ζωήν ἀθάνατον ἐπανέλευσις τοῦ πρώτου διά τήν ἁμαρτίαν θανάτῳ καταποθέντος (=καταβροχθέντος) Ἀδάμ, καί διά θανάτου πρός γῆν ὅθεν (=ἀπ’ ἐκεῖ ὅπου) ἐπλάσθη πάλιν δρομήσαντος (=ἐπιστρέψαντος).

Ἡ ἁγία ἡμῶν Ἐκκλησία τιμᾷ ἰδιαιτέρως τούς κρυφούς μαθητάς τοῦ Χριστοῦ Ἰωσήφ τόν Ἀριμαθαῖον σύν Νικοδήμῳ καί τάς Μυροφόρους γυναῖκας ὡς καί τόν Ἀπόστολον Θωμᾶν, διότι οὗτοι ἐγένοντο «αὐτόπται καί ὑπηρέται τῆς τριημέρου ταφῆς καί Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ», (Πρβλ. Λουκ. 1,2). Ὁ μέν Ἰωσήφ εἶναι ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος «τολμήσας εἰσῆλθε πρός Πιλᾶτον καί ᾐτήσατο τό σῶμα τοῦ Ἰησοῦ», (Μάρκ. 15,43) καί μετά τοῦ Νικοδήμου κατέβασαν τό σῶμα τοῦ Χριστοῦ ἀπό τόν Σταυρόν καί ἐκήδευσαν Αὐτόν. Αἱ δέ Μυροφόροι γυναῖκες «ἠγόρασαν ἀρώματα, ἵνα ἐλθοῦσαι ἀλείψωσιν Αὐτόν. Καί λίαν πρωΐ τῆς μιᾶς τῶν Σαββάτων», δηλαδή τήν ὀγδόην ἡμέραν (τήν Κυριακήν) «ἔρχονται ἐπί τοῦ μνημείου» (Πρβλ. Μάρκ. 16, 1-2). Καί ἀνήγγειλαν εἰς τούς μαθητάς ὅτι εἶδον τόν Κύριον.

Ὅσον ἀφορᾷ εἰς τόν Θωμᾶν, οὗτος διά τῆς ψηλαφήσεως τῆς διά τῆς λόγχης νυγείσης πλευρᾶς τοῦ Χριστοῦ ἐπεβεβαίωσεν καί ἐπιστοποίησεν μέ τόν πλέον δυνατόν τρόπον, ὅτι εἶδε τήν πλευράν, ὡς λέγει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός, ὅθεν ἐξῆλθε τό αἷμα, τό ὕδωρ καί τό βάπτισμα· εἶδε τήν πληγήν, ἐκ τῆς ὁποίας ἰάθη, ἐθεραπεύθη τό μέγα τραῦμα, ὁ ἄνθρωπος· εἶδε πῶς δέν ἦτο ὡς πνεῦμα, ἀλλά σάρξ καί ὀστέα.

Ὄντως ὁ ἄνθρωπος ἀποτελεῖ «τό μέγα τραῦμα», τό ὁποῖον προεκλήθη ἐκ τῆς ἐλευθέρας ἐπιλογῆς αὐτοῦ, «ποιοῦντος τά θελήματα τῆς σαρκός καί τῶν διανοιῶν αὐτοῦ», (Ἐφ. 2,3), λέγει ὁ θεῖος Παῦλος. Κατά δέ τόν ἅγιον Ἰωάννην τόν Θεολόγον, «ὁ κόσμος παράγεται καί ἡ ἐπιθυμία αὐτοῦ· ὁ δέ ποιῶν τό θέλημα τοῦ Θεοῦ μένει εἰς τόν αἰῶνα», (Α’ Ἰωάν. 2,17). Τόσον ὁ Ἀριμαθαῖος Ἰωσήφ καί ὁ Νικόδημος, ὅσον καί αἱ Μυροφόροι γυναῖκες «ἑαυτούς ἔδωκαν πρῶτον τῷ Κυρίῳ καί ἡμῖν διά  θελήματος Θεοῦ», (Β’ Κορ. 8,5)

«Χριστός τό καινόν Πάσχα, τό ζωόθυτον θῦμα, ἀμνός Θεοῦ ὁ αἴρων τήν ἁμαρτίαν κόσμου», καί ἁπλούστερον, ὁ Χριστός εἶναι τό νέον Πάσχα, ὁ νέος Πασχαλινός ἀμνός, τό ζωόθυτον σφάγιον (αὐτό που θυσίασε τήν ζωήν του διά τήν δική μας σωτηρία), ὁ ἀμνός τοῦ Θεοῦ πού σηκώνει πάνω Του (ἤ που ἐξαφανίζει, ἐξαλείφει μέ τό αἷμα Του) τήν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου, ἀναφωνεῖ ὁ ὑμνῳδός.

Τό καινόν τοῦτο Πάσχα, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, εἶναι τό θεανθρώπινον καί ἀναστημένον σῶμα τοῦ Χριστοῦ, τοὐτέστιν ἡ ἁγία ἡμῶν Ἐκκλησία, ἡ ὁποία εὐαγγελίζεται τόν «ἐθελουσίως παθόντα καί ταφέντα καί ἐξαναστάντα τριήμερον ἐκ τάφου», τήν Ἀνάστασιν δηλονότι τοῦ Χριστοῦ, διά τοῦ μυστηρίου τῆς θείας Εὐχαριστίας, ἔνθα γευόμεθα «τό ζωόθυτον θῦμα», τήν σάρκα καί τό αἷμα τοῦ Χριστοῦ: «ὁ τρώγων μου τήν σάρκα καί πίνων μου τό αἷμα ἐν ἐμοί μένει, κἀγώ ἐν αὐτῷ», (Ἰωάν. 6,54), λέγει Κύριος.

Εἰς τοῦτο καλούμεθα πάντες οἱ ὁμολογοῦντες τήν Ἀνάστασιν τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ, ἀκούοντες εἰς τήν προτροπήν τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου λέγοντος: «Κἄν Ἰωσήφ ᾖς ὁ ἀπό Ἀριμαθείας, αἴτησαι τό σῶμα παρά τοῦ σταυροῦντος· σόν γενέσθω τό τοῦ κόσμου καθάρσιον (= ἱλαστήριος θυσία). Κἄν Νικόδημος ᾖς ὁ νυκτερινός θεοσεβής, μύροις Αὐτόν ἐνταφίασον. Κἄν Μαρία τις ᾖς, κἄν ἡ ἄλλη Μαρία, κἄν Σαλώμη, κἄν Ἰωάννα, δάκρυσον ὀρθρία… Κἄν ὡς Θωμᾶς ἀπολειφθῇς, τῶν μαθητῶν συνηγμένων, οἶς Χριστός ἐμφανίζεται, ὅταν ἴδῃς μή ἀπιστήσῃς· κἄν ἀπιστήσῃς, τοῖς λέγουσιν πίστευσον· εἰ δέ μηδέ τούτοις, τοῖς τύποις τῶν ἥλων πιστώθητι».

Τούς γενομένους αὐτόπτας καί ὑπηρέτας τοῦ σταυρικοῦ πάθους καί τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ καί τοῦ Υἱοῦ τῆς ἀειπαρθένου Θεοτόκου, διά τοῦ ὁποίου Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ κατεβλήθη ὁ ᾅδης καί ὁ θάνατος τέθνηκε, ἡμεῖς δέ νεκρωθέντες ἀνέστημεν καί ζωῆς ἠξιώθημεν καί τήν ἀρχαίαν ἀπόλαυσιν τοῦ Παραδείσου ἐλάβομεν, παρακαλέσωμεν, ἵνα ἱκετεύωσιν Θεόν τόν ἀληθινόν, τοῦ σωθῆναι τάς ψυχάς ἡμῶν. Ἀμήν».

Ἠκολούθησε δεξίωσις εἰς τήν αἴθουσαν ὑποδοχῆς, ἔνθα ὁ δραστήριος ἡγούμενος Ἀρχιμανδρίτης π. Νήφων προσεφώνησε τόν Μακαριώτατον, εὐχαριστῶν Αὐτῷ διά τήν ἠθικήν καί ὑλικήν συμπαράστασιν εἰς τό ἀνακαινιστικόν ἔργον, εἰς τόν Ἱερόν Ναόν καί τήν Μονήν καί εἰς τήν πνευματικήν ἀνάτασιν τῆς Κοινότητος.

Τέλος, παρετέθη τράπεζα, ἔνθα ὁ Μακαριώτατος προσεφώνησε καί πάλιν διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ:

«Εἰ γάρ νεκροί οὐκ ἐγείρονται, οὐδέ Χριστός ἐγήγερται· εἰ δέ Χριστός οὐκ ἐγήγερται ματαία ἡ πίστις ὑμῶν», (Α’ Κορ. 15, 16-17), κηρύττει ὁ ἀπόστολος Παῦλος.

Ἐξοχώτατοι ἐκπρόσωποι τῆς Ἑλληνικῆς Πρεσβείας εἰς Τέλ-Ἀβίβ,

Ἅγιοι Πατέρες καί ἀδελφοί,

Ὁσιολογιώτατε ἡγούμενε Ἀρχιμανδρῖτα π. Νῆφον,

Ἀξιότιμε Πρόεδρε τῆς Κοινότητος Ρέμλης,

Ἁγιώτατοι ἀδελφοί,

Ἡ σημερινή ἑορτή τῆς μνήμης τῶν κεκρυμμένων μαθητῶν τοῦ Χριστοῦ Ἰωσήφ τοῦ Δικαίου τοῦ ἀπό Ἀριμαθαίας, τοὐτέστιν τῆς γενετείρας πόλεως ὑμῶν Ρέμλης, ὡς καί τῶν ἁγίων Μυροφόρων Γυναικῶν ἀποτελεῖ τήν ἀδιάψευστον μαρτυρίαν τῆς πίστεως καί τῆς ἀγάπης αὐτῶν πρός τόν Θεάνθρωπον Χριστόν καί τήν ἐκ νεκρῶν Ἀνάστασιν Αὐτοῦ. Αἱ μέν Μυροφόροι Γυναῖκες «εἱστήκεσαν παρά τῷ σταυρῷ τοῦ Ἰησοῦ» (Ἰωάν. 19,25). Οἱ δέ Ἰωσήφ καί Νικόδημος «ἔλαβον τό σῶμα τοῦ Ἰησοῦ καί ἔδησαν αὐτό ἐν ὀθονίοις μετά ἀρωμάτων… καί ἔθηκαν αὐτό εἰς τό ἐγγύς μνημεῖον», (Πρβλ. Ἰωάν. 19, 40-42), ὡς μᾶς πληροφορεῖ ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης.

Τήν ἀδιάψευστον ταύτην μαρτυρίαν τῆς σταυρώσεως, τῆς τριημέρου ταφῆς καί τῆς Ἀναστάσεως καταγγέλλει καί κηρύττει διά μέσου τῶν αἰώνων ἡ ἁγία τῶν Ἱεροσολύμων Ἐκκλησία καί ἰδιαιτέρως ἡ ζῶσα καί ἀδιάκοπος ἱστορική παρουσία τῶν Ρωμαίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν ἐν τῇ ἁγίᾳ Γῇ.

Τοῦτο ὀφείλεται εἰς τό γεγονός ὅτι ἡ ἀλήθεια καί τό φῶς τοῦ Χριστοῦ ὑπερενίκησαν τόν φόβον τοῦ ψεύδους καί τοῦ σκότους: «αὕτη δέ ἐστιν ἡ κρίσις, ὅτι τό φῶς ἐλήλυθεν εἰς τόν κόσμον, καί ἠγάπησαν οἱ ἄνθρωποι μᾶλλον τό σκότος ἤ τό φῶς· ἦν γάρ πονηρά αὐτῶν τά ἔργα», (Ἰωάν. 3,19). «Ὁ δέ ποιῶν τήν ἀλήθειαν ἔρχεται πρός τό φῶς, ἵνα φανερωθῇ αὐτοῦ τά ἔργα, ὅτι ἐν Θεῷ ἐστιν εἰργασμένα», (Ἰωάν 3,21).

Εἰς τήν κρίσιν ταύτην τῆς ἀγάπης τῶν ἀνθρώπων εἰς τό σκότος ἀνθίσταται ἡ ἁγία τῶν Ἱεροσολύμων Ἐκκλησία μετά τοῦ Χριστεπωνύμου εὐλαβοῦς ποιμνίου αὐτῆς. Περιττόν νά εἴπωμεν ὅτι τά σημεῖα τῆς εἰρημένης ὑπό τοῦ εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου «κρίσεως» εἶναι πλέον φανερά καί αἰσθητά ἐν τῇ συγχρόνῳ ἡμῶν ἐποχῇ διά τῆς ἐπιβολῆς νομοθετικῶς τῆς Νέας Τάξεως Πραγμάτων.

Τό Ἑλληνορθόδοξον (Rum Orthodox) Πατριαρχεῖον τῶν Ἱεροσολύμων, τό ὁποῖον εἶναι τεθεμελιωμένον ἐπί τοῦ ἀπολυτρωτικοῦ αἵματος τοῦ Χριστοῦ, ἀποτελεῖ τήν μοναδικήν ἐγγύησιν τῆς διαφυλάξεως τῆς σωτηριώδους παρακαταθήκης, τήν ὁποίαν ἐδωρήσατο εἰς ἡμᾶς ὁ Ἀναστάς Χριστός, ὁ Ὁποῖος «οὐ γάρ ἔδωκεν ἡμῖν πνεῦμα δειλίας, ἀλλά δυνάμεως καί ἀγάπης καί σωφρονισμοῦ», (Β’ Τιμ. 1,7).

Διά τοῦτο, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, καλούμεθα νά διαφυλάξωμεν τόν πολύτιμον θησαυρόν τῆς εὐαγγελικῆς ἀληθείας, τήν ὁποίαν ἐνεπιστεύθη ὁ Θεός Πατήρ διά τοῦ Υἱοῦ Αὐτοῦ καί τοῦ Υἱοῦ τῆς Ὑπερευλογημένης Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας, εἰς τούς ἀγαπῶντας Αὐτόν, διά τῆς ἐν ἡμῖν ἐνοικήσεως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος: «Τήν καλήν παρακαταθήκην φύλαξον διά Πνεύματος Ἁγίου τοῦ ἐνοικοῦντος ἐν ἡμῖν», (Β’ Τιμ. 1,14), παραγγέλλει εἰς τόν μαθητήν αὐτοῦ Τιμόθεον ἀλλά καί εἰς πάντας ἡμᾶς ὁ θεῖος Παῦλος.

Τό φῶς τῆς ἐνδόξου καί λαμπροφόρου Ἀναστάσεως τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ νά καταυγάζῃ τήν καρδίαν καί τήν διάνοιαν ὑμῶν. «Οἴδαμεν δέ ὅτι ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ ἥκει καί δέδωκεν ἡμῖν διάνοιαν, ἵνα γινώσκωμεν τόν ἀληθινόν· καί ἐσμεν ἐν τῷ ἀληθινῷ, ἐν τῷ Υἱῷ αὐτοῦ ᾿Ἰησοῦ Χριστῷ· οὗτός ἐστιν ὁ ἀληθινός Θεός καί ζωή αἰώνιος», (Α’ Ἰωάν. 5,20), κηρύττει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Εὐαγγελιστής Ἀμήν. Χριστός Ἀνέστη».

Ἡ ἑορτή αὐτή ἑωρτάσθη καί εἰς τό παρά τόν Καθεδρικόν Ναόν τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου παρεκκλήσιον τῶν Μυροφόρων δι’ Ἑσπερινοῦ ἀφ’ ἑσπέρας καί θείας Λειτουργίας τήν πρωΐαν, προεξάρχοντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Μαδάβων κ. Ἀριστοβούλου, συλλειτουργοῦντος τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Νικοδήμου, τῶν Πρεσβυτέρων Ἱερέων τοῦ Ναοῦ π. Φάραχ καί π. Χάδερ, ψάλλοντος τοῦ Ἱεροδιακόνου π. Συμεών μετά τῶν μαθητῶν τῆς Πατριαρχικῆς Σχολῆς Σιών δεξιά καί τῆς χορῳδίας τοῦ Ναοῦ ὑπό τόν κ. Ριμόν Κάμαρ ἀριστερά, μετεχόντων τῶν ἐνοριτῶν τοῦ ἁγίου Ἰακώβου, παρουσίᾳ τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς Ἱεροσόλυμα κ. Εὐαγγέλου Βλιώρα.

Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν ἔλαβε χώραν δεξίωσις εἰς τήν αἴθουσαν «Οὐτζούτ», τῇ διοργανώσει τοῦ Συλλόγου τῶν «Μυροφόρων Γυναικῶν» τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

Τό Σάββατον, 16^ην/29^ην Ἀπριλίου 2023, παραμονήν τῆς Κυριακῆς τῶν Μυροφόρων, ἡ Κοινότης τοῦ Κάτω Πκέα, κώμης τῆς περιοχῆς Ἄκκρης – Πτολεμαΐδος ὑπό τόν Ἱερέα αὐτῆς π. Ἰωάννην, τούς Ἐπιτρόπους καί περί τά εἴκοσι μέλη, ἐπεσκέφθησαν τό Πατριαρχεῖον καί ηὐχαρίστησαν τόν Μακαριώτατον Πατέρα ἡμῶν καί Πατριάρχην Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλον διά τήν παρεχομένην αὐτοῖς ἐκκλησιαστικήν, ἠθικήν καί ὑλικήν συμπαράστασιν.

Ὡσαύτως ἐπεσκέφθησαν τόν Μακαριώτατον αἱ ἀντιπροσωπεῖαι τῶν Ὀρθοδόξων Προσκόπων, οἱ ὁποῖοι μετέσχον εἰς τάς πανηγυρικάς ἐκδηλώσεις τοῦ Πάσχα καί τοῦ Ὀρθοδόξου “Nadi” – Ὀρθοδόξου Λέσχης καί ηὐχαρίστησαν τόν Μακαριώτατον διά τήν παρεχομένην συμπαράστασιν εἰς τήν Χριστιανικήν παρουσίαν εἰς τήν Ἀγίαν Γῆν.

Ἐπίσης ἐπεσκέφθη τόν Μακαριώτατον ἀντιπροσωπεία τῆς ἐνορίας τοῦ Καθεδρικοῦ Ναοῦ τοῦ ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου καί ἐζήτησεν τήν εὐλογίαν Αὐτοῦ διά μετάβασιν τῆς χορῳδίας τῆς ἐνορίας  ταύτης εἰς τό Πατριαρχεῖον τῆς Σερβίας διά συνεργασίαν μετά τῆς χορῳδίας “Branko” τῆς πόλεως Nis- Νύσσης, γενετείρας τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου, καί μετά τῆς χορῳδίας τοῦ Καθεδρικοῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Σάββα Βελιγραδίου.

Τέλος, ἐπεσκέφθη τόν Μακαριώτατον ὁ  μεταφραστής εἰς τήν Ἀραβικήν τῶν ἀναρτήσεων τοῦ Ἐπισήμου Ἱστοχώρου τοῦ Πατριαρχείου δρ. Νικόλας Χούρη, ἀποκτήσας τήν Ἑλληνικήν ὑπηκοότητα, μετά τῶν γονέων αὐτοῦ, τῆς συζύγου αὐτοῦ δρ. Νικολέτας Παπαευγενίου καί τοῦ τέκνου αὐτοῦ καί ηὐχαρίστησε τόν Μακαριώτατον διά τήν ἐπιδεικνυομένην αὐτῷ ἐμπιστοσύνην καί συμπαράστασιν.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

Τήν Δευτέραν, 11^ην /24^ην Ἀπριλίου 2023, μετά τήν Κυριακήν τοῦ Θωμᾶ ἐπεσκέφθησαν τόν Μακαριώτατον Πατέρα ἡμῶν καί Πατριάρχην Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλον καί ἐζήτησαν τήν εὐλογίαν Αὐτοῦ καί συνεχάρησαν Αὐτῷ ἐπί τῇ ἑορτῇ τοῦ Πάσχα ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μαυροβουνίου κ. Ἰωαννίκιος μετά προσκυνηματικῆς ὁμάδος αὐτοῦ ἀποτελουμένης ὑπό Ἱερέων καί λαϊκῶν·

ἐν συνεχείᾳ δέ, οἱ Ἱερεῖς καί ἡ Κοινότης τῆς Βηθλεέμ ὑπό τόν Πατριαρχικόν Ἐπίτροπον Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Διοκαισαρείας κ. Βενέδικτον,

ἀκολούθως οἱ Ἱερεῖς τῆς Κοινότητος τοῦ Χωρίου τῶν Ποιμένων-Μπετσαχούρ, οἱ  Ἐπίτροποι τῆς Κοινότητος Τάϋμπε τῆς περιοχῆς Ραμάλλας καί οἱ Ἐπίτροποι τῆς Κοινότητος Ρέμλης, Ἀρχαίας Ἀριμάθαιας ὑπό τόν ἡγούμενον αὐτῆς Ἀρχιμανδρίτην π. Νήφωνα,

οἱ ὁποῖοι καί προσεκάλεσαν τόν Μακαριώτατον εἰς τήν πανήγυριν τῆς Ρέμλης, τήν ἐρχομένην Κυριακήν τῶν Μυροφόρων.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

Ἡ  Κυριακή, 10^η/ 23^η Ἀπριλίου 2023, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου ὡς ἡ Κυριακή τοῦ Ἀντιπάσχα ἤ τοῦ Θωμᾶ, ἤτοι ὡς ἀνάμνησις τοῦ γεγονότος, ὅτι ὁ Κύριος τήν ὀγδόην ἡμέραν ἀπό τῆς Ἀναστάσεως Αὐτοῦ ἐφανερώθη εἰς τούς μαθητάς καί πάλιν, συνηγμένων ὄντων εἰς τό ὑπερῷον καί τῶν θυρῶν κεκλεισμένων, ὅτε καί ὁ Θωμᾶς ἦτο μετ’ αὐτῶν καί εἶπεν εἰς τόν Θωμᾶν: «φέρε τόν δάκτυλόν σου ὧδε καί βάλε εἰς τήν πλευράν μου καί μή γίνου ἄπιστος ἀλλά πιστός», «ὅτι ἑωρακάς με πεπίστευκας, μακάριοι οἱ μή ἰδόντες καί πιστεύσαντες», (Ἰωάν.  20, 27-29).

Τό γεγονός τοῦτο ἑωρτάσθη δι’ Ἑσπερινοῦ ἀφ’ ἑσπέρας εἰς τό Καθολικόν τοῦ  Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως καί  θείας Λειτουργίας τήν πρωΐαν εἰς τόν Πανάγιον καί Ζωοδόχον Τάφον, προεξάρχοντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ἰωαννικίου τῆς Ἐκκλησίας Μαυροβουνίου καί τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Καττάρων κ. Μακαρίου, Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων καί διακόνων, ψάλλοντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Μαδάβων κ. Ἀριστοβούλου καί τοῦ Ἱεροδιακόνου π. Συμεών καί προσευχομένου τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος κ. Εὐαγγέλου Βλιώρα καί τῆς Προξένου κ. Χριστίνης Ζαχαριουδάκη μετά τῶν οἰκείων αὐτῶν καί τῶν ἐναπομεινάντων ἐκ τοῦ Πάσχα προσκυνητῶν.

Μετά τό πέρας τῆς Ἀναστασίμου θείας Λειτουργίας ἠκολούθησεν ἡ ἄνοδος εἰς τά Πατριαρχεῖα, ἔνθα ὁ Σεβασμιώτατος ἐδέχθη τους προσκυνητάς.

Τό γεγονός τῆς ψηλαφήσεως τοῦ Θωμᾶ ἑωρτάσθη σήμερον καί εἰς τήν πόλιν τῆς Κανᾶ τῆς Γαλιλαίας συμφώνως πρός τήν Τυπικήν διάταξιν τῆς Κοινότητος τῆς κώμης ταύτης , ὁμοῦ μετά τοῦ γεγονότος τῆς εὐλογίας τοῦ γάμου ὑπό τοῦ Κυρίου, καί τῆς μετατροπῆς ὑπ’ Αὐτοῦ τοῦ ὕδατος εἰς οἶνον. Τό πρῶτον τοῦτο τῶν σημείων τοῦ Κυρίου ἀναφέρει ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης (Ἰωάν. 2, 1-11) εἰς το Εὐαγγέλιον αὐτοῦ, τάς περικοπάς τοῦ ὁποίου ἀναγιγνώσκομεν τάς Κυριακάς μετά τό Ἅγιον Πάσχα καί ἕως τήν Πεντηκοστήν.

Τῆς ἑορτῆς καί πανηγύρεως ταύτης προεξήρξεν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, γενόμενος δεκτός ὑπό τῶν Προσκόπων, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ναζαρέτ κ. Κυριακοῦ, τοῦ  Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου καί τοῦ ἡγουμένου τῆς Κανᾶ Ἀρχιμανδρίτου π. Βενεδίκτου, τοῦ Γέροντος Καμαράση Ἀρχιμανδρίτου π. Νεκταρίου καί Ρωσωφώνων Ἱερέων τοῦ Πατριαρχείου τῆς περιοχῆς Γαλιλαίας, τοῦ Ἀρχιδιακόνου π. Μάρκου καί τοῦ Ἱεροδιακόνου π. Εὐλογίου καί ἄλλων.

Εἰς τό ἀθρόως προσελθόντα λαόν ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ὁ Μακαριώτατος ὡς ἕπεται:

«Δεῦτε πόμα πίωμεν καινόν, οὐκ ἐκ πέτρας ἀγόνου τερατουργούμενον, ἀλλ’ ἀφθαρσίας πηγήν, ἐκ τάφου ὀμβρήσαντος Χριστοῦ, ἐν ᾧ στερεούμεθα», ἀναφωνεῖ μελῳδικῶς ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός.

Ἡ χάρις τοῦ Σταυρόν ὑπομείναντος καί τόν θάνατον καταργήσαντος καί ἀναστάντος ἐκ τῶν νεκρῶν Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ συνήγαγε πάντας ἡμᾶς ἐν τῷ ἱερῶ ἁγιογραφικῷ τούτῳ τόπῳ τῆς Κανᾶ τῆς Γαλιλαίας, ἵνα πασχαλίως ἑορτάσωμεν τήν διά σημείων φανέρωσιν τῆς δόξης Αὐτοῦ [τοῦ Χριστοῦ], ἀλλά καί τήν τῶν ἐγκαινίων τῆς Ἀναστάσεως  τοῦ Χριστοῦ, ὡς καί τήν τοῦ ἁγίου Ἀποστόλου Θωμᾶ ψηλάφησιν.

