1

ΕΟΡΤΙΟΙ ΕΠΙΣΚΕΨΕΙΣ ΔΙΑ ΤΑ ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ ΕΙΣ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ

Εἰς τά πλαίσια τῆς ἑορτῆς τῶν Θεοφανείων, ἡ ὁποία ἐτελέσθη τήν 6ην/19ην Ἰανουαρίου 2010, ἐπεσκέφθησαν τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων οἱ Ἱερώτατοι Μητροπολῖται: Καισαριανῆς, Βύρωνος & Ὑμηττοῦ κ. Δανιήλ καί  Σερβίων καί Κοζάνης κ. Παῦλος,  συνοδευόμενοι ὑπό ἱερέων & μοναχῶν καί τῶν μοναζουσῶν τῆς Ἱερᾶς Ἀδελφότητος τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου εἰς Καρέαν Ἀττικῆς, γνωστῆς διά τήν ἱεραποστολικήν αὐτῆς δρᾶσιν, καί ὑπό ὁμάδος διακοσίων (200) περίπου προσκυνητῶν τῆς Ἁγίας Γῆς. Ἐπίσης ἐπεσκέφθη τόν Μακαριώτατον ὁ Θεοφιλέστατος Ἐπίσκοπος Θεουπόλεως τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου κ. Παντελεήμων μετά 50 προσκυνητῶν τῆς Ἁγίας Γῆς ἐκ τῆς Μακεδονίας.

Ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ὑπεδέχθη αὐτούς εἰς τήν αἴθουσαν τοῦ Θρόνου ἤδη ἀπό τήν 3ην /16ην Ἰανουαρίου 2010 ἀδελφικῶς καί φιλοφρόνως καί προσεφώνησεν τούς συνοδούς αὐτῶν προσκυνητάς,  λέγων ὅτι μέ τήν εὐκαιρίαν τῆς προσκυνήσεως αὐτῆς γίνονται ὀπτικῶς, φυσικῶς καί πνευματικῶς, θεωροί τῶν Παναγίων Προσκυνημάτων, τῶν Ἁγίων Τόπων καί τῶν θείων γεγονότων, τά ὁποῖα ἔλαβον χώραν εἰς αὐτούς. Γίνονται δηλαδή θεωροί τῆς θείας οἰκονομίας τοῦ ἔργου τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρωπίνου γένους ὑπό τοῦ Θεοῦ διά τοῦ Υἱοῦ Αὐτοῦ τοῦ Μονογενοῦς, τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καί Μαρίας τῆς Παρθένου ἐνανθρωπήσαντος καί εἰς Βηθλεέμ κατά σάρκα γεννηθέντος.

«Τούς τόπους τῆς ἐπιγείου ζωῆς τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ»,  εἶπεν ὁ Μακαριώτατος, «διαφυλάττει ὡς κόρην ὀφθαλμοῦ τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων καί ἡ Ἁγιοταφιτική Ἀδελφότης. Ὑμεῖς, οἱ προσκυνηταί, στηρίζετε μέ τήν προσκύνησίν σας τό ἔργον τοῦτο. Συμμετέχετε εἰς τό ἔργον τοῦτο τοῦ Γένους καί τοῦ Ἔθνους ἡμῶν τῆς διαφυλάξεως δηλαδή τῶν Ἁγίων Τόπων. Ἀνακαινίζεσθε πνευματικῶς διά τῆς προσκυνηματικῆς ἐπισκέψεως ταύτης. Μεταμορφοῦσθε πνευματικῶς, συμμετέχετε εἰς τήν δόξαν τοῦ Θεοῦ, τοῦ Χριστοῦ, τήν ὁποίαν ἐθεώρησαν οἱ μαθηταί Αὐτοῦ ἐπί τοῦ ὄρους Θαβώρ».

«Εὐχαριστοῦμεν», ἐτόνισεν ὁ Μακαριώτατος,  «τούς Ἱερωτάτους Μητροπολίτας, οἱ ὁποῖοι ἀνέλαβον νά πραγματοποιήσουν τήν εὐσεβῆ πρωτοβουλίαν ταύτην καί ὑμᾶς τούς προσκυνητάς. Ζητοῦμεν νά διαβιβάσητε τούς ἀδελφικούς Ἡμῶν χαιρετισμούς εἰς τόν Μακαριώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερώνυμον».

Ὁ Ἅγιος Καισαριανῆς ηὐχαρίστησε τόν Μακαριώτατον διά τήν ὑποδοχήν καί τούς Πατρικούς ποιμαντικούς λόγους καί προσέφερεν εἰς Αὐτόν ἀρχιερατικόν ἐγκόλπιον, ὁ δέ Ἅγιος Σερβίων καί Κοζάνης ἐπέδωσεν Αὐτῷ ἐπάργυρον δίσκον.

Ὁ Μακαριώτατος ἐπέδωσεν εἰς τούς Ἱερωτάτους Μητροπολίτας ἀρχιερατικά ἐγκόλπια ἐκ μαργαριταρορρίζης καί σταυρόν εἰς τούς ἱερεῖς καί Ἱεροσολυμιτικά ἐνθύμια εἰς πάντας τούς προσκυνητάς, ἐν ᾧ ἠσπάζοντο τήν χεῖρα Αὐτοῦ.

Οἱ Ἱερώτατοι Μητροπολῖται καί ἡ συνοδεία αὐτῶν κατά τάς ἑπομένας ἡμέρας συμμετεῖχον εἰς τούς πανηγυρικούς ἑορτασμούς τῶν Θεοφανείων.  Διά τούτους προσῆλθον εἰς τό Πατριαρχεῖον, διά νά λάβουν τήν εὐλογίαν τοῦ Πατριάρχου, ἀνήμερα τῶν Θεοφανείων, 6/19 Ἰανουαρίου 2010, οἱ ἱερεῖς τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς βορείου καί νοτίου Ἀμερικῆς, οἱ ὁποῖοι προσέφερον εἰς τόν Μακαριώτατον μικράν ὁλκάδα ἐκ πολυτίμου κρυστάλλου (Σβαρόφσκυ), συμβολίζουσαν τό σκάφος τῆς Ἐκκλησίας, εὐχαριστοῦντες δι’ ὅσα ἔζησαν εἰς τούς Ἁγίους Τόπους κατά τάς ἡμέρας αὐτάς τῶν ἑορτῶν. Ὁ δέ Μητροπολίτης Τριμυθοῦντος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου κ. Βαρνάβας προσέφερεν εἰς τόν Μακαριώτατον ἐπάργυρον εἰκόνα τοῦ Ἁγίου Σπυρίδωνος.

Εἰς τά πλαίσια τῆς ἑορτῆς, ἀνήμερα τῶν Φώτων, ἐπεσκέφθησαν ἐπίσης τόν Μακαριώτατον ὁ Ἐκπρόσωπος τῆς UNESCO καί Νομαρχιακός Σύμβουλος Πειραιῶς κ. Ἰωάννης Μαρωνίτης, ὁ ὁποῖος προσέφερεν εἰς Αὐτόν  λεύκωμα, περιέχον τά διατηρητέα μνημεῖα  τῆς παγκοσμίου κληρονομίας τῆς UNESCO καί ὁ Ἀντιδήμαρχος Πειραιῶς κ. Δημήτριος Βρόντος, ὁ ὁποῖος μετέφερε τάς εὐχάς τοῦ Δημάρχου Πειραιῶς κ. Παναγιώτου Φασούλα.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

ngg_shortcode_0_placeholder




ΑΝΗΜΕΡΑ ΤΩΝ ΘΕΟΦΑΝΕΙΩΝ ΕΙΣ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ

Ἡ Δεσποτική ἑορτή τῶν Θεοφανείων ὡς μνήμη τῆς ἐν Ἰορδάνῃ Βαπτίσεως τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ διά τήν ἀναίρεσιν τοῦ Προπατορικοῦ ἁμαρτήματος καί τήν σωτηρίαν τοῦ ἀνθρωπίνου γένους, ἑωρτάσθη μέ ὅλην τήν μεγαλοπρέπειαν καί λαμπρότητά της ὑπό τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων εἰς τόν Ἰορδάνην ποταμόν τήν Παραμονήν, 5ην /18ην Ἰανουαρίου 2010, καί εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως ἀνήμερα, τήν 6ην / 19ην Ἰανουαρίου 2010. 

Τήν πρωΐαν τῆς ἑορτῆς τῶν Θεοφανείων, ὥραν 7.00 π.μ., ὁ Μακαριώτατος, συνοδευόμενος ὑπό πάντων τῶν Ἁγιοταφιτῶν Ἀρχιερέων, ἱερομονάχων καί μοναχῶν καί τῶν ἐξ Ἑλλάδος παρεπιδημούντων Ἀρχιερέων, Ἱερωτάτων Μητροπολιτῶν Καισαριανῆς, Βύρωνος καί Ὑμηττοῦ κ. Δανιήλ,  Σερβίων καί Κοζάνης κ. Παύλου, Τριμυθοῦντος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου κ. Βαρνάβα, κατῆλθεν εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως διά τῶν βαθμίδων τοῦ Καθεδρικοῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου ἀπό τό Πατριαρχεῖον.

Φθάσας εἰς τόν Ναόν ὁ Μακαριώτατος, προσεκύνησεν εἰς τήν Ἁγίαν Ἀποκαθήλωσιν καί τόν Πανάγιον Τάφον καί εἰσῆλθεν εἰς τό Καθολικόν. Ἐνταῦθα ἐνεδύθη τήν Πατριαρχικήν αὐτοῦ στολήν ὡς καί οἱ συλλειτουργοί Αὐτοῦ Ἀρχιερεῖς τήν Ἀρχιερατικήν, ἐν ᾧ οἱ ψάλται ἔψαλλον τό «Ἐπεφάνης σήμερον…» καί ἄλλους ὕμνους τῶν Θεοφανείων. Ἐνδυθείς ὁ Μακαριώτατος, ἐτέλεσε τήν Ἀκολουθίαν τοῦ Μεγάλου Ἁγιασμοῦ εἰς τό Καθολικόν, ψάλλων τό «Ἐν Ἰορδάνῃ βαπτιζομένου Σου Κύριε…» καί ἁγιάζων τό ἐκκλησίασμα διά σταυροῦ περιέχοντος τό Τίμιον Ξύλον.

Ἠκολούθησεν ἡ θεία Λειτουργία τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυστοστόμου εἰς τόν Πανάγιον Τάφον, προεξάρχοντος τοῦ Μακαριωτάτου καί συλλειτουργούντων Αὐτοῦ τῶν  Ἱερωτάτων Μητροπολιτῶν Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου, τῶν παρεπιδημούντων τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, Καισαριανῆς Βύρωνος & Ὑμηττοῦ κ. Δανιήλ,  Σερβίων & Κοζάνης κ. Παύλου, Τριμυθοῦντος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου κ. Βαρνάβα, τῶν Σεβασμιωτάτων Ἀρχιεπισκόπων τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων, Θαβωρίου κ. Μεθοδίου καί Σεβαστείας κ. Θεοδοσίου, ἱερομονάχων καί διακόνων καί πολλοῦ λαοῦ ἐν κατανύξει παρακολουθοῦντος τούς θεολογικωτάτους ὕμνους τῶν ἐκκλησιαστικῶν ὑμνῳδῶν ἁγίων Κοσμᾶ τοῦ Μελῳδοῦ, Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ καί Σωφρονίου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων. Ὁ λαός οὗτος διά τῶν ὕμνων, τοῦ ἁγιασμοῦ καί τῆς θ. Λειτουργίας ἔζησε τό μυστήριον τῆς θείας Ἐπιφανείας τῆς Ἁγίας Τριάδος, κατά τήν ἐν τῷ Ἰορδάνῃ ποταμῷ Βάπτισιν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Τῶν κωδώνων τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως ρυθμικῶς καί πανηγυρικῶς κρουομένων, μετά τήν ἀπόλυσιν, ἡ Πατριαρχική συνοδεία ἐξεκίνησε διά τήν αἴθουσαν τοῦ Πατριαρχείου. Οἱ ἀκολουθοῦντες προσκυνηταί, διά νά λάβουν τήν Πατριαρχικήν εὐλογίαν, ἐπλήρωσαν τήν αἴθουσαν τοῦ Θρόνου ἀσφυκτικῶς. Τούτους προσεφώνησεν ὁ Μακαριώτατος ἑόρτιον προσφώνησιν, ἔχουσαν οὕτως:

«Τό ἀληθινόν φῶς ἐπεφάνη, καί πᾶσι τόν φωτισμόν δωρεῖται. Βαπτίζεται Χριστός μεθ ἡμῶν, ὁ πάσης ἐπέκεινα  καθαρότητος· ἐνίησι τόν ἁγιασμόν τῷ ὕδατι, καί ψυχῶν τοῦτο καθάρσιον γίνεται· ἐπίγειον τό φαινόμενον καί ὑπέρ τούς οὐρανούς τό νοούμενον· διά λουτροῦ σωτηρία, δι ὕδατος τό Πνεῦμα· διά καταδύσεως, ἡ πρός Θεόν ἡμῶν ἄνοδος γίνεται. Θαυμάσια τά ἔργα Σου, Κύριε, δόξα Σοι», ἀναφωνεῖ ὁ ψαλμῳδός τῆς Ἐκκλησίας μας.

Ἡ σωτήριος Χάρις τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία ἐπεφάνη πᾶσιν ἀνθρώποις ἐν τῷ Ἰορδάνῃ ποταμῷ κατά τό ὑπό τοῦ Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου βάπτισμα τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ ἀποτελεῖ, ὡς λέγει ὁ ὑμνῳδός, φαινόμενον ἐπίγειον καί ὑπέρ τούς οὐρανούς νοούμενον.

Τοῦ σωτηριώδους τούτου μυστηρίου ἠξιώθημεν νά γίνωμεν κοινωνοί καί μέτοχοι καί ἡμεῖς, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί καί εὐλαβεῖς προσκυνηταί, τόσον διά τῆς προσκυνηματικῆς μας θεωρίας ἐν τοῖς ρείθροις τοῦ Ἰορδάνου ποταμοῦ κατά τήν χθεσινήν τελετήν τοῦ ἁγιασμοῦ τῶν ὑδάτων, ὅσον καί διά τῆς σημερινῆς εὐχαριστιακῆς συνάξεώς μας εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ.

Μετά τοῦ ὑμνῳδοῦ καί ἡμεῖς κράζομεν: «Θαυμαστά καί μεγάλα τά ἔργα Σου, Κύριε». Καί τοῦτο διότι «διά καταδύσεως ἡ πρός Θεόν ἡμῶν ἄνοδος γίνεται». Τοῦτο δέ σημαίνει ὅτι τό βάπτισμα τοῦ Χριστοῦ εἶναι τό πλήρωμα πάσης δικαιοσύνης.

Μέ ἄλλα λόγια, διά τοῦ βαπτίσματος ὁ Χριστός ἀνακαινίσας καί ἀναπλάσας τόν ἐκ τῆς ἁμαρτίας παλαιωθέντα ἄνθρωπον ἐχάρισε εἰς αὐτόν τήν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν.

Αὐτήν ἀκριβῶς τήν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν ἀναγγέλλει καί εὐαγγελίζεται καί ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξος ἡμῶν Ἐκκλησία διά τῆς μεγάλης ἑορτῆς τῶν Θεοφανείων.

Τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, δηλαδή τήν ἕνωσίν μας μέ τόν Θεόν, καλούμεθα νά ζητῶμεν καί ἡμεῖς: «Ζητεῖτε δέ πρῶτον τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καί τήν δικαιοσύνην Αὐτοῦ». (Ματθ. 6,33).

Δεηθῶμεν τοῦ Πατρός τῶν φώτων, ὅπως ἡ σωτήριος καί ἁγιαστική καί φωτιστική Χάρις τοῦ ἐν Ἰορδάνῃ ὑπό Ἰωάννου βαπτισθέντος Θεοῦ Λόγου, Κυρίου δέ ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, διά πρεσβειῶν τῆς ὑπερευλογημένης Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας καταστήσῃ πάντας ἡμᾶς ἀξίους τῆς οὐρανίου Αὐτοῦ Βασιλείας. Ἀμήν.

Ἔτη πολλά».

Εἰς τήν ἐκδήλωσιν αὐτήν εἰς τό Πατριαρχεῖον οἱ ἱερεῖς τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς βορείου καί νοτίου Ἀμερικῆς προσέφερον εἰς τόν Μακαριώτατον μικράν ὁλκάδα ἐκ πολυτίμου κρυστάλλου (Σβαρόφσκυ), συμβολίζουσαν τό σκάφος τῆς Ἐκκλησίας, εὐχαριστοῦντες δι’ ὅσα ἔζησαν εἰς τούς Ἁγίους Τόπους κατά τάς ἡμέρας αὐτάς τῶν ἑορτῶν. Ἐπίσης ὁ Ἐκπρόσωπος τῆς UNESCO καί Νομαρχιακός Σύμβουλος Πειραιῶς  κ. Ἰωάννης Μαρωνίτης προσέφερεν εἰς τόν Μακαριώτατον λεύκωμα, περιέχον τά διατηρητέα μνημεῖα  τῆς παγκοσμίου κληρονομίας τῆς UNESCO. Ὁ δέ Ἀντιδήμαρχος Πειραιῶς κ. Δημήτριος Βρόντος, μετέφερε τάς εὐχάς τοῦ Δημάρχου Πειραιῶς κ. Παναγιώτου Φασούλα. Ὁ δέ Μητροπολίτης Τριμυθοῦντος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου κ. Βαρνάβας προσέφερεν εἰς τόν Μακαριώτατον ἐπάργυρον εἰκόνα τοῦ Ἁγίου Σπυρίδωνος.

Ἐν συνεχείᾳ ἠκολούθησεν ὁ ἑόρτιος ἀσπασμός τῶν Ἁγιοταφιτῶν Πατέρων καί ἡ εὐλογία τοῦ Μακαριωτάτου διά πάντας τούς προσκυνητάς.

Τέλος, οἱ ἐφημέριοι τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως καί τοῦ ἱεροῦ Ναοῦ τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης περιῆλθον τάς οἰκίας  τοῦ Μακαριωτάτου, τῶν Πατέρων, τῶν ὁμογενῶν τῆς παροικίας καί ἡγίασαν αὐτάς διά τοῦ ἡγιασμένου ὕδατος τῆς τελετῆς τοῦ ἁγιασμοῦ τῶν Ἐπιφανείων.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

ngg_shortcode_1_placeholder




ΠΡΟΣΦΩΝΗΣΙΣ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΟΥ ΕΠΙ Τῌ ΕΟΡΤῌ ΤΗΣ ΠΑΡΑΜΟΝΗΣ ΤΩΝ ΘΕΟΦΑΝΕΙΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΓΙΑΣΜΟΥ ΤΩΝ ΥΔΑΤΩΝ

Ἐν Ἱεριχῷ,  τῇ  5 /18 Ἰανουαρίου 2010.

Ἐντιμότατε κ. Νομάρχα,

Κύριε Δήμαρχε,

Σεβαστοί Πατέρες,

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

«Πνεῦμα ὁ Θεός, καί τούς προσκυνοῦντας Αὐτόν ἐν Πνεύματι καί ἀληθείᾳ δεῖ προσκυνεῖν ( Ἰω. 4.24)», ὁμολογεῖ καί κηρύσσει ὁ Χριστός.

Τήν φανέρωσιν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος κατά τό Βάπτισμα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐν τῷ Ἰορδάνῃ ποταμῷ, ἤλθομεν καί ἡμεῖς, κλῆρος καί λαός νά ἑορτάσωμεν σήμερον παρά τόν τόπον τοῦ Ἰορδάνου ποταμοῦ, συνεχίζοντες  οὕτως τήν ἀπ’ αἰώνων παράδοσιν τῆς Ἐκκλησίας τῶν Ἱεροσολύμων, τουτέστιν τοῦ Ἑλληνορθοδόξου Πατριαρχείου.

Ἤλθομεν καί ἡμεῖς νά μαρτυρήσωμεν ὅτι ὄντως ὁ Θεός Πνεῦμα ἐστίν καί τούς προσκυνοῦντας αὐτόν ἐν πνεύματι καί ἀληθείᾳ δεῖ προσκυνεῖν.

Ὁ δέ καρπός τοῦ θείου τούτου Πνεύματος, κατά τόν Ἀπόστολον Παῦλον «ἐστιν» -μεταξύ ἄλλων- «ἀγάπη, εἰρήνη καί δικαιοσύνη». (Γαλ. 5,22).

Τόν ἔνσαρκον καρπόν τοῦτον τῆς ἀγάπης, τῆς εἰρήνης καί τῆς δικαιοσύνης, ἀλλά καί ἐλευθερίας τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τοῦ Πνεύματος τοῦ Χριστοῦ, προεκήρυξαν καί προανήγγειλαν εἰς τά περίχωρα τοῦ Ἰορδάνου ποταμοῦ ὁ Προφήτης Ἠλίας, ὁ μαθητής αὐτοῦ Ἐλισαῖος καί ὁ μείζων ἐν προφήταις Ἰωάννης ὁ Βαπτιστής, τοῦ ὁποίου ἡ «βοῶσα φωνή ἐν τῇ ἐρήμῳ τοῦ Ἰορδάνου» περί εἰρήνης καί δικαιοσύνης ἀκαταπαύστως ἐπαναλαμβάνεται καί διά τοῦ στόματος τῶν πεινώντων, διψώντων, τῶν ἀδικουμένων τῶν καταπιεζομένων καί τῶν στερουμένων τό δῶρον τῆς ἐλευθερίας τοῦ θείου Πνεύματος.

Αὐτό δέ τοῦτο τό Πνεῦμα τῆς ἐλευθερίας, τό Πνεῦμα τοῦ Κυρίου, ὡς λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος: «Οὗ δέ τό Πνεῦμα Κυρίου, ἐκεῖ ἐλευθερία» (Β’ Κορ. 3,17), ὡδήγησεν τόν προκάτοχον ἡμῶν καί μέγαν ἐν Πατριάρχαις τῶν Ρωμαίων Ἁγιον Σωφρόνιον, εἰς τήν ἱστορικήν συνάντησιν μετά τοῦ ἐνδόξου Χαλίφου τῶν Ἀράβων Ὀμαρ-Ἰμπν-Χατάμπ, κατά τήν ὁποίαν συνάντησιν ἐτέθησαν τά θεμέλια τῆς εἰρηνικῆς συμβιώσεως καί τῆς ἐλευθέρας ἐξασκήσεως τῆς «ἐν πνεύματι καί ἀληθείᾳ λατρείας καί προσκυνήσεως τοῦ Θεοῦ» ὅλων τῶν ἐν τῇ Ἁγίᾳ Γῆ διαβιούντων ἐθνῶν.

Ἐπί δέ τούτοις, εὐχόμεθα ὅπως ἡ φωτιστική καί σωτήριος Χάρις τοῦ Παναγίου Πνεύματος, ἡ ὁποία ἐπεφάνη «πᾶσιν τοῖς ἀνθρώποις» φωτίζῃ τήν διάνοιαν τῶν ἀρχόντων τοῦ κόσμου καί ἰδιαιτέρως τῶν κυβερνητῶν τῶν κρατῶν τῆς περιοχῆς μας, ἵνα οἱ λαοί καί τά ἔθνη τῆς Ἁγίας Γῆς καί δή τῆς Παλαιστίνης ἀπολαύσωσιν τῶν ἀγαθῶν τῆς εἰρήνης, δικαιοσύνης, ἐλευθερίας, ἐθνικῆς ἀνεξαρτησίας καί συνδιαλλαγῆς.

Ἔτη πολλά».




Η ΚΟΠΗ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΟΠΙΤΤΑΣ ΕΙΣ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ

Τήν παραμονήν τῆς Πρωτοχρονιᾶς, ἡμέραν Τετάρτην, 31ην Δεκεμβρίου 2009/13ην Ἰανουαρίου 2010, ἤδη ἀπό τῆς 4.00 μ.μ ὥρας, ἤρχισαν νά προσέρχωνται εἰς τήν μεγάλην αἴθουσαν τοῦ Πατριαρχείου κληρικοί, μοναχοί, προσκυνηταί ἐξ Ἑλλάδος, Ρωσίας καί Ρουμανίας, Ἕλληνες τῆς παροικίας καί ἀραβόφωνοι Ὀρθόδοξοι. Περί τήν 5.00 μ.μ. εἶχαν πληρώσει τήν αἴθουσαν ἕως καί τοῦ τελευταίου καθίσματος καί πολλοί ἵσταντο ὄρθιοι. Τήν ὥραν ταύτην καί ἐν ᾧ οἱ Ἁγιοταφῖται Ἀρχιερεῖς καί Ἱερεῖς εἶχον λάβει τάς θέσεις τῶν πέριξ τοῦ Θρόνου, προσῆλθεν εἰς τήν αἴθουσαν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος Γ’.

Τότε οἱ ψάλται ἔψαλαν τό Ἀπολυτίκιον τῆς ἑορτῆς τῆς Περιτομῆς τοῦ Χριστοῦ: «Μορφήν ἀναλλοιώτως…» καί τοῦ Ἁγίου Βασιλείου: «Εἰς πᾶσαν τήν γήν ἐξῆλθεν ὁ φθόγγος σου». Εὐθύς ἀμέσως ὁ Μακαριώτατος προσεφώνησε τήν πρωτοχρονιάτικην ὁμήγυριν ὡς ἑξῆς:

«Αἱ πορεῖαι σου ὁ Θεός, αἱ πορεῖαι Σου μεγάλαι καί θαυμασταί. Διό τῆς οἰκονομίας Σου τήν δυναστείαν μεγαλυνοῦμεν ὅτι φῶς ἐκ φωτός, ἐπιδημήσας εἰς ταλαίπωρον κόσμον Σου, καί τήν πρώτην ἀνεῖλες ἀράν, τοῦ παλαιοῦ Ἀδάμ, ὡς ηὐδόκησας Λόγε, καί ἡμῖν ἐν σοφίᾳ, καιρούς καί χρόνους ὑπέθου, τοῦ δοξάζειν τήν παντουργικήν Σου ἀγαθότητα. Κύριε, δόξα Σοι»

Ἐκλαμπρότατε Γενικέ Πρόξενε τῆς Ἑλλάδος,

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί.

Ὁ ἔνσαρκος Λόγος τοῦ Θεοῦ Πατρός, ὡς λέγει ὁ ὑμνῳδός τῆς Ἐκκλησίας, ἔθεσε τήν ἀρχήν τῶν καιρῶν καί τῶν χρόνων, διά νά δοξάζωμεν τήν παντουργικήν Αὐτοῦ ἀγαθότητα.

Τό γεγονός τοῦτο, δηλαδή τήν ἀρχήν τοῦ νέου χρόνου ἑορτάζομεν καί ἡμεῖς σήμερον μετά τῆς ἑορτῆς τῆς κατά σάρκα περιτομῆς τοῦ Κυρίου καί Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ ὡς καί τῆς μνήμης τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Βασιλείου τοῦ Μεγάλου Ἀρχιεπισκόπου Καισαρείας τῆς Καππαδοκίας τοῦ Οὐρανοφάντορος.

Τό τέλος καί ἡ ἔναρξις τοῦ ἐνιαυσίου κύκλου ἀποτελεῖ ὁπωσδήποτε σημαντικόν ἱστορικόν γεγονός, τόσον εἰς τόν κοινωνικόν, ὅσον καί εἰς τόν προσωπικόν βίον ἑνός ἑκάστου ἐξ ἡμῶν.

Ὁ δέ ὁρισμός τοῦς ἐνιαυσίου κύκλου ἤ καλλίτερον εἰπεῖν, τοῦ χρόνου, ἐπιδέχεται ἑρμηνείαν φιλοσοφικήν, κοσμικήν ἀφ ἑνός καί χριστιανικήν /ἐκκλησιαστικήν ἀφ ἑτέρου.

Ἡ περί χρόνου ἐνιαυσίου κύκλου θεώρησις ἡμῶν εἶναι ἡ ἐκκλησιαστική τοιαύτη. Καί τοῦτο, διότι ζῶμεν καί κινούμεθα ἐντός τοῦ χώρου καί χρόνου τῆς Ἐκκλησίας, τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, τοῦ Νέου Ἀδάμ, ὁ ὁποῖος ἐπεδήμησεν ἐκ τοῦ ταλαιπώρου ἡμῶν κόσμου καί ἀνεῖλε τήν πρώτην ἀράν, κατάραν τοῦ Παλαιοῦ Ἀδάμ.

Ὁ δέ χρόνος τῆς Ἐκκλησίας καλεῖται χρόνος λειτουργικός καί προσδιορίζεται ἀπό τό λειτουργικόν μυστήριον τῆς θείας Εὐχαριστίας, ἡ ὁποία καί ἀποτελεῖ τήν καρδιάν τῆς Ἐκκλησιαστικῆς λατρείας.

«Ἐν τῇ θείᾳ λατρείᾳ ὁ Χριστός ἑνοῦται μεθ ἡμῶν οὐχί ὡς ὑποκειμενικόν βίωμα, ἀλλ ὡς ἀντικειμενική πραγματικότης».

Μέ ἄλλα λόγια, ὁ Χριστός ὡς Παντουργός ἀναδεικνύεται ὁ ἐξουσιαστής τοῦ χρόνου καί τοῦ χώρου. Τοῦτο δέ σημαίνει ὅτι παρελθόν, παρόν καί μέλλον παρουσιάζονται ὡς διαρκές παρόν καί ἄνευ χρονικοῦ βάθους.

Αὐτό ἀκριβῶς εἶναι καί ἡ αἰωνία βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ἡ ὑπό τοῦ Υἱοῦ Αὐτοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐγκαινιασθεῖσα διά τῆς φανερώσεως τῆς Ἐκκλησίας Αὐτοῦ.

Τόν Δημιουργόν λοιπόν καί Πρύτανιν πάσης κτίσεως ὁρατῆς τε καί ἀοράτου, τόν θέμενον καιρούς καί χρόνους ἱκετεύσωμεν καί ἡμεῖς, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ὅπως διά πρεσβειῶν τῆς Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας καί τῶν μεσιτειῶν τοῦ Ἁγίου Βασιλείου τοῦ Μεγάλου καί ἐλεήμονος, «στεφανώσῃ τόν νέον ἐνιαυτόν τῆς Χρηστότητος Αὐτοῦ εὐλογίαις», φυλάττων ἐν εἰρήνῃ τό χριστεπώνυμον αὐτοῦ πλήρωμα τό εὐσεβές ἡμῶν γένος, τήν Γεραράν ἡμῶν Ἁγιοταφιτικήν Ἀδελφότητα καί σύμπαντα τόν κόσμον.

Αἴσιον καί εὐτυχές καί εὐλογημένον παρά Κυρίου τό νέον ἔτος. Ἀμήν».

Ἐν συνεχείᾳ ὁ Μακαριώτατος ἔκοψε τήν βασιλόπιτταν καί ἔδωσεν εἰς ἕνα ἕκαστον τό μερίδιον αὐτοῦ, εὐχόμενος αὐτῷ ἔτη πολλά.

Ἐν ᾧ ἐλάμβανε χώραν ἡ διανομή τῆς βασιλόπιττας, οἱ δόκιμοι τῆς Πατριαρχικῆς Σχολῆς ἔψαλλον τά κάλαντα τοῦ Ἁγίου Βασιλείου: «Ἀρχιμηνιά κι ἀρχιχρονιά….» καί «Ἡμεῖς ἡ νέα γενεά…».

Τό φλουρί τῆς βασιλόπιττας ἔτυχε εἰς τόν Γενικόν Πρόξενον τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Σωτήριον Ἀθανασίου.

Τήν πρωΐαν τῆς 1ης /14ης Ἰανουαρίου 2010 ὁ Μακαριώτατος ἔκοψε τήν βασιλόπιτταν διά τήν Ἁγιοταφιτικήν Ἀδελφότητα μετά τήν θ. Λειτουργίαν εἰς τόν μοναστηριακόν ναόν τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης εἰς τό Ἐπιτροπικόν, τήν αἴθουσαν ὅπου καθ’ ἑκάστην μετά τήν ἀκολουθίαν πίνουν τόν καφέ των οἱ Πατέρες μέ ὀλίγον ψωμίον, εὐχόμενος αὐτοῖς  εἰρηνικόν, εὐλογημένον καί καρποφόρον τό Νέον Ἔτος 2010.

Τό ἑσπέρας τῆς ἰδίας ἡμέρας τῆς Πρωτοχρονιᾶς περί ὥραν 4.30 μ.μ. ὁ Μακαριώτατος ἔκοψε τήν βασιλόπιτταν εἰς τήν Πατριαρχικήν Σχολήν τῆς Σιών, εὐχόμενος εἰς τούς καθηγητάς καί τούς δοκίμους μαθητάς εἰρηνικόν καί εὐλογημένον τό Νέον Ἔτος 2010. Διά τούς δοκίμους μαθητάς ἰδιαιτέρως ὁ Μακαριώτατος ηὐχηθη τό ἔτος πλούσιον εἰς ἐπιτεύγματα μαθητικῆς προόδου.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

ngg_shortcode_2_placeholder




ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ ΤΟΥ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ ΤΗΣ ΒΟΥΛΓΑΡΙΑΣ ΕΙΣ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ

Τήν Τρίτην,  30ήν Δεκεμβρίου 2009 /12ην Ἰανουαρίου 2010, ἐπεσκέφθη τόν Μακαριώτατον Πατριάρχην Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλον Γ’,  ὁ Πρωθυπουργός τῆς Βουλγαρίας κ. Boyko Borissor μετά 30 μελοῦς συνοδείας, ἀποτελουμένης ἐκ τοῦ Ὑπουργοῦ τῆς Οἰκονομίας, Ἐνεργείας καί Ἐμπορίου τῆς Βουλγαρίας κ. Traycho Traykov, μελῶν τοῦ Κοινοβουλίου τῆς Βουλγαρίας, μελῶν τοῦ προσωπικοῦ αὐτοῦ Γραφείου, τοῦ Πρέσβεως τῆς Βουλγαρίας εἰς τό Ἰσραήλ κ. Dimiter Tzanchev, μελῶν τῆς Βουλγαρικῆς Κυβερνήσεως, ὑπό τοῦ Θεοφιλεστάτου Ἐπισκόπου Νικολάου, ἀντιπροσώπου τῆς Συνόδου τοῦ Πατριαρχείου τῆς Βουλγαρίας καί τοῦ Ἀρχιμανδρίτου Βησσαρίωνος καί ὑπό τοῦ ἰμάμη Basri Pehlivan, Προέδρου τοῦ Ἀνωτάτου Ἰσλαμικοῦ Κληρικοῦ Συμβουλίου εἰς τήν Βουλγαρίαν.

Εἰς τήν συνάντησιν αὐτήν ὁ Μακαριώτατος προσεφώνησεν τόν Πρωθυπουργόν κ. Boyko Borissor ὡς ἕπεται: (βλέπε ἡλεκτρονικόν σύνδεσμον https://en.jerusalem-patriarchate.info/2010/01/12/678/ )

Ἅμα τῷ τέλει τῆς προσφωνήσεως Αὐτοῦ ὁ Μακαριώτατος προσέφερεν εἰς τόν Πρωθυπουργόν κεραμεικήν εἰκόνα τῆς Θεοτόκου Βηθελεεμιτίσης, εἰκόνα τῆς Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ ἐκ μαργαριταρορρίζης καί τό βιβλίον τοῦ καθηγητοῦ κ. Παναγιώτου Βοκοτοπούλου περί τῶν εἰκονογραφημένων χειρογράφων τῆς Βιβλιοθήκης τοῦ Πατριαρχείου. Εἰς δέ τόν Θεοφιλέστατον Ἐπίσκοπον κ. Νικόλαον ὁ Μακαριώτατος προσεφερεν ὡραῖον ἐγκόλπιον καί σταυρόν ἐκ μαργαριταρορρίζης. Ὁ Πρωθυπουργός προσέφερεν εἰς τόν Μακαριώτατον ἐπίχρυσον ἀντίγραφον ἐξωφύλλου εὐαγγελίου τοῦ 17ου αἰῶνος.

Ὁ Πρωθυπουργός κ. Boyko Borissor εἰς τήν προσφώνησιν αὐτοῦ ηὐχαρίστησε τόν Μακαριώτατον διά τήν θερμήν ὑποδοχήν καί ἐξέφρασε τήν χαράν αὐτοῦ διά τήν ἐπίσκεψιν εἰς τούς Ἁγίους Τόπους ἐπί τῇ εὐκαιρίᾳ τοῦ ἑορτασμοῦ τῶν Χριστουγέννων. Προσφωνῶν τόν Μακαριώτατον ὁ Θεοφιλέστατος Ἐπίσκοπος Νικόλαος μετέφερε τόν ἀδελφικόν ἀσπασμόν τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου τῆς Βουλγαρίας κ.κ. Μαξίμου λέγων: «Σᾶς εὐχαριστοῦμεν, Μακαριώτατε, διά τήν πρό δεκαετίας ἀποστολήν τῆς εἰκόνος τῆς Θεοτόκου Ἱεροσολυμιτίσσης ὡς καί διά τήν καθ ἕκαστον ἔτος ἀποστολήν τοῦ Ἁγίου Φωτός εἰς τήν χώραν μας. Ζητοῦμεν τάς Πατρικάς καί Πατριαρχικάς Σας εὐχάς καί εὐλογίας καί Σᾶς προσφέρομεν ὡς δεῖγμα ἀγάπης καί σεβασμοῦ αὐτήν τήν μίτρα,  κατεσκευασμένην εἰς Ἑλλάδα, διά νά μᾶς ἐνθυμῆσθε εἰς τάς λειτουργίας Σας».

Ὁ Μακαριώτατος ηὐχαρίστησεν  τόν Πρωθυπουργόν διά τά ὡραῖα δῶρα, εἰς δέ τήν διεξαχθεῖσαν συζήτησιν ἐτόνισε καί πάλιν τήν σημασίαν τῶν Ἱεροσολύμων διά τάς τρεῖς μονοθεϊστικάς θρησκείας καί τούς ὀπαδούς αὐτῶν, δηλ. Ἰουδαίους, Χριστιανούς καί Μουσουλμάνους. Ὁ Μακαριώτατος προσέφερεν εἰς τόν Θεοφιλέστατον Ἐπίσκοπον κ. Νικόλαον σταυρόν ἐκ μαργαριταρορρίζης, εἰς τόν Πανοσιολογιώτατον Ἀρχιμανδρίτην Βησσαρίωνα σταυρόν ἐκ μαργαριταρορρίζης καί εἰς τόν Σεΐχην κ. Basri Pehlivan βιβλίον Κορανίου μέ μαργαριταρένιον κάλλυμα.

Εἰς τούς λοιπούς ἐκπροσώπους τῆς Βουλγαρικῆς Κυβερνήσεως ὁ Μακαριώτατος προσέφερε τό φωτογραφικόν λεύκωμα τῆς κ. Γκάλυ Τιμπόν μέ εἰκόνας ἀπό τάς Ὀρθοδόξους θρησκευτικάς τελετάς εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν καί εἰς τόν ραββῖνον καί τούς λοιπούς συνοδούς τοῦ Πρωθυπουργοῦ μετάλλια τῶν 2000 ἐτῶν χριστιανοσύνης.

Ὁ Μακαριώτατος ἐν συνεχείᾳ ἐτόνισε ὅτι παρακολουθεῖ μετά προσοχῆς τάς ἐξελίξεις προόδου εἰς τήν πολιτικήν καί ἐκκλησιαστικήν ζωήν τῆς Βουλγαρίας. «Προσκυνηταί ἔρχονται ἐκ Βουλγαρίας», εἶπεν ὁ Μακαριώτατος, «σημεῖον ὄντως ἐνθαρρυντικόν δι Ἡμᾶς ἐνταῦθα. Τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων εἶναι πνευματική καί φυσική κληρονομία τῆς Βυζαντινῆς Αὐτοκρατορίας εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν. Τό Πατριαρχεῖον εἶναι ὁ ἐγγυητής τῆς Χριστιανικῆς ὀντότητος καί τῶν Παναγίων Προσκυνημάτων εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν, ὡρισμένα τῶν ὁποίων τυγχάνουν ἀντικείμενα κοινοῦ σεβασμοῦ ἀπό τούς ὀπαδούς τῶν τριῶν μονοθεϊστικῶν θρησκειῶν, ὡς ὁ Ναός τοῦ Σολομῶντος. Προσκυνηταί ἀφικνοῦνται ἐκ χωρῶν, εἰς τάς ὁποίας πρίν εἶχον ἐγκαθιδρυθῆ ἀθεϊστικά καθεστῶτα».

Ὁ Μακαριώτατος ἐζήτησε νά διαβιβασθοῦν αἱ εὐχαί Αὐτοῦ εἰς τόν Μακαριώτατον Πατριάχην Βουλγαρίας κ.κ. Μάξιμον. Ἐν συνεχείᾳ ὁ Μακαριώτατος ἔδωσεν συνέντευξιν τύπου εἰς τό βουλγαρικόν τηλεοπτικόν δίκτυον.

Εἰς τήν διεξαχθεῖσαν συζήτησιν ὁ Πρωθυπουργός ἀνέφερεν εἰς τόν Μακαριώτατον περί λίαν προσεχοῦς συναντήσεως Αὐτοῦ μετά τοῦ Πρωθυπουργοῦ τῆς Ἑλλάδος κ. Γεωργίου Παπανδρέου, διά τήν ἄνοιξιν εἰδικῆς ἀνοικτῆς συνοριακῆς γραμμῆς μεταξύ Ἑλλάδος καί Βουλγαρίας εἰς τήν περιοχήν τοῦ Νομοῦ Ξάνθης.

Ἐν συνεχείᾳ ὁ Πρωθυπουργός καί ἡ συνοδεία αὐτοῦ ἐπεσκέφθησαν, εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως, τήν Ἁγίαν Ἀποκαθήλωσιν, τό Ἱερόν Κουβούκλιον, τό Καθολικόν, τόν Φρικτόν Γολγοθᾶν καί τό Σκευοφυλάκιον, ὅπου ἐγένοντο δεκτοί ὑπό τοῦ Παρασκευοφύλακος καί ἡγουμένου τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως Πανοσιολογιωτάτου Ἀρχιμανδρίτου π. Ἰσιδώρου.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

ngg_shortcode_3_placeholder




ΜΕΘΕΟΡΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ ΕΙΣ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ

Α. Ἡ Σύναξις τῆς Θεοτόκου.

Τήν ἑπομένην τῶν Χριστουγέννων, 26ην Δεκεμβρίου 2009 /8ην Ἰανουαρίου 2010, ἡμέραν ἑορτῆς τῆς Συνάξεως τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, ἡ Ἁγιοταφιτική Ἀδελφότης ἑώρτασε τήν ἑορτήν τῶν Χριστουγέννων καί αὐτήν τῆς Συνάξεως τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου εἰς τόν ἴδιον μοναστηριακόν αὐτῆς ναόν τῶν ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης, καθ’ ὅτι ἀνήμερα τῶν Χριστουγέννων ἑώρταζε εἰς τήν Βηθλεέμ, χοροστατοῦντος τοῦ ἡγουμένου αὐτῆς Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου Γ’.

Μετά τήν θ. Λειτουργίαν, ἠκολούθησεν ἄνοδος εἰς τό Πατριαρχεῖον διά τήν ὑποβολήν σεβασμάτων τῷ Μακαριωτάτῳ καί τόν ἀδελφικόν ἑόρτιον ἀσπασμόν.

Τήν ἰδίαν ἡμέραν οἱ κάτοικοι τῆς ὁμόρου τῆς Βηθλεέμ κώμης τῶν Ποιμένων, ὄντες καί ἐκεῖνοι εἰς Βηθλεέμ ἀνήμερα τῶν Χριστουγέννων, ἑώρτασαν τό γεγονός τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ εἰς τούς ἀγραυλούντας ποιμένας (Λουκ. κεφ. 2 ) καί τήν ἑορτήν τῆς Συνάξεως τῆς Θεοτόκου εἰς τήν ἰδίαν αὐτῶν πόλιν καί εἰς τήν Ἱεράν Μονήν τῶν Ποιμένων καί τῆς Συνάξεως τῆς Θεοτόκου ἐν θ. Λειτουργίᾳ, προεξάρχοντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Γεράσων κ. Θεοφάνους.

Ὡσαύτως, οἱ κάτοικοι τῆς ὁμόρου τῆς Βηθλεέμ κώμης τῆς Μπετζάλλας ἑορτάσαντες ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς εἰς Βηθλεέμ τό γεγονός τῆς Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ,  ἑώρτασαν τήν ἑορτήν τῆς Συνάξεως τῆς Θεοτόκου τήν ἑπομένην τῶν Χριστουγέννων, εἰς τήν ἰδίαν αὐτῶν πόλιν καί εἰς τόν περικαλλῆ ναόν τοῦ Γενεθλίου τῆς Θεοτόκου ἐν θ. Λειτουργίᾳ, προεξάρχοντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου.

Β. Μνήμη τοῦ Πρωτομάρτυρος Στεφάνου.

Τήν μεθεπομένην τῶν Χριστουγέννων, 27ην Δεκεμβρίου 2009 / 9ην Ἰανουαρίου 2010, ἡ μνήμη τοῦ Ἁγίου Πρωτομάρτυρος Στεφάνου ἑωρτάσθη πανηγυρικῶς εἰς τόν ἐν τῇ κοιλάδι τῆς Γεθσημανῆς παρά τό Θεομητορικόν Μνῆμα ἱερόν ναόν αὐτοῦ εἰς τόν τόπον τοῦ λιθοβολισμοῦ αὐτοῦ, διά θ. Λειτουργίας, προεξάρχοντος τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου.

Γ. Ἑόρτιοι ἐπισκέψεις εἰς τό Πατριαρχεῖον.

Ἀπό ἐτῶν ἔχει καθιερωθῆ συνήθεια ἀνταλλαγῆς ἐπισκέψεων κατά τάς μεγάλας ἑορτάς μεταξύ τῶν Χριστιανικῶν Ὁμολογιῶν τῆς Ἁγίας Γῆς.

Εἰς τό πλαίσιον τῆς συνηθείας ταύτης, ἡ Ἁγιοταφιτική Ἀδελφότης ὑπό τόν ἡγούμενον αὐτῆς, Μακαριώτατον Πατριάρχην Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλον Γ’ ἐπεσκέφθη ἐπί τῇ ἑορτῇ τῶν Χριστουγέννων, συμφώνως πρός τό Γρηγοριανόν ἡμερολόγιον τήν 25ην Δεκεμβρίου 2009, τήν Ἀδελφότητα τῶν Φραγκισκανῶν, τόν Λατῖνον Πατριάρχην εἰς Ἱεροσόλυμα καί τόν Ἀποστολικόν Δελεγᾶτον.

Ἀνταποδίδοντες τήν ἐπίσκεψιν αὐτῶν οἱ ὡς ἄνω, ἐπεσκέφθησαν τό Πατριαρχεῖον, ἐπί τῇ ἑορτῇ τῶν Χριστουγέννων αὐτοῦ συμφώνως πρός τό Γρηγοριανόν ἡμερολόγιον, τήν 27ην Δεκεμβρίου 2009 / 9ην Ἰανουαρίου 2010, πρῶτον οἱ Φραγκισκανοί, ἐν συνεχείᾳ αἱ λοιπαί Χριστιανικαί Ὁμολογίαι, ἤτοι Λατινικόν Πατριαρχεῖον, Προχαλκηδόνιοι Ἐκκλησίαι, Κόπται, Συριᾶνοι, Αἰθίοπες, πλήν τῶν Ἀρμενίων, καί ἀκολούθως ὁ Ἀποστολικός Δελεγᾶτος, ἀντιπρόσωπος τοῦ Βατικανοῦ εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν.

Κατά τήν ἐπίσκεψιν αὐτήν ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος προσεφώνησε τούς ἐν λόγῳ ἐπισκέπτας. Ἡ προσφώνησις Αὐτοῦ εἰς τήν ἀγγλικήν ὑπάρχει εἰς τόν ἀκόλουθον σύνδεσμον (  https://en.jerusalem-patriarchate.info/2010/01/09/658/ )

Ἀκολούθως ἡμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι ἀνταπεδώσαμεν τήν ἐπίσκεψιν εἰς τούς Κόπτας, Συριάνους καί Αἰθίοπας, οὐχί δέ καί εἰς τούς Ἀρμενίους, ὡς μή ἐπισκεφθέντας ἡμᾶς πρῶτον.

Αἱ ἐπισκέψεις αὗται ἔχουν χριστιανικόν κοινωνικόν χαρακτῆρα, διό καί ἐνθαρρύνονται, καθ’ ὅτι δημιουργοῦν ἀτμόσφαιραν ἠπιότητος, ἡ ὁποία ἐπιδρᾷ εὐεργετικῶς εἰς τήν ἁρμονικήν συμβίωσιν τῶν Χριστιανῶν εἰς τήν Ἁγίαν Γην καί εἰς εἰρηνικήν συνεργασίαν ἐπί τῶν Παναγίων Προσκυνημάτων.

Τήν ἰδίαν ἡμέραν προσῆλθον καί κατά τάς προσεχεῖς ἡμέρας θά προσέλθουν εἰς τό Πατριαρχεῖον ἐκπρόσωποι τοῦ Ὀρθοδόξου αὐτοῦ ποιμνίου, ἵνα χαιρετίσουν ἐπί τῇ ἑορτῇ.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

ngg_shortcode_4_placeholder




Η ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΠΡΟΠΑΤΟΡΩΝ ΕΙΣ ΤΟ ΧΩΡΙΟΝ ΤΩΝ ΠΟΙΜΕΝΩΝ /ΜΠΕΤΣΑΧΟΥΡ

Μία τῶν μεγάλων πόλεων τῆς Παλαιστινιακῆς Αὐτονομίας εἰς τήν Δυτικήν Ὄχθην τοῦ Ἰορδάνου, σχεδόν συνεχομένη τῆς Βηθλεέμ, εἶναι τό Χωρίον τῶν Ποιμένων-Μπετσαχούρ. Τό ὄνομά της φέρει ἀπο τούς ποιμένας, τούς βοσκούς οἱ ὁποῖοι κατά τήν νύκτα τῆς Χριστοῦ Γεννήσεως προετράπησαν ἀπό τούς ἀγγέλους, τούς ψάλλοντας εἰς τόν οὐρανόν τό: «Δόξα ἐν Ὑψίστοις Θεῷ» καί μετέβησαν εἰς τήν Βηθλεέμ καί εὗρον βρέφος ἐσπαργανωμένον κείμενον ἐν φάτνῃ (Λουκ. 2, 9-20).

Λόγῳ τοῦ γεγονότος τούτου, ναοί καί μοναστήρια ἱδρύθησαν εἰς τήν πόλιν αὐτήν καί εἰς τά περίχωρα αὐτῆς, ἀρχῆς γενομένης ἀπό τῶν ἡμερῶν τῆς Ἁγίας Ἑλένης (326 -336 μ.Χ.). Εἰς τό κέντρον τῆς πόλεως καί δή εἰς ἀγροτικήν ἐλαιόφυτον περιοχήν, συνδεδεμένην μέ τήν βιβλικήν ἱστορίαν τοῦ Βοόζ καί τῆς Ρούθ (Ρούθ, 3 κ’ 4), τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων διατηρεῖ ἀρχαῖον βυζαντινόν ναόν τοῦ 4ου αἰῶνος ὑπόγειον, ἐν λειτουργικῇ χρήσει μέχρι σήμερον ἐπ’ ὀνόματι τῶν Ποιμένων, ἄνωθεν δέ αὐτοῦ διατηρεῖ μεταγενέστερον ναόν τοῦ 5ου αἰῶνος, ὁ ὁποῖος ἀνεσκάφη κατά τήν δεκαετίαν τοῦ 1970 καί διατηρεῖται ὡς ἀρχαιολογικός ἐπισκέψιμος βυζαντινός χῶρος.

Πλησίον τούτου τοῦ ναοῦ ὁ μακαριστός ἡγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Ἁγίου Σάββα τοῦ ἡγιασμένου π. Σεραφείμ, ἀνήγειρε περικαλλῆ Ναόν τῆς Συνάξεως τῆς Θεοτόκου μετά παρεκκλησίου τῶν Ἀρχαγγέλων καί τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου Μεγαλομάρτυρος Παντελεήμονος τοῦ θαυματουργοῦ.

Εἰς τήν πόλιν αὐτήν, ἡ ὁποία ἀριθμεῖ περί τούς 15.000 κατοίκους, Χριστιανούς καί Μουσουλμάνους, ἔχει τό Πατριαρχεῖον ἀκμάζουσαν Ἀραβόφωνον Ὀρθόδοξον Κοινότητα, ἡ ὁποία ἀριθμεῖ περί τά 7.000 μέλη. Ὁ Καθεδρικός ἐνοριακός Ναός αὐτῆς τιμᾶται ἐπ’ ὀνόματι τῶν Προπατόρων.

Διά τήν ἑορτήν τῆς μνήμης τῶν Προπατόρων, συμπέσασαν ἐφέτος τήν Κυριακήν 14/27ην τοῦ μηνός Δεκεμβρίου, μετέβη εἰς τό Χωρίον τῶν Ποιμένων ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος. Φθάσας εἰς τήν εἴσοδον τῆς πόλεως ἐγένετο δεκτός ἐν θερμῇ ὑποδοχῇ ὑπό τῶν Προσκόπων τῆς πόλεως, οἱ ὁποῖοι ἐν παρελάσει τόν συνώδευσαν μέχρι καί τήν εἴσοδον τοῦ Ναοῦ τῶν Προπατόρων.

Ἐνταῦθα ὁ Μακαριώτατος ἐγένετο δεκτός ὑπό τῶν ἱερέων τοῦ ναοῦ καί τοῦ πυκοῦ ἐκκλησιάσματος καί ἐνδυθείς μανδύαν καί εἰσοδεύσας, προεξῆρξε τοῦ Ὄρθρου, ἐν συνεχείᾳ δέ καί τῆς θ. Λειτουργίας, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου  καί τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀβήλων κ. Δωροθέου, Γεράσων κ. Θεοφάνους, καί Θαβωρίου κ. Μεθοδίου, τῶν Ἁγιοταφιτῶν ἱερομονάχων καί τῶν ἱερέων τοῦ ἱεροῦ Ναοῦ τῶν Προπατόρων, ψαλλούσης τῆς χορῳδίας τοῦ Ναοῦ καί μετεχόντων ἐν κατανύξει πλήθους τῶν Ὀρθοδόξων πιστῶν τῆς πόλεως. Ὁ Μακαριώτατος εἰς τούς πιστούς αὐτούς ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ἔχοντα οὕτως:

«Τῶν Προπατόρων σήμερον πιστοί, τελοῦντες μνημόσυνα, ἀνυμνήσωμεν Χριστόν τόν Λυτρωτήν… καί ἐξ αὐτῶν ἀναδείξαντα, ῥαβδον δυνάμεως ἡμῖν, τήν μόνην ἀπείρανδρον καί Θεόπαιδα Μαρίαν τήν ἁγνήν. Ἐξ ἧς τό ἄνθος παρῆλθε, Χριστός, βλαστήσας πᾶσι τήν ζωήν καί σωτηρίαν τήν αἰώνιον».

Ἀγαπητοί μου ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Εὐλαβεῖς Χριστιανοί,

Ἡ Χάρις τοῦ Παναγίου Πνεύματος μᾶς συνήγαγεν σήμερον εἰς τόν ἱερόν τοῦτον τόπον τοῦ Χωρίου τῶν ἀγραυλούντων ποιμένων, διά νά ἀνυμνήσωμεν ἀφ ἑνός μέν δοξολογικῶς, ἀφ ἑτέρου δέ εὐχαριστιακῶς τόν Σωτῆρα καί Λυτρωτήν ἡμῶν Χριστόν.

Καί δοξολογικῶς μέν, διότι εἰς αὐτόν τοῦτον τόν τόπον, «ἐξαίφνης ἐγένετο, ὡς μᾶς πληροφορεῖ ὁ Εὐαγγελιστής Ματθαῖος, σύν τῷ Ἀγγέλῳ πλῆθος Στρατιᾶς οὐρανίου, αἰνούντων τόν Θεόν καί λεγόντων: «Δόξα έν ὑψίστοις Θεῷ καί ἐπι γῆς εἰρήνη ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία».

Εὐχαριστιακῶς δέ διότι τό Εὐαγγέλιον τῆς μεγάλης χαρᾶς: «ὅτι ἐτέχθη ὑμῖν σήμερον Σωτήρ, ὅς ἐστι Χριστός Κύριος ἐν πόλει Δαυΐδ» γίνεται κατανοητόν διά τοῦ μυστηρίου τῆς θείας κοινωνίας τοῦ αἵματος καί τοῦ Σώματος τοῦ ἐν Βηθλεέμ «ἐκ Πνεύματος Ἁγίου γεννηθέντος καί Παρθένου Μαρίας τεχθέντος» Θεοῦ Λόγου, Υἱοῦ τοῦ  Θεοῦ Πατρός, τοῦ ἐπικληθέντος «Ἐμμανουήλ, ὅ ἐστί μεθερμηνευομενον, μεθ ἡμῶν ὁ Θεός (Ματ. 1, 18-25).

Σήμερον, ἀγαπητοί μου, ἡ ἁγία ἡμῶν Ἐκκλησία τελεῖ τά μνημόσυνα τῶν Ἁγίων Προπατόρων. Καί ποῖοι εἶναι οἱ Προπάτορες αὐτοί; Εἶναι ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι μνημονεύονται γεννεαλογικῶς καί ὀνομαστικῶς εἰς τήν Βίβλον γενέσεως Ἰησοῦ Χριστοῦ υἱοῦ Δαυΐδ, υἱοῦ Ἀβραάμ (Ματ, 1,1) Οὗτοι εἶναι οἱ κατά σάρκα γενάρχαι καί Προπάτορες τοῦ δι ἡμᾶς τούς ἀνθρώπους καί διά τήν ἡμετέραν σωτηρίαν σαρκωθέντος Θεοῦ Λόγου. Οὗτοι εἶναι οἱ ἀψευδεῖς μάρτυρες τῆς ἱερᾶς ἱστορίας. Τῆς ἱστορίας τῆς ἐν τόπῳ καί χρόνῳ ἀποκαλυφθείσης μεγάλης βουλῆς τοῦ ἀγγέλου. Ὁ ἄγγελος δέ οὗτος κατά τόν Προφήτην Ἠσαΐαν εἶναι θαυμαστός σύμβουλος, Θεός ἰσχυρός, ἐξουσιαστής, ἄρχων εἰρήνης, Πατήρ τοῦ μέλλοντος αἰῶνος (Ἠσ. 9,6).

Ὁ ἀγγελος οὗτος,μέ ἄλλα λόγια δέν εἶναι ἄλλος ἀπό τόν Χριστόν καί τήν Ἐκκλησίαν αὐτοῦ. Ἡ δέ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ εἶναι ὁ ἱστορικός καί πνευματικός χῶρος, ἐντός τοῦ ὁποίου ἀναδεικνύονται οἱ σοφώτατοι προφῆται, οἱ ἀπόγονοι τοῦ Ἀβραάμ καί τοῦ Ἰούδα, ἐκ τῶν ὁποίων ἐγεννήθη ὁ ἐνανθρωπήσας Λόγος τοῦ Θεοῦ, τόν ὁποῖον προσανείγγειλαν μέ τόν φωτισμόν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ὡς ψάλλει ὁ ὑμνῳδός: «Σοφώτατοι θεῖοι, Πρφῆται γεγένηνται, Ἀβραάμ ἀπόγονοι, τόν ἐκ τοῦ Ἀβραάμ καί Ἰούδα τικτόμενον Λόγον, θερμῶς προαναγγείλαντες ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ».

Τήν ἑορτήν τῆς μνήμης τῶν Ἁγίων Προπατόρων, παρέδωκαν εἰς ἡμᾶς, ἀδελφοί μου, οἱ Ἅγιοι καί πνευματοφόροι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, νά τελῶμεν πρίν καί ἐγγύς τῶν Χριστουγέννων διά δύο λόγους: Πρῶτον μέν, διότι οἱ Προπάτορες μέ γενάρχην αὐτῶν τόν Ἀβραάμ, κατενόησαν τό μυστήριον τῆς θείας Ἀποκαλύψεως, τό μυστηριον τῆς θείας Ἐπιφανείας. Μέ ἄλλα λόγια,  ὁ Πατριάρχης Ἀβραάμ, ὡς λέγει ὁ Συναξαριστής, τήν εὐταξίαν τῶν ὄντων συνιδών ἐκ τῶν ὁρωμένων τόν ἀόρατον ἔγνω καί Θεόν τοῦτον προσεκύνησε, διακρατοῦντα καί κυβερνῶντα τά πάντα.

Δεύτερον δέ διότι οἱ πρό τοῦ νόμου Πατέρες ἀνεδείχθησαν Προπάτορες τοῦ Χριστοῦ, ἐν ᾧ ὁ Ἀβραάμ, ὁ κατεξοχήν γενάρχης Αὐτοῦ. Ἐπιπλέον δέ οἱ Προπάτορες ἐδικαίωσαν τῆς πρός ἡμᾶς τούς ἀνθρώπους ἀναδείξεως τοῦ μυστηρίου τῆς θείας Οἰκονομίας.  «Ἐν πίστει τούς Προπάτορας, λέγει ὁ ὑμνῳδός, τήν ἐξ Ἐθνῶν δι αὐτῶν, προμνηστευσάμενος Ἐκκλησίαν. Καυχῶνται ἐν δόξῃ οἱ Ἅγιοι ὅτι ἐκ σπέρματος αὐτῶν, ὑπάρχει καρπός εὐκλεής, «ἡ ἀσπόρως τεκοῦσα Σε Παρθένος Μαρία».

Ἡ ἑορτή τῶν ἁγίων Προπατόρων, ἀγαπητοί μου, κατ οὐσίαν μᾶς καλεῖ εἰς ἑτοιμασίαν διά νά προϋποπαντήσωμεν καί ὑποδεχθῶμεν τήν κάθοδον τοῦ Χριστοῦ ἀπό τούς οὐρανούς.

Ἡ φανέρωσις τοῦ Θεοῦ Λόγου «ἐν σαρκί» (Α’ Τιμ. 3,16) πάνω εἰς τήν γῆν ἀποτελεῖ τήν θεμελιώδη προϋπόθεσιν τῆς ἀνόδου, τῆς ἐξυψώσεως τοῦ ἀνθρώπου εἰς τόν οὐρανόν. Εἰς τό πρόσωπον τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ, ὁ Θεός ἐταπεινώθη διά νά ἐξυψωθῆ ὁ ἄνθρωπος. Ἐκεῖνος κατῆλθεν εἰς τήν γῆν, διά νά ἀνέλθωμεν ἡμεῖς εἰς τόν οὐρανόν. Ἐκεῖνος ἔγινε ἄνθρωπος, διά νά γίνωμεν, ἡμεῖς οἱ ἄνθρωποι θεοί κατά χάριν. «Ὁ Θεός ἐγένετο ἄνθρωπος, ἵνα ἡμεῖς θεοποιηθῶμεν», λέγει ὁ Μέγας Ἀθανάσιος.

«Νῦν ἡ ἀπολύτρωσις ἡμῶν» ἀναφωνεῖ ὁ ὑμνῳδός τῆς Ἐκκλησίας. Δεῦτε λοιπόν ἀγαπητοί μου, «διέλθωμεν δή ἕως Βηθλεέμ καί ἴδωμεν (καί ἡμεῖς) τό ρῆμα τοῦτο τό γεγονός, ὅ ὁ Κύριος ἐγνώρισεν ἡμῖν» διά νά προσφέρωμεν τά δῶρα τῆς μετανοίας, τῆς ταπεινώσεως καί τῆς πρός ἀλλήλους ἀγάπης, εἰρήνης καί δικαιοσύνης. Ἀμήν».

Τήν θ. Λειτουργίαν ἠκολούθησε δεξίωσις εἰς τήν αἴθουσαν δεξιώσεων τοῦ Ναοῦ, ἔνθα ἔλαβον χώραν καί αἱ δέουσαι προσφωνήσεις καί ἀκολούθως παρετέθη τράπεζα τῆς Κοινότητος εἰς τόν Μακαριώτατον καί τήν Συνοδείαν Του.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

ngg_shortcode_5_placeholder




Η ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ, ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΤΡΙΜΥΘΟΥΝΤΟΣ, ΕΙΣ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ

Τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων ἀπό τῆς ἐποχῆς τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου καί ἑξῆς ἔκτισε ναούς καί μοναστήρια εἰς τήν Παλαιάν Πόλιν τῶν Ἱεροσολύμων καί μάλιστα εἰς τήν χριστιανικήν συνοικίαν.

Σήμερον τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων διατηρεῖ 20 Μονάς ἐντός τῶν τειχῶν τῆς Παλαιᾶς Πόλεως. Μία τῶν Μονῶν τούτων κοντά εἰς τήν πύλην τῆς Δαμασκοῦ εἶναι αὐτή τοῦ Ἁγίου Σπυρίδωνος, Ἐπισκόπου Τριμυθοῦντος τοῦ θαυματουργοῦ.

Εἰς τήν μονήν ταύτην ἑορτάζεται ἡ μνήμη τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Σπυρίδωνος. Τήν παραμονήν ἔγινε εἰς αὐτήν ὁ Ἑσπερινός, χοροστατοῦντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου.

Τήν πρωΐαν τῆς ἑορτῆς μετέβη εἰς τήν Μονήν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, ἔνθα εἰς τόν ἀπέριττον ναόν τοῦ Ἁγίου προεξῆρξε τῆς θ. Λειτουργίας, συλλειτουργοῦντος Αὐτῷ τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀριχεπισκόπου Γεράσων κ. Θεοφάνους.

Εἰς τό συνωστιζόμενον ἐκκλησίασμα ἐξ Ἑλληνοφώνων, Ἀραβοφώνων, Ρωσσοφώνων καί Ρουμανοφώνων πιστῶν ὁ Μακαριώτατος ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον περί τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Σπυρίδωνος ὡς ἕπεται:

«Ἀνῆλθες πρός τό ὄρος τῆς θεωρίας. Εἰσέδυς εἰς τόν γνόφον τῆς ἀπαθείας. Πλαξί δέ τῆς καρδίας σου εἰσεδέξω, Νόμον σωτήριον, ὡς ἱερώτατος καί θεράπων γνήσιος τοῦ Δεσπότου σου, Σπυρίδων ὅσιε».

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,

Εὐλαβεῖς Χριστιανοί,

Χαρᾶς πεπλήρωται σήμερον ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Καί τοῦτο διότι ἡ Θεοτόκος Μαρία ἐπείγεται νά γεννήσῃ τόν Βασιλέα τοῦ παντός. Σήμερον ἄρχεται ὁ Ἄναρχος καί σαρκοῦται ὁ Ἄσαρκος. Τό σπήλαιον τῆς Βηθλεέμ εἰσδέχεται τόν Συνέχοντα τά πάντα.

Τῆς χαρᾶς αὐτῆς μέτοχος καί κοινωνός ἐγένετο καί ὁ σήμερον πανηγυρικῶς τιμώμενος Ἅγιος τῆς Ἐκκλησίας μας, Σπυρίδων ὁ θαυματουργός.

Καί ποία εἶναι ἡ χαρά αὐτή; εἶναι ἡ χαρά τοῦ Εὐαγγελίου, τῆς γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ, δηλαδή τῆς σαρκώσεως τοῦ Θεοῦ Λόγου πού ἔλαβε χώραν εἰς τό ταπεινόν σπήλαιον τῆς Βηθλεέμ ἐπί Καίσαρος Αὐγούστου, διά τήν σωτηρίαν ἡμῶν τῶν ἀνθρώπων.

Ὁ Θεός, μέ ἄλλα λόγια, ἀγαπητοί μου, κατῆλθεν εἰς τήν γῆν καί ἐφανερώθη, ἀπεκαλύφθη εἰς ἡμᾶς τούς ἀνθρώπους σωματικῶς διά νά τόν γνωρίσωμεν τόσον μέ τούς φυσικούς ὀφθαλμούς ὅσον καί μέ τούς πνευματικούς ὀφθαλμούς τῆς ψυχῆς.

Τό μέγα καί ἀνερμήνευτον τοῦτο μυστήριον τῆς θείας οἰκονομίας, δηλαδή τῆς ἐνσαρκώσεως καί ἐνανθρωπήσεως τοῦ Θεοῦ Λόγου ἐπαναλαμβάνεται ἐν παντί καί πάντοτε καί διά πάντα ἄνθρωπον ἐντός καί διά μέσου τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ.

Ἀψευδής μάρτυς τοῦ γεγονότος τούτου εἶναι καί ὁ σήμερον ἑορταζόμενος ἅγιος Σπυρίδων ὁ Ἐπίσκοπος Τριμυθοῦντος, ὁ ὁποῖος ἀξιώθηκε νά ἀνέλθη εἰς τό ὄρος τῆς θεωρίας καί νά εἰσέλθη εἰς τόν θεῖον γνόφον τῆς ἀπαθείας ὡς λέγει ὁ ὑμνῳδός. Ὁ δέ γνόφος οὗτος δέν εἶναι ἄλλο τι ἀπό τό θεῖον σκότος, ὅπου κατοικεῖ ὁ Θεός,  «ὁ θεῖος γνόφος ἐστί τό ἀπρόσιτον φῶς», διδάσκει ὁ Ἅγιος Διονύσιος ὁ Ἀρειοπαγίτης.

Αὐτό ἀκριβῶς, ἀδελφοί μου, τό ἀπρόσιτον φῶς εἶναι ἡ δόξα τοῦ Θεοῦ, τήν ὁποίαν ὁ ἄνθρωπος ἀπελάμβανεν εὑρισκόμενος εἰς κοινωνίαν μέ τόν Θεόν. Τήν δόξαν αὐτήν τήν ὁποίαν ὁ ἴδιος ὁ ἄνθρωπος ἐκουσίως μέ τήν δικήν του ἐλευθέραν ἐπιλογήν ἀπώλεσεν, αὐτήν τήν δόξαν ἀπεκάλυψεν καί ἐφανέρωσεν ἐν σαρκί σαρκικῶς ὁ ἐκ τῶν ἁγνῶν αἱμάτων τῆς Ἀειπαρθένου Μαρίας τῆς ἐκ Ναζαρέτ, γεννηθείς Χριστός ὁ Θεός καί Σωτήρ ἡμῶν, εἰς ἡμᾶς τούς ἀνθρώπους.

Τοῦ θείου τούτου φωτός ἐγένετο ὄχι μόνον θεωρός καί κοινωνός ὁ Ἅγιος Σπυρίδων, ἀλλά καί θεράπων, ὑπηρέτης γνήσιος. «Πλαξί δέ τῆς καρδίας σου», λέγει ὁ ὑμνῳδός, «εἰσεδέξω Νόμον σωτήριον ὡς ἱερώτατος καί θεράπων γνήσιος τοῦ Δεσπότου σου, Σπυρίδων, ὅσιε». Μέ ἄλλα λόγια, ὁ ὅσιος Σπυρίδων ἐνεχάραξε εἰς τάς πλάκας τῆς καρδίας του τόν Νόμον τόν σωτήριον, δηλαδή τόν Νόμον τῶν ἐντολῶν τοῦ Χριστοῦ. Διά τοῦτο καί ἀνεδείχθη πραγματικός, γνήσιος ὑπηρέτης τοῦ Δεσπότου αὐτοῦ, τοῦ Χριστοῦ.

Νά ποῦ ὀφείλεται, ἀγαπητοί μου, ἡ θαυματουργός δύναμις τοῦ Ἁγίου Σπυρίδωνος.

Τό νέον Νόμον τόν σωτήριον καλούμεθα καί ἡμεῖς, ἀγαπητοί μου, νά ἐγχαράξωμεν εἰς τήν καρδίαν μας, ἐάν ὄντως θέλωμεν νά γίνωμεν ἀφ ἑνός κοινωνοί καί μέτοχοι τῆς χαρᾶς τοῦ σεσαρκωμένου θείου γνόφου, τοῦ θείου φωτός, δηλαδή τῶν Χριστουγέννων, ἀφ ἑτέρου δέ νά τιμήσωμεν τόν γνήσιον θεράποντα τοῦ Χριστοῦ, Ἅγιον Σπυρίδωνα, τόν θαυματουργόν. Ἀμήν».

Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν ὁ καθηγούμενος, ἱερομόναχος π, Ματθαῖος, ἐδεξιώθη τόν Μακαριώτατον καί τούς συνεορταστάς εἰς τό ἡγουμενεῖον.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.




ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ κ.κ. ΘΕΟΦΙΛΟΥ Γ’ ΕΠΙ ΤΟΙΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΟΙΣ 2009

Ἑορτάσωμεν λαοί, Χριστοῦ τά Γενέθλια,

καί ἐπάραντες τόν νοῦν ἐπί Βηθλεέμ ἀναχθῶμεν τῇ διανοίᾳ,

καί κατίδωμεν τό ἐν Σπηλαίῳ μέγα μυστήριον.(Στιχ. Ἑσπερ. κδ΄Δεκ.).

Ἡ Ἐκκλησία πάντοτε, ἰδίᾳ ὅμως κατά τάς πανεκλάμπρους ἑορτίους  ἡμέρας ταύτας, διακηρύσσει εἰς τά τέκνα αὐτῆς καί εἰς τήν ἀνθρωπότητα ὅλην τό μυστήριον, τό ὁποῖον ἀπό Θεοῦ ἐν Γραφαῖς Ἁγίαις ἀπεκαλύφθη εἰς αὐτήν, τό μυστήριον τό ὁποῖον αὐτή βιώνει καί τό ὁποῖον πληροῖ αὐτήν. Διαλαλεῖ τήν ἀλήθειαν ἐκείνην, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ τήν αἰτίαν τῆς ὑπάρξεως αὐτῆς καί τήν πηγήν τῆς χαρᾶς αὐτῆς.

Τό μυστήριον τοῦτο εἶναι ἡ ἐνανθρώπησις τοῦ Θεοῦ Λόγου. Τό γεγονός δηλαδή ὅτι ὁ Θεός, ὁ πλάσας τόν ἄνθρωπον πάλαι κατ΄ ἀρχάς ἐκ τοῦ χοός κατ΄εἰκόνα καί καθ’ ὁμοίωσιν Αὐτοῦ, ἐπ’ ἐσχάτων τῶν χρόνων ἐθεράπευσε τά τραύματα αὐτοῦ, ἀνέπλασε καί ἀνεδημιούργησε αὐτόν, «ἐξαποστείλας τόν υἱόν  Αὐτοῦ, γενόμενον ἐκ γυναικός, γενόμενον ὑπό νόμον, ἵνα τούς ὑπό νόμον ἐξαγοράσῃ, ἵνα τήν υἱοθεσίαν ἀπολάβωμεν» (Γαλ. 4, 4-5) κατά τόν οὐρανοβάμονα Παῦλον.  Ὡς λέγει ὁ ἔγκριτος καί θεοφόρος πατήρ καί διδάσκαλος τῆς Ἐκκλησίας ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας, ὁ Μονογενής Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ «ἀσυγχύτως προσέλαβε τό ἀνθρώπινον, ᾠκειώσατο τήν ἀνθρωπότητα, καταπεφοίτηκεν ἐθελοντής ἐν τοῖς καθ’ ἡμᾶς», προκειμένου νά ἀπαλλάξῃ ἡμᾶς ἐκ τῆς προσγενομένης ἡμῖν ὑπό τοῦ διαβόλου καί τῆς ἁμαρτίας φθορᾶς καί φέρῃ ἡμᾶς «εἰς τήν ἐλευθερίαν τῆς δόξης τῶν τέκνων τοῦ Θεοῦ» (Ρωμ. 8, 21).

Τό μυστήριον τοῦτο, ἐκκινοῦν ἀπό τοῦ οὐρανοῦ ἄνωθεν, διικνεῖται εἰς τήν γῆν κάτω. Ὡς ἀφορῶν καί στοχεῦον εἰς τόν ἄνθρωπον, καθιστᾷ τοῦτον συνεργόν καί συμμέτοχον. Παρθένος κόρη ἐκ Ναζαρέτ  συνεργεῖ,  συλλαμβάνουσα ἐκ Πνεύματος Ἁγίου, κυοφοροῦσα καί τίκτουσα ἐν Βηθλεέμ ἐπί Καίσαρος Αὐγούστου τόν Χριστόν. Οὐδέ αὐτή ἡ ἄψυχος κτίσις οὔτε τῶν ἀλόγων ζώων ἡ φύσις ἀποκλείονται, ἀλλά ἡ γῆ καί μάλιστα αὐτή ἡ τοῦ θεοδέγμονος Σπηλαίου τούτου, ἐπί τοῦ ὁποίου ἡ Κωνσταντίνειος καί Ἰουστινιάνειος αὕτη Βασιλική τῆς Γεννήσεως ἀνηγέρθη, δέχεται καί φιλοξενεῖ εἰς τά σπλάγχνα αὐτῆς τόν τεχθέντα Βασιλέα, συμμετέχοντα εἰς ὅλα τά ἀδιάβλητα ἀνθρώπινα  ἡμέτερα πάθη, ἕως καί εἰς αὐτήν τήν  περιβολήν σπαργάνων καί ἀνάκλισιν ἐν φάτνῃ.

Μάγοι Περσῶν βασιλεῖς μακρόθεν ὑπό ἀστέρος ὁδηγούμενοι, προσέρχονται καί γονυπετεῖς προσκυνοῦν τό παιδίον (Ματθ. 2, 1-2), προσφέροντες χρυσόν καί λίβανον καί σμύρναν ὡς δῶρα τῆς εὐλαβείας αὐτῶν (Ματθ. 2, 11). Ποιμένες ἀγραυλοῦντες εἰς τήν ὅμορον τῆς Βηθλεέμ κώμην, ἀκούσαντες παρά τοῦ ἀγγέλου τό:  « Ἰδού εὐαγγελίζομαι ὑμῖν χαράν μεγάλην σφόδρα, ἥτις ἔσται παντί τῷ λαῷ, ὅτι ἐτέχθη ὑμῖν σήμερον σωτήρ, ὅς ἐστιν χριστός κύριος» (Λουκ. 2, 11) καί τό «πλῆθος τῆς οὐρανίου στρατιᾶς αἰνούντων τόν Θεόν καί λεγόντων, Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καί ἐπί γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία» (Λουκ. 2, 13-14), « διέρχονται ἕως Βηθλεέμ καί ἀνευρίσκουν τήν τε Μαριάμ καί τόν Ἰωσήφ καί βρέφος κείμενον ἐν τῇ φάτνῃ» (Λουκ. 2, 15-17) «καί ὑποστρέφουν δοξάζοντες τόν Θεόν ἐπί πᾶσιν οἷς ἤκουσαν καί εἶδον καθώς ἐλαλήθη πρός αὐτούς» (Λουκ. 2, 20).

Τήν πρόσκλησιν ταύτην τῆς συμμετοχῆς καί συνεργίας εἰς τήν θείαν συγκατάβασιν καί φιλανθρωπίαν οὐχί πάντες οἱ ἄνθρωποι ὁμοίως ἀποδέχονται. Οἱ μάγοι καί οἱ ποιμένες προσέρχονται προσκυνοῦντες,  Ἡρώδης ὅμως ὁ βασιλεύς ἀκούσας περί τοῦ νεογενοῦς βασιλέως, ταράσσεται μαινόμενος, τεκταίνεται ἀνίερα καί κατασφάζει ἀθῷα νήπια (Ματθ. 2,16). Καταδιώκει Αὐτόν τόν Χριστόν, ὁ Ὁποῖος, ἀρνούμενος οἱανδήποτε βίαν καί ἐνεργῶν ὡς ἄνθρωπος μόνον, φεύγει εἰς Αἴγυπτον (Ματθ. 2,14). Ἔτι καί σήμερον ἄνθρωποι καταδιώκουν τόν Χριστόν εἰς τό πρόσωπον τῶν ἐλαχίστων ἀδελφῶν Αὐτοῦ, τῶν ἀδυνάτων, τῶν νηπίων, τῶν προσφύγων, τῶν πτωχῶν. Ἀνοικτίρμονες καί ἀνελεήμονες, ὡς ὁ Ἡρώδης, κηρύσσουν πολέμους μέ πρόσχημα τήν εἰρήνην, προβαίνουν εἰς τρομοκρατικάς ἐνεργείας ἐν ὀνόματι τοῦ Θεοῦ καί τῆς θρησκείας μέ ἑκατόμβας ἀνθρωπίνων θυμάτων. Χωρίζουν καί ἀποκλείουν πόλεις ἀπ’ ἀλλήλων ὡς καί ταύτην τῆς Βηθλεέμ ἀπό τῶν Ἱεροσολύμων. Ἡ στάσις τῆς ἀποστασίας αὐτῆς ἐνίων ἐκ τῶν ἀνθρώπων εἶναι καί ἡ αἰτία τοῦ κακοῦ, τῆς ἀδικίας καί τῆς ἀνισότητος εἰς τόν κόσμον.

Ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ παρά ταῦτα, μετά πίστεως βαθείας καί ἐλπίδος βεβαίας διακηρύσσει ὅτι τῶν ὀλίγων τούτων « ἡ ἀπιστία δέν θά καταργήσῃ τήν πίστιν τοῦ Θεοῦ ( Ρωμ. 3, 3). Συμπάσχει μετά τοῦ ἀνθρώπου διά τήν τραγικότητα καί τά ἀδιέξοδα τῆς ζωῆς αὐτοῦ καί συμπαρίσταται αὐτῷ ποικιλοτρόπως ὡς στοργική πνευματική μήτηρ, κηρύττουσα σεσαρκωμένον Θεάνθρωπον, «ἀναπαύοντα πάντας τούς κοπιῶντας καί πεφορτισμένους» (Ματθ. 11, 28), οἱ ὁποῖοι προσέρχονται πρός Αὐτόν.

Ἀπό τοῦ Θεοδέγμονος Σπηλαίου τούτου, ἀπό τῶν κόλπων  τῆς Μητρός τῶν Ἐκκλησιῶν, εὐλογοῦντες Πατριαρχικῶς καί Πατρικῶς τά μέλη τοῦ ἐμπεπιστευμένου Ἡμῖν ποιμνίου, ἐν τῇ Ἁγίᾳ Γῇ καί ὁπουδήποτε καί προτρέποντες αὐτά, ὅπως, διατηροῦντα τήν ἐλπίδα, ἐγκολπωθοῦν καί ἀκολουθοῦν Χριστόν Ἐνανθρωπήσαντα συμφώνως πρός τήν Ἁγιοπατερικήν παράδοσιν τῆς Ὀρθοδόξου ἡμῶν Ἐκκλησίας, ἔκκλησιν δέ ἀπευθύνοντες πρός τούς ἰσχυρούς τῆς γῆς, ὅπως ὦσιν εἰρηνοποιοί καί ἐργάται δικαιοσύνης χάριν τῆς εἰρηνικῆς συμβιώσεως τῶν λαῶν καί  τῆς ἐν εὐημερίᾳ ἀγαθῶν ζωῆς αὐτῶν, διατελοῦμεν.

Ἐν τῇ Ἁγίᾳ Πόλει Βηθλεέμ, ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ  2009.

Διάπυρος πρός Κύριον Εὐχέτης,

ΘΕΟΦΙΛΟΣ Γ’

Πατριάρχης Ἱεροσολύμων




ΔΙΑΘΡΗΣΚΕΙΑΚΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΙΣ ΕΙΣ ΤΟ ΝΑΜΠΙ ΣΟΥΕΜΠΙ, ΙΕΡΟΝ ΤΟΠΟΝ ΤΩΝ ΔΡΟΥΖΩΝ

Τήν Δευτέραν, 8/21 -12-2009, ἔλαβε χώραν Διαθρησκειακή Συνάντησις εὐρείας συμμετοχῆς εἰς τόν ἱερόν τόπον τῶν Δρούζων Νάμπι Σουέμπι τῆς περιοχῆς Γαλιλαίας, οὐχί μακράν τῆς πόλεως τῆς  Τιβεριάδος.

Εἰς τόν τόπον τοῦτον ἔζησε τόν 11ον μ.Χ. αἰ. καί εἶναι ἐνταφιασμένος ὁ Νάμπι Σουέμπι, ἕνας ἀπό τούς προφήτας τῆς Κοινότητος τῶν Δρούζων.

Ἡ Συνάντησις αὐτή εἶναι ἡ τρίτη εἰς τό εἶδος της. Ἡ πρώτη ἔλαβε χώραν εἰς τήν Ἀρχιραββινείαν τῶν Ἱεροσολύμων  τό ἔτος 2003 καί εἶχε ὡς θέμα  τήν ἔναρξιν μιᾶς συνεργασίας μεταξύ τῶν θρησκευτικῶν Κοινοτήτων εἰς τό  Ἰσραήλ διά τήν πρόληψιν κρίσεων βίας. Ἡ  δευτέρα ἔλαβε χώραν τό ἔτος 2008 εἰς τό Κφάρ-Καράα καί εἶχε ὡς θέμα  τήν ἀντιμετώπισιν ἐκδηλωθείσης κρίσεως βίας. Εἰς αὐτήν τήν δευτέραν κύριος ὁμιλητής ἦτο ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος. Ἡ ἐν λόγῳ τρίτη αὐτή Συνάντησις, διοργανωθεῖσα μέ τήν συνεργασίαν τοῦ Ὑπουργείου Θρησκευμάτων τοῦ Ἰσραήλ, κ. Γιακούμπ Σαλάμε καί κ. Σεζάρ Μαρτζῆε, τῆς Ἀρχιραββινείας, τῶν Ἀρχηγῶν τῶν Θρησκευτικῶν Κοινοτήτων τῆς Ἁγίας Γῆς, Ἐκπροσώπων τοῦ Ἑβραϊκοῦ Πανεπιστημίου τοῦ Μπαριλάν καί τῆς Κοινότητος τῶν Δρούζων καί Ἐκπροσώπων τοῦ Ἰσλάμ εἶχε ὡς θέμα: «τούς τρόπους μέ τούς ὁποίους δύνανται οἱ θρησκευτικοί ἀρχηγοί νά ἐπηρεάσουν εἰς κρίσεις καί φιλονεικίας» θρησκευτικάς ἤ κοινωνικάς εἴτε διά τῆς προλήψεως αὐτῶν εἴτε διά τῆς  ἀντιμετωπίσεως, ἐφ’ ὅσον δέν κατέστη δυνατόν νά ἀποτραποῦν καί ἐξεδηλώθησαν εἴτε διά τῆς θεραπείας, ἐάν  εἶχαν συνεπείας ὁποιασδήποτε.

Εἰς τήν Συνάντησιν αὐτήν μετέσχον Ἀνώτατοι Ἐκπρόσωποι τῶν τριῶν θρησκευμάτων τῆς Ἁγίας Γῆς καί τῆς Κοινότητος τῶν Δρούζων.  Ἀπό πλευρᾶς Χριστιανῶν μετέσχεν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος Γ’ μετά συνοδείας τῶν Σεβασμιωτάτων,  Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, Γέροντος Ἀρχιγραμματέως, Ἀβήλων κ. Δωροθέου, τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Ἀριστοβούλου, Διευθυντοῦ τῆς χορῳδίας τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως, τοῦ ἡγουμένου τῆς Μονῆς Τιβεριάδος Ἀρχιμανδρίτου π. Τιμοθέου, τοῦ ἡγουμένου τῆς Μονῆς Καπερναούμ μοναχοῦ Εἰρηνάρχου, τοῦ ἡγουμένου τῆς Μονῆς Κανᾶ Ἀρχιμανδρίτου π. Δοσιθέου καί τοῦ ἐφημερίου ἱερέως τῆς Ναζαρέτ π. Γαβριήλ Ναντάφ.

Ἐκ τῶν ὑπολοίπων χριστιανικῶν δογμάτων τῆς Ἁγίας Γῆς παρέστησαν ὁ Κουστωδός τῶν Φραγκισκανῶν τῆς Ἁγίας Γῆς π. Πιέρ Μπατίστα Πιζαμπάλλα, ὁ Λατῖνος Πατριάρχης εἰς τά Ἱεροσόλυμα Monsignor Φουάδ Τουάλ, ὁ Ἀποστολικός Δελεγᾶτος, Monsignor Antonio Franco, ὁ Λουθηρανός Ἐπίσκοπος εἰς  τά Ἱεροσόλυμα Monsignor Μουνίμπ Γιουνάν κ.ἄ.

Ἀπό πλευρᾶς Ἰουδαϊσμοῦ μετέσχον ὁ Ἀρχιραββῖνος τοῦ Τέλ Ἀβίβ κ. Γιόνα Μετζίγκερ, ὁ Ἀρχιραββῖνος τῆς Χάϊφας κ. Σλόμο Ἀμάρη, ὁ ραββῖνος κ. Νταίηβιντ Ρόζεν, Ἐκπρόσωπος τοῦ Ἰουδαϊσμοῦ εἰς τόν διάλογον αὐτοῦ μετά τοῦ Χριστιανισμοῦ καί τῆς Ὀρθοδοξίας, ὁ Γενικός Γραμματεύς τῆς Ἀρχιραββινείας κ. Ὀντέντ  Βάϊνερ καί ἄλλοι ραββῖνοι.

Ἀπό πλευρᾶς Ἰσλάμ μετέσχον ὁ ἰμάμης Ζιγιάντ Ἀμποῦ- Μόχ, Διευθυντής τοῦ Τμήματος Ἰσλαμικῶν Ὑποθέσεων εἰς τό κράτος τοῦ Ἰσραήλ καί πολλοί ἄλλοι ἰμάμηδες τῆς περιοχῆς.

Ἀπό πλευρᾶς Δρούζων μετέσχον ὁ φιλοξενῶν τήν Συνάντησιν αὐτήν Σεΐχης Μουάφακ Ταρίφ, ὁ Πρόεδρος τοῦ Συμβουλίου τοῦ θρησκευτικοῦ τούτου τόπου τῶν Δρούζων κ. Ντοντάν Ὄδε  καί πολλαί ἄλλαι προσωπικότητες τῶν Δρούζων.

Ἡ Συνάντησις αὐτή, διαρκείας μιᾶς ἡμέρας, ἐλειτούργησε ὡς ἑξῆς: Ἐσχηματίσθησαν τρεῖς ὁμάδες ἐργασίας ἀπό ἐκπροσώπους τῶν ἀρχηγῶν τῶν τριῶν θρησκευμάτων. Εἰς τήν μίαν ἐξ αὐτῶν ἔγινε διάλογος μέ θέμα τήν πρόληψιν τῆς κρίσεως. Εἰς τήν δευτέραν ἔγινε διάλογος μέ θέμα τήν ἀντιμετώπισιν τῆς κρίσεως, ἐν ᾧ αὐτή λαμβάνει χώραν καί εἰς τήν τρίτην ἔγινε διάλογος μέ θέμα τήν θεραπείαν τῆς κρίσεως ἤ μᾶλλον τήν θεραπείαν τῶν συνεπειῶν μιᾶς ἐκδηλωθείσης ἤδη κρίσεως.

Τά πορίσματα τῶν συζητήσεων τῶν τριῶν αὐτῶν ὁμάδων ἐπαρουσιάσθησαν ὑπό τῶν διεθυνόντων τάς συζητήσεις αὐτάς κατά τήν λαβοῦσαν ἐν συνεχείᾳ χώραν συνάντησιν τῆς ὁλομελείας εἰς τήν εὐρύχωρον καί καλαίσθητον αἴθουσαν τοῦ Κέντρου τούτου τῶν Δρούζων, τήν ὁποίαν ἀνήγειρεν ὁ ἀρχηγός τῆς Κοινότητος τῶν Δρούζων, κ. Μουαφάκ Ταρίφ.

Κύριος ὁμιλητής εἰς τήν ὁλομέλειαν αὐτήν ἦτο  ὁ Λατῖνος Πατριάρχης εἰς τά Ἱεροσόλυμα Monsignor Φουάδ Τουάλ. Κατόπιν τούτου ὡμίλησαν ἐν συντομίᾳ ὁ Διευθύνων τοῦ Τμήματος τῶν Χριστιανικῶν Ὑποθέσεων τοῦ Ὑπουργείου Θρησκευμάτων τοῦ Ἰσραήλ κ. Γιακούμπ Σαλάμε, ὁ Ἀρχιραββῖνος τοῦ Τέλ Ἀβίβ κ. Γιόνα Μετζίκερ, ὁ Ἀρχιραββῖνος τῆς Χάϊφας κ. Σλόμο Ἀμάρη, ὁ καθηγητής τοῦ Πανεπιστημίου τοῦ Μπαριλάν καί Διευθύνων  τάς συζητήσεις τῆς τρίτης ὁμάδος κ. Μπέν Μολλόβ, ὁ Ἀρχηγός τῆς Κοινότητος τῶν Δρούζων κ. Μουαφάκ Ταρίφ, ὁ Γενικός Γραμματεύς τοῦ Συμβουλίου τοῦ προσκυνήματος  τούτου  κ. Ντοντάν Ὄντε, ὁ κ. Τζιγιάντ Ἀμποῦ-Μόχ, ὁ κ. Μανσούρ Μπαχίτζ, Ὑπεύθυνος τοῦ  Τμήματος Θρησκευτικῶν Ὑποθέσεων τοῦ Ὑπουργείου Ἐξωτερικῶν τοῦ Ἰσραήλ καί τινες ἄλλοι.

Κύριαι θέσεις τῶν ὁμιλησάντων ἦσαν ὅτι ἡ ἀποστολή τῶν θρησκευτικῶν ἀρχηγῶν καί τῶν θρησκευτικῶν ἀνδρῶν ἐν γένει εἶναι νά προλαμβάνουν τήν ἔκρηξιν κρίσεων διά καταλλήλου διδασκαλίας πρός τούς πιστούς, τούς ὁποίους καθοδηγοῦν. Ἐπίσης ἐπεσημάνθη ὁ ρόλος των κατά τήν διάρκειαν ὡρισμένης κρίσεως, νά μειώνουν δηλαδή τήν ἔντασιν καί τόν φανατισμόν, εἴτε μετά τήν ἐκδήλωσιν αὐτῆς, νά προσπαθοῦν νά θεραπεύσουν μέ τόν καλλίτερον τρόπον τά ἀρνητικά ἀποτελέσματά της,  τραύματα, χάσματα, ζημίας κ.λπ. Τό ἔργον τοῦτο ὀφείλει, εἶπον, νά γίνεται ἀπό κοινοῦ ἀνεξαρτήτως τῶν δογματικῶν διαφορῶν ἀναμεταξύ τῶν θρησκειῶν. Αἱ διαφοραί αὐταί παραμένουν, δέν  ἀποτελεοῦν ἀντικείμενον διαπραγματεύσεως ἤ συμβιβασμοῦ, παρά ταῦτα ὀφείλουν νά μήν ἐπηρεάζουν τό εἰρηνευτικόν ἔργον τῶν θρησκευτικῶν ἀνδρῶν.

Δύνανται καί ὀφείλουν, εἶπον οἱ ὁμιληταί, εἴτε οἱ ραββῖνοι εἰς τάς συναγωγάς εἴτε οἱ ἱερεῖς εἰς τάς ἐκκλησίας, εἴτε οἱ σεΐχηδες-ἰμάμηδες εἰς τά τεμένη νά διαπαιδαγωγοῦν τούς πιστούς τῶν θρησκειῶν των μέ τάς ἀρχάς τοῦ σεβασμοῦ τοῦ δικαιώματος τοῦ ἄλλου νά ἔχῃ μίαν διαφορετικήν γνώμην, πεποίθησιν, πίστιν.           Ἔτι περαιτέρω ἀποστολή τῶν θρησκευτικῶν ἀνδρῶν εἶναι νά εἰσέρχωνται καί εἰς τόν χῶρον τῶν ἀντιθέτων μεταξύ των ὁμάδων καί νά προσπαθοῦν νά τάς συμφιλιώσουν μέ τήν δημιουργίαν γεφυρῶν ἐμπιστοσύνης.

Σκοπός τῶν συναντήσεων τοῦ εἴδους τούτου εἶναι ἡ ἐπί τό αὐτό συνάντησις τῶν ἀρχηγῶν τῶν θρησκειῶν καί ἐκπροσώπων των διά τόν παραδειγματισμόν τῶν πιστῶν των, ὕστερα μάλιστα ἀπό τάς κρίσεις, αἱ ὁποῖαι ἔλαβον χώραν εἰς τό Ἰσραήλ εἴτε κατά τό περασμένον ἔτος εἰς τήν Ἄκκρην κατά τήν διάρκειαν τῶν ἡμερῶν τῆς Ἰουδαϊκῆς ἑορτῆς τοῦ Ἐξιλασμοῦ μεταξύ τῶν Ἰσραηλινῶν καί Μουσουλμάνων εἴτε μετά τά γεγονότα, τά ὁποῖα ἔλαβον χώραν μεταξύ Ἰσραηλινῶν καί Δρούζων εἰς τό  βιβλικόν χωρίον Πκέα τοῦ βορείου Ἰσραήλ. Ἐπίσης σκοπός τῆς συναντήσεων αὐτῶν εἶναι νά ἐνεργοῦν προληπτικῶς, οὕτως ὥστε νά ἀποφεύγωνται ἄλλαι κρίσεις, αἱ ὁποῖαι ἐνδεχομένως ἐμφανίζονται εἰς τόν ὁρίζοντα.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας