Τῇ Πέμπτῃ, 30^ῇ Οκτωβρίου/ 12^ῃ Νοεμβρίου 2009, ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ὁ Γ’ ἐδέχθη δύο ἱερεῖς τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας, μετά τοῦ εὐσεβοῦς Ρώσου προσκυνητοῦ κ. Ἰγκόρ Σεμπιρώφ, ὁ ὁποῖος προσέφερε διά τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως Ἅγιον Ποτήριον καί Δισκοπότηρον μεγάλου μεγέθους, ἐπίχρυσα καί ἐπάργυρα, πεποικιλμένα διά πολυτίμων λίθων.

Ὁ Μακαριώτατος ηὐχαρίστησεν αὐτούς, τούς ηὐχήθη ἄξιον τό προσκύνημά των καί ἐτίμησε τόν δωρητήν μέ τό παράσημον τοῦ Μικροῦ Σταυροφόρου τοῦ Τάγματος τῶν Ἱπποτῶν τοῦ Παναγίου Τάφου καί εἰς τούς ἱερεῖς προσέφερε ἐπιστηθίους σταυρούς ἐκ μαργαριταρορρίζης.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

ngg_shortcode_0_placeholder

Ὁ Ἅγιος Ἰάκωβος, ὁ Ἀδελφόθεος, εἶναι ὁ πρῶτος ἱεράρχης τῆς Ἐκκλησίας Ἱεροσολύμων.

Εἶναι ἐκεῖνος, τόν ὁποῖον ἐγκατέστησεν ὁ ἴδιος ὁ Κύριος εἰς τό ἐπισκοπικόν ἀξίωμα τῆς διαποιμάνσεως τῆς Μητρός τῶν Ἐκκλησιῶν. Τό γεγονός τοῦτο πιστοποιεῖ ἡ Ἐκκλησία εἰς τό κοντάκιον τῆς ἑορτῆς τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου: «Ὁ τοῦ Πατρός Μονογενής Θεός Λόγος, ἐπιδημήσας πρός ἡμᾶς ἐπ’ ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν, Ἰάκωβε θεσπέσιε, πρῶτόν σέ ἀνέδειξε τῶν Ἱεροσολύμων, ποιμένα καί διδάσκαλον καί πιστόν οἰκονόμον τῶν μυστηρίων τῶν πνευματικῶν, ὅθεν σέ πάντες τιμῶμεν, ἀπόστολε».

Διά τόν λόγον τοῦτον τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων διατηρεῖ ἀπ’ ἀρχαιοτάτων χρόνων ἱερόν ναόν πρός τιμήν  τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου παρά τόν Ναόν τῆς Ἀναστάσεως. Διά τῶν βαθμίδων τοῦ Ναοῦ τούτου ἔχει τήν ἐσωτερικήν πρόσβασιν αὐτῆς ἡ Ἁγιοταφιτική Ἀδελφότης πρός τόν Ναόν τῆς Ἀναστάσεως. Ὁ Ναός οὗτος ἔχει παραχωρηθῆ ὑπό τοῦ Πατριαρχείου εἰς τήν ἀραβόφωνον Ὀρθόδοξον Κοινότητα αὐτοῦ τῶν Ἱεροσολύμων, ἵνα χρησιμεύῃ ὡς ὁ καθεδρικός ναός αὐτῆς μέ τάς ἀκολουθίας εἰς τήν Ἀραβικήν γλῶσσαν. Διά τόν λόγον τοῦτον, ἅμα τῇ λήξει τῆς ἑορτῆς εἰς τό Πατριαρχεῖον ὁ Ἐπιτροπος του Ἁγίου Ἰακώβου παραδίδει τάς κλεῖδας τοῦ Ναοῦ εἰς τόν Πατριάρχην ὡς σημεῖον ἀναφορᾶς καί ὑπακοῆς καί ὁ Πατριάρχης πάλιν ἐπιδίδει αὐτῷ  ταύτας.

Εἰς τόν ναόν τοῦτον ἑωρτάσθη πανηγυρικῶς καί ἐφέτος ὑπό τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων ἡ μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου.

Ἀφ’ ἑσπέρας ἐτελέσθη Μέγας Ἑσπερινός μετ’ ἀρτοκλασίας, χοροστατοῦντος τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου τοῦ Γ’.

Ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς ἐτελέσθη Ὄρθρος καί θ. Λειτουργία, προεξάρχοντος τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατριάρχου Θεοφίλου καί συλλειτουργούντων Αὐτῷ τῶν Ἀρχιερέων τοῦ Θρόνου, Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου καί  Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Θαβωρίου κ. Μεθοδίου, Ἁγιοταφιτῶν ἱερομονάχων καί τῶν ἐφημερίων τοῦ ἱεροῦ ναοῦ οἰκονόμου π. Ἤσσα Φουάδ καί πρεσβυτέρου π. Φάραχ Νταμπούρ.

Κατανυκτική, μυσταγωγική καί ἁγιαστική ἦτο ἡ θ. Λειτουργία χάρις εἰς τό λειτουργικόν ἦθος τοῦ Ἀρχιθύτου καί τῶν συλλειτουργῶν Αὐτῷ, χάρις εἰς τό βυζαντινόν μέλος τῆς χορῳδίας τοῦ Πατριαρχείου εἰς τήν Ἑλληνικήν καί αὐτῆς τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ εἰς τήν Ἀραβικήν καί χάρις εἰς τήν εὐσέβειαν τοῦ χριστεπωνύμου πληρώματος, ἑλληνοφώνου, ἀραβοφώνου καί ρωσοφώνου εἰς τήν διάλεκτον, ὁμοφώνου ὅμως εἰς τήν ὀρθόδοξον πίστιν.

Εἰς τό ποίμνιον τοῦτο ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ὁ Μακαριώτατος ἔχοντα ὡς ἕπεται:

«Χαῖρε Σιών Ἁγία Μήτηρ τῶν Ἐκκλησιῶν Θεοῦ κατοικητήριον, σύ γαρ ἐδέξω πρώτη ἄφεσιν ἁμαρτιῶν διά τῆς Ἀναστάσεως» (Στιχ. Πλ. δ’).

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, εὐσεβεῖς χριστιανοί, εὐλαβεῖς προσκυνηταί,

Χαίρει σήμερον ἡ Ἁγία Σιών, ἡ Ἁγία Πόλις Ἱερουσαλήμ δηλονότι ἡ Ἐκκλησία Ἱεροσολύμων, ἡ ὁποία ἀνεδείχθη τό κατοικητήριον τοῦ Θεοῦ καί ἡ μητέρα ὅλων τῶν Ἐκκλησιῶν. Χαίρει, ἐπαναλαμβάνομεν, ἡ Ἐκκλησία τῶν Ἱεροσολύμων ἐπί  τῇ σημερινῇ ἑορτῇ μνήμης τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου ἀποστόλου Ἰακώβου τοῦ ἀδελφοθέου καί πρώτου Ἱεράρχου Αὐτῆς. Χαίρει ἡ Ἁγία τῶν Ἱεροσολύμων Ἐκκλησία, διότι τό κατοικητήριον τοῦ Θεοῦ, τό θεῖον οἰκοδόμημα, τό ὁποῖον εἶναι θεμελιωμένον ἐπί τοῦ σταυρικοῦ αἵματος τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ, ἀλλά καί ἐπί τοῦ συσταυρικοῦ αἵματος τοῦ Ἁγίου ἀποστόλου Ἰακώβου παρατείνει ἀδιακόπως τήν φωτιστικήν, ἁγιαστικήν καί σωτηριώδη ἀποστολήν αὐτοῦ ἐν τῷ κόσμῳ καί διά τόν κόσμον εἰς τούς αἰῶνας. Τό δέ κατοικητήριον καί οἰκοδόμημα τοῦ Θεοῦ δέν εἶναι ἄλλο ἀπό τόν μονογενῆ Θεοῦ Λόγον τοῦ Πατρός, τόν ἐπιδημήσαντα ἐπ’ ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν πρός ἡμᾶς τούς ἀνθρώπους, τόν Χριστόν, καί ἀναδείξαντα Ἰάκωβον τόν θεσπέσιον, πρῶτον  τῶν Ἱεροσολύμων ποιμένα καί διδάσκαλον καί πιστόν οἰκονόμον τοῦ μυστηρίου τοῦ πνευματικοῦ.

Τοῦτον τόν Ἅγιον ἀπόστολον ἐγκατέστησεν ὁ Χριστός ἐπί τοῦ θρόνου τῆς βασιλείας καί τῆς δικαιοσύνης Αὐτοῦ κατά τόν Ἀπόστολον Παῦλον, ἀκολουθοῦντα τόν ψαλμῳδόν: «Πρός δέ τόν υἱόν λέγει: ὁ θρόνος σου ὁ Θεός εἰς τόν αἰῶνα τοῦ αἰῶνος· ράβδος εὐθύτητος ἡ ράβδος τῆς βασιλείας σου·  ἠγάπησας δικαιοσύνην καί ἐμίσησας ἀνομίαν· διά τοῦτο ἔχρισέ σε ὁ Θεός, ὁ Θεός σου ἔλαιον ἀγαλλιάσεως παρά τούς μετόχους σου» (Ἑβρ. α’, 8-9).

Αὐτόν ἀκριβῶς, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, τόν θρόνον τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ, ἀλλά καί τῆς δικαιοσύνης Αὐτοῦ ἐκόσμησε ὁ σήμερον τιμώμενος Ἅγιος Ἰάκωβος, ὁ ὁποῖος ἐγένετο πρῶτος Ἐπίσκοπος τῶν Ἱεροσολύμων, χειροτονηθείς παρ’ αὐτοῦ τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ. Αὐτός δέ πρῶτος ἔγραψε καί ἐξέθετο τήν θείαν Λειτουργίαν, παρ’ Αὐτοῦ τοῦ Χριστοῦ ταύτην διδαχθείς, ὡς μᾶς πληροφορεῖ ὁ συναξαριστής αὐτοῦ. Αὐτός ἐπίσης πρῶτος συνεκάλεσε τήν ἐν Ἱεροσολύμοις σύνοδον τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, θεμελιώνοντας οὕτως τόν ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι συνοδικόν θεσμόν τῆς διοικήσεως τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. «Τόν νόμον τῆς ζωῆς τῇ Ἐκκλησίᾳ τοῦ Χριστοῦ τέθεικας, ζωοποιῷ Πνεύματι, συνομοθετῶν καί φθεγγόμενος», λέγει ὁ ὑμνῳδός αὐτοῦ.