Ἡ Ἀνάστασις τοῦ Χριστοῦ ἀποτελεῖ τόν ἀκρογωνιαῖον θεμέλιον λίθον τῆς χριστιανικῆς ἡμῶν πίστεως κατά τήν μαρτυρίαν τοῦ ἀποστόλου Παύλου: «εἰ δέ Χριστός οὐκ ἐγήγερται, κενόν ἄρα τό κήρυγμα ἡμῶν, κενή γάρ καί ἡ πίστις ἡμῶν», (Α’ Κορ. 15,14). Προσέτι δέ ἡ Ἀνάστασις τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἡ ἀλήθεια, ἡ ἀπάντησις δηλονότι εἰς τό ἐρώτημα τοῦ Πιλάτου: «τί ἐστιν ἀλήθεια;» (Ἰωάν. 18,38). Ταύτην τήν ὁμολογίαν ἐκήρυξε μετά παρρησίας ὁ ἴδιος ὁ Κύριος εἰπών: «ἐγώ εἰμι ἡ ὁδός καί ἡ ἀλήθεια (Ἰωάν. 14,6)… «ἐγώ εἰμι ἡ Ἀνάστασις καί ἡ ζωή», (Ἰωάν. 11,25).

Τήν ὁμολογίαν ταύτην ἐπεβεβαίωσεν ὁ Χριστός διά τῶν πολλῶν ἐμφανίσεών Του ἐνώπιον τῶν Ἁγίων Αὐτοῦ μαθητῶν μετά τήν Ἀνάστασίν Του, ὡς μαρτυρεῖ ὁ Εὐαγγελιστής Λουκᾶς εἰς τάς Πράξεις αὐτοῦ λέγων: «Καί παρέστησεν [ὁ Ἰησοῦς} ζῶντα Ἑαυτόν μετά τό παθεῖν Αὐτόν [τοῖς Ἀποστόλοις] ἐν πολλοῖς τεκμηρίοις δι’ ἡμερῶν τεσσαράκοντα ὀπτανόμενος αὐτοῖς καί λέγων τά περί τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ», (Πράξ. 1,3).

Τήν μεθ’ ἡμῶν παρουσίαν τοῦ Χριστοῦ ἔχομεν καί ἡμεῖς, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, διά τοῦ θεανθρωπίνου σώματος Αὐτοῦ, τοὐτέστιν τῆς Ἐκκλησίας, τῆς ὁποίας ἐστίν ἡ κεφαλή τοῦ σωματος, (Πρβλ. Κολ. 1,18) κατά τόν θεῖον Παῦλον. Τοῦτο δέ  σημαίνει, ὅτι Αὐτός Οὗτος ὁ Χριστός μᾶς καλεῖ νά προσέλθωμεν καί να ψηλαφήσωμεν το σῶμα Αὐτοῦ ὡς ἄλλος Θωμᾶς, διά τῆς συμμετοχῆς ἡμῶν εἰς τό μυστήριον τῆς «μυστικῆς εὐλογίας», τοὐτέστιν τῆς θείας Εὐχαριστίας, ὡς ἐναργέστατα διδάσκει ὁ ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας λέγων: «ἐπιφοιτᾷ δέ» [=ἐπισκέπτεται] «καί ἐπιφαίνεται πᾶσιν ἡμῖν ὁ Χριστός, ἀοράτως τε καί ὁρατῶς· ἀοράτως μέν ὡς Θεός, ὁρατῶς δέ πάλιν ἐν σώματι.  Ἐπιτρέπει δέ [ὁ Χριστός] καί δίδωσι τῆς ἁγίας αὐτοῦ σαρκός  ἀποθίγειν [ἀγγίζειν]. Πρόσιμεν γάρ κατά χάριν Θεοῦ, τῇ μεθέξει τῆς μυστικῆς εὐλογίας, εἰς χεῖρας δεχόμενοι τόν Χριστόν, ἵνα καί ἡμεῖς ἀραρότως [=προσηκόντως] πιστεύσωμεν ὅτι τόν ἴδιον ἀληθῶς ἤγειρεν Ναόν», [δηλαδή τό Σῶμα Αὐτοῦ].

Μέ ἄλλα λόγια, ἡ κοινωνία τοῦ Σώματος καί τοῦ Αἵματος τοῦ Χριστοῦ ἀποτελεῖ ὁμολογίαν τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ εἰπόντος: «Ὁ τρώγων μου τήν σάρκα καί πίνων μου τό Αἷμα ἔχει ζωήν αἰώνιον, κἀγώ ἀναστήσω αὐτόν ἐν τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ». «Ἡ γάρ σάρξ μου ἀληθής ἐστι βρῶσις καί τό αἷμά μου ἀληθής ἐστί πόσις».  «Ὁ τρώγων μου τήν σάρκα καί πίνων μου τό Αἷμα ἐν ἐμοί μένει κἀγώ ἐν αὐτῷ». (Ἰωάν. 6, 54-56).

Τό αἷμα τοῦ Χριστοῦ εἶναι τό καινόν, τό νέον πόμα, τό ὁποῖον καλούμεθα ὑπό τοῦ ὑμνῳδοῦ νά πίωμεν. Τοῦτο δέ τό πόμα, το ποτόν, ἀναβλύζει ἐκ τοῦ Τάφου τοῦ Χριστοῦ, εἶναι τό Αἷμα τοῦ Χριστοῦ, «τό περί πολλῶν ἐκχυνόμενον εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν». (Ματθ. 26,28). Ἑρμηνεύων τήν σημασίαν τοῦ αἵματος καί τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, ὁ ἅγιος Ἀνδρέας Κρήτης, ὁ ἐξ Ἱεροσολύμων λέγει: «Τό σῶμά Σου καί τό Αἷμα, σταυρούμενος ὑπέρ πάντων, ἔθηκας Λόγε· τό μέν σῶμα εἰς ἀνάπλασιν, [ἵνα ἀναπλάσῃς με], τό δέ αἷμα  ἵνα  ἀποπλύνῃς με· τό πνεῦμα παρέδωκας, ἵνα ἐμέ προσάξῃς, Χριστέ, τῷ σῷ Γεννήτορι».

