Εἰς τήν μεγάλην καί ὡραίαν καί παραθαλασσίαν πόλιν τῆς Χάϊφας τοῦ βορείου Ἰσραήλ εὑρίσκεται ἀνέκαθεν ἐγκατεστημένη ἀραβόφωνος Ἑλληνορθόδοξος Κοινότης τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων, ἀριθμοῦσα περί τά 4.000 μέλη. Αὕτη ἔχει λατρευτικόν κέντρον τόν παλαιόν ναόν τοῦ προφήτου Ἠλιού καί νέον ἀρξάμενον νά ἀνεγείρεται πρό τινων ἐτῶν καί ἀποτελειούμενον προσεχῶς διά λατρευτικήν χρῆσιν, τιμώμενον ἐπ’ ὀνόματι τοῦ Τιμίου Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου καί κείμενον εἰς τήν πλαγιάν τοῦ Καρμηλίου ὄρους μέ ἐφημερίους λειτουργούς ἱερεῖς αὐτοῦ τόν Ἀρχιμανδρίτην  π. Ἀνδρέαν καί τόν ἔγγαμον ἱερέα π. Δημήτριον.

Ἡ Κοινότης αὐτή ἵδρυσε καί διατηρεῖ ἀπό τό 1952 σχολεῖον, Νηπιαγωγεῖον, Δημοτικόν, Γυμνάσιον καί Λύκειον, ἀνεγνωρισμένον ὑπό τοῦ κράτους τοῦ Ἰσραήλ μέ 48 διδασκάλους καί 162 μαθητάς ἀποφοίτους κατά τό ἔτος τοῦτο ἐπί συνόλου 548 μαθητῶν τοῦ ὅλου σχολείου.

Διά τήν ἀπονομήν τῶν τίτλων τῶν 162 ἀποφοίτων τοῦ σχολικοῦ ἔτους τούτου, προσῆλθεν ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων, κατόπιν ἐπιμόνου προσκλήσεως τοῦ Προέδρου τοῦ Κοινοτικοῦ Συμβουλίου τῶν Ὀρθοδόξων κ. Γιοῦσεφ Χούρη-Ἀμπού-Ἔλυ, τό Σάββατον 20^ήν Ἰουνίου / 3^ην Ἰουλίου 2010, μέ τήν συνοδείαν τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Ναζαρέτ κ. Κυριακοῦ, τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου, τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀβήλων κ. Δωροθέου καί τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου καί τοῦ Ὁσιολογιωτάτου Ἀρχιμανδρίτου π. Φιλουμένου.

Ἡ Διεύθυνσις καί οἱ καθηγηταί μετά τῶν ἀποφοίτων τῆς Γ’ Λυκείου τοῦ σχολείου εἶχον ὀργανώσει ἐπαξίαν  τοῦ γεγονότος σχολικήν τελετήν. Αὐτή μεταξύ τῶν ἄλλων περιελάμβανεν ἀρχικῶς τό ψάλσιμον τοῦ ὕμνου τῆς Σχολῆς, τήν τιμητικήν παρέλασιν τῶν ἀποφοίτων καί τάς προσφωνήσεις τοῦ Διευθυντοῦ τοῦ σχολείου, τῶν καθηγητῶν, τῶν ἀποφοίτων καί ἐκπροσώπων καί παραδοσιακούς παλαιστινιακούς χορούς.

Εἰς τάς προσφώνησεις ὑπεγραμμίσθησαν αἱ ἀρχαί ἐπί τῶν ὁποίων ἑδράζεται  ἡ ὕπαρξις καί ἡ λειτουργία τοῦ σχολείου μέ ἀξιοζηλεύτους ἐπιδόσεις τῶν μαθητῶν αὐτοῦ. Αἱ ἀρχαί αὑταί, εἶναι ἡ συνεχής ἀναζήτησις καί ἀπόκτησις τῶν ἀπαραιτήτων διά τήν ζωήν τῶν μαθητῶν γνώσεων, ὁ ἀμοιβαῖος σεβασμός, ἡ ἀποφυγή κοινωνικῶν ἤ θρησκευτικῶν διακρίσεων καί ἡ εἰρηνική συνύπαρξις εἰς τήν κοινωνίαν μακράν οἱουδήποτε θρησκευτικοῦ φανατισμοῦ.

Κυρίαν θέσιν μεταξύ τῶν προσφωνήσεων εἶχεν ἡ προσφώνησις τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου, ἔχουσα εἰς γενικάς γραμμάς ἑλληνιστί ὡς ἑξῆς:

«Ἡ τελετή αὐτή ἀπονομῆς τῶν τίτλων εἶναι ἐνδεικτική τοῦ ἔργου τῆς παιδείας τοῦ σχολείου τούτου καθ’ ὅλην τήν πεντηκονταετίαν τῆς λειτουργίας αὐτοῦ καί κατά τήν διάρκειαν τοῦ σχολικοῦ ἔτους τούτου. Τό σχολεῖον τοῦτο, σχολεῖον τῆς Ἑλληνορθοδόξου Κοινότητος τῆς Χάϊφας, στηριζόμενον ὑπό τοῦ Πατριαρχείου, παρέχει τήν ἐγκύκλιον παιδείαν εἰς τούς μαθητάς αὐτοῦ ὡς ἐφόδιον διά τήν εἴσοδον εἰς τά ἀνώτατα Πανεπιστημιακά ἱδρύματα καί τεχνικάς ἐπαγγελματικάς Σχολάς καί ὅπλον διά τήν ἀντιμετώπισιν τῶν ἀναγκῶν καί τῶν ἀπαιτήσεων τῆς κοινωνίας  σήμερον.  Εἰς τό σχολεῖον τοῦτο καλλιεργεῖται εἰς τούς μαθητάς πνεῦμα ἀγάπης πρός τήν πατρίδα, σεβασμοῦ πρός τόν πλησίον, θρησκευτικῆς συνυπάρξεως ἄνευ ἴχνους θρησκευτικοῦ φανατισμοῦ, καί μετά διαθέσεως συμφιλιώσεως».

«Τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων προτρέπει τούς μαθητάς τοῦ σχολείου αὐτοῦ νά ἐμπνέωνται ἀπό τούς λόγους τοῦ Κυρίου: <γνώσεσθε τήν ἀλήθειαν καί ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς> (Ἰωάν. 8,32 ). Τό Πατριαρχεῖον, ἀποδίδον μεγίστην σημασίαν εἰς τήν παιδείαν τῶν νέων διατηρεῖ τά σχολεῖα αὐτοῦ, ἔχει προβῆ δέ ἤδη εἰς ἐνεργείας διά τήν προσεχῆ ἵδρυσιν νέων σχολείων εἰς Μπιρζέτ, Μπετζάλλαν καί Ναζαρέτ».

«Ἐπαινοῦμεν τούς καθηγητάς τοῦ σχολείου διά τήν διαπαιδαγώγησιν τῶν μαθητῶν καί τούς ἀποφοίτους διά τάς ἐπιδόσεις αὐτῶν καί εὐχόμεθα εἰς αὐτούς ἐπιτυχίαν εἰς τάς ἐξετάσεις διά τά Πανεπιστημιακά ἱδρύματα καί ἐπαινετήν σταδιοδρομίαν εἰς τήν ζωήν».

Μεταξύ τῶν προσκεκλημένων εἰς τήν τελετήν ἦτο ὁ Ἰσραηλινός Δήμαρχος τῆς πόλεως τῆς Χάϊφα κ. Γιόνα Γιάχαβ ὁ ὁποῖος συντόμως προσφωνῶν, εἶπεν:

«Μακαριώτατε,

σεβαστοί Ἱερεῖς,

Διεύθυνσις καί καθηγηταί τῆς Σχολῆς,

ἀγαπητοί ἀπόφοιτοι.

Τό σχολεῖον τοῦτο τῆς ἀραβοφώνου Ὀρθοδόξου Κοινότητος τῆς Χάϊφας συγκαταλέγεται εἰς τήν κατηγορίαν τῶν κορυφαίων σχολείων τῆς περιοχῆς. Οἱ ἀπόφοιτοί του ἠμποροῦν νά αἰσθάνωνται ὑπερήφανοι, διατί ἀποφοιτοῦν ἐξ αὐτοῦ.

Ἡ πόλις τῆς Χάϊφας φιλοξενεῖ πολλούς μαθητάς, καταγομένους ἐξ ἄλλων πόλεων. Μήν λησμονῆτε, ἀγαπητοί ἀπόφοιτοι, ἐκείνους, πού σᾶς ἐβοήθησαν νά φθάσητε εἰς τό στάδιον αὐτό, γονεῖς καί διδασκάλους. Νά ἐνθυμῆσθε τόν λόγον τῆς προσφωνήσεως τοῦ Μακαριωτάτου: «Πορευθῆτε καί διδαχθῆτε».  Ἡ γνῶσις θά εἶναι τό κλειδί διά τήν ἐπιτυχίαν σας. Σᾶς εὔχομαι καλήν ἐπιτυχίαν».

Μετά τάς προσφωνήσεις ταύτας, ὁ Μακαριώτατος ἀπό τῆς ἐξέδρας τῆς τελετῆς μετά τοῦ Προέδρου τοῦ Κοινοτικοῦ Συμβουλίου κ. Γιοῦσεφ Χούρη-Ἀμποῦ Ἔλυ, τοῦ Διευθυντοῦ τοῦ σχολείου κ. Ἐδουάρδου Σιμπάν καί τινων ἐκ τῶν καθηγητῶν ἐπέδωσαν εἰς ἕνα ἕκαστον τῶν 162 ἀποφοίτων τόν τίτλον αὐτοῦ, εὐχόμενοι καλήν ἐπιτυχίαν.

Μετά τήν τελετήν ἠκολούθησε δεῖπνον, τό ὁποῖον ἡ Κοινότης καί τό σχολεῖον τῆς Χάϊφας παρέθεσε πρός τιμήν τοῦ Μακαριωτάτου καί τῆς Συνοδείας Αὐτοῦ.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

Ἡ Δευτέρα, 15^η / 28^η Ἰουνίου 2010, τελευταία ἡμέρα τῆς εἰρηνικῆς ἐπισκέψεως τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου εἰς τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν τῆς Πολωνίας, ἀφιερώθη εἰς συναντήσεις πολιτικῶν προσώπων τοῦ κράτους τῆς Πολωνίας.

Τήν πρωΐαν τῆς ἡμέρας ταύτης, Δευτέρας 15^ης / 28^ης Ἰουνίου 2010, παρέθεσε πρόγευμα εἰς τόν Μακαριώτατον καί τήν Συνοδείαν Αὐτοῦ ὁ Ὑπουργός Ἐσωτερικῶν τῆς Πολωνίας κ. Jerzy Miller, παρόντος τοῦ Ὑφυπουργοῦ αὐτοῦ καί τοῦ Διευθυντοῦ τοῦ Ὑπουργείου Αὐτοῦ κ. Ἰωσήφ Ροζάνσκη εἰς τό Ὑπουργεῖον Ἐσωτερικῶν.

Εἰς τό πρόγευμα τοῦτο, ἐρωτηθείς σχετικῶς περί τῶν ἐντυπώσεων Αὐτοῦ εἰς Πολωνίαν ὑπό τοῦ κ. Ὑπουργοῦ ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, ὡμίλησε περί τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Πολωνίας ὡς ἀδελφῆς Ἐκκλησίας, μετά τῆς ὁποίας ἡ Ἐκκλησία τῶν Ἱεροσολύμων συνδέεται διά στενῶν σχέσεων ἀπό τοῦ 17^ου μ.Χ. αἰῶνος, περί τῆς παρασχεθείσης ὑπ’ αὐτῆς καί ὑπό τοῦ κράτους τῆς Πολωνίας φιλοξενίας καί περί τῶν ἱστορικῶν αὐτῶν Ἐκκλησιῶν καί μοναστηρίων, τά ὁποῖα ἡ Πατριαρχική Συνοδεία εἶχε τήν εὐκαιρίαν  νά γνωρίσῃ εἰς Πολωνίαν.

Παρακληθείς ὡσαύτως νά δώσῃ λόγον περί τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων, ὁ Μακαριώτατος εἶπεν ὅτι τοῦτο τυγχάνει ὁ ἀρχαιότερος χριστιανικός ἐκκλησιαστικός θεσμός τῆς Ἁγίας Γῆς, ἔχων ἀπόλυτον ἐκκλησιαστικήν δικαιοδοσίαν ἐπ’ αὐτῆς, μή ὑποκειμένην εἰς ἀνωτέραν Ἐκκλησιαστικήν Ἀρχήν ἑδρεύουσαν ἔξω καί ἐκτεινομένην σήμερον εἰς τρεῖς πολιτικάς κυβερνητικάς ἐξουσίας, Ἰσραήλ, Ἰορδανίαν καί Παλαιστινιακήν Αὐτονομίαν, τά συμφέροντα τῶν ὁποίων ὡς ἐπί τό πλεῖστον ἀλληλοσυγκρούονται. Εἰς τό λίαν εὐαίσθητον καί τεταμένον τοῦτο πολιτικόν περιβάλλον τῆς Ἱερουσαλήμ καί τῆς Μέσης Ἀνατολῆς καλεῖται τό Πατριαρχεῖον ἀνέκαθεν καί ἰδίᾳ σήμερον νά διαφυλάξῃ τούς Ἁγίους Τόπους, τά Πανάγια Προσκυνήματα, νά ἐξασκήσῃ τό ποιμαντικόν αὐτοῦ ἔργον καί πέραν τούτου, τό κοινωνικόν, πολιτιστικόν, ἀκόμη καί πολιτικόν.

«Τό τελευταῖον τοῦτο ἔργον», εἶπεν ὁ Μακαριώτατος, «ἐκτελεῖ τό Πατριαρχεῖον παραμένον ἐκκλησιαστικόν σῶμα, μεσολαβοῦν ὅμως διά τοῦ μηνύματος τῆς εἰρήνης, τό ὁποῖον ζῇ πρός τάς ἀντιτιθεμένας μεταξύ αὐτῶν πολιτικάς πλευράς καί ἀποτελοῦν γέφυραν συνδέσεως αὐτῶν καί προσπαθοῦν νά δημιουργῇ διόδους καί διέξοδα εἰς τό πολιτικόν ἀδιέξοδον. Τό Πατριαρχεῖον, συμβιῶσαν μετά τοῦ Ἰσλάμ ἀπό τόν 7^ον μ.Χ. αἰῶνα, γνωρίζει πῶς νά καλλιεργῇ τόν θρησκευτικόν διάλογον μετά τῶν Μουσουλμάνων, καλλιεργεῖ δέ τοῦτον καί μετά τοῦ Ἰουδαϊσμοῦ καί δύναται οὕτω νά συμβάλῃ λίαν θετικῶς καί ἀποτελεσματικῶς εἰς τήν μείωσιν τοῦ θρησκευτικοῦ φανατισμοῦ, ὁ ὁποῖος εἶναι ἡ αἰτία πολλῶν φαινομένων βίας σήμερον εἰς τόν κόσμον διεθνῶς».

«Ὁ διαμεσολαβητικός οὗτος καί εἰρηνευτικός ρόλος τοῦ Πατριαρχείου γίνεται ἀποδεκτός λόγῳ τῆς ἐμπιστοσύνης πρός αὐτό, ὡς ἐκ τοῦ ὅτι δέν ἐξυπηρετεῖ ἀλλότρια συμφέροντα.  Δυνάμεθα νά εἴπωμεν ὅτι τό Πατριαρχεῖον ἀντιπροσωπεύει ὅλους τούς Ὀρθοδόξους ἀλλά καί ὅλους τούς Χριστιανούς εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν».

Ἀπαντῶν δέ ὁ κ. Ὑπουργός εἰς τόν Μακαριώτατον, εἶπεν ὅτι ἡ ἐπίσκεψις Αὐτοῦ περιποιεῖ τιμήν εἰς τήν χώραν τῆς Πολωνίας. Ὅτι ἡ Πολωνία εἶναι μία νέα χώρα μέ πολλάς ἐθνικότητας καί θρησκευτικάς ὁμολογίας, ὅτι οὐδέποτε ὑπῆρξε πεδίον θρησκευτικῶν πολέμων, ἀλλά μᾶλλον καταφύγιον πολιτικῶν καί θρησκευτικῶν προσφύγων, ὅτι ἡ φύσις τοῦ Πολωνοῦ πολίτου γενικῶς εἶναι συμπαθής πρός τούς θρησκευτικῶς καταδιωκομένους, ὅτι ἐάν ἐρωτήσῃ τις τούς Πολωνούς πολίτας, τό 90% αὐτῶν θά εἴπῃ ὅτι θρησκεύει, ὅτι ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία τῆς Πολωνίας εἶναι ἡ δευτέρα χριστιανική Ὁμολογία μετά τήν Καθολικήν καί ὅτι μετά τήν κατά τόν 2^ον Παγκόσμιον Πόλεμον ἐπελθοῦσαν κρίσιν εἰς τάς σχέσεις μεταξύ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς καί τοῦ κράτους τῆς Πολωνίας, ἤρχισε νά ἐπέρχεται διευθέτησις καί ἐξομάλυνσις ἐπί τά βελτίω.

«Τοῦτο ἤρχισε», εἶπεν ὁ κ. Ὑπουργός, «μετά τήν ὑπογραφεῖσαν συμφωνίαν τό 1990, εἰς τήν ὁποίαν ἀπεδέχθημεν τήν ἀπαράβατον ἀρχήν τοῦ σεβασμοῦ τῆς θρησκευτικῆς ἐλευθερίας. Ἡ Ρωμαιοκαθολική βεβαίως Ἐκκλησία εἰς Πολωνίαν ὑπερτερεῖ εἰς ἀριθμούς καί δύναμιν, χάρις ὅμως εἰς τήν προσωπικότητα καί τόν τρόπον καί τό ἔργον τοῦ Μακαριωτάτου Μητροπολίτου Βαρσοβίας κ. Σάββα, δίδονται τά πρέποντα δικαιώματα ἰδιοκτησίας καί περιουσίας εἰς τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν. Τά μέλη τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας κοπιοῦν καί μοχθοῦν καί προκόπτουν εἰς τήν Πολωνικήν κοινωνίαν, ἔχοντα ἐκπρόσωπον εἰς τό Κοινοβούλιον καί μετέχοντα εἰς ποικίλας ἐκφάνσεις τῆς ζωῆς τοῦ κράτους τῆς Πολωνίας. Παράδειγμα ἐπί τούτου εἶναι ἡ συμμετοχή αὐτῶν εἰς τό πένθος τῆς Πολωνίας κατά τό τραγικόν συμβάν τοῦ ἀεροπορικοῦ δυστυχήματος τοῦ Ἀπριλίου 2010. Ἐκπρόσωποι τῆς Ἐκκλησίας καί λαός ἦσαν πάντοτε παρόντες κατά τήν παραλαβήν τῶν νεκρῶν εἰς τό ἀεροδρόμιον καί κατά τάς ἐπιμνημοσύνους προσευχάς. Δυστυχῶς, ἡμεῖς οἱ ἄνθρωποι, λόγῳ ὑπερηφανίας νομίζομεν ὅτι δέν χρειαζόμεθα τόν Θεόν καί τόν λησμονοῦμεν καί τόν ἐνθυμούμεθα μόνον κατά τάς συμφοράς ἡμῶν. Ἡ Ἐκκλησία μᾶς ὑπενθυμίζει πάντοτε τήν ἀλήθειαν τῆς ἀνάγκης, πού ἔχομεν διά τόν Θεόν. Εἰλικρινῶς εὐχαριστῶ προσωπικῶς διά τήν καλήν συνεργασίαν τόν Μητροπολίτην κ. Σάββαν καί τόν βοηθόν Ἐπίσκοπον Αὐτοῦ, Θεοφιλέστατον  Γεώργιον».

Ὁ Μητροπολίτης Σάββας ἐπιβεβαιῶν, ἀνεφέρθη εἰς τό ὅτι τό φαινομενικῶς ἀκατόρθωτον, ὡρισμένας φοράς καθίσταται δύσκολον καί ἔπειτα ἐφικτόν, χρησιμοποιῶν ὡς παράδειγμα τήν ἐπί τό αὐτό συνάντησιν τοῦ ἀναπληρωτοῦ Πρέσβεως τοῦ Ἰσραήλ καί τοῦ Πρέσβεως τῆς Παλαιστινιακῆς Αὐτονομίας εἰς Πολωνίαν κατά τό παρατεθέν τήν Κυριακήν γεῦμα πρός τιμήν τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων. Διαρκοῦντος τούτου, οἱ διπλωματικοί ἀντιπρόσωποι ἀκολουθοῦντες τήν προσφώνησιν τοῦ Πατριάρχου, εἰρηνικῷ τῷ τρόπῳ, προσεφώνησαν.

Συμφωνῶν ὁ κ. Ὑπουργός, εἶπεν ὅτι εἰς τό κτίριον τῆς Πολωνικῆς Κυβερνήσεως, εἰς τό ὁποῖον φιλοξενεῖται τώρα ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων καί εἰς τό ὁποῖον συνηντήθησαν κατά τό γεῦμα οἱ δύο ὡς ἄνω διπλωμᾶται ἐγένοντο αἱ περισσότεραι συναντήσεις παραγόντων τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας τῆς Πολωνίας καί τῆς Ὀρθοδόξου μετά κυβερνητικῶν παραγόντων διά τήν προετοιμασίαν τῆς ὡς ἄνω ρηθείσης συμφωνίας τοῦ 1993. «Εἰς ταύτας», εἶπεν, «συνέβαλεν κατά πολύ ἡ ἐκπροσώπησις τῆς Ἐκκλησίας. Καί τοῦτο νομίζω, διότι οἱ ἐκπρόσωποι τῆς Ἐκκλησίας προσεγγίζουν τά πράγματα ὑπό τό πρῖσμα τῆς αἰωνιότητος, εἰς τήν ὁποίαν πιστεύουν, ἐν ᾧ ἡμεῖς οἱ πολιτικοί τά προσεγγίζομεν ὑπό τό πρῖσμα τῶν ἑκάστοτε προσεχῶν ἐκλογῶν».

«Τοῦτο, ὅ εἴπατε, τιμᾷ Ὑμᾶς, κ. Ὑπουργέ», εἶπεν ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων. Συνεχίζων ὁ κ. Ὑπουργός, εἶπεν ὅτι παραδείγματα καί βοηθοί εἰς τήν ζωήν του ἦτο ἀφ’ ἑνός μέν ὁ ἀποβιώσας ἀείμνηστος Πάπας Ἰωάννης Παῦλος ὁ Β’ Βοϊτίλα, ἀφ’ ἑτέρου δέ εἶναι ὁ παρών βοηθός αὐτοῦ, Ὑφυπουργός τῆς Θρησκευτικῆς Διοικήσεως, ὁ ὁποῖος γνωρίζει καλά τά τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί τά τῆς διδασκαλίας αὐτῆς περί θεώσεως.  «Πολύτιμος συνεργάτης μου ἐπίσης εἶναι ὁ Μακαριώτατος Μητροπολιτης Σάββας», εἶπεν ὁ κ. Ὑπουργός,  «τόν ὁποῖον ἐπισκέπτομαι, ὅταν ἔχω ἀμφιβολίας εἰς ὡρισμένα θέματα καί, ὅταν μετά τήν συζήτησιν μετ’ αὐτοῦ ἀναχωρῶ, δέν ἔχω πλέον τάς ἀμφιβολίας ταύτας. Τό παρελθόν Σάββατον ἐπεσκέφθην Ὀρθόδοξον ναόν μετά περιβολῆς μή φανερούσης τήν ἰδιότητά μου πρός ἀποφυγήν ἐπισημοτήτων καί εἶδον τόν ναόν προετοιμαζόμενον καί εὐπρεπιζόμενον καί ἠρώτησα διατί καί μοῦ εἶπον ὅτι ἑτοιμάζεται διά τήν ὑποδοχήν τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων».

«Ὅπως βλέπετε, Μακαριώτατε, ἡ συμπάθεια τοῦ λαοῦ μας προς τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων δέν εἶναι ἐθιμοτυπική, οἱ πιστοί μας θέλουν νά ἐγγίζουν τόν Πατριάρχην, ὁ ὁποῖος ἐγγίζει τόν Πανάγιον Τάφον. Ἔχομεν μίαν παλαιάν παροιμίαν, ἡ ὁποία λέγει: <δέχθηκες στό σπίτι σου ἐπισκέπτην; Δέχθηκες τόν Θεόν>. Μέ αὐτό τό πνεῦμα πού δεχόμεθα τούς φιλοξενουμένους μας, δεχόμεθα πρωτίστως καί Ὑμᾶς. Αὐτό τό πνεῦμα διευκολύνει τήν εἰρηνικήν συνύπαρξιν Πολωνῶν, Ρώσων, Οὐκρανῶν καί μελῶν ἄλλων ἐθνικοτήτων εἰς τήν χώραν μας. Ἀπό τάς πλέον εὐχαρίστους ἀναμνήσεις μου ἐκ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Πολωνίας εἶναι ἡ παρουσία μου κατόπιν προσκλήσεως εἰς τά ἐγκαίνια τοῦ ναοῦ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος,τό 1981, ἐπί τῇ ἐπετείῳ συμπληρώσεως 1600 ἐτῶν ἀπό τῆς Β’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου τῆς Κωνσταντινουπόλεως, τό 381 μ.Χ., ἡ ὁποία ἐπεκύρωσε τήν διδασκαλίαν τῆς Ἐκκλησίας περί τῆς θεότητος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ὡς τοῦ τρίτου προσώπου τῆς Ἁγίας Τριάδος· καί εἰς μίαν τελετήν Χριστουγέννων μέ τά κάλαντα ἀπό διαφόρους  χορῳδίας τῆς Ὀρθοδόξου Πολωνικῆς Ἐκκλησίας».

Ἐπί τούτοις, ὁ μέν Μακαριώτατος Μητροπολίτης Βαρσοβίας ηὐχαρίστησε τόν κ. Ὑπουργόν διά τήν ἐπίσκεψιν καί τούς φιλόφρονας λόγους, ὁ δε Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος προσέφερεν εἰς τόν κ. Ὑπουργόν σταυρόν καί ἀστέρα φιλντισένιον ἐκ Βηθλεέμ, εὐχόμενος ὅπως ἐνισχύῃ καί φωτίζῃ αὐτόν εἰς τό ἔργον αὐτοῦ, ὁ δε Ὑπουργός προσέφερεν δῶρον τῷ Μακαριωτάτῳ καί ἑκάστῳ μέλει τῆς συνοδείας Αὐτοῦ, ὡραῖον κονδυλοφόρον Parker.

Ἅμα τῇ λήξει τῆς ἐπισκέψεως ταύτης ἠκολούθησεν ἐπίσκεψις εἰς τά ἀνάκτορα τῆς Βαρσοβίας. Ὡς ἐπληροφορήθημεν ἐκ τῆς ξεναγοῦ, τήν πρωτεύουσαν τῆς Πολωνίας μετέφερεν ἐκ τῆς Κρακοβίας εἰς Βαρσοβίαν ὁ Αὔγουστος Σεκμοῦνδος τόν 16^ον αἰῶνα καί ἵδρυσε εἰς αὐτήν τό ἀνάκτορόν του. Τοῦτο διατηρηθέν κατεστράφη παντελῶς διά βομβαρδισμοῦ ὑπό τῶν Γερμανῶν, τό 1947, καί παρέμεινεν εἰς κατάστασιν τελείως ἐρειπιώδη ἄχρι τοῦ 1984. Ἔκτοτε μετά τήν ἐπισυμβᾶσαν μεταπολίτευσιν, ἀνελήφθη ἡ πρωτοβουλία καί ἡ προσπάθεια ἀνεγέρσεως αὐτοῦ, ὅπως ἦτο πρίν, εἰς τόν βαθμόν πού ἦτο δυνατόν νά ἐπιτευχθῇ τοῦτο, καί ἀποκατάστασις τῶν χώρων λειτουργίας του. Φαίνεται ὅτι τό ἐγχείρημα τοῦτο ἐπέτυχε εἰς ἕνα μεγάλον βαθμόν, ἄν κρίνῃ κανεῖς ἀπό τά 350 περίπου δωμάτιά του, μεγάλα καί μικρά, διαμορφωμένα μέ τέτοιον τρόπον, ὥστε νά ἀπεικονίζουν τήν λειτουργίαν τοῦ παλατίου, τῆς βασιλικῆς ζωῆς, διοικήσεως κ.τ.λ. Χορηγοί τοῦ ἔργου τούτου ὑπῆρξαν ὀργανισμοί καί ἰδιῶται. Οἱ χῶροι τοῦ παλατίου, διάδρομοι καί δωμάτια διακοσμοῦνται μέ πολλούς πίνακας ἀναγεννησιακῆς τέχνης ἤ καί συγχρόνου. Οἱ παλαιοί ἐκ τῶν πινάκων τούτων, εὑρεθέντες εἰς ἰδιώτας, ἠγοράσθησαν ἤ καί ἐπεστράφησαν δωρεάν ὑπ’ αὐτῶν. Οὗτοι τότε, προαισθανόμενοι τήν καταστροφήν, ἐφυγάδευσαν τούς πίνακας ἀπό τό παλάτιον καί ἐφύλαξαν αὐτούς, μέχρις ὅτου ἐδημιουργήθησαν αἱ προϋποθέσεις διά τήν ἐπιστροφήν αὐτῶν. Τό ἀποκατασταθέν παλάτιον ἀποτελεῖ σήμερον μουσειακόν χῶρον διά ξενάγησιν καί περιήγησιν εἰς διαφόρους φάσεις τῆς ἱστορίας τῆς Πολωνίας διά μαθητάς σχολείων καί Πολωνούς πολίτας καί ξένους περιηγητάς.

Μετά τήν ξενάγησιν εἰς τόν Μουσειακόν χῶρον τοῦτον, ἠκολούθησεν μετάβασις εἰς τόν Οἶκον Εὐγηρίας τῆς Μητροπόλεως Βαρσοβίας. Ὁ οἷκος οὗτος, ἱδρυθείς ἀρχικῶς ὑπό τοῦ νῦν Προκαθημένου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Βαρσοβίας, λειτουργεῖ σήμερον, ἔχων ὡς Προϊστάμενον τόν ἱερέα π. Θεόδωρον καί φιλοξενῶν περί τούς τριάκοντα ὑπερήλικας.

Ὁ Προϊστάμενος τοῦ ἱδρύματος, π. Θεόδωρος, ὑπεδέχθη τόν Μακαριώτατον, καλωσορίζων Αὐτόν ὡς ἄγγελον παραμυθίας διά τούς γέροντας, ὁ δε Μακαριώτατος εὐλογῶν τούς γέροντας ἐπέδωσεν εἰς αὐτούς εἰκόνας καί ἄλλα δῶρα καί ηὐχήθη εἰς αὐτούς νά φθάσουν εἰς ἄκραν ἡλικίαν καί  νά δυνηθοῦν νά εἴπουν ὡς ὁ Συμεών ὁ Πρεσβύτης: «Νῦν ἀπολύεις τόν δοῦλόν Σου, Δέσποτα…».

Ὁ Προϊστάμενος π. Θεόδωρος παρέθεσε φιλόξενον τράπεζαν εἰς τάς Πατριαρχικάς Συνοδείας. Μετά τοῦτο ἠκολούθησεν ἐπίσκεψις εἰς τόν Πρόεδρον τῆς Γερουσίας εἰς τήν ἕδραν αὐτοῦ παρά τό Κοινοβούλιον.

Οὗτος μετά τοῦ προσωπικοῦ τοῦ Γραφείου αὐτοῦ ὑπεδέχθη τόν Μακαριώτατον, καλωσορίζων τοῦτον καί λέγων ὅτι εἶχε τήν εὐκαιρίαν εἰς τήν πρό ἔτους ἐπίσκεψιν αὐτοῦ εἰς Ἰσραήλ, Γάζαν καί Ἰορδανίαν νά γνωρίσῃ τήν ἐπικρατοῦσαν εἰς τήν περιοχήν αὐτήν δύσκολον κατάστασιν. «Παρά ταῦτα», εἶπεν, «ἐπιθυμῶ νά ἀκούσω παρ’ Ὑμῶν, ὁ Ὁποῖος ζῆτε συνεχῶς εἰς τήν περιοχήν αὐτήν, ἐπαινῶν πρῶτον Ὑμᾶς διά τό διάβημα τοῦτο τῆς ἐπισκέψεως Ὑμῶν εἰς Πολωνίαν καί εἰς τήν Γερουσίαν, διάβημα οἰκουμενικόν, διανοῖγον προϋποθέσεις διαλόγου καί συνεργασίας».

Ὁ Μακαριώτατος ηὐχαρίστησε διά τάς προσρήσεις καί ἐξέφρασε τάς εὐχαριστίας  Αὐτοῦ διά τήν προσγενομένην εἰς Αὐτόν τιμῆς ἐκ τῆς ἐπισκέψεως εἰς τήν χώραν τῆς Πολωνίας καί τήν Γερουσίαν. Ὅσον ἀφορᾷ εἰς τό Πατριαρχεῖον καί τήν περιοχήν, εἰς τήν ὁποίαν αὐτό ὑπάρχει, περί τῶν ὁποίων ἐζήτησε λόγον ὁ Πρόεδρος τῆς Γερουσίας, ὁ Μακαριώτατος εἶπεν ὅτι τό Πατριαρχεῖον ἔχει ζωήν 2000 ἐτῶν εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν. Εἶναι ἡ πρώτη Ἐκκλησία τῆς Ἁγίας Γῆς εἰς ἱστορίαν καί πρεσβεῖα τιμῆς καί δικαιοδοσίας καί ἀγωνίζεται μετά τῶν ἄλλων Ἐκκλησιῶν τῆς Ἁγίας Γῆς διά πρόοδον εἰς τόν πνευματικόν καί ἐκκλησιαστικόν τομέα, ὁ ὁποῖος εἶναι καί ὁ κυρίως ἁρμόζων εἰς αὐτό χῶρος. Ὥς ὅμως ἐκ τῆς περιοχῆς καί τῆς ἐπικρατούσης εἰς αὐτήν ἐκρύθμου πολιτικῆς καταστάσεως, τό Πατριαρχεῖον παρωθεῖται νά κάμῃ κινήσεις καί πρός τόν πολιτικόν χῶρον διά βοήθειαν εἰς τήν ἐπικράτησιν τῆς εἰρήνης.

«Συγκεκριμένως», ἐτόνισεν ὁ Μακαριώτατος, «τό Πατριαρχεῖον συμμετέχει εἰς τό Council of Religious Institutions of The Holy Land / Συμβούλιον Θρησκευτικῶν Καθιδρυμάτων τῆς Ἁγίας Γῆς, τό ὁποῖον ἱδρύθη καί μέ τήν κάλυψιν καί προστασίαν τοῦ State Department τῶν Η.Π.Α. καί ἐργάζεται, διά νά φέρῃ εἰς συναντήσεις καί διαπραγματεύσεις Ἰσραηλινούς καί Παλαιστινίους, πολιτικούς καί θρησκευτικούς ἡγέτας πρός προώθησιν τῆς εἰρηνευτικῆς διαδικασίας εἰς Ἱεροσόλυμα καί Μέσην Ἀνατολήν. Προσωπικῶς ἤμεθα προσκεκλημένοι ὡς ἀντιπρόσωπος ὅλων τῶν χριστιανῶν τῆς Μέσης Ἀνατολῆς καί εἰς τήν πρό διετίας συνάντησιν εἰς Οὐάσινγκτον, προετοιμαστικήν αὐτῆς εἰς Ἀνάπολιν».

«Ἐπίσης μετέσχομεν εἰς τήν ἐν Κατάρ συνάντησιν, τήν γενομένην μέ τήν πρωτοβουλίαν τοῦ Brookings Institution, εἰς τήν ὁποίαν ἦτο παροῦσα καί ἡ Ὑπουργός Ἐξωτερικῶν τῶν Η.Π.Α. κ. Hilary Clinton. Πρό διετίας ἐπεσκέφθημεν ὡς προσκεκλημένοι τό Εὐρωπαϊκόν Κοινοβούλιον εἰς Βρυξέλλας καί ἔσχομεν συναντήσεις μετά διαφόρων παραγόντων αὐτοῦ διά θέματα τοῦ Πατριαρχείου, θέματα ἀφορῶντα ὅλους τούς χριστιανούς τῆς Ἁγίας Γῆς καί τήν εἰρηνευτικήν προσπάθειαν εἰς τήν Μέσην Ἀνατολήν. Ἡμεῖς βεβαίως παραμένομεν ἐκκλησιαστικοί ἡγέται. Δέν εἴμεθα πολιτικοί ἤ διπλωμᾶται, ἀλλ’ ὡς ἐκ τῆς περιοχῆς καί τῆς ἐπικρατούσης ἐν αὐτῇ καταστάσεως, ἀναγκαζόμεθα νά προσεγγίζωμεν καί τούς χώρους τούτους. Λόγῳ τοῦ ὅτι κινούμεθα εἰς τόν χῶρον τοῦτον, τόν ἐκκλησιαστικόν δηλαδή,  ὑπάρχει ἐμπιστοσύνη πρός τόν θεσμόν τοῦ Πατριαρχείου καί ζητεῖται καί λαμβάνεται ὑπ’ ὄψιν ἡ γνώμη Ἡμῶν. Τοῦτο συμβαίνει καί διά τόν λόγον ὅτι τό Πατριαρχεῖον ὡς ὁ ἀρχαιότερος  Χριστιανικός θεσμός τῆς Ἁγίας Γῆς ἔχει ἀποκτήσει διά μέσου τῶν αἰώνων περιουσίαν πνευματικήν εἰς προσκυνήματα, ἐκκλησίας, μοναστήρια καί φυσικήν τοιαύτην πρός ἀξιοποίησιν, ὡρισμένην μάλιστα εἰς στρατηγικάς θέσεις καί ἑπομένως διαδραματίζει σημαντικόν ρόλον εἰς τό πολιτικόν γίγνεσθαι τῶν Ἱεροσολύμων εἰς τό ἤδη διαμορφωμένον καθεστώς τῶν Ἱεροσολύμων ἀλλά καί τό ὑπό διαμόρφωσιν εἰσέτι.  Ἐκ τούτων ἀντιλαμβάνεσθε, κ. Πρόεδρε τῆς Γερουσίας, τήν εὐθύνην, τήν ὁποίαν ἔχει τό Πατριαρχεῖον διά τό ἔργον, τό ὁποῖον καλεῖται νά ἐξασκήσῃ».

Λέγων ὁ κ. Γερουσιαστής ὅτι ἀντιλαμβάνεται πόσον δύσκολον εἶναι νά κρατήσῃ τό Πατριαρχεῖον ἰσορροπίας εἰς ἕνα τοιοῦτον εὐαίσθητον χῶρον, ἐρωτᾷ τόν Μακαριώτατον περί τῶν ἐθνικοτήτων τῆς δικαιοδοσίας τοῦ Πατριαρχείου. Ὁ Μακαριώτατος ἐξηγεῖ ὅτι ἐθνικότητες τοῦ Πατριαρχείου εἶναι οἱ Ἕλληνες, Ἄραβες, Ρῶσοι, Ρουμᾶνοι καί ὀλίγοι Πολωνοί, ὧν εἶς καί ὁ φιλοξενούμενος εἰς τό Πατριαρχεῖον διά μεταπτυχιακάς σπουδάς εἰς τό Πανεπιστήμιον τοῦ Ἰσραήλ ἱεροδιάκονος π. Ἀλέξανδρος.

«Ἀντιλαμβάνομαι», λέγει ὁ κ. Ὑπουργός, «ὅτι ἔχετε μωσαϊκόν ἐθνικοτήτων, ὅπως ἡμεῖς εἰς Πολωνίαν», «…μέ τήν διαφοράν», συμπληρώνει ὁ Ἅγιος Βαρσοβίας, «ὅτι τό μωσαϊκόν εἰς Πολωνίαν δέν εἶναι ἕτοιμον πρός ἔκρηξιν, ὅπως αὐτό τῆς Μέσης Ἀνατολῆς».

Ὁ Πρόεδρος τῆς Γερουσίας ἠρώτησε τόν Μακαριώτατον καί περί τοῦ προσηλυτισμοῦ εἰς τόν χῶρον τῆς Ἁγίας Γῆς.

«Ἐπ’ αὐτοῦ», εἶπεν ὁ Μακαριώτατος, «πρέπει νά λάβωμεν ὑπ’ ὄψιν ὅτι εἰς τόν χῶρον τῆς Μέσης Ἀνατολῆς ἔχομεν θεοκρατικά καθεστῶτα. Ἡ θρησκεία ἔχει ἀπόλυτον καί καθοριστικόν ρόλον εἰς τήν ζωήν τῶν ἀνθρώπων, ὄχι μόνον τήν θρησκευτικήν ἀλλά καί τήν κοινωνικήν καί τήν πολιτικήν. Τό Πατριαρχεῖον ἡμῶν ὄχι ἁπλῶς συνυπάρχει, ὄχι ἁπλῶς εὑρίσκεται εἰς διάλογον θρησκευτικόν, ἀλλά συμβιώνει μετά τοῦ Ἰσλάμ ἀπό τοῦ 638 μ.Χ. Γνωρίζει ἑπομένως τόν χῶρον κινήσεώς του, ὥστε νά μήν ὑπερβαίνῃ τάς γραμμάς ἐκείνας, αἱ ὁποῖαι θά προκαλέσουν πρόβλημα ἁρμονικῆς συμβιώσεως πρός τόν Ἰουδαϊσμόν ἤ τό Ἰσλάμ. Ἐπίσης τό Πατριαρχεῖον δέν ἐξασκεῖ προσηλυτισμόν, ὅπως πράττουν μερικαί Προτεσταντικαί ὁμάδες, δημιουργοῦσαι σοβαρόν πρόβλημα εἰς τούς χριστιανούς τούς ζῶντας εἰς τό Ἰσραήλ. Ἡ ἐπικοινωνία τοῦ Πατριαρχείου ἔπειτα μετά τοῦ Ἰσλάμ, εἶναι εὐκολωτέρα ἀπ’ αὐτήν τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας, διότι τό Πατριαρχεῖον δέν βαρύνεται εἰς τό παρελθόν του μέ τά γεγονότα τῶν Σταυροφόρων. Ἐνεργοῦντες μέ τό πνεῦμα τοῦτο ἐγενόμεθα δεκτοί εἰς τό Κατάρ ὡς πρώτη ἐπίσημος Ἐκκλησία καί ἀνεγείρομεν ἤδη Ἐκκλησίαν, ἀνοίξαντες ἤδη Ἡμεῖς τόν δρόμον διά τό Βατικανόν, τούς Ἀγγλικανούς καί τά ἄλλα χριστιανικά δόγματα».

Ὁ Πρόεδρος τῆς Γερουσίας ἠρώτησεν ἐπίσης τόν Μακαριώτατον καί ἐπί τοῦ προβλήματος τῆς φυγῆς τῶν χριστιανῶν ἀπό τήν Ἁγίαν Γῆν καί τήν Μέσην Ἀνατολήν.

Ἐπ’ αὐτοῦ ὁ Μακαριώτατος ἀπήντησεν ὅτι τό πρόβλημα δέν εἶναι τωρινόν ἀλλά παλαιότερον, διότι οἱ Χριστιανοί δίδουν μεγάλην σημασίαν εἰς τήν παιδείαν καί ζητοῦν σπουδάς διά τά τέκνα αὐτῶν εἰς τό ἐξωτερικόν, ὁπότε αὐτά ἤ δέν ἐπιστρέφουν, ἀποκαθιστάμενα ἐκεῖ, ἤ ἐπιστρέφοντα, δέν εὑρίσκουν ἐργασίας, αἱ ὁποῖαι ἁρμόζουν εἰς αὐτά καί ἀποδημοῦν πάλιν. Ἔπειτα, ἐν ᾧ ὑπάρχει σεβασμός τῆς ἐλευθερίας τῶν χριστιανῶν δι’ ἐξάσκησιν τῶν τῆς θρησκείας των, αἱ διαθρησκειακαί σχέσεις εἰς κοινωνικόν ἐπίπεδον δέν εἶναι τοιαῦται, ὥστε νά βοηθοῦν ἀπολύτως τήν ἑδραίωσιν τῶν χριστιανῶν εἰς τήν γενέτειραν αὐτῶν.

Ἐπί τούτοις ὁ Μακαριώτατος Ἅγιος Βαρσοβίας εὐχαριστεῖ τόν Πρόεδρον τῆς Γερουσίας διά τήν ὑποδοχήν καί τόν Μακαριώτατον Πατριάρχην Ἱεροσολύμων διά τήν ἐπίσκεψιν Πατριάρχου Ἱεροσολύμων εἰς τήν Πολωνίαν ὕστερα ἀπό 400 χρόνια, ὅπερ γεγονός μεγάλης εὐλογίας.

Κατακλείων ὁ Πρόεδρος τῆς Γερουσίας καί εὐχαριστῶν τόν Μακαριώτατον, εἶπεν ὅτι ἡ Πολωνία ἐνδιαφέρεται διά τό πολιτικόν γίγνεσθαι εἰς τό Ἰσραήλ καί ηὐχαρίστησε τόν Μακαριώτατον διά τήν ἐπίσκεψιν ταύτην.

Περί ὥραν βραδυνήν τῆς ἰδίας ἡμέρας, ὁ Μακαριώτατος μετά τῆς Συνοδείας Αὐτοῦ καί ὁ Ἅγιος Βαρσοβίας ὡσαύτως ἔλαβον μέρος εἰς δεῖπνον, τό ὁποῖον παρέθεσε πρός τιμήν Αὐτῶν ὁ Πρέσβυς τῆς Παλαιστινιακῆς Αὐτονομίας εἰς τήν Πολωνίαν κ. Χάλεδ Γαζάλ, προσκεκλημένων ὄντων εἰς αὐτό καί τοῦ Πρέσβεως τῆς Ἑλλάδος εἰς Πολωνίαν κ. Γαβριήλ Κοψίδη, τοῦ Πρέσβεως τῆς Αἰγύπτου καί τοῦ Μαρόκου εἰς Πολωνίαν καί τοῦ Ἀντιπροσώπου τοῦ Ὑπουργείου Θρησκευμάτων τῆς Πολωνίας κ. Ἰωσήφ Ροζάνσκη.

Εἰς τό δεῖπνον τοῦτο ὁ Πρέσβυς τῆς Παλαιστινιακῆς Αὐτονομίας εἰς προσφώνησιν αὐτοῦ ἐξέφρασε τήν χαράν διά τήν ἐπίσκεψιν τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων εἰς Πολωνίαν καί τήν χαράν διά τήν τιμήν, ἡ ὁποία προσγίνεται αὐτῷ ἐκ τῆς ἀποδοχῆς τῆς προσκλήσεως διά τό δεῖπνον τοῦτο καί τήν μεγάλην διαθρησκειακήν καί οἰκουμενικήν σημασίαν, τήν ὁποίαν ἔχουν γεγονότα ὡς τοῦτο, ἡ ἐπίσκεψις δηλαδή τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων εἰς τήν Πολωνίαν, εἰς μίαν ἐποχήν θρησκευτικῆς καί πολιτικῆς ἀσταθείας εἰς τόν κόσμον.

Ἀνταπαντῶν ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος προσεφώνησε διά προσφωνήσεως ἀγγλιστί (βλ. σύνδεσμο https://en.jerusalem-patriarchate.info/2010/06/28/868/ ).

Ὁ Μακαριώτατος Μητροπολίτης Βαρσοβίας ηὐχαρίστησεν τόν Παλαιστίνιον Πρέσβυν διά τήν ἐξ ἀρχῆς, ἅμα τῷ ἀκούσματι τῆς ἐπισκέψεως τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων εἰς Πολωνίαν, ἐκδηλωθεῖσαν πρόθυμον καί εὐγενῆ διάθεσιν διά τό τιμητικόν δεῖπνον τοῦτο. Ὅσον ἀφορᾷ  τήν ἐπικρατοῦσαν εἰσέτι ἔκρυθμον πολιτικήν κατάστασιν εἰς Παλαιστίνην, πιστεύει ὅτι ὀφείλεται εἰς τό γεγονός ὅτι εἰς τήν Ἱερουσαλήμ ὑπάρχει εἰσέτι ἁγιότης, τήν ὁποίαν φθονεῖ καί πολεμεῖ ὁ διάβολος. «Ἡ στᾶσις τῆς Πολωνίας», εἶπεν, «εἰς τό Παλαιστινιακόν πρόβλημα εἶναι γνωστή. Ἡμεῖς ὡς Ἐκκλησία συνεχῶς προσευχόμεθα <ὑπέρ εἰρήνης καί δικαιοσύνης>. Ἐνθυμοῦμαι τήν ἐπίσκεψιν μου εἰς τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν διά τούς ἑορτασμούς τῶν δύο χιλιάδων ἐτῶν χριστιανοσύνης, τό 2000, καί τήν ἐπίσκεψίν μου εἰς τόν Πρόεδρον Ἀραφάτ».

«Προσευχόμεθα ὑπέρ εἰρήνης τῆς Ἱερουσαλήμ καί τοῦ Παλαιστινιακοῦ καί Ἰσραηλινοῦ λαοῦ. Χαίρομαι ἐπί τῇ συναντήσει εἰς τό γεῦμα τῆς χθές τῶν δύο διπλωματικῶν ἀντιπροσώπων, τοῦ Ἰσραήλ καί τῆς Παλαιστινιακῆς Αὐτονομίας εἰς τήν Πολωνίαν».

Τό δεῖπνον τοῦτο, τό παρατεθέν ὑπό τοῦ Πρέσβεως κ. Χάλεδ Γαζάλ ἦτο οὐσιαστικῶς ἡ τελευταῖα ἐκδήλωσις τῆς εἰρηνικῆς ἐπισκέψεως τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων εἰς τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν τῆς Πολωνίας, ἅμα δε τῇ λήξει τούτου, ἡ Πατριαρχική Συνοδεία τῶν Ἱεροσολύμων, ἐπέστρεψεν εἰς τό ξενοδοχεῖον, τῇ Πατριαρχικῇ συνοδείᾳ τοῦ Μητροπολίτου Πολωνίας, διά τήν ἑτοιμασίαν τῶν τῆς ἀναχωρήσεως τήν ἐπαύριον διά τήν Ἱερουσαλήμ.

Τήν ἐπαύριον, ἡμέραν  Τρίτην, 16^ην /29^ην Ἰουνίου 2010, ἐνωρίς τήν πρωΐαν, ἡ Πατριαρχική Συνοδεία τῶν Ἱεροσολύμων ἀπέστειλε πρός προώθησιν μέσω τῆς ὑπηρεσίας τοῦ VIP τάς ἀποσκευάς αὐτῆς εἰς τό ἀεροδρόμιον, ἀκολούθως δέ παρεκάθισεν εἰς πρωϊνόν εἰς τόν οἶκον τῆς φιλοξενίας αὐτῆς μετά τοῦ Μακαριωτάτου Μητροπολίτου Βαρσοβίας κ.κ. Σάββα καί τῆς Συνοδείας Αὐτοῦ.

Διαρκοῦντος τοῦ προγεύματος τοῦτου, ἐγένετο ὄντως ἐνδιαφέρουσα συζήτησις περί τῆς καταστάσεως τῶν κατά τόπους Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, τῆς συνεργασίας μεταξύ αὐτῶν καί τῶν προϋποθέσεων τῆς συμμετοχῆς αὐτῶν εἰς τόν θεολογικόν διάλογον μετά τῶν ἄλλων χριστιανικῶν ὁμολογιῶν.

Ἀναχωρήσαντες μετά τοῦτο ἐκ τοῦ ἀνέτου οἴκου τούτου φιλοξενίας, ἐφθάσαμεν εἰς τό ἀεροδρόμιον τῆς Βαρσοβίας. Κατά τήν ἐνταῦθα παραμονήν ἄχρι διευθετήσεως τῶν τῆς πτήσεως ἡμῶν καί τοῦ ἐλέγχου διά τῆς ὑπηρεσίας τοῦ VIP, ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύωμν κ.κ. Θεόφιλος ηὐχαρίστησε τόν Μακαριώτατον Μητροπολίτην Βαρσοβίας διά τήν ἀπό καρδίας παρασχεθεῖσαν τῇ Συνοδείᾳ Αὐτοῦ ἀβραμιαίαν φιλοξενίαν, παρά τάς δυσκόλους συνθῆκας ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας τῆς Πολωνίας, διά τήν ἀδιάκοπον συνοδείαν εἰς τούς τόπους τῆς ἐπισκέψεως καθ’ ἡμέραν, διά τήν ἔνθερμον ὑποδοχήν εἰς τάς Μονάς καί τάς ἐνορίας καί διά τήν ἐν παντί φιλάδελφον διάθεσιν καί πρᾶξιν, καί σοφήν καθοδήγησιν τοῦ Μακαριωτάτου, λέγων ὅτι η ἐπίσκεψις αὕτη ἦτο ὄντως μία εὐλογία.

Ἐπίσης ηὐχαρίστησεν τόν παρόντα ἐκπρόσωπον τῆς πολιτείας τῆς Πολωνίας κ. Ἰωσήφ Ροζάνσκη διά τήν συμμετοχήν του κράτους τῆς Πολωνίας εἰς τά τῆς εἰρηνικῆς ἐπισκέψεως, εἰς τήν ἐν τῷ ἀεροδρομίῳ ὑποδοχήν κατά τήν ἄφιξιν, τήν συνοδείαν νῦν κατά τήν ἀναχώρησιν, τήν ὑποδοχήν καί τό δεῖπνον ὑπό τοῦ Προέδρου (Δημάρχου) τοῦ Bialystok, τήν ἐπίσκεψιν εἰς τόν Ὑπουργόν Θρησκευτικῆς Διευθύνσεως καί τήν ἐπίσκεψιν εἰς τόν Πρόεδρον τῆς Γερουσίας.

Ὁ Μακαριώτατος ἐπίσης ἐξεδήλωσε τήν συγκίνησίν Του ἐκ τῆς προσωπικῆς Αὐτοῦ διαπιστώσεως περί τῆς βαθείας πίστεως τοῦ Ὀρθοδόξου Πολωνικοῦ λαοῦ, ἐρριζωμένης εἰς τήν διδασκαλίαν τῶν ἱεραποστόλων Κυρίλλου καί Μεθοδίου, ἐνισχυομένης ἀπό τήν παρουσίαν τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων εἰς τήν Πολωνικήν γῆν καί δή αὐτῆς τοῦ Πατριάρχου Θεοφάνους καί τοῦ ἀκάμπτου, παρά τάς ἀντιξοότητας, φρονήματος αὐτοῦ, ἀποπνεόντος χαράν, ἐλπίδα καί αἰσιοδοξίαν, ἐκδηλουμένην εἰς τήν παρακολούθησιν τῶν ἐκκλησιαστικῶν τελετῶν, τήν πρόθυμον ψαλμῳδίαν, τήν εὐπρέπειαν τῶν οἴκων τοῦ Θεοῦ καί τήν ἀνέγερσιν νέων ναῶν ὡς αὐτοῦ τῆς Ἁγίας Σοφίας καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. «Ἐκ τῆς ἐπισκέψεως συνῃσθάνθημεν κάλλιον τήν εὐθύνην τῆς ἀποστολῆς Ἡμῶν».

«Ἐπί τούτοις, εὐχαριστοῦντες τόν Θεόν», εἶπεν ὁ Μακαριώτατος Ἱεροσολύμων, «διαβεβαιοῦμεν Ὑμᾶς, Μακαριώτατε Ἅγιε Βαρσοβίας, ὅτι συνεχῶς θά ἀναπέμπωμεν προσευχάς ἐπί τοῦ Παναγίου καί Ζωοδόχου Τάφου καί τῶν λοιπῶν Παναγίων Προσκυνημάτων ὑπέρ ὑγιείας, εὐσταθείας, προσωπικῆς Ὑμῶν εὐημερίας, τῆς Συνόδου τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Πολωνίας καί τῆς ἱεραρχίας τοῦ κλήρου καί τοῦ εὐσεβοῦς ὀρθοδόξου ποιμνίου Ὑμῶν».

Ἀνταπαντῶν ὁ Μακαριώτατος Μητροπολίτης Βαρσοβίας κ.κ. Σάββας, ηὐχαρίστησεν τόν Μακαριώτατον Πατριάρχην Ἱερσολύμων κ.κ. Θεόφιλον διά τούς φιλοφρονητικούς Αὐτοῦ λόγους ὑπέρ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Πολωνίας καί ὑπέρ Αὐτοῦ καί διά τό ὅτι διά τῆς ἐπισκέψεως Αὐτοῦ ἀνενεώθησαν καί συνεσφίχθησαν αἱ ἰδιαίτεραι σχέσεις τῆς Ἐκκλησίας Ἱεροσολύμων μετά τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, αἱ διαμορφωθεῖσαι κατά ἕνα ἰδιαίτερον πνευματικόν τρόπον ἀπό τῶν ἡμερῶν τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων Θεοφάνους, ὅτε Οὗτος, τό 1620 μ.Χ. ἐχειροτόνησεν Ὀρθοδόξους Ἐπισκόπους διά τήν Ἐκκλησίαν τῆς Πολωνίας.

«Ἡ ἐπίσκεψις Ὑμῶν, Μακαριώτατε, ἦτο μεγάλη παραμυθία διά τόν Ὀρθόδοξον Πολωνικόν λαόν», εἶπεν ὁ Μακαριώτατος Μητροπολίτης Βαρσοβίας κ.κ. Σάββας. «Συνέπεσε μέ μίαν περίοδον, κατά τήν ὁποίαν βιώνομεν ἀκόμη τάς συνεπείας τοῦ τραγικοῦ ἀεροπορικοῦ δυστυχήματος, εἰς τό ὁποῖον εὗρεν τραγικόν θάνατον καί ὁ Πρόεδρος τῆς Πολωνίας. Ὡς ἐκ τούτου, ἐν ὄψει ἐκλογῶν διά τήν κάλυψιν τῆς προεδρικῆς θέσεως, δέν εἴχατε τήν δυνατότητα νά γίνετε δεκτός ἀπό Πρόεδρον τοῦ κράτους. Εὐχαριστοῦμεν Ὑμᾶς, Μακαριώτατε, διά τό ὅτι εὑρίσκεσθε εἰς τά Πανάγια Προσκυνήματα καί διακονεῖτε ταῦτα».

Ὁ ἐκπρόσωπος τοῦ Ὑπουργείου Θρησκευμάτων τῆς Πολωνίας κ. Ἰωσήφ Ροζάνσκη ηὐχαρίστησε τόν Μακαριώτατον διά τήν ἐπίσκεψιν καί ἐξέφρασε τήν χαράν αὐτοῦ, διότι ὁ Μακαριώτατος εἶχε τήν εὐκαιρίαν νά γνωρίσῃ ὡς μίαν ζωντανήν Ἐκκλησίαν τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν τῆς Πολωνίας, συνεργαζομένην μέ τήν Ρωμαιοκαθολικήν Ἐκκλησίαν καί μέ τό κράτος τῆς Πολωνίας καί συμβάλλουσαν εἰς τά κοινωνικά καί πολιτικά δρώμενα καί τήν θρησκευτικήν συνύπαρξιν.

«Σᾶς διαβεβαιοῦμεν, Μακαριώτατε», εἶπεν ὁ κ. Ροζάνσκη, «περί τῆς διαθέσεως συμπαραστάσεως τῆς πολιτείας τῆς Πολωνίας πρός τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν τῆς Πολωνίας».

Διά τῶν προσφωνήσεων καί τῶν εὐχῶν τούτων, κατευοδώθη ἡ Ἱεροσολυμιτική Πατριαρχική συνοδεία καί ἐπιβιβασθεῖσα εἰς τό ἀεροσκάφος τῶν ἀερογραμμῶν τῆς EL-AL  προσεγειώθη ἀσφαλῶς εἰς τό ἀεροδρόμιον Ben-Gurion τοῦ Τελ-Ἀβίβ, ἔνθεν περί τήν 5.00 μ.μ. ὥραν τῆς Τρίτης, 16^ης /29^ης Ἰουνίου 2010 ἔφθασεν εἰς τό Πατριαρχεῖον, δοξάζουσα καί εὐχαριστοῦσα τόν Θεόν ἐπί τῇ πάνυ ὠφελίμῳ εἰρηνικῇ ἐπισκέψει ταύτῃ καί τῇ κατά πάντα αἰσίᾳ ἐκβάσει αὐτῆς.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_0_placeholder

Τήν Κυριακήν, 14^ην / 27^ην Ἰουνίου 2010, ἔλαβε χώραν εἰς τόν μεγαλοπρεπῆ Καθεδρικόν Ναόν τῆς Ἁγίας Μαρίας τῆς Μαγδαληνῆς εἰς Βαρσοβίαν τό Πατριαρχικόν Συλλείτουργον.

Διά τοῦτο, τήν πρωΐαν προσῆλθον εἰς τόν Ναόν ἐνωρίτερον οἱ ἱερεῖς καί οἱ Ἀρχιερεῖς τῆς Ἐκκλησίας τῆς Πολωνίας καί τοῦ Πατριαρχείου τῶν Ἱεροσολύμων καί ἐνεδύθησαν τάς ἀρχιερατικάς καί ἱερατικάς στολάς αὐτῶν, ἐνδεδυμένοι  δέ ἐν συνεχείᾳ ἐξῆλθον εἰς τήν εἴσοδον τοῦ Ναοῦ, ἔνθα ὑπεδέχθησαν ἐλθόντας ἐν τῷ μεταξύ τούς δύο Προκαθημένους, τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων καί τῆς Ἐκκλησίας τῆς Πολωνίας.

Ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων ἐνδυθείς μανδύαν, ηὐλόγησε τό πλῆθος καί ἀνῆλθεν ἐπί ἐξέδρας ἐν τῷ μέσῳ τοῦ Ναοῦ, ἔνθα ἐνεδύθη ὑπό τῶν διακόνων πλήρη ἀρχιερατικήν στολήν, ἐν ᾧ ἡ χορῳδία τοῦ ναοῦ, ἐντυπωσιακή καί συγκινητική, ὡς καί ἦτο καθ’ ὅλην τήν θ. Λειτουργίαν, ἔψαλε ὕμνους, ὡς τό «εἰσελεύσομαι εἰς τόν οἶκον Σου…» καί ἄλλους.

Ὁ Μακαριώτατος Βαρσοβίας καί οἱ λοιποί Ἀρχιερεῖς, ἐνδυθέντες εἰς τό Ἱερόν Βῆμα, ἐξῆλθον καί ἐστάθησαν δεξιά καί ἀριστερά τοῦ Μακαριωτάτου, ὁπότε καί διά τοῦ «Εὐλογημένη ἡ Βασιλεία…» ἤρξατο ἡ θ. Λειτουργία.

Ἡ πανηγυρική Πατριαρχική καί Πολυαρχιερατική θ. Λειτουργία αὕτη, τῆς ψαλμῳδίας  τῆς χορῳδίας τοῦ ναοῦ κατανυσσούσης, τοῦ πλήθους ἐν ἄκρᾳ ἡσυχίᾳ συμμετέχοντος, ἐτελέσθη μέ τάς ἰδιαιτερότητας τοῦ Τυπικοῦ τῆς Πολωνικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἔχοντος τάς ἐπιδράσεις τοῦ Ρωσικοῦ, ὡς π.χ. εἰς τήν θέσιν καί σειράν τῶν Διπτύχων, μέ μίαν ὅμως ἀπόλυτον καί ἀπαράλλακτον καί ὁμόφωνον πίστιν καί πρᾶξιν, ὅσον ἀφορᾷ τά οὐσιαστικά στοιχεῖα αὐτῆς, τά ὁποῖα καί συνδέουν εἱς ἕν σῶμα Χριστοῦ τήν ἀνά τόν κόσμον Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν.

Εἰς τήν θ. Λειτουργίαν ἦσαν παρόντες ὁ Ἕλλην Πρέσβυς εἰς Πολωνίαν κ. Γαβριήλ Κοψίδης καί ὁ Παλαιστίνιος Πρέσβυς κ. Χάλεδ Γαζάλ. Ἅμα τῷ τέλει τῆς θ. Λειτουργίας ἔλαβε χώραν ἡ ἀνταλλαγή δώρων μεταξύ τῶν ἀποστολῶν τῶν δύο Προκαθημένων. Ὁ Μακαριώτατος Μητροπολίτης Βαρσοβίας κ.κ. Σάββας προσεφώνησε (βλέπε σύνδεσμο https://jerusalem-patriarchate.info/2010/06/27/1595/ ) τόν Μακαριώτατον Πατριάρχην Ἱεροσολύμων καί ἀπένειμε εἰς Αὐτόν εἰκόνα τῆς Ἁγίας Τριάδος τῆς τέχνης Ρουμπλιώφ, σύνολον (set) Πατριαρχικῶν ἐγκολπίων καί τό ἐπίσημον παράσημον τῆς Ἐκκλησίας τῆς Πολωνίας, τῆς Ἁγίας Μαρίας τῆς Μαγδαληνῆς Α’ Βαθμοῦ, ἐν ᾧ εἰς τούς Ἀρχιερεῖς τῆς Sυνοδείας, Γέροντα Ἀρχιγραμματέα Ἀρχιεπίσκοπον Κωνσταντίνης κ. Ἀρίσταρχον καί Πατριαρχικόν Ἐπίτροπον εἰς Βηθλεέμ Ἀρχιεπίσκοπον Ἰορδάνου κ. Θεοφύλακτον ἀρχιερατικόν ἐγκόλπιον καί τό αὐτό ὡς ἄνω παράσημον τῆς Ἐκκλησίας τῆς Πολωνίας Β’ Βαθμοῦ, εἰς τούς ἱερεῖς τῆς συνοδείας, Γραμματέα τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου Ἀρχιμανδρίτην π. Δημήτριον, τόν Ἀντιπρόεδρον τῆς Οἰκονομικῆς Ἐπιτροπῆς καί ἡγούμενον ἐν Φχές, Ἀρχιμανδρίτην π. Ἱερώνυμον καί τόν ἐκ Φχές τῆς Ἰορδανίας Ἀρχιμανδρίτην π. Φιλούμενον, ἐπιστήθιον σταυρόν καί τό αὐτό ὡς ἄνω παράσημον Γ’ βαθμοῦ, εἰς δέ τόν Ἀρχιδιάκονον Ἀθανάσιον ὡράριον καί τό αὐτό ὡς ἄνω παράσημον Γ’ βαθμοῦ.

Ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος προσεφώνησε τόν Μακαριώτατον Μητροπολίτην Βαρσοβίας κ.κ. Σάββαν ὡς ἕπεται:

Μακαριώτατε Μητροπολῖτα Βαρσοβίας καί πάσης Πολωνίας

κ.κ. Σάββα,

Σεβασμιώτατοι Ἅγιοι Ἀρχιερεῖς,

Εὐλαβέστατοι ἱερεῖς,

Ἐντιμότατοι ,

Εὐλαβές ἐκκλησίασμα,

Ἡ συνάντησις τῶν Ἐκκλησιῶν Ἡμῶν, τῆς Ἐκκλησίας Ἱεροσολύμων, Μητρός τῶν Ἐκκλησιῶν καί τῆς τιμιωτάτης καί μαρτυρικῆς Ἐκκλησίας τῆς Πολωνίας καί ἡ ἐν Χριστῷ κοινωνία αὐτῶν ὡλοκληρώθη σήμερον εἰς τήν Θείαν Λειτουργίαν ἐν τῷ ἱερῷ ναῷ τούτῳ τῆς Ἁγίας μεγαλομάρτυρος καί ἰσαποστόλου Μαγδαληνῆς.

Μέ τήν Θ. Λειτουργίαν καί μέ τήν συμμετοχήν μας εἰς τό κοινόν ποτήριον ἐξεφράσαμεν τήν κοινήν ἡμῶν πίστιν καί ὁμοφωνίαν ἄνευ διαφορᾶς τινος εἰς τήν Εὐαγγελικήν διδασκαλίαν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, εἰς τήν δογματικήν διδασκαλίαν τῆς Ἐκκλησίας, τήν παράδοσιν, τήν συνοδικήν διοικητικήν δομήν καί λειτουργίαν αὐτῆς καί πᾶσαν ἄλλην πτυχήν τοῦ ἀποκαλυφθέντος ἡμῖν μυστηρίου τῆς θείας οἰκονομίας, τῆς διά Χριστοῦ δηλονότι ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ σωτηρίας, ἡμῶν παρά τοῦ Θεοῦ Πατρός.

Εὐχαριστοῦμεν τόν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν διά τήν δωρεάν ταύτην τῆς βρώσεως τοῦ Μυστικοῦ Δείπνου Αὐτοῦ, τήν ἰσότιμον συμμετοχήν πάντων τῶν μελῶν τῆς Ἐκκλησίας εἰς τά τίμια δῶρα, εἰς τήν θείαν κοινωνίαν τοῦ ἀχράντου Αὐτοῦ Σώματος καί τοῦ τιμίου Αἵματος.

Ἐν τῷ πνεύματι τούτῳ τῆς εὐχαριστίας πρός τόν Θεόν καί τῆς ἀγάπης μεταξύ Ἡμῶν καί τῆς ἀναγνωρίσεως καί ἐκτιμήσεως τῆς φιλοξενίας, τήν ὁποίαν πλουσιοπαρόχως ἀπηλαύσαμεν παρά τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος κατά τάς ἡμέρας ταύτας, ἐπιτρέψατε Ἡμῖν νά προσφέρωμεν εἰς Αὐτήν καί εἰς τά μέλη τῆς συνοδείας Αὐτῆς τά δῶρα ταῦτα τῆς ἀγάπης Ἡμῶν ἐκ τῆς Ἁγίας Γῆς, τῆς ἡγιασμένης διά τοῦ σταυρικοῦ αἵματος τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ».

Ὁ Μακαριώτατος ἀπένειμε εἰς Αὐτόν μεγάλην ἡμικυκλικοῦ σχήματος εἰκόνα τῆς Γεννήσεως τῆς Θεοτόκου ἐξ ἐκείνων, αἱ ὁποῖαι ἡγιογραφήθησαν διά τά 2000 ἔτη χριστιανισμοῦ καί φιλντισένιον δίσκον μετά τῆς Βασιλικῆς τῆς Γεννήσεως τῆς Βηθλεέμ, φιλοτεχνημένην ἐπ’ αὐτοῦ καί φιλντισένιον σταυρόν εὐλογίας, εἰς δέ τούς Ἀρχιερεῖς τῆς Πολωνικῆς Ἐκκλησίας, τούς καί συλλειτουργήσαντας,  φιλντισένιον ἐγκόλπιον, εἰς δέ τούς συλλειτουργούς ἱερεῖς φιλντισένιον ἐπιστήθιον σταυρόν.

Ἅμα τῇ ἀνταλλαγῇ τῶν δώρων, ὁ Μακαριώτατος συνοδευόμενος ὑπό τοῦ Μακαριωτάτου Μητροπολίτου Βαρσοβίας κ. Σάββα ἀνεχώρησε ἐκ τοῦ Ναοῦ, τοῦ λαοῦ μετ’ εὐλαβείας λαμβάνοντος παρ’ Αὐτοῦ τήν εὐλογίαν τοῦ Παναγίου Τάφου.

Τῇ μεσημβρίᾳ ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων καί ἡ Συνοδεία Αὐτοῦ παρεκάθισαν εἰς τιμητικόν γεῦμα, παρατεθέν ὑπό τοῦ Μακαριωτάτου Μητροπολίτου Βαρσοβίας κ.κ. Σάββα εἰς τό οἴκημα τῆς φιλοξενίας τῆς Θρησκευτικῆς Διοικήσεως Πολωνίας, προσκεκλημένων ὄντων εἰς αὐτό τοῦ ἐκπροσώπου τῆς Πολιτείας τῆς Πολωνίας κ. Ἰωσήφ Ροζάνσκυ, τοῦ Ἕλληνος Πρέσβεως εἰς Πολωνίαν κ. Γαβριήλ Κοψίδη, τοῦ Ἐκπροσώπου τῆς Ἰσραηλινῆς Πρεσβείας εἰς Πολωνίαν κ. Yahel Vilon, καί τοῦ Πρέσβεως τῆς Παλαιστινιακῆς Αὐτονομίας εἰς  Πολωνίαν κ. Χάλεδ Γαζάλ.

Διαρκοῦντος τοῦ γεύματος τούτου ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος προσεφώνησε τόν προσκαλοῦντα Μητροπολίτην Βαρσοβίας καί τούς προσκεκλημένους διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως:

«Μακαριώτατε Μητροπολῖτα Βαρσοβίας καί Πάσης Πολωνίας

κ.κ. Σάββα,

Σεβασμιώτατοι Ἅγιοι Ἀρχιερεῖς,

Εὐλαβέστατοι ἱερεῖς,

Ἐντιμότατοι ,

Εὐλαβές ἐκκλησίασμα,

Χαρά μεγάλη καί συγκίνησις βαθεῖα διακατέχει τάς ψυχάς Ἡμῶν κατά τάς ἡμέρας ταύτας, διότι ὁ πανάγαθος Θεός ἡμῶν ἐχάρισεν εἰς τάς Ἐκκλησίας ἡμῶν, τήν Σιωνίτιδα Μητέρα τῶν Ἐκκλησιῶν καί τήν Αὐτοκέφαλον Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν τῆς Πολωνίας, τήν εὐλογίαν τῆς Εἰρηνικῆς ἐπισκέψεως, ἤτοι τῆς ἐπί τό αὐτό ἐν Χριστῷ συναντήσεως.

Διαρκούσης τῆς ἐπισκέψεως ταύτης περιωδεύσαμεν καί ἐγνωρίσαμεν ἱστορικούς τόπους τῆς μεγάλης καί εὐνομουμένης χώρας τῆς Πολωνίας, ναούς καί μοναστήρια τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Πολωνίας, συνεδιελέχθημεν ἐπί καιρίων καί ζωτικῶν θεμάτων, ἀπασχολούντων τάς Ἐκκλησίας Ἡμῶν καί τόν σύγχρονον ἄνθρωπον, καί σήμερον συνελειτουργήσαμεν ἐν πλήρει ἑνότητι πίστεως καί ἐγεύθημεν τοῦ ἀχράντου Σώματος καί τοῦ τιμίου Αἵματος τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Τήν πανευφρόσυνον καί λίαν οἰκοδομητικήν πνευματικήν κοινωνίαν ταύτην συνεχίζομεν καί σωματικῷ τῷ τρόπῳ νῦν – καθ’ ὅτι ἐκ ψυχῆς καί σώματος συνέστησεν ἡμᾶς ὁ Θεός – καί εἰς τήν πλουσίαν καί φιλόξενον καί φιλάδελφον τράπεζαν ταύτην, τήν ὁποίαν παρέχει ἡ Ὑμετέρα Μακαριότης εἰς Ἡμᾶς, καί τήν τιμίαν συνοδείαν Ἡμῶν καί τοσούτους ἐκλεκτούς συνδαιτυμόνας.

Εἰς μίαν τοιαύτην ἀτμόσφαιραν παρακινεῖται ἡ ψυχή Ἡμῶν, ὅπως ἀναμνησθῇ καί πάλιν τοῦ ἔργου, τό ὁποῖον ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός παρά τοῦ Πατρός ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ ἐπετέλεσεν δι’ ἡμᾶς τούς ἀνθρώπους ἐν χρόνῳ, εἰς συγκεκριμένην  ἐποχήν τῆς ἀνθρωπίνης ἱστορίας, ἐπί Καίσαρος Αὐγούστου καί Ποντίου Πιλάτου τοῦ ἡγεμόνος καί εἰς τόπον, εἰς Τόπους Ἁγίους, Γῆν τήν Ἁγίαν, τῆς Ἰουδαίας, Σαμαρείας καί Γαλιλαίας. Καθ’ ὅτι ὁ Θεός ἡμῶν δέν ἔμεινεν εἰς τό ἐν οὐρανοῖς κατοικητήριον αὐτοῦ, μακράν τῶν ἀνθρώπων, ἀλλά κατῆλθεν ἀναμέσον αὐτῶν, συγκατέβη, ἔλαβε σάρκα καί ὀστᾶ, ἐνηνθρώπησε.

Τό μυστήριον τοῦτο παρεδόθη ἡμῖν τοῖς ἀνθρώποις ἐν Γραφαῖς θεοπνεύστοις καί ἁγίαις. Ἡ ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καί Μαρίας τῆς Παρθένου σάρκωσις καί ἐνανθρώπησις Αὐτοῦ εὐηγγελίσθη ἐν Ναζαρέτ. Λαθών ἐτέχθη ὑπό τό σπήλαιον εἰς Βηθλεέμ ἐκ τῆς Παρθένου. Ἐν Τριαδικῇ Θεοφανείᾳ ὑπό Ἰωάννου εἰς τόν Ἰορδάνην ἐβαπτίσθη. Σημεῖα καί τέρατα ἐποίησε καί ἐλάλησεν ὡς οὐδείς οὐδέποτε καί τούς ἀνθρώπους εἰς τήν περιοχήν τῆς Τιβεριάδος θαλάσσης ἐδίδαξε καί εὐηργέτησε. Εἰς αὐτήν τούς ἁλιεῖς ἐκάλεσεν, ἵνα ὦσι μαθηταί Του. Ἐν Κανᾷ τῆς Γαλιλαίας τό ὕδωρ οἶνον ἐποίησε καί τόν γάμον ηὐλόγησε. Ἐπί τοῦ Ὄρους Θαβώρ ἐνώπιον τῶν Ἁγίων Αὐτοῦ μαθητῶν καί Ἀποστόλων ἐν δόξῃ μετεμορφώθη. Ἐπί τοῦ Φρικτοῦ Γολγοθᾶ Ἑαυτόν ὑπέρ ἡμῶν λῦτρον διά τοῦ σταυροῦ προσήνεγκε. Εἰς τό καινόν μνημεῖον ὡς θνητός ἐτάφη καί ὡς Θεάνθρωπος τριήμερος ἀνέστη. Ἐπί ἡμέρας τεσσαράκοντα Ἑαυτόν εἰς τούς μαθητάς ζῶντα παρέδειξε. Ἐκ τοῦ Ὄρους τοῦ Ἐλαιῶνος ἐνδόξως εἰς τούς οὐρανούς ἀνελήφθη καί ἐν δεξιᾷ τοῦ Θεοῦ Πατρός τήν προσληφθεῖσαν ἀνθρωπίνην ἡμῶν φύσιν ἐκάθισε καί ἐθέωσε. Οὐρανόθεν παρά τοῦ Πατρός τό Παράκλητον Αὐτοῦ Πνεῦμα εἰς τούς ἐν τῷ ὑπερῴῳ Ἁγίους Αὐτοῦ μαθητάς καί Ἀποστόλους ἀπέστειλε καί τήν Ἐκκλησίαν ὡς τό Σῶμα Αὐτοῦ τό Ἅγιον ἐθεμελίωσε καί ἑδραίωσε.

Τήν μνήμην τούτων ἔχει κληθῆ καί ἐμπιστευθῆ νά διαφυλάττῃ ἡ ἀνά τόν κόσμον Οἰκουμενική Ἐκκλησία, ὡς τό Σῶμα Αὐτοῦ τό Ἅγιον, ἡ Σιωνῖτις δέ Μήτηρ τῶν Ἐκκλησιῶν καί εἰς τούς τόπους, εἰς τούς ὁποίους αὐτά ἀπεκαλύφθησαν. Χάριν τῶν θείων καί σωτηριωδῶν γεγονότων τούτων, εἰς τούς τόπους τούτους ἀπό τῆς ἐποχῆς τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου καί τῆς Μητρός αὐτοῦ Ἁγίας Ἑλένης, ἡ Ἐκκλησία τῶν Ἱεροσολύμων ἀνήγειρεν ἱερούς ναούς, ὡς αὐτόν τῆς Ἁγίας Ἀναστάσεως εἰς Ἱερουσαλήμ καί τῆς Βασιλικῆς τῆς Γεννήσεως εἰς Βηθλεέμ καί ἀλλαχοῦ τῆς Ἁγίας Γῆς. Τούτους ἀνέδειξεν εἰς προσκυνήματα, εἰς τόπους λειτουργικούς διά τήν προσευχήν, τήν λατρείαν καί τόν ἁγιασμόν τῶν γηγενῶν πιστῶν αὐτῆς, ἀλλά καί τῶν ἀθρόως καθ’ ἑκάστην γενεάν προσερχομένων εὐλαβῶν προσκυνητῶν.

Εἰς τήν ἔρημον ἐγκατέστησεν ἱεράς Μονάς, τῶν ὁποίων τινες, ὡς τοῦ Ἁγίου Σάββα, τοῦ Ἁγίου Θεοδοσίου καί τῶν Ἁγίων Γεωργίου καί Ἰωάννου τῶν Χοζεβιτῶν καλῶς λειτουργοῦν ἄχρι τῆς σήμερον διά τήν κατά Χριστόν τελείωσιν τῶν ἐν αὐτοῖς ἐγκαταβιούντων μοναχῶν καί τήν πνευματικήν ἐνίσχυσιν τῶν ἐπισκεπτομένων ταύτας προσκυνητῶν.

Τήν ἐμπειρίαν τῶν σωτηριωδῶν θεανθρωπίνων γεγονότων καί τῆς δισχιλιετοῦς ἱστορίας τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ τῆς Ἐκκλησίας εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν, τήν ὁποίαν καί ἡ Ὑμετέρα Μακαριότης ἐπεσκέφθη ἐν τῇ Εἰρηνικῇ αὐτῆς Ἐπισκέψει τόν Ὀκτώβριον τοῦ 2003, φέρομεν σήμερον Ἡμεῖς καί συμμεριζόμεθα μεθ’ Ὑμῶν ὡς κοινήν χριστιανικήν Ὀρθόδοξον παρακαταθήκην καί κληρονομίαν πρός παραμυθίαν καί ἐνίσχυσιν, δύναμιν, εἰρήνην, ζωήν καί σωτηρίαν. Ἰδιαιτέρως σήμερον γινόμεθα μνήμονες τῆς ποιμαντικῆς δράσεως τῶν Πατριαρχῶν Ἱεροσολύμων, ἐξαιρέτως δέ τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων Θεοφάνους, εἰς τήν Πολωνίαν. Ὁ μακαριστός οὗτος Πατριάρχης ἀνέλαβε προσωπικήν ποιμαντικήν περιοδείαν εἰς τήν Πολωνίαν, ἵνα διαπαιδαγωγήσῃ καί προστατεύσῃ τόν Ὀρθόδοξον λαόν καί χειροτονήσῃ Ὀρθοδόξους ἐπισκόπους, ἵνα ἀπό κοινοῦ ἀντιμετωπίσουν τήν Οὐνίαν.

Ἡ ἀπό κοινοῦ ἐν πλήρει Ὀρθοδόξῳ κοινωνίᾳ μέθεξις τοῦ μυστηρίου τῆς σωτηρίας μας, τῆς ἐν Χριστῷ καί ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι οἰκονομίας τοῦ Πατρός, ἁπτῶς καί αἰσθητῶς διά τοῦ ἁγίου Ποτηρίου, διά τῆς βρώσεως τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ καί τῆς πόσεως τοῦ Αἵματος Αὐτοῦ, εἶναι ἡ ἀποκορύφωσις καί ἡ πληρότης τῆς εἰρήνης, εὐφροσύνης καί χαρᾶς ἡμῶν ἐν τῇ ζωῇ ταύτῃ καί ἡ βεβαιότης, ἡ ἐλπίς τῆς πρόσωπον πρός πρόσωπον μεθέξεως αὐτοῦ ἐν τῷ μέλλοντι, τῷ ἐρχομένῳ αἰῶνι.

Ἐν χαρᾷ, ὅθεν, πεπληρωμένῃ, χαιρετίζομεν ἀδελφικῶς τήν Ὑμετέραν Μακαριότητα, τήν περί Αὐτήν Ἁγίαν καί Ἱεράν  Σύνοδον, τήν σεβασμίαν Ἱεραρχίαν, τόν εὐλαβῆ κλῆρον, τόν εὐσεβῆ καί πολυπαθῆ Ὀρθόδοξον Πολωνικόν λαόν, τόν δεδοκιμασμένον Πολωνικόν λαόν, εὐχαριστοῦντες Αὐτῇ διά τήν εἰλικρινῆ καί τελείαν ἀγάπην καί ἀβραμιαίαν φιλοξενίαν, καθώς καί τάς πολιτικάς καί κυβερνητικάς ἀρχάς διά τάς ἀποδοθείσας τιμάς καί παρασχεθείσας διευκολύνσεις, διαβεβαιοῦντες Αὐτήν καί πάντας ὅτι καθ’ ἑκάστην ἐπί τοῦ Παναγίου καί Ζωοδόχου Τάφου καί τοῦ Φρικτοῦ Γολγοθᾶ θά ἀναπέμπωμεν δεήσεις καί ἱκεσίας ὑπέρ ὑγιείας καί εὐσταθείας Αὐτῆς, προόδου, εἰρήνης καί προκοπῆς τοῦ Πολωνικοῦ λαοῦ, κατά Χριστόν αὐξήσεως καί σωτηρίας τῆς Ὀρθοδόξου Πολωνικῆς Ἐκκλησίας, τῆς ὁποίας ἐς ἀεί καί ἐν παντί ἐσόμεθα συμπαραστᾶται, ὡς καί ὑπέρ τῆς ἐπικρατήσεως τῆς εἰρήνης καί τῆς δικαιοσύνης εἰς τήν τεταραγμένην εἰσέτι περιοχήν τῆς Μέσης Ἀνατολῆς. Γένοιτο».

Ἀνταπαντῶν ὁ Μακαριώτατος Μητροπολίτης Βαρσοβίας κ.κ. Σάββας, ἐξέφρασε καί πάλιν τήν χαράν, τήν ὁποίαν κατά τάς ἡμέρας ταύτας ᾐσθάνθη τό Ὀρθόδοξον ποίμνιον τῆς Ἐκκλησίας τῆς Πολωνίας, βλέπον καί ἐγγίζον τόν Πατριάρχην Ἱεροσολύμων, τόν βλέποντα καί ἐγγίζοντα τόν Ἅγιον Τάφον καί τό Ἅγιον Φῶς ὡς καί τήν χαράν αὐτοῦ διά τήν ἐν τῷ πλαισίῳ τοῦ γεύματος τούτου συνάντησιν τῶν διπλωματικῶν ἀντιπροσώπων τοῦ Ἰσραήλ, τῆς Παλαιστινιακῆς Αὐτονομίας, τῆς Ἑλλάδος καί τοῦ κράτους τῆς Πολωνίας.

Ὁ Ἐκπρόσωπος τῆς πολιτείας τῆς Πολωνίας κ. Ἰωσήφ Ροζάνσκυ ἐξέφρασε τήν χαράν αὐτοῦ διά τήν τιμήν, τήν ὁποίαν εἶχεν, νά ὑποδεχθῇ τόν Μακαριώτατον εἰς τό ἀεροδρόμιον τῆς Βαρσοβίας κατά τήν ἄφιξιν Αὐτοῦ, νά συναντᾷ Αὐτόν  εἰς τό γεῦμα τοῦτο καί εἰς τό οἴκημα τοῦτο, τοῦ τόπου φιλοξενίας τῆς Ὑπηρεσίας Θρησκευμάτων  τοῦ κράτους τῆς Πολωνίας καί νά γνωρίζῃ Αὐτόν ὡς ἄνθρωπον ἀγάπης πρός τόν πλησίον, πηγαζούσης ἀπό τόν Σταυρόν καί τήν Ἀνάστασιν τοῦ Χριστοῦ.

Τό ἑσπέρας τῆς ἡμέρας τῆς Κυριακῆς, 14^ης / 27^ης Ἰουνίου 2010, διετέθη ἀπό τόν Μακαριώτατον Μητροπολίτην Βαρσοβίας κ.κ. Σάββαν διά τήν ἐπίσκεψιν εἰς τόν ἐνοριακόν ναόν τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κλίμακος.

Ὁ σχετικῶς μικρός ἀλλά περικαλλής ναός ἀνηγέρθη τό 1903 ὑπό τοῦ ἐξ ἐγγάμων ἀειμνήστου Ἐπισκόπου Βαρσοβίας Ἱερωνύμου ἐπ’ ὀνόματι τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κλίμακος καί εἰς μνήμην τοῦ προώρως ἀποθανόντος  υἱοῦ αὐτοῦ, μεθ’οὗ καί εἶναι ἐνταφιασμένος εἰς τήν ὑποκάτω τοῦ ναοῦ ὑπόγειον κρύπτην.

Εἰς τόν ναόν τοῦτον ὑπεδέχθη τήν Πατριαρχικήν Συνοδείαν ὁ Προϊστάμενος αὐτοῦ ἱερεύς π. Νικόλαος, καλωσορίζων τόν Μακαριώτατον Πατριάρχην Ἱεροσολύμων καί ζητῶν τάς προσευχάς Αὐτοῦ διά τά μέλη τῆς ἐνορίας, ἵνα ἀνέρχωνται τάς πνευματικάς βαθμίδας διά τήν εἴσοδον εἰς τήν οὐράνιον Ἱερουσαλήμ.

Ἀπαντῶν ὁ Μακαριώτατος, εἶπεν, ὅτι ὁ ὅσιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος ἦτο ἅγιος ἀσκητής εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν, εἰς τήν ἔρημον τοῦ Σινᾶ, ἔνθα καί ἔγραψε τό θεόπνευστον σύγγραμμα αὐτοῦ, τήν «Κλίμακα» τῶν ἀρετῶν ὡς ἐγχειρίδιον τῆς μοναστικῆς ζωῆς, κατ’ ἐπέκτασιν ὅμως ὡφελιμότατον καί διά πάντα Χριστιανόν καί εἶναι συγκινητικόν ὄντως τό ὅτι τό ὄνομα καί τό ἔργον αὐτοῦ ὑπερβαίνει  ὅρια χρόνου καί χώρου καί τιμᾶται εἰς τήν ἀδελφήν Ἐκκλησίαν τῆς Πολωνίας καί δή εἰς τήν ἐπ’ ὀνόματι καί τῇ προστασίᾳ αὐτοῦ ἐνορίαν αὐτήν.

Ὁ Μακαριώτατος ηὐχήθη εἰς τόν ἱερέα καί τόν συγκεντρωθέντα λαόν τῆς ἐνορίας, ὅπως μέ τάς προσευχάς καί δεήσεις τοῦ ὁσίου Ἰωάννου τῆς Κλίμακος, ὁ ὁποῖος μέ τόν φωτισμόν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἠσκήθη καί ἐτελειώθη πνευματικῶς καί ἠρεύνησε τά βάθη τῆς ψυχῆς τοῦ ἀνθρώπου καί ἀνῆλθεν πρῶτον ὁ ἴδιος τάς βαθμίδας τῆς πνευματικῆς ζωῆς, ὅπως περιέγραψεν αὐτάς εἰς τήν «Κλίμακα», ἐξετάζουν τήν ψυχήν αὐτῶν καί συμμετέχουν εἰς τήν μυστηριακήν ζωήν τῆς Ἐκκλησίας, κυρίως ἐξομολόγησιν καί θ. Εὐχαριστίαν καί ὑπακούουν τούς ἡγουμένους αὐτῶν, τελειοποιῶνται εἰς τήν προσωπικήν, πνευματικήν καί ἐνοριακήν ζωήν αὐτῶν καί προκόπτουν καί αὐξάνουν καί δοξάζουν τό ὄνομα τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ ἡμῶν.

«Χαιρόμεθα», εἶπεν ὁ Μακαριώτατος, «βλέποντες τήν Ἱερουσαλήμ καί τούς λοιπούς ἁγίους Τόπους προεκτεινομένους εἰς τήν χώραν ὑμῶν καί μεταφέρομεν εἰς Ὑμᾶς τήν εὐλογίαν τοῦ Παναγίου Τάφου καί ὅλων τῶν Παναγίων Προσκυνημάτων».

Ὁ ἱερεύς π. Νικόλαος ἐπέδωσεν εἰς τόν Μακαριώτατον εἰκόνα τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κλίμακος, ὁ δέ Μακαριώτατος ἐπέδωσεν αὐτῷ φιλντισένιον ἐπιστήθιον σταυρόν καί φιλντισένιον σταυρόν εὐλογίας.

Ἀκολούθως, τά μέλη τῆς Πατριαρχικῆς Συνοδείας προσεκύνησαν τό  ἐντός τοῦ ναοῦ φυλασσόμενον λείψανον τοῦ ἱερομάρτυρος Βασιλείου, μαρτυρήσαντος τόν 20^όν αἰῶνα.

Μετά τοῦτο, ἐξελθοῦσα τοῦ ἱεροῦ Ναοῦ ἡ Ἱεροσολυμιτική Πατριαρχική Συνοδεία συνοδευομένη τοῦ Μακαριωτάτου Μητροπολίτου Βαρσοβίας, ἐτέλεσεν ἐν ἀρχῇ μνημόσυνον ὑπέρ ἀναπαύσεως τῶν ψυχῶν τῶν ἀειμνήστων Μητροπολιτῶν καί Προκαθημένων ἐπί τῶν τάφων Αὐτῶν, κειμένων εἰς τήν ἀρχήν τοῦ κοιμητηρίου τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν τῆς Βαρσοβίας, ἐκτεινομένου πέριξ τοῦ ἱεροῦ ναοῦ τούτου. Ἔσχατος χρονικῶς μεταξύ τούτων, εἶναι ὁ προκάτοχος τοῦ νῦν Προκαθημένου, μακαριστός Μητροπολίτης Βαρσοβίας Βασίλειος (1970-1998).

Τοῦ μνημοσύνου τελεσθέντος, περιεπατήσαμεν, ὅση ἡμῖν δύναμις, δι’ ὁδοιπορίας εἰς τό λίαν ἐκτεταμένον Ὀρθόδοξον τοῦτο κοιμητήριον τῆς πόλεως τῆς Βαρσοβίας καί ὡς Ὀρθόδοξοι, μή φοβούμενοι τήν συναναστροφήν μετά τῶν νεκρῶν, ἐπεκοινωνήσαμεν μετ’ αὐτῶν νοερῶς, ἐνθυμούμενοι καί τό «περί μνήμης θανάτου» κεφάλαιον τοῦ συγγραφέως τῆς Κλίμακος, ἔστω καί ἄν δέν ἐγνωρίζαμεν αὐτούς καί ἐθαυμάσαμεν τήν ἔμπνευσιν καί τήν γλυπτικήν τέχνην τῶν μνημείων ἐπί τῶν τάφων, μαρτυρούντων τήν ἀγάπην καί τόν σεβασμόν καί τόν πόνον τῶν πολυαρίθμων μελῶν τῆς πάλαι ποτέ ἁκμασάσης Ὀρθοδόξου Κοινότητος τῆς Βαρσοβίας πρός τούς νεκρούς αὐτῶν.

Μετά τό μῆκος καί τόν κόπον τῆς ἡμέρας καί τῆς περιοδείας εἰς τό κοιμητήριον, ὁ Προϊστάμενος τοῦ ἱεροῦ ναοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κλίμακος, ἀνέψυξεν ἡμᾶς διά παραθέσεως πλουσίας νηστησίμου τραπέζης, εἰς τήν ὁποίαν ὁ Μακαριώτατος Μητροπολίτης Πολωνίας κ.κ. Σάββας δέν παρέλειψεν, ὡς ἐσυνήθιζεν καί εἰς πάσας τάς τραπέζας, νά ἐγείρῃ τό ποτήριον ὑπέρ τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου, ἑνός ἑκάστου τῶν ἐκ τῆς Ἱερουσαλήμ μελῶν τῆς Συνοδείας Αὐτοῦ, ὑπέρ τῶν προσωπικῶν Αὐτοῦ συνοδῶν, τῶν φιλοξενούντων ἡμᾶς Ἐπισκόπων, ἡγουμένων, ἱερέων, τῶν προετοιμασάντων τήν τράπεζαν καί παντός συμβαλόντος εἰς τήν ὀργάνωσιν τελετῆς ἤ ἄλλης ἐκδηλώσεως.

Ἡ χορῳδία τοῦ ἱεροῦ Ναοῦ τούτου ἔτερψεν ἡμᾶς κατά τό δεῖπνον τοῦτο μέ ὕμνους ἐκκλησιαστικούς, ἀλλά καί μέ λαϊκά παραδοσιακά ᾄσματα, ἀποπνέοντα παρά τάς δυσκολίας καί τάς δοκιμασίας πνεῦμα ὑπομονῆς καί ἀντοχῆς, χαρᾶς καί ἐλπίδος.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_1_placeholder

Τό Σάββατον, 13^ην/26^ην Ἰουνίου 2010, ἡ Πατριαρχική συνοδεία τοῦ Μακαριωτάτου Ἱεροσολύμων, πάντοτε τῇ εὐγενεῖ τιμητικῇ συνοδείᾳ τοῦ Μακαριωτάτου Μητροπολίτου Βαρσοβίας, ἐξεκίνησεν ἐνωρίς πρός τήν νοτιοανατολικῶς τῆς Πολωνίας εὑρισκομένην Ἱεράν Μονήν τῶν ἀδελφῶν τοῦ Λαζάρου Μάρθας καί Μαρίας εἰς τό χωρίον Γκραμπάρκα μέ τόν ἱερόν ναόν αὐτῆς τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος.

Εἰς  ταύτην ἐπεφυλάχθη εἰς τόν Μακαριώτατον θερμή ὑποδοχή ἐκ τῶν συναχθέντων πιστῶν τῆς κώμης καί τῶν μοναζουσῶν τῆς Μονῆς. Ὁ χῶρος τῆς Μονῆς ἦτο εὐτρεπισμένος καί καλλωπισμένος, μαρτυρῶν ἐργασίαν καί ἐπιμέλειαν. Εἰς τόν ὑπαίθριον χῶρον αὐτῆς ἦτο θαυμαστόν καί συγκινητικόν τό θέαμα χιλιάδων μικρῶν καί μεγάλων ξυλίνων σταυρῶν, πεπηγμένων εἰς τό ἔδαφος καί ἀποτελούντων, ὡς ἐξηγήθη ἡμῖν, τάμα θεραπευθέντων διά προσευχῆς ἐν τῇ Μονῇ ἐκ νόσου χολέρας κατά τόν β’ Παγκόσμιον Πόλεμον ἤ ἀφιέρωσιν προσευχῆς δι’ ὑγιείαν ἤ δι’ ἀνάπαυσιν ψυχῶν κεκοιμημένων.

Ἡ καθηγουμένη μοναχή Ἑρμιόνη προσεφώνησε τόν Μακαριώτατον, λέγουσα ὅτι ἡ Μονή τῶν ἀδελφῶν τοῦ Λαζάρου ὑποδέχεται Αὐτόν μετά μεγάλης χαρᾶς ὡς ἄγγελον προερχόμενον ἀπό τήν Γῆν, εἰς τήν ὁποίαν συνέβη τό μυστήριον τῆς σωτηρίας μας καί ὅτι πρόδρομος Αὐτοῦ εἰς τήν Πολωνίαν ἦλθε διά πρώτην φοράν, τό τελευταῖον Πάσχα, τό Ἅγιον Φῶς. «Ἡ Μονή μας», εἶπεν, «μέ τόν ἱερόν Ναόν τῆς Μεταμορφώσεως, εἶναι ἕν μικρόν Θαβώρ καί ἀνέμενεν Ὑμᾶς νά μᾶς μεταφέρετε ἀπό τό ἀληθινόν Θαβώρ τό Φῶς τό ἄκτιστον τοῦ Χριστοῦ. Ἐκζητοῦμεν, Μακαριώτατε, τάς προσευχάς Σας».

Ἀνταπαντῶν ὁ Μακαριώτατος, ἐξέφρασε τήν χαράν καί τήν συγκίνησιν Αὐτοῦ, διότι ἠξίωσεν ὁ Θεός τήν Ἐκκλησίαν τῶν Ἱεροσολύμων νά εὑρίσκεται εἰς ἐπίσκεψιν εἰς τήν Ἐκκλησίαν τῆς Πολωνίας καί σήμερον εἰς τήν ἱεράν Μονήν τῆς Μεταμορφώσεως ταύτην καί νά μεταφέρῃ τήν ἐμπειρίαν αὐτῆς τοῦ φωτός τοῦ προσώπου τοῦ Χριστοῦ, ὀφθέντος σεσαρκωμένου καί ἐνανθρωπήσαντος εἰς τήν Βηθλεέμ κατά τήν Γέννησιν, συναναστραφέντος τοῖς ἀνθρώποις εἰς τήν Γῆν τήν Ἁγίαν, μεταμορφωθέντος ἐπί τοῦ ὄρους Θαβώρ καί δείξαντος τήν δόξαν Αὐτοῦ εἰς τούς Ἁγίους Αὐτοῦ μαθητάς καί Ἀποστόλους, σταυρωθέντος ἐπί τοῦ Φρικτοῦ Γολγοθᾶ καί ἀναστάντος ἐκ νεκρῶν ἐκ τοῦ ὀλβίου Αὐτοῦ Τάφου. «Τό Φῶς τοῦ προσώπου τοῦ Χριστοῦ, μεταμορφωθέντος καί ἀναστάντος μεταφέρομεν Ἡμεῖς σήμερον», εἶπεν ὁ Μακαριώτατος,  «ἡ Σιωνῖτις Ἐκκλησία, ἡ μικρή καί ταπεινή εἰς ἀριθμούς, μεγάλη ὅμως εἰς ἀποστολήν, καθ’ ὅτι αὕτη ἐδέχθη πρώτη ἄφεσιν ἁμαρτιῶν διά τῆς Ἀναστάσεως, πρός τήν μικρήν καί κακοπαθήσασαν Ἐκκλησίαν τῆς Πολωνίας καί πρός τήν Μονήν ταύτην τήν θεωμένην τό φῶς τοῦ προσώπου τοῦ μεταμορφωθέντος Κυρίου εἰς τόν Ναόν αὐτῆς τοῦτον τῆς τοῦ Κυρίου Μεταμορφώσεως».

«Τῆς δόξης μεταμορφωθέντος τοῦ Κυρίου προγευόμεθα ὅλοι εἰς τήν Ἐκκλησίαν Αὐτοῦ, πάντες, ἀνεξαρτήτως ἐθνικότητος καί γλώσσης, καθ’ ὅτι ἐν Χριστῷ κατά τόν ἀπόστολον Παῦλον <οὐκ ἔνι Ἰουδαῖος καί Ἕλλην, ἄρσεν καί θῆλυ, βάρβαρος, Σκύθης, ἐλεύθερος>, (  Γαλ. 3,28 ).

«Πρός ἐνίσχυσιν καί βοήθειαν εἰς τό ἡγουμενικόν αὐτῆς ἔργον ἐπιδίδομεν εἰς τήν Γερόντισσαν Ἑρμιόνην φιλντισένιον ἐπιστήθιον σταυρόν καί φιλντισένιον ἀστέρα τῆς Βηθλεέμ, ἵνα φωτίζῃ τήν μοναστικήν αὐτῆς Ἀδελφότητα».

Ἡ καθηγουμένη Ἑρμιόνη παρέθεσε πλουσίαν νηστήσιμον τράπεζαν εἰς τόν Μακαριώτατον καί τήν Συνοδείαν Αὐτοῦ ὡς καί εἰς τόν Μακαριώτατον Βαρσοβίας καί εἰς τήν Συνοδείαν Αὐτοῦ εἰς τήν τράπεζαν τῆς Μονῆς, προσφάτως, στολισθεῖσαν εἰς ὡραιοτάτην αἴθουσαν. Διαρκοῦντος τοῦ γεύματος, μικρά ταλαντοῦχος κορασίς, ἐκ τῆς ἐνορίας τοῦ Γκραμπάρκα καταγομένη, ηὔφρανε τούς Πατέρας καί τούς ἄλλους συνδαιτυμόνας μέ μουσικά κομμάτια, τά ὁποῖα ἔπαιξεν εἰς τό ὑπάρχον εἰς τήν τράπεζαν πιάνο.

Ἡ Μονή ἀποτελεῖ ὄχι μόνον τό ἐνοριακόν κέντρον τῆς πλησιοχώρου κώμης Γκραμπάρκα, ἀλλά καί προσκυνηματικόν κέντρον χιλιάδων Ὀρθοδόξων πιστῶν προσερχομένων συχνάκις, κυρίως ὅμως κατά τήν ἑορτήν τῆς Μονῆς, τήν 6^ην Αὐγούστου.

Ἡ καθηγουμένη καί αἱ μοναχαί ἐσυνώδευσαν τήν Πατριαρχικήν συνοδείαν εἰς τήν ἁγιογραφουμένην εἰσέτι παραπλεύρως νέαν τράπεζαν καί εἰς τό ἁγίασμα τῆς Μονῆς.

Μετά τοῦτο, ὁ ἑπόμενος τόπος ἐπισκέψεως τῆς Πατριαρχικῆς Συνοδείας ἦτο ἡ ἱερά Μονή Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου εἰς Sapraśl, ἡ ἀνάγουσα τήν ἀρχήν αὐτῆς εἰς τόν 15^ον αἰῶνα, ὑποστᾶσα πολλάς καταστροφάς διά μέσου τῶν αἰώνων τελείως δέ διά βομβαρδισμοῦ κατεδαφισθεῖσα τό 1945. Ἐπί τῶν ἐρειπίων τοῦ παλαιοῦ ναοῦ συνεχίζεται καί σήμερον ἡ ἀνέγερσις νέου πρωτοτύπου ναοῦ, ἔχοντος στοιχεῖα ἀρχιτεκτονικῆς φρουρίου καί πύργου. Ἡ ἀνέγερσις αὐτή εἶχε ἀρχίσει δι’ ἐνεργειῶν τοῦ νῦν Προκαθημένου τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Πολωνίας.

Εἰς τόν Ναόν τοῦτον προσεφώνησε τόν Μακαριώτατον Πατριάρχην Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλον ἐνώπιον τῶν συναχθέντων πιστῶν ὁ ἡγούμενος τῆς Μονῆς καί βοηθός ἐπίσκοπος τῆς Μητροπόλεως Bialystok Θεοφιλέστατος Γρηγόριος, λέγων ὅτι μοναχοί καί λαός ὑποδέχονται σήμερον Αὐτόν ὡς ἄγγελον ἐρχόμενον ἐξ Ἱεροσολύμων, ἵνα εὐλογήσῃ τόν ναόν τοῦτον, ὁ ὁποῖος συχνάκις κατεστράφη, ἀλλά τελικῶς ἀνεκαινίσθη, διότι ἡ δύναμις τοῦ Θεοῦ δέν εἶναι μέ τήν ἐξουσίαν, ἀλλά με τήν ἀλήθειαν. Σήμερον ἀνήκει εἰς τήν Ὀρθοδοξίαν καί ἀνακαινίζεται, δέν τοῦ λείπουν ὅμως τά προβλήματα.  «Διά τοῦτο ζητοῦμεν τάς προσευχάς Σας ἐπί τοῦ Παναγίου Τάφου, Μακαριώτατε!». Τόν Θεοφιλέστατον Ἐπίσκοπον Γρηγόριον προσεφώνησεν ὁ Μακαριώτατος ὡς ἑξῆς:

«Ὅπως ὁ ἄγγελος εὐαγγελισθείς τό <Χαῖρε Κεχαριτωμένη> εἰς τήν Παρθένον εἰς Ναζαρέτ, οὕτω καί Ἡμεῖς ἐξ Ἱεροσολύμων προερχόμενοι, φέρομεν εἰς ὑμᾶς τόν χαρμόσυνον τοῦτον χαιρετισμόν, τόν ὁποῖον μετά χαρᾶς ἤκουσεν ἡ Παρθένος, ἡ σαρκώσασα τόν Κύριον καί ἰδοῦσα ὅμως τοῦτον ὡς Υἱόν αὐτῆς ἐπί τοῦ σταυροῦ. Τοῦτο σημαίνει καί δι’ ἡμᾶς ὅτι ἡ χαρά διά τήν ἐνανθρώπησιν τοῦ Χριστοῦ εἶναι συνυφασμένη μέ τήν λύπην τοῦ μαρτυρίου, τοῦ Σταυροῦ, εἶναι χαρμολύπη. Τό μήνυμα τοῦ Εὐαγγελίου εἶναι μαρτυρία καί  μαρτύριον: Ἀποστολή τῆς Ἐκκλησίας εἶναι νά ὁμολογῇ τό Εὐαγγέλιον, ὑφισταμένη τό μαρτύριον. Τοῦτο τό κοινόν βλέπομεν κατά τάς ἡμέρας ταύτας μεταξύ τῆς Ἐκκλησίας τῶν Ἱεροσολύμων καί τῆς Ἐκκλησίας τῆς Πολωνίας. Νά ὑφίστανται τάς διώξεις, νά κλυδωνίζωνται καί νά μήν καταποντίζωνται, ἀλλ’ ὡς ὁ Κύριος αὐτῶν ἠγέρθη ἐκ τοῦ Τάφου, οὕτω καί αὐταί νά ἐγείρωνται ὡς τραυματίαι ἐκ τοῦ Τάφου τῶν καταδιώξεων καί νά συνεχίζουν τήν μαρτυρίαν αὐτῶν.  Ἡμεῖς ὡς Ἐκκλησία τῶν Ἱεροσολύμων γινόμεθα συγκοινωνοί τοῦ μαρτυρίου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Πολωνίας καί μεταφέρομεν εἰς αὐτήν τό μήνυμα τῆς χαρᾶς, τῆς ἐλπίδος, τῆς δυνάμεως καί τῆς ἐν Χριστῷ σωτηρίας ἐκ Ναζαρέτ καί ἐξ Ἱεροσολύμων καί προσευχόμεθα, ἵνα φέρητε καρτερικῶς τόν σταυρόν ὑμῶν, ταῖς πρεσβείαις καί τῇ βοηθείᾳ τῆς Θεοτόκου».

Ὁ Θεοφιλέστατος Ἐπίσκοπος Γρηγόριος ἐπέδωσεν εἰς τόν Μακαριώτατον ἁγιογραφημένην εἰκόνα τῆς Θεοτόκου Ὁδηγητρίας, ὁ δέ Μακαριώτατος προσέφερεν αὐτῷ φιλντισένιον ἐγκόλπιον καί σταυρόν εὐλογίας.

Παραπλεύρως τοῦ ἀνεγειρομένου τούτου ἱεροῦ ναοῦ ἔχει ἀνεγερθῆ ἱερός Ναός τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου, τόν ὁποῖον ἐπεσκέφθη ἡ Πατριαρχική Συνοδεία καθώς καί τήν κάτωθι τοῦ ἀνεγειρομένου ναοῦ κρύπτην, εἰς τήν ὁποίαν εἶναι ἐνταφιασμένος ὁ προσφάτως εἰς τό πολύνεκρον ἀεροπορικόν δυστύχημα τῆς Πολωνίας εὑρών τραγικόν θάνατον, βοηθός Ἐπίσκοπος Μύρων.

Ἀπό τό Sapraśl ἀνεχώρησεν ἡ Πατριαρχική συνοδεία διά τήν πόλιν Bialystok. Εἰς τήν πόλιν αὐτήν ἡ συνοδεία ἐπεσκέφθη δύο νέους ναούς, ἀνεγερθέντας τῇ ἐμπνεύσει, φροντίδι καί ἐπιμελείᾳ τοῦ νῦν Προκαθημένου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Πολωνίας ἤδη πρό τῆς ἐκλογῆς Αὐτοῦ. Ὁ εἷς τούτων εἶναι ναός τῆς τοῦ Θεοῦ Σοφίας, θεμελιωθείς ὑπό τοῦ ἀοιδίμου Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως Δημητρίου καί ἐγκαινιασθείς ὑπό τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου. Ὄντως ὁ Ναός οὗτος εἶναι ἄξιος ἀπείρου θαυμασμοῦ, ὅσον ἀφορᾷ τήν ἀρχιτεκτονικήν αὐτοῦ καί τήν ἁγιογραφίαν μέ τάσεις ἀπομιμήσεως τοῦ Ναοῦ τῆς Ἁγίας Σοφίας εἰς τήν Κωνσταντινούπολιν. Ὁ ἄλλος ναός ἦτο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὄντως καί οὗτος μεγαλοπρεπής και ἁξιοθαύμαστος διά τήν ἀρχιτεκτονικήν, τό εἰκονοστάσιον, τήν ἁγιογραφίαν μέ μίαν τάσιν Ρωσικῆς τεχνοτροπίας μή ἀπομακρυνομένης τῆς Βυζαντινῆς. Ἐπί τούτου, θά ἔλεγέ τις, ὅτι ἡ Πολωνική Ἐκκλησία κατορθώνει νά συνδυάζῃ μέ ἱσορροπίαν τήν Ρωσικήν Παράδοσιν μέ τήν βυζαντινήν εἰς τήν ἀρχιτεκτονικήν καί τήν διακόσμησιν τῶν ναῶν, εἰς τήν μουσικήν κ.ἄ.

Ὁ Ναός οὗτος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἔχει ὑψηλότατον καί ὡραιότατον κωδωνοστάσιον, τόν ὁποῖον χρησιμοποιεῖται ταυτοχρόνως καί  ὡς ραδιοφωνικός σταθμός τῆς ἐνορίας αὐτῆς εἰς Bialystok.

Εἰς τήν ἔνθερμον ἱερατικήν καί λαϊκήν ὑποδοχήν εἰς τόν Ναόν τοῦτον, ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων εὐλογῶν τόν λαόν καί συντόμως προσφωνῶν, ὑπεγράμμισεν τό γεγονός ὅτι ὁ Ναός τῆς Ἁγίας Σοφίας εἶναι Ναός τῆς σεσαρκωμένης Σοφίας τοῦ Θεοῦ, τοῦ Σεσαρκωμένου Λόγου, δηλῶν τήν κοινωνίαν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Πολωνίας μετά τῆς Ἁγίας Σοφίας καί τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντινουπόλεως, τῆς Μεγάλης τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας καί ὅτι ὁ Ναός τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ὑπομιμνῄσκει εἰς ἡμᾶς τήν κάθοδον τοῦ Ἁγίου Πνεύματος εἰς τό ὑπερῷον ἐπί τούς μαθητάς τοῦ Χριστοῦ καί τούς ἀποστόλους καί ἐπί τήν Θεοτόκον καί ὅτι τό Ἅγιον Πνεῦμα, τό συγκροτοῦν ὅλον τόν θεσμόν τῆς Ἐκκλησίας, καλεῖ εἰς ἑνότητα πάντας τούς Ὀρθοδόξους Χριστιανούς.

Ἐκ τοῦ Ναοῦ τούτου μετέβησαν διά τόν Ἑσπερινόν τῆς Κυριακῆς καί τῆς μνήμης τοῦ Ἁγίου Προφήτου Ἐλισσαίου εἰς τόν ἐν Bialystok  ἱερόν ναόν τοῦ Ἁγίου Νικολάου. Εἰς τοῦτον οἱ συγκεντρωθέντες πιστοί καί τόν Ἑσπερινόν ἐν ὀρθοστασίᾳ παρακολουθοῦντες, καθ’ ὅτι εἰς τήν Πολωνίαν οἱ Ὀρθόδοξοι ναοί ὡς καί εἰς τήν Ρωσικήν δέν ἔχουν στασίδια, ἦσαν τόσοι πολλοί, ὥστε δέν θά ὑπερέβαλε κάποιος, ἐάν ἔλεγε ὅτι ἐάν ἔριχνε μίαν καρφίτσαν, αὐτή δέν θά ἔφθανεν εἰς τό δάπεδον, λόγῳ τοῦ συνωστισμοῦ σώματος μέ σῶμα. Παρά ταῦτα οὐδεμία κίνησις ἐγίνετο καί οὐδείς ψίθυρος ἠκούγετο.

Τόν Μακαριώτατον προσεφώνησε ὁ Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπισκοπος Bialystok Ἰάκωβος, προσφέρων Αὐτῷ εἰκόνα τοῦ Ἁγίου νεο-παιδομάρτυρος Γαβριήλ, μαρτυρήσαντος τό 1760 ὑπό φανατικῶν ἀνθρώπων.

Ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων προσεφώνησε τόν Ἀρχιεπίσκοπον Ἰάκωβον, λέγων: «Αἱ πρεσβεῖαι τοῦ Ἁγίου νεοπαιδομάρτυρος Γαβριήλ ὡδήγησαν τά βήματα Ἡμῶν ἐνταῦθα, διά νά δηλώσωμεν τήν κοινωνίαν ἡμῶν ἐν Χριστῷ. Ἐρχόμεθα ἀπό Ἱερουσαλήμ, τήν ὁποίαν ἐπότισε τό αἷμα τῶν προφητῶν καί τοῦ Χριστοῦ. Ὁ σταυρός τοῦ Χριστοῦ εἰς Ἱερουσαλήμ ἔφερε τήν συνδιαλλαγήν ἀνθρώπων πρός τόν Θεόν καί ἀνθρώπου πρός ἄνθρωπον καί ἤλλαξε τόν ροῦν τῆς ἀνθρωπίνης ἱστορίας. Ὁ σπόρος τῆς Ἐκκλησίας, τόν ὁποῖον ἔσπειραν εἰς τήν γῆν ταύτην οἱ αὐτάδελφοι ἱεραπόστολοι Κύριλλος καί Μεθόδιος, ἐφύτρωσε καί ἐβλάστησε εἰς δένδρον πίστεως καί ἔφερε καρπούς πολλούς, ἀποστόλους, ὁμολογητάς, μάρτυρας. Εἷς τῶν μαρτύρων τούτων, ἀπόδειξις καί οὗτος τῆς ἀληθείας καί τῆς δυνάμεως τοῦ Εὐαγγελίου, εἶναι ὁ παιδομάρτυς Γεβριήλ, τοῦ ὁποίου τά λείψανα φυλάσσονται ὡς εὐλογία καί ὡς πηγή ἰάσεων εἰς τόν ἐνοριακόν ναόν τοῦτον, τοῦ Ἁγίου Νικολάου. Εὔχομαι ἡ φιλανθρωπία καί ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, ἡ φανερωθεῖσα μέ τόν σταυρικόν θάνατον τοῦ Υἱοῦ Αὐτοῦ, νά εἶναι πάντοτε μετά τῶν μελῶν τῆς ἐνορίας ταύτης».

Ἐπί τούτοις ὁ Μακαριώτατος  προσέφερεν ἐγκόλπιον καί σταυρόν εὐλογίας εἰς τόν Σεβασμιώτατον, ὁ δέ Σεβασμιώτατος προσέφερεν εἰς τόν Μακαριώτατον εἰκόνα τοῦ Ἁγίου Γαβριήλ μέ τεμάχιον τοῦ ἁγίου λειψάνου αὐτοῦ. Ἐν τέλει, τά μέλη τῆς Πατριαρχικῆς Συνοδείας προσεκύνησαν τά λείψανα τοῦ παιδομάρτυρος Γαβριήλ. Μετά τοῦτο ἡ Πατριαρχική Συνοδεία κατηυθύνθη πρός τό Δημαρχεῖον τῆς πόλεως Bialystok, στεγαζόμενον εἰς παλάτιον τῆς οἰκογενείας Μπρανίσκυ ἀνεκαινισμένον καί προσηρμοσμένον διά τάς ἀνάγκας Δημαρχίας. Ἐνταῦθα ὁ Πρόεδρος (Δήμαρχος) τῆς πόλεως Bialystok κ. Tadeusz Truskolaski εἶχεν ἐτοιμάσει θερμήν ὑποδοχήν εἰς τήν Πατριαρχικήν συνοδείαν. Τό προσωπικόν τῆς Δημαρχίας, ἄγημα στρατοῦ, φιλαρμονική καί πολλοί προσκεκλημένοι ὑπεδέχθησαν τόν Μακαριώτατον εἰς τό προαύλιον τοῦ μεγαλοπρεποῦς κτιρίου.

Διαρκοῦντος τοῦ δείπνου ὁ ἐντιμότατος κ. Πρόεδρος (Δήμαρχος) προσεφώνησε τόν Μακαριώτατον (βλέπε σύνδεσμο https://jerusalem-patriarchate.info/2010/06/26/1591/ ) ὁ δέ Μακαριώτατος, ἀντιφωνῶν, προσεφώνησε τόν κ. Πρόεδρον (Δήμαρχον) ὡς ἑξῆς:

«Μακαριώτατε Μητροπολῖτα Βαρσοβίας καί πάσης Πολωνίας

κ.κ. Σάββα,

Ἐντιμότατε κ. Πρόεδρε τῆς Πόλεως Bialystok κ. Tadeusz Truskolaski,

Ἐντιμότατοι Προσκεκλημένοι,

Προερχόμενοι ἐξ Ἱεροσολύμων, ἐκ τῆς πόλεως τῆς Ἁγίας, τῆς πόλεως εἰς τήν ὁποίαν ἐσταυρώθη καί ἀνέστη ἐκ νεκρῶν ὁ ἀρχηγός τῆς πίστεως ὅλων τῶν Χριστιανῶν, ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ἐκ τῆς πόλεως τῆς ἕδρας τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων, ἔχομεν κατ’ αὐτάς τάς ἡμέρας, τήν τιμήν καί τήν χαράν νά τελῶμεν τήν καθιερωμένην ἡμῶν εἰρηνικήν ἐπίσκεψιν εἰς τήν αὐτοκέφαλον ἀδελφήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν τῆς Πολωνίας.

Εἰς τό πλαίσιον τῆς ἐπισκέψεως ταύτης ἔχομεν τήν χαράν καί τήν τιμήν νά γνωρίζωμεν τήν μεγάλην καί ἱστορικήν χώραν τῆς Πολωνίας. Τήν χώραν ταύτην ἡμεῖς ἰδιαιτέρως μετ’ ἐκτιμήσεως ἐνθυμούμεθα πέραν τῶν ἄλλων διά τό ὑπέρ αὐτῆς ἐνδιαφέρον ἀοιδίμων Πατριαρχῶν Ἱεροσολύμων, προκατόχων Ἡμῶν καί κυρίως τοῦ Πατριάρχου Θεοφάνους, τοῦ ἀνασυγκροτήσαντος τήν Ὀρθόδοξον ἱεραρχίαν τῆς Πολωνίας τό 1620, καί διά τούς ἀγῶνας αὐτῆς εἰς τούς νεωτέρους χρόνους ὑπέρ τῆς δημοκρατίας. Μετά λύπης μετέχομεν εἰς τό πένθος τῆς χώρας αὐτῆς διά τόν πρόσφατον θάνατον τοῦ Προέδρου αὐτῆς καί τῶν ἀνωτάτων κυβερνητικῶν ἀξιωματούχων καί τοῦ ἐπισκόπου τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Πολωνίας.

Ἰδιαιτέρως χαιρόμεθα διά τήν ἐπίσκεψιν ἡμῶν σήμερον εἰς τήν μεγάλην αὐτήν καί προωδευμένην πόλιν τοῦ Bialystok καί ἰδιαιτέρως συγκεκινημένοι εὐχαριστοῦμεν τόν Πρόεδρον αὐτῆς καί ὅλας ἐκείνας τάς ἀρχάς τῆς πόλεως διά τήν θερμήν ὑποδοχήν, τήν ὁποίαν ἐπεφύλαξαν εἰς Ἡμᾶς προσωπικῶς καί τήν τιμίαν Ἡμῶν συνοδείαν καί διά τάς τιμάς, τάς ὁποίας ἀπέδωσαν εἰς Ἡμᾶς.

Ἐκ τῆς χαρᾶς ταύτης διακατεχόμενοι, διαβεβαιοῦμεν ὑμᾶς πάντας ὅτι θά προσευχώμεθα εἰς τόν Ζωοδόχον τοῦ Κυρίου Τάφου, τόν ὁποῖον εὐλαβῶς διακονοῦμεν, ὑπέρ ὑγιείας ὑμῶν, εὐσταθείας, εὐημερίας, προόδου καί ἀφθονίας πνευματικῶν καί ὑλικῶν ἀγαθῶν καί πάσης παρά Θεοῦ εὐλογίας».

Προσκεκλημένοι εἰς τό δεῖπνον ἦσαν ὁ Ρωμαιοκαθολικός Ἐπίσκοπος τῆς πόλεως Σεβασμιώτατος κ. Eduard Ozorowski καί ὁ ἐκπρόσωπος τῆς Πολιτείας τῆς Πολωνίας κ. Ἰωσήφ Ροζάνσκη, ὁ ὑποδεχθείς τόν Μακαριώτατον εἰς τό ἀεροδρόμιον. Οὗτος προσεφώνησε τόν Μακαριώτατον ὡς ἐρχόμενον ἐξ Ἱερουσαλήμ καί τῆς Ἁγίας Γῆς, εἰς τήν ὁποίαν κατῆλθεν ὁ Θεός ἐν τῷ Χριστῷ ὡς ἄνθρωπος, τόσον ἄνθρωπος, ὥστε οἱ ἄνθρωποι ἐνίοτε νά δυσκολεύωνται νά δεχθοῦν Αὐτόν. Οὗτος  ἀνεφέρθη εἰς τάς ἀνέκαθεν καλάς σχέσεις Πολωνίας καί Ἑλλάδος καί ἐξέφρασε τήν ἐπιθυμίαν νά ἐπισκεφθῇ τήν Ἱερουσαλήμ.

Προσφωνῶν ὡσαύτως ὁ Μακαριώτατος Μητροπολίτης Βαρσοβίας κ.κ. Σάββας τόν Μακαριώτατον Πατριάρχην Ἱεροσολύμων καί τούς λοιπούς συνδαιτυμόνας, εἶπεν:

«Εἶναι συγκινητικόν τό γεγονός ὅτι Πατριάρχης Ἱεροσολύμων ἐπισκέπτεται τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν τῆς Πολωνίας καί τήν χώραν τῆς Παλαιστίνης ἔπειτα ἀπό 400 χρόνια. Ἐπίσης, ὅτι ἡ ρίζα πάντων τῶν Χριστιανῶν εἶναι ἡ πόλις τῆς Ἱερουσαλήμ. Ὅτι ἐξ αὐτῆς ἡ ζύμη τῆς Ἐκκλησίας ηὐξήθη καί ἐξακολουθεῖ νά αὐξάνῃ ἀνά τόν κόσμον. Ὅτι Ὑμεῖς, Μακαριώτατε, διά τῶν χειρῶν Ὑμῶν ἐγγίζετε τόν Ἅγιον Τάφον καί μεταδίδετε τό Ἅγιον Φῶς, τό ὁποῖον Ἡμεῖς διά πρώτην φοράν ἐφέτος μετεφέρομεν εἰς τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν τῆς Πολωνίας καί ἔλαβε τοῦτο καί ἡ Ρωμαιοκαθολική Ἐκκλησία τῆς πόλεως τῆς Βαρσοβίας. Ὅτι ὁ Πρόεδρος (Δήμαρχος) κ. Tadeusz Truskolaski, ἐπισκεφθείς Ὑμᾶς εἰς Ἱερουσαλήμ εἶχε προσκαλέσει Ὑμᾶς νά ἔλθητε εἰς Πολωνίαν καί μέ εἶχε παρακαλέσει νά τιμήσω τήν πόλιν τοῦ Bialystok κατά τήν ἐπίσκεψιν Ὑμῶν. Εὐχαριστῶ τόν Ρωμαιοκαθολικόν Ἐπισκοπον τῆς πόλεως, Μητροπολίτην Eduard Ozorowski, διά τήν παρουσίαν αὐτοῦ εἰς τό δεῖπνον καί τήν παρασχεθεῖσαν συνεργασίαν, καθώς καί τόν Ὀρθόδοξον Μητροπολίτην τῆς πόλεως Bialystok κ. Ἰωακείμ καί τούς ἱερεῖς τῆς Μητροπόλεως αὐτοῦ διά τή πρόθυμον ἀνταπόκρισιν εἰς τήν διοργάνωσιν τῆς εἰρηνικῆς ἐπισκέψεως τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων εἰς τήν πόλιν τοῦ Bialystok».

Ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, ἐπιδίδων εἰς τόν Πρόεδρον (Δήμαρχον) καί τήν σύζυγον αὐτοῦ χρυσοῦν ἐπιστήθιον σταυρόν, ηὐχαρίστησε διά τήν ἔνθερμον ὑποδοχήν τόν Μητροπολίτην Βαρσοβίας, τόν  Δήμαρχον τῆς πόλεως, τούς ἱερεῖς τούς τιμῶντας Αὐτόν μέ τήν παρουσίαν αὐτῶν εἰς τό δεῖπνον, τιμῶντας οὐσιαστικῶς τήν πόλιν τῶν Ἱεροσολυμων  εἰς τήν ὁποίαν ἐγράφη ἡ ἱερά ἱστορία. «Ἡ παρουσία ὅλων τῶν χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν εἰς τήν Ἱερουσαλήμ»,  εἶπεν ὁ Μακαριώτατος, «ἀποτελεῖ ἐγγύησιν τῆς ἱερότητος αὐτῆς, ὅταν μάλιστα αὐτή τυγχάνει ἱερά πόλις καί διά τόν Ἰουδαϊσμόν καί τό Ἰσλάμ. Εὔχομαι ἡ συνάντησις αὐτή νά ἀποτελέσῃ ἀπαρχήν δι’ ἄλλας συναντήσεις εἰς Ἱερουσαλήμ».

Διά τῆς ἐκδηλώσεως αὐτῆς συνεπληρώθη τό πρόγραμμα τῆς ἡμέρας τοῦ Σαββάτου, 13^ης/26^ης Ἰουνίου 2010, τρίτης ἡμέρας τῆς εἰρηνικῆς ἐπισκέψεως τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων εἰς τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν τῆς Πολωνίας.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_2_placeholder

Τήν πρωΐαν τῆς Παρασκευῆς, 12^ης / 25^ης Ἰουνίου 2010,  ἤρξατο ὁ ἑορτασμός τῆς μνήμης τοῦ ὁσίου Πατρός ἡμῶν Ὀνουφρίου εἰς τήν Ἱεράν αὐτοῦ Μονήν ἐν Jubleczna.

Ἐλθών ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ἐκ τοῦ πλησιοχώρου εἰς τήν Ἱεράν Μονήν ξενοδοχείου τῆς διανυκτερεύσεως Αὐτοῦ, ἐγένετο δεκτός εἰς τήν εἴσοδον αὐτῆς ὑπό τοῦ Μακαριωτάτου Μητροπολίτου Βαρσοβίας κ.κ. Σάββα, μεθ’ οὗ καί συνεισῆλθεν ἐπ’ ὁλίγον εἰς τό ἡγουμενεῖον τῆς Μονῆς, ἄχρις οὗ ἐνδυθῶσιν οἱ Ἀρχιερεῖς.

Ἐνδυθέντες οἱ Ἀρχιερεῖς, ἐξῆλθον μετά τῶν ἱερέων καί παρέλαβον ἀπό τό ἡγουμενεῖον τούς δύο Προκαθημένους καί εἰσώδευσαν εἰς τόν Ἱερόν Ναόν, τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων ἐνδεδυμένου μανδύαν καί εὐλογοῦντος τόν λαόν, τοῦ δέ Μακαριωτάτου Βαρσοβίας  τιμητικῶς συνοδεύοντος ὡς φιλοξενοῦντος.

Ὁ Μακαριώτατος Μητροπολίτης Βαρσοβίας καί οἱ λοιποί Ἀρχιερεῖς τῆς Πολωνικῆς Ἐκκλησίας καί παρεπιδημοῦντες τῆς Ἐκκλησίας τῆς Οὐκρανίας, ὑπέρ τούς δέκα, εἰσῆλθον εἰς τό Ἱερόν Βῆμα καί ἐνεδύθησαν τήν ἀρχιερατικήν στολήν αὐτῶν. Ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος παρέμεινεν ἐπί ἐξέδρας εἰς τό μέσον τοῦ ἱεροῦ ναοῦ καί ἐνεδύθη ὑπό τῶν διακόνων.

Τούτων  λαβόντων χώραν, ὁ Μακαριώτατος Μητροπολίτης Βαρσοβίας καί οἱ λοιποί Ἀρχιερεῖς ἐξῆλθον τοῦ ἱεροῦ Βήματος καί περιεστοίχισαν δεξιά καί ἀριστερά μετά τῶν ἱερέων τόν Μακαριώτατον Πατριάρχην Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλον, ὁπότε καί ἤρξατο ἡ θ. Λειτουργία διά τοῦ «Εὐλογημένη ἡ Βασιλεία…».

Ἡ θ. Λειτουργία ἐτελέσθη ὡς Πατριαρχικόν Συλλείτουργον κατά τήν τάξιν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἐν μιᾷ τῇ πίστει καί ἐν συνδυασμῷ  τῶν λειτουργικῶν παραδόσεων τῆς Ἐκκλησίας Ἱεροσολύμων, καί τῆς Ἐκκλησίας τῆς Πολωνίας. Λόγῳ γεωγραφικῆς ἐγγύτητος ἡ Ἐκκλησία τῆς Πολωνίας ἔχει λειτουργικάς τινας συνηθείας τοῦ ρωσικοῦ λειτουργικοῦ Τυπικοῦ. Τοῦτο οὐδόλως ἀποτελεῖ πρόβλημα, ἀπεναντίας εἶναι ἐνδεικτικόν τῆς ἐλευθερίας τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας νά ἔχῃ τήν ἐπιτρεπτήν λειτουργικήν ποικιλίαν, μή ἀντιτιθεμένης εἰς τήν ἀπόλυτον δογματικήν αὐτῆς  ὁμοφωνίαν καί ἑνότητα.

Ἡ Πατριαρχική πολύ-ἀρχιερατική καί πολύ-ἱερατική θ. Λειτουργία μέ τήν χωρῳδίαν τῆς Ἱερατικῆς Σχολῆς τῆς Βαρσοβίας ψάλλουσαν εἰς ὕφος Εὐρωπαϊκόν, διατηροῦν πολλά βυζαντινά στοιχεῖα καί μέ τόν πλήθοντα καί ἐν κατανύξει μετέχοντα εὐσεβῆ Πολωνικόν λαόν, ἔγινε καί πάλιν μία φανέρωσις τοῦ μυστηρίου τῆς οἰκονομίας τοῦ Θεοῦ διά τήν σωτηρίαν μας, τοῦ μυστηρίου τοῦ φανερωθέντος εἰς ἡμᾶς διά τῆς ἐνανθρωπήσεως, τοῦ Σταυροῦ καί τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἔγινεν μία ἀκόμη ἐπανάληψις, μία ἀκόμη συνέχεια τοῦ Μυστικοῦ Δείπνου, τῆς μεταλήψεως τοῦ Σώματος καί τοῦ Αἵματος τοῦ Χριστοῦ πρός ἄφεσιν ἁμαρτιῶν, δύναμιν, εἰρήνην, ζωήν καί σωτηρίαν.

Εἰς τό Κοινωνικόν, διαρκούσης εἰς τό ἱερόν Βῆμα τῆς θ. Κοινωνίας, ἱερεύς τῆς Πολωνικῆς Ἐκκλησίας ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον περί τοῦ τιμωμένου Ἁγίου Ὀνουφρίου. Μετά τήν θ. Κοινωνίαν τῶν πιστῶν καί τήν ἀπόλυσιν, ἠκολούθησε λιτανεία τρίς πέριξ τοῦ ναοῦ μετά περιφορᾶς τῆς εἰκόνος τοῦ Ἁγίου Ὀνουφρίου καί ἀναγνώσεως Εὐαγγελικῆς περικοπῆς καί δεήσεως εἰς ἕκαστον τῶν τεσσάρων σημείων τοῦ ὁρίζοντος καί ραντισμοῦ δι’ ἡγιασμένου ὕδατος.

Ἅμα τῷ τέλει τῆς λιτανείας πρό τῆς θύρας τοῦ ἱεροῦ ναοῦ, ἐγένετο ἡ ἀνταλλαγή τῶν προσφωνήσεων τῶν Προκαθημένων, πρῶτον τοῦ Μακαριωτάτου Μητροπολίτου Βαρσοβίας (βλέπε σύνδεσμο https://jerusalem-patriarchate.info/2010/06/25/1593/ ) καί δεύτερον τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφίλου ὡς ἕπεται:

«Μακαριώτατε Μητροπολῖτα Βαρσοβίας καί πάσης Πολωνίας

κ.κ. Σάββα,

Σεβασμιώτατοι Ἅγιοι Ἀρχιερεῖς,

ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Ζῶμεν σήμερον ὡς δῶρον τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ τήν ἑορτήν καί πανήγυριν ταύτην εἰς τήν ἱεράν αὐτήν Σταυροπηγιακήν Μονήν ἐπί τῇ μνήμῃ τοῦ ὁσίου πατρός ἡμῶν Ἁγίου Ὀνουφρίου τοῦ μεγάλου.

Τελoῦμεν τήν θ. Λειτουργίαν, ἡ Ἐκκλησία τῶν Ἱεροσολύμων, ἡ Μήτηρ τῶν Ἐκκλησιῶν, καί ἡ αὐτοκέφαλος ἀδελφή Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία τῆς Πολωνίας.

Ἔχομεν ἐμπειρίαν πνευματικήν, ἀλλά καί ἁπτήν, ὑλικήν, τοῦ Σώματος καί τοῦ Αἵματος τοῦ Χριστοῦ, τοῦ Μυστικοῦ Δείπνου, τό ὁποῖον ἅπαξ παρέδωσεν εἰς τό ὑπερῷον τῆς Σιών ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός εἰς τούς Ἁγίους Αὐτοῦ μαθητάς καί Ἀποστόλους καί συνεχῶς καί ἀεννάως παρέχει καθ’ ἑκάστην εἰς τό σῶμα Αὐτοῦ τό Ἅγιον, τήν Ἐκκλησίαν.

Τό μυστήριον τοῦτο τῆς Θείας Εὐχαριστίας ὡς μυστήριον ἀφέσεως ἁμαρτιῶν, ὡς μυστήριον δυνάμεως, ζωῆς καί σωτηρίας τελοῦμεν εἰς τήν ἱστορικήν ταύτην Σταυροπηγιακήν Μονήν τοῦ Ἁγίου Ὀνουφρίου τῆς Jubleczna, ἐπί τῇ μνήμῃ ἑνός ἀπό τούς μεγάλους ἀσκητάς πατέρας τῆς Ἐκκλησίας, τοῦ ἁγίου Ὀνουφρίου

Οὗτος ὁ ὅσιος πατήρ ἡμῶν Ὀνούφριος, ἔχων τήν καταγωγήν ἐκ τῆς χώρας τῆς Αἰγύπτου, ἔζησεν εἰς αὐτήν ζωήν ἄκρας ἀγάπης πρός τόν Θεόν καί τόν πλησίον, ταπεινώσεως παραδειγματικῆς καί συγκινητικῆς, ἡσυχίας καθαρτικῆς τῶν παθῶν καί καλλιεργείας τῶν ἀρετῶν διά τήν κοινωνίαν μετά τοῦ Θεοῦ καί τήν γνῶσιν τοῦ ἑαυτοῦ του, ἀκτημοσύνης τοιαύτης, ὥστε ἀντί τῶν ἐνδυμάτων διά τήν κάλυψιν τοῦ σώματος αὐτοῦ νά χρησιμοποιῇ τήν μακροτάτην αὐτοῦ γενειάδα, ὡς παρουσιάζεται οὗτος ἐν τῇ ἱερᾷ αὐτοῦ εἰκόνι.

Τοῦτον τόν ἅγιον προβάλλει καί εἰς ἡμᾶς σήμερον ἡ Ἐκκλησία ἐπί τῇ μνήμῃ αὐτοῦ ὡς πρότυπον ὁσιότητος, πίστεως πρός τόν Θεόν, εὐσπλαχνίας, οἰκτιρμῶν καί ἀγάπης πρός τόν πλησίον, τόν ἀδελφόν ἡμῶν, εἰς μίαν ἐποχήν, κατά τήν ὁποίαν βία καί ἀσπλαγχνία ἐπικρατεῖ εἰς τάς σχέσεις τῶν ἀνθρώπων καί ἀγών δι’ ἐπικράτησιν καί δύναμιν καί ἐξουσίαν κοσμικήν.

Τόν ἅγιον τοῦτον κατ’ ἐξοχήν τιμᾷ τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων δι’ ἱερᾶς Μονῆς ἐπ’ ὀνόματι αὐτοῦ, κειμένης πλησίον τῆς κολυμβήθρας τοῦ Σιλωάμ εἰς τόν ἱστορικόν τόπον τοῦ ἀγροῦ τοῦ αἵματος, τόν ὁποῖον ἠγόρασαν οἱ Γραμματεῖς καί οἱ Φαρισαῖοι μέ τά τριάκοντα ἀργύρια, τά ὁποῖα ἐπέστρεψεν ὁ προδότης Ἰούδας: (Ματθ. 27, 1-10). Εἰς αὐτήν τήν Μονήν σήμερον καί κατ’ αὐτήν τήν ὥραν τελεῖται διά τούς πιστούς τῆς Ἐκκλησίας Ἱεροσολύμων ἑορτή καί πανήγυρις ἐπί τῇ μνήμῃ αὐτοῦ.

Εὐχαριστοῦμεν καί δοξολογοῦμεν τόν πανάγαθον Θεόν ἡμῶν ἐπί τῇ κατά τάς ἡμέρας ταύτας εἰρηνικῇ συναντήσει τῆς Ἐκκλησίας Ἱεροσολύμων καί τῆς Ἐκκλησίας τῆς Πολωνίας καί ἐπί τῇ λειτουργίᾳ ταύτῃ ἐπί τῇ μνήμῃ τοῦ Ὁσίου πατρός ἡμῶν Ὀνουφρίου καί παρακαλοῦμεν, ὅπως ταῖς πρεσβείαις αὐτοῦ παραμένει στερεωμένη εἰς τόν αἰῶνα ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία τῆς Πολωνίας καί ὁ Προκαθήμενος αὐτῆς, Μακαριώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Σάββας μακροημερεύῃ ἐν ὑγιείᾳ καί ἐνισχύωνται οἱ μονάζοντες εἰς τόν κατά Χριστόν πνευματικόν ἀγῶνα αὐτῶν, ἵνα ἀποφέρωσι καρπούς πλουσίας ἀσκήσεως καί εὐποιΐας πρός σωτηρίαν ψυχῶν καί δόξαν τοῦ ἐν Τριάδι Θεοῦ ἡμῶν».

Ὁ μέν Μακαριώτατος Βαρσοβίας εἰς τήν προσφώνησιν Αὐτοῦ, ἐπέμεινεν ἰδιαιτέρως εἰς τήν σημασίαν, τήν ὁποίαν ἔχει εἰς τήν συνείδησιν τοῦ Ὀρθοδόξου Πολωνικοῦ λαοῦ ἡ Ἱερά Μονή τοῦ Ἁγίου Ὀνουφρίου Jubleczna καθ’ ὅτι ἦτο ἡ μόνη Μονή, ἡ ὁποία διά μέσου τῶν αἰώνων οὐδέποτε ὑπέκυψεν εἰς τάς πιέσεις τῆς Οὐνίας δι’ ἀλλαγήν δόγματος καί διά τοῦτο παραμένει σύμβολον πνεύματος ἀντιστάσεως χάριν τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως.

Ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων ἐξ ἄλλου εἰς τήν προσφώνησιν Αὐτοῦ, ἐπέμεινεν ἰδιαιτέρως εἰς τό παράδειγμα τῆς ὁσιακῆς ζωῆς τοῦ Ἁγίου Ὀνουφρίου καί εἰς τήν ὕπαρξιν Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Ὀνουφρίου τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων παρά τήν κολυμβῆθραν τοῦ Σιλωάμ καί ἐπί τοῦ ἀγροῦ τοῦ αἵματος, ὁ ὁποῖος ἠγοράσθη μέ τά τριάκοντα ἀργύρια, τά ὁποῖα ἐπέστρεψεν ὁ Ἰούδας προς ταφήν τοῖς ξένοις. (Ματθ. ΚΖ’ 6-8) .

Μετά τήν κοπιώδη ἀλλά καί λυτρωτικήν ἐν ταὐτῷ πνευματικήν πανδαισίαν ταύτην, ἠκολούθησε πλουσία μοναστηριακή τράπεζα, φιλαδέλφως παρατεθεῖσα ὑπό τοῦ ἡγουμένου τῆς Μονῆς Ἀρχιμανδρίτου π. Ἀθανασίου, ὁ ὁποῖος ὄντως εἶναι ἄξιος ἐπαίνων διά τήν κατάστασιν, εἰς τήν ὁποίαν διατηρεῖ τήν Μονήν.

Εἰς τήν τράπεζαν αὐτήν ἦσαν προσκεκλημένοι ὑπό τοῦ Μακαριωτάτου Μητροπολίτου Βαρσοβίας καί ἐκπρόσωποι τῆς πολιτείας τῆς Πολωνίας, ὁ Κοινοτάρχης καί ὁ Ἔπαρχος τῆς περιοχῆς, οἱ ὁποῖοι προσέφεραν εἰς τόν Μακαριώτατον Πατριάρχην Ἱεροσολύμων τά δῶρα τῆς πόλεως αὐτῶν, ὁ δέ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων προσέφερεν αὐτοῖς δῶρον φιλντισένιον τοῦ ἀστέρος τῆς Βηθλεέμ.

Ἐν εὐχαριστίᾳ πρός τόν Θεόν διά τήν εὐφρόσυνον ἑορτήν καί τῷ ἡγουμένῳ καί τοῖς ἀδελφοῖς διά τήν ἐγκάρδιον καί φιλάδελφον φιλοξενίαν, ἡ Πατριαρχική συνοδεία ἀνεχώρησε διά τήν Ἱεράν Μητρόπολιν τοῦ Lublin, ἔνθα ἀνέμενεν Αὐτήν ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης κ. Ἄβελ. Οὗτος εἶχεν ἐπιφύλαξει ὄντως θερμήν ὑποδοχήν διά συνάξεως κλήρου καί λαοῦ εἰς τόν ἱστορικόν Μητροπολιτικόν Ναόν τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος (βλέπε σύνδεσμο https://jerusalem-patriarchate.info/2010/06/25/1589/ ) .

Τά αἰσθήματα αὐτοῦ πρός τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων διαφαίνονται εἰς τήν ὄντως συγκινητικήν καί σημαίνουσαν προσφώνησιν αὐτοῦ.

Εἰς ταύτην τήν προσφώνησιν ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ἀπήντησε, λέγων:

«Μακαριώτατε Μητροπολῖτα Βαρσοβίας καί πάσης Πολωνίας κ.κ. Σάββα,

Σεβασμιώτατε Ἀρχιεπίσκοπε Lublin κ. Ἄβελ,

Εὐσεβές λαέ τοῦ Κυρίου,

Σᾶς μεταφέρομεν ἐκ τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία ἐδέχθη τόν χαιρετισμόν «Χαῖρε Σιών Ἁγία, Μῆτερ τῶν Ἐκκλησιῶν…», τόν ἀναστάσιμον χαιρετισμόν. Τόν χαιρετισμόν ἐκ τῆς πόλεως, ἡ ὁποία ἐποτίσθη μέ τό αἷμα τῶν προφητῶν καί τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἡ παρουσία Ἡμῶν καί τῆς συνοδείας Ἡμῶν εἰς τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν τῆς Πολωνίας ἀποτελεῖ ἕνα ἱστορικόν γεγονός, ἔργον τῆς θείας Προνοίας. Ἔχομεν ἔλθει εἰς τήν χώραν αὐτήν, τήν εὐλογημένην χώραν τῆς Πολωνίας, τήν ὁποίαν ἐπεσκέφθησαν πρό 400 ἐτῶν οἱ ἀοίδιμοι προκάτοχοι ἡμῶν, Παΐσιος, Δοσίθεος καί κυρίως Θεοφάνης, παρακινούμενοι ἐκ τῆς ἀποστολικότητος καί οἰκουμενικότητος τῆς Ἐκκλησίας Ἱεροσολύμων, στηρίζοντες τό Ὀρθόδοξον φρόνημα  τοῦ ἐμπεριστάτου ἐκ τῶν διώξεων εὐσεβοῦς Ὀρθοδόξου Πολωνικοῦ λαοῦ.

Ἡ ἀποστολικότης τῆς Ἐκκλησίας στηρίζεται εἰς τό μαρτύριον τοῦ Ἱδρυτοῦ αὐτῆς, τῶν Ἀποστόλων καί τῶν συμμαρτύρων τοῦ Χριστοῦ. Τό μήνυμα τοῦ μαρτυρίου τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Ἀναστάσεως Αὐτοῦ δίδομεν καί Ἡμεῖς ἀπό κοινοῦ κατά τάς ἡμέρας ταύτας, ἑπόμενοι εἰς τά ἴχνη τοῦ προκατόχων Ἡμῶν καί ἀνταποκρινόμενοι εἰς εὐγενῆ πρόσκλησιν τοῦ Προκαθημένου τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Πολωνίας Μακαριωτάτου κ.κ. Σάββα. Τήν ὁμολογίαν ταύτην δίδομεν, ἀκολουθοῦντες τό παράδειγμα τοῦ Κυρίου ἐπί τοῦ Σταυροῦ, ὁ Ὁποῖος συνεχώρησε τούς σταυρωτάς Αὐτοῦ, λέγων «ἄφες αὐτοῖς, οὐ γάρ οἴδασι τί ποιοῦσιν» ( Λουκ. 23,34).

Οὕτω καί ἡμεῖς συγχωροῦμεν τούς καταδιώξαντας τήν Ἐκκλησίαν τῆς Πολωνίας. Χαιρόμεθα διά τήν παρουσίαν εἰς τήν Δοξολογίαν ταύτην τοῦ Ἐκπροσώπου τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ἰωσήφ Ζιτσίνσκη, λέγοντες ὅτι ἡ Ἐκκλησία Ἱεροσολύμων μετέχει εἰς τόν θεολογικόν διάλογον μετά τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς-Ἐκκλησίας, προσανατολιζομένη πρός τήν ἑνότητα τῆς πίστεως, τήν ὁποίαν ἔχουν αἱ Ὀρθόδοξοι Ἐκκλησίαι καί οὐχί πρός ἑνότητα διοικήσεως, οὐχί ἄλλήν τινά παρά μόνον τήν συνοδικήν τῆς πρώτης χιλιετίας τῆς ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας.  Ἡ ἀναγνώρισις τῶν λαθῶν ἡμῶν καί ἡ μετάνοια θά ὁδηγήσῃ ἡμᾶς τό ταχύτερον εἰς τήν ποθουμένην ἑνότητα. Ἄνευ ταύτης, ἄνευ τοῦ πατερικοῦ φρονήματος τῆς ταπεινώσεως, θά ματαιοπονῶμεν».

Ὁ Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος κ. Ἄβελ ἐπέδωσεν εἰκόνα τῆς Θεομήτορος εἰς τόν Μακαριώτατον, ἀντίγραφον εἰκόνος τῶν Ἱεροσολύμων, τό ὁποῖον φυλάσσεται εἰς τόν ἱερόν τοῦτον ναόν καί τό ὁποῖον προέρχεται ἐκ τοῦ πρωτοτύπου, τό ὁποῖον ἐφυλάσσετο εἰς τόν ἱερόν Ναόν τοῦ Μετοχίου τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Φιλίππου τοῦ Παναγίου Τάφου εἰς Μόσχαν Ἀποχωροῦντες οἱ Γάλλοι ἀπό τήν Μόσχαν τό 1812, καύσαντες τήν Ἐκκλησίαν, ἔλαβον τό πρωτότυπον τῆς εἰκόνος μεθ’ ἑαυτῶν καί φυλάσσουν αὐτό ἄχρι τῆς σήμερον εἰς τήν Παναγίαν τῶν Παρισίων.

Ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ἐπέδωσεν εἰς τόν Σεβασμιώτατον κ. Ἄβελ φιλντισένιον σταυρόν εὐλογίας, διά νά εὐλογῇ τόν λαόν αὐτοῦ.

Ἐν συνεχείᾳ, τῇ συνοδείᾳ τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἄβελ ἡ Πατριαρχική Συνοδεία μετέβη εἰς παρακείμενον τόπον, Majdanek  καλούμενον, τηρούμενον σήμερον ὡς Μουσεῖον τῶν θυμάτων τῆς Γερμανικῆς θηριωδίας κατά τόν β’ Παγκόσμιον Πόλεμον.

Ἐνταῦθα κατετέθη ἐν ἀρχῇ στέφανος πρός τιμήν τῶν ἀδίκως καί ἀναιτίως θανατωθέντων εἰς τό στρατόπεδον τοῦτο συγκεντρώσεως καί ἐψάλη τό «αἰωνία ἡ μνήμη». Τόν Διευθυντήν τοῦ μακαβρίου Μουσειακοῦ χώρου τούτου προσεφώνησεν ἀγγλιστί ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων (βλέπε σύνδεσμο https://en.jerusalem-patriarchate.info/2010/06/25/866/ )  .

Ἐν συνεχείᾳ ἡ Πατριαρχική συνοδεία ἐξεναγήθη ὑπό τῆς Διευθύνσεως τοῦ Μουσείου εἰς τούς χώρους τῶν βασανιστηρίων τῶν θυμάτων, τούς θαλάμους τῶν κρατήσεων καί τά κρεματόρια τοῦ θανάτου καί μετά λύπης καί ὀδύνης ψυχῆς εἶδε τά ἐργαλεῖα ταῦτα τοῦ θανάτου, κατεσκευάσματα ἀνθρώπων διά τόν θάνατον τῶν συνανθρώπων των.

Ἀναχωροῦσα ἡ Πατριαρχική συνοδεία ἀπό τόν χῶρον τοῦ Μουσείου ἀναπολοῦσε τήν ἐπιγραφήν τήν ἐπιγεγραμμένην ἐνώπιον τοῦ μνημείου Πολωνιστί: «ἡ μοῖρα μας νά γίνῃ προειδοποίησις καί μάθημα γιά ὅλους ἑσᾶς».

Ἐκ τοῦ χώρου τοῦ Μουσείου ἡ Πατριαρχική Συνοδεία ἀναχωρήσασα, παρεκάθισεν εἰς τήν φιλάδελφον τράπεζαν, παρατεθεῖσαν ὑπό τοῦ φιλοξένου καί φιλαδέλφου Ἐπισκόπου κ. Ἄβελ.

Εἰς ταύτην παρόντος καί τοῦ Ἐκπροσώπου τῆν πολιτείας τῆς Πολωνίας, -Διευθύνσεως Θρησκευμάτων κ. Ἰωσήφ Ροζάνσκη, ὁ Μακαριώτατος ἀνέλυσε τό ἔργον τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων, θρησκευτικόν, κοινωνικόν, εἰρηνευτικόν, πολιτιστικόν καί πολιτικόν.

Διά τούτων συνεπληρώθη τό πλῆρες καί τεταμένον, πλούσιον δέ καί ἐποικοδομητικόν πρόγραμμα τῆς δευτέρας ἡμέρας, Παρασκευῆς, 12^ης / 25^ης Ἰουνίου 2010, τῆς εἰρηνικῆς ἐπισκέψεως τῆς Α.Θ.Μ. εἰς τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν τῆς Πολωνίας.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_3_placeholder

Μεταξύ τῆς 24^ης καί 30^ῆς Ἰουνίου λαμβάνει χώραν ἡ εἰρηνική ἐπίσκεψις τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου Γ’ εἰς τήν αὐτοκέφαλον Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν τῆς Πολωνίας. Ἡ ἐπίσκεψις αὐτή διευθετήθη, κατόπιν συνεννοήσεως καί σχετικῆς ἀλληλογραφίας μεταξύ τῶν Ἐκκλησιῶν Ἱεροσολύμων καί Πολωνίας ἀπό τοῦ παρελθόντος ἔτους, 2009.

Διά τήν ἐπίσκεψιν ταύτην ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ἀνεχώρησεν ἀπό τό ἀεροδρόμιον Ben – Hurion τοῦ Τέλ Ἀβίβ τήν 6.00 π.μ. ὥραν τῆς Πέμπτης 11^ης /24^ης Ἰουνίου 2010, συνοδευόμενος ὑπό τοῦ Γέροντος Ἀρχιγραμματέως Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, τοῦ ἐν Βηθλεέμ Πατριαρχικοῦ Ἐπιτρόπου Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἰορδάνου κ. Θεοφυλάκτου, τοῦ Γραμματέως τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου, Ὁσιολογιωτάτου Ἀρχιμανδρίτου π. Δημητρίου, τοῦ Ἀντιπροέδρου τῆς Οἰκονομικῆς Ἐπιτροπῆς καί ἡγουμένου ἐν Φχές τῆς Ἰορδανίας Ὁσιωτάτου Ἀρχιμανδρίτου π. Ἱερωνύμου, τοῦ ἐν Φχές Ὁσιολογιωτάτου Ἀρχιμανδρίτου π. Φιλουμένου καί τοῦ ἱεροδιακόνου π. Ἀθανασίου.

Ἅμα τῇ προσγειώσει εἰς τό ἀεροδρόμιον τῆς Βαρσοβίας ὁ Μακαριώτατος καί ἡ συνοδεία Αὐτοῦ ἐγένοντο δεκτοί ὑπό τοῦ Μακαριωτάτου Μητροπολίτου Βαρσοβίας καί πάσης Πολωνίας κ. Σάββα καί τοῦ Θεοφιλεστάτου Ἐπισκόπου Σιεμιατίτζε κ. Γεωργίου, τοῦ ἐκπροσώπου τῆς Πολωνικῆς Κυβερνήσεως τοῦ Ὑπουργείου Ἐσωτερικῶν καί Διοικήσεως, Διευθύνσεως Θρησκευμάτων κ. Ἰωσήφ Ροζάνκυ καί τοῦ πρέσβεως τῆς Παλαιστινιακῆς Αὐτονομίας εἰς Πολωνίαν κ. Χάλεδ Γαζάλ καί τοῦ καθηγητοῦ τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης εἰς τήν Χριστιανικήν Θεολογικήν Ἀκαδημίαν τῆς Πολωνίας κ. Γεωργίου Μπεζλέϊκο.

Ἡ ὑποδοχή ἦτο ὄντως ἐγκάρδιος. Ὁ Μακαριώτατος Βαρσοβίας ἐκαλωσώρισε τόν Μακαριώτατον Πατριάρχην Ἱεροσολύμων λέγων: «Καλωσορίζομεν Πατριάρχην Ἱεροσολύμων εἰς τήν Πολωνίαν μετά τό 1620, ὅτε ὁ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων Θεοφάνης ἐπιστρέφων ἐκ Ρωσίας εἰς Παλαιστίνην ἐχειροτόνησεν ἕξ Ἐπισκόπους διά τήν διαπαιδαγώγησιν καί προστασίαν τοῦ Ὀρθοδόξου ποιμνίου ἐκ τῆς Οὐνίας».

Κατά τήν ἐν τῷ ἀεροδρομίῳ ἀναμονήν ἄχρι παραλαβῆς τῶν ἀποσκευῶν ἐγένετο ἐνδιαφέρουσα συζήτησις περί τῶν Ἐκκλησιαστικῶν πραγμάτων ἐν Πολωνίᾳ καί ἐν τῇ Ἁγίᾳ Γῇ. Ὁ Μακαριώτατος Βαρσοβίας εἶπεν: «Οἱ Ὀρθόδοξοι εἰς Πολωνίαν εἴμεθα 500.000 περίπου ἐπί συνόλου 38.000.000 τοῦ Πολωνικοῦ πληθυσμοῦ. Εἴμεθα μία μικρά, ἀλλά ζῶσα Ἐκκλησία, μετέχουσα εἰς ὅλας τάς ἐκδηλώσεις τῆς ζωῆς τοῦ Πολωνικοῦ λαοῦ καί προσπαθοῦμεν νά εὑρίσκωμεν ἑαυτούς εἰς τήν κατάστασιν νά δυνάμεθα νά λέγωμεν τῷ ζητοῦντι: «ἔρχου καί ἴδε».

Ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος εἶπεν ὅτι τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων, μικρόν καί τοῦτο εἰς ἀριθμόν πιστῶν, ἀγωνίζεται νά ἐκπληρώνῃ τήν μεγάλην αὐτοῦ ἀποστολήν εἰς τούς Ἁγίους Τόπους, συνεργαζόμενον μετά τῶν ἄλλων τοπικῶν Ἐκκλησιῶν καί μετέχον εἰς τούς θεολογικούς διαλόγους, ἐξ ὧν εἷς τῶν κυριωτέρων εἶναι αὐτός μετά τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας, καί προσέχον καί βοηθοῦν τήν ἔλευσιν προσκυνητῶν εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν, καθ’ ὅτι ἡ παρουσία αὐτῶν συντελεῖ εὐεργετικῶς εἰς τήν ἐπικράτησιν τῆς εἰρήνης καί εἰς τήν οἰκονομικήν ἐνίσχυσιν τοῦ οἰκονομικῶς οὐχί εὐμοιροῦντος Παλαιστινιακοῦ λαοῦ.

«Μεγάλος εἶναι ὁ ἀριθμός τῶν προσκυνητῶν τῶν ἐκ διαφόρων χωρῶν συχνάκις ἀφικνουμένων εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν, πολλῶν ἐκ Πολωνίας», εἶπεν ὁ Μακαριώτατος, «Ὀρθοδόξους ὅμως προσκυνητάς ἐκ Πολωνίας θέλομεν περισσοτέρους».

Μετά σύντομον ἀνάπαυσιν εἰς ξενοδοχεῖον παραχωρηθέν ὡς χῶρος φιλοξενίας ὑπό τοῦ Ὑπουργείου Ἐσωτερικῶν τῆς Πολωνίας, ἠκολούθησεν πρόγευμα καί κατά τήν διάρκειαν αὐτοῦ ἐνδιαφέρουσα συζήτησις περί τῶν σχέσεων τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Πολωνίας μετά τοῦ κράτους τῆς Πολωνίας, ἀπό τοῦ 1991 καί ἑξῆς, ρυθμιζομένων βάσει εἰδικοῦ συναφθέντος κογκορδάτου. Σημαντικόν ρόλον εἰς τήν ζωήν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Πολωνίας διαδραματίζει ὁ «Σύλλογος Νεολαίας» ὡς καί ὁ «Σύλλογος Διανοουμένων». Τό σύστημα τοῦτο τῶν Συλλόγων εἶναι κατάλοιπον παλαιοτέρων ἐποχῶν, ὅτε διά τῶν Συλλόγων ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία τῆς Πολωνίας ἀντεμετώπιζε τάς ἐπιθέσεις τῆς Οὐνίας. Αἱ σχέσεις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Πολωνίας μετά τοῦ κράτους τῆς Πολωνίας εἶναι καλαί, ὅπερ ἐμφαίνεται καί ἐκ τοῦ γεγονότος ὅτι ὁ θεοφιλέστατος Ἐπίσκοπος Σεμιατίτζε κ. Γεώργιος εἶναι ὁ Πρόεδρος τῆς Θρησκευτικῆς Στρατιωτικῆς Ὑπηρεσίας τῆς Πολωνίας διά τούς Ὀρθοδόξους.

Ἐν συνεχείᾳ τούτων καί τήν 12.00μ. ὥραν ἐγένετο ἡ ἐπίσημος ὑποδοχή τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου ὑπό τοῦ ἱερατείου καί τῶν πιστῶν τῆς ἱερᾶς Μητροπόλεως Βαρσοβίας ἐνώπιον τοῦ Καθεδρικοῦ Ναοῦ τῆς Ἁγίας Μαρίας τῆς Μαγδαληνῆς, μεθ’ ἥν ἐψάλη πανηγυρική Δοξολογία καί ἐγένοντο αἱ ἀμοιβαῖαι προσφωνήσεις ἐπί τῷ γεγονότι τῆς ἐπισκέψεως τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων:

1. Τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Βαρσοβίας κ.κ. Σάββα, καλωσορίζοντος ὡς ἕπεται:

«Μακαριώτατε Πατριάρχα τῆς Ἁγίας Πόλεως Ἱερουσαλήμ καί πάσης Παλαιστίνης,

Σεβασμιώτατοι Ἀδελφοί Ἱερεῖς, Ἀδελφοί καί Ἀδελφαί,

«Εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου».

Διά τῶν λόγων αὐτῶν τῆς Ἁγίας Γραφῆς καλωσορίζομεν τήν Ὑμετέραν Θειοτάτην Μακαριότητα καί τήν Σεπτήν Συνοδείαν Ὑμῶν εἰς τήν Πολωνικήν γῆν, εἰς τόν πρῶτον Ἱερόν Ναόν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Πολωνίας πρός τιμήν τῆς Ἁγίας Μαρίας Μαγδαληνῆς.

Ἡ σημερινή ἡμέρα εἶναι ἱστορική ἡμέρα διά τήν Πολωνίαν καί διά τήν καθ’ ἡμᾶς Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν. Μετά ἀπό 400 ἔτη, μετά τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, ἦλθεν εἰς ἡμᾶς ὁ Πατριάρχης τῶν Ἱεροσολύμων -ὁ Πατριαρχης τῆς Μητρός Ἐκκλησίας διά πάσαν τήν Χριστιανοσύνην.

Μακαριώτατε!

Ἔρχεσθε ἀπό τήν ἡγιασμένην γῆν τῆς Παλαιστίνης καί τῆς Ἁγίας Πόλεως Ἱερουσαλήμ. Ἔρχεσθε ἀπό τούς Τόπους, ὅπου ἐγεννήθη, ἔζησεν, ἐδίδαξεν, ἀπέθανεν ἐπί τοῦ Σταυροῦ καί ἀνέστη ὁ Σωτήρ ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός.

Ἐλάβατε ἀπό τόν Θεόν τήν ἰδιαιτέραν εὐλογίαν νά εἶσθε Πατριάρχης τῆς Ἁγίας Πόλεως, φύλαξ τοῦ Τάφου τοῦ Κυρίου καί μάρτυρας τοῦ μεγαλυτέρου θαύματος τοῦ κόσμου –τῆς Ἁφῆς κατά τό Μέγα Σάββατον τοῦ Ἁγίου Φωτός.

Συμμετέχων εἰς τό θαῦμα αὐτό, βιώνετε αὐτά, «ἅ ὀφθαλμός οὐκ εἶδεν καί οὖς οὐκ ἤκουσεν καί ἐπί καρδίαν ἀνθρώπου οὐκ ἀνέβη»,(Α’Κορ. β’9).

Κατά τό τρέχον ἔτος, μέ τήν εὐλογίαν Ὑμῶν, τό Ἅγιον Φῶς-διά πρώτην φοράν εἰς τήν ἱστορίαν τῆς Χώρας καί τῆς Ἐκκλησίας ἡμῶν -ἦλθεν εἰς τήν Πολωνίαν. Οἱ πιστοί ἡμῶν, κατά τήν πασχαλινήν νύκταν, ἐβίωσαν ἰδιαιτέραν εὐλογίαν καί πνευματικήν ἀγαλλίασιν. Μέχρις σήμερον τό Ἅγιον Φῶς φλέγει εἰς πολλούς ἱερούς Ναούς ἡμῶν καί εἰς τόν ἱερόν Καθεδρικόν Ναόν τοῦτον, εἰς τόν ὁποῖον καλωσορίζομεν Ὑμᾶς.

Μακαριώτατε!

Αἱ ἐπισκέψεις τῶν Προκαθημένων τῶν Τοπικῶν Ἐκκλησιῶν ἐγγράφονται εἰς τήν πρᾶξιν τῆς Καθολικῆς Ὀρθοδοξίας. Συμβάλλουσιν εἰς τήν μαρτυρίαν τῆς ἑνότητος καί τῆς ἀληθείας. Φέρουσιν κοντά τούς πιστούς τῶν διαφόρων ἐθνικοτήτων. Ἡ Ἱερουσαλήμ εἶναι αὐτός ὁ τόπος, ὁ ὁποῖος προσεγγίζει τούς ἀνθρώπους εἰς τρόπον ἰδιαίτερον. Σήμερον ὑπάρχουσιν δυνατότητες καί οἱ πιστοί ἡμῶν ἐπισκέπτονται τούς Ἁγίους Τόπους καί ἐκ νέου βιώνουν τό Ἱερόν Εὐαγγέλιον. Αὐτό εἶναι δῶρον, διά τό ὁποῖον εὐχαριστοῦμεν τόν Θεόν.

Μακαριώτατε!

Κατά τήν διάρκειαν τῆς ἐπισκέψεως Ὑμῶν θά ἐπισκεφθῆτε τήν γῆν τοῦ Χέλμ καί τῆς Ποδλαχίας, τήν ἡγιασμένην διά βαρειῶν δοκιμασιῶν τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν. Θά ἐπισκεφθῆτε τήν παλαιοτέραν Ἱ. Μονήν τῆς Ἐκκλησίας ἡμῶν, τοῦ Ἁγίου Ὀνουφρίου τοῦ Μεγάλου, ἡ ὁποία καθ’ ὅλην τήν ἱστορίαν αὐτῆς διετήρησεν τήν Ἁγίαν Ὀρθοδοξίαν, οὔσαν καταφύγιον διά τούς δοκιμαζομένους Ὀρθοδόξους πιστούς. Θά επισκεφθῆτε τήν Βόρειαν Ποδλαχίαν καί τό Μπιαλίστοκ, ὅπου ζεῖ σήμερον ἡ πλειοψηφία τῶν πιστῶν ἡμῶν.

Εὐφραίνει Ἡμᾶς τό γεγονός, ὅτι τελοῦντες τήν θ. Λειτουργίαν εἰς τήν Γιαμπλέτσνα καί τήν Βαρσοβίαν, θά ἐκφράσωμεν τήν ἀδελφικήν Ἡμῶν ἑνότητα ἐνώπιον τοῦ πέριξ ἡμῶν κόσμου. Αὐτά «τά Ἅγια τοῖς Ἁγίοις» προσφερόμενα «ὑπέρ πάντων ἡμῶν» ἀποτελοῦν τήν μεγαλυτέραν ἔκφρασιν αὐτῆς τῆς ἑνότητος.

Μακαριώτατε!

Καλωσορίζομεν Ὑμᾶς καί τήν Σεπτήν Συνοδείαν Ὑμῶν ἐξ ὀνόματος τοῦ πληρώματος τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἐκκλησίας: τῆς Ἱεραρχίας, τοῦ Κλήρου καί τῶν Πιστῶν. Εὐχαριστοῦμεν τόν Θεόν διά τήν ἡμέραν ταύτην, τήν ὁποίαν ἐχάρισεν εἰς ἡμᾶς ὁ Κύριος, ὅταν ἠμπορῶμεν ἵνα ὑποδεχθῶμεν εἰς τήν Χώραν ἡμῶν τόν Ἄγγελον τῆς Μητρός πασῶν τῶν Ἐκκλησιῶν.

Δεόμεθα ὅπως ἡ παραμονή Ὑμῶν εἰς τήν Χώραν ἡμῶν ἔσται ὑπό τοῦ Θεοῦ εὐλογημένη καί πολυπτύχως καρποφόρος.

«Εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου».

2. Τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου ὡς ἕπεται:

«Μακαριώτατε Μητροπολῖτα Βαρσοβίας  καί πάσης Πολωνίας κ.κ. Σάββα,

Σεβασμιώτατοι Ἅγιοι Ἀρχιερεῖς,

Εὐλαβέστατοι ἱερεῖς,

Ἐντιμότατοι ἐκπρόσωποι τῆς πολιτείας,

Εὐλαβές ἐκκλησίασμα,

Εὐχαριστοῦμεν καί δοξολογοῦμεν τόν πανάγαθον Θεόν, διότι ὄρθρου βαθέος σήμερον ἐξήγειρεν Ἡμᾶς ὑγιεῖς ἐκ τοῦ ὕπνου καί ἐκ τῶν ὀρέων Σιών τῆς Ἁγίας, ἐκ τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Ἁγίου Τάφου, ὡδήγησεν Ἡμᾶς δι’ ἀσφαλοῦς ἀεροπορικῆς πτήσεως εἰς τήν εὐλογημένην χώραν τῆς Πολωνίας.

Εὐχαριστοῦμεν τόν μεγαλοδύναμον Θεόν ἡμῶν, διότι ᾖρε τά ἐμπόδια τοῦ φόρτου τῆς ἐργασίας καί τῶν πολλῶν ὑποχρεώσεων καί ἠξίωσεν Ἡμᾶς νά ἐκπληρώσωμεν τήν ἐπιθυμίαν Ἡμῶν, νά πραγματοποιήσωμεν εἰρηνικήν ἐπίσκεψιν εἰς τήν ἀδελφήν Αὐτοκέφαλον Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν τῆς Πολωνίας.

Τῆς χαρᾶς τῆς ἐπισκέψεως ταύτης προγευόμεθα ἐκ τῆς ἐπιφυλαχθείσης Ἡμῖν καί τῇ τιμίᾳ συνοδείᾳ Ἡμῶν θερμῆς ὑποδοχῆς ἐκ τῆς πολιτείας τῆς Πολωνίας καί τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Πολωνίας.

Τά αἰσθήματα εὐγνωμοσύνης πρός τόν Θεόν ἡμῶν διά τήν ἐπίσκεψιν ταύτην, τῆς ὁποίας ἀξιώνει Ἡμᾶς, ἐκφράζομεν μέ τήν ἐπίσημον Δοξολογικήν τελετήν ταύτην εἰς τόν ἱερόν Καθεδρικόν τοῦτον Ναόν τῆς Ἁγίας Μαρίας τῆς Μαγδαληνῆς.

Πλήρεις χαρᾶς καί συγκινήσεως ἐκ τῆς ἱλαρᾶς προσευχητικῆς ἀτμοσφαίρας ταύτης μεταφέρομεν τήν χάριν καί τήν εὐλογίαν τοῦ Παναγίου Τάφου, τοῦ Φρικτοῦ Γολγοθᾶ καί ὅλων τῶν Παναγίων Προσκυνημάτων, Ὑμῖν προσωπικῶς, Μακαριώτατε Ἅγιε Πολωνίας, τῇ σεβασμίᾳ ἱεραρχίᾳ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Πολωνίας, τῷ Ὀρθοδόξῳ πληρώματι τῷ ἐμπεπιστευμένῳ τῷ Ἀρχιεπισκοπικῷ ὠμοφορίῳ Ὑμῶν, τῷ εὐσεβεῖ λαῷ, τῷ μετέχοντι εἰς τήν πανηγυρικήν Δοξολογίαν ταύτην καί εὐχόμεθα καί τάς λοιπάς ἡμέρας τῆς ἐπισκέψεως ταύτης εἰρηνικάς, χαρμοσύνους καί ἐποικοδομητικάς, πρός δόξαν Θεοῦ καί ἔπαινον τοῦ εὐλογημένου γένους τῶν Ὀρθοδόξων».

Μετά τάς προσφωνήσεις, ὁ πιστός λαός, ὁ μετέχων εἰς τήν Δοξολογίαν, διελθών ἔλαβε τήν εὐλογίαν τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου.

Μετά τήν Δοξολογίαν ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος συνοδευόμενος ὑπό τοῦ Μακαριωτάτου Μητροπολίτου Βαρσοβίας κ.κ. Σάββα κατέθεσε στέφανον εἰς τό ἐν τῷ κέντρῳ τῆς πόλεως τῆς Βαρσοβίας μνημεῖον τοῦ ἀγνώστου στρατιώτου τῆς Πολωνίας, ἔνθα μετά ταῦτα ἐξεναγήθη ἐπί τῆς ἱστορίας καί τοῦ συμβολισμοῦ τοῦ μνημείου.

Κατά τό ἑσπέρας, ὁ Μακαριώτατος καί ἡ συνοδεία Αὐτοῦ μετέσχον εἰς τόν Ἑσπερινόν ἐπί τῇ αὐριανῇ ἑορτῇ τοῦ Ὁσίου Πατρός ἡμῶν Ὀνουφρίου, λαβόντα χώραν εἰς τήν ἱεράν αὐτοῦ Μονήν τῆς Jubleczna.

Ἡ Ἱερά αὐτή μεγάλη Μονή τοῦ Ἁγίου Ὀνουφρίου τῆς Jubleczna εἶναι ἀξία σεβασμοῦ διά τόν Ὀρθόδοξον Πολωνικόν λαόν, καθ’ ὅτι εἶναι ἡ μόνη πάντοτε διά μέσου τῶν αἰώνων μή ὑποκύψασα, ὡς ἄλλαι, εἰς τάς πιέσεις τῆς Οὐνίας διά μεταστροφήν εἰς αὐτήν.

Κατά τήν ἄφιξιν Αὐτοῦ εἰς τήν Ἱεράν Μονήν, ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, συνοδευόμενος ὑπό τοῦ Μακαριωτάτου Μητροπολίτου Βαρσοβίας καί πάσης Πολωνίας κ. Σάββα, ἐγένετο δεκτός ἐν θερμῇ ὑποδοχῇ ὑπό τῶν Ἀρχιερέων τῆς Ὀρθοδόξου Πολωνικῆς Ἐκκλησίας, πλειάδος ἱερέων καί πλήθους εὐσεβοῦς λαοῦ καί προεξῆρξε τῆς ἀκολουθίας τοῦ Ἑσπερινοῦ.

Μετά τήν ὑποδοχήν καί τήν εἴσοδον ἔλαβε χώραν Ἑσπερινός μετ’ ἀρτοκλασίας καί ὁ Ὄρθρος κατά τό Ρωσικόν Τυπικόν τῆς ἑορτῆς τοῦ Ἁγίου Ὀνουφρίου, προεξάρχοντος τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου, συνιερουργοῦντος τοῦ φιλοξενοῦντος Μακαριωτάτου Μητροπολίτου Βαρσοβίας καί πάσης Πολωνίας κ. Σάββα καί τῶν Ἀρχιερέων τῆς Ὀρθοδόξου Πολωνικῆς Ἐκκλησίας, πλειάδος ἱερέων καί πλήθους εὐσεβοῦς Πολωνικοῦ λαοῦ, ἔχοντος εἰς τά πρόσωπα αὐτῶν τά σημεῖα τοῦ κόπου καί τοῦ μόχθου, τῶν κακοπαθειῶν καί τῶν διώξεων. Ἡ ἀκολουθία ἦτο μεγαλοπρεπής, ἅμα καί κατανυκτική. Τήν ἀκολουθίαν τοῦ Ἑσπερινοῦ ἠκολούθησε τράπεζα ἐν τῇ Ἱ. Μονῇ.

Οὕτω συνεπληρώθη τό πρόγραμμα τῆς πρώτης ἡμέρας τῆς εἰρηνικῆς ἐπισκέψεως τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων εἰς Πολωνίαν.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.
ngg_shortcode_4_placeholder

“Μακαριώτατε Μητροπολῖτα Βαρσοβίας

καί πάσης Πολωνίας κ.κ. Σάββα,

Σεβασμιώτατοι Ἅγιοι Ἀρχιερεῖς,

Εὐλαβέστατοι ἱερεῖς,

Ἐντιμότατοι ἐκπρόσωποι τῆς πολιτείας,

Εὐλαβές ἐκκλησίασμα,

Εὐχαριστοῦμεν καί δοξολογοῦμεν τόν πανάγαθον Θεόν, διότι ὄρθρου βαθέος σήμερον ἐξήγειρεν Ἡμᾶς ὑγιεῖς ἐκ τοῦ ὕπνου καί ἐκ τῶν ὀρέων Σιών τῆς Ἁγίας, ἐκ τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Ἁγίου Τάφου, ὡδήγησεν Ἡμᾶς δι’ ἀσφαλοῦς ἀεροπορικῆς πτήσεως εἰς τήν εὐλογημένην χώραν τῆς Πολωνίας.

Εὐχαριστοῦμεν τόν μεγαλοδύναμον Θεόν ἡμῶν, διότι ᾖρε τά ἐμπόδια τοῦ φόρτου τῆς ἐργασίας καί τῶν πολλῶν ὑποχρεώσεων καί ἠξίωσεν Ἡμᾶς νά ἐκπληρώσωμεν τήν ἐπιθυμίαν Ἡμῶν νά πραγματοποιήσωμεν εἰρηνικήν ἐπίσκεψιν εἰς τήν ἀδελφήν Αὐτοκέφαλον Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν τῆς Πολωνίας.

Τῆς χαρᾶς τῆς ἐπισκέψεως ταύτης προγευόμεθα ἐκ τῆς ἐπιφυλαχθείσης Ἡμῖν καί τῇ τιμίᾳ συνοδείᾳ Ἡμῶν θερμῆς ὑποδοχῆς ἐκ τῆς πολιτείας τῆς Πολωνίας καί τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Πολωνίας.

Τά αἰσθήματα εὐγνωμοσύνης πρός τόν Θεόν ἡμῶν διά τήν ἐπίσκεψιν ταύτην, τῆς ὁποίας ἀξιώνει Ἡμᾶς, ἐκφράζομεν μέ τήν ἐπίσημον Δοξολογικήν τελετήν ταύτην εἰς τόν ἱερόν Καθεδρικόν τοῦτον Ναόν τῆς Ἁγίας Μαρίας τῆς Μαγδαληνῆς.

Πλήρεις χαρᾶς καί συγκινήσεως ἐκ τῆς ἱλαρᾶς προσευχητικῆς ἀτμοσφαίρας ταύτης μεταφέρομεν τήν χάριν καί τήν εὐλογίαν τοῦ Παναγίου Τάφου, τοῦ Φρικτοῦ Γολγοθᾶ καί ὅλων τῶν Παναγίων Προσκυνημάτων, Ὑμῖν προσωπικῶς Μακαριώτατε Ἅγιε Πολωνίας, τῇ σεβασμίᾳ ἱεραρχίᾳ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Πολωνίας, τῷ Ὀρθοδόξῳ πληρώματι τῷ ἐμπεπιστευμένῳ τῷ Ἀρχιεπισκοπικῷ ὠμοφορίῳ Ὑμῶν, τῷ εὐσεβεῖ λαῷ, τῷ μετέχοντι εἰς τήν πανηγυρικήν Δοξολογίαν ταύτην καί εὐχόμεθα καί τάς λοιπάς ἡμέρας τῆς ἐπισκέψεως ταύτης εἰρηνικάς, χαρμοσύνους καί ἐποικοδομητικάς πρός δόξαν Θεοῦ καί ἔπαινον τοῦ εὐλογημένου γένους τῶν Ὀρθοδόξων”.

Τήν Κυριακήν, 31^ην Μαΐου / 13^ην Ἰουνίου 2010, ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ἐπραγματοποίησε ποιμαντικήν ἐπίσκεψιν εἰς Ραμάλλαν.

Ἡ Ραμάλλα, εὑρισκομένη εἰς ἀπόστασιν ἡμισείας περίπου ὥρας δυτικῶς τῶν Ἱεροσολύμων  ἔχει ἐξελιχθῆ σήμερα δυτικῶς εἰς μίαν ἀπό τάς σπουδαιοτέρας καί πολυπληθεστέρας πόλεις τῆς Παλαιστινιακῆς Αὐτονομίας. Εἰς αὐτήν εὑρίσκεται ἡ ἕδρα τοῦ Προέδρου τῆς Παλαιστινιακῆς Αὐτονομίας κ. Μαχμούντ Ἀμπάς Ἀμποῦ-Μάζεν, τά Γραφεῖα τῆς Παλαιστινιακῆς Κυβερνήσεως, ἡ Παλαιστινιακή Βουλή καί εἰς αὐτήν ἔχουν τάς διπλωματικάς αὐτῶν ἀντιπροσωπείας τά κράτη, τά ὁποῖα διατηροῦν διπλωματικάς σχέσεις μέ τήν Παλαιστινιακήν Αὐτονομίαν.

Εἰς τό κέντρον τῆς Παλαιᾶς Πόλεως τῆς Ραμάλλας τό Πατριαρχεῖον διατηρεῖ ἀνέκαθεν ἱερόν ναόν μετά ἡγουμενείου πρός τιμήν τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Κυρίου. Ὁ Ἁγιοταφίτης Ἀρχιμανδρίτης π. Γαλακτίων εἶναι ὁ ἡγούμενος τῆς ἐνταῦθα Ἀραβοφώνου Ἑλληνορθοδόξου Κοινότητος τοῦ Πατριαρχείου, ἀριθμούσης περί τά 5.000 περίπου μέλη.

Εἰς τήν Κοινότητα αὐτήν διετέλεσαν ἡγούμενοι μακαριστοί Κύπριοι Ἁγιοταφῖται, ὡς ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Τιβεριάδος Γρηγόριος, ὁ Ἀρχιμανδρίτης π. Διονύσιος καί ὁ Ἀρχιμανδρίτης π. Φιλούμενος, διατελέσας ἐν συνεχείᾳ ἡγούμενος τοῦ Φρέατος τοῦ Ἰακώβ, μαρτυρικῶς τελειωθείς ἐν αὐτῷ καί ἁγιοκαταταγείς τήν 16^ην /29^ην Νοεμβρίου τοῦ 2009.

Εἰς τήν κώμην αὐτήν ἔφθασεν ὁ Μακαριώτατος μετά συνοδείας ἐξ Ἱεροσολύμων τήν πρωΐαν τῆς Κυριακῆς 31^ης Μαΐου/ 13^ης Ἰουνίου 2010. Εἰς τήν εἴσοδον τῆς πόλεως ἀνέμενε Αὐτόν τιμητική Ἀστυνομική φρουρά, ἡ ὁποία καί συνώδευσεν Αὐτόν ἕως τό προαύλιον τοῦ ἱεροῦ Ναοῦ καί τῆς Μονῆς τῆς Μεταμορφώσεως. Ἐνταῦθα ὑπεδέχθησαν Αὐτόν ὁ ἡγούμενος Ἀρχιμανδρίτης π. Γαλακτίων, ὁ Ἀραβόφωνος ἱερεύς π. Γιακούμπ Οἰκονόμος, ἡ Ἐπιτροπή τῆς Ἐκκλησίας, οἱ ἱεροψάλται καί μέλη τοῦ ποιμνίου.

Ὁ Μακαριώτατος πρό τῆς εἰσόδου τοῦ Ναοῦ, ἐνδυθείς μανδύαν, ηὐλόγησεν τήν ἁγίαν εἴσοδον εἰς τόν Ναόν, τῶν ψαλτῶν ψαλλόντων τό ἀπολυτίκιον τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος  καί ἔψαλε τάς Καταβασίας, προεξάρχων τοῦ Ὄρθρου.

Ἐν συνεχείᾳ ὁ Μακαριώτατος προεξῆρξε τῆς θ. Λειτουργίας, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Γέροντος Ἀρχιγραμματέως Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, τῶν Ἀρχιεπισκόπων Θαβωρίου κ. Μεθοδίου καί Ἰορδάνου κ. Θεοφυλάκτου, τοῦ ἡγουμένου Ἀρχιμανδρίτου π. Γαλακτίωνος, τοῦ Οἰκονόμου ἱερέως π. Γιακούμπ, τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Ἱερωνύμου, τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Φιλουμένου συμπροσευχομένου καί τοῦ ἐκ Κύπρου εἰς εἰδικήν ἀποστολήν ἐλθόντος Πρωτοσυγκέλλου τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Κύπρου Ἀρχιμανδρίτου π. Ἱερωνύμου Πυλιώτου μετά τοῦ Κυπρίου ἐπιχειρηματίου κ. Πανίκου Ἡροδότου.

Ἡ θεία Λειτουργία ἐδόθη εἰς τούς λειτουργούς καί εἰς τόν Ὀρθόδοξον λαόν τῆς Ραμάλλας ὡς δῶρον τοῦ οὐρανοῦ ἐπί τῆς γῆς, ὡς τόπος ἀφέσεως τῶν ἁμαρτιῶν καί ἁγιασμοῦ καί ὡς πηγή ἰαμάτων λυτρώσεως ἐλπίδος, χαρᾶς καί σωτηρίας. Ἰδιαιτέραν βαθεῖαν κατάνυξιν  ἐδημιούργησεν εἰς τάς ψυχάς τοῦ ἐκκλησιάσματος ἡ μεικτή χορῳδία Ραμάλλας, ψάλλουσα εἰς τήν ἀραβικήν γλῶσσαν εἰς ὕφος βυζαντινόν, ἰδίως εἰς τούς ὕμνους τοῦ Κοινωνικοῦ «αἰνεῖτε τόν Κύριον ἐκ τῶν οὐρανῶν» τόν συγγραφέντα ὑπό τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου τόν ὕμνον εἰς τήν Θεοτόκον «Χαῖρε Νύμφη Ἀνύμφευτε», καί μελοποιημένον εἰς τήν ἱεράν Μονήν Σίμωνος Πέτρας τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Ἠπόρει κανεῖς διά τήν δύναμιν τῆς φωνῆς, τήν ἁρμονίαν τοῦ μέλους, τήν εὐσέβειαν τοῦ ὕφους καί  ἡδύνετο καί συνεκινεῖτο ἐκ τοιούτου μέλους ἐνισχύοντος τήν ἀνάβασιν εἰς τά οὐράνια ὕψη τῆς θείας δόξης.

Ὁ Μακαριώτατος ἐκήρυξεν εἰς τό κοινωνικόν τόν θεῖον λόγον, ἔχοντα ἑλληνιστί ὡς ἕπεται:

«Μή οὖν μεριμνήσητε λέγοντες, τί φάγωμεν ἤ τί πίωμεν ἤ τι περιβαλώμεθα; Πάντα γάρ ταῦτα τά ἔθνη ἐπιζητεῖ. Οἶδε γάρ ὁ πατήρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος ὅτι χρῄζετε τούτων ἁπάντων. Ζητεῖτε δέ πρῶτον τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καί τήν δικαιοσύνην αὐτοῦ καί ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν», ( Ματ. 6:31-33).

Μή καταληφθῆτε, λοιπόν, ποτέ ἀπό ἀνήσυχον φροντίδα, λέγοντες, τί θά φάγωμεν ἤ τί θά πίωμεν ἤ τί θά περιβληθῶμεν ὡς ἔνδυμα; Διότι οἱ ἐθνικοί καί εἰδωλολᾶτραι ζητοῦν ὅλα αὐτά… Ζητεῖτε δέ πρωτίστως καί κυρίως τήν ἐπικράτησιν τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ καί τήν ἀπόκτησιν τῶν ἀρετῶν, πού ὁ Θεός ζητεῖ ἀπό σᾶς καί ὅλα αὐτά τά ἐπίγεια θά σᾶς δοθοῦν μέ ἐκεῖνα.

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Εὐχαριστοῦμεν Κύριον τόν Θεόν ἡμῶν, διότι συνήγαγεν σήμερον πάντας ἡμᾶς, Ποιμένα καί ποίμνιον εἰς τήν ἑνότητα τῆς πίστεως καί τῆς κοινωνίας τοῦ Ἁγίου Πνεύματος διά τῆς συμμετοχῆς μας εἰς τό κοινόν εὐχαριστιακόν ποτήριον τοῦ σώματος καί τοῦ αἵματος τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἐν τῷ ἱερῷ Ναῷ τῆς Μεταμορφώσεως εἰς τήν μεγάλην πόλιν τῆς Ραμάλλας.      Εὐχαριστοῦμεν Κύριον τόν Θεόν ἡμῶν, διότι τό παλαίφατον Πατριαρχεῖον τῶν Ἱεροσολύμων, ἡ Μήτηρ ὅλων τῶν Ἐκκλησιῶν, δηλονότι κλῆρος καί λαός «διήλθομεν», κατά τόν ψαλμῳδόν, «διά πυρός καί ὕδατος καί ἐξήγαγες ἡμᾶς εἰς ἀναψυχήν»(ψαλμ. 65/66, 12).

Ἡ δέ ἀναψυχή ἡμῶν, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, δέν εἶναι ἄλλη ἀπό τήν βεβαιότητά μας εἰς τήν ἐλπίδα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ. «Εὐλογητός ὁ Θεός», κηρύττει ὁ ἀπόστολος Πέτρος, «καί Πατήρ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ κατά  τό πολύ αὐτοῦ ἔλεος ἀναγεννήσας ἡμᾶς εἰς ἐλπίδα ζῶσαν δι’ ἀναστάσεως Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐκ νεκρῶν», (Πετ. Α,1-3).

Τό γεγονός τῆς ἀναγεννήσεώς μας εἰς ἐλπίδα ζῶσαν δι’ ἀναστάσεως τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐκ νεκρῶν, δέν εἶναι ἁπλῶς κήρυγμα ἠθικολογικόν, ἀφῃρημένον καί ἀόριστον, ἀλλά εἶναι ἡ πραγματικότης τοῦ μυστηρίου τῆς θείας οἰκονομίας, δηλονότι της ἐνσαρκώσεως καί ἐνανθρωπήσεως τοῦ Θεοῦ Λόγου, τό ὁποῖον (μυστήριον) βιώνομεν διά τῆς Ἐκκλησίας καί ἐντός τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ τό σῶμα τοῦ Χριστοῦ, ἐν ταυτῷ δέ καί τήν κολυμβήθραν, ἔνθα κατοικεῖ τό Ἅγιον Πνεῦμα, τό Πνεῦμα τοῦ Χριστοῦ.

Αὐτή ἀκριβῶς εἶναι ἡ ἁγία τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία, ἐντός τῆς ὁποίας προγευόμεθα ἀλλά καί προετοιμαζόμεθα, κατά τόν Ἀπόστολον Πέτρον καί πάλιν, τετηρουμένην ἐν οὐρανοῖς εἰς ὑμᾶς τούς ἐν δυνάμει Θεοῦ φρουρουμένους διά πίστεως εἰς σωτηρίαν ἑτοίμην ἀποκαλυφθῆναι ἐν καιρῷ ἐσχάτῳ», (Πέτρ. Α’ 1, 4-5).

Καί διερωτώμεθα, ποία εἶναι ἡ ἄφθαρτος κληρονομία ἡ τετηρημένη ἐν οὐρανοῖς; Εἶναι ἡ βασιλεία καί ἡ δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ, τήν ὁποίαν πρέπει πρῶτον νά ζητῶμεν κατά τό παράγγελμα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ: «Ζητεῖτε δέ πρῶτον τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καί τήν δικαιοσύνην αὐτοῦ  καί ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν», (Ματ. 6,33).

Μέ ἄλλα λόγια, ἀγαπητοί μου, δέν πρέπει νά καταλαμβανώμεθα ἀπό ἀνήσυχον φροντίδα καί ἀγωνίαν λέγοντες τί φάγωμεν ἤ τί πίωμεν ἤ τί θά περιβληθῶμεν ὡς ἐνδύματα. «Οἶδε γάρ ὁ πατήρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος ὅτι χρῄζετε τούτων ἁπάντων», (Ματ. 6,32)· διότι ὁ οὐράνιος πατήρ σᾶς γνωρίζει ὅτι ἔχετε ἀνάγκην ὅλων τῶν ἐπιγείων καί βιωτικῶν πραγμάτων. «Καί ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν», (Ματθ. 6.33).

Οἱ ἐθνικοί, δηλονότι αὐτοί οἱ ὁποῖοι δέν μεριμνοῦν διά τήν ψυχήν αὐτῶν καί ἀδιαφοροῦν διά τήν μέλλουσαν ζωήν καί κρίσιν, τήν βασιλείαν καί δικαιοσύνην τοῦ Θεοῦ ἀντιστοίχως, αὐτοί ἐπιζητοῦν μόνον τά ἐπίγεια καί βιωτικά. «Τά ἔθνη ἐπιζητεῖ ταῦτα», λέγει ὁ Ἱερός Χρυσόστομος, «οἷς ὁ πόνος ἅπας κατά τόν παρόντα βίον, οἷς λόγος οὐδείς περί τῶν μελλόντων, οὐδέ ἔννοια τῶν οὐρανῶν».

Κατά δέ τούς Κυριακούς λόγους: «Τί γάρ ὠφελεῖται ἄνθρωπος, ἐάν τόν κόσμον ὅλον κερδίσῃ τήν δέ ψυχήν αὐτοῦ  ζημιωθῇ; ἤ τί δώσει ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ»;  (Ματθ. 16,26).

Προσέχοντες εἰς τούς θείους τούτους λόγους, ἀγαπητοί μου, ἀντιλαμβανόμεθα ὅτι ἡ ἀνθρωπίνη ὀντότης δέν συνίσταται ἀπό σάρκα καί ὀστᾶ μόνον, ἀλλά καί ἀπό ψυχήν ἄϋλον ζῶσαν νοεράν καί ἀθάνατον καί συνεπῶς μή ἀνταλλάξιμον.

Τοῦ ὑπερτάτου καί θείου τούτου ἀγαθοῦ τῆς ψυχῆς, ὑπέρ τῆς ὁποίας μυριάδες ἁγίων μαρτύρων τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ καί τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ Πατρός «ἐτόλμησαν ἀποθανεῖν», (Ρωμ. 5,7) καλούμεθα νά ἀναλάβωμεν τήν μέριμναν εἷς ἕκαστος ἐξ ἡμῶν. Τοῦτο ἀκριβῶς σημαίνει, ἀγαπητοί μου, «ζητεῖτε πρῶτον τήν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν».

Τῆς μερίμνης ταύτης, δηλονότι τῆς ψυχῆς τῶν λογικῶν αὐτῆς προβάτων καί τῆς ζητήσεως τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ ἐπιμελεῖται καί ἡ ἁγία τῶν Ἱεροσολύμων Ἐκκλησία ἐν μέσῳ θλίψεων, στενοχωριῶν καί ποικίλων ἀγώνων κατά ὀρατῶν καί ἀοράτων δυνάμεων τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου, μή δειλιῶσα, ἀλλά τουναντίον «καυχωμένη, κατά Παῦλον, ἐν ταῖς θλίψεσιν εἰδοῦσα ὅτι ἡ θλῖψις ὑπομονή κατεργάζεται, ἡ δέ ὑπομονή δοκιμήν, ἡ δέ δοκιμή ἐλπίδα· ἡ δέ ἐλπίς οὐ καταισχύνει, ὅτι ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ ἐκκέχυται ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν διά Πνεύματος Ἁγίου τοῦ δοθέντος ἡμῖν», (Ρωμ. 5, 3-5).

Ἀμήν».

Μετά τήν ἀπόλυσιν ὁ Μακαριώτατος ἀπένειμεν εἰδικά μετάλλια τῶν χιλίων πεντακοσίων ἐτῶν τῆς ἱστορίας τοῦ Πατριαρχείου εἰς τά μέλη τῆς προηγουμένης Ἐκκλησιαστικῆς Ἐπιτροπῆς, ὑπηρετησάσης μέ ἀφοσίωσιν εἰς τήν Κοινότητα δι’ ἔτη πολλά καί εἰς τούς ψάλτας τῆς Ἐκκλησίας. Μετά τήν θείαν λειτουργίαν ἠκολούθησε δεξίωσις εἰς τήν παρακειμένην τῷ ἱερῷ Ναῷ αἴθουσαν.

Ὁ Μακαριώτατος ἀνεκοίνωσεν ὑπογραφεῖσαν ἤδη τήν συμφωνίαν, βάσει τῆς ὁποίας εἰς πλησιόχωρον εἰς γῆν τοῦ Πατριαρχείου, ἐκτάσεως 6 στρεμμάτων, ἐκχωρουμένων, ἀνεγείρεται συνοικισμός διά τήν κατοίκησιν τῶν ἐχόντων πρόβλημα στέγης μελῶν τῆς Κοινότητος. Τό project τοῦτο ἐνίσχυσεν ὑλικῶς ὁ Μακαριώτατος διά δωρεᾶς 15.000$.

Ταυτοχρόνως ὁ Μακαριώτατος ἀνεκοίνωσε καί τήν ἔναρξιν ἀνεγέρσεως αἰθούσης σχολείου καί Κατηχητικοῦ σχολείου. Μετά τήν δεξίωσιν ὁ Πατριάρχης μετά τῆς συνοδείας Αὐτοῦ ἐπεσκέφθη τόν κατοικοῦντα εἰς τό κτιριακόν συγκρότημα τοῦ ναοῦ, Οἰκονόμου ἱερέως π. Γιακοῦμπ.

Ἐν συνεχείᾳ ὁ Μακαριώτατος και ἡ συνοδεία Αὐτοῦ παρεκάθισεν εἰς τράπεζαν παρατεθεῖσαν πρός τιμήν Αὐτοῦ καί πολλῶν προσκεκλημένων ἐκ τῆς Κυβερνήσεως, τῆς Δημαρχίας καί τοῦ ποιμνίου εἰς ἑστιατόριον τῆς πόλεως.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_5_placeholder

Τό Σάββατον, 23^ην Μαΐου /5^ην Ἰουνίου 2010, ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ὁ Γ’ ἐξεκίνησεν λίαν πρωΐ ἐκ τοῦ Πατριαρχείου μετά συνοδείας διά τό Σφάαμερ τοῦ βορείου Ἰσραήλ.

Εἰς τήν πόλιν ταύτην εὑρίσκεται μία τῶν δώδεκα ἐνοριῶν τῆς Μητροπόλεως Πτολεμαΐδος – Ἄκκρης. Οἱ κάτοικοι τῆς πόλεως ἀριθμοῦν περί τούς 40.000 χιλιάδας. Ἐκ τούτων οἱ 16.000 χιλιάδες περίπου εἶναι χριστιανοί. Ἐκ τῶν χριστιανῶν οἱ 700 περίπου εἶναι ἀραβόφωνοι Ρωμαι-Ὀρθόδοξοι.

Ὁ εὐπρεπής ναός οὗτος εἶναι ἀφιερωμένος εἰς τούς ἐνδόξους καί θεοστέπτους βασιλεῖς, ἁγίους Κωνσταντῖνον καί Ἑλένην.

Εἰς τόν ναόν τοῦτον ἔφθασε μετά τρίωρον αὐτοκινητικήν πορείαν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος. Εἰς τήν εἴσοδον αὐτοῦ ἐγένετο δεκτός ὑπό τοῦ Πατριαρχικοῦ Ἐπιτρόπου Ἄκκρης, Ἀρχιμανδρίτου Ἁγιοταφίτου π. Φιλοθέου, τοῦ ἱερέως τῆς ἐνορίας εἰς τήν κώμην ταύτην, π. Σαμουήλ Ζάϊεντ, ἱερέων τῶν ὁμόρων κωμῶν, τῶν Ἐπιτρόπων, τοῦ Συμβουλίου τῆς Κοινότητος καί τῶν πιστῶν.

Εἰς τόν ἱερόν ναόν τοῦτον καί διά τήν μνήμην τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης, μετατεθεῖσαν κατά δύο ἡμέρας διά λόγους ποιμαντικούς, ἐτέλεσεν ὁ Μακαριώτατος τόν Ὄρθρον, τήν Ἀρτοκλασίαν καί τήν θ. Λειτουργίαν, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Γέροντος Ἀρχιγραμματέως, Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Σεβαστείας κ. Θεοδοσίου, Ἀρχιμανδριτῶν, ἱερέων καί διακόνων καί συμμετέχοντος ἐν εὐλαβείᾳ, κατανύξει καί πάσῃ ὀρθοδόξῳ συμμετοχῇ τοῦ εὐσεβοῦς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησιάσματος.

Ἡ θ. Λειτουργία ἐδόθη καί πάλιν εἰς τούς λειτουργούς καί τό ἐκκλησίασμα ὡς δῶρον Θεοῦ, ὡς φανέρωσις τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ, ὡς σημεῖον συναντήσεως καί ἑνώσεως οὐρανοῦ καί γῆς, Θεοῦ καί ἀνθρώπου, ὡς μυστήριον ἁγιασμοῦ, ἀφέσεως ἁμαρτιῶν καί σωτηρίας.

Ἡ Βυζαντινή χορῳδία τῆς Ἄκκρης, διευθυνομένη ὑπό τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Φιλοθέου, συνεδύαζεν εἰς τήν ψαλμῳδίαν αὐτῆς τό μέτρον καί τήν ἰσορροπίαν μεταξύ λόγου, νοῦ καί συναισθήματος, θυμοῦ, καί μέ τό ὕφος αὐτῆς μετέδιδεν εἰς τούς ἀκούοντας τήν ἐλπίδα, τήν βεβαίωσιν, τήν χαράν καί τήν αἰσιοδοξίαν τῆς Ὀρθοδόξου Βυζαντινῆς ἡμῶν Μουσικῆς.

Ὁ Μακαριώτατος εἰς τό Κοινωνικόν ὡμίλησε διεξοδικῶς εἰς τούς πιστούς περί τοῦ ἔργου τῶν Ἁγίων ἐνδόξων βασιλέων καί ἰσαποστόλων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης εἰς τήν προσφώνησιν αὐτοῦ ἔχουσαν ἐν συνόψει ὡς ἕπεται:

«Ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος διά τοῦ πολιτικοῦ αὐτοῦ ἔργου καί διά τῆς μεταφορᾶς τῆς πρωτευούσης τοῦ ρωμαϊκοῦ κράτους εἰς τήν Κωνσταντινούπολιν καί διά τῆς ἀναγνωρίσεως τοῦ Χριστιανισμοῦ ὡς ἐλευθέρας θρησκείας ἐπετέλεσε πολιτικόν καί πολιτιστικόν ἔργον, τό ὁποῖον ἦτο ἰσάξιον τοῦ ἔργου τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, διό καί ἀναγνωρίζεται σύν τῇ μητρί αὐτοῦ ὡς ἰσαπόστολος. Ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος ἐνεκαινίασε τήν περίοδον τήν γνωστήν ἀπό τοῦ 312 μ.Χ. ὡς ἐποχήν «τῶν Ὀρθοδόξων Ρωμαίων», ἡ ὁποία διά μέσου τῶν αἰώνων συμπεριέλαβεν Ἕλληνας, Ἄραβας, Ρώσους Ρουμάνους καί πάντας τούς Ὀρθοδόξους λαούς, Εἰς τήν ἐποχήν αὐτήν τυγχάνει σεβαστή ἡ ἐλευθερία τοῦ προσώπου, ἡ θρησκευτική καί ἐθνική ταυτότης αὐτοῦ, ἡ παιδεία καί  ἡ πολιτιστική αὐτῶν παράδοσις.

Ἐν τῷ πνεύματι τούτῳ εὐχαριστοῦμεν τόν π. Σαμουήλ καί τό Κοινοτικόν Συμβούλιον διά τάς προσπαθείας αὐτῶν διά τήν διεύρυνσιν τοῦ ἱεροῦ ναοῦ καί προσφέρομεν αὐτοῖς ὑλικήν βοήθειαν ὡς συνδρομήν διά τήν ἀποπεράτωσιν αὐτοῦ».

Τήν ἀπόλυσιν τῆς θ. Λειτουργίας ἠκολούθησε λιτανεία πανορθόδοξος, παγχριστιανική καί πάνδημος εἰς τάς ὁδούς πέριξ τοῦ ναοῦ, τῇ προπορεύσει τοῦ Σώματος τῶν Προσκόπων.

Μετά τήν ἐπιστροφήν εἰς τόν ναόν, εἰς τήν αἴθουσαν δεξιώσεων, ἐπηκολούθησαν αἱ δέουσαι τῇ ἑορτῇ προσφωνήσεις, ἤτοι τοῦ μέλους τοῦ Κοινοτικοῦ Συμβουλίου, κ. Τζίριες Χάννε, τῶν Ἐκπροσώπων τῶν Δρούζων, τοῦ μέλους τοῦ Ἰσραηλινοῦ Κοινοβουλίου κ. Μουχάμαντ Μπαράκη, τοῦ Ἐκπροσώπου τῆς Δημαρχίας Σφάαμερ, κ. Κάμαλ Σαχίν, τοῦ ἱερέως τῆς Ὀρθοδόξου Κοινότητος, π. Σαμουήλ Ζάϊεντ, ὁ ὁποῖος ἐκαλωσώρισε τόν Μακαριώτατον καί ἐπῄνεσε Αὐτόν διά τό ποιμαντικόν Αὐτοῦ καί θεολογικόν ἔργον, διά τῶν ποιμαντικῶν Αὐτοῦ ἐπισκέψεων, τῶν κηρυγμάτων εἰς τό περιοδικόν «Φῶς Χριστοῦ» ἐκ Κανᾶ τῆς Γαλιλαίας καί παρεκάλεσεν Αὐτόν, ὅπως βοηθήσῃ τήν Κοινότητα διά τήν διεύρυνσιν τοῦ μικροῦ ναοῦ αὐτῆς, μή χωροῦντος τούς πιστούς, ἰδίᾳ κατά τάς μεγάλας ἑορτάς.

Ἡ ἑορτή τοῦ Ἁγίου Κωνσταντίνου ἀπετέλεσεν ἀσφαλῶς ἑορτήν τῆς Ὀρθοδοξίας εἰς τήν κώμην Σφάαμερ καί ἑορτήν πάντων τῶν κατοίκων αὐτῆς.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_6_placeholder

Εἰς τό πρόσωπον τοῦ αὐτοκράτορος Κωνσταντίνου τοῦ Μεγάλου καί τῆς Μητρός αὐτοῦ αὐτοκρατείρας Ἁγίας Ἑλένης ἡ Ἐκκλησία ἀναγνωρίζει τούς ἁγίους ἰσαποστόλους καί θεοστέπτους βασιλεῖς.

Τοῦτο συμβαίνει, διότι οὗτοι ἠσπάσθησαν τόν χριστιανισμόν, ἔπαυσαν τήν ἐπί τρεῖς αἰῶνας ἀπηνῆ καταδίωξιν αὐτοῦ καί ἐπέτρεψαν τήν ἐλευθέραν ἐξάσκησιν αὐτοῦ ὑπό τῶν χριστιανῶν διά τοῦ διατάγματος τῶν Μεδιολάνων, τό 312 μ.Χ.

Ἡ Ἐκκλησία τῶν Ἱεροσολύμων, ἡ Ἐκκλησία τῶν Ἁγίων Τόπων, ἔχει ἔτι ἰδιαίτερον λόγον τιμῆς τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης, καθ’ ὅτι οὗτοι ἀνέδειξαν τούς ἄχρι τότε, λόγῳ τῆς εἰδωλολατρίας, ἀφανεῖς Ἁγίους Τόπους  καί ἀνήγειραν τούς μεγαλοπρεπεῖς Ναούς τῆς Ἀναστάσεως εἰς Ἱεροσόλυμα καί τῆς Βασιλικῆς τῆς Γεννήσεως εἰς Βηθλεέμ καί ἄλλους ἀνά τούς ἁγίους Τόπους.

Ἡ φρουρός τῶν Ἁγίων Τόπων τούτων, Ἁγιοταφιτική Ἀδελφότης, σεμνύνεται νά ἔχῃ τόν μοναστηριακόν Ναόν αὐτῆς ἐπ’ ὀνόματι τῶν Ἁγίων τούτων ἐνδόξων βασιλέων καί ἰσαποστόλων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης.

Ἡ ἑορτή αὐτῶν ἑωρτάσθη εἰς τόν προσκείμενον εἰς τόν Πανάγιον Τάφον ναόν αὐτῶν μετ’ ἰδιαιτέρας λαμπρότητος καί τάξεως ὑπό τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος, τήν Πέμπτην 21^ην Μαΐου /3^ην Ἰουνίου 2010.

Ἀφ’ ἑσπέρας ἐτελέσθη Μέγας Ἑσπερινός μετ’ ἀρτοκλασίας, χοροστατοῦντος τοῦ ἡγουμένου τῆς Ἀγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος, Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου τοῦ Γ’.

Μετά τόν Ἑσπερινόν ὁ Μακαριώτατος καί οἱ Πατέρες ἐκάθισαν εἰς τό ἔξωθεν τοῦ Ναοῦ τούτου ηὐτρεπισμένον προαύλιον αὐτοῦ καί κατά τό εἰωθός μετέλαβον κολλύβων, οἴνου καί ἄρτου.

Τήν πρωΐαν τῆς ἑορτῆς ὁ Μακαριώτατος μετά τήν χοροστασίαν εἰς τόν Ὄρθρον, προεξῆρξεν ὡς λειτουργός τῆς θ. Λειτουργίας, συλλειτουργούντων αὐτῶν ἱερέων, μελῶν τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος.

Μετά τήν λαμπράν καί κατανυκτικήν θ. Λειτουργίαν ὁ Μακαριώτατος ἐνδεδυμένος πλήρη στολήν, συνοδευόμενος ὑπό πάντων τῶν λειτουργῶν ἱερέων, τῶν Ἁγιοταφιτῶν Ἀρχιερέων καί ἱερέων κατηυθύνθη ἐν πομπῇ ψαλλόντων πρός τό Πατριαρχεῖον.

Κατά τήν ἔξοδον ἀπό τοῦ Κεντρικοῦ Μοναστηρίου πρός τό Πατριαρχεῖον ἐδίδετο εἰς πάντας ἀπό τήν ὑπεύθυνον τοῦ ἀρτοποιείου Γερόντισσαν Σεραφείμαν καί τόν ἱεροδιάκονον π. Παΐσιον τό παραδοσιακόν ἀρτίδιον εὐλογίας. Κατά τήν διάρκειαν τῆς δεξιώσεως ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος προσεφώνησε τούς ἑορταστάς ὡς ἕπεται:

«Σέλας φαεινότατον, κομήτης ἑσπερώτατος, ἐξ ἀπιστίας εἰς πίστιν θεότητος μετοχετευθείς, ἤχθης ἁγιάσαι λαόν καί πόλιν· και τύπον Σταυροῦ ἐν οὐρανῷ κατοπτεύσας, ἤκουσας ἐκεῖθεν: «Ἐν τούτῳ νίκα τούς ἐχθρούς σου». Ὅθεν δεξάμενος τήν γνῶσιν τοῦ Πνεύματος, ἱερεύς τέ χρισθείς καί βασιλεύς ἐλαίῳ, ἐστήριξας τήν Ἐκκλησίαν τοῦ Θεοῦ, Ὀρθοδόξων βασιλέων πατήρ, οὗ καί ἡ λάρναξ ἰάσεις βρύει. Κωνσταντῖνε ἰσαπόστολε, πρέσβευε ὑπέρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν», (Δόξα, Ἦχος πλ. δ’).

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί.

Ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ καί ἰδιαιτέρως ἡ Ἐκκλησία τῶν Ἱεροσολύμων ἑορτάζει καί πανηγυρίζει σήμερον τήν σεπτήν μνήμην τῶν ἁγίων ἐνδόξων μεγάλων θεοστέπτων καί ἰσαποστόλων, Κωνσταντίνου καί Ἑλένης.

Ὄντως, οἱ Ἅγιοι Κωνσταντῖνος καί Ἑλένη ἀνεδείχθησαν θεόστεπτοι καί ἰσαπόστολοι, ὅπως διακηρύσσει ὁ Συναξαριστής τῆς Ἐκκλησίας μας. Καί διερωτώμεθα, διατί ἀπεδόθη τόσον μεγάλη καί ὑψίστη τιμή εἰς τούς ἁγίους τούτους Ρωμαίους Αὐτοκράτορας.

Διότι, ὡς λέγει ὁ ὑμνῳδός τῆς Ἐκκλησίας, οὗτοι ἐδέχθησαν τήν γνῶσιν τοῦ Πνεύματος τοῦ Ἁγίου, δηλονότι τοῦ Πνεύματος τοῦ Χριστοῦ. Καί ἡ μέν μακαρία Ἑλένη ἐδέχθη τόν ἁγιασμόν ἐν τῇ κοιλίᾳ αὐτῆς, ἐκ τῆς ὁποίας ἐκαρποφόρησε τῶν Χριστιανῶν ἡ χαρά καί τῶν Ρωμαίων ἡ δόξα, ὁ πλοῦτος καί ὑπέρμαχος τῶν ὀρφανῶν καί χηρῶν, ἡ σκέπη ταπεινῶν καί ἀπόρων, θλίψεων ἀνόρθωσις καί τῶν αἰχμαλώτων ἡ ἀνάῤῥυσις.

Ὁ δέ Κωνσταντῖνος πρῶτος ἔλαβε τό σκῆπτρον τῆς βασιλείας τῶν Χριστιανῶν, χριθείς οὐχί ὑπό ἀνθρώπων, ἀλλά παρ’ Αὐτοῦ τοῦ ἐλεοῦντος Θεοῦ, ἱερεύς τέ καί βασιλεύς.

Καί πῶς οὗτος ἐχρίσθη ἱερεύς καί βασιλεύς παρά Θεοῦ; Ἀφ’ ἑνός μέν διά τῆς φανερώσεως ἐν οὐρανῷ τοῦ τύπου τοῦ Τιμίου Σταυροῦ. Ἀφ’ ἑτέρου δέ διά τῆς θείας φωνῆς, τήν ὁποίαν ἤκουσεν ἐκεῖθεν λέγουσα αὐτῷ, «ἐν τούτῳ νίκα τούς ἐχθρούς σου».

Μέ ἄλλα λόγια, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ὁ Ἅγιος Κωνσταντῖνος ἀναδεικνύεται, ὡς ἄλλος Παῦλος, σκεῦος ἐκλογῆς τοῦ Θεοῦ. Καί ὁ μέν Παῦλος γίνεται κῆρυξ τῆς ἐν οὐρανοῖς βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Ὁ δέ Κωνσταντῖνος γίνεται ὁ ἑδραιωτής τῆς προτυπώσεως τῆς βασιλείας τῶν Οὐρανῶν ἐπί τῆς γῆς, διά τῆς ἀναγνωρίσεως τοῦ ἐπί γῆς πολιτεύματος τῆς οἰκουμενικῆς Ἐκκλησίας γενικώτερον· καί τοῦ πολιτεύματος τῆς καθ’ ἡμᾶς (τῆς κατ’ ἀνατολάς) Ἐκκλησίας, δηλονότι τῆς Ρωμηοσύνης εἰδικώτερον.

Καί λέγομεν τοῦτο, διότι διά τῆς ὑπό τοῦ Μ. Κωνσταντίνου συγκλήσεως τῆς πρώτης ἐν Νικαίᾳ Οἰκουμενικῆς Συνόδου τῷ 325 τῶν 318 θεοφόρων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας τεθεμελίωται ἡ Ρωμηοσύνη. Τουτέστιν ἡ  ἀσύγχυτος σύζευξις τοῦ πολιτισμικοῦ μεγέθους τοῦ ἕλληνος λόγου καί τοῦ σωτηριώδους εὐαγγελικου κηρύγματος τοῦ σεσαρκωμένου Λόγου, τοῦ Χριστοῦ.

Χαρακτηριστικόν τοῦ πολιτεύματος τῆς ἐπί γῆς Ἐκκλησίας καί ἐν προκειμένῳ τῆς Ρωμηοσύνης εἶναι τό ἀποστολικόν κήρυγμα τοῦ σοφωτάτου Παύλου, λέγοντος ὅτι «ἐν Χριστῷ οὐκ ἔνι Ἰουδαῖος οὐδέ Ἕλλην», (Γαλ. 3,28). Ἡ Χριστιανική Ὀρθόδοξος Ρωμηοσύνη, μέ ἄλλα λόγια, ὡς τό νέον πολίτευμα τό ὑπό τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου θεσπισθέν, ἀναγνωρίζει ὡς πολίτας αὐτοῦ τούς πιστούς φίλους τοῦ Χριστοῦ καί ὄχι μόνο.

Ἰδού ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, διατί ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος σύν τῇ μητρί αὐτοῦ, ἀνακηρύσσονται θεόστεπτοι καί ἰσαπόστολοι· ἐπί πλέον δέ κατατάσσονται εἰς τήν χορείαν τῶν ἐν οὐρανοῖς ἀπογεγραμμένων Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας (Ἐφ. 12,23).

Ἡ ἁλιευτική καί ἄδολος πίστις τοῦ Μ. Κωνσταντίνου εἰς τήν δύναμιν τοῦ τύπου τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, τοῦ Σταυροῦ τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ ἐπιφέρει τόν ἐγκαινιασμόν τῆς καινῆς τῆς νέας ἐν Χριστῷ ἐποχῆς.

Αὐτῆς ἀκριβῶς τῆς καινῆς ἐν Χριστῷ ἐποχῆς, τῆς ὑπό τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου ἐγκαινιασθείσης ὡς φρονήματος καί τρόπου ζωῆς, ἀντιμάχεται καί ἀντιστρατεύεται λυσσωδῶς καί μανιωδῶς ἡ ἐποχή τῆς παγκοσμιοποιήσεως, δηλαδή ἡ ἐποχή «τῶν κοσμοκρατόρων τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου κατά τόν θεῖον Παῦλον» (Ἐφ. 6,12).

Χρεωστικῶς λοιπόν ἡ ἁγία τῶν Ἱεροσολύμων Ἐκκλησία μετά τῆς Γερραρᾶς Ἁγιοταφιτικῆς αὐτῆς Ἀδελφότητος καί τοῦ εὐσεβοῦς χριστεπωνύμου αὐτῆς πληρώματος μετά τοῦ ὑμνῳδοῦ ψάλλει κράζουσα: «Χαίροις, Κωνσταντῖνε πάνσοφε, Ὀρθοδοξίας πηγή, ἡ ποτίζουσα πάντοτε, τοῖς γλυκέσι νάμασι, τήν ὑφήλιον ἅπασαν. Χαίροις, ἡ ῥίζα, ἐξ ἧς ἐβλάστησε καρπός ὁ τρέφων τήν Ἐκκλησίαν Χριστοῦ. Χαίροις, τό καύχημα, τῶν Πατέρων ἔνδοξε, Χριστιανῶν, βασιλέων πρώτιστε. Χαῖρε, χαρά τῶν πιστῶν». Σύν μητρί θεόφρονι Ἑλένῃ ἱκέτευε Χριστῷ τῷ Θεῷ καί παμβασιλεῖ ὑπέρ εἰρήνης τῆς Ἁγίας Γῆς καί προστασίας τῆς ἁγίας πόλεως Ἱερουσαλήμ καί ὑπέρ πάντων τῶν τήν μνήμην σου τελούντων πιστῶς. Ἀμήν».

Μετά τήν δεξίωσιν εἰς τό Πατριαρχεῖον οἱ προσκυνηταί ἠσπάσθησαν τήν χεῖρα τοῦ Μακαριωτάτου, ἀκολούθως δέ οἱ Ἁγιοταφῖται Πατέρες μετέσχον εἰς τήν νηστήσιμον ἑόρτιον μοναστηριακήν αὐτῶν τράπεζαν.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_7_placeholder