Τόν νόμον δέ τοῦτον, τόν τῆς ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας, ἐπεσφράγισε ὁ Ἅγιος Ἰάκωβος μέ τόν μαρτυρικόν αὐτοῦ αἷμα, γενόμενος οὕτω κήρυκας καί μιμητής τοῦ Πάθους τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ: «Σέ Κύριε», ἀναφωνεῖ ὁ ὑμνῳδός, «φωνῇ ἐλευθέρᾳ ἐκήρυξεν, ὁ δίκαιος ἀδελφός σου, μιμητής τε τοῦ πάθους, ἐγένετο κτεινόμενος».

Τόν νόμον τόν τῆς ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας, τουτέστιν τόν Σωτῆρα καί λυτρωτήν Χριστόν εὐηγγελίσατο καί εὐαγγελίζεται ὁ Ἀπόστολος Ἰάκωβος ἔργῳ τε καί λόγῳ, τόσον διά τοῦ μαρτυρίου αὐτοῦ ὅσον καί διά τῆς καθολικῆς αὐτοῦ ἐπιστολῆς. «Ὅν ἔτεκες ἐν σαρκί Παρθενομῆτορ», ἀναφωνεῖ πάλιν ὁ ὑμνῳδός, «ἐκ Πατρός λάμψαντα, τοῦτον, Ἁγνή, Ἰάκωβος, ὡς Θεόν τῶν ὅλων ἐκήρυττε καί ἐμαρτύρει».

Τοῦτον τόν Ἀπόστολον τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ, τόν γενόμενον αὐτόπτην καί μάρτυρα τοῦ ἐν τόπῳ καί χρόνῳ φανερωθέντος μυστηρίου τῆς Ἐκκλησίας καί μάλιστα τῆς Ἐκκλησίας τῶν Ἱεροσολύμων, παρακαλέσωμεν ἡμεῖς οἱ πιστοί, ἑορτάζοντες τήν σεπτήν μνήμην αὐτοῦ, ἵνα ἐλευθερώσῃ ἡμᾶς ἀπό τῶν παθῶν καί τῶν πταισμάτων ἡμῶν, διά δέ τῶν πρεσβειῶν αὐτοῦ ἀξιώσῃ ἡμᾶς τῆς ἄνω μεθέξεως καί τοῦ ἀνεσπέρου φωτός, Ἀμήν».

Εἰς τήν Λειτουργίαν μετέσχε καί ὁ Γενικός Πρόξενος τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Σωτήριος Ἀθανασίου.

Μετά τήν θ. Λειτουργίαν, τῶν κωδώνων τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως κρουομένων, ὁ Πατριάρχης καί οἱ συλλειτουργοί ἐνδεδυμένοι καί ψάλλοντες, ἀνῆλθον διά τῶν βαθμίδων τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου ἐσωτερικῶς πρός τήν αὐλήν τοῦ Μοναστηριακοῦ Ναοῦ τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης. Ἐνταῦθα κατά τήν τάξιν ἀνέμενον οἱ Ἀρχιερεῖς τοῦ Πατριαρχείου, οἱ ὁποῖοι καί συνηνώθησαν μετά τῆς Πατριαρχικῆς συνοδείας, ἥτις κατηυθύνθη πρός τό Πατριαρχεῖον διά τῆς Πύλης τοῦ Κεντρικοῦ Μοναστηρίου, κατά τή διάβασιν τῆς ὁποίας καί ἐδόθησαν τά ἀρτίδια εὐλογίας ἑνί ἑκάστῳ τῶν διερχομένων μετόχων τῆς ἑορτῆς.

Εἰς τό Πατριαρχεῖον ἅμα τῇ ἀνόδῳ εἰς τήν αἴθουσαν τοῦ Θρόνου ἐγένετο δέησις καί ἐψάλη ὁ Πολυχρονισμός. Ἀκολούθως ἐγένετο ἡ Πατριαρχική προσφώνησις ἔχουσα ὡς ἑξῆς:

«Ὑποδύς Παρθενομῆτορ τήν σήν γαστέρα, ὁ πρό αἰώνων Λόγος, γεννηθείς ἀπορρήτως, ἐκ Πατρός Ἰάκωβον Ἀπόστολον δείκνυσιν», λέγει ὁ ὑμνογράφος τῆς Ἐκκλησίας.

Τόν ἀπόστολον Ἰάκωβον, τόν ἐπικληθέντα ἀδελφόθεον δείκνυσιν καί ἡμῖν σήμερον ἡ πανηγυρικῶς καί εὐχαριστιακῶς τελεσθεῖσα αὐτοῦ μνήμη ἐν τῷ ἐπωνύμῳ αὐτοῦ Ναῷ παρά τόν Ναόν τῆς Ἀναστάσεως.

«Τίς βρότειος σός νοῦς, ἐγκωμίων ἐφύμνιον, δυνήσεται προσκομίζειν, ἀρετῆς λαμπρυνθέντι, ταῖς χάρισιν, Ἰάκωβε»; διερωτᾶται διά τῆς φωνῆς τοῦ ὑμνῳδοῦ, ἡ Ἅγία ἡμῶν τῶν Ἱεροσολύμων Ἐκκλησία.

Καί τοῦτο διότι ὁ τιμώμενος σήμερον Ἅγιος ἀπόστολος Ἰάκωβος ἐδωρήσατο ἡμῖν διά τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ τήν ἱεράν παρακαταθήκην τῆς ἀποστολικῆς διαδοχῆς, ὡς καί τοῦ θείου ἱεροῦ τῆς Ἐκκλησίας θεσμοῦ τῆς συνοδικότητος.

Ἡ Ἁγία ἡμῶν Ἐκκλησία, τό παλαίφατον Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων, στοιχοῦσα εἰς τόν πρῶτον Αὐτῆς Ἱεράρχην ποιμένα καί διδάσκαλον, ὅστις μέ τό τίμιον αὐτοῦ αἷμα ἐσφράγισεν τήν ἐν τοῖς ἁγίοις τόποις ἀποστολικήν τοῦ Χριστοῦ μαρτυρίαν καί κοινωνίαν παραμένει πιστή καί ἀσάλευτος εἰς τήν πατρῴαν τοῦ πρώτου Ἱεράρχου Αὐτῆς σωστικήν τῆς Ἐκκλησίας παράδοσιν, ἀδιαλείπτως προσευχόμενοι ὑπέρ ἐλέους, ζωῆς, ὑγιείας καί εὐσταθείας τῆς γεραρᾶς Ἁγιοταφιτικῆς ἡμῶν Ἀδελφότητος, ὑπέρ εἰρήνης καί δικαιοσύνης ἐν τῷ κόσμῳ καί ἰδιαιτέρως τῇ χειμαζομένῃ περιοχῇ ἡμῶν. Ἔτη πολλά εἰς πάντας Ἀμήν».

Ἠκολούθησεν ὁ ἑόρτιος ἁσπασμός, πάντων δοξολογούντων καί εὐχαριστούντων τῷ Θεῷ, ὁ ὁποῖος παρέχει εἰς τήν Ὀρθοδοξίαν τοιαύτας εὐκαιρίας πνευματικοῦ  ἀνεφοδιασμοῦ καί ἁγιασμοῦ.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_1_placeholder

Τὴν Τρίτην, 21-10 / 3-11-2009, ἔλαβε χώραν εἰς τὸ ξενοδοχεῖον American Colony τῆς Ἀνατολικῆς Ἱερουσαλήμ, ἡ συνάντησις τῶν ἐκπροσώπων τοῦ Συμβουλίου τῶν Θρησκευτικῶν Καθιδρυμάτων τῆς Ἁγίας Γῆς.

Οὗτοι ἦσαν ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ὁ Γ’, συνοδευόμενος ὑπὸ τοῦ Γέροντος Ἀρχιγραμματέως Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, ὁ πρῴην Λατῖνος Πατριάρχης εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα, Μακαριώτατος Michelle Sabah, ὁ Λουθηρανὸς Ἐπίσκοπος εἰς τά Ἱεροσόλυμα Σεβασμιώτατος Munib Younan, ὁ ραββῖνος κ. David Rosen, ὁ Γραμματεὺς τῆς Ἀρχιραββινείας κ. Oded Wiener, ὁ Rev. Canon Robert D. Edmunds, ἀντιπρόσωπος τοῦ Ἀγγλικανοῦ Ἐπισκόπου εἰς τά Ἱεροσόλυμα Suheil Dawani, ὁ ἀντιπρόσωπος τῆς Παλαιστινιακῆς Ἀρχῆς κ. Basri Saleh, ὁ Γραμματεὺς τοῦ Συμβουλίου τούτου κ. Trond Bakkevig, ὁ κ. Fadi Rabieh καὶ ἡ κ. Keren Hendin καὶ οἱ φιλοξενούμενοι ἀντιπρόσωποι τῆς ὀργανώσεως “Religions for Peace”, Dr. William F. Vendley καί Mr. Stein Villumstad.

Τα κυριώτερα συζητηθέντα θέματα τῆς ἡμερησίας διατάξεως τῆς συναντήσεως αὐτῆς ἦσαν ἡ ὑπό τοῦ Γραμματέως Rev. Trond Bakkevig, ἐνημέρωσις ἐπὶ τοῦ ταξιδίου αὐτοῦ εἰς Washington καί ἐπὶ τῆς συνεργασίας αὐτοῦ μετὰ τοῦ κ. Gen. Johns, Γραμματέως τοῦ National Security Council of the USA. Εἰς τήν συνάντησιν ταύτην ἐγένετο καλή ἐνημέρωσις ἐπί τοῦ ἐπιτελουμένου ἔργου τοῦ Συμβουλίου καί τῆς σημασίας  τῆς πόλεως τῶν Ἱεροσολύμων.

Ἀκολούθως, ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος Γ’ ἐνημέρωσεν ἐπὶ τῆς συμμετοχῆς Αὐτοῦ εἰς τὸ Συνέδριον C-1, προσφάτως συνελθóν εἰς Washington, εἰς τὸ ὁποῖον συμμετέσχε καὶ ὁ Μέγας Μουφτῆς τῆς Αἰγύπτου καὶ τὸ ὁποῖον σκοπὸν ἔχει τὴν προσέγγισιν Χριστιανισμοῦ καί Ἰσλάμ, ὑποστηριζόμενον ὑπὸ τοῦ Πρίγκιπος Γάζη τῆς Ἰορδανίας.

Ἀκολούθως ἐγένετο ἐνημέρωσις ἐπὶ τῆς γενομένης ἐργασίας ὑπὸ τοῦ προσωπικοῦ τοῦ Συμβουλίου καὶ τῆς ἐπιτευχθείσης προόδου εἰς τὸν τομέα τῶν σχολικῶν ἐγχειριδίων, τῶν προετοιμαζομένων, προκειμένου νὰ χρησιμοποιηθοῦν διὰ τὴν διδασκαλίαν εἰς τὰ Ἰσραηλινὰ καὶ Παλαιστινιακὰ σχολεῖα, μὲ κριτήριον τὸν σεβασμὸν τοῦ προσώπου τοῦ ἄλλου καὶ τὴν ἀποφυγὴν δυσφημίσεως αὐτοῦ, τὴν ἱστορικὴν ἀντικειμενικότητα, τὴν γνησιότητα τῆς μεταφράσεως καὶ τὸν ἔλεγχον τῶν ἀποτελεσμάτων ἐκ τῆς χρήσεως αὐτῶν.

Ἕτερον συζητηθὲν θέμα ἦτο ἡ ἐξεύρεσις τρόπων συχνοτέρας συμμετοχῆς τῆς Ἰσλαμικῆς Παλαιστινιακῆς Ἀντιπροσωπεύσεως εἰς τὸ Συμβούλιον καὶ ἡ ἀπόκτησις ἐπιτίμων φίλων, (Honorary Friends), τοῦ Συμβουλίου, ἡ βελτίωσις τῆς ἱστοσελίδος αὐτοῦ διὰ τὴν πληρεστέραν ἐνημέρωσιν περὶ τοῦ ἔργου αὐτοῦ, δημιουργίας γεφυρῶν συμφιλιώσεως εἰς τὴν μὴ ἐπιλυθεῖσαν εἰσέτι Ἰσραηλινο-Παλαιστινιακήν διαμάχην.

Τὸ κυριώτερον τῶν συζητηθέντων θεμάτων τῆς Ἡμερησίας Διατάξεως ἦτο τὸ θέμα τῶν Ἱεροσολύμων. Συζητήσεως διεξαχθείσης ἐπ’ αὐτοῦ ἐν σχέσει ἰδίᾳ μὲ τὰ πρόσφατα γεγονότα εἰς τὴν λίαν εὐαίσθητον δι’ Ἰσραηλινοὺς καὶ Παλαιστινίους περιοχὴν τοῦ Ναοῦ τοῦ Σολομῶντος, τό Συμβούλιον προέβη εἰς τήν κάτωθι σχετικήν δήλωσιν:

«Τό Συμβούλιον τῶν Θρησκευτικῶν Καθιδρυμάτων τῆς Ἁγίας Γῆς ἐκφράζει τήν λύπην του, διότι οἱ Ἱεροί Τόποι ἐξακολουθοῦν νά γίνωνται ἀντικείμενον ἐκμεταλλεύσεως διά διαμάχην εἰς τήν Ἱερουσαλήμ καί τήν Ἁγίαν Γῆν. Τό Συμβούλιον ἐπαναβεβαιώνει τήν δεύσμευσίν του εἰς τό νά προάγῃ τόν σεβασμόν μεταξύ τῶν Θρησκευτικῶν Κοινοτήτων εἰς τήν Ἱερουσαλήμ, τήν προστασίαν τῶν Ἱερῶν χώρων καί τῶν εὐαισθησιῶν ἑκάστης Κοινότητος.

Ἑπομένως, ἐν συνεχείᾳ τῶν προσφάτων βιαίων γεγονότων, ἐκφράζομεν τήν ὑποστήριξιν ἡμῶν πρός πᾶσαν ἔκκλησιν, ὡς εἶναι αὐτή τοῦ Μουφτῆ τῶν Ἱεροσολύμων, Sheikh Muhammed Hussein, ἡ ὁποία συνηγορεῖ εἰς τήν μή βίαν καί εἰς τόν σεβασμόν τοῦ εἰδικοῦ ὑπάρχοντος καθεστῶτος τοῦ Al Aqsa Mosque καί τῆς ἐπισήμου ἐπαναλαμβανομένης θέσεως τῆς Ἀρχιραββινείας τοῦ Ἰσραήλ, ὅτι ἀπαγορεύεται ἀπό τόν Ἰουδαϊκόν  νόμον (the Halacha) νά εἰσέρχωνται εἰς τήν περιοχήν.

Ὅλοι μαζί ἀπευθύνομεν ἔκκλησιν διά τόν σεβασμόν τῶν Ἱερῶν Τόπων καί τῶν τριῶν θρησκευμάτων καί τήν εἰρήνην εἰς τήν Ἱερουσαλήμ».

Η ἑπομένη συνάντησις τοῦ Συμβουλίου ὡρίσθη διὰ τὴν 3^ην Φεβρουαρίου 2010.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

Τῇ 1^ῃ Νοεμβρίου/ 19^ην Ὀκτωβρίου 2009 ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ὁ Γ’ ἐδέχθη εἰς τό Πατριαρχεῖον τόν Μητροπολίτην Κορίνθου κ. Διονύσιον μεθ’ ὁμάδος 15 προσκυνητῶν ἱερέων ἐκ τῆς ἱερᾶς Μητροπόλεως.

Ὁ Μακαριώτατος ὡμίλησεν εἰς αὐτοὺς διὰ τὸν σημαίνοντα ρόλον τοῦ Πατριαρχείου εἰς τὴν περιοχὴν τῆς Μέσης Ἀνατολῆς καὶ διὰ τὴν μεγάλην σημασίαν τῆς ἰδικῆς του παρουσίας καὶ ἐνισχύσεως εἰς τὸ Πατριαρχεῖον.

Ὁ Μητροπολίτης Κορίνθου ἐξέφρασεν εἰς τὸν Μακαριώτατον τὸ ἔντονον βίωμα, τὸ ὁποῖον εἶχε μετὰ τῶν προσκυνητῶν ἱερέων, τῶν συνοδευόντων αὐτὸν κατὰ τὴν διάρκειαν τῆς ἀγρυπνίας εἰς τὸν Πανάγιον Τάφον, διότι οὗτοι ἐπεσκέφθησαν τὰ Πανάγια Προσκυνήματα διὰ πρώτην φοράν καὶ ὑπεσχέθη εἰς τὸν Μακαριώτατον ὅτι ἡ Ἱερὰ Μητρόπολις Κορίνθου θὰ εὐρίσκεται πλησίον τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων.

Ὁ Μακαριώτατος ηὐλόγησε τὸ προσκύνημα αὐτῶν καὶ ἐπέδωσεν εἰς αὐτοὺς ἀναμνηστικὰ δῶρα.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_2_placeholder

Μία ἀπό τάς δώδεκα ἑνορίας τοῦ Πατριαρχείου, αἱ ὁποῖαι ὑπάγονται εἰς τήν Μητρόπολιν Ἄκκρης-Πτολεμαΐδος τοῦ βορείου Ἰσραήλ, εἶναι ἡ ἀραβόφωνος Ἑλληνορθόδοξος Κοινότης εἰς τήν κώμην Μπεάνε. Ἡ πόλις Μπεάνε ἀριθμεῖ περίπου 6.500 κατοίκους, Χριστιανούς καί Μουσουλμάνους. Ἐκ τῶν 1000 χριστιανῶν κατοίκων τῆς πόλεως, οἱ 800 εἶναι Ὀρθόδοξοι. Ὁ ναός αὐτῶν εἶναι ἀφιερωμένος εἰς τήν Ἁγίαν Βαρβάραν, μικρός, ἀπέριττος, ἀλλά σεμνός καί ὑποβλητικός.

Εἰς τόν ναόν τῆς ἑνορίας ταύτης ἔφθασεν ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος Γ’ μετά 3ωρον αὐτοκινητικήν πορείαν, συνοδευόμενος ὑπό τοῦ Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου καί τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, Γέροντος Ἀρχιγραμματέως καί Ἁγιοταφιτῶν ἱερέων.

Θερμή ὑπόδοχή ἐπεφυλάχθη εἰς τόν Μακαριώτατον καί τήν συνοδείαν Αὐτοῦ εἰς τήν εἴσοδον τοῦ Ναοῦ ὑπό τοῦ Πατριαρχικοῦ Ἐπιτρόπου Ἄκκρης, Ἀρχιμανδρίτου Φιλοθέου, τοῦ ἱερέως π. Νάσσερ, Προϊσταμένου τοῦ ἱεροῦ ναοῦ καί ἱερέων τῶν ὁμόρων κωμῶν τοῦ Μπεάνε.

Ἐνδυθείς ὁ Μακαριώτατος τόν μανδύαν, εἰσώδευσεν εἰς τόν ναόν, ἐν ᾧ οἱ ἱερεῖς ἔψαλλον τό τροπάριον: «Βαρβάραν τήν Ἁγίαν ὑμνήσωμεν, ἐχθροῦ γάρ τάς παγίδας συνέτριψεν…», καί ἐχοροστάτησεν εἰς τόν Ὄρθρον, ηὐλόγησε τούς ἄρτους καί προεξῆρξεν ἐν συνεχείᾳ τῆς θ. Λειτουργίας, συλλειτουργούντων Αὐτοῦ τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Ναζαρέτ κ. Κυριακοῦ καί τῶν δύο ὡς ἄνω μνημονευθέντων Ἀρχιερέων.