«Ταύτην ἐποίησε τήν ἀρχήν τῶν σημείων ὁ Ἰησοῦς ἐν Κανᾷ τῆς Γαλιλαίας καί ἐφανέρωσε τήν δόξαν Αὐτοῦ καί ἐπίστευσαν εἰς Αὐτόν οἱ μαθηταί Αὐτοῦ»,  (Ἰωάν. 2,11). Ὡς γνωστόν δύο εἶναι τά σημεῖα, τά ὁποῖα ἐποίησεν ὁ Ἰησοῦς ἐνταῦθα, ἐν τῇ πόλει τῆς Κανᾶ τῆς Γαλιλαίας. Ἀφ’ ἑνός μέν  ὁ ἁγιασμός καί ἡ εὐλογία τοῦ γάμου διά τῆς φυσικῆς παρουσίας Αὐτοῦ εἰς αὐτόν. «Γάμος μέν γάρ ὁ τίμιος  ἡγιάζετο, ἀρά δέ ἡ κατά τῆς γυναικός ἐκποδών»,  λέγει ὁ ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας. Ἀφ’ ἑτέρου δέ ἡ μεταβολή τοῦ ὕδατος εἰς οἶνον διά τῆς ἀρρήτου δυνάμεως τοῦ Χριστοῦ: «Ἀφάτῳ δέ δυνάμει τό ὕδωρ εἰς οἶνον μετεσκευάζετο. Τί γάρ ἄν γένοιτο χαλεπόν [=δύσκολον] τῷ τά πάντα ἰσχύοντι»; λέγει πάλιν ὁ Ἅγιος Κύριλλος.

Κατά δέ τόν ἅγιον Κλήμεντα Ἀλεξανδρείας ὁ οἶνος ἐν τῷ γάμῳ τῆς Κανᾶ συμβολίζει τό αἷμα τοῦ Χριστοῦ. «Μυστικόν σύμβολον ἡ γραφή αἵματος ἁγίου οἶνον ὠνόμασεν. Ὅτι δέ οἶνος ἦν τό  εὐλογηθέν [ὕδωρ], ἀπέδειξε πάλιν πρός τούς μαθητάς λέγων: «οὐ μή πίω ἐκ τοῦ γενήματος τῆς ἀμπέλου ταύτης, μέχρις ἄν πίω αὐτό μεθ’ ἡμῶν καινόν ἐν τῇ βασιλείᾳ τοῦ Πατρός μου», (Ματθ. 26,29).

Μέ ἄλλα λόγια, οἱ μαθηταί τοῦ Κυρίου καί πάντες οἱ πιστεύοντες εἰς Αὐτόν θά μετέχουν τῆς χαρᾶς Αὐτοῦ καί Αὐτός τῆς χαρᾶς τῶν μαθητῶν Αὐτοῦ ἐν τῇ βασιλείᾳ τοῦ Πατρός Αὐτοῦ. «Ἡ τοῦ οἴνου πόσις οὐ χρείαν ἀποπληροῖ μόνον, ἀλλά καί παμποίκιλον ἡδονήν τῇ αἰσθήσει προσφέρει· μετά δε τήν ἐκ νεκρῶν Ἀνάστασιν, ἀποτιναχθείσης τῆς φθορᾶς τῶν ἀνθρωπίνων σωμάτων καί αὐτή τῶν πραγμάτων ἡ φύσις πρός καινότητα μετοικισθήσεται, ὥστε  καί αὐτήν ἡμῶν τήν εὐφροσύνην εἶναι καινήν… αὐτοῦ τοῦ πάντων ἡμῶν Σωτῆρος Χριστοῦ, τήν ἔμφυτον καί ἰδίαν εὐφροσύνην ταῖς τῶν σεβομένων αὐτόν ἐνιέντος ψυχαῖς», λέγει ὁ ὅσιος Ἀμμώνιος. [Καί ἁπλούστερον· ἡ πόσις τοῦ οἴνου δέν ἱκανοποιεῖ μόνον τήν ἀνάγκην, ἀλλά προσφέρει εἰς τάς αἰσθήσεις τήν πολυποίκιλον ἡδονήν· μετά δέ τήν ἐκ νεκρῶν Ἀνάστασιν, κατά τήν ὁποίαν θά ἔχει ἀποβληθῇ ἡ φθορά τῶν ἀνθρωπίνων σωμάτων καί αὐτή ἡ φύσις ὅλων τῶν πραγμάτων θά μεταφερθῇ εἰς τόπον ἀνακαινισμοῦ, οὕτως ὥστε καί αὐτή ἀκόμη ἡ εὐφροσύνη ἡμῶν νά  εἶναι ἀνακαινισμένη ἀπό αὐτόν τόν Χριστόν, τόν Σωτῆρα ἡμῶν, ὁ Ὁποῖος ἐμβάλλει τήν ἔμφυτον καί ἰδίαν Αὐτοῦ εὐφροσύνην  εἰς τάς ψυχάς τῶν σεβομένων Αὐτόν].

Αὐτήν, ἀκριβῶς, «τήν ἔμφυτον  καί ἰδίαν εὐφροσύνην τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ, καλούμεθα καί ἡμεῖς, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, νά ἐγκαταστήσωμεν ἐντός τῶν καρδιῶν ἡμῶν κατά τόν καιρόν τοῦτον τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ, ἀκούοντες εἰς τήν προτροπήν τῆς Θεοτόκου καί Μητρός τοῦ Θεοῦ λεγούσης: «ὅ,τι ἄν λέγει ὑμῖν, ποιήσατε». (Ἰωάν. 2,5). Καί τοῦτο διότι ὁ Ἀναστάς Χριστός εἶναι Ἐκεῖνος, «ἐν ᾧ στερεούμεθα», κατά τόν ὑμνῳδόν ἅγιον Ἰωάννην τόν Δαμασκηνόν, ἐπικαλούμενον τήν ἁγίαν Γραφήν λέγουσαν: «Ἐστερεώθη ἡ καρδία μου ἐν Κυρίῳ», (Α΄ Βασιλ. 2,1). Τό στερέωμα ἡμῶν δέν εἶναι ἄλλο ἀπό τήν εἰς Χριστόν Ἀναστάντα πίστιν ἡμῶν, (Πρβλ. Κολ. 2,5), ἀλλά καί ἀπό τήν κοινωνίαν τοῦ τιμίου Σώματος καί Αἵματος τοῦ Χριστοῦ, τοῦ προσκαλοῦντος πάντας ἡμᾶς  διά τοῦ ὑμνῳδοῦ ἀναφωνοῦντος: «Δεῦτε τοῦ καινοῦ τῆς ἀμπέλου γεννήματος τῆς θείας εὐφροσύνης, ἐν τῇ εὐσήμῳ ἡμέρᾳ τῆς ἐγέρσεως· βασιλείας τε Χριστοῦ κοινωνήσωμεν ὑμνοῦντες Αὐτόν ὡς Θεόν εἰς τούς αἰῶνας». Ἀμήν Χριστός Ἀνέστη.

