Τήν Τετάρτην, 22^αν Σεπτεμβρίου / 5^ην Ὀκτωβρίου 2011, ὁ Ὑπουργός Πολιτισμοῦ καί Τουρισμοῦ τῆς Οὐκρανίας, κ. Mykhailo Kulyniak, συνοδευόμενος ὑπό τοῦ Πρέσβεως τῆς Οὐκρανίας κ. Hennadii Nadolenko, ἐπεσκέφθη τό Πατριαρχεῖον.

Τόν ἐξοχώτατον κ. Ὑπουργόν ἐδέχθη ἐγκαρδίως ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος.

Εἰς τό πλαίσιον τῆς ἐπισκέψεως ταύτης ὁ κ. Ὑπουργός  ἐνημέρωσε τόν Μακαριώτατον ἐπί τῶν προσπαθειῶν, τάς ὁποίας καταβάλλει ἡ πολιτεία τῆς Οὐκρανίας διά τήν συνεργασίαν ἐν εἰρήνῃ τῶν ἐν διαφωνίᾳ εὑρισκομένων Ὀρθοδόξων ὁμάδων, ἀλλά καί  τῶν διαφόρων θρησκευμάτων.

Ὁ Μακαριώτατος ἀνεφέρθη εἰς τό πλῆθος τῶν εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν ἀφικνουμένων προσκυνητῶν, πολλῶν ἐξ Οὐκρανίας, καί εἰς τάς προσπαθείας τοῦ Πατριαρχείου διά τήν ἐπίτευξιν εἰρήνης εἰς τήν Μέσην Ἀνατολήν καί ηὐχήθη  τήν ἐπίτευξιν εἰρήνης εἰς αὐτήν καί εἰς τήν Οὐκρανίαν διά τήν ἐπούλωσιν τοῦ, ὡς μή ὤφελεν, δημιουργηθέντος ἐκκλησιαστικοῦ σχίσματος.

Ἐπί πλέον, ὁ Μακαριώτατος ἔδωσε διευκρινίσεις περί τοῦ ρόλου τοῦ Πατριαρχείου εἰς τήν διατήρησιν τοῦ προσκυνηματικοῦ καθεστῶτος τῶν Ἱεροσολύμων καί εἰς τήν εἰρηνευτικήν διαδικασίαν εἰς τήν Μέσην Ἀνατολήν, λόγῳ τῆς ἐκκλησιαστικῆς, πολιτιστικῆς, πνευματικῆς καί ἰδιοκτησιακῆς αὐτοῦ κληρονομίας.

Ὁ κ. Ὑπουργός ηὐχαρίστησε τόν Μακαριώτατον διά τήν ἐπίσκεψιν, τόν ἀφιερωθέντα χρόνον καί τούς ἐν σοφίᾳ λόγους Αὐτοῦ καί ὑπεσχέθη νά ἀξιοποιήσῃ τούτους.

 Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_0_placeholder

Τό Σάββατον, 18^ην Σεπτεμβρίου /1^ην Ὀκτωβρίου 2011, ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, προεξῆρξε τῆς πανηγύρεως τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ εἰς τό παρεκκλήσιον τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, τό εὑρισκόμενον εἰς τό ἐντός τῆς Ναζαρέτ κτῆμα τοῦ Πατριαρχείου, τό γνωστόν ὑπό τήν ἐπωνυμίαν «Κάσρ-Ἰλ-Μουτράν» / «Ὁ Πύργος τοῦ Δεσπότου».

Τό κτῆμα τοῦτο, ἰδιοκτησία τοῦ Πατριαρχείου, περιεπλάκη ἀτυχῶς κατά τό παρελθόν εἰς ποικίλας δυσκολίας συμφωνίας μή συμφερούσης τῷ Πατριαρχείῳ, ἀπενεπλάκη δέ προσφάτως ἐπί τῶν ἡμερῶν τοῦ Μακαριώτατου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου, δι’ ὁλοκληρώσεως τῆς γενομένης κατά τό παρελθόν συμφωνίας μετά τροποποιήσεων πρός τό συμφέρον τοῦ Πατριαρχείου καί τῆς ἐν Ναζαρέτ Κοινότητος αὐτοῦ. Ἡ τροποποιηθεῖσα συμφωνία προβλέπει τήν ὕδρυσιν Ἐκκλησίας καί σχολείου καί κατοικιῶν εἰς τό κτῆμα τοῦτο.

Εἰς τό μέσον τοῦ κτήματος τούτου ὑπῆρχε παρεκκλήσιον, ἀνεγηγερμένον ὑπό τοῦ Ἁγιοταφίτου Μητροπολίτου Ναζαρέτ, τοῦ ἰδιοκτήτου τοῦ κτήματος τούτου, ἐκ τοῦ ὁποίου καί φέρει τό ὄνομα Κάσρ-Ἰλ-Μουτράν / Πύργος τοῦ Δεσπότου.

Τό παρεκκλήσιον τοῦτο, κρίμασι οἷς οἶδε Κύριος, ἦτο ἐγκαταλελειμμένον, ἀνοικτόν καί ἠρημωμένον, ἄχρις οὗ πρό διετίας ὁ ἡγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Θαβωρίου Ὄρους, Ἀρχιμανδρίτης π. Ἱλαρίων, τῇ συνδρομῇ προσκυνητοῦ ἐξ Ἑλλάδος, ἐπιθυμοῦντος τήν ἀνωνυμίαν, ἀνεκαίνισε τοῦτο καί παρέδωσεν εἰς τό Πατριαρχεῖον πρός χρῆσιν λειτουργικήν.

Εἰς τοῦτο τό παρεκκλήσιον διά δευτέραν φοράν ἀπό τῆς ἀνακαινίσεως αὐτοῦ ἐτέλεσε τήν θείαν Λειτουργίαν ὁ Μακαριώτατος, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Ναζαρέτ κ. Κυριακοῦ καί τοῦ ἐν Βηθλεέμ Πατριαρχικοῦ Ἐπιτρόπου Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἰορδάνου κ. Θεοφυλάκτου, τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Ἱερωνύμου τῶν ἱερέων τῆς Ναζαρέτ καί τῶν ὁμόρων πόλεων αὐτῆς, ψαλλούσης τῆς χορῳδίας τῆς Ναζαρέτ ὁμοῦ μετά τῆς χορῳδίας τῆς Ἄκκρης, διευθυνομένης ὑπό τοῦ ἐν Ἄκκρῃ Ἀρχιερατικοῦ Ἐπιτρόπου Ἀρχιμανδρίτου π. Φιλοθέου.

Εἰς τό ἐκκλησίασμα, τό μετασχόν μετ’ εὐλαβείας τῆς θ. Λειτουργίας ὁ Μακαριώτατος ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ἑλληνιστί:

«Πᾶσα μέν οὖν πρᾶξις καί θαυματουργία Χριστοῦ μεγίστη καί θεία καί θαυμαστή, ἀλλά πάντων ἐστί θαυμαστότερον ὁ Τίμιος Αὐτοῦ Σταυρός». Μέ ἄλλα λόγια, κάθε πρᾶξις καί θαυματουργική ἐνέργεια τοῦ Χριστοῦ, λέγει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός εἶναι πολύ μεγάλη καί θεία καί θαυμαστή, ἀλλά τό πιό θαυμαστόν ἀπό ὅλα εἶναι ὁ Τίμιος Σταυρός Του.

          Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί, εὐσεβεῖς προσκυνηταί,

εὐλαβεῖς Χριστιανοί,

Τό θαυμαστότερον τοῦτο γεγονός τοῦ Τιμίου Σταυροῦ τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ πανηγυρίζει ἡ ἁγία ἡμῶν Ἐκκλησία διά τῆς σεβασμίου ἑορτῆς τῆς Ὑψώσεως αὐτοῦ ὑπό τοῦ Ἁγίου Μακαρίου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων, ὅταν ἀνεῦρεν αὐτόν ἡ Ἁγία Ἑλένη κατά τήν προσκυνηματικήν της ἐπίσκεψιν εἰς τούς Ἁγίους Τόπους.

Πάντων δέ ἐστί θαυμαστότερον ὁ Τίμιος τοῦ Χριστοῦ Σταυρός, διότι, ὡς λέγει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός: «Δι’ οὐδενός γάρ ἑτέρου ὁ θάνατος κατήργηται, ἡ τοῦ προπάτορος ἁμαρτία λέλυται, ὁ ᾅδης ἐσκύλευται, ἡ ἀνάστασις δεδώρηται…εἰ μή διά τοῦ Σταυροῦ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Διά Σταυροῦ γάρ πάντα ταῦτα κατώρθωται». «Ὅσοι γάρ ἐβαπτίσθημεν εἰς Χριστόν», φησίν ὁ ἀπόστολος, «εἰς τόν θάνατον Αὐτοῦ ἐβαπτίσθημεν. Ὅσοι δέ εἰς Χριστόν ἐβαπτίσθημεν, Χριστόν ἐνεδυσάμεθα. Χριστός δέ ἐστι Θεοῦ δύναμις καί σοφία». Ἰδού ὁ θάνατος τοῦ Χριστοῦ, ἤτοι ὁ σταυρός τῆς ἐνυποστάτου τοῦ Θεοῦ σοφίας καί δυνάμεως ἡμᾶς περιέβαλε». Τό μυστήριον τῆς Θείας Οἰκονομίας, δηλονότι ἡ ἐνσάρκωσις τοῦ Θεοῦ Λόγου, δέν ἐθεωρήθη τόσον μεγάλον σκάνδαλον ἤ μωρία, ὅσον ὁ λόγος τοῦ Σταυροῦ, διά τοῦ ὁποίου ἐφανερώθη ἡ δύναμις τοῦ Θεοῦ, δηλαδή ἡ νίκη κατά τοῦ θανάτου, τῆς φθορᾶς καί τῆς τοῦ διαβόλου δουλείας.

Σήμερον ἠξιώθημεν καί ἡμεῖς, κλῆρος τε καί λαός νά προσκυνήσωμεν αὐτό τοῦτο τό Τίμιον καί σεβάσμιον ξύλον τοῦ Σταυρο, τό ἁγιασθέν τῇ ἁφῇ τοῦ Ἁγίου Σώματος καί αἵματος τοῦ Χριστοῦ εἰς τά σκηνώματα Αὐτοῦ, εἰς τόν τόπον, οὗ ἔστησαν οἱ πόδες Αὐτοῦ, τουτέστιν εἰς τόν σωτήριον Γολγοθᾶν καί τόν Ζωοποιόν Τάφον.

Τό μέγα δέ τοῦτο μυστήριον τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου ὁλοκληρώνεται μέ τόν σταυρικόν θάνατον τοῦ Θεοῦ Λόγου καί τήν ἐκ νεκρῶν Ἀνάστασιν Αὐτοῦ. Τοῦτο ἐξάλλου ἐπιβεβαιοῦται καί ἀπό τό γεγονός ὅτι ὁ Ἀπόστολος Παῦλος κατηγορηματικῶς λέγει: «Ἡμεῖς κηρύσσομεν Χριστόν ἐσταυρωμένον, Ἰουδαίοις μέν σκάνδαλον, Ἕλλησι δέ μωρίαν», (Α’ Κορ. 1,23).

Ὄντως, ἀγαπητοί μου, ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ ἀποτελεῖ σκάνδαλον καί μωρίαν. Διά τούς ἀρνουμένους τήν ὕπαρξιν τοῦ Θεοῦ καί εἰδικώτερον διά τούς ἐρευνῶντας τό μυστήριον τοῦ Θεοῦ καί μάλιστα τό μυστήριον τῆς θείας ἐν Χριστῷ Οἰκονομίας ἄνευ τῆς δυνάμεως τῆς πίστεως, «ἐκτός γάρ πίστεως», λέγει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός, «ἀδύνατον σωθῆναι. Πίστει γάρ πάντα τά τέ ἀνθρώπινα τά τε πνευματικά συνίσταται…πίστει νοοῦμεν ἐκ τοῦ μή ὄντος εἰς τό εἶνα ιτά πάντα τῇ τοῦ Θεοῦ δυνάμει παρῆχθαι. Πάντα τά τε θεῖα καί τά ἀνθρώπινα, πίστει κατορθοῦμεν. Πίστις δέ ἐστιν ἀπολυπραγμόνητος συγκατάθεσις».

Ἡ πίστις εἶναι μέν ἀπολυπραγμόνητος συγκατάθεσις, δηλαδή χωρίς πολλήν ἐξέτασιν, ἀλλά σέ θέματα καί πράγματα, τά ὁποῖα ἀφοροῦν εἰς τά θεῖα, δηλονότι τήν τοῦ Θεοῦ δύναμιν καί ἐνέργειαν, «πάντα γάρ τοῦ Θεοῦ ὑπέρ φύσιν εἰσί καί λόγον καί ἔννοιαν», διδάσκει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός, ἑρμηνεύων τό κήρυγμα τοῦ σοφοῦ Παύλου εἰς τήν πρός Κορινθίους αὐτοῦ ἐπιστολήν: «Ὁ λόγος γάρ ὁ τοῦ σταυροῦ τοῖς μέν ἀπολλυμένοις μωρία ἐστί τοῖς δέ σῳζομένοις ἡμῖν δύναμις Θεοῦ ἐστι. Γέγραπται γάρ ἀπολῶ τήν σοφίαν τῶν σοφῶν καί τήν σύνεσιν τῶν συνετῶν ἀθετήσω», ( Ἠσ. 29,14). Καί προσθέτει: «Ἐπειδή γάρ ἐν τῇ σοφίᾳ τοῦ Θεοῦ οὐκ ἔγνω ὁ κόσμος διά τῆς σοφίας τοῦ Θεοῦ εὐδόκησεν ὁ Θεός διά τῆς μωρίας τοῦ κηρύγματος σῶσαι τούς πιστεύοντας», (Α’ Κορ. 1,18, 19-21).

Μέ ἄλλα λόγια, ὁ λόγος τοῦ σταυροῦ ἤ καλλίτερον εἰπεῖν ἡ πίστις εἰς τόν σταυρόν τοῦ Χριστοῦ ἐμπεριέχει τό κήρυγμα καί τήν διδασκαλίαν τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου. Καί πιο συγκεκριμένα, ἐμπεριέχει τόν τόπον καί τόν τρόπον τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου. Καί ὁ μέν τόπος ἤ χῶρος εἶναι ὁ Γολγοθᾶς, δηλαδή ἡ Ἐκκλησία, ἐν ᾧ ἐπάγη ὁ Σταυρός καί ἐχύθη τό ἀπολυμαντικόν τοῦ Θεοῦ αἷμα. Ὁ δέ τρόπος εἶναι ἡ βρῶσις καί ἡ πόσις τοῦ Σώματος καί τοῦ Αἵματος τοῦ ἐκ νεκρῶν ἀναστάντος Χριστοῦ τῇ δυνάμει τοῦ ζωοποιοῦ Σταυροῦ.

Σταυρός τοῦ Χριστοῦ, ἀγαπητοί μου,  σημαίνει ταπείνωσις καί μάλιστα ἄκρα ταπείνωσις: «Ὅστις δέ ὑψώσει ἑαυτόν ταπεινωθήσεται καί ὅστις ταπεινώσει ἑαυτόν ὑψωθήσεται», (Ματ. 23,12). Αὐτήν ἀκριβῶς τήν δύναμιν τοῦ βάθους καί τοῦ πλούτου τῆς ταπεινώσεως ἐνσαρκώνει καί ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ, περί οὗ ὁ μέγας Παῦλος κηρύττει: «καί σχήματι εὑρεθείς ὡς ἄνθρωπος ἐταπείνωσεν ἑαυτόν γενόμενος ὑπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δέ σταυροῦ. Διό καί ὁ Θεός Αὐτόν ὑπερύψωσε καί ἐχαρίσατο Αὐτῷ ὄνομα τό ὑπέρ πᾶν ὄνομα», (Φιλ. 2,8,9).

Τοῦ ὀνόματος τούτου δηλονότι τοῦ σωτηριώδους ὀνόματος τοῦ σαρκί δι’ ἡμᾶς σταυρωθέντος καί ἀναστάντος Χριστοῦ ἀξιωθέντες καί ἡμεῖς μετά τοῦ ὑμνῳδοῦ τῆς Ἐκκλησίας εἴπωμεν καί τρανῶς βοήσωμεν: «Ὁ δι’ ἡμᾶς, Χριστέ κρίσιν καταδεξάμενος καί ἐν Σταυρῷ ἀνελθών, Αὐτός καί νῦν δώρησαι ἐλατῆρα ( =διώκτην) τῶν δαιμόνων, ἵνα πάντες προσπτυσσόμενοι βοῶμεν αὐτῷ: σῶσον ἡμᾶς, Σταυρέ, τῇ δυνάμει σου, ἁγίασον ἡμᾶς τῇ λαμπρότητί σου, Τίμιε Σταυρέ καί κραταίωσον ἡμᾶς τῇ ὑψώσει σου, ὅτι φῶς ἡμῖν δεδώρησαι καί σωτηρίαν τῶν ψυχῶν ἡμῶν. Ἀμήν.

Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν ὁ Ἱερώτατος Μητροπολίτης Ναζαρέτ κ. Κυριακός παρέθεσε πλουσίαν τράπεζαν εἰς τόν Μακαριώτατον τήν συνοδείαν Αὐτοῦ καί πολλούς ἄλλους εἰς τήν Μητρόπολιν Ναζαρέτ.

 Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_1_placeholder

Τήν Τρίτην, 14^ην /27^ην Σεπτεμβρίου 2011, ἑωρτάσθη ἡ ἑορτή τῆς παγκοσμίου Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ εἰς τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων, συμφώνως πρός τήν κρατήσασαν απ’ αἰώνων τυπικήν καί προσκυνηματικήν διάταξιν.

Ἡ ἑορτή αὐτή ἔχει τήν ἀρχήν της εἰς τό ἔτος 326 μ.Χ., ὅτε ὁ Ἀρχιεπίσκοπος τῆς Ἐκκλησίας Ἱεροσολύμων Μακάριος κατά τήν τελετήν τῶν Ἐγκαινίων τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως, ἡ ἀνέγερσις τοῦ ὁποίου διήρκεσε ἀπό τοῦ 326-336 μ.Χ., ὕψωσε μετά τῆς Ἁγίας Ἑλένης τόν ἀνευρεθέντα ἐπί τοῦ τόπου τοῦ Φρικτοῦ Γολγοθᾶ Τίμιον Σταυρόν τοῦ Κυρίου, προκειμένου νά τόν ἴδῃ ὑψούμενον οὐχί μόνον ὁ ἐγγύς, ἀλλά καί ὁ μακράν ἱστάμενος ἀθρόως συρρεύσας λαός τοῦ Θεοῦ.

Ἡ ἅπαξ αὕτη τελεσθεῖσα τότε πρᾶξις παρέμεινεν εἰς τήν συνείδησιν τῆς Ἐκκλησίας, τελουμένη καθ’ ἕκαστον ἔτος οὐχί τήν ἡμέραν τῆς μνήμης τῶν Ἐγκαινίων, 13^ην Σεπτεμβρίου, ἀλλά τήν 14^ην τοῦ αὐτοῦ μηνός.

Διά τήν αἰδέσιμον ἑορτήν ταύτην ἐτελέσθη Μέγας Ἑσπερινός κατά τήν παραμονήν εἰς τό Καθολικόν τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως μετ’ ἐπισήμου εἰσόδου καί προσκυνήσεως εἰς τήν Ἁγίαν Ἀποκαθήλωσιν καί εἰς τόν Πανάγιον τοῦ Κυρίου Τάφον, μετά μεγάλου θυμιάματος καί ἀρτοκλασίας, χοροστατοῦντος τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου, τῶν Ἁγιωτάτων Ἀρχιερέων συμπροσευχομένων ἐντός τοῦ Ἱεροῦ Βήματος καί τοῦ πιστοῦ λαοῦ τοῦ Κυρίου ἐν εὐλαβείᾳ καί κατανύξει μετέχοντος.

Κατά τήν κυριώνυμον ἡμέραν τῆς ἑορτῆς ἐτελέσθη Πατριαρχική θεία Λειτουργία εἰς τό Καθολικόν τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως, προεξάρχοντος τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου, συλλειτουργούντων τῶν Ἁγιοταφιτῶν Ἀρχιερέων τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων, τῶν παρεπιδημούντων Ἀρχιερέων, Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Καισαριανῆς κ. Δανιήλ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Λβόφ καί Γκαλιτσίας κ. Αὐγουστίνου,  Θεοφιλεστάτων Ἐπισκόπων Κρασνοσλαμπόσκ κ. Κλήμεντος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας, Ρεμεσιάνας κ. Ἀνδρέου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Σερβίας, & Νάρουα κ. Λαζάρου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἐσθονίας καί τῶν Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων καί τῶν ἱερέων τῶν ἄλλων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν.

Μετά τήν θ. Λειτουργίαν ἤρξατο ἡ λιτανεία ἀπό τῆς Ὡραίας Πύλης τοῦ Ἱεροῦ Βήματος τοῦ Καθολικοῦ, διελθοῦσα διά τοῦ προσκυνήματος τῆς Ἁγίας Ἀποκαθηλώσεως, τοῦ παρεκκλησίου τοῦ Ἀδάμ καί τοῦ Ἀκανθίνου Στεφάνου καί κατελθοῦσα πρός τό Σπήλαιον τῆς εὑρέσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ.

Εἰς τόν τόπον τοῦτον ἐγένετο ὑπό τοῦ Πατριάρχου ἡ ὕψωσις τοῦ Τιμίου Σταυροῦ πρός τά τέσσερα σημεῖα τοῦ ὁρίζοντος κατά τήν γνωστήν τυπικήν διάταξιν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Μετά τήν Ὕψωσιν ὁ Πατριάρχης, οἱ Ἀρχιερεῖς καί ὁ ἐκπρόσωπος τοῦ Ἔθνους ἡμῶν, Γενικός Πρόξενος τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Σωτήριος Ἀθανασίου προσεκύνησαν τόν ὑψωθέντα Τίμιον Σταυρόν, περιέχοντα τεμάχιον Τιμίου Ξύλου.

Ἐκ τοῦ τόπου τούτου τῆς εὑρέσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ ἡ λιτανεία κατηυθύνθη πρός τόν Φρικτόν Γολγοθᾶν, ἔνθα καί πάλιν ἔλαβε χώραν ἡ ὑπό τοῦ Πατριάρχου ὕψωσις τοῦ Τιμίου Σταυροῦ πρός τά τέσσαρα σημεῖα τοῦ ὁρίζοντος, ἡ τοποθέτησις τοῦ Τιμίου Σταυροῦ  ἐπί τῆς Ἁγίας Τραπέζης ἄνωθεν τῆς βάσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ τοῦ Κυρίου  καί ἡ προσκύνησις ὡς καί ἐν τῷ τόπῳ τῆς εὑρέσεως.

Ἐνταῦθα διενεμήθησαν εἰς τόν πιστόν λαόν τά εὔοσμα ἄνθη τῶν βασιλικῶν, ἀναμέσον τῶν ὁποίων ἐπί τοῦ δίσκου ἐτοποθετήθη ὁ Τίμιος Σταυρός, πρός ἁγιασμόν ψυχῶν καί σωμάτων, οἴκων, ἱερῶν προσφόρων καί θεραπείαν ἐκ πάσης ἀσθενείας.

Ἐκ τοῦ Φρικτοῦ Γολγοθᾶ διά τῶν ἐσωτερικῶν βαθμίδων ἐγένετο ἡ κάθοδος εἰς τό Ἱερόν Βῆμα τοῦ Καθολικοῦ ἔνθεν καί ἡ ἄνοδος πρός τό Πατριαρχεῖον, τῶν κωδώνων χαρμοσύνως κρουομένων.

Εἰς τό Πατριαρχεῖον ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος προσεφώνησε τό ἱερατεῖον καί τούς συρρεύσαντας εὐλαβεῖς προσκυνητάς διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ:

«Πάσα μέν οὖν πρᾶξις καί θαυματουργία Χριστοῦ μεγίστη καί θεία καί θαυμαστή, ἀλλά πάντων ἐστί θαυμαστότερον ὁ Τίμιος Αὐτοῦ Σταυρός». Μέ ἄλλα λόγια, κάθε πρᾶξις καί θαυματουργική ἐνέργεια τοῦ Χριστοῦ, λέγει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός εἶναι πολύ μεγάλη καί θεία καί θαυμαστή, ἀλλά τό πιό θαυμαστό ἀπό ὅλα εἶναι ὁ Τίμιος Σταυρός Του.

          Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί, εὐσεβεῖς προσκυνηταί,

εὐλαβεῖς Χριστιανοί,

Τό θαυμαστότερον τοῦτο γεγονός τοῦ Τιμίου Σταυροῦ τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ πανηγυρίζει ἡ ἁγία ἡμῶν Ἐκκλησία διά τῆς σεβασμίου ἑορτῆς τῆς ὑψώσεως αὐτοῦ ὑπό τοῦ Ἁγίου Μακαρίου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων, ὅταν ἀνεῦρεν αὐτόν ἡ Ἁγία Ἑλένη κατά τήν προσκυνηματικήν της ἐπίσκεψιν εἰς τούς Ἁγίους Τόπους.

Πάντων δέ ἐστί θαυμαστότερον ὁ Τίμιος τοῦ Χριστοῦ Σταυρός, διότι, ὡς λέγει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός: «Δι’ οὐδενός γάρ ἑτέρου ὁ θάνατος κατήργηται, ἡ τοῦ προπάτορος ἁμαρτία λέλυται, ὁ ᾅδης ἐσκύλευται, ἡ ἀνάστασις δεδώρηται…εἰ μή διά τοῦ Σταυροῦ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Διά Σταυροῦ γάρ πάντα ταῦτα κατώρθωται». «Ὅσοι γάρ ἐβαπτίσθημεν εἰς Χριστόν», φησίν ὁ ἀπόστολος, «εἰς τόν θάνατον Αὐτοῦ ἐβαπτίσθημεν. Ὅσοι δέ εἰς Χριστόν ἐβαπτίσθημεν, Χριστόν ἐνεδυσάμεθα. Χριστός δέ ἐστι Θεοῦ δύναμις καί σοφία ». Ἰδού ὁ θάνατος τοῦ Χριστοῦ, ἤτοι ὁ σταυρός τήν ἐνυπόστατον τοῦ Θεοῦ σοφίαν καί δύναμιν ἡμᾶς περιέβαλε». Τό μυστήριον τῆς Θείας Οἰκονομίας δηλονότι ἡ ἐνσάρκωσις τοῦ Θεοῦ Λόγου, δέν ἐθεωρήθη τόσον μεγάλον σκάνδαλον ἤ μωρία, ὅσον ὁ λόγος τοῦ Σταυροῦ, διά τοῦ ὁποίου ἐφανερώθη ἡ δύναμις τοῦ Θεοῦ, δηλαδή ἡ νίκη κατά τοῦ θανάτου τῆς φθορᾶς καί τῆς τοῦ διαβόλου δουλείας.

Σήμερον ἠξιώθημεν καί ἡμεῖς, κλῆρος τε καί λαός νά προσκυνήσωμεν αὐτό τοῦτο τό Τίμιον καί σεβάσμιον Ξύλον τοῦ Σταυροῦ καί ἁγιασθέν τῇ ἁφῇ τοῦ Ἁγίου Σώματος καί αἵματος τοῦ Χριστοῦ εἰς τά σκηνώματα Αὐτοῦ, εἰς τόν τόπον, οὗ ἔστησαν οἱ πόδες Αὐτοῦ, τουτέστιν εἰς τόν σωτήριον Γολγοθᾶν καί τόν Ζωοποιόν Τάφον.

Εὐχαριστήσωμεν τῷ Κυρίῳ καί Θεῷ ἡμῶν καί μετά τοῦ ὑμνῳδοῦ τρανῶς βοήσωμεν: «Ὁ δι’ ἡμᾶς, Χριστέ κρίσιν καταδεξάμενος καί ἐν Σταυρῷ ἀνελθών, Αὐτός καί νῦν δώρησαι ἐλατῆρα ( =διώκτην) τῶν δαιμόνων, ἵνα πάντες προσπτυσσόμενοι βοῶμεν αὐτῷ: σῶσον ἡμᾶς, Σταυρέ, τῇ δυνάμει σου, ἁγίασον ἡμᾶς τῇ λαμπρότητί σου, Τίμιε Σταυρέ καί κραταίωσον ἡμᾶς τῇ ὑψώσει σου, ὅτι φῶς ἡμῖν δεδώρησαι καί σωτηρίαν τῶν ψυχῶν ἡμῶν. Ἀμήν.Ἔτη πολλά».

 Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_2_placeholder

Τήν Τετάρτην, 8^ην/21^ην Σεπτεμβρίου 2011, ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος προεξῆρξε τῆς ἑορτῆς τοῦ Γενεθλίου τῆς Θεοτόκου εἰς τήν πόλιν τῆς Μπετζάλλας.

Ἡ πόλις αὐτή εἶναι πλησιόχωρος τῆς Βηθλεέμ, τῆς Βιβλικῆς πόλεως Γκηλώ καί τοῦ σημερινοῦ ὁμωνύμου Ἰσραηλινοῦ συνοικισμοῦ καί ἀνήκει εἰς τήν Παλαιστινιακήν Αὐτονομίαν μέ 15.000 χιλιάδας περίπου κατοίκους, ἐκ τῶν ὁποίων περί τάς 7.000 χιλάδας εἶναι Ὀρθόδοξοι.

Εἰς τήν πόλιν αὐτήν τό Πατριαρχεῖον ἔχει σήμερον ἡγούμενον τόν Ἁγιοταφίτην Ἀρχιμανδρίτην π. Νάρκισσον καί τρεῖς ἐγγάμους Ἀραβοφώνους ἱερεῖς. Εἰς τήν Ἀραβόφωνον αὐτήν Κοινότητα τῆς Μπετζάλλας ἀνήκουν δύο μεγαλοπρεπεῖς ναοί μετ’ εἰκονοστασίων θαυμασίας τέχνης τοῦ Ἁγίου Νικολάου καί τοῦ Γενεθλίου τῆς Θεοτόκου.

Εἰς τοῦτον τόν ἑορτάζοντα Ναόν τοῦ Γενεθλίου τῆς Θεοτόκου ἐτέλεσε τήν θείαν Λειτουργίαν ὁ Μακαριώτατος Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου, ἱερέων καί διακόνων τοῦ Πατριαρχείου, τοῦ καθηγουμένου Ἀρχιμανδρίτου Ναρκίσσου καί τῶν ἱερέων τῆς ἐνορίας π. Νικολάου, Γεωργίου καί Παύλου καί ἱερέων τῶν ὁμόρων πόλεων.

Πλῆθος Ὀρθοδόξων κατέκλυσαν τόν ἱερόν ναόν καί ἤκουσαν μετά κατανύξεως τήν ψαλμῳδίαν τῆς χορῳδίας τῆς κώμης καί μετά προσοχῆς τόν λόγον τοῦ Μακαριωτάτου, ἔχοντα ὡς ἕπεται:

«Ἡ γέννησίς σου Θεοτόκε χαράν ἐμήνυσε πάσῃ τῇ οἰκουμένῃ, ἐκ σοῦ γάρ ἀνέτειλεν ὁ Ἥλιος τῆς δικαιοσύνης, Χριστός ὁ Θεός ἡμῶν, καί λύσας τήν κατάραν ἔδωκε τήν εὐλογίαν καί καταργήσας τόν θάνατον ἐδωρήσατο ἡμῖν ζωήν τήν αἰώνιον».

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Εὐλαβεῖς Χριστιανοί.

Ἀγάλλεται σήμερον ἡ ἁγία ἡμῶν Ἐκκλησία ἐπί τῇ ἑορτῇ τοῦ χαρμοσύνου διά τήν ἀνθρωπότητα γεγονότος τοῦ Γενεθλίου τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας. Εἶναι δέ χαρμόσυνον τό γεγονός τοῦτο», διότι ἐκ τῆς Παρθένου Μαρίας ἀνέτειλεν ὁ Ἥλιος τῆς Δικαιοσύνης, Χριστός ὁ Θεός ἡμῶν.

Τήν ἀνατολήν τοῦ Ἡλίου τούτου, δηλονότι τοῦ Χριστοῦ, προεῖπον οἱ σοφοί τοῦ κόσμου καί σαφῶς προκατήγγειλαν οἱ Ἅγιοι Προφῆται, ὡς ὁ μεγαλοφωνώτατος Ἡσαΐας, ὁ ὁποῖος λέγει: «διὰ τοῦτο δώσει Κύριος αὐτὸς ὑμῖν σημεῖον· ἰδοὺ ἡ παρθένος ἐν γαστρὶ ἕξει, καὶ τέξεται υἱόν, καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἐμμανουήλ», ( Ἠσ. 7,14)». Ὁ δέ προφήτης Ἰεζεκιήλ λέγει: «καὶ εἶπε Κύριος πρός με· ἡ πύλη αὕτη κεκλεισμένη ἔσται, οὐκ ἀνοιχθήσεται, καὶ οὐδεὶς μὴ διέλθῃ δι’ αὐτῆς, ὅτι Κύριος ὁ Θεὸς Ἰσραὴλ εἰσελεύσεται δι’ αὐτῆς, καὶ ἔσται κεκλεισμένη», (Ἰεζ. 44,2).

Εἰς τούς λόγους τῶν προφητῶν τούτων οἱ Θεοφόροι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας εἶδον τήν ἀειπαρθενίαν τῆς Θεοτόκου. Ἡ δέ ἀειπαρθενία τῆς Θεοτόκου ἀποτελεῖ τό ἰδιαίτερον γνώρισμα, τό ὁποῖον καθιστᾶ τήν διά Πνεύματος Ἁγίου κλῆσιν καί συμμετοχήν Αὐτῆς (τῆς Θεοτόκου) εἰς τό μυστήριον τῆς ἐνσαρκώσεως τοῦ Θεοῦ Λόγου, δηλονότι τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου «σημεῖον ἀντιλεγόμενον», παρά τό ἀναντίρρητον γεγονός ὅτι τοῦτο ἐπιμαρτυρεῖται καί ἐπιβεβαιοῦται  τόσον ἀπό τούς προφητικούς ὅσον καί τούς Κυριακούς λόγους τῶν Ἁγίων Γραφῶν, ὡς λέγει καί ὁ  ὑμνῳδός (ἅγιος Στέφανος Ἁγιοπολίτης): «Ἡ ἀπαρχή τῆς ἡμῶν σωτηρίας, λαοί, σήμερον γέγονεν. Ἰδού γάρ ἡ προορισθεῖσα ἀπό γενεῶν ἀρχαίων Μήτηρ καί Παρθένος καί δοχεῖον Θεοῦ ἐκ στείρας γεννηθῆναι προέρχεται. Ἄνθος ἐκ τοῦ Ἰεσσαί καί ἐκ τῆς ρίζης αὐτοῦ ράβδος ἐβλάστησεν».

Μέ ἄλλα λόγια, ὁ ὑμνῳδός τῆς Ἐκκλησίας ἀναγγέλλει εἰς τούς λαούς τῆς γῆς ὅτι σήμερον ἡμέρα τῆς τῶν ἀνθρώπων σωτηρίας: «Ἰδού γάρ ἡ Παρθένος πρόεισιν ἐκ Πέτρας ἀγόνου, πρός σωτηρίαν τῶν ψυχῶν ἡμῶν».

Ἡ γέννησις τῆς Θεοτόκου, ἀδελφοί μου, κατ’ οὐσίαν προμηνύει τόν Εὐαγγελισμόν τῆς κλήσεως Αὐτῆς εἰς τήν ὑπηρεσίαν τοῦ μυστηρίου τῆς θείας Οἰκονομίας, δηλαδή τῆς ἐνσαρκώσεως τοῦ Θεοῦ Λόγου. Τοῦτο σημαίνει ὅτι ἡ γέννησις τῆς Θεοτόκου συνδέεται ἀρρήκτως μέ τό μυστήριον τῆς σωτηρίας τῶν ἀνθρώπων. Συνδέεται ἄμεσα μέ τήν λύσιν τῆς κατάρας τοῦ νόμου, ἐκ τῆς ὁποίας κατάρας μᾶς ἐξηγόρασεν ὁ Χριστός, ὡς λέγει ὁ μακάριος Παῦλος: «Χριστός ἡμᾶς ἐξηγόρασεν ἐκ τῆς κατάρας τοῦ νόμου, γενόμενος ὑπέρ ἡμῶν κατάρα. Γέγραπται γάρ ἐπικατάρατος πᾶς ὁ κρεμάμενος ἐπί ξύλου», (Γαλ. 3,13).

Προσέτι δέ καί κυρίως συνδέεται ἡ γέννησις τῆς Θεοτόκου μέ τήν κατάργησιν τοῦ θανάτου τῆς ἁμαρτίας. Τοῦ θανάτου, τόν ὁποῖον εἰσήγαγεν εἰς τόν κόσμον οὐχί ἡ τελεία ἀγάπη τοῦ Θεοῦ Πατρός, ἀλλά ἡ παρακοή εἰς τό θέλημα καί ἡ παράβασις τοῦ Παλαιοῦ Ἀδάμ τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ, ὡς διδάσκει ὁ σοφός Παῦλος: «Διά τοῦτο, ὥσπερ δι’ ἑνός ἀνθρώπου ἡ ἁμαρτία εἰς τόν κόσμον εἰσῆλθε καί διά τῆς ἁμαρτίας ὁ θάνατος καί οὕτως εἰς πάντας ἀνθρώπους ὁ θάνατος διῆλθεν, ἐφ’ ᾧ πάντες ἥμαρτον», (Ρωμ. 5,12). Ἑρμηνεύων τούς λόγους τούτους τοῦ Παύλου ὁ Ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας λέγει: «Νενόσηκεν ὅμως ἡ φύσις τήν ἁμαρτίαν διά τῆς παρακοῆς τοῦ ἑνός, τουτέστιν Ἀδάμ. Οὕτω δέ κατεστάθησαν ἁμαρτωλοί οἱ πολλοί οὐχ ὡς ἐν ἐκ τῆς ἐκείνου φύσεως ὄντες, τῆς ὑπό νόμον πεσούσης τῆς ἁμαρτίας», (Κυρ. Ἀλεξ, P.G. 74, 789).

Καθίσταται φανερόν λοιπόν ὅτι τό Γενέθλιον τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου, ὡς ψάλλει ὁ ὑμνῳδός, ἐχάρισε τήν ἐλευθερίαν εἰς μέν τόν Ἰωακείμ καί τήν Ἄνναν, τούς γονεῖς τῆς ἀειπαρθένου Μαρίας ἐκ τοῦ ὀνειδισμοῦ τῆς ἀτεκνίας. Εἰς δέ τόν Ἀδάμ καί τήν Εὔαν ἐκ τοῦ θανάτου τῆς φθορᾶς τῆς ἁμαρτίας. Ἰδού λοιπόν διατί ἡ γέννησις τῆς Θεοτόκου χαράν ἐμήνυσε πάσῃ τῇ οἰκουμένῃ.

          Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός, ἐγκωμιάζων κατά τρόπον ὑμνολογικόν τό περιεχόμενον καί τήν ὑψίστην σημασίαν ἑκάστης ἑορτῆς, ἀφορώσης εἰς τό Θεομητορικόν πρόσωπον τῆς Παναγίας, λέγει: «Παρθενική πανήγυρις σήμερον, ἀδελφοί, σκιρτάτω ἡ κτίσις, χορευέτω ἡ ἀνθρωπότης, συνεκάλεσε γάρ ἡμᾶς ἡ Ἁγία Θεοτόκος, τό ἀμόλυντον κειμήλιον τῆς Παρθενίας, ὁ λογικός τοῦ δευτέρου Ἀδάμ Παράδεισος, τό ἐργαστήριον τῆς ἑνώσεως τῶν δύο φύσεων, ἡ πανήγυρις τοῦ σωτηρίου συναλλάγματος, ἡ παστάς, ἐν ᾗ ὁ Λόγος ἐνυμφεύσατο τήν σάρκα, ἡ ὄντως κούφη νεφέλη, ἡ τόν ἐπί τῶν Χερουβείμ μετά σώματος βαστάσασα», (Παρακλητική, Ἦχος Α’, Δογμ. Ἑσπερινοῦ).

Ναί, ἀδελφοί μου, μᾶς συνεκάλεσε σήμερον ἡ ἁγία Θεοτόκος ἐν τῷ ἱερῷ τούτῳ τόπῳ διά τῆς Ἐκκλησίας, διά νά συμμετάσχωμεν εἰς τήν πανήγυριν τοῦ «σωτηρίου συναλλάγματος», δηλονότι τήν πανήγυριν, κατά τήν ὁποίαν ὁ Θεός Λόγος ἐνυμφεύσατο τήν σάρκα, ἡμῶν τῶν ἀνθρώπων ἐκ τῶν ἁγνῶν αἱμάτων τῆς ἀειπαρθένου Μαρίας. Μέγα καί θαυμαστόν ὄντως τό πανηγυριζόμενον μυστήριον τῶν Γενεθλίων τῆς Ἁγίας Θεοτόκου. Ταῖς αὐτῆς ἱκεσίαις, Χριστέ ὁ Θεός, σῶσον τάς ψυχάς ἡμῶν. Χάρισαι τήν εἰρήνην καί τήν δικαιοσύνην σου εἰς τόν χειμαζόμενον τόπον ἡμῶν καί εἰς τόν κόσμον σου ἅπαντα. Ἀμήν».

Τήν θ. Λειτουργίαν ἠκολούθησε δεξίωσις εἰς τό ἡγουμενεῖον καί τράπεζα εἰς τό ξενοδοχεῖον, παρατεθεῖσα ὑπό τοῦ καθηγουμένου Ἀρχιμανδρίτου π. Ναρκίσσου καί Ἐπιτρόπων τοῦ ἱεροῦ ναοῦ τῆς Κοινότητος.

 Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

Τήν Δευτέραν, 30^ήν Αὐγούστου/12^ην Σεπτεμβρίου 2011, ὁ νέος Διευθυντής τοῦ Ἀστυνομικοῦ τμήματος τῆς Πύλης τοῦ Δαβίδ (τουρκιστί Κίσλε) κ. Μωϋσῆς Μπαρέκετ, συνοδευόμενος ὑπό τῶν Ἀστυνομικῶν συνεργατῶν αὐτοῦ, ἐπεσκέφθη τό Πατριαρχεῖον ἐπί τῆ ἀναλήψει τῶν ὡς ἄνω καθηκόντων αὐτοῦ.

Τόν κ. Μπαρέκετ ἐδέχθη ἐνθέρμως ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, λέγων ὅτι χάρις εἰς τήν καλήν συνεργασίαν μετά τῆς Ἀστυνομίας πολλά τῶν προβλημάτων εἰς τήν Χριστιανικήν συνοικίαν καί εἰς τόν Ναόν τῆς Ἀναστάσεως ἔχουν ἐπιλυθῇ καί ηὐχήθη εἰς αὐτόν ἥρεμον καί ἡσύχιον Ἀστυνομικήν ὑπηρεσίαν, διασφαλίζουσαν τήν εἰρήνην, τήν τάξιν καί τήν ἀσφάλειαν εἰς ὅλους τούς κατοίκους τῆς Παλαιᾶς Πόλεως καί εὐχόμενος εἰς αὐτόν πᾶσαν ἀπό Θεοῦ εὐλογίαν διά τό νέον Ἑβραϊκόν ἔτος.

Ὁ Μακαριώτατος ἐπέδωσεν εἰς τόν κ. Μπαρέκετ τήν μελέτην τοῦ καθηγητοῦ κ. Θεοδοσίου Μητροπούλου περί τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

ngg_shortcode_3_placeholder

Τήν Δευτέραν, 30^ήν Αὐγούστου/12^ην Σεπτεμβρίου 2011, ὁ ἱερεύς τῆς Ἑλληνορθοδόξου Ἀραβοφώνου Κοινότητος Σαχνίν τοῦ βορείου Ἰσραήλ π. Σάλεχ Χούρη, τό Κοινοτικόν Συμβούλιον τῆς Κοινότητος ταύτης καί ὁ Δήμαρχος τῆς πόλεως ταύτης, κ. Μάζεμ Γανάϊμι, ἐπεσκέφθησαν τό Πατριαρχεῖον.

Τούτους ὑπεδέχθη ἐνθέρμως ὁ Μακαριώτατος Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, ἐπαινῶν αὐτούς διά τόν ζῆλον αὐτῶν διά τήν ἀνέγερσιν μεγάλου καί περικαλλοῦς ναοῦ πρός τιμήν τοῦ Γενεθλίου τῆς Θεοτόκου καί διά τήν συνεργασίαν αὐτῶν μετά τῶν ἄλλων Χριστιανικῶν Κοινοτήτων τῆς πόλεως καί μετά τῶν ὀπαδῶν τῶν ἄλλων θρησκευμάτων. Δεῖγμα τῆς εἰρηνικῆς συνεργασίας ταύτης εἶπεν ὁ Μακαριώτατος εἶναι καί ἡ ἐπίσκεψις ὁμοῦ ἐνταῦθα σήμερον μετά τοῦ Δημάρχου τῆς πόλεως, ἁρμοδίου διά πάντα πολίτην τῆς πόλεως αὐτῶν.

Ὁ ἱερεύς καί τό Κοινοτικόν Συμβούλιον ηὐχαρίστησαν τόν Μακαριώτατον διά τήν ἄχρι τοῦδε ἔμπρακτον βοήθειαν τοῦ Πατριαρχείου, ἐζήτησαν τήν βοήθειαν Αὐτοῦ διά τό εἰκονοστάσιον καί τούς κώδωνας τοῦ ἀνεγειρομένου καί συμπληρωμένου ναοῦ καί ἐκάλεσαν Αὐτόν νά προεξάρξῃ τῆς προσεχοῦς ἑορτῆς τοῦ Γενεθλίου τῆς Θεοτόκου, πρός τιμήν τοῦ ὁποίου τιμᾶται ὁ ναός αὐτῶν.

Ὁ Μακαριώτατος ἐφωδίασεν αὐτούς μέ Ἱεροσολυμιτικάς εὐλογίας καί ὑπεσχέθη ὅτι θά προσπαθήσῃ πάσῃ δυνάμει νά ἀνταποκριθῇ εἰς τά αἰτήματα αὐτῶν.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_4_placeholder

Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

Χάριτι θείᾳ, μετά τάς θερινάς διακοπάς, ἐπιστρέφετε κατά τάς ἡμέρας αὐτάς τῆς ἐνάρξεως τοῦ νεόυ σχολικοῦ ἔτους, 2011-2012, εἰς τά σχολεῖὰ σας, εἰς τόν ἱερόν χῶρον τῆς γνώσεως, τῆς παιδείας, καί τοῦ ἐργαστηρίου καί τῆς διαπλάσεως τοῦ ἤθους σας.

Ἐπιστρέφετε ἀνανεωμένοι καί ἐνδυναμωμένοι πνευματικῶς καί σωματικῶς, μέ ἔντονον τήν ἔφεσιν διά μάθησιν καί τήν διάθεσιν διά μελέτην, μέ ὄνειρα μαθητικά καί μέ ἐλπίδας δι’ ἐπιδόσεις κατ’ αὐτό τό ἔτος, καλλιτέρας αὐτῶν τῶν προηγουμένων.

Εἰς τήν πορείαν σας αὐτήν κατ’ αὐτό τό σχολικόν ἔτος θά εἶσθε καθ’ ἡμέραν εἰς ἐπικοινωνίαν μετά τῶν διδασκάλων σας. Αὐτοί εἶναι διά σᾶς πέραν ἀπό τά βιβλία καί τό διαδίκτυον ἡ πηγή τῆς γνώσεως. Ἀπ’ αὐτούς διδάσκεσθε, ἀπ’ αὐτούς ἀντλεῖτε, ἀπό αὐτούς παραδειγματίζεσθε. Αὐτοί εἶναι τά πρότυπά σας. Ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος ἔλεγε ὅτι «εἰς τούς γονεῖς μας ὀφείλομεν τό ζῆν, εἰς τούς διδασκάλους μας ὀφείλομεν τό εὖ ζῆν». Οἱ διδάσκαλοι μέ τόν λόγον καί τό παράδειγμά των σμιλεύουν τήν ζωήν σας, ὅπως ὁ λιθοξόος σμιλεύει τήν πέτραν, τό ἀδιαμόρφωτον μάρμαρον, μέχρις νά τήν φέρῃ εἰς τήν  μορφήν τοῦ ἁγάλματος.

Ἄν εἰς τόν χῶρον τοῦ σχολείου ἔχετε τούς διδασκάλους, εἰς τό σπίτι Σας ἔχετε τούς γονεῖς σας. Αὐτοί φροντίζουν διά σᾶς, αὐτοί ἀγωνιοῦν, αὐτοί ἀργυπνοῦν, αὐτοί δαπανοῦν. Αὐτοί θέλουν νά σᾶς βλέπουν νά προοδεύητε ὡς μαθηταί, νά βαδίζητε εἰς τόν δρόμον τῆς ἐντιμότητος μακ ράν τῶν χώρων καί τῶν τόπων ἐκείνων, πού γοητεύουν καί εὐχαριστοῦν πρός στιγμήν τήν νεότητα, ἔπειτα ὅμως δημιουργοῦν ἰδεολογικήν σύγχυσιν, πικρίαν, ἀποπλάνησιν καί πνευματικόν ἄν ὄχι καί σωματικόν θάνατον.

Εἰς τό ἱερόν ἔργον τῆς ἀνατροφῆς κατ’ οἶκον «ἐν παιδείᾳ καί νουθεσίᾳ Κυρίου» καί τῆς παιδείας εἰς τό σχολεῖον ὑπό τῶν παιδαγωγῶν διδασκάλων, σᾶς συμπαρίσταται ὁπωσδήποτε τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων, ἡ πνευματική μητέρα σας.

Τό Πατριαρχεῖον, ἡ ἀρχαιοτέρα Ἐκκλησία τῶν Ἁγίων Τόπων καί τῆς Χριστιανοσύνης, παράλληλα μέ τό ἁγιαστικόν του ἔργον εἰς τάς ἐκκλησίας ἐξασκεῖ ἐκπαιδευτικόν ἔργον εἰς τά σχολεῖα. Διατηρεῖ τά ἰδικά του σχολεῖα. Τά σχολεῖα, εἰς τά ὁποῖα φοιτᾶτε ἐσεῖς. Τοῦτο πράττει, ἐπειδή πιστεύει ὅτι ὁ ἄνθρωπος ἄνευ παιδείας δέν εἶναι πλήρης, εἶναι ἐλλιπής. Ὁ ἄνθρωπος διά τῆς παιδείας ἔρχεται εἰς αὐτό, τό ὁποῖον τόν ἐκάλεσε ὁ Θεός, καταρτίζεται, ὁλοκληρώνεται καί ἀποβαίνει χρήσιμος εἰς τήν πατρίδα του καί τήν κοινωνίαν.

Τό Πατριαρχεῖον ἀγωνίζεται νά προσφέρῃ παιδείαν εἰς τά σχολεῖὰ του. Ἐπιλέγει τό διδακτικόν προσωπικόν. Διατηρεῖ ἐργαστήρια Φυσικῆς καί Χημείας. Ἀναβαθμίζει τά σχολεῖὰ του. Ἰδρύει νέα σχολεῖα, ὅπως εἰς τήν πόλιν τοῦ Μπιρζέτ, ὅπου ἱδρύει τό πρῶτον σχολεῖον μέ χορηγίαν τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως. Ἐπίσης εἰς τήν πόλιν τῆς Ναζαρέτ, ὅπου προωθεῖται τό ἔργον τῆς ἱδρύσεως τοῦ σχολείου ἐν ἀγαστῇ συνεργασίᾳ μετά τῆς Κοινότητος αὐτοῦ ἐκεῖ. Ἐπίσης εἰς τήν πόλιν τῆς Μπετζάλλας, ὅπου τό ἀρξάμενον ἔργον ἱδρύσεως τοῦ σχολείου ἀναμένει δι’ ἀποτελείωσιν.

Μέ τάς εὐλογίας αὐτάς, Ἡμεῖς, ὡς Πατριάρχης τῆς Ἁγίας Πόλεως Ἱερουσαλήμ καί πάσης Παλαιστίνης, ὡς ὁ πνευματικός Πατέρας ὅλων τῶν μαθητῶν τῶν σχολείων τοῦ Πατριαρχείου ἀνεξαρτήτως ὁμολογίας ἤ θρησκεύματος, σᾶς διαβεβαιώνομεν προσωπικῶς ἐκ μέρους τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου καί τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος ὅτι παρακολουθοῦμεν μέ ἀμείωτον ἐνδιαφέρον, μέ ἄκραν ὑπευθυνότητα τήν παιδείαν σας εἰς τά σχολεῖα, διά νά εἶναι, ὅσον τό δυνατόν, ἡ ἀρίστη καί προσευχόμεθα εἰς τόν Πανάγιον Τάφον τοῦ Κυρίου νά ἀποστέλλῃ  ἀπό τόν Πατέρα τό Πνεῦμα τῆς Ἀληθείας νά φωτίζῃ τόν νοῦν σας, νά ἐνδυναμώνῃ τήν διάνοιάν σας νά δέχεται, νά ἀπορροφᾷ καί νά ἀποθηκεύῃ τούς θησαυρούς τῆς κατά κόσμον σοφίας καί τῆς ἄνωθεν, τῆς θείας σοφίας, ὥστε νά εἶσθε τέλειοι κατά τήν προτροπήν τοῦ Κυρίου «γίνεσθε τέλειοι ὅτι ὁ Πατήρ ἡμῶν τέλειός ἐστι. ( Ματθ. 5,48) .

Μετά Πατρικῶν καί Πατριαρχικῶν εὐχῶν καί εὐλογιῶν,

ΘΕΟΦΙΛΟΣ Γ’

Πατριάρχης Ἱεροσολύμων.

ngg_shortcode_5_placeholder

Τό Σάββατον, 28^ην Αὐγούστου/10^ην Σεπτεμβρίου 2011, ὁ Πρέσβυς τῆς Οὐκρανίας εἰς τό Ἰσραήλ κ. Hennadii Nadolenko, συνοδευόμενος ὑπό μελῶν τῆς Πρεσβείας τῆς Οὐκρανίας καί ὑπο τοῦ φίλου αὐτοῦ, κ. Νικολάου Πετρένκο ἐπεσκέφθη τό Πατριαρχεῖον.

Τόν κ. Πρέσβυν καί τήν συνοδείαν αὐτοῦ ὑπεδέχθη ἐνθέρμως ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, εὐχόμενος εἰς αὐτούς ἄξιον προσκύνημα καί ἀναφερόμενος εἰς τούς ἀνέκαθεν ὑπάρχοντας στενούς δεσμούς τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων καί τῆς Οὐκρανίας. Τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων, λόγῳ τῆς ἱστορίας αὐτοῦ ταύτης, δύναται νά παίζῃ σημαντικόν  συμφιλιωτικόν ρόλον εἰς τήν ἐπούλωσιν τοῦ σχίσματος εἰς τήν Οὐκρανίαν.

Ὁ ὡς ἄνω φίλος τοῦ κ. Πρέσβεως ἐπέδωσεν εἰς τόν Μακαριώτατον ὡραίαν εἰκόνα τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου παρά τοῦ ἐπισκεψαμένου τήν Ἁγίαν Γῆν καί τό Πατριαρχεῖον Ὑπουργοῦ Ἐξωτερικῶν τῆς Οὐκρανίας κ. Νικολάου Ἀζάρωφ.

Ὁ Μακαριώτατος εὐχαριστῶν, ἐπέδωσεν εἰς τόν κ. Πρέσβυν εἰκόνα τοῦ Παναγίου Τάφου καί τό προσφάτως νεοεκδοθέν βιβλίον τῆς Ἱστορίας τῆς Ἐκκλησίας Ἱεροσολύμων τοῦ Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου, εἰς δέ τά μέλη τῆς συνοδείας αὐτοῦ ἐπιστηθίους σταυρούς καί ἄλλας Ἱεροσολυμιτικάς εὐλογίας.

 Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_6_placeholder

Τήν  Τετάρτην, 25^ην  Αὐγούστου/  7^ην  Σεπτεμβρίου  2011,  οἱ ἀπεσπασμένοι ἐκ τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας τῆς Ἑλλάδος καθηγηταί τῆς Ἱερατικῆς Σχολής τῆς Ἁγίας Σιών τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων, ὑπό τόν Σχολάρχην ὁσιολογιώτατον μοναχόν π. Φωτιον, πρυσῆλθον εἰς τό Πατριαρχεῖον καί ἐζήτησαν τάς εὐχάς καί εὐλογίας τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατρός καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου ἐπί τῇ ὁσονούπῳ ἐνάρξει τοῦ νέου σχολικοῦ ἔτους 2011-2012.

Ὁ Μακαριώτατος ἐνημερώθη ἐπί τῆς καταστάσεως τῆς Σχολῆς ἀπό πλευρᾶς ἐκπαιδευτικοῦ προσωπικοῦ καί μαθητῶν, ὑπεγράμμισε τήν σημασίαν τῆς Σχολῆς διά τήν στελέχωσιν τοῦ Πατριαρχείου καί ηὐχήθη εἰς τόν Σχολάρχην καί τούς καθηγητάς τόν φωτισμόν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος εἰς τό ἐκπαιδευτικόν αὐτῶν ἔργον, ὅπως ἀποφέρῃ πλουσίους καρπούς γνώσεως εἰς τήν θύραθεν καί κατά Χριστόν παιδείαν.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_7_placeholder

Τήν Τρίτην, 24^ην Αὐγουστου/ 6^ην Σεπτεμβρίου 2011, ὁμάς Ἑλλήνων ἐπιχειρηματιῶν καί  παραγόντων τοῦ Ὑπουργείου Τουρισμοῦ τῆς Ἑλλάδος ὑπό τήν κ. Σταυρούλαν Γυφτοπούλου, ἐπεσκέφθησαν τό Πατριαρχεῖον, διά νά ζητήσουν τήν εὐλογίαν τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου διά τάς δραστηριότητας αὐτῶν εἰς τό πλαίσιον τῆς ἐπισκέψεως αὐτῶν εἰς τό κράτος τοῦ Ἰσραήλ ἐν συνεργασίᾳ μετά της Ἑλληνικῆς Πρεσβείας εἰς Τέλ Αβίβ.

Ὁ Μακαριώτατος ἐδέχθη αὐτούς ἐνθέρμως καί ὠμίλησεν εἰς αὐτούς περί τῆς παρούσης πολιτικῆς καταστάσεως εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν, ἐχούσης τάς ρίζας αὐτῆς εἰς τήν θρησκευτικήν πραγματικότητα αὐτῆς,  ἤτοι τόν σύνδεσμον μετ’ αὐτῆς τῆς θρησκείας τοῦ Ιουδαϊσμοῦ, τοῦ Χριστιανισμοῦ καί τοῦ Ἰσλάμ. «Λαμβανομένου ὑπ’ ὄψιν τοῦ θρησκευτικοῦ βιώματος τῶν λαῶν τῆς Μέσης Ἀνατολῆς», εἶπεν ὁ Μακαριώτατος, «καθίσταται εὐχερεστέρα ἡ προώθησις τῆς ἐπιλύσεως τοῦ πολιτικοῦ προβλήματος. Ἡ συμβολή τοῦ ἡμετέρου Πατριαρχείου εἰς τήν προώθησιν τῆς λύσεως τοῦ προβλήματος τούτου εἶναι σημαντική, λόγῳ τῆς μακροχρονίου ὑπάρξεως καί πείρας αὐτοῦ εις τήν Ἁγίαν Γῆν.

Ἐπί τῇ κατευοδόσει αὐτῶν ὁ Μακαριώτατος ἐπεδαψίλευσεν αὐτούς μέ Ἱεροσολυμιτικάς ευλογίας.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_8_placeholder