Ἀπό 13^ης /26^ης Νοεμβρίου -20^ῆς Νοεμβρίου/ 3^ης Δεκεμβρίου 2010, ὁ Μακαριώτατος Μητροπολίτης Βαρσοβίας καί πάσης Πολωνίας κ.κ. Σάββας εὑρίσκεται διά προσκυνηματικήν ἐπίσκεψιν εἰς τούς Ἁγίους Τόπους, ὡς φιλοξενούμενος τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων, μεθ’ ὁμάδος ἱερέων καί Ὀρθοδόξων Πολωνῶν προσκυνητῶν, 50 περίπου τόν ἀριθμόν . Ἡ πρόσκλησις διά τήν ἐπίσκεψιν ταύτην ἀπηυθύνθη εἰς τόν Μακαριώτατον Μητροπολίτην Πολωνίας ὑπό τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου, ὅτε Οὗτος εὑρίσκετο εἰς τήν εἰρηνικήν Αὐτοῦ ἐπίσκεψιν εἰς τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν τῆς Πολωνίας, ἀπό τῆς 11^ης /24^ης ἕως καί τῆς 16^ης /29^ης Ἰουνίου 2010. Ἡ ἐπίσκεψις αὐτή χαρακτηρίζεται ὡς προσκυνηματική, λόγῳ τοῦ ὅτι ὁ Μητροπολίτης Πολωνίας κ.κ. Σάββας ἐπραγματοποίησε τήν εἰρηνικήν αὐτοῦ ἐπίσκεψιν εἰς τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων τό ἔτος 2003.

Ὁ Μακαριώτατος Μητροπολίτης Βαρσοβίας καί πάσης Πολωνίας κ.κ. Σάββας ἐγένετο δεκτός, ἅμα τῇ ἀφίξει Του εἰς τό ἀεροδρόμιον Ben Gurion ὑπό τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου καί τοῦ Ὁσιολογιωτάτου Ἀρχιμανδρίτου π. Δημητρίου τήν Παρασκευήν, 13^ην /26^ην Νοεμβρίου 2010.

Τό Σάββατον, 14^ην /27^ην Νοεμβρίου ὁ Μακαριώτατος Μητροπολίτης Πολωνίας ἐγένετο δεκτός ὑπό τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων εἰς τό Πατριαρχεῖον. Κατά τήν συνάντησιν αὐτήν ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων προσεφώνησε τόν Ἅγιον Πολωνίας διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως:

Μακαριώτατε Μητροπολῖτα Βαρσοβίας καί πάσης Πολωνίας κ.κ.Σάββα,

«Ἰδού δή τι καλόν ἤ τι τερπνόν, ἀλλ’ἤ τό κατοικεῖν ἀδελφούς ἐπί τό αὐτό», ψάλλει ὁ προφητάναξ Δαυΐδ.

Ἡ Ἐκκλησία τῶν Ἱεροοσολύμων ἀγαθυνομένη ὑποδέχεται σήμερον τήν Ὑμετέραν Μακαριότητα μετά τῆς σεπτῆς Αὐτῆς συνοδίας ἐν τῷ παλαιφάτῳ κέντρῳ τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος.

Ἡ προσκυνηματική Ὑμῶν θεωρία, τήν ὁποίαν ἐπιτελεῖτε μεθ’ ὁμάδος εὐλαβῶν προσκυνητῶν ἐκ τῆς μεγάλης καί δεδοκιμασμένης Χώρας τῆς Πολωνίας, ἀποτελεῖ σημεῖον εἰς ἀγαθόν.

Καί τοῦτο, διότι ἐν τῷ προσώπῳ Ὑμῶν, ἀλλά καί δι ’Ὑμῶν ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία τῆς Πολωνίας διατρανοῖ  διά μίαν εἰσέτι φοράν τήν ἐν Χριστῷ ἄρρηκτον ἑνότητα μετά τῆς πρωτογενοῦς Ἐκκλησίας τῶν Ἱεροσολύμων ἀφ’ἑνός καί μετά τῶν ἀδελφῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν ἀφ’ἑτέρου.

Ἡ Μία Ἁγία Καθολική καί Ἀποστολική τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησία ὡς φύλαξ τῆς Ἀποστολικῆς καί Ἁγιοπατερικῆς παραδόσεως, δηλονότι τοῦ σωτηριώδους κηρύγματος τοῦ μυστηρίου τῆς Θείας Οἰκονομίας, ἀναδεικνύεται ὅσον ποτέ ἄλλοτε κατά τήν ἐν τῷ κόσμῳ ἱστορικήν αὐτῆς πορείαν ὡς τό ἅλας τοῦ κόσμου κατά τούς Κυριακούς λόγους: «Ὑμεῖς ἐστε τό ἅλας τῆς γῆς∙ ἐάν δέ τό ἁλας μωρανθῇ, ἐν τινι ἁλιθήσεται»; (Ματθ. 5,13).

Τῆς ἐμπειρίας τῶν Κυριακῶν τούτων λόγων, ἐγενόμεθα καί ἡμεῖς κοινωνοί κατά τήν εἰς Πολωνίαν εἰρηνικήν ἡμῶν ἐπίσκεψιν. Ἐγενόμεθα μάρτυρες ἰδίοις ὄμμασι τῆς σταυροαναστασίμου μαρτυρίας τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως, τῆς ἐκφραζομένης διά τῶν Ἐκκλησιαστικῶν ζωντανῶν ἐνοριακῶν κέντρων, κυρίως δέ διά τῶν μοναστικῶν καί λειτουργικῶν ὀάσεων τοῦ πνεύματος τῆς ἀγάπης καί τῆς εἰρήνης, τουτέστιν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος Ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Μακαριώτατε Ἅγιε Ἀδελφέ,

Ἡ γεραρά Ἁγιοταφιτική ἡμῶν Ἀδελφότης, τό τάγμα τῆς θυσιαστικῆς καί ἀναστασίμου διακονίας τοῦ ἐν Βηθλεέμ σαρκωθέντος Θεοῦ Λόγου τοῦ Χριστοῦ ἐκ τῶν ἁγνῶν αἱμάτων τῆς ἐκ Ναζαρέτ ἀειπαρθένου καί Θεοτόκου Μαρίας ἀδελφικῶς ἀσπάζεται Ὑμᾶς ἐν τῷ τόπῳ, ἐν ᾧ ἔστησαν οἱ πόδες τοῦ Κυρίου ἐν Ἱερουσαλήμ, τῇ πόλει τοῦ πάθους καί τῆς Ἀναστάσεως. Τοῦ Βασιλέως τῆς δόξης τῶν οὐρανῶν καί τῆς ἐπί γῆς εἰρήνης.

Σᾶς εὐχόμεθα καλήν διαμονήν καί εὐλογημένην προσκυνηματικήν θεωρίαν. Ἀμήν.

Εἰς τό τέλος τῆς προσφωνήσεως Αὐτοῦ ὁ Μακαριώτατος ἐπέδωσεν εἰς τόν Ἅγιον Πολωνίας σέτ ἀρχιερατικῶν ἐγκολπίων μετά σταυροῦ καί τό βιβλίον τοῦ κ. Δημητρακοπούλου περί τοῦ τόπου τοῦ Βαπτίσματος τοῦ Κυρίου, εἰς τούς συνοδούς ἱερεῖς φιλντισένιον σταυρόν καί εἰς τούς ἄλλους προσκυνητάς Ἱεροσολυμιτικάς εὐλογίας.

Ἀντιφωνῶν ὁ Μακαριώτατος Μητροπολίτης Πολωνίας, εἶπεν εἰς τόν Μακαριώτατον Πατριάρχην Ἱεροσολύμων τά κάτωθι:

«Μακαριώτατε ἀγαπητέ ἐν Χριστῷ ἀδελφέ, Πατριάρχα Ἱεροσολύμων, κ.κ. Θεόφιλε,

Ἐκ βάθους ψυχῆς ἐξ ὀνόματος ὅλων τῶν προσκυνητῶν εὐχαριστῶ δι’ ὅσα εἴπατε νῦν, μαρτυροῦντα ἀγάπην καί συμπάθειαν πρός τήν Ἐκκλησίαν ἡμῶν. Εὐχαριστῶ διά τά αἰσθήματα ταῦτα ὡς καί διά τήν πρόσκλησιν διά τήν προσκυνηματικήν ἐκδρομήν. Ἕκαστος Χριστιανός ἐπιθυμεῖ ἔστω μίαν φοράν νά ἔλθῃ εἰς τούς Ἁγίους Τόπους, εἰς τήν Ἐκκλησίαν τῶν Ἱεροσολύμων, τήν ποιμαντορίαν τῆς ὁποίας ηὐλόγησεν Ὑμᾶς ὁ Θεός νά ἔχητε. Ἡμεῖς εὐχαριστοῦμεν καί ὑποβάλλομεν αἰσθήματα σεβασμοῦ πρός Ὑμᾶς, τήν Α.Θ.Μ. τό Πατριάρχην Ἱεροσολύμων. Ἐγώ ἦλθον καί πρότερον εἰς τούς Ἁγίους Τόπους. Ὡρισμένοι ἀπό τήν συνοδείαν μου ἱερεῖς καί προσκυνηταί ἔρχονται διά πρώτην φοράν. Ἐγώ ἤθελον νά ἔλθω καί πάλιν, διά νά εὐχαριστήσω τόν Θεόν δι’ ὑπέρβασιν σοβαρᾶς ἀσθενείας μου».

«Μακαριώτατε, ἡ ἐπίσκεψις Ὑμῶν εἰς Πολωνίαν παραμένει ἱστορική, ἔθεσε τήν σφραγῖδα αὐτῆς εἰς τήν Ἐκκλησίαν μας. Ἦτο μαρτυρία τῆς μεγάλης μητρός Ἐκκλησίας τῶν Ἱεροσολύμων εἰς τήν μικράν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν τῆς Πολωνίας δι’ ἐνίσχυσιν αὐτῆς. Ἡ ἐπίσκεψις αὕτη συνέβη μετά ἀπό 400 χρόνια ἀπουσίας, ὅτε ἡ Πολωνοί ἐπιέζοντο νά ἐγκαταλείψουν τήν Ὀρθοδοξίαν, τήν ὁποίαν ἐφύτευσαν εἰς τήν Πολωνίαν οἱ Ἅγιοι Κύριλλος καί Μεθόδιος, ἱδρύοντες τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν τῆς Πολωνίας.

Ἡ ἐπίσκεψις Ὑμῶν ἔλαβε χώραν εἰς μίαν ἐποχήν εὐρυτάτης οἰκονομικῆς κρίσεως εἰς τάς χώρας τῆς Εὐρώπης. Ἡμεῖς ἐσυνεχίσατε τήν ἀρξαμένην τότε παράδοσιν ταύτην, διά νά θυμηθῇ ὁ κόσμος ὅτι ὑπάρχει κάτι ἄλλο πέρα ἀπό τήν οἰκονομικήν κρίσιν.

Δι’ ὅλα ταῦτα ἐγκαρδίως Σᾶς εὐχόμεθα νά ἔχητε τήν δύναμιν νά ὑπερβαίνητε ὅλα τά ἀνακύπτοντα προβλήματα. Ζητοῦμεν τάς προσευχάς Σας. Εὐχαριστοῦμεν διά τό δῶρον Σας καί παρακαλοῦμεν νά δεχθῆτε τήν εἰκόνα ταύτην τῆς Παναγίας τῆς Οὐτσεστοχόβα καί ἄλλα δῶρα τῆς Πολωνικῆς φιλοξενίας».

Ἐν συνεχείᾳ ὁ Ἅγιος Πολωνίας εἶχε ἰδιαιτέραν συνάντησιν μετά τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου εἰς τό Πατριαρχικόν Γραφεῖον, ὅπου συνεζητήθησαν θέματα ἀφορῶντα τά προβλήματα, τά ὁποῖα ἀντιμετωπίζουν αἱ δύο ἀδελφαί Ἐκκλησίαι.

Εἰς τήν κατ’ ἰδίαν συνάντησιν αὐτήν ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης κ.κ. Θεόφιλος εἶπεν εἰς τόν Ἅγιον Πολωνίας ὅτι ἡ ἐπίσκεψις Αὐτοῦ πέραν τῆς προσκυνηματικῆς αὐτῆς σημασίας διά τήν ὑγιείαν Αὐτοῦ ἔχει καί τήν σημασίαν τῆς εὐλογίας διά τήν Ἐκκλησίαν τῶν Ἱεροσολύμων ὡς ἐνίσχυσις εἰς τό ἐμπεπιστευμένον αὐτῇ ἔργον τῆς διαφυλάξεως τῶν Ἁγίων Τόπων, ἀποτελούντων κέντρον τοῦ παγκοσμίου ἐνδιαφέροντος. Τό ἔργον τοῦτο ἐπιτυγχάνεται διά τῆς ἐν Χριστῷ ἑνότητος τῶν ἀδελφῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, τήν ὁποίαν οὐδεμία δύναμις δέν πρέπει νά ἀφήσωμεν νά διασπάσῃ.

Ὁ Μακαριώτατος Ἅγιος Πολωνίας ἀπαντῶν, εἶπεν ὅτι ὅπου ὑπάρχει πνευματικός ἀγών καί ἀγωνισταί, ἐκεῖ ὑπάρχει καί πόλεμος τοῦ διαβόλου πρός τήν Ἐκκλησίαν. «Ὑμεῖς, Μακαριώτατε, ὡς πρώτη ἱστορική Ἐκκλησία, ὡς Μήτηρ τῶν Ἐκκλησιῶν, προσεύχεσθε ἐπί τῶν Ἁγίων Τόπων καί Ἡμεῖς ὡς Ἐκκλησία τῆς Πολωνίας προσευχόμεθα νά δυνάμεθα νά συμπαραστεκώμεθα δι’ὅλων ἡμῶν τῶν δυνάμεων».

Ὁ Μακαριώτατος Μητροπολίτης Βαρσοβίας καί πάσης Πολωνίας κ.κ. Σάββας μετά τῆς Συνοδείας Αὐτοῦ κατά τάς ἐρχομένας ἡμέρας θά περιηγηθῇ τά Πανάγια Προσκυνήματα, συμφώνως πρός τό καταρτισθέν πρόγραμμα,   ἐπί τοῦ ὁποίου θά γίνεται διαδικτυακή ἐνημέρωσις.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_0_placeholder

Τήν Τετάρτην, 11^ην /24^ην Νοεμβρίου 2010, ἐπεσκέφθη τον Μακαριώτατον Πατριάρχην Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλον Γ’ ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μίνσκ καί Σλούτσκ τῆς Λευκορωσίας κ. Φιλάρετος μετά συνοδείας ἱερέων τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως αὐτοῦ. Ὁ Μακαριώτατος ἐκαλωσώρισε τόν Μητροπολίτην καί ἀφού ὡμίλησε διά τάς συχνάς ἐπισκέψεις προσκυνητῶν ἐκ Λευκορωσίας εἰς τήν Ἁγίαν Πόλιν, ἐτόνισε τήν σημασίαν τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων ὡς θεματοφύλακος τῆς Ἁγίας Γῆς καί προασπιστοῦ τῶν προσκυνηματικῶν δικαιωμάτων πάντων τῶν ἐθνῶν εἰς αὐτήν, συνεζήτησε δέ μετ’ αὐτοῦ διά τά σύγχρονα προβλήματα, τά ὁποῖα ἀντιμετωπίζουν αἱ δύο Ἐκκλησίαι.

Ὁ Σεβασμιώτατος κ. Φιλάρετος, τιμῆς ἕνεκεν, προσέφερεν εἰς τόν Μακαριώτατον χρυσοκέντητον εἰκόνα ἀρίστης τεχνοτροπίας τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ Παντοκράτορος καί ἔλαβεν τήν εὐλογίαν Αὐτοῦ διά νά λειτουργήσῃ εἰς τόν Πανάγιον καί Ζωοδόχον Τάφον. Ὁ δέ Μακαριώτατος ἐπέδωσεν αὐτῷ τό βιβλίον τοῦ κ. Δημητρακοπούλου περί τοῦ τόπου τοῦ Βαπτίσματος τοῦ Κυρίου καί σταυρούς ἐκ μαργαριταρορρίζης εἰς τήν συνοδείαν αὐτοῦ.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_1_placeholder

Τήν Δευτέραν, 9^ην/22^αν Νοεμβρίου 2010, ἡ Ἁγιοταφιτική Ἀδελφότης καί τό Χριστεπώνυμον πλήρωμα τῆς Σιωνίτιδος Ἐκκλησίας ἑώρτασαν ἐν χαρᾷ κατά τήν τάξιν τήν πέμπτην ἐπέτειον τῆς Ἐνθρονίσεως τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου.

Διά τό γεγονός τῆς Ἐνθρονίσεως, τό θέσαν τέλος εἰς τά προβλήματα τῆς Ἐκκλησίας Ἱεροσολύμων τοῦ ἔτους 2005, ἐτελέσθη εὐχαριστιακή Δοξολογία εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως τήν 10.30 π.μ. ὥραν τῆς ὡς ἄνω ἡμέρας. Τῆς Δοξολογίας προεξῆρξεν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, παρέστησαν δέ οἱ Ἁγιοταφῖται Ἀρχιερεῖς οἱ παρεπιδημοῦντες Ἀρχιερεῖς, ὁ Ἱερώτατος Μητροπολίτης Φιλιππουπόλεως κ. Νικόλαος τοῦ Πατριαρχείου τῆς Βουλγαρίας καί ὁ Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Tomis τοῦ Πατριαρχείου τῆς Ρουμανίας καί Ἱερομόναχοι τῶν Ἱεροσολύμων καί ἄλλων περιοχῶν τῆς δικαιοδοσίας τοῦ Πατριαρχείου, ἔγγαμοι ἱερεῖς τοῦ ποιμνίου, μοναχοί, μοναχαί, προσκυνηταί, οἱ διδάσκαλοι καί καθηγηταί τῶν Σχολῶν τοῦ Πατριαρχείου καί οἱ μαθηταί αὐτῶν, Ἕλληνες τῆς παροικίας καί μέλη τοῦ ἀραβοφώνου ποιμνίου τοῦ Πατριαρχείου.

Τήν ἑλληνικήν πολιτείαν ἐξεπροσώπησεν ὁ Γενικός Πρόξενος τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Σωτήριος Ἀθανασίου μετά τῶν συνεργατῶν αὐτοῦ.

Τήν Δοξολογίαν ἠκολούθησεν ἡ ἄνοδος εἰς τήν αἴθουσαν τοῦ Θρόνου τοῦ Πατριαρχείου, ἡ ἑόρτιος δεξίωσις καί αἱ καθιερωμέναι προσφωνήσεις:

Ἐξ ὀνόματος τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου ἡ προσφώνησις τοῦ Γέροντος Ἀρχιγραμματέως Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, ὡς ἕπεται:

Μακαριώτατε Πάτερ καί Δέσποτα,

Ἡ γεραρά ἡμῶν Ἁγιοταφιτική Ἀδελφότης καί τό χριστεπώνυμον πλήρωμα τῆς Σιωνίτιδος μητρός τῶν Ἐκκλησιῶν ἑορτάζουν σήμερον ἐν χαρᾷ, εἰρήνῃ καί ἀγαλλιάσει τό γεγονός τῆς μετά τήν ὁμόφωνον ἐκλογήν τῆς  Ὑμετέρας Μακαριότητος πέμπτης ἐπετείου  τῆς Ἐνθρονίσεως Αὐτῆς εἰς τόν ἔνδοξον Θρόνον  τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου.

Ἐπί τῷ γεγονότι τούτῳ ἡ Ἁγιοταφιτική Ἀδελφότης ἀναπολεῖ τάς ἡμέρας τῆς δίνης καί τῆς ὀδύνης, τάς ὁποίας, ἐντίμως, ἀνδρείως καί ὁμοφώνως ἀγωνισαμένη, ἐπιτυχῶς διῆλθε καί κατηύθυνε τό σκάφος τῆς Σιωνίτιδος Ἐκκλησίας εἰς τόν εὔδιον λιμένα τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος, προσβλέψασα εἰς τό πρόσωπον Ὑμῶν μετ’ ἐμπιστοσύνης ὡς εἰς τόν δυνάμενον νά συνεχίσῃ  τό διά μέσου τῶν αἰώνων ἐπιτελεσθέν ὑπ’αὐτῆς ἐκκλησιαστικόν, προσκυνηματικόν, πολιτιστικόν  καί εἰρηνευτικόν ἔργον εἰς τά Πανάγια Προσκυνήματα καί τήν Ἁγίαν Γῆν.

Ἀνταποκρινομένη ἡ Ὑμετέρα Μακαριότης εἰς τό ὑπό τοῦ Θεοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας ἐμπιστευθέν Αὐτῇ βαρύ τοῦτο ἔργον, βοηθουμένη ὑπό τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς  Συνόδου καί τῆς Ἀγιοταφιτικῆς  Ἀδελφότητος, ἐπετέλεσε κατά τό πενταετές διάστημα τῆς Πατριαρχείας Αὐτῆς ἔργα, τά ὁποῖα ὄντως στερεώνουν καί ἀνυψώνουν τό ὄνομα τοῦ ἡμετέρου Πατριαρχείου εἰς  τόν γεωγραφικόν χῶρον τῆς ἐκκλησιαστικῆς δικαιοδοσίας αὐτοῦ καί πέραν τούτου.

Παραλείπων ἐκ τῶν ἔργων τούτων τά παλαιότερα, ἀναφέρομαι εἰς τά τελείως πρόσφατα καί ἐν πρώτοις εἰς τό γεγονός  τῆς κατά  κατά τόν παρελθόντα μῆνα Ἀπρίλιον τοποθετήσεως ὑπ΄Αὐτῆς τοῦ θεμελίου λίθου τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Ἁγίου Ἰσαάκ τοῦ Σύρου καί τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου μεγαλομάτυρος  Γεωργίου τοῦ τροπαιοφόρου εἰς Κατάρ, κατόπιν  τῆς πρωτοβουλίας  τοῦ ἡμετέρου Πατριαρχείου ἐπί τοῦ μακαριστοῦ Πατριάρχου Διοδώρου μέ  Ἐπίτροπον τότε τήν  Ὑμετέραν Μακαριότητα. Ἡ πρωτοβουλία αὕτη ἤνοιξε τόν δρόμον καί διά τήν ἵδρυσιν ναῶν ἐκεῖ ὑπό τῶν  ἄλλων χριστιανικῶν δογμάτων. Κατά τήν διάρκειαν  τῆς προσφάτου Πατριαρχικῆς ἐπισκέψεως Ὑμῶν εἰς Κατάρ ἐγένεσθε δεκτός μετ’ ἰδιαιτέρων τιμῶν ὑπό τοῦ πρίγκιπος Χάμαντ Ἴμπν Χαλίφα Ἀθάνη  καί εἴχατε ἐπαφάς μετά κυβερνητικῶν παραγόντων τοῦ Ὑπουργείου Θρησκευμάτων καί Βακουφίων τοῦ Κατάρ πρός ἐνίσχυσιν τοῦ διαθρησκειακοῦ  διαλόγου καί τῆς εἰρηνκῆς συνυπάρξεως τῶν Χριστιανῶν μετά τῶν ὀπαδῶν τοῦ Ἰσλάμ. Διά τήν καλλιέργειαν ἐξ ἄλλου τῶν σχέσεων τούτων ἡ Ὑμετέρα Μακαριότης μετέσχε καί πάλιν εἰς τήν ἐν Λονδίνῳ κατά τόν παρελθόντα Ἰούνιον Διαθρησκειακήν Διάσκεψιν World Dialogue C-1 ὑπό τήν ἰδιότητα μάλιστα τοῦ ἐκπροσώπου τῶν χριστιανῶν τῆς Μέσης Ἀνατολῆς.

Λίαν σημαντική ὑπῆρξεν ἐπίσης ἡ συμβολή τοῦ ἡμετέρου Πατριαρχείου εἰς τήν ἀναδιοργάνωσιν καί ἀναβάθμισιν τῆς διοικητικῆς δομῆς καί τοῦ ὅλου τρόπου λειτουργίας τοῦ ΣΕΜΑ διά τῆς ἐκτάκτου συγκλήσεως ὑπό τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος τῆς Ἐκτελεστικῆς  Ἐπιτροπῆς αὐτοῦ εἰς Ἀμμάν τῆς  Ἰορδανίας τόν παρελθόντα μῆνα Ἀπρίλιον ὡς καί διά τῆς λαβούσης χώραν εἰς Κύπρον συναντήσεως τῶν Προκαθημένων τῶν Πρεσβυγενῶν Πατριαρχείων  Ἀλεξανδρείας, Ἀντιοχείας καί Ἱεροσολύμων καί τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου διά τήν ἐξεύρεσιν τρόπων ἀναβαθμίσεως τοῦ ἐν λόγῳ Συμβουλίου πρός ἀποτελεσματικωτέραν ἐκπλήρωσιν τῆς εἰρηνευτικῆς αὐτοῦ ἀποστολῆς εἰς τήν Μέσην Ἀνατολήν καί τήν ἐνεργωτέραν συμπαράστασιν εἰς τούς χριστιανούς κατοίκους αὐτῆς.

Ὅσον ἀφορᾷ εἰς τάς σχέσεις συνεργασίας μετά τῶν ἄλλων ἀδελφῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, ἀξία ἰδιαιτέρας μνήμης τυγχάνει ἡ πρόσφατος  «εἰρηνική ἐπίσκεψις» τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος εἰς τήν ἀδελφήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν τῆς Πολωνίας καί ἡ ἐπίσημος ἐπίσκεψις εἰς τήν Ἐκκλησίαν τῆς Φινλανδίας. Εἰς ταύτας ὁ Ὀρθόδοξος πατερικός λόγος πλουσίως μετεδόθη καί ἡ παρουσία τοῦ ἡμετέρου Πατριαρχείου ὡς φρουροῦ καί θεματοφύλακος τοῦ Ἁγίου Τάφου ὡς ἰδιαιτέρα εὐλογία ἐθεωρήθη καί ἐξετιμήθη.

Ἡ κατά τόν παρελθόντα Ἰούλιον ἐπίσκεψις τοῦ Πρωθυπουργοῦ τῆς Ἑλλάδος κ. Γεωργίου Παπανδρέου εἰς τό Πατριαρχεῖον καί ἡ ὑπό τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος παρασημοφόρησις αὐτοῦ διά τῆς ἀνωτάτης τιμητικῆς διακρίσεως τοῦ Πατριαρχείου τοῦ Μεγάλου Σταυροφόρου τοῦ Τάγματος τῶν Ἱπποτῶν τοῦ Παναγίου Τάφου παραμένει γεγονός ἰδιαιτέρας σημασίας, διευρῦνον τάς  προοπτικάς  στενωτέρας καί ἀποδοτικωτέρας συνεργασίας μετά τῆς μητρός πατρίδος.

Ὁσον ἀφορᾷ εἰς τόν χῶρον  τοῦ Προσκυνηματικοῦ Καθεστῶτος, ἀναμφιβόλως ἄξιον μνείας τυγχάνει τό γεγονός ὅτι κατά τό τρέχον ἔτος ἐφηρμόσθη τό παρανόμως κατά τό παρελθόν ἔτος ἀμφισβητηθέν ὑπό τῶν Ἀρμενίων δικαίωμα ἡμῶν τῆς παρουσίας δευτέρου φύλακος ἐντός τοῦ Κουβουκλίου παρά τόν λίθον τοῦ ἀγγέλου εἰς τέσσαρας ἑορτάς αὐτῶν ὡς καί τό δικαίωμα ἡμῶν τῆς τοποθετήσεως τῆς κλίμακος εἰς τό χρησιμοποιούμενον ὑπ’ αὐτῶν παρεκκλήσιον παρά τήν βόρειον πύλην τοῦ θεοδέγμονος Σπηλαίου ἐν Βηθλεέμ. Τοῦτο συνέβη χάρις εἰς τήν ἄκαμπτον ἐπιμονήν τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος, ἐνισχύουσαν τήν εἰς τοῦτο ὁμόθυμον ἀγωνιστικήν ἀντίστασιν τῆς γεραρᾶς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος, μέλη τῆς ὁποίας καί πληγάς ὑπέστησαν ἐκ τῆς Ἀρμενικῆς βιαιότητος.

Ἡ πρός τό ποίμνιον τοῦ Πατριαρχείου ποιμαντική μέριμνα τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος ἐσυνεχίσθη ἐκδηλουμένη διά τῆς προσωπικῆς παρουσίας Αὐτῆς εἰς πλείστας τῶν ἑορτῶν αὐτοῦ μετά Πατριαρχικῆς Θείας Λειτουργίας καί κηρύγματος τοῦ θείου λόγου καί δι’ οἰκονομικῆς ἐνισχύσεως  αὐτοῦ διά τήν ἀποπεράτωσιν ἀνεγέρσεως ἤ ἀνακαινίσεως ναῶν ἤ ἐνοριακῶν αἰθουσῶν. Τοῦτο ἰδιαιτέρως κατεφάνη εἰς τήν περίπτωσιν διευθετήσεως τοῦ χρονίου καί περιπλόκου προβλήματος τοῦ κτήματος Κάσρ Ἰλ Μουτράν μετά τῆς Κοινότητος τῆς Ναζαρέτ καί εἰς τήν ἀνακαίνισιν καί τήν ἐπαναλειτουργίαν τοῦ ἐν τῷ κτήματι τούτῳ ἀπό ἐτῶν ἐγκαταλελειμμένου παρεκκλησίου τοῦ τιμίου Σταυροῦ.

Ταῦτα πάντα, Μακαριώτατε, ἀναφέρω ἐξ ὀνόματος τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου καί τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος ὡς ἀληθῆ τεκμήρια μιᾶς ἐντίμου, σταθερᾶς  καί διαφανοῦς ἐκκλησιαστικῆς πορείας, δυνάμενα νά δημιουργήσουν τήν βεβαιότητα, τήν ἐλπίδα καί τήν αἰσιοδοξίαν, ἵνα συνεχῶς προβαίνωμεν εἰς τήν δημιουργίαν καί ἄλλων ἔργων, μή ἐπαναπαυόμενοι μέ τά τελεσθέντα, ἀλλ’ ἐμπόνως ἐπιδιώκοντες καί τά ἀτέλεστα, τά ὁποῖα φυσικῷ τῷ λόγῳ ἀναμένουν ἡμᾶς, μέ γνώμονα τήν «ἀτέλεστον τελειότητα» τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κλίμακος.

Ὑψῶν τό ποτήριον, ἐξ ὀνόματος τῆς Ἀδελφότητος, Μακαριώτατε, εὔχομαι Ὑμῖν ἀπό καρδίας ἔτη ὅσα πλεῖστα ἀπό Θεοῦ εὐλογημένα μέ ὑγιείαν, δύναμιν, εὐστάθειαν, καί συνέχισιν πλουσίας καρποφορίας τῆς Ὑμετέρας Πατριαρχείας πρός δόξαν τοῦ ἐν Τριάδι Θεοῦ ἡμῶν καί ἔπαινον τοῦ εὐλογημένου γένους τῶν Ρωμαίων- Ὀρθοδόξων εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν. Γένοιτο.

Ἠκολούθησε, προσφωνῶν τόν Μακαριώτατον, ὁ Ἐξοχώτατος Γενικός Πρόξενος τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Σωτήριος Ἀθανασίου, διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως:

Μακαριώτατε,

Σεβαστοί Πατέρες

Κυρίες και Κύριοι

Συμπληρώνονται σήμερα πέντε χρόνια από της ενθρονίσεώς Σας ως Πατριάρχη του Παλαιφάτου καί Πρεσβυγενούς Πατριαρχείου Ιεροσολύμων. Πέντε χρόνια που σημαδεύτηκαν από δημιουργική εργασία, πνευματική ανάταση, αφοσίωση στα ιερά καθήκοντά Σας και κυρίως ορατά αποτελέσματα σε όλα τα επίπεδα της πολυσχιδούς δραστηριότητάς Σας.

Πριν από πέντε χρόνια το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων έβγαινε με τραυματισμένο κύρος ως αποτέλεσμα μιας κρίσης, η οποία έθετε εν κινδύνω την ίδια του την ύπαρξη. Άφρονες χειρισμοί είχαν οδηγήσει το Καθίδρυμα στο χείλος ανεξελέγκτων εξελίξεων, οι οποίες, ευτυχώς, με τη βοήθεια του Θεού και τις άοκνες προσπάθειές Σας, αποσοβήθηκαν.

Η ηρεμία επανήλθε στο Πατριαρχείο και η Αγιοταφιτική Αδελφότητα συνέχισε και συνεχίζει υπό τη σκέπη Σας, με τον ίδιο ζήλο αιώνων το θεάρεστο έργο της.

Μακαριώτατε,

Αισθάνομαι πολυ μικρός να κρίνω ή να σχολιάσω το έργο που έχετε επιτελέσει τά τελευταία πέντε χρόνια. Η πνευματική Σας παρουσία εμπνέει του Πατέρες, ενισχύει τους πιστούς, οδηγεί όλους μας στο δύσκολο δρόμο της αρετής και της αγάπης στον πλησίον μας. Γνωρίζουμε όλοι όχι μόνο το πνευματικό Σας έργο, αλλά και τις κοπιώδεις προσπάθειές Σας για τη διατήρηση και περαιτέρω ανάδειξη των Ιερών Προσκυνημάτων. Θα ήταν, ωστόσο, παράλειψη να μην αναφερθώ στο σημαντικό φιλανθρωπικό έργο του Πατριαρχείου και στην ανθρώπινη προσέγγισή Σας με ευαισθησία και λεπτότητα στα καθημερινά προβλήματα των πιστών.

Το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων υπό την εμπνευσμένη ηγεσία Σας συνεχίζει ένα έργο αιώνων και είμαστε απόλυτα σίγουροι ότι η δύναμη της θέλησής Σας, οι ικανότητές Σας και η Χάρις του Θεοῦ θα μας οδηγήσουν σε νέες, ακόμα πιο καλύτερες ημέρες.

Το Ελληνικό Έθνος, η Ελληνική Πολιτεία σαν σύνολο και όλοι εμείς, εκφράζουμε την ευγνωμοσύνη μας στο Πρόσωπό Σας, στο Θεσμό, στο Καθίδρυμα. Επιθυμώ να Σας διαβεβαιώσω ότι η Ελλάδα Σας παρέχει αμέριστη συμπαράσταση, ευρίσκεται αρωγός στις προσπάθειές Σας, εκφράζει τήν πλήρη ικανοποίησή της για τό έργο που επιτελείτε και Σας εύχεται ολόψυχα και ολόθερμα Υγεία και Μακροημέρευση για τό καλό του Έθνους, της Ορθοδοξίας και του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων.

Χαιρετισμούς ἀπηύθυναν ἐν συνεχείᾳ, ὁ Ἐκπρόσωπος τῆς Ρωσσικῆς Ἀποστολῆς (Missia) Ἀρχιμανδρίτης π. Θεοφάνης, ὁ παρεπιδημῶν Μητροπολίτης Φιλιππουπόλεως κ. Νικόλαος τοῦ Πατριαρχείου τῆς Βουλγαρίας, ὁ Σχολάρχης τῆς Πατριαρχικῆς Σχολῆς τῆς Ἁγίας Σιών μοναχός π. Φώτιος, ὁ Διευθυντής τῆς Πατριαρχικῆς Σχολῆς Ἁγίου Δημητρίου κ. Σαμίρ Ζανανίρι, ὁ π. Ἀΐσα Ἀουάδ, ἐφημέριος τοῦ Καθεδρικοῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου, ὁ Ἀρχιμανδρίτης π. Φιλόθεος ἐκπρόσωπος τῆς Μητροπόλεως Ἄκκρης-Πτολεμαΐδος καί ὁ π. Τζώρτζ Σαχουάν, ἐκπρόσωπος τοῦ ποιμνίου τῆς πόλεως Μπετζάλλας.

Χαιρετισμόν ἐπί τῇ 5ῃ ἐπετείῳ τῆς ἐνθρονίσεως τοῦ Μακαριωτάτου ἀπέστειλαν ἐκ μέρους τῆς Μ.Κ.Ο. Ρωμηοσύνη τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων ὁ  Διαχειριστής αὐτῆς κ. Πέτρος Κυριακίδης (βλ. ἡλεκτρονικόν σύνδεσμον https://jerusalem-patriarchate.info/2010/11/22/2356/ ) καί ἐκ μέρους τοῦ ἐπισήμου διαδικτυακοῦ ἱστοχώρου τοῦ Πατριαρχείου ὁ Γενικός Διευθυντής αὐτοῦ κ. Χρῖστος Νικολάου (βλ. ἡλεκτρονικόν σύνδεσμον https://jerusalem-patriarchate.info/2010/11/22/2380/ ).

Ὁ Μακαριώτατος ηὐχαρίστησε τούς προσφωνήσαντας διά τῆς κάτωθι ἀντιφωνήσεως καί προπόσεως Αὐτοῦ:

Ἐκλαμπρότατε  κ. Γενικέ Πρόξενε τῆς Ἑλλάδος,

Ἀγαπητοί Πατέρες καί Ἀδελφοί,

Εὐλαβεῖς προσκυνηταί,

Αἶνον καί εὐχαριστήριον δοξολογίαν ἀνεπέμψαμεν τῷ ἁγίῳ Θεῷ ἡμῶν, τῷ Πατρί καί τῷ Υἱῷ καί τῷ ἁγίῳ Πνεύματι, ἐπί τῇ σεπτῇ Ἐνθρονιστηρίῳ Ἑορτῇ τῆς Ἡμετέρας Μετριότητος, ἐπί τοῦ Ἀποστολικοῦ καί μαρτυρικοῦ Θρόνου τοῦ ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου καί πρώτου Ἱεράρχου τῶν Ἱεροσολύμων, ἐν τῷ Πανιέρῳ Ναῷ τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ.

Ἡ πέμπτη ἐπέτειος ἀπό τῆς ἀναρρήσεως Ἡμῶν εἰς τόν σταυροαναστάσιμον Θρόνον τῆς πόλεως τοῦ Βασιλέως Χριστοῦ, τήν Ἱερουσαλήμ, ἀποτελεῖ πρᾶξιν τοῦ ἱεροῦ θεσμοῦ τῆς Ἐκκλησίας καί οὐχί τοῦ κόσμου τούτου. Λέγομεν δέ τοῦτο, διότι κατά τόν Ἀπόστολον Παῦλον: «παράγει γάρ τό σχῆμα τοῦ κόσμου τούτου. (Α’ Κορ. 7,31)». Ἡ δέ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ μένει εἰς τόν αἰῶνα, «καί πύλαι ᾅδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς »,(Ματθ. 16, 18). Τῆς ἐμπειρίας ταύτης μάρτυς ἀψευδής ἀναδεικνύεται ἡ γεραρά Ἁγιοταφιτική ἡμῶν Ἀδελφότης, ἡ ὁποία μετά τού εὐσεβοῦς Χριστεπωνύμου πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας Ἱεροσολύμων δίδει τήν Εὐαγγελικήν μαρτυρίαν τοῦ ἀπ’ αἰῶνος κεκρυμμένου μυστηρίου τῆς θείας Οἰκονομίας, δηλονότι τῆς ἐνσαρκώσεως τοῦ Θεοῦ Λόγου, ἐπί τῆς γῆς τῆς Ἁγίας καί δή ἐπί τῶν τόπων τῆς Ναζαρέτ, τῆς Βηθλεέμ τῆς Ἱερουσαλήμ καί ἀλλαχοῦ.

Κληρονόμοι γενόμενοι καί ἡμεῖς τῆς δωρεᾶς τῆς Ἀποστολικῆς διαδοχῆς καί ποιμαντικῆς μερίμνης, ἀλλά καί τῆς ἱερᾶς τῶν Παναγίων προσκυνημάτων παρακαταθήκης, οὐ παυόμεθα, κατά τόν θεῖον Παῦλον, «εὐχαριστοῦντες ὑπέρ τοῦ ποιμνίου ἡμῶν μνείαν ποιούμενοι ἐπί τῶν προσευχῶν ἡμῶν»,  (Ἐφ. 1, 16). Προσέτι δέ οὐ παυόμεθα  παρακαλοῦντες τόν Θεόν ὑπέρ διαφυλάξεως τῆς ἱερᾶς παρακαταθήκης τῶν μαρτυρίων τῆς πίστεως τοῦ εὐσεβοῦς καί βασιλικοῦ γένους τῶν Ρωμαίων.

Ποιοῦμεν δέ τοῦτο ὑπείκοντες εἰς τάς ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι παραινέσεις τῶν ἁγίων ἡμῶν Πατέρων διά στόματος τοῦ ἁγίου Ἰγνατίου τοῦ Θεοφόρου λέγοντες: «Πάντες οὖν, ὁμοήθειαν Θεοῦ λαβόντες, ἐντρέπεσθε ἀλλήλους, καί μηδείς κατά σάρκα βλεπέτω τόν πλησίον, ἀλλ’ ἐν Ἰησοῦ Χριστῷ ἀλλήλους διά παντός ἀγαπᾶτε. Μηδέν ἔστω ἐν ὑμῖν, ὅ δυνήσεται ὑμᾶς μερίσαι, ἀλλ’ ἑνώθητε τῷ ἐπισκόπῳ καί τοῖς προκαθημένοις εἰς τόπον καί διδαχήν ἀφθαρσίας», (Μαγν. VI, 2).

Ἐπ’ οὐδενί ἀμφιβαλλόμενοι, ἐπί τῶν τρικυμιῶν καί καταιγίδων ἐν μέσῳ τῶν ὁποίων διέρχεται τό σκάφος τῆς Ἐκκλησίας ἡμῶν, ἐν τούτοις βεβαίαν ἔχομεν τήν ἐλπίδα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ ἀρχηγοῦ τῆς πίστεως ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Ἐπί τούτοις δεόμενοι τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ ἡμῶν, ὅπως κατευθύνῃ τό σκάφος τῆς Ἐκκλησίας αὐτοῦ εἰς λιμένας ἀσφαλεῖς, εὐδίους καί εἰρηνικούς, ἐπικαλούμεθα ἐπί πάντας τούς τιμήσαντας τήν ἡμέραν ταύτην, δύναμιν, ὑπομονήν καί πᾶσαν παρά Θεοῦ εὐλογίαν, ἐκφράζοντες εὐχαριστίας καί πρός τούς προσφωνήσαντας Ἡμᾶς, τόν Γέροντα Ἀρχιγραμματέα, Ἱερώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Κωνσταντίνης κ. Ἀρίσταρχον, ὁμιλήσαντα ἐξ ὀνόματος τῶν μελῶν τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου καί τῆς Ἁγιοταφιτικῆς ἡμῶν Ἀδελφότητος, τόν Ἐκλαμπρότατον Γενικόν Πρόξενον τῆς Ἑλλάδος κ._Σωτήριον Ἀθανασίου, τόν Πανοσιολογιώτατον Ἀρχιμανδρίτην κ._Ἰσίδωρον π. Θεοφάνην, ἀντιπρόσωπον τῆς Ἀδελφῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας, διαβιβάσαντα Ἡμῖν τάς εὐχάς τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Μόσχας κ._Κυρίλλου, πρός τόν Σχολάρχην τῆς Πατριαρχικῆς ἡμῶν Σχολῆς, Ὁσιολογιώτατον Μοναχόν π. Φώτιον,  τόν αἰδεσιμώτατον π. Αΐσα Αουάδ, ὁμιλήσαντα ἐξ ὀνόματος τοῦ Καθεδρικοῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου, τόν Διευθυντήν τῆς Σχολῆς τοῦ Ἁγίου Δημητρίου, ἐντιμότατον κ. Σαμίρ Ζανανίρι, τόν Πανοσιολογιώτατον Ἀρχιμανδρίτην Φιλόθεον ἐκ τῆς Μητροπόλεως Ἄκκρης, τόν π. Γεώργιον Σαχουάν ἐκ Μπετζάλλας καί ἅπαντας τούς παρισταμένους εἰς τόν ἑορτασμόν τοῦτον τῆς ἐνθρονιστηρίου ταύτης ἐπετείου. Ἐπιδαψιλεύομεν πᾶσιν ὑμῖν τάς Πατρικάς Ἡμῶν εὐχάς καί Πατριαρχικάς εὐλογίας.

Εἰς ὑγιείαν πάντων ὑμῶν!

Μετά τήν δεξίωσιν εἰς τά Πατριαρχεῖα καί μετά τόν ἀσπασμόν τῆς χειρός τοῦ Μακαριωτάτου ὑπό τῶν κατακλυσάντων τήν αἴθουσαν προσκυνητῶν, ἠκολούθησεν ἑόρτιος τράπεζα τῆς Ἀδελφότητος, ἐν ᾗ παρεκάθισεν καί ὁ Γενικός Πρόξενος τῆς Ἑλλάδος.

Ἑκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_2_placeholder

Ἡ ἑορτή τῆς Συνάξεως τῶν Ἀρχαγγέλων Μιχαήλ καί Γαβριήλ ἑωρτάσθη πανηγυρικῶς τήν Κυριακήν, 8^ην/21^ην Νοεμβρίου 2010, εἰς τήν Ἱεράν αὐτῶν Μονήν ἐν Ἰόππῃ (Jaffa), ἀλλά καί εἰς τήν Ἱεράν Μονήν αὐτῶν ἐν τῇ Παλαιᾷ Πόλει τῶν Ἱεροσολύμων.

Εἰς τόν Ἑσπερινόν ἐν τῇ Ἱερᾷ αὐτῶν Μονῇ ἐν τῇ Παλαιᾷ Πόλει, ἐν εὐπρεπῇ πληρότητι ἀνεκαινισμένῃ ὑπό τοῦ καθηγουμένου Ὁσιολογιωτάτου Ἀρχιμανδρίτου π. Δημητρίου, προεξῆρξεν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, προσελθών μετά συνοδείας, μετεχόντων δέ μοναχῶν καί μοναζουσῶν καί ὁμογενῶν τῆς Παλαιᾶς Πόλεως τῶν Ἱεροσολύμων. Τῆς θ. Λειτουργίας προεξῆρξεν τήν ἑπομένην, Κυριακήν, ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς, ὁ Ἱερώτατος Μητροπολίτης Καπιτωλιάδος κ. Ἡσύχιος, μετέσχον δέ αὐτῆς ἐν κατανύξει πολλῇ Ἕλληνες ὁμογενεῖς τῆς παροικίας ἀλλά καί ἀραβόφωνοι, ρωσσόφωνοι καί ρουμανόφωνοι, ὑπαγόμενοι εἰς τήν ἐκκλησιαστικήν δικαιοδοσίαν τοῦ Πατριαρχείου.

Εἰς τήν Ἰόππην ἑωρτάσθη πανηγυρικώτατα ἡ ἑορτή εἰς τήν ἱστορικήν Ἱεράν παραθαλασσίαν Μονήν τοῦ Πατριαρχείου, ἧς ὁ Ναός ἐπ’ ὀνόματι τῶν Ἀρχαγγέλων, καείς τό 1963, ἀνεκαινίσθη ἐκ βάθρων μεταξύ τῶν ἐτῶν 1995-2000 καί ἡγιογραφήθη δαπάναις τοῦ καθηγουμένου Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἰόππης κ. Δαμασκηνοῦ.

Διά τόν ἑορτασμόν προσῆλθεν εἰς τήν Ἱεράν Μονήν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος μετά συνοδείας ἐξ Ἱεροσολύμων. Εἰς μικράν ἀπόστασιν πρό τῆς Μονῆς ὁ Μακαριώτατος ἐγένετο δεκτός μετά τῆς συνοδείας Αὐτοῦ ὑπό τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἰόππης κ. Δαμασκηνοῦ, τοῦ Μητροπολίτου Ναζαρέτ κ. Κυριακοῦ, τῶν παρεπιδημούντων Ἀρχιερέων, τῶν ἱερέων τῶν ὑπηρετούντων ἐν τῇ Μονῇ,ἀλλά καί τῶν ἱερομονάχων τῶν ὁμόρων πόλεων τῆς Ἰόππης, Λύδδης καί Ρέμλης καί ὑπό τῶν Ὀρθοδόξων προσκόπων τῆς Ἰόππης.

Ἐνδυθείς ὁ Μακαριώτατος πρό τῆς πύλης τοῦ Ναοῦ μανδύαν καί εὐλογήσας τήν εἴσοδον, προεξῆρξε τοῦ Ὄρθρου καί τῆς θ. Λειτουργίας, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Ναζαρέτ κ. Κυριακοῦ, τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἰόππης κ. Δαμασκηνοῦ, ἀνακαινιστοῦ ἐκ βάθρων τοῦ Ἱεροῦ τούτου Ναοῦ, τοῦ παρεπιδημοῦντος Μητροπολίτου Φιλιππουπόλεως κ. Νικολάου τοῦ Πατριαρχείου τῆς Βουλγαρίας, τοῦ παρεπιδημοῦντος Ἀρχιεπισκόπου Tomis κ. Θεοδοσίου τοῦ Πατριαρχείου τῆς Ρουμανίας, τῶν Σεβασμιωτάτων Ἀρχιεπισκόπων Κωσταντίνης κ. Ἀριστάρχου Γέροντος Ἀρχιγραμματέως καί Σεβαστείας κ. Θεοδοσίου, τῇ παρουσίᾳ τῶν ἐκπροσώπων τῆς Ἑλληνικῆς Πρεσβείας εἰς τό Τέλ Ἀβίβ, Πρέσβεως κ. Κυριακοῦ Λουκάκη καί τῶν ἄλλων ἀκολούθων τῆς Πρεσβείας, ψάλλοντος τοῦ προσκληθέντος ἐξ Ἑλλάδος πρωτοψάλτου Πτολεμαΐδος κ. Βλαχοδήμου Θωμᾶ εἰς ἀκριβές βυζαντινόν μέλος καί κατανύσσοντος τό ἐκκλησίασμα διά τῆς στεντορείου καθαρᾶς φωνῆς αὐτοῦ καί ψαλλόντων ἐπίσης τῶν ἱεροψαλτῶν Ἰόππης εἰς ἀραβικήν καί ἑλληνικήν γλῶσσαν  καί μετεχόντων ἐν κατανύξει πολλῶν Ὀρθοδόξων διαφόρων ἐθνικοτήτων ἀθρόως προσελθόντων, Ρώσων, Ρουμάνων, Ἀράβων, Οὐκρανῶν, μιᾶς ὅμως πίστεως, τῆς Ἁγίας Ὀρθοδόξου. Ἡ θεία Λειτουργία συμπεριέλαβε ὅλας τάς ἐθνικότητας καί συνήνωσεν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ ὡς μέλη ἑνός καί τοῦ αὐτοῦ σώματος Αὐτοῦ τῆς Ἐκκλησίας.

Εἰς τό εὐσεβές τοῦτο ἐκκλησίασμα ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον εἰς τό Κοινωνικόν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, ἔχουσα ὡς ἕπεται ἑλληνιστί:

«Τῷ ἀΰλῳ θρόνῳ περικυκλοῦντες νοεραί οὐσίαι, θεῖοι Ἀσώματοι, τήν Τρισάγιον ᾠδήν τῷ πρύτανι Θεῷ φλογεροῖς τοῖς χείλεσιν ᾂδετε∙ Ἅγιος ὁ Θεός, ὁ Πατήρ ὁ ἄναρχος. Ἅγιος ἰσχυρός, ὁ Υἱός ὁ συνάναρχος. Ἅγιος ἀθάνατος, τό ὁμοούσιον Πνεῦμα, τό σύν Πατρί καί Υἱῷ συνδοξαζόμενον», ἀναφωνεῖ ὁ ὑμνῳδός τῆς Ἐκκλησίας μας.

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Εὐλαβεῖς Χριστιανοί καί εὐσεβεῖς προσκυνηταί,

Τῶν νοερῶν οὐσιῶν καί θείων ἀσωμάτων, τιμίων ἐπουρανίων ἀΰλῳν Δυνάμεων ἑορτήν, δηλονότι τήν Σύναξιν τῶν Ἀρχιστρατήγων Μιχαήλ καἰ Γαβριήλ καί τῶν λοιπῶν ἁγίων ἀσωμάτων καί οὐρανίων ἀγγελικῶν ταγμάτων λαμπρῶς πανηγυρίζει σήμερον ἡ Ἁγία ἡμῶν Ἐκκλησία.

Ἡ ἑορτή καί πανήγυρις αὕτη τῶν νοερῶν οὐσιῶν καί ἐπουρανίων ἀΰλῳν Δυνάμεων, τῶν Ἀγγέλων, ἐνέχει ἰδιαιτέραν σημασίαν διά τήν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ. Καί τοῦτο διότι δι’ αὐτῶν τῶν νοερῶν οὐσιῶν καί δή διά τοῦ Ἀρχαγγέλου Γαβριήλ ἀπεκαλύφθη εἰς ἡμᾶς τούς ἀνθρώπους καί διά τήν ἡμετέραν σωτηρίαν, «τό θεῖον καί ὄντως μέγα μυστηριον, ἐν μήτρᾳ σωματούμενον παρθενικῇ τόν ἀσώματον καί γενόμενον ἄνθρωπον, εἰς τό σῶσαι τόν ἄνθρωπον Θεόν Λόγον τόν Χριστόν». “Χαίρει χαρᾷ πάντα τά πέρατα σήμερον”, λέγει ὁ ὑμνῳδός, “τήν αἰσίαν μνήμην ἑορτάζοντα, τῶν Ἀρχαγγέλων Σου, ὁ Θεός, Μιχαήλ τοῦ θείου καί Γαβριήλ τοῦ θεόφρονος∙ συγχαίρει δέ πᾶσα τῶν ἀγγέλων ἡ τάξις ὅτι σῴζεται κόσμος τῇ σκέπῃ αὐτῶν”.

Καί «σῴζεται κόσμος τῇ σκέπῃ αὐτῶν», διότι κατά τόν σοφόν Ἀπόστολον Παῦλον οἱ ἄγγελοι εἶναι «λειτουργικά πνεύματα εἰς διακονίαν ἀποστελλόμενα διά τούς μέλλοντας κληρονομεῖν σωτηρίαν»,(Ἑβρ. Α΄,14). Τό δέ ἔργον τῶν ἀγγέλων ἔγκειται εἰς τό νά δοξάζουν ἀφ’ ἑνός τόν Θεόν λειτουργικῶς, λέγοντες: «Ἅγιος, ἅγιος, ἅγιος, Κύριος ὁ Θεός ὁ Παντοκράτωρ, ὁ  ἦν καί ὁ ὤν καί ὁ ἐρχόμενος» (Ἀπ. Δ΄, 8), ἀλλά καί δοξολογικῶς αἰνοῦντες τόν Θεόν καί λέγοντες: «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καί ἐπί γῆς εἰρήνη ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία», (Λουκ. 2,14). Ἀφ’ ἑτέρου, τό ἔργον τῶν ἀγγέλων ἔγκειται εἰς τό νά διαδραματίζουν βοηθητικόν μέρος εἰς τήν θείαν περί τό ἀθρώπινον γένος οἰκονομίαν, δηλαδή νά προστατεύουν τούς δικαίους, νά «ἀποφέρουν»,εἰς τόν οὐρανόν τάς ψυχάς των, (Λουκ. Ιστ’, 22) καί νά συνάζουν καί χωρίζουν τούς δικαίους καί τούς ἀδίκους κατά τήν ἡμέραν τῆς κρίσεως (Ματθ. Ιγ’ 41,42).

Ἡ ἐν τῷ προσώπῳ τοῦ σεσαρκωμένου Θεοῦ Λόγου τοῦ Χριστοῦ ἀποκαλυφθεῖσα ἡμῖν ἀλήθεια καί ἡ δι’ Αὐτοῦ [τοῦ Χριστοῦ] δοθεῖσα χάρις καταργεῖ τήν περί τά φαινόμενα καί μή ὁρώμενα φιλοσοφικήν τῶν Ἑλλήνων ἀντίληψιν καί ἀναδεικνύει τήν ἑνότητα τοῦ φυσικοῦ καί μεταφυσικοῦ κόσμου. Ἤ, ἀκριβέστερον εἰπεῖν, φανερώνει τήν ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ κοινωνίαν τῶν πολιτῶν τοῦ κόσμου τούτου μετά τῶν πολιτῶν τοῦ νοητοῦ καί πνευματικοῦ στερεώματος. Ἰδού τί λέγει ὁ Μέγας Παῦλος εἰς τήν πρός Ἑβραίους αὐτοῦ ἐπιστολήν, ἀναφερόμενος εἰς τήν ὑπεροχήν τῆς Χάριτος τῆς Καινῆς Διαθήκης ἐπί τοῦ νόμου τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης: «Προσεληλύθατε Σιών ὄρει καί πόλει Θεοῦ ζῶντος, Ἱερουσαλήμ ἐπουρανίῳ καί μυριάσι ἀγγέλων πανηγύρει καί Ἐκκλησίᾳ πρωτοτόκων ἐν οὐρανοῖς ἀπογεγραμμένων καί κριτῇ Θεῷ πάντων καί πνεύμασι δικαίων τετελειωμένων», (Ἑβρ. 12, 22-23).  Μέ ἄλλα λόγια, ὁ Ἀπόστολος Παῦλος λέγει: “Δέν ἀντικρύσατε λοιπόν τά τόσον φοβερά καί τρομακτικά περιστατικά,ὑπό τά ὁποῖα ἔγινεν ἡ Παλαιά Διαθήκη. Ἀλλ’ ἔχετε προσέλθει εἰς τό ὄρος τῆς πνευματικῆς Σιών καί εἰς τήν πόλιν τοῦ Θεοῦ τοῦ ζωντανοῦ εἰς τήν ἐπουράνιον Ἱερουσαλήμ καί εἰς μυριάδας ἀγγέλων, πού πανηγυρίζουν καί σκορποῦν χαράν καί ὄχι τρόμον. Ἔχετε προσέλθει καί εἰς τήν σύναξιν τῶν ἐκλεκτῶν καί προσφιλῶν τέκνων τοῦ Θεοῦ, πού ἔχουν καταγραφῆ πολῖται εἰς τούς οὐρανούς. Ἐπλησιάσατε καί εἰς τόν Θεόν, ὁ Ὁποῖος εἶναι κριτής ὅλων. Ἐπλησιάσατε καί εἰς τά πνεύματα τῶν δικαίων, πού ἔχουν γίνει τέλειοι”.

Ἐξ ἄλλου, ὁ τόπος τῆς παρουσίας τῶν ἀγγέλων εἶναι τόσον ὁ οὐρανός ὅσον καί ὁ χῶρος τῆς Ἐκκλησίας. “Ἀνάβηθι λοιπόν καί ἐπί τά ἄνω”, προτρέπει ὁ Ἅγιος Κύριλλος Ἱεροσολύμων τούς κατηχουμένους. “Ἀνάβηθί μοι τῇ διανοίᾳ καί εἰς πρῶτον οὐρανόν καί βλέπε μοι τοσαύτας ἐκεῖ μυριάδας ἀναριθμήτους ἀγγέλων, ὑπερανάβηθι τοῖς λογισμοῖς, εἰ δύνασαι, καί ἀνωτέρω, βλέπε μοι καί ἀρχαγγέλους, καί πνεύματα, δυνάμεις, ἀρχάς, ἐξουσίας, θρόνους. Τούτων πάντων ἐπιστάτης παρά Θεοῦ καί διδάσκαλος καί ἁγιοποιός ὁ Παράκλητος”, (Κυρίλ. Κατ. 16, 23). Κατά δέ τόν ἱερόν Χρυσόστομον: «εἰ γάρ πᾶς ὁ ἀήρ ἀγγέλων ἐμπέπλησται, πολλῷ μᾶλλον ἡ Ἐκκλησία».

Τοῦτο δέ καταφαίνεται καί ἀπό τήν ἁγιογραφικήν καί ἁγιοπατερικήν θεώρησιν τῆς φύσεως τῶν ἀγγέλων. Οὗτοι θεωροῦνται ὡς πρόσωπα καί ὑποστάσεις ἔχοντες τήν φύσιν αὐτῶν κτιστήν ἀνάλογον πρός τήν τῶν ἀνθρώπων. Ἐν προκειμένῳ ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός ἀποφαίνεται περί τῶν ἀγγέλων λέγων: «Ἄγγελος τοίνυν ἐστίν οὐσία νοερά, ἀσώματος δέ λέγεται καί ἄϋλος ὅσον πρός ἡμᾶς», (P.G. 94, 865), δηλονότι ἐν σχέσει μέ τήν ἀνθρωπίνην ἡμῶν φύσιν.

Ἡ ὑπό τῆς Ἁγίας ἡμῶν Ἐκκλησίας ἀποδιδομένη ἑόρτιος τιμή εἰς τήν μνήμην τῶν ἀΰλῳν νοερῶν καί ἀσωμάτων Δυνάμεων γενικώτερον καί τῶν Ἀρχαγγέλων Μιχαήλ καί Γαβριήλ εἰδικώτερον θεμελιοῦται ἐπί τῶν Κυριακῶν λόγων τῶν ἁγίων Εὐαγγελιστῶν: «ὅς γάρ ἐάν ἐπαισχυνθῇ με καί τούς ἐμούς λόγους ἐν τῆ γενεᾷ ταύτῃ τῇ μοιχαλίδι καί ἁμαρτωλῷ καί ὁ Ὑἱός τοῦ ἀνθρώπου ἐπαισχυνθήσεται αὐτόν, ὅταν ἔλθῇ ἐν τῇ δόξῃ τοῦ Πατρός αὐτοῦ μετά τῶν ἀγγέλων τῶν ἁγίων»,  (Μάρκ. 8, 38-39), καί ἀλλαχοῦ: «Οὕτω λέγω ὑμῖν χαρά γίνεται ἐνώπιον τῶν Ἀγγέλων τοῦ Θεοῦ ἐπί ἐνί ἁμαρτωλῷ μετανοοῦντι», (Λουκ. 15, 10).

Αὐτῆς τῆς χαρᾶς τῶν ἀγγέλων ζηλώσωμεν καί ἡμεῖς, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ἐξαιτούμενοι τάς προστασίας καί πρεσβείας τῶν Ἀρχιστρατήγων Μιχαήλ καί Γαβριήλ, μετά δέ τοῦ ὑμνῳδοῦ εἴπωμεν: «Τῶν ἀγγέλων ζηλώσωμεν τόν βίον καί τάς φρένας, πτερώσωμεν εἰς ὕψος καί σύν αὐτοῖς ἀΰλως ἀναμέλψωμεν, Κύριον ὑμνοῦντες καί ὑπερυψοῦντες εἰς πάντας τούς αἰῶνας». Ἀμήν.

Ἅμα τῷ τέλει τῆς θ. Λειτουργίας ἐτελέσθη Δοξολογία, καθ’ ὅτι ἡ ἑορτή τῶν Ἀρχαγγέλων εἶναι ἡ ἑορτή τῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων τοῦ Ἔθνους. Εἰς τήν Δοξολογίαν ταύτην παρέστη ὁ Πρέσβυς τῆς Ἑλλάδος εἰς τό Ἰσραήλ κ. Κυριακός Λουκάκης, οἱ Στρατιωτικοί καί οἱ ἄλλοι ἀκόλουθοι τῆς Πρεσβείας. Ἀνεπέμφθη εὐχαριστήριος δέησις πρός τόν Θεόν διά τήν ἐλευθερίαν, τήν ὁποίαν ἐχάρισεν εἰς τάς μάχας τοῦ ἔθνους ἡμῶν ἐναντίον τῶν ἐχθρῶν αὐτοῦ, δέησις ὑπέρ ἀναπαύσεως τῶν ἡρωϊκῶς ἀγωνισαμένων καί θεοφιλῶς πεσόντων ὑπέρ πίστεως καί πατρίδος καί δέησις ὑπέρ διαφυλάξεως τῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων διά τήν προστασίαν τοῦ Ἔθνους ἡμῶν ἐν καιροῖς κινδύνου.

Τήν θείαν Λειτουργίαν ἠκολούθησε δεξίωσις ἐν τῷ ἡγουμενείῳ, ἀκολούθως δέ ἀβραμιαία τράπεζα, παρατεθεῖσα ὑπό τοῦ καθηγουμένου Ἀρχιεπισκόπου Ἰόππης κ. Δαμασκηνοῦ.

Ἐπαινῶν τόν Σεβασμιώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Ἰόππης διά τό ἔργον αὐτοῦ. ὁ Μακαριώτατος ἀνεχώρησε μετά τῆς συνοδείας Αὐτοῦ διά τήν ἕδραν Αὐτοῦ ἐν Ἱεροσολύμοις δοξολογῶν τόν Θεόν διά τήν δωρηθεῖσαν ὑπ’Αὐτοῦ ἑορτήν ταύτην τῶν Ἁγίων Ἀρχαγγέλων.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_3_placeholder

Τήν Παρασκευήν, 6^ην/19^ην Νοεμβρίου 2010, ὁμάς Ρωμαιορθοδόξων ἐκ του Κράτους τοῦ Qatar ὑπό τόν Πατριαρχικόν Ἐπίτροπον Ἁγιοταφίτην Ἀρχιμανδρίτην π. Μακάριον ἐγένοντο δεκτοί ὑπό τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου.

Ὡς γνωστόν τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων ἀπό τῶν ἡμερῶν τοῦ μακαριστοῦ Πατριάρχου Διοδώρου προέβη εἰς ἐνεργείας, αἱ ὁποῖαι εἶχον ἀποτέλεσμα τήν ἔναρξιν ἀνεγέρσεως ἱεροῦ ναοῦ πρός τιμήν τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου καί τοῦ ὁσίου πατρός ἡμῶν Ἰσαάκ τοῦ Σύρου. Τόν θεμέλιον λίθον τοῦ ναοῦ τούτου ἔθεσεν ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος τόν παρελθόντα Ἀπρίλιον, ὅτε καί ἐπισήμως ἐγένετο δεκτός ὑπό τοῦ Ἐμίρη τοῦ Qatar Χάμαντ Ἴμπν Χαλίφα Ἀθάνη. Τῆς ἐκεῖ πολυεθνικῆς μέν, Ὀρθοδόξου δέ Κοινότητος, εἰς τήν ἐσχατιάν ταύτην τῆς δικαιοδοσίας τοῦ Πατριαρχείου, ἐπιμελεῖται ὁ ἐκεῖ Πατριαρχικός Ἐπίτροπος Ἀρχιμανδρίτης π. Μακάριος, συνεχίζων καί τήν ἀνέγερσιν ἡγουμενείου παρά τόν Ναόν .

Ὁ Μακαριώτατος ἐκαλωσώρισε θερμῶς τήν μικράν ταύτην ἀλλ’ ἐκλεκτήν ἀντιπροσωπευτικήν ὁμάδα τῆς ἐνορίας ἐν Qatar καί ἀνεφέρθη εἰς τάς προσπαθείας καί δυσκολίας, μετά τῶν ὁποίων τό Πατριαρχεῖον συνηντήθη, διά νά φθάσῃ εἰς τήν παροῦσαν κατάστασιν. Χάρις εἰς τάς ἐπιτυχεῖς ἐνεργείας τοῦ Πατριαρχείου, ἤνοιξεν ὁ δρόμος καί ἀνήγειραν ναούς καί τά ἄλλα χριστιανικά δόγματα. Εἶναι μεγίστης σημασίας τό γεγονός ὅτι εἰς τό Qatar δύνανται νά ἔχουν τό λειτουργικόν αὐτῶν κέντρον οἱ ἐκεῖ Ὀρθόδοξοι καί νά λατρεύουν ἐλευθέρως τόν Θεόν. Ἑπί τούτῳ, εἶπεν, εὐχαριστοῦμεν καί εὐγνωμονοῦμεν τόν μεγαλοδύναμον Θεόν ἡμῶν.

Οἱ ἐν λόγῳ ἐκ Qatar ἐπισκέπται ηὐχαρίστησαν τόν Μακαριώτατον δι’ ὅσα Οὗτος προσωπικῶς καί τό Πατριαρχεῖον ἔπραξαν καί πράττουν, διά νά ἔχουν οὗτοι ζῶν ἐνοριακόν λειτουργικόν κέντρον καί νά συνυπάρχουν μετά τῶν ἄλλων χριστιανῶν καί μετά τῶν ὀπαδῶν τῆς θρησκείας τοῦ Ἰσλάμ.  Ὡσαύτως ἐξέφρασαν τήν βαθεῖαν αὐτῶν συγκίνησιν διά τήν ὀργανωθεῖσαν ὑπό τοῦ Ἀρχιμανδρίτου Μακαρίου δι’ αὐτούς προσκυνηματικήν ταύτην ἐπίσκεψιν εἰς τούς Ἁγίους Τόπους, τόν Πανάγιον Τάφον, τόν Φρικτόν Γολγοθᾶν, τό Σπήλαιον τῆς Γεννήσεως καί τά ἄλλα προσκυνήματα.

Ὁ Μακαριώτατος ἐπέδωσεν αὐτοῖς Ἱεροσολυμιτικάς εὐλογίας καί ηὐχήθη αὐτοῖς πᾶσαν δύναμιν ἄνωθεν εἰς τήν διατήρησιν τῆς Ρωμαιο-Ὀρθοδόξου αὐτῶν ταυτότητος πρός σωτηρίαν αὐτῶν καί δόξαν τοῦ ἐν Τριάδι Θεοῦ.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_4_placeholder

Τήν Παρασκευήν 6^ην/19^ην Νοεμβρίου 2010, ὁμάς Ὀρθοδόξων οἰκογενειῶν ἐκ τοῦ ποιμνίου τοῦ Πατριαρχείου εἰς Ἰορδανίαν ὑπό τόν αἰδεσιμὠτατον πρεσβύτερον π. Γιακούμπ ἐπεσκέφθησαν τήν Α.Θ.Μ. τόν Πατριάρχην Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλον εἰς τό Πατριαρχεῖον.

Ὁ Μακαριώτατος ὑπεδέχθη αὐτούς ἐνθέρμως, ἐνουθέτησε διά λόγων πατρικῶν, ἵνα παραμένουν πιστά τέκνα τῆς Ὀρθοδόξου ἡμῶν Ἐκκλησίας, ἐφωδίασεν αὐτούς μέ Ἱεροσολυμιτικάς εὐλογίας καί ηὐχήθη αὐτοῖς εὐλογημένον καί ἐποικοδομητικόν προσκύνημα ἀνά τά Πανάγια προσκυνήματα.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_5_placeholder

Τήν Πέμπτην, 5^ην /18^ην Νοεμβρίου 2010, ὁμάς προσκυνητῶν-μελῶν τοῦ Ἑλληνικοῦ Συνδέσμου τοῦ Παναγίου Τάφου, τῶν ὁποίων ἡγεῖτο ὁ Ἀντιπρόεδρος τοῦ Συλλόγου κ. Λάζαρος Μάρκου καί ἄλλα μέλη τοῦ Διοικητικοῦ Συμβουλίου ἐπεσκέφθησαν τό Πατριαρχεῖον.

Τούτους ὑπεδέχθη ἐνθέρμως ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος καί ὡμίλησεν αὐτοῖς περί τῶν Παναγίων Προσκυνημάτων ὡς τῶν ἁπτῶν μαρτυρίων τῆς παρουσίας τοῦ Θεανθρώπου εἰς αὐτά. «Ἡ ἐπίσκεψις εἰς τά προσκυνήματα αὐτά», εἶπεν ὁ Μακαριώτατος, «ἀνοίγει τούς ὀφθαλμούς διά τήν πνευματικήν θεωρίαν τοῦ προσώπου καί τοῦ θεραπευτικοῦ καί σωτηριώδους ἔργου τοῦ Χριστοῦ. Οἱ ἐπισκεπτόμενοι τήν Ἁγίαν Γῆν, ἔστω καί ἄν ἐνίοτε ἐκκινοῦν ἐκ κινήτρων οὐχί καθαρῶς πνευματικῶν, ἐνισχύονται ποικιλοτρόπως. Ἀνοίγονται εἰς αὐτούς νέοι ὁρίζοντες θεωρήσεως τοῦ νοήματος τῆς ζωῆς αὐτῶν. Εἶναι εὐλογία διά τό ἔθνος τῶν Ὀρθοδόξων Ρωμαίων νά ἔχωμεν τήν ἀποστολήν τῆς διαφυλάξεως τῶν Ἁγίων Τόπων». Ὁ Μακαριώτατος ηὐχαρίστησε τόν Σύλλογον διά τάς οἰκονομικάς ἐνισχύσεις αὐτοῦ εἰς ἀνακαινίσεις Τμημάτων τοῦ Πατριαρχείου Πανσέπτων Προσκυνημάτων καί Ἱερῶν Μονῶν.

Ἐξ ὀνόματος τοῦ Συλλόγου προσεφώνησε τόν Μακαριώτατον ὁ κ. Ἀνδρέας Κολλυβᾶς, Ἔφορος Δημοσίων Σχέσεων, εὐχαριστῶν Αὐτόν διά τήν ὑποδοχήν καί εὐχόμενος Αὐτῷ ἔτη πολλά ἐπί τῇ ἐγγιζούσῃ πέμπτῃ ἐπετείῳ ἀπό τῆς ἐνθρονίσεως Αὐτοῦ.

Ὁ Μακαριώτατος ἐπέδωσεν εἰς τό Διοικητικόν Συμβούλιον τοῦ Συλλόγου τό βιβλίον τοῦ κ. Δημητρακοπούλου περί τοῦ τόπου τοῦ Βαπτίσματος τοῦ Κυρίου καί Ἱεροσολυμιτικάς εὐλογίας εἰς τά λοιπά μέλη τῆς προσκυνηματικῆς ὁμάδος.

Ἐν συνεχείᾳ ἡ προσκυνηματική ὁμάς κατῆλθεν διά προσκύνησιν εἰς τόν Πανάγιον καί Ζωοδόχον τοῦ Κυρίου Τάφον.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_6_placeholder

Τήν Τρίτην, 3^ην/16^ην Νοεμβρίου 2010, ἑωρτάσθη ἡ ἑορτή τῆς ἀνακομιδῆς τῶν λειψάνων τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου πρωτίστως εἰς τήν πόλιν τῆς Λύδδης, ἡ ὁποία ἀπό τό ὄνομά του ὠνομάσθη καί Γεωργιούπολις.

Ἡ Λύδδα εἶναι γνωστή ὡς ἀρχαία ἑλληνική καί ἑλληνιστική πόλις καί μέ τό ὄνομα Διόσπολις, ἐπειδή ἦτο ἕν ἐκ τῶν κέντρων λατρείας τοῦ Διός. Ἡ Λύδδα ἀναφέρεται καί εἰς τήν Καινήν Διαθήκην ὡς πόλις ἱεραποστολῆς τῶν ἀποστόλων μετά τήν Ἀνάληψιν τοῦ Κυρίου. Εἰς τήν Λύδδαν ἐθεράπευσεν ὁ ἀπόστολος Πέτρος διά τῆς ἐπικλήσεως τοῦ ὀνόματος τοῦ Ἰησοῦ τόν παράλυτον Αἰνέαν. (Πράξ. 9,33-35). Ἐκ τῆς Λύδδης ἐξεκίνησεν ὁ Ἁπόστολος Πέτρος καί ἦλθεν εἰς τήν Ἰόππην, ὅπου ἀνέστησε τήν ἐλεήμονα Ταβιθᾶν. (Πράξ. 9, 36-42).

Ὁ σπόρος τοῦ Εὐαγγελίου, σπαρείς ὑπό τῶν ἀποστόλων εἰς τήν Λύδδαν, ἔφερε καρπούς, χριστιανούς πιστεύσαντας, οἱ ὁποῖοι ἐσχημάτισαν τήν ἐν Λύδδῃ οὖσαν χριστιανικήν Ἐκκλησίαν.

Οἱ χριστιανοί τῆς πρωτοχριστιανικῆς αὐτῆς Κοινότητος ἐδέχθησαν τό ἱερόν λείψανον τοῦ Ἁγίου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου, ὁ ὁποῖος εἷλκε τήν καταγωγήν ἐκ πατρός μέν ἀπό τήν Καππαδοκίαν, ἐκ μητρός δέ ἀπό τήν Παλαιστίνην καί ὁ ὁποῖος πρίν ἀπό τό μαρτύριόν του εἰς τήν Ρώμην ἐπί Διοκλητιανοῦ, τό 305 μ.Χ., εἶχεν ἀναθέσει εἰς τόν ὑπηρέτην του νά μεταφέρῃ αὐτό εἰς τόν τόπον τῆς καταγωγῆς του.

Οἱ χριστιανοί τῆς Λύδδης ἐνεταφίασαν τό σκήνωμα τοῦ Ἁγίου εἰς τήν πόλιν αὐτῶν καί προσέφεραν εἰς αὐτόν τάς νενομισμένας διά τούς μάρτυρας τιμάς εἰς μικρόν εὐκτήριον οἶκον αὐτῶν.

Ὅτε, θείᾳ οἰκονομίᾳ, ἦλθεν ὁ καιρός καί ἔλαμψεν ἡ εὐσέβεια ὑπό τοῦ αὐτοκράτορος Ἁγίου Κωνσταντίνου τοῦ Μεγάλου τό 312 μ.Χ. καί ἐν συνεχείᾳ τούτου ἦλθεν ἡ μήτηρ αὐτοῦ Ἁγία Ἑλένη εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν τό 326 μ. Χ. καί ἀνήγειρε τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως καί τήν Βασιλικήν τῆς Γεννήσεως εἰς Βηθελέμ καί ἄλλους ναούς εἰς τούς Ἁγίους Τόπους. Τότε, τῇ αἰτήσει τῶν χριστιανῶν τῆς Λύδδης, ἀνήγειρε μεγαλοπρεπῆ ναόν ὑπεράνω τοῦ τάφου, εἰς τόν ὁποῖον εἶχεν ἐνταφιασθῆ ὁ Ἅγιος Γεώργιος.

Ὁ Ναός αὐτός, ἐγκαινιασθείς, παρέμεινεν ἔκτοτε ὁ καθεδρικός Ναός τῆς Λύδδης, συγκαταλεγόμενος μεταξύ τῶν πανσέπτων προσκυνημάων τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων, χρησιμοποιηθείς ἀπό τοῦ 638 μ.Χ., ὡς καί κτιριακῶς ἐμφαίνεται, κατά τό ἥμισυ αὐτοῦ ὡς τέμενος.

Ὁ ναός οὗτος, ἱερόν προσκύνημα καί Ἱερά Μονή τοῦ Πατριαρχείου ἄχρι καί τῆς σήμερον, μέ ἱερομόναχον Ἁγιοταφίτην καθηγούμενον, ἀποτελεῖ καί τόν ἐνοριακόν Ναόν τῆς ἐν Λύδδῃ Ἑλληνορθοδόξου ἀραβοφώνου Κοινότητος, ἀριθμούσης περί τάς 3.000 χιλιάδας μέλη.

Πρός τό ἱερόν τοῦτο προσκύνημα κατηυθύνθη ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος Γ’ μετά συνοδείας τήν πρωΐαν τῆς 3^ης / 16^ης Νοεμβρίου 2010 διά τήν ἑορτήν τῆς ἀνακομιδῆς τῶν λειψάνων τοῦ Ἁγίου Γεωργίου καί τῆς μνήμης τῶν Ἐγκαινίων τοῦ ἱερωτάτου ναοῦ αὐτοῦ.

Φθάσας εἰς τήν πόλιν τῆς Λύδδης ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος μετά συνοδείας Ἀρχιερέων καί Ἱερέων, προϋπαντήθη ὑπό τῶν Ὀρθοδόξων Προσκόπων της πόλεως, τῇ τιμητικῇ προπορεύσει καί ἐν ἐκτελέσει μουσικῆς τῶν ὁποίων, κατηυθύνθη πρός τόν ἱερόν ναόν.

Φθάσας πρό τοῦ ναοῦ καί ἐνδυθείς μανδύαν, εἰσώδευσε, κατελθών καί προσκυνήσας εἰς τόν τάφον τοῦ Ἁγίου ἐν τῷ ὑπογείῳ παρεκκλησίῳ καί ἀκολούθως εὐλογήσας τά συνωστιζόμενα πλήθη τῶν πιστῶν Ὀρθοδόξων, ἀλλά καί ἄλλων ὁμολογιῶν καί Μουσουλμάνων, ἤρξατο τῶν Καταβασιῶν.

Τῶν πιστῶν ἐν εὐλαβείᾳ ἀλλά καί φωνασκίᾳ, λόγῳ τοῦ συνωστισμοῦ, εἰσερχομένων εἰς τόν ναόν, κατερχομένων καί προσκυνούντων εἰς τόν τάφον τοῦ Ἁγίου, ἐτελέσθη ἡ θ. Λειτουργία, συλλειτουργούντων τοῦ Μακαριωτάτου τῶν Ἱερωτάτων Μητροπολιτῶν Ναζαρέτ κ. Κυριακοῦ, Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου, τῶν Σεβασμιωτάτων Ἀρχιεπισκόπων Ἰόππης κ. Δαμασκηνοῦ, Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, Γέροντος Ἀρχιγραμματέως, Θαβωρίου κ. Μεθοδίου, Προέδρου τῶν Οἰκονομικῶν, καί Σεβαστείας κ. Θεοδοσίου καί Ἱερομονάχων Ἁγιοταφιτῶν καί ἐγγάμων ἱερέων Ἑλληνορθοδόξων ἀραβοφώνων τῆς δικαιοδοσίας τοῦ Πατριαρχείου εἰς τό Ἰσραήλ καί εἰς τάς κατεχομένας περιοχάς καί παρεπιδημούντων ἐκ τῶν Ἐκκλησιῶν Ρωσίας καί Ρουμανίας.

Εἰς τό Κοινωνικόν ὁ Μακαριώτατος ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον περί τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου, ἔχοντα ὡς ἕπεται ἑλληνιστί:

«Ἀξίως τοῦ ὀνόματος ἐπολιτεύσω, στρατιῶτα Γεώργιε. Τόν σταυρόν γάρ τοῦ Χριστοῦ ἐπ’ ὤμων ἀράμενος, τήν ἐκ διαβολικῆς πλάνης χερσωθεῖσαν γῆν ἐκαλλιέργησας καί τήν ἀκανθώδη θρησκείαν τῶν εἰδώλων ἐκριζώσας, τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως κλῆμα κατεφύτευσας. Ὅθεν βλυστάνεις ἰάματα τοῖς ἐν πάσῃ τῇ οἰκουμένῃ πιστοῖς καί Τριάδος γεωργός δίκαιος ἀνεδείχθης. Πρέσβευε, δεόμεθα, ὑπέρ εἰρήνης τοῦ κόσμου καί σωτηρίας τῶν ψυχῶν ἡμῶν», ἀναφωνεῖ ὁ ὑμνῳδός τῆς Ἐκκλησίας μας.

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί, εὐλαβεῖς προσκυνηταί,

Εἰς τούς ἀνωτέρω λόγους τοῦ ὑμνῳδοῦ τῆς Ἐκκλησίας μας προβάλλεται μέ πᾶσαν δυνατήν ἀκρίβειαν ἡ μεγάλη καί ἐξέχουσα μεταξύ τῶν Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας καί μάλιστα μεταξύ τῶν μαρτύρων αὐτῆς προσωπικότης τοῦ σήμερον τιμωμένου Ἁγίου Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου, ἐπί τῇ ἑορτῇ τῶν ἐγκαινίων τοῦ φερωνύμου αὐτοῦ μεγαλοπρεποῦς τούτου ναοῦ εἰς αὐτήν ταύτην τήν ἀρχαίαν καί βιβλικήν πόλιν Λύδδαν, τήν πατρίδα τῆς μητρός αὐτοῦ Πολυχρονίας τῆς μάρτυρος.

Τό μαρτύριον τοῦ Γεωργίου τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ θά ἀποτελέσῃ τήν ἀπαρχήν τῆς ἐκριζώσεως τῆς ἐκ τῆς διαβολικῆς πλάνης τῆς θρησκείας τῶν εἰδώλων χερσωθείσης γῆς διά τῆς ὑπό τοῦ Γεωργίου καταφυτεύσεως τοῦ κλίματος τῆς χριστιανικῆς πίστεως, δηλονότι τῆς σῳζούσης ἀληθείας τοῦ Θεοῦ Λόγου τοῦ Χριστοῦ.

Τοῦτο δέ συνέβη ἐν τόπῳ καί χρόνῳ, ὅτε σκληροί Ρωμαῖοι αὐτοκράτορες αἱματοκύλησαν τήν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ εἰς τήν ἀπεγνωσμένην προσπάθειάν των νά ἐπιβάλλουν τήν ἐθελοθρησκείαν αὐτῶν. Τοιοῦτος ὑπῆρξεν καί ὁ Ρωμαῖος αὐτοκράτωρ Διοκλητιανός (284-305 μ.Χ.), ἐπί τῆς βασιλείας τοῦ ὁποίου ἐγεννήθη, ἔδρασε καί ἐμαρτύρησεν ὁ Ἅγιος Γεώργιος. Ἡ βασιλεία δέ τοῦ Διοκλητιανοῦ παρέμεινεν εἰς τήν παγκόσμιον ἱστορίαν διά τούς φοβερούς διωγμούς της, ὡς ἡ «ἐποχή τῶν μαρτύρων τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ».

Μάρτυρες ἀψευδεῖς τῆς διαχρονικῆς μαρτυρίας τοῦ μαρτυρίου τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ τοῦ Ἁγίου Γεωργίου εἶναι ἡ Ἐκκλησία τῶν Ἱεροσολύμων μέ τό εὐσεβές αὐτῆς χριστεπώνυμον ποίμνιον. Τό ποίμνιον τῆς «πονεμένης Ρωμηοσύνης», τῆς ὁποίας ὁ Μέγας Γεώργιος ἀνεδείχθη ὁ Ἅγιός της. Καί τοῦτο διότι ὁ Τροπαιοφόρος Γεώργιος, ὡς δοῦλος τῆς τελείας ἀγάπης, ὑπερασπιστής τῶν πτωχῶν, ἰατρός τῶν ἀσθενούντων, ὑπέρμαχος τῶν εὐσεβῶν βασιλέων, προσέτι δέ ὡς λέγει ὁ ὑμνῳδός, «βλυστάνει ἰάματα τοῖς ἐν πάσῃ τῇ οἰκουμένῃ πιστοῖς».

Πράγματι, ἀγαπητοί μου, ὁ Ἅγιος Γεώργιος βλυστάνει ἰάματα εἰς ὅλους ἀνεξαιρέτως τού πιστεύοντας εἰς αὐτόν καί προσκυνοῦντας τά τίμια λείψανα αὐτοῦ. Ἰδού τί λέγει ὁ ὑμνῳδός αὐτοῦ: «ὡς ἥλιος ἔμψυχος τῇ σῇ ἀθλήσει φανείς, λειψάνων σου ὅλος λελαμπρυσμένος, τῇ τοῦ Πνεύματος [τοῦ Ἁγίου] αἴγλῃ, ἐκλάμπων τῇ οἰκουμένῃ ἰαμάτων ἀκτῖνας Γεώργιε μεγάλαθλε, πιστῶν ἡ ἀντίληψις».

Ἐξ ἄλλου ὁ λόγος τῆς πανηγυρικῆς συνάξεώς μας εἰς τήν τοῦ Γεωργίου πόλιν καί ἐπώνυμον Ναόν αὐτοῦ δέν εἶναι ἄλλος ἀπό τήν ἑορτήν τῆς μνήμης τῆς καταθέσεως τῶν ἰαματικῶν λειψάνων αὐτοῦ ἐν τῷ κενῷ αὐτοῦ τάφῳ. Καί, ναί μέν ὁ μεγαλομάρτυς Γεώργιος, «θεσμῷ ἔδυ φύσεως», δηλαδή ὑπέκυψε εἰς τούς ὅρους τῆς φύσεως, ἀπέθανε καί ἐτάφη. Ὡς ἥλιος δέ ἔμψυχος ἀνατέλλει ἐκ τῆς γῆς διά τῶν λειψάνων του. Καί τοῦτο διότι ὁ πιστός μάρτυς τοῦ Χριστοῦ ἐλαμπρύνθη ὅλος, ὄχι μόνον εἰς τήν ψυχήν, ἀλλά καί εἰς τό διαμελισμένον ὑπό φρικτῶν μαρτυρίων σῶμα αὐτοῦ, διά τῆς αἴγλης τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Μέ ἄλλα λόγια, ὁ Τροπαιοφόρος Γεώργιος ἀνατέλλει ὡς ἔμψυχος ἥλιος ὄχι μόνον κατά τρόπον ἠθικόν καί μεταφορικόν, ἀλλά καί κατά τρόπον φυσικόν καί ἐπαισθητόν. Καί τοῦτο διότι ἐπέτυχε τῆς θεώσεως αὐτοῦ. Ἠξιώθη δηλονότι τῆς κοινωνίας τοῦ Ἡλίου τῆς Δικαιοσύνης καί τοῦ φωτός τῆς ἀληθινῆς γνώσεως τοῦ Χριστοῦ, τοῦ Ὑιοῦ τοῦ Θεοῦ, τοῦ θεώσαντος τήν ἀνθρωπίνην φύσιν ἡμῶν. «Σύμμορφος Υἱός ἐξ ἀγεννήτου Πατρός γεννηθείς πρό τῶν αἰώνων, ἐπ’ ἐσχάτων δέ αὖθις, διά τό ἀνθρώπινον ἐθέωσας», [Χριστέ ὁ Θεός ἡμῶν].

Αὐτήν ἀκριβῶς τήν τοῦ ἀνθρωπίνου φυράματος θέωσιν ἑορτάζει καί πανηγυρίζει ἡ ἁγία ἡμῶν Ἐκκλησία ἐν τῷ προσώπῳ τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου, οὗτινος ταῖς πρεσβείαις καί ἡμεῖς δεόμεθα ὑπέρ καταλλαγῆς καί εἰρήνης τοῦ σύμπαντος κόσμου, ἐξαιρέτως δέ τῆς δοκιμαζομένης περιοχῆς ἡμῶν. Ἀμήν.

Μετά τόν θεῖον λόγον ἐν τῷ Κοινωνικῷ ὁ Μακαριώτατος καί οἱ ἱερεῖς μετέδωσαν τήν θ. Κοινωνίαν εἰς τούς ἀθρόως προσελθόντας πιστούς.

Εἰς τήν θ. Λειτουργίαν παρέστησαν οἱ διπλωματικοί ἀντιπρόσωποι, ὁ Πρέσβυς τῆς Ἑλλάδος εἰς τό Τελ Ἀβίβ κ. Κυριᾶκος Λουκάκης, ὁ Charges d’ Affaires τῆς Σερβίας κ. Milutin Stanojevic καί ὁ Πρέσβυς τῆς Οὐκρανίας κ. Vakhtang Jaoshvili.

Μετά τήν θ. Λειτουργίαν ἠκολούθησε μικρά δεξίωσις ἀναψυχῆς εἰς τό ἡγουμενεῖον ὑπό τοῦ καθηγουμένου Ἀρχιμανδρίτου π. Σωφρονίου, καθ’ ἥν καί ἀνεπέμφθη δέησις καί ἐψάλη ὁ Πατριαρχικός Πολυχρονισμός.

Ἐν συνεχείᾳ ἡ Α.Θ.Μ. μετά τῆς συνοδείας Αὐτοῦ κατηυθύνθη εἰς τήν αἴθουσαν τοῦ ἐνοριακοῦ Κέντρου τῆς Κοινότητος διά τό ἑόρτιον γεῦμα.

Ἐνταῦθα ὑπεδέχθησαν τόν Μακαριώτατον οἱ Πρόσκοποι τοῦ Ἰσραήλ ὑπό τόν κ. Νεεμάν Σχάδε, ὁ Δήμαρχος τῆς πόλεως Λύδδας κ. Ἰλάν Χαράρη, τό Κοινοτικόν Συμβούλιον καί λαός.

Ὁ Μακαριώτατος  παρεκάθισεν εἰς τό γεῦμα μετά τῆς συνοδείας Αὐτοῦ καί πολλῶν προσκεκλημένων, μεταξύ τῶν ὁποίων διεκρίνοντο οἱ προαναφερθέντες διπλωματικοί ἀντιπρόσωποι τῆς Ἑλλάδος, Σερβίας καί Οὐκρανίας καί ὁ Δήμαρχος κ. Ἰλάν Χαράρη. Διαρκοῦντος τοῦ γεύματος τό μουσικόν συγκρότημα τῶν Προσκόπων ἀπέδωσεν μουσικά ἀποσπάσματα. Ἠκολούθησε προσφώνησις τοῦ Προέδρου τῆς Κοινότητος ὀδοντιάτρου κ. Γιοῦσεφ Χάνχαν, ἐκφράζοντος χαράν ἐπί τῇ συναντήσει πνευματικῶν τέκνων μετά πνευματικοῦ πατρός καί ζητοῦντος τήν συμπαράστασιν τοῦ Πατριαρχείου διά τήν λῆψιν βοηθημάτων παρά τῆς Ἰσραηλινῆς Κοινότητος διά τήν δημιουργίαν ἔργων, τά ὁποῖα θά συντελέσουν εἰς τήν ἀνάπτυξιν τῆς Κοινότητος, κυρίως τήν προστασίαν τῆς νεότητος.

Οὗτος ἐξ ὀνόματος τῆς Κοινότητος Λύδδης ἐκαλωσώρισε τούς προσκεκλημένους εἰς τό γεῦμα, τούς ὡς ἄνω διπλωματικούς ἀντιπροσώπους, τόν Δήμαρχον, τόν ἐκπρόσωπον τῆς Κοινότητος τῆς παρακειμένης πόλεως τῆς Ἰόππης κ. Qdes Gabi καί τόν ἐκπρόσωπον τῆς παρακειμένης πόλεως τῆς Ρέμλης -Ἀριμαθαίας κ. Μισιέλ καί τούς ἐκπροσώπους τῶν ἄλλων χριστιανικῶν Κοινοτήτων τῆς πόλεως. Ὁ κ. Χάνχαν ἐζήτησε ἀπό τόν παρόντα Ἕλληνα Πρέσβυν νά θέσῃ εἰς τήν Ἑλληνικήν Κυβέρνησιν τό αἴτημα διά τήν ἐπαναχορήγησιν τῶν ἀπό ἔτους διακοπεισῶν ὑποτροφιῶν πρός τούς Ἑλληνορθοδόξους Παλαιστινίους τοῦ Ἰσραήλ.

Ὁ Δήμαρχος κ. Ἰλάν Χαράρη ἐδεσμεύθη νά διαθέσῃ καί διά τήν Ἑλληνορθόδοξον Κοινότητα Λύδδης ἐκ τοῦ ἤδη ἐγκριθέντος μεγάλου ποσοῦ διά βοήθειαν ἀναπτύξεως τῆς πόλεως τῆς Λύδδης παρά τῆς Ἰσραηλινῆς Κυβερνήσεως. Τάς προσφωνήσεις ἐπεσφράγισε διά προσφωνήσεως ὁ Μακαριώτατος. Κατακλείων τήν προσφώνησιν Αὐτοῦ, ὁ Μακαριώτατος ἐπέδωσεν εἰς τόν Πρόεδρον κ. Γιοῦσεφ Χάνχαν προσφοράν 10.000 χιλιάδων USD $  διά τάς ἀνάγκας τῆς Κοινότητος Λύδδης καί μετάλλιον τῶν 1.500 ἐτῶν τοῦ Πατριαρχείου διά τόν ἐργαζόμενον μετά ζήλου ἐπί 25ετίαν εἰς τό Σῶμα τῶν Προσκόπων κ. Οὐαντῆα Ἀμποῦ Μᾶνε.

Διά τούτων ἔλαβε τέλος ἡ ἑορτή τοῦ Ἁγίου Γεωργίου, πολιούχου τῆς Λύδδης, ἡ ὁποία ἔγινεν αἰτία συγκεντρώσεως καί ἐπικοινωνίας οὐχί μόνον τῶν Ὀρθοδόξων πιστῶν ἀλλά καί πολλῶν ἐκ τῶν κατοίκων τῆς πόλεως Ἰουδαίων καί Μουσουλμάνων.

Ἡ ἑορτή τῆς ἀνακομιδῆς τῶν λειψάνων τοῦ ἁγίου ἐνδόξου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου καί τῶν ἐγκαινίων τοῦ ἱεροῦ ναοῦ αὐτοῦ ἐν Λύδδῃ ἑωρτάσθη πανηγυρικῶς εἰς τήν Λύδδαν, οὐχ ἧττον ὅμως ἑωρτάσθη καί εἰς τήν Ἱερουσαλήμ εἰς τήν Ἱεράν Μονήν τοῦ Ἁγίου Γεωργίου τοῦ Νοσοκομείου εἰς τήν Παλαιάν Πόλιν.

Ἐνταῦθα ἔλαβε χώραν Ἑσπερινός ἀφ’ ἑσπέρας καί θ. Λειτουργία ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς, προεξάρχοντος τοῦ ἡγουμένου τῆς Ἄκκρης-Πτολεμαΐδος Ἀρχιμανδρίτου π. Φιλοθέου καί μετεχόντων μοναχῶν, μοναζουσῶν καί ὁμογενῶν τῶν Ἱερῶν Μονῶν καί τῆς παροικίας τῆς Παλαιᾶς Πόλεως τῶν Ἱεροσολύμων.

Ἡ ἑορτή τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου ἑωρτάσθη καί εἰς τήν Ἱεράν αὐτοῦ Μονήν τοῦ Μπετζαλλᾶ κειμένην μεταξύ Βηθλεέμ καί Χεβρῶνος, προεξάρχοντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀβήλων κ. Δωροθέου καί μετεχόντων τῶν πιστῶν τῶν πόλεων Βηθλεέμ, Χωρίου τῶν Ποιμένων καί Μπετζάλλας.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_7_placeholder

Τήν Κυριακήν, 1^ην /14^ην Νοεμβρίου 2010, ὁ ἐξ Η.Π.Α. ἐκλεκτός ὁμογενής Ἕλλην Mr. George P. Stamas P.C., μετά τήν συμμετοχήν αὐτοῦ εἰς τήν θ. Λειτουργίαν εἰς τόν Ναόν τῆς Ἀναστάσεως, ἐπεσκέφθη τήν Α.Θ.Μ. τόν Πατριάρχην Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλον εἰς τό Πατριαρχεῖον μετά τῆς ἐριτίμου συζύγου αὐτοῦ.

Ὁ Μακαριώτατος ὑπεδέχθη ἐνθέρμως τό ζεῦγος Stamas καί ἀνταποκρινόμενος εἰς τό ζωηρόν αὐτῶν ἐνδιαφέρον, ἐνημέρωσε αὐτούς περί τοῦ πολυποικίλου ποιμαντικοῦ, προσκυνηματικοῦ καί πολιτιστικοῦ ἔργου τοῦ Πατριαρχείου καί τῶν δυσκολιῶν, μετά τῶν ὁποίων συναντᾶται καθημερινῶς, λόγῳ τῆς θέσεως αὐτοῦ εἰς τήν Παλαιάν Πόλιν τῶν Ἱεροσολύμων, τόν θρησκευτικόν χαρακτῆρα τῶν ὁποίων ἀγωνίζεται νά διαφυλάξῃ.

Ἡ Α.Θ.Μ. καί τό ζεύγος Stamas ἐπεσκέφθησαν τήν Κεντρικήν Βιβλιοθήκην καί ἔλαβον γνῶσιν περί τοῦ φυλασσομένου εἰς τήν προσφάτως ἀνακαινισθεῖσαν αἴθουσαν ἐπιστημονικοῦ, ἐκκλησιαστικοῦ, θρησκευτικοῦ καί ἐθνικοῦ θησαυροῦ τῶν χειρογράφων.

Ὁ κ. George P. Stamas μετά τῆς συζύγου αὐτοῦ Γεωργίας, εὐλογηθέντες ὑπό τοῦ Μακαριωτάτου, ἐπεσκέφθησαν διά προσκύνησιν τόν Φρικτόν Γολγοθᾶν καί τόν Πανάγιον Τάφον.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

Τήν Παρασκευήν, 30^ήν Ὀκτωβρίου/12^ην Νοεμβρίου 2010, ὁμάς τοῦ Γενικοῦ Ἐπιτελείου Στρατοῦ (Γ.Ε.Σ.), ἀποτελουμένη ἐκ τοῦ Ταξιάρχου κ. Ἀλκιβιάδου Στεφανῆ καί τοῦ Ἀντισυνταγματάρχου κ. Θεοδώρου Ἀθανασοπούλου μετά συνοδείας ἐκπροσώπου τῆς Ἑλληνικῆς Πρεσβείας εἰς Τέλ-Ἀβίβ ἐπεσκέφθη τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων εἰς τό πλαίσιον τῆς ἐπισκέψεώς αὐτῆς εἰς τό κράτος τοῦ Ἰσραήλ.

Ὁμιλοῦντες εἰς τόν ἐνθέρμως ὑποδεχθέντα τούτους Μακαριώτατον Πατριάρχην Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλον οἱ ἐν λόγῳ ἐκπρόσωποι, εἶπον Αὐτῷ ὅτι θεωροῦν βαθυτάτην θρησκευτικήν καί ἐθνικήν αὐτῶν ὑποχρέωσιν νά ἐπισκεφθοῦν τόν Πανάγιον Τάφον καί τό Πατριαρχεῖον.

Ὁ Μακαριώτατος καλωσορίζων τούτους, ὡμίλησε περί τοῦ ρόλου τοῦ Πατριαρχείου ὡς θεματοφύλακος τῆς κληρονομίας τοῦ γένους τῶν Ρωμαίων εἰς τούς Ἁγίους Τόπους καί ὡς φιλοξενοῦντος τούς κατά χιλιάδας ἀφικνουμένους προσκυνητάς καί μυοῦντος τούτους εἰς τό πρόσωπον καί τήν διδασκαλίαν τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ πρός θεραπείαν, ἁγιασμόν καί σωτηρίαν. «Τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων», εἶπεν ὁ Μακαριώτατος, «δραστηριοποιεῖται ἐπί πλέον εἰς τόν κοινωνικόν καί φιλανθρωπικόν τομέα καί εἰς τήν εἰρηνευτικήν διαδικασίαν καί τόν διαθρησκευτικόν διάλογον».

Οἱ ἐκπρόσωποι τοῦ Γ.Ε.Σ. προσέφερον εἰς τόν Μακαριώτατον τό ἔμβλημα τοῦ Γ.Ε.Σ. ἐξ ὀνόματος τοῦ κ. Φράγκου Φραγκούλη, ζητοῦντες τήν εὐλογίαν Αὐτοῦ διά τό ἔργον τῆς προστασίας τῆς Πατρίδος.

Ὁ Μακαριώτατος προσέφερεν εἰς αὐτούς τό βιβλίον τοῦ κ. Βοκοτοπούλου περί τῶν εἰκονογραφημένων χειρογράφων τῆς Πατριαρχικῆς Βιβλιοθήκης καί τό μετάλλιον τό κοπέν ἐπί τῇ ἐπετείῳ τῶν 2.000 ἐτῶν ἱστορίας τοῦ Πατριαρχείου.

Λαβόντες τάς εὐλογίας ταύτας οἱ ἐν λόγῳ παράγοντες τοῦ Γ.Ε.Σ. κατηυθύνθησαν πρός τόν Ναόν τῆς Ἀναστάσεως διά προσκύνησιν.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_8_placeholder