Μετά τό πέρας τῆς θείας Λειτουργίας, ἐγένετο λιτανεία τρίς πέριξ τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ, ἀκολουθοῦντος ἐν χαρᾷ καί ἀγαλλιάσει καί συμπροσευχομένου τοῦ πλήθους καί ἀκολούθως παρετέθη τράπεζα ἔνθα ὁ Μακαριώτατος καί πάλιν προσεφώνησεν ὡς ἕπεται:

«Αὕτη ἡ κλητή καί ἁγία ἡμέρα ἡ μία τῶν Σαββάτων ἡ βασιλίς καί κυρία, ἑορτῶν ἑορτή καί πανήγυρίς ἐστι πανηγύρεων, ἐν ᾗ εὐλογοῦμεν Χριστόν εἰς τούς αἰῶνας», ἀναφωνεῖ ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός.

Ἀξιότιμε Πρόεδρε καί τίμια μέλη τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Ἐπιτροπῆς,

Ἱερώτατοι Ἀρχιερεῖς,

Ὁσιολογιώτατε Ἡγούμενε Πάτερ Βενέδικτε,

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί καί συνδαιτυμόνες,

Ἡ βασιλίς καί κυρία τῶν ἑορτῶν ἑορτή τοῦ Πάσχα συνήγαγε καί ἐφέτος ἡμᾶς εἰς τήν Βιβλικήν καί ἱστορικήν ἡμῶν πόλιν τῆς Κανᾶ, ἵνα ἑορτάσωμεν τό γεγονός τῆς φανερώσεως τῆς δόξης τοῦ Χριστοῦ, διά τῆς τῶν σημείων ἀρχῆς, τήν ὁποίαν ἐποίησεν εἰς τόν ἱερόν τοῦτον τόπον.

Ἡ διά μέσου τῶν αἰώνων ἀδιάκοπος καί ἐνεργός παρουσία τῆς Ἐκκλησίας τῶν Ἱεροσολύμων, τοῦ Ρωμαιορθοδόξου δηλονότι Πατριαρχείου τῶν Ἱεροσολύμων ἐπιμαρτυρεῖται καί ἐκ τῆς ζώσης παρουσίας τῆς ἐνταῦθα Χριστιανικῆς κοινότητος, ἡ ὁποία κηρύττει καί καταγγέλλει τάς ἠθικάς ἀρχάς καί ἀξίας τῆς πρός ἀλλήλους  καί τούς ἐχθρούς ἀκόμη ἀγάπης, εἰρήνης, συνδιαλλαγῆς καί ἀγαθῆς συνυπάρξεως μετά πάντων τῶν συνανθρώπων καί θρησκευτικῶν κοινοτήτων τῶν διαβιούντων ἐνταῦθα. «Ἰδού δή τι καλόν ἤ τι τερπνόν, ἀλλ’ ἤ τό κατοικεῖν ἀδελφούς ἐπί τό αὐτό»  (Ψαλμ. 132), ἀναφωνεῖ ὁ ψαλμῳδός.

Τό μήνυμα τοῦτο ἀπευθύνεται πρός ὅλον τόν κόσμον, δεδομένου ὅτι ἡ Κανᾶ καί οἱ κάτοικοι αὐτῆς εἶναι ἀρρήκτως συνδεδεμένοι μέ τό μέγα μυστήριον τοῦ γάμου, τό ὁποῖον ηὐλόγησεν ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός ἀλλά καί με τήν θείαν δύναμιν, μέ τήν ὁποίαν μετέβαλε τό ὕδωρ εἰς οἶνον.

Ἡ Κανᾶ τῆς Γαλιλαίας, ὡς τόπος ἁγιογραφικός καί προσκυνηματικός, προσελκύων δεκάδας χιλιάδας ἐπισκεπτῶν καί προσκυνητῶν, ἀποτελεῖ πηγήν εὐλογίας, ἐλπίδος καί ἐνισχύσεως, ἀλλά καί ἀναπαύσεως. «Δεῦτε πρός με πάντες οἱ κοπιῶντες καί πεφορτισμένοι κἀγώ ἀναπαύσω ὑμᾶς», (Ματθ. 11, 28) λέγει Κύριος.

Τήν ἐμπειρίαν ταύτην ἐβιώσαμεν καί ἡμεῖς κατά τήν διάρκειαν τῆς εὐλογημένης διακονίας ἡμῶν ὡς Ἡγουμένου καί ταπεινοῦ πνευματικοῦ ποιμένος ἐν τῇ μάνδρᾳ τοῦ λαοῦ τῆς Κανᾶ γενικώτερον καί τοῦ εὐλαβοῦς ποιμνίου ἡμῶν εἰδικώτερον.

Τούτου ἕνεκεν  οἱ μεθ’ ὑμῶν σημερινή ἑόρτιος καί Πασχάλιος συναναστροφή ἐνέχει ἰδιαιτέραν σημασίαν, ἡ ὁποία ἀφορᾷ εἰς τήν ἑνότητα τοῦ χριστεπωνύμου ποιμνίου καί Πατριαρχείου κατά τό παράγγελμα τοῦ θείου Παύλου λέγοντος: «σπουδάζοντες τηρεῖν τήν ἑνότητα τοῦ Πνεύματος ἐν τῷ συνδέσμῳ τῆς εἰρήνης».

Εἰς τό παράγγελμα τοῦτο τοῦ Παύλου ἐμπεριέχεται ἡ δύναμις τῆς παρουσίας τῶν Χριστιανῶν ἐν τῇ ἁγίᾳ γῇ καί βεβαίως ἐν τῇ εὐλογημένῃ ταύτῃ γῇ τῆς Κανᾶ τῆς Γαλιλαίας. «Παράκλητον ἔχομεν πρός τόν Θεόν Πατέρα, Ἰησοῦν δίκαιον».  (Πρβλ. Α’ Ἰωάν. 2,1). Οὗτος δέ ὁ Παράκλητος  εἶναι τό ἅγιον Πνεῦμα, τό ὁποῖον συνέχει καί συγκροτεῖ ὅλον τόν θεσμόν τῆς Ἐκκλησίας (Ματθ. 16,18) καί ἰδιαιτέρως τῆς ἁγίας τῶν Ἱεροσολύμων Ἐκκλησίας. Ἀμήν. Χριστός Ἀνέστη.

Τέλος ὁ Μακαριώτατος ἐτέλεσε Ποιμαντικήν ἐπίσκεψιν εἰς μέλη τοῦ πομνίου, τό ὁποῖον Ἐκεῖνος ὡς ἡγούμενος Ἀρχιμανδρίτης εὐόρκως διηκόνησεν εἰς τό παρελθόν.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

Τήν Τρίτην τῆς Διακαινισίμου, 5^ην /18^ην Ἀπριλίου 2023, ἔλαβον χώραν αἱ ἐπί τῇ ἑορτῇ τοῦ Πάσχα ἡμῶν ἐπισκέψεις τῶν τοπικῶν Χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν τῶν Ἱεροσολύμων Δυτικῶν καί Προχαλκηδονίων.

