Τήν Πέμπτην, 4^ην /17^ην Νοεμβρίου 2011, 50νταμελές κλιμάκιον τῆς Ἑλληνικῆς Πολεμικῆς Ἀεροπορίας (Ε.Π.Α.) ἐπεσκέφθη τό Πατριαρχεῖον.

Ἡ ἐπίσκεψις αὐτή εἰς τό Πατριαρχεῖον ἔλαβε χώραν εἰς τό πλαίσιον τῆς ἐπισκέψεως τοῦ ὡς ἄνω κλιμακίου εἰς τό κράτος τοῦ Ἰσραήλ διά συνεργασίαν τῶν πολεμικῶν Ἀεροπορικῶν Δυνάμεων τῶν δύο χωρῶν καί συγκεκριμένως δι’ ἀεροπορικήν ἄσκησιν εἰς τήν περιοχήν Ἀβντάντ τοῦ νοτίου Ἰσραήλ μέ τό ὄνομα «ἡ φλεγομένη καί μή καιομένη βάτος».

Ἡ ἐπίσκεψις αὕτη εἰς τό Πατριαρχεῖον ἔλαβε χώραν μέ τήν συνεργασίαν τῆς Ἑλληνικῆς Πρεσβείας εἰς τό Τέλ-Ἀβίβ. Ἐκπρόσωπος τῆς Πρεσβείας, ὁ Σμήναρχος κ. Νικόλαος Κουρουμάνης συνώδευσε τό ἐν λόγῳ κλιμάκιον. Τό ἐν λόγῳ κλιμάκιον ἐδέχθη ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος.

Ὁ ἐπί κεφαλῆς τοῦ κλιμακίου τούτου ηὐχαρίστησε τόν Μακαριώτατον διά τόν ἀφιερωθέντα ὑπ’ Αὐτοῦ χρόνον διά τήν ἐπίσκεψιν εἰς τούς Ἁγίους Τόπους καί τό Πατριαρχεῖον καί ἐξήγησεν εἰς τόν Μακαριώτατον ὅτι ἡ ἐπιτυχία τῆς Ἀποστολῆς τοῦ κλιμακίου ὀφείλεται εἰς τήν ἑτοιμότητα τῶν ἐνόπλων ἀεροπορικῶν δυνάμεων ἀνά πᾶσαν στιγμήν διά τήν προστασίαν τῆς πατρίδος ἡμῶν.

Ὁ Μακαριώτατος ἐπῄνεσε τά μέλη τοῦ κλιμακίου τούτου διά τήν ἀφοσίωσιν αὐτῶν εἰς τό καθῆκον προστασίας τῆς χώρας ἡμῶν, διά τήν ἐπιτυχίαν αὐτῶν εἰς τήν Ἀποστολήν αὐτῶν καί ὑπεγράμμισε τήν σημασίαν τῆς ἐπισκέψεως αὐτῶν εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν καί τό Πατριαρχεῖον.

Ἡ Ἁγία Γῆ, εἶπεν ὁ Μακαριώτατος, ἡ ἁγιασθεῖσα διά τοῦ σταυρικοῦ αἵματος τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, διαφυλαχθεῖσα ἀπ’ αἰώνων τοῦ πρώτου Χριστιανικοῦ καθιδρύματος τῆς Ἁγίας Γῆς, τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων καί τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος, τοῦ Τάγματος τῶν Σπουδαίων. Πατριαρχεῖον καί Ἀδελφότης ἐπιτελοῦν εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν ἔργον ἐκκλησιαστικόν, ἁγιαστικόν, διά τῆς θείας λατρείας, τῶν μυστηρίων, τῆς διαπαιδαγωγήσεως τοῦ Ὀρθοδόξου ποιμνίου, ἀλλά καί εἰρηνευτικόν καί συμφιλιωτικόν ἀναμέσον τῶν διαφιλονεικούντων ἐθνικῶν καί θρησκευτικῶν παραγόντων εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν.

Λέγων ταῦτα ὁ Μακαριώτατος, ηὐχήθη αὐτοῖς νά ἔχουν μέ τήν χάριν τοῦ Παναγίου Τάφου τήν δύναμιν νά προστατεύουν ἀρχάς καί ἀξίας προσβαλλομένας ἤ σαλευομένας σήμερον ὡς τήν πατρίδα, τήν Ἐκκλησίαν καί τήν οἰκογένειαν.

Ὁ Μακαριώτατος ἐπέδωσεν εἰς πάντα τά μέλη τοῦ κλιμακίου εἰκόνας τοῦ Παναγίου Τάφου, τήν Ἱστορίαν τῆς Ἐκκλησίας τῶν Ἱεροσολύμων τοῦ Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου καί ἄλλας Ἱεροσολυμιτικάς εὐλογίας καί μετάλλια τῆς δισχιλιετηρίδος τοῦ Χριστιανισμοῦ.

 Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

Τήν Τετάρτην, 3^ην /16^ην Νοεμβρίου 2011, ἑωρτάσθη πανηγυρικῶς ἡ ἑορτή τῆς ἀνακομιδῆς τοῦ λειψάνου τοῦ Ἁγίου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου εἰς τήν Λύδδαν. Ἡ Λύδδα, γνωστή ἐκ τῆς ἀρχαιότητος καί ὡς Διόσπολις, εἶναι μία ἀπό τάς πόλεις, αἱ ὁποῖαι εὐθύς ἐξ ἀρχῆς ἐδέχθησαν τό κήρυγμα τοῦ Εὐαγγελίου ὑπό τῶν Ἀποστόλων, ὡς ἀναφέρεται εἰς τό βιβλίον τῶν Πράξεων. «Ὁ ἀπόστολος Πέτρος κατῆλθε πρός τούς ἁγίους, τούς κατοικοῦντας εἰς τήν Λύδδαν…» «…καὶ εἶδαν αὐτὸν πάντες οἱ κατοικοῦντες Λύδδαν…», ἔνθα καί ἐθεράπευσε τόν παράλυτον Αἰνέαν, (Πράξ, 9, 32-35).

Ἐκ Λύδδης ἦτο ἡ ἐκ μητρός καταγωγή τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου. Διά τόν λόγον τοῦτον καί ὁ ἅγιος Γεώργιος πρό τοῦ μαρτυρίου τοῦ ἐπί Διοκλητιανοῦ, εἰς Ρώμην τό 303 μ.Χ., ἀνέθεσεν εἰς τόν ὑπηρέτην αὐτοῦ νά φέρῃ τό σκήνωμά του καί νά τό ἐνταφιάσῃ εἰς Λύδδαν.

Εἰς τόν τόπον τοῦ ἐνταφιασμοῦ του, ὅπου καί ὑπῆρχεν εὐκτήριος οἶκος τῶν Χριστιανῶν κατοίκων τῆς Λύδδης, ἀνήγειρε μεγαλοπρεπῆ ναόν ἀργότερον ἡ Ἁγία Ἑλένη, ὅτε ἐπεσκέφθη τούς Ἁγίους Τόπους τήν δεκαετίαν τοῦ 326-336 μ.Χ. καί ἐμερίμνησε διά τά ἐγκαίνια αὐτοῦ. Ἐκ τοῦ Ἁγίου Γεωργίου ἡ πόλις ὠνομάσθη καί Γεωργιούπολις.

Τήν μνήμην τῆς ἀνακομιδῆς τοῦ λειψάνου τοῦ Ἁγίου Γεωργίου καί τῶν Ἐγκαινίων τοῦ Ναοῦ αὐτοῦ τούτου ἑορτάζει ἡ Ἐκκλησία τῶν Ἱεροσολύμων τήν 3^ην /16^ην Νοεμβρίου ἑκάστου ἔτους, ὡς περιεκτικῶς καί εὐστόχως λέγει τό Συναξαριακόν Δίστιχον: «Ναοῦ τά ἐγκαίνια, μάρτυς καί θέσι, τῶν λειψάνων σου νῦν γεραίρει ἡ κτίσις».

Διά τήν ἑορτήν ταύτην μετέβη εἰς Λύδδαν κατά τήν ὡς ἄνω μνημονευθείσαν ἡμέραν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος καί μετά τήν εἰς τήν εἴσοδον τῆς πόλεως γενομένην Αὐτῷ ὑπό τοῦ ἡγουμένου Ἀρχιμανδρίτου π. Σωφρονίου, τοῦ Προέδρου καί τῶν Προσκόπων τῆς Λύδδης θερμήν ὑποδοχήν, ἐτέλεσε τήν θ. Λειτουργίαν, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Ναζαρέτ κ. Κυριακοῦ, τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου, τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἰόππης κ. Δαμασκηνοῦ, τοῦ Γέροντος Ἀρχιγραμματέως, Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων καί Ἀραβοφώνων ἐγγάμων ἱερέων κυρίως ἐκ τῶν ὁμόρων πόλεων τῆς Λύδδης, ἤτοι Ἰόππης καί Ρέμλης, ἀλλά καί ἐξ Ἱεροσολύμων καί πόλεων τῆς Παλαιστινιακῆς Αὐτονομίας.

Διά τήν ἑορτήν προσῆλθον ἀπό τόν Ἑσπερινόν τῆς παραμονῆς ἀλλά καί διαρκούσης τῆς θ. Λειτουργίας χιλιάδες Ὀρθοδόξων καί μή Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν, ἀλλά καί Μουσουλμάνων, προσκυνούντων τόν ἐν τῇ ὑπογείῳ κρύπτῃ τάφον τοῦ Ἁγίου, ἀναπτόντων κηρία, παρακολουθούντων τήν θ. Λειτουργίαν καί προσφερόντων τά τάματα αὐτῶν εἰς λαμπάδας καί ἀμνούς σφαγιαζομένους εἰς τό προαύλιον τοῦ Ναοῦ, ὑποβαλλόντων τάς παρακλήσεις καί τά αἰτήματα αὐτῶν πρός τόν Ἅγιον ἤ ἀναπεμπόντων εὐχαριστίας διά δεχθεῖσαν βοήθειαν. Εἰς τήν κατανυκτικήν συμμετοχήν εἰς τήν θ. Λειτουργίαν ἐβοήθησεν ἡ χορῳδία τῆς Ἄκκρης καί τοῦ Σαχνίν, διευθυνομένη ὑπό τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Φιλοθέου.

Πρός τό πολυπληθές τοῦτο εὐλαβές, ἀλλά καί φωνασκοῦν  ἐκκλησίασμα ἀπηύθυνε κήρυγμα ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ἔχον ὡς ἕπεται:

«Εἶπεν ὁ Κύριος τοῖς ἑαυτοῦ μαθηταῖς: ὅταν δὲ ἔλθῃ ὁ Παράκλητος ὃν ἐγὼ πέμψω ὑμῖν παρὰ τοῦ πατρός, τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας ὃ παρὰ τοῦ πατρὸς ἐκπορεύεται, ἐκεῖνος μαρτυρήσει περὶ ἐμοῦ· καὶ ὑμεῖς δὲ μαρτυρεῖτε, ὅτι ἀπ’ ἀρχῆς μετ’ ἐμοῦ ἐστε. Ταῦτα λελάληκα ὑμῖν ἵνα μή σκανδαλισθῆτε. Ἀποσυναγώγους ποιήσουσιν ὑμᾶς, ἀλλ’ἔρχεται ὥρα, ἵνα πᾶς ὁ ἀποκτείνας ὑμᾶς δόξῃ λατρείαν προσφέρειν τῷ Θεῷ», (Ἰωάν. 15, 26-27/16, 1-2).

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Εὐλαβεῖς Χριστιανοί,

Ὁ ἔνδοξος μεγαλομάρτυς Ἅγιος Γεώργιος μᾶς συνήγαγε σήμερον ἐν τῷ ἐπωνύμῳ ἱερῷ ναῷ αὐτοῦ εἰς τήν ἱστορικήν πόλιν τῆς Λύδδης, διά νά τιμήσωμεν τήν μνήμην αὐτοῦ. Ποιοῦμεν δέ τοῦτο, διότι, ὡς λέγει ὁ Ἱερός Χρυσόστομος: «μαρτύρων γάρ θάνατος, πιστῶν ἐστι παράκλησις, Ἐκκλησιῶν παρρησία, Χριστιανισμοῦ σύστασις, θανάτου κατάλυσις, ἀναστάσεως ἀπόδειξις, δαιμόνων γέλως, διαβόλου κατηγορία, φιλοσοφίας διδασκαλία καί πάντων τῶν ἀγαθῶν ρίζα».

Ὄντως ἀγαπητοί μου, ὁ θάνατος τῶν μαρτύρων τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ εἶναι Χριστιανισμοῦ σύστασις, θανάτου τῆς ἁμαρτίας κατάλυσις καί ἀναστάσεως ἀπόδειξις. Καί τοῦτο διότι ὁ Χριστιανισμός, δηλονότι ἡ χριστιανική Ἐκκλησία, εἶναι τεθεμελιωμένη ἐπί τοῦ σταυρικοῦ αἵματος τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ. Τό δέ σταυρικόν καί μαρτυρικόν αἷμα τοῦ Χριστοῦ εἶναι αὐτό τό ὁποῖον κατήργησε, κατέλυσε διά παντός τόν ἐκ τῆς ἁμαρτίας τοῦ Παλαιοῦ Ἀδάμ εἰσαχθέντα θάνατον εἰς τόν κόσμον. Μέ ἄλλα λόγια, ὁ θάνατος τοῦ νέου Ἀδάμ, τοῦ Χριστοῦ, κατήργησε τόν θάνατον τῆς ἁμαρτίας. Ἀπόδειξις τούτου εἶναι ἡ ἐκ νεκρῶν Ἀνάστασις τοῦ Χριστοῦ. Τῆς δέ Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ ἀπόδειξις εἶναι ὁ μαρτυρικός θάνατος τοῦ Χριστοῦ.

Ὁ θάνατος δέ τῶν μαρτύρων τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ, ὡς λέγει ὁ Ἱερός Χρυσόστομος, «οὐκ ἐστι θάνατος, ἀλλά ζωῆς βελτίονος ἀρχή, μή γάρ δή τοῦτο ἴδῃς, ὅτι γυμνόν τοῦ μάρτυρος τό σῶμα πρόκειται τῆς ψυχικῆς ἐνεργείας ἔρημον. Ἀλλ’ ἐκεῖνο σκόπει ὅτι τῆς ψυχῆς αὐτῆς ἑτέρα παρακάθηται μείζων αὐτῷ δύναμις, ἡ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος χάρις, δι’ ὧν θαυματοποιεῖ». Ἰδού τί θα λέγῃ ἐν προκειμένῳ ὁ ὑμνῳδός τοῦ Ἁγίου Γεωργίου: «Πάθει τό πάθος μιμούμενος, τό ζωηφόρον Χριστοῦ, παρ’αὐτοῦ τήν ἐνέργειαν τῶν θαυμάτων εἴληφας, ἀθλοφόρε Ἅγιε. Αἵματι τῷ σῷ σταζόμενος, τῷ ζωοδότῃ Χριστῷ τῷ τό αἷμα τό τίμιον, διά σέ κενώσαντι προσηνέχθης, Γεώργιε, και κοινωνόν σε δόξης εἰργάσατο καί βασιλείας Αὐτοῦ συμμέτοχον ὡς ἀριστεύσαντα κατά τοῦ ἁλάστορος καί τά δεινά τούτου μηχανήματα τελείως σβέσαντα».

Ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾷ ἰδιαιτέρως τούς Ἁγίους αὐτῆς μάρτυρας, διότι τό ἴδιον αὐτῶν αἷμα ἐξέχεαν ὑπέρ τῆς ἀληθείας. Ἡ δέ ἀλήθεια εἶναι ὁ Χριστός: «Ἐγώ εἰμι ἡ ὁδός καί ἡ ἀλήθεια», (Ἰωάν. 14-6). Τῆς ἀληθείας τοῦ Χριστοῦ μάρτυς, κήρυξ καί εὐαγγελιστής εἶναι ὁ θεσμός τῆς Ἐκκλησίας. Τόν δέ θεσμόν τοῦτον συγκροτεῖ καί συνέχει τό Ἅγιον Πνεῦμα, τό Πνεῦμα τῆς Ἀληθείας τοῦ Χριστοῦ, τό ἐκ τοῦ Πατρός ἐκπορευόμενον.

Τό ὑπέρ τῆς ἀληθείας τοῦ Χριστοῦ ἐκχυθέν αἷμα τῶν μαρτύρων τῆς σῳζούσης ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἐκεῖνον, τό ὁποῖον ἑδραίωσεν εἰς τά πέρατα τῆς οἰκουμένης τήν διδασκαλίαν τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων. Ὁ Μέγας τῶν Ἐθνῶν Ἀπόστολος Παῦλος παραγγέλλει εἰς τόν μαθητήν του Τιμόθεον, λέγων: «Μνημόνευε Ἰησοῦν Χριστόν ἐγηγερμένον ἐκ νεκρῶν, ἐκ σπέρματος Δαυΐδ κατά τό Εὐαγγέλιόν μου. Ἐν ᾧ κακοπαθῶ μέχρι δεσμῶν ὡς κακοῦργος, ἀλλ’ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ οὐ δέδεται. Διά τοῦτο πάντα ὑπομένω διά τούς ἐκλεκτούς, ἵνα καί αὐτοί σωτηρίας τύχωσι τῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ, μετά δόξης αἰωνίου», (Β’ Τιμ. 2, 8-10).

Ὑπέρ τῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ σωτηρίας ὄχι μόνον ἐδίδαξεν ὁ Ἅγιος Γεώργιος , ἀλλά καί λαμπρῶς -ὡς λέγει ὁ συναξαριστής αὐτοῦ- τόν Χριστόν Θεόν τε καί Θεοῦ Υἱόν ἀνεκήρυξε παρρησιασάμενος τό μυστήριον τῆς εὐσεβείας, δηλονότι τό μυστήριον τῆς θείας οἰκονομίας. Τοῦτο δέ ἐποίησεν ὁ Ἅγιος ἐν Ρώμῃ ἐνώπιον τοῦ αὐτοκράτορος Διοκλητιανοῦ καί πάσης τῆς τῶν Ρωμαίων Βουλῆς. Ἀνεδείχθη ὁ Ἅγιος μέγας μάρτυς ὄχι ἁπλῶς τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά καί τῶν ἔργων τῆς τοῦ Χριστοῦ ἀγάπης, ὡς ἐπίσης καί θαυματουργός, ὡς ψάλλει καί ὁ ὑμνῳδός τῆς Ἐκκλησίας: «Ὡς τῶν αἰχμαλώτων ἐλευθερωτής καί τῶν πτωχῶν ὑπερασπιστής, ἀσθενούντων ἰατρός, βασιλέων ὑπέρμαχος, τροπαιοφόρε μαγαλομάρτυς Γεώργιε, πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ σωθῆναι τάς ψυχάς ἡμῶν».

Ἀνεδείχθη μέγας μάρτυς, ἐπαναλαμβάνομεν, τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ ὁ Τροπαιοφόρος Γεώργιος, ὁ ἔχων τό γένος ἐκ πατρός μέν Καππαδόκης, ἐκ μητρός δέ Παλαιστῖνος, διότι ἐκ προγόνων ἐσέβετο τόν Χριστόν, μιμούμενος τήν διδασκαλίαν καί τό ἔργον, ἀλλά καί τό πάθος τοῦ Χριστοῦ. Μέ ἄλλα λόγια, ὁ Γεώργιος κατώρθωσε νά ἀποβάλλῃ τόν παλαιόν Ἀδάμ, ὅταν κατά τό βάπτισμά του ἐνεδύθη τόν νέον Ἀδάμ, δηλονότι τόν Χριστόν.

Ἡ διά τοῦ Ἁγίου Βαπτίσματος καί τοῦ χρίσματος τῆς σφραγῖδος τῆς δωρεᾶς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἔνταξίς μας εἰς τό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, τό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, εἰς οὐδέν ἄλλο τι ἀποσκοπεῖ, εἰ μή μόνον εἰς τήν μνηστείαν τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ Πατρός, Κυρίου δέ ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Τήν μνηστείαν, τήν ἀρραβῶνα τῆς ἐπουρανίου τοῦ Χριστοῦ βασιλείας ἐπέτυχεν καί ὁ σήμερον τιμώμενος Ἅγιος ἡμῶν Γεώργιος, ἐπί τῇ μνήμῃ τῆς μετακομιδῆς τοῦ ἱεροῦ αὐτοῦ λειψάνου ἐν αὐτῷ τούτῳ τῷ τόπῳ τῆς μεγαλωνύμου πόλεως Λύδδης καί δή τοῦ μεγαλοπρεποῦς καί ἐπωνύμου αὐτοῦ Ναοῦ, διά τοῦ μαρτυρίου της ἀγάπης τῆς ἐν Χριστῷ. Και λέγομεν τῆς ἐν Χριστῷ ἀγάπης διότι, ὡς παρατηρεῖ ὁ Ἱερός Χρυσόστομος «ἀγάπης οὐδέν οὔτε μεῖζον οὔτε ἴσον ἐστίν, οὐδέ αὐτό τό μαρτύριον, ὅ πάντων ἐστί κεφάλαιον τῶν ἀγαθῶν».

          Ἐάν, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, θέλωμεν νά φανῶμεν ἄξιοι τῆς τιμῆς τῶν Ἁγίων καί δή τοῦ Ἁγίου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου, πρέπει νά γίνωμεν καί ἡμεῖς ζηλωταί καί μιμηταί τῆς ἀρετῆς αὐτοῦ καί τῶν καλῶν ἔργων τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ. Ἐξ ἄλλου, κατά τούς Ἁγίους Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας τό τῶν Ἁγίων μαρτύριον δέν τελειοῦται, δέν ὁλοκληρώνεται μόνον διά τοῦ πάθους τοῦ μαρτυρικοῦ, ἀλλά καί διά τοῦ λόγου τῆς χάριτος: «Πᾶς γάρ κῆρυξ ἀληθείας, μάρτυς ἐστι τοῦ Θεοῦ».

Τῆς σῳζούσης ἀληθείας καί τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ καλούμεθα καί ἡμεῖς, ἀγαπητοί, νά γίνωμεν μάρτυρες διά τῶν πρεσβειῶν τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου καί τῶν πρεσβειῶν τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας. Ἀμήν.

Τήν θ. Λειτουργίαν παρηκολούθησεν ὁ ἀντιπρόσωπος τοῦ Ἕλληνος Πρέσβεως εἰς τό Ἰσραήλ, οἱ Πρέσβεις τῆς Γεωργίας, τῆς Λευκορωσίας καί τῆς Σερβίας, ὁ Δήμαρχος τῆς Λύδδης καί ὁ Κυβερνήτης τῆς περιοχῆς Κιρκασίας τῆς Οὐκρανίας κ. Σεργκέϊ Μπορισόβιτς, συνοδευόμενος ὑπό τοῦ Πρέσβεως τῆς Οὐκρανίας εἰς τό Τέλ-Ἀβίβ κ. Nennundo Nadolenko καί συνεργατῶν αὐτοῦ.

Τήν θ. Λειτουργίαν ἠκολούθησε δεξίωσις εἰς τό ἡγουμενεῖον, παρατεθεῖσα ὑπό τοῦ καθηγουμένου ὁσιωτάτου Ἀρχιμανδρίτου π. Σωφρονίου.

Τήν μεσημβρίαν ἡ Ἐπιτροπή τῆς Κοινότητος τῆς Λύδδης παρέθεσεν εἰς τήν Λέσχην τῆς Κοινότητος γεῦμα εἰς τόν Μακαριώτατον, τήν  συνοδείαν Αὐτοῦ καί εἰς προσκεκλημένους ἐκ τῆς Κοινότητος τῆς Λύδδης καί ἐξ ἄλλων Κοινοτήτων.

Διαρκοῦντος τοῦ γεύματος τούτου ὁ Πρόεδρος τῆς Κοινότητος κ. Γιοῦσεφ Χάνχαν, ηὐχαρίστησε τόν Μακαριώτατον διά τήν παραχώρησιν πατά τοῦ Πατριαρχείου τεμαχίου γῆς δι’ οἰκιστικήν ἀνοικοδόμησιν καί ὁ Δήμαρχος τῆς πόλεως τῆς Λύδδης ηὐχαρίστησε διά τήν πρόσκλησιν εἰς τήν ἑορτήν καί τό γεῦμα καί ἀνεφέρθη εἰς τό σχολεῖον τῆς Ρέμλης ὡς πρότυπον σχολεῖον.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_0_placeholder

Τήν Τρίτην, 2^αν / 15^ην Νοεμβρίου 2011, ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, προσκεκλημένος ὤν, προσεφώνησε τό διοργανούμενον εἰς τό Ἀμμάν καί εἰς τήν Βουλήν τῶν Ἀντιπροσώπων τῆς Ἰορδανίας ἀπό 14^ης-17^ης Νοεμβρίου Συνέδριον τῆς Διακοινοβουλευτικῆς Συνελεύσεως Ὀρθοδοξίας (Δ.Σ.Ο.)

Τό Συνέδριον τοῦτο διοργανοῦται μέ θέμα: «Χριστιανικές Κοινότητες στήν Μέση Ἀνατολή: Παρουσία, Δικαιώματα, Φόβοι καί Ἐλπίδες», μέ συμμετοχή Ὀρθοδόξων βουλευτῶν ἐκ τῶν Ἀραβικῶν χωρῶν, τῶν μελῶν τῆς Διεθνοῦς Γραμματείας τῆς Δ.Σ.Ο. καί προσωπικοτήτων ἐκ τοῦ χώρου τῆς Ἐκκλησίας, τῆς Πολιτικῆς καί τοῦ γενικώτέρου Χριστιανικοῦ στοχασμοῦ.

Τήν ἔναρξιν τῶν ἐργασιῶν τοῦ Συνεδρίου ἐκήρυξεν, ἅμα τῷ ψαλσίματι τοῦ Ἐθνικοῦ Ὕμνου τῆς Ἰορδανίας, ὁ Πρόεδρος τῆς Βουλῆς τῶν Ἀντιπροσώπων τῆς Ἰορδανίας κ. Abdul Karim Dughmi.

Χαιρετισμόν ἀπηύθυνεν ὁ Πρόεδρος τῆς Γενικῆς Συνελέυσεως τῆς Διακοινοβουλευτικῆς Συνελεύσεως Ὀρθοδοξίας (Δ.Σ.Ο.) καί μέλος τῆς Ρωσικῆς Κρατικῆς Λούμα κ. Sergei Popov. Χαιρετισμόν ἐπίσης ἀπηύθυνεν ὁ Γενικός Γραμματεύς τῆς Δ.Σ.Ο. καί μέλος τῆς Βουλῆς τῶν Ἑλλήνων κ. Μιχαήλ Παντούλας καί ὁ κ. Reda Haddad, μέλος τοῦ Κοινοβουλίου τῆς Ἰορδανίας καί τῆς Ἐπιτροπῆς Παιδείας τῆς Δ.Σ.Ο.

Τιμητική διάκρισις τῆς Δ.Σ.Ο. ἀπενεμήθη προς τόν κ. Chassan Tueni, διακεκριμένην διπλωματικήν καί πολιτικήν προσωπικότητα μέ ἐνεργόν, σημαντικήν καί ἀποτελεσματικήν  πολιτικήν καί Διορθόδοξον δραστηριότητα καί συγγράματα, τονίζουσαν τήν ἐπίδρασιν τῆς Ἑλληνορθοδόξου παραδόσεως ἐπί τῶν Ἀραβοφώνων Χριστιανῶν τῆς Μέσης Ἀνατολῆς.

Ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ἀπηύθυνε τόν κάτωθι χαιρετισμόν ἀγγλιστί: (ἴδε ἠλεκτρονικόν σύνδεσμον: https://en.jerusalem-patriarchate.info/2011/11/15/1710/).

Ἐν συνεχείᾳ ἠκολούθησεν ἡ ἀνάγνωσις τοῦ χαιρετισμοῦ  τοῦ Μακαριωτάτου Καθολικοῦ Πατριάρχου Κιλικίας κ. Aram I ἀπό τόν Θεοφιλέστατον Ἀρχιεπίσκοπον Gomidas Ohanian.

Μεταξύ τῶν εἰσηγήσεων τῆς ἡμερίδος, προταθείς ὑπό τοῦ Πατριαρχείου, τῇ αἰτήσει τῆς Δ.Σ.Ο., ἦτο ὁ πρῴην βουλευτῆς τοῦ Κοινοβουλίου τῆς Ἰορδανίας καί μέλος τῆς Κεντρικῆς Ἐπιτροπῆς τοῦ Παγκοσμίου Συμβουλίου τῶν Ἐκκλησιῶν, ὡς ἐκπρόσωπος τοῦ Πατριαρχείου, ἰατρός Δρ. κ. Audeh Quawas μέ θέμα «Μία πολιτική ἄποψις γιά τήν ὕπαρξη Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν στή Μέση Ἀνατολή σήμερα».

Εἰσήγησις ἐγένετο καί ἀπό τόν ὁμότιμον καθηγητήν τοῦ Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κ. Γρηγόριον Ζιάκαν, μέ θέμα «Ἀπό τήν μακραίωνη ἱστορία τῶν χριστιανικῶν κοινοτήτων τῆς Μέσης Ἀνατολῆς στίς προκλήσεις τοῦ παρόντος καί τίς προοπτικές τοῦ μέλλοντος».

Τάς ἐργασίας τοῦ Συνεδρίου παρηκολούθησεν ὁ Πρέσβυς τῆς Ἑλλάδος εἰς τήν Ἰορδανίαν κ. Ἠρακλῆς Ἀστεριάδης καί ὁ Πρέσβυς τῆς Οὐκρανίας εἰς τήν Ἰορδανίαν.

 Ἡ Δ.Σ.Ο. τιμῶσα τόν Μακαριώτατον ἀπένειμε Αὐτῷ ὡς ἀναμνηστικόν δῶρον σταυρόν εὐλογίας, ἀντίγραφον σταυροῦ τοῦ 11^ου αἰῶνος ἀπό τήν Κωνσταντινούπολιν μέ ἰαματικούς Ἁγίους εἰς τά ἄκρα αὐτοῦ.

Τόσον εἰς τούς ἐναρκτηρίους χαιρετισμούς, ὅσον καί εἰς τάς εἰσηγήσεις τῶν εἰσηγητῶν, ὑπεγραμμίσθη τό ἐμπερίστατον τῶν Χριστιανῶν τῆς Μέσης Ἀνατολῆς εἰς πολλάς χώρας αὐτῆς πλήν τῆς Ἰορδανίας καί εἰς ἄλλας χώρας τοῦ κόσμου ὡς εἰς Κίναν, Βόρειον Κορέαν, Πακιστάν, Ἰράκ νῦν, κατεχομένην Κύπρον, καί ἡ ἀνάγκη Διορθοδόξου συνεργασίας διά τήν στήριξιν αὐτῶν εἰς τάς ἀρχεγόνους κοιτίδας αὐτῶν καί ὡς παραγόντων προόδου καί σταθερότητος εἰς τάς χώρας, εἰς τάς ὁποίας διαβιοῦν.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

ngg_shortcode_1_placeholder

Τό Σάββατον, 30^ήν Ὀκτωβρίου / 12^ην Νοεμβρίου 2011, ὁ Ὑπουργός Γεωργίας, Δασῶν καί Ὑδάτων τῆς Αὐτονόμου Δημοκρατίας τῆς Srpska, εἰς τό πλαίσιον τῆς εὐρυτέρας Ὁμοσπονδίας Βοσνίας καί Ἐρζεγοβίνης, κ. Miroslav Milovanović, συνοδευόμενος ὑπό ἑνός συμβούλου αὐτοῦ, ὑπό τοῦ Διευθυντοῦ τοῦ Γραφείου τῆς Srpska εἰς τό Ἰσραήλ κ. Ariel Livne καί ὑπό τοῦ Εἰδικοῦ Συμβούλου εἰς τήν Ἀντιπροσωπείαν τῆς χώρας ταύτης εἰς τό Ἰσραήλ κ. Aleksandar Nikolić, ἐπεσκέφθη τό Πατριαρχεῖον.

Τοῦτον ὑπεδέχθη ἐνθέρμως ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος. Oἱ συνοδοί τοῦ κ. Ὑπουργοῦ ἐπαρουσίασαν εἰς τόν Μακαριώτατον αὐτόν ὡς νεοεκλεγέντα Ὑπουργόν μέ εὐρύ καί ἐλπιδοφόρον ὅραμα ἐργασίας εἰς τήν ἀνάπτυξιν τοῦ περιβάλλοντος τῆς Δημοκρατίας τῆς Srpska εἰς τούς τομεῖς τῆς γεωργίας, τῶν δασῶν καί τῶν ὑδάτων, ἐν συνεργασίᾳ μέ διεθνεῖς ὀργανισμούς καί μέ παράγοντας τοῦ Κράτους τοῦ Ἰσραήλ, εἰς τό ὁποῖον καί διά τόν σκοπόν τοῦτον λαβάνει χώραν ἡ ἐπίσκεψις αὐτῶν, μέ κύριον σημεῖον αὐτῆς τήν συνεργασίαν μέ τόν Ὑπουργόν Γεωργίας τοῦ Ἰσραήλ.

Ὁ κ. Ὑπουργός ηὐχαρίστησε τόν Μακαριώτατον διά τόν ἀφιερωθέντα ὑπ’ Αὐτοῦ χρόνον τῆς ὑποδοχῆς εἰς τό Πατριαρχεῖον. Τό γεγονός τῆς ἐπισκέψεως αὐτοῦ εἰς τούς Ἁγίους τόπους, τό Κράτος τοῦ Ἰσραήλ καί τό Πατριαρχεῖον, εἶπεν, θεωρεῖ οὗτος ὡς σημαντικώτατον εἰς τήν ζωήν αὐτοῦ καί τήν πολιτικήν θητείαν αὐτοῦ.

Ὁ Μακαριώτατος ἐξέφρασε χαράν ἐπί τῇ ἐπισκέψει ταύτῃ εἰς τό Πατριαρχεῖον, τόν ἀρχαιότατον θρησκευτικόν χριστιανικόν θεσμόν εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν, διατηροῦντα ἀνέκαθεν σχέσεις καλῆς συνεργασίας μετά τῆς χώρας καί τῆς Ἐκκλησίας τῆς Σερβίας καί προωθοῦντα τήν ἐν Χριστῷ καί ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ ἑνότητα ὅλων τῶν ἐπί μέρους Ὀρθοδόξων χριστιανικῶν ἐθνῶν ἐν τῇ διατηρήσει τῶν ποικίλων αὐτῶν πολιτιστικῶν, γλωσσικῶν καί ἄλλων ἰδιαιτεροτήτων καί παραδόσεων. Τό Πατριαρχεῖον, εἶπεν ὁ Μακαριώτατος, ἐνσωματώνει ἐν ἑαυτῷ τήν Ἀποκάλυψιν Παλαιᾶς καί Καινῆς Διαθήκης καί ἐξασκεῖ εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν  ἔργον ἁγιαστικόν διά τούς πιστούς αὐτοῦ, ἀλλά καί εἰρηνευτικόν καί συμφιλιωτικόν εἰς τό πολυεθνικόν καί διαθρησκειακόν περιβάλλον εἰς τό ὁποῖον ζῇ. Τό Πατριαρχεῖον ἔχει ὡς τακτικήν αὐτοῦ νά ἐνεργῇ μέ τρόπον συμφιλιωτικόν καί διά τήν ἐπούλωσιν σχισμάτων ἐντός τοῦ χώρου τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.

Ὁ συνοδεύων τόν κ. Ὑπουργόν Πρόεδρος τοῦ Γραφείου τῆς Srpsca εἰς τό Ἰσραήλ κ. Ariel Livne ἑορτάσας προσφάτως τό 90όν γενέθλιον αὐτοῦ, μετέφερεν εἰς τόν Μακαριώτατον τόν χαιρετισμόν τοῦ Προέδρου τῆς Δημοκρατίας τῆς Srpska καί τάς εὐχαριστίας αὐτοῦ διά τό ἔργον, τό ὁποῖον ἐξασκεῖ τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων ἐπιτοπίως καί διεθνῶς καί διά τάς καλάς σχέσεις αὐτοῦ μετά τῆς Δημοκρατίας τῆς Serbska.

Ἐπί τῇ ἐπισκέψει ταύτῃ ὁ κ. Ὑπουργός ἐπέδωσεν εἰς τόν Μακαριώτατον λεύκωμα μέ τούς πολιτιστικούς καί δασικούς θησαυρούς τῆς Srpsca καί ἐζήτησε τήν εὐλογίαν Αὐτοῦ διά τήν προσκύνησιν εἰς τόν Πανάγιον Τάφον καί τόν Φρικτόν Γολγοθᾶν.

Ὁ Μακαριώτατος εὐλογῶν τούτους, ἐπέδωσεν τό μετάλλιον τοῦ Πατριαρχείου ἐπί τῇ 2000ετηρίδι τοῦ χριστιανισμοῦ καί τό νεο-ἐκδοθέν βιβλίον τῆς Ἱστορίας τῆς Ἐκκλησίας Ἱεροσολύμων τοῦ Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_2_placeholder

Τήν Τρίτην, 26^ην Ὀκτωβρίου/ 8^ην Νοεμβρίου 2011, ἑωρτάσθη ἡ ἑορτή τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου μεγαλομάρτυρος Δημητρίου τοῦ μυροβλήτου εἰς τόν ἱερόν ναόν αὐτοῦ εἰς τήν παλαιάν πόλιν τῆς Νεαπόλεως Σαμαρείας, εἰς τήν ὁποίαν εὐρίσκεται τό Φρέαρ τοῦ Ἰακώβ. Ἡ Κοινότης αὐτή ἀποτελεῖ τήν μίαν ὄψιν τοῦ ποιμνίου τοῦ Πατριαρχείου εἰς τήν πόλιν τῆς Νεαπόλεως, ἐν ᾧ τήν ἄλλην ἀποτελεῖ ἡ ἐν τῇ αὐτῇ πόλει Κοινότης τῶν Ραφιδίων, ἔχουσα ὡς ἐνορίαν αὐτῆς τόν προσφάτως ἀνεγερθέντα ἱερόν Ναόν τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου.

Εἰς τόν ἐν λόγῳ ἱερόν ναόν τοῦ Ἁγίου Δημητρίου προεξῆρξε τῆς ἑορτῆς καί πανηγύρεως ὁ Μακαριώτατος Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, ἐλθών ἐξ Ἱεροσολύμων καί διαβάς ἀπό τοῦ Φρέατος τοῦ Ἰακώβ. Τόν Μακαριώτατον ὑπεδέχθησαν ἐνθέρμως ὁ ἡγούμενος τῶν ὡς ἄνω δύο Κοινοτήτων Ἁγιοταφίτης Ἀρχιμανδρίτης π. Νικόδημος καί ἡ Ἐπιτροπή τοῦ Ναοῦ τοῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Δημητρίου.

Τῷ Μακαριωτάτῳ συνελειτούργησαν ὁ Ἱερώτατος Μητροπολίτης Καπιτωλιάδος κ. Ἡσύχιος, ὁ Γέρων Ἀρχιγραμματεύς Ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντίνης κ. Ἀρίσταρχος, ὁ ἐν Βηθλεέμ Πατριαρχικός Ἐπίτροπος Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Ἰορδάνου κ. Θεοφύλακτος, ὁ ἡγούμενος Ἀρχιμανδρίτης π. Νικόδημος, ὁ ἀντιπρόσωπος τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων εἰς Μόσχαν Ἀρχιμανδρίτης π. Στέφανος, ὁ ἀρχιδιάκονος π. Ἀθανάσιος καί ὁ Ἱεροδιάκονος π. Παΐσιος Ἁγιοταφῖται Ἱερομόναχοι καί ὁ Ἀραβόφωνος Πρεσβύτερος.

Εἰς τό μικρόν ποίμνιον τό μετ’ εὐλαβείας ἐκκλησιασθέν καί μετά κατανύξεως παρακολουθῆσαν τήν Θείαν Λειτουργίαν ἐκήρυξεν τόν θεῖον λόγον ὁ Μακαριώτατος περί τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου μεγαλομάρτυρος Δημητρίου τοῦ Μυροβλήτου ἔχοντα ἑλληνιστί ὡς ἑξῆς:

«Εἶπεν ὁ Κύριος τοῖς ἑαυτοῦ μαθηταῖς: ὅταν δὲ ἔλθῃ ὁ παράκλητος ὃν ἐγὼ πέμψω ὑμῖν παρὰ τοῦ πατρός, τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας ὃ παρὰ τοῦ πατρὸς ἐκπορεύεται, ἐκεῖνος μαρτυρήσει περὶ ἐμοῦ· 27 καὶ ὑμεῖς δὲ μαρτυρεῖτε, ὅτι ἀπ’ ἀρχῆς μετ’ ἐμοῦ ἐστε. Ταῦτα λελάληκα ὑμῖν ἵνα μή σκανδαλισθῆτε. Ἀποσυναγώγους ποιήσουσιν ὑμᾶς, ἀλλ’ἔρχεται ὥρα, ἵνα πᾶς ὁ ἀποκτείνας ὑμᾶς δόξῃ λατρείαν προσφέρειν τῷ Θεῷ», (Ἰωάν. 15, 26-27/16, 1-2).

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Εὐλαβεῖς Χριστιανοί,

Ὁ ἔνδοξος μεγαλομάρτυς Ἅγιος Δημήτριος μᾶς συνήγαγε σήμερον ἐν τῷ ἐπωνύμῳ ἱερῷ ναῷ αὐτοῦ εἰς τήν παλαιάν πόλιν τῆς Νεαπόλεως, διά νά τιμήσωμεν τήν μνήμην αὐτοῦ. Ποιοῦμεν δέ τοῦτο, διότι, ὡς λέγει ὁ Ἱερός Χρυσόστομος: «μαρτύρων γάρ θάνατος, πιστῶν ἐστι παράκλησις, Ἐκκλησιῶν παρρησία, Χριστιανισμοῦ σύστασις, θανάτου κατάλυσις, ἀναστάσεως ἀπόδειξις, δαιμόνων γέλως, διαβόλου κατηγορία, φιλοσοφίας διδασκαλία καί πάντων τῶν ἀγαθῶν ρίζα».

Ὄντως ἀγαπητοί μου, ὁ θάνατος τῶν μαρτύρων τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ εἶναι Χριστιανισμοῦ σύστασις, θανάτου τῆς ἁμαρτίας κατάλυσις καί ἀναστάσεως ἀπόδειξις. Καί τοῦτο διότι ὁ Χριστιανισμός, δηλονότι ἡ χριστιανική Ἐκκλησία εἶναι τεθεμελιωμένη ἐπί τοῦ σταυρικοῦ αἵματος τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ. Τό δέ σταυρικόν καί μαρτυρικόν αἷμα τοῦ Χριστοῦ εἶναι αὐτό τό ὁποῖον κατήργησε, κατέλυσε διά παντός τόν ἐκ τῆς ἁμαρτίας τοῦ Παλαιοῦ Ἀδάμ εἰσαχθέντα θάνατον εἰς τόν κόσμον. Μέ ἄλλα λόγια, ὁ θάνατος τοῦ νέου Ἀδάμ, τοῦ Χριστοῦ, κατήργησε τόν θάνατον τῆς ἁμαρτίας. Ἀπόδειξις τούτου εἶναι ἡ ἐκ νεκρῶν Ἀνάστασις τοῦ Χριστοῦ. Τῆς δέ Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ ἀπόδειξις εἶναι ὁ μαρτυρικός θάνατος τοῦ Χριστοῦ.

Ὁ θάνατος δέ τῶν μαρτύρων τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ, ὡς λέγει ὁ Ἱερός Χρυσόστομος, «οὐκ ἐστι θάνατος, ἀλλά ζωῆς βελτίονος ἀρχή, μή γάρ δή τοῦτο ἴδῃς, ὅτι γυμνόν τοῦ μάρτυρος τό σῶμα πρόκειται τῆς ψυχικῆς ἐνεργείας ἔρημον. Ἀλλ’ ἐκεῖνο σκόπει ὅτι τῆς ψυχῆς αὐτῆς ἑτέρα παρακάθηται μείζων αὐτῷ δύναμις, ἡ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος χάρις, …δι’ ὧν θαυματοποιεῖ». Ἰδού τί θα λέγει ἐν προκειμένῳ ὁ ὑμνῳδός τοῦ Ἁγίου Δημητρίου: «Πάθει τό πάθος μιμούμενος, τό ζωηφόρον Χριστοῦ, παρ’αὐτοῦ τήν ἐνέργειαν τῶν θαυμάτων εἴληφας, ἀθλοφόρε Ἅγιε. Αἵματι τῷ σῷ σταζόμενος, τῷ ζωοδότῃ Χριστῷ τῷ τό αἷμα τό τίμιον, διά σέ κενώσαντι προσηνέχθης, Δημήτριε καί κοινωνόν σε δόξης εἰργάσατο καί βασιλείας Αὐτοῦ συμμέτοχον ὡς ἀριστεύσαντα κατά τοῦ ἀλάστορος καί τά δεινά τούτου μηχανήματα τελείως σβέσαντα», Αἶνοι Ἑσπερινοῦ Ἁγίου Δημητρίου, ( Στιχηρόν 5^ον).

Ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾷ ἰδιαιτέρως τούς Ἁγίους αὐτῆς μάρτυρας, διότι τό ἴδιον αὐτῶν αἷμα ἐξέχεαν ὑπέρ τῆς ἀληθείας. Ἡ δέ ἀλήθεια εἶναι ὁ Χριστός: «Ἐγώ εἰμι ἡ ὁδός καί ἡ ἀλήθεια», (Ἰωάν. 14-6). Τῆς ἀληθείας τοῦ Χριστοῦ μάρτυς, κήρυξ καί εὐαγγελιστής εἶναι ὁ θεσμός τῆς Ἐκκλησίας. Τόν δέ θεσμόν τοῦτον συγκροτεῖ καί συνέχει τό Ἅγιον Πνεῦμα, τό Πνεῦμα τῆς Ἀληθείας τοῦ Χριστοῦ, τό ἐκ τοῦ Πατρός ἐκπορευόμενον.

Τό ὑπέρ τῆς ἀληθείας τοῦ Χριστοῦ ἐκχυθέν αἷμα τῶν μαρτύρων τῆς σῳζούσης ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἐκεῖνον, τό ὁποῖον ἑδραίωσεν εἰς τά πέρατα τῆς οἰκουμένης τήν διδασκαλίαν τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων. Ὁ Μέγας τῶν Ἐθνῶν Ἀπόστολος Παῦλος παραγγέλλει εἰς τόν μαθητήν του Τιμόθεον, λέγων: «Μνημόνευε Ἰησοῦν Χριστόν ἐγηγερμένον ἐκ νεκρῶν, ἐκ σπέρματος Δαυΐδ κατά τό Εὐαγγέλιόν μου. Ἐν ᾧ κακοπαθῶν μέχρι δεσμῶν ὡς κακοῦργος, ἀλλ’ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ οὐ δέδεται. Διά τοῦτο πάντα ὑπομένω διά τούς ἐκλεκτούς, ἵνα καί αὐτοί σωτηρίας τύχωσι τῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ, μετά δόξης αἰωνίου», (Β’ Τιμ. 2, 8-10).

Ὑπέρ τῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ σωτηρίας ὄχι μόνον ἐδίδαξεν ὁ Ἅγιος Δημήτριος διδάσκαλος ὤν, ἀλλά καί ὑπέρ αὐτῆς τῆς τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ σωτηρίας ἐμαρτύρησεν ἐπί τῶν Ρωμαίων αὐτοκρατόρων Διοκλητιανοῦ καί Μαξιμιανοῦ ἐν τῇ ἰδίᾳ αὐτοῦ πόλει τῶν Θεσσαλονικέων. Ἀνεδείχθη μέγας τῆς Ἐκκλησίας μάρτυς τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά καί τοῦ πάθους Αὐτοῦ ὡς λέγει ὁ ὑμνῳδός: «Ἵνα τήν στολήν ἐνδύσῃ Δημήτριε, ἥν ἐξεδύσατο πρίν ὁ παλαιός Ἀδάμ, Ἀδάμ τόν νέον καλῶς ἐνδέδυσαι καί τῆς σαρκός τό κῴδιον, χαίρων ἀπέρριψας. Διά τοῦτο, μύροις τε καί στέμμασι, βασιλεία λαμπρά σοι μνηστέυεται», (Κανών 2^ος Ἅγίου, ᾠδή 9^η, Ὄρθρος).

Ἡ διά τοῦ Ἁγίου Βαπτίσματος καί τοῦ χρίσματος τῆς δωρεᾶς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἔνταξίς μας εἰς τό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, τό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, εἰς οὐδέν ἄλλο τι ἀποσκοπεῖ, εἰ μή μόνον εἰς τήν μνηστείαν τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ Πατρός, Κυρίου δέ ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Τήν μνηστείαν, τήν ἀρραβῶνα τῆς ἐπουρανίου τοῦ Χριστοῦ βασιλείας ἐπέτυχεν καί ὁ σήμερον τιμώμενος Ἅγιος ἡμῶν Δημήτριος διά τοῦ μαρτυρίου της ἀγάπης τῆς ἐν Χριστῷ. Και λέγομεν τῆς ἐν Χριστῷ ἀγάπης διότι, ὡς παρατηρεῖ ὁ Ἱερός Χρυσόστομος «ἀγάπης οὐδέν οὔτε μεῖζον οὔτε ἴσον ἐστιν, οὐδέ αὐτό τό μαρτύριον, ὅ πάντων ἐστί κεφάλαιον τῶν ἀγαθῶν».

Ἐάν, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, θέλωμεν νά φανῶμεν ἄξιοι τῆς τιμῆς τῶν Ἁγίων καί δή τοῦ Ἁγίου μάρτυρος Δημητρίου, πρέπει νά γίνωμεν καί ἡμεῖς ζηλωταί καί μιμηταί τῆς ἀρετῆς αὐτοῦ καί τῶν καλῶν ἔργων τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ. Ἐξ ἄλλου, κατά τόν Ἅγιον Γρηγόριον τόν Ναζιανζηνόν, τό τῶν Ἁγίων μαρτύριον δέν τελειοῦται μόνον διά τοῦ πάθους τοῦ μαρτυρικοῦ, ἀλλά καί διά τοῦ λόγου τῆς χάριτος: «Πᾶς γάρ κῆρυξ ἀληθείας, μάρτυς ἐστι τοῦ Θεοῦ».

Τῆς σωζούσης ἀληθείας καί τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ καλούμεθα καί ἡμεῖς, ἀγαπητοί, νά γίνωμεν μάρτυρες διά τῶν πρεσβειῶν τοῦ Ἁγίου μεγαλομάρτυρος Δημητρίου καί τῶν πρεσβειῶν τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας. Ἀμήν.

Τήν θείαν Λειτουργίαν ἠκολούθησε δεξίωσις εἰς τό ἡγουμενεῖον, ἐν ᾧ τήν μεσημβρίαν παρετέθη τράπεζα εἰς τό ἡγουμενεῖον τοῦ Φρέατος τοῦ Ἰακώβ ὑπό τοῦ ἡγουμένου Ἀρχιμανδρίτου π. Ἰουστίνου.

Μετά τήν τράπεζαν ὁ Μακαριώτατος μετά τῆς συνοδείας Αὐτοῦ ἐπεσκέφθη τήν  Ἐκκλησίαν τῶν Ραφιδίων, τήν ἐπ’ ὀνόματι τοῦ Ἁγίου Μωϋσέως τοῦ Αἰθίοπος καί ἀκολούθως τόν πρό ὀλίγων ἐτῶν ἀνεγερθέντα ναόν τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου, ἔνθα ἐδεξιώθησαν Αὐτόν ὁ ἡγούμενος Ἀρχιμανδρίτης π. Νικόδημος καί ἡ Ἐκκλησιαστική αὐτοῦ Ἐπιτροπή.

Ὁ ἡγούμενος Ἀρχιμανδρίτης π. Νικόδημος καί αἱ Ἐκκλησιαστικαί Ἐπιτροπαί τῶν ἱερῶν ναῶν τοῦ  Ἁγίου Δημητρίου καί τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου κατευοδοῦντες τόν Μακαριώττον ηὐχαρίστησαν Αὐτόν διά τήν προεξαρχίαν τῆς ἑορτῆς καί τήν στήριξιν αὐτῶν, Ἐκεῖνος δέ εὐλογῶν καί συνιστῶν αὐτοῖς συνεργασίαν καί ὁμόνοιαν, ἥψατο τῆς ὁδοῦ δι’ ἐπιστροφήν εἰς τά Ἱεροσόλυμα.

 Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_3_placeholder

Τήν Δευτέραν, 25^ην Ὀκτωβρίου /7^ην Νοεμβρίου ὁμάς ἐξ ἑβδομήκοντα νέων ἐκ τῆς Δημοκρατίας τῆς Serbska, συνοδευομένη ὑπό τῆς Ὑπουργοῦ Οἰκογενείας Νεότητος καί Ἀθλητισμοῦ τῆς ἐν λόγῳ χώρας, Mrs Nada Tešanović καί ὑπό τοῦ Συμβούλου τῆς Ἀντιπροσωπείας τῆς χώρας ταύτης εἰς τό Ἰσραήλ κ. Aleksandar Nicolić ἐπεσκέφθησαν τό Πατριαρχεῖον.

Τούτους ἐδέχθη ἐνθέρμως ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος.

Οὗτοι διά στόματος τῶν ἐκπροσώπων αὐτῶν ἐξέφρασαν τήν εὐγνωμοσύνην αὐτῶν εἰς τόν Μακαριώτατον διά τήν ὑποδοχήν εἰς τό Πατριαρχεῖον καί ἐπέδωσαν Αὐτῷ δῶρα συμβολικά ἐκ τῶν μοναστηρίων καί ἐκ τῆς τέχνης τῆς πατρίδος αὐτῶν.

Ὁ Μακαριώτατος ὁμιλῶν, ἐπῄνεσεν αὐτούς, διότι ὡς νέοι ἀνέλαβαν τήν προσκυνηματικήν αὐτῶν ὁδοιπορίαν εἰς τούς Ἁγίους Τόπους, τούς ὁποίους διά τῆς κατά σάρκα παρουσίας Αὐτοῦ καί τοῦ ἔργου Αὐτοῦ ἡγίασεν ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός.

Ὁ Μακαριώτατος ηὐχήθη αὐτοῖς νά ἔχουν τήν χάριν καί τήν εὐλογίαν τοῦ ἐνανθρωπήσαντος, σταυρωθέντος καί ἀναστάντος Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ εἰπόντος «ἄφετε τά παιδία ἐλθεῖν  πρός μέ», (Ματθ. 19,14) καί «δεῦτε πρός με πάντες οἱ κοπιῶντες καί πεφορτισμένοι κἀγώ ἀναπαύσω ὑμᾶς». (Ματθ. 12,18).

«Τό Πατριαρχεῖον καί ἡ Ἁγιοταφιτική Ἀδελφότης», εἶπεν ὁ Μακαριώτατος, «εἶναι φύλακες τῶν Ἁγίων Τόπων τούτων καί μάρτυρες τοῦ λυτρωτικοῦ καί σωτηρίου ἔργου τοῦ Χριστοῦ. Τό Πατριαρχεῖον ἀναλαμβάνει εἰρηνικόν καί συμφιλιωτικόν ἔργον ἀναμέσον τῶν θρησκευμάτων, μετά τῶν ὁπαδῶν τῶν ὁποίων συναναστρέφεται καί ἡ Ἐκκλησία εἰς τήν περιοχήν τῆς Σερβίας τῆς Σέρμπσκα καί τῆς εὐρυτέρας περιοχῆς τῶν Βαλκανίων».

Λαβόντες τάς εὐλογίας καί τά δῶρα τοῦ Μακαριωτάτου οἱ νέοι οὗτοι ἀνεχώρησαν διά τήν ἐπίσκεψιν αὐτῶν εἰς τόν Πανάγιον Τάφον.

 Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_4_placeholder

Τό Σάββατον, 23^ην Ὀκτωβρίου /5^ην Νοεμβρίου 2011, ἑωρτάσθη πανηγυρικῶς ἡ μνήμη τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου Ἀποστόλου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου καί πρώτου Ἱεράρχου τῶν Ἱεροσολύμων εἰς τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων.

Ἡ πανηγυρική ἑορτή αὕτη, ἡ καί Θρονική ἑορτή τῆς Σιωνίτιδος Μητρός τῶν Ἐκκλησιῶν, ἔλαβε χώραν εἰς τόν ἐπ’ ὀνόματι τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου Ἱερόν Ναόν, τόν ἀποτελοῦντα κτιριακῶς τόν ἐσωτερικόν συνδετικόν κρίκον μεταξύ Πατριαρχείου καί Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος ἀφ’ ἑνός καί τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως ἀφ’ ἐτέρου, καί ἀπό αἰώνων παραχωρηθέντα ὑπό τοῦ Πατριαρχείου διά λειτουργικήν χρῆσιν εἰς τήν Ἑλληνορθόδοξον Ἀραβόφωον Κοινότητα αὐτοῦ τῆς πόλεως τῶν Ἱεροσολύμων.

Εἰς αὐτόν τόν Ἱερόν Ναόν ἔλαβε χώραν πανηγυρικός Ἑσπερινός ἀφ’ ἑσπέρας, προεξάρχοντος τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου.

Ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς ἔλαβε χώραν ὁ Ὄρθρος μετά θείας Λειτουργίας, προεξάρχοντος καί πάλιν τοῦ Μακαριωτάτου καί συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου, τῶν Σεβασμιωτάτων Ἀρχιεπισκόπων Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου καί Σεβαστείας κ. Θεοδοσίου, Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων καί Ἀραβοφώνων καί Ρωσοφώνων Πρεσβυτέρων καί τῶν ἐκ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Πορτογαλλίας παρεπιδημούντων Ἀρχιμανδρίτου π. Φιλίππου καί Ἱερομονάχου π. Νεκταρίου, παρουσίᾳ τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Σωτηρίου Ἀθανασίου.

Τόν εὐπρεπέστατον καί εὐρυχωρότατον ἱερόν Ναόν ὡς καί τό παρ’ αὐτῷ παρεκκλήσιον τῶν Μυροφόρων κατέκλυσαν πιστοί τῆς Ἀραβοφώνου Κοινότητος, προσκυνηταί ἐξ Ἑλλάδος καί ἄλλων Ὀρθοδόξων χωρῶν, μοναχοί καί μονάζουσαι.

Πρός τό εὐσεβές ἐκκλησίασμα τοῦτο ὁ Μακαριώτατος ὡμίλησε περί τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου, ὡς ἕπεται:

«Ὡς τοῦ Κυρίου μαθητής ἀνεδέξω δίκαιε τό Εὐαγγέλιον, ὡς μάρτυς ἔχεις τό ἀπαράτρεπτον, τήν παρρησίαν ὡς Ἀδελφόθεος τό πρεσβεύειν ὡς Ἱεράρχης. Πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ σωθῆναι τάς ψυχάς ἡμῶν».

 Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

εὐσεβεῖς Χριστιανοί, εὐλαβεῖς προσκυνηταί.

 Εὐφραίνεται ἡ τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία καί δή ἡ τῶν Ἱεροσολύμων, σήμερον ἐπί τῇ μνήμῃ τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος καί ἀποστόλου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου τοῦ καί πρώτου Ἱεράρχου αὐτῆς.

Εὐφραίνεται ἡ τῶν Ἱεροσολύμων Ἁγία Ἐκκλησία, διότι ὁ πρῶτος ἀναδειχθείς ποιμήν καί διδάσκαλος αὐτῆς καί πιστός τῶν πνευματικῶν μυστηρίων οἰκονόμος, ἀπόστολος Ἰάκωβος, ἀποτελεῖ τήν ζῶσαν καί ἀδιάψευστον μαρτυρίαν τῆς ἀναντιρρήτου πραγματικότητος, ὅτι ἡ Ἐκκλησία εἶναι θεσμός θεανθρώπινος.

Εἶναι αὐτός οὗτος ὁ σεσαρκωμένος Λόγος τοῦ Θεοῦ Πατρός, ὁ Χριστός, ὁ παρατεινόμενος εἰς τούς αἰῶνας. Εἶναι ἡ Ἐκκλησία τῆς ὁποίας, κατά τούς Κυριακούς λόγους, «καί πύλαι ᾅδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς», (Ματθ. 16,18).

Μέ ἄλλα λόγια, ἀγαπητοί μου , αἱ πύλαι τοῦ ᾅδου, δηλονότι ὁ θάνατος καί πιό συγκεκριμένα οἱ ὁρατοί καί ἀόρατοι ἐχθροί καί πολέμιοι τῆς Ἐκκλησίας δέν θά ὑπερισχύσουν αὐτῆς. Καί τοῦτο διότι ἡ Ἐκκλησία εἶναι τεθεμελιωμένη ἐπί τοῦ σταυρικοῦ καί μαρτυρικοῦ αἵματος τοῦ Χριστοῦ, ὡς καί τοῦ αἵματος τῶν ἁγίων φίλων καί συμμαρτύρων Αὐτοῦ. Τοιοῦτος φίλος καί συμμάρτυς τοῦ Χριστοῦ εἶναι και ὁ σήμερον τιμώμενος Ἅγιος Ἰάκωβος ὁ Ἀδελφόθεος, ὁ ἀπόστολος, ὁ ὑπ’αὐτοῦ τοῦ Κυρίου ἐγκατασταθείς ὡς πρῶτος ποιμήν καί Ἱεράρχης τῶν Ἱεροσολύμων, τῆς Μητρός πασῶν τῶν Ἁγίων τοῦ Θεοῦ Ἐκκλησιῶν.

Ἡ ἐξέχουσα ἀποστολική καί ἱεραρχική προσωπικότης τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου ἐπιμαρτυρεῖται, ὡς ἠκούσαμεν τόσον ἀπό τόν Εὐαγγελιστήν Ματθαῖον, ὅσον καί ἀπό τόν Ἀπόστολον Παῦλον. Καί κατά μέν τόν Ματθαῖον, ὅτε ὁ Ἰησοῦς ἐδίδασκε τούς  ὄχλους ἐν τῇ συναγωγῇ αὐτῶν, ἐξεπλήττοντο λέγοντες: «πόθεν τούτῳ ἡ σοφία αὕτη καί αἱ δυνάμεις; Οὐχ οὗτος (ὁ Ἰησοῦς) ἐστιν ὁ τοῦ τέκτονος υἱός; οὐχί ἡ μήτηρ αὐτοῦ λέγεται Μαριάμ καί οἱ ἀδελφοί αὐτοῦ Ἰάκωβος καί Ἰωσῆς καί Σίμων καί Ἰούδας;», (Ματ. 13,55). Κατά δέ τόν Παῦλον: «Ὅτε δέ εὐδόκησεν ὁ Θεός…ἀποκαλύψαι τόν Υἱόν αὐτοῦ ἐν ἐμοί, ἵνα εὐαγγελίζωμαι αὐτόν ἐν τοῖς ἔθνεσιν …μετά τρία ἔτη ἀνῆλθον εἰς Ἱεροσόλυμα ἱστορῆσαι Πέτρον… ἕτερον δέ τῶν Ἀποστόλων οὐκ εἶδον εἰ μή Ἰάκωβον τόν ἀδελφόν τοῦ Κυρίου», (Γαλ. Α’, 15-19). Σχολιάζων ἐν προκειμένῳ τήν μαρτυρίαν τοῦ Παύλου ὁ ἑρμηνευτής Ζιγαβηνός παρατηρεῖ: «Ὁ Ἰάκωβος οὗτος ἦν μέν Ἐπίσκοπος τῶν ἐν Ἱεροσολύμοις πιστῶν, ἀδελφός δέ τοῦ Κυρίου ἐνομίζετο ὡς ὤν υἱός Ἰωσήφ τοῦ μνήστορος».

Ἄξιον προσοχῆς ἐπί τῶν σχολίων τοῦ Ζιγαβηνοῦ εἶναι ὅτι ὁ ἅγιος Ἰάκωβος ἀναδεικνύεται Ἐπίσκοπος οὐχί τῶν ἐξ αἵματος καί ἐθνικότητος πιστῶν μελῶν τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλά μᾶλλον τῶν «κατά τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ, διά τοῦ λουτροῦ τοῦ βαπτίσματος, εἰς τό ὁποῖον μᾶς ξαναγεννᾷ καί μᾶς ξανακαινουργώνει τό Ἅγιον Πνεῦμα, τό  ὁποῖον ὁ Θεός ἔχυσεν ἐπάνω μας πλούσια διά μέσου τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ Σωτῆρος μας, ὡς κηρύττει ὁ σοφός Παῦλος: «ἀλλά ἔσωσεν ἡμᾶς διά λουτροῦ παλιγεννεσίας καί ἀνακαινώσεως Πνεύματος Ἁγίου, οὗ ἐξέχεεν ἐφ’ ἡμᾶς πλουσίως διά Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν», (Τίτ. 3,5).

Μέ ἄλλα λόγια, ἀγαπητοί μου, ὁ ἀναγεννώμενος διά τοῦ βαπτίσματος τοῦ Χριστοῦ καί σφραγιζόμενος διά τῆς σφραγῖδος τῆς δωρεᾶς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἀναγνωρίζεται πλεόν ὡς γένος τοῦ Θεοῦ καί συνεπῶς πολίτης τῆς πολιτείας τοῦ Θεοῦ, τουτέστιν τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. Διά τοῦτο ἅγιος ἡμῶν ἀπόστολος Ἰάκωβος μᾶς προτρέπει νά ἀποφεύγωμεν τήν παντός εἴδους προσωπoληψίαν λέγων: «ἀδελφοί μου, μή ἐν προσωποληψίαις ἔχετε τήν πίστιν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ τῆς δόξης», (Ἰάκ, Β’,1). Ἀναλυτικώτερον εἰπεῖν: «Ἀδελφοί μου, ἔχετε πάντοτε εἰλικρινῆ καί θεάρεστα ἑλατήρια εἰς τάς ἐκδηλώσεις τῆς εὐσεβοῦς θρησκείας σας καί μή συντροφεύητε μέ πράξεις μεροληψίας καί προτιμήσεις προσώπων πρός τόν ἔνδοξον Κύριόν μας, Ἰησοῦν Χριστόν εἰς οὐδεμίαν περίστασιν». Διά τῶν λόγων τούτων τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου ἐξαίρεται ἡ τῶν Χριστιανῶν ἀπόλυτος ἰσότης, ἡ ὁποία ἀπορρέει ἀπό τό περιεχόμενον τῆς πίστεως εἰς τόν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν τῆς δόξης.

Καί διερωτώμεθα, ἀγαπητοί μου, ποῖον εἶναι τό περιεχόμενον τῆς πίστεως εἰς τόν Χριστόν τῆς δόξης; Εἶναι ἡ εὐσπλαχνία καί τό ἔλεος πρός τόν συνάνθρωπόν μας. «Ἡ γάρ κρίσις», λέγει ὁ Ἅγιος Ἰάκωβος, «ἀνέλεος τῷ μή ποιήσαντι ἔλεος. Κατακαυχᾶται ἔλεος κρίσεως», (Ἰάκ. 2,13). Ἡ εὐσπλαχνία δηλονότι καί τό ἔλεος δέν φοβεῖται τήν κρίσιν, ἀλλά καυχᾶται κατ’ αὐτῆς, διότι τήν κατανικᾷ καί ἀποδεικνύεται τό ἐλεος ἰσχυρότερον ἀπό τήν κρίσιν, ἐννοεῖται τήν κρίσιν τοῦ Θεοῦ.

Μέ ἄλλα λόγια, ἡ πραγματική ἐν Χριστῷ πίστις κρίνεται ἀπό τά ἔργα ἀγάπης καί φιλανθρωπίας. «Τί τό ὄφελος, ἀδελφοί μου», λέγει ὁ Ἀπόστολος Ἰάκωβος, «ἐάν πίστιν λέγῃ τίς ἔχειν, ἔργα δέ μή ἔχῃ; Μή δύναται ἡ πίστις σῶσαι αὐτόν», (Ἰακ. 2,14). Παρομοιάζει δέ ὁ Ἀδελφόθεος τήν ἄρρηκτον ἑνότητα πίστεως καί ἔργων μέ τό παράδειγμα τοῦ ἀνθρωπίνου ἡμῶν σώματος καί πνεύματος, λέγων: «Ὥσπερ γάρ τό σῶμα χωρίς πνεύματος νεκρόν ἐστιν, οὕτω καί ἡ πίστις χωρίς τῶν ἔργων νεκρά ἐστι», (Ἰακ. 2,26).

Αὐτήν ἀκριβῶς τήν πίστιν τῶν ἔργων τῆς ἀγάπης τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ καλούμεθα νά ἔχωμεν καί ἡμεῖς ἀδελφοί μου ἄνευ προσωποληψίας, ἐάν ὄντως θέλωμεν νά θεωρῶμεν ἑαυτούς μαθητάς καί μάρτυρας τῆς πνευματικῆς διδαχῆς τοῦ ἱερομάρτυρος ἀποστόλου καί πιστοῦ οἰκονόμου τῶν μυστηρίων τῶν πνευματικῶν Ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου καί πρώτου Ἱεράρχου τῶν Ἱεροσολύμων.

Τόν μέγαν τῆς πίστεως ἡμῶν καί συμμάρτυρα τοῦ αἵματος τοῦ Χριστοῦ ἱκετεύσωμεν μετά τοῦ ὑμνῳδοῦ λέγοντες: «Ἀπόστολε Χριστοῦ καί αὐτόπτα καί μάρτυς, Ἰάκωβε σοφέ, Ἀδελφόθεε μάκαρ, τούς πίστει ἑορτάζοντας τό σεπτόν σου μνημόσυνον ἐλευθέρωσον τῶν συνεχόντων πταισμάτων ταῖς πρεσβείαις σου, τούς οὐρανούς ἐμβατεύων δυνάμει τοῦ Πνεύματος», Ἀμήν.

Μετά τήν ἀπόλυσιν τῆς θ. Λειτουργίας ἡ Πατριαρχική Συνοδεία ἀνῆλθε ἐσωτερικῶς διά τῶν βαθμίδων εἰς τό Πατριαρχεῖον, διερχομένη διά τῶν δωμάτων τοῦ Κεντρικοῦ Μοναστηρίου, ἔνθα καί οἱ Ἁγιοταφῖται Ἀρχιερεῖς συνηνώθησαν τῇ Συνοδείᾳ καί διά τῆς πύλης τοῦ Κεντρικοῦ Μοναστηρίου, ἔνθα ἕκαστος ἐλάμβανε ὡς εὐλογίαν τό παραδοσιακόν ἑόρτιον ἀρτίδιον ἐκ τοῦ ἀρτοποιείου τοῦ Πατριαρχείου.

Εἰς τήν ἐν τῇ αἰθούσῃ τοῦ Πατριαρχείου δεξίωσιν ὁ Μακαριώτατος προσεφώνησε τούς προσελθόντας Ἀρχιερεῖς, ἱερεῖς, τόν κ. Γενικόν Πρόξενον, καί τούς λοιπούς ἑορταστάς διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως ὡς ἕπεται:

«Τίς βρότειός σοι νοῦς, ἐγκωμίων ἐφύμνιον, δυνήσεται προσκομίζειν ἀρετῆς λαμπρυνθέντι, ταῖς χάρισιν Ἰάκωβε»;

ἀναφωνεῖ ὁ ὑμνῳδός τῆς Ἐκκλησίας.

Ὄντως ἀγαπητοί μου , εἶναι ἀδύνατον εἰς τόν ἄνθρώπινον νοῦν νά ἐξυμνήσῃ τήν τῷ θείῳ Πνεύματι φωτισθεῖσαν προσωπικότητα τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου. Καί τοῦτο διότι ὁ Ἅγιος Ἰάκωβος καθίσταται ὑπ’ Αὐτοῦ τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ὁ ποιμήν καί διδάσκαλος καί πιστός οἰκονόμος τῶν μυστηρίων τῶν πνευματικῶν, δηλονότι ὁ πρῶτος ἐκ τῶν ἀποστόλων Ἱεράρχης τῆς Ἐκκλησίας τῶν Ἱεροσολύμων καί κατ’ ἐπέκτασιν ὁ τῆς οἰκουμενικῆς Ἐκκλησίας πρῶτος Ἐπίσκοπος.

Τήν παρ’ Αὐτοῦ τοῦ Κυρίου ληφθεῖσαν χειροτονίαν του ὡς πρώτου Ἐπισκόπου τῆς Ἐκκλησίας τῶν Ἱεροσολύμων ἐπεσφράγισεν πρῶτον μέν ὁ μαρτυρικός τοῦ θάνατος, ὅτε τοῦ ἐζητήθη ἐνώπιον τοῦ λαοῦ νά δώσῃ τήν μαρτυρίαν του περί Ἰησοῦ τοῦ Ναζωραίου καί ὡμολόγησε οὗτος ὅτι ὁ Ἰησοῦς εἶναι «ὁ Υἱός τοῦ Ἀνθρώπου, ὁ καθήμενος εἰς τά δεξιά τῆς μεγαλωσύνης τοῦ Θεοῦ καί Πατρός αὐτοῦ», (Ἑβρ. 1,3). Δεύτερον δέ ἐπεσφράγισεν ἡ ἀναφορά τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου εἰς τούς λόγους τῶν προφητῶν καί ἰδιαιτέρως τοῦ Ἀμώς: «μετά ταῦτα ἀναστρέψω καί ἀνοικοδομήσω τήν σκηνήν Δαυΐδ τήν πεπτωκυῖαν, καί τά κατεσκαμμένα αὐτῆς ἀνοικοδομήσω καί ἀνορθώσω αὐτήν, ὅπως ἄν ἐκζητήσωσιν οἱ κατάλοιποι τῶν ἀνθρώπων τόν Κύριον, καί πάντα τά ἔθνη ἐφ’ οὕς ἐπικέκληται τό ὄνομά μου ἐπ’αὐτούς, λέγει Κύριος ὁ ποιῶν ταῦτα πάντα», (Πραξ. 15,16-17). Είναι σωστό.

Τῆς ἱερᾶς ταύτης προφητικῆς καί ἀποστολικῆς παρακαταθήκης τοῦ Θεοῦ Λόγου, Κυρίου δέ ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, οἰκονόμοι καί διάκονοι ἀνεδείχθησαν οἱ κατά διαδοχήν κοσμήσαντες τόν ἔνδοξον καί μαρτυρικόν θρόνον Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου, Ἐπίσκοποι καί Πατριάρχαι τῶν Ἱεροσολύμων.

Κοινωνοί καί μέτοχοι τῆς τοῦ ἱερομάρτυρος Ἰακώβου, ἀποστολικῆς διαδοχῆς γενόμενοι καί Ἡμεῖς, οἱ ταπεινοί καί ἀνάξιοι, χρεωστικῶς καί ὀφειλετικῶς τιμῶμεν καί γεραίρομεν μετά συμπάσης τῆς Ἁγιοταφιτικῆς ἡμῶν Ἀδελφότητος καί τοῦ Χριστεπωνύμου ἡμῶν πληρώματος ὡς καί τῶν παρεπιδημούντων εὐλαβῶν προσκυνητῶν, τήν μνήμην αὐτοῦ.

Δόξαν καί εὐχαριστίαν ἀναπέμποντες εἰς τόν Ἅγιον Τριαδικόν Θεόν μετά τοῦ ὑμνῳδοῦ ψάλλομεν καί λέγομεν: «Τόν γόνον σε τοῦ Ἰωσήφ καί Ἱεροσολύμων τόν πρῶτον Ἱεράρχην, Ἰάκωβε θεόπτα, καί τοῦ Κυρίου ἀδελφόν ὕμνοις ἐγκωμίων ἀνυμνοῦμεν εὐσεβῶς καί πίστει ἀνακράζομεν, δώρησαι ἡμῖν δώρημα τέλειον ἐκ τοῦ Πατρός τῶν φώτων καί ἀπέλασον τήν θλῖψιν τήν ἐπερχομένην καί ἐνεστῶσαν ἐκ πλήθους πταισμάτων. Ἐπῆραν γάρ οἱ ἐχθροί καθ’ ἡμῶν τήν πτέρναν καί ἐκύκλωσαν ἡμᾶς, ὧν θραῦσον ταχύ τά τόξα, ἱεροφάντορ, ἵνα σέ πάντες τιμῶμεν ἀπόστολε». Ἀμήν. Ἔτη πολλά.

Κατόπιν παρέδωσεν ἐκ νέου τάς προσκομισθείσας κλεῖδας τοῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου διά συνέχισιν τῆς λειτουργικῆς χρήσεως τῇ Ἐκκλησιαστικῇ Ἐπιστροπῇ αὐτοῦ.

 Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_5_placeholder

Τήν Τρίτην, 19^ην Ὀκτωβρίου/ 1^ην Νοεμβρίου 2011, 77 προσκυνηταί, διευθυνταί τουριστικῶν γραφείων εἰς Ρωσίαν, τῶν ὁποίων ἡγεῖτο ὁ πρῴην Γενικός Διευθυντής τοῦ Ὑπουργείου Τουρισμοῦ τοῦ Ἰσραήλ κ. Ράφη Μπέν Χούρ, ἐπεσκέφθησαν τό Πατριαρχεῖον.

Ὁ κ. Μπέν Χούρ ἐξήγησεν εἰς τόν Μακαριώτατον περί τῆς ὑπ’ αὐτοῦ ἀναληφθείσης πρωτοβουλίας διοργανώσεως προσκυνηματικῶν ἐκδρομῶν ἐκ Ρωσίας εἰς τούς Ἁγίους Τόπους, τούς εὑρισκομένους εἰς τό Ἰσραήλ, ἡ ὁποία μέ τήν βοήθειαν τοῦ Θεοῦ καί τήν εὐχήν τοῦ Μακαριωτάτου εὐωδόθη καί ἡ ἐπίσκεψις αὕτη εἶναι εἷς ἐκ τῶν καρπῶν αὐτῆς.

Ὁ Μακαριώτατος ὑπεδέχθη ἐνθέρμως τήν προσκυνηματικήν αὐτήν ὁμάδα, διοργανώσασαν προσκυνηματικήν ἐκδρομήν εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν καί ὑπεγράμμισε τήν σημασίαν τοῦ ἔργου αὐτῶν, ἤτοι τῆς ἐλεύσεως προσκυνητῶν εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν καί τήν ὡς ἐκ τούτου οἰκοδομήν καί πνευματικήν ἐνίσχυσιν τῶν ψυχῶν τῶν προσκυνητῶν, ὡς ἐκ τῆς θεωρίας τῶν Ἁγίων Τόπων καί τῆς συνδέσεως αὐτῶν μετά τῆς Ἱερᾶς Ἀποκαλύψεως τῆς Παλαιᾶς καί τῆς Καινῆς Διαθήκης.

Ἐπίσης ὑπεγράμμισεν ὁ Μακαριώτατος τήν συμβολήν τῶν προσκυνητῶν αὐτῶν εἰς τήν εἰρηνικήν, κοινωνικήν καί πολιτικήν ζωήν εἰς τούς Ἁγίους Τόπους καί εἰς τήν διαθρησκειακην εἰρηνικήν συνύπαρξιν.

Ὡσαύτως ὑπεγράμμισεν τήν συμβολήν τῶν προσκυνητῶν εἰς τό ἀπ’ αἰῶνος ἔργον τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων, δηλονότι τῆς διαφυλάξεως τῶν Παναγίων Προσκυνημάτων καί τῆς τελέσεως ἀκολουθιῶν καί λειτουργιῶν εἰς αὐτά διά τήν βοήθειαν καί σωτηρίαν τῶν πιστῶν αὐτοῦ καί τῶν προσκυνητῶν.

Ἐπί τούτοις ὁ Μακαριώτατος ηὐλόγησεν αὐτούς καί ηὐχήθη τήν εὐόδωσιν τοῦ προσκυνηματικοῦ ἔργου αὐτῶν, ἐπιδίδων εἰς πάντας Ἱεροσολυμιτικάς εὐλογίας.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_6_placeholder

Τήν Κυριακήν, 17^ην /30^ήν Ὀκτωβρίου 2011, ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ἐπαρασημοφόρησε μέ τό παράσημον τοῦ Σταυροφόρου τοῦ Τάγματος τῶν Ἱπποτῶν τοῦ Παναγίου Τάφου τόν Σεβασμιώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Κομάνων κ. Γαβριήλ, Ἔξαρχον τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου εἰς Παρισίους.

Ἡ τιμητική αὐτή διάκρισις ἔλαβε χώραν εἰς τό Πατριαρχεῖον καί εἰς τό πλαίσιον προσκυνηματικῆς ἐπισκέψεως τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Κομάνων κ. Γαβριήλ εἰς τούς Ἁγίους Τόπους μεθ’ ὁμάδος κληρικῶν καί λαϊκῶν τῆς ποιμαντικῆς αὐτοῦ ἐπιστασίας καί ἐπιμελείας ἐκ Γαλλίας.

Κατά τήν ἐπίσκεψιν ταύτην ὁ Σεβασμιώτατος ἐλειτούργησε εἰς τόν Πανάγιον Τάφον καί συνελειτούργησε μετά τοῦ Μακαριωτάτου εἰς τό σεπτόν Προσκύνημα τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου εἰς Ναζαρέτ.

Παρασημοφορῶν τόν Ἅγιον Κομάνων ὁ Μακαριώτατος εἶπεν αὐτῷ ὅτι ἡ τιμητική αὐτή διάκρισις, ἡ ὁποία δίδεται ὑπό τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων εἰς ἐξαιρετικάς περιπτώσεις, παρέχεται αὐτῷ διά τήν προσφοράν αὐτοῦ ὡς κληρικοῦ καί ὡς Ἀρχιερέως εἰς τήν Ἐκκλησίαν ἐν γένει, ἰδιαιτέρως δέ προς τήν Σιωνίτιδα Μητέρα Ἐκκλησίαν.

Συγκεκινημένος ὁ Σεβασμιώτατος Κομάνων ηὐχαρίστησε τόν Μακαριώτατον, λέγων ὅτι δεσμεύεται ἐξ ὀνόματος τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς αὐτοῦ νά βοηθήσῃ ἐμπράκτως τό Πατριαρχεῖον διά παροχῆς ὑποτροφίας εἰς τινα Ἁγιοταφίτην κληρικόν διά σπουδάς εἰς τήν Θεολογικήν Σχολήν τοῦ Ἁγίου Σεργίου εἰς Παρισίους  εἴτε δι’ ἄλλου τρόπου ὑποδειχθησομένου αὐτῷ.

Εὐχαριστῶν ὁ Μακαριώτατος εἶπεν ὅτι τό Πατριαρχεῖον ἐν εὐθέτῳ χρόνῳ θά ἀξιοποιήσῃ τήν προσφοράν ταύτην.

 Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_7_placeholder

Τό Σάββατον, 16^ην /29^ην Ὀκτωβρίου 2011, Ἀποστολή τοῦ Συνδέσμου Ἐπιχειρήσεων Λιανικῆς Πωλήσεως Ἑλλάδος ὑπό τόν κ. Ἀντώνιον Ζαΐρην, Γενικόν Διευθυντήν μετά μικρᾶς Συνοδείας αὐτοῦ καί με τήν συνοδείαν τοῦ Ἐκπροσώπου τῆς ἐν Τέλ-Ἀβίβ Ἑλληνικῆς Πρεσβείας κ. Παναγιώτου Σινάνογλου ἐπεσκέφθη τό Πατριαρχεῖον.

Τήν ἐν λόγῳ Ἀποστολήν ἐδέχθη ἐνθέρμως ὁ Μακαριώτατος Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος.

Εἰς τό πλαίσιον τῆς συναντήσεως ταύτης ἐγένετο λόγος ἐπί τῆς ἐξελισσομένης καί ἐν μέτρῳ θεραπευομένης οἰκονομικῆς κρίσεως εἰς Ἑλλάδα καί ἐξεφράσθη ἡ εὐχή τῆς πλήρους θεραπείας αὐτῆς. Ἐπίσης ἐγένετο συζήτησις ἐπί τῆς ἐξελισσομένης πολιτικῆς κρίσεως εἰς τήν Μέσην Ἀνατολήν καί ἐπί τοῦ ρόλου, τόν ὁποῖον διαδραματίζει ἡ Ἑλλάς, μέ τήν στάσιν καί τάς παρεμβάσεις αὐτῆς, καί τήν εἰρηνευτικήν τακτικήν τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων, διά τήν ἐπί τά βελτίω παροώθησιν καί τήν ὁλοκλήρωσιν αὐτῆς.

Ἐπίσης ἐγένετο συζήτησις διά τήν δημιουργίαν καλλιτέρων προϋποθέσεων εἰς τόν χῶρον τῶν ἐπιχειρήσεων καί τοῦ ἐμπορίου εἰς τό πλαίσιον τῶν καλλιτέρων σχέσεων Ἑλλάδος καί Ἰσραήλ καί Κύπρου καί Ἰσραήλ.

 Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.