Τήν Τετάρτην, 24^ην Μαρτίου/6^ην Ἀπριλίου 2011, παραμονήν τῆς ἑορτῆς τοῦ Εὐαγγελισμοῦ με τό Παλαιόν Ἑορτολόγιον, ὁ Μακαριώτατος Μητροπολίτης Οὐκρανίας κ. Βλαδίμηρος τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας, συνοδευόμενος ὑπό τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Περεγιασλάφ –Χμελίτσκ κ. Ἀλεξάνδρου καί τοῦ Ἀρχιεπισκόπου τοῦ Πολταύα κ. Φιλίππου ὁμάδος 10 ἱερέων καί 100 εὐλαβῶν προσκυνητῶν, ἐπεσκέφθη τό Πατριαρχεῖον. Ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ὑπεδέχθη ἐνθέρμως τόν Μακαριώτατον Μητροπολίτην κ. Βλαδίμηρον καί ἀνεφέρθη εἰς τήν συνάντησιν μετ’ Αὐτοῦ, ὅτε προσφάτως, μεταξύ 28^ης -29^ην Μαρτίου (ν. ἡ) ἐπεσκέφθη εἰς ἰδιωτικήν ἐπίσκεψιν τήν χώραν τῆς Οὐκρανίας καί ὡμίλησεν εἰς διάλεξιν ὡς προσεκεκλημένος τοῦ Institute of Human Rights and Prevention of Extremism and Xenophobia.

 Ὁ Μακαριώτατος ἀνεφέρθη εἰς τάς ὑφισταμένας ἀγαθάς σχέσεις μεταξύ τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων καί τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας καί εἰς τήν ἐπιμονήν τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων διά τήν τήρησιν τῆς ἀνέκαθεν κρατούσης  ἐκκλησιαστικῆς τάξεως. Ἐπίσης ὡμίλησεν διά τήν πολύπαθον Ἐκκλησίαν τῆς Οὐκρανίας, ἡ ὁποία ἀνεγεννήθη ὑπερβᾶσα τό σκότος τῆς ἀθεΐας καί διά τόν ρόλον τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν, ὁ ὁποῖος εἶναι κατά βᾶσιν πνευματικός.

 Ὁ Μακαριώτατος Μητροπολίτης Βλαδίμηρος προσέφερεν εἰς τόν Μακαριώτατον, ἕνα μεγάλο παραδοσιακόν ἐπιζωγραφισμένον ᾠόν ρωσικῆς τέχνης, ἱερά ὑφάσματα διά τόν Πανάγιον Τάφον καί δύο ὡραιότατα ἀργυρᾶ κηροπήγια. Ὁ δέ Μακαριώτατος προσέφερεν εἰς τόν Μακαριώτατον  Μητροπολίτην Βλαδίμηρον καί τούς ἱερεῖς αὐτοῦ σταυρούς εὐλογίας, μετάλλια καί πολλάς Ἱεροσολυμιτικάς εὐλογίας.

 Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_0_placeholder

Τό Σάββατον, 20^ήν Μαρτίου, 2^αν Ἀπριλίου 2011, ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ἐδέχθη εἰς τό Πατριαρχεῖον τούς νέους ἐπιτρόπους τοῦ ποιμνίου εἰς τήν Ἐκκλησίαν τῶν Ἁγίων Προπατόρων εἰς τό Χωρίον τῶν Ποιμένων (Μπετσαχούρ), ὅπου ἐφημερεύει ὁ αἰδεσιμολογιώτατος π. Ἀΐσσα Μοῦσλεχ, ὁ ὑπεύθυνος ἐπί τοῦ τύπου εἰς τήν Ἀραβικήν γλῶσσαν. Ὁ Μακαριώτατος ἐκαλωσώρισεν αὐτούς καί ηὐχήθη, ὅπως ἐπιτελῶσιν τό ἐκκλησιαστικόν αὐτῶν διακόνημα ἐν εἰρήνῃ καί πνευματικῇ προκοπῇ. Ἐν συνεχείᾳ ὁ Μακαριώτατος ἐδέχθη τήν καθηγήτριαν τῆς Βυζαντινῆς Ἱστορίας εἰς τό Τμῆμα Βυζαντινῆς Ἱστορίας τοῦ Πανεπιστημίου τοῦ Berkeley,  κ. Μαρίαν  Μαυρουδῆ, εἰς τά πλαίσια ἐρεύνης, τήν ὁποίαν ἐξασκεῖ περί τῆς Ἑλληνοαραβικῆς διγλωσσίας κατά τήν Βυζαντινήν περίοδον. Ὁ Μακαριώτατος ἐκαλωσώρισεν τήν κ. Μαυρουδῆν καί ἔδωσε εἰς αὐτήν τήν εὐλογίαν νά μελετήσῃ τά Ἀραβικά χειρόγραφα τῆς Πατριαρχικῆς Βιβλιοθήκης διά τήν ὁλοκλήρωσιν τῆς ἐπιστημονικῆς αὐτῆς μελέτης, ἐπιδίδων εἰς αὐτήν καί τάς Πατρικάς Αὐτοῦ εὐχάς μεθ’ Ἱεροσολυμιτικῶν εὐλογιῶν.

 Ἐν συνεχείᾳ ὁ Μακαριώτατος ἐδέχθη εἰς τήν αἴθουσαν τοῦ Θρόνου 4 ὁμάδας προσκυνητῶν, ἐκ Ρωσσίας, Πολωνίας, Οὐκρανίας καί Φινλανδίας. Ὁ Μακαριώτατος, ἀφοῦ ἐκαλωσώρισεν αὐτούς, ὡμίλησεν εἰς αὐτούς περί τῆς σημασίας τῶν Παναγίων Προσκυνημάτων καί τῆς ἀξίας ἑκάστου προσκυνητοῦ, ὁ ὁποῖος ἐπιστρέφει εἰς τήν πατρίδα αὐτοῦ λαβών τήν εὐλογίαν τῶν Ἁγίων Τόπων, μεταδίδων αὐτήν εἰς πάντας τούς ἐγγύς αὐτοῦ.

Κατά τήν διάρκειαν τῆς ἐπισκέψεως τῶν προσκυνηματικῶν ὁμάδων, ὁμάς νέων ἐκ Μόσχας ἐκ τοῦ Sunday School τῆς Ἐκκλησίας τῆς Θεοτόκου Znamini, ἀποτελοῦσα ἐθελοντικῶς ἐκκλησιαστικήν χορῳδίαν, ἔψαλεν εἰς τόν Μακαριώτατον ρωσσικούς ἐκκλησιαστικούς ὕμνους.

 Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_1_placeholder

Ἡ Δ’ Στάσις τῶν Χαιρετισμῶν καί ὁ Κανών τοῦ Ἀκαθίστου Ὕμνου ἐψάλη εἰς ὅλας τάς Ἱεράς Μονάς καί τάς Ἐκκλησίας τῆς δικαιοδοσίας τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων, τήν Παρασκευήν, 19^ην Μαρτίου/1^ην Ἀπριλίου 2011, μετά μεγάλης ἐπισημότητος καί λαμπρότητος εἰς τήν Βασιλικήν τῆς Γεννήσεως ἐπί τοῦ θεοδέγμονος Σπηλαίου ἐν Βηθλεέμ. Τῆς ἀκολουθίας ταύτης προεξῆρξεν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, βοηθούμενος ὑπό τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Θαβωρίου κ. Μεθοδίου, τοῦ Πατριαρχικοῦ Ἐπιτρόπου ἐν Βηθλεέμ τοῦ καί ἀνακαινίσαντος  τήν Ἱεράν Μονήν ἐν Βηθλεέμ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἰορδάνου κ. Θεοφυλάκτου καί τῶν ἱερέων τοῦ ποιμνίου.

Πρός τό συναθροισθέν εὐσεβές Ὀρθόδοξον ἀραβόφωνον ποίμνιον ἀπηύθυνεν ἐποικοδομητικούς Πατριαρχικούς λόγους ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, οἱ ὁποῖοι ἔχουν ὡς ἑξῆς:

«Ἄγγελος πρωτοστάτης οὐρανόθεν ἐπέμφθη εἰπεῖν τῇ Θεοτόκῳ τό, Χαῖρε. Χαῖρε, τοῦ πεσόντος Ἀδάμ ἡ ἀνάκλησις. Χαῖρε, τῶν δακρύων τῆς Εὔας ἡ λύτρωσις».

 Εἰς τούς ὑμνολογικούς τούτους χαιρετισμούς τῆς ἀειπαρθένου Μαρίας, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ἐμπεριέχεται τό ἀνεξιχνίαστον μυστήριον τῆς ἐκ τοῦ μηδενός δημιουργίας τοῦ ἀνθρώπου ὑπό τοῦ θείου Λόγου ἀφ’ ἑνός καί τό σωτηριῶδες μυστήριον τῆς θείας Οἰκονομίας ἀφ’ ἑτέρου.

 Καί ὁ μέν Θεός Πατήρ κινούμενος ἀπό ἄπειρον ἀγάπην, δημιουργεῖ τόν ἄνθρωπον κατ’ εἰκόνα καί καθ’ ὁμοίωσιν Αὐτοῦ, ὡς λέγει ἡ Γραφή. Ὁ δέ ἄνθρωπος, ἀπολαμβάνων τήν μετά τοῦ Θεοῦ κοινωνίαν ἐντός τοῦ παραδείσου τῆς τρυφῆς, ὅπου καταλαμβάνεται ὑπό ἐπάρσεως, καταχρᾶται τῆς δοθείσης αὐτῷ αὐτεξουσιότητος, δηλονότι τοῦ δικαιώματος τῆς ἐλευθέρας ἐπιλογῆς μεταξύ τοῦ ἰδίου αὐτοῦ θελήματος καί τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ. Ἀρνούμενος δέ ὁ ἄνθρωπος τό θέλημα τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ, ὁδηγεῖται εἰς τήν πτῶσιν του, δηλαδή εἰς τήν ἐξορίαν του ἀπό τόν Παράδεισον. Ἤ καλλίτερον εἰπεῖν, εἰς τήν διακοπήν τῆς κοινωνίας του μέ τόν Θεόν.

 Ἔκτοτε τά δάκρυα τῆς λύπης θά συνοδεύουν τόσον τόν Ἀδάμ ὅσον καί τήν Εὔαν, ὡς λέγει ἡ Ἁγία Γραφή «…καί τῇ γυναικί εἶπεν ὁ Θεός: Πλυθύνων πληθυνῶ τάς λύπας σου καί τόν στεναγμόν σου, ἐν λύπαις τέξῃ τέκνα. Τῷ δέ Ἀδάμ εἶπεν ὁ Θεός: ἐπικατάρατος ἡ γῆ ἐν τοῖς ἔργοις σου, ἐν λύπαις φάγῃ αὐτήν πάσας τάς ἡμέρας τῆς ζωῆς σου», (Γεν. 3,16,17,18).

 Ἡ λύπη, ὁ στεναγμός καί τά ἐπί γῆς ἔργα τῶν πρωτοπλάστων ἐν προκειμένῳ ὑποδηλώνουν τά δάκρυα τῆς πτώσεως αὐτῶν.

«Πολυμερῶς καί πολυτρόπως πάλαι ὁ Θεός», λέγει ὁ θεσπέσιος Παῦλος, «ἐλάλησεν ἡμῖν ἐν Υἱῷ» (Ἑβρ. 1,1). «Ὅτε δέ ἦλθε τό πλήρωμα τοῦ χρόνου, ἐξαπέστειλεν ὁ Θεός τόν Υἱόν αὐτοῦ, γενόμενον ἐκ γυναικός», (Γαλ. 4,4). Ἡ γυνή δέ αὕτη δέν εἶναι ἄλλη, ἐπαναλαμβάνομεν, ἀπό τήν Παρθένον Μαρίαν τῆς Ναζαρέτ, ἐν τῇ ὁποίᾳ καί διά τῆς ὁποίας ἡ ἀνεξιχνίαστος θεία βουλή ἀποκαλύπτεται εἰς ἡμᾶς τούς ἀνθρώπους διά τῆς συγκαταβάσεως τοῦ Θεοῦ, κατά τήν ὁποίαν συγκατάβασιν ὁ Θεός γίνεται υἱός τοῦ ἀνθρώπου καί ὁ ἄνθρωπος υἱός τοῦ Θεοῦ ἐν τῷ προσώπῳ τοῦ Χριστοῦ.

 Εἰς τό μυστήριον τοῦτο τῆς θείας βουλῆς ἀναφέρεται καί ὁ Προφήτης Ἀββακούμ λέγων: «Κύριε εἰσακήκοα τήν ἀκοήν σου καί ἐφοβήθην. Κύριε κατενόησα τά ἔργα σου καί ἐξέστην», (Ἀββακ. 3, 1-2). Εἰς τήν ἐν πνεύματι Ἁγίῳ προφητικήν ἐμπειρίαν τοῦ Ἀββακούμ ἀναφέρεται καί ὁ ἱερός ὑμνῳδός λέγων: «Τήν ἀνεξιχνίαστον θείαν βουλήν τῆς ἐκ τῆς Παρθένου σαρκώσεως Σοῦ τοῦ Ὑψίστου ὁ Προφήτης Ἀββακούμ κατανοῶν ἐκραύγασε, δόξα τῇ δυνάμει Σου Κύριε».

 Αὐτήν ἀκριβῶς τήν δόξαν τῆς δυνάμεως τοῦ Κυρίου χαιρετίζομεν καί ἡμεῖς, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, εἰς τό ὑπερευλογημένον πρόσωπον τῆς ἀειπαρθένου καί Θεοτόκου Μαρίας, ἡ ὁποία ἀναδεικνύεται ἡ νέα Εὔα, διά τῆς ὑπακοῆς αὐτῆς εἰς τό θέλημα τοῦ Κυρίου: «Ἰδού ἡ δούλη Κυρίου, γένοιτό μοι κατά τό ρῆμὰ σου», (Λουκ. 1,38).

 Αὐτό τοῦτο τό μυστήριον τῆς ἀνεξιχνιάστου θείας βουλῆς τῆς ἐκ τῆς Παρθένου σαρκώσεως τοῦ Ὑψίστου, δηλονότι τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ, ὑμνοῦμεν καί δοξάζομεν.

Καί τοῦτο, διότι ὁ μέν Χριστός, ὡς ψάλλει ὁ μελῳδός, καθίσταται τοῦ πεσόντος Ἀδάμ ἡ ἀνάκλησις, δηλαδή ἡ ἀνάστασις ἐκ τοῦ θανάτου τῆς ἁμαρτίας. Ἡ δέ Παρθένος Μαρία ὡς ἡ νέα Εὔα καθίσταται ἡ λύτρωσις, ἡ ἀπελευθέρωσις ἐκ τῶν δακρύων τῆς δουλείας τῆς φθορᾶς τῆς Εὔας.

 Ἡ σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου, ἀγαπητοί μου, δέν δύναται νά κατανοηθῇ ἐκτός τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, διότι κατά τόν σοφόν Παῦλον, ὄντως «ἀνεξερεύνητα τά κρίματα τοῦ Θεοῦ καί ἀνεξιχνίαστοι αἱ ὁδοί Αὐτοῦ», (Ρωμ. 11,33). Λέγομεν δέ τοῦτο, διότι τό ἀπό τῶν αἰώνων ἀποκεκρυμμένον μυστήριον τοῦ Θεοῦ ἐγένετο γνωστόν «ταῖς ἀρχαῖς καί ταῖς ἐξουσίαις ἐν τοῖς ἐπουρανίοις διά τῆς Ἐκκλησίας», (Ἐφ, 3,9-10).

 Διά τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ καλούμεθα καί ἡμεῖς, ἀγαπητοί μου, νά κατανοήσωμεν τό μέγα τῆς ἐκ τῆς Παρθένου Μαρίας σωτηριῶδες μυστήριον τῆς θείας ἐνσαρκώσεως διά τῆς πίστεως, τῶν ἔργων τῆς φιλανθρωπίας, τῆς νηστείας καί τῆς θείας τῶν Ἀχράντων τοῦ Χριστοῦ Μυστηρίων κοινωνίας. Μάλιστα δέ κατά τό στάδιον τοῦτο τῆς μεγάλης νηστείας, κατά τό ὁποῖον καλούμεθα νά ἑτοιμάσωμεν ἑαυτούς διά τήν ὑποδοχήν τῆς μεγάλης καί λαμπρᾶς ἑορτῆς τοῦ Πάσχα. Ἀμήν».

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_2_placeholder

Τήν Παρασκευήν 19^ην Μαρτίου/1^ην Ἀπριλίου 2011 ἐπεσκέφθη τόν Μακαριώτατον ὁ ἡγούμενος τῆς Μονῆς τῶν Ποιμένων, τοῦ Χωρίου τῶν Ποιμένων, Ἀρχιμανδρίτης π.  Ἰγνάτιος μετά μικρᾶς συνοδείας, φέρων εἰκόνα μεγάλου μεγέθους 2Χ2 μέτρων περίπου, τῶν Ἁγίων ἐνδόξων Τεσσαράκοντα Μεγαλομαρτύρων, ἔργον τῆς ἐκ Θεσσαλονίκης ὁρμωμένης προσκυνητρίας ἁγιογράφου κ. Εὐστρατίας Ἰωαννίδου, ἡ ὁποία ἡγιογράφησε καί τό Ἱερόν βῆμα τῆς Ἱ.Μ. Παναγίας Σεϊδανάγιας τῆς Παλαιᾶς Πόλεως τῶν Ἱεροσολύμων. Ἡ εἰκών παρουσιάζει ἀκριβήν καί ὡραιοτάτην ἀπόδοσιν τῆς τεχνικῆς τῶν Παχωμαίων καί τῶν ἐκφράσεων τῶν προσώπων τῶν Ἁγίων Τεσσαράκοντα μαρτύρων. Τό ἔργον τοῦτο εἰς μουσαμᾶν ἐπί ξύλου ἐδόθη ὡς δῶρον εἰς τόν Μακαριώτατον καί τό Πατριαρχεῖον ἐπ’ εὐκαιρίᾳ τῶν ὀνομαστηρίων Αὐτοῦ καί ἐτοποθετήθη εἰς περίοπτον θέσιν.

Ὁ Μακαριώτατος συνεχάρη τήν δημιουργόν, τόν κομιστήν π. Ἰγνάτιον καί τούς συνεργάτας αὐτοῦ καί ἐπέδωσεν εἰς αὐτούς Ἱεροσολυμιτικάς εὐλογίας.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_3_placeholder

Τήν Κυριακήν τῆς Σταυροπροσκυνήσεως, 14^ην /27^ην Μαρτίου 2011, μετά τήν θ. Λειτουργίαν εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως, ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, συνοδευόμενος ὑπό τοῦ Ἀρχιδιακόνου π. Ἀθανασίου, ἀνεχώρησε διά διήμερον ἰδιωτικήν ἐπίσκεψιν εἰς Οὐκρανίαν. Ὁ Μακαριώτατος ἦτο προσκεκλημένος ὑπό τοῦ Institute of Human Rights and Prevention of Extremism and Xenophobia, ἵνα δώσῃ διάλεξιν ὡς κύριος ὁμιλητής εἰς Διάσκεψιν, συγκληθεῖσαν εἰς Κίεβον ἀπό 28-29 Μαρτίου 2011 μέ θέμα “World religions and civil societies united against hatred and extremism”. (Οἱ παγκόσμιαι θρησκεῖαι καί οἱ πολιτισμοί ἡνωμένοι ἐναντίον τοῦ μίσους καί τοῦ ἐξτρεμισμοῦ).

Ἡ ἀπευθυνθεῖσα εἰς τόν Μακαριώτατον πρόσκλησις ὑπό τοῦ ἱδρυτοῦ τοῦ Ἰνστιτούτου, κ. Oleksander Feldman MP, ἔχει ὡς ἕπεται, ( βλ. ἠλεκτρονικόν σύνδεσμον https://en.jerusalem-patriarchate.info/2011/02/21/1227/ ).

Ἡ δοθεῖσα ὑπό τοῦ Μακαριωτάτου διάλεξις ἔχει ὡς ἕπεται (βλ. ἠλεκτρονικόν σύνδεσμον: https://en.jerusalem-patriarchate.info/2011/03/28/1220/ )

Λεπτομερείας περί τπης Διασκέψεως ταύτης δύναται νά εὕρῃ ὁ ἐνδιαφερόμενος εἰς δημοσίευμα τοῦ  κ. Jonah Mandel εἰς τήν ἐφημερίδα “Jerusalem Post”  τῆς Τετάρτης 30ης Μαρτίου 2011, (βλ. ἠλεκτρονικόν σύνδεσμον https://en.jerusalem-patriarchate.info/2011/03/30/1232/  και https://www.jpost.com/JewishWorld/JewishNews/Article.aspx?id=214368 )

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

Ἡ Γ’ Κυριακή τῶν Νηστειῶν τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, ὡς ἡ Κυριακή τῆς προσκυνήσεως τοῦ τιμίου καί ζωοποιοῦ Σταυροῦ διά τήν ἐνίσχυσιν πρός συνέχισιν τῆς ἀσκήσεως τῆς νηστείας, ἑορτάζεται εἰς τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων εἰς τάς Μονάς καί τούς Ναούς αὐτοῦ, κυρίως ὅμως ὡς Παρρησία μέ πᾶσαν μαγαλοπρέπειαν εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως. Συμφώνως πρός τήν τάξιν ταύτην ἑωρτάσθη καί ἐφέτος ἡ ἐν λόγῳ μεγάλη ἑορτή διά τῆς ἀναγνώσεως τῆς Θ’ ὥρας εἰς τόν Μοναστηριακόν Ναόν τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης τήν Κυριακήν, 14ην /27ην Μαρτίου 2011. Αὕτη εἶναι ἡ τάξις τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος, ἀφ’ ἑνός μέν διά νά δηλώνεται διά τῆς Θ’ ὥρας ἡ Μοναστηριακή ἰδιότης αὐτῆς, ἀφ’ ἑτέρου διά τῆς συμμετοχῆς αὐτῆς ἐν συνεχείᾳ εἰς τόν Ἑσπερινόν ἐν τῷ Ναῷ τῆς Ἀναστάσεως νά δηλώνεται ἡ ἰδιότης αὐτῆς ὡς φρουροῦ τῶν Παναγίων Προσκυνημάτων.

Μετά τήν ἀνάγνωσιν τῆς Θ’ ὥρας τῶν κωδώνων κρουομένων πανηγυρικῶς εἰς τόν Ἁγιοταφιτικόν ἐμβατήριον ρυθμόν.ἐγένετο ἡ κάθοδος διά τῆς χριστιανικῆς ὁδοῦ εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως. Ἔμπροσθεν τοῦ Προσκυνήματος τῆς Ἁγίας Ἀποκαθηλώσεως ἐγένετο ἡ προϋπάντησις τοῦ προεξάρχοντος τοῦ Ἑσπερινοῦ, τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου, ἐν συνεχείᾳ τό θυμίαμα ὑπ’ Αὐτοῦ, ἡ προσκύνησις ὑπ’ Αὐτοῦ καί ὑπό τῶν Ἀρχιερέων. Ἐν συνεχείᾳ ὁ Μακαριώτατος προσεκύνησε εἰς τόν Πανάγιον Τάφον καί ἐστάθη παρά τόν λίθον τοῦ Ἀγγέλου ἕως ὅτου, διερχόμενοι ἐνώπιον Αὐτοῦ καί ὑποκλινόμενοι οἱ Ἀρχιερεῖς καί οἱ Ἱερομόναχοι, προσεκύνησαν.

Κατόπιν τούτου ἔλαβε χώραν ὁ Μέγας Ἑσπερινός εἰς τό Καθολικόν μετά Μεγάλου Θυμιάματος ἔναντι τοῦ Ἁγίου Τάφου ἀνά τά προσκυνήματα, τῶν Ἀνοιξανταρίων καί Ἀρτοκλασίας.

Τοῦ Ἑσπερινοῦ τελεσθέντος καί τῶν κωδώνων τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως κρουομένων, ἐγένετο ἐπίσημος ἄνοδος πρός τό Πατριαρχεῖον.

Τήν πρωΐαν τῆς Κυριακῆς μετά τήν ἀκολουθίαν εἰς τόν μοναστηριακόν Ναόν τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης τήν 7.00 π.μ. ὥραν, ἐγένετο ἐπίσημος κάθοδος τῶν Ἁγιοταφιτῶν εἰς τόν Ναόν τῆς Ἀναστάσεως.

Ἅμα τῇ προσκυνήσει τοῦ Μακαριωτάτου εἰς τήν Ἁγίαν Ἀποκαθήλωσιν καί τόν Πανάγιον Τάφον, ἐγένετο ἡ εἴσοδος εἰς τό Καθολικόν.

Ἐνταῦθα ἐνεδύθη ἡ Α.Θ.Μ., οἱ Ἀρχιερεῖς καί τό Ἱερατεῖον, τῶν σημάντρων κρουομένων. Εὐθύς μετά τοῦτο, ἤρξατο ἡ θ. Λειτουργία εἰς τόν Πανάγιον Τάφον προεξάρχοντος τοῦ Μακαριωτάτου καί συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου καί τῶν Σεβασμιωτάτων Ἀρχιεπισκόπων Θαβωρίου κ. Μεθοδίου καί Σεβαστείας κ. Θεοδοσίου, Ἱερομονάχων καί διακόνων καί ψαλλόντων τῶν ἱεροψαλτῶν τοῦ Παναγίου Τάφου τοῦ πρωτοψάλτου Ἀρχιμανδρίτη π. Ἀριστοβούλου καί τοῦ Λαμπαδαρίου κ. Χαραλάμπους Βακάκη.

Τῆς θ. Λειτουργίας ἀπολυθείσης, ἐγένετο ἡ λιτανεία, τῶν Ἀρχιερέων καί τῶν Ἱερέων κρατούντων μικρούς τιμίους σταυρούς ἀνά χεῖρας, καί τοῦ Μακαριωτάτου  καί τῶν Ἀρχιερέων φερόντων ἐκ περιτροπῆς τόν μεγάλον τίμιον σταυρόν ἐπί κεφαλῆς, τρίς πέριξ τοῦ Ἱεροῦ Κουβουκλίου τοῦ Παναγίου Τάφου καί ἅπαξ ἀνά τά Προσκυνήματα, εὐθύς δέ μετά ταύτην, ἡ εἴσοδος εἰς τό Καθολικόν, ἐν ᾧ ἐψάλλετο «τίς Θεός Μέγας, ὡς ὁ Θεός ἡμῶν…».

Μετά τήν ἐπίσημον ἄνοδον εἰς τό Πατριαρχεῖον κατά τήν ἐν αὐτῷ δεξίωσιν ὁ Μακαριώτατος προπίνων εἶπε τά κάτωθι:

«Παράδεισος ἄλλος ἐγνώσθη ἡ Ἐκκλησία ὡς πρίν ξύλον ἔχουσα ζωηφόρον, τόν Σταυρόν Σου, Κύριε, ἐξ οὗ διά προσψαύσεως ἀθανασίας μετέχομεν».

Τό θεῖον μυστήριον τῆς πίστεώς μας, εἰς Χριστόν ἐσταυρωμένον καί ἀναστάντα γίνεται κατανοητόν διά τῆς Ἐκκλησίας καί ἐντός τοῦ χώρου αὐτῆς. Καί τοῦτο διότι ἡ Ἐκκλησία οὖσα τό σῶμα τοῦ Χριστοῦ ἀναδεικνύεται ὡς ὁ Παράδεισος τοῦ νέου Ἀδάμ, «ξύλον ἔχων ζωηφόρον τοῦ Σταυροῦ αὐτοῦ».

Ἐάν ἡ ἐνσάρκωσις τοῦ Θεοῦ Λόγου ἐκ τῆς ἀειπαρθένου Μαρίας ἀποτελεῖ μυστήριον μέγα, ὁ σταυρός τοῦ Χριστοῦ ἀποτελεῖ κατά τόν Θεόπνευστον Παῦλον «Ἰουδαίοις μέν σκάνδαλον, Ἕλλησι δέ μωρίαν». Εἰς δέ τούς πιστεύοντας, εἴτε Ἰουδαῖοι εἶναι, εἴτε Ἕλληνες (εἰδωλολάτραι), ὁ Σταυρός εἶναι Θεοῦ δύναμις, πού ἀναγεννᾷ καί ἁγιάζει καί Θεοῦ σοφία, πού φωτίζει κάθε πιστόν (Η’ Κυρ. 1,23-24).  “Αὐτοῖς δέ τοῖς κλητοῖς, Ἰουδαίοις τέ καί Ἕλλησι, Χριστόν Θεοῦ δύναμιν καί Θεοῦ σοφίαν”.

Ἐπειδή ἀκριβῶς ὁ Σταυρός, δηλαδή ἡ ἐνέργεια αὐτοῦ, ἀναβλύζει θείαν δύναμιν καί θείαν σοφίαν, διά τοῦτο τήν προσκύνησιν αὐτοῦ προβάλλει ἡ Ἐκκλησία μας ἐν τῷ μέσῳ τοῦ διανυομένου σταδίου τῆς τεσσαρακονθημέρου Νηστείας. “Τοῦ ζωηφόρου σου Σταυροῦ”, λέγει ὁ ὑμνῳδός, “τήν προσκυνήσιμον χαράν, σήμερον Χριστέ ὑπαντῶντες, προπομπήν ποιούμεθα τοῦ Παναγίου Πάθους σου, ὅ εἰς σωτηρίαν τοῦ κόσμου ἐναπειργάσω Σωτήρ, ὡς παντοδύναμος”.

Καί ὄντως εἰς σωτηρίαν τοῦ κόσμου ἐναπειργάσατο τό σταυρικόν αὐτοῦ πάθος ὁ Σωτήρ ἡμῶν Χριστός διότι, κατά τόν Ἅγιον Ἰωάννην τόν Δαμασκηνόν: «Δι’οὐδενός γάρ ἑτέρου ὁ θάνατος κατήργηται, ἡ τοῦ προπάτορος ἁμαρτία λέλυται, ὁ ᾍδης ἐσκύλευται … εἰ μή διά τοῦ Σταυροῦ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Διά σταυροῦ γάρ ταῦτα πάντα κατώρθωται».

Μέ ἄλλα λόγια, διά τοῦ σταυρικοῦ θανάτου τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ κατηργήθη ὁ θάνατος τῆς ἁμαρτίας, ὡς κηρύττει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος λεγων, «εἰδότες ὅτι Χριστός ἐγερθείς ἐκ νεκρῶν ούκέτι ἀποθνῄσκει, θάνατος αὐτοῦ οὐκέτι κυριεύει, (ἔχομεν δέ τήν πεποίθησιν αὐτήν, διότι γνωρίζομεν ὅτι ὁ Χριστός ἀναστηθείς ἐκ νεκρῶν δέν πεθαίνει πλέον, ὁ θάνατος δέν ἔχει πλέον ἐξουσίαν ἐπ’αὐτοῦ καί δέν δύναται νά τόν κυριεύσῃ). (Ρωμ. 6,9).

“Ὅσοι δέ εἰς Χριστόν ἐβαπτίσθημεν, Χριστόν ἐνεδυσάμεθα”, προσθέτει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός, παραθέτων τούς λόγους τοῦ Παύλου: “Ὅσοι γάρ ἐβαπτίσθημεν εἰς Χριστόν, φησίν ὁ Ἀπόστολος εἰς τόν θάνατον Αὐτοῦ ἐβαπτίσθημεν. Χριστός δέ ἐστι Θεοῦ δύναμις καί σοφία. Ἰδού  ὁ θάνατος τοῦ Χριστοῦ ἤτοι ὁ Σταυρός τήν ἐνυπόστατον τοῦ Θεοῦ σοφίαν καί δύναμιν ἡμᾶς περιέβαλε”.

Ἐπειδή λοιπόν ὁ θάνατος τοῦ Χριστοῦ, δηλονότι ὁ Σταυρός, μᾶς περιέβαλε μέ τήν ἐνυπόστατον σοφίαν καί δύναμιν τοῦ Θεοῦ, διά τοῦτο καί προσκυνοῦμεν αὐτόν, ἵνα γίνωμεν μέτοχοι τῆς θείας σοφίας καί δυνάμεως.

Κατά τήν σημερινήν ἑορτήν, ὡς λέγει ὁ ὑμνῳδός, “τό προφητικόν πεπλήρωται λόγιον, ἰδοῦ γάρ προσκυνοῦμεν εἰς τόν τόπον, οὗ ἔστησαν οἱ πόδες σου, Κύριε, κάι ξύλον σωτηρίας γευσάμενοι, τῶν ἐξ ἁμαρτίας παθῶν, ἐλευθερίας ἐτύχομεν, πρεσβείαις τῆς Θεοτόκου, μόνε φιλάνθρωπε”.

Τῇ θείᾳ δυνάμει τοῦ Τιμίου Σταυροῦ ἀξίωσον ἡμᾶς, Χριστέ, ὅπως ἑορτάσωμεν καί τό μυστικόν Πάσχα, δι’οὗ ὁ Ἀδάμ ἐπανῆλθεν εἰς τόν Παράδεισον, Ἀμήν. Ἔτη πολλά.

Οὕτως ἔλαβε χώραν ἡ μεγάλη αὕτη ἑορτή εἰς τόν τόπον τῆς σταυρώσεως καί τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου ὑπό τοῦ Πατριαρχείου διά τήν στήριξιν τοῦ κλήρου καί τοῦ λαοῦ αὐτοῦ, τήν δόξαν τοῦ Θεοῦ καί τόν ἔπαινον τοῦ εὐλογημένου ἡμῶν γένους.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_4_placeholder

Ἡ ἐθνική ἐπέτειος τῆς 25^ης Μαρτίου 1821 ἐξακολουθεῖ νά ἑορτάζεται καθ’ ἕκαστον ἔτος εἰς τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων μέ ἀμείωτον ἐνδιαφέρον καί μέ τόν βαθύν σεβασμόν, τόν ὁποῖον ἀπαιτεῖ ἡ ἱερότης καί ἡ σημασία τῆς ἐπαναστάσεως του 1821 διά τήν ἐλευθερίαν τοῦ  Ἔθνους μας. Μέ τό πνεῦμα τοῦτο τοῦ σεβασμοῦ καί ἀποτίσεως ἐθνικοῦ χρέους ἑώρτασε τήν ἐθνικήν ἐπέτειον τῆς 25^ης Μαρτίου 1821 μέ σχολικήν ἑορτήν ἡ Πατριαρχική Σχολή ἐπί τοῦ λόφου τῆς Ἁγίας Σιών. Τήν τελετήν ταύτην ἐτίμησε μέ τήν παρουσίαν Του ἡ Α.Θ. Μακαριότης ὁ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, ἡ Σχολική Ἐφορεία, ὁ Γενικός Πρόξενος τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Σωτήριος Ἀθανασίου, ἡ Πρόξενος κ. Ἀσπασία Μίτση, ὁ Διπλωματικός Ἀντιπρόσωπος τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας εἰς τήν Παλαιστινιακήν Ἀρχήν κ. Ἀνδρέας Κουζούπης, Ἁγιοταφῖται Πατέρες, ὁ καθηγητής τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κ. Θεόδωρος Γιάγκου, μοναχαί τοῦ Πατριαρχείου καί μέλη τῆς Ἑλληνικῆς Παροικίας.

Τό πρόγραμμα τῆς σεμνῆς καί διδακτικῆς ταύτης τελετῆς περιελάμβανε Προλόγισιν τοῦ Σχολάρχου Ὁσιολογιωτάτου μοναχοῦ π. Φωτίου, καθηγητοῦ τῶν Φυσικῶν, Πανηγυρικόν τῆς ἡμέρας ὑπό τῆς καθηγητρίας φιλολόγου κ. Μαρίας Ματθαίου, ἀπαγγελίαν ποιημάτων καί ἄλλων ἐκλεκτῶν λογοτεχικῶν ἐθνικῶν ἀποσπασμάτων ὑπό τῶν μαθητῶν, ἐκτέλεσιν ἐκκλησιαστικῶν καί πατριωτικῶν ᾀσμάτων ὑπ’ αὐτῶν ὑπό τήν Διεύθυνσιν τοῦ Λαμπαδαρίου τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως καί καθηγητοῦ τῆς Μουσικῆς κ. Χαραλάμπους Βακάκη καί μέ προβολήν ταινίας καί θεατρικοῦ δρωμένου μέ θέμα τόν Ἀθανάσιον Διᾶκον.

Μέ ὅλα ταῦτα οἱ διδάξαντες καθηγηταί καί οἱ ἐκτελέσαντες μαθηταί, παρά τό ὀλιγάριθμον αὐτῶν, ἐπέτυχον νά μεταφέρουν τούς μετασχόντας εἰς τήν τελετήν ἀκροατάς καί θεατάς εἰς τούς χρόνους τῆς σκληρῆς καί ἀδυσωπήτου δουλείας τῶν 400^ων χρόνων, εἰς τούς χρόνους τῆς κηρύξεως τοῦ ἀγῶνος τήν 25^ην Μαρτίου τοῦ 1821 εἰς τήν Ἁγίαν Λαύραν ἀπό τόν Παλαιῶν Πατρῶν Γερμανόν καί συνεχίσεως τοῦ ἐπί ὀκταετίαν ἀπό τούς μεγάλους ἀγωνιστάς καί ἥρωας τοῦ ἀγῶνος, Κολοκοτρώνην, Καραϊσκάκην, Κανάρην, Ἀθανάσιον Διᾶκον, Μπουμπουλίναν καί ἄλλους πολλούς καί τούς ἐπωνύμους καί τούς ἀνωνύμους χιλιάδας συνεργάτας, τούς ἀγωνιστάς τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπαναστάσεως, τούς ἀψηφήσαντας περιουσίαν καί ζωήν διά τήν ἐλευθερίαν ἑαυτῶν καί τῶν ἀπογόνων των καί νά δημιουργήσουν αἰσθήματα συγκινήσεως καί βαθέος σεβασμοῦ πρός τήν μνήμην τῶν διά τοῦ Ἑλληνικοῦ πατριωτικοῦ ἤθους μας, τῆς γενναιότητος, τῆς φιλοπατρίας καί τῆς διατηρήσεως τῶν ἀξιῶν τῆς Ρωμηοσύνης εἰς ἕνα παγκοσμίως μεταβαλλόμενον κόσμον μέ ἀπώλειαν ἐνίοτε προσανατολισμοῦ καί πυξίδος ζωῆς.

 Εἰς τό τέλος τῆς τελετῆς ὁ Μακαριώτατος ηὐχαρίστησε τούς ὑπευθύνους τῆς διοργανώσεως μιᾶς τέτοιας τελετῆς, Σχολάρχην καί καθηγητάς καί ἐπῄνεσε τούς δοκίμους μαθητάς διά τήν ἐπιτυχίαν τῶν μουσικῶν καί θεατρικῶν ἐκτελέσεων καί ηὐχήθη εἰς αὐτούς πνευματικάς, μαθητικάς καί Ἁγιοταφιτικάς ἐπιδόσεις καί ηὐχαρίστησε τόν κ. Γενικόν Πρόξενον διά τήν ἠθικήν καί οἰκονομικήν αὐτοῦ συμπαράστασιν πρός τήν Σχολήν.

 Τήν ἑπομένην, 12^ην /25^ην Μαρτίου 2011, ἡ ἐθνική ἐπέτειος τῆς 25^ης Μαρτίου 1821 ἑωρτάσθη τιμητικῶς ὑπό τοῦ Πατριαρχείου διά Δοξολογίας τήν 10.30 π.μ. ὥραν εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως, προεξάρχοντος τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου καί συνιερουργούντων μετ’ Αὐτοῦ τῶν Ἀρχιερέων τοῦ Πατριαρχείου καί τῶν Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων, παρουσίᾳ τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Σωτηρίου Ἀθανασίου καί τῇ συμμετοχῇ τῶν μελῶν τῆς Ἑλληνικῆς Παροικίας.

 Ἡ Δοξολογία αὕτη ἐτελέσθη ὡς προσευχή ὑπέρ ἀναπαύσεως τῶν ψυχῶν τῶν ἡρωϊκῶς κατά τό 1821 ἀγωνισαμένων καί πεσόντων προγόνων ἡμῶν καί ὡς εὐχαριστία πρός τόν Θεόν διά τήν ἐλευθερίαν, τήν ὁποίαν ἐχάρισεν εἰς τό Ἕθνος ἡμῶν.

 Μετά τήν δοξολογίαν εἰς τήν ἐν τῷ Πατριαρχείῳ δεξίωσιν, ἡ Α.Θ.Μ. προσεφώνησε τούς προσελθόντας διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ:

 «Ἑορτή οὐδέν ἄλλον ἐστίν  ἤ τό τά δέοντα πράττειν» κατά τόν χαλκέντερον Ὠριγένην.

 Ἐκλαμπρότατε Γενικέ Πρόξενε τῆς Ἑλλάδος,

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Σεβαστοί Πατέρες καί Ἀδελφοί,

 Τά δέοντα πράττοντες καί ἡμεῖς κλῆρος τέ καί λαός σήμερον ἐπί τῇ ἐθνικῇ ἑορτῇ τῆς ἐπετείου τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπαναστάσεως τοῦ 1821, κατήλθομεν εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως, ἔνθα ἀνεπέμψαμεν εἰς τόν Ἅγιον Τριαδικόν Θεόν εὐχαριστήριον μέν δοξολογίαν ἐπί τῇ ἀπελευθερώσει τοῦ εὐσεβοῦς καί Βασιλικοῦ γένους τῶν Ρωμαίων. Ἱκετηρίους δέ ἐντεύξεις καί δεήσεις ὑπέρ ἀναπαύσεως τῶν ψυχῶν τῶν ὑπέρ πίστεως καί Πατρίδος ἡρωϊκῶς ἀγωνισαμένων καί ἐνδόξως μαρτυρησάντων ὑπέρ τῆς Παλλιγεννεσίας τοῦ ἱεροῦ ἡμῶν ἔθνους.

«Ἡ ἀξία ἑκάστου ἔθνους», κατά τόν Γεωργούλην, «καθορίζεται ἀπό τά ἰδεώδη, εἰς τήν ἐξυπηρέτησιν τῶν ὁποίων θέτει τόν ἑαυτόν του».

Πατρίς, πίστις καί ἐλευθερία ἀποτελοῦν ἐν προκειμένῳ τά ἰδεώδη τῆ Ἐθνικῆς ταυτότητος καί τῆς μεγάλης πολιτισμικῆς κληρονομιᾶς, ὑπέρ τῶν ὁποίων οἱ Πανέλληνες ἔμαθον νά ἀγωνίζωνται θυσιαστικῶς μέχρι θανάτου, «ἀφορῶντες εἰς τόν τῆς πίστεως ἀρχηγόν καί τελειωτήν Ἰησοῦν Χριστόν», (Ἑβρ. 12,2).

Ἡ Γεραρά τῶν Ἁγιοταφιτῶν Ἀδελφότης συμμετέχουσα εἰς τήν ἑόρτιον χαράν τῆς ἱερᾶς μνήμης τῆς ἐκ τῆς τέφρας Παλιγγενεσίας τοῦ γένους τέ καί Ἔθνους ἡμῶν εὐγνωμόνως καί τιμητικῶς ὑψώνει δι’Ἡμῶν τό ποτήριον αὐτῆς ἀναφωνοῦσα: «Ζήτω ἡ 25^η Μαρτίου τοῦ 1821, Ζήτω τό εὐσεβές ἡμῶν Ἔθνος, Ζήτω ἡ Ἑλλάς, Ζήτω ἡ Ἁγιοταφιτική ἡμῶν Ἀδελφότης».

 Ὁ δέ Γενικός Πρόξενος τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Σωτήριος Ἀθανασίου ἀνέγνωσε τό κάτωθι μήνυμα τοῦ Ἐξοχωτάτου Προέδρου τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας κ. Καρόλου Παπούλια:

 «Ο εορτασμός της 25^ης Μαρτίου αποτελεί για τους Ἐλληνες όπου γης ημέρα εθνικής ανάτασης και υπερηφανείας. Σύσσωμος ο ελληνισμός αποτίει φόρο τιμής στους αγωνιστές του ’21 που με αυταπάρνηση και ηρωϊσμό θυσίασαν τη ζωή τους στο όνομα της Ελευθερίας, της εθνικής Ανεξαρτησίας και της Δημοκρατίας.

 Από εκείνο το ιστορικό κάλεσμα της εθνεγερσίας που άλλαξε τον ρου της νεώτερης ελληνικής ιστορίας, μεταδίδοντας το μήνυμα «Ελευθερία ή Θάνατος» σε όλη την Ευρώπη καί την Οικουμένη, δεν έλειψαν οι Ἐλληνες της Διασποράς. Ήταν και η δική τους παρέμβαση που συνέβαλε στην νικηφόρα έκβαση του Εθνικοαπελευθερωτικού Αγώνα ενάντια σε μια αυτοκρατορία που φαινόταν άτρωτη.

 Με την ίδια θέρμη και προσήλωση, εσείς, οι πρεσβευτές της χώρας μας στο εξωτερικό, αποτελείτε τη γέφυρα ανάμεσα στην μητέρα πατρίδα και τις χώρες, όπου διαμένετε, εργάζεστε και εξελίσσεστε.

 Η σημερινή εποχή, κύριο χαρακτηριστικό της οποίας είναι η οικονομική κρίση, επιβάλλει την ανάλογη ομοθυμία και εγρήγορση, προκειμένου να δοθεί δημιουργική απάντηση στις υπαρκτές προκλήσεις και δυσκολίες που έχουμε μπροστά μας. Παρά τις δυσμενείς συνθήκες που αναδύονται τόσο στο εθνικό όσο και στο διεθνές γίγνεσθαι, δεν ξεχνάμε πως μόνο ενωμένοι μπορούμε να κάνουμε το ακατόρθωτο εφικτό.

 Με τις σκέψεις αυτές και με αισθήματα χαράς και συγκίνησης, εύχομαι σε όλους εσάς και τις οικογένειές σας υγεία, ευτυχία και κάθε πρόοδο, τόσο σε προσωπικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο».

 Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_5_placeholder

Ἡ Α.Μ. ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Νέας Ἰουστινιανῆς καί πάσης Κύπρου κ.κ. Χρυσόστομος ἀπέστειλεν ἐπιστολήν ἀπό 14^ης Μαρτίου 2011 πρός τήν Α.Θ.Μ. τόν Πατέρα ἡμῶν καί Πατριάρχην Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλον, εἰς τήν ὁποίαν καθιστᾷ Αὐτόν ἐνήμερον περί τῶν ἀναιτίως διαπραχθέντων παρά τῶν Τουρκικῶν Στρατευμάτων κατοχῆς τοῦ Βορείου Τμήματος τῆς Κύπρου, τό Σάββατον 12^ην Μαρτίου 2011, εἰς  βάρος τοῦ Θεοφιλεστάτου Ἐπισκόπου Νεαπόλεως κ. Πορφυρίου καί τῆς συνοδείας αὐτοῦ κατά τήν ἐπίσκεψιν αὐτῶν εἰς τόν ἱερόν Ναόν Ἁγίας Ζώνης Ἁμμοχώστου καί ζητεῖ τήν συμπαράστασιν Αὐτοῦ. Ἡ ἐν λόγῳ ἐπιστολή ἔχει ὡς ἕπεται:

“Μακαριώτατε Πατριάρχα Ἱεροσολύμων καί πάσης Παλαιστίνης, λίαν ἡμῖν ἀγαπητέ καί περισπούδαστε ἀδελφέ καί συλλειτουργέ, κύριε Θεόφιλε, τήν Ὑμετέραν γερασμίαν Μακαριότητα ἀδελφικῶς ἐν Κυρίῳ κατασπαζόμενοι, ὑπερήδιστα προσαγορεύομεν.

Μετ’ αἰσθημάτων πολλοῦ πόνου καί βαθυτάτης λύπης προαγόμεθα ἵνα γνωρίσωμεν  τῇ Ὑμετέρᾳ γερασμίᾳ Μακαριότητι τάς νέας ἰταμάς καί θρασυτάτας ἐνεργείας τῶν τε παρανόμως εὑρισκομένων ἐνταῦθα καί κατεχόντων τό βόρειον τμῆμα τῆς νήσου ἡμῶν τουρκικῶν στρατευμάτων εἰσβολῆς καί τῶν ἐν ταῖς κατεχομέναις περιοχαῖς ἐγκαθέτων τῆς Τουρκίας.

Ἀμφότεροι οὗτοι προκλητικῶς καί ἀναιτίως συνέλαβον τήν πρωΐαν τοῦ παρελθόντος Σαββάτου, 12^ης Μαρτίου ἐ. ἔ., τούς εὑρισκομένους πρός ἐπίσκεψιν τοῦ ἐν τῇ περικλείστῳ περιοχῇ τῆς κατεχομένης Ἀμμοχώστου ἱεροῦ ναοῦ Ἁγίας Ζώνης, καί πρός ἐκτίμησιν τῆς καταστάσεως, εἰς ἥν οὗτος εὑρίσκεται σήμερον, Θεοφιλέστατον Ἐπίσκοπον Νεαπόλεως καί ἀγαπητόν ἐν Χριστῷ ἀδελφόν           κ. Πορφύριον, Εὐρωβουλευτάς κ.κ. Ἑλένην Θεοχάρους (Κύπρου), Jaroslaw Walesa καί Artur Zasada (Πολωνίας) καί Mariya Nedelcheva (Βουλγαρίας), τέως Εὐρωβουλευτήν κ. Γιαννάκην Μάτσην, Πρωτοπρεσβύτερον Σάββαν Χατζηιωνᾶ, τήν βοηθόν τοῦ Εὐρωβουλευτοῦ κ. Jaroslaw Walesa, τόν ἐξ Ἀμμοχώστου πρόσφυγα καί στέλεχος τῆς Κινήσεως Ἀμμοχωστιανῶν κ. Λοΐζον Αὐξεντίου και τόν ὁδηγόν αὐτῶν κ. Μαρίνον Παντελίδην.

Ἅπαντες οὗτοι ὡδηγήθησαν εἴς τινα ψευδοαστυνομικόν Σταθμόν, διαπομπευθέντες καί χλευασθέντες σκαιότατα. Τελικῶς, ἀργά τήν ἑσπέραν τῆς αὐτῆς ἡμέρας, καί κατόπιν ἐντόνων διαβημάτων, πιέσεων καί ἐνεργειῶν, ἀπελύθησαν ὅλοι, πλήν τῶν κ.κ. Γ. Μάτση και Λ. Αὐξεντίου, οἵτινες, λόγῳ ἀδιαθεσίας, προσεκομίσθησαν εἰς τό ἐκεῖσε Νοσοκομεῖον, διά νά ὁδηγηθῶσι καί κατηγορηθῶσι σήμερον ἐνώπιον ψευδοδικαστηρίου τοῦ κατοχικοῦ καθεστῶτος.

Ταῦτα πάντα ἀνακοινούμενοι τῇ Ὑμετέρᾳ γερασμίᾳ Μακαριότητι, θερμῶς καί ἀδελφικῶς παρακαλοῦμεν ὅπως καί Αὐτή ὑψώσῃ φωνήν διαμαρτυρίας ὅπου δεῖ, ζητοῦσα ἅμα παρά τῶν ἐκεῖσε ἀρχόντων καί τήν συνηγορίαν τούτων ὑπέρ τῆς ἀποχωρήσεως, ἐπί τέλους, ἐκ τῆς νήσου ἡμῶν τῶν τουρκικῶν στρατευμάτων εἰσβολῆς καί τῶν ἐποίκων καί τῆς κατισχύσεως καί ἐφαρμογῆς, οὕτως, ἐν ὁλοκλήρῳ τῇ νήσῳ ἡμῶν τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων καί τῶν θρησκευτικῶν ἐλευθεριῶν.

Ἐπί δέ τούτοις ἀπονέμομεν καί αὖθις τῇ Ὑμετέρᾳ γερασμίᾳ Μακαριότητι τόν ἐν Κυρίῳ ἀσπασμόν ἡμῶν καί διατελοῦμεν.”

Ἐν τῇ Ἱερᾷ Ἀρχιεπισκοπῇ Κύπρου,

τῇ 14^ῃ Μαρτίου 2011,

Τῆς Ὑμετέρας γερασμίας Μακαριότητος

ἀγαπητός ἐν Χριστῷ ἀδελφός

+ Ο ΚΥΠΡΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ

Ἀδελφικῶς ἀνταποκρινόμενος, ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ἀπέστειλε πρός τόν Ἀρχιεπίσκοπον Κύπρου κ.κ. Χρυσόστομον  τήν κάτωθι ἐπιστολήν συμπαραστάσεως καί καταγγελίας τῆς συμπεριφορᾶς ταύτης τῶν Τουρκικῶν Στρατευμάτων κατοχῆς:

«Μακαριώτατε Ἀρχιεπίσκοπε Νέας Ἰουστινιανῆς καί πάσης Κύπρου, ἐν Χριστῷ τῷ Θεῷ, λίαν ἀγαπητέ καί περισπούδαστε ἀδελφέ καί συλλειτουργέ τῆς Ἡμῶν Μετριότητος Κύριε Χρυσόστομε. Τήν Ὑμετέραν ποθεινοτάτην  Ἡμῖν Σεβασμίαν Μακαριότητα ἐν ἁγίῳ φιλήματι περιπτυσσόμενοι, ἡδέως προσαγορεύομεν.

Μετά λύπης πολλῆς ἐπληροφορήθημεν διά τῆς ἀπό 14^ης τρέχοντος μηνός Μαρτίου ἐπιστολῆς τῆς Ὑμετέρας λίαν ἀγαπητῆς καί περισπουδάστου Ἡμῖν Μακαριότητος τά ἄνευ λόγου καί αἰτίας διαπραχθέντα  παρά τῶν Τουρκικῶν Στρατευμάτων κατοχῆς τοῦ Βορείου Τμήματος τῆς νήσου  Κύπρου τό  παρελθόν  Σάββατον,  12^ην Μαρτίου, εἰς βάρος τοῦ Θεοφιλεστάτου Ἐπισκόπου Νεαπόλεως κ. Πορφυρίου καί τῆς συνοδείας αὐτοῦ ἐκ κληρικῶν, Εὐρωβουλευτῶν καί ἄλλων κατά τήν ἐπίσκεψιν αὐτῶν εἰς τόν Ἰερόν Ναόν Ἁγίας Ζώνης Ἀμμοχώστου.

Καταγγέλλοντες ἐντόνως μίαν τοιαύτην συμπεριφοράν, παραβιάζουσαν στοιχειώδη ἀνθρώπινα δικαιώματα λατρείας καί ἐλευθερίας, συμπαραστεκόμεθα Αὐτῇ ἀνεπιφυλάκτως εἰς τό Ἀρχιεπισκοπικόν ἀναδιοργανωτικόν ἔργον τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου καί εἰς τόν δίκαιον Αὐτῆς ἀγῶνα  ἐπανενώσεως  τῆς  νήσου Κύπρου καί ἀποκαταστάσεως  τῶν δικαίων τῶν ἐκπατρισθέντων Ἑλληνοκυπρίων προσφύγων, εὐχόμενοι Αὐτῇ ὅπως ἴδῃ πραγματοποιούμενον τοῦτο ἐπί τῶν ἡμερῶν Αὐτῆς.

Ἐπί τούτοις, ἀσπαζόμενοι Αὐτήν ἀπό τοῦ Παναγίου καί Ζωοδόχου Τάφου φιλήματι ἁγίῳ, διατελοῦμεν».

Ἐν τῇ Ἁγίᾳ  Πόλει Ἱερουσαλήμ  ‚βιαʹ  Μαρτίου  στ ΄.

Τῆς Ὑμετέρας Πεφιλημένης  Ἡμῖν Μακαριότητος

Ἀγαπητός ἐν Χριστῷ ἀδελφός,

ΘΕΟΦΙΛΟΣ  Γ´

Πατριάρχης Ἱεροσολύμων

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

Ἡ Τυπική τάξις τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων καί τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος ὁρίζει ὅτι ἡ Ὀνομαστική Ἑορτή τοῦ ἑκάστοτε Πατριάρχου Ἱεροσολύμων ἑορτάζεται ὡς αἱ Παρρησίαι ἐν τῷ Πανιέρῳ Ναῷ τῆς Ἀναστάσεως. Συμφώνως πρός τήν τάξιν ταύτην, ἡ Ὀνομαστική Ἑορτή τοῦ Μακαριωτάτου Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου ἑωρτάσθη τήν Τρίτην, 9^ην /22^αν Μαρτίου 2011, ἡμέραν τῆς μνήμης τῶν Ἁγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων.

Ἐν πρώτοις, ἀφ’ ἑσπέρας τῆς Δευτέρας, ἀνεγνώσθη ἡ Θ’ ὥρα εἰς τόν  Μοναστηριακόν Ναόν τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης, ἐν συνεχείᾳ δέ ἐγένετο ἐπίσημος κάθοδος, τῶν κωδώνων τοῦ κωδωνοστασίου χαρμοσύνως κρουομένων, εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως.

Πρό τῆς Ἁγίας Ἀποκαθηλώσεως προσεκύνησε  ὁ Μακαριώτατος, πρό δέ τοῦ Ἁγίου Κουβουκλίου, ὁ Μακαριώτατος ἐνεδύθη μανδύαν, ηὐλόγησε τό θυμίαμα, ἐθυμίασε τό Ἅγιον Κουβούκλιον καί τόν Ἅγιον Λίθον, προσεκύνησε, ἀκολούθως δέ προσεκύνησαν οἱ Ἀρχιερεῖς καί οἱ Ἀρχιμανδρῖται καί ἐν συνεχείᾳ, χοροστατοῦντος τοῦ Μακαριωτάτου, ἔλαβε χώραν ὁ Μέγας Ἑσπερινός ἐν τῷ χώρῳ τοῦ Καθολικοῦ.

Τήν Τρίτην, κυριώνυμον ἡμέραν τῆς ἑορτῆς, ἐτελέσθη ἡ θεία Λειτουργία τῶν Προηγιασμένων Δώρων ὑπό τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου, βοηθουμένου ὑπό ἱερέων καί διακόνων καί τῶν Ἀρχιερέων ἐν τῷ Ἱερῷ Βήματι συμπροσευχομένων,  εἰς τό Καθολικόν τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως, τῇ τιμητικῇ παρουσίᾳ τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Σωτηρίου Ἀθανασίου καί τοῦ Πρέσβεως τῆς Ἑλλάδος εἰς Ἰορδανίαν κ. Ἡρακλέους Ἀστεριάδου καί τοῦ Πρέσβεως τῆς Λευκορρωσίας εἰς τό Ἰσραήλ κ. Igor Leshchenga.

Τῆς Θ. Λειτουργίας τελεσθείσης, ἀνεπέμφθη Δοξολογία ἐπί τῷ χαρμοσύνῳ γεγονότι τῆς Ὀνομαστικῆς Ἑορτῆς τοῦ Μακαριωτάτου, φέροντος τό ὄνομα ἑνός τῶν 40 Μαρτύρων.

Μετά τήν Δοξολογίαν ἐγένετο πανηγυρική ἄνοδος εἰς τά Πατριαρχεῖα. Ἐνταῦθα προσεφώνησε τόν Μακαριώτατον ὁ Γέρων Ἀρχιγραμματεύς Ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντίνης κ. Ἀρίσταρχος ἐξ ὀνόματος τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου καί τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος, ὡς ἕπεται:

Μακαριώτατε Πάτερ καί Δέσποτα,

Ἡ ἐν τῷ μέσῳ τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς καί ταῖς  ἀρχαῖς τοῦ μηνός Μαρτίου μνήμη τῶν Ἁγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων, τῶν ἐν Σεβαστείᾳ τῆ λίμνῃ μαρτυρησάντων, ἐνισχύει, στερεώνει καί ἐνδυναμώνει τά μέλη τῆς Ὀρθοδόξου ἡμῶν Ἐκκλησίας εἰς τόν πνευματικόν τῆς νηστείας ἀγῶνα, ἵνα οὗτος ταῖς πρεσβείαις καί τῷ παραδείγματι αὐτῶν ἀποβαίνῃ νικηφόρος καί καρποφόρος.

Ἡ ἐν τῷ ἑορτολογικῷ πλαισίῳ τούτῳ Ὀνομαστική ἑορτή τῆς Ὑμετέρας σεπτῆς Μακαριότητος, ὡς ἐπαξίως φερούσης τό ὄνομα ἑνός τῶν Tεσσαράκοντα Mαρτύρων τούτων, ἰδιαιτέραν προσδίδει χαράν καί εὐφροσύνην εἰς τήν Σιωνίτιδα Μητέρα τῶν Ἐκκλησιῶν, τῆς ὁποίας  Προκαθήμενος θείᾳ εὐδοκίᾳ ἀπό πενταετίας ἐγκατεστάθητε καί εἰς τήν Γεραράν  ἡμῶν Ἁγιοταφιτικήν Ἀδελφότητα, τῆς ὁποίας κατά τά Ἁγιοταφιτικά θέσμια Ἡγούμενος τυγχάνετε.

Ἐπί τῷ χαρμοσύνῳ προσωπικῷ γεγονότι τούτῳ, ἀντανακλῶντι ὡς εἰκός  καί εἰς τό Πατριαρχικόν ἀξίωμα Αὐτῆς, τόν μεγαλοδύναμον Θεόν ἡμῶν εἰς τόν πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως διά θείας Λειτουργίας  Προηγιασμένων μετά Παρρησίας ηὐχαριστήσαμεν καί ἐδοξολογήσαμεν, νῦν δέ εἰς τήν ἱστορικήν ταύτην αἴθουσαν τοῦ Πατριαρχείου σύσσωμοι προσήλθομεν, ἵνα καί ἐν αὐτῇ τόν προσήκοντα σεβασμόν τῇ Ὑμετέρᾳ Μακαριότητι ἀπονείμωμεν καί τάς δεούσας ἑορτίους προσρήσεις προσφωνήσωμεν.

Ἐν τῇ ὁμηγύρει ταύτῃ ἐκδηλοῦμεν τήν χαράν ἡμῶν, καθ΄ὅτι ἄνευ ὑπερβολῆς ἀληθεύοντες δυνάμεθα νά εἴπωμεν ὅτι τῇ πρωτοβουλίᾳ τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος καί τῇ συμπαραστάσει τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου καί τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος καί κατά τό πρόσφατον χρονικόν διάστημα, ὡς καί πρίν, ἔλαβον χώραν γεγονότα ἄξια μνήμονεύσεως  ἐνταῦθα, ἵνα ὦσι ἀληθής πληροφόρησις διά τούς ζητοῦντας λόγον περί  τῆς ἀποστολῆς καί τοῦ ἔργου τοῦ ἡμετέρου Πατριαρχείου.

Ὅσον ἀφορᾷ ἐν πρώτοις τάς ἐκκλησιαστικάς σχέσεις, μνημονευθήτω ἡ κατά τόν παρελθόντα μῆνα Νοέμβριον λαβοῦσα χώραν προσκυνηματική ἐπίσκεψις εἰς τήν Ἀγίαν Γῆν καί τό Πατριαρχεῖον τοῦ Μακαριωτάτου Μητροπολίτου Βαρσοβίας καί πάσης Πολωνίας κ. Σάββα, μετά τήν κατά τό παρελθόν θέρος ἐπίσημον ἐπίσκεψιν τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος εἰς τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν τῆς Πολωνίας. Τό γεγονός τῶν δύο ἐπισκέψεων τούτων συνέσφιγξε ἔτι στερεώτερον τούς ἀπό τῶν ἡμερῶν τῶν προκατόχων Ὑμῶν ἀειμνήστων Πατριαρχῶν Ἱεροσολύμων Θεοφάνους καί Παΐσίου ὑπάρχοντας στενούς δεσμούς μεταξύ τῶν δύο Ἐκκλησιῶν.

Αἱ ποιμαντικαί ἐπισκέψεις τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος εἰς τάς Κοινότητας τοῦ ἡμετέρου ἀραβοφώνου ποιμνίου μετά τοῦ αὐτοῦ ἀμειώτου ἐνδιαφέροντος ἐσυνεχίσθησαν, ὡς τοῦτο μαρτυρεῖται ἐκ τῆς ποιμαντικῆς ἐπίσκέψεως Ὑμῶν εἰς τήν Κοινότητα τοῦ Ἀμπελίν, διά τόν ναόν τῆς ὁποίας νέον εἰκονοστάσιον καί κωδωνοστάσιον τό Πατριαρχεῖον κατεσκεύασε καθώς καί ἐκ τῆς τελικῆς ἐπιλύσεως τῆς, ὡς μή ὤφελε, χρονισάσης ἐπιζημίου διαφορᾶς μεταξύ Πατριαρχείου καί Κοινότητος αὐτοῦ εἰς Ἰόππην, διά δικαστικῆς διαιτητικῆς διευθετήσεως πρός ὄφελος ἀμφοτέρων τῶν πλευρῶν.

Αἱ σχέσεις τοῦ Πατριαρχείου μετά τῆς χώρας τῆς Ἰορδανίας, εἰς τήν ὁποίαν  μεγάλος ἀριθμός τοῦ Ὀρθοδόξου ἡμῶν ποιμνίου διαβιοῖ, παρέμειναν ἀγασταί, ὡς τοῦτο ἐφάνη ἐκ τῆς ἐπισκέψεως τοῦ Πρωθυπουργοῦ τῆς Ἰορδανίας εἰς τήν ἐν Ἀμμάν Μητρόπολιν τοῦ Πατριαρχείου τῇ προσωπικῇ Ὑμῶν παρουσίᾳ, ἵνα εὐχηθῇ εἰς πάντας τούς ἐν Ἰορδανίᾳ χριστιανούς ἐπί τῷ νέῳ Ἔτει καί ἐκ τῆς μετά ταῦτα ἀκολουθησάσης ἐπισκέψεως εἰς τήν Αὐτοῦ Μεγαλειότητα τόν βασιλέα τῆς Ἰορδανίας. Τοῦτο  ἐπίσης ἐφάνη καί διά τῆς συμμετοχῆς τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος ὑπό τήν ἰδιότητα Ὑμῶν ὡς Πρώτου Χριστιανοῦ Θρησκευτικοῦ ἡγέτου εἰς τήν ὑπό τήν πρωτοβουλίαν τοῦ πρίγκιπος τῆς Ἰορδανίας Ἐμίρη Γάζη καί ὑπό τήν αἰγίδα τῶν Ἡνωμένων Ἐθνῶν ἐγκαινιασθεῖσαν καί καθιερωθεῖσαν «Ἡμέραν τῆς Ἁρμονίας  τῶν Θρησκειῶν» ἐν τῷ τόπῳ τοῦ Βαπτίσματος τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐν τῷ Ἰορδάνῃ ποταμῷ.

Μνημονευθήτωσαν ὡσαύτως αἱ ἔντονοι προσωπικαί Ὑμῶν προσπάθειαι μετά τῶν ἄλλων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν τῆς Μέσης Ἀνατολῆς,   ἰδιαιτέρως μετ΄αὐτῆς τῆς Κύπρου, διά τήν ἀνασυγκρότησιν καί ἀναβάθμισιν τοῦ ΣΕΜΑ, ὥστε νά διαδραματίζῃ τοῦτο τόν ρόλον, διά τόν ὁποῖον συνεστήθη, τῆς ὑποστηρίξεως  δηλονότι τῶν χριστιανῶν τῆς Μέσης Ἀνατολῆς καί τῆς ἐξασφαλίσεως τῆς εἰρηνικῆς συμβιώσεως αὐτῶν μετά τῶν ὀπαδῶν τοῦ Ἰσλάμ.

Ἀνυποχώρητος καί ἀποτελεσματική ὑπῆρξε ἡ ὑποστήριξις τῶν δικαιωμάτων τοῦ Πατριαρχείου καί τοῦ ἔθνους ἡμῶν ἐπί τῶν Παναγίων Προσκυνημάτων, ἐν τῷ ναῷ τῆς Ἀναστάσεως, τῇ Βηθλεέμ καί τῇ Γεθσημανῇ. Ἐν τῇ συναφείᾳ ταύτῃ μνημονευθήτω ἡ τῇ Ὑμετέρᾳ προσκλήσει ἔλευσις ἐνταῦθα Ἀποστολῆς εἰδικῶν ἐπιστημόνων ἐκ τοῦ Ἑλληνικοῦ Μετσοβίου Πολυτεχνείου καί ἐκπόνησις σεισμολογικῆς μελέτης διά τήν προστασίαν τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως.

Αἱ σχέσεις Πατριαρχείου καί μητρός Ἑλλάδος λίαν σημαντικῶς ἀνεβαθμίσθησαν ὡς ἐκ τῶν συχνῶν ἐπισκέψεων ἀνωτάτων Κυβερνητικῶν παραγόντων, Ὑπουργῶν καί ἄλλων, εἰς τό κράτος τοῦ Ἰσραήλ καί ἄρα καί εἰς τό Πατριαρχεῖον. Ἐκ τούτων ἀναφερθήτωσαν ἡ ἐπίσκεψις τοῦ Ὑφυπουργοῦ Ἐξωτερικῶν τῆς Ἑλλάδος κ. Δημητρίου Δόλη καί ἡ λίαν πρόσφατος ἐπίσκεψις τοῦ Προέδρου τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας κ. Δημητρίου Χριστόφια.

Ὄντως κατά τό πενταετές διάστημα τῆς Πατριαρχίας Ὑμῶν, Μακαριώτατε, πολλά σημαντικά καί ἀξιόλογα ἐπετελέσατε καί ἄλλα, ἐν τῇ ἐν Χριστῷ ἐλευθερίᾳ καί οὐχί ἐν κολακείᾳ ὁμιλῶν, ἀναμένουν εἰσέτι νά ἐπιτελεσθοῦν. Ταῦτα ἀναμένουν τήν συνέχισιν τῆς δράσεως καί τῆς συνεργασίας τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος καί ἡμῶν τῆς Ἀδελφότητος, ἀμφοτέρων νοουμένων ὡς τῶν δύο ἀλληλοσυμπληρουμένων ὄψεων ἑνός καί τοῦ αὐτοῦ ἀδιαιρέτου καί ἀτμήτου νομίσματος, ἑνός σώματος, τῆς Ἐκκλησίας, τῆς Ἀδελφότητος, ἐν τῇ ὑπαρκτικῇ συναφείᾳ κεφαλῆς καί σώματος. Ὁ Θεός ἐν τῇ πανσοφίᾳ Αὐτοῦ ἐδημιούργησε τό ἀριστούργημα τοῦ ἀνθρωπίνου ὀργανισμοῦ, ἵνα ἡ λειτουργία τούτου  παραμένῃ  διά τούς ἀνθρώπους παράδειγμα ἐκκλησιαστικῆς, διοικητικῆς, κοινωνικῆς καί πάσης ἄλλης λειτουργίας.

Περαίνων, ἐπιτραπήτω μοι νά εἴπω ὅτι ἡμεῖς οἱ σύγχρονοι Ἁγιοταφῖται ἔχομεν τό βαρύ προνόμιον νά βλέπωμεν πάντοτε πρό  ὀφθαλμῶν ἡμῶν ὡς γνώμονα καί πυξίδα τῶν ἐνεργειῶν ἡμῶν τά διατρέξαντα πρό πενταετίας, ὅτε τό πρόβλημα ἡμῶν διεκηρύχθη καί διελαλήθη ἐπί δωμάτων, «urbi et orbi», εἰς τήν πόλιν ταύτην καί εἰς τήν οἰκουμένην, ὅτε ἡ μικρά εἰς ἀριθμητικά μεγέθη, μεγάλη ὅμως εἰς ἱστορίαν, δύναμιν καί δρᾶσιν  Ἀδελφότης αὕτη τοῦ Ἁγίου Τάφου ἀνέστη, ἐξανέστη καί ἀντέστη εἰς τάς θολάς συμφωνίας, τάς ἀποσκοπησάσας εἰς τήν νόθευσιν τῆς γνησίας ἀποστολῆς τοῦ Πατριαρχείου, τῆς διατηρήσεως δηλονότι τοῦ ἀνεξιτήλου θρησκευτικοῦ χαρακτῆρος τῶν Ἱεροσολύμων καί τάς ταλανιζούσας εἰσέτι τό Πατριαρχεῖον εἰς τάς δικαστικάς αἰθούσας, ἐκ τῶν ὁποίων μετά τῶν εὐχῶν Ὑμῶν καί διά τῶν ἐνεργειῶν Ὑμῶν, ἐλπίζομεν νά ἐξέλθωμεν νικηταί διά τήν διάσωσιν τῆς ὑλικῆς ἰδιοκτησιακῆς ἀλλά καί τῆς πνευματικῆς πολιτιστικῆς κληρονομιᾶς τοῦ Πατριαρχείου.

Ἡ Ἀδελφότης καί ἡ Ἁγία καί Ἱερά Σύνοδος, ἡ ὁμοφώνως ἐκλέξασα Ὑμᾶς καί παραδώσασα εἰς Ὑμᾶς, Μακαριώτατε, τήν   σκυτάλην τοῦ ἀγῶνος τοῦ Πατριαρχείου, συμπαρίσταται εἰς Ὑμᾶς  καί συμπορεύεται μεθ΄ Ὑμῶν εἰς τό βαρύ ἔργον Ὑμῶν ὡς ἄλλος Κυρηναῖος. Ἐξ ὀνόματος ταύτης ὑψῶ τό ποτήριον ὑπέρ ὑγιείας, εὐσταθείας καί μακροημερεύσεως Ὑμῶν ἐν πλείστοις ἔργοις ἀγαθοῖς πρός δόξαν Θεοῦ καί ἔπαινον τοῦ εὐλογημένου ἡμῶν γένους. Γένοιτο.

Ἠκολούθησεν ἡ προσφώνησις τοῦ κ. Γενικοῦ  Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Σωτηρίου Ἀθανασίου.

Πάντας τούτους ηὐχαρίστησεν ἀντιφωνῶν ὁ Μακαριώτατος διά τῆς κάτωθι ἀντιφωνήσεως Αὐτοῦ:

«Πᾶσαν  στρατιάν τοῦ κόσμου καταλιπόντες, τῷ ἐν οὐρανοῖς Δεσπότῃ προσεκολλήθητε, ἀθλοφόροι Κυρίου Τεσσαράκοντα, διά πυρός γάρ καί ὕδατος διελθόντες, μακάριοι, ἐπαξίως ἐκομίσασθε, δόξαν ἐκ τῶν οὐρανῶν, καί στεφάνων πληθύν», ἀναφωνεῖ ὁ μελῳδός τῆς  Ἐκκλησίας.

Ἐκλαμπρότατε κ. Γενικέ Πρόξενε  τῆς Ἑλλάδος,

Ἐκλαμπρότατε κ. Πρέσβυ τῆς Ἑλλάδος,

Ἐκλαμπρότατε κ. Πρέσβυ τῆς Λευκορρωσίας,

Εὐσεβεῖς Χριστιανοί,

Εὐλαβεῖς Προσκυνηταί,

Σεβαστοί Πατέρες  καί ἀδελφοί,

Ἡ Μία Ἁγία Καθολική καί Ἀποστολική  τοῦ Χριστοῦ Ὀρθόδοξος  ἡμῶν Ἐκκλησία σήμερον τιμᾷ καί γεραίρει τήν μνήμην τῶν ἐν Σεβαστείᾳ τῇ πόλει μαρτυρησάντων Ἁγίων μεγάλων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων.

Τῆς τιμῆς ταύτης συμμέτοχοι καί κοινωνοί ἐγενόμεθα καί Ἡμεῖς διά τῆς ἐπί τοῦ Πανιέρου  Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως ἀλλά καί τοῦ Φρικτοῦ Γολγοθᾶ, δηλονότι τοῦ τόπου τοῦ ἀρχετύπου σταυρικοῦ μαρτυρίου τοῦ Κυρίου  καί Σωτῆρος Ἠμῶν Χριστοῦ, τελεσθείσης θείας Λειτουργίας τῶν Προηγιασμένων δώρων ὡς καί τῆς ἀναπεμφθείσης δοξολογικῆς Εὐχαριστίας.

Αἰτία δέ τούτου ἀγαθή  ἡ ἐν τῷ μακαρίῳ τάγματι τῶν τεσσαράκοντα μαρτύρων  συνεκλάμψασα θεόλεκτος μορφή τοῦ συμμάρτυρος αὐτῶν Θεοφίλου, οὗτινος ἀναξίως ἐπωνυμίαν ἐχόμενοι καί Ἡμεῖς, ἑορτήν σεπτοῦ ὀνομαστηρίου χρεωστικῶς καί τιμητικῶς ἄγομεν.

Χρεωστικῶς μέν, διότι ὡς κηρύττει ὁ Ἱερός Χρυσόστομος, «μαρτύρων γάρ θάνατος πιστῶν ἐστι παράκλησις, Ἐκκλησιῶν παρρησία, Χριστιανισμοῦ σύστασις, θανάτου κατάλυσις, ἀναστάσεως ἀπόδειξις, δαιμόνων γέλως, διαβόλου κατηγορία, φιλοσοφίας διδασκαλία,…..καί πάντων τῶν ἀγαθῶν ρίζα». Τιμητική δέ, διότι  «Τιμή μάρτυρος, μίμησις μάρτυρος……»

Ἡ μίμησις δέ μάρτυρος ἀφορᾷ εἰς τόν τῆς πίστεως ἀρχηγόν καί τελειωτήν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν (Ἑβρ.12,1). Οὗτος εἶναι « ὁ μάρτυς ὁ πιστός, ὁ πρωτότοκος τῶν νεκρῶν καί ὁ ἄρχων τῶν βασιλέων τῆς Γῆς τῷ ἀγαπῶντι ἡμᾶς ἐν τῷ αἵματι αὐτοῦ» (Ἀποκ. Α’, 5 ).

Τοῦ μαρτυρίου καί τῆς μαρτυρίας τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ Ἀπόστολος καί Εὐαγγελιστής τυγχάνει καί ἡ γεραρά Ἁγιοταφική ἡμῶν Ἀδελφότης, ἡ ὁποία  στοιχοῦσα τοῖς λόγοις τοῦ Προφήτου Ἠσαΐου :« Γίνεσθέ μοι μάρτυρες, κἀγώ μάρτυς λέγει Κύριος ὁ Θεός » (Ἠσ. 43, 10  ),  μαρτυρεῖ τῇ ἀληθείᾳ.. Πᾶς δέ ὁ μαρτυρῶν τῇ ἀληθείᾳ, εἴτε  λόγοις  εἴτε ἔργοις …… μάρτυς εὐλόγως ἄν χρηματίζοι.» λέγει ὁ Ἱερός Χρυσόστομος.

Τήν ἐτήσιον μνήμην τοῦ καί προστάτου γενομένου Ἡμῖν μάρτυρος Θεοφίλου καί τῶν συμμαρτύρων αὐτοῦ, ἀξιωθέντες νά ἑορτάσωμεν, ἐν μέσῳ τοῦ εὐλογημένου τῆς νηστείας σταδίου, καλούμεθα ὑπό τοῦ Ὑμνολόγου, ἵνα ἱκετευτικῶς βοήσωμεν : « Φέροντες τά παρόντα γενναίως, χαίροντες τοῖς ἐλπιζομένοις, πρός ἀλλήλους ἔλεγον οἱ  Ἅγιοι  μάρτυρες˙ Μή γάρ ἱμάτιον ἀποδυόμεθα; ἀλλά τόν παλαιόν ἄνθρωπον ἀποτιθέμεθα. Δριμύς ὁ χειμών, ἀλλά γλυκύς ὁ παράδεισος˙ ἀλγεινή ἡ πῆξις ἀλλ’ ἡδεῖα ἡ ἀπόλαυσις. Μή οὗν ἐκκλίνωμεν, ὧ συστρατιῶται˙ μικρόν ὑπομείνωμεν, ἵνα τούς στεφάνους τῆς νίκης ἀναδησώμεθα, παρά Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος τῶν ψυχῶν ἡμῶν διά πρεσβειῶν τῆς Ὑπερευλογημένης Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καί ἀειαπαρθένου Μαρίας καί πάντων τῶν Ἁγίων μαρτύρων.

Ὡσαύτως ὁλοθύμους εὐχαριστίας ἀπευθύνομεν τῷ Γέροντι Ἀρχιγραμματεῖ, Ἱερωτάτῳ Ἀρχιεπισκόπῳ Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχῳ, προσφωνήσαντι Ἡμᾶς ἐκ μέρους  τῶν τιμίων μελῶν τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Ἡμῶν Συνόδου καί τῶν προσφιλῶν Ἡμῖν μελῶν τῆς Ἁγιοταφικῆς ἡμῶν Ἀδελφότητος,  τῷ  Ἐκλαμπροτάτῳ κ. Σωτηρίῳ Ἀθανασίου,  Γενικῷ  Προξένῳ τῆς Ἑλλάδος  ἐν  Ἱεροσολύμοις, διαβιβάσαντι Ἡμῖν τάς εὐχάς τῶν μελῶν τῆς σεβαστῆς Ἑλληνικῆς Κυβερνήσεως, τῷ Ὁσιολογιωτάτῳ Ἀρχιμανδρίτῃ  Ἰσιδώρῳ,  Ἀντιπροσώπῳ παρ’ Ἡμῖν  τῆς ἀδελφῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας, τῷ Ἱερωτάτῳ Μητροπολίτῃ Ναζαρέτ, κ. Κυριακῷ, διαβιβάσαντι Ἡμῖν εὐχάς ἐξ ὀνόματος τῆς Κοινότητος Ναζαρέτ, τῷ Σεβασμιωτάτῳ Ἀρχιεπισκόπῳ Ἰόππης κ. Δαμασκηνῷ,  διαβιβάσαντι Ἡμῖν εὐχάς ἐξ ὀνόματος τῆς Κοινότητος Ἰόππης,  τῷ αἰδεσιμωτάτῳ οἰκονόμῳ π. Γεωργίῳ, προσφωνήσαντι Ἡμᾶς ἐξ ὀνόματος τοῦ ποιμνίου Ἡμῶν ἐν Ἰορδανίᾳ, τῷ Ὁσιολογιωτάτῳ Ἱερομονάχῳ Φιλοθέῳ Ἐπιτρόπῳ Ἡμῶν, τῷ εὐχηθέντι  Ἡμῖν  ἐξ  ὀνόματος  τῶν ἱερέων καί τοῦ ποιμνίου τῆς περιοχῆς Ἄκκρης – Πτολεμαΐδος, τῷ πρέσβει τῆς Λευκορρωσίας,  τῷ Ὁσιωτάτῳ Μοναχῷ π. Φωτίῳ, Σχολάρχῃ τῆς Πατριαρχικῆς ἐν Σιών Σχολῆς, τοῖς μαθηταῖς  τῆς Πατριαρχικῆς Σχολῆς τοῦ Ἁγίου Δημητρίου, τῷ Αἰδεσιμωτάτῳ Οἰκονόμῳ π. Ἀΐσσα Τοῦμα ἐξ ὀνόματος τῆς ἐν Ἱεροσολύμοις Κοινότητος Ἡμῶν, τῷ κ. Χαλήλ Ἀντράους, ἰατρῷ, εὐχηθέντι Ἡμῖν ἐξ ὀνόματος τοῦ Ὀρθοδόξου Πατριωτικοῦ Συμβουλίου, τῷ Οἰκονόμῳ π. Ἀνδρέᾳ, προσφωνήσαντι  Ἡμᾶς ἐξ ὀνόματος  τῶν ἱερέων τῆς περιοχῆς Ραμάλλας, τῷ Οἰκονόμῳ, π. Γεωργίῳ Σαχουάν ἐξ ὀνόματος τῆς Κοινότητος Μπετζάλλας.

Γένοιτο πᾶσιν ἡμῖν ἡ κραταιά τοῦ Κυρίου προστασία ἀρωγός ἐν τῷ βίῳ, πρεσβείαις τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καί Ἀειπαρθένου Μαρίας, τῶν Ἁγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων καί πάντων τῶν Ἁγίων. Ἀμήν. Ἔτη πολλά καί εὐλογημένα!

Ἐν τέλει ἠκολούθησε ὁ ἀδελφικός Ἀρχιερατικός ἀσπασμός  καί ἡ ὑποβολή τῶν σεβασμάτων καί τῶν συγχαρητηρίων εὐχῶν τῷ Μακαριωτάτῳ μετά δέ ταῦτα ἡ ἑόρτιος νηστήσιμος τράπεζα μετ’εὐχαριστίας τῷ Θεῷ δι’ ὅσα πνευματικά καί ὑλικά ἐχαρίσατο τῇ Σιωνίτιδι Ἐκκλησίᾳ.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_6_placeholder

Ἡ Β’ Στάσις τῶν Χαιρετισμῶν μετά τοῦ Κανόνος τοῦ Ἀκαθίστου Ὕμνου ἐψάλη τήν Παρασκευήν, 5^ην /18^ην Μαρτίου 2011, εἰς τήν Ἱεράν Μονήν τῆς Μεταμορφώσεως, εἰς τήν πόλιν Ραμαλλαν τῆς Παλαιστινιακῆς Ἀρχῆς, προεξάρχοντος τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου, συνοδεύοντος τοῦ Προέδρου τῶν Οἰκονομικῶν, Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Θαβωρίου κ. Μεθοδίου, καί ἄλλων Ἁγιοταφιτῶν Πατέρων. Ἡ ἐν τῇ πόλει ταύτῃ Ρωμαιο-Ὀρθόδοξος Κοινότης τοῦ Πατριαρχείου, ἀριθμοῦσα περί τάς 6.000 χιλιάδας πιστῶν, τυγχάνει μία τῶν μεγάλων Κοινοτήτων τοῦ Πατριαρχείου, τῆς ὁποίας προΐσταται ὡς Πατριαρχικός Ἐπίτροπος ὁ ἐκ τοῦ Χωρίου τῶν Ποιμένων καταγόμενος καί μέλος τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου Ἁγιοταφίτης Ἀρχιμανδρίτης Γαλακτίων.

Πολλοί τῶν πιστῶν τούτων τοῦ Πατριαρχείου προσέτρεξαν ἀθρόοι εἰς τήν κατανυκτικήν ἀκολουθίαν τοῦ Ἀκαθίστου καί ἤκουσαν καί τόν θεολογικόν Πατριαρχικόν λόγον, ἔχοντα ἑλληνιστί ὡς ἕπεται:

«Ἄγγελος πρωτοστάτης οὐρανόθεν ἐπέμφθη εἰπεῖν τῇ Θεοτόκῳ τό,  Χαῖρε κλῖμαξ ἐπουράνιε δι’ ἧς κατέβη ὁ Θεός. Χαῖρε γέφυρα μετάγουσα τούς ἐκ γῆς πρός οὐρανόν».

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Εὐλαβεῖς Χριστιανοί.

Οὕτω γάρ ἠγάπησεν ὁ Θεός τόν κόσμον, ὥστε τόν Υἱόν αὐτοῦ τόν Μονογενῇ ἔδωκεν, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς Αὐτόν μή ἀπόληται, ἀλλ’ ἔχῃ ζωήν αἰώνιον» (Τόσον πολύ ἢγάπησεν ὁ Θεός τόν κόσμον τῶν ἀνθρώπων, πού ἔζη εἰς τήν ἁμαρτίαν, ὥστε παρέδωκεν εἰς θάνατον, τόν μονάκριβον Υἱόν Του, διά νά μή χαθῇ εἰς αἰώνιον θάνατον, καθένας πού πιστεύει εἰς αὐτόν ἀλλά νά ἔχῃ ζωήν αἰώνιον, λέγει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Εὐαγγελιστής).

Τό ἀπ’ αἰῶνος κεκρυμμένον μυστήριον τῆς ἀπείρου ἀγάπης τοῦ Θεοῦ πρός τόν ἄνθρωπον ἀπεκαλύφθη εἰς ἡμᾶς, ἀγαπητοί μου  ἀδελφοί, ἐν τῷ προσώπῳ τοῦ σαρκωθέντος Θεοῦ Λόγου τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ διά τῆς ἀειπαρθένου Μαρίας, ἡ ὁποία ἐγένετο συνεργός τοῦ θείου τούτου μυστηρίου. Διά τοῦτο ἡ ἁγία ἡμῶν Ἐκκλησία ἐξόχως καί πρεπόντως τιμᾷ τό πρόσωπον τῆς Παναγίας κατά τό στάδιον τῆς εὐλογημένης νηστείας τῆς Αγίας Τεσσαρακοστῆς.

Τό ἰδίωμα ἀλλά καί μοναδικόν προνόμιον πού προσέλαβε ποτέ γυναῖκα εἰς τήν παγκόσμιον ἱστορίαν εἶναι ἡ προσωνυμία τῆς Παρθένου Μαρίας, Θεοτόκος. Θεοτόκον καί οὐχί Χριστοτόκον ὠνόμασε καί θεολογικῶς ἀπέδειξεν  ὅτι ἀνεδείχθη διά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἡ Παρθένος Μαρία ὁ Ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας: «οἱ δέ Θεοτόκον ὀνομάζουσι τήν Ἁγίαν Παρθένον ἕνα τε εἶναι φασιν Υἱόν  καί Χριστόν καί Κύριον τέλειον ἐν θεότητι, τέλειον ἐν ἀνθρωπότητι».

Ἐξ ἄλλου ἡ πλέον σημαντική καί περιεκτική ὀνομασία εἰς τήν Παρθένον Μαρία εἶναι ἀκριβῶς ἡ τῆς Θεοτόκου, δηλονότι τῆς Μητρός τοῦ Θεοῦ. Μέ αὐτήν τήν ὀνομασίαν ἀπευθύνεται ὁ ὑμνῳδός τῆς Ἐκκλησίας ἱκετευτικῶς ὑπέρ ἡμῶν εἰς τήν Παναγίαν: «τούς σούς ὑμνολόγους Θεοτόκε, ἡ ζῶσα καί ἄφθονος πηγή, θίασον συγκροτήσαντας πνευματικόν, στερέωσον…». Καί τοῦτο διότι κατά τόν Ἅγιον Ἰωάννην τόν Δαμασκηνόν, «Τοῦτο τό ὄνομα ἅπαν τό μυστήριον τῆς οἰκονομίας συνίστησι. Εἰ γάρ Θεοτόκος ἡ γεννήσασα, πάντως Θεός ὁ ἐξ αὐτῆς γεννηθείς, πάντως δέ καί ἄνθρωπος. Πῶς γάρ ἄν ἐκ γυναικός γεννηθείη Θεός ὁ πρό αἰώνων ἔχων τήν ὕπαρξιν, εἰ μή ἄνθρωπος γέγονεν; Ὁ γάρ υἱός ἀνθρώπου ἄνθρωπος δηλονότι. Εἰ δέ αὐτός ὁ γεννηθείς ἐκ γυναικός Θεός ἐστιν, εἷς ἐστι δηλονότι ὁ ἐκ Θεοῦ Πατρός γεννηθείς ἐκ γυναικός Θεός ἐστιν, εἷς ἐστι δηλονότι ὁ ἐκ Θεοῦ Πατρός γεννηθείς κατά τήν θείαν καί ἄναρχον οὐσίαν καί ἐπ’ ἐσχάτων τῶν χρόνων ἐκ τῆς Παρθένου τεχθείς κατά τήν ἠργμένην καί ὑπό χρόνον οὐσίαν ἤτοι τήν ἀνθρωπίνην.

Μέ ἄλλα λόγια, αὐτό τό ὄνομα συνθέτει ὁλόκληρον τό μυστήριον τῆς οἰκονομίας. Ἄν λοιπόν αὐτή πού γέννησε εἶναι Θεοτόκος, ὁπωσδήπoτε εἶναι Θεός καί Αὐτός πού γεννήθηκε ἀπ’ αὐτήν  ὁπωσδήποτε καί ἄνθρωπος. Γιατί πῶς θά μποροῦσε νά γεννηθῇ ἀπό γυναῖκα Θεός, πού ἔχει τήν ὕπαρξιν πρίν ἀπό τούς αἰῶνες, ἄν δέν ἔγινε ἄνθρωπος; Ἄν πάλι αὐτός, πού γεννήθηκε ἀπό γυναῖκα εἶναι Θεός, ἕνας εἶναι βέβαια καί αὐτός πού γεννήθηκε ἀπό τόν Θεόν Πατέρα κατά τήν θείαν καί ἄναρχον οὐσίαν καί τελευταῖα ἀπό τήν Παρθένον κατά τήν οὐσίαν, πού ἔχει ἀρχήν καί εἶναι ὑπό χρόνον, δηλαδή τήν ἀνθρωπίνην.

Καί εἶναι περιεκτική ἡ ὀνομασία Θεοτόκος, διότι εἰς τό πρόσωπον τῆς Παρθένου Μαρίας ἐπληρώθη τά ὑπό τοῦ μεγαλοφωνωτάτου Προφήτου Ἠσαΐου λεχθέντα: «Δώσει Κύριος αὐτός ὑμῖν σημεῖον∙ ἰδού ἡ Παρθένος ἐν γαστρί ἔξει καί τέξεται υἰόν καί καλέσεις τό ὄνομα αὐτοῦ Ἐμμανουήλ», (Ἠσ. 7, 14) Καί… «ὅτι παιδίον ἐγεννήθη ἡμῖν υἱός καί ἐδόθη ἡμῖν… καί καλεῖται τό ὄνομα αὐτοῦ μεγάλης βουλῆς ἄγγελος, θαυμαστός σύμβουλος, Θεός ἰσχυρός, ἐξουσιαστής, ἄρχων εἰρήνης, πατήρ τοῦ μέλλοντος αἰῶνος», (Ἠσ. 9,6).

Ἡ Θεοτόκος καί ἀειπάρθενος Μαρία, μέ ἄλλα λόγια, ἀγαπητοί μου, καθίσταται τό δοχεῖον τοῦ Ἁγίου Πνεύματος κατά τόν εὐαγγελιστήν Λουκᾶν: «Πνεῦμα Ἅγιον ἐπελεύσεται ἐπί σέ καί δύναμις Ὑψίστου ἐπισκιάσει σοι. Διό καί τό γεννώμενον ἅγιον κληθήσεται υἱός Θεοῦ», (Λουκ. 1, 35). Ὁ δέ Υἱός τοῦ Θεοῦ δηλονότι «ὁ μεγάλης βουλῆς Ἄγγελος» ἐκ τοῦ και διά τοῦ δοχείου τοῦ Ἁγίου Πνεύματος  τήν Παρθένον Μαρίαν σωματούμενος γίνεται καί Υἱός τοῦ ἀνθρώπου, «ὁ Ἐμμανουήλ».

Νά λοιπόν διατί ἡ Παρθένος Μαρία ἀποκαλεῖται Θεοτόκος ἀλλά καί κλῖμαξ (σκάλα) ἐπουράνιος, δι’ἧς κατέβη ὁ Θεός ἐπί γῆς, ἐν ὁμοιώματι ἀνθρώπων γενόμενος καί σχήματι εὑρεθείς ὡς ἄνθρωπος (Φιλιπ. Ζ’, 7-8).

Γέφυρα δέ μετάγουσα (μεταφέρουσα) τούς ἐκ γῆς (τούς ἀνθρώπους) πρός οὐρανόν εἰς τήν δόξαν τῆς βοασιλείας τῶν οὐρανῶν, εἰς τήν δόξαν εἰς τήν ὁποίαν συμμετέχει, δηλαδή τήν δόξαν τοῦ Υἱοῦ καί Θεοῦ αὐτῆς «καί ἐν τῇ θείᾳ δόξῃ σου στεφάνων δόξης ἀξίωσον τούς ὑμνοῦντας σε Θεοτόκε», λέγει ὁ ὑμνῳδός.

Ἡ Παρθένος Μαρία, Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ὡς ἡ φυσική, ἀλλά καί πνευματική κλῖμαξ καί γέφυρα μεταξύ Θεοῦ καί ἀνθρώπου, οὐρανίου καί ἐπιγείου κόσμου, ἀποτελεῖ τό αὐθεντικόν πρότυπον τῆς κοινῆς ἀνθρωπίνης ἡμῶν φύσεως, τῆς ἀξιωθείσης διά τῆς χάριτος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος τῆς κοινωνίας τῆς θείας δόξης.

Ἡ δέ θεία δόξα δέν εἶναι ἄλλο τι ἀπό τήν ἐλευθερίαν τῆς δουλείας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου, δηλαδή τοῦ θανάτου τῆς ἁμαρτάς διά τῆς ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ.

Ἡ Παναγία Θεοτόκος μετέχουσα εἰς τήν δόξαν τοῦ Υἱοῦ καί Θεοῦ αὐτῆς, μετέχει κάι τῆς ἀναστάσεως αὐτοῦ. Διά τοῦτο λοιπόν ἡ Ἁγία ἡμῶν Ἐκκλησία διά τῶν θεοπνεύστων ὑμνῳδῶν αὐτῆς ἀπευθύνεται στήν Παναγία ζητοῦσα τήν μεσιτείαν καί τήν πρεσβείαν αὐτῆς εἰς τόν Υἱόν της, ἵνα καταστήσῃ καί ἡμᾶς διά τοῦ καιροῦ τῆς Ἁγίας νηστείας καί μετανοίας τῆς μεγάλης Τεσσαρακοστῆς ἀξίους τῆς κοινωνίας τῆς ἀναστάσεως καί τῆς δόξης τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἀμήν».

καί ἀραβιστί ὡς ἕπεται, βλ. ἠλεκτρονικόν σύνδεσμον: https://en.jerusalem-patriarchate.info/ar/2011/03/18/419/

Μετά τήν λῆξιν τῆς ἀκολουθίας ὁ Μακαριώτατος ἐπεσκέφθη τό «Νάντι» – Λέσχην τῶν Ὀρθοδόξων, εἰς τήν ὁποίαν ἤκουσε παρά τῶν Ἱερέων, τῶν Ἐπιτρόπων τοῦ Προέδρου, τοῦ «Νάντι», τῆς Νεολαίας καί ἄλλων προβλήματα αὐτῶν καί ἐπρότεινε λύσεις εἰς αὐτά.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_7_placeholder