Πρῶτον ἐπεσκέφθη τό Πατριαρχεῖον ἡ Ἀδελφότης τῶν Φραγκισκανῶν, Κουστωδοί τῆς Ἁγίας Γῆς. Τούτους ὑπό τόν ἡγούμενον αὐτῶν Σεβασμιώτατον π. Φραγκῖσκον Πατόν προσεφώνησεν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος.

Ἐν συνεχείᾳ ἐπεσκέφθησαν τό Πατριαρχεῖον ὅλαι αἱ ἄλλαι Χριστιανικαί Ἐκκλησίαι τῶν Ἱεροσολύμων, ἤτοι τό Λατινικόν Πατριαρχεῖον εἰς Ἱεροσόλυμα ὑπό τόν ἐκπρόσωπον τοῦ Λατίνου Πατριάρχου Σεβασμιώτατον Σόμαλη, ἡ Λουθηρανική Ἐκκλησία ὑπό τόν Ἀρχιερέα αὐτῆς Σεβασμιώτατον Σάνη Ἀζάρ, ἡ Ἀγγλικανική Ἐκκλησία ὑπό τόν Ἀρχιεπίσκοπον αὐτῆς Ναούμ Χουσάμ, αἱ Προχαλκηδόνιοι Ἐκκλησίαι Κόπται, Συριᾶνοι, Αἰθίοπες, πλήν τῶν Ἀρμενίων.

Ὅλους τούτους ὑπεδέχθη ὁ Μακαριώτατος Πατήρ ἡμῶν καί Παριάρχης Ἱεροσολύμων διά προσφωνήσεως.

Ἐν συνεχείᾳ ὁ Μακαριώτατος ἐδέχθη διά τάς εὐχάς αὐτῶν ἐπί τῇ ἑορτῇ τοῦ Ἁγίου Πάσχα τούς ἱερεῖς καί τούς Ἐπιτρόπους τῆς Κοινότητος τοῦ Καθεδρικοῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου.

Τήν ἐπίσκεψιν εἰς τάς Ἐκκλησίας Κοπτῶν, Συριάνων καί Αἰθιόπων ἀνταπέδωσεν ὁ Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Σεβαστείας κ. Θεοδόσιος.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

Τήν λίαν πρωϊνήν ὀρθρινήν ὥραν 1.00 π.μ. τῆς Κυριακῆς,  3ης /16^ης Ἀπριλίου 2023, ἔλαβε χώραν εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως ἡ Τελετή τῆς ἑορτῆς τοῦ Πάσχα, τῆς ἐκ νεκρῶν Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Κατά τήν ἑορτήν ταύτην, ἡ Ἐκκλησία ἐνθυμεῖται ὅτι ὁ Ἐνανθρωπήσας Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός ἐσταυρώθη, ἀπέθανε ἐν σαρκί καί ἀνέστη ἐκ νεκρῶν ὡς Θεάνθρωπος, χορηγῶν καί εἰς τούς πιστεύοντας εἰς Αὐτόν ζωήν τήν αἰώνιον καί  τήν ἐκ νεκρῶν Ἀνάστασιν.

Διά τήν λαμπράν ἑορτήν καί πανήγυριν ταύτην  κατῆλθεν ἡ Ἁγιοταφιτική Ἀδελφότης εἰς τόν Καθολικόν τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως.

Ἐνταῦθα ἐψάλη πρῶτον ὁ Κανών Κύματι Θαλάσσης, ἄχρις οὗ, τῶν σημάντρων κρουομένων, «ἔλαβον καιρόν» οἱ Ἱερεῖς παρά τοῦ προκαθημένου προεξάρχοντος τῆς ἑορτῆς Μακαριωτάτου Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου.

Τοῦ Πατριάρχου, τῶν Ἀρχιερέων καί τῶν Ἱερέων ἐνδυθέντων, ἐξῆλθεν ἡ λιτανεία ἀπό τοῦ Καθολικοῦ, περιαχθεῖσα τρίς πέριξ τοῦ Ἁγίου Τάφου.

Ἐν συνεχείᾳ ἀνεγνώσθη τό κατά Μᾶρκον Ἅγιον Εὐαγγέλιον τῆς Ἀναστάσεως, μεθ’ ὅ ἐψάλη τό Χριστός Ἀνέστη δεκάκις καί ἐψάλη ὁ Κανών  τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ «Ἀναστάσεως Ἡμέρα».

Λήξαντος τοῦ Ὄρθρου, ἤρξατο ἡ θεία Λειτουργία τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ  Χρυσοστόμου, Προεξάρχοντος τοῦ Μακαριωτάτου Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου καί συλλειτουργούντων Αὐτῷ  τῶν Ἀρχιερέων Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου, τοῦ παρεπιδημοῦντος Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ἀνέων κ. Μακαρίου τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης Ἀριστάρχου, τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Θεοδοσίου καί τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ἑλενουπόλεως κ. Ἰωακείμ,  Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων, ὧν πρῶτος ὁ Γέρων Καμαράσης Ἀρχιμανδρίτης π. Νεκτάριος, τῶν ἐκπροσώπων Ἱερέων τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας καί Ρουμανίας, Ἀρχιμανδρίτου π. Δομετιανοῦ καί Ἀρχιμανδρίτου π. Ἰωάννου, πολλῶν Ἱερέων ἄλλων Ἐκκλησιῶν, τοῦ Ἀρχιδιακόνου π. Μάρκου καί τῶν Ἱεροδιακόνων π. Εὐλογίου καί π. Δοσιθέου, τῇ συμμετοχῇ ἀθρόου λαοῦ ἀσφυκτικῶς συνωστιζομένων καί προσευχομένων ἅμα δέ καί ἀλαλαζόντων τό «Χριστός Ἀνέστη» εἰς πολλάς γλώσσας, τῇ συμμετοχῇ ὡσαύτως τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Εὐαγγέλου Βλιώρα, τῆς Προξένου κ. Χριστίνης Ζαχαριουδάκη καί τοῦ Πρέσβεως τῆς Γεωργίας κ. Λάσα.

Πρό τοῦ Κοινωνικοῦ ἀνεγνώσθη τό Μήνυμα τοῦ Μακαριωτάτου, (ἴδε:)

MHNYMA TOY ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ Κ.Κ. ΘΕΟΦΙΛΟΥ Γ΄ ΔΙΑ ΤΗΝ ΕΟΡΤΗΝ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ 2023

Εἰς τό τέλος τῆς θείας Λειτουργίας ἀνεγνώσθη ὁ κατηχητικός λόγος  τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου: «εἰ τις εὐσεβής καί φιλόθεος…».

Τήν Λειτουργίας ληξάσης, ἡ Πατριαρχική Συνοδεία ἀνῆλθεν εἰς τό Ἐπιτροπικόν, ἔνθα προσηνέχθη ὁ τυρός καί τά πασχάλια ᾠά.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας