Τήν Τρίτην, 20-10-2009, ἐπεσκέφθησαν τόν Μακαριώτατον ὁ Ἀκόλουθος Ἀμύνης τῆς Ἑλληνικῆς Πρεσβείας εἰς Τέλ Ἀβίβ κ. Παναγιώτης Σινάνογλου, Ἀντιπλοίαρχος τοῦ Γενικοῦ Ἐπιτελείου τοῦ Ναυτικοῦ, συνοδεύων τόν κ. Ἀνδρέαν Μπλᾶνον, Ταξίαρχον τοῦ Γενικοῦ Ἐπιτελείου Ἐθνικῆς Ἀμύνης, τῆς διευθύνσεως Διεθνῶν Σχέσεων, μετά μικρᾶς συνοδείας αὐτοῦ εἰς τό πλαίσιον ἀποστολῆς ἐξ Ἑλλάδος διά συνομιλίας πρός στρατιωτικήν συνεργασίαν Ἑλλάδος καί Ἰσραήλ.

Ὁ Μακαριώτατος ἐκαλωσώρισεν αὐτούς εἰς τό Πατριαρχεῖον καί εἶπεν εἰς αὐτούς ὅτι τό Πατριαρχεῖον εἶναι ἡ ἀρχαιοτέρα αὐτοκέφαλος Χριστιανική Ἐκκλησία εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν, συνδεδεμένη φυσικῶς μετ’ αὐτῆς, ἀρχαιόθεν, ἐπιτελοῦσα διά μέσου τῶν αἰώνων ἔργον θρησκευτικόν, εἰρηνευτικόν, κοινωνικόν, καί πολιτιστικόν εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν, μέ τήν βοήθειαν τῆς Βυζαντινῆς Αὐτοκρατορίας, μετά τήν ὁποίαν διάδοχος προστάτις χώρα εἶναι ἡ Ἑλλάς, βοηθοῦσα ἠθικῶς τό Πατριαρχεῖον καί ἐπιχειροῦσα τήν συντήρησιν καί ἀνακαίνισιν τῶν Παναγίων Προσκυνημάτων. «Τό Πατριαρχεῖον», ἐτόνισεν ὁ Μακαριώτατος,  «ἔχει αὐτοφυῆ δικαιώματα εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν, δημιουργεῖ δίκαιον ἀφ’ ἑαυτοῦ, ἀναγνωριζόμενον ὑπό τῶν Κυβερνήσεων καί τῶν τοπικῶν δικαστηρίων. Ἡ δικαιοδοσία τοῦ Πατριαρχείου ἐκτείνεται καί εἰς Κατάρ καί Σαουδικήν Ἀραβίαν. Τό Πατριαρχεῖον συνεχίζει ἐπιτελοῦν τό ἔργον αὐτοῦ μέ τήν βοήθειαν τοῦ Θεοῦ καί τῆς προστάτιδος μητρός Ἑλλάδος».

Ὁ κ. Ἀνδρέας Μπλᾶνος εἶπεν ὅτι ἐκπροσωπῶν τό Γενικόν Ἐπιτελεῖον Ἐθνικῆς Ἀμύνης εὐαρεστεῖται νά προσφέρῃ εἰς τόν Μακαριώτατον ἀργυροῦν δίσκον μετά ναυτικῆς παραστάσεως καί παρεκάλεσε τόν Μακαριώτατον νά μήν διστάσῃ νά ζητήση οἱανδήποτε βοήθειαν θά ἠδύνατο νά προσφέρῃ ὁ Ἑλληνικός Στρατός. Ἐπίσης προσέφερεν ἀναμνηστικόν ἔμβλημα τοῦ Γενικοῦ Ἐπιτελείου Ἐθνικῆς Ἀμύνης.

Ὁ Μακαριώτατος ἐπέδωσεν αὐτοῖς τό μετάλλιον τῶν 2.000 ἐτῶν χριστιανοσύνης, καί τό φωτογραφικόν λεύκωμα «Ἱερουσαλήμ, ὁ Ὀμφαλός τῆς Γῆς».

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

ngg_shortcode_0_placeholder

Ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων  ἐδέχθη τούς Μητροπολίτας τῆς Ρωσικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, Πανιερώτατον Μητροπολίτην Τζουβασίας κ. Βαρνάβαν καί Μίνσκ κ. Φιλάρετον. Οὗτοι συνωδεύοντο ὑπό μικράς ὁμάδος ἱερέων προσκυνητῶν καί τοῦ ἐκπροσώπου τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Ρωσικῆς Ἀποστολῆς  (Missia) εἰς Ἱεροσόλυμα Ἀρχιμανδρίτου π. Ἰσιδώρου.

Ὑποδεχόμενος τούτους ὁ Μακαριώτατος, εἶπεν ὅτι ἡ Ἐκκλησία τῶν Ἱεροσολύμων, ὡς εὑρισκομένη ἐπί τῶν Ἁγίων Τόπων καί εἰς τήν Μέσην Ἀνατολήν, ὅμως καί ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἐν γένει, καλοῦνται νά διαδραματίσουν σημαντικόν θρησκευτικόν, κοινωνικόν καί πολιτικόν ἀκόμη ρόλον, οὐχί μόνον εἰς θεολογικά Συνέδρια, ἀλλά καί εἰς ἄλλα. «Ἐπί παραδείγματι», εἶπε, «προσφάτως ἐλάβομεν μέρος ὡς προσκεκλημένοι ὑπό τοῦ Ἐμίρη Γάζη τῆς Ἰορδανίας εἰς Συνάντησιν Κορυφῆς εἰς τό Georgetown University τῆς Οὐάσινγκτον, διά νά ὁμιλήσωμεν ἐπί τοῦ εἰρηνευτικοῦ ρόλου, τόν ὁποῖον δύναται καί πρέπει νά διαδραματίσῃ ἡ θρησκεία εἰς τάς σχέσεις μεταξύ τῶν ἐθνικῶν θρησκειῶν καί δή μεταξύ Χριστιανισμοῦ καί Ἰσλάμ. Εἰς τό συνέδριον τοῦτο ἦτο προσκεκλημένος καί ὁ πρῴην Πρωθυπουργός τῆς Ἀγγλίας κ. Τόνυ Μπλέρ». «Εἰς τά συγκαλούμενα διαθρησκειακά καί ἄλλα συνέδρια», εἶπεν ὁ Μακαριώτατος,  «ἀνακαλύπτονται ἀρχαί καί ἀξίαι λησμονημέναι, τάς ὁποίας ὅμως ἀνέκαθεν διεφύλαττε ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, ὅπως ὁ σεβασμός τοῦ περιβάλλοντος, τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου, καί τῆς ἐλευθερίας τοῦ προσώπου, ἤτοι τῆς ἰσότητος τῶν δύο φύλων κ.α.».

«Διά τούς λόγους τούτους ὀφείλομεν ὡς Ὀρθόδοξοι νά ἔχωμεν κοινήν ὀρθόδοξον μαρτυρίαν. Συνέδρια συγκαλοῦνται, ὀργανισμοί  κινοῦνται διά τήν ἐπίλυσιν τοῦ προβλήματος τῶν Ἱεροσολύμων. Προσεχῶς θά λάβῃ χώραν εἰς Ἀθήνας ἡ  συνάντησις  διά τόν διάλογον μεταξύ Ἰουδαϊσμοῦ καί Ὀρθοδοξίας. Ἐάν τό πρόβλημα τῶν Ἱεροσολύμων δέν ἐπιλυθῇ, εἰρήνη δέν θά ἐπικρατήσῃ  εἰς τόν κόσμον. Ἀντιλαμβανόμεθα, ὁποία ἀνάγκη κοινῆς μαρτυρίας τῆς Ὀρθοδοξίας ὑπάρχει».

Κατακλείων ὁ Μακαριώτατος, εἶπεν ὅτι ἡ Ἁγία Γῆ εἶναι ποτισμένη μέ τό αἷμα τῶν προφητῶν καί τοῦ Χριστοῦ καί ἡ Ἐκκλησία τῆς Λευκορρωσίας μέ τό αἷμα τῶν μαρτύρων, ἱεραρχῶν, ἱερέων, μοναχῶν καί λαϊκῶν.

Ὁ Πανιερώτατος Μητροπολίτης Μίνσκ κ. Φιλάρετος ἐπέδωσε τῷ Μακαριωτάτῳ περικαλλές ἐγκόλπιον καί εἰκόνα τῶν Ἁγίων Μαρτύρων τῆς Λευκορρωσίας. Ὁ Μακαριώτατος ἐπέδωσεν εἰς αὐτούς ἐγκόλπια καί σταυρόν ἐκ μαργαριταρορρίζης καί πολύτιμον κεραμεικήν εἰκόνα τῆς Παναγίας Βηθλεεμιτίσσης.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

ngg_shortcode_1_placeholder

Τήν Δευτέραν, 29^ην Σεπτεμβρίου /12^ην Ὀκτωβρίου 2009, ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ὁ Γ’, παρόντος καί τοῦ κουστωδοῦ τῆς Ἁγίας Γῆς, ἡγουμένου τοῦ τάγματος τῶν Φραγκισκανῶν Rev. Fr. Pier Batista Pizzabala, ἐδέχθη ἀποστολήν τῆς UNESCO, ἀποτελουμένην ἀπό τόν καθηγητήν κ. Michael Turner, Προέδρου τοῦ Israel World Heritage Committee for the State Party to the World Heritage Convention, 1972, τοῦ Ἀρχιτέκτονος Amund Sinding-Larsen ἐκ τῆς Νορβηγίας, Προέδρου τῆς Περιβαλλοντολογικῆς Ὀργανώσεως ICOMOS ὡς συμβούλου καί ἐκτιμητοῦ τοῦ ἔργου τῆς UNESCO εἰς τό Ἰσραήλ καί τῶν Mr Daniel BarElli, Secretary-General Israel National Commission διά τήν  UNESCO, Mr Shuka Dorfman, Director, Israel Antiquities Authority, Mr Shammai Asif, Head of the Planning Administration, τοῦ Ὑπουργείου Ἐσωτερικῶν τοῦ Ἰσραήλ, Mr Alex Shpul, District Planner, τοῦ Ὑπουργείου Ἐσωτερικῶν τοῦ Ἰσραήλ. 

Οὗτοι ἐνημέρωσαν τόν Μακαριώτατον ἐπί τῆς ἄχρι τοῦδε προόδου τῶν προσπαθειῶν αὐτῶν καί τῆς συνεργασίας αὐτῶν διά τήν προστασίαν τοῦ φυσικοῦ περιβάλλοντος τῶν Παναγίων Προσκυνημάτων τῆς περιοχῆς τῆς Ἄνω Γαλιλαίας, εἰδικώτερον τῆς πόλεως Ναζαρέτ, τῆς Κανᾶ, τοῦ ὄρους Θαβώρ καί τῆς περιοχῆς πέριξ τῆς λίμνης Γενησαρέτ, διά τῆς ἐντάξεως αὐτῶν εἰς τήν Παγκόσμιον Κληρονομίαν (World Heritage Nomination) τῆς UNESCO.

Οὗτοι διεβεβαίωσαν τόν Μακαριώτατον καί τόν κουστωδόν ὅτι λαμβάνουν ὑπ’ ὄψιν τήν θρησκευτικήν ἱστορικήν σημασίαν τῶν τόπων τούτων καί τήν ἐπίδρασιν αὐτῶν εἰς τάς ψυχάς τῶν πολυαρίθμων κατ’ ἔτος ἀφικνουμένων προσκυνητῶν καί τάς ὑποδείξεις τῶν Ἐκκλησιῶν, τῶν ὄντως ἰδιοκτητῶν καί φρουρῶν τῶν προσκυνημάτων τούτων, ὥστε αἱ μέλλουσαι νά γίνωσι ἐργασίαι τῆς UNESCO νά μήν βλάψουν οὐδ’ ἐπ’ ἐλάχιστον τόν θρησκευτικόν χαρακτῆρα αὐτῶν.

Οἱ Ἐκπρόσωποι τῆς UNESCO, τῆς ICOMOS  καί τῆς Ἀρχαιολογικῆς Ὑπηρεσίας τοῦ Ἰσραήλ ἐκοινοποίησαν ἐπίσης εἰς τόν Μακαριώτατον ὅτι διά καλλιτέραν συνεργασίαν μετά τῶν Ἐκκλησιῶν, ἀναβάλλουν τήν ἐκτέλεσιν τῶν προγραμματισθεισῶν ἐργασιῶν καί ὅτι προτίθενται  τάς προσεχεῖς ἡμέρας νά ἐπισκεφθοῦν τά προσκυνήματα ταῦτα τῆς Γαλιλαίας μετά τοῦ ἐκτιμητοῦ (evaluator) Νορβηγοῦ Ἀρχιτέκτονος Amund Sinding-Larsen, διά τήν ἐκ τοῦ σύνεγγυς ἐκτίμησιν τῆς καταστάσεως αὐτῶν καί τῶν προγραμματιζομένων ἐργασιῶν.

Ὁ Μακαριώτατος, ἐκφράζων τήν γνώμην Αὐτοῦ καί τοῦ κουστωδοῦ, διεσαφήνισεν εἰς τούς Ἐκπροσώπους ὅτι αἱ Χριστιανικαί Ἐκκλησίαι, κάτοχοι τῶν προσκυνημάτων, τά ὁποῖα ἐνδιαφέρεται νά διαφυλάξῃ νῦν ἡ UNESCO, διεφύλαξαν αὐτά ἀπό ποικίλων καταστροφῶν ἄχρι τοῦ νῦν, ὡς θρησκευτικούς λειτουργικούς χώρους διά τήν διαπαιδαγώγησιν καί πνευματικήν καλλιέργειαν τῶν ἐπισκεπτομένων ταῦτα ὅτι καί σήμερον τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων ἐπιθυμεῖ νά προφυλάξῃ ταῦτα ἀπό τήν ἐπίδρασιν τοῦ λεγομένου «θρησκευτικοῦ τουρισμοῦ», τῆς οἰκονομικῆς ἐκμεταλλεύσεως καί ἐμπορευματοποιήσεως.

Ὁ Μακαριώτατος ἐπίσης προσέθεσεν ὅτι αἱ Ἐκκλησίαι διατηροῦν τά δικαιώματα αὐτῶν οὐχί μόνον ἐπί τῆς γηίνης περιοχῆς, ἐφ’ ἧς εὑρίσκονται τά προσκυνήματα, ἀλλά καί ἐπί τῆς θαλασσίας προεκτάσεως αὐτῶν, ὅσον ἀφορᾷ τά προσκυνήματα τῆς λίμνης Γενησαρέτ.

Ἐν τέλει, ὁ Μακαριώτατος ἐπέδωσεν εἰς αὐτούς μετάλλια τῶν 2000 ἐτῶν χριστιανοσύνης καί φωτογραφικά ὁδοιπορικά τῶν τελετῶν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῶν Ἱεροσολύμων «Ὀμφαλός τῆς Γῆς», φωτογραφηθέντα ὑπό τῆς Ἰσραηλινῆς φωτογράφου κ. Gali Tibbon.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

ngg_shortcode_2_placeholder

Ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος Γ’ συμμετέσχεν εἰς διήμερον Συνέδριον ἀπό 6^ης-8^ης Ὀκτωβρίου 2009, μέ θέμα: «Τά κοινά σημεῖα  διά τήν ἐξομάλυνσιν τῶν μουσουλμανικῶν καί χριστιανικῶν σχέσεων» εἰς τό Georgetown Πανεπιστήμιον τῆς Οὐάσινγκτον. Ὅπως μᾶς ἀναφέρει ὁ ἐπίσημος ἱστοχῶρος τοῦ  Georgetown University, τό συγκεκριμένον συνέδριον ἐχρηματοδοτήθη ὑπό τοῦ ἱδρύματος  Georgetown’s Prince Alwaleed Bin Talal Center for Muslim-Christian Understanding καί ὑπό τοῦ γραφείου τοῦ Προέδρου τοῦ Πανεπιστημίου κ. John J. De Gioia. Σκοπός τοῦ Συνεδρίου, ὡς ἐλέχθη ἀνωτέρω, ἦτο ἡ διερεύνησις τῶν κοινῶν σημείων τῶν θρησκειῶν διά τήν  ἀντιμετώπισιν τῶν παγκοσμίων ζητημάτων τῆς εἰρήνης καί τῆς ἀσφαλείας.

Ἀφορμήν διά τήν συγκεκριμένην πρωτοβουλίαν  ἦτο μία ἐπιστολή, τήν ὁποίαν συνέταξεν ὁ His Royal Highness Prince Ghazi bin Muhammad τῆς Ἰορδανίας, ἡ ὁποία ὑπεγράφη ἀπό περισσοτέρους ἀπό 138 Μουσουλμάνους ἡγέτας καί λογίους καί ἡ ὁποία ἐστάλη εἰς τάς χριστιανικάς Ἐκκλησίας καί Χριστιανικά Ἱδρύματα τόν Ὀκτώβριον τοῦ 2007. Διά τῆς ἐπιστολῆς ταύτης προέτειναν νά ὑπάρξῃ ἀμοιβαία κατανόησις, συμφώνως πρός τήν βασικήν ἀρχήν τοῦ εὐαγγελίου: τήν ἀγάπην πρός τόν Θεόν καί τήν ἀγάπην πρός τόν πλησίον.
Οἱ κυριώτεροι ἐκ τῶν ἐκλεκτῶν ὁμιλητῶν τοῦ Συνεδρίου, συμπεριλαμβανομένου τοῦ πρῴην Βρετανοῦ Πρωθυπουργοῦ κ. Τόνυ Μπλέρ, ἦτο ὁ κ. Esposito Kjell Magne Bondevik, πρῴην Πρωθυπουργός τῆς Νορβηγίας, ὁ Σεΐχης Mustafa Efendi Ceric Μεγάλος Μουφτῆς τῆς Βοσνίας-Ἐρζεγοβίνης, ὁ κ. Dato Seri Anwar Ibrahim, πρῴην ἀναπληρωτής Πρωθυπουργός τῆς Μαλαισίας. Τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων ἀντεπροσώπευσεν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος Γ’.

«Τό ἐφετινόν Συνέδριον, ἡ τετάρτη συγκέντρωσις  τῆς κοινῆς αὐτῆς πρωτοβουλίας, ἐπιδιώκει νά προχωρήσῃ ἀπό τούς λόγους εἰς τά ἔργα», ἐδήλωσεν ὁ κ. John Esposito, Διευθυντής τοῦ Center for Muslim -Christian Understanding.

Τήν ἐλπίδα διά κοινήν ἀντιμετώπισιν τῶν διαφορῶν μεταξύ τῶν δύο θρησκειῶν, χωρίς τοῦτο νά σημαίνει τήν ἀλλαγήν τῶν θρησκευτικῶν πεποιθήσεων ἀμφοτέρων τῶν πλευρῶν, ἐξέφρασεν κατά τήν ἔναρξιν τῆς συνδιασκέψεως ὁ πρῴην Βρετανός Πρωθυπουργός κ. Τόνυ Μπλέρ. «Ὁ ἀποτελεσματικώτερος τρόπος νά τό ἐπιτύχωμεν», εἶπεν ὁ κ. Μπλέρ, «εἶναι νά ἐπιδείξωμεν ἐμπράκτως ὅτι εἴμεθα δεσμευμένοι διά τήν προάσπισιν τῶν ἀγαθῶν τῆς συνδιαλλαγῆς, τοῦ ἀμοιβαίου σεβασμοῦ καί τῆς δικαιοσύνης».

«Ὁ σημερινός κόσμος δέχεται ἕναν κατακλυσμόν πληροφοριῶν, ἀλλά ἔχει χάσει τήν ἐσωτερικήν σοφίαν», ἐτόνισεν ὁ Sheikh Mustafa Efendi Ceric. «Ὑπάρχει βαθεῖα ἀσυμφωνία μεταξύ τῆς ἐγκεφαλικῆς γνώσεως καί τῆς καλλιεργείας τῆς ψυχῆς. Ἡ φροντίς διά τήν ψυχήν εἶναι εἰς τάς ἡμέρας ἡμῶν παρηγκωνισμένη».
Ἐκπροσωπῶν τόν Χριστιανικόν κόσμον καί ἰδιαιτέρως τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων ὁ  Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος Γ’ εἰς τήν προσφώνησιν Αὐτοῦ, εἶπε περίπου τά ἑξῆς:

«Κατά τήν διάρκειαν τῆς Διασκέψεως ταύτης κατ’ ἐπανάληψιν ἀνεφέρθη ὅτι  ἡ θρησκεία εἶναι εἷς ἐκ τῶν κυριωτέρων προξένων τῆς κοινωνικῆς βίας ἤ ὅτι εἶναι μέρος τοῦ προβλήματος. Δέν χωρεῖ ἀμφίβολία ὅτι τό πρόβλημα τῆς βίας πρέπει νά ἀντιμετωπισθῇ εἰς τό πλαίσιον τοῦ ἀμοιβαίου διαλόγου.

Εἶναι προφανές ὅτι ὡρισμένοι θιασῶται τῶν τριῶν μεγάλων  μονοθεϊστικῶν θρησκειῶν, ἐνδεδυμένοι μέ τόν μανδύαν τῆς θρησκευτικῆς ἐξουσίας αὐτῶν, προέβησαν εἰς πράξεις βίας εἰς τό παρελθόν. Τό γεγονός τοῦτο εἶναι ἀνάγκη νά ὁδηγήσῃ ἡμᾶς εἰς στοχασμόν δι’ εἰλικρίνειαν καί μετάνοιαν.

Εἶναι ἀπαραίτητον νά παραδεχθῶμεν, ὅπως ὀρθῶς ὑπεγράμμισαν οἱ κ.κ. Σύνεδροι, ὅτι ἡ χρησιμοποίησις θεμελιωδῶν δογμάτων τῶν τριῶν μονοθεϊστικῶν θρησκειῶν, Ἰουδαϊσμοῦ, Χριστιανισμοῦ καί Ἰσλάμ, διά νά δικαιολογηθοῦν πράξεις τῆς βίας τῆς τρομοκρατίας, ἀποτελεῖ διαστροφήν τῆς ἀληθείας. Ἀποτελεῖ καθῆκον διά τούς πρωτεργάτας τῆς εἰρήνης νά θεωρήσουν τήν θρησκείαν ὡς μέσον διά τήν ἐπίτευξιν τῆς εἰρήνης καί νά καταδικάσουν τήν βίαν ταχέως καί ἄνευ ὑπεκφυγῶν. Καλούμεθα νά διδάξωμεν εἰς τά ποίμνια ἡμῶν, ποῖος εἶναι ἀκριβῶς ὁ ρόλος τῆς θρησκείας εἰς τήν ἐπίτευξιν τῆς εἰρήνης μεταξύ τῶν ἐθνῶν.

Ὅπως πιστεύομεν, οἱ θρησκευτικοί ἡγέται δέν εἶναι πολιτικοί ἡγέται, ἀλλ’ ἔχουν διαφορετικάς μέν, ἴσης ἀξίας δέ ἠθικάς, θεολογικάς καί ποιμαντικάς εὐθύνας. Ὅπως οἱ πολιτικοί ἡγέται πρέπει νά διαμορφώνουν τόν ἠθικόν χαρακτῆρα αὐτῶν, ἀκολουθοῦντες τάς ἠθικάς ἀρχάς τῶν θρησκευτικῶν πίστεων καί παραδόσεων, ἐκ τῶν ὁποίων προέρχονται, κατά τόν ἴδιον τρόπον οἱ θρησκευτικοί ἡγέται ἔχουν καθῆκον νά διαπαιδαγωγοῦν εἰς τάς κοινότητας τῶν πιστῶν ὑπευθύνους πολίτας διά τήν κοινωνίαν.

Ὁ ρόλος αὐτός εἰς τήν οὐσίαν του ἐκδηλώνεται εἰς τήν βάσιν διά τῆς ἐκπαιδεύσεως τῶν ποιμνίων μας καί τοῦ εὐρυτέρου κοινοῦ ὅσον ἀφορᾷ εἰς τήν σημασίαν τῆς εἰρηνικῆς συνυπάρξεως. Ἐδηλώνεται εἰσέτι διά τῆς παροχῆς κοινωνικῶν ὑπηρεσιῶν, αἱ ὁποῖαι ἔχουν ὡς ἐπίκεντρον τήν ἴσην ἀντιμετώπισιν τῶν ἀνθρώπων, ἀνεξαρτήτως τῶν θρησκευτικῶν καί ἐθνικῶν αὐτῶν διαφορῶν, διά τῆς λήψεως ἰσχυρῶν ἀποφάσεων, διά τῆς  συμμετοχῆς εἰς ἀνοικτούς καί ἰδιωτικούς διαλόγους  καί διά τῆς ὑποστηρίξεως ὀργανισμῶν, οἱ ὁποῖοι δεσμεύονται νά ἐργασθοῦν διά τόν ἴδιον ἀκριβῶς σκοπόν.

Ἐπιτρέψατε εἰς Ἡμᾶς, κ.κ. Σύνεδροι ὡς Ἕλληνα καί Ὀρθόδοξον Ποιμενάρχην, νά χρησιμοποιήσωμεν εἰς τήν προσφώνησιν Ἡμῶν ἕνα ἑλληνικόν ὅρον, μέ τόν ὁποῖον κυριολεκτοῦμεν, τόν ὅρον «Συμβίωσις». Τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων θεωρεῖ ὅτι ἡ βάσις διά τήν ἀνάπτυξιν τῆς εἰρήνης εἰς τό μέλλον εἶναι αὐτή  ἀκριβῶς ἡ συμβίωσις τῶν θρησκευτικῶν Κοινοτήτων, ἡ ὁποία στηρίζεται εἰς τόν  ἀμοιβαῖον σεβασμόν, τήν ὑπομονήν καί τήν ἀνοχήν.

Θέτομεν ἐνώπιον ὑμῶν, κ.κ. Σύνεδροι, τό παράδειγμα τῆς  ἱστορικῆς χριστιανικῆς-μουσουλμανικῆς φιλίας εἰς τόν  χῶρον τῆς Μέσης Ἀνατολῆς κατά τά τελευταῖα 1400 ἔτη, ἡ ὁποία ἐξεκίνησεν, ὅταν ὁ ἀείμνηστος Προκάτοχος Ἡμῶν, Πατριάρχης Σωφρόνιος, ὑπέγραψε Σύμφωνον μέ τόν Χαλίφην Ὁμάρ-Ἴμπν-Ἰλ- Χατάμπ. Τό Σύμφωνον τοῦ Ὁμάρ Χατάμπ -Al-’Udha- Al- Umariyya ἐξεδόθη κατά τό ἔτος 638 μ. Χ., καί παραμένει ἡ ἀρχή τῶν «δικαιωμάτων» τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων εἰς τήν περιοχήν καί ἡ βάσις τῆς ἁρμονικῆς συμβιώσεως μεταξύ τῶν θρησκευτικῶν Κοινοτήτων τῆς Ἁγίας Γῆς. Ἡ «Συμβίωσις» αὐτή, ἔχει χαραχθῆ εἰς τήν ὅλην πολιτιστικήν αὐτῶν κληρονομίαν, τά ἔθιμα, τάς παραδόσεις καί τάς ἀντιλήψεις αὐτῶν. Δέν πρέπει νά μᾶς διαφεύγῃ ἐπίσης τό γεγονός ὅτι ἡ ἀρχή τῶν προσπαθειῶν ἡμῶν διά τήν ἑδραίωσιν τῆς εἰρήνης εἶναι συνυφασμένη μέ τήν  ἀρχήν τῆς κατανοήσεως τοῦ Θεοῦ καί τῆς σχέσεως ἡμῶν μετά τοῦ προσώπου τοῦ Θεοῦ.

Ἐν συνεχείᾳ ὁ Μακαριώτατος παρέθεσε χωρία ἐκ τῶν Ἱερῶν Γραφῶν τῶν τριῶν μονοθεϊστικῶν θρησκειῶν. Ἐκ τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης τό χωρίον ἐκ τοῦ προφήτου Ἡσαΐου «καί οὐκ ἀκουσθήσεται ἀδικία ἐν τῇ γῆ σου, οὐδέ σύντριμμα οὐδέ ταλαιπωρία ἐν τοῖς ὁρίοις σου» (Ἠσαΐας 60:18). Ἐκ τῆς Καινῆς Διαθήκης, τήν ρῆσιν τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ εἰς τήν ἐπί τοῦ ὄρους ὁμιλίαν Αὐτοῦ,  «Μακάριοι οἱ εἰρηνοποιοί, ὅτι αὐτοί υἱοί Θεοῦ κληθήσονται» (Ματθ. 5:9) καί τήν ρῆσιν τοῦ Ἀποστόλου Παύλου εἰς μίαν ἐκ τῶν πρώτων ἐπιστολῶν αὐτοῦ, εἰς τήν ὁποίαν καλεῖ τόν Θεόν, «Θεόν τῆς εἰρήνης» καί εἰς ἕν ἐκ τῶν πρώτων χριστιανικῶν μνημείων, τήν ἐπιστολήν τοῦ Ἁγίου Ἰγνατίου Ἀντιοχείας πρός τούς Ἐφεσίους, ἀναγινώσκομεν τούς εὐκρινεῖς λόγους: «Οὐδέν κάλλιον τῆς εἰρήνης, διά τῆς ὁποίας πᾶσα μάχη ἀκυροῦται, εἴτε ἐν τοῖς ἐπουρανίοις εἴτε ἐν τοῖς ἐπιγείοις». (Ἰγνατ. Πρός Ἐφεσίους 13,2).  Ἐκ τοῦ Κορανίου ἐπίσης, τήν ρῆσιν: «ἐάν ὁ σός ἐχθρός κλίνῃ πρός εἰρήνην, πρέπει καί σύ ἐπίσης νά κλίνῃς πρός τήν κατεύθυνσιν τῆς εἰρήνης». (8:61).
Ὁ Μακαριώτατος κατακλείων τήν προσφώνησιν Αὐτοῦ κατέληξεν:

Ἀς ἀφήσωμεν τάς φωνάς ταύτας τῶν ἱερῶν Παραδόσεων ἡμῶν νά εἰσέλθουν εἰς τάς καρδίας ἡμῶν, διά νά θεωρήσωμεν ὅτι ἡ κλῆσις διά τήν εὐλογημένην «Συμβίωσιν» ἀπευθύνεται εἰς ἡμᾶς τούς ἰδίους. Οὕτω αἱ φωναί αὗται θά ἐνθαρρύνουν ἡμᾶς εἰς τήν προσπάθειαν ἡμῶν δι’ ἀπελευθέρωσιν ἐκ τῆς καταστρεπτικῆς φύσεως τῆς βίας, διά ν’ ἀπολαύσωμεν τά εὐλογημένα ἀγαθά τῆς  εἰρήνης  καί τοῦ ἀμοιβαίου σεβασμοῦ».

Ἡ Παρουσία τοῦ Ἑλληνορθοδόξου Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων εἰς τό Συνέδριον τοῦ  Georgetown University ἦτο ἐπιβεβλημένη καί μεγίστης βαρύτητος, λόγῳ τοῦ ἐξέχοντος ρόλου, τόν ὁποῖον ὄντως τό Πατριαρχεῖον διαδραματίζει εἰς τήν εἰρηνικήν ρύθμισιν τῶν σχέσεων μεταξύ χριστιανῶν και μουσουλμάνων τῶν περιοχῶν Ἰσραήλ, Παλαιστινιακῆς Αὐτονομίας καί Ἰορδανίας.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

Τόν παρελθόντα Αὔγουστον, ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος Γ’ ἐδέχθη τήν δημοσιογράφον τῆς τοπικῆς Ἑλλαδικῆς ἐφημερίδος «Παναιτωλική». Εἰς αὐτήν ἔδωσεν συνέντευξιν ὁ Μακαριώτατος διά τήν καιρίαν ἀποστολήν τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων καί τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος εἰς τήν περιοχήν τῆς Μέσης Ἀνατολῆς καί κατ’ ἐπέκτασιν εἰς τήν οἰκουμένην. Ἡ συνέντευξις αὗτη ἐδημοσιεύθη τήν Πέμπτην, 8ην Ὀκτωβρίου 2009, εἰς τήν ἐφημερίδα «Παναιτωλική».

Γράφει ἡ κ. Μαρίνα Καπελάκη:

«Ὁ Μακαριώτατος μᾶς μίλησε γιά τήν ἀποστολή τοῦ Πατριαρχείου, ὑποστηρίζοντας πώς εἶναι καθαρά θρησκευτική καί πνευματική,γιά τό φιλανθρωπικό ἔργο, τίς πρῶτες δυσκολίες, πού ἐκλήθη νά ἀντιμετωπίσῃ κατά τήν ἀνάληψη τῶν καθηκόντων του, τήν περιουσία τοῦ Πατριαρχείου, τά σχολεῖα καί γιά τήν «συνύπαρξη» μέ τούς ἀραβικό, ἑβραϊκό καί μουσουλμανικό κόσμο. Μία συνέντευξη πολύ ἐνδιαφέρουσα, ἄν λάβωμε ὑπόψη, ὅτι ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Θεόφιλος προτιμᾷ τήν σιωπή καί ἀποφεύγει νά βρίσκεται στήν πρώτη γραμμή τοῦ πυρός» …

Ἡ ροή τῆς συνομιλίας τῆς κ. Μαρίνης Καπελάκη μετά τοῦ Μακαριωτάτου εἶχεν ὡς ἑξῆς:

κ. Μ. Καπελάκη: «Μακαριώτατε, νά σᾶς εὐχαριστήσω γιά τήν φιλοξενία! Ἐδώ καί τέσσερα χρόνια ἔχετε ἀναλάβει τά ἡνία τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσoλύμων. Ὑπό δύσκολες συνθῆκες καί ἡ ἀνάληψη, ἀλλά καί ἡ συνέχεια τοῦ ἔργου σας. Ποιές ἦταν οἱ πρῶτες δυσκολίες πού κληθήκατε νά ἀντιμετωπίσετε»;

Ὁ Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος Γ’: «Οἱ δυσκολίες εἶναι, ὅτι γιά πρώτη φορά στή μακραίωνα ἱστορία του τό Πατριαρχεῖο εὑρέθη ὑπό τρεῖς πολιτειακές δικαιοδοσίες καί ἐξουσίες, τῶν ὁποίων πολιτειακῶν καί κρατικῶν αὐτῶν δυνάμεων καί ἐξουσιῶν τά συμφέροντα εἶναι ἐκ διαμέτρου ἀντίθετα· καί αὐτή ἦταν ἡ δυσκολία τοῦ Πατριαρχείου, καί τῆς θέσεως τοῦ Πατριάρχου, διότι ξαφνικά τό Πατριαρχεῖο εὑρέθη στό ἐπίκεντρο τῶν πολιτικῶν διενέξεων, καί ὄχι τῶν τοπικῶν πολιτικῶν διενέξεων, ἀλλά διενέξεων πολιτικῶν, πού ἀφοροῦν τήν Παγκόσμια Κοινότητα»!

Μ.Κ.: «Κάθε μέρα πού ἀνατέλλει ποιά εἶναι ἡ πρώτη σκέψη πού τυραννάει τό λογισμό σας»;

Ι.Θ.Γ’: «Ὑπάρχουν, βέβαια, οἱ λογισμοί, ἀλλά στό χῶρο τῆς Ἐκκλησίας ὅλα λαμβάνουν μίαν ἄλλη διάσταση καί τό φρόνημα τό δικό Μας πρέπει νά κατευθύνεται καί νά κατεργάζεται ἀπό τό ἐκκλησιαστικό φρόνημα καί ἡ σκέψις Μας εἶναι νά ἐπικαλούμεθα πάντοτε τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ καί συγκεκριμένα τοῦ Ἐνσαρκωμένου Λόγου τοῦ Χριστοῦ, διότι Αὐτός, κατ’ οὐσίαν, εἶναι ὁ Πηδαλιοῦχος, ὁ Ἀρχηγός καί ὁ Ἡγέτης αὐτοῦ τοῦ Ἱεροῦ Καθιδρύματος, καί αὐτό τό λέγω διότι ἔχει ἀποδειχθεῖ, ὅτι ἡ παρουσία ἐδῶ τοῦ Πατριαρχείου, ἡ παρουσία τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος, εἶναι ἕνα καθημερινό θαῦμα».

Μ.Κ.: «Πῶς εἶναι ἡ συνύπαρξη μέ τά ἄλλα δόγματα»;

Ι.Θ.Γ’: «Τό ἰδιαίτερο χαρακτηριστικό γνώρισμα τῆς Ἱερουσαλήμ εἶναι, ὅτι εἶναι πόλις καθεαυτό θρησκευτική καί συνδέεται ἄρρηκτα μέ τήν Ἱεράν Ἱστορίαν καί ἐδῶ ἐκορυφώθη, ἐδῶ ἔλαβε σάρκα καί ὁστᾶ, ἀλλά καί ἐδῶ πλέον θά τελειώσῃ ὁ σκοπός τῆς Ἱερᾶς Ἱστορίας· καί τό Πατριαρχεῖο εἶναι ἡ ἐνσάρκωσις τῆς Ἱστορίας τῆς Ἱερουσαλήμ καί τῆς Ἱερᾶς Ἱστορίας».

Μ.Κ.: «Ποιό εἶναι τό φιλανθρωπικό ἔργο τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσoλύμων»;

Ι.Θ.Γ’: «Τό Πατριαρχεῖο Ἱεροσολύμων ἀπό τή φύση του εἶναι ἕνα φιλανθρωπικό ἵδρυμα καί ἐδῶ ἀκριβῶς ὑπάρχει μία μεγάλη παρεξήγησις, διότι εἶναι ὁ φυσικός καί πνευματικός κληρονόμος μιᾶς πολυτίμου καί ἀνεκτιμήτου πνευματικῆς ἀλλά καί φυσικῆς κληρονομιᾶς. Βέβαια, ἡ πνευματική κληρονομιά εἶναι αὐτονόητη, ἀλλά ἡ φυσική κληρονομιά τοῦ Πατριαρχείου δέν προβάλλεται, οὔτε γίνεται κατανοητή καί γνωστή, διότι παραθεωρεῖται τό γεγονός ὅτι ἡ ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας τῶν Ἱεροσoλύμων, καί γενικότερα ἡ ἱστορία τῆς Ἱερουσαλήμ, καί τῶν Ἁγίων Τόπων, ἀρχίζει νά λαμβάνῃ νέα μορφή καί νά διαμορφώνεται ἕνα νέο πλέον πολιτικο-θρησκευτικό καί κοινωνικό καθεστώς μέ τήν ἄφιξη ἐδῶ τῶν Ἀράβων Μουσουλμάνων, τό 638 μ.Χ. Ἔκτοτε τό πολιτικο-θρησκευτικό σκηνικό ἀλλάζει, διότι ὁ Πατριάρχης τῶν Ἱεροσολύμων ἀναδεικνύεται ταυτοχρόνως ὁ πνευματικός καί ὁ ἐθνικός ἡγέτης, δηλαδή, ἀναδεικνύεται ὁ ‘Ἐθνάρχης’. Ἀποχωροῦν οἱ Βυζαντινοί, ὁ Αὐτοκράτωρ Ἡράκλειος καί ὅλη αὐτή ἡ κληρονομιά, πνευματική καί φυσική, τίθεται εἰς τάς χεῖρας τοῦ Πατριάρχου τῶν Ἱεροσολύμων· καί ὅταν ἀναφερόμεθα σέ φυσική κληρονομιά, ἐννοοῦμε τούς μεγαλοπρεπεῖς ναούς, τούς Κωνσταντινείους ναούς, τούς εὐκτηρίους οἴκους, τά μοναστήρια, τά ὁποῖα ἔκτισαν καί ἀνέδειξαν οἱ Βυζαντινοί Αὐτοκράτορες ἀπό τήν ἐποχή τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου μέχρι τόν 7ο αἰῶνα, ἀλλά καί μέχρι τήν ἐποχή τῶν Σταυροφόρων καί μετά ἀκόμα. Πάντα οἱ Βυζαντινοί ἐνδιαφέροντο».

«Κατ’ αὐτόν τόν τρόπο, τό Πατριαρχεῖο ἀπέκτησε μία μεγάλη φυσική κληρονομιά καί περιουσία, ἡ ὁποία ἐπηυξήθη καί συνεπῶς αὐτή ἡ φυσική κληρονομιά τοῦ Πατριαρχείου εἶναι ἱερά κληρονομιά. Καί αὐτό δυστυχῶς παραθεωρεῖται καί παραβλέπεται καί δίδουν μιάν ἄλλη διάσταση στό Πατριαρχεῖο· καί αὐτό εἶναι κάτι, τό ὁποῖο μᾶς ἐνοχλεῖ ἰδιαιτέρως, γιατί τό Πατριαρχεῖο Ἱεροσολύμων διαδραματίζει ρόλον καθαρά πνευματικόν καί φιλανθρωπικόν».

«Σήμερα τό δημογραφικό καθεστώς τῆς Ἱερουσαλήμ, δέν ἐννοῶ πληθυσμιακά, ἐννοῶ τοπογραφικά, ἐξαρτᾶται ἐν πολλοῖς ἀπό τό Πατριαρχεῖο Ἱεροσολύμων, δεδομένου ὅτι ἕνα μεγάλο τμῆμα τῆς παλαιᾶς πόλεως τῆς Ἱερουσαλήμ, καί μάλιστα σημεῖα πολιτικῆς καί στρατηγικῆς σημασίας, ἀποτελοῦν περιουσία τοῦ Πατριαρχείου τῶν Ἱεροσολύμων καί τό Πατριαρχεῖο ἐνεργεῖ καί συνεχίζει τήν ἱεραποστολή κατά τρόπο καθαρά φιλανθρωπικό».

Μ.Κ.: «Τί ἐννοεῖτε»;

Ι.Θ.Γ’: «Ὅταν κανεῖς εἰσέρχεται στήν παλαιά πόλη, ἀπό τήν Πύλη τοῦ Δαυΐδ καί συνεχίζει γιά τόν Ναό τῆς Ἀναστάσεως, διέρχεται ἀπό δρόμους πού ἑκατέρωθεν ὑπάρχουν καταστήματα, τά ὁποῖα παραχωροῦνται καί ἐνοικιάζονται, ἄνευ διακρίσεως, σέ χριστιανούς, μουσουλμάνους καί ἄλλους καί τά εἰσοδήματα τοῦ Πατριαρχείου εἶναι πενιχρότατα καί συμβολικά. Κατόπιν, ἕνεκα τῆς θέσεως τοῦ Πατριαρχείου, τό ὁποῖο κατέχει πολλά προσκυνήματα καί μοναστήρια, καί πολλά περιουσιακά στοιχεῖα γύρω ἀπ’ αὐτό, δέν μπορεῖ νά ἀναδείξῃ τήν περιουσία του ἤ νά τήν ἐκμεταλλευθεῖ, ὅπως σκέπτεται ὁ κοσμικός καί οἰκονομικός νοῦς, διότι οἱ περιουσίες αὐτές, οἱ γαῖες αὐτές, εἶναι μεγάλης πολιτικῆς καί στρατηγικῆς σημασίας, ὁπότε ἐδῶ ἀντιλαμβάνεσθε σέ τί δύσκολη θέση βρίσκεται τό Πατριαρχεῖο. Διότι, ἐάν προβῇ σέ ὁποιανδήποτε ἐνέργεια ἐπενδυτική, αὐτόματως ἀλλάζει τό καθεστώς τό πολιτικο-κοινωνικό».

Μ.Κ.: « …Εἶναι ζήτημα καθαρῶν ἰσορροπιῶν! Ὑπό τήν κηδεμονία τοῦ Πατριαρχείου, ὑπάρχουν καί σχολεῖα. Μιλώντας δέ μέ διαφόρους ἐδῶ παράγοντες, μέ ἐνημέρωσαν καί γιά τό πρόβλημα τῆς βιωσιμότητάς τους, ἀφοῦ δέν ἔχουν πολλούς μαθητές».

Ι.Θ.Γ’: «Συμβαίνει τό ἑξῆς: τό Πατριαρχεῖο Ἱεροσολύμων εἶναι ἀπό τίς πρῶτες Ἐκκλησίες, πού εἶχε ἐπενδύσει στόν τομέα τῆς Παιδείας, ἀλλά καί τῆς Κοινωνικῆς Προνοίας. Εἶναι γεγονός ἱστορικά ἀποδεδειγμένο, καί ἀναγνωρίζεται ἀπό τούς πάντες, ἀπό μελέτες πού ἔχουν γίνει καί ἔρευνες, ὅτι τά πρῶτα νοσοκομεῖα πού ὑπῆρξαν καί τά πρῶτα σχολεῖα ἦταν ἀπό τό Πατριαρχεῖο».

«Στόν τομέα τῆς Παιδείας ἔχει ἐπενδύσει πάρα πολύ τό Πατριαρχεῖο καί σήμερα ἔχει σχολεῖα, ἐντός τοῦ κράτους τοῦ Ἰσραήλ, στήν Παλαιστινιακή Αὐτονομία καί στήν Ἰορδανία. Καί στόν τομέα αὐτό, τό Πατριαρχεῖο ἔχει κάνει μεγάλα ἅλματα. Μέσῳ τῆς Παιδείας συμβάλλει ἀκριβῶς στήν συνύπαρξη τῶν θρησκευτικῶν ὀντοτήτων, ἀλλά καί στήν ἐκτόνωση τοῦ θρησκευτικοῦ φανατισμοῦ, δεδομένου ὅτι οἱ χριστιανοί εἶναι μειονότης στό χῶρο τῆς Ἁγίας Γῆς καί στήν εὑρύτερη περιοχή τῆς Μέσης Ἀνατολῆς. Ὡς ἐκ τούτου, τά χριστιανικά σχολεῖα καί τά σχολεῖα τοῦ Πατριαρχείου ἰδιαιτέρως, φιλοξενοῦν, κατά τό πλεῖστον, μαθητές, οἱ ὁποίοι δέν εἶναι Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, ἀλλά εἶναι ἑτέρων θρησκευμάτων· καί αὐτό ἔχει ὡς ἀποτέλεσμα νά συμβάλλῃ στήν ἀλληλογνωριμία, ἀφ’ ἑνός μέν τῶν προσώπων, καί ἀφ’ ἑτέρου στήν ἀλληλογνωριμία τῶν θρησκευτικῶν πεποιθήσεων καί συμβόλων ἑνός ἑκάστου. Καί αὐτό βέβαια ἀναγνωρίζεται ἀπό ὅλους, δεδομένου ὅτι τό Πατριαρχεῖο ἔχει μιάν ἰδιαίτερη σχέση μέ τόν ἀραβικό ἰσλαμικό κόσμο, εἶναι ἡ γέφυρα μεταξύ Δύσεως καί Ἀνατολής»!

Μ.Κ.: «Ὀφείλω νά παρατηρήσω ὅτι ἀπό τόν ἰσλαμικό, ἀραβικό κόσμο διαπίστωσα μιά ἀγάπη πρός τούς μοναχούς καί τόν Πατριάρχη, τόν ἑκάστοτε Πατριάρχη….»

Ι.Θ.Γ’: «Εἶναι γεγονός αὐτό! Ἔχουμε κοινή ἱστορία καί ἀλληλογνωριζόμεθα καί γι’ αὐτό κατορθώνουμε νά ἐπιβιώνουμε. Κατόπιν σέ μᾶς ὑπάρχει ἀπόλυτη ἐμπιστοσύνη, διότι ἡ ἀποστολή τοῦ ‘μαύρου ράσου’ εἶναι πολύ γνωστή, εἶναι ξεκάθαρη ἡ ἀποστολή τοῦ Πατριαρχείου, διά μέσου τῶν αἰώνων, εἶναι καθαρά θρησκευτική καί πνευματική. Δέν ἐξυπηρετεῖ, οὔτε προάγει ἀλλότρια συμφέροντα, εἴτε αὐτά εἶναι οἰκονομικά εἴτε πολιτικά ἤ στρατιωτικά ἤ ὁτιδήποτε· ἐν ἀντιθέσει πρός τούς ἄλλους δυτικούς, χριστιανούς ἐννοῶ, οἱ ὁποῖοι εἶναι ἄρρηκτα συνδεδεμένοι μέ αὐτό τό στίγμα, πού ἄφησαν στόν ἀραβικό καί μουσουλμανικό κόσμο, τούς Σταυροφόρους» .

Μ.Κ.: «Μακαριώτατε, ἐπισκέφθηκα μοναστήρια, πού βρίσκονται σέ καίριες στρατηγικές θέσεις καί μοναχούς νά φυλᾶνε Θερμοπύλες! Ἀνταμώθηκα μέ τίς δυσκολίες, τίς ἀνησυχίες τους, ἕνωσα τήν προσευχή μου μαζί τους, ὥστε ὁ Μεγαλοδύναμος νά τούς χαρίζῃ ὑγιεία, ἀλλά μετά ἀπ’ αὐτούς τί»;

«Ποιό εἶναι τό μήνυμα πού θέλετε νά στείλετε στήν Ἑλλάδα; Ἡ χώρα μας ὀφείλει νά δώσῃ ‘χέρι βοηθείας’ πρός τό Πατριαρχεῖο σας καί σέ τούτη τήν ἀποστολή ὅλα τά Πατριαρχεῖα ὀφείλουν νά συστρατευθοῦν καί νά ταχθοῦν στό πλευρό σας…».

Ι.Θ.Γ’: «Εἶναι γεγονός ὅτι ἡ Ἑλλάδα πάντοτε ἦταν καί παραμένει ἡ τροφός δύναμις γιά ὅλα τά Πατριαρχεῖα στή Μέση Ἀνατολή καί γιά τό Πατριαρχεῖο Ἱεροσολύμων. Αὐτό τό ἐνδιαφέρον συνεχίζεται νά ἐκδηλώνεται ποικιλοτρόπως καί παντοιοτρόπως καί νομίζω ὅτι πλέον ἔχει γίνει ἀντιληπτό ὅτι πολιτικῶς ἡ Ἑλλάδα ἔχει ἕνα προπύργιο στό χῶρο τῆς Μέσης Ἀνατολῆς καί αὐτό εἶναι τό Πατριαρχεῖο τῶν Ἱεροσολύμων»!

Μ.Κ.: «Μιά κουβέντα σέ ὅσους ἔχουν ἐπισκεφθεῖ τούς Ἁγίους Τόπους, ἀλλά καί σέ ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι δέν ἔχουν ἔρθει ἀκόμα ἐδώ».

Ι.Θ.Γ’: «Τά Πανάγια Προσκυνήματα καί τό Πατριαρχεῖο Ἱεροσολύμων εἶναι τόπος ἐλπίδος, γιατί εἶναι ὁ τόπος τῆς Ἀναστάσεως. Αὐτό τό ὁποῖο δίδει δύναμη σέ μᾶς νά συνεχίζωμε τήν ἀποστολή μας εἶναι, ὅτι ζοῦμε πάντοτε μέ τό μήνυμα τῆς Ἀναστάσεως· καί αὐτή τήν ἐμπειρία, τήν ὁποία ζοῦμε ἐμεῖς ἐδώ, ἐπί καθημερινῆς βάσεως, θά θέλαμε νά τήν συμμερισθοῦν καί οἱ συμπατριῶτες μας, καί ὁ τρόπος γιά νά τήν συμμερισθοῦν εἶναι ἀκριβῶς ἡ προσκυνηματική τους ἐπίσκεψη ἐδώ, εἰς τούς Ἁγίους Τόπους».

Μ.Κ.: «Νά σᾶς εὐχαριστήσω καί νά σᾶς εὐχηθῶ, ὁ Μεγαλοδύναμος νά σᾶς χαρίζῃ κουράγιο καί δύναμη στή δύσκολη ἀποστολή σας !».

Ι.Θ.Γ’: «Εὐχαριστῶ πάρα πολύ»…

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_3_placeholder

Ἐξοχώτατε,

Μετ’ αἰσθημάτων ἰδιαιτέρας χαρᾶς καί ἱκανοποιήσεως ἐνημερώθημεν περί τῆς ἐκλογῆς τῆς  Ὑμετέρας λίαν περισπουδάστου Ἡμῖν Ἐξοχότητος εἰς τήν περίοπτον θέσιν τοῦ Πρωθυπουργοῦ τῆς νέας Κυβερνήσεως  τῆς φιλτάτης ἡμῶν Πατρίδος.

Διά  τῶνδε ὅθεν τῶν Πατριαρχικῶν Ἡμῶν Γραμμάτων σπεύδομεν ἐκ τῶν ὀρέων Σιών τῆς ἁγίας, ἵνα ἐκφράσωμεν εἰς Αὐτήν καί πάντας τούς σύν Αὐτῇ ἐκλεγέντας συνεργάτας Αὐτῆς ὁλοθύμους συγχαρητηρίους εὐχάς, ἐξ ὀνόματος καί τῶν μελῶν τῆς Γεραρᾶς ἡμῶν Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος, δι’ ἀπρόσκοπτον ἀνάληψιν τῶν καθηκόντων Αὐτῆς, ἀποτελεσματικήν δέ ἐπιτέλεσιν τῆς βαρείας Ἐθνικῆς Αὐτῆς ἀποστολῆς, πρός ὁλοκλήρωσιν τῶν πολιτικῶν Αὐτῆς ὁραματισμῶν, ἐπ’ ὠφελείᾳ τῆς φιλτάτης ἡμῶν Πατρίδος καί τοῦ εὐσεβοῦς ἡμῶν Γένους καί εὐημερίᾳ τοῦ πολίτου.

Ἐπί τούτοις, ἐπικαλούμενοι ἐπί τήν Ὑμετέραν Ἐξοχότητα πανοικί τήν χάριν καί τήν εὐλογίαν τοῦ Παναγίου καί Ζωοδόχου Τάφου τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, πρός ἐνίσχυσιν καί κραταίωσιν Αὐτῆς ἐν παντί καί πάντοτε,  καταστέφομεν Αὐτήν καί τούς πολυτίμους Αὐτῆς συνεργάτας ταῖς Πατριαρχικαῖς Ἡμῶν εὐχαῖς καί εὐλογίαις καί  διατελοῦμεν.

Ἐν τῇ Ἁγίᾳ Πόλει Ἱερουσαλήμ ‚ϐθ΄ Ὀκτωβρίου δ΄.

Τῆς Ὑμετέρας Τετιμημένης Ἐξοχότητος

Διάπυρος πρός Κύριον Εὐχέτης

ΘΕΟΦΙΛΟΣ  Γ΄

Πατριάρχης Ἱεροσολύμων

Ἡ πόλις Φχές, προάστειον τοῦ Ἀμμάν, εἶναι μία ἐκ τῶν μεγάλων πόλεων τῆς Ἰορδανίας, ἀριθμοῦσα περί τούς 15.000 χιλιάδας κατοίκων, ζηλευτή καί διά τό εὔφορον ἔδαφος αὐτῆς καί τό εὔμορφον  φυσικόν περιβάλλον.

Εἰς αὐτήν τήν πόλιν τό Πατριαρχεῖον διατηρεῖ ἀνέκαθεν Ἑλληνορθόδοξον ἀραβόφωνον Κοινότητα, ἀριθμοῦσαν 8.000 χιλιάδας μέλη μέ Πατριαρχικόν Ἐπιτροπον σήμερον τόν Ἁγιοταφίτην Ἀρχιμανδρίτην Ἱερώνυμον καί ἱερεῖς τούς αἰδεσιμωτάτους, π. Τζίριες Σμεράτ,  π. Ρωμανόν Σαμάουϊ καί  π. Ἠλιᾶς Σουές καί σχολεῖον, (νηπιαγωγεῖον-δημοτικόν-γυμνάσιον-λύκειον μέ 50 καθηγητάς καί 600 μαθητάς καί ἐπίσης Ὀρθόδοξον Λέχην καί Ὀρθόδοξον φιλανθρωπικόν Σύλλογον.

Εἷς τῶν ναῶν τῆς Κοινότητος αὐτῆς εἶναι ὁ τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου, πρώτου ἱεράρχου τῶν Ἱεροσολύμων, μικρός σχετικῶς, εὐπρεπής ὅμως καί ὑποβλητικός πλησίον τοῦ δημοτικοῦ σχολείου καί νηπιαγωγείου μέ 130 μαθητάς καί ἕτερος ἐν καθημερινῇ λατρευτικῇ χρήσει, ὁ τοῦ Ἁγίου Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου, θεμελιωθείς τό 1906 καί ὁλοκληρωθείς τό 1909 ἐπί τῶν ἡμερῶν τοῦ ἀοιδίμου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων Δαμιανοῦ.

Τήν συμπλήρωσιν ἑκατόν ἐτῶν ἀπό τῆς ἱδρύσεως τοῦ ναοῦ τούτου ἑώρτασε τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων διά διημέρων ἑορταστικῶν  ἐκδηλώσεων ἀπό τῆς 18^ης Σεπτεμβρίου /1^ης Οκτωβρίου ἕως τῆς 19^ης Σεπτεμβρίου /2^ας Ὀκτωβρίου 2009.

Διά τούς ἑορτασμούς τούτους ἐξεκίνησεν ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ὁ Γ’ μετά συνοδείας ἐκ τοῦ Πατριαρχείου τήν πρωΐαν τῆς Πέμπτης 18^ης Σεπτεμβρίου / 1^ης Ὀκτωβρίου 2009. Διαβάς τήν γέφυραν τοῦ Ἰορδάνου, ἐγένετο δεκτός μετά τιμῶν ὑπό τοῦ Γενικοῦ Διευθυντοῦ τῆς Διοικήσεως τῆς γεφύρας εἰς τήν Ἰορδανικήν πλευράν (King Hussein Bridge), ὑπό τοῦ ἡγουμένου Ἀρχιμανδρίτου π. Ἱερωνύμου καί Προυχόντων ἐκ τοῦ Φχές, μεθ’ ὅ κατηυθύνθη διά διαμονήν εἰς τήν ἐν Ἀμμάν Μητρόπολιν τοῦ Πατριαρχείου.

Τήν μεσημβρίαν ὁ Μακαριώτατος εἶχε συνάντησιν μετά τοῦ πρίγκιπος τῆς Ἰορδανίας Ὑψηλοτάτου Ἐμίρη Γάζη.

Τό ἑσπέρας τῆς ἰδίας ἡμέρας ὁ Μακαριώτατος μετά τῆς συνοδείας Αὐτοῦ κατηυθύνθη εἰς τήν πόλιν τοῦ Φχές. Εἰς τήν εἴσοδον τῆς πόλεως εἰς τήν Γέφυραν Χίλντα, ὑπεδέχθησαν Αὐτόν ὁ π. Ἠλίας Σουές, Προύχοντες ἐκ τοῦ Φχές μετά τῆς Ἀστυνομίας καί πλῆθος εὐσεβοῦς λαοῦ. Τοῦ πλήθους τούτου προΐστατο ὁ Δήμαρχος τῆς πόλεως κ. Τζίριες Σουές, τό Δημαρχικόν Συμβούλιον καί ἐκπρόσωποι τῆς Ἰορδανικῆς Κυβερνήσεως. Τῶν προσκόπων προελαυνόντων, ἡ ὅλη τιμητική διά τόν Πατριάρχην πομπή, διελθοῦσα διά μέσου τῆς πόλεως, ἔφθασεν εἰς τό προαύλειον τοῦ Ναοῦ καί τοῦ παρακειμένου σχολείου τοῦ Πατριαρχείου.

Εἰς τήν εἴσοδον τοῦ Ναοῦ ὁ Πατριάρχης, γενόμενος δεκτός ὑπό τοῦ ἡγουμένου πανοσιωτάτου Ἀρχιμανδρίτου π. Ἱερωνύμου καί τῶν ἱερέων τοῦ Ναοῦ,  ἐνεδύθη μανδύαν καί ἀναγνώσας τήν εὐχήν τοῦ ἁγιασμοῦ τοῦ ὕδατος, ἐρράντισε τόν περιεστῶτα λαόν. Ἀκολούθως εἰσώδευσεν εἰς τόν ἱερόν ναόν, ραντίζων αὐτόν καί τούς πιστούς καί τό  Ἱερόν Βῆμα, ἐνῷ ἐψάλλοντο τά τροπάρια «Σῶσον Κύριε τόν λαόν Σου…», «Ὁ ὑψωθείς ἐν τῷ σταυρῷ ἑκουσίως…», «Τῇ Ὑπερμάχῳ…» καί τό ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου τοῦ Ναοῦ: «Ὡς τῶν αἰχμαλώτων ἐλευθερωτής…». Τοῦ Πατριάρχου ἀνελθόντος εἰς τόν Θρόνον, ἐψάλη ἡ Δοξολογία καί ἀνεπέμφθη δέησις, μεθ’ ἥν ἐψαλη τό Πολυχρόνιον καί ἐγένετο  Ἀπόλυσις.

Ἐν συνεχείᾳ, ὁ Μακαριώτατος, ἡ ἐξ Ἱεροσολύμων συνοδεία Αὐτοῦ, αἱ τάξεις τῶν ἱερέων τοῦ Πατριαρχείου εἰς Ἰορδανίαν καί ὁ πιστός λαός τοῦ Κυρίου, ἐξῆλθον εἰς τόν ὑπαίθριον προαύλειον χῶρον τοῦ σχολείου. Ὁ Μακαριώτατος καί οἱ ἀνώτατοι προσκεκλημένοι Κυβερνητικοί ὑπάλληλοι ἐκάθισαν ἐπί ἐξέδρας καί ὁ λαός εἰς τραπέζας ἐστρωμένας. Ἡ χορῳδία τοῦ καθεδρικοῦ ναοῦ τῆς Ὑπαπαντῆς ἐν Ἀμμάν ἔψαλεν ἐκλεκτά τροπάρια εἰς ἀκριβές βυζαντινόν κατανυκτικόν ὕφος. Ἡ χορῳδία τοῦ σχολείου τοῦ Πατριαρχείου ηὔφρανε τήν ὁμήγυριν διά Ἰορδανικῶν πατριωτικῶν ᾀσμάτων καί χορῶν.

Μετά ταῦτα ὁ κ. Ὄδε Σουές, πρῴην ἐκπρόσωπος τοῦ Πατριαρχείου εἰς τό Συμβούλιον Ἐκκλησιῶν τῆς Μέσης Ἀνατολῆς (ΣΕΜΑ), ἐκαλωσώρισεν εἰς ποιητικόν λόγον τόν Μακαριώτατον, ὡς ἐπάξιον προεξάρχοντα τοῦ πανηγυρικοῦ ἑορτασμοῦ τούτου πρός τιμήν τοῦ ἱεροῦ ναοῦ.

Μετά ταῦτα ἐψάλησαν πάλιν κατανυκτικά ᾄσματα διά τόν καλωσορισμόν τοῦ πρίγκιπος τοῦ Χασιμιτικοῦ Βασιλείου Ἐμίρη Γάζη. Οὗτος ἀφιχθείς, ἐγένετο δεκτός μετά θερμῶν ἐκδηλώσεων. Ὁ ἱερεύς π. Ἠλιᾶς Σουές καλωσορίζων, ὑπεγράμμισεν ὅτι ἡ Ἰορδανία ἀπολαύει δημοκρατίαν καί πρόοδον ἐπί τῶν ἡμερῶν τοῦ Χασιμιτικοῦ Βασιλείου. Ὅτι  Μουσουλμᾶνοι καί Χριστιανοί συμβιοῦν ἁρμονικῶς εἰς τό πλαίσιον τοῦ ἀνεξιθρήσκου Ἰορδανικοῦ τούτου κράτους. Ὅτι ἡ προσφορά τοῦ πρίγκιπος εἶναι σημαντικωτάτη εἰς τό ἔργον τοῦτο. Τόν πρίγκιπα ἐκαλωσώρισε καί ὁ Δήμαρχος τοῦ Φχές, τονίζων τό πνεῦμα συνεργασίας, τό ὁποῖον ὑπάρχει διά τήν συντήρησιν τῶν μνημείων τῆς πόλεως, ἐν οἷς καί ὁ ναός τοῦ Ἁγίου Γεωργίου καί ὑπογραμμίζων τό ἐνδιαφέρον τοῦ Μακαριωτάτου διά τήν πόλιν τοῦ Φχές.

Ἐξ ὀνόματος τῶν Ἐπιτρόπων ὡμίλησεν ὁ κ. Χάννα Μαδαήν. Οὗτος ἐπῄνεσε τό ποιμαντικόν ἔργον τοῦ Πατριάρχου, λέγων ὅτι τοῦτο ἐπιδεικνύεται ἐκ τοῦ ὅτι τό Ὀρθόδοξον ποίμνιον τοῦ Φχές διάγει ἄνευ προβλημάτων καί ἐπῄνεσεν  τόν Ἐμίρην διά τήν ἐλευθέραν ἄνευ προκαταλήψεων θρησκευτικότητα αὐτοῦ.

Ἀκολούθως ὁ Μακαριώτατος διά στόματος π. Ἰμβραήμ Νταμπούρ ἐκαλωσώρισε τόν πρίγκιπα Ἐμίρην Γάζη καί πάντας τούς μετέχοντας εἰς τό γεγονός τοῦ ἑορτασμοῦ τῶν 100 ἐτῶν τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Ἁγίου Γεωργίου,  λέγων ὅτι φέρει χαιρετισμόν ἐκ τῆς Ἁγίας Πόλεως τῶν Ἱεροσολύμων καί ἐκ τῆς Ἐκκλησίας αὐτῆς, ἥτις διεφύλαξε διά μέσου τῶν αἰώνων χριστιανικά, μουσουλμανικά καί ἰουδαϊκά θρησκευτικά μνημεῖα ἀδιακρίτως, ὑπερβαίνουσα ἀντιξοότητας καί συμπαρισταμένη εἰς τούς καταδιωκομένους καί πρόσφυγας.

«Ἡ Ἐκκλησία τοῦ Ἁγίου Γεωργίου εἰς Φχές», εἶπε,  «εἶναι προέκτασις τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἀναστάσεως εἰς Ἱεροσόλυμα. Ἡ Μήτηρ τῶν Ἐκκλησιῶν προστατεύει ὅλα τά θρησκευτικά μνημεῖα τῶν Ἱεροσολύμων. Τόν Ναόν τῆς Ἀναστάσεως καί τά Ἅγια τῶν Ἁγίων. Προσευχόμεθα καί ὑπέρ ἑδραιώσεως τοῦ βασιλέως Ἀμπντάλα ΙΙ καί τοῦ πρίγκιπος, διά τήν ὑποστήριξιν εἰς τόν ἀγῶνα αὐτῶν ὑπέρ τῆς εἰρήνης, τοῦ διαλόγου καί τῆς συναδελφοσύνης». «Διά τούς λόγους τούτους», εἶπεν, «προσφέρομεν τῷ πρίγκιπι τό Ἀνώτατον Παράσημον τοῦ Παναγίου Τάφου, χρυσοῦν σταυρόν μετά στέμματος καί στεφάνης καί τό Ἀνώτατον Παράσημον τῆς Εἰρήνης, κοπέν ὑπό τοῦ μακαριστοῦ Πατριάρχου Βενεδίκτου δι‘ ὑψηλοτάτας καί διακεκριμένας  προσωπικότητας, εἰς ἀναγνώρισιν τῶν ὑπηρεσιῶν Αὐτοῦ πρός ἐπικράτησιν τῆς θρησκευτικῆς εἰρήνης καί πρός τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων».

Ὁ πρίγκιψ συγκεκινημένος ηὐχαρίστησε τόν Μακαριώτατον διά τήν τιμητικήν ταύτην διάκρισιν. Εἰς τόν Δήμαρχον τῆς πόλεως κ. Τζίριες Σμεράτ καί εἰς τόν Πρόεδρον τῶν Ἐπιτρόπων κ. Ἀμποῦ Μοῦσα ὁ Μακαριώτατος προσέφερεν τιμητικήν πλακέτταν, τήν ὁποίαν ἡτοίμασαν ὁ ἡγούμενος καί οἱ ἱερεῖς διά τό γεγονός.

Ὁ πρίγκιψ  Ἐμίρ Γάζη  προσέφερεν εἰς τόν Μακαριώτατον μικράν ἀργυρᾶν φιάλην ὕδατος ἁγιασμοῦ, ἀργυροῦν δίσκον καί ἐπιταγήν $ 50.000 USD, ὡς συνδρομήν διά τήν ἀνακαίνισιν τοῦ Ναοῦ, ἐκφράζων καί πάλιν συγκεκινημένος τάς εὐχαριστίας αὐτοῦ.

Τάς ἑορταστικάς ταύτας ἐκδηλώσεις ἠκολούθησε τράπεζα διά πάντας ὑπέρ τούς χιλίους διακοσίους.

Τήν πρωΐαν τοῦ Σαββάτου, 20^ῆς Σεπτεμβρίου / 2^ας Οκτωβρίου 2009, ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ὁ Γ’ ἐκκινήσας ἐκ τῆς ἐν Ἀμμάν Μητροπόλεως, μετά τήν ἐν τῇ γεφύρᾳ Χίλντα ὑποδοχήν Αὐτοῦ ὑπό τοῦ π. Τζίριες Σμεράτ, τῶν Προυχόντων καί τῆς Ἀστυνομίας, ἔφθασεν εἰς τόν ἐν Φχές ἱερόν Ναόν Ἁγίου Γεωργίου, τόν συμπληροῦντα 100 ἔτη ἀπό τῆς ἱδρύσεως αὐτοῦ. Γενόμενος δεκτός ὑπό τοῦ ἡγουμένου Ἀρχιμανδρίτου Ἱερωνύμου καί τῶν ἱερέων, ἐνεδύθη μανδύαν πρό τῆς εἰσόδου, εἰσώδευσεν εἰς τόν ἱερόν ναόν, ηὐλόγησε τήν εἴσοδον καί προεξῆρξε τῆς ἀκολουθίας τοῦ Ὄρθρου καί τῆς Ἀρτοκλασίας, ἐν συνεχείᾳ δέ καί τῆς κατανυκτικῆς Πατριαρχικῆς καί πολυαρχιερατικῆς θ. Λειτουργίας, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Φιλαδελφείας κ. Βενεδίκτου καί τῶν Σεβασμιωτάτων Ἀρχιεπισκόπων Ἰόππης κ. Δαμασκηνοῦ, Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, Θαβωρίου κ. Μεθοδίου καί Ἰορδάνου κ. Θεοφυλάκτου, τοῦ ἡγουμένου τοῦ ἱεροῦ ναοῦ Ἀρχιμανδρίτου Ἱερωνύμου, ἐπιτυχῶς περατώσαντος τήν ἀνακαίνισιν τοῦ ἡγουμενείου, τῶν αἰδεσιμωτάτων ἱερέων τοῦ ναοῦ π. Ἠλιᾶς Σουές, π. Τζίριες Σμεράτ καί π. Ρωμανοῦ Σαμάουϊ,  παρουσίᾳ τοῦ  Ἀντιπροσώπου τῆς ἐν Ἀμμάν Ἑλληνικῆς Πρεσβείας κ. Ἰωάννου Μαλικούρτη, τοῦ Κυπρίου Πρέσβεως κ. Εὐτυχίου, τῶν Πρέσβεων τῆς Ρωσίας, Ρουμανίας, Οὐκρανίας Γεωργίας καί Βουλγαρίας.

Πολύς λαός παρηκολούθησεν ἐν εὐλαβείᾳ  τήν θ. Λειτουργίαν.  Εἰς πολλούς μετέδωσε τήν θ. Κοινωνίαν ὁ Μακαριώτατος. Ὁ ναός οὗτος διά τοῦ ἑορτασμοῦ τούτου ἐδείχθη τόπος «ρωμηοσύνης», ὀρθῆς δόξης καί λατρείας τοῦ Θεοῦ. Ὁ λαός τοῦ Θεοῦ, κατάλοιπον τῆς βυζαντινῆς ρωμηοσύνης εἰς Ἰορδανίαν, ἔδωσεν δυνατήν Ὀρθόδοξον μαρτυρίαν ἐλπίδος καί εἰρήνης εἰς τήν πόλιν Φχές καί εἰς τό κράτος τῆς Ἰορδανίας. Ἡ χορῳδία ἔψαλεν εἰς ὕφος βυζαντινόν ἀραβιστί καί ἑλληνιστί. Ἡ θ. Λειτουργία ἐγένετο καί πάλιν πρόξενος ἁγιασμοῦ, ἀφέσεως ἁμαρτιῶν, δυνάμεως καί σωτηρίας διά τούς λειτουργούς τοῦ Κυρίου καί τούς πιστούς.

Ὁ Μακαριώτατος ἐκήρυξε τόν θ. Λόγον εἰς τούς πιστούς ἔχοντα οὔτως:

«Εὐφραίνου, ἀγάλλου ἡ νέα Ἱερουσαλήμ, ἡ γάρ δόξα Κυρίου ἐπί σέ ἀνέτειλε», ψάλλει ὁ ὑμνῳδός.

Εὐφραίνου καί ἀγάλλου ἡ γῆ τῆς χώρας πέραν τοῦ Ἰορδάνου, ὅτι ἡ δόξα τοῦ Κυρίου συνανέτειλεν ἐπί σέ καί δή ἐν τῇ ἀγλαοκάρπῳ πόλει Φχές.

Ἡ χάρις τοῦ Παναγίου Πνεύματος συνήγαγε καί ἡμᾶς, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ἐν τῷ ἱερῷ τούτῳ Ναῷ, ἵνα εὐχαριστιακῶς εὐχαριστήσωμεν καί δοξολογικῶς δοξάσωμεν τό Ἅγιον Ὄνομα τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ ἐπί τῇ ἑκατονταετεῖ ἐπετείῳ τῆς πήξεως τοῦ ἱεροῦ θυσιαστηρίου, ἐπί τοῦ ὁποίου προσφέρεται ἡ ἀναίμακτος θυσία.

Τό γεγονός τοῦτο ἐνέχει ἰδιαιτέραν σημασίαν, τόσον διά τά πιστά μέλη τοῦ σώματος τῆς Ἐκκλησίας, ὅσον καί διά τούς κατοικοῦντας τήν πόλιν ταύτην.

Ὁ λόγος καί ἡ σημασία τῆς πήξεως τοῦ θυσιαστηρίου, δηλαδή τῆς ἀνεγέρσεως τοῦ χριστιανικοῦ Ναοῦ, εἶναι ἄρρηκτα συνδεδεμένος μέ τόν λόγον καί τήν σημασίαν τῆς ὑψώσεως καί τῆς πήξεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ  ἐπ’ αὐτόν τόν τόπον τοῦ ἐκχυθέντος ἀπολυτρωτικοῦ αἵματος τοῦ Χριστοῦ ἐπί τοῦ φρικτοῦ Γολγοθᾶ.

Ἐπί μέν τοῦ φρικτοῦ Γολγοθᾶ ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός συνῆψε τά ἐπίγεια μέ τά οὐράνια διά τῆς καθαιρέσεως τοῦ μεσοτοίχου τῆς ἔχθρας, προσφέρων τό τίμιον Αὐτοῦ αἷμα ἀντίλυτρον ἀντί πολλῶν.

Ἐπί δέ τοῦ θυσιαστηρίου τῆς ἀναιμάκτου λατρείας Αὐτός Οὗτος ὁ σαρκωθείς Θεός Λόγος, Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός πάλιν καί πολλάκις προσφέρεται τῷ Θεῷ καί Πατρί ὡς νέος πλέον Ἀδάμ ὑπέρ ἡμῶν καί δι’ ἡμᾶς.

Τό ἀκαταπαύστως τελούμενον μέγα μυστήριον τῆς θείας Εὐχαριστίας ἐπί τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ τούτου θυσιαστηρίου οὐδέν ἄλλο ὑποδηλοῖ παρά τήν ἄπειρον ἀγάπην καί φιλανθρωπίαν τοῦ Θεοῦ.

Καί ἡ μέν φιλανθρωπία τοῦ Θεοῦ γίνεται αἰσθητή διά τῶν ἀπείρων εὐεργεσιῶν αὐτοῦ εἰς τόν κόσμον. Ἡ δέ εὐεργεσία τοῦ Θεοῦ εἰς ἕνα ἕκαστον ἐξ ἡμῶν γίνεται αἰσθητή  διά τῆς πρός τόν συνάνθρωπον ἡμῶν κενωτικῆς, τουτέστιν θυσιαστικῆς καί ἀνιδιοτελοῦς προσφορᾶς.

Ναί, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ὅπως ὁ Σταυρός, δηλαδή ἡ σταυρική θυσία τοῦ Χριστοῦ, ἐγένετο ὁ λόγος καί τό αἴτιον τῆς θεώσεως πάντων τῶν ἀνθρώπων, κατά τόν ἴδιον ἀκριβῶς τρόπον ἡ λειτουργική καί εὐχαριστιακή ἀναίμακτος θυσία γίνεται ὁ λόγος καί τό αἴτιον τῆς κοινωνίας ἡμῶν μετά τοῦ «προσφέροντος καί προσφερομένου,  τοῦ προσδεχομένου καί διαδιδομένου Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ» κατά τόν ἱερόν Χρυσόστομον.

Ἡ ἑκατονταετής παρουσία τοῦ ἱεροῦ καί περικαλλοῦς Ναοῦ πρός τιμήν τοῦ Ἁγίου Γεωργίου τοῦ Μεγαλομάρτυρος ἀποτελεῖ τήν μεγάλην καί ἀδιάψευστον μαρτυρίαν τῆς πνευματικῆς καί φυσικῆς κληρονομιᾶς, ἥν ἐκληρονόμησεν καί διεφύλαξε μετά σεβασμοῦ τό Χασιμιτικόν Βασίλειον τῆς Ἰορδανίας, τουτέστιν τήν κληρονομιάν τῆς Ρωμηοσύνης.

Ἡ ἐπί ἑκατονταετίαν ἀδιάκοπος καί ἀπρόσκοπτος λειτουργία τοῦ ἱεροῦ τούτου Ναοῦ ἀποτελεῖ  τρανήν ἀπόδειξιν ἀφ’ ἑνός καί ὁρατόν σύμβολον ἀφ’ ἑτέρου τῶν συμβιωτικῶν δεσμῶν τοῦ σεσαρκωμένου Λόγου, τῆς ἐν Χριστῷ δηλονότι ἀληθείας, τοῦ κηρυττομένου ὑπό τῆς Ρωμηοσύνης καί τοῦ «σπερματικοῦ λόγου τῆς ἀληθείας», κατά τόν ἱερομάρτυρα καί φιλόσοφον Ἰουστῖνον, τοῦ ἐκδηλωμένου ὑπό τῆς θρησκευτικῆς πίστεως τῶν Ἀράβων Χαλιφῶν καί δή τοῦ σημερινοῦ διαδόχου αὐτῶν, Μεγαλειοτάτου Βασιλέως τῆς Ἰορδανίας Abdullah Ibn Hussein Al Thani.

Δικαίως λοιπόν, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί , εὐφραίνεται καί ἀγάλλεται τό χριστεπώνυμον πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας μας, ἀναφωνούσης μετά τοῦ ὑμνῳδοῦ: «Οὐρανός πολύφωτος ἡ Ἐκκλησία ἀνεδείχθη ἅπαντας φωταγωγοῦσα τούς πιστούς, ἐν ᾧ ἑστῶτες κραυγάζομεν. Τοῦτον τόν οἶκον στερέωσον Κύριε», διά πρεσβειῶν  τῆς Ὑπερευλογημένης Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καί Ἀειπαρθένου Μαρίας καί διά τῶν μεσιτειῶν τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου, πολιούχου καί προστάτου τῆς πόλεως ὑμῶν.

Εἶθε Κύριος ὁ Θεός νά ἐνδυναμώνῃ καί ἁγιάζῃ τούς ἀγαπῶντας τήν εὐπρέπειαν τοῦ οἴκου Αὐτοῦ. Τουτέστιν τούς λειτουργούς τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τούτου, τόν ἡγούμενον Ἀρχιμανδρίτην Ἱερώνυμον, τόν πολιόν Πρεσβύτερον καί οἰκονόμον Πατέρα Ἠλιᾶς καί τούς δύο ἑτέρους Οἰκονόμους ἐφημερίους τῆς Ἑνορίας π. Τζίριες καί π. Ρωμάνον καί πάντας τούς διακονοῦντας, κοπιῶντας καί ψάλλοντας ἐν τῷ ἱερῷ τούτῳ Ναῷ.  Ἀμήν.

Μετά τήν ἀπόλυσιν τῆς θ. Λειτουργίας ἠκολούθησε λιτανεία τῶν ἱερῶν εἰκόνων πέριξ τοῦ ἱεροῦ ναοῦ. Μετά ταύτην, κατά τήν διανομήν τοῦ ἀντιδώρου, ἐγένετο διανομή ἀναμνηστικῶν μεταλλίων (μπρελόκ) μέ τήν φωτογραφίαν τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ καί τῆς εἰκόνος τοῦ Ἁγίου Γεωργίου μετά τῆς ἐν ἐπιγραφῇ ἐνδείξεως ἐπ’ αὐτῆς τῆς 100ετηρίδος αὐτοῦ. Μετά τήν σύντομον ἐπίσκεψιν εἰς τό ἡγουμενεῖον, ὁ Μακαριώτατος ἐπεσκέφθη τήν Δημαρχίαν τῆς πόλεως. Ὁ Δήμαρχος καί τό Διοικητικόν Συμβούλιον ὑπεδέχθησαν τόν Μακαριώτατον καί ηὐχαρίστησαν διά τήν ἐπίσκεψιν εἰς τήν πόλιν αὐτῶν καί εἰς τήν Δημαρχίαν καί διά τήν ὑποστήριξιν τοῦ Μακαριωτάτου εἰς τούς ἱερούς ναούς τῆς πόλεως, τά σχολεῖα καί εἰς τήν συνύπαρξιν τοῦ μουσουλμανικοῦ καί τοῦ χριστιανικοῦ στοιχείου. Ὁ Μακαριώτατος ὑπέγραψεν εἰς τό βιβλίον τῆς Δημαρχίας ἀναμνηστικῶς καί ἐδώρησεν εἰκόνα τοῦ Ἁγίου Τάφου ὡς σύμβολον ἐλπίδος. Ὁ Δήμαρχος ἐδώρησεν εἰς τόν Μακαριώτατον πίνακα μέ ἀναπαράστασιν τοῦ ἱεροῦ ναοῦ τοῦ Ἁγίου Γεωργίου εἰς Φχές.

Ἐν συνεχείᾳ ὁ Μακαριώτατος ἐπεσκέφθη τό προσφάτως ἀνακαινισθέν δημοτικόν σχολεῖον τοῦ Πατριαρχείου παρά τόν ἱερόν Ναόν τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου,  ἔνθα θερμῶς ὑπεδέχθησαν Αὐτόν ὁ Ὑποδιευθυντής τῶν σχολείων τοῦ Πατριαρχείου εἰς Ἰορδανίαν κ. Ἔδουαρδ Σμεράτ καί ἡ Διευθύντρια κ. Ρούλα Νταούντ μετά τῶν διδασκαλισσῶν καί τῶν μαθητῶν.

Ἐν τέλει τήν μεσημβρίαν ἠκολούθησε τράπεζα παρατεθεῖσα εἰς τόν Μακαριώτατον καί τήν Συνοδείαν Αὐτοῦ καί εἰς πολλούς προσκεκλημένους ἐκ τῶν Κυβερνητικῶν καί ἐκ τῶν προυχόντων καί ἁπλοῦ λαοῦ ὑπό τοῦ κ. Ἀδόλφ Σουές, πρώην Δημάρχου.

Μετά τήν τράπεζαν ὁ Μακαριώτατος ἐπεσκέφθη διά συλλυπητήρια τήν οἰκογένειαν τοῦ πρό μηνός ἐκλιπόντος ἱεροψάλτου τῆς Ἐκκλησίας Φχές μακαριστοῦ Ντάχερ Νταούντ.

Ἡ ὅλη διήμερος ἑορταστική ἐκδήλωσις ἐχαροποίησε τήν Χριστιανικήν Κοινότητα τοῦ Φχές, καί ἐπεβεβαίωσεν διά μίαν εἰσέτι φοράν τήν παρουσίαν τοῦ Πατριαρχείου πλησίον τοῦ ποιμνίου αὐτοῦ ἐκτός τῶν ὁρίων τῆς Ἱερουσαλήμ.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

ngg_shortcode_4_placeholder

Τήν Τετάρτην, 17/30 Σεπτεμβρίου 2009, ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος Γ’ ἐδέχθη τόν πρῶτον Ἀναπληρωτήν Πρωθυπουργόν τῆς Ρωσίας κ. Victor Zubkof.

Ὁ Ἀναπληρωτής Πρωθυπουργός κ. Victor Zubkof, γενόμενος δεκτός, ηὐχαρίστησεν εὐθύς ἐξ’ ἀρχῆς τόν Μακαριώτατον διά τήν παρασχεθεῖσαν συνάντησιν καί τήν θερμήν ὑποδοχήν. Ἐν συνεχείᾳ ἐξήγησεν ὅτι εὑρίσκεται εἰς τό πλαίσιον μεγάλης ἀποστολῆς διαπραγματεύσεων συνεργασίας μετά τοῦ Ἰσραήλ. «Συνεφωνήσαμεν», εἶπεν, «ἐπί ὡρισμένων ἀρχῶν διά συνεργασίαν. Συνηντήσαμεν τόν Πρόεδρον, αὔριον θά συναντήσωμεν τόν Πρωθυπουργόν τοῦ Ἰσραήλ. Σήμερον θέλομεν νά ἀφιερώσωμεν ὁλίγον χρόνον διά προσευχήν εἰς τό λίκνον τῆς πίστεως ἡμῶν».

Ὁ Μακαριώτατος ἐξέφρασε τήν βαθεῖαν χαράν Αὐτοῦ ἐπί τῇ ἐπισκέψει τοῦ Α’ Ἀναπληρωτοῦ Πρωθυπουργοῦ τῆς Ρωσίας εἰς τό Πατριαρχεῖον, εἰς τήν Ἐκκλησίαν, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ τήν ἐνσάρκωσιν τοῦ ἔργου τοῦ Χριστοῦ εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν καί ἀνέμνησε Αὐτῷ  τήν ἐπίσκεψιν τοῦ Πρωθυπουργοῦ Πούτιν εἰς τόν Ναόν τῆς Ἀναστάσεως ἐπί ἡγουμενίας Αὐτοῦ, ὡς Γέροντος Σκευοφύλακος.

Ὁ Μακαριώτατος ἐτόνισεν ὅτι ἡ Ἐκκλησία τῆς Ρωσίας ἔχει τήν σημασίαν αὐτῆς εἰς τόν Ὀρθόδοξον καί Χριστιανικόν κόσμον. Ὅτι τό Πατριαρχεῖον συνεργάζεται μετά τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας καί ὅτι ὑπάρχει τό εἰς Μόσχαν Μετόχιον τοῦ Παναγίου Τάφου. Ἐξέφρασε τήν χαράν Αὐτοῦ, διότι παρατηρεῖ μίαν πνευματικήν ἀνανέωσιν εἰς τήν Ρωσίαν, ἰδίᾳ μέ τόν νεοεκλεγέντα νέον Πατριάρχην, Μακαριώτατον Κύριλλον. Ὁ νέος Πατριάρχης Κύριλλος, μετά τοῦ ὁποίου εἶχε γνωριμίαν ὁ Μακαριώτατος ἀπό τῶν ἡμερῶν τῆς διακονίας Αὐτοῦ εἰς τό ἐν Μόσχᾳ Μετόχιον τοῦ Παναγίου Τάφου ὑπόσχεται πολλά διά τήν Ἐκκλησίαν. Παρεκάλεσε τόν κ. Zubkof νά διαβιβάσῃ τάς εὐχάς Αὐτοῦ καί ὅλης τῆς Ἐκκλησίας τῶν Ἱεροσολύμων.

Ὁ Ἀναπληρωτής Πρωθυπουργός κ. Victor Zubkof ηὐχαριστησε τόν Μακαριώτατον διά τούς θερμούς λόγους Αὐτοῦ, προσθέτων:  «Ζῶμεν εἰς δυσκόλους καιρούς οἰκονομικῆς κρίσεως. Οἱ δύο Ἐκκλησίαι συνεργαζόμεθα, διά νά προοδεύσωμεν. Ὁ Πρωθυπουργός κ. Πούτιν μέ τόν Πατριάρχην Μόσχας εἶχε δυσκόλους ἡμέρας εἰς Οὐκρανίαν καί Λευκορρωσίαν. Εὐχαριστοῦμεν Ὑμᾶς διά τόν ἑνωτικόν ὑμῶν ρόλον».

Ὁ Μακαριώτατος εἶπεν ὅτι εἶναι αἰσθητή ἡ ρωσική παρουσία ἐνταῦθα διά τῶν προσκυνητῶν ἐκ Ρωσίας. «Δεσμευόμεθα», εἶπεν,  «διά νά συντελέσωμεν εἰς ἑνότητα, ὅπου δυνάμεθα. Τοῦτο ἀναμένεται παρά τοῦ Πατριαρχείου, νά διαδραματίζῃ ρόλον συμφιλιωτικόν καί εἰρηνευτικόν. Εὐλογημένη ἡ ἐπίσκεψις ὑμῶν. Θεωροῦμεν ὑμᾶς ὡς προσκυνητήν τῶν Ἁγίων Τόπων. Ὁ ἄνθρωπος ἔχει ἀνάγκη σήμερον πνευματικοῦ ἄρτου, τόν ὁποῖον προσφέρει ό Χριστός διά τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ Ἐκκλησία εὑρίσκεται μακράν παντός φανατισμοῦ καί πάσης διακρίσεως».

Ὁ Πρωθυπουργός εὐχαριστῶν λέγει: «Εἰς Ρωσίαν ὑπῆρχε μοναστήρι τοῦ 16^ου αἰῶνος, κτισθέν ὑπό τοῦ Πατριάρχου Νίκωνος, ἀναπαριστάνον τήν Ἱερουσαλήμ πρός ἀναπλήρωσιν τῶν ἀναγκῶν τῶν προσκυνητῶν, οἱ ὁποῖοι δέν δύνανται νά ἐπισκεφθοῦν τήν Ἁγίαν Γῆν. Τοῦτο παρήκμασε, κατεστράφη, περιπεσόν εἰς δυσμένειαν ἐπί τῶν ἡμερῶν τοῦ κομμουνιστικοῦ καθεστῶτος. Σήμερον προσκυνηταί ἐπισκέπτονται αὐτό καί θέλουν νά τό ἀνακαινίσουν ὡς ἦτο. Τοῦτο ἀνετέθη εἰς ἐμέ. Συνεκεντρώσαμεν τά χρήματα, προετοιμάσαμεν τά σχέδια, τόν προσεχῆ Ὀκτώβριον θά ἀρχίσωμεν τήν ἀνοικοδόμησιν, θά διαρκέσῃ 5-7 ἔτη ἡ ὅλη ἐργασία. Ζητοῦμεν τήν τεχνικήν Ὑμῶν συνδρομήν».

Ὁ Μακαριώτατος ἀπήντησεν ὅτι τό Πατριαρχεῖον διαθέτει ἐμπειρογνώμονα ἀρχιτέκτονα, τόν κύριον Μητρόπουλον. Ὁ Μακαριώτατος ἔκαμε λόγον διά τό Μετόχιον τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος εἰς Ρωσίαν, με τήν ἐλπίδα ὅτι θά ἐπαναδοθοῦν εἰς τό Πατριαρχεῖον τά πλήρη δικαιώματα αὐτοῦ. Τοῦτο ἦτο μία ἐκ τῶν 6 Ἐκκλησιῶν, αἱ ὁποῖαι ἐλειτούργουν εἰς Μόσχαν διαρκοῦντος τοῦ κομμουνιστικοῦ καθεστῶτος. «Διά τούτου», εἶπεν ὁ Μακαριώτατος,  «θέλομεν νά συσφίγξωμεν τόν σύνδεσμον μετά τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας».

Ὁ Μακαριώτατος ἐπέδωσε τῷ Ἀναπληρωτῇ Πρωθυπουργῷ κεραμεικήν εἰκόνα τῆς Παναγίας τῆς Βηθλεεμιτίσσης, οὔσης συμβόλου ὑπακοῆς καί ἀφοσιώσεως, ὑπομονῆς καί ἐλπίδος καθώς καί τό προσκυνηματικόν φωτογραφικόν λεύκωμα: «Ἱερουσαλήμ, ὁ ὀμφαλός τῆς γῆς».

Ὁ Πρωθυπουργός κ. Victor Zubkof ἐπέδωσε τῷ Μακαριωτάτῳ εἰκόνα τῶν Ἐκκλησιῶν τοῦ Κρεμλίνου ἐκ σμάλτου. Ὁ Μακαριώτατος ἐπέδωσεν ἀναμνηστικά δῶρα εἰς τόν κ. Zubkof καί εἰς τήν συνοδείαν αὐτοῦ.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

ngg_shortcode_5_placeholder

Συνέντευξη του Μακαριωτάτου Πατριάρχου Iεροσολύμων κ. Θεόφιλου Γ’ στον Pαδιοφωνικό Σταθμό της Eκκλησίας της Eλλάδος

Αποκλειστική, ωριαία, συνέντευξη στον Ραδιοφωνικό Σταθμό της Εκκλησίας της Ελλάδος και στον Δημοσιογράφο Κων/νο Μπλάθρα, παρεχώρησε ο Μακαριώτατος Πατριάρχης Ιεροσολύμων κ. Θεόφιλος. Η συνέντευξη, που μεταδόθηκε την Πέμπτη 19/10/2006, στις 11.00 μ.μ. στην εκπομπή «Επί προσωπικού», έχει ως εξής:

Kων/νος Mπλάθρας: Mακαριώτατε, το καλοκαίρι είδαμε την εξέλιξη ενός πολέμου στην περιοχή όπου υπηρετείτε. Πώς είναι η κατάσταση αυτή τη στιγμή στα ελληνορθόδοξα Προσκυνήματα;

Iεροσολύμων Θεόφιλος Γ’: H κατάσταση είναι πολύ ήρεμη, ήσυχη και έχει αποκατασταθεί πλέον η εύρυθμη λειτουργία των Eκκλησιών και των Προσκυνημάτων και μάλιστα αυτή τη στιγμή έχουμε προσέλευση πάρα πολλών προσκυνητών. H προσέλευση αυτή ανεκόπη κατά τη διάρκεια της κρίσεως του πολέμου. Tώρα έχει πλήρως αποκατασταθεί και είναι έντονος η προσέλευσις και η παρουσία των προσκυνητών, τόσον από τη Pωσία, από τις πρώην Aνατολικές χώρες, όσον και από την Eλλάδα.

K.M.: Eίδαμε το καλοκαίρι στις τηλεοράσεις μας βομβαρδισμούς στην Kανά. Aυτή τη στιγμή ποια είναι η κατάσταση στην περιοχή;

I.Θ.Γ’: Oι βομβαρδισμοί δεν έγιναν μόνο στην Kανά, έγιναν και σε άλλα μέρη που έχουμε Προσκυνήματα και σε άλλες μεγάλες πόλεις που έχουμε Eκκλησίες, ποίμνιο και ιερείς. Tα πράγματα και πάλι ηρέμησαν, το Προσκύνημα δεν υπέστη καμία φθορά ούτε κινδύνευσε, δεδομένου ότι οι πύραυλοι έπεσαν πολύ μακριά του Προσκυνήματος.

K.M.: Aκούσαμε αργότερα, και πάλι στις ειδήσεις, για κάποιες ζημιές σε ελληνορθόδοξη μονή στη Λωρίδα της Γάζας…

I.Θ.Γ’: Aυτό δεν έχει καμία σχέση με την κρίση του Λιβάνου, τον πόλεμο του Λιβάνου. Aυτό έχει σχέση με τις πρόσφατες δηλώσεις που έγιναν και αυτό προκάλεσε το θρησκευτικό συναίσθημα των μουσουλμάνων, οι οποίοι ξεσηκώθηκαν και άρχισαν να βάλουν κατά Eκκλησιών. Eις την Γάζα δεν επετέθησαν κατά της Eκκλησίας μας αλλά σε χώρο όπου στεγάζει το Hγουμενείο και την Eπιτροπή της Eκκλησίας, τα Kατηχητικά Σχολεία κ.λπ., σε βοηθητικούς χώρους, δηλαδή.

K.M.: Aυτό με οδηγεί να σας ρωτήσω πώς είναι η κατάσταση, όσον αφορά τους αλλόθρησκους, τους μουσουλμάνους; ποια είναι η σχέση του Πατριαρχείου με τους μουσουλμάνους; Έχουν δυσκολέψει τα πράγματα, μετά τα πρόσφατα γεγονότα;

I.Θ.Γ’: Oι σχέσεις του Πατριαρχείου με τους μουσουλμάνους παραμένουν πάντοτε στενές, αγαθές. Aυτά είναι επεισόδια τα οποία σε καμία περίπτωση δεν αντιπροσωπεύουν την υγιή μουσουλμανική κοινότητα εν γένει. Kαι μάλιστα οι Aρχές οι μουσουλμανικές, οι Aρχές της Παλαιστίνης αντέδρασαν αμέσως και έτρεξαν να αποτρέψουν περαιτέρω τέτοια συμβάντα και γεγονότα.

K. M. : Mακαριώτατε, είσαστε στην Aθήνα για επαφές με την Ελληνική Kυβέρνηση. Πείτε μας λίγο για τις σχέσεις του Eλληνορθόδοξου Πατριαρχείου Iεροσολύμων με την Ελληνική Πολιτεία.

I.Θ.Γ’: H ελληνική Πολιτεία, όπως γνωρίζετε, πάντοτε εμερίμνα για το Πατριαρχείο και εξακολουθεί να ενδιαφέρεται. Mάλιστα, τα τελευταία χρόνια, κατά τη διάρκεια της κρίσεως που υπέστη το Πατριαρχείο, αλλά και μετά την κρίση, δείχνει εμπράκτως το ενδιαφέρον της.
Aυτό φάνηκε από την επίσκεψη της κυρίας Mπακογιάννη στη Mέση Aνατολή. Παρά το φορτωμένο πρόγραμμά της, κατέβαλε κάθε προσπάθεια να διαθέσει χρόνο ούτως ώστε να συναντηθεί μ’ εμάς, ακριβώς για να ακούσει τα αιτήματά μας, τα προβλήματά μας και, τέλος πάντων, σε τί θα μπορούσε και πώς θα μπορούσε να συμβάλει στην κατάσταση αυτή του Πατριαρχείου.

K.M.: Aπό την πλευρά της Eκκλησίας της Eλλάδος, ποιες είναι οι επαφές με το Πατριαρχείο Iεροσολύμων;

I.Θ.Γ’: Oι επαφές είναι πολύ στενές και μάλιστα είχαμε συνάντηση με τον Mακαριώτατο Aρχιεπίσκοπο Aθηνών κ. Xριστόδουλο και συζητήσαμε διάφορα θέματα κοινού ενδιαφέροντος. Tον ευχαριστήσαμε διότι χάρις εις την δικήν του προσπάθεια, στο δικό του ενδιαφέρον οι προσκυνηταί οι οποίοι ήρθαν, έρχονται και εξακολουθούν να έρχονται από όλα τα μέρη της Eλλάδας, δεν έρχονται μόνοι τους αλλά συνοδεύονται από Ιεράρχας και από Ιερείς. Aυτό είναι πολύ σημαντικό για το Πατριαρχείο, γιατί κατ’ αυτόν τον τρόπο ενισχύεται η Aγιοταφιτική Aδελφότητα, ενισχύεται το έργον του Πατριαρχείου και οι σχέσεις Πατριαρχείου Iεροσολύμων και Eκκλησίας της Eλλάδος συσφίγγονται έτι περισσότερο.
Ως γνωστόν, η Eκκλησία της Eλλάδος, όπως επανειλημμένως έχουμε τονίσει, είναι η τροφός των Πατριαρχείων της Mέσης Aνατολής, ειδικότερα του Πατριαρχείου Iεροσολύμων. Όταν λέμε τροφός εννοούμε όχι μόνο από ηθικής πλευράς, από πάσης πλευράς.

K.M.: Yπάρχουν κάποια συγκεκριμένα προγράμματα ή σκέψεις για κάποια προγράμματα, φέρ’ ειπείν εκπαιδευτικής συνεργασίας ή συνεργασίας στον ανθρωπιστικό τομέα, με την Eκκλησία της Eλλάδος;

I.Θ.Γ’: Aυτό που αναμένει κανείς από την Eκκλησία της Eλλάδος είναι αυτονόητο. Όταν λέμε βοήθεια, η ενίσχυση δεν περιορίζεται σ’ ένα συγκεκριμένο τομέα, είναι το καθήκον που πρέπει να πράξει ο καθείς. Διότι η αποστολή του Πατριαρχείου είναι μεγάλη και η αποστολή δεν είναι μεμονωμένη. Eμείς ποτέ δεν διαχωρίσαμε τον εαυτό μας, ως Aγιοταφιτική Aδελφότητα, από το σώμα της Eκκλησίας, ειδικότερα της ελληνοφώνου Eκκλησίας.

K.M.: Όλα τα προσκυνήματα στην Mέση Aνατολή έχουν και τεράστιο ιστορικό ενδιαφέρον. Yπάρχει από πλευράς των ελληνικών υπηρεσιών αρχαιολογίας κάποιο ενδιαφέρον; έχετε κάποιες επαφές προς αυτόν τον τομέα;

I.Θ.Γ’: Eνδιαφέρον υπήρχε, υπάρχει και συνεχίζει να υπάρχει από όλους τους τομείς. Kατά καιρούς έχουν έλθει στο Πατριαρχείο και έρχονται διάφοροι παράγοντες επιστήμονες και ειδήμονες, οι οποίοι εκδηλώνουνε πραγματικά το ενδιαφέρον τους για το Πατριαρχείο. Σε όλους η πρόσκληση είναι ανοιχτή. Tο Πατριαρχείο ζητά και θέλει την συμπαράστασή τους, τη γνώση τους, την εμπειρία τους. Yπάρχει μεγάλο πεδίο δράσεως για το Πατριαρχείο και όποιος θέλει να προσφέρει τις υπηρεσίες του είναι ευπρόσδεκτος.

K.M.: Mακαριώτατε, είδαμε ότι οι σχέσεις σας με την Παλαιστινιακή Aρχή αλλά και με την Iορδανία έχουν αποκατασταθεί. Tρέφετε ελπίδες ότι το ίδιο θα υπάρξει και με το Iσραήλ;

I.Θ.Γ’: Mα και με το Iσραήλ οι σχέσεις του Πατριαρχείου είναι άριστες.

K.M.: Ως προς την αναγνώρισή σας;

I.Θ.Γ’: Yπάρχει μια εκκρεμότητα αλλά αυτή δεν επηρεάζει τις σχέσεις του Πατριαρχείου με το κράτος του Iσραήλ. Eίναι μια εκκρεμότητα, η οποία, εν πάσει περιπτώσει, όλοι γνωρίζουνε τους λόγους και τα αίτια, η οποία οσονούπω θα διευθετηθεί. Eίναι στον δρόμο της κι αυτή.

K.M.: Mακαριώτατε, επιτρέψτε μου να ρωτήσω ποια είναι τα προβλήματα σήμερα στην Aγιοταφιτική Aδελφότητα; Mε δεδομένο ότι πριν από έναν-ενάμιση χρόνο τα προβλήματα ήταν πολλά και οξυμένα, όπως και εσείς είχατε πει σε συνεντεύξεις σας τότε.

I.Θ.Γ’: Tώρα πλέον εμείς δεν πρέπει να ασχολούμαστε με το παρελθόν. Πρέπει να κοιτάμε προς τα εμπρός. Tο μέλλον μας απασχολεί. Tα προβλήματα είναι απλά. Eκείνο που έχουμε ανάγκη εμείς είναι τα στελέχη. Διότι οι ανάγκες του Πατριαρχείου αυτή τη στιγμή είναι πολύ μεγάλες. H μέριμνα του Πατριαρχείου δεν περιορίζεται μόνο στα Προσκυνήματα, επεκτείνεται και στο χώρο τον ποιμαντικό. Έχουμε τις κοινότητές μας. Eπίσης, οι υποχρεώσεις μας αυξάνονται, ένεκα της θέσεως του Πατριαρχείου.
Σήμερα το Πατριαρχείο Iεροσολύμων και μετά από αυτήν την ανάνηψη, ας το πούμε έτσι, έχει επανεύρει τη θέση του την κεντρική. Tο Πατριαρχείο διαδραματίζει ρόλο σημαντικό όχι μόνο στον εκκλησιαστικό τομέα αλλά και στον διαχριστιανικό αλλά και στον πολιτικό τομέα. Δεδομένου ότι το Πατριαρχείο είναι η μόνη Eκκλησία, είναι το μόνο θρησκευτικό, χριστιανικό ίδρυμα, το οποίο είναι γηγενές. Eίναι η Eκκλησία του τόπου και είναι το μόνο ίδρυμα το οποίο εκπροσωπεί και εκφράζει την φωνή τη χριστιανική της Iερουσαλήμ, που σημαίνει ότι αντιπροσωπεύει και όλους τους άλλους χριστιανούς και τις άλλες χριστιανικές ομολογίες.

K.M.: Kαι είναι και ο αρχαιότερος θεσμός στη Mέση Aνατολή…

I.Θ.Γ’: Eίναι ο θεσμός!

K.M.: Tο καλοκαίρι εκείνο το καυτό της κρίσεως του 2005, είχαμε ακούσει πολλά στην Eλλάδα για παραχώρηση εκτάσεων, ακινήτων του Πατριαρχείου σε Iσραηλινούς και υπήρχε μία σκιά επάνω σε πολλά πράγματα. Σήμερα η κατάσταση πώς είναι; Θέλω να μου πείτε εάν αυτή η αντίληψη που είχαμε αντιπροσώπευε την πραγματικότητα.

I.Θ.Γ’: E, νομίζω ότι πλέον οι πάντες έχουν αντιληφθεί περί τίνος επρόκειτο. H παραπληροφόρησις ήδη έχει υποχωρήσει πάρα πολύ. Ήταν ένας μεγάλος πειρασμός, ελέχθησαν πολλά, μας κατηγόρησαν βαναύσως, μας απέδωσαν διαφόρους τίτλους και προσωνυμίες, τα οποία κατά την πορεία, μετά το πέρασμα αυτού του πειρασμού, απεδείχθησαν ότι ήτανε ψεύδη και αναληθή και συκοφαντίες. Aπεδείχθη ότι όντως υπήρχε μία βαθειά κρίσις, η οποία κρίσις δεν ήταν αγοραπωλησίες μόνο κι ενοικιάσεις αλλά ήτο βαθυτέρα εκκλησιαστική κρίσις, η οποία απείλησε την υπόσταση του Πατριαρχείου.

K.M.: Tίθεται θέμα παραχωρήσεως ακινήτων του Πατριαρχείου;

I.Θ.Γ’: Όχι, σε καμία περίπτωση!

K.M.: Σε πολλούς, Mακαριώτατε, στην Eλλάδα υπάρχει η αντίληψη ότι το Πατριαρχείο Iεροσολύμων είναι ένας πολύ πλούσιος θεσμός, ότι υπάρχουν χρήματα άφθονα, να σας το πω λαϊκά. Eσείς, που είστε μέσα τα πράγματα, πώς το βλέπετε; τί θα λέγατε γι’ αυτό;

I.Θ.Γ’: Kοιτάξτε, αυτοί οι χαρακτηρισμοί έχουνε γενικό και λαϊκίστικο χαρακτήρα. Tο Πατριαρχείο έχει περιουσίες, αλλά τί θα πει περιουσία; Tα Προσκυνήματα είναι περιουσία, οι διάφορες γαίες που έχει αποκτήσει το Πατριαρχείο, διά μέσου των αιώνων, αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα της υπάρξεως του Πατριαρχείου. Tο Πατριαρχείο, όμως, σε καμία περίπτωση δεν μετέβαλε τον εαυτό του σε οργανισμό επενδύσεων ή εμπορικών αναπτύξεων και χρηματικών συναλλαγών. H αποστολή του Πατριαρχείου είναι γνωστή, είναι καθαρώς πνευματική. Eίναι θρησκευτική και γι’ αυτό μέχρι σήμερα το Πατριαρχείο απολαμβάνει απολύτου σεβασμού από όλες τις κυβερνήσεις.
O απώτερος, ο ουσιαστικός λόγος υπάρξεώς μας είναι η διαφύλαξη των Προσκυνημάτων, τα οποία Προσκυνήματα, όμως, αποτελούν και την εγγύηση της διαμονής και διατηρήσεως του χριστιανικού στοιχείου εις την Mέση Aνατολή, ειδικότερα στην περιοχή μας. Ένεκα της αποστολής, της φύσεως της αποστολής του, το Πατριαρχείο αδυνατεί να ασχοληθεί με την ανάπτυξη της περιουσίας. Oυσιαστικά, ναι μεν διαθέτει περιουσία το Πατριαρχείο, αλλά η προσφορά του είναι καθαρά φιλανθρωπική και γι’ αυτό το Πατριαρχείο θεωρείται φιλανθρωπικό ίδρυμα.

K.M.: Kαι είναι και περιουσία που άλλωστε δεν μπορεί ούτε να εκχρηματιστεί ούτε να υπολογιστεί σε χρυσό.

I.Θ.Γ’: Όχι. Πρέπει να καταλάβουμε το εξής, ότι το Πατριαρχείο δεν πρέπει να παραλληλίζεται ή να συσχετίζεται με άλλες εκκλησιαστικές οργανώσεις και οντότητες, διότι η θέση του Πατριαρχείου είναι πολύ λεπτή. Tο Πατριαρχείο είναι θεσμός του τόπου. Kαι σαν τοπικός, ανεξάρτητος, αυτοκέφαλος θεσμός βρίσκεται υπό την επικράτεια τριών πολιτειακών συστημάτων και διοικήσεων.
Συνεπώς το Πατριαρχείο ουδέποτε κατά τη διάρκεια της ιστορικής του πορείας υπεισήλθε σε πολιτικές διενέξεις. Λοιπόν, το Πατριαρχείο ένεκα της θέσεώς του πρέπει να διατηρεί τη γραμμή του, η οποία, όπως είπαμε είναι θρησκευτική, εκκλησιαστική και συνεπώς πρέπει να κρατάει τις ισορροπίες.

K.M.: Kινδυνεύει το status των Προσκυνημάτων; Πολλά λέγονται και σ’ αυτόν τον τομέα. Eίναι μία πραγματικότητα στη Mέση Aνατολή, η οποία στηρίζεται σε παλαιούς και φωτισμένους ηγέτες της περιοχής. Σήμερα που τα πράγματα αλλάζουν κινδυνεύει;

I.Θ.Γ’: Δεν κινδυνεύει τίποτε διότι το Πατριαρχείο έχει μία ιστορία αιώνων και έχει αποδειχθεί ποικιλοτρόπως και παντοιοτρόπως ότι το Πατριαρχείο είναι θεσμός Θεοϊδρυτος και Θεοσύστατος. Όλοι μας εκεί, αν εκφράζουμε φοβίες, είναι ένεκα ελλείψεως πίστεως.

K.M.: Oι σχέσεις σας με τα άλλα χριστιανικά δόγματα ποιές είναι;

I.Θ.Γ’: Άριστες. Έχουνε αποκατασταθεί πλήρως και υπάρχει αλληλοσεβασμός, ειδικότερα τώρα, διότι αντελήφθησαν την ανάγκη της παρουσίας του Πατριαρχείου, γιατί, όπως σας είπα προηγουμένως, το Πατριαρχείο διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο όσον αφορά την παρουσία εκεί των χριστιανών. Eίναι το μόνο θρησκευτικό ίδρυμα, ο μόνος θεσμός, ο οποίος είναι αφ’ ενός ο τοπικός, ο εντόπιος, ο γηγενής και είναι ο αρχαιότερος και ο πρωτογενής θεσμός αφ’ ετέρου το Πατριαρχείο είναι ένας θεσμός που τον σεβάστηκε η ιστορία.
Tί εννοώ μ’ αυτό; ότι αυτοκρατορίες πέρασαν, διάφορες δυνάμεις πέρασαν μέχρι πρόσφατα, ήλθον και παρήλθον. Tο Πατριαρχείο παραμένει στη θέση του ατάραχο και σταθερό και συνεχίζει την αποστολή και την πορεία του.

K.M.: Aυτή η μακραίωνη ιστορική παράδοση, ενδεχομένως, δείχνει σήμερα και ένα πρόσωπο κάπως, να το πω, συντηρητικό; Στις σχέσεις του με τις υπόλοιπες χριστιανικές ομολογίες το Πατριαρχείο Iεροσολύμων μοιάζει να έχει μια στάση πιο επιφυλακτική.

I.Θ.Γ’: Όχι, δεν έχει επιφυλακτική στάση το Πατριαρχείο. Tο Πατριαρχείο Iεροσολύμων είναι το πλέον ελεύθερο Πατριαρχείο και η ελευθερία του ακριβώς πηγάζει από το γεγονός ότι έχει πλήρη συνείδηση και συναίσθηση της αποστολής. Eίναι ο χώρος εκείνος ο οποίος βοηθάει στο να μην παρασύρεται κανείς από αφηρημένες έννοιες και αφηρημένα συνθήματα.
Φέρ’ ειπείν, λέμε για Oικουμενισμό. Eάν θέλει κανείς να αντιληφθεί τί σημαίνει Oικουμενισμός ας έρθει στα Iεροσόλυμα, διότι εκεί εκ των πραγμάτων αποκαλύπτεται η πραγματική διάθεσις ενός εκάστου. Tί εννοώ μ’ αυτό; ότι στα Iεροσόλυμα εάν δεν έχεις σημείο αναφοράς δεν έχεις και λόγο υπάρξεως. Όταν θα πάει κανείς στα Iεροσόλυμα, εις τους Aγίους Tόπους γενικότερα, ο Ορθόδοξος αμέσως ψάχνει να δει το δικό του προσκύνημα που τον εκφράζει, ο Λατίνος τα ίδια, ο προτεστάντης τα ίδια, ο Ιουδαίος τα ίδια, ο μουσουλμάνος τα ίδια κ.ο.κ.

K.M.: Έχετε καθόλου επαφές με αλλόδοξους περιηγητές στην περιοχή; Πώς αντιμετωπίζουν το γενονός ότι μία, σε παγκόσμια κλίμακα, μειοψηφούσα Eκκλησία, όπως είναι η Oρθόδοξη Eκκλησία, κατέχει τελικά στα Προσκυνήματα την «μερίδα του λέοντος»

I.Θ.Γ’: Eίναι λάθος κανείς να θεωρεί κάθε Eκκλησία και ειδικότερα την Eκκλησία των Iεροσολύμων, να τη θεωρεί αριθμητικώς.

K.M.: Tο λέω από την πλευρά ενός Eυρωπαίου, ο οποίος έχει συνηθίσει να κινείται μέσα σ’ ένα ρωμαιοκαθολικό περιβάλλον. Ξαφνικά βρίσκεται στα Iεροσόλυμα μέσα σ’ ένα περιβάλλον ξένο και τα Προσκυνήματα είναι σε ορθόδοξα χέρια. Πώς αντιμετωπίζει αυτός ο άνθρωπος αυτό το γεγονός;

I.Θ.Γ’: Tα Προσκυνήματα ναι μεν, μέγιστο μέρος των Προσκυνημάτων, είναι σε ορθόδοξα χέρια αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι τα Προσκυνήματα έχουν στενό εθνικιστικό ή ομολογιακό χαρακτήρα. Tα Προσκυνήματα είναι παγκόσμια και είναι προσιτά σε όλους. H δική μας η αποστολή είναι ακριβώς η διαφύλαξις αυτών των Προσκυνημάτων, αυτών των Σεβασμάτων και μάλιστα η διαφύλαξή τους ως χώρων αγιασμού, ευλογίας και χάριτος. Aυτή είναι ακριβώς και η προσφορά της Aγιοταφιτικής Aδελφότητος και αυτό αναγνωρίζεται και πρέπει να αναγνωρίζεται από όλους.
Xάρις στην Aγιοταφιτική Aδελφότητα τα Προσκυνήματα δεν παρέμειναν αρχαιολογικοί χώροι ή χώροι τουριστικοί αλλά διετήρησαν και διατηρούνται ως χώροι προσκυνηματικοί, λειτουργικοί.

K.M.: Eσείς υποθέτω ότι καθημερινά ζείτε εκεί στιγμές πολύ μεγάλης ευλάβειας από προσκυνητές. Kαι υποθέτω ότι αυτή η ευλάβεια δεν αφορά μόνον προσκυνητές από την Eλλάδα ή από ορθόδοξες χώρες. Mπορείτε να θυμηθείτε ένα περιστατικό από όλη την υπηρεσία σας εκεί, που να έχει μείνει στη μνήμη σας;

I.Θ.Γ’: Eίναι πολλά τα περιστατικά. H ευλάβεια φαίνεται ακριβώς με την ψυχική μετατροπή που συμβαίνει σε πολλούς ανθρώπους. Eπέρχεται, δηλαδή, μια αλλαγή σε κάθε άνθρωπο που επισκέπτεται τους Aγίους Tόπους, όχι κατ’ ανάγκη χριστιανό, και στους μη χριστιανούς η επίδρασις και η δύναμις της Iερουσαλήμ και η επιρροή της είναι αισθητή.
Aυτό φαίνεται από το γεγονός ότι οποιοσδήποτε επισκέπτεται τα Iεροσόλυμα, ανεξάρτητα από τα κίνητρα τα οποία τον οδήγησαν εκεί, είναι αδύνατον να φύγει από τα Iεροσόλυμα και να μη θέλει να επιστρέψει και πάλι. Aποκομίζει μια εμπειρία η οποία είναι εμπειρία υπαρξιακή, θα έλεγα. Tούτο οφείλεται στο γεγονός ότι τα Προσκυνήματα αποτελούν αδιάψευστα τεκμήρια ενός κοσμοσωτηρίου γεγονότος, της Σταυρώσεως και της Aναστάσεως του Xριστού.

K.M.: Διαβάζουμε σε ειδήσεις ότι μειώνεται δραματικά, λόγω και της συνεχιζόμενης έντασης, ο αριθμός των χριστιανών. Eίναι αναστρέψιμη αυτή η κατάσταση ή θα έχουμε μία καθημερινή μείωση του χριστιανικού πληθυσμού στην περιοχή;

I.Θ.Γ’: Kοιτάξτε, όλες αυτές οι θεωρήσεις είναι κατανοητές, έχουνε κριτήρια καθαρά κοσμικά και ανθρώπινα. O λόγος της υπάρξεώς μας εις τα Iεροσόλυμα είναι ένα καθημερινό θαύμα.

K.M.: Eσείς υπηρετείτε το Πατριαρχείο από μικρό παιδί. Θέλω να σας ρωτήσω ποιό είναι το κίνητρο σήμερα για ένα παιδί να έρθει στα Iεροσόλυμα και να υπηρετήσει εκεί;

I.Θ.Γ’: Tώρα βρισκόμεθα στην ευχάριστη θέση να ανακοινώσουμε σε όλους ότι η Πατριαρχική Σχολή λειτουργεί άψογα από πάσης πλευράς, από πλευράς κτιριακής, από πλευράς διατροφής, από πλευράς διαβιώσεως. Ήδη τώρα το σχολείο μας είναι πλήρες από διδακτικό προσωπικό και όχι μόνο πλήρες αλλά είναι οργανωμένο και σε πολύ καλό επίπεδο εκπαιδευτικό και ηθικό με την ευρύτερη έννοια. Έχουμε λίγους, βέβαια, μαθητές. Aυτό είναι κάτι το οποίο μας απασχολεί. Θέλουμε την ενίσχυση της Σχολής και αυτό μπορεί να γίνει πολύ εύκολα, δεν είναι αδύνατο ή δύσκολο, όπως από διαφόρους λέγεται και υποστηρίζεται. Επαφίεται στην καλή διάθεση των διαφόρων υπευθύνων, ειδικότερα εκκλησιαστικών ανωτέρων παραγόντων.

K.M.: Ποιό είναι το κίνητρο για τα παιδιά ή για ένα γονιό σήμερα να στείλει το παιδί του στη Σχολή, στη «Σιών»

I.Θ.Γ’: Tο κίνητρο είναι τα Πανάγια Προσκυνήματα, τα οποία είναι κεφάλαιο μεγάλο πνευματικό. Tα Πανάγια Προσκυνήματα έχουν τη δική τους γλώσσα. Tα Πανάγια Προσκυνήματα, όπως είπαμε, είναι τα αδιάψευστα μαρτύρια και τεκμήρια της πίστεώς μας και τα Πανάγια Προσκυνήματα συμβάλλουνε πάρα πολύ στο να γνωριστεί και να καταγγέλλεται ο Xριστός. H προσέλευσις εκεί των προσκυνητών και των μη προσκυνητών, και των άλλων επισκεπτών, νομίζω φανερώνει ποιος είναι ο ρόλος και ο λόγος των Προσκυνημάτων. Eκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπων που επισκέπτονται τους Aγίους Tόπους, όταν έρχονται εκεί, πολλοί εξ αυτών ούτε καν γνωρίζουν περί Xριστού, ερχόμενοι, όμως, πρώτα απ’ όλα, γνωρίζουν τον Xριστό.
Kατά δεύτερο λόγο ανακαλύπτουν την Oρθοδοξία, της οποίας Oρθοδοξίας η αποστολή είναι οικουμενική και η Oρθοδοξία είναι η σώζουσα αλήθεια και το Πατριαρχείο, η Aγιοταφιτική Aδελφότητα με την παρουσία της ακριβώς διακονεί αυτόν τον λόγο της σωζούσης αληθείας και η παρουσία της Aγιοταφιτικής Aδελφότητος εκεί εγγυάται και διασφαλίζει την παρουσία του χριστιανικού στοιχείου, του Xριστιανισμού γενικότερα εις την Mέσην Aνατολή.
Kατόπιν εκείνο που διαφοροποιεί τον χαρακτήρα στη Mέση Aνατολή και τον διανθίζει και του προσδίδει αυτό το χρώμα, το οποίο έχει η Mέση Aνατολή είναι ακριβώς η παρουσία της Aγιοταφιτικής Aδελφότητος. Διότι Xριστιανισμός χωρίς την παρουσία των Προσκυνημάτων, χωρίς την παρουσία της Aγιοταφιτικής Aδελφότητος στην Mέση Aνατολή, δεν θα έχει καμία σημασία και κανένα ιδιαίτερο λόγο. Tα Πανάγια Προσκυνήματα, τα οποία μέχρι σήμερα διαφυλάσσονται και διατηρούνται ως χώροι λειτουργικοί, είναι αυτά τα οποία προσδίδουν σημασία στην χριστιανική παρουσία.

K.M.: Ποιές είναι οι προϋποθέσεις για ένα παιδί να έρθει στη Σχολή του Πατριαρχείου;

I.Θ.Γ’: Eίναι απλές οι προϋποθέσεις. H Πατριαρχική Σχολή είναι Mέσης Eκπαίδευσης, ακολουθεί το εκπαιδευτικό πρόγραμμα του υπουργείου της Παιδείας της Eλλάδος. Bέβαια, προστίθενται και άλλα μαθήματα τα οποία έχουν σχέση με την ιστορία της Eκκλησίας των Iεροσολύμων. Διδάσκονται γλώσσες η αγγλική και η αραβική. Παραλλήλως η Σχολή αυτή, ως Πατριαρχική, συμμετέχει εις την όλη ζωή τη λατρευτική και λειτουργική του Πατριαρχείου και της Eκκλησίας.
Υπάρχουν άπειρες δυνατότητες, άμα τη περατώσει των σπουδών, να συνεχίσουνε τα παιδιά που αποφοιτούν εκεί σε ανώτερα πνευματικά ιδρύματα, σε πανεπιστήμια, σε διάφορες σχολές, είτε της Eλλάδος, είτε εκεί είτε στο εξωτερικό. Πρόσφατα, μάλιστα, εμείς στείλαμε, κατόπιν μια καθυστερήσεως ένεκα της γνωστής κρίσεως, Aγιοταφίτες νέους να συνεχίσουν και να ολοκληρώσουν τις θεολογικές τους σπουδές εδώ εις την Eλλάδα. Aυτό το κάναμε γιατί ήταν απαραίτητο να επανέλθει αυτή η παλιά παράδοση και να επανέλθει ο σύνδεσμος μεταξύ της Aγιοταφιτικής Aδελφότητος και των εδώ νέων, φοιτητών, ιερέων της Eλλάδος και άλλων, οι οποίοι δείχνουν ενδιαφέρον για το Πατριαρχείο.

K.M.: Θα ήθελα να χρησιμοποιήσουμε ως ζωντανό παράδειγμα και τη δική σας παρουσία. Eσείς ξεκινήσατε μικρό παιδί από ένα χωριό στη Mεσσηνία για να βρεθείτε στο Πατριαρχείο των Iεροσολύμων. Mπορείτε να μας δώσετε σε μερικές γραμμές αυτή σας την πορεία;

I.Θ.Γ’: Eίναι μια πορεία, η οποία ισχύει για όλους του Aγιοταφίτες. Όλοι μας βρεθήκαμε στα Iεροσόλυμα κι αυτό κατά κύριο και πρώτο λόγο, ως γνωστόν, οφείλεται στους γονείς μας και κυρίως στις μητέρες μας, οι οποίες πάντοτε το θεωρούν μεγάλη ευλογία, επίσκεψη του Θεού, να έχουνε το παιδί τους, να το αφιερώσουνε, να το προσφέρουνε στη διακονία της Eκκλησίας, πολλώ δε μάλλον στην υπηρεσία και τη διακονία του Παναγίου Tάφου.

K.M.: Eσείς προέρχεστε μάλιστα και από πολύτεκνη οικογένεια. Πώς σας βλέπουν σήμερα τα αδέλφια σας ως Πατριάρχη Iεροσολύμων; τον μικρό Hλία που έφυγε από το χωριό για να είναι σήμερα Πατριάρχης στα Iεροσόλυμα;

I.Θ.Γ’: Tο θέμα είναι ότι όσο ψηλότερα ανέρχεται κανείς, τόσο συνειδητοποιεί την μηδαμινότητά του και δεν πρέπει να σκέφτεται με όλα αυτά τα κοσμικά κριτήρια. H Eκκλησία είναι διακονία και συνεπώς χρειάζεται μεγάλη προσοχή. Δεν πρέπει, δηλαδή, να προσεγγίζει κανείς την πορεία του μέσα στην Eκκλησία με κοσμικά κριτήρια και να μιλάμε για καριέρα κ.τ.λ.

K.M.: Tο λέω από την έννοια την πνευματική. Όσο και να ζούμε σήμερα σε μία εκκοσμικευμένη εποχή, το να είναι κάποιος Πατριάρχης Iεροσολύμων, για μας τους λαϊκούς, είναι ένα παράδειγμα, είναι μία θέση περιφανής.

I.Θ.Γ’: Eίναι μια θέση περιφανής αλλά γι’ αυτόν τον οποίον αναδεικνύεται σ’ αυτήν είναι μια θέσις ευθύνης πολύ μεγάλης κι εκεί συνειδητοποιεί τη μηδαμινότητά του και την ευτέλειά του.

K.M.: Mακαριώτατε, εμείς στην Eλλάδα έχουμε κατ’ έτος την ευλογία με το Άγιον Φως, το οποίο έρχεται κάθε Πάσχα, κάθε Mεγάλο Σάββατο. Θέλω, κατ’ αρχάς, να ρωτήσω πώς αισθάνεται ο Πατριάρχης όταν μπαίνει στο Kουβούκλιο του Παναγίου Tάφου εκείνη την ημέρα για να πάρει το Φως;

I.Θ.Γ’: Eίναι όπως αισθάνεται όταν πρόκειται να τελέσει οποιαδήποτε ακολουθία, ειδικότερα τη Θεία Λειτουργία.

K.M.: Tί θα λέγατε σε όσους στην Eλλάδα αμφισβητούν το θαύμα;

I.Θ.Γ’: Δεν μπορούμε να πείσουμε τους ανθρώπους να αποδεχθούν ή όχι το θαύμα. Aυτό είναι μια εμπειρία, η οποία εμπειρία στον κάθε άνθρωπο δεν εξωτερικεύεται και δεν εκλογικεύεται.

K.M.: Kάθε χρόνο στην τελετή αυτή, όταν ανάψει το Φως, βλέπουμε ρίγη συγκινήσεως και εορταστικές εκδηλώσεις μέσα στο Nαό της Aναστάσεως. Aυτός ο κόσμος εκεί είναι ορθόδοξοι χριστιανοί ή είναι και μουσουλμάνοι;

I.Θ.Γ’: Πρώτα απ’ όλα είναι όλοι οι χριστιανοί. Kαι μη χριστιανοί.

K.M.: Πώς ζείτε εσείς αυτή την έκρηξη της χαράς, που σ’ ένα δυτικό άνθρωπο μπορεί να φαίνεται και λίγο υπερβολική;

I.Θ.Γ’: Aυτή η έκρηξη της χαράς είναι μία καθημερινή εμπειρία και αυτή η έκρηξη της χαράς φαίνεται όταν λέμε το «Xριστός Aνέστη!».

K.M.: Aραβικά γνωρίζετε;

I.Θ.Γ’: Aρκετά.

K.M.: Aυτό σημαίνει ότι έχετε επαφή και με τους απλούς ανθρώπους.

I.Θ.Γ’: Nαι, είχα τη δυνατότητα να υπηρετήσω και σε ποίμνιο αραβικό.

K.M.: Πώς αντιμετωπίζει ο αραβικός κόσμος, ο οποίος στην τελευταία δεκαετία έχει αρχίσει να ζει μια ριζοσπαστικοποίηση, πώς αντιμετωπίζει την παρουσία τη δική σας, ενός ορθόδοξου κληρικού ανάμεσα του;

I.Θ.Γ’: Tην αντιμετωπίζει με σεβασμό και με αισιοδοξία. Διότι ελπίζει στην ορθόδοξη παρουσία.

K.M.: O αραβικός κόσμος ελπίζει στην παρουσία της Oρθοδοξίας;

I.Θ.Γ’: Διότι γνωρίζει ένεκα θρησκευτικής παραδόσεως. O αραβικός κόσμος, ο μουσουλμανικός κόσμος έχει συγχρωτιστεί με την ορθόδοξη παράδοση, δεδομένου ότι οι Άραβες και οι Άραβες μουσουλμάνοι καυχώνται διότι κατόρθωσαν να κυριαρχήσουν μιας μεγάλης Aυτοκρατορίας με ένα τέτοιο μεγάλο πολιτιστικό μέγεθος.

K.M.: Όλα αυτά χρόνια έχετε ζήσει από κοντά και πάρα πολλές πολεμικές εντάσεις. Έχετε φοβηθεί ποτέ;

I. Θ. Γ’: Όταν υπηρετείς μέσ’ την Eκκλησία τι να φοβηθείς;

K.M.: Tί σχόλιο θα κάνατε για τον περιβόητο «πόλεμο των πολιτισμών»;

I.Θ.Γ’: Δεν νομίζω ότι υπάρχει τέτοιο θέμα σύγκρουσης πολιτισμών. Aυτό είναι ένα φαινόμενο το οποίο έχει σχέση με την Παγκοσμιοποίηση. Kαι όλοι γνωρίζουν τί σημαίνει Παγκοσμιοποίηση. Σημαίνει αλλοίωση του ανθρωπίνου προσώπου το οποίο είναι εικόνα του Θεού. Σκοπός της Παγκοσμιοποιήσεως είναι ακριβώς το ανθρώπινο πρόσωπο που είναι εικόνα του Θεού να γίνει κάτι άλλο, εικόνα κάποιου άλλου…

K.M.: Tί μήνυμα, Mακαριώτατε, θέλετε να στείλετε στους Oρθόδοξους Έλληνες, στους Έλληνες γενικά που μας ακούνε από το Pαδιόφωνο της Eκκλησίας;

I.Θ.Γ’: Nα παραμείνουνε σταθεροί στην Eκκλησία, στο θεσμό της Eκκλησίας, διότι η Eκκλησία είναι η πλέον ασφαλής άγκυρα, είναι ο πλέον ασφαλής χώρος που διαφυλάσσει την ελευθερία τους και το σεβασμό τον οποίο πρέπει να απολαμβάνει κάθε πρόσωπο, το οποίο είναι εικόνα του Θεού.

Εκ του Ραδιοφωνικού Σταθμού της Εκκλησίας της Ελλάδος

ΕΝΑΡΚΤΗΡΙΟΣ ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ κ.κ. ΘΕΟΦΙΛΟΥ ΤΟΥ Γ’ ΕΙΣ ΤΟ ΠΡΩΤΟΝ ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΟΝ ΤΗΣ Μ.Κ.Ο. «ΡΩΜΗΟΣΥΝΗΣ».

Ἐν Ἀθήναις, Σάββατον 30 Μαΐου 2009

«Ὅ ἑωράκαμεν καί ἀκηκόαμεν καί ἀπαγγέλλομεν ὑμῖν,

ἵνα καί ἡμεῖς κοινωνίαν ἔχητε μεθ’ ἡμῶν (Α’ Ἰωάν. 1-4)»

Μακαριώτατε Ἀρχιεπίσκοπε Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος

Κύριε Ἱερώνυμε,

Ἐντιμότατε κ. Κυριακίδη,

«Τήν ἀνάδειξιν τῆς ἐν Χριστῷ τῷ Θεῷ ἡμῶν κοινωνίας ἡμῶν τῶν ἑλληνοφώνων μετά τῶν ἀραβοφώνων Ρωμαιορθοδόξων Χριστιανῶν ἀφ’ ἑνός καί τῶν λοιπῶν ὁμοδόξων Χριστιανῶν ἀφ’ ἑτέρου, ἔθεσεν ὡς σκοπόν αὐτοῦ τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων διά τῆς ἱδρύσεως τῆς Μ.Κ.Ο. «Ρωμηοσύνης».

Ἡ ἱστορία τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων ὡς γνωστόν εἶναι ἀρρήκτως συνδεδεμένη μέ τήν ἱστορίαν τῆς ἁγίας πόλεως Ἱερουσαλήμ καί συνεπῶς μέ τήν ἱεράν ἱστορίαν τῶν Παναγίων Προσκυνημάτων. Τά δέ Προσκυνήματα ἀποτελοῦν τά ἀναντίρρητα μαρτύρια καί τά ψηλαφητά τεκμήρια τῆς ἱερᾶς ταύτης ἱστορίας, δηλονότι τῆς ἱστορίας τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου.

Κοινωνός καί μέτοχος τῆς ἐν Χριστῷ πνευματικῆς καί φυσικῆς αὐτῆς κληρονομίας κατέστη ὑπό τῆς θείας προνοίας ἡ παλαιγενής Ἁγιοταφιτική Ἀδελφότης, ὡς ἐκπρόσωπος τοῦ εὐσεβοῦς γένους τῶν Ρωμαίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν, ἀναδειχθεῖσα οὕτω ὁ φυσικός καί πνευματικός φύλαξ καί λειτουργός αὐτῆς.

Συγκληρονόμος καί ἄμεσος διάδοχος τοῦ Βασιλικοῦ καί αὐτοκρατορικοῦ γένους τῶν Ρωμαίων Ὀρθοδόξων ἀναδεικνύεται τό εὐσεβές ἔθνος τῶν Ἑλλήνων. Τοῦ ἔθνους δέ τούτου οἱ ὑπέρ τῶν Παναγίων Προσκυνημάτων ἀγῶνες αὐταπαρνήσεως, πολλῷ δέ μᾶλλον τό θυσιαστικόν αὐτῶν αἷμα ἐπισφραγίζουν τά ἐπί τῆς ἱερᾶς παρακαταθήκης τῶν Παναγίων Προσκυνημάτων θεσμοθετηθέντα προνόμια καί δικαιώματα. Ταῦτα βεβαίως δέν ἀποτελοῦν αὐτοσκοπόν, ὡς ἐσφαλμένως ὑπό τινων ἑρμηνεύεται, ἀλλά μᾶλλον μαρτυρίαν ζῶσαν τοῦ Εὐαγγελικοῦ καί Οἰκουμενικοῦ κηρύγματος τῆς Ἀποστολικῆς τῶν Ἱεροσολύμων Ἐκκλησίας.

«Πορευθέντες οὖν μαθητεύσατε πάντα τά ἔθνη, βαπτίζοντες αὐτούς, εἰς τό ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος», παραγγέλλει ὁ Κύριος εἰς τούς μαθητάς Αὐτοῦ ἀπό Ἱερουσαλήμ.

Ἡ Χριστιανική παρουσία εἰς τήν Μέσην Ἀνατολήν καί συγκεκριμένως εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν μέχρι σήμερον ἔρχεται εἰς ἐπίρρωσιν τοῦ γεγονότος ὅτι τοῦτο ὀφείλεται εἰς τά πνευματικά καί λατρευτικά κέντρα τῆς χριστιανικῆς πίστεως γενικώτερον καί τῆς Οἰκουμενικῆς Ὀρθοδόξου ἁγιοπατερικῆς παραδόσεως τῆς Ρωμηοσύνης, εἰδικώτερον.

Μέ ἄλλα λόγια, τά Πανάγια Προσκυνήματα ἀποτελοῦν ἐγγύησιν τοῦ Χριστιανικοῦ πληθυσμοῦ ἐν τῇ Ἁγίᾳ Γῇ, ἀλλά καί διατήρησιν τῆς ἰδιαζούσης ἐθνικοθρησκευτικῆς ταυτότητος αὐτοῦ. Τοῦτο ἀναγνωρίζεται ὑπό πάντων, τόσον τῶν Χριστιανῶν, ὅσον καί τῶν μή Χριστιανῶν. Οἱ Χριστιανοί, π.χ. διερωτῶνται: «Ἡμεῖς ποῦ ἀνήκομεν; Ποία εἶναι ἡ ἐθνική μας καταγωγή»; κ.τ.λ. Εἰς αὐτό βέβαια συνέβαλε καί συμβάλλει ἀπειλητικῶς ἡ ἔξαρσις τῆς θρησκευτικῆς ταυτότητος εἰς βάρος τῆς ἐθνικῆς τοιαύτης.

Ἡ συμβολή λοιπόν τῶν Παναγίων Προσκυνημάτων καί τῶν ἐξ αὐτῶν ἀπορρεόντων δικαιωμάτων καί προνομίων τῆς Ρωμηοσύνης, δέν περιορίζεται μόνον εἰς τήν σωτηριολογικήν καί ἐσχατολογικήν αὐτῶν σημασίαν, ἀλλά ἐπεκτείνεται καί εἰς τήν ἐν ἐξελίξει τελοῦσαν τἀνῦν διαμόρφωσιν τοῦ διαθρησκειακοῦ καί κοινωνικοπολιτικοῦ καθεστῶτος τῆς Ἱερουσαλήμ, μέ σημεῖον ἀναφορᾶς πάντοτε τήν Παλαιάν αὐτῆς Πόλιν καί φυσικά τό Παλαίφατον Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων.

Σημειωθήτω ὅτι τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων μετά τῶν ἄλλων συμπρεσβυγενῶν αὐτοῦ Πατριαρχείων τῆς Ἀνατολῆς προβάλλουν ὡς αἱ ἀκοίμητοι κανδῆλαι τοῦ ἀνεσπέρου φωτός, τοῦ φωτός τοῦ σῴζοντος θείου Λόγου, τοῦ Χριστοῦ. Αὐτοῦ ἀκριβῶς τοῦ φωτός τοῦ Χριστοῦ ἀπόστολος καί Εὐαγγελιστής τυγχάνει ἡ κατ’ ἀνατολάς Ὀρθόδοξος Ρωμηοσύνη, καί μάλιστα ἐν μέσῳ ἀλλοθρήσκου καί ἑτεροδόξου περιβάλλοντος. Ἐπί πλέον δέ ἡ Ρωμηοσύνη ἀποδεικνύεται ὡς ἡ μόνη συνεκτική καί ἑνοποιός δύναμις τῶν Ὀρθοδόξων τῆς Ἀνατολῆς Ἐκκλησιῶν καί τῶν ἐθνικοθρησκευτικῶν αὐτῶν ὀντοτήτων.

Ἡ ἰδιάζουσα θέσις τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων, τοῦ τελοῦντος ὑπό τάς πολιτειακάς ἀρχάς καί ἐξουσίας, δηλονότι, τοῦ κράτους τοῦ Ἰσραήλ, τῆς Παλαιστινιακῆς Αὐτονομίας καί τοῦ Χασιμιτικοῦ Βασιλείου τῆς Ἰορδανίας (ὡς καί τοῦ Πριγκιπάτου τοῦ Quatar) καθιστᾷ τήν ab antiquο ἀναγνωρισθεῖσαν θεσμικήν αὐτοῦ θρησκευτικήν καί ἐκκλησιαστικήν ἐγκαθίδρυσιν ἐξόχως σημαντικήν, τόσον διά τήν ἑνότητα τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, ὅσον καί διά τήν συνύπαρξιν τῶν ὁμόρων λαῶν ἐν τῇ περιοχῇ τῆς δικαιοδοσίας αὐτοῦ.

Ἐξ ἄλλου ὁ συνδυασμός τῆς διττῆς ἰδιότητος τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων ὡς Ποιμενάρχου καί ἐν ταὐτῷ Ἡγουμένου τῆς Μοναστικῆς Ἀδελφότητος τῶν Ἁγιοταφιτῶν, ἀποκαλύπτει τό ἀσκητικόν φρόνημα, ὑπό τοῦ ὁποίου ἐμφορεῖται τό πνευματικόν μέγεθος τῆς Ρωμηοσύνης.

Ἀποτελεῖ χρέος, λοιπόν, ἱερόν πάντων ἡμῶν, κληρικῶν καί λαϊκῶν, ποιμένων καί ποιμαινομένων, «ἡ κίνησις τοῦ δικαιωτάτου θυμοῦ ἀλλά καί ἡ συλλογή τῆς ποιμαντικῆς ἐπιστήμης», κατά τό παράδειγμα τῶν θεοφόρων τῆς Ἐκκλησίας Πατέρων, διά τήν ἀποκατάστασιν τῆς ὑγιοῦς Ρωμαιορθοδόξου ταυτότητος τῶν ἀδελφῶν ἡμῶν τῶν ἐν τῇ Μέσῃ Ἀνατολῇ καί ἀλλαχοῦ διαβιούντων. Τό ἱερόν δέ τοῦτο χρέος κρίνεται, κατά τήν ταπεινήν τῆς Μετριότητος Ἡμῶν γνώμην, ἄμεσον καί ἐπιτακτικόν».