Πολύ πλησίον τῆς Κανᾶ τῆς Γαλιλαίας, δυτικῶς τῆς πόλεως καί τῆς λίμνης τῆς Τιβεριάδος εὑρίσκεται ἡ κωμόπολις Τουράν μέ 10.000 χιλιάδες περίπου κατοίκων, Χριστιανῶν καί Μουσουλμάνων.  Ἐκ τῶν χριστιανῶν κατοίκων περί τούς 400 εἶναι Ἑλληνορθόδοξοι.

Χάριν  τούτων ἐξεκίνησεν ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ὁ Γ’ τήν πρωΐαν τῆς Κυριακῆς τοῦ Τυφλοῦ, 26^ην Ἀπριλίου/ 9^ην Μαΐου 2010, ἐκ τῆς πόλεως τῆς Τιβεριάδος. Εἰς τήν Τιβεριάδα εἶχε διανυκτερεύσει ὁ Μακαριώτατος μετά τήν ἐπιστροφήν Αὐτοῦ ἐκ τῆς πόλεως τῆς Ἄκκρης, εἰς τήν ὁποίαν τήν προηγουμένην ἡμέραν, εἶχε προεξάρξει τῆς ἑορτῆς τοῦ Ἁγίου Γεωργίου. Εἴθισται κατά τήν Κυριακήν αὐτήν ἡ Κοινότης τοῦ Τουράν νά ἑορτάζῃ τόν πολιοῦχον ἅγιον αὐτῆς, Μεγαλομάρτυρα Γεώργιον.

Φθάσας εἰς τήν πόλιν ὁ Μακαριώτατος, ἐγένετο δεκτός ὑπό τοῦ ἡγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων Τιβεριάδος, Πανοσιωτάτου Ἀρχιμανδρίτου π. Τιμοθέου, ἐκτελοῦντος χρέη Προϊσταμένου τῆς ἐν λόγῳ Κοινότητος κατά ρύθμισιν τοῦ Πατριαρχείου, ὑπό ἱερέων ὁμόρων ἐνοριῶν καί τοῦ Σώματος τῶν Προσκόπων.

Ὁ Μακαριώτατος προεξῆρξε τῆς θείας Λειτουργίας, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Μητροπολίτου Ναζαρέτ κ. Κυριακοῦ, τῶν Ἀρχιεπισκόπων Θαβωρίου κ. Μεθοδίου καί Σεβαστείας κ. Θεοδοσίου, τῶν ἱερέων καί τῶν ἐν κατανύξει  συμμετεχόντων Ὀρθοδόξων πιστῶν, πρός οὗς καί ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον, ἔχοντα ὡς ἕπεται:

«Καί παράγων (ὁ Ἰησοῦς) εἶδεν ἄνθρωπον τυφλόν ἐκ γενετῆς. Καί ἠρώτησαν αὐτόν οἱ μαθηταί αὐτοῦ λέγοντες∙ Ραββί, τίς ἥμαρτεν, οὗτος ἤ οἱ γονεῖς αὐτοῦ, ἵνα τυφλός γεννηθῇ; Ἀπεκρίθη ὁ Ἰησοῦς· οὔτε οὗτος ἤμαρτεν οὔτε οἱ γονεῖς αὐτοῦ, ἀλλ’ ἵνα φανερωθῇ τά ἔργα τοῦ Θεοῦ ἐν αὐτῷ», (Ἰωαν. 9, 1-3).

Ἀγαπητοί μου ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Εὐλαβεῖς Χριστιανοί,

Σήμερον, Κυριακή ἕκτη ἀπό τοῦ Πάσχα,ἑορτάζομεν τό θαῦμα τῆς θεραπείας  τοῦ ἐκ γενετῆς τυφλοῦ ὑπό τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Τό θαῦμα δέ τοῦτο ἐνέχει ἰδιαιτέραν σημασίαν, διότι ἀφορᾷ εἰς τό ἐρώτημα τῆς ἁμαρτίας καί τάς συνεπείας αὐτῆς.

Ἐξ ἄλλου, ὁ σκοπός τῆς Ἐκκλησίας ὡς τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ δέν εἶναι ἄλλος ἀπό τήν ἀπαλλαγήν ἡμῶν ἐκ τῶν δεσμῶν καί τοῦ σκότους τῆς ἁμαρτίας: «συμφέρει ὑμῖν, λέγει ὁ Χριστός εἰς τούς μαθητάς αὐτοῦ, ἵνα ἐγώ ἀπέλθω. Ἐάν γάρ μή ἀπέλθω, ὁ Παράκλητος (τό Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, δηλονότι τό Ἅγιον Πνεῦμα) οὐ μή ἔλθῃ πρός ὑμᾶς… καί ἐλθών ἐκεῖνος ἐλέγξει τόν κόσμον περί ἁμαρτίας καί περί δικαιοσύνης καί περί κρίσεως· περί ἁμαρτίας μέν, ὅτι οὐ πιστεύουσιν εἰς ἐμέ· περί δικαιοσύνης δέ, ὅτι πρός τόν Πατέρα ὑπάγω καί οὐκέτι θεωρεῖτε με· περί δέ κρίσεως, ὅτι ὁ ἄρχων τοῦ κόσμου τούτου κέκριται», (Ἰωάν. 16, 7-11).

Ἡ ὑπό τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ θεραπεία τοῦ ἐκ γενετῆς τυφλοῦ, ἀγαπητοί μου, προκαλεῖ ὄχι μόνον τήν ἄπειρον εὐγνωμοσύνην τοῦ ἀναβλέψαντος τυφλοῦ ὡς καί τόν θαυμασμόν τῶν μαθητῶν τοῦ Χριστοῦ,  ἀλλά καί τήν ἀπορίαν αὐτῶν. Βεβαίως δέ προκαλεῖ καί τόν φθόνον τῶν Γραμματέων καί Φαρισαίων. Καί ὡς πρός τήν ἀπορίαν τῶν μαθητῶν τοῦ Χριστοῦ: «τίς ἥμαρτεν οὗτος ἤ οἱ γονεῖς αὐτοῦ, ἵνα τυφλός γεννηθῇ;» (Ἰωάν. 9,2), ὁ Ἰησοῦς ἀπαντᾷ λέγων: «Οὔτε οὗτος ἤμαρτεν οὔτε οἱ γονεῖς αὐτοῦ, ἀλλ’ ἵνα φανερωθῇ τά ἔργα τοῦ Θεοῦ ἐν αὐτῷ», (Ἰω. 9,3), δηλαδή τῷ τυφλῷ ἀνθρώπῳ.

Μέ ἄλλα λόγια, ἐδῶ ὁ Χριστός δέν κατακρίνει τόν τυφλόν ἤ τούς γονεῖς αὐτοῦ, ἀλλά τήν ἁμαρτίαν, ἡ ὁποία ἀντιστρατεύεται τήν ἀλήθειαν, τήν δικαιοσύνην ἀλλά καί τήν θείαν κρίσιν. «Ἐγώ εἰς τοῦτο γεγένημαι καί εἰς τοῦτο ἐλήλυθα εἰς τόν κόσμον, ἵνα μαρτυρήσω τῇ ἀληθείᾳ. Πᾶς ὁ ὤν ἐκ τῆς ἀληθείας ἀκούει μου  τῆς φωνῆς», (Ἰωάν. 18,37).

Τῆς φωνῆς αὐτῆς τοῦ Χριστοῦ, τῆς μαρτυρούσης τήν ἀλήθειαν, ἐγένοντο κοινωνοί διά τῆς πίστεως αὐτῶν πάντες, ὅσοι ἀποτελοῦν, κατά τόν μέγαν Παῦλον, τήν ἐκκλησίαν τῶν πρωτοτόκων, δηλονότι τῶν ἁγίων, τῶν ἀπογεγραμμένων ἐν οὐρανοῖς, (Ἑβρ. 12,23).

Τῆς φωνῆς  τῆς μαρτυρούσης τήν τοῦ Χριστοῦ ἀλήθειαν κοινωνός καί συμμάρτυς ἐγένετο καί ὁ σήμερον τιμώμενος ἐν τῷ ἐπωνύμῳ αὐτοῦ ναῷ ἐν τῇ κώμῃ τῆς μικρᾶς τοῦ Χριστοῦ ποίμνης τοῦ Τουράν, Ἅγιος Γεώργιος ὁ μεγαλομάρτυς. Καί  ὁ μέν ἐκ γενετῆς τυφλός τοῦ Εὐαγγελίου ἀπέλαβε τούς αἰσθητούς ὀφθαλμούς διά τῆς μετανοίας καί τῆς πίστεως, ὁ δέ Γεώργιος ἀπέλαβε τούς ὀφθαλμούς τῆς ψυχῆς διά τῆς δι’ αἵματος ὑπέρ τῆς ἀληθείας τοῦ Χριστοῦ ὁμολογίας αὐτοῦ. Καί εἰς μέν τήν περίπτωσιν τοῦ ἐκ γενετῆς τυφλοῦ ἐφανερώθησαν τά ἔργα τοῦ Θεοῦ, εἰς δέ τήν τοῦ Ἁγίου Γεωργίου ἐφανερώθη ἡ δόξα καί ἡ ἀλήθεια τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. Ἐφανερώθη μέ ἄλλα λόγια ἡ δικαιοσύνη καί ἡ κρίσις ἐπί τῆς ἁμαρτίας. Καί τοῦτο διότι ὁ Ἅγιος Γεώργιος ἀνεδείχθη μιμητής τοῦ σταυρικοῦ μαρτυρίου, δηλαδή τοῦ ἀπαθοῦς πάθους τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ καί βεβαίως τῆς συναναστάσεως Αὐτοῦ.

Καί λέγομεν τοῦτο, διότι ὁσάκις τελοῦμεν τήν ἑορτήν τῆς μνήμης τῶν μαρτύρων τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ, ἑορτάζομεν καί πανηγυρίζομεν τό Πάσχα, τό λύτρον τῆς λύπης, δηλαδή τό λύτρον τῆς ἁμαρτίας, τό λύτρον τοῦ θανάτου τῆς ἁμαρτίας. «Πάσχα ἱερόν ἡμῖν σήμερον ἀναδέδεικται. Πάσχα καινόν, Ἅγιον. Πάσχα μυστικόν. Πάσχα πανσεβάσμιον. Πάσχα, Χριστός ὁ Λυτρωτής. Πάσχα ἄμωμον. Πάσχα μέγα. Πάσχα τῶν πιστῶν. Πάσχα τό πύλας ἡμῖν τοῦ παραδείσου ἀνοῖξαν. Πάσχα πάντας ἁγιάζον πιστούς», ἀναφωνεῖ μετ’ εὐφροσύνης καί ἀγαλλιάσεως ὁ ὑμνῳδός τῆς Ἐκκλησίας μας.

Τῆς ἀπείρου τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ καί Πατρός, Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ, εὐσπλαχνίας καί φιλανθρωπίας ἀψευδεῖς μάρτυρες καί διδάσκαλοι προβάλλουν σήμερον τόσον ὁ ἐκ γενετῆς τυφλός τοῦ Εὐαγγελίου, ὅσον καί ὁ ἐν Ἁγίοις ἔνδοξος Γεώργιος ὁ τροπαιοφόρος. Τούτων ταῖς μεσιτείαις καί πρεσβείαις τῆς ὑπερευλογημένης Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας, εἴπωμεν μετά τοῦ ὑμνῳδοῦ τῆς Ἐκκλησίας: «Δικαιοσύνης ἥλιε νοητέ, Χριστέ ὁ Θεός, ὁ τοῦ ἐκ μητρός τοῦ φωτός ἐστερημένου διά τῆς σῆς ἀχράντου προσψαύσεως, φωτίσας κατ’ ἄμφω, καί ἡμῶν τά ὄμματα, τῶν ψυχῶν αὐγάσας, υἱούς ἡμέρας δεῖξον, ἵνα πίστει βοῶμὲν σοι: πολλή Σου καί ἄφατος, ἡ εἰς ἡμᾶς εὐσπλαχνία, φιλάνθρωπε, δόξα Σοι»…Χριστός Ἀνέστη».

Ἐν συνεχείᾳ ὁ Μακαριώτατος διένειμεν εἰς τό ἐκκλησίασμα τό ἐκδιδόμενον ὑπό τοῦ Πατριαρχείου φυλλάδιον «Νούρ-Ἰλ-Μασσίχ», «Φῶς Χριστοῦ» καί τήν ἐκκλησιαστικήν ἐφημερίδα, ἀναλυτικῶς διδάσκοντα τά τῆς Ὀρθοδόξου ἡμῶν παραδόσεως.

Μετά τήν φιλόφρονα δεξίωσιν εἰς τήν αἴθουσαν τῆς Ἐκκλησίας, ἡ Κοινότης ἀνταποδίδουσα τήν προσγενομένην εἰς αὐτήν τιμήν ὑπό τῆς ποιμαντικῆς ἐπισκέψεως τοῦ Μακαριωτάτου, παρέθεσεν Αὐτῷ καί τῇ συνοδείᾳ Αὐτοῦ γεῦμα.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

ngg_shortcode_0_placeholder

Ἡ Ἱερά Μητρόπολις τῆς Ἄκκρης -ἀρχαίας Πτολεμαΐδος- εἶναι μία τῶν ἀρχαιοτέρων καί βορειοτέρων Μητροπόλεων τῆς δικαιοδοσίας τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων, παραθαλασσία πόλις τῆς Μεσογείου, βορείως τῆς Χάϊφας. Tῆς ἱερᾶς ταύτης Μητροπόλεως προΐσταται ὁ Πανιερώτατος  Μητροπολίτης Πτολεμαΐδος κ. Παλλάδιος. Εἰς τήν δικαιοδοσίαν τῆς Μητροπόλεως τῆς Ἄκκρης ἀνήκουν δώδεκα ὅμοροι ἐνορίαι.

Ὁ πολιοῦχος Ἅγιος τῆς Ἄκκρης εἶναι ὁ Ἅγιος Μεγαλομάρτυς Γεώργιος. Εἰς τοῦτον εἶναι ἀφιερωμένος ἀρχαῖος καί περικαλλής ναός, διατηρητέος καί ἐκ τῶν πρώτων ἀξιοθεάτων τῆς πόλεως, συντηρηθείς ἐν συνεργασίᾳ τοῦ Πατριαρχείου διά τοῦ ἀρχιτέκτονος αὐτοῦ κ. Θεοδοσίου Μητροπούλου καί  τῆς Ἀρχαιολογικῆς Ὑπηρεσίας τοῦ Ἰσραήλ ἐπί τῆς Ἐπιτροπείας τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀβήλων κ. Δωροθέου διά χορηγίας τοῦ Ἱδρύματος Νιάρχου.

Ἀνατολικῶς τοῦ Ναοῦ καί πρό τοῦ κτιριακοῦ συγκροτήματος τοῦ ἡγουμενείου εὑρίσκεται ὁ τάφος τοῦ Ἁγίου Νεομάρτυρος Γεωργίου τοῦ Κυπρίου, μαρτυρήσαντος τό ἔτος 1752.

Πρός τήν πόλιν τῆς Ἄκκρης κατηυθύνθη ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ὁ Γ’ μετά συνοδείας, τό Σάββατον, 25^ην Ἀπριλίου/ 8^ην Μαΐου 2010, διά τήν ἑορτήν τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου, μετατεθεῖσαν εἰς τήν ἡμέραν ταύτην ἐκ τῆς 23^ης Ἀπριλίου.

Πρό τῆς εἰσόδου τῆς πόλεως προϋπάντησε τόν Μακαριώτατον ὁ Πατριαρχικός Ἐπίτροπος Ἄκκρης, Πανοσιολογιώτατος Ἀρχιμανδρίτης π. Φιλόθεος, φιλοπόνως ἐργασθείς διά τήν ἀνακαίνισιν τοῦ ἱεροῦ ναοῦ καί τοῦ ἡγουμενείου, συνοδευόμενος ὑπό τοῦ Ἀντιδημάρχου τῆς πόλεως, τοῦ Διευθυντοῦ τῆς Ἀστυνομίας καί ἄλλων.

Ἅμα τῇ εἰσόδῳ εἰς τήν πόλιν, ὑπεδέχθησαν τόν Μακαριώτατον τυμπανοκροτοῦντες οἱ πρόσκοποι, προπορευόμενοι Αὐτοῦ ἄχρι τοῦ ἱεροῦ ναοῦ, εἰς ὅν  εἰσῆλθε  καί εἰσώδευσεν, εὐλογῶν τό ἐκκλησίασμα.

Ὁ Μακαριώτατος προεξῆρξε τοῦ Ὄρθρου καί τῆς θ. Λειτουργίας, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Ναζαρέτ κ. Κυριακοῦ, τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀβήλων  κ. Δωροθέου, τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Σεβαστείας κ. Θεοδοσίου, τῶν ἱερέων τῆς Ἄκκρης καί τῶν περιχώρων καί ψαλλούσης ἐν κατανυκτικῇ βυζαντινῇ ψαλμῳδίᾳ τῆς χορῳδίας τοῦ ἱεροῦ ναοῦ Ἄκκρης, διευθυνομένης  ὑπό τοῦ Πατριαρχικοῦ Ἐπιτρόπου, Πανοσιολογιωτάτου Ἀρχιμανδρίτου π. Φιλοθέου, ἐν συμμετοχῇ πλήθους πιστῶν ἑλληνοφώνων, ἀραβοφώνων καί ρωσοφώνων.

Τόν θεῖον λόγον ἐκήρυξεν ὁ Μακαριώτατος:

«Ἀνέτειλεν ἰδού, τό τῆς χάριτος ἔαρ· ἐπέλαμψε Χριστοῦ ἡ Ἀνάστασις πᾶσι καί ταύτη συνεκλάμπει νῦν Γεωργίου τοῦ Μάρτυρος, ἡ πανέορτος καί φωτοφόρος ἡμέρα· δεῦτε ἅπαντες λαμπροφοροῦντες ἐνθέως, φαιδρῶς ἑορτάσωμεν», ἀναφωνεῖ ὁ ὑμνῳδός.

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

εὐλαβεῖς Χριστιανοί.

Ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ μᾶς καλεῖ διά στόματος τοῦ ὑμνῳδοῦ αὐτῆς νά ἑορτάσωμεν φαιδρῶς τήν μνήμην τοῦ ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου, «λαμπροφοροῦντες εὐθέως». Καί τοῦτο,  διότι ἡ ἑόρτιος ἡμέρα τοῦ Ἁγίου Γεωργίου «συνεκλάμπει τῇ πανεόρτῳ καί φωτοφόρῳ ἡμέρᾳ τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ.

Τό μαρτύριον τῶν ἁγίων ὑπέρ τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ ἔχει τήν ἀναφοράν του εἰς τό σταυρικόν πάθος τοῦ Χριστοῦ. Τό δέ σταυρικόν πάθος καί μαρτύριον τοῦ Χριστοῦ γίνεται κατανοητόν διά τῆς τριημέρου ταφῆς καί τῆς ἐκ νεκρῶν Ἀναστάσεως Αὐτοῦ.

Ἡ Ἀνάστασις τοῦ Χριστοῦ, ἀδελφοί μου, δέν εἶναι ἁπλῶς ἕνα θαυμαστόν γεγονός, ὅπως εἶναι ὅλα τά ἄλλα σημεῖα καί τέρατα, τά ὁποῖα ἐποίησεν ὁ Χριστός κατά τήν ἐπίγειον αὐτοῦ ζωήν καί διδασκαλίαν, ἀλλά εἶναι ἡ φανέρωσις τοῦ  μυστηρίου τῆς θείας οἰκονομίας. Εἶναι ἡ φανέρωσις, λέγω, τοῦ σκοποῦ καί τῆς σημασίας τῆς δημιουργίας ἐκ τοῦ μηδενός τοῦ κόσμου, ἀλλά  καί τοῦ ἀνθρώπου. Εἶναι ἡ φανέρωσις, ἐπαναλαμβάνομεν, τῆς σχέσεως τοῦ Δημιουργοῦ Θεοῦ Πατρός μετά τοῦ κατ’ εἰκόνα καί ὁμοίωσιν ποιηθέντος, πλασθέντος ἀνθρώπου. Εἶναι, τέλος, ἡ ἀποκατάστασις τῆς διακοπείσης κοινωνίας τοῦ Θεοῦ μέ τόν ἄνθρωπον.

Μέ ἄλλα λόγια, ἡ Ἀνάστασις τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ, τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ Πατρός εἶναι ὁ ἐγκαινιασμός τῆς βασιλείας  τοῦ Θεοῦ ἐντός τῆς ἀνθρωπίνης ἱστορίας. Τοῦτο σημαίνει ὅτι τό βασίλειον τοῦ διαβόλου, τό ὁποῖον εἶναι τό βασίλειον τῆς ἁμαρτίας καί τοῦ θανάτου τῆς φθορᾶς ἔχασε πλέον τήν ἰσχύν του. Τό φῶς τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ διέλυσε τό σκότος τό ὑπό τῆς ἁμαρτίας προελθόν. Αὐτό τό φῶς τό ἀνέσπερον, τό τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ ἐφώτισε καί κατηύγασε τήν διάνοιαν ὅλων τῶν μαρτύρων τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ καί μεταξύ αὐτῶν καί τοῦ σήμερον, ἐν τῇ ἰδιαιτέρᾳ πατρίδι τῆς μητρός αὐτοῦ, τιμωμένου ἁγίου Γεωργίου.

«Γεωργήσας ἐμμελῶς, σπόρον τῶν θείων ἐντολῶν, λέγει ὁ ὑμνῳδός, διεσκόρπισας πτωχοῖς, πάντα τόν πλοῦτον εὐσεβῶς, ἀντικτησάμενος, ἔνδοξε, Χριστοῦ τήν δόξαν· ὅθεν πεποιθώς, πρός ἀγῶνας χωρεῖς καί πόνους τούς μακρούς, Μάρτυς Γεώργιε· καί κοινωνός γενόμενος τοῦ πάθους, τοῦ ἀπαθοῦς καί ἐγέρσεως τῆς βασιλείας, αὐτοῦ μετέσχες, ὑπέρ ἡμῶν νῦν δεόμενος».

Ὁ μάρτυς τοῦ Χριστοῦ Γεώργιος, ἀγαπητοί μου, ἑλκυσθείς ἀπό τήν δόξαν τῆς βασιλείας τοῦ Χριστοῦ, διεσκόρπισε τοῖς πτωχοῖς πάντα τόν πλοῦτον καί πᾶσαν τήν ἐπίγειον καί φθαρτόν δόξαν τοῦ Χριστοῦ. Αὐτό τοῦτο τό γεγονός ὡδήγησεν τόν Γεώργιον νά γίνῃ κοινωνός τοῦ πάθους τοῦ ἀπαθοῦς καί τῆς ἐγέρσεως, δηλονότι τῆς Ἀναστάσεως διά νά συμμετάσχῃ εἰς τήν βασιλείαν τοῦ Χριστοῦ.

Ἰδού καί πάλιν τί λέγει ὁ ὑμνῳδός τῆς Ἐκκλησίας: «Τῷ Σωτήρι συνέπαθες καί θανάτῳ τόν θάνατον ἐκουσίως ἔνδοξε μιμησάμενος συμβασιλεύεις λαμπρότατα, πορφύραν ἐξ αἵματος ἐνδυσάμενος φαιδράν, καί τῷ σκήπτρῳ τῶν ἄθλων σου ἐγκοσμούμενος, καί στεφάνῳ τῆς νίκης διαπρέπων, ἀπεράντους εἰς αἰῶνας, Μεγαλομάρτυς Γεώργιε».

Ἰδού λοιπόν διατί προτρεπόμεθα ἅπαντες νά ἑορτάσωμεν φαιδρῶς λαμπροφοροῦντες ἐνθέως κατά τήν φωτοφόρον ταύτην ἡμέραν. «Υμῖν δέδοται», λέγει ὁ Χριστός εἰς τούς μαθητάς Αὐτοῦ, «γνῶναι τά μυστήρια τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ», (Μαρκ. 4, 11).

Ἡ δέ γνῶσις τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ προϋποθέτει οὐχί κατ’ ἀνάγκην τό δι’ αἵματος μαρτύριον, ἀλλά μᾶλλον τό μαρτύριον τῆς συνειδήσεως. «Διά πολλῶν θλίψεων», λέγει ὁ Ἀπόστολος, «δεῖ ἡμᾶς εἰσελθεῖν εἰς τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ», (Πράξ. 14,22). Κατά δέ τόν Ἀπόστολον Παῦλον:  «οὐ γάρ ἐστιν ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ βρῶσις καί πόσις, ἀλλά δικαιοσύνη καί εἰρήνη καί χαρά ἐν Πνεύματι ἁγίῳ», (Ρωμ. 14,17).

Ζῆλον γάρ θεῖον ἐν καρδίᾳ ἐσχηκώς ὁ Γεώργιος, λέγει ὁ ὑμνῳδός αὐτοῦ, αὐτός ἑαυτόν τῷ Χριστῷ προσήγαγε. Τόν ζῆλον τόν ἔνθεον τοῦ Γεωργίου καί ἡμεῖς μιμουμένοι, ἀγαπητοί μου, προσάξωμεν τούς ἑαυτούς μας Χριστῷ τῷ ἀναστάντι ἐκ νεκρῶν ἐπιτελοῦντες ἔργα ἀγάπης, ἔργα φιλανθρωπίας, δικαιοσύνης καί εἰρήνης, ἵνα διά τῶν πρεσβειῶν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας, ἀλλά καί διά τῆς μεσιτείας τοῦ Ἁγίου Γεωργίου ἀξιωθῶμεν τῆς συναναστάσεώς μας τῷ Χριστῷ καί τῆς αἰωνίου βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Χριστός Ἀνέστη.

Μετά τήν ἀπόλυσιν τῆς θείας Λειτουργίας ἠκολούθησε λιτανεία καί περιφορά τῆς ἁγίας εἰκόνος τοῦ Ἁγίου Γεωργίου τρίς πέριξ τοῦ ἱεροῦ Ναοῦ.

Ἅμα τῇ λήξει τῆς λιτανείας, πάντες συνεκεντρώθησαν εἰς τό  ἡγουμενεῖον, ἔνθα ἐγένετο δέησις. Τήν δέησιν ἠκολούθησαν οἱ προσφωνήσεις τοῦ Πατριαρχικοῦ Ἐπιτρόπου, Ἀρχιμανδρίτου π. Φιλοθέου, τοῦ Προέδρου τοῦ Κοινοτικοῦ Συμβουλίου, τοῦ Σεΐχη τῶν Μουσουλμάνων τῆς πόλεως κ. Σαμίρ-Ἰλ-Ἄση, τοῦ ἐκπροσώπου τοῦ δόγματος τῶν Δρούζων καί ἄλλων.

Οἱ  προσφωνήσαντες ἐκ τῶν ἄλλων θρησκευμάτων ἐξεδήλωσαν τήν χαράν διά τήν παρουσίαν αὐτῶν εἰς τήν δεξίωσιν τῶν Ὀρθοδόξων καί τήν ἀφοσίωσιν αὐτῶν εἰς τήν ὑπάρχουσαν εἰς τήν πόλιν τῆς Ἄκκρης  συνεργασίαν καί ἀδελφοσύνην Χριστιανῶν καί Μουσουλμάνων, ἐξ ἧς τά ἀγαθά τῆς κοινωνικῆς εὐσταθείας, προόδου καί εὐημερίας.

Ὁ Μακαριώτατος εὐχαριστῶν τούς προλαλήσαντας διά τήν ἀγάπην αὐτῶν πρός τό Πατριαρχεῖον, ἐτόνισεν ὅτι ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία εἶναι ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἀναστάσεως, ἡ μετά τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος διαφυλάξασα τήν ἱερότητα τῶν Ἁγίων Τόπων διά Χριστιανούς, Ἰουδαίους καί Μουσουλμάνους.

Ὁ Μακαριώτατος ηὐχαρίστησεν ἰδιαιτέρως τάς Τοπικάς Ἀρχάς τῆς Δημαρχίας καί τῆς Ἀστυνομίας, ἐξαιρέτως δε τόν Ἀρχιμανδρίτην π. Φιλόθεον διά τήν ἀνακαινιστικήν αὐτοῦ καί κοινωνικήν δραστηριότητα τήν συντελοῦσαν εἰς θρησκευτικήν καί ἄλλην συνεργασίαν.

Ὁ  Ἀρχιμανδρίτης Φιλόθεος ἐξ ὀνόματος τοῦ Κοινοτικοῦ Συμβουλίου, τῶν Κατηχητικῶν Σχολείων καί λοιπῶν Ὀρθοδόξων καθιδρυμάτων τῆς Ἄκκρης ηὐχαρίστησε τόν Μακαριώτατον διά τήν προσγενομένην διά τῆς παρουσίας Αὐτοῦ τιμήν τῷ ποιμνίῳ τῆς Ἄκκρης καί ηὐχήθη Αὐτῷ μακροημέρευσιν ἐν ὑγιείᾳ, φέρων Αὐτῷ ὡς συμβολικόν δῶρον καλαίσθητα δικηροτρίκηρα.

Ὁ π. Φιλόθεος ηὐχαρίστησε ἐπίσης διά τήν παρουσίαν αὐτῶν εἰς τήν αἴθουσαν τῆς δεξιώσεως τόν Σεΐχη Σαμίρ-Ἰλ-Ἄση τῶν Μουσουλμάνων τῆς πόλεως, τόν ἐκπρόσωπον τοῦ δόγματος τῶν Δρούζων, τούς ἐκπροσώπους τῶν ἄλλων χριστιανικῶν δογμάτων, τούς ἐκπροσώπους τῆς Ἀστυνομίας καί τόν Ἀντιδήμαρχον τῆς πόλεως.

Ἐν τέλει ἠκολούθησε πλουσία τράπεζα ἐν τῷ  ἡγουμενείῳ.

Ἡ πάνδημος συμμετοχή ἀπέδειξεν ὅτι ἡ ἑορτή ἦτο ὄχι μόνον τῆς Ὀρθοδοξίας ἀλλά τῆς πόλεως ὅλης. Ἡ δόξα τῆς Ὀρθοδοξίας ἐγένετο καί ἡ δόξα τῆς πόλεως.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

ngg_shortcode_1_placeholder

Ἡ Ἑορτή τοῦ Ἁγίου Γεωργίου εἰς τό χωρίον Μπετζαλλᾶ.

Ἡ ἑορτή τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου  ἑωρτάσθη μέ τήν ὀφειλομένην εἰς αὐτόν διά τό μαρτύριον αὐτοῦ τιμήν εἰς τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων.

Ὁ Ἅγιος Γεώργιος τιμᾶται ὑπό τῶν πιστῶν τῆς Ἐκκλησίας Ἱεροσολύμων ὡς Μεγαλομάρτυς τῆς ὅλης Ἐκκλησίας καί ὡς τοπικός Ἅγιος, ὡς ἕλκων τήν ἐκ μητρός καταγωγήν αὐτοῦ ἐκ Παλαιστίνης.  Πλεῖστοι ναοί τῆς δικαιοδοσίας τοῦ Πατριαρχείου τιμῶνται ἐπ’ ὀνόματι αὐτοῦ, καθ’ ὅτι καί εἰς τήν συνείδησιν τῶν Μουσουλμάνων κατοίκων τῆς Παλαιστίνης γίνεται ἀποδεκτός μέ ἰδιαιτέραν εὐλάβειαν.

Ἡ μνήμη αὐτοῦ ἑωρτάσθη καί ἐφέτος εἰς τόν ἱερόν αὐτοῦ ναόν εἰς τό  μεταξύ Βηθλεέμ καί Χεβρῶνος καί παρά τάς λίμνας τοῦ Σολομῶντος χωρίον τοῦ Ἁγίου Γεωργίου, τοῦ ἐπικαλουμένου Μπετζαλλᾶ, ἀραβιστί Ἰλ-Χάντερ.

Εἰς τό χωρίον τοῦτο, τό φέρον τό ὄνομα ἐκ τοῦ Ἁγίου, διατηρεῖ τό Πατριαρχεῖον ἀνέκαθεν ἱερόν ναόν πρός τιμήν τοῦ Ἁγίου Γεωργίου μετά Μονῆς καί μετά μεγάλου ἐλαιοκτήματος ἐν μέσῳ μουσουλμανικοῦ πληθυσμοῦ. Εἰς τοῦτο κατηυθύνθη Αὐτοῦ ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ὁ Γ’ μετά συνοδείας τήν πρωΐαν τῆς Πέμπτης,  23^ης Ἀπριλίου / 6^ης Μαΐου 2010, γενόμενος δεκτός μετά τιμῶν παρά τήν εἴσοδον τῆς πόλεως ὑπό τοῦ ἡγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς, Πανοσιολογιωτάτου Ἀρχιμανδρίτου π. Ἀνανίου, τῶν ἱερέων τῶν ὁμόρων κωμῶν, τῆς Ὑπουργοῦ Τουρισμοῦ τῆς Παλαιστινιακῆς Αὐτονομίας κ. Χουλούντ Νταϋέμπες, τοῦ Δημάρχου τῆς κώμης κ. Ράμζη Σαράχ καί ἄλλων.

Ὁ Μακαριώτατος μετά τήν ὑποδοχήν προεξῆρξε τοῦ Ὄρθρου μετ’ ἀρτοκλασίας καί τῆς θ. Λειτουργίας, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τῶν Σεβασμιωτάτων Ἀρχιεπισκόπων Γεράσων κ. Θεοφάνους,  Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, Γέροντος Ἀρχιγραμματέως, καί Σεβαστείας κ. Θεοδοσίου, καί ἱερέων τῶν πόλεων Βηθλεέμ καί Μπετζάλλας, συμπροσευχομένου τοῦ εἰς Βηθλεέμ Πατριαρχικοῦ Ἐπιτρόπου Ἀρχιεπισκόπου Ἰορδάνου κ. Θεοφυλάκτου.

Ἀθρόα ὑπῆρξεν ἡ συμμετοχή τῶν Ὀρθοδόξων πιστῶν ἐκ Βηθλεέμ, Χωρίου τῶν Ποιμένων καί Μπετζάλλας. Κατανυκτική καί μυσταγωγική εἰς τό μυστήριον τῆς δι’ ἡμᾶς τελεσθείσης οἰκονομίας τοῦ Θεοῦ καί σωτηρίας ἡμῶν, ἦτο ἡ θ. Λειτουργία μέ τήν ἱεροψαλτικήν τέχνην τοῦ Πανοσιολογιωτάτου Ἀρχιμανδρίτου π. Ἀριστοβούλου, Διευθυντοῦ τῆς χορῳδίας τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως καί τοῦ κ. Ἰμπραήμ  Μουκάρκαρ,   Διευθυντοῦ τῆς  χορῳδίας τῆς Κοινότητος Μπετζάλλας. Τό μέλος τῆς Βυζαντινῆς μουσικῆς, μετά πίστεως καί εὐλαβείας ἐκτελούμενον, ἔκρουσε τάς πύλας τοῦ οὐρανοῦ καί αὗται ἤνοιξαν καί κατέχυσαν ἔλεος κατανύξεως καί παρακλήσεως εἰς τά ψυχάς τοῦ προσευχομένου ἀθροόυ ἐκκλησιάσματος.

Εἰς τό εὐσεβές ἐκκλησίασμα τοῦτο ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ὁ Μακαριώτατος, ὡς ἕπεται:

«Ἀνέτειλεν ἰδού, τό τῆς χάριτος ἔαρ· ἐπέλαμψε Χριστοῦ ἡ Ἀνάστασις πᾶσι καί ταύτη συνεκλάμπει νῦν Γεωργίου τοῦ Μάρτυρος, ἡ πανέορτος καί φωτοφόρος ἡμέρα· δεῦτε ἅπαντες λαμπροφοροῦντες ἐνθέως, φαιδρῶς ἑορτάσωμεν», ἀναφωνεῖ ὁ ὑμνῳδός.

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

εὐλαβεῖς Χριστιανοί.

Ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ μᾶς καλεῖ διά στόματος τοῦ ὑμνῳδοῦ αὐτῆς νά ἑορτάσωμεν φαιδρῶς τήν μνήμην τοῦ ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου, «λαμπροφοροῦντες εὐθέως». Καί τοῦτο,  διότι ἡ ἑόρτιος ἡμέρα τοῦ Ἁγίου Γεωργίου «συνεκλάμπει τῇ πανεόρτῳ καί φωτοφόρῳ ἡμέρᾳ τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ.

Τό μαρτύριον τῶν ἁγίων ὑπέρ τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ ἔχει τήν ἀναφοράν του εἰς τό σταυρικόν πάθος τοῦ Χριστοῦ. Τό δέ σταυρικόν πάθος καί μαρτύριον τοῦ Χριστοῦ γίνεται κατανοητόν διά τῆς τριημέρου ταφῆς καί τῆς ἐκ νεκρῶν Ἀναστάσεως Αὐτοῦ.

Ἡ Ἀνάστασις τοῦ Χριστοῦ, ἀδελφοί μου, δέν εἶναι ἁπλῶς ἕνα θαυμαστόν γεγονός, ὅπως εἶναι ὅλα τά ἄλλα σημεῖα καί τέρατα, τά ὁποῖα ἐποίησεν ὁ Χριστός κατά τήν ἐπίγειον αὐτοῦ ζωήν καί διδασκαλίαν, ἀλλά εἶναι ἡ φανέρωσις τοῦ  μυστηρίου τῆς θείας οἰκονομίας. Εἶναι ἡ φανέρωσις, λέγω, τοῦ σκοποῦ καί τῆς σημασίας τῆς δημιουργίας ἐκ τοῦ μηδενός τοῦ κόσμου, ἀλλά  καί τοῦ ἀνθρώπου. Εἶναι ἡ φανέρωσις, ἐπαναλαμβάνομεν, τῆς σχέσεως τοῦ Δημιουργοῦ Θεοῦ Πατρός μετά τοῦ κατ’ εἰκόνα καί ὁμοίωσιν ποιηθέντος, πλασθέντος ἀνθρώπου. Εἶναι, τέλος, ἡ ἀποκατάστασις τῆς διακοπείσης κοινωνίας τοῦ Θεοῦ μέ τόν ἄνθρωπον.

Μέ ἄλλα λόγια, ἡ Ἀνάστασις τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ, τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ Πατρός εἶναι ὁ ἐγκαινιασμός τῆς βασιλείας  τοῦ Θεοῦ ἐντός τῆς ἀνθρωπίνης ἱστορίας. Τοῦτο σημαίνει ὅτι τό βασίλειον τοῦ διαβόλου, τό ὁποῖον εἶναι τό βασίλειον τῆς ἁμαρτίας καί τοῦ θανάτου τῆς φθορᾶς ἔχασε πλέον τήν ἰσχύν του. Τό φῶς τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ διέλυσε τό σκότος τό ὑπό τῆς ἁμαρτίας προελθόν. Αὐτό τό φῶς τό ἀνέσπερον, τό τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ ἐφώτισε καί κατηύγασε τήν διάνοιαν ὅλων τῶν μαρτύρων τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ καί μεταξύ αὐτῶν καί τοῦ σήμερον, ἐν τῇ ἰδιαιτέρᾳ πατρίδι τῆς μητρός αὐτοῦ, τιμωμένου ἁγίου Γεωργίου.

«Γεωργήσας ἐμμελῶς, σπόρον τῶν θείων ἐντολῶν, λέγει ὁ ὑμνῳδός, διεσκόρπισας πτωχοῖς, πάντα τόν πλοῦτον εὐσεβῶς, ἀντικτησάμενος, ἔνδοξε, Χριστοῦ τήν δόξαν· ὅθεν πεποιθώς, πρός ἀγῶνας χωρεῖς καί πόνους τούς μακρούς, Μάρτυς Γεώργιε· καί κοινωνός γενόμενος τοῦ πάθους, τοῦ ἀπαθοῦς καί ἐγέρσεως τῆς βασιλείας, αὐτοῦ μετέσχες, ὑπέρ ἡμῶν νῦν δεόμενος».

Ὁ μάρτυς τοῦ Χριστοῦ Γεώργιος, ἀγαπητοί μου, ἑλκυσθείς ἀπό τήν δόξαν τῆς βασιλείας τοῦ Χριστοῦ, διεσκόρπισε τοῖς πτωχοῖς πάντα τόν πλοῦτον καί πᾶσαν τήν ἐπίγειον καί φθαρτόν δόξαν τοῦ Χριστοῦ. Αὐτό τοῦτο τό γεγονός ὡδήγησεν τόν Γεώργιον νά γίνῃ κοινωνός τοῦ πάθους τοῦ ἀπαθοῦς καί τῆς ἐγέρσεως, δηλονότι τῆς Ἀναστάσεως διά νά συμμετάσχῃ εἰς τήν βασιλείαν τοῦ Χριστοῦ.

Ἰδού καί πάλιν τί λέγει ὁ ὑμνῳδός τῆς Ἐκκλησίας: «Τῷ Σωτήρι συνέπαθες καί θανάτῳ τόν θάνατον ἐκουσίως ἔνδοξε μιμησάμενος συμβασιλεύεις λαμπρότατα, πορφύραν ἐξ αἵματος ἐνδυσάμενος φαιδράν, καί τῷ σκήπτρῳ τῶν ἄθλων σου ἐγκοσμούμενος, καί στεφάνῳ τῆς νίκης διαπρέπων, ἀπεράντους εἰς αἰῶνας, Μεγαλομάρτυς Γεώργιε».

Ἰδού λοιπόν διατί προτρεπόμεθα ἅπαντες νά ἑορτάσωμεν φαιδρῶς λαμπροφοροῦντες ἐνθέως κατά τήν φωτοφόρον ταύτην ἡμέραν. «Υμῖν δέδοται», λέγει ὁ Χριστός εἰς τούς μαθητάς Αὐτοῦ, «γνῶναι τά μυστήρια τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ», (Μαρκ. 4, 11).

Ἡ δέ γνῶσις τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ προϋποθέτει οὐχί κατ’ ἀνάγκην τό δι’ αἵματος μαρτύριον, ἀλλά μᾶλλον τό μαρτύριον τῆς συνειδήσεως. «Διά πολλῶν θλίψεων», λέγει ὁ Ἀπόστολος, «δεῖ ἡμᾶς εἰσελθεῖν εἰς τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ», (Πράξ. 14,22). Κατά δέ τόν Ἀπόστολον Παῦλον:  «οὐ γάρ ἐστιν ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ βρῶσις καί πόσις, ἀλλά δικαιοσύνη καί εἰρήνη καί χαρά ἐν Πνεύματι ἁγίῳ», (Ρωμ. 14,17).

Ζῆλον γάρ θεῖον ἐν καρδίᾳ ἐσχηκώς ὁ Γεώργιος, λέγει ὁ ὑμνῳδός αὐτοῦ, αὐτός ἑαυτόν τῷ Χριστῷ προσήγαγε. Τόν ζῆλον τόν ἔνθεον τοῦ Γεωργίου καί ἡμεῖς μιμουμένοι, ἀγαπητοί μου, προσάξωμεν τούς ἑαυτούς μας Χριστῷ τῷ ἀναστάντι ἐκ νεκρῶν ἐπιτελοῦντες ἔργα ἀγάπης, ἔργα φιλανθρωπίας, δικαιοσύνης καί εἰρήνης, ἵνα διά τῶν πρεσβειῶν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας, ἀλλά καί διά τῆς μεσιτείας τοῦ Ἁγίου Γεωργίου ἀξιωθῶμεν τῆς συναναστάσεώς μας τῷ Χριστῷ καί τῆς αἰωνίου βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Χριστός Ἀνέστη.

Ἀθρόοι προσῆλθον κατά τό εἰωθός αὐτοῖς καί οἱ Μουσουλμᾶνοι κάτοικοι τῆς πόλεως  καί τῶν περιχώρων καί ἤναψαν λαμπάδας εἰς τόν Ἅγιον καί ἀνέφεραν αὐτῷ τά αἰτήματα αὐτῶν πρός ἐκπλήρωσιν, προσφέροντες ὡς τάματα ζῶντας ἀμνούς, στήνοντες εἰς τό προαύλιον καί τήν ὁδόν τάς πτοχείρους τραπέζας τῆς «πραματείας» αὐτῶν διά τόν ἐπιούσιον.

Εἰς πολλούς ἐκ τῶν πιστῶν μετέδωσε τήν θ. Κοινωνίαν ὁ Μακαριώτατος καί εἰς πάντας εἰς τό τέλος τό ἀντίδωρον, εἰκόνας καί φυλλάδια. Πολλοί ἐκ τοῦ ἐκκλησιάσματος γονεῖς ἐνέδυσαν κατά τό ἔθιμον τά ἑορτάζοντα τέκνα αὐτῶν μέ χαρακτηριστικάς στολάς πρός τιμήν τοῦ ἁγίου Γεωργίου.

Μετά τήν θ. Λειτουργίαν ἠκολούθησε λιτανεία πέριξ τοῦ Ναοῦ. Ὁ ἡγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς, Ὁσιολογιώτατος Ἀρχιμανδρίτης π. Ἀνανίας ἐδεξιώθη τόν Μακαριώτατον, τήν συνοδείαν καί τούς πιστούς εἰς τό ἡγουμενεῖον.

Ἠκολούθησεν ἑόρτιος ἀρτύσιμος τράπεζα εἰς τό ξενοδοχεῖον Everest τῆς Μπετζάλλας, παρατεθεῖσα τῷ Μακαριωτάτῳ καί τῇ συνοδείᾳ Αὐτοῦ ὑπό τοῦ ἡγουμένου Ἀρχιμανδρίτου π. Ἀνανίου.

Ὁμολογουμένως ἡ ἑορτή τῆς Μονῆς κατέστη καί ἑορτή τῆς πόλεως, θρησκευτικῶς καί κοινωνικῶς.

Ἑορτή τοῦ Ἁγίου Γεωργίου εἰς Ἱεροσόλυμα

Τήν ἑορτήν τοῦ Ἁγίου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου ἑώρτασεν ἡ πόλις τῶν Ἱεροσολύμων, ἕδρα τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων, εἰς τούς δύο ἱερούς ναούς αὐτοῦ ἐντός τῶν τειχῶν τῆς Παλαιᾶς πόλεως:

α.  Εἰς τόν  ἱερόν Ναόν Ἁγίου Γεωργίου, τόν ἐπονομαζόμενον «τοῦ Νοσοκομείου», καθ’ ὅτι ἐπί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων Χρυσάνθου (1707-1731) τό Πατριαρχεῖον διετήρει ἐντός τοῦ περιβόλου αὐτοῦ νοσοκομεῖον. Τήν παραμονήν ἐτελέσθη Ἑσπερινός καί τήν πρωΐαν θ. Λειτουργία, προεξάρχοντος τοῦ ἐν Ἄκκρῃ ἡγουμένου Ἀρχιμανδρίτου π. Φιλοθέου καί τοῦ ἡγουμένου τῆς παρακειμένης Ἱερᾶς Μονῆς τῶν Ἀρχαγγέλων, Πανοσιολογιωτάτου Ἀρχιμανδρίτου π. Δημητρίου ψάλλοντος καί μετέχοντος ἱκανοῦ ἀριθμοῦ πιστῶν, κυρίως ἑλληνοφώνων, ἀλλά καί ρωσοφώνων, οὕς ἐδεξιώθη  φιλοτίμως ἡ ἡγουμένη ὁσιωτάτη μοναχή Πανσέμνη.

β. Εἰς τόν ἱερόν Ναόν Ἁγίου Γεωργίου τῆς Ἑβραϊκῆς, ἐπονομαζόμενον οὕτως, ἐπειδή εὑρίσκεται εἰς τό κέντρον τῆς Ἑβραϊκῆς συνοικίας τῶν Ἱεροσολύμων, καλῶς δέ ἀνακαινιζόμενον προσφάτως δι’ εὐγενῶν προσφορῶν.

Ἐνταῦθα ἐτελέσθη Ἑσπερινός τήν παραμονήν, προεξάρχοντος τοῦ ὁσιολογιωτάτου Ἀρχιμανδρίτου π. Φιλουμένου καί θ. Λειτουργία τήν πρωΐαν, προεξάρχοντος τοῦ ὁσιωτάτου Ἀρχιμανδρίτου π. Ματθαίου.

Τούς ἑλληνοφώνους καί ἀραβοφώνους πιστούς τῆς πανηγύρεως ἐδεξιώθη φιλοξένως ἡ προσφάτως ἀναλαβοῦσα τό ὄντως δύσκολον ἔργον τῆς ἐπιστασίας καί τῆς ἀνακαινίσεως τῆς Ἱερᾶς Μονῆς, ἡγουμένη ὁσιωτάτη μοναχή Ἄννα.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

ngg_shortcode_2_placeholder

Εἰς τήν πόλιν Νεάπολιν (Nablus) τῆς Σαμαρείας, μεταξύ τῶν ὀρέων Γαριζίν καί Γεβάλ, εὑρίσκεται τό Φρέαρ τοῦ Ἰακώβ. Εἰς τό Φρέαρ τοῦτο προσῆλθεν ἡ γυνή ἡ Σαμαρεῖτις ἐκ τοῦ παρακειμένου χωρίου Συχάρ, «ἵνα ἀντλήσῃ ὕδωρ» (Ἰω. 4,7). «Ἐπί τῇ πηγῇ ταύτῃ ὁ Ἰησοῦς οὕτως ἐκαθέζετο, κεκοπιακώς ἐκ τῆς ὁδοιπορίας» (Ἰω. 4,6), ἐνῷ «οἱ μαθηταί αὐτοῦ ἀπελελύθεισαν εἰς τήν πόλιν, ἵνα τροφάς ἀγοράσωσιν», (Ἰω. 4,8).

Εἰς τοῦτο ἡ Σαμαρεῖτις συνήντησε τόν Ἰησοῦν, ὁ Ὁποῖος προφάσει δίψης συνδιελέχθη μετ’ αὐτῆς καί ἀπεκάλυψεν αὐτῇ τά τοῦ βίου αὐτῆς, καί ἐδίδαξεν αὐτήν ὅτι «Πνεῦμα ὁ Θεός καί τούς προσκυνοῦντας Αὐτόν ἐν πνεύματι καί ἀληθείᾳ δεῖ προσκυνεῖν», καί ἐδήλωσεν αὐτῇ ἀπεριφράστως ὅτι Αὐτός, «ὁ λαλῶν μετ’ αὐτῆς, εἶναι ὁ Χριστός, ὁ Σωτήρ τοῦ κόσμου»,  ὁ δυνάμενος νά δώσῃ αὐτῇ νά πίῃ τό ὕδωρ τό πνευματικόν,  τό ἁλλόμενον εἰς ζωήν αἰώνιον, ἵνα μή διψήσῃ εἰς τόν αἰῶνα: «…ὃς δ’ ἂν πίῃ ἐκ τοῦ ὕδατος οὗ ἐγὼ δώσω αὐτῷ, οὐ μὴ διψήσει εἰς τὸν αἰῶνα, ἀλλὰ τὸ ὕδωρ ὃ δώσω αὐτῷ, γενήσεται ἐν αὐτῷ πηγὴ ὕδατος ἁλλομένου εἰς ζωὴν αἰώνιον». (Ἰω. 4,14).

Τό προσκύνημα τοῦτο κατά τόν ἀοίδιμον Πατριάρχην Ἱεροσολύμων Τιμόθεον Θέμελην καί ἄλλους συγγραφεῖς εἶναι τό «παρθενικόν», ἤτοι τό γνησιώτατον προσκύνημα. Τοῦτο, «ἦν πηγή τοῦ Ἰακώβ εἰς τό χωρίον, ὅ ἔδωκε Ἰακώβ Ἰωσήφ τῷ υἱῷ αὐτοῦ» (Ἰω. 4,5-6). Τό προσκύνημα τοῦτο ἔχει ἁγιάσει διά τῆς παρουσίας Αὐτοῦ ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, συνομιλῶν τῇ Σαμαρείτιδι, τήν μετέπειτα Ἁγίᾳ Μεγαλομάρτυρι καί Ἱσαποστόλῳ Φωτεινῇ, ὡσαύτως διά τοῦ αἵματος αὐτοῦ ὁ κατά τήν 16^ην / 29^ην Νοεμβρίου τοῦ ἔτους 1979 μαρτυρήσας ἐν αὐτῷ καί προσφάτως εἰσαχθείς εἰς τάς δέλτους τῶν Ἱεροσολυμιτῶν ἁγίων Ἁγιοταφίτης ἡγούμενος Ἀρχιμανδρίτης ἱερομάρρτυς Φιλούμενος.

Πέριξ τοῦ προσκυνήματος τούτου τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων διετήρει ἀπό τῆς ἐποχῆς τῆς Ἁγίας Ἑλένης ἱερόν ναόν, ὁ ὁποῖος ὑφίστατο τάς συνεπείας τῶν ἱστορικῶν ἀλλαγῶν ἐν τῇ Ἁγίᾳ Γῇ. Τόν ναόν τοῦτον εἶχεν ἀρχίσει νά ἀνεγείρῃ ἐκ θεμελίων ὁ Μητροπολίτης Γάζης Σωφρόνιος, οἰκονομικαί δυσκολίαι ὅμως, κυρίως ἀπό τοῦ 1920 καί ἑξῆς, ἐκράτουν τοῦτον ἡμιτελῆ καί ἄστεγον. Ἡ θεία Πρόνοια φαίνεται ὅτι ἐφύλασσε τοῦτον διά τόν Ἀρχιμανδρίτην π. Ἰουστῖνον, τόν ἡγούμενον τοῦ Φρέατος κατά τήν τελευταίαν τριακονταετίαν. Οὗτος δι’ εὐφυοῦς ἀρχιτεκτονικῆς ἐμπνεύσεως, δι’ αὐτενεργείας θαυμαστῆς, διά κόπων καί μόχθων ποικίλων, καί διαρκούσης τῆς «ἰντιφάντα», διά δωρεῶν τῶν εὐλαβῶν προσκυνητῶν ἀπετελείωσε τόν ναόν καί ἀνέδειξεν αὐτόν παμμεγέθη, περικαλλῆ καί καλαίσθητον, ὥστε νά παραμένῃ καύχημα καί κόσμημα τοῦ Πατριαρχείου, τοῦ προσκυνήματος καί τῆς πόλεως.

Τόν Ναόν τοῦτον, ἀφιερωμένον εἰς τήν Ἁγίαν Φωτεινήν τήν Σαμαρείτιδα (τό κεντρικόν κλίτος αὐτοῦ), εἰς τόν ἱερομάρτυρα Φιλούμενον (τό νότιον κλίτος) καί τόν ἅγιον Ἰουστῖνον τόν φιλόσοφον καί μάρτυρα, τόν ἐκ Νεαπόλεως καταγόμενον, (τό βόρειον κλίτος), ἐνεκαινίασε ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος Γ’ τήν 17^ην/30^ήν Αὐγούστου τοῦ ἔτους 2008, ἀφοῦ κατά τήν ἡμέραν ταύτην μετεκομίσθησαν εἰς τό παρεκκλήσιον αὐτοῦ τά λείψανα τοῦ Ἁγιοταφίτου Ἱερομάρτυρος Φιλουμένου.

Εἰς τό ἱστορικόν προσκύνημα τοῦτο καί τόν Ναόν τοῦτον κατηυθύνθη ἐξ Ἱεροσολύμων τήν πρωΐαν τῆς Κυριακῆς τῆς Σαμαρείτιδος, 19^ης Ἀπριλίου /2^ας Μαΐου 2010, ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος Γ’ μετά συνοδείας Ἀρχιερέων καί Ἱερέων τοῦ Πατριαρχείου.

Μετά διαδρομήν μιᾶς ὥρας,  φθάσας ὁ Μακαριώτατος εἰς τόν ἱερόν Ναόν τοῦ Φρέατος, ἐγένετο δεκτός μετά θερμῆς ὑποδοχῆς παρά τοῦ ἡγουμένου τοῦ Φρέατος καί ἀνακαινιστοῦ τῆς Ἱερᾶς αὐτοῦ Μονῆς Πανοσιωτάτου Ἀρχιμανδρίτου π. Ἰουστίνου, τῶν Ἱερέων τῶν περιχώρων καί τῶν Δημοτικῶν καί Νομαρχιακῶν Ἀρχῶν τῆς Νεαπόλεως, τῶν Ραφιδίων καί τῶν περιχώρων Τουμπάς, Μπουρκίν καί Ζαμπάπδε.

Μετά μικράν παραμονήν εἰς τό ἡγουμενεῖον, ὁ Μακαριώτατος εἰσῆλθεν εἰς τόν Ναόν καί ηὐλόγησε τό ἐκκλησίασμα, τῶν ψαλτῶν ψαλλόντων τό «Εἰς πολλά ἔτη Δέσποτα» καί ἤρξατο τῶν Καταβασιῶν, προεξάρχων τῆς ἀκολουθίας τοῦ Ὄρθρου καί ἐν συνεχείᾳ τῆς θ. Λειτουργίας, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου, τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Γεράσων κ. Θεοφάνους, τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Θαβωρίου κ. Μεθοδίου καί ἱερέων Ἁγιοταφιτῶν, ἀλλά καί ἱερέων τοῦ ἀραβοφώνου ποιμνίου, συμπροσευχομένων τῶν ἡγουμένων τῶν ἱερῶν Μονῶν τῆς ἐρήμου τοῦ Ἰορδάνου καί μετέχοντος ἐν εὐλαβεία πολυεθνικοῦ μέν ἀλλ’ ὀρθοδόξου πυκνοῦ ἐκκλησιάσματος, παρουσίᾳ τοῦ Νομάρχου καί Δημάρχου Νεαπόλεως.

Μετά τήν θ. Λειτουργίαν ὁ Μακαριώτατος ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον εἰς τούς πιστούς ἑλληνιστί καί ἀραβιστί, ὡς ἕπεται:

«Ἀγαλλιάσθω σήμερον φαιδρῶς ὁ οὐρανός καί ἡ γῆ, ὅτι Χριστός πεφανέρωται, σαρκούμενος ὡς ἄνθρωπος, ἵνα τόν Ἀδάμ ἐξάρῃ τῆς κατάρας παγγενῆ· καί θαυμαστοῦται θαύμασιν, ἐν Σαμαρείᾳ προσαφικόμενος· γυναικί δέ παρέστη, ὕδωρ ζητῶν, ὁ νεφέλης ὕδασι περιβαλλόμενος. Διό πάντες οἱ πιστοί προσκυνήσωμεν, τόν δι’ ἡμᾶς ἑκουσίως πτωχεύσαντα, εὐσπλάχνῳ βουλῇ», ψάλλει ὁ ὑμνῳδός τῆς Ἐκκλησίας μας.

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Εὐλαβεῖς προσκυνηταί.

Ἀγάλλεται ὄντως σήμερον ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ καί μάλιστα ἡ Ἐκκλησία τῶν Ἱεροσολυμων καί φαιδρῶς πανηγυρίζει ὁ οὐρανός καί ἡ γῆ τῆς πόλεως τῆς Σαμαρείας, διότι εἰς αὐτόν τοῦτον τόν ἱερόν τόπον, ἐπί τό φρέαρ τοῦ Ἰακώβ (τοῦ Πατριάρχου)  ἔλαβε χώραν τό μέγα καί θαυμαστόν γεγονός τῆς φανερώσεως δηλονότι τοῦ Θεοῦ Λόγου Χριστοῦ εἰς τήν Σαμαρείτιδα γυναῖκα, τήν μετέπειτα ἀναδειχθεῖσαν ἀπόστολον τοῦ σωτηριώδους κηρύγματος και μάρτυρα τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ.

Καί ὁ μέν Χριστός ἦλθεν ἐπί τήν πηγήν τοῦ Ἰακώβ, διά νά γνωρίσῃ «τήν δωρεάν τοῦ Θεοῦ Πατρός» εἰς τήν ὑπό τοῦ πολεμήτορος ἐχθροῦ, τοῦ διαβόλου, θηρευομένην Σαμαρείτιδα γυναῖκα.

Ἡμεῖς δέ ἤλθομεν τῇ χάριτι τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τοῦ Πνεύματος τοῦ Χριστοῦ ἐπί τήν πηγήν ταύτην (τοῦ Ἰακώβ), διά νά διατρανώσωμεν πρῶτον, τήν ἐν Χριστῷ ὁμολογίαν: ὅτι «Πνεῦμα ὁ Θεός καί τούς προσκυνοῦντας αὐτόν ἐν πνεύματι και ἀληθείᾳ δεῖ προσκυνεῖν», (Ἰω. 4,24). Τοῦτο σημαίνει ὅτι πρέπει νά λατρεύωμεν τόν Θεόν μετά προσηλώσεως τῆς διανοίας καί μετά θερμῆς διαθέσεως τῶν ἐσωτερικῶν μας δυνάμεων. Ἡ λατρεία, τήν ὁποίαν ζητεῖ παρ’ ἡμῶν ὁ Θεός, εἶναι πρᾶξις, ἐν τῇ ὁποίᾳ πᾶσαι αἱ δυνάμεις τοῦ ἐσωτερικοῦ ἀνθρώπου μετά θερμότητος καί πάσης προθυμίας συνδυάζονται οὕτως, ὥστε καί ἡ διάνοια καί ἡ θέλησις καί ἡ καρδία νά δεσμεύωνται ἐξ ἴσου εἰς θεραπείαν καί ὑπηρεσίαν τοῦ Θεοῦ. Λατρεύειν τόν Θεόν ἐν Πνεύματι καί ἀληθείᾳ σημαίνει τήν ὑπαγωγήν ὅλης τῆς ἀνθρωπίνης ἡμῶν φύσεως εἰς τόν Θεόν. Εἶναι ἀφύπνισις τῆς συνειδήσεώς μας ὑπό τῆς ἁγιότητος τοῦ Θεοῦ, ὁ χορτασμός τῆς διανοίας μας ὑπό τῆς ἀληθείας Του, ἡ κάθαρσις τῆς φαντασίας μας ὑπό τοῦ ἀποθέτου κάλλους Του, ἡ διάνοιξις τῆς καρδιᾶς μας ὑπό τῆς ἀπείρου καί φιλανθρώπου ἀγάπης του, ἡ ὑποταγή τῆς θελήσεώς μας εἰς τό θέλημά Του.

Κατά δεύτερον, ἤλθομεν, ἀγαπητοί μου, εἰς τήν πηγήν ταύτην, διά νά ἀντλήσωμεν οὐχί μόνον τό φυσικόν ὕδωρ ἐκ τοῦ Φρέατος τοῦ Ἰακώβ, ἀλλά κυρίως τό πνευματικόν ὕδωρ ἐκ τῆς πνευματικῆς πλέον πηγῆς τοῦ εὐχαριστιακοῦ ποτηρίου τοῦ Κυριακοῦ σώματος καί αἵματος τοῦ Χριστοῦ. Ἤλθομεν, λέγω, διά νά γίνωμεν κοινωνοί τῆς μεγάλης πίστεως τοῦ Πατριάρχου Ἰακώβ, τῆς μετανοίας καί τῆς ἀληθινῆς προσκυνήσεως τῆς Σαμαρείτιδος γυναικός, ἀλλά καί τοῦ μαρτυρίου τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ. Ἐπί πλέον δέ ἤλθομεν, διά νά τιμήσωμεν τόν μιμητήν καί νέον Αὐτῆς ἱερομάρτυρα Ἅγιον Φιλούμενον τόν Ἁγιοταφίτην.

Τό παράγγελμα τοῦ Χριστοῦ: «Ἀλλ’ ἔρχεται ὥρα, καί νῦν ἐστιν, ὅτε οἱ ἀληθινοί προσκυνηταί προσκυνήσουσιν τῷ Πατρί ἐν Πνεύματι καί ἀληθείᾳ· καί γάρ ὁ Πατήρ τοιούτους ζητεῖ τούς προσκυνοῦντας Αὐτόν», (Ἰω. 4,23), δέν ἀπευθύνεται μόνον πρός τήν Σαμαρείτιδα γυναῖκα τοῦ Εὐαγγελίου, ἀλλά πρός πάντας τούς ἀνθρώπους καί πρός ἕνα ἕκαστον ἐξ ἡμῶν.

Ἀπευθύνονται δέ οἱ λόγοι οὗτοι τοῦ Χριστοῦ διά στόματος τῆς Ἐκκλησίας Αὐτοῦ. Τῆς ἐκκλησίας, «ἥν ἐκτήσω τῷ τιμίῳ αἵματι Αὐτοῦ». Ἡ ὥρα δέ καί ἡ χρονική στιγμή τῶν ἀληθινῶν καί πραγματικῶν προσκυνητῶν Αὐτοῦ δέν εἶναι τό αὔριον, ἀλλά εἶναι τό τώρα, «ἀλλ’ ἔρχεται ὥρα καί νῦν ἐστιν».

Ἑρμηνεύων τούς λόγους τούτους ὁ ἱερός Χρυσόστομος, λέγει: «Μή νομίσῃς, φησί, ταύτην τοιαύτην εἶναι τήν προφητείαν, ὡς μετά πολύν γενήσεσθαι χρόνον· τά γάρ πράγματα ἐφέστηκεν ἤδη καί ἐπί θύραὶς ἐστι».

Αὐτήν ἀκριβῶς τήν ἀλήθειαν «τῆς δωρεᾶς τοῦ Θεοῦ», (Ἰω. 4,10), γνωρίσασα ἡ Σαμαρεῖτις γυνή μετά τῶν γενομένων εἰς αὐτήν ἀποκαλύψεων ὑπό τοῦ Μεσσίου Χριστοῦ, ἐγκατέλειψε τά πάντα ἄνευ δευτέρας σκέψεως, ἄνευ τινός ἀναβολῆς  καί ἐζήτει ἀπό τόν Χριστόν, τήν πνευματικήν πλέον πηγήν, ὕδωρ ἁλλόμενον, ὕδωρ πνευματικόν, ὕδωρ αἰώνιον. «Ἀφῆκεν οὖν τήν ὑδρίαν αὐτῆς ἡ γυνή καί ἀπῆλθεν εἰς τήν πόλιν … », (Ἰω. 4,28).

Ἡ σήμερον ἑορταζομένη Ἁγία Φωτεινή ἡ Σαμαρεῖτις, ἀγαπητοί μου  ἀδελφοί, μᾶς καλεῖ νά γίνωμεν μιμηταί αὐτῆς. Μέ ἄλλα  λόγια, καλούμεθα νά ἀφήσωμεν τήν ὑδρίαν τῶν ἀσθενειῶν καί παθῶν, δηλονότι τῶν ἁμαρτιῶν ἡμῶν, καί νά ἀπέλθωμεν, νά προστρέξωμεν εἰς τήν πόλιν τοῦ Θεοῦ τήν ἁγίαν, εἰς τήν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ, διά νά πίωμεν «οὗ ἐγώ δώσω, αὐτῇ λέγει ὁ Χριστός, οὐ μή διψήσῃ εἰς τόν αἰῶνα».

Χριστός Ἀνέστη».

Ἡ θ. Λειτουργία ἐτελειώθη ἐν τῇ θ. Εὐχαριστίᾳ, μεταδοθείσῃ τοῖς πιστοῖς  ὑπό τοῦ Μακαριωτάτου. Μετά τό πέρας τῆς θ. Λειτουργίας ἐγένετο ἱερά λιτανεία πέριξ τοῦ ἱεροῦ Ναοῦ καί ἠκολούθησε δεξίωσις εἰς τό ἡγουμενεῖον, ὅπου οἱ μαθηταί τοῦ Κατηχητικοῦ σχολείου τοῦ Ἁγίου Γεωργίου Μπετζαλλᾶ ἔψαλαν εἰς τόν Μακαριώτατον μέ ἐπιτυχίαν ἀναστάσιμα τροπάρια ἑλληνιστί καί ἀραβιστί καί τόν πολυχρονισμόν Αὐτοῦ καί ἐδέχθησαν ὑπ’ Αὐτοῦ πλουσίας τάς Πατριαρχικάς Αὐτοῦ εὐχάς καί εὐλογίας.  Μετά τήν δεξίωσιν  ἠκολούθησε πλουσία τράπεζα εἰς πάντας.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

ngg_shortcode_3_placeholder

Παναγιώτατε καί Σεβασμιώτατε Ἀρχιεπίσκοπε Κωνσταντινουπόλεως, Νέας Ρώμης καί Οἰκουμενικέ Πατριάρχα, ἐν Χριστῷ τῷ Θεῷ λίαν ἀγαπητέ καί ἐπιπόθητε ἀδελφέ καί συλλειτουργέ τῆς Ἡμῶν Μετριότητος Κύριε Βαρθολομαῖε. Τήν Ὑμετέραν περισπούδαστον Ἡμῖν Σεβασμίαν Παναγιότητα ἐν φιλήματι ἁγίῳ περιπτυσσόμενοι ὑπερήδιστα προσαγορεύομεν.

Τῇ θείᾳ σκέπῃ καί ταῖς κατευοδούσαις Ἡμᾶς εὐχαῖς τῆς Ὑμετέρας Σεπτῆς Παναγιότητος, ἐπανελθόντες αἰσίως εἰς τήν Ἁγίαν Πόλιν, μετά τήν ἐπίσκεψιν, ἥν ἔσχομεν παρά τῷ Οἰκουμενικῷ Πατριαρχείῳ ἐν τῇ Βασιλίδι τῶν πόλεων, ἡδέως καί εὐγνωμόνως ἀναπολοῦμεν, ὧν ἀπηλαύσαμεν παρ’ Αὐτῆς καί παρ’ ἑκάστης τιμίας συνοδείας ἐξ Αὐτῆς εἰς τάς διακινήσεις Ἡμῶν, ἔν τε τῇ θερμῇ ὑποδοχῇ ἐν Φαναρίῳ, τῇ θείᾳ Λειτουργίᾳ τήν Κυριακήν τοῦ Παραλύτου εἰς τό ἐν Νεοχωρίῳ Βοσπόρου Ἡμέτερον Μετόχιον τοῦ ἁγίου ἐνδόξου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου, τῇ ἐν τῷ ξενοδοχείῳ φιλοξενίᾳ, τῷ εἰς τόν Βόσπορον περίπλῳ, τῇ ἐν τῇ Πατριαρχικῇ κατοικίᾳ ἐν Θεραπείοις παρατεθείσῃ Ἡμῖν καί τῇ τιμίᾳ Ἡμῶν συνοδείᾳ Ἡμῶν φιλαδέλφῳ Τραπέζῃ καί τῷ ἐν παντί ζωηρῷ Αὐτῆς ἐνδιαφέροντι, ἵνα μηδέν Ἡμῖν ἔν τινι λείψῃ.

Θερμῶς εὐχαριστοῦντες ἐπί πᾶσι τούτοις, προσβλέπομεν, ὅπως συνεχίσωμεν τήν ἐν Χριστῷ πλήρη κοινωνίαν καί συνεργασίαν Ἡμῶν χάριν τῆς ἑνότητος, τῆς εἰρήνης καί τῆς προκοπῆς καί αὐξήσεως τοῦ Σώματος Αὐτοῦ, ὅπερ ἐστίν ἡ Ἐκκλησία.

Ἐπί τούτοις, κατασπαζόμεθα Αὐτήν ἀδελφοποθήτως ἀπό τοῦ Παναγίου καί Ζωοδόχου Τάφου καί διατελοῦμεν.

Ἐν τῇ Ἁγίᾳ Πόλει Ἱερουσαλήμ  ‚ϐιʹ  Ἀπριλίου ιζ’.

Τῆς Ὑμετέρας Γερασμιωτάτης Παναγιότητος

Ἀγαπητός ἐν Χριστῷ ἀδελφός,

ΘΕΟΦΙΛΟΣ   Γ’

Πατριάρχης Ἱεροσολύμων

Ἀπό τοῦ Σαββάτου, 11^ης/24^ης Ἀπριλίου 2010, ἕως καί τῆς Δευτέρας 13^ης/26^ης Ἀπριλίου 2010, ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος Γ’ ἐπραγματοποίησεν ἐπίσκεψιν εἰς τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον τῆς Κωνσταντινουπόλεως.

Ἡ ἐπίσκεψις αὐτή ἔγινεν ὕστερα ἀπό πρόσκλησιν τοῦ Παναγιωτάτου Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου, προκειμένου ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων νά λειτουργήσῃ εἰς τόν ἐν Νεοχωρίῳ Βοσπόρου  ἱερόν ναόν τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων, τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου τοῦ τροπαιοφόρου, συντηρηθέντα προσφάτως καί φιλοκαλῶς ἀνακαινισθέντα μέ τήν μέριμναν καί ἐπιμέλειαν τοῦ ἐν Κωνσταντινουπόλει Ἐπιτρόπου τοῦ Παναγίου Τάφου, Ὁσιολογιωτάτου Ἀρχιμανδρίτου π. Νεκταρίου καί ἐπί τῇ εὐκαιρίᾳ αὐτῇ νά συνεχισθῇ καί πάλιν ἐκ τοῦ σύνεγγυς ἡ ἐν Χριστῷ συνεργασία καί κοινωνία τῶν δύο Πρεσβυγενῶν Πατριαρχείων.

Συνοδοί τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων εἰς τήν ἐπίσκεψιν αὐτήν ἦσαν ὁ Ἱερώτατος Μητροπολίτης Καπιτωλιάδος κ. Ἡσύχιος, οἱ Σεβασμιώτατοι Ἀρχιεπίσκοποι Κωνσταντίνης κ. Ἀρίσταρχος, Γέρων Ἀρχιγραμματεύς καί Θαβωρίου κ. Μεθόδιος, Πρόεδρος τῶν Οἰκονομικῶν, ὁ Πανοσιολογιώτατος Ἀρχιμανδρίτης π. Ἱερώνυμος, ἡγούμενος τῆς ἀραβοφώνου Κοινότητος ἐν Φχές τῆς Ἰορδανίας καί Ἀντιπρόεδρος τῶν Οἰκονομικῶν καί ὁ Ἱεροδιάκονος π. Ἀθανάσιος.

Ἅμα τῇ ἀφίξει εἰς τό ἀεροδρόμιον τῆς Κωνσταντινουπόλεως ὑπεδέχθησαν τόν Μακαριώτατον Πατριάρχην Ἱεροσολύμων καί τήν συνοδείαν Αὐτοῦ ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σασίμων κ. Γεννάδιος καί ὁ Ἀρχιγραμματεύς τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου, Πανοσιολογιώτατος Ἀρχιμανδρίτης π. Ἐλπιδοφόρος.

Μετά σύντομον ἀνάπαυσιν εἰς τό ξενοδοχεῖον Park Hyatt (Maҫka) ὁ Μακαριώτατος μετά τῆς συνοδείας Αὐτοῦ ἐπεσκέφθη τό ἐν Φαναρίῳ ἐπιμελῶς συντηρούμενον Μετόχιον τοῦ Ἁγίου Γεωργίου τοῦ Παναγίου Τάφου καί ἐν συνεχείᾳ τόν ἱερόν Ναόν τοῦ Ἁγίου Γεωργίου τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, ἔνθα πρό τῆς εἰσόδου τοῦ Πατριαρχείου ἐπεφυλάχθη Αὐτῷ ἡ κατά τήν τάξιν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου ὑποδοχή ἐκ τῶν Ἀρχιερέων καί  ἱερέων αὐτοῦ καί ἔνθα ἐν τῷ ναῷ προσεκύνησε τά λείψανα τῶν Ἁγίων Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου καί Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου καί τῆς Ἁγίας Μεγαλομάρτυρος Εὐφημίας.

Ἐν συνεχείᾳ ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων ἀνῆλθεν εἰς τά Πατριαρχεῖα, ἔνθα μετά χαρᾶς ὑπεδέχθη Αὐτόν ἡ Α. Παναγιότης, ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαῖος, εὐχαριστῶν Αὐτῷ διά τήν ἀποδοχήν τῆς προσκλήσεως, ἵνα ἐπισκεφθῇ τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον, πρός τό ὁποῖον εἶναι ἐγνωσμένα τά αἰσθήματα ἐκτιμήσεως καί σεβασμοῦ ἐν τῇ πράξει ἀλλά καί συμφώνως πρός προσφάτους δηλώσεις Αὐτοῦ. Ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων εὐχαριστῶν, ἐξέφρασε τήν συγκίνησιν Αὐτοῦ, διότι παρά τόν φόρτον τῶν ὑποχρεώσεων ἐν Ἱεροσολύμοις, κατέστη, τῇ θείᾳ βοηθείᾳ, δυνατή ἡ ἐπίσκεψις αὐτή.

Ἐν συνεχεία ἔλαβε χώραν κατ’ ἰδίαν συνάντησις μεταξύ τοῦ Παναγιωτάτου Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου καί Μακαριωτάτου Ἱεροσολύμων, τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Βορείου καί Νοτίου Ἀμερικῆς κ. Δημητρίου καί τῶν συνοδῶν τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων, καί τῶν Ἀρχιερέων καί τοῦ Ἀρχιγραμματέως τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου διά τήν περαιτέρω προώθησιν καί ἐπίλυσιν τῶν ἐναπομενόντων εἰσέτι ἀνεπιλύτων προβλημάτων τῶν ἀραβοφώνων εἰς Η.Π.Α. Κοινοτήτων, τάς ὁποίας εἰς τό παρελθόν εἶχε προσλάβει τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων. Ἐπί τοῦ θέματος τούτου ὑπῆρξεν ἑκατέρωθεν κατανόησις, συμβάλλουσα εἰς τήν οἰκοδομήν τῶν ἐν λόγῳ πιστῶν καί τήν εἰρηνικήν συνεργασίαν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καί τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων.

Εὐθύς ἠκολούθησεν ἡ συνήθης φιλόξενος τράπεζα παρά τῷ Οἰκουμενικῷ Πατριάρχῃ, μετά ταύτην δέ μεσημβρινή ἀνάπαυσις εἰς τό ξενοδοχεῖον, μεθ’ ἥν τό ἀπόγευμα περίπλους εἰς τόν Βόσπορον τῇ εὐγενεῖ συνοδείᾳ τοῦ Παναγιωτάτου, τό ἑσπέρας δέ δεῖπνον εἰς τό παραθαλάσσιον ξενοδοχεῖον Marmara.

Τήν πρωΐαν τῆς Κυριακῆς τοῦ Παραλύτου, 12^ης/25^ης Ἀπριλίου 2010, ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος Γ’ ἐγένετο δεκτός μετά  τῆς συνοδείας Αὐτοῦ εἰς τόν παρά τόν Βόσπορον ἐν Νεοχωρίῳ ἱερόν Ναόν τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου ἐν θερμῇ ὑποδοχῇ ὑπό τοῦ ἀνακαινίσαντος τόν ἱερόν ναόν Πατριαρχικοῦ Ἐπιτρόπου Ἀρχιμανδρίτου π. Νεκταρίου, κληρικῶν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καί τοῦ λαοῦ μετά χαρᾶς προσελθόντος ἐκ τῶν ὁμογενῶν τῆς Πόλεως καί Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν ἄλλων ἐθνικοτήτων.

Μετά τήν ὑποδοχήν ὁ Μακαριώτατος ἐνεδύθη μανδύαν καί εἰσοδεύσας καί εὐλογήσας, ἐνεδύθη ὠμοφόριον καί ἀνέγνωσε ἐκ τοῦ εὐχολογίου τήν εὐχήν ἐπί μιασμοῦ ἱεροῦ ναοῦ διά τό ἐνδεχόμενον τῆς βεβηλώσεως, ἀκολούθως δέ προεξῆρξε τοῦ Ὄρθρου τῆς Κυριακῆς τοῦ Παραλύτου, ψαλλόντων τῶν ἱεροψαλτῶν τῆς Μεγάλης τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας.

Εἰς τήν θ. Λειτουργίαν συνελειτούργησαν τῷ Μακαριωτάτῳ Ἱεροσολύμων οἱ συνοδεύοντες Αὐτόν Ἁγιοταφῖται Ἀρχιερεῖς, ἤτοι ὁ Ἱερώτατος Μητροπολίτης Καπιτωλιάδος κ. Ἡσύχιος, οἱ Σεβασμιώτατοι Ἀρχιεπίσκοποι Κωνσταντίνης κ. Ἀρίσταρχος, Γέρων Ἀρχιγραμματεύς καί Θαβωρίου κ. Μεθόδιος, Πρόεδρος τῶν Οἰκονομικῶν, ὁ Ἀρχιμανδρίτης π. Ἱερώνυμος, καί ὁ Ἱεροδιάκονος π. Ἀθανάσιος, συνεπροσευχήθησαν δέ μετ’ Αὐτοῦ ὁ Παναγιώτατος Οἰκουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαῖος, ὁ  Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Βορείου καί Νοτίου Ἀμερικῆς κ. Δημήτριος, ὁ Πριγκιποννήσων κ. Ἰάκωβος καί ὁ Μυριοφοίτων καί Περιστάσεως κ. Εἰρηναῖος.

Εἰς τήν Λειτουργίαν προσῆλθον καί μετέσχον ἄχρι τέλους ἐν κατανύξει πολλοί ἐκ τῶν ὁμογενῶν τῆς Πόλεως καί πολλοί ἐξ Ἑλλάδος προσκυνηταί, ἑλκυόμενοι ἐκ τῆς σεμνῆς μεγαλοπρεπείας τοῦ Πατριαρχικοῦ Συλλειτούργου καί τοῦ ἀκριβοῦς βυζαντινοῦ μέλους τοῦ δεξιοῦ καί τοῦ ἀριστεροῦ χοροῦ τῆς χορῳδίας τῆς Μεγάλης τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας.

Τήν Λειτουργίαν ἐτίμησαν διά τούς παρουσίας των ὁ Ἕλλην Πρόξενος εἰς Κωνσταντινούπολιν κ. Βασίλειος Μπουρνόβας καί ὁ Δήμαρχος, ὁ Καϊμακάμης καί ὁ Διευθυντής τῆς Ἀστυνομίας Νεοχωρίου.

Πρό τῆς ἀπολύσεως ἐγένετο μνημόσυνον ὑπέρ ἀναπαύσεως τῶν ψυχῶν τῶν κοιμηθέντων καί ἐνταφιασθέντων εἰς τήν Πόλιν ἀοιδίμων Πατριαρχῶν Ἱεροσολύμων, Θεοφάνους, Παϊσίου, Νεκταρίου, Δοσιθέου καί Νικοδήμου.

Ἅμα τῷ τέλει τῆς θ. Λειτουργίας προσεφώνησε τόν Παναγιώτατον Πατριάρχην Κωνσταντινουπόλεως κ.κ. Βαρθολομαῖον καί τόν Μακαριώτατον Πατριάρχην Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλον καί πάντας τούς προσελθόντας ἐπί τῷ γεγονότι τούτῳ τῆς λειτουργίας Πατριάρχου Ἱεροσολύμων εἰς τόν ναόν αὐτόν καί τό Μετόχιον τοῦτο μετά 300 ἔτη, ὁ Πατριαρχικός Ἐπίτροπος τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων ἐν Κωνσταντινουπόλει ὁσιολογιώτατος Ἀρχιμανδρίτης π. Νεκτάριος. (βλ. ἡλεκτρονικόν σύνδεσμον https://jerusalem-patriarchate.info/2010/04/25/1266/ )

Τήν προσφώνησιν τοῦ Πατριαρχικοῦ Ἐπιτρόπου ἠκολούθησεν ἡ προσφώνησις τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων ἔχουσα ὡς ἕπεται: (βλ. ἡλεκτρονικόν σύνδεσμον: https://jerusalem-patriarchate.info/2010/04/25/1243/ ).

Τήν προσφώνησιν τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων ἠκολούθησεν ἡ προσφώνησις τοῦ ὁμογενοῦς τοῦ Νεοχωρίου, σημαντικῶς συμβαλόντος εἰς τήν ἀνακαίνισιν τοῦ ἱεροῦ ναοῦ τούτου, κ. Λάκη Βίνγκα.

Τήν προσφώνησιν τοῦ κ. Λάκη Βίνγκα  ἠκολούθησεν ἡ ἐπισφραγίζουσα τήν ὅλην ἐκδήλωσιν προσφώνησις τοῦ Παναγιωτάτου Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου, ἔχουσα οὕτως:

«Ἐπιθυμοῦμεν, Μακαριώτατε, νά Σᾶς συγχαρῶμεν ἀπό καρδίας διά τήν ριζικήν ἀνακαίνισιν καί τόν ἐξωραϊσμόν τοῦ Μετοχίου Σας τούτου, διά τοῦ ὁποίου τά θυρανοίξια εὑρίσκεσθε σήμερον ἐν τῷ μέσῳ ἡμῶν, κομιστής πρός ὅλους Μας τῆς εὐλογίας τοῦ Παναγίου Τάφου. Συγχαίρομεν ἐπίσης καί πατρικῶς εὐλογοῦμεν τόν ἐνταῦθα Ἐπίτροπόν Σας, Ὁσιολογιώτατον Ἀρχιμανδρίτην π. Νεκτάριον Σελαλματζίδην, ὁ ὁποῖος, κατά κοινήν ὁμολογίαν, πολύ ἐκοπίασε διά τά γενόμενα ἐδώ ἔργα, ἐργαζόμενος ὁ ἴδιος καί χειρωνακτικῶς ἐπί μακρόν διάστημα, μέ ζῆλον καί αὐταπάρνησιν, ὥστε νά ἔχωμεν σήμερον ἐνώπιόν Μας τό λαμπρόν ἀποτέλεσμα τῶν κόπων του. Ἄξιος ὁ μισθός σας, π. Νεκτάριε!
Ἡ ἀνακαίνισις τοῦ ἱεροῦ τούτου σκηνώματος τῆς δόξης Κυρίου, ὅπως καί πλείστων ἄλλων ναῶν τῆς Πόλεως μας, ἀποδεικνύει τήν θέλησιν καί τήν ἀποφασιστικότητά μας νά μή ἐγκαταλείψωμε τά ὅσια καί τά ἱερά τῆς πίστεως καί τοῦ Γένους μας, νά μή φανῶμεν ἀνάξιοι ἀπόγονοι ἐνδόξων προγόνων, οἱ ὁποῖοι ἐμεγαλούργησαν καί ἐδημιούργησαν σπουδαῖον πολιτισμόν εἰς αὐτήν τήν ἱστορικήν Πόλιν, μέσ’ σ’ τοῦ Βοσπόρου τ’ ἁγιονέρια, γύρω ἀπό τήν Μεγάλην Ἐκκλησίαν τῆς τοῦ Θεοῦ Σοφίας. Ἠμπορεῖ μερικοί νά Μᾶς μυκτηρίζουν καί νά λέγουν ὅτι ματαιοπονοῦμεν, ὅτι δέν εἴμεθα ρεαλισταί καί ὅτι εἶναι ἤδη πολύ ἀργά. Ἡμεῖς, ἀντιθέτως, πιστεύομεν ὅτι ἡ ἱστορία θά Μᾶς δικαιώσῃ. Καί θά Μᾶς δικαιώσῃ! Διότι, Χριστός Ἀνέστη!».

Ὁ Πατριαρχικός Ἐπίτροπος προσέφερε ἐπί τῷ γεγονότι τούτῳ τῷ Μακαριωτάτῳ Πατριάρχῃ Ἱεροσολύμων ἀστέρα μετ’ εἰκόνος τῆς Ἀναστάσεως, κρατούμενον ἐπί χειρός κατά τήν ἑορτήν τῆς Ἀναστάσεως καί τήν ἀσημένιαν λαβήν τῆς Πατριαρχικῆς βακτηρίας (μπαστουνιοῦ) τοῦ τελευταίου Ἕλληνος Πατριάρχου τῆς Ἀντιοχείας, ἀοιδίμου Σπυρίδωνος (περί τῷ 1897) διά τοποθέτησιν εἰς τήν βακτηρίαν Αὐτοῦ. Τήν λαβήν ταύτην ἀντέδωσεν εὐθύς ἀμέσως ὁ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων εἰς τόν Οἰκουμενικόν Πατριάρχην.

Εἰς τήν συνάφειαν αὐτήν τῆς ὅλης ἐκδηλώσεως ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων ἐπαρασημοφόρησε τῇ εἰσηγήσει τοῦ Ἀρχιμανδρίτου Νεκταρίου τήν κ. Ἕλλη Ναρλῆ μέ τό παράσημον τοῦ Σταυροφόρου τῶν Ἱπποτῶν τοῦ Παναγίου Τάφου διά τήν ἀμέριστον καί ἀφωσιωμένην καθ’ ἡμέραν συμπαράστασιν αὐτῆς εἰς τό ὅλον ἔργον τῆς ἀνακαινίσεως τοῦ ναοῦ.

Μέ τάς Πατριαρχικάς εὐχάς τῶν δύο Προκαθημένων πρός τό ἐκκλησίασμα καί τόν Πολυχρονισμόν ἑκάστου ἔληξε μέ τήν χαράν, τήν ἀγαλλίασιν, τήν παραμυθίαν καί τήν πνευματικήν ἐνίσχυσιν τῆς ἑορτῆς μέ κέντρον τήν θ. Εὐχαριστίαν τό ἱστορικόν τοῦτο γεγονός διά τά Πατριαρχεῖα Ἱεροσολύμων καί Κωνσταντινουπόλεως.

Τό ἀπόγευμα τῆς Κυριακῆς ὁ Παναγιώτατος Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Νέας Ρώμης κ.κ. Βαρθολομαῖος καί ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος Γ’ μετά τῶν συνοδειῶν Αὐτῶν ἐπεσκέφθησαν εἰς τήν οἰκίαν αὐτοῦ τόν Ἱερώτατον Μητροπολίτην Πέργης κ. Εὐάγγελον, τό ἑσπέρας δέ παρεκάθισαν εἰς δεῖπνον, παρατεθέν εἰς τό Ἑλληνικόν Προξενεῖον, τό εἰς τό κτίριον τοῦ «Σεισμανογλείου» Ἱδρύματος στεγαζόμενον, ὑπό τοῦ Ἕλληνος Προξένου εἰς Κωνσταντινούπολιν κ. Βασιλείου Μπουρνόβα.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

ngg_shortcode_4_placeholder

Ὁμιλία

τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων

κ.κ. Θεοφίλου Γ’

κατά τήν θείαν Λειτουργίαν

εἰς τόν ἐν Νεοχωρίῳ Βοσπόρου Ἱερόν Ναόν τοῦ Ἁγίου Γεωργίου

τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων.

(Κυριακή τοῦ Παραλύτου, 25^ῃ Ἀπριλίου 2010)

«Παναγιώτατε Ἀρχιεπίσκοπε Κωνσταντινουπόλεως Νέας Ρώμης καί Οἰκουμενικέ Πατριάρχα κύριε κύριε Βαρθολομαῖε,

Ἡ ψυχή Ἡμῶν εἶναι ἔμπλεως χαρᾶς πεπληρωμένης, συγκινήσεως βαθείας, εὐγνωμοσύνης ἀπείρου καί δοξολογίας εὐχαριστηρίου πρός τόν Πανάγαθον Θεόν ἡμῶν, καθ’ ὅτι, τῇ χάριτι Αὐτοῦ, κατηξιώθημεν κατ’ αὐτάς, ἀνταποκρινόμενοι εἰς εὐγενῆ πρόσκλησιν τῆς Ὑμετέρας Σεπτῆς Παναγιότητος, ὅπως μετά τῆς τιμίας Ἡμῶν συνοδείας, δυνηθῶμεν νά ἀποχωρισθῶμεν πρός ὀλίγον τῶν Ἱεροσολύμων, ἔνθα παρ’ Αὐτοῦ ἐτάχθημεν, ὅπως Αὐτόν διακονῶμεν, καί εὑρεθῶμεν εἰς τά τίμια καί μαρτυρικά χώματα τῆς Βασιλίδος τῶν πόλεων καί εἰς τούς κόλπους τῆς Πρωτοθρόνου Μεγάλης τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, καί συναναστραφῶμεν μετά τῆς σεπτῆς Πατριαρχικῆς κορυφῆς Αὐτοῦ καί τῆς τιμίας τῶν Ἱεραρχῶν καί τῶν λοιπῶν κληρικῶν Αὐτῆς χορείας, ἔτι δέ καί ἐν τῇ λαμπροφόρῳ μεταπασχαλίῳ ἀναστασίμῳ ἡμέρᾳ ταύτῃ τῆς Κυριακῆς τοῦ Παραλύτου, νά συμπροσευχηθῶμεν καί νά συλλειτουργήσωμεν ἐν τῷ ἱερῷ ἱστορικῷ ναῷ καί Μετοχίῳ τούτῳ τοῦ ἁγίου Γεωργίου ἐν Νεοχωρίῳ Βοσπόρου, ἐπιμελῶς ἀνακαινισθέντος καί φιλοκάλως εὐπρεπισθέντος ὑπό τοῦ φιλέργου Ἐπιτρόπου ἡμῶν Ἀρχιμανδρίτου Νεκταρίου.

Ἐν τῇ ὥρᾳ ταύτῃ τῆς ἐν τῇ θείᾳ Εὐχαριστίᾳ συμπροσευχῆς Ἡμῶν, εὐγνωμόνως ἀναμιμνῃσκόμεθα, ὧν ὑπέρ ἡμῶν τῶν ἀνθρώπων ὁ Κύριος Ἡμῶν ἐποίησε, τῆς ἱερᾶς δηλονότι ἱστορίας, ὡς αὕτη ὑπ’ Αὐτοῦ τοῦ Θεοῦ τῇ συνεργίᾳ τοῦ ἀνθρώπου ἐγράφη ἐν τῇ Ἁγίᾳ Γῇ, ἐν  ᾗ  Ἡμεῖς χαριτούμενοι διακονοῦμεν,  τῆς ἱστορίας τοῦ ἀρχαίου Ἰσραήλ, τῆς ἀρξαμένης μέν ἀπό τοῦ Ὄρους Σινᾶ, ἀποκορυφωθείσης δέ ἐν τῇ ἐνανθρωπήσει καί τῇ Ἁγίᾳ Βηθλεέμ κατά σάρκα γεννήσει τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, τελειωθείσης δέ ἐν τῷ σταυρῷ ἐπί τοῦ Φρικτοῦ Γολγοθᾶ καί τῇ ἐκ τοῦ κενοῦ μνημείου τριημέρῳ Ἀναστάσει Αὐτοῦ, σφραγισθείσης δέ διά τῆς ἐκ τοῦ οὐρανοῦ μετά τήν Ἁγίαν Ἀνάληψιν Αὐτοῦ καθόδου τοῦ τελεταρχικοῦ Πνεύματος ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῆς Ἁγίας Πεντηκοστῆς.

Ἄν αὕτη εἶναι ἡ ἐν τῇ Ἁγίᾳ Γῇ ὑπ’ Αὐτοῦ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ θεόθεν γραφεῖσα σωτηριώδης ἱερά Βιβλική ἱστορία, οὐχί ἧττον ἡ συνέχεια καί ὁ καρπός αὐτῆς, εἶναι ἡ ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι ἱερά ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας ἐν τῷ κόσμῳ, ὡς κιβωτοῦ τῆς ἀληθείας καί φάρου τοῦ φωτός τοῦ προσώπου τοῦ Χριστοῦ.

Ἐν τῇ ἱερᾷ τῆς Ἐκκλησίας ταύτῃ ἱστορίᾳ, γραφείσῃ ἀνθρωπίνως ὑπό τῆς Καθολικῆς ἀνά τά πέρατα τοῦ κόσμου ἐκταθείσης Ἐκκλησίας, ἰδιαίτερον ἔργον καί ἀνεκτίμητον συμβολήν ἔσχεν ἡ Ἐκκλησία, ἧς ἡ Ὑμετέρα Σεπτή Παναγιότης θεοφιλῶς προΐσταται, ἡ Ἐκκλησία τῆς Κωνσταντινουπόλεως,  ἡ ἐν αἰχμαλωσία τελοῦσα Μεγάλη τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία, ἐν τῇ ἕδρᾳ καί τῇ εὐρυτέρᾳ δικαιοδοσίᾳ τῆς ὁποίας συνεκλήθησαν αἱ Οἰκουμενικαί Σύνοδοι, αἱ διασαφήσασαι καί διατυπώσασαι ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ τά δόγματα τῆς πίστεως Ἡμῶν διά τῶν μεγάλων καί ἁγίων καί θεοφόρων Πατερικῶν μορφῶν, ὡς τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου, Φωτίου τοῦ Μεγάλου, Γενναδίου τοῦ Σχολαρίου καί ἄλλων, ὧν ἐπιλείψει μέ ὁ χρόνος διηγούμενον.

Αἱ ἐν Γραφαῖς Ἁγίαις ἀποκαλυφθεῖσαι αὗται ἀλήθειαι τῆς πίστεως ἡμῶν, ἀλώβητοι διατηρηθεῖσαι ἀπό τῶν αἱρετικῶν παραχαράξεων,  ἐβιώθησαν εἰς τούς ἱερούς ναούς τῆς Βασιλευούσης καί τῶν ἄλλων πόλεων, ὧν τό ἀπόγειον τῆς ἀνθρωπίνης ἀρχιτεκτονικῆς καί ἁγιογραφικῆς δημιουργίας τυγχάνει ὁ Ναός τῆς τοῦ Θεοῦ Σοφίας καί τῆς Μονῆς τῆς Χώρας, καί διά ποικίλων ποιητικῶν δημιουργιῶν μεγάλων τῆς Ἐκκλησίας ὑμνογράφων, ὧν ἀπαράμιλλον πρότυπον ὁ Ἀκάθιστος Ὕμνος.

Ταύτην τήν ἱεράν Εὐαγγελικήν ἀλήθειαν ἡ Ἐκκλησία τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἤδη ἀπό τῶν ἡμερῶν τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου καί τοῦ ἱεροῦ Φωτίου εἰς τούς λαούς τῆς Βαρβαρικῆς εἰς τήν ἰδίαν αὐτῶν διάλεκτον μετηλαμπάδευσε καί τούτων τά ἤθη ἐξεπολίτισε καί κατεκόσμησε.

Ἡ δέ Ἡμετέρα Σιωνῖτις τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία, ἡ βιώσασα τήν ἀλήθειαν ταύτην εἰς ναούς τῆς Κωνσταντινείου δραστηριότητος ἐν τῇ Ἁγίᾳ Γῇ, ὡς εἰς αὐτόν τῆς τοῦ Χριστοῦ Ἀναστάσεως ἐν Ἱεροσολύμοις καί τῆς Βασιλικῆς Γεννήσεως ἐν τῇ Ἁγίᾳ Βηθλεέμ, ἐνθυμεῖται εὐγνωμόνως τήν συμπαράστασιν τῆς Μεγάλης τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας εἰς δυσχειμέρους καιρούς τῆς ζωῆς αὐτῆς, ὅτε ὁ ὅσιος πατήρ ἡμῶν Σάββας ὁ ἡγιασμένος καί οἱ αὐτάδελφοι Θεόφιλος καί Θεόδωρος οἱ Γραπτοί ἀπεστάλησαν ἐν τῇ Βασιλευούσῃ, ὅτε οἱ Ἁγιοταφῖται ἰδιαιτέραν διαμονήν εἶχον ἐν τῇ Μονῇ τῆς Χώρας ἀλλά καί εἰς τούς νεωτέρους χρόνους τῆς ἱστορίας αὐτῆς, ὅτε εἰς τούς Πατριάρχας  Ἱεροσολύμων ἐπετράπη ἡ ἐν τῷ κλίματι τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, ἵδρυσις Ἐκκλησιῶν καί Μετοχίων ὡς τό ἐν Φαναρίῳ, καί τοῦτο τό ἐν Νεοχωρίῳ καί τό ἐν τῇ Χάλκῃ, καί ὅτε οἱ Πατριάρχαι Ἱεροσολύμων ἐφιλοξενήθησαν ἐπί καιρόν εἰς τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον, βοηθούμενοι ὑπ’ αὐτοῦ διά τήν ὑποστήριξιν τῶν δικαιωμάτων τῶν Ὀρθοδόξων Ρωμαίων ἐν τῇ Ἁγίᾳ Γῇ παρά τῇ Ὑψηλῇ Πύλῃ.

Ἡμεῖς, οἱ Ἁγιοταφῖται, ἐνθυμούμενοι ταῦτα πάντα, ἰδίᾳ δέ καί τήν συμβολήν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου εἰς τήν ἐπιτυχῆ ὑπέρβασιν τῆς πρό ἐτῶν κρίσεως ἡμῶν, ἐνδυναμούμεθα καί ἐνισχυόμεθα διά τήν συνέχισιν οὐχί ἁπλῶς μιᾶς στενῆς συνεργασίας, ἀλλά μιᾶς ἐν Χριστῷ βαθείας μυστηριακῆς κοινωνίας κατά τό πρότυπον τῶν θεοφόρων πατέρων ἡμῶν, ἵνα δώσωμεν ἐν τῷ κόσμῳ τῷ ταλαιπωρουμένῳ ἐκ τῆς ἀγνοίας,  τῆς βίας, τῆς τρομοκρατίας, τῆς πτωχείας, τῶν περιβαλλοντικῶν καταστροφῶν, λόγον ζωῆς, ζωοποιόν ἄρτον ζωῆς αἰωνίου καί ἄρτον ἐπιούσιον μιᾶς ἀξιοπρεποῦς ἀνθρωπίνης εὐημερίας, εἰς δέ τά ἐμπεπιστευμένα Ἡμῖν παρά Χριστοῦ ποίμνια τήν βαθυτέραν ἐπίγνωσιν καί βίωσιν τοῦ ζωοποιοῦ  Εὐαγγελικοῦ μηνύματος πρός οἰκοδομήν, τελείωσιν καί σωτηρίαν.

Ἐπί τούτοις, δεχθῆτε, Παναγιώτατε τά μικρά μέν εἰς ὑλικήν ἀξίαν, μεγάλα δέ εἰς συμβολικήν τοιαύτην δῶρα Ἡμῶν ἐκ τῆς Ἁγίας Γῆς ὡς ἔκφρασιν τῆς ἀγάπης καί τῆς εὐγνωμοσύνης τῆς Γεραρᾶς Ἁγιοταφιτικῆς Ἡμῶν Ἀδελφότητος καί τοῦ Ὀρθοδόξου ἡμῶν ποιμνίου μετά τῆς διαβεβαιώσεως Ἡμῶν ὅτι ἐν τῷ Ζωοδόχῳ τοῦ Κυρίου Τάφῳ ἀδιαλείπτως προσευχόμεθα, ἵνα ὁ Κύριος διατηρῇ Αὐτήν ἐν ὑγιείᾳ καί τῇ διακρινούσῃ  Αὐτήν σοφίᾳ, ὅπως ἐπιμελῆται τῶν τοῦ Θρόνου τῆς Κωνσταντινουπόλεως ὡς Ποιμενάρχης αὐτῆς καί τῶν τῆς Ὁρθοδοξίας ὡς συντονίζων τά ἐν αὐτῇ, πρός ἔπαινον τοῦ γένους τῶν Ὀρθοδόξων Ρωμαίων καί δόξαν τοῦ ἐν Τριάδι Θεοῦ ἡμῶν. Ἀμήν».

Ἐξοχώτατε,

Ἐπί τῇ μνήμῃ τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου καί τῇ ὀνομαστικῇ ἑορτῇ τῆς Ὑμετέρας Ἐξοχότητος,  εὐχόμεθα Αὐτῇ ἀπό τοῦ Παναγίου καί Ζωοδόχου Τάφου, ταῖς πρεσβείαις τοῦ Πάτρωνος Αὐτῆς Ἁγίου, ἔτη πολλά μετά δυνάμεως κραταιᾶς ἄνωθεν καί ὑγιείας ἀδιαπτώτου, ἵνα ὁδηγῇ τήν φιλτάτην ἡμῶν πατρίδα εἰς διεξόδους ἐθνικῆς ἀσφαλείας καί οἰκονομικῆς εὐσταθείας, προόδου καί εὐημερίας.

Ἐφ’  οἷς διατελοῦμεν.

Ἐν  τῇ  Ἁγίᾳ  Πόλει  Ἱερουσαλήμ  ‚ϐιʹ  Ἀπριλίου κγ’.

Τῆς Ὑμετέρας Τετιμημένης Ἐξοχότητος

Διάπυρος πρός Κύριον Εὐχέτης,

ΘΕΟΦΙΛΟΣ Γ’

Πατριάρχης Ἱεροσολύμων

Μέ πρόσκλησιν καί μέ φιλοξενίαν τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων συνῆλθεν εἰς τό Ἀμμάν τῆς Ἰορδανίας ἡ Ἐκτελεστική Ἐπιτροπή τοῦ Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν Μέσης Ἀνατολῆς (ΣΕΜΑ), τήν Τρίτην 7^ην / 20^ήν Ἀπριλίου 2010.

Ἡ πρωτοβουλία αὐτή ἦτο μία ἐξ ἐκείνων, τάς ὁποίας ἔχει ἀναλάβει κατά τήν τελευταίαν διετίαν τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων, προκειμένου νά βοηθήσῃ τό ΣΕΜΑ νά ἀναλάβῃ δυνάμεις, διά νά ἐξέλθῃ ἀπό τό διοικητικόν καί οἰκονομικόν ἀδιέξοδον, εἰς τό ὁποῖον ἔχει περιέλθει κατά τά τελευταῖα ἔτη καί νά δυνηθῇ νά ἐξασκήσῃ τόν ρόλον του ὡς  χῶρος συνάξεως τῶν χριστιανῶν τῆς Μέσης Ἀνατολῆς, ὡς σύνδεσμος μεταξύ τοῦ χριστιανικοῦ καί τοῦ μουσουλμανικοῦ κόσμου καί ὡς παράγων σημαντικῆς συμβολῆς εἰς τάς εἰρηνευτικάς διαπραγματεύσεις διά τήν ἐπίλυσιν τοῦ προβλήματος τῆς Ἱερουσαλήμ καί ἑπομένως τῆς Μέσης Ἀνατολῆς.

Εἰς τάς ἐργασίας τῆς ἡμερίδος αὐτῆς τῆς Ἐκτελεστικῆς Ἐπιτροπῆς τοῦ ΣΕΜΑ μετέσχεν ἐκ μέρους τοῦ Πατριαρχείου ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος Γ’, ὡς Πρόεδρος τῆς Ὀρθοδόξου Οἰκογενείας τοῦ ΣΕΜΑ, ὡς προσκαλῶν καί φιλοξενῶν ταύτην, συνοδευόμενος ὑπό τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀβήλων κ. Δωροθέου, τοῦ Γέροντος Ἀρχιγραμματέως Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Φιλαδελφείας κ. Βενεδίκτου, Πατριαρχικοῦ Ἐπιτρόπου ἐν Ἀμμάν, τοῦ Πανοσιολογιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου π. Ἰννοκεντίου, ἡγουμένου τοῦ ἐν Μαδηβᾷ προσκυνήματος καί Διευθυντοῦ τῶν ἐν Ἰορδανίᾳ Ἀραβοφώνων Σχολῶν τοῦ Πατριαρχείου, τοῦ Ὁσιωτάτου Ἀρχιμανδρίτου π. Ἱερωνύμου, ἡγουμένου τῆς Κοινότητος τοῦ Φχές τῆς Ἰορδανίας, τοῦ ἐκ Φχές ὁσιολογιωτάτου Ἀρχιμανδρίτου π. Φιλουμένου, τοῦ ἐξ Ἀμμάν τῆς Ἰορδανίας οἰκονόμου ἱερέως π. Ἰμπραήμ Νταμπούρ, μέλους τῆς Ἐκτελεστικῆς Ἐπιτροπῆς τοῦ ΣΕΜΑ καί τῆς ἐκ Κάρακ τῆς Ἰορδανίας κ. Wafa Goussous, Διευθυντρίας τοῦ Γραφείου τοῦ ΣΕΜΑ εἰς Ἀμμάν τῆς Ἰορδανίας.

Αἱ ἐργασίαι τῆς Ἐκτελεστικῆς Ἐπιτροπῆς ἔλαβον χώραν εἰς τό ξενοδοχεῖον La – Royal εἰς Ἀμμάν καί ἤρχισαν τήν πρωΐαν τῆς Τρίτης,  7^ης / 20^ῆς Ἀπριλίου 2010, ἀφοῦ τήν προηγουμένην ἡ οἰκογένεια τῶν Ὀρθοδόξων εἶχε τήν κατ’ ἰδίαν αὐτῆς συνάντησιν.

Τήν ἔναρξιν τῶν ἐργασιῶν ἐτίμησε διά τῆς παρουσίας αὐτοῦ ὁ Πρέσβυς τῆς Ἑλλάδος εἰς τήν Ἰορδανίαν κ. Ἡρακλῆς Ἀστεριάδης.

Αἱ ἐργασίαι ἤρχισαν μέ τό ψάλσιμον τοῦ «Χριστός Ἀνέστη» καί τούς πρώτους συντόμους λόγους τοῦ «ὡς εὖ παρέστητε» ὑπό τοῦ Προέδρου ἑκάστης οἰκογενείας καί μέ τήν ὀνομαστικήν ἀναφοράν εἰς ἕκαστον τῶν παρόντων.

Εὐθύς ἀμέσως ἔλαβε χώραν ἡ προσφώνησις τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου ἔχουσα οὕτως: (βλ. ἡλεκτρονικόν σύνδεσμον https://en.jerusalem-patriarchate.info/2010/04/20/782/ ).

Μετά ταῦτα ἡ παροῦσα Ἐκτελεστική Ἐπιτροπή ἐπεκύρωσε τά Πρακτικά τῆς προηγουμένης Ἐκτελεστικῆς Ἐπιτροπῆς, συνελθούσης εἰς τήν Μονήν τῆς Θεοτόκου τοῦ Ὄρους Fatga, τήν 15/7/2009, καί ἐνέκρινε τό πρόγραμμα ἐργασιῶν τῆς σημερινῆς αὐτῆς συναντήσεως.

Ἀκολούθως ἀνεγνώσθη Μήνυμα τοῦ Λατίνου Πατριάρχου εἰς Ἱεροσόλυμα, Μακαριωτάτου Φουάδ Τουάλ καί διεβιβάσθη προφορικῶς διά στόματος τῶν ἐκπροσώπων τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Ἀμαθοῦντος κ. Νικολάου καί Αἰδεσιμωτάτου π. Ἰωάννου Νικολάου Μήνυμα τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κύπρου κ. Χρυστοστόμου.

Οὗτος, εὑρισκόμενος εἰς τήν ἐν Κωνσταντινουπόλει εἰρηνικήν  Αὐτοῦ ἐπίσκεψιν, μετέφερε τήν διάθεσιν Αὐτοῦ, νά συνεχίσῃ νά ἐνισχύῃ ἐνεργῶς τό ΣΕΜΑ οἰκονομικῶς καί ἠθικῶς καί τήν πρόθεσιν Αὐτοῦ νά παραχωρήσῃ οἴκημα ἀπέναντι τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς Κύπρου, ὅταν τοῦτο ἐπισκευασθῇ, διά τήν στέγασιν τῶν ἐν Κύπρῳ Γραφείων τοῦ ΣΕΜΑ.

Ἐν συνεχείᾳ εἰς τήν πρώτην Συνεδρίαν /1^st session, ἐγένετο ὑπό τοῦ Rev. Dr. Habib Badr, μέλους τῆς Ἐκτελεστικῆς Ἐπιτροπῆς τῆς Εὐαγγελικῆς Οἰκογενείας καί Συντονιστοῦ τοῦ Τμήματος Task Force τοῦ ΣΕΜΑ, παρουσίασις, συντόμου μέν, περιεκτικῆς δέ καί ἀντικειμενικῆς ἐκθέσεως τοῦ ἐν λόγῳ Τμήματος Task Force περί τῆς παρούσης καταστάσεως τοῦ ΣΕΜΑ, ὅπως αὐτή ἐμφαίνεται εἰς τά ὄμματα τῶν χορηγῶν τοῦ Συμβουλίου εἰς ἐπιστολήν αὐτῶν πρός τήν Ἐκτελεστικήν Ἐπιτροπήν τοῦ ΣΕΜΑ ἀπό 27^ης Νοεμβρίου 2008.

Τόσον εἰς τήν ἐπιστολήν αὐτήν, ὅσον καί εἰς τήν μελέτην, τήν ἀνατεθεῖσαν ὑπό τῆς Ἐκτελεστικῆς Ἐπιτροπῆς εἰς τό Task Force, ἐπισημαίνονται τρεῖς χῶροι, τρεῖς τομεῖς τοῦ ΣΕΜΑ, διά τούς ὁποίους ἐκφράζεται ζωηρά ἀνησυχία καί ἔντονον ἐνδιαφέρον δι’ ἀλλαγάς διοικητικάς, οἰκονομικάς καί ἄλλας, προκειμένου νά βελτιωθῇ ἡ εἰκών καί νά ἀναβαθμισθῇ ἡ ἀξιοπιστία τοῦ Συμβουλίου ὄχι μόνον ἔναντι τῶν partners/ χορηγῶν ἀλλά καί εὐρύτερον.

Οἱ χῶροι οὗτοι εἶναι:

1. Ὁ τῆς leadership/ἡγεσίας. Δέν ἔγιναν δηλαδή αἱ δραστικαί διοικητικαί ἀλλαγαί δι’ ἑλάττωσιν προσωπικοῦ καί τῶν ἐξόδων αὐτοῦ, μέ ἀποτέλεσμα νά ἀπειλῆται ἡ βιωσιμότης τοῦ Συμβουλίου.

2. Ὁ τῆς commitment/ownership, – δεσμεύσεως /ἰδιοκτησίας. Αἱ Ἐκκλησίαι μέλη δέν ἔδειξαν δείγματα ἀφωσιωμένης ἐνεργοῦς ἀναμείξεως αὐτῶν εἰς τήν ἀναβάθμισιν καί διάσωσιν τοῦ Συμβουλίου καί τήν οἰκονομικήν ὑποστήριξιν αὐτοῦ.

3. Ὁ χῶρος  τῆς identity/ταυτότητος. Τό παρόν ὅραμα καί τά προγράμματα τοῦ Συμβουλίου ἐθεάθησαν εἰς τά ὄμματα τῶν partners/χορηγῶν ὡς μή ἀντανακλῶντα τήν βαθυτέραν ταυτότητα τοῦ Συμβουλίου ὡς παράγοντος οἰκουμενικῆς ζωῆς καί ἐργασίας εἰς τόν χῶρον τῆς Μέσης Ἀνατολῆς.

Διά τούς λόγους τούτους, παρά τάς ἀπολύσεις ὑπαλλήλων καί τήν ἀνάληψιν ἐξόδων διακινήσεως τοῦ Γενικοῦ Γραμματέως Dr. Guirgis Ibrahim Saleh, προσωπικῶς ὑπ’ αὐτοῦ καί τήν ἀνάληψιν τῶν δαπανῶν συναντήσεων τοῦ ΣΕΜΑ ὑπό τῆς φιλοξενούσης τοπικῆς Ἐκκλησίας καί ἑπομένως τήν σχετικήν ἀνακούφισιν τοῦ προϋπολογισμοῦ δαπανῶν, «τό Συμβούλιον», ἐδήλωσεν ὁ Συντονιστής/Coordinator Rev. Dr. Habib Badr, «εὑρίσκεται εἰς τήν ἀδήριτον ἀνάγκην τῆς ἀμέσου ἐξευρέσεως τοῦ ποσοῦ 300.000 $ διά τήν πληρωμήν καθυστερημένων μισθῶν τῶν ὑπαλλήλων τοῦ μηνός Μαρτίου 2010, διά τήν ἀποζημίωσιν τῶν part-timers ἀπολυθέντων ὑπαλλήλων ἄχρι τοῦ μηνός Ἰουνίου 2010 καί εἰς τήν ἀνάγκην ἀπολύσεως ἄλλων 15 ὑπαλλήλων αὐτοῦ καί εἰς τήν πρότασιν πρός τούς ἐναπομείναντας ὑψηλοβάθμους λειτουργούς /senior staff νά ἐξοικονομοῦν τά τῆς μισθοδοσίας καί συντηρήσεως αὐτῶν ἐκ χορηγουμένων αὐτοῖς χορηγιῶν διά τήν κάλυψιν δαπανῶν ἔργων /projects, τά ὁποῖα αὐτοί παρουσιάζουν».

Κατά τήν ἀπογευματικήν καί τελευταίαν συνεδρίαν/session τῆς Ἐκτελεστικῆς Ἐπιτροπῆς ἐπῃνέθη ἡ ὄντως ἀντικειμενική μελέτη καί ἐπιτυχής διάγνωσις τῆς χωλαινούσης καταστάσεως τοῦ ΣΕΜΑ καί τά προτεινόμενα μέτρα διά τήν θεραπείαν καί διάσωσιν ὑπό τοῦ Τμήματος Task Force, ὑπό τῆς Ὀρθοδόξου ὅμως Οἰκογενείας ἐκρίθη ὡς ἔτι ἀναγκαιότερον ἡ πρότασις οἰκοιοθελοῦς θυσιαστικῆς παραιτήσεως τοῦ Γενικοῦ Γραμματέως τοῦ Συμβουλίου κ. Dr. Guirgis Ibrahim Saleh, προκειμένου νά ἀνοίξῃ ὁ χῶρος δι’ ἄλλας οὐσιαστικάς διοικητικάς ἀλλαγάς ἀναβαθμίσεως τοῦ Συμβουλίου.

Τῆς προτάσεως μή γενομένης δεκτῆς ὑπ’ αὐτοῦ, προετάθη ὑπό τῆς Ὀρθοδόξου Οἰκογενείας ἡ ἀδήριτος ἀνάγκη ἐπισπεύσεως συγκλήσεως τῆς Ὁλομελείας τοῦ ΣΕΜΑ ἐντός τοῦ ἔτους 2010.

Μετά πολλήν συζήτησιν καί ἀνυποχώρητον στάσιν τῆς Ὀρθοδόξου Οἰκογενείας, συνεφώνησαν μετ’ αὐτῆς πρῶτον μέν ἡ Εὐαγγελική Οἰκογένεια καί ἡ Καθολική, συνετάχθη δέ ἀκολούθως καί ἡ Προχαλκηδόνιος καί ὡρίσθη Προπαρασκευαστική Ἐπιτροπή ἀποτελουμένη ἐκ τριῶν μελῶν ἐξ ἑκάστης Οἰκογενείας, συμφώνως πρός τάς διατάξεις τοῦ καταστατικοῦ τοῦ ΣΕΜΑ, ἵνα προετοιμάσῃ τά τῆς συγκλήσεως τῆς Γενικῆς ταύτης Συνελεύσεως οὐχί ἀργότερον τοῦ Φεβρουαρίου τοῦ 2011, ἐν συνεννοήσει μετά τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου, ἡ ὁποία ἐδεσμεύθη νά ἀναλάβῃ τά τῆς φιλοξενίας αὐτῆς.

Ὅσον ἀφορᾷ τό ποσόν τῶν 350.000 $, τῶν ἀμέσως ἀπαιτουμένων, ἵνα καταβληθῶσι πρός συνέχισιν τῆς λειτουργίας τοῦ Συμβουλίου, ἀπεφασίσθη, ὅπως ἑκάστη οἰκογένεια καταβάλῃ τό ποσόν τῶν 75.000 $.

Διά τῶν ἀποφάσεων τούτων ἐν πάσῃ δυνατῇ συντομίᾳ ἅμα δέ καί ἀντικειμενικότητι ἐκτεθεισῶν, ἔληξε ἡ ἔκτακτος σύγκλησις τῆς Ἐκτελεστικῆς Ἐπιτροπῆς εἰς τό Ἀμμάν τῆς Ἰορδανίας τήν 7^ην/20^ήν Ἀπριλίου 2010, τῇ προσκλήσει τοῦ Προέδρου τῆς Ὀρθοδόξου Οἰκογενείας Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου, ὁ ὁποῖος καί κατά τό ἑσπέρας τῆς ἰδίας ἡμέρας φιλοφρόνως παρέθεσε τιμητικόν δεῖπνον εἰς πάντας τούς συμμετέχοντας εἰς τήν συνάντησιν αὐτήν καί εἰς τόν Ἕλληνα Πρέσβυν κ. Ἡρακλέα Ἀστεριάδην.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

ngg_shortcode_5_placeholder

ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΟΥ ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΜΙΡΗΝ ΤΟΥ ΚΑΤΑΡ.

Τήν προμεσημβρινήν ὥραν τῆς Δευτέρας 30^ῆς Μαρτίου/ 12^ης Ἀπριλίου 2010, ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος Γ’, συνοδευόμενος ὑπό τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀβήλων κ. Δωροθέου, τοῦ Γέροντος Ἀρχιγραμματέως Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, τοῦ ἡγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Μεταμορφώσεως εἰς Ραμάλλαν Ἀρχιμανδρίτου π. Γαλακτίωνος καί τοῦ ἡγουμένου τῆς Κοινότητος τοῦ Φχές τῆς Ἰορδανίας Ἀρχιμανδρίτου π. Ἱερωνύμου, ἀνεχώρησε μέ προορισμόν τό κράτος τοῦ Κατάρ.

Διαβάς τήν γέφυραν τοῦ Ἰορδάνου ὁ Μακαριώτατος καί διελθών ἐπ’ ὀλίγον ἀπό τήν ἐν Ἀμμάν Μητρόπολιν τοῦ Πατριαρχείου, ἐπεβιβάσθη τοῦ ἀεροσκάφους τῶν ἀερογραμμῶν τοῦ Κατάρ ἀπό τό ἀεροδρόμιον τοῦ Ἀμμάν τήν 4.45 μ.μ. ὥραν.

Ἀφιχιθείς εἰς τό ἀεροδρόμιον τοῦ Κατάρ ὁ Μακαριώτατος τήν 7.20 μ.μ., ἐγένετο δεκτός ὑπό τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Μακαρίου, ἀντιπροσώπου τοῦ Πατριαρχείου εἰς τήν πόλιν Ντόχαν τοῦ κράτους τοῦ Κατάρ, τοῦ ἐπιτετραμμένου τῆς Ἑλληνικῆς Πρεσβείας κ. Ἐλευθερίου Χατζηδάκη καί ὑπό τῆς Ἐπιτροπῆς τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Κατάρ.

Σκοπός τῆς ἐν Κατάρ ἐπισκέψεως τοῦ Μακαριωτάτου ἦτο ἡ κατάθεσις τοῦ θεμελίου λίθου τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τοῦ Πατριαρχείου τοῦ Ἁγίου Ἰσαάκ τοῦ Σύρου καί τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου, ἀρξαμένου νά ἀνεγείρηται ἀπό τοῦ ἔτους 2008.

Αἱ πρῶται ἐνέργειαι διά τήν λειτουργίαν ναοῦ εἰς Κατάρ ἤρχισαν ὑπό τοῦ μακαριστοῦ Πατριάρχου Διοδώρου, τό Πάσχα τοῦ 1997, ὅτε οὗτος ἀνταποκρινόμενος εἰς παράκλησιν τοῦ τότε Πρέσβεως τῶν Η.Π.Α. εἰς Κατάρ κ. Πατρικίου Θέρου, ἀπέστειλεν ὡς ἱερέα, τόν τότε Ἀρχιμανδρίτην καί νῦν Μακαριώτατον Πατριάρχην Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλον, ἵνα κατά τάς ἑορτάς τῶν Χριστουγέννων καί τοῦ Πάσχα ἐξυπηρετῇ τάς θρησκευτικάς ἀνάγκας τῆς πολυεθνικῆς Κοινότητος εἰς Κατάρ.

Αἱ πρῶται ἀκολουθίαι καί λειτουργίαι τῶν ἑορτῶν τούτων ἐλάμβανον χώραν ἄλλοτε εἰς τήν κατοικίαν τοῦ Πρέσβεως τῆς Ἀμερικανικῆς Πρεσβείας, ἄλλοτε τοῦ Doha College καί ἄλλοτε τοῦ ξενοδοχείου Intercontinental ἄχρι καί τοῦ τέλους περίπου τοῦ ἔτους 2009.

Αἱ συνεχιζόμεναι ἐνέργειαι τοῦ Πατριαρχείου εἶχον ἐν τῷ μεταξύ ὡς ἀποτέλεσμα τήν παραχώρησιν τεμαχίου γῆς ἐκτάσεως 5 στρεμμάτων ἀπό τῆς Κυβερνήσεως τοῦ Κατάρ διά τήν ἀνοικοδόμησιν ὑπό τοῦ Πατριαρχείου τοῦ ἱεροῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Ἰσαάκ τοῦ Σύρου καί τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου βάσει σχεδίων ἐκπονηθέντων ὑπό τοῦ ἀρχιτέκτονος τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως κ. Θεοδοσίου Μητροπούλου, ὑποβληθέντων καί ἐγκριθέντων ὑπό τῆς Δημαρχίας τῆς Ντόχα.

Αἱ ἐργασίαι ἀνοικοδομήσεως ἤρχισαν καί συνεχίζονται εἰσέτι ὑπό τήν ἐποπτείαν καί ἐπιμέλειαν τοῦ ἀντιπροσώπου τοῦ Πατριαρχείου Ἀρχιμανδρίτου π. Μακαρίου, ἐν ᾧ ταυτοχρόνως λειτουργεῖ εἰς τήν κάτωθι τοῦ ἀνεγειρομένου ἱεροῦ ναοῦ αἴθουσαν, ἐνορία μέ πλῆρες πρόγραμμα ἀκολουθιῶν δι’ ὅλα τά μέλη τῆς ἐν Κατάρ Ρωμαιορθοδόξου πολυεθνικῆς Κοινότητος.

Εἰς τό πλαίσιον τῆς  ἐπισκέψεως Αὐτοῦ εἰς Κατάρ διά τήν κατάθεσιν τοῦ θεμελίου λίθου, ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ἐπεσκέφθη μετά τῆς συνοδείας Αὐτοῦ τήν πρωΐαν τῆς Τρίτης, 31^ης Μαρτίου /13^ης Ἀπριλίου 2010, τήν Αὐτοῦ Ὑψηλότητα τόν Ἐμίρη-Πρίγκιπα τοῦ Κατάρ Σέϊχ Χαμάντ Μπίν Χαλίφα Ἀλ Θάνι εἰς τό μεγαλοπρεπές καί πλῆρες καλαισθησίας ἀπό ἀρχιτεκτονικῆς καί πάσης ἄλλης ἐπόψεως παλάτιον Αὐτοῦ.

Ἡ ἐπίσκεψις ἐπραγματοποιήθη εἰς ἀτμόσφαιραν ἁπλότητος, ἐγκαρδιότητος καί ἐλευθέρας καί ἀβιάστου συζητήσεως περί τῆς ἀνάγκης ἐπικρατήσεως πνεύματος ἀνεξιθρησκείας ἔναντι τοῦ θρησκευτικοῦ φανατισμοῦ, χάριν τῆς ἐπικρατήσεως τῆς εἰρήνης καί περί τῆς σημασίας τῆς Ἱερουσαλήμ ὡς πόλεως ἁγίας, ἀποτελούσης πρότυπον θρησκευτικῆς συμβιώσεως, δυναμένης νά συμβάλῃ τά μέγιστα εἰς τήν ἐπίλυσιν τοῦ πολιτικοῦ αὐτῆς προβλήματος.

Κατά τήν ἐπίσκεψιν αὐτήν ὁ Μακαριώτατος προσεφώνησεν τόν Ἐμίρην διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως:

(βλ. ἡλεκτρονικόν σύνδεσμον – https://en.jerusalem-patriarchate.info/2010/04/14/766/ ).

Ἅμα τῇ προσφωνήσει ὁ Μακαριώτατος προσέφερεν εἰς τόν Ἐμίρην-Πρίγκιπα τοῦ Κατάρ ἀργυρᾶν καί ἐπίχρυσον ὁλκάδα, συμβολικήν, ὡς εἶπεν, ἐν σχέσει μέ τό περιβαλλόμενον ἀπό θάλασσαν κράτος τοῦ Κατάρ καί ὑπομιμνῄσκουσαν  τήν προσπάθειαν μεταβάσεως  ἡμῶν ἐκ τοῦ σκότους εἰς τό φῶς καί ἐκ τῆς δουλείας εἰς τήν ἐλευθερίαν.

Τό ἑσπέρας τῆς Τρίτης, 31ης Μαρτίου /13ης Ἀπριλίου 2010, ὁ Μακαριώτατος εἶχε συνάντησιν μετά τοῦ κ. Dr. Ibrahim S. Alnaimi  Προέδρου τοῦ Κέντρου DICID Doha International Center for Interfaith Dialogue, Διεθνοῦς Κέντρου Διαθρησκειακοῦ Διαλόγου τῆς Ντόχα. Ἐνταῦθα οἱ ἐν λόγῳ διευθύνοντες τοῦ Κέντρου ἐνημέρωσαν τόν Μακαριώτατον ἐπί τῶν ἄχρι τοῦδε δραστηριοτήτων τοῦ Κέντρου, ἤτοι, συγκλήσεως διαθρησκειακῶν συναντήσεων μέ διάφορα θέματα ὡς τόν ἄνθρωπον, τήν οἰκονομικήν κρίσιν, τήν Ἱερουσαλήμ, τούς τόπους λατρείας καί τήν ἐπίδρασιν αὐτῶν ἐπί τῶν ψυχῶν τῶν συναθροιζομένων εἰς αὐτούς πιστῶν.

Ὁ Μακαριώτατος, ἀπαντῶν, ἐξήγησεν εἰς αὐτούς ὅτι εἰς τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν κάμνομεν λόγον περί σχέσεως στενοτέρας αὐτῆς τοῦ διαλόγου μετά τοῦ Ἰσλάμ, ἤτοι περί συνυπάρξεως καί συμβιώσεως ἀπό τοῦ 7^ου μ. Χ. αἰῶνος κ.ἕξ. «Ὁ καλλιεργούμενος σήμερον διάλογος μετά τοῦ Ἰσλαμικοῦ κόσμου», εἶπεν ὁ Μακαριώτατος,  «προϋποθέτει ὑπάρχουσάν τινα ἀπόστασιν, ἡ ὁποία δέν ἔχει τήν ἀναφοράν της εἰς τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν. Ὁ Μακαριώτατος ἀνέφερε ὅτι σκοπός τῆς εἰς Κατάρ ἐπισκέψεώς Του τυγχάνει ἡ κατάθεσις θεμελίου λίθου Ἐκκλησίας τοῦ Πατριαρχείου. Ὅσον ἀφορᾷ τήν συμβολήν τοῦ Κέντρου τούτου DICID εἰς τήν καλλιέργειαν τοῦ Διαθρησκειακοῦ διαλόγου καί τήν εἰρήνευσιν εἰς τήν Μέσην Ἀνατολήν ἐπρότεινε τήν συνεργασίαν μετά τοῦ Συμβουλίου τῶν Θρησκευτικῶν Καθιδρυμάτων τῆς Ἁγίας Γῆς  / Council of the Religious Institutions of the Holy Land.

Ὁ Μακαριώτατος προσέφερεν εἰς τόν Πρόεδρον κ. Dr. Ibrahim S. Alnaimi τό μετάλλιον τῶν 2000 ἐτῶν χριστιανοσύνης τοῦ Πατριαρχείου. Τήν ἐπομένην,  1^ην /14^ην Ἀπριλίου 2010, ὁ Μακαριώτατος μετά τῆς συνοδείας Αὐτοῦ ἐπεσκέφθη τό Ὑπουργεῖον Βακουφίων καί Ἰσλαμικῶν Ὑποθέσεων /Ministry of Aouqaf and Islamic Affairs, ἔνθα εἶχε συνάντησιν μετά τοῦ Ὑπουργοῦ κ. Ahmad Bin Abdallah Almiri. Εἰς τήν συνάφειαν αὐτήν ὁ Μακαριώτατος ἀνεφέρθη εἰς τάς ἀπό τοῦ 7^ου αἰῶνος ὑπαρχούσας σχέσεις συνυπάρξεως καί συμβιώσεως τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων μετά τοῦ Ἰσλαμικοῦ κόσμου.

Ὁ Ὑπουργός Βακουφίων ὁμιλῶν, εἶπεν ὅτι αἱ εἰσηγήσεις αὐτοῦ πρός τόν Ἐμίρη τοῦ Κατάρ εἶναι ὅτι πρέπει νά δοθῇ προσοχή εἰς τό γεγονός ὅτι ἡ Βυζαντινή Ἐκκλησία εἶναι κατά πολύ πλησιεστέρα γεωγραφικῶς καί πνευματικῶς μετά τοῦ Ἰσλάμ καί ὅτι πράξεις καί γεγονότα τῆς Δύσεως εἰς βάρος τοῦ Ἰσλάμ κατά τό παρελθόν καί σήμερον δέν πρέπει νά προσάπτωνται καί εἰς τήν Ἀνατολικήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν, ἐπειδή δέν ἀφοροῦν αὐτήν, δέν ἐπράχθησαν ὑπ’αὐτῆς. Ἐκ τῆς συζητήσεως ἐφάνη ὅτι ὁ κ. Ὑπουργός ἦτο ἐνήμερος ἐπί τῆς ἱστορίας τῶν σχέσεων τοῦ Ἰσλάμ μετά τῆς Ἀνατολικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί ὅτι αἱ ἀνεξίθρησκοι πεποιθήσεις αὐτοῦ εἶναι εὐοίωνον σημεῖον διά τήν Ἐκκλησίαν τοῦ Πατριαρχείου εἰς Κατάρ.

Ἐν συνεχείᾳ, ὁ Μακαριώτατος ἐπεσκέφθη τήν Κυπριακήν Πρεσβείαν εἰς Κατάρ, ἔνθα εἶχε ἐνδιαφέρουσαν ὄντως συζήτησιν ἐπί θεμάτων Ἐκκλησίας καί ἐθνικῆς πολιτικῆς καί ἐπί τοῦ Κυπριακοῦ μετά τοῦ Πρέσβεως τῆς Κύπρου κ. Πανίκου Κυριάκου.

Τό ἑσπέρας τῆς ἰδίας ἡμέρας παρετέθη δεῖπνον πρός τιμήν τοῦ Μακαριωτάτου εἰς τό ξενοδοχεῖον Intercontinental  παρουσία τῆς Ἐπιτετραμμένης τῆς Πρεσβείας τῆς Ἑλλάδος, τῶν Πρέσβεων τῆς Κύπρου, τῆς Ρουμανίας καί τῆς Βουλγαρίας καί τῶν Διευθυντῶν τῶν Ἑταιρειῶν αἱ ὁποῖαι δραστηριοποιοῦνται εἰς τό Κατάρ καί συνεισέφεραν εἰς τήν ἀνοικοδόμησιν τῆς ὑπογείου αἰθούσης.

Εἰς τό πλαίσιον τοῦ δείπνου τούτου ἐγένετο ὁπτική φωτογραφική ἐνημέρωσις ὑπό τοῦ κ. Ἰωάννου Ἀκάουϊ ἐπί τῶν σταδίων ἱδρύσεως καί λειτουργίας τῆς ἐνορίας τοῦ Κατάρ καί τοῦ ἱεροῦ αὐτῆς ναοῦ, ἀρχικῶς εἰς τό ξενοδοχεῖον καί εἰς οἰκίας καί ὕστερον εἰς τήν αἴθουσαν τοῦ ἀνεγειρομένου ναοῦ.

Ὁ Μακαριώτατος προσφωνῶν τούς συνδαιτημόνας ηὐχαρίστησε τόν Θεόν καί ὅλους τούς συντελέσαντας νά φθάσῃ ἡ Ἑλληνορθόδοξος ἐνορία καί ὁ ναός αὐτῆς εἰς τό στάδιον τοῦτο καί ἀνεφέρθη εἰς τήν συμβολήν τοῦ Πατριαρχείου διά τήν ἀνέγερσιν τοῦ ναοῦ τούτου καί  εἰς τόν ρόλον αὐτοῦ ὡς ἐγγυητοῦ τῆς Κοινότητος τοῦ Κατάρ καί ὅλων τῶν χριστιανῶν τῆς Μέσης Ἀνατολῆς. «Τό Πατριαρχεῖον» εἶπεν, «ἀπολαμβάνει ἐκτιμήσεως καί σεβασμοῦ εἰς τόν ἀραβικόν καί μουσουλμανικόν κόσμον καί διά τοῦτο ἐγγυᾶται τήν διατήρησιν τῆς ταυτότητος τῶν χριστιανῶν εἰς τήν Μέσην Ἀνατολήν καί εὐρύτερον. Τό Πατριαρχεῖον, σέβεται τάς ἐθνικάς καί πολιτιστικάς παραδόσεις ἑκάστου λαοῦ ὡς Ρωμαίϊκον Ὀρθόδοξον Πατριαρχεῖον – Rum Orthodox». «Ἡμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι συνυπάρχομεν ἐν ποικιλίᾳ καί ἑνότητι», εἶπεν, «εἰς τό Σῶμα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, μέ ἀρχηγόν  Αὐτῆς τόν Χριστόν. Εὐχαριστοῦμεν τόν Ἀρχιμανδρίτην π. Μακάριον διά τήν φιλοπονίαν αὐτοῦ εἰς τήν ὑπέρβασιν τῶν ποικίλων δυσκολιῶν εἰς τήν πορείαν ἀνεγέρσεως τοῦ ναοῦ. Ὁ π. Μακάριος καί ἡ ὑπ’ αὐτοῦ ποιμαινομένη Κοινότης τοῦ Κατάρ θά ἔχουν ἀπό τοῦ νῦν τήν ἰδιαιτέραν προστασίαν τοῦ Ἐμίρη τοῦ Κατάρ, τόν ὁποῖον ἐπεσκέφθημεν προσωπικῶς καί ηὐχαριστήσαμεν διά τήν ἐκχώρησιν γῆς ἐκτάσεως 5 στρεμμάτων  καί τήν ἄδειαν ἀνεγέρσεως τοῦ Ναοῦ ἐπ’ αὐτῆς».

Τήν Πέμπτην,  2^αν /15^ην Ἀπριλίου 2010, ἔλαβε χώραν ἐπίσκεψις τοῦ Μακαριωτάτου εἰς τό Μουσεῖον Ἰσλαμικῆς Τέχνης. Τό κτίριον τοῦ μουσείου τούτου, ἐπιβλητικόν καί πρωτότυπον ἐξ ἐπόψεως ἀρχιτεκτονικῆς, ἑδράζεται ἐπί τῆς θαλάσσης, δίδον τήν ἐντύπωσιν πλέοντος σκάφους, τοῦτο δέ ἵνα προστατεύηται μελλοντικῶς ἐκ τῆς καλπαζούσης τεχνικῆς κτιριακῆς πυργοειδοῦς ἀναπτύξεως τῆς πόλεως.

Εἰς τό μουσεῖον τοῦτο φυλάσσονται ἐκθέματα μεμονωμένων ἀλλά καί ὁλοκλήρων φύλλων καί χειρογράφων τοῦ βιβλίου τοῦ Κορανίου ἐκ περγαμηνῆς ἀπό τοῦ 7^ου μ.Χ. αἰῶνος κ.ἑξ., ὡς καί λάμπαι φωτισμοῦ τῶν τεμενῶν ὅμοιαι μέ κανδήλας, τάπητες ποικιλόχρωμοι καί πολυκέντητοι Περσικῆς καί Ἰνδικῆς τέχνης, περιδέραια ἐκ φυσικῆς μαργαριταρορρίζης, τῆς ἀφθονούσης εἰς τόν κόλπον τοῦ Κατάρ, τῆς ὁποίας τά στάδια ἐπεξεργασίας ἐπιδεικνύονται εἰς εἰδικόν ντοκυμαντέρ καί ποικίλα ἄλλα κοσμήματα ἐξ ἀδάμαντος ἀξιοθαυμάστου, ὄντως λεπτῆς τέχνης, δηλούσης τάς δημιουργικάς, δυναμικάς ἀναλαμπάς καί καλλιτεχνικάς δυνατότητας τοῦ ἀνθρωπίνου πνεύματος. Τά ἐκθέματα τοῦ μουσείου εἶναι ὄντως μεγάλης καλλιτεχνικῆς ἀξίας, ἀλλά καί ἀμυθύτου χρηματικῆς τοιαύτης. Ἐν συνεχείᾳ ἔγινε ἐπίσκεψις εἰς τήν Ἑλληνικήν Πρεσβείαν, ἔνθα ὑπεδέχθη τόν Μακαριώτατον καί τήν συνοδείαν Αὐτοῦ τό προσωπικόν τῆς Πρεσβείας μέ ἐπικεφαλῆς τήν Ἐπιτετραμμένην κ. Ἰωάνναν Γαβρίλη καί τά λοιπά μέλη τοῦ προσωπικοῦ τῆς Πρεσβείας.

Ἐν συνεχείᾳ τήν μεσημβρίαν παρέθεσε τῷ Μακαριωτάτῳ γεῦμα ἡ Κυπριακῆς καταγωγῆς καί ἀπό τριακονταετίας δραστηριότατον μέλος τῆς Κοινότητος κ. Αἴγλη Περδίου μετά τοῦ συζύγου αὐτῆς κ. Ἄλκη Περδίου.

Ἀκολούθως ὁ Μακαριώτατος μετά τῆς συνοδείας Αὐτοῦ ἐπεσκέφθη τό τεχνητήν νησῖδα Pearl Island, σύγχρονον οἰκοδομικόν συγκρότημα ποικίλων χρήσεων μήκους 6 χιλιομέτρων κατεσκευασμένον εἰς λωρίδα γῆς ἐντός τῆς θαλάσσης. Ἐνταῦθα ἐξεναγήθη ὑπό τοῦ κ. Πανίκου Πετρίδου Διευθυντοῦ καί τῶν συνεργατῶν αὐτοῦ, τῆς Κυπριακῆς κατασκευαστικῆς Ἑταιρείας τοῦ κ. Γ. Παρασκευαΐδου J&P.

Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ κ.κ. ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΤΕΛΕΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ ΚΑΙ ΚΑΤΑΘΕΤΕΙ ΤΟΝ ΘΕΜΕΛΙΟΝ ΛΙΘΟΝ ΤΟΥ ΝΑΟΥ ΕΙΣ ΚΑΤΑΡ.

Τήν Παρασκευήν, 3^ην/16^ην Ἀπριλίου 2010, ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος Γ’ ἐτέλεσε Πατριαρχικήν θ. Λειτουργίαν εἰς τόν ἀρξάμενον ἀπό τινων ἐτῶν νά ἀνεγείρηται ἱερόν ναόν τοῦ Ὁσίου Ἰσαάκ τοῦ Σύρου καί τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων εἰς τήν πόλιν Ντόχαν, προάστιον Ἀμποῦ Χαμούρ τοῦ κράτους τοῦ Κατάρ.

Ἡ θεία Λειτουργία αὕτη ἐτελέσθη ἐν συνεχείᾳ τῆς κατά τήν παρελθοῦσαν Τρίτην, 31^ην Μαρτίου/ 13^ην Ἀπριλίου 2010, ἐπίσκεψιν τοῦ Πατριάρχου εἰς τόν Ἐμίρην-Πρίγκιπα τοῦ Κατάρ Σέϊχ Χαμάντ Μπίν Χαλίφα Ἀλ Θάνι εἰς τήν εἰς σχῆμα ναοῦ διαμεμορφωμένην αἴθουσαν κάτωθι τοῦ ἀνεγειρομένου καί μή ἀποτελειωμένου εἰσέτι ἱεροῦ ναοῦ, ηὐτρεπισμένου ὅμως καί ἐξυπηρετοῦντος ὅλας τάς λειτουργικάς ἀνάγκας τῆς πλήρως ἤδη λειτουργούσης ἐνορίας ὑπό τοῦ Πατριαρχικοῦ Ἐπιτρόπου τοῦ Πατριαρχείου εἰς Κατάρ, φιλοπόνου Ἁγιοταφίτου Ἀρχιμανδρίτου π. Μακαρίου.

Συλλειτουργοί Ἀρχιερεῖς τοῦ Μακαριωτάτου εἰς τήν πρώτην αὐτήν Πατριαρχικήν λειτουργίαν εἰς Κατάρ, κατόπιν χρόνων, οὕς Κύριος οἶδε, ἦσαν ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀβήλων κ. Δωρόθεος καί ὁ Γέρων Ἀρχιγραμματεύς Ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντίνης κ. Ἀρίσταρχος. Συλλειτουργοῦντες ἱερεῖς τῷ Μακαριωτάτῳ ἦσαν ὁ Πατριαρχικός Ἐπιτροπος ἐν Κατάρ Ἀρχιμανδρίτης π. Μακάριος καί οἱ συνοδοί τοῦ Μακαριωτάτου ἐξ Ἱεροσολύμων, Ἀρχιμανδρίτης π. Γαλακτίων, Πατριαρχικός Ἐπίτροπος Ραμάλλας καί ὁ Πατριαρχικός Ἐπίτροπος ἐν Φχές τῆς Ἰορδανίας, Ἀρχιμανδρίτης π. Ἱερώνυμος.

Τά μέλη τοῦ  πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας, τοῦ πληρώσαντος τήν αἴθουσαν τοῦ Ναοῦ ἦσαν ποικίλων ἐθνικοτήτων, Ἑλληνικῆς, Ἀραβικῆς, Σερβικῆς, Ρωσικῆς, Ρουμανικῆς, μιᾶς ὅμως πίστεως καί ὁμολογίας, τῆς Ὀρθοδόξου, ἐν ἑνότητι μετά τοῦ ἀρχηγοῦ τῆς Ἐκκλησίας, τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καί ἐν κοινωνίᾳ μεταξύ αὐτῶν διά τοῦ μυστηρίου τῆς θ. Εὐχαριστίας, εἰς θ. Λειτουργίαν, τελεσθεῖσαν εἰς τήν Ἑλληνικήν καί Ἀραβικήν γλῶσσαν, ἀλλά καί τάς σλαβικάς καί τήν ρουμανικήν. Ἡ χορῳδία εἰς τήν Ἀραβικήν γλῶσσαν καί εἰς βυζαντινόν μέλος συνέβαλε κατά πολύ εἰς τήν ἐν βαθείᾳ κατανύξει βίωσιν τῆς θείας Λειτουργίας εἰς φανέρωσιν τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ καί τῆς δόξης τοῦ Χριστοῦ.

Εἰς τήν θ. Λειτουργίαν ἦσαν παρόντες διπλωματικοί ἀντιπρόσωποι τῆς Πρεσβείας, τῆς Ἑλλάδος, τῶν Πρέσβεων τῆς Κύπρου καί τῆς Ρουμανίας εἰς Κατάρ.

Ὁ Μακαριώτατος ἐκήρυξε τόν θείον λόγον εἰς τούς πιστούς ἐπί τῷ ἱστορικῷ τούτῳ γεγονότι, ἔχοντα ὡς ἕπεται: (βλ. ἡλεκτρονικόν σύνδεσμον  https://jerusalem-patriarchate.info/2010/04/16/1218/ )

Μετά τήν θ. Λειτουργίαν ὁ Μακαριώτατος, συνοδευόμενος ὑπό τῶν συλλειτουργῶν Αὐτοῦ, Ἀρχιερέων, ἱερέων καί τοῦ λαοῦ ἀνῆλθεν εἰς τόν ἀνεγειρόμενον ἱερόν ναόν καί ἐτέλεσε τήν ἀκολουθίαν τοῦ Ἁγιασμοῦ καί ἔθεσε τόν θεμέλιον λίθον, προσευχόμενος τῷ Κυρίῳ, ἵνα ἐνισχύσῃ τήν Σιωνίτιδα Μητέρα τῶν Ἐκκλησιῶν νά  ἀποτελειώσῃ τόν ναόν αὐτόν, τόν ὁποῖον ἤρχισεν νά ἀνεγείρῃ πρός οἰκοδομήν τῶν ἐν τῷ κράτει τοῦ Κατάρ διαβιούντων Ὀρθοδόξων, ἀνεξαρτήτως ἐθνικότητος, εἰς ἔπαινον τοῦ εὐλογημένου ἡμῶν ἔθνους καί δόξαν τοῦ ἐν Τριάδι ἁγίου Θεοῦ ἡμῶν. Ἀμήν.

Τό ἑσπέρας τῆς ἡμέρας ταύτης ὁ Μακαριώτατος παρεκάθισεν εἰς δεῖπνον παρατεθέν πρός τιμήν Αὐτοῦ ὑπό τοῦ ἐν Κατάρ ἀπό πολλῶν ἐτῶν διαβιοῦντος Παλαιστινιακῆς καταγωγῆς καί εἰς Ἑλλάδα σπουδάσαντος ἀρχιτέκτονος καί τά μέγιστα εἰς τήν προώθησιν τοῦ ἱεροῦ ναοῦ συντελέσαντος, κ. Ἰωάννου Ἀκάουϊ.

Τήν ἑπομένην, Σάββατον, 4^ην /17^ην Ἀπριλίου 2010 ὁ Μακαριώτατος ἐπιβιβασθείς ἐκ Ντόχα τῶν ἀερογραμμῶν τῆς ἑταιρείας Qatar Αirlines καί προσγειωθείς εἰς Ἀμμάν τῆς Ἰορδανίας, ἔφθασεν αὐτοκινητικῶς εἰς τήν παρά τήν Σκυθούπολιν-Μπέϊτ-Σιάν γέφυραν τοῦ Ἰορδάνου ποταμοῦ, ἥν διαβάς, ἔφθασεν εἰς προκεχωρημένην ὥραν τῆς νυκτός εἰς Ἱερουσαλήμ.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

ngg_shortcode_6_placeholder