1

ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑΤΙΚΑΙ ΕΠΙΣΚΕΨΕΙΣ ΕΙΣ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ ΕΠΙ Τῌ ΕΟΡΤῌ ΤΗΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ.

Ἀπό τάς πρώτας ἡμέρας τοῦ Δεκαπενταυγούστου ἔγινεν αἰσθητή ἡ παρουσία Ὀρθοδόξων προσκυνητῶν ἐξ Ἑλλάδος καί Ρωσίας εἰς τά Προσκυνήματα καί εἰς τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων.

Μία τῶν προσκυνηματικῶν ὁμάδων τούτων ἦτο ἡ ὑπό τόν  Μητροπολίτην Δράμας κ. Παῦλον ἑκατονταμελής ὁμάς προσκυνητῶν. Ὁ Μητροπολίτης Δράμας συνοδευόμενος ὑπό τῶν προσκυνητῶν, μελῶν τῆς θεοσώστου αὐτοῦ Μητροπόλεως, ἐγένετο δεκτός ὑπό τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου. Ὁ Μητροπολίτης ηὐχαρίστησε τόν Μακαριώτατον διά τήν ὑποδοχήν καί διά τό ἔργον τῆς διαφυλάξεως καί προστασίας τῶν Ἁγίων Τόπων ὑπό τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος.

Ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ἐκαλωσώρισεν τόν Ἅγιον Δράμας ὡς ἐκλεκτόν ἱεράρχην ἀκριτικῆς Μητροπόλεως τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος  καί ὡς γόνον μιᾶς τῶν κοιτίδων τῆς πονεμένης Ρωμηοσύνης τοῦ Πόντου, γεγονός τό ὁποῖον κατεφάνη καί κατά τήν πρόσφατον παρουσίαν αὐτοῦ εἰς τήν Ἱεράν Μονήν τῆς Παναγίας Σουμελᾶ κατά τήν ἐν αὐτῆ Θ. Λειτουργίαν τῆς 15ης Αὐγούστου ὑπό τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου.

Εἰς τούς προσκυνητάς ηὐχήθη ὁ Μακαριώτατος τήν χάριν τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ καί τήν προστασίαν τῆς εἰς οὐρανούς μεταστάσης Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας.

Ἐν συνεχείᾳ ὁ Μακαριώτατος ἐδέχθη τόν Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Σερρῶν κ. Θεολόγον μεθ’ ὁμάδος 150 προσκυνητῶν τῆς Μητροπόλεως αὐτοῦ, ὡς καί τόν Ἐπίσκοπον Βασίλειον τοῦ Πατριαρχείου τῆς Ἀντιοχείας εἰς τάς Η.Π.Α. μεθ’ ὁμάδος 40 προσκυνητῶν καί ἄλλας ὁμάδας Ἑλλήνων προσκυνητῶν ἐκ Μητροπόλεων τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας.

Τούτους πάντας, ἀσφυκτικῶς συναχθέντας εἰς τήν μεγάλην αἴθουσαν τοῦ Πατριαρχείου, ἐκαλωσώρισεν ὁ Μακαριώτατος ὡς προσκυνητάς θεωρούς τῶν Ἁγίων Τόπων, θεωρούς τοῦ μυστηρίου τῆς Ἐνανθρωπήσεως, τοῦ Σταυροῦ, τῆς Μεταμορφώσεως καί τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Τόν Μακαριώτατον προσεφώνησεν ὁ Μητροπολίτης Σερρῶν κ. Θεολόγος, λέγων ὅτι ἐκεῖνος καί οἱ προσκυνηταί αὐτοῦ αἰσθάνονται ἰδιαιτέρως συγκεκινημένοι ἐκ τοῦ γεγονότος  τῆς προσκυνηματικῆς αὐτῶν ἐπισκέψεως καί τοῦ συνεορτασμοῦ τῆς Μεταμορφώσεως καί τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου μετά τῆς Ἐκκλησίας Ἱεροσολύμων. «Ἐκ τῆς προσκυνηματικῆς αὐτῆς ἐπισκέψεως», εἶπεν, «ἀναβαπτιζόμεθα εἰς τά νάματα τῆς πίστεως ἡμῶν, ἵνα συνεχίσωμεν νικηφόρως τόν ἀγῶνα ἡμῶν. Συμπαριστάμεθα εἰς τόν ἀγῶνα Ὑμῶν τῆς διαφυλάξεως τῶν Παναγίων Προσκυνημάτων ὡς τῶν ἁπτῶν μαρτυρίων τῆς ἀληθείας τῆς πίστεως ἡμῶν. Ὁ Θεός εὔχομαι νά κρατήσῃ τήν Πατριαρχίαν Σας, νά στερεώσῃ τό Πατριαρχεῖον καί τήν Ἀδελφότητα».

Ὁ Μητροπολίτης Σερρῶν προσέφερεν εἰς τόν Μακαριώτατον κεντητόν ἐπιτραχήλιον καί ὡμοφόριον ὡς ἔκφρασιν ἐκτιμήσεως, σεβασμοῦ καί ἀγάπης.

Τόν Μακαριώτατον προσεφώνησεν ἐπίσης καί ὁ Ἐπίσκοπος Βασίλειος τοῦ Πατριαρχείου Ἀντιοχείας εἰς Η.Π.Α. προσφέρων Αὐτῷ ὡς δῶρον ἕν CD ἐκ τῆς ζωῆς καί τῆς δραστηριότητος τῆς ἐπισκοπῆς Αὐτοῦ.  Ὁ Μακαριώτατος προσέφερεν εἰς τόν Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Σερρῶν καί εἰς τόν Ἐπίσκοπον Βασίλειον καί τούς ἱερεῖς αὐτοῦ ἐγκόλπια καί σταυρούς ἐκ μαργαριταρορρίζης καί εἰς πάντας τούς ὡς ἄνω προσκυνητάς εὐλογίας ἐνθυμίων τῶν Παναγίων Προσκυνημάτων.

Ὁ Μακαριώτατος ηὐχήθη εἰς πάντας τόν ἐν ὑγιείᾳ καί εἰρήνῃ ἑορτασμόν τῆς ἑορτῆς τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου εἰς τό Πανάγιον Θεομητορικόν μνῆμα αὐτῆς.

Ἡ εἰς τούς ἁγίους τόπους κατά τάς ἡμέρας ταύτας τοῦ 15Αὐγούστου ἐπί τό αὐτό συνάντησις πολυαρίθμων προσκυνητῶν, πολλῶν πολιτιστικῶν παραδόσεων καί ἐθνικοτήτων, μιᾶς ὅμως Ὀρθοδόξου πίστεως, μαρτυρεῖ τήν ἀλήθειαν, τήν δύναμιν καί τήν ἐν ἐλευθερίᾳ καί ποικιλίᾳ ἑνότητα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_0_placeholder




Ο ΠΡΕΣΒΥΣ ΤΗΣ ΣΛΟΒΑΚΙΑΣ ΕΙΣ ΤΟ ΙΣΡΑΗΛ & Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΑΥΤΗΣ ΕΙΣ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ.

Τήν Δεύτεραν, 10ην /23ην Αὐγούστου 2010, ὁ Πρέσβυς τῆς Σλοβακίας εἰς τό Ἰσραήλ Dr. Ιvo Hlavacek καί ὁ Πρόεδρος τοῦ Ἀνωτάτου Δικαστηρίου αὐτῆς κ. Stefan Harabin ἐπεσκέφθησαν τόν Μακαριώτατον Πατριάρχην Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλον εἰς τό Πατριαρχεῖον.

Καλωσορίζων τούτους ὁ Μακαριώτατος , ὡμίλησεν αὐτοῖς περί τοῦ ἔργου τοῦ Πατριαρχείου εἰς τήν Ἁγίαν Γῆς ἀνέκαθεν ἀπό τῆς Ἰουδαιοχριστιανικῆς Κοινότητος τῶν Ἱεροσολύμων ἕως καί τῆς σήμερον.

Ὁ Πρόεδρος τοῦ Ἀνωτάτου Δικαστηρίου ἐξέφρασε τά αἰσθήματα εὐγνωμοσύνης αὐτοῦ διά τήν ὑποδοχήν εἰς τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων, τό ὁποῖον σεμνύνεται διά τοιαύτην μακράν ἱστορίαν καί τοιοῦτον σημαντικόν ποιμαντικόν ἔργον.

Ἐπί τῇ ἐπισκέψει ταύτῃ ὁ Πρόεδρος τοῦ Ἀνωτάτου Δικαστηρίου προσέφερεν εἰς τόν Μακαριώτατον σφραγῖδα -σύμβολον τῆς ἀνθρωπίνης δικαιοσύνης, ὁ δέ Μακαριώτατος προσέφερεν εἰς τόν κ. Πρόεδρον τό βιβλίον τοῦ κ. Βοκοτοπούλου περί τῶν χειρογράφων τῆς Κεντρικῆς Βιβλιοθήκης τοῦ Πατριαρχείου καί ἐνθύμια τῶν Παναγίων Προσκυνημάτων.

Μετά τήν εἰς τό Πατριαρχεῖον ἐπίσκεψιν οι ἐν λόγῳ ἐπισκέπται προσεκύνησαν εἰς τόν Πανάγιον Τάφον.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_1_placeholder




Ο ΓΕΩΡΓΙΑΝΟΣ ΥΠΟΥΡΓΟΣ κ. RAMAZ NIKOLAISHVILI ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΤΑΙ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ.

Τό ἑσπέρας τῆς ἑορτῆς τῆς Μεταμορφώσεως, 6ης/19ης Αὐγούστου 2010, ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, ἐπιστρέψας ἐκ τῆς ἑορτῆς εἰς τό ὄρος Θαβώρ, ἐδέχθη τόν Ὑπουργόν Περιφερειακῆς Ἀναπτύξεως καί Ὑποδομῆς (REGIONAL DEVELOPMENT & INFRASTRUCTURE) τῆς Γεωργίας κ. Ramaz Nikolaishvili εἰς τό Πατριαρχεῖον μετά τῆς μικράς αὐτοῦ συνοδείας καί τῆς Ἰσραηλινῆς Ἀστυνομίας τῶν Ἱεροσολύμων.

Ὁ κ. Ὑπουργός ὑπενθύμισεν εἰς τόν Μακαριώτατον ὅτι εἶχεν ἐπισκεφθῆ Αὐτόν πρό διετίας καί ὅτι ἔκτοτε αἱ σχέσεις τῆς Ἐκκλησίας καί τοῦ κράτους τῆς Γεωργίας μετά τοῦ Πατριαρχείου ἔχουν ἀναβαθμισθῆ εἰς τόν καλλίτερον δυνατόν βαθμόν.

Ἀπαντῶν ὁ Μακαριώτατος, εἶπεν ὅτι τό Πατριαρχεῖον διετήρει στενούς δεσμούς μετά τῆς Γεωργίας ἀνέκαθεν καί περιουσίας εἰς Ἐκκλησίας καί Μετόχια εἰς τήν χώραν αὐτήν  καί ὅτι σήμερον τό Πατριαρχεῖον εὑρίσκεται εἰς τήν εὐχάριστον θέσιν νά δέχεται συχνάκις Γεωργιανούς εὐλαβεῖς προσκυνητάς, σεβομένους τά Πανάγια Προσκυνήματα.

Ὁ κ. Ὑπουργός ηὐχαρίστησε τόν Μακαριώτατον διά τήν ὑποδοχήν καί ἐπέδωσεν εἰς Αὐτόν δῶρα ἀναμνηστικά ἐκ τῶν πολιτιστικῶν θησαυρῶν τῆς Γεωργίας, τῶν διασωθέντων ἐκ τῆς λαίλαπος τῆς ἀθεΐας. Ὁ Μακαριώτατος ἐπέδωσεν εἰς τόν Ὑπουργόν καί τήν συνοδείαν αὐτοῦ περιγραφικόν βιβλίον τῶν χειρογράφων τῶν Κεντρικῆς Βιβλιοθήκης, μετάλλια τοῦ Πατριαρχείου τῶν 2000 ἐτῶν Χριστιανοσύνης καί ἐπιστηθίους χρυσοῦς σταυρούς.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_2_placeholder




ΘΑΒΩΡ 2010 / Η ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΤΟΠΟΥΣ.

Τό ὄρος Θαβώρ, Ἰταβύριον εἰς τήν θύραθεν γραμματείαν, «δεσπόζει εἰς τό μέσον τῆς Γαλιλαίας, ἀναμέσον τῆς πεδιάδος τοῦ Ἰεζράελ καί τῆς Σκυθουπόλεως, πανταχόθεν ἀπομεμονωμένον ἀπό παντός ἄλλου ὁμόρου ὄρους (Βενιαμίν Ἰωαννίδου, Προσκυνητάριον τῆς Ἁγίας Γῆς, σ. 349).

Μνείαν τοῦ ὄρους Θαβώρ ἔχομεν εἰς τήν Παλαιάν Διαθήκην. Ἀναφέρεται εἰς τούς ψαλμούς: «Θαβώρ καί Ἑρμών ἐν τῷ ὀνόματί Σου ἀγαλλιάσονται» (Ψαλμ. 88,13). Ἐπίσης ἀναφέρεται ὡς τό ὅριον τῶν φυλῶν Ζαβουλών καί Ἰσσάχαρ (Ἰησ. Ναυῆ 19, 12-22) καί ὡς ὁ τόπος συγκεντρώσεως τῶν υἱῶν Ἰσραήλ ὑπό τόν Βαρούχ καί τήν Δεβώραν πρό τῆς μάχης κατά τοῦ Σισάρα (Κριτ. 4,6).

Εἰς τήν Καινήν Διαθήκην δέν γίνεται ὀνομαστική μνεία τοῦ ὄρους Θαβώρ. Τοῦτο ὅμως ὑπονοεῖται ὡς τό ὄρος τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Κυρίου διά τῆς φράσεως τοῦ ἀποστόλου Πέτρου, «ἐν ὄρει ἁγίῳ», «καί ταύτην τήν φωνήν -Οὗτός ἐστιν ὁ Υἱός μου ὁ ἀγαπητός, εἰς ὅν ἐγώ ηὐδόκησα- ἠκούσαμεν ἐξ οὐρανοῦ ἐνεχθεῖσαν σύν αὐτῷ ὄντες ἐν τῷ ἁγίῳ ὄρει». (Πέτρ. Β’ 1,18).

Παρά τήν καινοδιαθηκικήν ἀνωνυμίαν, ἀρχαιοτάτη πίστις καί παράδοσις τῆς Ἐκκλησίας συνδέει τό γεγονός τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Κυρίου μέ τό ὄρος Θαβώρ.

Εἰς τούς πρόποδας τούτου τοῦ ὄρους ἄφησε ὁ Κύριος τούς ὑπολοίπους μαθητάς Αὐτοῦ καί παρέλαβε μεθ’ Ἑαυτοῦ ἐπί τῆς κορυφῆς τούς τρεῖς προκρίτους, Πέτρον καί Ἰάκωβον καί Ἰωάννην.

Ἐνώπιον αὐτῶν αἴφνης ἔλαμψε τό πρόσωπον Αὐτοῦ ὡς ὁ ἥλιος καί τά ἱμάτια Αὐτοῦ ἐγένοντο λευκά ὡς τό φῶς καί ὤφθησαν ὁ Μωϋσῆς καί ὁ Ἠλίας νά συλλαλοῦν μετ’ Αὐτοῦ περί τῆς σταυρικῆς θυσίας Αὐτοῦ εἰς Ἱεροσόλυμα καί ὁ Πέτρος προέτεινεν Αὐτῷ νά κατασκευάσουν τρεῖς σκηνάς καί νά μείνουν ἐπί τοῦ ὄρους, ὁπότε καί νεφέλη φωτεινή ἐπεσκίασεν αὐτούς καί ἠκούσθη φωνή ἐκ τῆς νεφέλης λέγουσα: «Οὗτός ἐστιν ὁ Υἱός μου ὁ ἀγαπητός, ἐν ᾧ ηὐδόκησα, Αὐτοῦ ἀκούετε» (Λουκ. 9,28-36).

Συμφώνως πρός τήν ἑρμηνείαν τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας, ὁ Κύριος παρέδωσε τήν θαυμαστήν αὐτήν θέαν τοῦ προσώπου Αὐτοῦ εἰς τούς τρεῖς προκρίτους μαθητάς Αὐτοῦ καί δι’ αὐτῶν εἰς τήν Ἐκκλησίαν, ἵνα προετοιμάσῃ καί ἐνισχύσῃ αὐτούς διά τό μυστήριον τοῦ Σταυροῦ καί τῆς Ἀναστάσεως Αὐτοῦ, ἵνα ὑπομνήσῃ τό πρωτόκτιστον κάλλος τῆς εἰκόνος τοῦ ἀνθρώπου, τό ἁμαυρωθέν μέ τήν πτῶσιν καί ἀποκτώμενον πάλιν διά τῆς πίστεως καί κοινωνίας καί ἑνότητος μετ’ Αὐτοῦ.

Ἐν Αὐτῷ διά τοῦ προσωπικοῦ ἀγῶνος τῶν πιστευόντων εἰς Αὐτόν ἐπιτυγχάνεται ἡ ἀποβολή τοῦ ἐνδύματος τῆς ἀσχημίας καί τῆς δυσμορφίας τῶν παθῶν  τῆς ψυχῆς καί ἡ ἔνδυσις τοῦ ἐνδύματος τῆς εὐμορφίας, τῆς κοσμιότητος καί τῆς εὐπρεπείας τῶν ἀρετῶν. Ἡ μεταμόρφωσις αὕτη, εἰς τήν ὁποίαν καλεῖ ὁ Κύριος  τούς εἰς Αὐτόν πιστεύοντας, συνέβη εἰς τόν ὕψιστον βαθμόν εἰς τούς Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας, οἱ ὁποῖοι ὡς καί οἱ μαθηταί «τήν δόξαν Κυρίου ἐθεάσαντο καθώς ἠδύναντο, ἐν τῇ ἐμπειρίᾳ τοῦ ἀκτίστου φωτός τοῦ προσώπου Αὐτοῦ».

Ἀνάμνησιν τοῦ θαυμαστοῦ γεγονότος τούτου εἶχε καί ἐφέτος ἡ Σιωνῖτις Ἐκκλησία ἐπί τῆς κορυφῆς τοῦ ὄρους Θαβώρ ἔμπροσθεν καί ἐντός τοῦ περικαλλοῦς ναοῦ τῆς Μεταμορφώσεως, τοῦ ἐκτισμένου μέν ἐπί τῶν ἐρειπίων ἀρχαιοτέρου βυζαντινοῦ ναοῦ ὑπό  τοῦ ἀειμνήστου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων Κυρίλλου (1865), ἁγιογραφημένου δέ προσφάτως θαυμαστῶς δι’ ἀρίστης βυζαντινῆς ἁγιογραφικῆς τέχνης ὑπό τοῦ φιλοπόνου ἡγουμένου Ἀρχιμανδρίτου Ἱλαρίωνος, ἀνακαινιστοῦ ὅλων τῶν χώρων τῆς Μονῆς καί κτίτορος παρεκκλησίου πρός τιμήν τῆς Ἁγίας Τριάδος.

Εἰς τόν ὑπαίθριον πευκόφυτον χῶρον ἔμπροσθεν τοῦ Ναοῦ τούτου και ἐπί καταλλήλως προητοιμασμένης ἐξέδρας, εἰς τύπον ἱεροῦ βήματος, ἐτελέσθη νυκτερινή θ. Λειτουργία τήν νύκτα τῆς 5ης πρός 6ην/18ην πρός 19ην Αὐγούστου 2010, προεξάρχοντος τῆς Α.Θ.Μ., τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου Γ’, συλλειτουργούντων Αὐτῷ  τῶν Ἱερωτάτων Μητροπολιτῶν Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου  καί Βόστρων κ. Τιμοθέου, τοῦ Γέροντος Ἀρχιγραμματέως,  Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, και πλέον τεσσαρακοντάδος ἱερέων ἐξ Ἑλλάδος, Κύπρου, Ρουμανίας, Ρωσίας, Οὐκρανίας καί ἐν κατανύξει παρακολουθούντων περί τούς τρεῖς χιλιάδας (3.000) πιστῶν ἐκ τῶν ὡς ἄνω χωρῶν τούτων, δι’ ὅ καί τά βιβλικά ἀναγνώσματα ἀνεγνώσθησαν καί ἡ θ. Λειτουργία ἐτελέσθη ἑλληνιστί, ἀραβιστί, ρωσιστί καί ρουμανιστί.

Ἐκτός τῶν συλλειτουργῶν ἱερέων περί τούς ἑξήκοντα  καί πλέον προσῆλθον, κρατοῦντες ἐπιτραχήλιον καί ζητοῦντες εὐλογίαν παρά τοῦ Μακαριωτάτου διά τήν θ. Κοινωνίαν. Τῶν ἀχράντων μυστηρίων ἐκοινώνησαν καί οἱ πλεῖστοι τῶν πιστῶν, διά τήν εὐταξίαν τῶν ὁποίων, λόγῳ τοῦ συνωστισμοῦ, ἐχρειάσθησαν εἰδικώτερα μέτρα τάξεως.

Εὐθύς ἅμα τῇ ἀπολύσει ὁ Μακαριώτατος προσεφώνησεν ἐν συντομίᾳ, διά τόν κόπον τῆς ἀγρυπνίας, τούς πιστούς, ὡς ἑξῆς:

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

εὐλαβεῖς προσκυνηταί,

Ἡ χάρις τοῦ Παναγίου Πνεύματος ἀνήγαγεν καί συνήγαγεν πάντας ἡμᾶς εἰς τό θεοβάδιστον τοῦτον τόπον διά νά ἑορτάσωμεν τήν ἀνάμνησιν τῆς θείας Μεταμορφώσεως τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Τό γεγονός τῆς ἐπί τοῦ ὄρους Θαβώρ Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ ἀποτελεῖ τόν θεμέλιον λίθον τῆς σωτηριώδους θεολογίας τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.

Ὁ λόγος τοῦ ἀνθρώπου ἀποδεικνύεται ἀδύνατος καί περιωρισμένος  εἰς τήν προσπάθειάν του νά κατανοήσῃ τόν ἄπειρον καί ἀπερινόητον Θεόν.

Ὅ,τι γνωρίζομεν σχετικά μέ τόν Θεόν, τό γνωρίζομεν διά τοῦ μυστηρίου τῆς θείας Οἰκονομίας, δηλονότι διά τοῦ ἐνανθρωπήσαντος Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ. Ὁ σεσαρκωμένος Λόγος τοῦ Θεοῦ, ὁ Χριστός μέ ἄλλα λόγια εἶναι Αὐτός ὁ ὁποῖος μᾶς φανερώνει διά μέσου τῆς Ἐκκλησίας Αὐτοῦ κατά τρόπον σχετικόν, αἰνιγματικόν καί συνεσκιασμένον τόν κεκρυμμένον καί ἀπόκρυφον μυστήριον τῆς θείας ἀπειρίας καί τοῦ ἐπουρανίου θείου φωτός. «Βλέπομεν γάρ ἄρτι δι ἐσόπτρου ἐν αἰνίγματι, τότε δέ πρόσωπον πρός πρόσωπον· ἄρτι γινώσκω ἐκ μέρους…» (Α’ Κορ. 13,12), λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος.

(Διότι τώρα βλέπομεν σάν εἰς μετάλλινον καθρέπτην, θαμπά καί τόσον ἀτελῶς, ὥστε θά μᾶς μένουν πολλά αἰνίγματα, πού δέν θά ἠμποροῦμεν νά τά ἐξηγήσωμεν. Τότε ὅμως θά ἴδωμεν φανερά καί καθαρά, διότι θά ἴδωμεν κατ εὐθεῖαν πρόσωπον μέ πρόσωπον. Τώρα γνωρίζω μόνον ἕνα μέρος τῆς ἀληθείας).

Τήν ἐκ μέρους φανέρωσιν τοῦ μυστηρίου τῆς θείας Οἰκονομίας, μυστηρίου τοῦ ἀποκεκρυμένου ἀπό τῶν αἰώνων ἐν τῷ Θεῷ, τῷ τά πάντα κτίσαντι διά Ἰησοῦ Χριστοῦ (Ἐφεσ. 3,9). ἐρμηνεύει ἐναργέστατα καί μετ ἀκριβείας ὁ ἱερός τῆς Ἐκκλησίας μας ὑμνῳδός λέγων: «Ὁ πάλαι τῷ Μωσεῖ συλλαλήσας, ἐπί τοῦ ὄρους Σινᾶ διά συμβόλων, ἐγώ εἰμί λέγων, ὁ Ὤν, σήμερον ἐπ ὄρους Θαβώρ, μεταμορφωθείς ἐπί τῶν μαθητῶν, ἔδειξε τό ἀρχέτυπον κάλλος τῆς εἰκόνος, ἐν Ἑαυτῷ τήν ἀνθρωπίνην ἀναλαβών οὐσίαν. Καί τῆς τοιαύτης χάριτος μάρτυρες παραστησάμενοι, Μωϋσῆν καί Ἠλίαν κοινωνούς ἐποιεῖτο τῆς εὐφροσύνης, προμηνύοντας τήν ἔξοδον διά Σταυροῦ καί σωτήριον Ἀνάστασιν».

Θέλοντας ὁ Χριστός ἀφ ἑνός μέν νά προετοιμάσῃ τούς μαθητάς Του ἐν ὄψει τοῦ σταυρικοῦ Αὐτοῦ πάθους καί τριημέρου ἀναστάσεώς Του, ἀφ ἑτέρου δέ νά φανερώσῃ  τήν οὐράνιον αὐτοῦ βασιλείαν, παρέλαβε τούς μαθητάς Του καί ἀνῆλθεν εἰς τό ὄρος Θαβώρ. Ἀνῆλθεν εἰς τόν τόπον, ἔνθα ἡμεῖς οἱ ταπεινοί καί ἀνάξιοι ἱστάμεθα αὐτήν τήν στιγμήν πέριξ τῆς Ἱερᾶς Τραπέζης τοῦ Σώματος καί Αἵματος τῆς εὐχαριστιακῆς συνάξεως τοῦ μεταμορφωθέντος Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ.

Καί ἐδῶ ἀκριβῶς ἐπί τούτου τοῦ ὄρους Θαβώρ, ὡς λέγει ὁ ὑμνῳδός, μεταμορφωθείς ὁ Χριστός ἐπί τῶν μαθητῶν ἔδειξε τό ἀρχέτυπον κάλλος τῆς εἰκόνος, ἐν Ἑαυτῷ τήν ἀνθρωπίνην ἀναλαβών οὐσίαν.

Τό δέ ἀρχέτυπον κάλλος τῆς εἰκόνος Αὐτοῦ τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ δέν εἶναι ἄλλο ἀπό τό ἄκτιστον καί θεῖον φῶς, τό ὁποῖον διά τῶν ἀκτίστων θείων ἐνεργειῶν καταυγάζει καί φωτίζει θεοπρεπῶς τόν νοῦν καί τήν καρδίαν τῶν ἀγαπώντων τόν Θεόν ἐξ ὅλης καρδίας καί διανοίας. «Μακάριοι οἱ καθαροί τήν καρδίαν ὅτι αὐτοί τόν Θεόν ὄψονται», παραγγέλλει ὁ Κύριός μας.

«Φωτός χορηγός καί φῶς ὑπάρχων, ἀναφωνεῖ ὁ ὑμνῳδός, ἀπρόσιτον καί ἀΐδιον, προάναρχε, ὁ ἀναβαλλόμενος φῶς ὥσπερ ἱμάτιον, φῶς ἐν τῷ κόσμῳ ἔλαμψας, μετά σαρκός προελθών· καί φῶς ἐπί τοῦ ὄρους ἀστράπτεις, δόξης τῆς πατρῴας δεικνύς τόν χαρακτῆρα».

Αὐτοῦ τοῦ Θαβωρίου φωτός τῆς θείας δόξης τόπος φανερώσεως ἀλλά καί τρόπος κοινωνίας, ἤ καλλιτερον εἰπεῖν πενυματικῆς θεωρίας, εἶναι ἡ ἁγία ἡμῶν Ὀρθόδοξος τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία.

Μέ ἄλλα λόγια, τῆς ἐμπειρίας τῶν μαθητῶν ἐπί τοῦ ὄρους Θαβώρ δυνάμεθα καί ἡμεῖς νά γίνωμεν συμμέτοχοι καί κοινωνοί, ἀφοῦ πρῶτον καθάρωμεν καί εὐτρεπίσωμεν τόν ἔσω ἄνθρωπον, διακόπτοντες τό νέφος τοῦ γεώδους σαρκίου. «Οἱ δόξης ἐφιέμενοι, ὑλικῶς τῆς ἐνθέου, λέγει καί πάλιν ὁ ὑμνῳδός, τό νέφος διακόψωμεν τοῦ γεώδους σαρκίου, μετάρσιοι πρός τό ὄρος τό Θαβώρ ἀνελθόντες καί Μωσεῖ Ἠλίᾳ τε, μαθητῶν τοῖς πρωτάρχαις συμμετασχεῖν, θεϊκῆς ἐλλάμψεως ἀπροσίτου ἀξιωθῆναι σπεύσωμεν, φῶς φωτί προσλαβόντες».

Ἀς σπεύσωμεν καί ἡμεῖς, ἀδελφοί μου, διά τῆς εὐπραγίας, δηλαδή δι ἔργων ἀγαθῶν καί καλῶν, ἀλλά καί διά μετανοίας καί τῆς καλῆς καί ὀρθῆς ὁμολογίας τῆς πίστεως ἡμῶν τήν καλήν ἀλλοίωσιν ἀλλοιωθέντες τῇ τοῦ Χριστοῦ Μεταμορφώσει, ἵνα εὑρεθῶμεν σήμερον φωτοφαεῖς καί μετά τοῦ ὑμνῳδοῦ συμψάλλωμεν καί εἴπωμεν:

«Φῶς ἀναλλοίωτον Λόγε, φωτός Πατρός ἀγεννήτου, ἐν τῷ φανέντι φωτί Σου, σήμερον ἐν Θαβωρίῳ, φῶς εἴδομεν τόν Πατέρα, φῶς καί τό Πνεῦμα, φωταγωγοῦν πᾶσαν κτίσιν». Ἀμήν.

Κατόπιν ὁ Μακαριώτατος ηὐλόγησε τάς σταφυλάς καί οὕτως ἔληξεν ἡ νυκτερινή θ. Λειτουργία.

Τήν δέ πρωΐαν ἐτελέσθη θ. Λειτουργία ἐντός τοῦ ἱεροῦ Ναοῦ, προεξάρχοντος τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Ναζαρέτ κ. Κυριακοῦ, συλλειτουργούντων πολλῶν ἱερέων, τῇ συμμετοχῇ πολλῶν προσκυνητῶν, ἐντοπίων ἀραβοφώνων Ὀρθοδόξων καί ἄλλων ἐξ Ὀρθοδόξων χωρῶν. Μετά τήν θ. Λειτουργίαν ἠκολούθησεν ἡ λιτάνευσις τῆς ἱερᾶς εἰκόνος πέριξ τοῦ ἱεροῦ Ναοῦ καί δεξίωσις διά πάντας τούς πιστούς. Περί τήν μεσημβρίαν ὁ ἡγούμενος Ἀρχιμανδρίτης Ἱλαρίων παρέθεσε τῷ Μακαριωτάτῳ πλουσίαν τράπεζαν, μέ κατάλυσιν ἰχθύος καί βρῶσιν ἐκ τῶν ηύλογημένων σταφυλῶν. Εἰς ταύτην ἦτο προσκεκλημμένος καί ὁ Ἰσραηλινός Στρατιωτικός Διοικητής τῆς περιοχῆς Βηθλεέμ κ. Ἰγιάντ Σιρχάν.

Τό γεγονός τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Κυρίου καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἑωρτάσθη διά πανηγυρικῆς θ. Λειτουργίας ἐπίσης εἰς τό Θεομητορικόν Μνῆμα ἐν Γεθσημανῇ, προεξάρχοντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀβήλων κ. Δωροθέου καί εἰς τόν Ἱερόν Ναόν τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Κυρίου εἰς Ραμάλλαν, προεξάρχοντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Γεράσων κ. Θεοφάνους.

Οὕτω, δόξα τῷ Θεῷ, πάντες, ἐν τῷ μέτρῳ τοῦ ἀγῶνος καί τῆς συμμετοχῆς αὐτοῦ ἕκαστος, «φωτί προσελάβομεν φῶς καί μετάρσιοι γενόμενοι τῷ πνεύματι, ὑμνήσαμεν Τριάδα ὁμοούσιον».

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_3_placeholder




ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ ΤΟΥ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΤΗΣ ΣΕΡΜΠΣΚΑ κ. MILORAD DΟDIK.

Τήν Δευτέραν, 3ην/16ην Αὐγούστου 2010, ἐπεσκέφθη τήν Α.Θ.Μ. τόν Πατριάρχην Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλον ὁ Πρωθυπουργός τῆς Δημοκρατίας τῆς Σέρμπσκα κ. Milorad Dodik, συνοδευόμενος ὑπό τοῦ Διπλωματικοῦ Ἀντιπροσώπου τῆς Δημοκρατίας ταύτης εἰς τό Ἰσραήλ καί ὑπό παραγόντων τοῦ Ὑπουργείου Ἐξωτερικῶν τοῦ Ἰσραήλ.

Εἰς τό πλαίσιον τῆς ἐπισκέψεως αὐτῆς ὁ Πρωθυπουργός εἶπεν εἰς τόν Μακαριώτατον: «Εἶμαι εὐχαριστημένος πού ἐπισκέπτομαι διά δευτέραν φοράν τούς Ἁγίους Τόπους. Σᾶς μεταφέρω τά σέβη τῶν Ἐπισκόπων, τῶν ἱερέων καί τοῦ εὐσεβοῦς λαοῦ τῆς Δημοκρατίας τῆς Σέρμπσκα. Ἀναπολῶ τήν ἐπίσκεψίν μου ὡς ἐκπροσώπου τῆς Σέρμπσκα εἰς τούς ἑορτασμούς τῶν 2.000 ἐτῶν χριστιανοσύνης τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων, ὅτε καί ἐπαρασημοφορήθην ὑπό τοῦ προκατόχου Ὑμῶν Πατριάρχου Ἱεροσολύμων μακαριστοῦ Διοδώρου.

Ἡ πλειονότης τοῦ πληθυσμού τῆς Σέρμπσκα εἶναι Χριστιανοί Ὀρθόδοξοι, οἱ ὁποῖοι τρέφουν αἰσθήματα σεβασμοῦ καί ἐκτιμήσεως πρός τόν Πατριάρχην Ἱεροσολύμων. Ἡ Δημοκρατία τῆς Σέρμπσκας εἶναι αὐτόνομον κράτος ἐντός τοῦ κράτους τῆς Σερβίας».

Καλωσορίζων τόν Πρωθυπουργόν ὁ Μακαριώτατος, εἶπεν εἰς αὐτόν ὅτι: «παρακολουθοῦμεν τάς ἐπισυμβάσας καί τάς ἐπισυμβαινούσας ἀλλαγάς εἰς τήν Δημοκρατίαν τῆς Σερβίας καί τῆς Σέρμπσκα. Εὐχόμεθα καί εἰς τήν περίπτωσιν ὑμῶν ἡ θρησκεία, ἡ Ὀρθόδοξος δηλαδή Χριστιανική θρησκεία νά διαδραματίσῃ τόν ἑνοποιόν αὐτῆς ρόλον διά τόν Σερβικόν λαόν. Ἔχομεν ἀπόλυτον ἐμπιστοσύνην μόνον εἰς τόν Θεόν. Εἰς τόν Θεόν καί τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν ἐναποθέτομεν τάς ἐλπίδας ἡμῶν. Ἡμεῖς, οἱ Ὀρθόδοξοι πιστεύομεν καί ἀτενίζομεν τήν Ἀνάστασιν ὑπό τό πρῖσμα τοῦ Τιμίου Σταυροῦ».

Ὁ Πρωθυπουργός προσέφερεν εἰς τόν Μακαριώτατον πίνακα ἀπεικονίζοντα τήν Μπανιελούκαν, πρωτεύουσαν τῆς Σέρμπσκα.

Ὁ Μακαριώτατος προσέφερεν εἰς τόν  Πρωθυπουργόν μετάλλιον τῶν 2.000 ἐτῶν χριστιανοσύνης, βιβλίον διά τά εἰκονογραφημένα χειρόγραφα τῆς Κεντρικῆς Βιβλιοθήκης τοῦ Πατριαρχείου καί εἰκόνα τοῦ Κουβουκλίου τοῦ Παναγίου Τάφου.

Μετά τήν ἐπίσκεψιν εἰς τό Πατριαρχεῖον ὁ κ. Πρωθυπουργός μετά τῆς συνοδείας αὐτοῦ ἐπεσκέφθησαν πρός προσκύνησιν τόν Ναόν τῆς Ἀναστάσεως.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_4_placeholder




ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ ΣΥΜΠΑΡΙΣΤΑΤΑΙ ΕΙΣ ΤΟΝ ΡΩΣΙΚΟΝ ΛΑΟΝ ΕΠΙ Τῌ ΔΟΚΙΜΑΣΙᾼ ΤΩΝ ΠΥΡΚΑΪΩΝ.

Τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων παρηκολούθησε μετά λύπης πολλῆς καί ἀνησυχίας τάς πυρκαϊάς, αἱ ὁποῖαι ἤναψαν εἰς τήν πόλιν καί τά περίχωρα τῆς Μόσχας μέ θύματα εἰς ἀνθρωπίνας ζωάς, καταστροφάς μεγάλων ἐκτάσεων φυσικοῦ περιβάλλοντος καί ἀποπνικτικήν ἀτμόσφαιραν, δυσκολεύουσαν τήν ἀναπνοήν, ἀνέπεμψε προσευχάς εἰς τόν Πανάγιον Τάφον καί τόν Φρικτόν Γολγοθᾶν ὑπέρ κατασβέσεως τοῦ πυρός καί ἀναπαύσεως τῶν ψυχῶν τῶν θυμάτων καί ἀπέστειλε τάς κάτωθι Πατριαρχικάς ἐπιστολάς συμπαραστάσεως πρός τόν Μακαριώτατον Πατριάρχην Μόσχας κ.κ. Κύριλλον, τόν Πρόεδρον Βλαδίμηρον Πούτιν καί τόν Πρωθυπουργόν κ. Δημήτριον Μεντέγιεφ:

Μακαριώτατε Πατριάρχα Μόσχας καί πάσης Ρωσίας κ. Κύριλλε, ἐν Χριστῷ τῷ Θεῷ, λίαν ἀγαπητέ ἀδελφέ καί συλλειτουργέ τῆς Ἡμῶν Μετριότητος. Τήν Ὑμετέραν πεφιλημένην Ἡμῖν Μακαριότητα ἀδελφικῶς ἐν Κυρίῳ περιπτυσσόμενοι, ὑπερήδιστα προσαγορεύομεν.

Μετά λύπης βαθείας καί ἀνησυχίας πολλῆς παρακολουθοῦμεν τάς ἐκσπασάσας καί συνεχιζομένας εἰσέτι πυρκαϊάς εἰς τήν ἱστορικήν καί ὡραιοτάτην πόλιν τῆς Μόσχας καί τά περίχωρα αὐτῆς, καταστροφικάς μεγάλων ἐκτάσεων πολυτίμου φυσικοῦ περιβάλλοντος, πολύ δέ πλέον θανατηφόρους εἰς ζωάς ἀθῴων θυμάτων συνανθρώπων ἡμῶν.

Συμμετέχοντες βαθέως εἰς τήν ὀδύνην ταύτην τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας καί Πολιτείας, διακαῶς προσηυχήθημεν καί προσευχόμεθα ἀπό τοῦ Παναγίου καί Ζωοδόχου Τάφου καί τοῦ Φρικτοῦ Γολγοθᾶ ὑπέρ καταπαύσεως τοῦ μαινομένου καταστροφικοῦ πυρός, ὑπέρ εὐκρασίας καί διαυγείας τοῦ ἀέρος τῆς ἀτμοσφαίρας τῆς πόλεως τῆς Μόσχας πρός ἀνακούφισιν καί ἀναψυχήν τῶν κατοίκων αὐτῆς καί ὑπέρ ἀναπαύσεως τῶν ψυχῶν τῶν συνεπείᾳ τῆς δοκιμασίας ταύτης θανόντων ἀδελφῶν ἡμῶν.

Ἐφ’ οἷς, ἀποδιδόντες τῇ Ὑμετέρᾳ Περισπουδάστῳ Μακαριότητι, τόν ἐν Κυρίῳ ἀσπασμόν ἀπό τοῦ Παναγίου καί Ζωοδόχου Τάφου, διατελοῦμεν.

Ἐν τῇ Ἁγίᾳ Πόλει Ἱερουσαλήμ ‚ϐι’ Ἰουλίου κη’.

Τῆς Ὑμετέρας Πεφιλημένης Μακαριότητος

Ἀγαπητός ἐν Χριστῷ Ἀδελφός,

ΘΕΟΦΙΛΟΣ Γ’




Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΑΙΜΟΔΟΤΩΝ ΠΑΤΡΩΝ ΕΠΙΣΚΕΠΤΟΝΤΑΙ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ

Τήν Τρίτην, 28ην Ἰουλίου / 10ην Αὐγούστου 2010, ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ἐδέχθη τόν Πρόεδρον τοῦ Συλλόγου Ἐθελοντῶν Αἱμοδοτῶν τοῦ Νομοῦ Ἀχαΐας «Ο ΑΙΜΟΔΟΤΗΣ», κ. Γεώργιον Σιμιγιᾶτον καί τόν κ. Δῆμον Φούρα, διοργανωτή προσκυνηματικῶν ἐκδρομών. Σκοπός τῆς ἐπισκέψεώς των ἦτο νά ὑποβάλουν εἰς τόν Μακαριώτατον τήν παράκλησίν των νά δεχθῇ τήν πρότασίν των, εἰς προγραμματιζομένην ἐπίσκεψίν των τόν προσεχῆ Ὀκτώβριον μεθ’ ὁμάδος 60 περίπου προσκυνητῶν, ὅπως ἀνακηρύξουν Αὐτόν ὡς Ἐπίτιμον Πρόεδρον τοῦ Συλλόγου, ὁ ὁποῖος λειτουργεῖ ἐπί τριακονταετίαν εἰς τήν πόλιν τῶν Πατρῶν καί ἀριθμεῖ 4.000 μέλη εἰς τό ἐνεργητικόν του.

Ὁ Μακαριώτατος, ἐπῄνεσε τό ἀνθρωπιστικόν ἔργον τοῦ Συλλόγου καί ηὐλόγησεν τούς ἐκπροσώπους του διά Πατριαρχικῶν καί προσκυνηματικῶν εὐλογιῶν.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_5_placeholder




ΣΥΝΑΝΤΗΣΙΣ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΟΥ ΜΕΤΑ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΟΣ ΤΗΣ ΙΟΠΠΗΣ.

Τήν Παρασκευήν, 31ην Ἰουλίου /8ην Αυγούστου 2010, ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος  ἐδέχθη εἰς τό Πατριαρχεῖον τό Συμβούλιον τῆς Κοινότητος τῆς Ἰόππης ἐπί τῷ γεγονότι τῆς ὑπογραφῆς συμφωνίας μεταξύ αὐτῆς καί τοῦ Πατριαρχείου, κατόπιν εἰκοσιπενταετοῦς δικαστικῆς ἀντιδικίας. Τοῦτο ὑπῆρξε σημαντικόν ἐπίτευγμα εἰς τάς ἁρμονικάς σχέσεις Πατριαρχείου καί ποιμνίου.

Εἰς τό πλαίσιον τῆς ἐπισκέψεως αὐτῆς συνεζητήθησαν θέματα ἀφορῶντα τό ποίμνιον, ὡς ἡ κατασκευή νέου εἰκονοστασίου τοῦ ἱεροῦ ναοῦ Ἁγίου Γεωργίου τοῦ Πατριαρχείου διά τήν Κοινότητα, ἡ καλλιτέρα συνεργασία Κοινότητος καί Διευθύνσεως τοῦ εἰς τήν Ἰόππην λειτουργοῦντος σχολείου τοῦ Πατριαρχείου καί ἡ καλλιτέρα συνεργασία μετά τῆς Κοινότητος καί τοῦ ἱερέως αὐτῆς.

Ὁ Μακαριώτατος καλωσορίζων τούτους, συνεχάρη ἐπί τῷ γεγονότι τῆς ὑπογραφῆς συμφωνίας  μεταξύ Πατριαρχείου καί ποιμνίου τῆς Κοινότητος Ἰόππης ἐπί θεμάτων ἰδιοκτησίας καί διοικήσεως τῆς Ἐκκλησίας καί πέριξ αὐτῆς περιουσίας καί συνέστησε τήν συνεργασίαν καί τήν ἑνότητα μεταξύ τῶν μελῶν καί τῶν καθιδρυμάτων τῆς Κοινότητος.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_6_placeholder




Η ΕΙΣ ΚΥΡΙΟΝ ΕΚΔΗΜΙΑ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΤΟΛΕΜΑΪΔΟΣ ΚΥΡΟΥ ΠΑΛΛΑΔΙΟΥ.

Τό ἑσπέρας τῆς Τρίτης, 21ας Ἰουλίου / 3ης Αὐγούστου 2010, ἐξεδήμησε πρός Κύριον ὁ Μητροπολίτης Πτολεμαΐδος κυρός Παλλάδιος.

Ὁ ἐκλιπών Ἱεράρχης ἐφησύχαζε τά τελευταῖα ἔτη τῆς ζωῆς αὐτοῦ εἰς τήν Ἱεράν Μονήν τοῦ Ἀββᾶ Γερασίμου τοῦ Ἰορδανίτου, γηροκομούμενος ὑπό τοῦ ἡγουμένου αὐτῆς Ἀρχιμανδρίτου π. Χρυσοστόμου. Εἰς τήν Μονήν ταύτην παρέδωκε τήν τελευταίαν αὐτοῦ πνοήν πρός τόν Κύριον.

Ἡ νεκρώσιμος αὐτοῦ ἀκολουθία  ἐψάλη τήν 11.30 π.μ. ὧραν τῆς ἑπομένης, Τετάρτης, 22ης Ἰουλίου / 4ης Αὐγούστου 2010, εἰς τόν Μοναστηριακόν Ναόν τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης, προεξάρχούσης τῆς Α. Θ. Μακαριότητος τοῦ Πατρός Ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων  κ. κ. Θεοφίλου.

Εἰς τήν ἐξόδιον αὐτοῦ ἀκολουθίαν συμμετέσχον οἱ Ἀρχιερεῖς τοῦ Πατριαρχείου, πάντες σχεδόν οἱ Ἁγιοταφῖται πατέρες, ὡρισμένοι μακρόθεν ἐλθόντες, ἔγγαμοι ἱερεῖς τοῦ ποιμνίου, παρουσίᾳ τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Σωτηρίου Ἀθανασίου καί τῇ συμμετοχῇ πολλῶν μελῶν τῆς Ἑλληνικῆς παροικίας καί τοῦ ἀραβοφώνου ὀρθοδόξου ποιμνίου καί μοναχῶν καί μοναζουσῶν.

Τόν ἐπικήδειον λόγον ἐξεφώνησεν ὁ Γέρων Ἀρχιγραμματεύς Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντίνης κ. Ἀρίσταρχος ὡς ἕπεται:

«Μακαριώτατε Πάτερ καί Δέσποτα,

Σεβασμία τῶν Ἱεραρχῶν χορεία,

Ἐκλαμπρότατε κ. Γενικέ Πρόξενε τῆς Ἑλλάδος,

Εὐλαβές ἱερατεῖον,

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Χρέος ἐκκλησιαστικόν καί  ἁγιοταφιτικόν συνήγαγεν ἡμᾶς σήμερον εἰς τόν ἱερόν ναόν τοῦτον τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης τῆς Γεραρᾶς ἡμῶν Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος. Τό χρέος δηλονότι τῆς τελέσεως τῆς νεκρωσίμου ἀκολουθίας τοῦ ἐκδημήσαντος πρός Κύριον, ἀγαπητοῦ, σεβαστοῦ καί πολιοῦ Ἁγιοταφίτου Ἱεράρχου, ἀειμνήστου Μητροπολίτου Πτολεμαΐδος κυροῦ Παλλαδίου.

Τήν ἀκολουθίαν ταύτην τελοῦμεν ἐν πενθίμῳ ψυχῆς διαθέσει, παραμυθουμένῃ καί ἐνισχυομένῃ ὑπό τῆς εἰς Χριστόν πίστεως καί ἐλπίδος ἡμῶν. Ἐν τῷ γεγονότι τοῦ θανάτου τοῦ συνανθρώπου καί ἀδελφοῦ ἡμῶν, συναντώμεθα καί ἡμεῖς μετά τοῦ ἐπικειμένου προσωπικοῦ ἡμῶν θανάτου, μετά τοῦ καθολικοῦ τούτου γεγονότος τῆς ἀνθρωπίνης ἡμῶν φύσεως, ἐφ’ ὅσον κατά τήν Γραφήν «ἀπόκειται τοῖς ἀνθρώποις ἅπαξ ἀποθανεῖν» (Ἑβρ. 9,27). Ἐν τῷ γεγονότι περί ἡμᾶς μυστηρίῳ τούτῳ συνειδητοποιοῦμεν τά ὅρια τῆς ἀνθρωπίνης ὑπάρξεως ἡμῶν. Διερωτώμεθα, ἐν ἀπορίᾳ ποῦ ἡ ἐξουσία, ποῦ ἡ δύναμις, ποῦ τό κάλλος, ποῦ τά ἡδέα καί τερπνά τοῦ κόσμου τούτου; Πάντα ταῦτα ἐξηφάνισται, ἐπελθόντος τοῦ θανάτου. Πάντα σκιά, πάντα ὀνείρου ἀπατηλότερα. Τά πάντα ἄρα παρῆλθε; Τί ἐναπομένει; Ἐν τῷ θανάτῳ ἄρα ὑπάρχει καί τό τέλος τῆς ἀνθρωπίνης ὑπάρξεως ἡμῶν, τοῦ ἀνθρωπίνου ἡμῶν εἶναι; Ναί, τοῦτο, ὄντως οὕτως θεωρεῖται  διά «τούς λοιπούς, τούς μή ἔχοντας ἐλπίδα», (Θεσ. Α’, 4,13) τούς ἀπέλπιδας ἄνευ Θεοῦ ἐν τῷ κόσμῳ ταλαιπωρουμένους συνανθρώπους ἡμῶν.

Ἡμεῖς ὅμως, οἱ ἠλεημένοι εἰς Χριστόν πιστεύειν, ἐνισχυόμενοι ὑπό τοῦ θανάτου καί τῆς ἐκ νεκρῶν ἀναστάσεως Αὐτοῦ, προσβλέπομεν εἰς τό ὑπάρχον πέραν τῶν ὁρίων τοῦ κόσμου τούτου, εἰς τό ἐπέκεινα, εἰς «τήν μένουσαν ἡμῶν πόλιν» (Ἑβρ. 13,14), τήν κατοικίαν ἡμῶν τήν μόνιμον, τήν ὁποίαν ἡτοίμασεν ἡμῖν, ὁ πρωτότοκος ἐκ τῶν νεκρῶν, ὁ σταυρωθείς καί ἀναστάς Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός. Εἰς ταύτην πιστεύομεν ὅτι ὁδεύομεν τῷ πνεύματι, ἀποθνῄσκοντες, ἀφήνοντες ἐνταῦθα τό φθαρτόν ἡμῶν σκήνωμα καί φέροντες μεθ ἡμῶν ὅσα ἐν τῷ βίῳ ἀγαθά ἤ φαῦλα ἐπράξαμεν, ἐλπίζοντες εἰς τό ἔλεος τοῦ φιλανθρώπου καί ἀδεκάστου Κριτοῦ.

Τόν εὔσπλαχνον Κριτήν τοῦτον παρακαλοῦμεν, ὅπως ἐπίδῃ καί ἐπί τά ἔργα τά ἀγαθά τοῦ προκειμένου ἀγαπητοῦ καί σεβαστοῦ ἡμῶν νεκροῦ. Ὅπως ἐπίδῃ εἰς τό γεγονός ὅτι οὗτος ἐκ νεαρᾶς ἡλικίας ἀπετάχθη τῷ κόσμῳ καί ἐνετάχθη εἰς τήν ἱεράν τῶν Ἁγιοταφιτῶν χορείαν. Ὅτι μετ ἐπιμελείας καί φιλοπονίας ἐσπούδασε τήν Θεολογίαν εἰς τήν Ἱερατικήν Σχολήν τῆς Χάλκης. Ὅτι ὑπηρέτησεν εἰς πλείστας διακονίας τοῦ Πατριαρχείου μεθ ὑπακοῆς, ὑπομονῆς καί συνεπείας. Εἰς τήν Ἀρχιγραμματείαν καί τήν Ἁγίαν καί Ἱεράν Σύνοδον ἐπί ἔτη.  Εἰς τήν Ἐξαρχίαν τοῦ Παναγίου Τάφου ἐν Ἀθήναις, εἰς τό σεπτόν προσκύνημα τῆς Βηθλεέμ ὡς Πατριαρχικός Ἐπίτροπος, εἰς τήν ἐκπαίδευσιν ὡς Πρόεδρος τῆς Σχολικῆς Ἐφορείας εἰς τό ποίμνιον ὡς Μητροπολίτης Πτολεμαΐδος, ὡς ἐφησυχάζων κατά τά τελευταῖα ἔτη εἰς τήν Ἱεράν Μονήν τοῦ Ἀββᾶ Γερασίμου τοῦ Ἰορδανίτου.

Ἡ Ἁγιοταφιτική ἡμῶν Ἀδελφότης ἔσται μνήμων ἐς ἐσαεί τῶν ὑπηρεσιῶν αὐτοῦ πρός αὐτήν καί ὀφειλετικῶς δέεται νῦν πρός τόν ἀρχηγόν τῆς ζωῆς καί τοῦ θανάτου, τόν ἐλεήμονα καί φιλάνθρωπον Θεόν ἡμῶν, ὅπως ἐπίδῃ ἐπί τά ἔργα τούτου τά ἀγαθά, ἐπί τήν διακονίαν αὐτοῦ εἰς τήν Ἐκκλησίαν καί λογίσῃ αὐτῷ ταῦτα ὡς χρεωλύσια πρός σωτηρίαν, παρορῶν πᾶν ὅ,τι ὡς ἄνθρωπος ἑκουσίως ἤ ἀκουσίως ἥμαρτε καί κατατάσσων αὐτόν ἐν χώρᾳ ζώντων μετά δικαίων καί ὁσίων. Εἴη ἡ μνήμη αὐτοῦ αἰωνία».

Πλείονα βιογραφικά στοιχεῖα τοῦ ἐκλιπόντος Ἱεράρχου δύναται νά εὕρῃ τις εἰς τήν μερίδα αὐτοῦ εἰς τό ἡμερολόγιον τοῦ Πατριαρχείου, ἡ ὁποία παρατίθεται κάτωθι ὡς ἔχει:

«Ὁ Πανιερώτατος Μητροπολίτης Πτολεμαΐδος κ. Παλλάδιος (κατά κόσμον Βασίλειος) Ἀντωνίου, ἐγεννήθη τῷ 1935 ἐν Ἀμαλιάδι Ἠλείας Πελλοπονήσου. Εἰς Ἱεροσόλυμα ἀφίκετο τῷ 1955.

Ἀπεφοίτησε τῆς Πατριαρχικῆς Σχολῆς. Ἐκάρη Μοναχός καί ἐχειροτονήθη εἰς Διάκονον τῷ 1957. Ἐσπούδασε τήν Ἱεράν Ἐπιστήμην ἐν τῇ κατά Χάλκῃ Θεολογικῇ Σχολῇ.

Ἐχειροτονήθη Πρεσβύτερος τῷ 1964 καί προήχθη εἰς Ἀρχιμανδρίτην τῷ 1965. Τῷ 1968 ἀπεστάλη διά μετεκπαίδευσιν καί ἐκμάθησιν τῆς Ἀγγλικῆς γλώσσης ἐν Ἀγγλίᾳ καί τῷ 1972 διωρίσθη Μέλος τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου.

Ὑπηρέτησεν ὡς Γραμματεύς ἐν τοῖς Πατριαρχικοῖς Γραφείοις, μέλος τῆς Σχολικῆς Ἐφορείας τῶν ἐν Ἱεροσολύμοις Σχολείων καί τῇ 23/5/1975 διωρίσθη Ἔξαρχος τοῦ Παναγίου Τάφου ἐν Ἑλλάδι.

Τόν Ὀκτώβριον τοῦ 1976 ἐξελέγη καί ἐχειροτονήθη Ἀρχιεπίσκοπος Ἰορδάνου. Διετέλεσε Πρόεδρος τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Δικαστηρίου καί τῇ 28ῃ/4/1981 διωρίσθη Πατριαρχικός Ἐπίτροπος ἐν Βηθλεέμ. Τῷ 1983 διωρίσθη Πρόεδρος τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Ἐφετείου. Τῷ 1985 διωρίσθη μέλος τῆς Ἐξελεγκτικῆς Ἐπιτροπῆς. Τῷ 1998 ὠνομάσθη Μητροπολίτης Πτολεμαΐδος.

Μετέσχεν ὡς μέλος τῆς Πατριαρχικῆς Ἀντιπροσωπείας εἰς τήν Δ΄ Γενικήν Συνέλευσιν τοῦ Παγκοσμίου Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν ἐν Οὐψάλᾳ».

Μετά τήν νεκρώσιμον ἀκολουθίαν ἡ σορός τοῦ μακαριστοῦ Ἱεράρχου μετηνέχθη εἰς τήν Ἱεράν Μονήν τοῦ Ἀββᾶ Γερασίμου, ἔνθα καί ἐνεταφιάσθη.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_7_placeholder




ΟΜΑΣ ΑΦΡΙΚΑΝΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ ΑΡΧΗΓΩΝ ΕΙΣ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ.

Τήν Τρίτην, 21ην Ἰουλίου / 3ην Αὐγούστου 2010, ὁμάς Ἀφρικανῶν Θρησκευτικῶν Ἀρχηγῶν, Χριστιανῶν καί Μουσουλμάνων, τῶν ὁποίων ἡγεῖτο ὁ ραββῖνος David Rozen, ἐπεσκέφθησαν τό Πατριαρχεῖον. Οὗτοι προερχόμενοι ἀπό 6 Ἀφρικανικάς χώρας, 15 περίπου τόν ἀριθμόν, ἐγένοντο δεκτοί ὑπό τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου. Οὗτοι ἦσαν προσκεκλημένοι ὑπό τοῦ Ὑπουργείου Ἐξωτερικῶν τοῦ Ἰσραήλ καί τῆς Ἀφρικανικῆς Ἑβραϊκῆς Ἐπιτροπῆς /American Jewish Committee ὡς θρησκευτικοί ἀρχηγοί, Μουσουλμανικῶν καί Χριστιανικῶν Κοινοτήτων εἰς τήν Ἀφρικήν, προκειμένου νά ἐξετάσουν δυνατότητας βαθυτέρου διαλόγου καί στενοτέρας θρησκευτικῆς συνεργασίας εἰς τήν Μέσην Ἀνατολήν, χάριν συμβολῆς εἰς τήν εἰρηνευτικήν διαδικασίαν, τήν εὑρισκομένην εἰς ἀδιέξοδον.

Ὁ Μακαριώτατος ὡμίλησεν αὐτοις περί τῆς ὑπάρξεως  καί περί τοῦ ἔργου τοῦ Πατριαρχείου ἀπό τῆς ἀρχῆς τοῦ χριστιανισμοῦ καί περί τῆς σχέσεως αὐτοῦ μετά τοῦ Ἰσλάμ ἀπό τοῦ 638 μ. Χ., ὅτε ὁ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων Σωφρόνιος παρέδωσεν εἰς τόν Ὀμάρ Χατάμπ τήν Ἱερουσαλήμ.

«Ὁ ρόλος τοῦ Πατριαρχείου», εἶπεν ὁ Μακαριώτατος, «εἶναι νά συντελῇ εἰς τήν εἰρήνευσιν καί τήν συμφιλίωσιν τῶν λαῶν, ἀναμέσον τῶν ὁποίων ζῇ, κινεῖται καί δραστηριοποιεῖται. Ἡ πολιτική λύσις τοῦ προβλήματος τῶν Ἱεροσολύμων προϋποθέτει τήν θρησκευτικήν λύσιν, ἤτοι τήν λύσιν τοῦ προβλήματος τοῦ Ναοῦ τοῦ Σολομῶντος καί τοῦ τεμένους Ἔλ – Ἄκσα.

Ἐπί τῷ τέλει τῆς ἐπισκέψεως ὁ Μακαριώτατος ἐπέδωσεν αὐτοῖς τό βιβλίον τοῦ κ. Βοκοτοπούλου περί τῶν εἰκονογραφημένων χειρογράφων τῆς Βιβλιοθήκης τοῦ Πατριαρχείου, μετάλλιον τοῦ Πατριαρχείου κοπέν ἐπί τῇ δισχιλιετίᾳ τοῦ Χριστιανισμοῦ καί τό φωτογραφικόν λεύκωμα τῆς κ. Gali Tibbon περί τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως καί τῶν Ὀρθοδόξων τελετῶν ἐν αὐτῷ ὡς ὀμφαλοῦ τῆς Γῆς.

Ἑκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_8_placeholder