Ἡ θ. Λειτουργία, ἡ πρώτη Πατριαρχική εἰς τόν ἱερόν τοῦτον ναόν, μετά πάροδον δεκαετιῶν, ἥνωσε καί πάλιν ὅλον τό ἐκκλησίασμα εἰς ἕν σῶμα, Σῶμα Χριστοῦ, τήν Ἐκκλησίαν, τῆς ὁποίας κεφαλή εἶναι Αὐτός ὁ Χριστός. Ἡ Ἐκκλησία καί ἡ θ. Λειτουργία ἐγένοντο καί πάλιν φανέρωσις τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ εἰς τήν γῆν, φανέρωσις τῆς δόξης Αὐτοῦ. Εἰς τήν θ. Λειτουργίαν ὁ οὐρανός κατῆλθε καί πάλιν εἰς τήν γῆν καί ἡ γῆ ἀνυψώθη πρός τόν οὐρανόν. Οἱ μετέχοντες εἰς τήν θ. Λειτουργίαν ἤρθησαν εἰς κατάνυξιν βαθεῖαν καί ηὐχαρίστησαν ἐκ βάθους καρδίας διά τό δῶρον τοῦτο τοῦ Χριστοῦ εἰς τήν Ἐκκλησίαν, τῆς δωρεᾶς τοῦ Ἀχράντου Σώματος καί τοῦ Τιμίου Αἵματος Αὐτοῦ εἰς τό ποίμνιον. Τό σεμνόν λειτουργικόν ἦθος τοῦ Προκαθημένου τῆς θ. Λειτουργίας καί τό σεμνόν κατανυκτικόν βυζαντινόν μέλος τῆς χορῳδίας τοῦ Σαχνίν, διευθυνομένης ὑπό τοῦ Πατριαρχικοῦ Ἐπιτρόπου Ἄκκρης Ἀρχιμανδρίτου π. Φιλοθέου, συνέβαλαν τά μέγιστα εἰς τοῦτο.

Ὁ Μακαριώτατος εἰς τόν λόγον Αὐτοῦ ἀνεφέρθη εἰς τόν ἑορταζόμενον Ἁγιον Εὐαγγελιστήν Λουκᾶν, ὡς τόν ἐγκαταλείψαντα τήν πλάνην τῶν εἰδώλων, τόν πληρωθέντα Πνεύματος Ἁγίου, τόν ἀκολουθήσαντα τόν ἀπόστολον Παῦλον, διδαχθέντα ὑπ’ αὐτοῦ τήν ἀλήθειαν τοῦ Εὐαγγελίου, συγγράψαντα τό τρίτον Εὐαγγέλιον καί τάς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων, διαδόσαντα παγκοσμίως τό Εὐαγγέλιον καί γενόμενον παγκοσμίως γνωστόν καί ἐπιτελοῦντα σημεῖα καί θαύματα, μαρτυρούμενα ὑπό τῶν μελῶν τῆς Ἐκκλησίας.

Μετά τήν θ. Λειτουργίαν ἐπηκολούθησε δεξίωσις εἰς τήν παρά τόν ναόν αἴθουσαν. Εἰς τήν δεξίωσιν ταύτην ἔλαβον χώραν σύντομοι προσφωνήσεις ἐκ τῶν ὁποίων ἀναφέρονται αἱ ἀκόλουθοι:

Προσφωνῶν ἐν συντομίᾳ ὁ ἰατρός Χαλήλ Ἀντράους, ἐτόνισε τήν σημασίαν τῆς ποιμαντικῆς ἐπισκέψεως τοῦ Μακαριωτάτου ὡς γεγονότος ἑνότητος τοῦ ποιμνίου καί τήν σημασίαν τοῦ ἀξιώματός Του ὡς προστάτου καί φύλακος τῶν προσκυνημάτων, τῆς ταυτότητος καί τῆς περιουσίας τῶν χριστιανῶν εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν.

Ἀκολούθως ὁ Προϊστάμενος τοῦ Ναοῦ ἱερεύς π. Νάσσερ, ηὐχαρίστησε τόν Μακαριώτατον διά τό ἔμπρακτον ἐνδιαφέρον Αὐτοῦ ὑπέρ τῆς Κοινότητος Μπεάνε, ἐκδηλουμένου διά τῆς ἐπισκέψεως ταύτης καί δι’ ἄλλων.

Ὁ σεΐχης τῆς Ἄκκρης Σαμήρ Ἄσση προσφωνῶν, εἶπε ὅτι προσδίδει τιμήν εἰς τήν πόλιν ἡ ἐπίσκεψις τοῦ Πατριάρχου καί ὅτι αὕτη προσθέτει πολλά εἰς τήν εἰρηνικήν συμβίωσιν καί συνεργασίαν τῶν ὀπαδῶν τῶν διαφορετικῶν θρησκευμάτων εἰς τήν πόλιν. Ὅτι χρέος ὅλων τῶν πιστῶν εἶναι νά ἀγαποῦν ἀλλήλους. Ὑπάρχει μία ρῆσις: «Μήν φοβᾶσαι αὐτόν πού φοβᾶται τόν Θεόν. Νά φοβᾶσαι αὐτόν πού δέν φοβᾶται τόν Θεόν». Ἡ πίστις εἶναι πορεία συνεχής πρός τόν Θεόν καί ἑδραίωσις τῆς κοινωνίας. Ἡ συνεργασία ἡμῶν εἰς Ἄκκρην εἶναι ὑποδειγματική. Αἰσθανόμεθα τήν ἑνότητα».

Ὁ Πρόεδρος τῆς Ἐκτελεστικῆς Ἐπιτροπῆς κ. Ράϊκ Ζαρζούρα εἶπεν ὅτι πρώτη φορά ἐπισκέπτεται Πατριάρχης τό Μπεάνε καί ὅτι ἡ Πατριαρχία Αὐτοῦ ἐγγυᾶται τήν διασφάλισιν τῆς ταυτότητος καί τῆς διαμονῆς τῶν χριστιανῶν εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν καί τῆς διατηρήσεως τῶν ἁρμονικῶν σχέσεων Χριστιανῶν καί Μουσουλμάνων.

Τέλος, ἀπαντῶν ὁ Μακαριώτατος, εἶπε περίπου τά ἑξῆς:

«Ἐκφράζομεν τήν βαθείαν Ἡμῶν ἀγάπην πρός ὅλους. Χαιρόμεθα διά τήν συνύπαρξιν Χριστιανῶν καί Μουσουλμάνων εἰς τήν περιοχήν ταύτην καί διά τήν πρόοδον εἰς τόν κοινωνικόν τομέα καί εἰς ἄλλους τομεῖς. Ἡ Ἡμετέρα ἐπίσκεψις εἶναι καθῆκον Ἡμῶν. Τασσόμεθα ὑπέρ τῆς προόδου, ὡς ἀνέφερε καί ὁ λίαν ἀγαπητός εἰς Ἡμᾶς καί εἰς τόν λαόν, σεΐχης Σαμήρ Ἄσση εἰς τήν Ἄκκρην ὅτι τό ἀξίωμα τοῦ Πατριάρχου εἶναι σύμβολον ἀγάπης, εἰρήνης, δικαιοσύνης συνυπάρξεως καί ἀνεκτικότητος, ἀρχῆς γενομένης ἀπό τοῦ Πατριάρχου Σωφρονίου καί τοῦ Χαλίφου Ὁμάρ Χατάμπ. Εἰς τό θέμα τοῦτο ἀνεφέρθημεν εἰς τό Πανεπιστήμιον τοῦ Georgetown, ὅτε πρό ἡμερῶν ἤμεθα προσκεκλημένοι, εἰς συνέδριον μέ θέμα τήν ἐξομάλυνσιν τῶν σχέσεων Χριστιανισμοῦ καί Ἰσλάμ. Εἰς τό συνέδριον τοῦτο οἱ πάντες συνεφώνησαν διά τήν τεραστίαν σημασίαν τοῦ διαλόγου. Ἡμεῖς δέν ὁμιλοῦμεν ἁπλῶς διά διάλογον ἀλλά διά συνύπαρξιν. Θέλοντες δέ νά συμβάλωμεν εἰς τήν πρόοδον τῆς Κοινότητος, προσφέρομεν χρηματικήν δωρεάν καί εἰκόνα διά τόν Ναόν».

Εὐχαριστοῦντες πάντες καί δοξολογοῦντες τόν Θεόν ἐπί τῇ ποιμαντικῇ ἐπισκέψει τοῦ Μακαριωτάτου, ἐπορεύθησαν εἰς τήν παρατεθεῖσαν τράπεζαν ὑπό τῆς Κοινότητος.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

ngg_shortcode_3_placeholder

Δύο ἔτη μετά τήν συνάντησιν τοῦ ἀοιδίμου Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως Ἀθηναγόρου καί τοῦ Πάπα Παύλου VI εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν καί εἰς τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων, τόν Δεκέμβριον τοῦ 1963, ἡ Ρωμαιοκαθολική Ἐκκλησία ἐπέστρεψε εἰς τήν Σιωνίτιδα Μητέρα τῶν Ἐκκλησιῶν τό λείψανον τοῦ Ὁσίου Πατρός ἡμῶν Σάββα τοῦ ἡγιασμένου, τό ὁποῖον εἶχον μεταφέρει οἱ Σταυροφόροι εἰς Βενετίαν.

Μετά τάς γενομένας συνεννοήσεις καί προετοιμασίας, τό λείψανον τοῦ Ἁγίου Σάββα ἔφθασε εἰς τά Ἱεροσόλυμα τήν 13^ην μηνός Ὀκτωβρίου τοῦ 1965, συνοδευόμενον ὑπό τῆς εἰς Ἰταλίαν πρός τοῦτο μεταβάσης ἀποστολῆς τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων, ἀποτελουμένης ὑπό τοῦ νῦν Μητροπολίτου Καισαρείας κ. Βασιλείου, τοῦ νῦν Μητροπολίτου Ναζαρέτ κ. Κυριακοῦ (τότε Ἱεροδιακόνου) καί τῶν μακαριστῶν Μητροπολιτῶν Πέτρας Γερμανοῦ καί Ἀρχιμανδρίτου Σεραφείμ, πνευματικοῦ τῆς Μονῆς τοῦ Ἁγίου Σάββα.

Ἀπό τήν Πύλην τοῦ Δαβίδ τό ἱερόν λείψανον μετεφέρθη τότε ἐν πομπῇ εἰς τόν Ναόν τῆς Ἀναστάσεως, ὅπου καί παρέμεινε διά μίαν ἑβδομάδα πρός προσκύνησιν.

Ἐν συνεχείᾳ τό σεπτόν λείψανον μετεφέρθη εἰς τήν Ἱεράν Μονήν, τήν ἱδρυθεῖσαν ὑπό τοῦ Ὁσίου Σάββα, ἔνθα καί παρέμεινεν ἔκτοτε ὡς θησαυρός καί κειμήλιον, ὡς πηγή δυνάμεως καί ἰάσεων διά τούς Πατέρας τῆς Μονῆς καί τούς ἐπισκέπτας αὐτῆς.

Τό γεγονός τοῦτο τῆς ἐπανακομιδῆς καθιερώθη νά ἑορτάζεται εἰς τό ἑξῆς εἰς τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων, πανηγυρικώτερον ὅμως εἰς τήν Ἱεράν Λαύραν τοῦ Ὁσίου Σάββα, πρός ἥν καί ἀποστέλλεται ἀρχιερατική συνοδεία ἐξ Ἱεροσολύμων τήν 13^ην Ὀκτωβρίου ἑκάστου ἔτους, δι’ ἀκολουθίας συγγραφείσης ὑπό τοῦ ὑμνογράφου μακαριστοῦ Μητροπολίτου Πατρῶν Νικοδήμου καί δι’ ἀκολουθίας Χαιρετισμῶν πρός τόν Ἅγιον, ἐκπονηθείσης ὑπό τοῦ ὑμνογράφου τῆς Μεγάλης τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας μακαριστοῦ  π. Γερασίμου Μικραγιαννανίτου.

Ἡ ἑορτή ἑωρτάσθη καί ἐφέτος συμφώνως πρός τό Ἁγιοσαββιτικόν τυπικόν δι’ ὁλονυκτίου ἀγρυπνίας, ἧς προεξῆρξε ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος Γ’, προσελθών ἀφ’ ἑσπέρας εἰς τήν Ἱεράν Μονήν τοῦ Ὁσίου Σάββα μετά συνοδείας τοῦ Γέροντος Ἀρχιγραμματέως, Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης Ἀριστάρχου καί ἱερέων τοῦ Πατριαρχείου.

Ἰδιαιτέραν συγκίνησιν προεκάλεσε καί πνευματικήν ἀνάτασιν ἐδημιούργησεν εἰς τούς μετασχόντας εἰς τήν ἑορτήν ἡ παρουσία τῆς συνοδείας τῶν Δανιηλαίων τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ἡ ἀκριβής βυζαντινή ψαλμῳδία αὐτῶν καί ἡ πολύτιμος μεγάλη ἐπηργυρωμένη εἰκών τῆς Παναγίας Τριχερούσης, τήν ὁποίαν ἐφιλοτέχνησε ὁ Δανιηλαῖος Ἱερομόναχος ἁγιογράφος π. Δανιήλ, χορηγοῦντος χρηματικῶς τοῦ Ἁγιοπαυλίτου μοναχοῦ π. Νικοδήμου κατά τό πρότυπον τῆς εἰκόνος τῆς Παναγίας Τριχερούσης, τῆς φυλασσομένης εἰς τήν Ἱεράν Μονήν Χιλανδαρίου τοῦ Ἁγίου Ὄρους, μεταφερθείσης εἰς αὐτήν ὑπό τοῦ Öσίου Σάββα τοῦ Σέρβου, ὅτε οὗτος ἐπεσκέφθη τήν Μονήν τοῦ Ἁγίου Σάββα, τόν 13^ον αἰ.

Εἰς τήν ἀκολουθίαν καί τήν θ. Λειτουργίαν μετέσχον παρακολουθοῦντες ἐν κατανύξει βαθείᾳ πολλοί ἀραβόφωνοι Ὀρθόδοξοι πιστοί τοῦ Πατριαρχείου ἐκ Βηθλεέμ, Μπετζάλλας καί Χωρίου τῶν Ποιμένων.

Εἰς τούτους ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ὁ Μακαριώτατος, τονίζων ἰδιαιτέρως τήν ἀρετήν τοῦ Ὁσίου Σάββα, τήν ὁσιότητα, ἐγκράτειαν ἀλλά καί τήν ἱεραποστολικήν ποιμαντικήν δρᾶσιν ὑπέρ τῆς Ὀρθοδοξίας καί κατά τῆς κακοδοξίας τοῦ Μονοφυσιτισμοῦ καί τήν εὐλογίαν τοῦ ἁγίου αὐτοῦ λειψάνου διά τήν Μονήν καί τούς ἐπισκέπτας αὐτῆς.

Ἡ ὅλη ἑορτή εἰς τό ἔρημον περιβάλλον τῆς Λαύρας, τῆς ἀνακαινισθείσης εἰς παρεκκλήσια, ἁγιογράφησιν καί χώρους διαμονῆς ὑπό τοῦ ἀσκητικοῦ ἀλλά καί φιλέργου πνευματικοῦ αὐτῆς, Ὁσιολογιωτάτου Ἀρχιμανδρίτου π. Εὐδοκίμου, ἔγινε σταθμός πνευματικοῦ ἀνεφοδιασμοῦ, ἐπικοινωνίας πνευματικῆς μετά τοῦ ἱδρυτοῦ τῆς Μονῆς Ὁσίου Σάββα τοῦ ἡγιασμένου, τοῦ  Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ, τοῦ Ὁσίου Ξενοφῶντος καί ἄλλων ἐγκαταβιωσάντων ἐν αὐτῇ καί κοινωνίας τῶν Ἁγιοταφιτῶν καί Ἁγιορειτῶν Πατέρων.

Μετά τήν θ. Λειτουργίαν ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος προσεφώνησε τούς Πατέρας καί τό ἐκκλησίασμα ὡς ἑξῆς:

«Ἡ Χάρις τοῦ Παναγίου Πνεύματος συνήγαγεν ἡμᾶς σήμερον εἰς τήν Λαύραν τοῦ Ὁσίου Σάββα τοῦ ἡγιασμένου, ἔνθα ἑορτάζομεν διπλῆν ἑορτήν, τῆς ἐπανακομιδῆς τῶν λειψάνων τοῦ Ὁσίου Σάββα και τῆς ἐπαναφορᾶς τῆς εἰκόνος τῆς Παναγίας Τριχερούσης, τήν ὁποίαν ἐζωγράφισεν ὁ Δανιηλαῖος μοναχός Δανιήλ, ἐκ τῆς εἰκόνος, τήν ὁποίαν ἐφύλασσεν ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός καί ἡ ὁποία μετεφέρθη εἰς Ἱεράν Μονήν Χιλανδαρίου ἀπό τόν Ἅγιον Σάββαν τόν Σέρβον. Διά τῶν δύο γεγονότων τούτων κατανοοῦμεν τήν σημασίαν τοῦ λειτουργικοῦ χρόνου τῆς ἐλεύσεως τοῦ Χριστοῦ, τό παρόν, τό παρελθόν καί τό μέλλον ἑνούμενα εἰς ἕν ἐν τῷ Σώματι τοῦ Χριστοῦ. Τοῦτον τόν Χριστόν ζῶμεν ἡμεῖς εἰς τό Ἅγιον Προσκύνημα καί ἀρχαιώτατον μοναστήριον τούτο, μετέχοντες εἰς τήν θ. Λειτουργίαν.

Εὐχόμεθα διά πρεσβειῶν τοῦ Ὁσίου Σάββα τοῦ ἡγιασμένου, τοῦ Ἅγίου Νικολάου, Ἐπισκόπου Μύρων καί τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ τήν ὑγιείαν ψυχῆς καί σώματος εἰς τούς ἐν τῇ Μονῇ ἀσκουμένους, εἰς τούς προσκυνητάς τῆς Λαύρας καί εἰς τήν Ἁγιοταφιτικήν  Ἀδελφότητα ἡμῶν. Ἡ Παναγία εἶναι ἡ προστάτις τοῦ Ἁγίου Ὄρους καί ἡμεῖς ἔχομεν συλλειτουργούς τούς διακόνους Αὐτῆς καί ἐκπροσώπους τῆς Ἁγιορειτικῆς Πολιτείας, οἱ ὁποῖοι ἐγένοντο πρόξενοι τῆς ἐπανόδου τῆς ἁγίας εἰκόνος Αὐτῆς, τούς ὁποίους καί εὐχαριστοῦμεν καί εὐχόμεθα ἡ εἰκών νά παραμείνῃ ὁ σύνδεσμος μεταξύ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων καί Ἁγιορειτῶν Πατέρων. Ἡ χάρις τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ μετά πάντων ἡμῶν. Ἀμήν. Ἔτη πολλά».

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_4_placeholder

Τήν Τρίτην, 20-10-2009, ἐπεσκέφθησαν τόν Μακαριώτατον ὁ Ἀκόλουθος Ἀμύνης τῆς Ἑλληνικῆς Πρεσβείας εἰς Τέλ Ἀβίβ κ. Παναγιώτης Σινάνογλου, Ἀντιπλοίαρχος τοῦ Γενικοῦ Ἐπιτελείου τοῦ Ναυτικοῦ, συνοδεύων τόν κ. Ἀνδρέαν Μπλᾶνον, Ταξίαρχον τοῦ Γενικοῦ Ἐπιτελείου Ἐθνικῆς Ἀμύνης, τῆς διευθύνσεως Διεθνῶν Σχέσεων, μετά μικρᾶς συνοδείας αὐτοῦ εἰς τό πλαίσιον ἀποστολῆς ἐξ Ἑλλάδος διά συνομιλίας πρός στρατιωτικήν συνεργασίαν Ἑλλάδος καί Ἰσραήλ.

Ὁ Μακαριώτατος ἐκαλωσώρισεν αὐτούς εἰς τό Πατριαρχεῖον καί εἶπεν εἰς αὐτούς ὅτι τό Πατριαρχεῖον εἶναι ἡ ἀρχαιοτέρα αὐτοκέφαλος Χριστιανική Ἐκκλησία εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν, συνδεδεμένη φυσικῶς μετ’ αὐτῆς, ἀρχαιόθεν, ἐπιτελοῦσα διά μέσου τῶν αἰώνων ἔργον θρησκευτικόν, εἰρηνευτικόν, κοινωνικόν, καί πολιτιστικόν εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν, μέ τήν βοήθειαν τῆς Βυζαντινῆς Αὐτοκρατορίας, μετά τήν ὁποίαν διάδοχος προστάτις χώρα εἶναι ἡ Ἑλλάς, βοηθοῦσα ἠθικῶς τό Πατριαρχεῖον καί ἐπιχειροῦσα τήν συντήρησιν καί ἀνακαίνισιν τῶν Παναγίων Προσκυνημάτων. «Τό Πατριαρχεῖον», ἐτόνισεν ὁ Μακαριώτατος,  «ἔχει αὐτοφυῆ δικαιώματα εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν, δημιουργεῖ δίκαιον ἀφ’ ἑαυτοῦ, ἀναγνωριζόμενον ὑπό τῶν Κυβερνήσεων καί τῶν τοπικῶν δικαστηρίων. Ἡ δικαιοδοσία τοῦ Πατριαρχείου ἐκτείνεται καί εἰς Κατάρ καί Σαουδικήν Ἀραβίαν. Τό Πατριαρχεῖον συνεχίζει ἐπιτελοῦν τό ἔργον αὐτοῦ μέ τήν βοήθειαν τοῦ Θεοῦ καί τῆς προστάτιδος μητρός Ἑλλάδος».

Ὁ κ. Ἀνδρέας Μπλᾶνος εἶπεν ὅτι ἐκπροσωπῶν τό Γενικόν Ἐπιτελεῖον Ἐθνικῆς Ἀμύνης εὐαρεστεῖται νά προσφέρῃ εἰς τόν Μακαριώτατον ἀργυροῦν δίσκον μετά ναυτικῆς παραστάσεως καί παρεκάλεσε τόν Μακαριώτατον νά μήν διστάσῃ νά ζητήση οἱανδήποτε βοήθειαν θά ἠδύνατο νά προσφέρῃ ὁ Ἑλληνικός Στρατός. Ἐπίσης προσέφερεν ἀναμνηστικόν ἔμβλημα τοῦ Γενικοῦ Ἐπιτελείου Ἐθνικῆς Ἀμύνης.

Ὁ Μακαριώτατος ἐπέδωσεν αὐτοῖς τό μετάλλιον τῶν 2.000 ἐτῶν χριστιανοσύνης, καί τό φωτογραφικόν λεύκωμα «Ἱερουσαλήμ, ὁ Ὀμφαλός τῆς Γῆς».

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

ngg_shortcode_5_placeholder

Ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων  ἐδέχθη τούς Μητροπολίτας τῆς Ρωσικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, Πανιερώτατον Μητροπολίτην Τζουβασίας κ. Βαρνάβαν καί Μίνσκ κ. Φιλάρετον. Οὗτοι συνωδεύοντο ὑπό μικράς ὁμάδος ἱερέων προσκυνητῶν καί τοῦ ἐκπροσώπου τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Ρωσικῆς Ἀποστολῆς  (Missia) εἰς Ἱεροσόλυμα Ἀρχιμανδρίτου π. Ἰσιδώρου.

Ὑποδεχόμενος τούτους ὁ Μακαριώτατος, εἶπεν ὅτι ἡ Ἐκκλησία τῶν Ἱεροσολύμων, ὡς εὑρισκομένη ἐπί τῶν Ἁγίων Τόπων καί εἰς τήν Μέσην Ἀνατολήν, ὅμως καί ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἐν γένει, καλοῦνται νά διαδραματίσουν σημαντικόν θρησκευτικόν, κοινωνικόν καί πολιτικόν ἀκόμη ρόλον, οὐχί μόνον εἰς θεολογικά Συνέδρια, ἀλλά καί εἰς ἄλλα. «Ἐπί παραδείγματι», εἶπε, «προσφάτως ἐλάβομεν μέρος ὡς προσκεκλημένοι ὑπό τοῦ Ἐμίρη Γάζη τῆς Ἰορδανίας εἰς Συνάντησιν Κορυφῆς εἰς τό Georgetown University τῆς Οὐάσινγκτον, διά νά ὁμιλήσωμεν ἐπί τοῦ εἰρηνευτικοῦ ρόλου, τόν ὁποῖον δύναται καί πρέπει νά διαδραματίσῃ ἡ θρησκεία εἰς τάς σχέσεις μεταξύ τῶν ἐθνικῶν θρησκειῶν καί δή μεταξύ Χριστιανισμοῦ καί Ἰσλάμ. Εἰς τό συνέδριον τοῦτο ἦτο προσκεκλημένος καί ὁ πρῴην Πρωθυπουργός τῆς Ἀγγλίας κ. Τόνυ Μπλέρ». «Εἰς τά συγκαλούμενα διαθρησκειακά καί ἄλλα συνέδρια», εἶπεν ὁ Μακαριώτατος,  «ἀνακαλύπτονται ἀρχαί καί ἀξίαι λησμονημέναι, τάς ὁποίας ὅμως ἀνέκαθεν διεφύλαττε ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, ὅπως ὁ σεβασμός τοῦ περιβάλλοντος, τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου, καί τῆς ἐλευθερίας τοῦ προσώπου, ἤτοι τῆς ἰσότητος τῶν δύο φύλων κ.α.».

«Διά τούς λόγους τούτους ὀφείλομεν ὡς Ὀρθόδοξοι νά ἔχωμεν κοινήν ὀρθόδοξον μαρτυρίαν. Συνέδρια συγκαλοῦνται, ὀργανισμοί  κινοῦνται διά τήν ἐπίλυσιν τοῦ προβλήματος τῶν Ἱεροσολύμων. Προσεχῶς θά λάβῃ χώραν εἰς Ἀθήνας ἡ  συνάντησις  διά τόν διάλογον μεταξύ Ἰουδαϊσμοῦ καί Ὀρθοδοξίας. Ἐάν τό πρόβλημα τῶν Ἱεροσολύμων δέν ἐπιλυθῇ, εἰρήνη δέν θά ἐπικρατήσῃ  εἰς τόν κόσμον. Ἀντιλαμβανόμεθα, ὁποία ἀνάγκη κοινῆς μαρτυρίας τῆς Ὀρθοδοξίας ὑπάρχει».

Κατακλείων ὁ Μακαριώτατος, εἶπεν ὅτι ἡ Ἁγία Γῆ εἶναι ποτισμένη μέ τό αἷμα τῶν προφητῶν καί τοῦ Χριστοῦ καί ἡ Ἐκκλησία τῆς Λευκορρωσίας μέ τό αἷμα τῶν μαρτύρων, ἱεραρχῶν, ἱερέων, μοναχῶν καί λαϊκῶν.

Ὁ Πανιερώτατος Μητροπολίτης Μίνσκ κ. Φιλάρετος ἐπέδωσε τῷ Μακαριωτάτῳ περικαλλές ἐγκόλπιον καί εἰκόνα τῶν Ἁγίων Μαρτύρων τῆς Λευκορρωσίας. Ὁ Μακαριώτατος ἐπέδωσεν εἰς αὐτούς ἐγκόλπια καί σταυρόν ἐκ μαργαριταρορρίζης καί πολύτιμον κεραμεικήν εἰκόνα τῆς Παναγίας Βηθλεεμιτίσσης.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

ngg_shortcode_6_placeholder

Τήν Δευτέραν, 29^ην Σεπτεμβρίου /12^ην Ὀκτωβρίου 2009, ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ὁ Γ’, παρόντος καί τοῦ κουστωδοῦ τῆς Ἁγίας Γῆς, ἡγουμένου τοῦ τάγματος τῶν Φραγκισκανῶν Rev. Fr. Pier Batista Pizzabala, ἐδέχθη ἀποστολήν τῆς UNESCO, ἀποτελουμένην ἀπό τόν καθηγητήν κ. Michael Turner, Προέδρου τοῦ Israel World Heritage Committee for the State Party to the World Heritage Convention, 1972, τοῦ Ἀρχιτέκτονος Amund Sinding-Larsen ἐκ τῆς Νορβηγίας, Προέδρου τῆς Περιβαλλοντολογικῆς Ὀργανώσεως ICOMOS ὡς συμβούλου καί ἐκτιμητοῦ τοῦ ἔργου τῆς UNESCO εἰς τό Ἰσραήλ καί τῶν Mr Daniel BarElli, Secretary-General Israel National Commission διά τήν  UNESCO, Mr Shuka Dorfman, Director, Israel Antiquities Authority, Mr Shammai Asif, Head of the Planning Administration, τοῦ Ὑπουργείου Ἐσωτερικῶν τοῦ Ἰσραήλ, Mr Alex Shpul, District Planner, τοῦ Ὑπουργείου Ἐσωτερικῶν τοῦ Ἰσραήλ. 

Οὗτοι ἐνημέρωσαν τόν Μακαριώτατον ἐπί τῆς ἄχρι τοῦδε προόδου τῶν προσπαθειῶν αὐτῶν καί τῆς συνεργασίας αὐτῶν διά τήν προστασίαν τοῦ φυσικοῦ περιβάλλοντος τῶν Παναγίων Προσκυνημάτων τῆς περιοχῆς τῆς Ἄνω Γαλιλαίας, εἰδικώτερον τῆς πόλεως Ναζαρέτ, τῆς Κανᾶ, τοῦ ὄρους Θαβώρ καί τῆς περιοχῆς πέριξ τῆς λίμνης Γενησαρέτ, διά τῆς ἐντάξεως αὐτῶν εἰς τήν Παγκόσμιον Κληρονομίαν (World Heritage Nomination) τῆς UNESCO.

Οὗτοι διεβεβαίωσαν τόν Μακαριώτατον καί τόν κουστωδόν ὅτι λαμβάνουν ὑπ’ ὄψιν τήν θρησκευτικήν ἱστορικήν σημασίαν τῶν τόπων τούτων καί τήν ἐπίδρασιν αὐτῶν εἰς τάς ψυχάς τῶν πολυαρίθμων κατ’ ἔτος ἀφικνουμένων προσκυνητῶν καί τάς ὑποδείξεις τῶν Ἐκκλησιῶν, τῶν ὄντως ἰδιοκτητῶν καί φρουρῶν τῶν προσκυνημάτων τούτων, ὥστε αἱ μέλλουσαι νά γίνωσι ἐργασίαι τῆς UNESCO νά μήν βλάψουν οὐδ’ ἐπ’ ἐλάχιστον τόν θρησκευτικόν χαρακτῆρα αὐτῶν.

Οἱ Ἐκπρόσωποι τῆς UNESCO, τῆς ICOMOS  καί τῆς Ἀρχαιολογικῆς Ὑπηρεσίας τοῦ Ἰσραήλ ἐκοινοποίησαν ἐπίσης εἰς τόν Μακαριώτατον ὅτι διά καλλιτέραν συνεργασίαν μετά τῶν Ἐκκλησιῶν, ἀναβάλλουν τήν ἐκτέλεσιν τῶν προγραμματισθεισῶν ἐργασιῶν καί ὅτι προτίθενται  τάς προσεχεῖς ἡμέρας νά ἐπισκεφθοῦν τά προσκυνήματα ταῦτα τῆς Γαλιλαίας μετά τοῦ ἐκτιμητοῦ (evaluator) Νορβηγοῦ Ἀρχιτέκτονος Amund Sinding-Larsen, διά τήν ἐκ τοῦ σύνεγγυς ἐκτίμησιν τῆς καταστάσεως αὐτῶν καί τῶν προγραμματιζομένων ἐργασιῶν.

Ὁ Μακαριώτατος, ἐκφράζων τήν γνώμην Αὐτοῦ καί τοῦ κουστωδοῦ, διεσαφήνισεν εἰς τούς Ἐκπροσώπους ὅτι αἱ Χριστιανικαί Ἐκκλησίαι, κάτοχοι τῶν προσκυνημάτων, τά ὁποῖα ἐνδιαφέρεται νά διαφυλάξῃ νῦν ἡ UNESCO, διεφύλαξαν αὐτά ἀπό ποικίλων καταστροφῶν ἄχρι τοῦ νῦν, ὡς θρησκευτικούς λειτουργικούς χώρους διά τήν διαπαιδαγώγησιν καί πνευματικήν καλλιέργειαν τῶν ἐπισκεπτομένων ταῦτα ὅτι καί σήμερον τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων ἐπιθυμεῖ νά προφυλάξῃ ταῦτα ἀπό τήν ἐπίδρασιν τοῦ λεγομένου «θρησκευτικοῦ τουρισμοῦ», τῆς οἰκονομικῆς ἐκμεταλλεύσεως καί ἐμπορευματοποιήσεως.

Ὁ Μακαριώτατος ἐπίσης προσέθεσεν ὅτι αἱ Ἐκκλησίαι διατηροῦν τά δικαιώματα αὐτῶν οὐχί μόνον ἐπί τῆς γηίνης περιοχῆς, ἐφ’ ἧς εὑρίσκονται τά προσκυνήματα, ἀλλά καί ἐπί τῆς θαλασσίας προεκτάσεως αὐτῶν, ὅσον ἀφορᾷ τά προσκυνήματα τῆς λίμνης Γενησαρέτ.

Ἐν τέλει, ὁ Μακαριώτατος ἐπέδωσεν εἰς αὐτούς μετάλλια τῶν 2000 ἐτῶν χριστιανοσύνης καί φωτογραφικά ὁδοιπορικά τῶν τελετῶν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῶν Ἱεροσολύμων «Ὀμφαλός τῆς Γῆς», φωτογραφηθέντα ὑπό τῆς Ἰσραηλινῆς φωτογράφου κ. Gali Tibbon.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

ngg_shortcode_7_placeholder

Ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος Γ’ συμμετέσχεν εἰς διήμερον Συνέδριον ἀπό 6^ης-8^ης Ὀκτωβρίου 2009, μέ θέμα: «Τά κοινά σημεῖα  διά τήν ἐξομάλυνσιν τῶν μουσουλμανικῶν καί χριστιανικῶν σχέσεων» εἰς τό Georgetown Πανεπιστήμιον τῆς Οὐάσινγκτον. Ὅπως μᾶς ἀναφέρει ὁ ἐπίσημος ἱστοχῶρος τοῦ  Georgetown University, τό συγκεκριμένον συνέδριον ἐχρηματοδοτήθη ὑπό τοῦ ἱδρύματος  Georgetown’s Prince Alwaleed Bin Talal Center for Muslim-Christian Understanding καί ὑπό τοῦ γραφείου τοῦ Προέδρου τοῦ Πανεπιστημίου κ. John J. De Gioia. Σκοπός τοῦ Συνεδρίου, ὡς ἐλέχθη ἀνωτέρω, ἦτο ἡ διερεύνησις τῶν κοινῶν σημείων τῶν θρησκειῶν διά τήν  ἀντιμετώπισιν τῶν παγκοσμίων ζητημάτων τῆς εἰρήνης καί τῆς ἀσφαλείας.

Ἀφορμήν διά τήν συγκεκριμένην πρωτοβουλίαν  ἦτο μία ἐπιστολή, τήν ὁποίαν συνέταξεν ὁ His Royal Highness Prince Ghazi bin Muhammad τῆς Ἰορδανίας, ἡ ὁποία ὑπεγράφη ἀπό περισσοτέρους ἀπό 138 Μουσουλμάνους ἡγέτας καί λογίους καί ἡ ὁποία ἐστάλη εἰς τάς χριστιανικάς Ἐκκλησίας καί Χριστιανικά Ἱδρύματα τόν Ὀκτώβριον τοῦ 2007. Διά τῆς ἐπιστολῆς ταύτης προέτειναν νά ὑπάρξῃ ἀμοιβαία κατανόησις, συμφώνως πρός τήν βασικήν ἀρχήν τοῦ εὐαγγελίου: τήν ἀγάπην πρός τόν Θεόν καί τήν ἀγάπην πρός τόν πλησίον.
Οἱ κυριώτεροι ἐκ τῶν ἐκλεκτῶν ὁμιλητῶν τοῦ Συνεδρίου, συμπεριλαμβανομένου τοῦ πρῴην Βρετανοῦ Πρωθυπουργοῦ κ. Τόνυ Μπλέρ, ἦτο ὁ κ. Esposito Kjell Magne Bondevik, πρῴην Πρωθυπουργός τῆς Νορβηγίας, ὁ Σεΐχης Mustafa Efendi Ceric Μεγάλος Μουφτῆς τῆς Βοσνίας-Ἐρζεγοβίνης, ὁ κ. Dato Seri Anwar Ibrahim, πρῴην ἀναπληρωτής Πρωθυπουργός τῆς Μαλαισίας. Τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων ἀντεπροσώπευσεν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος Γ’.

«Τό ἐφετινόν Συνέδριον, ἡ τετάρτη συγκέντρωσις  τῆς κοινῆς αὐτῆς πρωτοβουλίας, ἐπιδιώκει νά προχωρήσῃ ἀπό τούς λόγους εἰς τά ἔργα», ἐδήλωσεν ὁ κ. John Esposito, Διευθυντής τοῦ Center for Muslim -Christian Understanding.

Τήν ἐλπίδα διά κοινήν ἀντιμετώπισιν τῶν διαφορῶν μεταξύ τῶν δύο θρησκειῶν, χωρίς τοῦτο νά σημαίνει τήν ἀλλαγήν τῶν θρησκευτικῶν πεποιθήσεων ἀμφοτέρων τῶν πλευρῶν, ἐξέφρασεν κατά τήν ἔναρξιν τῆς συνδιασκέψεως ὁ πρῴην Βρετανός Πρωθυπουργός κ. Τόνυ Μπλέρ. «Ὁ ἀποτελεσματικώτερος τρόπος νά τό ἐπιτύχωμεν», εἶπεν ὁ κ. Μπλέρ, «εἶναι νά ἐπιδείξωμεν ἐμπράκτως ὅτι εἴμεθα δεσμευμένοι διά τήν προάσπισιν τῶν ἀγαθῶν τῆς συνδιαλλαγῆς, τοῦ ἀμοιβαίου σεβασμοῦ καί τῆς δικαιοσύνης».

«Ὁ σημερινός κόσμος δέχεται ἕναν κατακλυσμόν πληροφοριῶν, ἀλλά ἔχει χάσει τήν ἐσωτερικήν σοφίαν», ἐτόνισεν ὁ Sheikh Mustafa Efendi Ceric. «Ὑπάρχει βαθεῖα ἀσυμφωνία μεταξύ τῆς ἐγκεφαλικῆς γνώσεως καί τῆς καλλιεργείας τῆς ψυχῆς. Ἡ φροντίς διά τήν ψυχήν εἶναι εἰς τάς ἡμέρας ἡμῶν παρηγκωνισμένη».
Ἐκπροσωπῶν τόν Χριστιανικόν κόσμον καί ἰδιαιτέρως τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων ὁ  Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος Γ’ εἰς τήν προσφώνησιν Αὐτοῦ, εἶπε περίπου τά ἑξῆς:

«Κατά τήν διάρκειαν τῆς Διασκέψεως ταύτης κατ’ ἐπανάληψιν ἀνεφέρθη ὅτι  ἡ θρησκεία εἶναι εἷς ἐκ τῶν κυριωτέρων προξένων τῆς κοινωνικῆς βίας ἤ ὅτι εἶναι μέρος τοῦ προβλήματος. Δέν χωρεῖ ἀμφίβολία ὅτι τό πρόβλημα τῆς βίας πρέπει νά ἀντιμετωπισθῇ εἰς τό πλαίσιον τοῦ ἀμοιβαίου διαλόγου.

Εἶναι προφανές ὅτι ὡρισμένοι θιασῶται τῶν τριῶν μεγάλων  μονοθεϊστικῶν θρησκειῶν, ἐνδεδυμένοι μέ τόν μανδύαν τῆς θρησκευτικῆς ἐξουσίας αὐτῶν, προέβησαν εἰς πράξεις βίας εἰς τό παρελθόν. Τό γεγονός τοῦτο εἶναι ἀνάγκη νά ὁδηγήσῃ ἡμᾶς εἰς στοχασμόν δι’ εἰλικρίνειαν καί μετάνοιαν.

Εἶναι ἀπαραίτητον νά παραδεχθῶμεν, ὅπως ὀρθῶς ὑπεγράμμισαν οἱ κ.κ. Σύνεδροι, ὅτι ἡ χρησιμοποίησις θεμελιωδῶν δογμάτων τῶν τριῶν μονοθεϊστικῶν θρησκειῶν, Ἰουδαϊσμοῦ, Χριστιανισμοῦ καί Ἰσλάμ, διά νά δικαιολογηθοῦν πράξεις τῆς βίας τῆς τρομοκρατίας, ἀποτελεῖ διαστροφήν τῆς ἀληθείας. Ἀποτελεῖ καθῆκον διά τούς πρωτεργάτας τῆς εἰρήνης νά θεωρήσουν τήν θρησκείαν ὡς μέσον διά τήν ἐπίτευξιν τῆς εἰρήνης καί νά καταδικάσουν τήν βίαν ταχέως καί ἄνευ ὑπεκφυγῶν. Καλούμεθα νά διδάξωμεν εἰς τά ποίμνια ἡμῶν, ποῖος εἶναι ἀκριβῶς ὁ ρόλος τῆς θρησκείας εἰς τήν ἐπίτευξιν τῆς εἰρήνης μεταξύ τῶν ἐθνῶν.

Ὅπως πιστεύομεν, οἱ θρησκευτικοί ἡγέται δέν εἶναι πολιτικοί ἡγέται, ἀλλ’ ἔχουν διαφορετικάς μέν, ἴσης ἀξίας δέ ἠθικάς, θεολογικάς καί ποιμαντικάς εὐθύνας. Ὅπως οἱ πολιτικοί ἡγέται πρέπει νά διαμορφώνουν τόν ἠθικόν χαρακτῆρα αὐτῶν, ἀκολουθοῦντες τάς ἠθικάς ἀρχάς τῶν θρησκευτικῶν πίστεων καί παραδόσεων, ἐκ τῶν ὁποίων προέρχονται, κατά τόν ἴδιον τρόπον οἱ θρησκευτικοί ἡγέται ἔχουν καθῆκον νά διαπαιδαγωγοῦν εἰς τάς κοινότητας τῶν πιστῶν ὑπευθύνους πολίτας διά τήν κοινωνίαν.

Ὁ ρόλος αὐτός εἰς τήν οὐσίαν του ἐκδηλώνεται εἰς τήν βάσιν διά τῆς ἐκπαιδεύσεως τῶν ποιμνίων μας καί τοῦ εὐρυτέρου κοινοῦ ὅσον ἀφορᾷ εἰς τήν σημασίαν τῆς εἰρηνικῆς συνυπάρξεως. Ἐδηλώνεται εἰσέτι διά τῆς παροχῆς κοινωνικῶν ὑπηρεσιῶν, αἱ ὁποῖαι ἔχουν ὡς ἐπίκεντρον τήν ἴσην ἀντιμετώπισιν τῶν ἀνθρώπων, ἀνεξαρτήτως τῶν θρησκευτικῶν καί ἐθνικῶν αὐτῶν διαφορῶν, διά τῆς λήψεως ἰσχυρῶν ἀποφάσεων, διά τῆς  συμμετοχῆς εἰς ἀνοικτούς καί ἰδιωτικούς διαλόγους  καί διά τῆς ὑποστηρίξεως ὀργανισμῶν, οἱ ὁποῖοι δεσμεύονται νά ἐργασθοῦν διά τόν ἴδιον ἀκριβῶς σκοπόν.

Ἐπιτρέψατε εἰς Ἡμᾶς, κ.κ. Σύνεδροι ὡς Ἕλληνα καί Ὀρθόδοξον Ποιμενάρχην, νά χρησιμοποιήσωμεν εἰς τήν προσφώνησιν Ἡμῶν ἕνα ἑλληνικόν ὅρον, μέ τόν ὁποῖον κυριολεκτοῦμεν, τόν ὅρον «Συμβίωσις». Τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων θεωρεῖ ὅτι ἡ βάσις διά τήν ἀνάπτυξιν τῆς εἰρήνης εἰς τό μέλλον εἶναι αὐτή  ἀκριβῶς ἡ συμβίωσις τῶν θρησκευτικῶν Κοινοτήτων, ἡ ὁποία στηρίζεται εἰς τόν  ἀμοιβαῖον σεβασμόν, τήν ὑπομονήν καί τήν ἀνοχήν.

Θέτομεν ἐνώπιον ὑμῶν, κ.κ. Σύνεδροι, τό παράδειγμα τῆς  ἱστορικῆς χριστιανικῆς-μουσουλμανικῆς φιλίας εἰς τόν  χῶρον τῆς Μέσης Ἀνατολῆς κατά τά τελευταῖα 1400 ἔτη, ἡ ὁποία ἐξεκίνησεν, ὅταν ὁ ἀείμνηστος Προκάτοχος Ἡμῶν, Πατριάρχης Σωφρόνιος, ὑπέγραψε Σύμφωνον μέ τόν Χαλίφην Ὁμάρ-Ἴμπν-Ἰλ- Χατάμπ. Τό Σύμφωνον τοῦ Ὁμάρ Χατάμπ -Al-’Udha- Al- Umariyya ἐξεδόθη κατά τό ἔτος 638 μ. Χ., καί παραμένει ἡ ἀρχή τῶν «δικαιωμάτων» τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων εἰς τήν περιοχήν καί ἡ βάσις τῆς ἁρμονικῆς συμβιώσεως μεταξύ τῶν θρησκευτικῶν Κοινοτήτων τῆς Ἁγίας Γῆς. Ἡ «Συμβίωσις» αὐτή, ἔχει χαραχθῆ εἰς τήν ὅλην πολιτιστικήν αὐτῶν κληρονομίαν, τά ἔθιμα, τάς παραδόσεις καί τάς ἀντιλήψεις αὐτῶν. Δέν πρέπει νά μᾶς διαφεύγῃ ἐπίσης τό γεγονός ὅτι ἡ ἀρχή τῶν προσπαθειῶν ἡμῶν διά τήν ἑδραίωσιν τῆς εἰρήνης εἶναι συνυφασμένη μέ τήν  ἀρχήν τῆς κατανοήσεως τοῦ Θεοῦ καί τῆς σχέσεως ἡμῶν μετά τοῦ προσώπου τοῦ Θεοῦ.

Ἐν συνεχείᾳ ὁ Μακαριώτατος παρέθεσε χωρία ἐκ τῶν Ἱερῶν Γραφῶν τῶν τριῶν μονοθεϊστικῶν θρησκειῶν. Ἐκ τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης τό χωρίον ἐκ τοῦ προφήτου Ἡσαΐου «καί οὐκ ἀκουσθήσεται ἀδικία ἐν τῇ γῆ σου, οὐδέ σύντριμμα οὐδέ ταλαιπωρία ἐν τοῖς ὁρίοις σου» (Ἠσαΐας 60:18). Ἐκ τῆς Καινῆς Διαθήκης, τήν ρῆσιν τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ εἰς τήν ἐπί τοῦ ὄρους ὁμιλίαν Αὐτοῦ,  «Μακάριοι οἱ εἰρηνοποιοί, ὅτι αὐτοί υἱοί Θεοῦ κληθήσονται» (Ματθ. 5:9) καί τήν ρῆσιν τοῦ Ἀποστόλου Παύλου εἰς μίαν ἐκ τῶν πρώτων ἐπιστολῶν αὐτοῦ, εἰς τήν ὁποίαν καλεῖ τόν Θεόν, «Θεόν τῆς εἰρήνης» καί εἰς ἕν ἐκ τῶν πρώτων χριστιανικῶν μνημείων, τήν ἐπιστολήν τοῦ Ἁγίου Ἰγνατίου Ἀντιοχείας πρός τούς Ἐφεσίους, ἀναγινώσκομεν τούς εὐκρινεῖς λόγους: «Οὐδέν κάλλιον τῆς εἰρήνης, διά τῆς ὁποίας πᾶσα μάχη ἀκυροῦται, εἴτε ἐν τοῖς ἐπουρανίοις εἴτε ἐν τοῖς ἐπιγείοις». (Ἰγνατ. Πρός Ἐφεσίους 13,2).  Ἐκ τοῦ Κορανίου ἐπίσης, τήν ρῆσιν: «ἐάν ὁ σός ἐχθρός κλίνῃ πρός εἰρήνην, πρέπει καί σύ ἐπίσης νά κλίνῃς πρός τήν κατεύθυνσιν τῆς εἰρήνης». (8:61).
Ὁ Μακαριώτατος κατακλείων τήν προσφώνησιν Αὐτοῦ κατέληξεν:

Ἀς ἀφήσωμεν τάς φωνάς ταύτας τῶν ἱερῶν Παραδόσεων ἡμῶν νά εἰσέλθουν εἰς τάς καρδίας ἡμῶν, διά νά θεωρήσωμεν ὅτι ἡ κλῆσις διά τήν εὐλογημένην «Συμβίωσιν» ἀπευθύνεται εἰς ἡμᾶς τούς ἰδίους. Οὕτω αἱ φωναί αὗται θά ἐνθαρρύνουν ἡμᾶς εἰς τήν προσπάθειαν ἡμῶν δι’ ἀπελευθέρωσιν ἐκ τῆς καταστρεπτικῆς φύσεως τῆς βίας, διά ν’ ἀπολαύσωμεν τά εὐλογημένα ἀγαθά τῆς  εἰρήνης  καί τοῦ ἀμοιβαίου σεβασμοῦ».

Ἡ Παρουσία τοῦ Ἑλληνορθοδόξου Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων εἰς τό Συνέδριον τοῦ  Georgetown University ἦτο ἐπιβεβλημένη καί μεγίστης βαρύτητος, λόγῳ τοῦ ἐξέχοντος ρόλου, τόν ὁποῖον ὄντως τό Πατριαρχεῖον διαδραματίζει εἰς τήν εἰρηνικήν ρύθμισιν τῶν σχέσεων μεταξύ χριστιανῶν και μουσουλμάνων τῶν περιοχῶν Ἰσραήλ, Παλαιστινιακῆς Αὐτονομίας καί Ἰορδανίας.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας