Τήν Δευτέραν 10^ην /23^ην μηνός Νοεμβρίου 2009, ἐπεσκέφθη τόν Μακαριώτατον Πατριάχην Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλον ἡ Πρέσβυς τῆς Μολδαβίας εἰς τό Ἰσραήλ κ. Λαρίσα Μικολέτ, προκειμένου νά ὑποβάλῃ Αὐτῷ τά ἀποχαιρετιστήρια καί τά σέβη αὐτῆς ἐπὶ τῇ ἀφυπηρετήσει αὐτῆς ὡς Πρέσβυς εἰς τό Ἰσραὴλ.

Ἐπί τῇ εὐκαιρίᾳ ταύτῃ ἡ Πρέσβυς ἐξέφρασε εἰς τόν Μακαριώτατον τήν βαθυτάτην ἐκτίμησιν καί τάς θερμάς εὐχαριστίας αὐτῆς διά τὴν εἰλικρινῆ συνεργασίαν καὶ τὴν διάθεσιν συμπαραστάσεως Αὐτοῦ πρὸς τὸν λαὸν τῆς Μολδαβίας καὶ τὴν συμφιλιωτικὴν καὶ εἰρηνευτικὴν διάθεσιν Αὐτοῦ, ἡ ὁποία ἐκτιμᾶται ἀπὸ ὅλον τὸν Οὐκρανικὸν λαόν.

Ἡ Πρέσβυς εἶπεν εἰς τόν Μακαριώτατον: «Ἐδιδάχθημεν ἐκ τοῦ τρόπου Ὑμῶν καὶ τῶν προσπαθειῶν Ὑμῶν δι’ ἑνότητα. Ταῦτα λέγω ὡς Πρέσβυς. Προσωπικῶς, εὐχαριστῶ διὰ τὰς προσευχὰς Ὑμῶν ὑπὲρ τῆς οἰκογενείας μου. Αὗται ἐνίσχυσαν τὴν πίστιν μου. Εὐχαριστῶ διὰ πάντα ταῦτα».

Ὁ Μακαριώτατος εὐχαριστεῖ τήν κ. Μικολέτ διὰ τούς ἐγκαρδίους αὐτῆς λόγους, λέγων ὅτι: «Τοιαύτη εἶναι ἡ ἀποστολὴ τοῦ Πατριαρχείου, τῆς ὁποίας ἡμεῖς εἴμεθα διάκονοι. Ἡ ἀποστολὴ αὕτη εἶναι διὰ τοὺς Ὀρθοδόξους τῆς Ἁγίας Γῆς καὶ οὐχὶ μόνον. Χαιρόμεθα, ἐὰν τὸ μήνυμα τοῦτο ἔχει φθάσει εἰς τὸν διπλωματικὸν κόσμον. Αἱ Ὀρθόδοξοι Ἐθνικαί ἡμῶν Ἐκκλησίαι εἶναι ἡνωμέναι ἐν ἐλευθερίᾳ». «Ὅπλον ἡμῶν», εἶπεν ὁ Μακαριώτατος, «εἶναι ἡ προσευχή. Εὐχαριστοῦμεν ὑμᾶς διὰ τὴν διαβίβασιν τῶν μηνυμάτων τῆς χώρας ὑμῶν καὶ τὴν κατανόησιν τῶν Ἡμετέρων μηνυμάτων πρὸς τὸν λαὸν ὑμῶν. Εἶθε αἱ προσευχαί Ἡμῶν νὰ συνοδεύσουν ὑμᾶς. Ἀπέρχεσθε τῆς θέσεως ταύτης μετὰ πλουσίας πείρας».

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

ngg_shortcode_0_placeholder

Τὸ ἀπόγευμα τῆς Δευτέρας, 10^ης /23^ης Νοεμβρίου 2009, τὴν 5^ην μ.μ. ὥραν, ὁ Μακαριώτατος ἐδέχθη τὸν Ὑπουργὸν Βιομηχανίας, Τουρισμοῦ, Ἐμπορίου καὶ Ἐνεργείας τῆς Κύπρου, κ^ον Ἀντώνιον Πασχαλίδην, τῇ συνοδείᾳ τοῦ Πρέσβεως τῆς Κύπρου εἰς Τὲλ-Ἀβὶβ, κ^ου Ἀναστασίου Τζώνη καὶ τοῦ Διπλωματικοῦ Λειτουργοῦ τῆς Κύπρου εἰς τὴν Παλαιστινιακὴν Ἀρχὴν κ. Δημοσθένους Τάκη.

Ὁ κ.Πασχαλίδης ἦλθε εἰς τό Πατριαρχεῖον εἰς τό πλαίσιον ἐπισκέψεώς του εἰς τὸ κράτος τοῦ Ἰσραήλ. Ὁ Μακαριώτατος εἶπεν αὐτῷ μετὰ χαρᾶς τὸ «εὖ παρέστητε», ἐξηγών αὐτῷ ὅτι τό Πατριαρχεῖον εἶναι ὁ κληρονόμος ὄχι μόνον μιᾶς πνευματικῆς κληρονομιᾶς, ἀλλὰ καὶ φυσικῆς τοιαύτης, δηλαδή περιουσίας, εἰς ναούς, προσκυνήματα καὶ μονὰς καὶ εἶναι ὁ ἐγγυητὴς τῆς διατηρήσεως τοῦ χριστιανικοῦ χαρακτῆρος τῶν Ἱεροσολύμων καὶ τῆς Χριστιανικῆς ταυτότητος τῶν Χριστιανῶν τῆς Ἁγίας Γῆς, ἐργαζόμενον ὑπὸ τέσσαρας διαφορετικὰς πολιτικὰς κυριαρχίας καὶ διαδραματίζον σπουδαῖον σημαντικὸν εἰρηνευτικὸν ρόλον εἰς τὴν ἐξελισσομένην εἰρηνευτικὴν προσπάθειαν τῆς Μέσης Ἀνατολῆς.

Ὁ Μακαριώτατος ἀνεφέρθη ἐπίσης καὶ εἰς τὴν κατάστασιν τῆς περιουσίας τοῦ Πατριαρχείου εἰς Κύπρον, εἰς τὴν συντήρησιν καὶ ἀνακαίνισιν τῆς Ἐξαρχίας αὐτοῦ ἐκεῖ.

Ὁ κ. Ὑπουργὸς ἀνεφέρθη εἰς τὴν ἀνάπτυξιν τοῦ καλῶς ἐννοουμένου «θρησκευτικοῦ προσκυνηματικοῦ τουρισμοῦ» μεταξὺ Κύπρου καὶ Ἁγίων Τόπων, εἰς Ἰσραὴλ καὶ Ἰορδανίαν, ἰδιαιτέρως δὲ εἰς τὴν περιοχὴν τῆς Μαδηβᾶς, ἐν ἧ ὁ μοναδικός διά τήν ἱστορίαν καί ἀρχαιολογίαν χάρτης τῆς Ἁγίας Γῆς καί πολλοί ἀκόμη ἀρχαιολογικοί χῶροι.

Ὁ Ὑπουργὸς ἐπέδωσεν εἰς Μακαριώτατον Κυπριακήν «μερέχαν, ἦτοι μυροδοχεῖον «κούμ-κούμ». Ὁ Μακαριώτατος ἐπέδωσεν αὐτοῖς μετάλλια τῶν δύο χιλιάδων ἐτῶν τοῦ Πατριαρχείου καὶ εἰκόνας τοῦ Παναγίου Τάφου.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

ngg_shortcode_1_placeholder

Τήν Κυριακήν, 9^ην / 22^αν Νοεμβρίου, ἡμέραν τῆς μνήμης τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Νεκταρίου Ἐπισκόπου Πενταπόλεως τοῦ Θαυματουργοῦ, ἡ Ἐκκλησία τῶν Ἱεροσολύμων ἐτέλεσε πανηγυρικήν Δοξολογίαν ἐπί τῇ συμπληρώσει τετραετίας ἀπό τῆς ἐκλογῆς καί τῆς Ἐνθρονίσεως εἰς τόν Θρόνον αὐτῆς τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Θεοφίλου τοῦ Γ’ εἰς τό Καθολικόν τοῦ Πανίερον Ναόν τῆς  Ἀναστάσεως.

Πρός τοῦτο, ἡ Πατριαρχική συνοδεία ἐξεκίνησε ἀπό τό Πατριαρχεῖον καί, τῶν κωδώνων τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως κρουομένων, κατῆλθεν εἰς τό ἐν μέσῳ αὐτοῦ Καθολικόν.

Ἐνταῦθα, τοῦ Πατριάρχου ἐνδυθέντος μανδύαν, ἐπιτραχήλιον καί ὠμόφορον, καί τῶν Ἀρχιερέων ἐνδυθέντων ἐπιτραχήλιον καί ὠμόφορον, ἐτελέσθη εἰς τό Καθολικόν παρά τό σημεῖον «Ὀμφαλός τῆς Γῆς» Δοξολογία ὡς εὐχαριστία εἰς τόν Θεόν διά τήν εἰρήνευσιν τῆς Ἐκκλησίας τῶν Ἱεροσολύμων καί τήν ἀνάδειξιν ἀξίου ποιμένος αὐτῆς.

Μετά τό πέρας τῆς Δοξολογίας ἡ μακρά πομπή τῶν  ἀρχιερέων, ἱερέων καί μοναχῶν, τῶν λαϊκῶν ἑπομένων, ἀνῆλθεν εἰς τό Πατριαρχεῖον, τῶν κωδώνων κρουομένων.

Εἰς τή αἴθουσαν τοῦ Θρόνου προσεφώνησε τόν Μακαριώτατον ὁ Γέρων Ἀρχιγραμματεύς, Ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντίνης κ. Ἀρίσταρχος ὡς ἕπεται:

«Μακαριώτατε Πάτερ καί Δέσποτα,

Παρῆλθεν ἤδη μία τετραετία ἀπό τῆς εὐλογημένης ὥρας τῆς ἐκλογῆς καί Ἐνθρονίσεως τῆς Ὑμετέρας σεπτῆς Μακαριότητος εἰς τόν ἔνδοξον Θρόνον τοῦ ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου, πρώτου ἱεράρχου τῆς Ἐκκλησίας Ἱεροσολύμων καί τῆς Ἐκκλησίας ὅλης.

Τό τετραετές τοῦτο χρονικόν διάστημα ὑπῆρξε πλῆρες σημαντικῶν γεγονότων σημαδευσάντων τό παρόν καί τό μέλλον τῆς Ἐκκλησίας Ἱεροσολύμων καί τῆς Γεραρᾶς Ἁγιοταφιτικῆς ἡμῶν Ἀδελφότητος.

Ὁμολογουμένως κατά τήν διάρκειαν τῶν ἐτῶν αὐτῶν διαφανής καί χρηστός ὑπῆρξεν  ὁ τρόπος διαχειρίσεως τῶν οἰκονομικῶν καί λοιπῶν ὑποθέσεων τοῦ ἡμετέρου Πατριαρχείου. Χρόνια προβλήματα τῆς κτηματικῆς καί ἄλλης περιουσίας αὐτοῦ εὗρον τήν λύσιν αὐτῶν. Αἱ προσενεχθεῖσαι ὑπό Φιλανθρωπικῶν Ὀργανισμῶν καί Συλλόγων καί ὑπό τῶν εὐσεβῶν προσκυνητῶν δωρεαί κατετέθησαν εἰς τό Κεντρικόν Ταμεῖον τοῦ Ἱεροῦ ἡμῶν Κοινοῦ καί ἐξ αὐτοῦ διετέθησαν διά τήν ἐπιτέλεσιν ἔργων συντελούντων εἰς τήν καλήν λειτουργίαν τοῦ Πατριαρχείου καί τήν ἀνύψωσιν τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ ἀνταξίως τῆς ἱστορίας αὐτοῦ.

Ἐκ τῶν ἔργων τούτων μνημονευθήτωσαν κατ’ ἀρχάς τά συντελεσθέντα εἰς τά πανάγια προσκυνήματα, ὡς εἶναι οἱ τοποθετηθέντες ἐπί τοῦ βράχου τοῦ Φρικτοῦ Γολγοθᾶ πολύτιμοι, στερεοί καί διαφανεῖς ὑαλοπίνακες, αἱ ἀναρτηθεῖσαι ὑπεράνω τοῦ προσκυνήματος τῆς Ἁγίας Ἀποκαθηλώσεως 24 πολύτιμοι ἀργυραῖ κανδῆλαι καί ἡ ἀνακαίνισις τοῦ ἀρχαιολογικοῦ χώρου τοῦ «δοχειοῦ», τοῦ χώρου δηλαδή διαφυλάξεως τοῦ ἐλαίου καί τοῦ νάματος τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως, καρποί δωρεᾶς εὐσεβῶν προσκυνητῶν. Ἐπίσης ἡ κατόπιν δυσκόλως ἐπιτευχθείσης καθεστωτικῆς προσκυνηματικῆς συμφωνίας καί τῇ χορηγίᾳ τῆς Ἑλληνικῆς Κυβερνήσεως συντελεσθεῖσα ἀνακαίνισις τῶν χώρων ὑγιεινῆς τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως. Μνημονευτέαι ἐπίσης αἱ ἐν τῷ Κεντρικῷ ἡμῶν Μοναστηρίῳ ἀνακαινίσεις τῆς αἰθούσης τοῦ Πατριαρχικοῦ Θρόνου καί τῆς Ἀρχιγραμματείας, τοῦ Ἀρχείου, τῆς Βιβλιοθήκης καί τοῦ ἀρτοποιείου.

Πέραν τῶν ἔργων τούτων, τῶν ὑπό τοῦ Κέντρου ἐκτελεσθέντων, πολλοί τῶν Ἁγιοταφιτῶν ἀδελφῶν φιλοτιμούμενοι καί εὐσυνειδήτως κινούμενοι, ἀνεκαίνισαν προσκυνήματα καί ἱεράς Μονάς  δι’ ἀνακαινίσεων δομικῶν, κτιριακῶν, ἀναστηλωτικῶν καί ἄλλων, αἱ ὁποῖαι προσέδωσαν ὄντως εἰς αὐτά στερέωσιν, εὐστάθειαν, εὐπρέπειαν καί καλήν ἐμφάνισιν, ἁρμόζουσαν εἰς τόν οἶκον τοῦ Θεοῦ καί τούς προσκειμένους εἰς αὐτόν χώρους.

Εἰς τόν χῶρον τῆς Ἐκπαιδεύσεως ἀξιόλογα ἀναμένονται ἔργα, ὡς εἶναι ἡ ὅσον οὔπω ἔναρξις ἀνεγέρσεως σχολείου διά τήν ἀραβόφωνον ἡμῶν Κοινότητα  εἰς Μπίρ – Ζέτ  διά δωρεᾶς ἑνός καί ἥμισεος ἑκατομμυρίου Εὐρώ παρά τῆς Εὐρωπαϊκῆς  Ἑνώσεως, κατόπιν ἐνεργειῶν τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος.  Ἐπίσης ἡ ἐπικειμένη ἀνέγερσις σχολείου – ὁ θεμέλιος λίθος τοῦ ὁποίου ἤδη  παρά τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος κατετέθη,  εἰς Ναζαρέτ ἐπί τῆς γῆς τοῦ Πατριαρχείου  «Κάσρ Ἰλ-Μουτράν», κατόπιν ἐπιλύσεως τῆς χρονισάσης  καί ταλανισάσης τό ἡμέτερον Πατριαρχεῖον διαφορᾶς μετά τῆς Κοινότητος τῆς Ναζαρέτ.

Εἰς τόν προσκυνηματικόν τομέα τά δικαιώματα ἡμῶν ἐπί τῶν παναγίων προσκυνημάτων ἀνυποχωρήτως ὑπερησπίσθησαν καί  ἀκριβῶς ἐφηρμόσθησαν.

Εἰς τούς προσερχομένους εἰς τό Πατριαρχεῖον ἐκπροσώπους Ἐκκλησιῶν, κυβερνήσεων καί  ὀργανισμῶν ἐδόθη παρά τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος ἡ ἀληθινή εἰκών τοῦ Πατριαρχείου ὡς τοῦ ἀρχαιοτέρου  τοπικοῦ καί μόνου Αὐτοκεφάλου  Ἐκκλησιαστικοῦ Ὀργανισμοῦ, ὁ ὁποῖος συνεχίζει τήν ἐκκλησιαστικήν, πολιτιστικήν καί εἰρηνευτικήν ἀποστολήν αὐτοῦ εἰς τόν χῶρον τῆς Μέσης Ἀνατολῆς ἐν χρηστότητι, τιμιότητι, σοφίᾳ καί διακρίσει καί  ἐγγυᾶται τήν διατήρησιν τῆς ταυτότητος τῶν χριστιανῶν καί τῆς διαμονῆς αὐτῶν εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν. Ἐν  ἐκτιμήσει τοῦ ὑπό τοῦ Πατριαρχείου ἐπιτελουμένου συμφιλιωτικοῦ καί εἰρηνευτικοῦ τούτου ἔργου, προσεκλήθητε ὑπό τοῦ Πανεπιστημίου τοῦ Georgetown μετά διακεκριμένων προσωπικοτήτων, ἵνα ὁμιλήσητε περί  τῆς ἀπό αἰώνων ἐπικρατούσης ἐν τῇ Ἁγίᾳ Γῇ ἀνεξιθρήσκου συμβιώσεως τῶν ὀπαδῶν τῶν τριῶν μεγάλων μονοθεϊστικῶν θρησκευμάτων τῆς Ἁγίας Γῆς.

Ὡσαύτως ἡ Ὑμετέρα Μακαριότης ἐπέμεινεν μετ΄ ἐμφάσεως εἰς τήν ἐξάσκησιν γνησίου ποιμαντικοῦ ἔργου πρός τό Ἑλληνορθόδοξον ἀραβόφωνον ἡμῶν ποίμνιον. Ἀπόδειξις τούτου ἡ Ὑμέτεραι προσωπικαί ποιμαντικαί ἐπισκέψεις καί Πατριαρχικαί λειτουργίαι μετά συνοδείας Ἁγιοταφιτῶν ἀρχιερέων καί ἱερέων καί μετά πατερικοῦ κηρύγματος ὡς εἰς τόν πανηγυρικόν ἑορτασμόν τῶν ἑκατόν ἐτῶν ἀπό τῆς ἀνεγέρσεως τοῦ ἱεροῦ ναοῦ τοῦ ἀγίου Γεωργίου τοῦ Πατριαρχείου εἰς Φχές τῆς Ἰορδανίας, ὁ ὁποῖος   ἑορτασμός, πλήν τῶν ἄλλων, περιελάμβανε καί τήν παρ΄ Ὑμῶν παρασημοφόρησιν τοῦ πρίγκιπος τῆς Ἰορδανίας ἐμίρη Γάζη διά τοῦ ἀνωτάτου παρασήμου τῆς εἰρήνης τοῦ Πατριαρχείου. Πατριαρχικήν θ. λειτουργίαν ἐπετελέσατε καί ἠθικῶς διά τῶν Ὑμετέρων λόγων καί ὑλικῶς διά δωρεᾶς  ἐνισχύσατε τόν ἀνεγειρόμενον νέον ἱερόν ναόν  τοῦ ἁγίου Νικολάου τῆς ἐνορίας Μάρκας ἐν Ἀμμάν τῆς Ἰορδανίας.

Τό ποιμαντικόν τοῦτο ἔργον ἐπετελέσατε οὐχί μόνον εἰς τάς μεγάλας τῶν πόλεων κατά τάς μεγάλας ἑορτάς ἀλλά καί εἰς τάς μικράς, ἐλαχίστας καί ἀπομεμακρυσμένας τούτων πρός τόνωσιν τοῦ φρονήματος τῶν πιστῶν αὐτῶν, ἵνα ἀνταπεξέρχωνται εἰς τάς ἀντιξόους συνθήκας διαβιώσεως τῆς περιοχῆς ἡμῶν. Ἐν τῷ πνεύματι τούτῳ ἐπεσκέφθητε τήν ἀπό τοῦ 1948 ἐγκαταταλελειμμένην ἐκκλησίαν τοῦ Μααλούλε παρά τήν Ναζαρέτ καί ἐπετελέσατε θ. λειτουργίαν.  Πρό τινος μόλις ἐπετελέσατε  θ. λειτουργίαν εἰς  τόν ἀποπερατούμενον εἰσέτι ἱερόν ναόν τῶν Γενεθλίων τῆς Θεοτόκου εἰς τήν κώμην τοῦ Σαχνίν.  Μόλις προσφάτως ἐπίσης ἐπετελέσατε θ. λειτουργίαν εἰς τήν ἐνορίαν τοῦ Μπαάνε. Εἰς ἑκάστην τῶν περιπτώσεων τούτων τήν πνευματικήν καί  ἠθικήν ἐνίσχυσιν ἠκολούθει ἡ ἐν τῷ μέτρῳ τῶν δυνάμεων τοῦ Πατριαρχείου ὑλική τοιαύτη.

Ἡ Ὑμετέρα Μακαριότης ζωηρόν ἐξεδήλωσεν ἐνδιαφέρον πρός ἀνεύρεσιν τῶν στοιχείων ἐκείνων, τά ὁποῖα κατοχυρώνουν τήν ἐνταῦθα, ἐν Κύπρῳ, Ἑλλάδι καί Κωνσταντινουπόλει περιουσίαν τοῦ Πατριαρχείου, παραμεληθεῖσαν ἤ ἐγκαταλειφθεῖσαν, λόγῳ πολιτικῶν μεταβολῶν καί συγκυριῶν, ὡς καί  ἐκείνων τῶν στοιχείων, τά ὁποῖα κατοχυρώνουν τά δικαιώματα ἡμῶν ἐπί τῶν παναγίων προσκυνημάτων.

Συνεχής ἐπίσης ὑπῆρξεν ἡ παρακολούθησις ὑποθέσεων τοῦ Πατριαρχείου εἰς τά δικαστήρια πρός ἀκύρωσιν ἀνεντίμων πολυετῶν συμφωνιῶν ὑποθηκευσασῶν ἐν μέρει ἤ καί ἐν ὅλῳ τήν περιουσίαν αὐτοῦ καί πρός διάσωσιν καί καλλιτέραν ἀξιοποίησιν αὐτῆς.

Ταῦτα πάντα συνετελέσθησαν, Μακαριώτατε, Ὑμετέρᾳ μέν ἐμπνεύσει, πεποιθήσει, καθοδηγήσει  καί ἐνεργοποιήσει, συμφωνίᾳ δέ, συμπαραστάσει καί συνεργασίᾳ τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς ἡμῶν Συνόδου καί τῆς Γεραρᾶς ἡμῶν Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος καί τοῦ εὐλαβοῦς κλήρου καί τοῦ εὐσεβοῦς λαοῦ. Ἐκ τῶν ἐπιτευγμάτων τούτων ἐνθαρρυνόμενοι, ἐκ τοῦ Ὑμετέρου παραδείγματος ἐνισχυόμενοι, ἐκ τοῦ Ὑμετέρου τρόπου ἀντλοῦντες ἐμπιστοσύνην, συστρατευόμεθα, ἵνα χωρήσωμεν καί πρός τά ἔργα ἐκεῖνα, ἡ ἐπιτέλεσις τῶν ὁποίων εἰσέτι ἀναμένει ἡμᾶς  ὡς  χρέος.

Ὑψῶν τό ποτήριον ἐξ ὀνόματος τῆς Ἀδελφότητος, εὔχομαι τῇ Ὑμετέρᾳ σεπτῇ Μακαριότητι ἔτη ὅσα πλεῖστα ἐν ὑγιείᾳ, δυνάμει, εὐσταθείᾳ καί εἰρήνῃ πρός ἔπαινον τοῦ εὐλογημένου ἡμῶν γένους καί δόξαν τοῦ ἐν Τριάδι Θεοῦ ἡμῶν. Γένοιτο.

Τόν Μακαριώτατον ἔπειτα προσεφώνησεν ὁ Ἐξοχώτατος Γενικός Πρόξενος τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Σωτήριος Ἀθανασίου, λέγων τά ἑξῆς:

«Μακαριώτατε, Ἅγιοι Πατέρες,

Κυρίες καὶ Κύριοι,

Ἀποτελεῖ ἰδιαιτέρα τιμὴ καὶ χαρὰ νὰ εἴμαστε σήμερα μαζί σας, ἑορτάζοντες τὴν ἐνθρόνισή Σας στὸν Ἱερὸ Θρόνο τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων.

Κατὰ τὴν διάρκεια τῆς μέχρι σήμερα θητείας Σας, ἐπαναφέρατε τὴν ἡρεμία στὴν Ἁγία Ἐκκλησία τῆς Ἱερᾶς Πόλεως τῶν Ἱεροσολύμων, ἡ ὁποία εἶχε βάναυσα διαρραγῆ κατὰ τὴν προηγούμενη περίοδο. Μὲ τὴ φώτιση τοῦ Θεοῦ, τὴ σοφία καὶ τὴ βαθειὰ πίστη Σας προωθήσατε σημαντικὰ τὸ ἔργο τοῦ καθιδρύματος, ἐμπνεύσατε τὴν ἀφοσίωση τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος, ἐνισχύσατε τὸ ρόλο τοῦ Πατριαρχείου ὄχι μόνο στὴν τοπικὴ κοινωνία, ἀλλὰ καὶ διεθνῶς. Οἱ ποικίλες φιλανθρωπικὲς δραστηριότητες τοῦ Πατριαρχείου, ἡ προσέγγιση μὲ εὐαισθησία στὰ καθημερινὰ προβλήματα τοῦ κλήρου καὶ τοῦ ποιμνίου, σᾶς ἔχουν καταστήσει ἀληθινὸ πατέρα ὅλων μας.

Μὲ σθένος καὶ ἀποφασιστικότητα ὑπερασπίζεσθε τὰ δίκαια τοῦ Πατριαρχείου, ἐμποδίζετε μὲ ἀποτελεσματικότητα τὴν ὑλοποίηση σχεδίων ποὺ ἐπεξεργάζονται ἐχθροὶ τῆς Ὀρθοδοξίας, ἐχθροὶ τῆς δικαιοσύνης, ἐχθροὶ σὲ τελικὴ ἀνάλυση, τῶν Ἱερῶν Προσκυνημάτων.

Ζοῦμε σὲ μία περιοχὴ τοῦ πλανήτη, ὅπου ὁ κίνδυνος πιθανῆς ἀνάφλεξης ἀποτελεῖ μέρος τῆς καθημερινότητός μας. Ἡ ὕπαρξη τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων συνιστᾶ διεθνῆ παράγοντα σταθεροποίησης, ὡς πρὸς δὲ τὸ λαὸ, καταφύγιο πνευματικῆς ἀνάτασης καὶ ἡρεμίας. Ὑπὸ τὴ φωτεινὴ καθοδήγησίν σας, τὸ Πατριαρχεῖο ἀποτελεῖ σημεῖο ἀναφορᾶς γιὰ κάθε πιθανὴ μελλοντικὴ λύση.

Μακαριώτατε,

Ἡ Ἑλληνικὴ Πολιτεία Σᾶς περιβάλλει μὲ σεβασμό, μὲ ἀγάπη καὶ ἀφοσίωση. Εἴμαστε καὶ θὰ εἴμαστε ἀρωγοὶ στὴν τιτάνια προσπάθειά Σας γιὰ τὴ διατήρηση καὶ περαιτέρω ἀνάδειξη τῶν Ἱερῶν προσκυνημάτων τῆς Ὀρθοδοξίας. Ταπεινοὶ παριστάμενοι τῆς σημερινῆς ἐπετείου, ἑνώνουμε τὶς προσευχές μας, γιὰ νὰ σᾶς δίνῃ ὁ Παντοδύναμος ὑγιεία καὶ δύναμη νὰ συνεχίσετε τὸ ἔργο σας γιὰ τὸ καλὸ τῆς Ἀδελφότητος, γιὰ τὸ καλὸ τοῦ Πατριαρχείου, γιὰ τὸ καλὸ τῆς Πατρίδος, γιὰ τὸ καλὸ τῆς Ὀρθοδοξίας».

Ἠκολούθησαν, προσφωνοῦντες τόν Μακαριώτατον, ὁ Προϊστάμενος τῆς Ρωσσικῆς Ἀποστολῆς (Missia) Ἀρχιμανδρίτης Ἰσίδωρος, ὁ Σχολάρχης τῆς Πατριαρχικῆς Σχολῆς τῆς Ἁγίας Σιών μοναχός π. Φώτιος, ὁ ἀντιπρόσωπος τοῦ ποιμνίου τοῦ Πατριαρχείου εἰς Ἰορδανίαν π. Ἠλίας Σουές, ὁ Διευθυντής τῆς ἀραβοφώνου Σχολῆς τοῦ Ἁγίου Δημητρίου, ὁ π. Φάραχ Νταμπούρ, ἐφημέριος τοῦ Καθεδρικοῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου, ὁ Ἀρχιμανδρίτης Φιλόθεος ἐκπρόσωπος τῆς Μητροπόλεως Ἄκκρης καί ὁ ἰατρός δρ. Χαλήλ Ἀντράους, ἐκπρόσωπος τῶν Κοινοτήτων τῆς Γαλιλαίας.

Ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος εἰς τήν Ἀντιφώνησιν Αὐτοῦ ηὐχαρίστησε τούς προσφωνήσαντας Αὐτόν, λέγων ὅτι τό παλαίφατον Πατριαρχεῖον τῶν Ἱεροσολύμων, θεόθεν ἐμπιστευθέν τήν διαφύλαξιν καί διακονίαν τῶν Παναγίων Προσκυνημάτων, συνεχίζει τήν δισχιλιετῆ αὐτοῦ μοναστικήν περί τά Προσκυνήματα πορείαν καί τήν ἀδιάλειπτον μέριμναν ὑπέρ τοῦ εὐσεβοῦς ποιμνίου αὐτοῦ, τῇ ἐπινεύσει τοῦ Παναγίου Πνεύματος καί τῇ ἀφάτῳ συγκαταβάσει τοῦ ἐν Τριάδι Ἁγίου Θεοῦ, ἀλλά καί τῇ συνεργείᾳ τῶν μέχρις αἵματος θυσιῶν τοῦ Τάγματος τῶν Σπουδαίων, τῆς Γεραρᾶς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος.

Ἐν συνεχείᾳ ὁ Μακαριώτατος ἐδέχθη μέ χαράν καί συγκίνησιν τά δῶρα τῶν προσφωνησάντων Αὐτόν, τῆς Ρωσικῆς Ἀποστολῆς, πάντων τῶν χριστιανικῶν Κοινοτήτων καί τοῦ εὐσεβοῦς ποιμνίου, τῶν σχολείων καί τῶν διακονούντων εἰς τό Πατριαρχεῖον. Μετά τό πέρας τῆς ἑορτῆς πάντες ἠσπάσθησαν τήν δεξιάν τοῦ Μακαριωτάτου καί ἔλαβον ὡς εὐλογίας εἰκόνας τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, Ἱεροσολυμιτίσσης. Ἠκολούθησεν ἑόρτιον γεῦμα διά τούς Ἁγιοταφίτας Πατέρας εἰς τήν τράπεζαν τοῦ Κεντρικοῦ Μοναστηρίου.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

ngg_shortcode_2_placeholder

«Ἔθου τῶν κτισμάτων σου ἀρχήν, οὐσίαν τήν ἀσώματον, ποιητά τῶν Ἀγγέλων, τόν ἄχραντόν σου θρόνον, κυκλοῦσαν κραυγάζειν σοι· Ἅγιος, Ἅγιος, Ἅγιος εἶ, Θεέ Παντοκράτορ».

Ἀγαπητοί μου ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Εὐλαβεῖς Χριστιανοί.

Αἱ νοεραί οὐσίαι, τουτέστιν οἱ πρωτοστάται τῶν θείων ταγμάτων, Ἀρχάγγελοι Μιχαήλ καί Γαβριήλ, σήμερον ἡμᾶς πρός πανήγυριν  συνεκάλεσαν τῆς συνάξεως αὐτῶν μετά τῶν λοιπῶν ἁγίων ἀσωμάτων καί οὐρανίων δυνάμεων: τῶν Σεραφείμ, Χερουβείμ, Θρόνων, Κυριοτήτων, Ἐξουσιῶν, Ἀρχῶν, Δυνάμεων, Ἀρχαγγέλων καί Ἀγγέλων ἐν τῷ ἐπωνύμῳ αὐτῶν Ναῷ τῆς παραθαλασσίου καί ἁγιογραφικῆς (βιβλικῆς) πόλεως Ἰόππης.

Αἱ νοεραί δυνάμεις ἤ ἄλλως τά τάγματα τῶν ἀγγέλων εἶναι κατά τόν Ἀπόστολον Παῦλον «Πνεύματα λειτουργικά, ἀποστελλόμενα εἰς διακονίαν διά τούς μέλλοντας κληρονομεῖν σωτηρίαν» (Ἑβρ. 1,14). Οἱ ἄγγελοι, μέ ἄλλα λόγια, εἶναι πνεύματα ὑπηρετικά, τά ὁποῖα δέν ἐνεργοῦν ἀπό ἰδικήν τῶν πρωτοβουλίαν, ἀλλά ἀποστέλλονται ἀπό τόν Θεόν εἰς ὑπηρεσίαν δι’ ἐκείνους πού μέλλουν νά κληρονομήσουν τήν αἰώνιον ζωήν. «Ἀγγέλων λειτουργία, λέγει ὁ ἱερός Χρυσόστομος τό διακονεῖν τῷ Θεῷ εἰς σωτηρίαν ἡμετέραν», δηλαδή ἡμῶν τῶν ἀνθρώπων.

Ἐξ ἄλλου Αὐτός Οὗτος ὁ Κύριος Ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός διακηρύσσει τήν ὕπαρξιν τῶν ἀγγέλων, λέγων: «ὅς γάρ ἐάν ἐπαισχυνθῇ ἐμέ καί τούς ἐμούς λόγους ἐν τῇ γενεᾷ ταύτῃ τῇ μοιχαλίδι καί ἁμαρτωλῷ, καί ὁ Υἱός τοῦ ἀνθρώπου ἐπαισχυνθήσεται αὐτόν, ὅταν ἔλθῃ ἐν τῇ δόξῃ τοῦ Πατρός Αὐτοῦ μετά τῶν ἀγγέλων τῶν ἁγίων». (Μαρκ. 8,38). Καί πάλιν: «Οὕτω λέγω ὑμῖν, χαρά γίνεται ἐνώπιον τῶν ἀγγέλων τοῦ Θεοῦ ἐπί ἑνί ἁμαρτωλῷ μετανοοῦντι». (Λουκ. 15,10) καί ἀλλαχοῦ, ἀναφερόμενος εἰς τήν παραβολήν τοῦ πλουσίου καί τοῦ Λαζάρου λέγει:  «ἐγένετο δέ ἀποθανεῖν τόν πτωχόν καί ἀπενεχθῆναι αὐτόν ὑπό τῶν ἀγγέλων εἰς τόν κόλπον τοῦ Ἀβραάμ». (Λουκ. 16,22).

Κατά δέ τά κορυφαῖα σημεῖα τοῦ βίου τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐμφαίνονται οἱ ἄγγελοι ὡς λειτουργοί, ὑπηρέται, συμπαραστάται τῆς θεανθρωπίνης καί  θεανδρικῆς Του φύσεως, αἰνοῦντες Αὐτόν, μαρτυροῦντες περί Αὐτοῦ, διακονοῦντες Αὐτῷ, ἐνισχύοντες τήν ἀνθρωπίνην φύσιν Αὐτοῦ καί παρεμβαίνοντες ὡς δευτεραγωνισταί. Οὕτως ὁ Γαβριήλ εὐαγγελίζεται τήν ἔλευσίν Του (Λουκ. 1,26), ὁ ἄγγελος Κυρίου ἐμφανίζεται εἰς τόν Ἰωσήφ καί εἰς τούς ποιμένας, στρατιά ὁλόκληρος δοξολογεῖ τόν Ὕψιστον ἐπί τῇ γεννήσει τοῦ Σωτῆρος, ἄλλοι διακονοῦν Αὐτῷ εἰς τήν ἔρημον μετά τό πέρας τῶν πειρασμῶν, ἕτερος ἐνισχύει Αὐτόν εἰς τό Ὄρος τῶν Ἐλαιῶν, πρό τοῦ πάθους, ἐν ᾧ  λεγεῶνες ἀγγέλων θά παρίσταντο πρός ὑπεράσπισιν Του κατά τήν σύλληψιν, ἄν τό ἐζήτει ἀπό τόν Πατέρα Του, δύο ἐξ αὐτῶν (τῶν ἀγγέλων) βεβαιοῦν τήν Ἀνάστασίν Του, τοῦ ἑνός ἤ ἑτέρου τρίτου ἀποκυλίσαντος τόν λίθον ἐκ τοῦ μνημείου, δύο δέ ἐπίσης ὁμιλοῦν εἰς τούς μαθητάς περί τῆς δευτέρας Παρουσίας κατά τήν Ἀνάληψιν Του (Πράξ. 1, 10-11).

Ὅσον ἀφορᾷ εἰς τήν φύσιν καί τό ἔργον τῶν ἀγγέλων, οὗτοι εἶναι σαφῶς κατώτεροι τοῦ Χριστοῦ, διακρίνονται εἰς τάξεις ἤ τάγματα, εἶναι ἀθάνατοι, δέν διακρίνονται εἰς φῦλα (Ματθ. 22,30) καί ὁ ἀριθμός των εἶναι μέγας.

«Πάντες ἀναμνήσωμεν πιστοί», προτρέπει ὁ ὑμνῳδός, «τήν πάσας διευθύνουσαν, τάς αΰλους τῶν ἄνω, χορῶν ταξιαρχίας, Τριάδα τήν ἄκτιστον» (ᾡδή α’).

Τό ἔργον των ἔγκειται εἰς τό νά δοξάζουν τόν Θεόν ἀκαταπαύστως, λατρευτικῶς καί λειτουργικῶς, διατρανοῦντες οὕτω τό ἀκατάληπτον καί ἄρρητον καί ἀπρόσιτον τῆς οὐσίας τοῦ Θεοῦ ἀφ’ ἑνός, «ᾗ παρειστήκεσαν ἀπαύστως», κατά τόν ὑμνῳδόν, «λειτουργοῦσαι μυριάδες τῶν ἀγγέλων, τοῦ προσώπου ὁρᾶν μή φέρουσαι τήν θέαν, κραυγάζειν σοι Ἅγιος, Ἅγιος, Ἅγιος εἶ ὁ Θεός Παντοκράτορ». (ᾡδή ζ’). Καί τήν ἄκραν ταπείνωσιν καί ὑπακοήν εἰς το θέλημα τοῦ Θεοῦ ἀφ’ ἑτέρου «Ἰσχύϊ», λέγει ὁ ὑμνῳδός, «κατέστησας ἀθάνατε, δυνατούς ἐξανύοντας, τό πανάγιον Σου θέλημα, τούς Σοι ἐν τοῖς ὑψίστοις ἀεί παρεστῶτας», διαδραματίζοντες οὕτω διακονικήν ἀποστολήν εἰς τήν θείαν περί τό ἀνθρώπινον γένος οἰκονομίαν.

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,

Ἡ σημερινή ἑόρτιος σύναξις τῶν ἀΰλων δυνάμεων καί δή τῶν Ἀρχαγγέλων Μιχαήλ καί Γαβριήλ δέν ἀφορᾷ εἰς τήν ὕπαρξιν καί τήν λειτουργικήν διακονίαν τῶν ἀοράτων δυνάμεων μόνον, ἀλλά πρωτίστως καί κυρίως ἀφορᾷ εἰς τό μυστήριον τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Θεοῦ Λόγου διά τήν σωτηρίαν ἡμῶν. Τό σωτηριῶδες τοῦτο μυστήριον δέν εἶναι ἄλλο τι ἀπό τήν ἄρρητον ἕνωσιν τῶν ἐπουρανίων καί τῶν ἐπιγείων, τῆς θείας καί ἀνθρωπίνης φύσεως ἐν τῷ προσώπῳ τοῦ Χριστοῦ. Ἡ δέ καθ’ ὑπόστασιν ἕνωσις τῆς ἀνθρωπίνης ἡμῶν φύσεως μετά τῆς θείας τοῦ Χριστοῦ ἐπιτυγχάνεται διά καί ἐντός τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία Ἐκκλησία ὡς τό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, τοῦ Νέου Ἀδάμ δέν εἶναι ἄλλο τι ἀπό τήν εἴσοδόν μας εἰς τήν αἰωνιότητα ἤ καλλίτερον εἰπεῖν ἀπό τήν πρόγευσιν μας τῆς αἰωνίου βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Καί τοῦτο, διότι ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ δέν ἀποτελεῖ ἐπίγειον καί ὁρατήν πραγματικότητα μόνον, ἀλλά ἐπουράνιον καί ἀόρατον. Μέ ἄλλα λόγια, ἡ φύσις τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ εἶναι θεανθρωπίνη καί θεανδρική κατά τήν διπλῆν φύσιν, τάς δύο ἐνεργείας καί τήν μοναδικήν ὑπόστασιν  τοῦ Χριστοῦ. Τοῦτο σημαίνει ὅτι αἱ οὐράνιαι καί ἐπίγειαι δυνάμεις συναποτελοῦν τήν μίαν ἁγίαν καθολικήν καί ἀποστολικήν Ἐκκλησίαν, τήν διακρινομένην εἰς στρατευομένην καί θριαμβεύουσαν κατά τόν ἱερόν Χρυσόστομον.

Σήμερον, ἀδελφοί μου, συγχορεύει τά οὐράνια μέ τά ἐπίγεια καί συναγάλλονται ἄγγελοι μεθ’ ἡμῶν, διά τοῦτο καί ὁ ὑμνῳδός ἀναφωνεῖ: «Σέ τόν ἀρρήτως ἑνώσαντα τοῖς ἐπουρανίοις Χριστέ τά ἐπιγεια, καί μίαν Ἐκκλησίαν ἀποτελέσαντα, ἀγγέλων καί ἀνθρώπων, ἀκαταπαύστως μεγαλύνομεν» (ᾡδή θ’).

Σήμερον καί ἡμεῖς, ἀδελφοί μου, καλούμεθα νά ὑποτάξωμεν τό θέλημά μας εἰς τό θέλημα τοῦ Θεοῦ Σωτῆρος ἡμῶν, Ἰησοῦ Χριστοῦ, λέγοντες μετά τοῦ Ἀρχαγγέλου Μιχαήλ:  «Πρόσχωμεν», βλέποντα τόν Σατανάν ὡς ἀστραπήν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ πεσόντα  ἐξ αἰτίας τῆς οἰήσεως αὐτοῦ.

Τόν Ἀρχιστράτηγον καί Ἀρχάγγελον Μιχαήλ παρακαλέσωμεν λέγοντες: Ὑπό τήν σκέπην  τῶν θείων ἡμᾶς πτερύγων σου προσπεφευγότας πίστει, Μιχαήλ, θεῖε νόε, καί σκέπε  ἐν βίῳ παντί ἐν ὥρᾳ ἀνάγκης, σύ πάρεσο ἡμῖν βοηθός,   διά πρεσβειῶν τῆς ὑπερευλογημένης Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας, ἧς τά προεόρτια τῶν εἰσοδίων αὐτῆς ἐν τῷ Ναῷ ἑορτάζομεν, Ἀμήν».

Τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων διά τῶν ἐκπροσώπων αὐτοῦ, Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου καί  Πανοσιολογιωτάτου Ἀρχιμανδρίτου Μακαρίου, Πατριαρχικοῦ Ἐπιτρόπου ἐν Κατάρ μετέσχεν εἰς τήν ἐξόδιον ἀκολουθίαν τοῦ μακαριστοῦ Πατριάρχου τῆς Σερβίας κυροῦ Παύλου, τήν Πέμπτην, 19-11-2009. Ὁ Μητροπολίτης Ἡσύχιος ἐξεφώνησε τήν συλλυπητήριον προσφώνησιν τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου τοῦ Γ’ἐπί τῇ ἐκδημίᾳ τοῦ Προκαθημένου τῆς ἀδελφῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Σερβίας ὡς ἑξῆς:

Μακαριώτατοι Πατριάρχαι καί Πρόεδροι τῶν Ἁγιωτάτων Ὀρθοδόξων Αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν,

Ἱερώτατε Ἀρχιεπίσκοπε Κετίγνης καί Μητροπολῖτα Μαυροβουνίου κ. Ἀμφιλόχιε, Τοποτηρητά τοῦ Πατριαρχικοῦ Θρόνου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Σερβίας,

Ἐξοχώτατε Πρόεδρε τῆς Σερβίας, κ. Μπόρις Τάντιτς,

Πανιερώτατοι Μητροπολῖται,

Σεβασμιωτάτοι Ἅγιοι Ἀρχιερεῖς,

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Ἡ εἴδησις τῆς πρός Κύριον ἐκδημίας τοῦ μακαριστοῦ Πατριάρχου τῆς Σερβίας κυροῦ Παύλου, ἀδελφοῦ καί συλλειτουργοῦ Ἡμῖν γενομένου, συνήγαγε τούς Προκαθημένους τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν ἤ ἐκπροσώπους Αὐτῶν ἐπί τό αὐτό εἰς τήν νεκρώσιμον ἀκολουθίαν Αὐτοῦ, ἵνα ἐκπληρώσωσι ἐκκλησιαστικόν συλλυπητήριον χρέος πρός τήν ἀδελφήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν τῆς Σερβίας, ἀδελφικόν δέ προσευχητήριον χρέος πρός τόν ἐκλιπόντα ὑπέρ ἀναπαύσεως τῆς ψυχῆς Αὐτοῦ ἐν χώρᾳ ζώντων μετά δικαίων καί ὁσίων.

Ἀντιπροσωπευόμενοι εἰς τήν ἀκολουθίαν ταύτην ὑπό τοῦ Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου καί τοῦ Πανοσιολογιωτάτου Ἀρχιμανδρίτου Μακαρίου, Πατριαρχικοῦ Ἡμῶν Ἐπιτρόπου ἐν Κατάρ, καθ’ ὅτι κωλυόμεθα νά παραστῶμεν προσωπικῶς, μετέχομεν νοερῶς μετά πάντων ὑμῶν εἰς τό μυστήριον τοῦ θανάτου, τό ὁποῖον ἐπέφερεν ἐφ’ ἡμᾶς ἡ παράβασις τοῦ προπάτορος ἡμῶν, τοῦ παλαιοῦ Ἀδάμ. Εἰς τοῦτο προσβλέπομεν οὐχί ὡς μή ἔχοντες ἐλπίδα, ἀλλ’ ἐν τῷ φωτί καί τῇ δυνάμει τοῦ διά τοῦ θανάτου τοῦ σταυροῦ Αὐτοῦ νικήσαντος τόν θάνατον, ἀναστάντος ἐκ νεκρῶν καί ἀναστήσαντος τήν ἀνθρωπίνην ἡμῶν φύσιν, νέου Ἀδάμ, τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστοῦ.

Εἰς μίαν τοιαύτην ἐλπιδοφόρον ἐνατένισιν τοῦ θανάτου ἐνισχύει ἡμᾶς ὁπωσδήποτε ἡ ἀνάμνησις τῆς βιοτῆς τοῦ ἀγαπητοῦ Ἡμῖν καί σεβαστοῦ ἐν Κυρίῳ ἀποθανόντος νεκροῦ. Οὗτος μαρτυρεῖται ὑπό τῆς Ἐκκλησίας ὡς ζῶν παράδειγμα ἀνθρώπου χριστοφόρου, φέροντος ἐν Ἑαυτῷ τό μυστήριον τοῦ Χριστοῦ σαρκωθέντος, σταυρωθέντος καί ἀναστάντος. Τό μυστήριον τοῦτο ἠλλοίωσεν Αὐτόν ἀλλοίωσιν εὐπρεπεστάτην, ὥστε νά ἐνεργῇ ἐν τῇ σοφίᾳ τοῦ σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ, νά εἰρηνεύῃ ἐν Ἑαυτῷ καί μεταδίδῃ τοῖς πέριξ Αὐτοῦ ἐν τῇ ἁπλότητι, πραότητι καί μειλιχιότητι Αὐτοῦ, εἰρήνην, νά συνάπτῃ τά διεστῶτα τοῦ ἔθνους Αὐτοῦ ἐν τῇ ἑνότητι τῆς Ὀρθοδόξου αὐτοῦ παραδόσεως, τῆς κληροδοτηθείσης αὐτῷ ὑπό τῶν φωτιστῶν αὐτοῦ αὐταδέλφων ἁγίων Κυρίλλου καί Μεθοδίου.

Ὁ ἀείμνηστος Πατριάρχης Παῦλος ἡγίαζε καί ἐζωοποίει Ἑαυτόν διά τῆς καθ’ ἡμέραν τελέσεως τῆς θ. Εὐχαριστίας καί τῆς μεταλήψεως τοῦ ἀχράντου Σώματος καί τοῦ τιμίου Αἵματος τοῦ Χριστοῦ. Ἐν τῇ καταστάσει ταύτῃ τῆς ἀπαθείας καί θεώσεως βιῶν, φθάσας εἰς πολιόν γῆρας, ἐκλήθη ὑπό τοῦ Κυρίου εἰς τάς αἰωνίους Αὐτοῦ μονάς, ἵνα ἀπολαύσῃ ἐν χαρᾷ καί ἀγαλλιάσει τοῦ φωτός τοῦ προσώπου Αὐτοῦ, καθ’ ὅτι: «οἱ τά ἀγαθά ποιήσαντες, ἐκπορεύσονται εἰς ἀνάστασιν ζωῆς» (Ἰω. 5,29) καί «δίκαιος εὐφρανθήσεται ἐπί τῷ Κυρίῳ» (ψαλμ. 63(64), 10).

Ἐν τῇ ἐλπίδι, ὅθεν, καί βεβαιότητι τῆς ἀναστάσεως, προπέμπομεν τόν ἀφιστάμενον ἀφ’ ἡμῶν σωματικῶς μόνον ἀδελφόν Ἡμῶν μακαριστόν Πατριάρχην Παῦλον, εὐχόμενοι Αὐτῷ μέν τήν πρόσωπον πρός πρόσωπον ἀπόλαυσιν τῶν αἰωνίων ἀγαθῶν, τῇ δέ ὁσιακῶς καί πατερικῶς ὑπ’ Αὐτοῦ διαποιμανθείσῃ ἀδελφῇ Ὀρθοδόξῳ Ἐκκλησίᾳ τῆς Σερβίας δαψιλῆ τήν θείαν παραμυθίαν ἄνωθεν καί πλούσιον τόν φωτισμόν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος εἰς τήν ἐκλογήν νέου ποιμένος Αὐτῆς, ἀνταξίου τοῦ προκατόχου Αὐτοῦ διά τήν ἐν Χριστῷ διαποίμανσιν, ἑνότητα καί σωτηρίαν τοῦ Σερβικοῦ λαοῦ .

Εἴη ἡ μνήμη Αὐτοῦ αἰωνία.

Ἐν τῇ Ἁγίᾳ Πόλει Ἱερουσαλήμ ,βθ’, Νοεμβρίου ιζ’

ΘΕΟΦΙΛΟΣ Γ’

Πατριάρχης Ἱεροσολύμων.

Τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων διά τῶν ἐκπροσώπων αὐτοῦ, Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου καί  Πανοσιολογιωτάτου Ἀρχιμανδρίτου Μακαρίου, Πατριαρχικοῦ Ἐπιτρόπου ἐν Κατάρ μετέσχεν εἰς τήν ἐξόδιον ἀκολουθίαν τοῦ μακαριστοῦ Πατριάρχου τῆς Σερβίας κυροῦ Παύλου, τήν Πέμπτην, 19-11-2009. Ὁ Μητροπολίτης Ἡσύχιος ἐξεφώνησε τήν συλλυπητήριον προσφώνησιν τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου τοῦ Γ’ἐπί τῇ ἐκδημίᾳ τοῦ Προκαθημένου τῆς ἀδελφῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Σερβίας ὡς ἑξῆς:

Μακαριώτατοι Πατριάρχαι καί Πρόεδροι τῶν Ἁγιωτάτων Ὀρθοδόξων Αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν,

Ἱερώτατε Ἀρχιεπίσκοπε Κετίγνης καί Μητροπολῖτα Μαυροβουνίου κ. Ἀμφιλόχιε, Τοποτηρητά τοῦ Πατριαρχικοῦ Θρόνου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Σερβίας,

Ἐξοχώτατε Πρόεδρε τῆς Σερβίας, κ. Μπόρις Τάντιτς,

Πανιερώτατοι Μητροπολῖται,

Σεβασμιωτάτοι Ἅγιοι Ἀρχιερεῖς,

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Ἡ εἴδησις τῆς πρός Κύριον ἐκδημίας τοῦ μακαριστοῦ Πατριάρχου τῆς Σερβίας κυροῦ Παύλου, ἀδελφοῦ καί συλλειτουργοῦ Ἡμῖν γενομένου, συνήγαγε τούς Προκαθημένους τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν ἤ ἐκπροσώπους Αὐτῶν ἐπί τό αὐτό εἰς τήν νεκρώσιμον ἀκολουθίαν Αὐτοῦ, ἵνα ἐκπληρώσωσι ἐκκλησιαστικόν συλλυπητήριον χρέος πρός τήν ἀδελφήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν τῆς Σερβίας, ἀδελφικόν δέ προσευχητήριον χρέος πρός τόν ἐκλιπόντα ὑπέρ ἀναπαύσεως τῆς ψυχῆς Αὐτοῦ ἐν χώρᾳ ζώντων μετά δικαίων καί ὁσίων.

Ἀντιπροσωπευόμενοι εἰς τήν ἀκολουθίαν ταύτην ὑπό τοῦ Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου καί τοῦ Πανοσιολογιωτάτου Ἀρχιμανδρίτου Μακαρίου, Πατριαρχικοῦ Ἡμῶν Ἐπιτρόπου ἐν Κατάρ, καθ’ ὅτι κωλυόμεθα νά παραστῶμεν προσωπικῶς, μετέχομεν νοερῶς μετά πάντων ὑμῶν εἰς τό μυστήριον τοῦ θανάτου, τό ὁποῖον ἐπέφερεν ἐφ’ ἡμᾶς ἡ παράβασις τοῦ προπάτορος ἡμῶν, τοῦ παλαιοῦ Ἀδάμ. Εἰς τοῦτο προσβλέπομεν οὐχί ὡς μή ἔχοντες ἐλπίδα, ἀλλ’ ἐν τῷ φωτί καί τῇ δυνάμει τοῦ διά τοῦ θανάτου τοῦ σταυροῦ Αὐτοῦ νικήσαντος τόν θάνατον, ἀναστάντος ἐκ νεκρῶν καί ἀναστήσαντος τήν ἀνθρωπίνην ἡμῶν φύσιν, νέου Ἀδάμ, τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστοῦ.

Εἰς μίαν τοιαύτην ἐλπιδοφόρον ἐνατένισιν τοῦ θανάτου ἐνισχύει ἡμᾶς ὁπωσδήποτε ἡ ἀνάμνησις τῆς βιοτῆς τοῦ ἀγαπητοῦ Ἡμῖν καί σεβαστοῦ ἐν Κυρίῳ ἀποθανόντος νεκροῦ. Οὗτος μαρτυρεῖται ὑπό τῆς Ἐκκλησίας ὡς ζῶν παράδειγμα ἀνθρώπου χριστοφόρου, φέροντος ἐν Ἑαυτῷ τό μυστήριον τοῦ Χριστοῦ σαρκωθέντος, σταυρωθέντος καί ἀναστάντος. Τό μυστήριον τοῦτο ἠλλοίωσεν Αὐτόν ἀλλοίωσιν εὐπρεπεστάτην, ὥστε νά ἐνεργῇ ἐν τῇ σοφίᾳ τοῦ σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ, νά εἰρηνεύῃ ἐν Ἑαυτῷ καί μεταδίδῃ τοῖς πέριξ Αὐτοῦ ἐν τῇ ἁπλότητι, πραότητι καί μειλιχιότητι Αὐτοῦ, εἰρήνην, νά συνάπτῃ τά διεστῶτα τοῦ ἔθνους Αὐτοῦ ἐν τῇ ἑνότητι τῆς Ὀρθοδόξου αὐτοῦ παραδόσεως, τῆς κληροδοτηθείσης αὐτῷ ὑπό τῶν φωτιστῶν αὐτοῦ αὐταδέλφων ἁγίων Κυρίλλου καί Μεθοδίου.

Ὁ ἀείμνηστος Πατριάρχης Παῦλος ἡγίαζε καί ἐζωοποίει Ἑαυτόν διά τῆς καθ’ ἡμέραν τελέσεως τῆς θ. Εὐχαριστίας καί τῆς μεταλήψεως τοῦ ἀχράντου Σώματος καί τοῦ τιμίου Αἵματος τοῦ Χριστοῦ. Ἐν τῇ καταστάσει ταύτῃ τῆς ἀπαθείας καί θεώσεως βιῶν, φθάσας εἰς πολιόν γῆρας, ἐκλήθη ὑπό τοῦ Κυρίου εἰς τάς αἰωνίους Αὐτοῦ μονάς, ἵνα ἀπολαύσῃ ἐν χαρᾷ καί ἀγαλλιάσει τοῦ φωτός τοῦ προσώπου Αὐτοῦ, καθ’ ὅτι: «οἱ τά ἀγαθά ποιήσαντες, ἐκπορεύσονται εἰς ἀνάστασιν ζωῆς» (Ἰω. 5,29) καί «δίκαιος εὐφρανθήσεται ἐπί τῷ Κυρίῳ» (ψαλμ. 63(64), 10).

Ἐν τῇ ἐλπίδι, ὅθεν, καί βεβαιότητι τῆς ἀναστάσεως, προπέμπομεν τόν ἀφιστάμενον ἀφ’ ἡμῶν σωματικῶς μόνον ἀδελφόν Ἡμῶν μακαριστόν Πατριάρχην Παῦλον, εὐχόμενοι Αὐτῷ μέν τήν πρόσωπον πρός πρόσωπον ἀπόλαυσιν τῶν αἰωνίων ἀγαθῶν, τῇ δέ ὁσιακῶς καί πατερικῶς ὑπ’ Αὐτοῦ διαποιμανθείσῃ ἀδελφῇ Ὀρθοδόξῳ Ἐκκλησίᾳ τῆς Σερβίας δαψιλῆ τήν θείαν παραμυθίαν ἄνωθεν καί πλούσιον τόν φωτισμόν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος εἰς τήν ἐκλογήν νέου ποιμένος Αὐτῆς, ἀνταξίου τοῦ προκατόχου Αὐτοῦ διά τήν ἐν Χριστῷ διαποίμανσιν, ἑνότητα καί σωτηρίαν τοῦ Σερβικοῦ λαοῦ .

Εἴη ἡ μνήμη Αὐτοῦ αἰωνία.

Ἐν τῇ Ἁγίᾳ Πόλει Ἱερουσαλήμ ,βθ’, Νοεμβρίου ιζ’

ΘΕΟΦΙΛΟΣ Γ’

Πατριάρχης Ἱεροσολύμων

Ἡ Λύδδα εἶναι μία ἀπὸ τὰς ἀρχαίας πόλεις τῆς Παλαιστίνης, γνωστὴ καὶ μὲ τὸ ὄνομα Διόσπολις ὡς ἐκ τῆς ἐν αὐτῇ λατρείας τοῦ Διός. Εἰς τὰς χριστιανικὰς πηγὰς ἀναφέρεται κατ΄ ἀρχὰς εἰς τὴν Καινὴν Διαθήκην. Εἰς τήν Λύδδαν μετέβη ἀπὸ τὰ Ἱεροσόλυμα ὁ ἀπόστολος Πέτρος καὶ ἐθεράπευσεν ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ τὸν παράλυτον Αἰνέαν. (Πράξ. 9,32-35). Ἐκ τῆς Λύδδης μετέβη εἰς τήν Ἰόππην ὁ Ἀπόστολος Πέτρος καί ἀνέστησε τὴν ἐλεήμονα ὁσίαν Ταβιθᾶν κατὰ παράκλησιν τῶν ἐλεουμένων ὑπ΄ αὐτῆς (Πράξ. 9,36-43).  Εἰς τούς χριστιανικούς χρόνους ἡ Λύδδα ὠνομάσθη καί Γεωργιούπολις, ἐπειδή μετέφερε ἀπὸ τὴν Ρώμην τὸ λείψανον τοῦ Ἁγίου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου μετὰ τὸ μαρτύριον αὐτοῦ εἰς Ρώμην ὁ ὑπηρέτης αὐτοῦ καὶ τὸ ἐνεταφίασεν, ἐπειδὴ ἡ Λύδδα ἦτο ἡ πόλις τῆς καταγωγῆς τῆς μητρὸς αὐτοῦ. Οἱ χριστιανοὶ τῆς πόλεως ἀνῳκοδόμησαν μικρὸν εὐκτήριον οἶκον περὶ τὸν τάφον αὐτοῦ καὶ ἀπέδιδον εἰς αὐτὸν κρυφίως τιμὰς μάρτυρος. Ὅτε παρῆλθεν ἡ περίοδος τῶν διωγμῶν καί ἦλθεν εἰς τὴν Ἁγίαν Γῆν ἡ Ἁγία Ἑλένη (326-336 μ.Χ.), ὡς ἀπεσταλμένη τοῦ υἱοῦ αὐτῆς, Μεγάλου Κωνσταντίνου, ἀνήγειρεν εἰς τήν Λύδδαν μεγαλοπρεπῆ ναόν, εἰς τόν ὁποῖον μετεκομίσθησαν τά ἱερά αὐτοῦ λείψανα. Μετά ταῦτα ἐτελέσθησαν καί τά ἐγκαίνια τοῦ ναοῦ τούτου. Τήν μνήμην τῶν δύο γεγονόττων τούτων, τῆς ἐπανακομιδῆς τῶν λειψάνων καί τῶν ἐγκαινίων τοῦ ναοῦ ἑορτάζει ἡ Ἐκκλησία τήν 3^ην Νοεμβρίου ἑκάστου ἔτους. Τόν ναόν τοῦτον διετήρησε τὸ Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων καὶ ἡ Ἁγιοταφιτικὴ Ἀδελφότης ὡς σεπτὸν προσκύνημα διὰ μέσου τῶν αἰώνων.  Ὡς ἐκ τοῦ κτηρίου ἐμφαίνεται, τὸ ἥμισυ τοῦ Ναοῦ αὐτοῦ ἐλήφθη μετὰ τὸ 638 μ.Χ. καὶ χρησιμοποιεῖται ἕως σήμερον ὡς τέμενος.

Εἰς τὸν Ναὸν τοῦτον ἐπανηγυρίσθη καὶ ἐφέτος ἡ ἐπανακομιδὴ τοῦ λειψάνου τοῦ Ἁγίου Γεωργίου καὶ ἡ μνήμη τῶν ἐγκαινίων τοῦ ναοῦ αὐτοῦ. Ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ὁ Γ’ ἀφίχθη ἐξ Ἱεροσολύμων μετὰ συνοδείας τὴν πρωΐαν τῆς Δευτέρας 3/16^ης Νοεμβρίου 2009. Εἰς τὴν εἴσοδον τῆς πόλεως ἐγένετο δεκτὸς ὑπὸ τοῦ ἡγουμένου ὁσιωτάτου Ἀρχιμανδρίτου Σωφρονίου, τοῦ Κοινοτικοῦ Συμβουλίου καί τοῦ σώματος τῶν Ὀρθοδόξων Προσκόπων. Οὗτοι ἁρμονικῇ μουσικῇ καὶ τυμπάνοις προεπορεύθησαν τοῦ Μακαριωτάτου ἄχρι τῆς εἰσόδου τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ.

Εἰσελθὼν ὁ Μακαριώτατος, ἐνεδύθη μανδύαν, ηὐλόγησε τὴν εἴσοδον καὶ, τῶν ψαλτῶν ψαλλόντων, κατῆλθε καὶ προσεκύνησε εἰς τὸν τάφον τοῦ Ἁγίου. Ἀνελθὼν, προέστη τοῦ Ὄρθρου καὶ τῆς τελετῆς τῆς Ἀρτοκλασίας. Ἐν συνέχειᾳ προέστη τῆς θ. Λειτουργίας, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τῶν Ἀρχιερέων τοῦ Πατριαρχείου, Ἱερωτάτων Μητροπολιτῶν Ναζαρὲτ κ. Κυριακοῦ καὶ Ἐλευθερουπόλεως, κ. Χριστοδούλου, Γέροντος Δραγουμάνου, Σεβασμιωτάτων Ἀρχιεπισκόπων Ἰόππης κ. Δαμασκηνοῦ, Ἀβήλων κ. Δωροθέου, Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, Γέροντος Ἀρχιγραμματέως, Θαβωρίου κ. Μεθοδίου καὶ τοῦ παρεπιδημοῦντος Ἀρχιεπισκόπου Σαμάρα τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας, κ. Σεργίου, ἱερομονάχων τοῦ Πατριαρχείου, ἀραβοφώνων ἱερέων καὶ ἐν κατανύξει συμμετέχοντος πλήθους προσκυνητῶν, διαφόρων μέν ἐθνικοτήτων, Ἑλλήνων, Ἀράβων, Ρώσων, Ρουμάνων, Οὐκρανῶν, Μολδαβῶν, ὁμονοούντων ὅμως εἰς μίαν πίστιν, τὴν Ὀρθόδοξον καὶ ἀνηκόντων εἰς μίαν Ἐκκλησίαν, τὴν Ὀρθόδοξον. Οὗτοι κατήρχοντο εἰς τὸν τάφον καὶ προσεκύνουν καὶ ἐν συνέχειᾳ παρηκολούθουν ἐν κατανύξει τὴν θ. λειτουργίαν. Πάντες ὡς μέλη τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, τῆς Ἐκκλησίας, ἐπεκοινώνησαν μεταξύ των καὶ μὲ τὸ πρόσωπον  τοῦ Ἁγίου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου καί τό μαρτύριον αὐτοῦ, παραδειγματιζόμενοι ἐκ τῆς ὑπομονῆς καὶ τῆς καρτερίας αὐτοῦ διὰ πνευματικὸν ἀγῶνα καὶ ἀκρίβειαν χριστιανικῆς ζωῆς καὶ ἐνισχυόμενοι ἐκ τῆς βοηθείας αὐτοῦ εἰς τὰς περιστάσεις τῆς ζωῆς αὐτῶν. Ὁ Μακαριώτατος ἐκήρυξε τὸν θεῖον λόγον εἰς τοὺς πιστοὺς ὡς ἕπεται:

«Ἀξίως τοῦ ὀνόματος ἐπολιτεύσω, στρατιῶτα Γεώργιε. Τόν σταυρόν γάρ τοῦ Χριστοῦ, ἐπ’ ὤμων ἀράμενος, τήν ἐκ διαβολικῆς πλάνης, χερσωθεῖσαν γῆν ἐκαλλιέργησας καί τήν ἀκανθώδη θρησκείαν τῶν εἰδώλων ἐκριζώσας, τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως, κλῆμα κατεφύτευσας».

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Εὐσεβεῖς Χριστιανοί, εὐλαβεῖς προσκυνηταί.

Ἀδυνατεῖ ὁ ἀνθρωπινος νοῦς νά ἐγκωμιάσῃ τόν μεγαλομάρτυρα Ἅγιον Γεώργιον, τοῦ ὁποίου τήν πανίερον μνήμην τῆς καταθέσεως τῶν τιμίων αὐτοῦ λειψάνων ἐν τῷ ἐπωνύμῳ αὐτοῦ Ναῷ ἐν τῇ ἱστορικῇ ὑμῶν πόλει τῆς Λύδδης, ἑορτάζει σήμερον ἡ ἁγία τῶν Ἱεροσολύμων Ἐκκλησία.

Ἀδυνατεῖ ὁ ἀνθρωπινος νοῦς νά ἐγκωμιάσῃ τόν Ἅγιον Γεώργιον, διότι οὗτος ἀνεδείχθη λόγῳ τε και ἔργῳ ἄξιος μάρτυς καί κήρυκας τῆς ἀληθείας τοῦ Χριστοῦ. Κήρυκας μέν, διότι φωτισθείς ὑπό τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, «τούς ἀγνωσίας σκοτασμοῦ καί πλάνης διαβολικῆς κρατουμένους ὡδήγησεν εἰς τό φῶς τῆς θείας γνώσεως». Μάρτυς δέ, διότι «ἀράμενος ἐπ’ ὤμων αὐτοῦ τόν σταυρόν τοῦ Χριστοῦ, ἐξερρίζωσε τήν ἀκανθώδη θρησκείαν τῶν εἰδώλων διά τοῦ αἵματος αὐτοῦ», καταφυτεύσας οὕτως τό κλῆμα τῆς ἀμπέλου τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως», ὡς λέγει καί ὁ ὑμνῳδός αὐτοῦ.

Καί διερωτώμεθα, ποία ἤ μᾶλλον τί εἶναι ἡ ἄμπελος τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως; Εἶναι ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, τήν ὁποίαν προεκήρυξαν καί προανήγγειλαν οἱ προφῆται τοῦ Θεοῦ Λόγου, τοῦ ἐξ ἀγεννήτου Πατρός γεννηθέντος Υἱοῦ Αὐτοῦ, πρό τῶν αἰώνων, καί ἐπ’ ἐσχάτων δέ αὖθις διά Πνεύματος Ἁγίου ἐνδημήσαντος τῇ Παρθένῳ Μαρίᾳ, τοῦ καί κατά σάρκα πτωχεύσαντος καί θεώσαντος τό ἀνθρώπινον».

Ἀκριβῶς, ἀγαπητοί  μου, τό γεγονός τοῦτο τῆς πτωχεύσεως τοῦ Θεοῦ Λόγου διά τῆς προσλήψεως τῆς ἀνθρωπίνης σαρκός ἐκ τῶν ἁγνῶν αἱμάτων τῆς ἀειπαρθένου Μαρίας καί τῆς θεώσεως τοῦ ἀνθρωπίνου, δηλαδή τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως, ἐν τῷ προσώπῳ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ εἶναι ἐκεῖνο, τό ὁποῖον κατέστησεν τόν Γεώργιον, τῆς ἀληθείας τόν κήρυκα, κλῆμα τό ἀείζωον τῆς ἀμπέλου τῆς ζωῆς καί τόν ἀοίδιμον μάρτυρα τοῦ Χριστοῦ  καί τῆς Ἐκκλησίας Αὐτοῦ.

«Ἐνίκα γάρ», λέγει ὁ ὑμνῳδός, «ὁ πόθος τήν ἀσθενῆ ἀνθρωπίνην φύσιν, διά θανάτου πείθων τόν ἐραστήν {τοῦ Χριστοῦ} διαβῆναι πρός τόν ποθούμενον, Χριστόν τόν Θεόν, καί Σωτῆρα τῶν ψυχῶν».

Τοῦτον τόν Ἅγιον, τόν σφραγίσαντα μέ τό αἷμα του τήν ἀλήθειαν τῆς πίστεως, συνήγαγε πάντας ἡμᾶς ἡ Ἐκκλησία, ἵνα ὀφειλετικῶς τιμήσωμεν καί λατρεύσωμεν τόν Ἅγιον Τριαδικόν Θεόν καί σχετικῶς προσφέρωμεν τιμήν εἰς τόν δοξάσαντα Αὐτόν, κατά τόν Ἅγιον Κύριλλον Ἀλεξανδρείας.

Καί τοῦτο, διότι τό ἐν Χριστῷ καί διά Χριστόν μαρτύριον δηλωτικόν ἐστι τῆς τελείας ἐν Χριστῷ ἀγάπης: «Τελείωσιν τό μαρτύριον καλοῦμεν, οὐχ ὅτι τό τέλος τοῦ βίου ὁ ἄνθρωπος ἔλαβεν ὡς οἱ λοιποί, ἀλλ’ ὅτι τέλειον ἔργον ἀγάπης ἐνεδείξατο» κατά τόν Κλήμεντα Ἀλεξανδρείας (Στρωμ. 4.4.).  Ἀγάπης οὐδέν οὔτε μεῖζον οὔτε ἴσον ἐστίν, οὐδέ αὐτό τό μαρτύριον, ὅ πάντων ἐστὶ κεφάλαιον τῶν ἀγαθῶν, διδάσκει ὁ ἱερός Χρυσόστομος, προσθέτων ὅτι «μαρτύριον χωρίς ἀγάπης οὐ μόνον μαθητάς -ἐννοεῖ μιμητάς- Χριστοῦ ποιεῖ, ἀλλ’ οὐδέν ὠφελεῖ τι τόν ὑπομείναντα, ὁ μή φιλῶν τόν ἀδελφόν αὐτοῦ, δηλαδή τόν συνάνθρωπόν του, κἄν ἐν μαρτυρίῳ διαλάμψῃ οὐδέν ἀνύει πλέον (εἰς οὐδέν ὠφελεῖ)».

Κατά τόν Μ. Βασίλειον: «Γένος δέ, τό μέν ἀνθρώπινον, ἄλλο ἄλλου, τό δέ πνευματικόν, ἕν ἁπάντων. Κοινός γάρ αὐτῶν ὁ Πατήρ ὁ Θεός καί ἀδελφοί πάντες, οὐκ ἀφ’ ἑνός καί μιᾶς γεννηθέντες, ἀλλ’ ἐκ τῆς υἱοθεσίας τοῦ Πνεύματος τοῦ Ἁγίου εἰς τήν διά τῆς ἀγάπης ὁμόνοιαν ἀλλήλοις συναρμοσθέντες».

Τοῦ πνευματικοῦ τούτου γένους, ἀγαπητοί μου, τοῦ γένους τῆς πολιτείας καί τῆς κοινωνίας τῆς ἀγάπης ἐγένετο κοινωνός καί συμπολίτης καί ὁ μεγαλομάρτυς Γεώργιος. Τοῦ γένους τούτου καλούμεθα καί ἡμεῖς νά γίνωμεν κοινωνοί καί συμπολῖται.

Εἰς τοῦτο ἐξ ἄλλου προσάγονται ἐγκώμια εἰς τούς δι’ αἵματος τοῦ μαρτυρίου τῆς ἀγάπης δοξάσαντας τόν Χριστόν. «Τοῦτο γάρ ἐστι μαρτύρων ἐγκώμιον, ἡ πρός ἀρετήν  παράκλησις τῶν συνειλεγμένων», δηλαδή πάντων ἡμῶν τῶν συνελθόντων εἰς τήν πανήγυριν ταύτην, κηρύττει ὁ Μέγας Βασίλειος.

Μέ ἄλλα λόγια, ἀγαπητοί μου, καλούμεθα  νά γίνωμεν καί ἡμεῖς μιμηταί ὄχι ἀκριβῶς τοῦ μαρτυρίου τοῦ αἵματος τοῦ Ἁγίου Γεωργίου, ἀλλά μᾶλλον μιμηταί τοῦ μαρτυρίου τῆς ἀγάπης καί τῶν ἀρετῶν τοῦ μεγαλομάρτυρος Γεωργίου.

Μετά τοῦ ὑμνῳδοῦ, λοιπόν, ἱκετεύσωμεν τόν Ἅγιον μεγαλομάρτυρα Γεώργιον, λέγοντες: «ἐν θαλάσσῃ με πλέοντα, ἐν ὁδῷ με βαδίζοντα, ἐν νυκτί καθεύδοντα περιφρούρησον, παμμάκαρ Γεώργιε, καί κυβέρνησον τήν ζωήν μου καί ὁδήγησόν με ποιεῖν τοῦ Κυρίου τό θέλημα, ὅπως φανῶμεν ἄξιοι τοῦ ὀνόματος τοῦ Χριστοῦ. Ἀμήν».

Εἰς τὴν θείαν λειτουργίαν ἦσαν παρόντες ὁ Πρέσβυς τῆς Ἑλλάδος εἰς Τὲλ Ἀβίβ κ. Κυριακός Λουκάκης, ὁ ἐκπρόσωπος τῆς Κυπριακῆς Πρεσβείας κ. Μιχαήλ Μαῦρος, ἡ Πρέσβυς τῆς Μολδαβίας κ. Λαρίσα Μίκολετς, ὁ Πρέσβυς τῆς Οὐκρανίας εἰς τό Τέλ-Ἀβίβ κ. Timothieiev, ἡ Βουλευτής τοῦ Ἰσραήλ κ. Νάντια Χέλουε, ὁ ὑπουργός τῆς Οἰκολογίας τῆς Οὐκρανίας κ. Georgi Filipchuk. Εἰς τοῦτον ὁ Μακαριώτατος ἐπέδωσεν εἰκόνα τοῦ Ἁγίου Γεωργίου, εὐχόμενος αὐτῷ τὴν δύναμιν τοῦ Δημιουργοῦ Θεοῦ, διὰ νὰ προστατεύῃ ἀπὸ τῶν ἐπιβουλῶν τὸ περιβάλλον, τὸ ὁποῖον ἀνέκαθεν ἐπροστάτευσεν ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία.

Ἡ ἑορτὴ τῶν Ὀρθοδόξων Ρωμαίων εἰς τὸν τάφον καὶ τὸν ναὸν τοῦ Ἁγίου Γεωργίου εἰς Λύδδαν ἔγινε ἑορτὴ καὶ τῶν ἄλλων θρησκευτικῶν δογμάτων καὶ ἄλλων θρησκευμάτων. Εἰς τὸν τάφον τοῦ Ἁγίου προσῆλθον καί Μουσουλμᾶνοι, σεβόμενοι τὸν Ἅγιον καὶ ἀνάπτοντες αὐτῷ λαμπάδας καὶ Χριστιανοὶ ἀνεξαρτήτως δόγματος. Ἡ θρησκευτικὴ ἐκκλησιαστικὴ πανήγυρις ἐντὸς τοῦ ναοῦ εἶχε τὴν προέκτασιν αὐτῆς καὶ ὡς ἐμποροπανήγυρις ἔξω εἰς τὴν αὐλὴν τοῦ ναοῦ, ἐξ ἧς ἐπορίσθησαν τὰ πρὸς τὸ ζῆν πολλοὶ βιοπαλαισταὶ τῆς ζωῆς. Ἡ ἑορτὴ μετεκίνησε τὰ θρησκευτικὰ φανατικὰ ὅρια καὶ ἔφερε τοὺς μετέχοντας εἰς αὐτὴν πλησιέστερον πρὸς ἀλλήλους, ὡς μετόχους τῆς αὐτῆς ἀνθρωπίνης φύσεως.

Τὴν θ. Λειτουργίαν ἠκολούθησεν δεξίωσις εἰς τὸ Ἡγουμενεῖον, εἰς τὴν ὁποίαν μετέσχον οἱ ὡς ἄνω εἰς τὴν Λειτουργίαν μετέχοντες, διπλωματικοὶ ἀντιπρόσωποι καὶ μέλη τοῦ ποιμνίου.

Μετὰ τὴν δεξίωσιν ὁ ἡγούμενος, ὁσιώτατος Ἀρχιμανδρίτης π. Σωφρόνιος καὶ ἡ Κοινότης παρέθεσαν πρὸς τιμὴν τοῦ Μακαριωτάτου καὶ τῆς συνοδείας αὐτοῦ γεῦμα εἰς τήν Λέσχην τῶν Ὀρθοδόξων, εἰς τὸ ὁποῖον ἔλαβον χώραν καὶ προσφωνήσεις, ὡς τοῦ κ. Γιοῦσεφ Χάνχαν, ὁδοντιάτρου, Προέδρου τῆς Κοινότητος, τοῦ ἐκπροσώπου τῆς Μουσουλμανικῆς Κοινοτητος, τοῦ Προέδρου τοῦ Σώματος τῶν Προσκόπων, τοῦ Δικαστοῦ καί Προέδρου τῆς Ἐκτελεστικῆς Ἐπιτροπῆς ἐκ Ναζαρέτ, κ. Ράϊκ Ζαρζούρα  κ.ἄ.

Οἱ ὁμιλήσαντες ηὐχαρίστησαν τὸν Μακαριώτατον διὰ τὴν τιμὴν νὰ προστῇ τῆς ἑορτῆς, διὰ τὸ ὑπὲρ αὐτῶν ἐνδιαφέρον τοῦ Πατριαρχείου καὶ διὰ τὸν διορισθέντα ὑπ’ Αὐτοῦ Ἡγούμενον τοῦ Προσκυνήματος, Ἀρχιμανδρίτην Σωφρόνιον, νέον  τὴν ἡλικίαν, δραστήριον ὅμως καὶ καρποφόρον εἰς ἔργα  ὑπὲρ τοῦ Προσκυνήματος καὶ τῆς Κοινότητος.

Πάντες ηὐχήθησαν ἐν τῇ λαμπρᾷ πανηγύρει ταύτῃ τοῦ ἱεροῦ Προσκυνήματος τοῦ Ἁγίου Γεωργίου εἰς Λύδδαν, νά βιώσωσι τήν οὐσίαν τῶν λόγων, οἱ ὁποῖοι ἐλέχθησαν διά στόματος τοῦ Μακαριωτάτου, δηλ. ὅτι εἰς τούς συγχρόνους καιρούς πάντες καλούμεθα  νά γίνωμεν μιμηταί ὄχι ἀκριβῶς τοῦ μαρτυρίου τοῦ αἵματος, ἀλλά μᾶλλον μιμηταί τοῦ μαρτυρίου τῆς ἀγάπης καί τῶν ἀρετῶν τοῦ Ἁγίου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου πρός τιμήν αὐτοῦ καί δόξαν τοῦ ἐν Τριάδι Ἁγίου Θεοῦ.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

ngg_shortcode_3_placeholder

«Τῷ Ἱερωτάτῳ Ἀρχιεπισκόπῳ Κετίγνης καί Μητροπολίτῃ Μαυροβουνίου κ. Ἀμφιλοχίῳ, ἀδελφῷ ἐν Κυρίῳ ἀγαπητῷ καί συλλειτουργῷ τῆς Ἡμῶν Μετριότητος, ἀσπασμόν ἅγιον ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ.

Ἡ περί τή μεσημβρίαν τῆς σήμερον εἰς Ἱεροσόλυμα καταφθάσασα εἴδησις τῆς εἰς Κύριον ἐκδημίας τοῦ μακαριστοῦ Πατριάρχου τῆς Σερβίας κυροῦ Παύλου, ἀδελφοῦ καί συλλειτουργοῦ Ἡμῖν γενομένου, ἐνέβαλεν εἰς τήν ψυχήν Ἡμῶν λύπην βαθεῖαν, οὐχ’ ἧττον ὅμως λύπην Κυρίου καί οὐχί λύπην, οἵαν λυποῦνται οἱ μή ἔχοντες ἐλπίδα (Α’ Θεσσ. 4,13).

Ἐν τῇ λύπῃ ταύτῃ, τῇ ὑπερβαινομένῃ διά τῆς πίστεως καί τῆς ἐλπίδος τῆς ἐν Χριστῷ Ἀναστάσεως, ἐδεήθημεν ἅμα τῷ ἀκούσματι τῆς πενθίμου εἰδήσεως ἀπό τοῦ Παναγίου καί Ζωοδόχου Τάφου ὑπέρ ἀναπαύσεως τῆς ψυχῆς τοῦ πολιοῦ ἐκλιπόντος Πατριάρχου, ἀνδρός μεμαρτυρημένου ἐπί ὁσιότητι ζωῆς, ἐπί σοφίᾳ, συνέσει καί συμφιλιωτικῇ διαθέσει, ὁδηγήσαντος τήν ὁλκάδα τῆς ἀδελφῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Σερβίας διά μέσου συμπληγάδων πετρῶν καί ὀδυνηρῶν ἐθνικῶν κρίσεων εἰς εὐδίους λιμένας καί παραμενοῦντος ἐσαεί συμβόλου ἑνότητος τοῦ Σερβικοῦ ἔθνους.

Ἐκφράζοντες τά βαθέα συλλυπητήρια τῆς Σιωνίτιδος Ἐκκλησίας καί τῆς ἐν αὐτῇ Γεραρᾶς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος τῇ ἀδελφῇ Ὀρθοδόξῳ Ἐκκλησίᾳ τῆς Σερβίας ἐπί τῇ ὀρφανίᾳ τοῦ πνευματικοῦ αὐτῆς Ποιμένος καί Πατρός, εὐχόμεθα αὐτῇ, ὅπως ἐν εἰρήνῃ καί ἐν ὥραις αἰσίαις φθάσῃ εἰς τήν ἐκλογήν Ποιμένος ἀνταξίου τοῦ μεταστάντος, ἑπομένου τοῖς ἴχνεσιν Αὐτοῦ πρός σωτηρίαν ψυχῶν, τιμήν τοῦ εὐσεβοῦς ἔθνους τῶν Σέρβων καί δόξαν τοῦ ἐν Τριάδι Θεοῦ ἡμῶν.

Ἐπί τούτοις κατασπαζόμενοι αὐτήν ἀπό τοῦ Παναγίου καί Ζωοδόχου Τάφου φιλήματι ἁγίῳ, διατελοῦμεν».

Ἐν τῇ Ἁγίᾳ Πόλει Ἱερουσαλήμ ‚ϐθʹ Νοεμβρίου ιε’.

Ἀγαπητός ἐν Χριστῷ Ἀδελφός,

ΘΕΟΦΙΛΟΣ Γ’

Πατριάρχης Ἱεροσολύμων

ΠΡΟΣ ΤΟ Α’ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΝ ΣΥΝΕΔΡΙΟΝ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΖΑΚΥΝΘΟΥ ΜΕ ΚΕΝΤΡΙΚΟΝ ΘΕΜΑ: «ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑΤΙΚΕΣ ΠΕΡΙΗΓΗΣΕΙΣ / ΤΑ ΕΠΤΑΝΗΣΑ ΩΣ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑΤΙΚΟΙ ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΙ».

«Μακαριώτατε Ἀρχιεπίσκοπε Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κ.κ. Ἱερώνυμε,

Ἱερώτατε Μητροπολῖτα Ζακύνθου κ. Χρυσόστομε,

Σεβασμιώτατοι Ἅγιοι Ἀρχιερεῖς,

Ἐλλογιμώτατοι κύριοι καθηγηταί, κυρίαι, κύριοι,

Ἡ πρόσκλησις τῆς Ἡμετέρας Μετριότητος εἰς τό διοργανούμενον ὑπό τήν αἰγίδα τοῦ Συνοδικοῦ Γραφείου Προσκυνηματικῶν Περιηγήσεων (Ἀναπτύξεως τοῦ Θρησκευτικοῦ Τουρισμοῦ τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος) Α’ Πανελλήνιον Συνέδριον εἰς τήν Ἱεράν Μητρόπολιν Ζακύνθου ἀπό 14 ἕως 15 Νοεμβρίου 2009 μέ κεντρικόν θέμα: «Προσκυνηματικές περιηγήσεις Ἱστορία, Παράδοση, Νεότερες Ἐξελίξεις καί Προβληματισμοί.  Τά Ἑπτάνησα ὡς πανορθόδοξοι προσκυνηματικοί προορισμοί», περιποιεῖ εἰς Ἡμᾶς ἰδιαιτέραν τιμήν καί προκαλεῖ χαράν οὐκ ὀλίγην, καθ’ ὅτι παρέχει εἰς Ἡμᾶς τήν εὐκαιρίαν τῆς ἐξ Ἱεροσολύμων μεθ’ ὑμῶν ἐπικοινωνίας ἐν τῷ προσώπῳ τοῦ ἀντιπροσώπου Ἡμῶν, Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου, διαβιβάζοντος τούς λόγους τούτους:

Ἀκολουθοῦσα ἡ Ἐκκλησία εἰς τήν λατρείαν αὐτῆς τήν εὐαγγελικήν ἐντολήν τοῦ Κυρίου: «πνεῦμα ὁ Θεός καί τούς προσκυνοῦντας Αὐτόν ἐν πνεύματι καί ἀληθείᾳ δεῖ προσκυνεῖν» (Ἰω. 4,24), υἱοθέτησε ἐκδηλώσεις τῆς πίστεως καί τῆς εὐσεβείας τῶν τιμίων μελῶν αὐτῆς, προσκυνηματικῶν δηλονότι ἐξορμήσεων καί περιηγήσεων εἰς τόπους ἁγίους, εἰς τούς ὁποίους  ἐφανερώθησαν γεγονότα σωτήρια διά τό ἀνθρώπινον γένος ἤ ἔζησαν πρόσωπα ἅγια, διδάξαντα καί καθοδηγήσαντα εἰς τήν Ὀρθόδοξον πίστιν μυριάδας πιστῶν.

Σεβάσματα τοιαῦτα τῆς πίστεως ἡμῶν εἶναι ὁ Πανάγιος τοῦ Κυρίου Τάφος καί τά λοιπά προσκυνήματα τῆς Ἁγίας Γῆς, τό θεοβάδιστον ὄρος Σινᾶ, τό Ἁγιώνυμον Ὄρος, ἡ Παναγία τῆς Τήνου, τό Μέγα Σπήλαιον, τά Ἑπτανήσια προσκυνήματα τοῦ Ἰονίου Πελάγους, τοῦ γεωγραφικοῦ θαλασσίου συνδέσμου τούτου μεταξύ Ἀνατολῆς καί Δύσεως, ὡς εἶναι τό σκήνωμα τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Σπυρίδωνος Ἐπισκόπου Τριμυθοῦντος τοῦ θαυματουργοῦ ἐν Κερκύρᾳ, τοῦ Ἁγίου Γερασίμου τοῦ Νέου ἐν Κεφαλληνίᾳ καί τοῦ ὁσίου Πατρός ἡμῶν Διονυσίου Ἀρχιεπισκόπου Αἰγίνης τοῦ ἐκ Ζακύνθου, ἐν τῇ ὡραιοτάτῃ νήσῳ τῆς Ζακύνθου καί τῇ θεοσώστῳ Μητροπόλει ταύτῃ, ἐν  ᾗ πλουσιοπαρόχως φιλοξενεῖται τό Συνέδριον τοῦτο, καί ἄλλα πολλά, «περί ὧν ἐπιλείψει ἡμᾶς ὁ χρόνος διηγουμένους». (Ἑβρ. 11,32).

Τούς τόπους τούτους, πόλους ἕλξεως τῶν πιστῶν, ἀγωνίζεται νά διατηρῇ ἡ Ἐκκλησία οὐχί ὡς χώρους ἀρχαιολογικούς ἤ  μουσειακούς  ἀλλ’ ὡς χώρους λατρείας, εἰς τούς ὁποίους ἀναπέμπονται προσευχαί πρός τόν Θεόν, προσφέρονται θυσίαι ἀναίμακτοι, εἰς τάς ὁποίας, συμμετέχοντες οἱ πιστοί, διδάσκονται, οἰκοδομοῦνται, ἁγιάζονται, τελειοῦνται, σώζονται. Οὕτω ποιοῦσα ἡ Ἐκκλησία, διαφυλάττει ταῦτα ἀπό τοῦ κύματος τοῦ λεγομένου «θρησκευτικοῦ τουρισμοῦ», τοῦ κατευθυνομένου μέ γνώμονα τό οἰκονομικόν καί ἐμπορικόν κριτήριον, στερουμένου τῆς θρησκευτικῆς πίστεως καί ἀλλοιοῦντος τόν θρησκευτικόν χαρακτῆρα τῶν προσκυνημάτων. Παρά ταῦτα, ἡ Ἐκκλησία, τηροῦσα τήν εὐαγγελικήν προτροπήν: «ἔρχου καί ἴδε» (Ἰω. 1,46), δέν κρατεῖ ταῦτα κλειστά καί διαθέσιμα μόνον διά τούς πιστούς αὐτῆς, ἀλλά ἀνοικτά καί προσβάσιμα ὑπό τούς ὅρους τῆς κοσμιότητος καί εὐπρεπείας καί εἰς τούς κινουμένους ἀρχικῶς ἐκ γνωσιολογικοῦ ἐνδιαφέροντος μόνον καί «παραρριπτομένους εἰς τάς αὐλάς τοῦ Κυρίου» (Ψαλμ. 83 (84), 10), ἐξ ὧν οὗτοι ἑλκυόμενοι ἐκ τῶν ὁρωμένων καί δρωμένων ἔσω, δύνανται νά ἐνδιαφερθῶσι καί ὠφεληθῶσι ἐν τῷ μέτρῳ τῆς μετοχῆς αὐτῶν.

Τάς προσκυνηματικάς Ἡμῶν ἐμπειρίας ταύτας, βιουμένας καθ’ ἑκάστην εἰς τήν πηγήν καί τήν βάσιν  παντός προσκυνήματος ἐν τῇ Σιωνίτιδι Ἐκκλησίᾳ καί ἐκτός αὐτῆς, ἤτοι τόν Φρικτόν Γολγοθᾶν, ἐφ’ οὗ ἐχύθη τό ζωοποιόν αἷμα τοῦ Λυτρωτοῦ ἡμῶν, Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ καί εἰς τόν Πανάγιον καί Ζωοδόχον Τάφον, ἐν ᾧ ἐτάφη καί ἐξ οὗ ἀνέστη καί συνανέστησεν ἡμᾶς, συμμεριζόμενοι μετά πάντων ὑμῶν, μετά τοῦ Προκαθημένου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, τῶν Σεβασμιωτάτων Ἁγίων Ἀρχιερέων, τῶν Ἐλλογιμωτάτων καθηγητῶν καί πάντων τῶν μετεχόντων τοῦ ἐγκρίτου Συνεδρίου τούτου, ἰδίᾳ δέ μετά τοῦ φιλοξενοῦντος τοῦτο λίαν ἀγαπητοῦ Ἡμῶν ἀδελφοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Ζακύνθου κ. Χρυσοστόμου, εὐχόμεθα ὅπως τά προσκυνήματα τῆς Ἑπτανήσου ἀναδεικνύωνται συνεχῶς πανορθόδοξοι προσκυνηματικοί προορισμοί οἰκοδομῆς, ἁγιασμοῦ καί σωτηρίας τῶν προσκυνητῶν αὐτῶν.

Ἐπί τούτοις, χαιρετίζοντες πάντας ὑμᾶς ἀπό τοῦ Παναγίου καί Ζωοδόχου Τάφου διά τοῦ νικητηρίου κατά τοῦ θανάτου χαιρετισμοῦ «Χριστός Ἀνέστη», διατελοῦμεν».

Ἐν τῇ Ἁγίᾳ Πόλει Ἱερουσαλήμ, βθ’ Νοεμβρίου ι’

ΘΕΟΦΙΛΟΣ Γ’

Πατριάρχης Ἱεροσολύμων

Τό Σάββατον 1/14 Νοεμβρίου 2009, ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος Γ’ ἐδέχθη εἰς τό Πατριαρχεῖον τόν Πρόεδρον τοῦ «Συνδέσμου» Νεολαιῶν κ. Σπυρίδωνα Τσιμούρην, κατόπιν προσκλήσεως Αὐτοῦ, καί συνεζήτησε μετ’ αὐτοῦ θέματα Νεολαίας τοῦ Πατριαρχείου καί τῶν Νεολαιῶν ὅλων τῶν Ἐκκλησιῶν.

Ἡ ὑπηρεσία τοῦ κ. Τσιμούρη εἰς τόν Παγκόσμιον Σύνδεσμον Ορθοδόξων Νεολαιῶν ἦτο δεκαετὴς. Ὁ Μακαριώτατος ἐζήτησεν ἀπό τόν κ. Τσιμούρην νά συμβάλῃ μέ τήν πεῖραν καί τήν γνώμην του εἰς τήν καλλιτέραν διοργάνωσιν τῶν νεολαιῶν τοῦ Πατριαρχείου.

Ὁ κ. Τσιμούρης εἶπεν εἰς τόν Μακαριώτατον ὅτι ὁ «Σύνδεσμος» (Παγκόσμιος Σύνδεσμος Ορθοδόξων Νεολαιῶν) ἐξεκίνησε ὡς συνάντησις ὀργανώσεων, καί ὄχι Ἐκκλησιῶν, διὰ νὰ καλύψῃ κενά τῆς ἐπισήμου Ἐκκλησίας. Τοῦτο ἐπετεύχθη μέχρις ἑνός σημείου. Σήμερον δίδονται εἰς τόν Σύλλογον καί πάλιν νέαι δυνατότητες .

Ὁ Μακαριώτατος ἐπεσήμανε τὴν ἰδιαιτερότητα τῶν συνθηκῶν, ὑπὸ τὰς ὁποίας ζοῦν τὰ μέλη τῆς νεολαίας τοῦ ἀραβοφώνου ποιμνίου τοῦ Πατριαρχείου. Ἡ ἀποστολὴ τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων εἶναι ἡ ἀνάληψις τῆς ποιμαντικῆς αὐτοῦ εὐθύνης ἔναντι αὐτῶν. Ὅλαι αἱ Νεολαῖαι τοῦ Πατριαρχείου θὰ πρέπῃ νὰ ἐνωθοῦν εἰς ἓν ἑνιαῖον «Γραφεῖον Νεότητος».

Ὁ Μακαριώτατος εἰς ἀπάντησίν Του ἐτόνισε: «Πλεονέκτημα τοῦ Πατριαρχείου εἶναι ὅτι αἱ νεολαῖαι αὐτοῦ ἀνήκουν εἰς διάφορα κράτη. Πρέπει νά ἀναζητήσωμεν τρόπους ἐπαφῶν καὶ συνεργασίας μετὰ τῶν Νεολαιῶν». «Ὑπάρχει διά τήν Ὀρθόδοξον Νεολαίαν Καταστατικόν διά τό Γραφεῖον Νεότητος.  «Εἰς τό Πατριαρχεῖον», εἶπεν ὁ Μακαριώτατος,  «δὲν ἔχομεν ἀκόμη Καταστατικόν. Ἔχομεν τὸ Γραφεῖον, εἰς τό ὁποῖον Πρόεδρος εἶναι ὁ Ἀρχιμανδρίτης π. Ἀριστόβουλος. Ἀνελήφθησαν  πρωτοβουλίαι, διωργανώθησαν ἐκδηλώσεις, μία ἐκ τῶν ὁποίων εἶναι αἱ νεανικαί κατασκηνώσεις».

Ἐν συνεχείᾳ, ὁ Μακαριώτατος ἐδέχθη τόν Πανιερώτατον Μητροπολίτην  Ναζαρέτ κ. Κυριακόν μετά τοῦ π. Γαβριήλ, ἐφημερίου εἰς Ναζαρέτ καί ὁμάδος 25 νέων ἐκ Ναζαρέτ καὶ ἄλλων ἐνοριῶν τοῦ Πατριαρχείου εἰς Γαλιλαίαν, παρακολουθούντων μαθήματα Θεολογίας, Ἐκκλησιαστικῆς Ἱστορίας, Μουσικῆς καὶ ἄλλων θρησκευτικῶν μαθημάτων, εἰς ἀρξάμενον εἰδικὸν σεμινάριον μαθημάτων, εἰς τὸ πλαίσιον τῶν δραστηριοτήτων τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ναζαρέτ.

Τὰ μαθήματα ταῦτα ἤρχισαν τὴν 7^ην/10/2009, συνεχίζονται ἑκάστην Τρίτην καὶ Πέμπτην μεταξύ 3:30 – 20:30 μ.μ., καὶ θὰ διαρκέσουν μέχρι τὸν Ἰούλιον τοῦ 2010. Τό πρόγραμμα τοῦτο τυγχάνει τῆς ὑποστηρίξεως τοῦ ὑπουργείου Θρησκευμάτων τοῦ Ἰσραήλ. Οἱ παρακολουθοῦντες καὶ ἐπιτυγχάνοντες θὰ λάβουν σχετικὸν τίτλον.

Ἐν συνεχείᾳ ἐτέθησαν ἐρωτήσεις ζωηροῦ ἐνδιαφέροντος ὑπό τῶν ἐκπαιδευομένων εἰς τόν Μακαριώτατον, ὁ ὁποῖος συνεζήτησε ἐκτενῶς μαζί τους καί ἐπέλυσε τάς ἱστορικάς καί θεολογικάς αὐτῶν ἀπορίας. Ὁ Μακαριώτατος συνέστησε αὐτοῖς νά εἶναι ἡ Ἁγία Γραφή καί οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας καθώς καί τά λειτουργικά κείμενα ὁ ἄξων τῶν μαθημάτων τούτων.

Ὁ Μακαριώτατος ἐπῄνεσε τὴν πρωτοβουλίαν ταύτην, μέλλουσαν νὰ ἀποδώσῃ καρπούς εἰς διδασκαλίαν τῶν Κατηχητῶν εἰς τά Κατηχητικά Σχολεῖα τῆς Νεολαίας.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

ngg_shortcode_4_placeholder