1

Ο ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΥΓΙΕΙΑΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ κ. ΧΡΙΣΤΟΣ ΠΑΤΣΑΛΙΔΗΣ ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΤΑΙ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ.

Τό ἀπόγευμα τῆς Τρίτης, 21ης Ἰουλίου/ 3ης Αὐγούστου 2010, ὁ Ὑπουργός Ὑγιείας τῆς Κύπρου κ. Χρίστος Πατσαλίδης μετά μικρᾶς συνοδείας ἐκ Κύπρου καί ἐκ τῆς Πρεσβείας αὐτῆς εἰς Ἰσραήλ, εὑρισκόμενος εἰς Ἰσραήλ διά συνεργασίαν μετά τῶν ἁρμοδίων Ἰσραηλινῶν παραγόντων διά προώθησιν τῶν διαδικασιῶν προσφορᾶς ὑπηρεσιῶν ὑγιείας τῶν εἰς τό Ἰσραήλ νοσηλευομένων Κυπρίων πολιτῶν, προσεκύνησεν εἰς τόν Ναόν τῆς Ἀναστάσεως καί ἀκολούθως ἐγένετο δεκτός εἰς τό Πατριαρχεῖον ὑπό τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου.

Εἰς τό πλαίσιον τῆς συναντήσεως αὐτῆς ἐγένετο ἐνδιαφέρουσα συζήτησις περί τοῦ ἔργου τοῦ Πατριαρχείου πέραν τοῦ προσκυνηματικοῦ τομέως εἰς τόν φιλανθρωπικόν τομέα, εἰς τήν παροχήν οἰκημάτων διαμονῆς εἰς τήν πόλιν τῶν Ἱεροσολύμων μέ χαμηλά ἐνοίκια καί εἰς τήν βοήθειαν τῶν ἀφικνουμένων ἀσθενῶν διά νοσηλείαν εἰς τό Ἰσραήλ ἐκ τῶν ἐσόδων τῆς περιουσίας τοῦ Πατριαρχείου εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν, ἀλλά καί εἰς τήν ἐλευθέραν καί κατεχομένην Κύπρον. Ὡσαύτως ἐγένετο μνεία καί περί τῶν σχέσεων τοῦ Πατριαρχείου μετά τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου καί τῆς νήσου τῆς Κύπρου.

Ἐπί τῷ τέλει τῆς ἐπισκέψεως ὁ Ὑπουργός ὑγιείας τῆς Κύπρου ἐπέδωσεν εἰς τόν Μακαριώτατον μυροδοχεῖον, τό κοινῶς λεγόμενον εἰς τήν Κυπριακήν διάλεκτον «μερέχαν», ὁ δέ Μακαριώτατος προσέφερεν εἰς τόν κ. Ὑπουργόν τό βιβλίον τοῦ κ. Βοκοτοπούλου περί τῶν εἰκονογραφημένων χειρογράφων τῆς Βιβλιοθήκης τοῦ Πατριαρχείου, μετάλλιον τοῦ Πατριαρχείου κοπέν ἐπί τῇ δισχιλιετίᾳ τοῦ Χριστιανισμοῦ καί τό ἐκλεκτόν φωτογραφικόν λεύκωμα τῆς κ. Gali Tibbon περί τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως καί τῶν τελετῶν τῶν Ὀρθοδόξων εἰς αὐτόν ὡς «ὀμφαλοῦ τῆς Γῆς».

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_0_placeholder




Ο ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΜΩΚΗΣΣΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΣΙΚΑΓΟΥ ΕΙΣ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ.

Τήν Κυριακήν, 19ην Ἰουλίου /1ην Αὐγούστου 2010, ὁ Θεοφιλέστατος Ἐπίσκοπος Μωκησοῦ κ. Δημήτριος καί Πρωτοσύγκελλος τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Σικάγου, λαβών εὐλογίαν καί λειτουργῶν κατά τήν νυκτερινήν λειτουργίαν εἰς τόν Πανάγιον Τάφον, ἐγένετο δεκτός ὑπό τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου μετά μικρᾶς ὁμάδος συνοδῶν αὐτοῦ εἰς τήν αἴθουσαν τοῦ Πατριαρχείου μετά τήν πρωϊνήν θ. Λειτουργίαν εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως. Τά μέλη τῆς ὁμάδος ταύτης εἶναι καί μέλη τῆς Ἐπιτροπῆς Διαθρησκειακῶν Ἀρχηγῶν τῆς πόλεως τοῦ Σικάγου. Ὁ ἐπίσκοπος Δημήτριος καί ἡ ὁμάς αὐτοῦ συνωδεύοντο ὑπό τοῦ  Ἱερέως Nabil Haddad, Προέδρου τῆς Ἐπιτροπῆς “The Jordanian Interfaith Coexistence Research Center”, ἀφοῦ προηγουμένως ἐπεσκέφθησαν τήν Ἰορδανίαν.

Μετά τάς ἐκεῖ ἐπαφάς, διῆλθον τήν γέφυραν τοῦ Ἰορδάνου καί ἐπεσκέφθησαν τό Ἰσραήλ, προκειμένου νά ἔχουν εἰς αὐτό ἐπαφάς θρησκευτικοῦ καί  διαθρησκειακοῦ χαρακτῆρος. Εἰς τό πλαίσιον τῆς ἐπισκέψεως αὐτῶν ταύτης εἰς τό Πατριαρχεῖον ἔλαβε χώραν ἐνδιαφέρουσα συζήτησις περί τῶν δυνατοτήτων συνεργασίας τῶν θρησκευτικῶν ἀρχηγῶν μετά τῶν πολιτικῶν, ἵνα βοηθήσουν τούτους εἰς τά ἀδιέξοδα τῆς πολιτικῆς, ἕν τῶν ὁποίων εἶναι καί αὐτό τῶν Ἱεροσολύμων.

«Οἱ θρησκευτικοί ἀρχηγοί παραμένοντες εἰς τά πλαίσια αὐτῶν», εἶπον, «δύνανται νά μεταφέρουν τό βίωμα αὐτῶν τῆς ἐπικοινωνίας μετά τοῦ Θεοῦ, τῆς εἰρήνης καί τῆς συνδιαλλαγῆς, πρός τούς πολιτικούς, προκειμένου νά ἐφαρμόζουν τοῦτο εἰς τόν χῶρον τῆς πολιτικῆς καί τῆς κοινωνίας». «Οἱ θρησκευτικοί ἀρχηγοί ὡς ἐκ τῆς ἰδιότητός τῶν», εἰπώθη, «ἔχουν τάς δυνατότητας νά μειώνουν τάς προκαταλήψεις καί νά κατευνάζουν τά πνεύματα. Τό ἔργον τοῦτο ἐπιτελεῖται εἰς τόν χῶρον τῆς Μέσης Ἀνατολῆς διά τῶν Συναντήσεων τῶν Ἀρχηγῶν τῶν Ἐκκλησιῶν –  Meetings of Heads of Churches καί διά τοῦ Συμβουλίου τῶν Θρησκευτικῶν Καθιδρυμάτων τῆς Ἁγίας Γῆς –Council of the Religious Institutions of the Holy Land».

«Αἱ σχέσεις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί ἰδίᾳ τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων μετά τοῦ Ἰσλάμ ἀνάγονται εἰς τούς χρόνους τοῦ Πατριάρχου Σωφρονίου Ἱεροσολύμων, ὁ ὁποῖος μετά τήν ἧτταν τῶν Βυζαντινῶν, τό 638μ.Χ., παρέδωσεν ὡς Ἐθνάρχης τήν Ἱερουσαλήμ εἰς τόν β’ διάδοχον τοῦ Μωάμεθ Χαλίφ Ὀμάρ Χατάμπ. Ἐπί τῆς ὑπογραφείσης συνθήκης τοῦ Ἀχτιναμέ βασίζονται αἱ σχέσεις τοῦ Πατριαρχείου καί μετά τῶν Ἀραβικῶν Κυβερνήσεων ἕως τῆς σήμερον, τῆς Ἰορδανικῆς, τῆς Παλαιστινιακῆς κ.ἄ».

«Τό Πατριαρχεῖον δέν διεκδικεῖ ἀποκλειστικότητα ἐπί τῶν προσκυνημάτων. Ἀγωνίζεται διά τήν ἀπόδοσιν τοῦ προσήκοντος σεβασμοῦ εἰς ὅλα τά προσκυνήματα ἀδιακρίτως, Χριστιανικά, Ἰουδαϊκά καί Μουσουλμανικά».

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.
ngg_shortcode_1_placeholder




«Η ΑΡΧΕΓΟΝΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ» –ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΙΣ ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΟΥ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ JERUSALEM POST.

Το ακόλουθο άρθρο, το οποίο συμπεριλαμβάνει την συνέντευξη του Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ιεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου δημοσιεύθηκε από την εφημερίδα Jerusalem Post, τον Ιούλιο του 2010.

Η Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία: – Πατριαρχείο Ιεροσολύμων

Από τον ΝΤΟΒ ΠΡΕΜΙΝΓΚΕΡ
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ από τη ΣΑΡΑ ΛΕΒΙΝ

Η Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία στα Ιεροσόλυμα έχει μια αδιάκοπη παρουσία στους Αγίους Τόπους από τους πρώτους αιώνες της Χριστιανοσύνης και πορεύεται αθόρυβα την πορεία της μέσω των 1.500 και πλέον ετών της ιστορίας της.  Η Ορθόδοξη Εκκλησία θεωρεί τον εαυτό της ότι είναι η Μητέρα Εκκλησία του Χριστιανισμού και κηρύσσει το ίδιο δόγμα από την εποχή του Ιησού.

Η Ορθόδοξη Εκκλησία ισχυρίζεται ότι ο πρώτος Επίσκοπός της ήταν ο Ιάκωβος, ο αδελφός του Ιησού, και η Εκκλησία συμπεριλαμβάνει, μεταξύ των Παναγίων Προσκυνημάτων, τά οποία κατέχει, και την Εκκλησία της Γεννήσεως στη Βηθλεέμ καθώς και την Εκκλησία του Παναγίου Τάφου στην Ιερουσαλήμ.  Σήμερα οι μοναχοί της, με το χαρακτηριστικό μαύρο ράσο, τιμούν και υπηρετούν αυτά τα προσκυνήματα με την ίδια ιερουργία και το ίδιο τελετουργικό τυπικό, όπως και στους αρχαίους χρόνους, διατηρώντας με επιμονή τις παραδόσεις τους μέσα στο διάβα του χρόνου και των ιστορικών συμβάντων όπως το Μεγάλο Σχίσμα του έτους 1054 μ.Χ., την Ισλαμική κατάκτηση της Ιερουσαλήμ, την εποχή της Οθωμανικής κυριαρχίας, και των Σταυροφοριών.

Μόλις πρόσφατα, η τοπική Ορθόδοξη Εκκλησία αντιμετώπισε προκλήσεις από την Κυβέρνηση του Ισραήλ καθώς και εναντίωση από το ποίμνιό της, το οποίο αποτελείται, ως επί το πλείστον, από Παλαιστίνιους Άραβες.

Όμως η Εκκλησία συνεχίζει να πορεύεται καθοδηγούμενη από τον ήρεμο και ταπεινό Πατριάρχη Θεόφιλο ΙΙΙ, ο οποίος αντιμετωπίζει τις σύγχρονες κρίσεις με τον ίδιο τρόπο, με τον οποίο η Εκκλησία πάντα αντιμετώπιζε τις κρίσεις: «Με προσευχή, υπομονή, σοφία, επιμονή και σταθερότητα».

ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ

Παρουσιάζει ενδιαφέρον το ότι κάποιος θα μπορούσε να θεωρήσει τα μέλη της πρώτης Χριστιανικής εκκλησίας ως τους αρχικούς Διαμαρτυρόμενους, λόγω του ότι η αξίωση του Ρωμαιοκαθολικού Πάπα ως προς την δικαιοδοσία ήταν μια από τις κύριες αιτίες του Μεγάλου Σχίσματος, το οποίο διαίρεσε την Εκκλησία σε Καθολικό δόγμα και Ορθόδοξο δόγμα.

«Τα δόγματα σε πολλά σημεία είναι κοινά», είπε ο Πατριάρχης Θεόφιλος ΙΙΙ, «για τις δύο Εκκλησίες. Η μεγάλη διαφορά μεταξύ των Ρωμαιο-Καθολικών και του Ορθόδοξου Χριστιανισμού είναι το αξίωμα ενός Πάπα, ο οποίος ισχυρίζεται ότι είναι ο Εντεταλμένος Εκπρόσωπος (Βηκάριος) του Χριστού επί της Γης».

Ο Ντάνιελ Ρόσινγκ, Εκτελεστικός Διευθυντής του Κέντρου της Ιερουσαλήμ για τις σχέσεις Ιουδαϊσμού – Χριστιανισμού, τόνισε ότι μια άλλη διαφορά αποτελεί το γεγονός ότι η Καθολική Εκκλησία έχει ιεραρχία με δομή «πυραμίδας» υπό τον Πάπα, ενώ η εξουσία της Ορθόδοξης Εκκλησίας πηγάζει από τα επί μέρους τοπικά Πατριαρχεία.  Ο Πατριάρχης της Κωνσταντινουπόλεως θεωρείται ο πρώτος μεταξύ ίσων· δεν έχει δικαιοδοσία επί των άλλων Πατριαρχών.

Η Ορθόδοξη θρησκεία είναι, επίσης, διαφορετική από αυτή των Διαμαρτυρομένων, Προτεσταντών, παρ’ όλη την κοινή απουσία μιας Παπικής εξουσίας, αρχής. «Μια μεγάλη διαφορά στην Ορθόδοξη Εκκλησία είναι ότι είναι πολύ τελετουργική, λειτουργική» είπε ο Ρόσινγκ.  «Έχει πολλά τυπικά, εικονίσματα, κεριά, λιτανείες. Ο Προτεσταντισμός τείνει να είναι πιο διανοητικός με λιγότερο τελετουργικό.  Και, επίσης, οι Διαμαρτυρόμενοι Προτεστάντες δεν έχουν άγαμους μοναχούς,  κληρικούς».

Η Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία, μερικές φορές γνωστή και ως Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία, έχει τις καταβολές της στο διαμελισμό της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.  Τον 4ο αιώνα, ο Αυτοκράτορας Κωνσταντίνος κήρυξε την ανατολική πόλη της Κωνσταντινουπόλεως ως τη νέα πρωτεύουσα της Ρώμης.  Τοιουτοτρόπως άρχισε μια βαθμιαία αποστασιοποίηση μεταξύ του ανατολικού ημίσεως και του δυτικού ημίσεως της αυτοκρατορίας.

Καθώς το Λατινόφωνο Δυτικό ήμισυ και το Ελληνόφωνο Ανατολικό ήμισυ διαχωρίστηκαν, οι θεολογικές διαμάχες καθώς και διαμάχες εξουσίας μέσα στους κόλπους της Εκκλησίας είχαν ως αποκορύφωμα το Μεγάλο Σχίσμα, με το οποίο οι θρησκευτικοί ηγέτες των Ανατολικών και Δυτικών περιοχών αφόρισαν αλλήλους.  Χωρίστηκαν σε Δυτική Λατινική Εκκλησία – τώρα οι Ρωμαιο-καθολικοί – και την Ανατολική Ελληνική Εκκλησία, τώρα γνωστή ως Ορθόδοξη Εκκλησία.

Η λέξη Ορθόδοξος είναι Ελληνική και σημαίνει «ορθή, σωστή πίστη», και αναφέρεται στην άποψη της Ορθόδοξης Εκκλησίας ότι αυτή κατέχει απαρέγκλιτα το αρχέγονο και ορθό τυπικό και τελετουργικό του Χριστιανισμού.  Όντως οι Έλληνες Ορθόδοξοι αποκαλούν τους εαυτούς τους Ρωμαιο-Ορθοδόξους· όμως οι Λατίνοι τους απεκάλεσαν Έλληνες Ορθοδόξους και «έμεινε» το όνομα.

Σήμερα υπάρχουν περίπου 40.000 γηγενείς Ορθόδοξοι Χριστιανοί στο Ισραήλ και στα Παλαιστινιακά εδάφη. Οι περισσότεροι είναι Παλαιστίνιοι Άραβες εκτός από ένα μικρό αριθμό Ελλήνων κληρικών, οι οποίοι ηγούνται αυτών.

ΠΕΡΙΦΡΟΥΡΗΣΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑΤΩΝ

Περίπου 120 μοναχοί ζουν και προσεύχονται σε ένα ωραίο μοναστήρι στην Παλαιά Πόλη της Ιερουσαλήμ, το οποίο λειτουργεί και ως έδρα του Πατριαρχείου.  Αυτοί οι άγαμοι  μοναχοί είναι, στην πλειονότητά τους, Έλληνες και συγκροτούν τον πυρήνα του κλήρου της Εκκλησίας.

Οι μοναχοί διάγουν μια ζωή προσευχής και μελέτης (δες την παρακείμενη εξιστόρηση), και συμπεριλαμβάνουν ποιμαντικό έργο στις υποχρεώσεις τους, καθώς και συντήρηση και προσκύνηση των ιερών προσκυνημάτων της Εκκλησίας.

Ένα Διοικητικό Συμβούλιο από 18 επισκόπους, αποκαλούμενο Ιερά Σύνοδος, διοικεί την Αδελφότητα των μοναχών και την Εκκλησία, και είναι υπεύθυνη για την εκλογή του Πατριάρχη. Αυτή εξέλεξε την Α.Θ.Μ. κ.κ. Θεόφιλο ΙΙΙ, Πατριάρχη της Ιερουσαλήμ το 2005.

«Ένα κύριο λειτούργημα του Πατριαρχείου είναι να φροντίζει τα ιερά προσκυνήματα», είπε ο Πατριάρχης Θεόφιλος.  «Φυλάσσουμε και διατηρούμε τα Πανάγια προσκυνήματα, έτσι ώστε νά είναι προσβάσιμα στον οποιονδήποτε χωρίς διακρίσεις».

Ίσως το πιο ιερό μέρος, το οποίο ανήκει στη δικαιοδοσία της Εκκλησίας, είναι ο Ναός του Παναγίου Τάφου.  Η Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία είναι κύριος κάτοχος της γης, επί της οποίας είναι χτισμένος ο Ναός, αν και η διαχείριση / διοίκηση είναι διαιρεμένη, διαμοιρασμένη μεταξύ των έξι (6) Χριστιανικών δογμάτων: των Ελλήνων Ορθοδόξων, των Καθολικών, των Αρμενίων Ορθοδόξων, των Σύρων Ορθοδόξων, των Κοπτών Αιγυπτίων και των Αιθιόπων.

Σύμφωνα με τους Έλληνες Ορθοδόξους, ο Ιησούς είναι Υιός του Θεού,  έχει την θεία μαζί με την ανθρώπινη φύση και είναι τέλειος Θεός και τέλειος άνθρωπος. Οι Έλληνες Ορθόδοξοι πιστεύουν στα τρία πρόσωπα του Θεού, το «τρισυπόστατον», τον Πατέρα, τον Υιό, και το Άγιο Πνεύμα. Οι Ορθόδοξες λειτουργίες έχουν τις απαρχές τους στην πρώιμη Αποστολική Εκκλησία, και την Παλαιά Διαθήκη. Λιβάνι, κεριά και λυχνάρια ελαίου χρησιμοποιούνται στις λειτουργίες, όπως χρησιμοποιούνταν και στους καιρούς της περιόδου της Παλαιάς Διαθήκης. Βυζαντινές ψαλμωδίες και ύμνοι ψάλλονται στις λειτουργίες των Ελλήνων Ορθοδόξων. Δεν χρησιμοποιούνται όργανα κατά τη διάρκεια των λειτουργιών και των ύμνων· μόνο ψάλλουν.

Οι μοναχοί της Εκκλησίας προσεύχονται για τέσσερεις ή πέντε ώρες κάθε μέρα.

Τα ενδύματα των ιερέων είναι περίτεχνα, λεπτοδουλεμένα.  Τα σχέδιά τους προέρχονται από την Παλαιά Διαθήκη.

ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΕΝΟΣ ΜΟΝΑΧΟΥ

(Από τον Αρχιμανδρίτη π. Ισίδωρο).

6:00 πμ      –        Εγερτήριο. Πρωϊνές προσευχές

8:00 πμ      –        Εργασία στο Γραφείο. Διοικητικά καθήκοντα, ποιμαντικές και κοινοτικές ευθύνες, συντήρηση και φροντίδα των ιερών τόπων.

2:00 μμ      –        «Εσπερινός» / Εσπερινή Ακολουθία.

4:00 μμ      –        Ανάπαυση.

6:00 μμ      –        Νυκτερινές Προσευχές.

7:00 μμ      –        Ανάπαυση. «Πηγαίνουμε στα δωμάτια μας, μελετούμε, διαβάζουμε ένα βιβλίο, διασκεδάζουμε ψυχαγωγούμαστε, μιλούμε για τον Θεό».

Αν και η Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία τείνει να έχει καλές σχέσεις με τα άλλα Χριστιανικά δόγματα, εν τούτοις το προσκύνημα τούτο έχει μία ιστορία εντάσεων, οι οποίες «αναζωπυρώνονται» κατά διαστήματα.

Το 1853, ο Σουλτάνος της εποχής εξέδωσε ένα διάταγμα του status quo για τον Πανάγιο Τάφο, με το οποίο απαιτούσε ότι όλα τα έξι δόγματα θα έπρεπε να συμφωνούν για οποιεσδήποτε δομικές αλλαγές στην Εκκλησία του Παναγίου Τάφου.  Αυτή η αμφίδρομη και περιπεπλεγμένη δέσμευση  έφερε τις ενδιαφερόμενες πλευρές σε μεγάλο αδιέξοδο, εξ αιτίας του οποίου δεν μπορούν να συμφωνήσουν σε οποιεσδήποτε αλλαγές, συμπεριλαμβανομένων και των πολύ σημαντικών, όπως π.χ. της κατασκευής μιας εξόδου κινδύνου σε περίπτωση πυρκαϊάς, η οποία θα συμπλήρωνε τη μοναδική είσοδο – έξοδο του Ναού της Αναστάσεως.

Το σύμβολο του τέλματος του status quo, στο οποίο έχει περιέλθει ο Πανάγιος Τάφος είναι η περίφημη «ανεμόσκαλα», η οποία είχε τοποθετηθεί πάνω σε έναν τοίχο περί το 1800 και έκτοτε έχει παραμείνει ως έχει, διότι κανείς από τους εμπλεκομένους φορείς δεν έχει την αρμοδιότητα να την αποσύρει.

Ακόμη και πολύ ελαφρές δομικές αλλαγές έχουν υποκινήσει βία μεταξύ των κληρικών.  Όταν ένας Κόπτης μοναχός προσπάθησε, το 2002, να μετακινήσει μία καρέκλα στη σκιά, προκάλεσε μια διαμάχη με τους Αιθίοπες, οι οποίοι απέρριψαν τη δικαιοδοσία του επί της περιοχής.  Όμως, τέτοια συμβάντα είναι σχετικά σπάνια και, η από κοινού διοίκηση της Εκκλησίας γενικά πορεύεται «καλῇ τῇ πίστει».

Η Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία έχει το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης για τον Πανάγιο Τάφο και έχει στην κατοχή της διάφορα ιερά σκηνώματα μεταξύ των θησαυρών της εκεί. Μέσα σε γυάλινη λειψανοθήκη μπορεί κάποιος να δει αυτό που λέγεται ότι είναι μέρος του κρανίου του Αγίου Ιωάννου του Βαπτιστού, και το χέρι της Αγίας Μαρίας Μαγδαληνής.

ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΛΗΡΙΚΟΙ, ΑΡΑΒΕΣ ΛΑΙΚΟΙ

Πέρα από την αφοσίωση της Εκκλησίας ως προς τη διατήρηση και φροντίδα των Ιερών Τόπων, ο Πατριάρχης Θεόφιλος είπε ότι η ευθύνη της είναι να «φροντίζει για τις διάφορες Ορθόδοξες Χριστιανικές Κοινότητες παντού – στο Ισραήλ, στις Παλαιστινιακές περιοχές και στο Χασιμιτικό Βασίλειο της Ιορδανίας».

Έχουν γίνει όμως καταγγελίες ότι πολύς χρόνος αφιερώνεται στα Πανάγια Προσκυνήματα και ότι το ποίμνιο της Εκκλησίας αποτελεί δευτερεύουσα έγνοια και ασχολία.

«Μερικοί λένε ότι οι Καθολικοί, π.χ., κάνουν πολύ περισσότερα όσον αφορά το εκπαιδευτικό, ιατρικό και φιλανθρωπικό έργο, από ότι η Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία», είπε ο Ντάνιελ Ρόσινγκ, Εκτελεστικός Διευθυντής του Κέντρου για τις Σχέσεις Ιουδαίων – Χριστιανών.  «Λένε ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία προσδίδει περίσσεια έμφαση στους άγιους τόπους πανάγια προσκυνήματα».

Μια άλλη έγνοια, ανησυχία είναι ότι οι Άραβες λαϊκοί δεν αντιπροσωπεύονται επαρκώς στην Ιεραρχία της Εκκλησίας, η οποία αποτελείται, κατ’ εξοχήν, από Έλληνες.

Ο Ραβίνος Ντεήβιντ Ρόζεν της Αμερικανικής Ιουδαϊκής Επιτροπής {American Jewish Committee – www.ajc.org/ } είπε ότι είναι ένα παλαιό πρόβλημα.  «Υπήρξε ιστορική ένταση μεταξύ της ιεραρχίας και των λαϊκών του ποιμνίου σχετικά με αυτό το θέμα, δηλαδή της αντιπροσώπευσης.  Είναι το μοναδικό Χριστιανικό Δόγμα στους Αγίους Τόπους, του οποίου η ηγεσία δεν προέρχεται από τις τάξεις και τά μέλη της.  Όλες οι Εκκλησίες εδώ είναι Αραβικές Εκκλησίες και η ηγεσία τους αποτελείται από Άραβες κληρικούς εκτός από αυτήν εδώ».

Ο Ρόζεν υπαινίσσεται ότι ο κλήρος παραμένει στη συντριπτική του πλειοψηφία Ελληνικός, διότι η Εκκλησία αντιλαμβάνεται την αποστολή της ως τη συνέχεια του αρχέγονου Χριστιανισμού.  «Εάν ρωτήσετε την ηγεσία, ή την Εκκλησία οπουδήποτε στον κόσμο, θα σας πουν ότι είναι μια ιστορική Εκκλησία, και ότι η σπουδαιότητά της υπερβαίνει κατά πολύ την τοπική εθνική μικρή περιφέρειά της.  Η παγκόσμια ακτινοβολία της είναι μέρος της ιστορικής της ταυτότητας και ευθύνης».

«Όμως, εάν ρωτήσετε την πλειονότητα των Ορθοδόξων πιστών στην περιοχή» συνέχισε ο Ραβίνος Ρόζεν, «πιστεύουν ότι ο κλήρος θα πρέπει να αντιπροσωπεύει την εθνική κοινότητα.  Αυτό είναι μια διαχρονική πηγή εντάσεως για όσο διάστημα κάποιος μπορεί να θυμάται».

Ο Πατριάρχης Θεόφιλος είπε ότι αυτοί οι ισχυρισμοί είναι «καθ’ όλα αναληθείς».

«Στο παρελθόν υπήρξαν προβλήματα, όμως αυτό δε σημαίνει ότι το Πατριαρχείο δεν φροντίζει το ποίμνιό του.  Λαμβάνουμε πρωτοβουλίες, για να προαγάγουμε την εκπαίδευση, να κτίσουμε σχολεία».

«Ακριβώς αυτή τη στιγμή δύο μέλη της Ιεράς Συνόδου είναι Άραβες», είπε.  «Είναι θέμα χρόνου».

Μια διακεκριμένη προσωπικότητα, η οποία μάχεται για τα δικαιώματα των Αράβων στην Ορθόδοξη Εκκλησία είναι ο Θεοδόσιος, αρχικά επονομαζόμενος Ατάλλα Χάννα, ο οποίος εξελέγη Αρχιεπίσκοπος το 2005.  Ήταν μόλις ο δεύτερος Παλαιστίνιος ο οποίος έφερε αυτό τον βαθμό στην ιστορία της Εκκλησίας.

Αν και ο Θεοδόσιος αρνήθηκε να σχολιάσει την τρέχουσα σχέση μεταξύ των Αράβων λαϊκών του Αραβικού ποιμνίου και του Ελληνικού κλήρου, εν τούτοις, πριν από τον διορισμό του ως Αρχιεπισκόπου, ήταν μια διαβόητη προσωπικότητα στους Ελληνο – Ορθόδοξους κύκλους.

Ο Θεοδόσιος κέρδισε δημοτικότητα σε σχέση με τους Άραβες λαϊκούς από τις πύρινες στηλιτεύσεις του κατά της Ισραηλινής κατοχής, σε σημείο που το 2002 συνελήφθη και κρατήθηκε για βραχύ χρονικό διάστημα από τις Ισραηλινές αρχές με την υποψία της «υποκινήσεως» και δεσμών με τρομοκρατικές οργανώσεις.

Ο κλήρος  ήταν δυσαρεστημένος με τη στάση του Θεοδοσίου, λόγω της στάσεώς τους ανέκαθεν να διατηρούν καλές σχέσεις με τις κυβερνητικές αρχές. «Η θέση και η στάση μας εδώ ήταν πάντα να συνεισφέρουμε, όσο μπορούμε, στην ειρήνη, αμοιβαία συνύπαρξη και  ανεκτικότητα», είπε ο Πατριάρχης Θεόφιλος.

Όμως παρ’ όλες τις μέγιστες προσπάθειες να παραμείνει ουδέτερη, η Εκκλησία ενεπληρώθη μερικές φορές, στη δίνη.

Η πιο πρόσφατη κρίση ήταν για τη γη.

ΙΔΙΟΚΤΗΤΗΣ ΓΗΣ

Η Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία είναι ο μεγαλύτερος ιδιοκτήτης  γης στην Παλιά Πόλη της Ιερουσαλήμ.  Της ανήκει το μέγιστο μέρος της γης από την Πύλη του Δαβίδ μέχρι κάτω στο δρόμο, στον οποίο κείται το Ελληνικό Πατριαρχείο, και όλο το δρόμο μέχρι τον Πανάγιο Τάφο.

Πέρα της ιδιοκτησίας της γης, επί της οποίας κείνται πολλοί ιεροί τόποι, η Εκκλησία συγκαταλέγει μεταξύ των ακινήτων, που της ανήκουν, τη γη επί της οποίας ευρίσκεται η κατοικία του Πρωθυπουργού, και τη γη επί της οποίας ευρίσκεται το Ισραηλινό Κοινοβούλιο-Κνέσετ. Ο όρος “Κνέσετ” προέρχεται από το αρχαίο εβραϊκό ( כנסת ) «Μεγάλη Συνέλευση» ή «Μεγάλη Συναγωγή» η οποία, σύμφωνα με την Ιουδαϊκή παράδοση, ήταν μια συνάθροιση 120 ατόμων, μεταξύ των οποίων συγκαταλέγονταν νομοδιδάσκαλοι, σοφοί, και προφήτες, στην περίοδο από το τέλος των Βιβλικών προφητών έως την περίοδο της δημιουργίας του Ραβινικού Ιουδαϊσμού.

Η γη ανήκει στην Εκκλησία από τους αρχαίους χρόνους.  Ο Πατριάρχης Θεόφιλος εξήγησε ότι η Εκκλησία «δεν είναι μόνο κληρονόμος μιας μεγάλης πνευματικής κληρονομιάς, αλλά και μιας φυσικής, δημοσιονομικής εμπράγματης αξίας κληρονομιάς».

Μετά την Μουσουλμανική κατάκτηση της Αγίας Γης, ο τότε Πατριάρχης Σωφρόνιος παρέμεινε ο εθνικός και θρησκευτικός ηγέτης των Χριστιανών εκεί.  Η Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία κληρονόμησε τις Εκκλησίες, τις Βασιλικές και τις παρακείμενες εκτάσεις γης, οι οποίες ανήκαν στους κατακτηθέντες Βυζαντινούς.  Κατά το διάβα της ιστορίας της, η Εκκλησία απέκτησε ακόμη περισσότερη γη.

Όταν και οι Ισραηλινοί και οι Παλαιστίνιοι προσδίδουν τέτοια υψηλή αξία στην Ιερουσαλήμ, η μεγάλης εκτάσεως ιδιοκτησία γης της Εκκλησίας τη θέτει σε πολύ «λεπτή» θέση.

Η ΚΡΙΣΗ

Το 2005, ο τότε Πατριάρχης Ειρηναίος πυροδότησε σκάνδαλο και ξεσήκωσε κατακραυγή μέσα στους κόλπους της Εκκλησίας μετά από, όπως αναφέρθηκε, την πώληση μέρους της γης της σε έναν όμιλο Ισραηλινών επενδυτών.

Ο κλήρος εξαγριώθηκε με το ότι ο Πατριάρχης πούλησε γη ανήκουσα στην Εκκλησία, και περισσότερο εξαγριώθηκαν οι Άραβες λαϊκοί, διότι αισθάνθηκαν ότι πουλήθηκε η δική τους γη στους Ισραηλινούς.  Σε απάντηση, η Ιερά Σύνοδος καθαίρεσε από το αξίωμά του τον Πατριάρχη Ειρηναίο, και εξέλεξε ως νέο Πατριάρχη  τον Θεόφιλο ΙΙΙ.

Αυτό το γεγονός αποτέλεσε την αρχή ενός δυσκόλου δύο ετών διαστήματος για την Εκκλησία.  Πέρα από την αντιπαράθεση μέσα στους κόλπους της Εκκλησίας, εξωτερικά προβλήματα βγήκαν, επίσης, στην επιφάνεια.

Η Ισραηλινή κυβέρνηση αρνήθηκε να αναγνωρίσει την έκπτωση του Ειρηναίου, αναφέροντας ότι υπάρχει ανάγκη κυβερνητικής εγκρίσεως για την πράξη.  Με την ίδια λογική, αρνήθηκε να αναγνωρίσει τον Πατριάρχη Θεόφιλο ως τον διάδοχο του Ειρηναίου. Μερικές αιτιάσεις αναφέρουν ότι πρόσωπα στην κυβέρνηση του Ισραήλ εμπόδισαν την αναγνώριση του Πατριάρχη, για να κερδίσουν πολύτιμες ιδιοκτησίες της Εκκλησίας.

Καθώς ο Πατριάρχης Θεόφιλος εργαζόταν για να αποκαταστήσει την ηρεμία, η οποία επικρατούσε πριν τα συμβάντα αυτά, στην Εκκλησία προκλήθηκε ένα κυβερνητικό πάγωμα των Τραπεζικών λογαριασμών του Πατριαρχείου, τα χρηματικά ποσά των οποίων ήταν αναγκαία για τη συντήρηση και φροντίδα των αγίων τόπων και του σχολικού συστήματος του Πατριαρχείου.

Τον επόμενο χρόνο, η Ισραηλινή κυβέρνηση αρνήθηκε να ανανεώσει θεωρήσεις εισόδου [visas] για πολλούς από τους Έλληνες κληρικούς, κάτι το οποίο θα τους εξανάγκαζε να εγκαταλείψουν το Ισραήλ.

Ακόμη και η κυβέρνηση της Ιορδανίας, της οποίας οι Χριστιανοί εμπίπτουν στη δικαιοδοσία και εξουσία του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων, για κάποιο χρονικό διάστημα αρνείτο, επίσης, να αναγνωρίσει τον Θεόφιλο.

Όμως ο Θεόφιλος «πέρασε την μπόρα», ασκώντας έφεση στο Ανώτατο Δικαστήριο του Ισραήλ για την αναγνώρισή του.  Κέρδισε τη μάχη του το 2007 και επιβεβαίωσε τον ρόλο Του από τις κυβερνήσεις του Ισραήλ και της Ιορδανίας.

Ερωτώμενος πώς ανταπεξήλθε στην κρίση, ο Πατριάρχης Θεόφιλος είπε ότι το έπραξε «με προσευχή και με υπομονή.  Με σύνεση, με επιμονή, και με σθεναρότητα. Εγώ ο ίδιος γνώριζα από πού πήγαζε το πρόβλημα, περί τίνος επρόκειτο.  Γνώριζα ότι όλα τα προβλήματα εκφύονταν, όχι από την ίδια την κυβέρνηση, αλλά από μερικά πρόσωπα-κλειδιά, τα οποία είχαν κατοχυρωμένα συμφέροντα». Ο Θεόφιλος αρνήθηκε να κατονομάσει συγκεκριμένα άτομα.

ΠΡΟΣ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ

Έχοντας ανταπεξέλθει σε αυτήν την πρόσφατη κρίση, διάφορες εικασίες εγείρονται ως προς τις προκλήσεις, τις οποίες η Εκκλησία θα αντιμετωπίσει στο μέλλον.  Ο Ραβίνος Ρόζεν διαβλέπει ότι η διαφοροποιούμενη εθνική σύνθεση του ποιμνίου θα λειτουργήσει ως ελατήριο για μελλοντική αλλαγή.

«Ένα συναρπαστικό ζήτημα σχετικό με την Ορθόδοξη Εκκλησία αποτελεί η μεταβολή της χριστιανικής παρουσίας κατά τα τελευταία 20 έτη», είπε ο Ραββίνος Ρόζεν, αναφερόμενος στη μαζική μετανάστευση από την Ρωσία και άλλα πρώην Σοβιετικά κράτη.

Με βάση τον Ισραηλινό Νόμο της Επιστροφής, οποιοδήποτε άτομο με έναν /μια τουλάχιστον Εβραίο παππού ή Εβραία γιαγιά έχει δικαίωμα να κάνει «αλιγιά» κυριολεκτικά: «άνοδο» / μετανάστευση Εβραίου-ας στη Γη του Ισραήλ, να μεταναστεύσει δηλαδή στο Ισραήλ.  Αυτό έφερε ως αποτέλεσμα πολλούς Ρώσους μετανάστες, οι οποίοι μπορεί να έχουν κάποιον Εβραίο παππού ή/και Εβραία γιαγιά, όμως ασκούνται θρησκευτικά ως Χριστιανοί Ορθόδοξοι.  Εκτιμήσεις ως προς τον αριθμό αυτών των μεταναστών διαφέρουν, όμως ο Πατριάρχης Θεόφιλος λέει ότι μπορεί ο αριθμός τους να πλησιάζει και τις 50.000, ο οποίος είναι μεγαλύτερος από τον γηγενή Ορθόδοξο Αραβικό πληθυσμό.

Ο Πατριάρχης Θεόφιλος αναγνώρισε τη νέα κατάσταση, όμως δεν ανησυχεί.  «Τουναντίον», είπε, «αυτό είναι κάτι το οποίο επαναλαμβάνεται από 70 καί 100 χρόνια πριν.  Είχαμε μια μεγάλη εισροή προσκυνητών.  Είμαστε πολύ χαρούμενοι για την μετανάστευση. Ἀνθρωποι επιστρέφουν από τις πρώην Σοβιετικές δημοκρατίες, κουμουνιστικές χώρες.  Αισθάνονται σαν το σπίτι τους, διότι το Πατριαρχείο τους αντιπροσωπεύει όλους». «Εάν η ιστορία προσφέρει σ’ εμάς κάποια καθοδήγηση, η Ορθόδοξη Εκκλησία θα καλωσορίσει αυτούς τους νέους μετανάστες και θα συνεχίσει να χαράσσει το δρόμο της, όπως έκανε από τις πρώτες μέρες της απαρχής του Χριστιανισμού».

Το άρθρο αυτό, το οποίο συμπεριλαμβάνει την εν λόγω συνέντευξη, δημοσιεύθυκε από την εφημερίδα Jerusalem Post / Χριστιανική Έκδοση, τον Ιούλιο του 2010. Ο συντάκτης του άρθρου είναι ο κ. Dov. Preminger.

ngg_shortcode_2_placeholder




ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ ΤΟΥ ΡΑΒΒΙΝΟΥ DR. DAVID ROZEN ΚΑΙ ΟΜΑΔΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ & ΙΟΥΔΑΙΩΝ ΕΙΣ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ.

Τήν Τρίτην, 14ην /27ην Ἰουλίου 2010, ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος Γ’ ἐδέχθη εἰς τό Πατριαρχεῖον τόν ραββῖνον Dr. David Rozen μεθ’ ὁμάδος ἐπιστημόνων διαφόρων εἰδικοτήτων, Χριστιανῶν καί Ἰουδαίων ἐπί τῷ σκοπῷ μιᾶς οἰκοδομητικῆς συζητήσεως ἐπί θεμάτων, θρησκευτικῶν, κοινωνικῶν, πολιτικῶν καί ἄλλων τῆς περιοχῆς τῆς Μέσης Ἀνατολῆς καί ἄλλων περιοχῶν. Ὁ ραββῖνος Dr. David Rozen εἶναι γνωστός εἰς τούς χριστιανικούς κύκλους διά τήν πολυγνωσίαν αὐτοῦ καί διά τήν ἐνεργόν συμμετοχήν καί συμβολήν αὐτοῦ εἰς τόν διάλογον Ἰουδαϊσμοῦ & Χριστιανισμοῦ καί Ὀρθοδοξίας & Ἰουδαϊσμοῦ ὑπό τήν αἰγῖδα τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου.

Ὁ ραββῖνος Dr. David Rozen ηὐχαρίστησε τόν Μακαριώτατον διά τήν ἐνεργόν συμμετοχήν Αὐτοῦ εἰς τόν διαθρησκειακόν διάλογον καί εἰς τήν διαδικασίαν εἰρηνεύσεως εἰς τήν Μέσην Ἀνατολήν καί διά τόν χρόνον Αὐτοῦ διά τήν συνάντησιν ταύτην.

Εἰς τήν διεξαχθεῖσαν συζήτησιν ὁ Μακαριώτατος ἐξήγησεν εἰς τά μέλη τῆς ὁμάδος αὐτῆς τήν θέσιν καί τό ἔργον τοῦ Πατριαρχείου εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν καί τά Πανάγια Προσκυνήματα, ἐξ ἀρχῆς κατά τούς πρωτοχριστιανικούς χρόνους καί τούς Βυζαντινούς, ὅτε ἐκτίσθησαν οἱ μεγάλοι Ναοί, ἤτοι, ὁ Ναός τῆς Ἀναστάσεως καί τῆς Βασιλικῆς τῆς Γεννήσεως εἰς Βηθλεέμ καί αἱ μεγάλαι ἱστορικαί Μοναί τῆς ἐρήμου.

«Ἡ περίοδος αὕτη», ἐξήγησεν ἐν συνεχείᾳ ὁ Μακαριώτατος, «ἔληξε μέ τήν παράδοσιν τῆς Ἱερουσαλήμ τό 638μ.Χ. εἰς τόν Μουσουλμᾶνον Χαλίφην Ὀμάρ Χατάμπ ἀπό τόν Πατριάρχην Ἱεροσολύμων Σωφρόνιον, ἀναλαβόντα τότε τόν ρόλον ἐθνάρχου. Ἐπί τῆς ὑπογραφείσης τότε συμφωνίας -Ἀχτιναμέ- ἐστηρίχθηκαν αἱ σχέσεις τοῦ Πατριαρχείου μετά τοῦ Ἰσλάμ ἐπί τῆς ἀραβοκρατίας καί τῆς Τουρκοκρατίας».

«Τό Πατριαρχεῖον εἰς τό πλαίσιον τῆς συμφωνίας ταύτης προστατεύει τά προσκυνήματα, Χριστιανικά, Ἰουδαϊκά καί Μουσουλμανικά. Τό Πατριαρχεῖον ἔχει περιουσίαν πνευματικήν, δηλαδή τήν θρησκευτικήν καί πολιτικήν αὐτοῦ κληρονομίαν, ἀλλά καί φυσικήν περιουσίαν εἰς οἰκήματα καί γαίας διά τήν συντήρησιν τοῦ ποιμνίου αὐτοῦ καί τῶν καθιδρυμάτων αὐτοῦ».

«Αἱ σχέσεις τοῦ Πατριαρχείου μετά τοῦ Ἰουδαϊσμοῦ εἶναι στεναί καί βαθεῖαι, θεωρούμεναι εἰς τό πλαίσιον τῆς σχέσεως τῶν δύο Διαθηκῶν, Παλαιᾶς καί Καινῆς, ἀλλά καί τῆς λειτουργικῆς ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας. Αἱ προφητεῖαι καί οἱ ψαλμοί ἀναγιγνώσκονται εἰς τάς τελετάς τῆς Ἐκκλησίας ὁμοῦ μετά τῶν Εὐαγγελίων καί τῶν ἐπιστολῶν τῆς Καινῆς Διαθήκης καί τῶν ἐκκλησιαστικῶν ὕμνων».

Ἀπαντῶν εἰς σχετικήν ἐρώτησιν ὁ Μακαριώτατος, ἐξήγησε πῶς τό Πατριαρχεῖον ἐκ τῶν εἰσοδημάτων αὐτοῦ καί ἐκ τῶν δωρεῶν φιλανθρωπικῶν Συλλόγων, Μ.Κ. Ὀργανώσεων καί εὐσεβῶν προσκυνητῶν,  συντηρεῖ τά προσκυνήματα, ἱδρύει καί συντηρεῖ σχολεῖα καί φιλανθρωπικά ἱδρύματα καί συμμετέχει ἐνεργῶς διά βοήθειαν εἰς τά ἐκ τῆς πολιτικῆς ἐντάσεως προκύπτοντα προβλήματα.

Ὅσον ἀφορᾷ τό πολιτικόν πρόβλημα τῆς Ἱερουσαλήμ καί τῆς Μέσης Ἀνατολῆς, ὁ Μακαριώτατος ἀπήντησε ὅτι τό Πατριαρχεῖον πρεσβεύει διά τήν Ἱερουσαλήμ νά εἶναι ἀνοικτή πόλις μέ ἐλευθέραν πρόσβασιν τῶν ὀπαδῶν ὅλων τῶν θρησκευμάτων εἰς τά σεβάσματα αὐτῶν. Ἐπίσης, ὅτι τό Πατριαρχεῖον μετά τῶν ἄλλων  Ἐκκλησιῶν μετέχει ἐνεργῶς καί ἐκκλησιαστικῶς εἰς τήν προώθησιν τῆς διαδικασίας εἰρήνης, βλέπει ὅμως καί τήν λύσιν καί πέραν τῆς προτεινομένης λύσεως τῶν δύο κρατῶν καί δύο λαῶν, εἰς τήν ἀμοιβαίαν δηλαδή ἀποδοχήν τῶν ἱστορικῶν δικαιωμάτων ἑκάστου τῶν δύο λαῶν δι’ ὕπαρξιν καί συνύπαρξιν εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν. «Ἐάν δέν ἐπιτευχθῇ», εἶπεν ὁ Μακαριώτατος, «ἡ ἀμοιβαία ἀλληλο-ἀποδοχή τῶν δύο λαῶν καί θρησκευτικῶς, οὐδεμία πολιτική λύσις θά εἶναι βιώσιμος. Τό Πατριαρχεῖον καί  αἱ ἄλλαι Χριστιανικαί Ἐκκλησίαι τῆς Ἁγίας Γῆς συμβάλλουν εἰς τήν προώθησιν τῆς ἐπικρατήσεως τῆς εἰρήνης, κυρίως διά τοῦ ἔργου τοῦ Council of the Religious Institutions of the Holy Land / Συμβουλίου τῶν Θρησκευτικῶν Καθιδρυμάτων τῆς Ἁγίας Γῆς. Λόγῳ τῆς συμβολῆς ταύτης τοῦ Πατριαρχείου, τό ἐπισκέπτονται διπλωμᾶται, ἀντιπρόσωποι κρατῶν, εἰρηνευτικαί ἀποστολαί καί προσωπικότητες πολιτικαί, ὡς π.χ. πρό ἔτους ὁ πρῴην Πρόεδρος τῶν Η.Π.Α. κ. Τζίμμυ Κάρτερ».

«Ἄνευ θεωρήσεως τῶν θρησκευτικῶν παραμέτρων τῆς Ἱερουσαλήμ οὐδεμία πολιτική λύσις θά ἐπιτευχθῇ ἤ θά στερεωθῇ. Τό Πατριαρχεῖον παρακολουθεῖ ἐμπόνως τάς συνεπείας τῆς πολιτικῆς ἐντάσεως καί μετέχει εἰς τόν πόνον τῶν θυμάτων αὐτῆς διά προσευχῆς, διαλόγου καί εἰρηνικοῦ τρόπου ὑπάρξεως αὐτοῦ καί μεταδόσεως μηνύματος συγγνώμης, ἀγάπης, συγχωρήσεως, συνδιαλλαγῆς καί εἰρήνης».

Ἐπί τῷ τέλει τῆς συναντήσεως αὐτῆς ὁ Μακαριώτατος ἐπέδωσεν εἰς ἕνα ἕκαστον τῶν μελῶν τῆς ὁμάδος ταύτης τό βιβλίον τοῦ κ. Βοκοτοπούλου περί τῶν εἰκονογραφημένων χειρογράφων τῆς Κεντρικῆς Βιβλιοθήκης τοῦ Πατριαρχείου.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_3_placeholder




ΤΑ ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛΙΝΟΥ ΜΟΥΣΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ.

Τό Ἰσραηλινόν Μουσεῖον εὑρίσκεται εἰς τήν Δυτικήν Ἱερουσαλήμ πλησίον τῆς Μονῆς τοῦ Τιμίου Σταυροῦ τοῦ Πατριαρχείου καί τοῦ Ἑβραϊκοῦ Κοινοβουλίου καί τοῦ Ἑβραϊκοῦ Πανεπιστημίου τοῦ Givaat Ram. Τοῦτο ἱδρύθη καί λειτουργεῖ ἀπό τοῦ 1965 τῇ ἐμπνεύσει τοῦ τότε Δημάρχου τῶν Ἱεροσολύμων Teddy Kolek  καί τῇ συνεργασίᾳ αὐτοῦ μετά πολλῶν παραγόντων τῶν Ἰσραηλινῶν Κυβερνήσεων καί τῆς Ἑβραϊκῆς κοινωνίας. Ἀρχιτέκτονες τούτου ἦσαν οἱ Alfred Mansfield & Dora Gad.

Κατά τά τελευταῖα τρία ἔτη διά δραστηρίων ἐνεργειῶν τοῦ ἐπί δέκα τρία ἔτη Διευθυντοῦ του, κ. James Snyder καί τῶν ἀρχιτεκτόνων αὐτοῦ, “Carpenter’s & Efrat Kowalsky”, τό Μουσεῖον ἀνεκαινίσθη εἰς τάς τρεῖς πτέρυγας, τάς αἰθούσας καί τόν τρόπον κατατάξεως καί ἐκθέσεως τῶν ἐκθεμάτων αὐτοῦ, ὥστε νά ἐξυπηρετῇ ἀποτελεσματικώτερον τόν διδακτικόν σκοπόν αὐτοῦ. Αἱ δαπάναι τῶν ἐργασιῶν αὐτῶν ἀνῆλθον εἰς τό ποσόν τῶν ἑκατόν ἑκατομμυρίων (100.000.000) USD $.

Τό ὄντως φιλόδοξον, πολύπλευρον καί  ἀξιόλογον τοῦτο ἔργον ἐπετεύχθη εἰς τό προγραμματισθέν σύντομον χρονικόν διάστημα τῶν τριῶν ἐτῶν καί μέ ἐξωτερικάς κτιριακάς ἀναπροσαρμογάς, αἱ ὁποῖαι διετήρησαν τό συνταίριασμα αὐτοῦ μετά τοῦ φυσικοῦ περιβάλλοντος τῆς κοιλάδος καί τοῦ λόφου τῆς Μονῆς τοῦ Τιμίου Σταυροῦ (Minzar Ha-Matzlevah). Μέ τάς ἐργασίας αὐτάς ἡ ἔκτασις τῶν χώρων τοῦ Μουσείου ηὐξήθη ἀπό 100.000 εἰς 200.000 τ.μ .

Τό γεγονός τῆς ἀνακαινίσεως ἐπανηγυρίσθη μέ τελετήν ἐγκαινίων, ἡ ὁποία ἔλαβε χώραν τήν Κυριακήν, 12ην/25ην Ἰουλίου 2010, εἰς ὑπαίθριον χῶρον τοῦ Μουσείου ἀμφιθεατρικῶς διαμορφωμένον.

Εἰς τήν τελετήν ἦσαν προσκεκλημένοι ἐξ ὀνόματος τοῦ Πατριαρχείου ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ὁ Γ’ καί ὁ Γέρων Ἀρχιγραμματεύς, Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντίνης κ. Ἀρίσταρχος.

Τήν τελετήν ἐτίμησαν διά τῆς παρουσίας αὐτῶν ὁ Πρωθυπουργός τοῦ κράτους τοῦ Ἰσραήλ κ. Βενιαμίν Νατανιάχου, ὁ Πρόεδρος αὐτοῦ κ. Συμεών Πέρες, ὁ Ὑπουργός Κοινωνικῆς Προνοίας τοῦ Ἰσραήλ κ. Ἰσαάκ Χέρτσογκ καί ἄλλοι Ὑπουργοί, ὁ Δήμαρχος Ἱεροσολύμων κ. Νίρ Μπαρκάτ, ἀνώτατοι κυβερνητικοί καί πανεπιστημιακοί παράγοντες, Πρέσβεις καί Πρόξενοι κρατῶν ἐν μέσῳ πυκνοτάτου κοινοῦ.

Τό κοινόν τοῦτο προσεφώνησαν ὁ Πρόεδρος τοῦ Μουσείου κ. James Snyder, ὁ Πρόεδρος τοῦ κράτους τοῦ Ἰσραήλ κ. Συμεών Πέρες, ὁ Πρωθυπουργός κ. Βενιαμίν Νατανιάχου καί ὁ Δήμαρχος Ἱεροσολύμων κ. Νίρ Μπαρκάτ.

Ὁ Διευθυντής τοῦ Μουσείου κ. Snyder εἰς τήν προσφώνησιν αὐτοῦ ηὐχαρίστησεν ὅλους ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι συνέδραμον εἰς τό ἔργον τῆς ἀνακαινίσεως, κυβερνητικούς παράγοντας, τούς ἀρχιτέκτονας “Carpenter’s & Efrat Kowalsky”, τό προσωπικόν καί ὁπωσδήποτε τούς χορηγούς, πολλοί ἐκ τῶν ὁποίων ἦσαν παρόντες. Οἱ ἄλλοι ὁμιληταί, Πρωθυπουργός καί Πρόεδρος, ἐτόνισαν τήν ἐπιμονήν καί τήν δυναμικότητα τοῦ κ. Snyder καί τήν ἀκρίβειαν καί τόν ἐπαγγελματισμόν τοῦ ἐπιτευχθέντος ὑπ’ αὐτοῦ ἔργου.

Μετά τήν λῆξιν τῆς τελετῆς τῶν ἐγκαινίων τό κοινόν προσεκλήθη, ἐφ’ ὅσον ἤθελε, νά ξεναγηθῇ εἰς τάς αἰθούσας τοῦ Μουσείου μέ τήν νέαν διάταξιν τῶν χώρων καί  τῶν ἐκθεμάτων αὐτοῦ.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_4_placeholder




ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΞΩΤΕΡΙΚΩΝ ΤΗΣ ΟΥΚΡΑΝΙΑΣ κ. KOSTYANTYN GRYSHCHENKO ΕΙΣ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ.

Τήν Πέμπτην, 9ην /22αν Ἰουλίου 2010, ἐπεσκέφθη τό Πατριαρχεῖον, ὁ Ὑπουργός Ἐξωτερικῶν τῆς Οὐκρανίας κ. Kostyantyn Gryshchenko, συνοδείᾳ τοῦ Πρέσβεως τῆς Οὐκρανίας εἰς τό Ἰσραήλ κ. Hennadii Nadolenko. Ὑποδεχόμενος τοῦτον ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος Γ’, προσεφώνησεν ὡς ἕπεται:

«Ὑποδεχόμεθα ὑμᾶς, Ἐξοχώτατε, μετά χαρᾶς εἰς τό ἡμέτερον Πατριαρχεῖον. Τό Πατριαρχεῖον, ὡς γνωρίζετε, διαδραματίζει σημαντικώτατον ρόλον εἰς τά Πανάγια Προσκυνήματα καί εἰς τήν εἰρηνευτικήν διαδικασίαν εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν. Ἡ ἱστορία τοῦ Πατριαρχείου εἶναι ἱστορία τῆς Ἁγίας Γῆς. Τό Πατριαρχεῖον διατηρεῖ στενάς σχέσεις μετά τοῦ Ἰουδαϊσμοῦ ἀρχῆθεν καί μετά τοῦ Ἰσλάμ ἀπό τοῦ 7ου αἰῶνος. Τό Πατριαρχεῖον διαδραματίζει σημαίνοντα ρόλον καί εἰς τήν διαμόρφωσιν τοῦ καθεστῶτος τῶν Ἱεροσολύμων. Τό Πατριαρχεῖον ἔχει διατηρήσει τά Πανάγια Προσκυνήματα καί διατηρεῖ στενήν σχέσιν μέ τήν Οὐκρανίαν. Ἡ Οὐκρανία ἔχει πλουσίαν πολιτιστικήν κληρονομίαν».

Ἀπαντῶν ὁ κ. Gryshchenko εἶπεν:

«Τῷ ὄντι γνωρίζομεν τό ἔργον τοῦ Πατριαρχείου εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν καί τάς προσπαθείας, τάς ὁποίας καταβάλλει διά τήν ἑνότητα τοῦ λαοῦ εἰς Οὐκρανίαν καί τάς γνώμας τάς ὁποίας ἔχετε ἐκφράσει ἐπ αὐτοῦ».

Ἐπί τούτοις, ὁ Μακαριώτατος προσέφερε τῷ κ. Ὑπουργῷ εἰκόνα τοῦ Ἁγίου Τάφου καί τό βιβλίον τοῦ κ. Βοκοτοπούλου περί τῶν χειρογράφων τῆς Βιβλιοθήκης τοῦ Πατριαρχείου καί ὁ κ. Ὑπουργός προσέφερεν εἰς τόν Μακαριώτατον δῶρον μέ ἀναπαράστασιν τοῦ Κοινοβουλίου τῆς Οὐκρανίας καί βιβλίον μετά τῶν πολιτιστικῶν θησαυρῶν τῆς Οὐκρανίας.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_5_placeholder




Ο ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ κ. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΤΑΙ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ.

Εἰς τό πλαίσιον τῆς διημέρου ἐπισκέψεως αὐτοῦ εἰς τό κράτος τοῦ Ἰσραήλ καί τήν Παλαιστινιακήν Αὐτονομίαν ὁ Πρωθυπουργός τῆς Ἑλλάδος, Ἐξοχώτατος κ. Γεώργιος Παπανδρέου ἐπεσκέφθη τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων, τήν Τετάρτην, 8ην /21ην Ἰουλίου 2010, περί τήν 7.00 μ.μ. ὥραν.

Ὁ κ. Πρωθυπουργός ἐγένετο δεκτός εἰς τήν Πύλην τοῦ Δαβίδ ὑπό τοῦ Γέροντος Ἀρχιγραμματέως τοῦ Πατριαρχείου, Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου καί τοῦ Τελετάρχου Ἀρχιμανδρίτου π. Πορφυρίου.

Ἐκεῖθεν ἐρχόμενος πρός τό Πατριαρχεῖον, ἐξεναγεῖτο εἰς τούς χώρους τῆς Χριστιανικῆς συνοικίας,τοῦ Πατριαρχείου καί τῆς Ἑλληνικῆς Παροικίας, γινόμενος δεκτός μέ ἐκδηλώσεις χαρᾶς καί ἐνθουσιασμοῦ ἀπό τά μέλη τῆς Ἑλληνικῆς Παροικίας. Εἰς τήν συμβολήν τῆς ὁδοῦ τῆς Σχολῆς τοῦ Ἁγίου Δημητρίου καί τοῦ Πατριαρχείου, κάτωθι τῆς οἰκίας αὐτοῦ, ὁ ἰατρός κ. Τζών Τλήλ, ἀπό τούς γηραιούς τῆς Ἑλληνικῆς Παροικίας, τόν ὑπεδέχθη καί προσέφερε εἰς αὐτόν τό βιβλίον αὐτοῦ ”I am Jerusalem”.

Ὁ κ. Πρωθυπουργός ἠκολουθεῖτο ὑπό τοῦ κ. Δημητρίου Δρούτσα, Ἀναπληρωτοῦ Ὑπουργοῦ Ἐξωτερικῶν, τοῦ κ. Γεωργίου Πεταλωτῆ Ἀναπληρωτοῦ Ὑπουργοῦ παρά τῷ Πρωθυπουργῷ, τοῦ κ. Γιάννη Ἀλέξη Ζέππου, Πρέσβεως καί Γενικοῦ Γραμματέως τοῦ Ὑπουργείου Ἐξωτερικῶν καί ἄλλων μελῶν τῆς πολιτικῆς αὐτοῦ συνοδείας, τοῦ Πρέσβεως τῆς Ἑλλάδος εἰς τό Ἰσραήλ κ. Κυριακοῦ Λουκάκη, τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Σωτηρίου Ἀθανασίου καί ὁμάδος Ἑλλήνων καί ξένων δημοσιογράφων καί ἐγένετο δεκτός μετά τιμῶν καί ἐκδηλώσεων ἐνθουσιασμοῦ ὑπό τῶν Ἁγιοταφιτῶν Ἀρχιερέων, ἱερέων καί μοναχῶν τοῦ Πατριαρχείου καί μελῶν τῆς Ἑλληνικῆς Παροικίας εἰς τήν εἴσοδον τοῦ Πατριαρχείου, ἀκολούθως δέ ὑπό τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου τοῦ Γ’ ἀπό τοῦ Θρόνου Αὐτοῦ εἰς τήν εἴσοδον Πατριαρχικῆς αἰθούσης.

Ἐν συνεχείᾳ ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων προσεφώνησε τόν κ. Πρωθυπουργόν ὡς ἕπεται:

«Ἐξοχώτατε κ. Πρωθυπουργέ,

Ἡ γεραρά Ἁγιοταφιτική Ἀδελφότης ὑποδέχεται σήμερον εἰς τό Παλαίφατον Πατριαρχεῖον τῶν Ἱεροσολύμων μετ ἐξιδιασμένης χαρᾶς τήν Ὑμετέραν Ἐξοχότητα μετά τῶν ἐκλεκτῶν Αὐτῆς συνεργατῶν.

Ἡ εἰρηνευτική καί διαμεσολαβητικοῦ χαρακτῆρος ἐπίσκεψις ὑμῶν εἰς τήν πολιτικῶς καί θρησκευτικῶς κλυδωνιζομένην περιοχήν τῆς Ἁγίας Γῆς, ἔνθα συναντῶνται καί ἐκ τῶν πραγμάτων συμβιώνουν αἱ τρεῖς Μονοθεϊστικαί θρησκεῖαι, δηλονότι Ἰουδαϊσμός, Χριστιανισμός καί Ἰσλάμ, ἐνέχει ἰδιαιτέραν σημασίαν.

Καί ἐνέχει ἰδιαιτέραν σημασίαν, τόσον διά τό ἡμέτερον Πατριαρχεῖον, τό ὁποῖον διαχρονικῶς ἐνσαρκώνει τήν ἱεράν καί κοσμικήν τῶν Ἱεροσολύμων ἱστορίαν, ἡ ὁποία εἶναι ἀρρήκτως συνδεδεμένη μέ τό πολυπολιτισμικόν μέγεθος τῆς Ρωμηοσύνης καί συνεπῶς μέ τήν ἱστορίαν τῶν Χριστιανῶν τῆς Παλαιστίνης, τῆς Ἰορδανίας καί βεβαίως τοῦ Ἰσραήλ· ὅσον καί διά τό εὐσεβές ἡμῶν γένος καί ἔθνος, τό ὁποῖον ἀποτελεῖ τόν ἠθικόν τε καί ὑλικόν ἀρωγόν, πολλῷ δέ μᾶλλον τόν φυσικόν ἐγγυητήν τῶν ἀπαραγράπτων καί ab antiquo κεκτημένων προνομίων καί κυριαρχικῶν δικαιωμάτων ἐπί τῶν παγκοσμίων καί Παναγίων Προσκυνημάτων.

Ἡ θρησκευτική καί πνευματική ἀποστολή τοῦ Rum Orthodox (Ἑλληνορθοδόξου) Πατριαρχείου, ἑδραζομένη ἐπί τῶν ἁγιογραφικῶν καί εὐαγγελικῶν παραγγελμάτων: «ἀγαπήσεις τόν πλησίον σου ὡς σεαυτόν», (Ματθ. 19,19), ὡς καί «ἀγαπᾶτε τούς ἐχθρούς ὑμῶν…καλῶς ποιεῖτε τοῖς μισοῦσιν ὑμᾶς», (Ματθ. 5,44), κατέστησε τοῦτο φορέα σεβασμοῦ πρός τό ἀνθρώπινον πρόσωπον ἀφ ἑνός καί τόπον εἰρηνικῆς συνυπάρξεως, ἀλλά καί συνδιαλλαγῆς μεταξύ ἀλλογενῶν ἑτεροθρήσκων καί ἑτεροδόξων ἀφ ἑτέρου.

Λέγομεν δέ τοῦτο, διότι τό Πατριαρχεῖον σήμερον καί ὅσον ποτέ ἄλλοτε ἀναδεικνύεται ὁ φυσικός καί ἠθικός θεσμικός παράγων, ὁ δυνάμενος νά συμβάλλῃ εἰς τήν λύσιν τοῦ θεοκρατικοῦ ἤ θρησκευτικοῦ γορδίου δεσμοῦ, τοῦ ἀφορῶντος εἰς τό διπλωματικόν καί πολιτικόν καθεστώς τοῦ μέλλοντος τῶν Ἱεροσολύμων (ἐννοεῖται τῆς  Παλαιᾶς Πόλεως).

Τοῦτο ἀποδεικνύεται ἐκ τοῦ γεγονότος τῆς τοπικῆς καί διεθνοῦς ἀναγνωρίσεως τῆς θέσεως τοῦ Πατριαρχείου διά τῆς συμμετοχῆς αὐτοῦ ὄχι μόνον εἰς διαθρησκειακούς καί διαχριστιανικούς διαλόγους, ἀλλά καί εἰς πολιτικο-κοινωνικά διεθνῆ συνέδρια.

Ἐξοχώτατε κύριε Πρωθυπουργέ,

Εὐγνώμονες ὄντες τοῦ ἐμπράκτου ἐνδιαφέροντος ὑπέρ τῶν Παναγίων Προσκυνημάτων, ἀλλά καί τοῦ Παλαιστινιακοῦ λαοῦ, τῆς σεβαστῆς Ἑλληνικῆς Κυβερνήσεως καί Ὑμῶν προσωπικῶς, παρακαλοῦμεν, δεχθῆτε τάς εὐχάς τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος καί τάς Πατριαρχικάς Ἡμῶν εὐλογίας δι εὐόδωσιν τῆς εἰρηνευτικῆς Ὑμῶν ἀποστολῆς εἰς τήν περιοχήν αὐτήν.

Ἐπί πλέον δέ, δεχθῆτε τά διάσημα, δηλονότι τόν Μεγαλόσταυρον τοῦ Παναγίου Τάφου, εἰς ἔνδειξιν βαθείας ἐκτιμήσεως εἰς τό πρόσωπόν Σας καί ἐνισχύσεως εἰς τόν κυβερνητικόν καί οἰκονομικοπολιτικόν δόλιχον, τόν ὁποῖον διέρχεσθε μεθ ὑπομονῆς καί ἀποφασιστικότητος.

Εὐχαριστῶ.

Περαίνων τήν προσφώνησιν Αὐτοῦ ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ.  Θεόφιλος ἐπαρασημοφόρησε τόν Ἐξοχώτατον κ. Πρωθυπουργόν μέ τό παράσημον τοῦ  Μεγαλοσταύρου τῶν Ἱπποτῶν τοῦ Παναγίου Τάφου καί τό χρυσοῦν περιδέραιον εἰς ἔνδειξιν ἀναγνωρίσεως καί ἐπιβραβεύσεως τῶν ὑπηρεσιῶν αὐτοῦ πρός τήν Ἑλληνικήν Δημοκρατίαν, τό ἔθνος καί τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων.

Συγκεκινημένος ὁ κ. Πρωθυπουργός, ἀντιφώνησε λέγων:

«Μακαριώτατε, εἶναι γιά μένα καί γιά ὅλη τήν χριστιανοσύνη ἰδιαίτερη τιμή ἡ ἀπονομή τοῦ ἀνωτάτου παρασήμου τούτου τοῦ σταυροῦ τοῦ Παναγίου Τάφου καί θά φέρω αὐτόν τόν σταυρό μέ ὑψηλή τιμή καί σεβασμό, ὡς σύμβολο τῶν ἀρρήκτων δεσμῶν μεταξύ τῆς Ἑλλάδας -Πατρίδας, τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ καί, βεβαίως, τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων, τῶν Ἁγίων Τόπων. Εὐχαριστῶ ἰδιαίτερα γιά τήν τιμή αὐτή, ἡ ὁποία θά μοῦ μείνει ἀξέχαστη».

Ἐπί πλέον ὁ Μακαριώτατος ἐπέδωσεν εἰς τόν κ. Πρωθυπουργόν εἰκόνα τῆς Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ, φιλοτεχνηθεῖσαν ἐπί τῷ ἑορτασμῷ τῶν 2000 ἐτῶν χριστιανοσύνης. Ὁ κ. Πρωθυπουργός ἐπέδωσεν εἰς τόν Μακαριώτατον ἀργυροῦν δίσκον μέ τήν ἀναπαράστασιν τῶν 12 Ἀποστόλων.

Ἐν συνεχείᾳ ὁ κ. Παπανδρέου ὑπέγραψεν εἰς τό βιβλίον τῶν ἐπισκεπτῶν καί προσεκύνησεν εἰς τό παρεκκλήσιον τῆς Ἁγίας Πεντηκοστῆς ἔξωθεν τῆς αἰθούσης τοῦ Θρόνου.

Κατόπιν τούτου τῇ συνοδείᾳ τοῦ Μακαριωτάτου καί τῶν Ἁγιοταφιτῶν Πατέρων ὁ κ. Πρωθυπουργός, κατηυθύνθη  πρός τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως, ἔνθα προσεκύνησεν εἰς τήν Ἁγίαν Ἀποκαθήλωσιν, τόν Πανάγιον καί Ζωοδόχον Τάφον τοῦ Κυρίου καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, τό Καθολικόν, τόν Φρικτόν Γολγοθᾶν καί τό Τίμιον Ξύλον εἰς Γραφεῖον τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως.

Ἀπό τόν Ναόν τῆς Ἀναστάσεως ὁ κ. Πρωθυπουργός ἀνεχώρησεν διά τήν ἐπιτέλεσιν τῆς εἰρηνευτικῆς αὐτοῦ ἀποστολῆς εἰς τό κράτος τοῦ Ἰσραήλ καί τήν Παλαιστινιακήν Αὐτονομίαν.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_6_placeholder




ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΜΕΞΙΚΟΥ κ. ΑΘΗΝΑΓΟΡΟΥ ΕΙΣ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ.

Τό Σάββατον, 4ην/17ην Ἰουλίου 2010, ὁ Ἱερώτατος Μητροπολίτης Μεξικοῦ κ. Ἀθηναγόρας ἐπεσκέφθη τήν Α.Θ.Μ. τόν Πατριάρχην Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλον, προκειμένου νά ζητήσῃ τήν εὐλογίαν Αὐτοῦ διά τήν τέλεσιν μυστηρίου γάμου εἰς Μπετζάλλαν.

Εἰς τό πλαίσιον τῆς συναντήσεως ταύτης διεξήχθη ἐνδιαφέρουσα συζήτησις περί τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας εἰς Μεξικόν καί περί τῶν σχέσεων αὐτῆς μετά τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας καί τῶν ἄλλων Ἐκκλησιῶν.

Ὁ Μακαριώτατος ἐπέδωσεν εἰς τόν Μητροπολίτην Μεξικοῦ ἐγκόλπιον σεντεφένιον μετά σταυροῦ εἰς δέ τόν Πρωτοσύγκελλον αὐτοῦ, Ἀρχιμανδρίτην π. Δαμιανόν Πεχλιβανίδην φιλντισένιον σταυρόν.

Ὁ Ἱερώτατος Μητροπολίτης Μεξικοῦ  ἐλειτούργησε τήν νύκτα τοῦ Σαββάτου εἰς τόν Πανάγιον Τάφον, τήν δέ ἑπομένην, Κυριακήν, 5ην/18ην Ἰουλίου 2010, ἐτέλεσε τό μυστήριον τοῦ γάμου μεταξύ τοῦ Ἑλληνοπαλαιστινίου νέου τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Μεξικοῦ κ. Μάρκου Ἐδουάρδου Μαρτινίδ, μετά τῆς Ὀρθοδόξου Παλαιστινίας νέας τῆς πόλεως Μπετζάλλας, κ. Μάχας Χόδαλη. Ὁ νυμφευθείς προτίθεται νά ἱερωθῇ καί νά ὑπηρετήσῃ εἰς τήν Μητρόπολιν Μεξικοῦ.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_7_placeholder




ΑΠΟΝΟΜΗ ΤΙΤΛΩΝ ΥΠΟ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΟΥ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΠΟΦΟΙΤΟΥΣ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΕΙΣ ΤΗΝ ΜΑΔΗΒΑΝ ΤΗΣ ΙΟΡΔΑΝΙΑΣ.

Εὐθύς μετά τήν ἐπιστροφήν του ἐκ Λονδίνου, ἔνθα εἶχε συμμετάσχει εἰς τό C-1 Wold Dialogue in the Tony Blair Faith Foundation, ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ἀνεχώρησε διά τήν πόλιν Μαδηβᾶν τῆς Ἰορδανίας, τήν Πέμπτην, 2αν/15ην Ἰουλίου 2010, συνοδευόμενος ὑπό τοῦ Γέροντος Ἀρχιγραμματέως Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀβήλων κ. Δωροθέου καί τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Ἱερωνύμου.

Διαβάς τήν γέφυραν τοῦ Ἰορδάνου ποταμοῦ, ὁ Μακαριώτατος ἔφθασεν εἰς τήν πόλιν Μαδηβᾶν περί τήν 5.00 μ.μ. καί κατηυθύνθη πρός τόν ἱερόν Ναόν τοῦ Ἁγίου Γεωργίου τοῦ Πατριαρχείου, εἰς τό δάπεδον τοῦ ὁποίου εἶναι ψηφιδοποιημένος ὁ χάρτης τῆς Μαδηβᾶς, ἔργον πρωτότυπον καί μοναδικόν τοῦ 6ου μ.Χ. αἰῶνος, ἀπεικονίζον κατ’ ἀκρίβειαν τήν Ἁγίαν Γῆν κατά τούς χρόνους τῆς ἐπιγείου ζωῆς τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Παρά τόν ναόν τοῦτον ἀπό εἰκοσαετίας ὁ Ἁγιοταφίτης Ἀρχιμανδρίτης π. Ἰννοκέντιος ἔχει ἀναπτύξει ἀξιόλογον ἐκπαιδευτικόν ἔργον διατηρήσεως σχολείου ὅλων τῶν βαθμίδων, Νηπιαγωγείου, Δημοτικοῦ, Γυμνασίου καί Λυκείου, μέ ἰδιαίτερον τμῆμα ἐπιστημονικῆς διδασκαλίας τῆς Ἀγγλικῆς γλώσσης. Εἰς τό σχολεῖον τοῦτο διδάσκονται 1860 μαθηταί, χριστιανοί καί μουσουλμᾶνοι καί διδάσκουν 120 διδάσκαλοι. Οἱ ἀπόφοιτοι τοῦ σχολείου τούτου κατά τό ἔτος τοῦτο ἦσαν 84.

Χάριν τῶν ἀποφοίτων τούτων ἡ Σχολή εἶχε διοργανώσει τελετήν ἀπονομῆς τῶν τίτλων, τήν ὁποίαν ἐτίμησε διά τῆς παρουσίας Αὐτοῦ ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος.

Ἡ τελετή αὐτή ἤρχισε διά τῆς ἀπαγγελίας τοῦ ἐθνικοῦ ὕμνου τῆς Ἰορδανίας, τῆς παρελάσεως τῶν ἀποφοίτων διά τῆς αἰθούσης τελετῶν ἐνώπιον τῶν γονέων καί τῶν συγγενῶν αὐτῶν, ἑνός τῶν προπορευομένων κρατοῦντος τήν σημαίαν τῆς Ἰορδανίας καί ἑτέρου τήν σημαίαν τοῦ Παναγίου Τάφου.

Εἰς τήν τελετήν ὡμίλησαν ἐκπρόσωποι τῶν ἀποφοίτων, ἀραβιστί, ἑλληνιστί καί ἀγγλιστί καί ἐξέφρασαν τήν εὐγνωμοσύνην αὐτῶν πρός τό Πατριαρχεῖον, τούς διδασκάλους αὐτῶν καί τούς γονεῖς διά τήν ἐπιδειχθεῖσαν πρός αὐτούς ἀγάπην, στοργήν καί φροντίδα, προκειμένου νά φθάσουν εἰς τήν σημαντικήν αὐτήν στιγμήν τῆς ζωῆς των.

Ὁ ἐπόπτης τῶν Σχολῶν τοῦ Πατριαρχείου  εἰς Ἰορδανίαν καί ὁ ἀναδείξας τό προσκυνηματικόν κέντρον τῆς Μαδηβᾶς καί εἰς ἐκπαιδευτικόν κέντρον, Ἀρχιμανδρίτης π. Ἰννοκέντιος εἰς τήν προσφώνησιν αὐτοῦ ἐτόνισε τήν σημασίαν τῆς ὑπάρξεως ναοῦ καί σχολείου ἀπ’ ἀρχαιοτάτων χρόνων εἰς τήν καρδιάν τῆς παλαιᾶς πόλεως τῆς Μαδηβᾶς. Ἐπίσης ἐτόνισε τό γεγονός τῆς παροχῆς τῶν ἐπιστημονικῶν γνώσεων ὑπό τῆς Σχολῆς εἰς τούς μαθητάς διά τήν εἰσαγωγήν εἰς τά ἀνώτατα ἐκπαιδευτικά ἱδρύματα καί τό γεγονός τῆς ἐπιτυχίας εἰς τήν Ἀγγλικήν γλῶσσαν κατόπιν ἐξετάσεων εἰς τό British Council, εἰς τάς ὁποίας ἐκ τῶν 210 ἐπιτυχόντων εἰς τάς ἐξετάσεις αὐτάς, οἱ 168 ἦσαν μαθηταί τοῦ σχολείου τῆς Μαδηβᾶς καί ἐκ τῶν 30 λαβόντων τό Proficiency οἱ 10 ἦσαν πάλιν τοῦ σχολείου τῆς Μαδηβᾶς. Εἰς τό σημεῖον τοῦτο ἐτόνισε τήν συμβολήν τοῦ διδασκάλου τῆς Ἀγγλικῆς γλώσσης κ. Ἀλεξοπούλου. Ὁ π. Ἰννοκέντιος ηὐχαρίστησε τόν παρόντα Κύπριον πρέσβυν κ. Πέτρον Εὐτυχίου διά τήν χορήγησιν δύο ὑποτροφιῶν τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας εἰς μαθητάς τῆς Σχολῆς καί τόν Πρέσβυν τῆς Ἑλλάδος εἰς τήν Ἰορδανίαν κ. Ἡρακλέα Ἀστεριάδην διά τήν παροχήν τριῶν ὑποτροφιῶν εἰς μαθητάς τῆς Σχολῆς ὑπό τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας. Ὁ π. Ἰννοκέντιος ηὐχαρίστησεν ἰδιαιτέρως τήν Διευθύντριαν τῆς Σχολῆς κ. Σούχα Καχούατζη διά τήν συμβολήν αὐτῆς εἰς τήν καλήν λειτουργίαν καί τήν ἐπιτυχίαν τῆς Σχολῆς καί τόν Μακαριώτατον Πατριάρχην Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλον διά τήν συνεχῆ συμπαράστασιν εἰς τό ἔργον τῆς Σχολῆς.

Ἠκολούθησεν ἡ προσφώνησις τοῦ Μακαριωτάτου ἔχουσα ἀραβιστί ὡς ἕπεται: (βλ. ἠλεκτρονικόν σύνδεσμον https://en.jerusalem-patriarchate.info/ar/2010/07/15/132/ )

Μετά τήν προσφώνησιν Αὐτοῦ, ὁ Μακαριώτατος προσκληθείς, ἀνῆλθεν ἐπί τῆς ἐξέδρας καί προσέφερεν εἰς τούς ἀποφοίτους τόν τίτλον αὐτῶν, εὐχόμενος αὐτοῖς καλήν σταδιοδρομίαν.

Ἐν τέλει, ὁ Ἀρχιμανδρίτης π. Ἰννοκέντιος προσέφερεν ὡς δῶρον εὐγνωμοσύνης τῆς Σχολῆς πρός τόν Μακαριώτατον πλακέταν μέ ψηφιδωτήν παράστασιν.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_8_placeholder




Η Μ.Κ.Ο. «ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ» ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΤΟΠΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ.

Τήν Παρασκευήν, 26ην Ἰουνίου/ 9ην Ἰουλίου 2010, ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος Γ’ ἐδέχθη εἰς τό Πατριαρχεῖον ὁμάδα 50 περίπου προσκυνητῶν, ἐλθόντων εἰς προσκύνησιν τῶν Ἁγίων Τόπων εἰς τό πλαίσιον προσκυνηματικῆς ἐκδρομῆς, ἀναληφθείσης ὑπό τῆς Μ.Κ.Ο. τοῦ Πατριαρχείου «Ρωμηοσύνη», ἡ ὁποία σκοπόν ἔχει τήν στήριξιν καί προβολήν τῶν Παναγίων Προσκυνημάτων καί τήν διαφύλαξιν αὐτῶν ὑπό τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων.

Ἡ περιήγησις αὐτή συμπεριέλαβε εἰς τήν Αἴγυπτον τάς πυραμίδας καί τήν Ἱεράν Μονήν Ἁγίας Αἰκατερίνης Σινᾶ καί βορείως καί νοτίως τῆς Ἁγίας Γῆς ὅλα τά Πανάγια Προσκυνήματα, μέ κεντρικόν καί κορυφαῖον προσκύνημα τόν Πανάγιον Τάφον εἰς τά Ἱεροσόλυμα, ὅπου καί οἱ εὐλαβεῖς προσκυνηταί ἐρχόμενοι εἰς τό Πατριαρχεῖον ἠσπάσθησαν τήν χεῖραν τοῦ Μακαριωτάτου.

Περί τοῦ ἔργου τούτου παρέσχεν εἰς τά μέλη τῆς «Ρωμηοσύνης» διευκρινίσεις ἡ Α.Θ.Μ. Μακαριότης καί ἐπέδωσεν αὐτοῖς ἀναμνηστικά τῶν Ἁγίων Τόπων, ἐπαινῶν αὐτούς διά τό ἔργον στηρίξεως αὐτῶν πρός τό Πατριαρχεῖον.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_9_placeholder