1

ΤΟ ΛΕΙΨΑΝΟΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΥΜΕΩΝ ΤΟΥ ΘΕΟΔΟΧΟΥ ΕΙΣ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ.

Τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων διατηρεῖ Ἱερόν Ναόν καί Μονήν τοῦ Ἁγίου Συμεών τοῦ Θεοδόχου, μετά τοῦ τάφου αὐτoῦ, εἰς τήν δυτικήν νέαν πόλιν τῶν Ἱεροσολύμων εἰς μικράν ἀπόστασιν ἀπό τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Τιμίου Σταυροῦ.

Τήν Μονήν ταύτην διατηρεῖ εἰς ἀρίστην κατάστασιν, συνεχῶς βελτιουμένην, ὁ ἐπί τριακονταετίαν καί πλέον ἡγούμενος αὐτῆς, Κύπριος Ἀρχιμανδρίτης π. Θεοδώρητος. Οὗτος ὡς ἕνα ἀπό τούς σκοπούς τῆς ἡγουμενείας αὐτοῦ ἔθεσε τήν ἀπόκτησιν διά τήν Μονήν τμήματος λειψάνου τοῦ Ἁγίου Συμεών.

Ἐνδιαφερόμενος, ζητῶν πληροφορίας, τάς ὁποίας διεσταύρωνε, ἐνημερούμενος σταδιακῶς πληρέστερον, ἐξηκρίβωσε καί δι’ ἀνθρώπων, τούς ὁποίους ἐπί τούτου ἀπέστειλεν, ὅτι τό λείψανον τοῦ Ἁγίου εὑρίσκεται εἰς τήν πόλιν Zadar τῆς Κροατίας.

Μετά ταῦτα ἐπανειλημμένως καί ἐπιμόνως ἀπετάθη εἰς τόν Μακαριώτατον Πατριάρχην Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλον, ζητῶν παρ’ Αὐτοῦ, ὅπως προβῇ εἰς τάς ἀπαιτουμένας ἐνεργείας, ἵνα τμῆμα τοῦ τιμίου λειψάνου τοῦ Ἁγίου Συμεών ἀποκτήσῃ ἡ Μονή αὐτοῦ.

Ἀξιοποιῶν τό ζωηρόν ἐνδιαφέρον τοῦτο ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης κ.κ. Θεόφιλος, ὡμίλησεν εἰς τόν τότε Ἀρχιεπίσκοπον τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς Zadar Msg Ivan Prendja, ὅτε οὗτος συνέπεσε νά ἐπισκεφθῇ τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων τόν Σεπτέμβριον τοῦ 2007.

Τήν συνάντησιν ταύτην ἠκολούθησεν ἐπιστολή τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου τῆς 17ης Σεπτεμβρόυ 2007 πρός τόν Ἀρχιεπίσκοπον Zadar, εἰς τήν ὁποίαν ζητεῖται τεμάχιον τοῦ τιμίου λειψάνου.

Εἰς ταύτην ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Zadar ἀπήντησε θετικῶς δι’ ἐπιστολῆς αὐτοῦ ὑπ’ ἀριθμ. Broj 8/2010 Prez τῆς 12ης Ἰανουαρίου 2010, ἐξηγῶν ὅτι διά τήν παραχώρησιν τμήματος τοῦ ἁγίου λειψάνου ἔλαβε τήν ἔγκρισιν τῆς Ἁγίας Ἕδρας, τοῦ Συμβουλίου τοῦ ἱεροῦ Καθεδρικοῦ Ναοῦ τοῦ Zadar, περιγράφων καί τόν τρόπον παραλαβῆς αὐτοῦ δι’ εἰδικῆς τελετῆς ὑπό ἀποστολῆς τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων, μεταβησομένης εἰς Zadar. Τούτων οὕτως ἐχόντων, καί ἐν ᾧ ἡ ἀποστολή εὑρίσκετο ὑπό ἀναχώρησιν, τῇ προτεραίᾳ τῆς ἀναχωρήσεως, τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων ἐνημερώθη ὅτι ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Zadar ἐξαίφνης ἀπεβίωσεν.

Ἕνεκα τούτου ἀνεβλήθη, ὡς ἦτο φυσικόν, ἡ παράδοσις καί ἡ παραλαβή τοῦ ἱεροῦ λειψάνου ἄχρι τῆς ἐκλογῆς καί ἐνθρονίσεως τοῦ νέου Ἀρχιεπισκόπου Zadar τοῦ Don Josip Lenkić.

Τούτου συντελεσθέντος, ἐκινήθη καί πάλιν ἡ διαδικασία τῆς παραλαβῆς τοῦ ἁγίου λειψάνου. Πρός τοῦτο ἡ ἀποστολή τοῦ Πατριαρχείου, ἐκ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἰορδάνου κ. Θεοφυλάκτου, Πατριαρχικοῦ Ἐπιτρόπου ἐν Βηθλεέμ καί τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Μακαρίου, Πατριαρχικοῦ Ἐπιτρόπου ἐν Qatar, μετέβη εἰς Zadar τῆς Κροατίας μετά τήν συμμετοχήν αὐτῆς εἰς τήν Ἐνθρόνισιν τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου τῆς Σερβίας κ. κ. Εἰρηναίου καί παρέλαβε τό παραχωρηθέν τμῆμα τοῦ τιμίου λειψάνου μετά τοῦ ὑπ’ ἀριθμ. 271/2010.-Pres. πιστοποιητικοῦ ἐγγράφου γνησιότητος αὐτοῦ Λατινιστί καί τοῦ ὑπ’ ἀριθμ. Prot. 2011/2010 καί ἀπό 7.10.2010 Πρακτικοῦ παραδόσεως αὐτοῦ Κροατιστί καί Ἀγγλιστί καί ἔφερεν αὐτό εἰς τήν Ἱεράν αὐτοῦ Μονήν εἰς Καταμόνας.

Τό γεγονός τοῦτο τῆς ἀνακομιδῆς τμήματος τοῦ τιμίου λειψάνου ἑωρτάσθη πανηγυρικῶς τήν Κυριακήν 4ην/17ην Ὀκτωβρίου 2010, εἰς τήν Ἱεράν αὐτοῦ Μονήν διά θ. Λειτουργίας ὑπό τῆς Α.Θ.Μακαριότητος τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τῶν Σεβασμιωτάτων Ἀρχιεπισκόπων Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, Γέροντος Ἀρχιγραμματέως, Θαβωρίου κ. Μεθοδίου, Προέδρου τῶν Οἰκονομικῶν καί Σεβαστείας κ. Θεοδοσίου, ἱερομονάχων καί διακόνων καί Ὀρθοδόξων πιστῶν ἐκ τῆς Παλαιᾶς καί Νέας Πόλεως τῶν Ἱεροσολύμων ἐν κατανύξει παρακολουθούντων.

Διά τό πρόσωπον τοῦ Ἁγίου Συμεών καί τό γεγονός τῆς ἀνακομιδῆς τοῦ τιμίου λειψάνου αὐτοῦ ὡμίλησεν ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ὡς ἕπεται:

«Τόν ἱερόν ἡ ἱερά Παρθένος προσεκόμισεν ἐν ἱερῷ τῷ ἱερεῖ∙ ἁπλώσας δέ ἀγκάλας ὁ Συμεών, ἐδέξατο τοῦτον ἀγαλλόμενος καί ἐβόησε∙ Νῦν ἀπολύεις τόν δοῦλον Σου Δέσποτα, κατά τό ρῆμὰ Σου ἐν εἰρήνῃ»∙ λέγει ὁ ὑμνῳδός, Ἁγιος Γερμανός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως.

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,

Εὐλαβεῖς χριστιανοί,

Χάριτι Θεοῦ, ἡ ἁγία τῶν Ἱεροσολύμων Ἐκκλησία ἁπλώσασα τάς χεῖρας αὐτῆς ἐδέξατο ἀγαλλομένη τμῆμα τοῦ τιμίου λειψάνου τοῦ ἁγίου καί δικαίου Συμεών τοῦ Θεοδόχου, τοῦ φυλασσομένου ἐν τῷ καθεδρικῷ ναῷ τῶν Ρωμαιοκαθολικῶν εἰς τήν πόλιν Zadar τῆς Κροατίας.

«Ἡ θήκη σου», λέγει ὁ ὑμνῳδός τῆς Ἐκκλησίας ἀναφερόμενος εἰς τό διασῳζόμενον ὁλόσωμον σκήνωμα τοῦ Ἁγίου Συμεών, «βλύζει τοῖς πιστοῖς ἰάματα, ἡ δέ μνήμη μεμακάρισται λάμπουσα πλέον τοῦ ἡλίου, καί πάντων τάς ψυχάς σελαγίζουσα, πρός θεογνωσίας ἀνάγουσα ἱερομύστα πανσεβάσμιε».

Ὄντως, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ἡ θήκη τοῦ πρεσβύτου Συμεών, δηλαδή τό ἱερόν αὐτοῦ λείψανον, βλύζει τοῖς πιστοῖς ἰάματα, καί ἡ μνήμη αὐτοῦ λάμπει πλέον τοῦ ἡλίου, διότι ὡς λέγει ἡ Ἁγία Γραφή «δικαίων ψυχαί ἐν χειρί Θεοῦ»: «ἡ ζωή τῶν δικαίων εὑρίσκεται ὑπό τήν προστατευτικήν χεῖρα τοῦ Θεοῦ» (Σοφ. Σολ. 3,1). Καί ἀλλαχοῦ «Μνήμη δικαίων μετ ἐγκωμίων»: «ἡ ἀνάμνησις τῶν δικαίων θα εἶναι παντοτινός καί εὔφημος». (Παρ. 10,7). Ἐπί πλέον δέ ἡ μνήμη τῶν δικαίων σελαγίζει δηλονότι φωτίζει τάς ψυχάς ὅλων τῶν ἀνθρώπων μέ το φῶς, τό ὁποῖον ἀνάγει, ὁδηγεῖ εἰς τήν Θεογνωσίαν.

Αὐτόν τοῦτον ἀκριβῶς τόν λόγον τοῦ φωτός τῆς Θεογνωσίας, δηλαδή τοῦ φωτός τῆς ἐν Χριστῷ καί διά Χριστοῦ συναναστάσεως μ[Ας καταγγέλλουν, κηρύττουν καί εὐαγγελίζονται τά τίμια λείψανα τῶν ἁγίων καί δικαίων τῆς Ἐκκλησίας. Νά τί λέγει ὁ Ἁγιος Ἰγνάτιος ὁ Θεοφόρος: «Τά λείψανα τῶν ἁγίων εἴασεν ἡμῖν ὁ Θεός βουλόμενος ἡμᾶς πρός τόν αὐτόν ἐκεῖνοις (τοῖς ἁγίοις) χειραγωγῆσαι (νά καθοδηγήσῃ) ζῆλον». Καί τοῦτο διότι κατά τόν ἱερόν Χρυσόστομον «ἡ τοῦ Πνεύματος (τοῦ Ἁγίου) χάρις ἡ τοῖς ὀστέοις παρακαθημένη εἰς ἑτέρους πρόεισι…καί ἀπό ψυχῆς εἰς σώματα καί ἀπό σωμάτων εἰς ἰμάτια…» κ.τ.λ.

Κατά δέ τόν ἅγιον Κύριλλον Ἱεροσολύμων: «Καί ψυχῆς μή ὑπαρχούσης ἐν τῷ νεκρῷ σώματι, ἔγκειταὶ τις δύναμις εἰς τά σώματα τῶν ἁγίων, τῶν δικαίων καί τῶν μαρτύρων, διά τήν ἐν τοσούτοις ἔτεσιν ἐνοικήσασαν ἐν αὐτοῖς δικαίαν ψυχήν».

Ὁ δέ Μέγας Βασίλειος εἰς τό ἐγκώμιον τῆς ἁγίας μάρτυρος Ἰουλίττης λέγει ὅτι ὅπου κεῖται τό λείψανον ἁγιάζει μέν τόν τόπον, ἁγιάζει δέ καί τούς εἰς αὐτό συνόντας. Μέ ἄλλα λόγια, αὐτός ὁ ὁποῖος εὑρίσκεται πλησίον ἤ ἅπτεται ἐγγίζει τά λείψανα τῶν ἁγίων γίνεται τρόπον τινά μέτοχος τοῦ ἁγιασμοῦ αὐτῶν.

Τοῦτο δέ συμβαίνει διότι ὅταν προσκυνοῦμεν καί ἀσπαζόμεθα τά ἱερά λείψανα γινόμεθα κοινωνοί τῆς ζωοποιοῦ χάριτος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἀφ’ ἑνός καί συμμάρτυρες τῆς τῶν σωμάτων ἐκ νεκρῶν ἀναστάσεως ἀφ’ ἑτέρου. Τά λείψανα τῶν ἁγίων, μέ ἄλλα λόγια ἀγαπητοί μου, ἀποτελοῦν τήν ἀδιάψευστον μαρτυρίαν καί ἐγγύησιν τῆς κοινῆς ἀναστάσεως κατά τήν διδασκαλίαν τοῦ σοφοῦ Ἀποστόλου Παύλου: «Ὅτι αὐτός ὁ Κύριος… καταβήσεται ἀπ οὐρανοῦ καί οἱ νεκροί ἐν Χριστῷ ἀναστήσονται πρῶτον». (Α’ Θεσ. 4,16).

Ἡ εἰς τά λείψανα τῶν ἁγίων, δικαίων καί μαρτύρων ἐνεργοῦσα θεοποιός χάρις τοῦ Ἀγίου Πνεύματος, ἀναδεικνύει τήν ἁγιογραφικήν, ἀποστολικήν καί ἁγιοπατερικήν παράδοσιν τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως, τήν τεθεμελιωμένην ἀφ ἑνός μέν ἐπί τῶν περί ἀναστάσεως λόγων τοῦ Χριστοῦ κηρύσσοντος: «Περί δέ τῆς ἀναστάσεως τῶν νεκρῶν οὐκ ἀνέγνωτε τό ῥηθέν ὑμῖν ὑπό τοῦ Θεοῦ τοῦ λέγοντος: «ἐγώ εἰμι ὁ Θεός Ἀβραάμ καί ὁ Θεός Ἰσαάκ καί ὁ Θεός Ἰακώβ. Οὐκ ἐστιν ὁ Θεός, Θεός νεκρῶν, ἀλλά ζώντων» (Ματ. 22, 31-32).

φ ἑτέρου δέ ἐπί τοῦ μυστηρίου τῆς θείας Οἰκονομίας, δηλονότι τῆς ἐνσαρκώσεως καί ἐνανθρωπήσεως τοῦ Θεοῦ Λόγου ἐκ τῶν ἁγνῶν αἱμάτων τῆς Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας, ὅπως τοῦτο ἑρμηνευτικῶς διατυπώνεται καί θεολογικῶς τεκμηριώνεται ἐπί τῶν λόγων τοῦ ὑμνογράφου τῆς Ἐκκλησίας: «ὁ πλήρης κεκένωται, ὁ προαιώνιος ἄρχεται, ὁ Λόγος παχύνεται, ὁ πλάστης πλάττεται, ὁ ἀχώρητος χωρεῖται ἐν κοιλία τῇ σῇ σωματούμενος, Θεοχαρίτωτε ». (Μαρία).

Τήν ζῶσαν τοῦ Θεοῦ Πατρός καί Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ μαρτυρίαν, κατέχοντες καί ἡμεῖς, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ἐν τῷ προσώπῳ τοῦ δικαίου Συμεών τοῦ Θεοδόχου διά τοῦ ἁγίου αὐτοῦ λειψάνου καί μάλιστα ἐν αὐτῷ τούτῳ τῷ τόπῳ τῆς Κοιμήσεως καί ταφῆς αὐτοῦ, δόξαν καί εὐχαριστίαν ἀναπέμπομεν τῷ Κυρίῳ καί Θεῷ ἡμῶν καί μετά τοῦ ψαλμῳδοῦ εἴπωμεν: «Τίς Θεός μέγας ὡς ὁ Θεός ἡμῶν, ὁ ποιῶν θαυμάσια μόνος!» Ἀμήν καί ἔτη πολλά.

Μετά τήν θ. Λειτουργίαν ἠκολούθησε δεξίωσις εἰς τό ἡγουμενεῖον. Ἐκεῖ ὁ Μακαριώτατος ηὐχαρίστησε τόν Θεόν, διότι ἠξίωσεν πάντας νά γίνουν μέτοχοι τῆς ἀφθαρσίας τοῦ λειψάνου  τοῦ Ἁγίου καί ὁ καθηγούμενος Ἀρχιμανδρίτης π. Θεοδώρητος ηὐχαρίστησε τόν Μακαριώτατον διά τούς κόπους νά ἐπαναφερθῇ τό τίμιον λείψανον. Ἀμήν.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_0_placeholder




ΕΝΑΡΚΤΗΡΙΟΣ ΛΟΓΟΣ ΤΗΣ Α.Θ.Μ. ΕΙΣ ΤΟ 3ον ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΗΣ Μ.Κ.Ο. «ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ».

«Βαρνάβας δέ καί Σαῦλος ὑπέστρεψαν ἐξ Ἱερουσαλήμ πληρώσαντες τήν διακονίαν……Οὗτοι μέν οὖν ἐκπεμφθέντες ὑπό τοῦ Πνεύματος τοῦ Ἁγίου κατῆλθον εἰς τήν Σελεύκειαν, ἐκεῖθεν δέ ἀπέπλευσαν εἰς Κύπρον. Διελθόντες δέ τήν νῆσον ἄχρι Πάφου …..(Πρ. 13, 4, 6)».

Μακαριώτατε Ἀρχιεπίσκοπε Κύπρου Κύριε Χρυσόστομε,

Ἐντιμότατε Κύριε Πέτρε Κυριακίδη,

Ἐλλογιμώτατοι κ. Καθηγηταί,

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί.

Δόξαν καί Εὐχαριστίαν ἀναπέμπομεν τῷ ἁγίῳ Τριαδικῷ Θεῷ ὅτι ἡ Μή Κυβερνητική Ὀργάνωσις τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων «Ρωμηοσύνη» συνήγαγε πάντας ἡμᾶς ἐν τῇ πολυπαθεῖ Νήσῳ Κύπρῳ καί δή ἐν τῇ ἀρχαίᾳ ὑμῶν πόλει Πάφῳ. Καί τοῦτο, διά νά διαδηλώσωμεν ἀφ’ ἑνός μέν τήν ἐν Χριστῷ κοινωνίαν καί ἀγάπην τῶν Ἐκκλησιῶν Κύπρου καί Ἱεροσολύμων. Ἀφ’ ἑτέρου δέ νά ἐπισημάνωμεν τούς ἰσχύοντας ἁγιογραφικούς καί ἁγιοπατερικούς δεσμούς, μεταξύ Κύπρου καί Ἁγίων Τόπων, τούς διαχρονικῶς ἐπιμαρτυρουμένους ὑπό τῆς κοινῆς ἡμῶν ἱερᾶς τῶν Ἀποστόλων παραδόσεως.

Τά τέσσαρα κέρατα τοῦ Σταυροῦ τοῦ Γολγοθᾶ ἐπεκτεινόμενα ἐπί τῶν ὀρέων τῆς Κύπρου, καθιστοῦν αὐτήν καί τόν εὐσεβῆ λαόν ἀλλά καί τήν χαροποιόν ἀνάστασιν τοῦ καινοῦ καί κενοῦ, τῆς τοῦ Χριστοῦ ἀναστάσεως Τάφου. Τοῦ Τάφου, ἐξ οὗ ἐπήγασεν ἡ ἐν Χριστῷ ζωοποιός καί ἑνοποιός δύναμις τῆς «Ρωμηοσύνης».

Τούτου ἕνεκεν οἱ Ἅγιοι Τόποι μέ κέντρον τήν Ἱερουσαλήμ θέτουν τήν νῆσον Κύπρον ὑπό τήν ἐπιρροήν αὐτῶν, ἀναδεικνύοντες αὐτήν φορέα ὅλων τῶν ἐκφάνσεων τοῦ πολυ-πολιτισμικοῦ μεγέθους τῆς Ρωμηοσύνης, τοῦ ἐκδηλουμένου θρησκευτικῶς, κοινωνικῶς ἀλλά καί πολιτικῶς.

Λέγομεν καί πολιτικῶς, διότι τό κοινωνικοπολιτικόν καθεστώς τῆς Κύπρου, ὅπως προβάλλεται σήμερον, τελεῖ καί πάλιν ὑπό τήν ἄμεσον ἤ ἔμμεσον ἐπιρροήν τοῦ κοινωνικοπολιτικῶς καί ἐν προκειμένῳ θρησκευτικῶς διαμορφουμένου μελλοντικοῦ καθεστῶτος τῶν Ἁγίων Τόπων τῆς Ἱερουσαλήμ, τῆς ὁποίας Ἱερουσαλήμ τό Ἑλληνορθόδοξον Πατριαρχεῖον, τό γνωστόν ὡς «Ρούμ Ὀρθοντόξ» ἀποτελεῖ τήν Χριστιανικήν αὐτῆς καρδιάν, τήν συνυπάρχουσαν καί ἁρμονικῶς συλλειτουργοῦσαν μετά τῶν ἄλλων καρδιῶν αὐτῆς τοῦ Ἰσλάμ καί τοῦ Ἰουδαϊσμοῦ.

Μέ ἄλλα λόγια, ὅταν τήν πολυσήμαντον καί περιεκτικήν (inclusive) θεολογικήν δύναμιν τῆς Ρωμηοσύνης ἀντιστρατεύονται πολιτικά συστήματα μέ ἀποκλειστικήν (exclusive) ἰδεολογικήν θεώρησιν, τότε ἐπέρχεται ἀκαταστασία∙ καί ἐν προκειμένῳ ἰσχύουν οἱ ὑμνογραφικοί λόγοι τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας: «Γλῶσσαί ποτε συνεχύθησαν διά τήν τόλμαν τῆς πυργοποιΐας…Τότε κατειργάσθη ἡ ἀφωνία πρός τιμωρίαν∙ ἄρτι καινουργεῖται ἡ συμφωνία πρός σωτηρίαν τῶν ψυχῶν».

Τήν ὑπο τῶν Ρούμ Ὀρθοντόξ Πατριαρχείων τῆς Μέσης Ἀνατολῆς, συμπεριλαμβανομένου καί τοῦ τά πρεσβεῖα τιμῆς φέροντος Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, καινουργηθεῖσαν συμφωνίαν κηρύττει καί Χριστοπρεπῶς εὐαγγελίζεται ἡ «Ρωμηοσύνη», ἡ ὁποία διεφύλαξε ἀκεραίαν καί ἀλώβητον τήν ἐθνικοθρησκευτικήν ταυτότητα τῶν Ἁγίων Τόπων, πολλῷ δέ μᾶλλον τῆς τήν ρομφαίαν διελθούσης καί πληγείσης πλευρᾶς ἁγιοτόκου Κύπρου.

Μέ τούς ταπεινούς αὐτούς διαλογισμούς χαιρετίζομεν καί ἐπευλογοῦμεν τάς ἐργασίας τοῦ τρίτου Διεθνοῦς Συνεδρίου τῆς «Ρωμηοσύνης» μεταφέροντες τήν εὐλογίαν καί τήν χάριν τῶν ἁγίων τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ Τόπων.

Εὐχόμενοι ἐν ταυτῷ πᾶσαν ἐπιτυχίαν.

Εὐχαριστῶ.




ΠΡΟΣΦΩΝΗΣΙΣ ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΟΥ ΕΠΙ Τῌ ΕΟΡΤῌ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΥΨΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ.

«Ἐμοί δέ μή γένοιτο καυχᾶσθαι εἰ μή ἐν τῷ σταυρῷ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, δι οὗ ἐμοί ὁ κόσμος ἐσταύρωται κἀγώ τῷ κόσμῳ, λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος (Γαλ. 6,14 )».

Ἐν αὐτῷ τῷ σταυρῷ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καυχᾶται ἡ  ἁγία τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία καί δή ἡ Ἐκκλησία Ἱεροσολύμων ὡς ἔχουσα  τό προνόμιον νά εἶναι ὁ φύλαξ  καί λειτουργός τοῦ τόπου τῆς σταυρικῆς θυσίας τοῦ Γολγοθᾶ .

Καί καυχᾶται ἐν τῷ σταυρῷ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἡ  ἁγία ἡμῶν Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, διότι τό ἀναντίρρητον γεγονός τῆς σταυρώσεως τοῦ Χριστοῦ εἶναι αὐτό τό ὁποῖον ἔκρινε καί κρίνει τήν ἀνθρωπίνην ἱστορίαν, δηλαδή τήν ἐν τῷ κόσμῳ ἀνομίαν καί ἀδικίαν, τήν ἐκπηγαζομένην ἐκ τῆς ἁμαρτίας.

Εἰς τήν σύγχρονον ἐποχήν μας, τήν ἐποχήν τῆς παγκοσμιοποιήσεως, ἡ ἔννοια τῆς ἁμαρτίας, τήν ὁποίαν (ἁμαρτίαν) ἐξέθεσεν ὁ σταυρός τοῦ Χριστοῦ, διαγράφεται ἀπό τά λεγόμενα τῶν ἀνθρώπων, διότι, ὡς λέγει καί πάλιν ὁ μέγας Παῦλος : «Ἡμεῖς δέ κηρύσσομεν Χριστόν ἐσταυρωμένον, Ἰουδαίοις μέν σκάνδαλον, Ἕλλησιν δέ μωρίαν» ( Α’Κορ. 1,23 ).

Αὐτό ἀκριβῶς τό Παύλειον κήρυγμα τοῦ σταυροῦ, φαιδρῶς ἑορτάζομεν  καί λαμπροφόρως πανηγυρίζομεν σήμερον καί ἡμεῖς οἱ παροικοῦντες καί παρεπιδημοῦντες ἐν Ἱερουσαλήμ, ἐπί τῇ μνήμῃ τῆς παγκοσμίου ὑψώσεως τοῦ τιμίου καί ζωοποιοῦ Σταυροῦ ὑπό τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων Μακαρίου.

Ἑορτάζομεν δέ τό γεγονός τοῦτο, διότι, χάρις εἰς τήν θείαν δύναμιν τοῦ Σταυροῦ, ἐξηφανίσθη ἡ φθορά καί κατηργήθη ἡ δύναμις τοῦ θανάτου, προσέτι δέ ὑψώθημεν ἀπό γῆς πρός τά οὐράνια. Ἰδού τί λέγει ὁ ὑμνῳδός τῆς Ἐκκλησίας μας.

«Χαίροις ὁ ζωηφόρος Σταυρός, τῆς εὐσεβείας τό ἀήττητον τρόπαιον, ἡ θύρα τοῦ Παραδείσου, ὁ τῶν πιστῶν στηριγμός, τό τῆς Ἐκκλησίας περιτείχισμα˙ δι’ οὖ ἐξηφάνισται ἡ φθορά καί κατήργηται, καί κατεπόθη τοῦ θανάτου ἡ δύναμις καί ὑψώθημεν, ἀπό γῆς πρός οὐράνια».

Τήν σωτηριώδη ἐνέργειαν τῆς δυνάμεως τοῦ Τιμίου καί Ζωοποιοῦ Σταυροῦ τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ ἐπικαλούμενοι καί ἡμεῖς, ἀγαπητοί  μου ἀδελφοί καί εὐλαβεῖς προσκυνηταί, μετά τοῦ ὑμνῳδοῦ εἴπωμεν: «Σῶσον ἡμᾶς, Σταυρέ τῇ δυνάμει σου∙ ἁγίασον ἡμᾶς τῇ λαμπρότητί σου, Τίμιε Σταυρέ, δώρησαι ἡμῖν τήν εἰρήνην ἐν τῇ περιοχῇ  ἠμῶν καί τῷ κόσμῳ σου ἅπαντι, καί κραταίωσον ἡμᾶς τῇ ὑψώσει σου! ὅτι φῶς ἡμῖν δεδώρησαι, καί σωτηρίαν τῶν ψυχῶν ἡμῶν». Ἔτη πολλά.

ngg_shortcode_1_placeholder




3Η ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΕΠΙΣΗΜΟΥ ΕΠΙΣΚΕΨΕΩΣ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΟΥ ΕΙΣ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ ΤΗΣ ΦΙΝΛΑΝΔΙΑΣ.

Τήν Παρασκευήν, 28ην Αὐγούστου / 10ην Σεπτεμβρίου 2010, τήν πρωΐαν, ἔλαβε χώραν ἡ Ὀρθρινή ἀκολουθία  εἰς τόν ἱερόν ναόν τῆς Μονῆς Valamo. Ὁ Ναός αὐτός τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Κυρίου εἶναι ἐκτισμένος ἀπό τό 1978. Εἶναι ὄντως περικαλλής. Τό εἰκονοστάσιόν του εἶναι ξυλόγλυπτον, ἐξαιρέτου τέχνης. Αἱ εἰκόνες ὡραιόταται. Τό δάπεδον ἀπαστράπτον. Εἰς τήν Μονήν ταύτην σῴζεται καί ὁ παλαιότερος, μικρότερος, ξύλινος  ναός ἀφιερωμένος καί οὗτος εἰς τήν Μεταμόρφωσιν τοῦ Κυρίου. Τοῦτον κατεσκεύασαν τό 1940 οἱ μοναχοί, οἱ διαφυγόντες, λόγῳ τοῦ  Β´ Παγκοσμίου πολέμου, ἐκ τοῦ ἐδάφους τῆς Καρελίας, τοῦ παραμείναντος ὑπό Σοβιετικήν πολιτικήν κυριαρχίαν, καί ἦλθον εἰς τήν περιοχήν αὐτήν, τήν ὁποίαν ὡνόμασαν Νέον Valamo.

Ἐν συνεχείᾳ τῆς ἀκολουθίας καί τοῦ προγεύματος, ἡ Πατριαρχική συνοδεία ἐπεσκέφθη τήν οὐχί μακράν τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Valamo εὑρισκομένην γυναικείαν Ἱεράν Μονήν τῆς Ἁγίας Τριάδος τῆς Lintula, εἰς ἥν διαβιοῦν δέκα πέντε περίπου μονάζουσαι. Ἡ ἡγουμένη τούτων Ὁσιωτάτη μοναχή Μαρίνα, μετά τοῦ ἐφημερίου ἱερέως καί αἱ μοναχαί πᾶσαι ὑπεδέχθησαν ἐν χαρᾷ τόν Μακαριώτατον Πατριάρχην Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλον, στρώσασαι τάπητα ἐκ πρασίνου πρό τοῦ μικροῦ, ἀλλά ηὐπρεπισμένου ναοῦ αὐτῶν τῆς Ἁγίας Τριάδος.

Τήν εἰς τόν Ναόν εἴσοδον ἠκολούθησε δέησις, τήν δέ δέησιν προσφώνησις ὑπό τῆς καθηγουμένης Ὁσιωτάτης μοναχῆς Μαρίνης, ἡ ὁποία εἶπεν ὅτι θεωρεῖ μεγάλην  εὐλογίαν τήν ἐπίσκεψιν τοῦ Μακαριωτάτου εἰς τήν Μονήν αὐτῶν, ἡ ὁποία ἔχει ἡλικία 100 περίπου ἐτῶν, κοντά εἰς τήν Πετρούπολιν. Τό μοναστήριον τοῦτο εἶχε πνευματικήν σχέσιν μέ τόν Ἅγιον Ἰωάννην τῆς Κροστάνδης. Τό 1939 ὅμως, λόγῳ τῶν πολιτικῶν γεγονότων, αἱ μοναχαί αὐταί ἔπρεπε νά μεταναστεύσουν ἐκ τῆς Ρωσίας εἰς τήν περιοχήν αὐτήν, λαμβάνουσαι μεθ᾽ἑαυτῶν μόνον μία εἰκόνα τῆς Παναγίας τῆς Ἱεροσολυμιτίσσης. Ἐρχόμεναι ἐνταῦθα, ἔπρεπε νά ἀγοράσουν γῆν, διά νά ἱδρύσουν τήν νέαν αὐτῶν Μονήν. Εἶχον τρεῖς δυνατότητας, νά ἐκλέξουν δηλαδή ἀναμέσον τριῶν γαιῶν. Δέν ἐγνώριζον, ποίαν νά ἐκλέξουν. Προσηυχήθησαν εἰς τήν εἰκόνα τῆς Παναγίας Ἱεροσολυμιτίσσης καί ἐδιάβασαν τόν Ἀκάθιστον Ὕμνον καί ἡ Παναγία ἡ Ἱεροσολυμίτισσα ὑπέδειξεν αὐτοῖς τήν γῆν αὐτήν.

«Σήμερον», εἶπεν ἡ γερόντισσα, «τό μοναστήρι συνηντηρεῖται ἀπό τήν κατασκευήν κεριῶν ἀπό τάς μοναχάς μέ μηχανήματα πού ἔχομεν φέρει ἀπό τήν Γερμανίαν». «Τό καλοκαίρι μᾶς ἐπισκέπτονται περί τούς 25.000 προσκυνηταί καί τουρῖσται. Καί ἐκ τούτων ἔχομεν μέρος τῶν ἐσόδων ἡμῶν. Τό μοναστήρι μας εἶναι τό μόνον γυναικεῖον μοναστήρι εἰς τήν Φινλανδίαν. Τοῦτο ἀποτελεῖ καί ἕναν ἄλλον λόγον ἐπισκέψεως προσκυνητῶν. Ἀδελφός τῆς Μονῆς Valamo εἶναι ἐφημέριος τῆς Μονῆς μας ἐπί τριάκοντα ἔτη. Ἐπιθυμοῦμεν νά Σᾶς προσφέρωμεν Μακαριώτατε ὡς ἐνθύμιον ἕν ἐγκόλπιον, ἀπεικονίζον τήν εἰκόνα τῆς Παναγίας Ἱεροσολυμιτίσσης, ἀντίγραφον τῆς εἰκόνος, τήν ὁποίαν φυλάσσομεν καί ἡ ὁποία ἐφιλοτεχνήθη τό 1920 εἰς ἕν ρωσικόν μοναστήρι τῆς Βηθανίας καί ηὐλογήθη εἰς τόν Πανάγιον Τάφον».

Ὁ Μακαριώτατος εὐχαριστῶν διά τό συμβολικόν δῶρον, εἶπε ὅτι εὐχαριστεῖ τόν Θεόν διά τήν ἐπίσκεψιν εἰς τήν χώραν τῆς Φινλανδίας καί εἰς τήν φυσικήν καί πνευματικήν γῆν τῆς Καρελίας. «Εὐχαριστοῦμεν τόν Τριαδικόν Θεόν, διότι ἐν τῇ ἐπισκέψει Ἡμῶν ἐκδηλώνεται τό μυστήριον τῆς οἰκονομίας τοῦ Θεοῦ καί τῆς κοινῆς ἡμῶν πίστεως, ἀλλά καί τῆς ποικιλομορφίας ἡμῶν. Ἐνθυμούμεθα τόν Ἀπόστολον Παῦλον, τόν λέγοντα ὅτι ἕν τό Πνεῦμα καί ποικίλα τά χαρίσματα Αὐτοῦ».

«Ἐνθυμούμεθα τόν προφήτην Ἡσαΐαν, παρουσιάζοντα τήν Ἱερουσαλήμ ὡς ὄρνιθα ἐπισυνάζουσαν τά τέκνα αὐτῆς, ἐννοοῦμεν τήν οὐράνιον Ἱερουσαλήμ. Ἐνθυμούμεθα τόν Ἀπόστολον Παῦλον, λέγοντα ὅτι ἡ Ἐκκλησία εἶναι σῶμα Χριστοῦ, οὗτινος ἀρχηγός, ὁ Χριστός. Ἡ Θεοτόκος εἶναι κατά τούς Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας ἡ Μητέρα τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά καί τῆς Ἐκκλησίας καί πάντων ἡμῶν. Τό γεγονός ὅτι ἐνταῦθα εὑρίσκεται ἡ εἰκών τῆς Θεοτόκου Ἱεροσολυμιτίσσης ἔχει ἰδιαιτέραν σημασίαν, λόγῳ τοῦ ὅτι καί δι᾽αὐτῆς ἐμφαίνεται ὁ σύνδεσμος τῆς Ἐκκλησίας Ἱεροσολύμων καί τῆς Ἐκκλησίας τῆς Φινλανδίας».

«Εἴμεθα εὐγνώμονες Ἡμεῖς προσωπικῶς, ἀλλά καί ἡ συνοδεία Ἡμῶν πρός τόν Ἀρχιεπίσκοπον τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Φινλανδίας καί Καρελίας κ.κ. Λέοντα, ὁ ὁποῖος ἐγένετο ἡ ἀφορμή διά τήν ἐπίσκεψιν Ἡμῶν εἰς τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν τῆς Φινλανδίας. Τήν ἐμπειρίαν ταύτην θά μεταφέρωμεν μεθ᾽ Ἡμῶν εἰς Ἱερουσαλήμ, ἔνθα ἐπί τοῦ Παναγίου Τάφου καί εἰς Γεθσημανῆν θά προσευχώμεθα ὑπέρ ὑγιείας καί εὐσταθείας τῆς Φινλανδικῆς Ἐκκλησίας καί τῆς πνευματικῆς αὐτῆς καρποφορίας καί εὐοδώσεως τῶν πνευματικῶν ἀγώνων τῶν μοναζουσῶν τῆς Ἱερᾶς Μονῆς ταύτης. Μεταφέρομεν εἰς ὑμᾶς τάς εὐχάς καί προσευχάς τῆς Θεοτόκου, τῆς ὁποίας τήν Κοίμησιν προσφάτως  ἑωρτάσαμεν. Εἰς ἔνδειξιν ἐκτιμήσεως καί ἀγάπης ἐπιδίδομεν εἰς τόν ἐφημέριον ἱερέα φιλντισένιον ἐπιστήθιον σταυρόν, εἰς δέ τήν ἡγουμένην ὁσιωτάτην μοναχήν Μαρίναν, κανδήλαν νά ἀνάβῃ καί νά φωτίζῃ καί νά καίῃ συνεχῶς τό ἐκ τοῦ Τάφου τοῦ Κυρίου πηγάζον φῶς καί εἰκόνα τῆς Θεοτόκου διά νά προστατεύῃ αὐτήν».

Τήν ἐν τῷ ναῷ ὑποδοχήν καί προσευχήν ἠκολούθησεν ἐπιμνημόσυνος δέησις εἰς τό Κοιμητήριον τῆς Μονῆς ὑπέρ ἀναπαύσεως τῶν ψυχῶν τῆς κοιμηθείσης ἡγουμένης Ἀντωνίας, τοῦ κοιμηθέντος Ἰάπωνος ἁγιογράφου Πέτρου, μαθητοῦ τοῦ Φωτίου Κόντογλου καί τῶν λοιπῶν ἐνταῦθα ἐνταφιασμένων μοναζουσῶν τῆς Μονῆς. Κατόπιν ἐγένετο ξενάγησις εἰς τήν ἔκθεσιν ἐργοχείρων τῆς Μονῆς καί κυρίως εἰς τόν χῶρον κατασκευῆς κεριῶν, διά μηχανημάτων συγχρόνων, τά ὁποῖα ἔφερεν ἐκ Γερμανίας ὁ νῦν Ἀρχιεπίσκοπος Φινλανδίας καί τά ὁποῖα ἐφοδιάζουν σήμερον μέ κεριά ὅλην τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν τῆς Φινλανδίας, ἀλλά καί τήν Λουθηρανικήν Ἐκκλησίαν.

Μετά ταῦτα ἡ καθηγουμένη Ὁσιωτάτη μοναχή Μαρίνα παρέθεσεν εἰς ἡμᾶς γεῦμα εἰς τήν τράπεζαν τῆς Μονῆς καί ἐπέδωσεν εἰς ἡμᾶς εὐλογίας ἐκ τῶν ἐργοχείρων τῶν μοναζουσῶν. Κατευοδοθέντες ὑπό τῶν μοναζουσῶν, ἐξήλθομεν εὐχαριστοῦντες καί κατηυθύνθημεν εἰς τό κοιμητήριον τῆς γειτνιαζούσης Μονῆς Valamo. Eἰς τοῦτο εἶναι ἐνταφιασμένοι μακαριστοί κεκοιμημένοι Προκαθήμενοι καί ἄλλοι Ἀρχιερεῖς τῆς Φινλανδικῆς Ἐκκλησίας, ἱερεῖς, μοναχοί, καί λαϊκοί τῆς Καρελίας, οἱ διαφυγόντες ἐξ αὐτῆς κατά τόν Β´ Παγκόσμιον πόλεμον καί ἐλθόντες εἰς Φινλανδίαν.

Εἰς μνήμην αὐτῶν ἐτελέσθη μνημόσυνον ὑπό τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου καί ὑπό τοῦ Ἀρχιεπικόπου Καρελίας κ. Λέοντος, παρουσίᾳ τῶν μοναχῶν τῆς Μονῆς Valamo, προσελθόντων ἐν τῷ μεταξύ ἐκ τῆς Μονῆς.

Ἐν συνεχείᾳ ὁ ἡγούμενος τῆς Μονῆς Valamo, Ἀρχιμανδρίτης π. Σέργιος ἐξενάγησε τήν Ἱεροσολυμιτικήν Πατριαρχικήν συνοδείαν, παρουσίᾳ τοῦ Ἁγίου Καρελίας, εἰς τό κτίριον τό χρησιμεῦσαν ὡς παλαιόν ἡγουμενεῖον τῆς Μονῆς, εἰς τήν ὄντως ἀξιόλογον εἰς παλαίτυπα καί σύγχρονα βιβλία Βιβλιοθήκην τῆς Μονῆς, περιλαμβάνουσαν Τμῆμα Συντηρήσεως Χειρογράφων καί διαθέτουσαν τά σύγχρονα μέσα ἀσφαλίσεως τῶν βιβλίων, εἰς τό Ἐκκλησιαστικόν Μουσεῖον περιέχον ἐκκλησιαστικά ἀντικείμενα ἀξίας καί παλαιά ἄμφια Ρωσικῆς τέχνης καί σύγχρονα τοιαῦτα, εἰς τόν χῶρον χρησιμοποιούμενον δι᾽ ἐκθέσεις, νῦν δέ ἐκθέσεως εἰκόνων καί πινάκων τοῦ Καρελικοῦ τοπίου ἀπό τοῦ ἔτους 1900 καί ἑξῆς, εἰς τόν χῶρον συντηρήσεως παλαιῶν καί ἐφθαρμένων εἰκόνων μέ τελειοτάτας τεχνικάς, εἰς τόν χῶρον τῆς Λαϊκῆς Ἀκαδημίας, ἔνθα περί τούς 2.500 διερχόμενοι περιοδικοί φοιτηταί διδάσκονται ἁγιογραφίαν, τέχνην κεντημάτων, ἐκκλησιαστικήν μουσικήν καί ἄλλα καί τέλος εἰς τό οἰνοποιεῖον τῆς Μονῆς, τό ὁποῖον μέ συγχρόνους τεχνικάς καί συμφώνως πρός τήν νομοθεσίαν τοῦ κράτους παράγει 12 εἴδη οἴνου καί ρακῆς, τά ὁποῖα πωλούμενα βοηθοῦν σημαντικῶς τήν Μονήν διά τήν ἀντιμετώπισιν τῶν δανείων καί τῶν ἐξόδων αὐτῆς.

Ὄντως ἦτο ἀξιοθαύμαστος ἡ ὀργάνωσις τῶν χώρων, τούς ὁποίους ἐπεσκέφθημεν, ἡ τέχνη τῶν δημιουργημάτων καί τό παραγόμενον ἔργον, μαρτυροῦν ἀγάπην, ἐπιμέλειαν καί φιλοπονίαν.

Μετά μικράν ἀνάπαυσιν, τῆς ὁποίας εἴχομεν ἀνάγκην, κατόπιν τῆς μακρᾶς διαδρομῆς καί ξεναγήσεως ὅλην τήν ἡμέραν, συνεκεντρώθημεν πρό τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τῆς Μεταμορφώσεως τῆς Μονῆς Valamo.

Εἰς ταύτην προσῆλθε μετά τήν σύναξιν τῶν Ἀρχιερέων, τῶν Ἰερέων καί τοῦ λαοῦ ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος συνοδευόμενος ὑπό τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Καρελίας κ. Λέοντος.

Ἐνδυθείς ὁ Μακαριώτατος τόν μανδύαν ηὐλόγησε τόν λαόν καί εἰσώδευσεν εἰς τό ἱερόν Βῆμα μετά τοῦ Ἁγίου Καρελίας καί τῶν Ἀρχιερέων. Ἐνταῦθα ἀνέμενον, ἄχρις οὗ τελεσθῇ ὁ Ἑσπερινός μετ᾽ἀρτοκλασίας καί μέρος τῆς ἀκολουθίας τοῦ Ὄρθρου κατά τό Ρωσικόν Τυπικόν.

Εἰς τήν καθιερωμένην κατά τό Τυπικόν τοῦτο ἀκολουθίαν τοῦ Ὄρθρου, ἐνδυθείς ὁ Πατριάρχης, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Καρελίας καί οἱ Ἀρχιερεῖς, ἐξῆλθον τοῦ Ἱεροῦ Βήματος καί ἔμειναν εἰς τό κέντρον τοῦ Ναοῦ, ἐπί ἐξέδρας οἱ δύο Προκαθήμενοι, πέριξ δέ αὐτῶν οἱ Ἀρχιερεῖς καί οἱ Ἱερεῖς καί παρέμειναν καί ἀνέγνωσαν τό Εὐαγγέλιον τοῦ Ὄρθρου Ἑλληνιστί, Φινλανδιστί καί Ἀραβιστί, ηὐχελιάσθησαν διά τοῦ Ἁγίου ἐλαίου καί ἀκολούθως εἰσῆλθον εἰς τό Ἱερόν Βῆμα καί παρέμειναν ἄχρι τέλους τῆς ἀκολουθίας τοῦ Ὄρθρου ἕως καί τῆς Α´Ὥρας.

Οὕτως ἔληξεν ὁ Ἑσπερινός  ἐπί τῇ ἑορτῇ τῆς ἀνακομιδῆς τῶν λειψάνων τῶν ἱδρυτῶν τῆς ἀρχαίας Μονῆς Valamo, Ἁγίου Γερμανοῦ καί Σεργίου ἀπό τό Novgorod  εἰς τό Valamo τό 1163 μ.Χ. καί τῇ ἑβδομηκοστῇ ἐπετείῳ ἀπό τῆς ἐλεύσεως τῶν μοναχῶν, τῶν διαφυγόντων ἀπό τήν νῆσον τῆς Καρελίας, τῆς παραμεινάσης εἰς τήν Ρωσικήν πολιτικήν δικαιοδοσίαν κατά τόν Β´ παγκόσμιον πόλεμον, καί ἐλθόντων εἰς τήν περιοχήν ταύτην τῆς Φινλανδίας καί ἱδρυσάντων τό νέον Valamo.

Μετά τήν ἀκολουθίαν τοῦ Ἑσπερινοῦ καί τοῦ Ὄρθρου ἠκολούθησε μοναστηριακή τράπεζα.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_2_placeholder




ΘΑΒΩΡ 2010 / Η ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΤΟΠΟΥΣ.

Τό ὄρος Θαβώρ, Ἰταβύριον εἰς τήν θύραθεν γραμματείαν, «δεσπόζει εἰς τό μέσον τῆς Γαλιλαίας, ἀναμέσον τῆς πεδιάδος τοῦ Ἰεζράελ καί τῆς Σκυθουπόλεως, πανταχόθεν ἀπομεμονωμένον ἀπό παντός ἄλλου ὁμόρου ὄρους (Βενιαμίν Ἰωαννίδου, Προσκυνητάριον τῆς Ἁγίας Γῆς, σ. 349).

Μνείαν τοῦ ὄρους Θαβώρ ἔχομεν εἰς τήν Παλαιάν Διαθήκην. Ἀναφέρεται εἰς τούς ψαλμούς: «Θαβώρ καί Ἑρμών ἐν τῷ ὀνόματί Σου ἀγαλλιάσονται» (Ψαλμ. 88,13). Ἐπίσης ἀναφέρεται ὡς τό ὅριον τῶν φυλῶν Ζαβουλών καί Ἰσσάχαρ (Ἰησ. Ναυῆ 19, 12-22) καί ὡς ὁ τόπος συγκεντρώσεως τῶν υἱῶν Ἰσραήλ ὑπό τόν Βαρούχ καί τήν Δεβώραν πρό τῆς μάχης κατά τοῦ Σισάρα (Κριτ. 4,6).

Εἰς τήν Καινήν Διαθήκην δέν γίνεται ὀνομαστική μνεία τοῦ ὄρους Θαβώρ. Τοῦτο ὅμως ὑπονοεῖται ὡς τό ὄρος τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Κυρίου διά τῆς φράσεως τοῦ ἀποστόλου Πέτρου, «ἐν ὄρει ἁγίῳ», «καί ταύτην τήν φωνήν -Οὗτός ἐστιν ὁ Υἱός μου ὁ ἀγαπητός, εἰς ὅν ἐγώ ηὐδόκησα- ἠκούσαμεν ἐξ οὐρανοῦ ἐνεχθεῖσαν σύν αὐτῷ ὄντες ἐν τῷ ἁγίῳ ὄρει». (Πέτρ. Β’ 1,18).

Παρά τήν καινοδιαθηκικήν ἀνωνυμίαν, ἀρχαιοτάτη πίστις καί παράδοσις τῆς Ἐκκλησίας συνδέει τό γεγονός τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Κυρίου μέ τό ὄρος Θαβώρ.

Εἰς τούς πρόποδας τούτου τοῦ ὄρους ἄφησε ὁ Κύριος τούς ὑπολοίπους μαθητάς Αὐτοῦ καί παρέλαβε μεθ’ Ἑαυτοῦ ἐπί τῆς κορυφῆς τούς τρεῖς προκρίτους, Πέτρον καί Ἰάκωβον καί Ἰωάννην.

Ἐνώπιον αὐτῶν αἴφνης ἔλαμψε τό πρόσωπον Αὐτοῦ ὡς ὁ ἥλιος καί τά ἱμάτια Αὐτοῦ ἐγένοντο λευκά ὡς τό φῶς καί ὤφθησαν ὁ Μωϋσῆς καί ὁ Ἠλίας νά συλλαλοῦν μετ’ Αὐτοῦ περί τῆς σταυρικῆς θυσίας Αὐτοῦ εἰς Ἱεροσόλυμα καί ὁ Πέτρος προέτεινεν Αὐτῷ νά κατασκευάσουν τρεῖς σκηνάς καί νά μείνουν ἐπί τοῦ ὄρους, ὁπότε καί νεφέλη φωτεινή ἐπεσκίασεν αὐτούς καί ἠκούσθη φωνή ἐκ τῆς νεφέλης λέγουσα: «Οὗτός ἐστιν ὁ Υἱός μου ὁ ἀγαπητός, ἐν ᾧ ηὐδόκησα, Αὐτοῦ ἀκούετε» (Λουκ. 9,28-36).

Συμφώνως πρός τήν ἑρμηνείαν τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας, ὁ Κύριος παρέδωσε τήν θαυμαστήν αὐτήν θέαν τοῦ προσώπου Αὐτοῦ εἰς τούς τρεῖς προκρίτους μαθητάς Αὐτοῦ καί δι’ αὐτῶν εἰς τήν Ἐκκλησίαν, ἵνα προετοιμάσῃ καί ἐνισχύσῃ αὐτούς διά τό μυστήριον τοῦ Σταυροῦ καί τῆς Ἀναστάσεως Αὐτοῦ, ἵνα ὑπομνήσῃ τό πρωτόκτιστον κάλλος τῆς εἰκόνος τοῦ ἀνθρώπου, τό ἁμαυρωθέν μέ τήν πτῶσιν καί ἀποκτώμενον πάλιν διά τῆς πίστεως καί κοινωνίας καί ἑνότητος μετ’ Αὐτοῦ.

Ἐν Αὐτῷ διά τοῦ προσωπικοῦ ἀγῶνος τῶν πιστευόντων εἰς Αὐτόν ἐπιτυγχάνεται ἡ ἀποβολή τοῦ ἐνδύματος τῆς ἀσχημίας καί τῆς δυσμορφίας τῶν παθῶν  τῆς ψυχῆς καί ἡ ἔνδυσις τοῦ ἐνδύματος τῆς εὐμορφίας, τῆς κοσμιότητος καί τῆς εὐπρεπείας τῶν ἀρετῶν. Ἡ μεταμόρφωσις αὕτη, εἰς τήν ὁποίαν καλεῖ ὁ Κύριος  τούς εἰς Αὐτόν πιστεύοντας, συνέβη εἰς τόν ὕψιστον βαθμόν εἰς τούς Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας, οἱ ὁποῖοι ὡς καί οἱ μαθηταί «τήν δόξαν Κυρίου ἐθεάσαντο καθώς ἠδύναντο, ἐν τῇ ἐμπειρίᾳ τοῦ ἀκτίστου φωτός τοῦ προσώπου Αὐτοῦ».

Ἀνάμνησιν τοῦ θαυμαστοῦ γεγονότος τούτου εἶχε καί ἐφέτος ἡ Σιωνῖτις Ἐκκλησία ἐπί τῆς κορυφῆς τοῦ ὄρους Θαβώρ ἔμπροσθεν καί ἐντός τοῦ περικαλλοῦς ναοῦ τῆς Μεταμορφώσεως, τοῦ ἐκτισμένου μέν ἐπί τῶν ἐρειπίων ἀρχαιοτέρου βυζαντινοῦ ναοῦ ὑπό  τοῦ ἀειμνήστου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων Κυρίλλου (1865), ἁγιογραφημένου δέ προσφάτως θαυμαστῶς δι’ ἀρίστης βυζαντινῆς ἁγιογραφικῆς τέχνης ὑπό τοῦ φιλοπόνου ἡγουμένου Ἀρχιμανδρίτου Ἱλαρίωνος, ἀνακαινιστοῦ ὅλων τῶν χώρων τῆς Μονῆς καί κτίτορος παρεκκλησίου πρός τιμήν τῆς Ἁγίας Τριάδος.

Εἰς τόν ὑπαίθριον πευκόφυτον χῶρον ἔμπροσθεν τοῦ Ναοῦ τούτου και ἐπί καταλλήλως προητοιμασμένης ἐξέδρας, εἰς τύπον ἱεροῦ βήματος, ἐτελέσθη νυκτερινή θ. Λειτουργία τήν νύκτα τῆς 5ης πρός 6ην/18ην πρός 19ην Αὐγούστου 2010, προεξάρχοντος τῆς Α.Θ.Μ., τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου Γ’, συλλειτουργούντων Αὐτῷ  τῶν Ἱερωτάτων Μητροπολιτῶν Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου  καί Βόστρων κ. Τιμοθέου, τοῦ Γέροντος Ἀρχιγραμματέως,  Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, και πλέον τεσσαρακοντάδος ἱερέων ἐξ Ἑλλάδος, Κύπρου, Ρουμανίας, Ρωσίας, Οὐκρανίας καί ἐν κατανύξει παρακολουθούντων περί τούς τρεῖς χιλιάδας (3.000) πιστῶν ἐκ τῶν ὡς ἄνω χωρῶν τούτων, δι’ ὅ καί τά βιβλικά ἀναγνώσματα ἀνεγνώσθησαν καί ἡ θ. Λειτουργία ἐτελέσθη ἑλληνιστί, ἀραβιστί, ρωσιστί καί ρουμανιστί.

Ἐκτός τῶν συλλειτουργῶν ἱερέων περί τούς ἑξήκοντα  καί πλέον προσῆλθον, κρατοῦντες ἐπιτραχήλιον καί ζητοῦντες εὐλογίαν παρά τοῦ Μακαριωτάτου διά τήν θ. Κοινωνίαν. Τῶν ἀχράντων μυστηρίων ἐκοινώνησαν καί οἱ πλεῖστοι τῶν πιστῶν, διά τήν εὐταξίαν τῶν ὁποίων, λόγῳ τοῦ συνωστισμοῦ, ἐχρειάσθησαν εἰδικώτερα μέτρα τάξεως.

Εὐθύς ἅμα τῇ ἀπολύσει ὁ Μακαριώτατος προσεφώνησεν ἐν συντομίᾳ, διά τόν κόπον τῆς ἀγρυπνίας, τούς πιστούς, ὡς ἑξῆς:

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

εὐλαβεῖς προσκυνηταί,

Ἡ χάρις τοῦ Παναγίου Πνεύματος ἀνήγαγεν καί συνήγαγεν πάντας ἡμᾶς εἰς τό θεοβάδιστον τοῦτον τόπον διά νά ἑορτάσωμεν τήν ἀνάμνησιν τῆς θείας Μεταμορφώσεως τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Τό γεγονός τῆς ἐπί τοῦ ὄρους Θαβώρ Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ ἀποτελεῖ τόν θεμέλιον λίθον τῆς σωτηριώδους θεολογίας τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.

Ὁ λόγος τοῦ ἀνθρώπου ἀποδεικνύεται ἀδύνατος καί περιωρισμένος  εἰς τήν προσπάθειάν του νά κατανοήσῃ τόν ἄπειρον καί ἀπερινόητον Θεόν.

Ὅ,τι γνωρίζομεν σχετικά μέ τόν Θεόν, τό γνωρίζομεν διά τοῦ μυστηρίου τῆς θείας Οἰκονομίας, δηλονότι διά τοῦ ἐνανθρωπήσαντος Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ. Ὁ σεσαρκωμένος Λόγος τοῦ Θεοῦ, ὁ Χριστός μέ ἄλλα λόγια εἶναι Αὐτός ὁ ὁποῖος μᾶς φανερώνει διά μέσου τῆς Ἐκκλησίας Αὐτοῦ κατά τρόπον σχετικόν, αἰνιγματικόν καί συνεσκιασμένον τόν κεκρυμμένον καί ἀπόκρυφον μυστήριον τῆς θείας ἀπειρίας καί τοῦ ἐπουρανίου θείου φωτός. «Βλέπομεν γάρ ἄρτι δι ἐσόπτρου ἐν αἰνίγματι, τότε δέ πρόσωπον πρός πρόσωπον· ἄρτι γινώσκω ἐκ μέρους…» (Α’ Κορ. 13,12), λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος.

(Διότι τώρα βλέπομεν σάν εἰς μετάλλινον καθρέπτην, θαμπά καί τόσον ἀτελῶς, ὥστε θά μᾶς μένουν πολλά αἰνίγματα, πού δέν θά ἠμποροῦμεν νά τά ἐξηγήσωμεν. Τότε ὅμως θά ἴδωμεν φανερά καί καθαρά, διότι θά ἴδωμεν κατ εὐθεῖαν πρόσωπον μέ πρόσωπον. Τώρα γνωρίζω μόνον ἕνα μέρος τῆς ἀληθείας).

Τήν ἐκ μέρους φανέρωσιν τοῦ μυστηρίου τῆς θείας Οἰκονομίας, μυστηρίου τοῦ ἀποκεκρυμένου ἀπό τῶν αἰώνων ἐν τῷ Θεῷ, τῷ τά πάντα κτίσαντι διά Ἰησοῦ Χριστοῦ (Ἐφεσ. 3,9). ἐρμηνεύει ἐναργέστατα καί μετ ἀκριβείας ὁ ἱερός τῆς Ἐκκλησίας μας ὑμνῳδός λέγων: «Ὁ πάλαι τῷ Μωσεῖ συλλαλήσας, ἐπί τοῦ ὄρους Σινᾶ διά συμβόλων, ἐγώ εἰμί λέγων, ὁ Ὤν, σήμερον ἐπ ὄρους Θαβώρ, μεταμορφωθείς ἐπί τῶν μαθητῶν, ἔδειξε τό ἀρχέτυπον κάλλος τῆς εἰκόνος, ἐν Ἑαυτῷ τήν ἀνθρωπίνην ἀναλαβών οὐσίαν. Καί τῆς τοιαύτης χάριτος μάρτυρες παραστησάμενοι, Μωϋσῆν καί Ἠλίαν κοινωνούς ἐποιεῖτο τῆς εὐφροσύνης, προμηνύοντας τήν ἔξοδον διά Σταυροῦ καί σωτήριον Ἀνάστασιν».

Θέλοντας ὁ Χριστός ἀφ ἑνός μέν νά προετοιμάσῃ τούς μαθητάς Του ἐν ὄψει τοῦ σταυρικοῦ Αὐτοῦ πάθους καί τριημέρου ἀναστάσεώς Του, ἀφ ἑτέρου δέ νά φανερώσῃ  τήν οὐράνιον αὐτοῦ βασιλείαν, παρέλαβε τούς μαθητάς Του καί ἀνῆλθεν εἰς τό ὄρος Θαβώρ. Ἀνῆλθεν εἰς τόν τόπον, ἔνθα ἡμεῖς οἱ ταπεινοί καί ἀνάξιοι ἱστάμεθα αὐτήν τήν στιγμήν πέριξ τῆς Ἱερᾶς Τραπέζης τοῦ Σώματος καί Αἵματος τῆς εὐχαριστιακῆς συνάξεως τοῦ μεταμορφωθέντος Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ.

Καί ἐδῶ ἀκριβῶς ἐπί τούτου τοῦ ὄρους Θαβώρ, ὡς λέγει ὁ ὑμνῳδός, μεταμορφωθείς ὁ Χριστός ἐπί τῶν μαθητῶν ἔδειξε τό ἀρχέτυπον κάλλος τῆς εἰκόνος, ἐν Ἑαυτῷ τήν ἀνθρωπίνην ἀναλαβών οὐσίαν.

Τό δέ ἀρχέτυπον κάλλος τῆς εἰκόνος Αὐτοῦ τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ δέν εἶναι ἄλλο ἀπό τό ἄκτιστον καί θεῖον φῶς, τό ὁποῖον διά τῶν ἀκτίστων θείων ἐνεργειῶν καταυγάζει καί φωτίζει θεοπρεπῶς τόν νοῦν καί τήν καρδίαν τῶν ἀγαπώντων τόν Θεόν ἐξ ὅλης καρδίας καί διανοίας. «Μακάριοι οἱ καθαροί τήν καρδίαν ὅτι αὐτοί τόν Θεόν ὄψονται», παραγγέλλει ὁ Κύριός μας.

«Φωτός χορηγός καί φῶς ὑπάρχων, ἀναφωνεῖ ὁ ὑμνῳδός, ἀπρόσιτον καί ἀΐδιον, προάναρχε, ὁ ἀναβαλλόμενος φῶς ὥσπερ ἱμάτιον, φῶς ἐν τῷ κόσμῳ ἔλαμψας, μετά σαρκός προελθών· καί φῶς ἐπί τοῦ ὄρους ἀστράπτεις, δόξης τῆς πατρῴας δεικνύς τόν χαρακτῆρα».

Αὐτοῦ τοῦ Θαβωρίου φωτός τῆς θείας δόξης τόπος φανερώσεως ἀλλά καί τρόπος κοινωνίας, ἤ καλλιτερον εἰπεῖν πενυματικῆς θεωρίας, εἶναι ἡ ἁγία ἡμῶν Ὀρθόδοξος τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία.

Μέ ἄλλα λόγια, τῆς ἐμπειρίας τῶν μαθητῶν ἐπί τοῦ ὄρους Θαβώρ δυνάμεθα καί ἡμεῖς νά γίνωμεν συμμέτοχοι καί κοινωνοί, ἀφοῦ πρῶτον καθάρωμεν καί εὐτρεπίσωμεν τόν ἔσω ἄνθρωπον, διακόπτοντες τό νέφος τοῦ γεώδους σαρκίου. «Οἱ δόξης ἐφιέμενοι, ὑλικῶς τῆς ἐνθέου, λέγει καί πάλιν ὁ ὑμνῳδός, τό νέφος διακόψωμεν τοῦ γεώδους σαρκίου, μετάρσιοι πρός τό ὄρος τό Θαβώρ ἀνελθόντες καί Μωσεῖ Ἠλίᾳ τε, μαθητῶν τοῖς πρωτάρχαις συμμετασχεῖν, θεϊκῆς ἐλλάμψεως ἀπροσίτου ἀξιωθῆναι σπεύσωμεν, φῶς φωτί προσλαβόντες».

Ἀς σπεύσωμεν καί ἡμεῖς, ἀδελφοί μου, διά τῆς εὐπραγίας, δηλαδή δι ἔργων ἀγαθῶν καί καλῶν, ἀλλά καί διά μετανοίας καί τῆς καλῆς καί ὀρθῆς ὁμολογίας τῆς πίστεως ἡμῶν τήν καλήν ἀλλοίωσιν ἀλλοιωθέντες τῇ τοῦ Χριστοῦ Μεταμορφώσει, ἵνα εὑρεθῶμεν σήμερον φωτοφαεῖς καί μετά τοῦ ὑμνῳδοῦ συμψάλλωμεν καί εἴπωμεν:

«Φῶς ἀναλλοίωτον Λόγε, φωτός Πατρός ἀγεννήτου, ἐν τῷ φανέντι φωτί Σου, σήμερον ἐν Θαβωρίῳ, φῶς εἴδομεν τόν Πατέρα, φῶς καί τό Πνεῦμα, φωταγωγοῦν πᾶσαν κτίσιν». Ἀμήν.

Κατόπιν ὁ Μακαριώτατος ηὐλόγησε τάς σταφυλάς καί οὕτως ἔληξεν ἡ νυκτερινή θ. Λειτουργία.

Τήν δέ πρωΐαν ἐτελέσθη θ. Λειτουργία ἐντός τοῦ ἱεροῦ Ναοῦ, προεξάρχοντος τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Ναζαρέτ κ. Κυριακοῦ, συλλειτουργούντων πολλῶν ἱερέων, τῇ συμμετοχῇ πολλῶν προσκυνητῶν, ἐντοπίων ἀραβοφώνων Ὀρθοδόξων καί ἄλλων ἐξ Ὀρθοδόξων χωρῶν. Μετά τήν θ. Λειτουργίαν ἠκολούθησεν ἡ λιτάνευσις τῆς ἱερᾶς εἰκόνος πέριξ τοῦ ἱεροῦ Ναοῦ καί δεξίωσις διά πάντας τούς πιστούς. Περί τήν μεσημβρίαν ὁ ἡγούμενος Ἀρχιμανδρίτης Ἱλαρίων παρέθεσε τῷ Μακαριωτάτῳ πλουσίαν τράπεζαν, μέ κατάλυσιν ἰχθύος καί βρῶσιν ἐκ τῶν ηύλογημένων σταφυλῶν. Εἰς ταύτην ἦτο προσκεκλημμένος καί ὁ Ἰσραηλινός Στρατιωτικός Διοικητής τῆς περιοχῆς Βηθλεέμ κ. Ἰγιάντ Σιρχάν.

Τό γεγονός τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Κυρίου καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἑωρτάσθη διά πανηγυρικῆς θ. Λειτουργίας ἐπίσης εἰς τό Θεομητορικόν Μνῆμα ἐν Γεθσημανῇ, προεξάρχοντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀβήλων κ. Δωροθέου καί εἰς τόν Ἱερόν Ναόν τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Κυρίου εἰς Ραμάλλαν, προεξάρχοντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Γεράσων κ. Θεοφάνους.

Οὕτω, δόξα τῷ Θεῷ, πάντες, ἐν τῷ μέτρῳ τοῦ ἀγῶνος καί τῆς συμμετοχῆς αὐτοῦ ἕκαστος, «φωτί προσελάβομεν φῶς καί μετάρσιοι γενόμενοι τῷ πνεύματι, ὑμνήσαμεν Τριάδα ὁμοούσιον».

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_3_placeholder




Η ΕΙΣ ΚΥΡΙΟΝ ΕΚΔΗΜΙΑ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΤΟΛΕΜΑΪΔΟΣ ΚΥΡΟΥ ΠΑΛΛΑΔΙΟΥ.

Τό ἑσπέρας τῆς Τρίτης, 21ας Ἰουλίου / 3ης Αὐγούστου 2010, ἐξεδήμησε πρός Κύριον ὁ Μητροπολίτης Πτολεμαΐδος κυρός Παλλάδιος.

Ὁ ἐκλιπών Ἱεράρχης ἐφησύχαζε τά τελευταῖα ἔτη τῆς ζωῆς αὐτοῦ εἰς τήν Ἱεράν Μονήν τοῦ Ἀββᾶ Γερασίμου τοῦ Ἰορδανίτου, γηροκομούμενος ὑπό τοῦ ἡγουμένου αὐτῆς Ἀρχιμανδρίτου π. Χρυσοστόμου. Εἰς τήν Μονήν ταύτην παρέδωκε τήν τελευταίαν αὐτοῦ πνοήν πρός τόν Κύριον.

Ἡ νεκρώσιμος αὐτοῦ ἀκολουθία  ἐψάλη τήν 11.30 π.μ. ὧραν τῆς ἑπομένης, Τετάρτης, 22ης Ἰουλίου / 4ης Αὐγούστου 2010, εἰς τόν Μοναστηριακόν Ναόν τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης, προεξάρχούσης τῆς Α. Θ. Μακαριότητος τοῦ Πατρός Ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων  κ. κ. Θεοφίλου.

Εἰς τήν ἐξόδιον αὐτοῦ ἀκολουθίαν συμμετέσχον οἱ Ἀρχιερεῖς τοῦ Πατριαρχείου, πάντες σχεδόν οἱ Ἁγιοταφῖται πατέρες, ὡρισμένοι μακρόθεν ἐλθόντες, ἔγγαμοι ἱερεῖς τοῦ ποιμνίου, παρουσίᾳ τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Σωτηρίου Ἀθανασίου καί τῇ συμμετοχῇ πολλῶν μελῶν τῆς Ἑλληνικῆς παροικίας καί τοῦ ἀραβοφώνου ὀρθοδόξου ποιμνίου καί μοναχῶν καί μοναζουσῶν.

Τόν ἐπικήδειον λόγον ἐξεφώνησεν ὁ Γέρων Ἀρχιγραμματεύς Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντίνης κ. Ἀρίσταρχος ὡς ἕπεται:

«Μακαριώτατε Πάτερ καί Δέσποτα,

Σεβασμία τῶν Ἱεραρχῶν χορεία,

Ἐκλαμπρότατε κ. Γενικέ Πρόξενε τῆς Ἑλλάδος,

Εὐλαβές ἱερατεῖον,

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Χρέος ἐκκλησιαστικόν καί  ἁγιοταφιτικόν συνήγαγεν ἡμᾶς σήμερον εἰς τόν ἱερόν ναόν τοῦτον τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης τῆς Γεραρᾶς ἡμῶν Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος. Τό χρέος δηλονότι τῆς τελέσεως τῆς νεκρωσίμου ἀκολουθίας τοῦ ἐκδημήσαντος πρός Κύριον, ἀγαπητοῦ, σεβαστοῦ καί πολιοῦ Ἁγιοταφίτου Ἱεράρχου, ἀειμνήστου Μητροπολίτου Πτολεμαΐδος κυροῦ Παλλαδίου.

Τήν ἀκολουθίαν ταύτην τελοῦμεν ἐν πενθίμῳ ψυχῆς διαθέσει, παραμυθουμένῃ καί ἐνισχυομένῃ ὑπό τῆς εἰς Χριστόν πίστεως καί ἐλπίδος ἡμῶν. Ἐν τῷ γεγονότι τοῦ θανάτου τοῦ συνανθρώπου καί ἀδελφοῦ ἡμῶν, συναντώμεθα καί ἡμεῖς μετά τοῦ ἐπικειμένου προσωπικοῦ ἡμῶν θανάτου, μετά τοῦ καθολικοῦ τούτου γεγονότος τῆς ἀνθρωπίνης ἡμῶν φύσεως, ἐφ’ ὅσον κατά τήν Γραφήν «ἀπόκειται τοῖς ἀνθρώποις ἅπαξ ἀποθανεῖν» (Ἑβρ. 9,27). Ἐν τῷ γεγονότι περί ἡμᾶς μυστηρίῳ τούτῳ συνειδητοποιοῦμεν τά ὅρια τῆς ἀνθρωπίνης ὑπάρξεως ἡμῶν. Διερωτώμεθα, ἐν ἀπορίᾳ ποῦ ἡ ἐξουσία, ποῦ ἡ δύναμις, ποῦ τό κάλλος, ποῦ τά ἡδέα καί τερπνά τοῦ κόσμου τούτου; Πάντα ταῦτα ἐξηφάνισται, ἐπελθόντος τοῦ θανάτου. Πάντα σκιά, πάντα ὀνείρου ἀπατηλότερα. Τά πάντα ἄρα παρῆλθε; Τί ἐναπομένει; Ἐν τῷ θανάτῳ ἄρα ὑπάρχει καί τό τέλος τῆς ἀνθρωπίνης ὑπάρξεως ἡμῶν, τοῦ ἀνθρωπίνου ἡμῶν εἶναι; Ναί, τοῦτο, ὄντως οὕτως θεωρεῖται  διά «τούς λοιπούς, τούς μή ἔχοντας ἐλπίδα», (Θεσ. Α’, 4,13) τούς ἀπέλπιδας ἄνευ Θεοῦ ἐν τῷ κόσμῳ ταλαιπωρουμένους συνανθρώπους ἡμῶν.

Ἡμεῖς ὅμως, οἱ ἠλεημένοι εἰς Χριστόν πιστεύειν, ἐνισχυόμενοι ὑπό τοῦ θανάτου καί τῆς ἐκ νεκρῶν ἀναστάσεως Αὐτοῦ, προσβλέπομεν εἰς τό ὑπάρχον πέραν τῶν ὁρίων τοῦ κόσμου τούτου, εἰς τό ἐπέκεινα, εἰς «τήν μένουσαν ἡμῶν πόλιν» (Ἑβρ. 13,14), τήν κατοικίαν ἡμῶν τήν μόνιμον, τήν ὁποίαν ἡτοίμασεν ἡμῖν, ὁ πρωτότοκος ἐκ τῶν νεκρῶν, ὁ σταυρωθείς καί ἀναστάς Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός. Εἰς ταύτην πιστεύομεν ὅτι ὁδεύομεν τῷ πνεύματι, ἀποθνῄσκοντες, ἀφήνοντες ἐνταῦθα τό φθαρτόν ἡμῶν σκήνωμα καί φέροντες μεθ ἡμῶν ὅσα ἐν τῷ βίῳ ἀγαθά ἤ φαῦλα ἐπράξαμεν, ἐλπίζοντες εἰς τό ἔλεος τοῦ φιλανθρώπου καί ἀδεκάστου Κριτοῦ.

Τόν εὔσπλαχνον Κριτήν τοῦτον παρακαλοῦμεν, ὅπως ἐπίδῃ καί ἐπί τά ἔργα τά ἀγαθά τοῦ προκειμένου ἀγαπητοῦ καί σεβαστοῦ ἡμῶν νεκροῦ. Ὅπως ἐπίδῃ εἰς τό γεγονός ὅτι οὗτος ἐκ νεαρᾶς ἡλικίας ἀπετάχθη τῷ κόσμῳ καί ἐνετάχθη εἰς τήν ἱεράν τῶν Ἁγιοταφιτῶν χορείαν. Ὅτι μετ ἐπιμελείας καί φιλοπονίας ἐσπούδασε τήν Θεολογίαν εἰς τήν Ἱερατικήν Σχολήν τῆς Χάλκης. Ὅτι ὑπηρέτησεν εἰς πλείστας διακονίας τοῦ Πατριαρχείου μεθ ὑπακοῆς, ὑπομονῆς καί συνεπείας. Εἰς τήν Ἀρχιγραμματείαν καί τήν Ἁγίαν καί Ἱεράν Σύνοδον ἐπί ἔτη.  Εἰς τήν Ἐξαρχίαν τοῦ Παναγίου Τάφου ἐν Ἀθήναις, εἰς τό σεπτόν προσκύνημα τῆς Βηθλεέμ ὡς Πατριαρχικός Ἐπίτροπος, εἰς τήν ἐκπαίδευσιν ὡς Πρόεδρος τῆς Σχολικῆς Ἐφορείας εἰς τό ποίμνιον ὡς Μητροπολίτης Πτολεμαΐδος, ὡς ἐφησυχάζων κατά τά τελευταῖα ἔτη εἰς τήν Ἱεράν Μονήν τοῦ Ἀββᾶ Γερασίμου τοῦ Ἰορδανίτου.

Ἡ Ἁγιοταφιτική ἡμῶν Ἀδελφότης ἔσται μνήμων ἐς ἐσαεί τῶν ὑπηρεσιῶν αὐτοῦ πρός αὐτήν καί ὀφειλετικῶς δέεται νῦν πρός τόν ἀρχηγόν τῆς ζωῆς καί τοῦ θανάτου, τόν ἐλεήμονα καί φιλάνθρωπον Θεόν ἡμῶν, ὅπως ἐπίδῃ ἐπί τά ἔργα τούτου τά ἀγαθά, ἐπί τήν διακονίαν αὐτοῦ εἰς τήν Ἐκκλησίαν καί λογίσῃ αὐτῷ ταῦτα ὡς χρεωλύσια πρός σωτηρίαν, παρορῶν πᾶν ὅ,τι ὡς ἄνθρωπος ἑκουσίως ἤ ἀκουσίως ἥμαρτε καί κατατάσσων αὐτόν ἐν χώρᾳ ζώντων μετά δικαίων καί ὁσίων. Εἴη ἡ μνήμη αὐτοῦ αἰωνία».

Πλείονα βιογραφικά στοιχεῖα τοῦ ἐκλιπόντος Ἱεράρχου δύναται νά εὕρῃ τις εἰς τήν μερίδα αὐτοῦ εἰς τό ἡμερολόγιον τοῦ Πατριαρχείου, ἡ ὁποία παρατίθεται κάτωθι ὡς ἔχει:

«Ὁ Πανιερώτατος Μητροπολίτης Πτολεμαΐδος κ. Παλλάδιος (κατά κόσμον Βασίλειος) Ἀντωνίου, ἐγεννήθη τῷ 1935 ἐν Ἀμαλιάδι Ἠλείας Πελλοπονήσου. Εἰς Ἱεροσόλυμα ἀφίκετο τῷ 1955.

Ἀπεφοίτησε τῆς Πατριαρχικῆς Σχολῆς. Ἐκάρη Μοναχός καί ἐχειροτονήθη εἰς Διάκονον τῷ 1957. Ἐσπούδασε τήν Ἱεράν Ἐπιστήμην ἐν τῇ κατά Χάλκῃ Θεολογικῇ Σχολῇ.

Ἐχειροτονήθη Πρεσβύτερος τῷ 1964 καί προήχθη εἰς Ἀρχιμανδρίτην τῷ 1965. Τῷ 1968 ἀπεστάλη διά μετεκπαίδευσιν καί ἐκμάθησιν τῆς Ἀγγλικῆς γλώσσης ἐν Ἀγγλίᾳ καί τῷ 1972 διωρίσθη Μέλος τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου.

Ὑπηρέτησεν ὡς Γραμματεύς ἐν τοῖς Πατριαρχικοῖς Γραφείοις, μέλος τῆς Σχολικῆς Ἐφορείας τῶν ἐν Ἱεροσολύμοις Σχολείων καί τῇ 23/5/1975 διωρίσθη Ἔξαρχος τοῦ Παναγίου Τάφου ἐν Ἑλλάδι.

Τόν Ὀκτώβριον τοῦ 1976 ἐξελέγη καί ἐχειροτονήθη Ἀρχιεπίσκοπος Ἰορδάνου. Διετέλεσε Πρόεδρος τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Δικαστηρίου καί τῇ 28ῃ/4/1981 διωρίσθη Πατριαρχικός Ἐπίτροπος ἐν Βηθλεέμ. Τῷ 1983 διωρίσθη Πρόεδρος τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Ἐφετείου. Τῷ 1985 διωρίσθη μέλος τῆς Ἐξελεγκτικῆς Ἐπιτροπῆς. Τῷ 1998 ὠνομάσθη Μητροπολίτης Πτολεμαΐδος.

Μετέσχεν ὡς μέλος τῆς Πατριαρχικῆς Ἀντιπροσωπείας εἰς τήν Δ΄ Γενικήν Συνέλευσιν τοῦ Παγκοσμίου Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν ἐν Οὐψάλᾳ».

Μετά τήν νεκρώσιμον ἀκολουθίαν ἡ σορός τοῦ μακαριστοῦ Ἱεράρχου μετηνέχθη εἰς τήν Ἱεράν Μονήν τοῦ Ἀββᾶ Γερασίμου, ἔνθα καί ἐνεταφιάσθη.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_4_placeholder




Ο ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ κ. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΤΑΙ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ.

Εἰς τό πλαίσιον τῆς διημέρου ἐπισκέψεως αὐτοῦ εἰς τό κράτος τοῦ Ἰσραήλ καί τήν Παλαιστινιακήν Αὐτονομίαν ὁ Πρωθυπουργός τῆς Ἑλλάδος, Ἐξοχώτατος κ. Γεώργιος Παπανδρέου ἐπεσκέφθη τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων, τήν Τετάρτην, 8ην /21ην Ἰουλίου 2010, περί τήν 7.00 μ.μ. ὥραν.

Ὁ κ. Πρωθυπουργός ἐγένετο δεκτός εἰς τήν Πύλην τοῦ Δαβίδ ὑπό τοῦ Γέροντος Ἀρχιγραμματέως τοῦ Πατριαρχείου, Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου καί τοῦ Τελετάρχου Ἀρχιμανδρίτου π. Πορφυρίου.

Ἐκεῖθεν ἐρχόμενος πρός τό Πατριαρχεῖον, ἐξεναγεῖτο εἰς τούς χώρους τῆς Χριστιανικῆς συνοικίας,τοῦ Πατριαρχείου καί τῆς Ἑλληνικῆς Παροικίας, γινόμενος δεκτός μέ ἐκδηλώσεις χαρᾶς καί ἐνθουσιασμοῦ ἀπό τά μέλη τῆς Ἑλληνικῆς Παροικίας. Εἰς τήν συμβολήν τῆς ὁδοῦ τῆς Σχολῆς τοῦ Ἁγίου Δημητρίου καί τοῦ Πατριαρχείου, κάτωθι τῆς οἰκίας αὐτοῦ, ὁ ἰατρός κ. Τζών Τλήλ, ἀπό τούς γηραιούς τῆς Ἑλληνικῆς Παροικίας, τόν ὑπεδέχθη καί προσέφερε εἰς αὐτόν τό βιβλίον αὐτοῦ ”I am Jerusalem”.

Ὁ κ. Πρωθυπουργός ἠκολουθεῖτο ὑπό τοῦ κ. Δημητρίου Δρούτσα, Ἀναπληρωτοῦ Ὑπουργοῦ Ἐξωτερικῶν, τοῦ κ. Γεωργίου Πεταλωτῆ Ἀναπληρωτοῦ Ὑπουργοῦ παρά τῷ Πρωθυπουργῷ, τοῦ κ. Γιάννη Ἀλέξη Ζέππου, Πρέσβεως καί Γενικοῦ Γραμματέως τοῦ Ὑπουργείου Ἐξωτερικῶν καί ἄλλων μελῶν τῆς πολιτικῆς αὐτοῦ συνοδείας, τοῦ Πρέσβεως τῆς Ἑλλάδος εἰς τό Ἰσραήλ κ. Κυριακοῦ Λουκάκη, τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Σωτηρίου Ἀθανασίου καί ὁμάδος Ἑλλήνων καί ξένων δημοσιογράφων καί ἐγένετο δεκτός μετά τιμῶν καί ἐκδηλώσεων ἐνθουσιασμοῦ ὑπό τῶν Ἁγιοταφιτῶν Ἀρχιερέων, ἱερέων καί μοναχῶν τοῦ Πατριαρχείου καί μελῶν τῆς Ἑλληνικῆς Παροικίας εἰς τήν εἴσοδον τοῦ Πατριαρχείου, ἀκολούθως δέ ὑπό τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου τοῦ Γ’ ἀπό τοῦ Θρόνου Αὐτοῦ εἰς τήν εἴσοδον Πατριαρχικῆς αἰθούσης.

Ἐν συνεχείᾳ ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων προσεφώνησε τόν κ. Πρωθυπουργόν ὡς ἕπεται:

«Ἐξοχώτατε κ. Πρωθυπουργέ,

Ἡ γεραρά Ἁγιοταφιτική Ἀδελφότης ὑποδέχεται σήμερον εἰς τό Παλαίφατον Πατριαρχεῖον τῶν Ἱεροσολύμων μετ ἐξιδιασμένης χαρᾶς τήν Ὑμετέραν Ἐξοχότητα μετά τῶν ἐκλεκτῶν Αὐτῆς συνεργατῶν.

Ἡ εἰρηνευτική καί διαμεσολαβητικοῦ χαρακτῆρος ἐπίσκεψις ὑμῶν εἰς τήν πολιτικῶς καί θρησκευτικῶς κλυδωνιζομένην περιοχήν τῆς Ἁγίας Γῆς, ἔνθα συναντῶνται καί ἐκ τῶν πραγμάτων συμβιώνουν αἱ τρεῖς Μονοθεϊστικαί θρησκεῖαι, δηλονότι Ἰουδαϊσμός, Χριστιανισμός καί Ἰσλάμ, ἐνέχει ἰδιαιτέραν σημασίαν.

Καί ἐνέχει ἰδιαιτέραν σημασίαν, τόσον διά τό ἡμέτερον Πατριαρχεῖον, τό ὁποῖον διαχρονικῶς ἐνσαρκώνει τήν ἱεράν καί κοσμικήν τῶν Ἱεροσολύμων ἱστορίαν, ἡ ὁποία εἶναι ἀρρήκτως συνδεδεμένη μέ τό πολυπολιτισμικόν μέγεθος τῆς Ρωμηοσύνης καί συνεπῶς μέ τήν ἱστορίαν τῶν Χριστιανῶν τῆς Παλαιστίνης, τῆς Ἰορδανίας καί βεβαίως τοῦ Ἰσραήλ· ὅσον καί διά τό εὐσεβές ἡμῶν γένος καί ἔθνος, τό ὁποῖον ἀποτελεῖ τόν ἠθικόν τε καί ὑλικόν ἀρωγόν, πολλῷ δέ μᾶλλον τόν φυσικόν ἐγγυητήν τῶν ἀπαραγράπτων καί ab antiquo κεκτημένων προνομίων καί κυριαρχικῶν δικαιωμάτων ἐπί τῶν παγκοσμίων καί Παναγίων Προσκυνημάτων.

Ἡ θρησκευτική καί πνευματική ἀποστολή τοῦ Rum Orthodox (Ἑλληνορθοδόξου) Πατριαρχείου, ἑδραζομένη ἐπί τῶν ἁγιογραφικῶν καί εὐαγγελικῶν παραγγελμάτων: «ἀγαπήσεις τόν πλησίον σου ὡς σεαυτόν», (Ματθ. 19,19), ὡς καί «ἀγαπᾶτε τούς ἐχθρούς ὑμῶν…καλῶς ποιεῖτε τοῖς μισοῦσιν ὑμᾶς», (Ματθ. 5,44), κατέστησε τοῦτο φορέα σεβασμοῦ πρός τό ἀνθρώπινον πρόσωπον ἀφ ἑνός καί τόπον εἰρηνικῆς συνυπάρξεως, ἀλλά καί συνδιαλλαγῆς μεταξύ ἀλλογενῶν ἑτεροθρήσκων καί ἑτεροδόξων ἀφ ἑτέρου.

Λέγομεν δέ τοῦτο, διότι τό Πατριαρχεῖον σήμερον καί ὅσον ποτέ ἄλλοτε ἀναδεικνύεται ὁ φυσικός καί ἠθικός θεσμικός παράγων, ὁ δυνάμενος νά συμβάλλῃ εἰς τήν λύσιν τοῦ θεοκρατικοῦ ἤ θρησκευτικοῦ γορδίου δεσμοῦ, τοῦ ἀφορῶντος εἰς τό διπλωματικόν καί πολιτικόν καθεστώς τοῦ μέλλοντος τῶν Ἱεροσολύμων (ἐννοεῖται τῆς  Παλαιᾶς Πόλεως).

Τοῦτο ἀποδεικνύεται ἐκ τοῦ γεγονότος τῆς τοπικῆς καί διεθνοῦς ἀναγνωρίσεως τῆς θέσεως τοῦ Πατριαρχείου διά τῆς συμμετοχῆς αὐτοῦ ὄχι μόνον εἰς διαθρησκειακούς καί διαχριστιανικούς διαλόγους, ἀλλά καί εἰς πολιτικο-κοινωνικά διεθνῆ συνέδρια.

Ἐξοχώτατε κύριε Πρωθυπουργέ,

Εὐγνώμονες ὄντες τοῦ ἐμπράκτου ἐνδιαφέροντος ὑπέρ τῶν Παναγίων Προσκυνημάτων, ἀλλά καί τοῦ Παλαιστινιακοῦ λαοῦ, τῆς σεβαστῆς Ἑλληνικῆς Κυβερνήσεως καί Ὑμῶν προσωπικῶς, παρακαλοῦμεν, δεχθῆτε τάς εὐχάς τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος καί τάς Πατριαρχικάς Ἡμῶν εὐλογίας δι εὐόδωσιν τῆς εἰρηνευτικῆς Ὑμῶν ἀποστολῆς εἰς τήν περιοχήν αὐτήν.

Ἐπί πλέον δέ, δεχθῆτε τά διάσημα, δηλονότι τόν Μεγαλόσταυρον τοῦ Παναγίου Τάφου, εἰς ἔνδειξιν βαθείας ἐκτιμήσεως εἰς τό πρόσωπόν Σας καί ἐνισχύσεως εἰς τόν κυβερνητικόν καί οἰκονομικοπολιτικόν δόλιχον, τόν ὁποῖον διέρχεσθε μεθ ὑπομονῆς καί ἀποφασιστικότητος.

Εὐχαριστῶ.

Περαίνων τήν προσφώνησιν Αὐτοῦ ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ.  Θεόφιλος ἐπαρασημοφόρησε τόν Ἐξοχώτατον κ. Πρωθυπουργόν μέ τό παράσημον τοῦ  Μεγαλοσταύρου τῶν Ἱπποτῶν τοῦ Παναγίου Τάφου καί τό χρυσοῦν περιδέραιον εἰς ἔνδειξιν ἀναγνωρίσεως καί ἐπιβραβεύσεως τῶν ὑπηρεσιῶν αὐτοῦ πρός τήν Ἑλληνικήν Δημοκρατίαν, τό ἔθνος καί τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων.

Συγκεκινημένος ὁ κ. Πρωθυπουργός, ἀντιφώνησε λέγων:

«Μακαριώτατε, εἶναι γιά μένα καί γιά ὅλη τήν χριστιανοσύνη ἰδιαίτερη τιμή ἡ ἀπονομή τοῦ ἀνωτάτου παρασήμου τούτου τοῦ σταυροῦ τοῦ Παναγίου Τάφου καί θά φέρω αὐτόν τόν σταυρό μέ ὑψηλή τιμή καί σεβασμό, ὡς σύμβολο τῶν ἀρρήκτων δεσμῶν μεταξύ τῆς Ἑλλάδας -Πατρίδας, τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ καί, βεβαίως, τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων, τῶν Ἁγίων Τόπων. Εὐχαριστῶ ἰδιαίτερα γιά τήν τιμή αὐτή, ἡ ὁποία θά μοῦ μείνει ἀξέχαστη».

Ἐπί πλέον ὁ Μακαριώτατος ἐπέδωσεν εἰς τόν κ. Πρωθυπουργόν εἰκόνα τῆς Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ, φιλοτεχνηθεῖσαν ἐπί τῷ ἑορτασμῷ τῶν 2000 ἐτῶν χριστιανοσύνης. Ὁ κ. Πρωθυπουργός ἐπέδωσεν εἰς τόν Μακαριώτατον ἀργυροῦν δίσκον μέ τήν ἀναπαράστασιν τῶν 12 Ἀποστόλων.

Ἐν συνεχείᾳ ὁ κ. Παπανδρέου ὑπέγραψεν εἰς τό βιβλίον τῶν ἐπισκεπτῶν καί προσεκύνησεν εἰς τό παρεκκλήσιον τῆς Ἁγίας Πεντηκοστῆς ἔξωθεν τῆς αἰθούσης τοῦ Θρόνου.

Κατόπιν τούτου τῇ συνοδείᾳ τοῦ Μακαριωτάτου καί τῶν Ἁγιοταφιτῶν Πατέρων ὁ κ. Πρωθυπουργός, κατηυθύνθη  πρός τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως, ἔνθα προσεκύνησεν εἰς τήν Ἁγίαν Ἀποκαθήλωσιν, τόν Πανάγιον καί Ζωοδόχον Τάφον τοῦ Κυρίου καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, τό Καθολικόν, τόν Φρικτόν Γολγοθᾶν καί τό Τίμιον Ξύλον εἰς Γραφεῖον τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως.

Ἀπό τόν Ναόν τῆς Ἀναστάσεως ὁ κ. Πρωθυπουργός ἀνεχώρησεν διά τήν ἐπιτέλεσιν τῆς εἰρηνευτικῆς αὐτοῦ ἀποστολῆς εἰς τό κράτος τοῦ Ἰσραήλ καί τήν Παλαιστινιακήν Αὐτονομίαν.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_5_placeholder




ΑΠΟΝΟΜΗ ΤΙΤΛΩΝ ΕΙΣ ΑΠΟΦΟΙΤΟΥΣ ΣΧΟΛΕΙΩΝ ΚΟΙΝΟΤΗΤΟΣ ΧΑΪΦΑΣ ΥΠΟ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΟΥ.

Εἰς τήν μεγάλην καί ὡραίαν καί παραθαλασσίαν πόλιν τῆς Χάϊφας τοῦ βορείου Ἰσραήλ εὑρίσκεται ἀνέκαθεν ἐγκατεστημένη ἀραβόφωνος Ἑλληνορθόδοξος Κοινότης τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων, ἀριθμοῦσα περί τά 4.000 μέλη. Αὕτη ἔχει λατρευτικόν κέντρον τόν παλαιόν ναόν τοῦ προφήτου Ἠλιού καί νέον ἀρξάμενον νά ἀνεγείρεται πρό τινων ἐτῶν καί ἀποτελειούμενον προσεχῶς διά λατρευτικήν χρῆσιν, τιμώμενον ἐπ’ ὀνόματι τοῦ Τιμίου Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου καί κείμενον εἰς τήν πλαγιάν τοῦ Καρμηλίου ὄρους μέ ἐφημερίους λειτουργούς ἱερεῖς αὐτοῦ τόν Ἀρχιμανδρίτην  π. Ἀνδρέαν καί τόν ἔγγαμον ἱερέα π. Δημήτριον.

Ἡ Κοινότης αὐτή ἵδρυσε καί διατηρεῖ ἀπό τό 1952 σχολεῖον, Νηπιαγωγεῖον, Δημοτικόν, Γυμνάσιον καί Λύκειον, ἀνεγνωρισμένον ὑπό τοῦ κράτους τοῦ Ἰσραήλ μέ 48 διδασκάλους καί 162 μαθητάς ἀποφοίτους κατά τό ἔτος τοῦτο ἐπί συνόλου 548 μαθητῶν τοῦ ὅλου σχολείου.

Διά τήν ἀπονομήν τῶν τίτλων τῶν 162 ἀποφοίτων τοῦ σχολικοῦ ἔτους τούτου, προσῆλθεν ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων, κατόπιν ἐπιμόνου προσκλήσεως τοῦ Προέδρου τοῦ Κοινοτικοῦ Συμβουλίου τῶν Ὀρθοδόξων κ. Γιοῦσεφ Χούρη-Ἀμπού-Ἔλυ, τό Σάββατον 20ήν Ἰουνίου / 3ην Ἰουλίου 2010, μέ τήν συνοδείαν τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Ναζαρέτ κ. Κυριακοῦ, τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου, τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀβήλων κ. Δωροθέου καί τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου καί τοῦ Ὁσιολογιωτάτου Ἀρχιμανδρίτου π. Φιλουμένου.

Ἡ Διεύθυνσις καί οἱ καθηγηταί μετά τῶν ἀποφοίτων τῆς Γ’ Λυκείου τοῦ σχολείου εἶχον ὀργανώσει ἐπαξίαν  τοῦ γεγονότος σχολικήν τελετήν. Αὐτή μεταξύ τῶν ἄλλων περιελάμβανεν ἀρχικῶς τό ψάλσιμον τοῦ ὕμνου τῆς Σχολῆς, τήν τιμητικήν παρέλασιν τῶν ἀποφοίτων καί τάς προσφωνήσεις τοῦ Διευθυντοῦ τοῦ σχολείου, τῶν καθηγητῶν, τῶν ἀποφοίτων καί ἐκπροσώπων καί παραδοσιακούς παλαιστινιακούς χορούς.

Εἰς τάς προσφώνησεις ὑπεγραμμίσθησαν αἱ ἀρχαί ἐπί τῶν ὁποίων ἑδράζεται  ἡ ὕπαρξις καί ἡ λειτουργία τοῦ σχολείου μέ ἀξιοζηλεύτους ἐπιδόσεις τῶν μαθητῶν αὐτοῦ. Αἱ ἀρχαί αὑταί, εἶναι ἡ συνεχής ἀναζήτησις καί ἀπόκτησις τῶν ἀπαραιτήτων διά τήν ζωήν τῶν μαθητῶν γνώσεων, ὁ ἀμοιβαῖος σεβασμός, ἡ ἀποφυγή κοινωνικῶν ἤ θρησκευτικῶν διακρίσεων καί ἡ εἰρηνική συνύπαρξις εἰς τήν κοινωνίαν μακράν οἱουδήποτε θρησκευτικοῦ φανατισμοῦ.

Κυρίαν θέσιν μεταξύ τῶν προσφωνήσεων εἶχεν ἡ προσφώνησις τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου, ἔχουσα εἰς γενικάς γραμμάς ἑλληνιστί ὡς ἑξῆς:

«Ἡ τελετή αὐτή ἀπονομῆς τῶν τίτλων εἶναι ἐνδεικτική τοῦ ἔργου τῆς παιδείας τοῦ σχολείου τούτου καθ ὅλην τήν πεντηκονταετίαν τῆς λειτουργίας αὐτοῦ καί κατά τήν διάρκειαν τοῦ σχολικοῦ ἔτους τούτου. Τό σχολεῖον τοῦτο, σχολεῖον τῆς Ἑλληνορθοδόξου Κοινότητος τῆς Χάϊφας, στηριζόμενον ὑπό τοῦ Πατριαρχείου, παρέχει τήν ἐγκύκλιον παιδείαν εἰς τούς μαθητάς αὐτοῦ ὡς ἐφόδιον διά τήν εἴσοδον εἰς τά ἀνώτατα Πανεπιστημιακά ἱδρύματα καί τεχνικάς ἐπαγγελματικάς Σχολάς καί ὅπλον διά τήν ἀντιμετώπισιν τῶν ἀναγκῶν καί τῶν ἀπαιτήσεων τῆς κοινωνίας  σήμερον.  Εἰς τό σχολεῖον τοῦτο καλλιεργεῖται εἰς τούς μαθητάς πνεῦμα ἀγάπης πρός τήν πατρίδα, σεβασμοῦ πρός τόν πλησίον, θρησκευτικῆς συνυπάρξεως ἄνευ ἴχνους θρησκευτικοῦ φανατισμοῦ, καί μετά διαθέσεως συμφιλιώσεως».

«Τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων προτρέπει τούς μαθητάς τοῦ σχολείου αὐτοῦ νά ἐμπνέωνται ἀπό τούς λόγους τοῦ Κυρίου: <γνώσεσθε τήν ἀλήθειαν καί ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς> (Ἰωάν. 8,32 ). Τό Πατριαρχεῖον, ἀποδίδον μεγίστην σημασίαν εἰς τήν παιδείαν τῶν νέων διατηρεῖ τά σχολεῖα αὐτοῦ, ἔχει προβῆ δέ ἤδη εἰς ἐνεργείας διά τήν προσεχῆ ἵδρυσιν νέων σχολείων εἰς Μπιρζέτ, Μπετζάλλαν καί Ναζαρέτ».

«Ἐπαινοῦμεν τούς καθηγητάς τοῦ σχολείου διά τήν διαπαιδαγώγησιν τῶν μαθητῶν καί τούς ἀποφοίτους διά τάς ἐπιδόσεις αὐτῶν καί εὐχόμεθα εἰς αὐτούς ἐπιτυχίαν εἰς τάς ἐξετάσεις διά τά Πανεπιστημιακά ἱδρύματα καί ἐπαινετήν σταδιοδρομίαν εἰς τήν ζωήν».

Μεταξύ τῶν προσκεκλημένων εἰς τήν τελετήν ἦτο ὁ Ἰσραηλινός Δήμαρχος τῆς πόλεως τῆς Χάϊφα κ. Γιόνα Γιάχαβ ὁ ὁποῖος συντόμως προσφωνῶν, εἶπεν:

«Μακαριώτατε,

σεβαστοί Ἱερεῖς,

Διεύθυνσις καί καθηγηταί τῆς Σχολῆς,

ἀγαπητοί ἀπόφοιτοι.

Τό σχολεῖον τοῦτο τῆς ἀραβοφώνου Ὀρθοδόξου Κοινότητος τῆς Χάϊφας συγκαταλέγεται εἰς τήν κατηγορίαν τῶν κορυφαίων σχολείων τῆς περιοχῆς. Οἱ ἀπόφοιτοί του ἠμποροῦν νά αἰσθάνωνται ὑπερήφανοι, διατί ἀποφοιτοῦν ἐξ αὐτοῦ.

Ἡ πόλις τῆς Χάϊφας φιλοξενεῖ πολλούς μαθητάς, καταγομένους ἐξ ἄλλων πόλεων. Μήν λησμονῆτε, ἀγαπητοί ἀπόφοιτοι, ἐκείνους, πού σᾶς ἐβοήθησαν νά φθάσητε εἰς τό στάδιον αὐτό, γονεῖς καί διδασκάλους. Νά ἐνθυμῆσθε τόν λόγον τῆς προσφωνήσεως τοῦ Μακαριωτάτου: «Πορευθῆτε καί διδαχθῆτε».  Ἡ γνῶσις θά εἶναι τό κλειδί διά τήν ἐπιτυχίαν σας. Σᾶς εὔχομαι καλήν ἐπιτυχίαν».

Μετά τάς προσφωνήσεις ταύτας, ὁ Μακαριώτατος ἀπό τῆς ἐξέδρας τῆς τελετῆς μετά τοῦ Προέδρου τοῦ Κοινοτικοῦ Συμβουλίου κ. Γιοῦσεφ Χούρη-Ἀμποῦ Ἔλυ, τοῦ Διευθυντοῦ τοῦ σχολείου κ. Ἐδουάρδου Σιμπάν καί τινων ἐκ τῶν καθηγητῶν ἐπέδωσαν εἰς ἕνα ἕκαστον τῶν 162 ἀποφοίτων τόν τίτλον αὐτοῦ, εὐχόμενοι καλήν ἐπιτυχίαν.

Μετά τήν τελετήν ἠκολούθησε δεῖπνον, τό ὁποῖον ἡ Κοινότης καί τό σχολεῖον τῆς Χάϊφας παρέθεσε πρός τιμήν τοῦ Μακαριωτάτου καί τῆς Συνοδείας Αὐτοῦ.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.




ΧΡΟΝΙΚΟΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΩΝ ΗΜΕΡΩΝ ΕΙΡΗΝΙΚΗΣ ΕΠΙΣΚΕΨΕΩΣ ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΟΥ ΕΙΣ ΠΟΛΩΝΙΑΝ.

Ἡ Δευτέρα, 15η / 28η Ἰουνίου 2010, τελευταία ἡμέρα τῆς εἰρηνικῆς ἐπισκέψεως τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου εἰς τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν τῆς Πολωνίας, ἀφιερώθη εἰς συναντήσεις πολιτικῶν προσώπων τοῦ κράτους τῆς Πολωνίας.

Τήν πρωΐαν τῆς ἡμέρας ταύτης, Δευτέρας 15ης / 28ης Ἰουνίου 2010, παρέθεσε πρόγευμα εἰς τόν Μακαριώτατον καί τήν Συνοδείαν Αὐτοῦ ὁ Ὑπουργός Ἐσωτερικῶν τῆς Πολωνίας κ. Jerzy Miller, παρόντος τοῦ Ὑφυπουργοῦ αὐτοῦ καί τοῦ Διευθυντοῦ τοῦ Ὑπουργείου Αὐτοῦ κ. Ἰωσήφ Ροζάνσκη εἰς τό Ὑπουργεῖον Ἐσωτερικῶν.

Εἰς τό πρόγευμα τοῦτο, ἐρωτηθείς σχετικῶς περί τῶν ἐντυπώσεων Αὐτοῦ εἰς Πολωνίαν ὑπό τοῦ κ. Ὑπουργοῦ ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, ὡμίλησε περί τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Πολωνίας ὡς ἀδελφῆς Ἐκκλησίας, μετά τῆς ὁποίας ἡ Ἐκκλησία τῶν Ἱεροσολύμων συνδέεται διά στενῶν σχέσεων ἀπό τοῦ 17ου μ.Χ. αἰῶνος, περί τῆς παρασχεθείσης ὑπ’ αὐτῆς καί ὑπό τοῦ κράτους τῆς Πολωνίας φιλοξενίας καί περί τῶν ἱστορικῶν αὐτῶν Ἐκκλησιῶν καί μοναστηρίων, τά ὁποῖα ἡ Πατριαρχική Συνοδεία εἶχε τήν εὐκαιρίαν  νά γνωρίσῃ εἰς Πολωνίαν.

Παρακληθείς ὡσαύτως νά δώσῃ λόγον περί τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων, ὁ Μακαριώτατος εἶπεν ὅτι τοῦτο τυγχάνει ὁ ἀρχαιότερος χριστιανικός ἐκκλησιαστικός θεσμός τῆς Ἁγίας Γῆς, ἔχων ἀπόλυτον ἐκκλησιαστικήν δικαιοδοσίαν ἐπ’ αὐτῆς, μή ὑποκειμένην εἰς ἀνωτέραν Ἐκκλησιαστικήν Ἀρχήν ἑδρεύουσαν ἔξω καί ἐκτεινομένην σήμερον εἰς τρεῖς πολιτικάς κυβερνητικάς ἐξουσίας, Ἰσραήλ, Ἰορδανίαν καί Παλαιστινιακήν Αὐτονομίαν, τά συμφέροντα τῶν ὁποίων ὡς ἐπί τό πλεῖστον ἀλληλοσυγκρούονται. Εἰς τό λίαν εὐαίσθητον καί τεταμένον τοῦτο πολιτικόν περιβάλλον τῆς Ἱερουσαλήμ καί τῆς Μέσης Ἀνατολῆς καλεῖται τό Πατριαρχεῖον ἀνέκαθεν καί ἰδίᾳ σήμερον νά διαφυλάξῃ τούς Ἁγίους Τόπους, τά Πανάγια Προσκυνήματα, νά ἐξασκήσῃ τό ποιμαντικόν αὐτοῦ ἔργον καί πέραν τούτου, τό κοινωνικόν, πολιτιστικόν, ἀκόμη καί πολιτικόν.

«Τό τελευταῖον τοῦτο ἔργον», εἶπεν ὁ Μακαριώτατος, «ἐκτελεῖ τό Πατριαρχεῖον παραμένον ἐκκλησιαστικόν σῶμα, μεσολαβοῦν ὅμως διά τοῦ μηνύματος τῆς εἰρήνης, τό ὁποῖον ζῇ πρός τάς ἀντιτιθεμένας μεταξύ αὐτῶν πολιτικάς πλευράς καί ἀποτελοῦν γέφυραν συνδέσεως αὐτῶν καί προσπαθοῦν νά δημιουργῇ διόδους καί διέξοδα εἰς τό πολιτικόν ἀδιέξοδον. Τό Πατριαρχεῖον, συμβιῶσαν μετά τοῦ Ἰσλάμ ἀπό τόν 7ον μ.Χ. αἰῶνα, γνωρίζει πῶς νά καλλιεργῇ τόν θρησκευτικόν διάλογον μετά τῶν Μουσουλμάνων, καλλιεργεῖ δέ τοῦτον καί μετά τοῦ Ἰουδαϊσμοῦ καί δύναται οὕτω νά συμβάλῃ λίαν θετικῶς καί ἀποτελεσματικῶς εἰς τήν μείωσιν τοῦ θρησκευτικοῦ φανατισμοῦ, ὁ ὁποῖος εἶναι ἡ αἰτία πολλῶν φαινομένων βίας σήμερον εἰς τόν κόσμον διεθνῶς».

«Ὁ διαμεσολαβητικός οὗτος καί εἰρηνευτικός ρόλος τοῦ Πατριαρχείου γίνεται ἀποδεκτός λόγῳ τῆς ἐμπιστοσύνης πρός αὐτό, ὡς ἐκ τοῦ ὅτι δέν ἐξυπηρετεῖ ἀλλότρια συμφέροντα.  Δυνάμεθα νά εἴπωμεν ὅτι τό Πατριαρχεῖον ἀντιπροσωπεύει ὅλους τούς Ὀρθοδόξους ἀλλά καί ὅλους τούς Χριστιανούς εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν».

Ἀπαντῶν δέ ὁ κ. Ὑπουργός εἰς τόν Μακαριώτατον, εἶπεν ὅτι ἡ ἐπίσκεψις Αὐτοῦ περιποιεῖ τιμήν εἰς τήν χώραν τῆς Πολωνίας. Ὅτι ἡ Πολωνία εἶναι μία νέα χώρα μέ πολλάς ἐθνικότητας καί θρησκευτικάς ὁμολογίας, ὅτι οὐδέποτε ὑπῆρξε πεδίον θρησκευτικῶν πολέμων, ἀλλά μᾶλλον καταφύγιον πολιτικῶν καί θρησκευτικῶν προσφύγων, ὅτι ἡ φύσις τοῦ Πολωνοῦ πολίτου γενικῶς εἶναι συμπαθής πρός τούς θρησκευτικῶς καταδιωκομένους, ὅτι ἐάν ἐρωτήσῃ τις τούς Πολωνούς πολίτας, τό 90% αὐτῶν θά εἴπῃ ὅτι θρησκεύει, ὅτι ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία τῆς Πολωνίας εἶναι ἡ δευτέρα χριστιανική Ὁμολογία μετά τήν Καθολικήν καί ὅτι μετά τήν κατά τόν 2ον Παγκόσμιον Πόλεμον ἐπελθοῦσαν κρίσιν εἰς τάς σχέσεις μεταξύ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς καί τοῦ κράτους τῆς Πολωνίας, ἤρχισε νά ἐπέρχεται διευθέτησις καί ἐξομάλυνσις ἐπί τά βελτίω.

«Τοῦτο ἤρχισε», εἶπεν ὁ κ. Ὑπουργός, «μετά τήν ὑπογραφεῖσαν συμφωνίαν τό 1990, εἰς τήν ὁποίαν ἀπεδέχθημεν τήν ἀπαράβατον ἀρχήν τοῦ σεβασμοῦ τῆς θρησκευτικῆς ἐλευθερίας. Ἡ Ρωμαιοκαθολική βεβαίως Ἐκκλησία εἰς Πολωνίαν ὑπερτερεῖ εἰς ἀριθμούς καί δύναμιν, χάρις ὅμως εἰς τήν προσωπικότητα καί τόν τρόπον καί τό ἔργον τοῦ Μακαριωτάτου Μητροπολίτου Βαρσοβίας κ. Σάββα, δίδονται τά πρέποντα δικαιώματα ἰδιοκτησίας καί περιουσίας εἰς τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν. Τά μέλη τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας κοπιοῦν καί μοχθοῦν καί προκόπτουν εἰς τήν Πολωνικήν κοινωνίαν, ἔχοντα ἐκπρόσωπον εἰς τό Κοινοβούλιον καί μετέχοντα εἰς ποικίλας ἐκφάνσεις τῆς ζωῆς τοῦ κράτους τῆς Πολωνίας. Παράδειγμα ἐπί τούτου εἶναι ἡ συμμετοχή αὐτῶν εἰς τό πένθος τῆς Πολωνίας κατά τό τραγικόν συμβάν τοῦ ἀεροπορικοῦ δυστυχήματος τοῦ Ἀπριλίου 2010. Ἐκπρόσωποι τῆς Ἐκκλησίας καί λαός ἦσαν πάντοτε παρόντες κατά τήν παραλαβήν τῶν νεκρῶν εἰς τό ἀεροδρόμιον καί κατά τάς ἐπιμνημοσύνους προσευχάς. Δυστυχῶς, ἡμεῖς οἱ ἄνθρωποι, λόγῳ ὑπερηφανίας νομίζομεν ὅτι δέν χρειαζόμεθα τόν Θεόν καί τόν λησμονοῦμεν καί τόν ἐνθυμούμεθα μόνον κατά τάς συμφοράς ἡμῶν. Ἡ Ἐκκλησία μᾶς ὑπενθυμίζει πάντοτε τήν ἀλήθειαν τῆς ἀνάγκης, πού ἔχομεν διά τόν Θεόν. Εἰλικρινῶς εὐχαριστῶ προσωπικῶς διά τήν καλήν συνεργασίαν τόν Μητροπολίτην κ. Σάββαν καί τόν βοηθόν Ἐπίσκοπον Αὐτοῦ, Θεοφιλέστατον  Γεώργιον».

Ὁ Μητροπολίτης Σάββας ἐπιβεβαιῶν, ἀνεφέρθη εἰς τό ὅτι τό φαινομενικῶς ἀκατόρθωτον, ὡρισμένας φοράς καθίσταται δύσκολον καί ἔπειτα ἐφικτόν, χρησιμοποιῶν ὡς παράδειγμα τήν ἐπί τό αὐτό συνάντησιν τοῦ ἀναπληρωτοῦ Πρέσβεως τοῦ Ἰσραήλ καί τοῦ Πρέσβεως τῆς Παλαιστινιακῆς Αὐτονομίας εἰς Πολωνίαν κατά τό παρατεθέν τήν Κυριακήν γεῦμα πρός τιμήν τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων. Διαρκοῦντος τούτου, οἱ διπλωματικοί ἀντιπρόσωποι ἀκολουθοῦντες τήν προσφώνησιν τοῦ Πατριάρχου, εἰρηνικῷ τῷ τρόπῳ, προσεφώνησαν.

Συμφωνῶν ὁ κ. Ὑπουργός, εἶπεν ὅτι εἰς τό κτίριον τῆς Πολωνικῆς Κυβερνήσεως, εἰς τό ὁποῖον φιλοξενεῖται τώρα ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων καί εἰς τό ὁποῖον συνηντήθησαν κατά τό γεῦμα οἱ δύο ὡς ἄνω διπλωμᾶται ἐγένοντο αἱ περισσότεραι συναντήσεις παραγόντων τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας τῆς Πολωνίας καί τῆς Ὀρθοδόξου μετά κυβερνητικῶν παραγόντων διά τήν προετοιμασίαν τῆς ὡς ἄνω ρηθείσης συμφωνίας τοῦ 1993. «Εἰς ταύτας», εἶπεν, «συνέβαλεν κατά πολύ ἡ ἐκπροσώπησις τῆς Ἐκκλησίας. Καί τοῦτο νομίζω, διότι οἱ ἐκπρόσωποι τῆς Ἐκκλησίας προσεγγίζουν τά πράγματα ὑπό τό πρῖσμα τῆς αἰωνιότητος, εἰς τήν ὁποίαν πιστεύουν, ἐν ᾧ ἡμεῖς οἱ πολιτικοί τά προσεγγίζομεν ὑπό τό πρῖσμα τῶν ἑκάστοτε προσεχῶν ἐκλογῶν».

«Τοῦτο, ὅ εἴπατε, τιμᾷ Ὑμᾶς, κ. Ὑπουργέ», εἶπεν ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων. Συνεχίζων ὁ κ. Ὑπουργός, εἶπεν ὅτι παραδείγματα καί βοηθοί εἰς τήν ζωήν του ἦτο ἀφ’ ἑνός μέν ὁ ἀποβιώσας ἀείμνηστος Πάπας Ἰωάννης Παῦλος ὁ Β’ Βοϊτίλα, ἀφ’ ἑτέρου δέ εἶναι ὁ παρών βοηθός αὐτοῦ, Ὑφυπουργός τῆς Θρησκευτικῆς Διοικήσεως, ὁ ὁποῖος γνωρίζει καλά τά τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί τά τῆς διδασκαλίας αὐτῆς περί θεώσεως.  «Πολύτιμος συνεργάτης μου ἐπίσης εἶναι ὁ Μακαριώτατος Μητροπολιτης Σάββας», εἶπεν ὁ κ. Ὑπουργός,  «τόν ὁποῖον ἐπισκέπτομαι, ὅταν ἔχω ἀμφιβολίας εἰς ὡρισμένα θέματα καί, ὅταν μετά τήν συζήτησιν μετ αὐτοῦ ἀναχωρῶ, δέν ἔχω πλέον τάς ἀμφιβολίας ταύτας. Τό παρελθόν Σάββατον ἐπεσκέφθην Ὀρθόδοξον ναόν μετά περιβολῆς μή φανερούσης τήν ἰδιότητά μου πρός ἀποφυγήν ἐπισημοτήτων καί εἶδον τόν ναόν προετοιμαζόμενον καί εὐπρεπιζόμενον καί ἠρώτησα διατί καί μοῦ εἶπον ὅτι ἑτοιμάζεται διά τήν ὑποδοχήν τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων».

«Ὅπως βλέπετε, Μακαριώτατε, ἡ συμπάθεια τοῦ λαοῦ μας προς τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων δέν εἶναι ἐθιμοτυπική, οἱ πιστοί μας θέλουν νά ἐγγίζουν τόν Πατριάρχην, ὁ ὁποῖος ἐγγίζει τόν Πανάγιον Τάφον. Ἔχομεν μίαν παλαιάν παροιμίαν, ἡ ὁποία λέγει: <δέχθηκες στό σπίτι σου ἐπισκέπτην; Δέχθηκες τόν Θεόν>. Μέ αὐτό τό πνεῦμα πού δεχόμεθα τούς φιλοξενουμένους μας, δεχόμεθα πρωτίστως καί Ὑμᾶς. Αὐτό τό πνεῦμα διευκολύνει τήν εἰρηνικήν συνύπαρξιν Πολωνῶν, Ρώσων, Οὐκρανῶν καί μελῶν ἄλλων ἐθνικοτήτων εἰς τήν χώραν μας. Ἀπό τάς πλέον εὐχαρίστους ἀναμνήσεις μου ἐκ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Πολωνίας εἶναι ἡ παρουσία μου κατόπιν προσκλήσεως εἰς τά ἐγκαίνια τοῦ ναοῦ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος,τό 1981, ἐπί τῇ ἐπετείῳ συμπληρώσεως 1600 ἐτῶν ἀπό τῆς Β’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου τῆς Κωνσταντινουπόλεως, τό 381 μ.Χ., ἡ ὁποία ἐπεκύρωσε τήν διδασκαλίαν τῆς Ἐκκλησίας περί τῆς θεότητος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ὡς τοῦ τρίτου προσώπου τῆς Ἁγίας Τριάδος· καί εἰς μίαν τελετήν Χριστουγέννων μέ τά κάλαντα ἀπό διαφόρους  χορῳδίας τῆς Ὀρθοδόξου Πολωνικῆς Ἐκκλησίας».

Ἐπί τούτοις, ὁ μέν Μακαριώτατος Μητροπολίτης Βαρσοβίας ηὐχαρίστησε τόν κ. Ὑπουργόν διά τήν ἐπίσκεψιν καί τούς φιλόφρονας λόγους, ὁ δε Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος προσέφερεν εἰς τόν κ. Ὑπουργόν σταυρόν καί ἀστέρα φιλντισένιον ἐκ Βηθλεέμ, εὐχόμενος ὅπως ἐνισχύῃ καί φωτίζῃ αὐτόν εἰς τό ἔργον αὐτοῦ, ὁ δε Ὑπουργός προσέφερεν δῶρον τῷ Μακαριωτάτῳ καί ἑκάστῳ μέλει τῆς συνοδείας Αὐτοῦ, ὡραῖον κονδυλοφόρον Parker.

Ἅμα τῇ λήξει τῆς ἐπισκέψεως ταύτης ἠκολούθησεν ἐπίσκεψις εἰς τά ἀνάκτορα τῆς Βαρσοβίας. Ὡς ἐπληροφορήθημεν ἐκ τῆς ξεναγοῦ, τήν πρωτεύουσαν τῆς Πολωνίας μετέφερεν ἐκ τῆς Κρακοβίας εἰς Βαρσοβίαν ὁ Αὔγουστος Σεκμοῦνδος τόν 16ον αἰῶνα καί ἵδρυσε εἰς αὐτήν τό ἀνάκτορόν του. Τοῦτο διατηρηθέν κατεστράφη παντελῶς διά βομβαρδισμοῦ ὑπό τῶν Γερμανῶν, τό 1947, καί παρέμεινεν εἰς κατάστασιν τελείως ἐρειπιώδη ἄχρι τοῦ 1984. Ἔκτοτε μετά τήν ἐπισυμβᾶσαν μεταπολίτευσιν, ἀνελήφθη ἡ πρωτοβουλία καί ἡ προσπάθεια ἀνεγέρσεως αὐτοῦ, ὅπως ἦτο πρίν, εἰς τόν βαθμόν πού ἦτο δυνατόν νά ἐπιτευχθῇ τοῦτο, καί ἀποκατάστασις τῶν χώρων λειτουργίας του. Φαίνεται ὅτι τό ἐγχείρημα τοῦτο ἐπέτυχε εἰς ἕνα μεγάλον βαθμόν, ἄν κρίνῃ κανεῖς ἀπό τά 350 περίπου δωμάτιά του, μεγάλα καί μικρά, διαμορφωμένα μέ τέτοιον τρόπον, ὥστε νά ἀπεικονίζουν τήν λειτουργίαν τοῦ παλατίου, τῆς βασιλικῆς ζωῆς, διοικήσεως κ.τ.λ. Χορηγοί τοῦ ἔργου τούτου ὑπῆρξαν ὀργανισμοί καί ἰδιῶται. Οἱ χῶροι τοῦ παλατίου, διάδρομοι καί δωμάτια διακοσμοῦνται μέ πολλούς πίνακας ἀναγεννησιακῆς τέχνης ἤ καί συγχρόνου. Οἱ παλαιοί ἐκ τῶν πινάκων τούτων, εὑρεθέντες εἰς ἰδιώτας, ἠγοράσθησαν ἤ καί ἐπεστράφησαν δωρεάν ὑπ’ αὐτῶν. Οὗτοι τότε, προαισθανόμενοι τήν καταστροφήν, ἐφυγάδευσαν τούς πίνακας ἀπό τό παλάτιον καί ἐφύλαξαν αὐτούς, μέχρις ὅτου ἐδημιουργήθησαν αἱ προϋποθέσεις διά τήν ἐπιστροφήν αὐτῶν. Τό ἀποκατασταθέν παλάτιον ἀποτελεῖ σήμερον μουσειακόν χῶρον διά ξενάγησιν καί περιήγησιν εἰς διαφόρους φάσεις τῆς ἱστορίας τῆς Πολωνίας διά μαθητάς σχολείων καί Πολωνούς πολίτας καί ξένους περιηγητάς.

Μετά τήν ξενάγησιν εἰς τόν Μουσειακόν χῶρον τοῦτον, ἠκολούθησεν μετάβασις εἰς τόν Οἶκον Εὐγηρίας τῆς Μητροπόλεως Βαρσοβίας. Ὁ οἷκος οὗτος, ἱδρυθείς ἀρχικῶς ὑπό τοῦ νῦν Προκαθημένου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Βαρσοβίας, λειτουργεῖ σήμερον, ἔχων ὡς Προϊστάμενον τόν ἱερέα π. Θεόδωρον καί φιλοξενῶν περί τούς τριάκοντα ὑπερήλικας.

Ὁ Προϊστάμενος τοῦ ἱδρύματος, π. Θεόδωρος, ὑπεδέχθη τόν Μακαριώτατον, καλωσορίζων Αὐτόν ὡς ἄγγελον παραμυθίας διά τούς γέροντας, ὁ δε Μακαριώτατος εὐλογῶν τούς γέροντας ἐπέδωσεν εἰς αὐτούς εἰκόνας καί ἄλλα δῶρα καί ηὐχήθη εἰς αὐτούς νά φθάσουν εἰς ἄκραν ἡλικίαν καί  νά δυνηθοῦν νά εἴπουν ὡς ὁ Συμεών ὁ Πρεσβύτης: «Νῦν ἀπολύεις τόν δοῦλόν Σου, Δέσποτα…».

Ὁ Προϊστάμενος π. Θεόδωρος παρέθεσε φιλόξενον τράπεζαν εἰς τάς Πατριαρχικάς Συνοδείας. Μετά τοῦτο ἠκολούθησεν ἐπίσκεψις εἰς τόν Πρόεδρον τῆς Γερουσίας εἰς τήν ἕδραν αὐτοῦ παρά τό Κοινοβούλιον.

Οὗτος μετά τοῦ προσωπικοῦ τοῦ Γραφείου αὐτοῦ ὑπεδέχθη τόν Μακαριώτατον, καλωσορίζων τοῦτον καί λέγων ὅτι εἶχε τήν εὐκαιρίαν εἰς τήν πρό ἔτους ἐπίσκεψιν αὐτοῦ εἰς Ἰσραήλ, Γάζαν καί Ἰορδανίαν νά γνωρίσῃ τήν ἐπικρατοῦσαν εἰς τήν περιοχήν αὐτήν δύσκολον κατάστασιν. «Παρά ταῦτα», εἶπεν, «ἐπιθυμῶ νά ἀκούσω παρ Ὑμῶν, ὁ Ὁποῖος ζῆτε συνεχῶς εἰς τήν περιοχήν αὐτήν, ἐπαινῶν πρῶτον Ὑμᾶς διά τό διάβημα τοῦτο τῆς ἐπισκέψεως Ὑμῶν εἰς Πολωνίαν καί εἰς τήν Γερουσίαν, διάβημα οἰκουμενικόν, διανοῖγον προϋποθέσεις διαλόγου καί συνεργασίας».

Ὁ Μακαριώτατος ηὐχαρίστησε διά τάς προσρήσεις καί ἐξέφρασε τάς εὐχαριστίας  Αὐτοῦ διά τήν προσγενομένην εἰς Αὐτόν τιμῆς ἐκ τῆς ἐπισκέψεως εἰς τήν χώραν τῆς Πολωνίας καί τήν Γερουσίαν. Ὅσον ἀφορᾷ εἰς τό Πατριαρχεῖον καί τήν περιοχήν, εἰς τήν ὁποίαν αὐτό ὑπάρχει, περί τῶν ὁποίων ἐζήτησε λόγον ὁ Πρόεδρος τῆς Γερουσίας, ὁ Μακαριώτατος εἶπεν ὅτι τό Πατριαρχεῖον ἔχει ζωήν 2000 ἐτῶν εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν. Εἶναι ἡ πρώτη Ἐκκλησία τῆς Ἁγίας Γῆς εἰς ἱστορίαν καί πρεσβεῖα τιμῆς καί δικαιοδοσίας καί ἀγωνίζεται μετά τῶν ἄλλων Ἐκκλησιῶν τῆς Ἁγίας Γῆς διά πρόοδον εἰς τόν πνευματικόν καί ἐκκλησιαστικόν τομέα, ὁ ὁποῖος εἶναι καί ὁ κυρίως ἁρμόζων εἰς αὐτό χῶρος. Ὥς ὅμως ἐκ τῆς περιοχῆς καί τῆς ἐπικρατούσης εἰς αὐτήν ἐκρύθμου πολιτικῆς καταστάσεως, τό Πατριαρχεῖον παρωθεῖται νά κάμῃ κινήσεις καί πρός τόν πολιτικόν χῶρον διά βοήθειαν εἰς τήν ἐπικράτησιν τῆς εἰρήνης.

«Συγκεκριμένως», ἐτόνισεν ὁ Μακαριώτατος, «τό Πατριαρχεῖον συμμετέχει εἰς τό Council of Religious Institutions of The Holy Land / Συμβούλιον Θρησκευτικῶν Καθιδρυμάτων τῆς Ἁγίας Γῆς, τό ὁποῖον ἱδρύθη καί μέ τήν κάλυψιν καί προστασίαν τοῦ State Department τῶν Η.Π.Α. καί ἐργάζεται, διά νά φέρῃ εἰς συναντήσεις καί διαπραγματεύσεις Ἰσραηλινούς καί Παλαιστινίους, πολιτικούς καί θρησκευτικούς ἡγέτας πρός προώθησιν τῆς εἰρηνευτικῆς διαδικασίας εἰς Ἱεροσόλυμα καί Μέσην Ἀνατολήν. Προσωπικῶς ἤμεθα προσκεκλημένοι ὡς ἀντιπρόσωπος ὅλων τῶν χριστιανῶν τῆς Μέσης Ἀνατολῆς καί εἰς τήν πρό διετίας συνάντησιν εἰς Οὐάσινγκτον, προετοιμαστικήν αὐτῆς εἰς Ἀνάπολιν».

«Ἐπίσης μετέσχομεν εἰς τήν ἐν Κατάρ συνάντησιν, τήν γενομένην μέ τήν πρωτοβουλίαν τοῦ Brookings Institution, εἰς τήν ὁποίαν ἦτο παροῦσα καί ἡ Ὑπουργός Ἐξωτερικῶν τῶν Η.Π.Α. κ. Hilary Clinton. Πρό διετίας ἐπεσκέφθημεν ὡς προσκεκλημένοι τό Εὐρωπαϊκόν Κοινοβούλιον εἰς Βρυξέλλας καί ἔσχομεν συναντήσεις μετά διαφόρων παραγόντων αὐτοῦ διά θέματα τοῦ Πατριαρχείου, θέματα ἀφορῶντα ὅλους τούς χριστιανούς τῆς Ἁγίας Γῆς καί τήν εἰρηνευτικήν προσπάθειαν εἰς τήν Μέσην Ἀνατολήν. Ἡμεῖς βεβαίως παραμένομεν ἐκκλησιαστικοί ἡγέται. Δέν εἴμεθα πολιτικοί ἤ διπλωμᾶται, ἀλλ ὡς ἐκ τῆς περιοχῆς καί τῆς ἐπικρατούσης ἐν αὐτῇ καταστάσεως, ἀναγκαζόμεθα νά προσεγγίζωμεν καί τούς χώρους τούτους. Λόγῳ τοῦ ὅτι κινούμεθα εἰς τόν χῶρον τοῦτον, τόν ἐκκλησιαστικόν δηλαδή,  ὑπάρχει ἐμπιστοσύνη πρός τόν θεσμόν τοῦ Πατριαρχείου καί ζητεῖται καί λαμβάνεται ὑπ ὄψιν ἡ γνώμη Ἡμῶν. Τοῦτο συμβαίνει καί διά τόν λόγον ὅτι τό Πατριαρχεῖον ὡς ὁ ἀρχαιότερος  Χριστιανικός θεσμός τῆς Ἁγίας Γῆς ἔχει ἀποκτήσει διά μέσου τῶν αἰώνων περιουσίαν πνευματικήν εἰς προσκυνήματα, ἐκκλησίας, μοναστήρια καί φυσικήν τοιαύτην πρός ἀξιοποίησιν, ὡρισμένην μάλιστα εἰς στρατηγικάς θέσεις καί ἑπομένως διαδραματίζει σημαντικόν ρόλον εἰς τό πολιτικόν γίγνεσθαι τῶν Ἱεροσολύμων εἰς τό ἤδη διαμορφωμένον καθεστώς τῶν Ἱεροσολύμων ἀλλά καί τό ὑπό διαμόρφωσιν εἰσέτι.  Ἐκ τούτων ἀντιλαμβάνεσθε, κ. Πρόεδρε τῆς Γερουσίας, τήν εὐθύνην, τήν ὁποίαν ἔχει τό Πατριαρχεῖον διά τό ἔργον, τό ὁποῖον καλεῖται νά ἐξασκήσῃ».

Λέγων ὁ κ. Γερουσιαστής ὅτι ἀντιλαμβάνεται πόσον δύσκολον εἶναι νά κρατήσῃ τό Πατριαρχεῖον ἰσορροπίας εἰς ἕνα τοιοῦτον εὐαίσθητον χῶρον, ἐρωτᾷ τόν Μακαριώτατον περί τῶν ἐθνικοτήτων τῆς δικαιοδοσίας τοῦ Πατριαρχείου. Ὁ Μακαριώτατος ἐξηγεῖ ὅτι ἐθνικότητες τοῦ Πατριαρχείου εἶναι οἱ Ἕλληνες, Ἄραβες, Ρῶσοι, Ρουμᾶνοι καί ὀλίγοι Πολωνοί, ὧν εἶς καί ὁ φιλοξενούμενος εἰς τό Πατριαρχεῖον διά μεταπτυχιακάς σπουδάς εἰς τό Πανεπιστήμιον τοῦ Ἰσραήλ ἱεροδιάκονος π. Ἀλέξανδρος.

«Ἀντιλαμβάνομαι», λέγει ὁ κ. Ὑπουργός, «ὅτι ἔχετε μωσαϊκόν ἐθνικοτήτων, ὅπως ἡμεῖς εἰς Πολωνίαν», «…μέ τήν διαφοράν», συμπληρώνει ὁ Ἅγιος Βαρσοβίας, «ὅτι τό μωσαϊκόν εἰς Πολωνίαν δέν εἶναι ἕτοιμον πρός ἔκρηξιν, ὅπως αὐτό τῆς Μέσης Ἀνατολῆς».

Ὁ Πρόεδρος τῆς Γερουσίας ἠρώτησε τόν Μακαριώτατον καί περί τοῦ προσηλυτισμοῦ εἰς τόν χῶρον τῆς Ἁγίας Γῆς.

«Ἐπ αὐτοῦ», εἶπεν ὁ Μακαριώτατος, «πρέπει νά λάβωμεν ὑπ ὄψιν ὅτι εἰς τόν χῶρον τῆς Μέσης Ἀνατολῆς ἔχομεν θεοκρατικά καθεστῶτα. Ἡ θρησκεία ἔχει ἀπόλυτον καί καθοριστικόν ρόλον εἰς τήν ζωήν τῶν ἀνθρώπων, ὄχι μόνον τήν θρησκευτικήν ἀλλά καί τήν κοινωνικήν καί τήν πολιτικήν. Τό Πατριαρχεῖον ἡμῶν ὄχι ἁπλῶς συνυπάρχει, ὄχι ἁπλῶς εὑρίσκεται εἰς διάλογον θρησκευτικόν, ἀλλά συμβιώνει μετά τοῦ Ἰσλάμ ἀπό τοῦ 638 μ.Χ. Γνωρίζει ἑπομένως τόν χῶρον κινήσεώς του, ὥστε νά μήν ὑπερβαίνῃ τάς γραμμάς ἐκείνας, αἱ ὁποῖαι θά προκαλέσουν πρόβλημα ἁρμονικῆς συμβιώσεως πρός τόν Ἰουδαϊσμόν ἤ τό Ἰσλάμ. Ἐπίσης τό Πατριαρχεῖον δέν ἐξασκεῖ προσηλυτισμόν, ὅπως πράττουν μερικαί Προτεσταντικαί ὁμάδες, δημιουργοῦσαι σοβαρόν πρόβλημα εἰς τούς χριστιανούς τούς ζῶντας εἰς τό Ἰσραήλ. Ἡ ἐπικοινωνία τοῦ Πατριαρχείου ἔπειτα μετά τοῦ Ἰσλάμ, εἶναι εὐκολωτέρα ἀπ αὐτήν τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας, διότι τό Πατριαρχεῖον δέν βαρύνεται εἰς τό παρελθόν του μέ τά γεγονότα τῶν Σταυροφόρων. Ἐνεργοῦντες μέ τό πνεῦμα τοῦτο ἐγενόμεθα δεκτοί εἰς τό Κατάρ ὡς πρώτη ἐπίσημος Ἐκκλησία καί ἀνεγείρομεν ἤδη Ἐκκλησίαν, ἀνοίξαντες ἤδη Ἡμεῖς τόν δρόμον διά τό Βατικανόν, τούς Ἀγγλικανούς καί τά ἄλλα χριστιανικά δόγματα».

Ὁ Πρόεδρος τῆς Γερουσίας ἠρώτησεν ἐπίσης τόν Μακαριώτατον καί ἐπί τοῦ προβλήματος τῆς φυγῆς τῶν χριστιανῶν ἀπό τήν Ἁγίαν Γῆν καί τήν Μέσην Ἀνατολήν.

Ἐπ’ αὐτοῦ ὁ Μακαριώτατος ἀπήντησεν ὅτι τό πρόβλημα δέν εἶναι τωρινόν ἀλλά παλαιότερον, διότι οἱ Χριστιανοί δίδουν μεγάλην σημασίαν εἰς τήν παιδείαν καί ζητοῦν σπουδάς διά τά τέκνα αὐτῶν εἰς τό ἐξωτερικόν, ὁπότε αὐτά ἤ δέν ἐπιστρέφουν, ἀποκαθιστάμενα ἐκεῖ, ἤ ἐπιστρέφοντα, δέν εὑρίσκουν ἐργασίας, αἱ ὁποῖαι ἁρμόζουν εἰς αὐτά καί ἀποδημοῦν πάλιν. Ἔπειτα, ἐν ᾧ ὑπάρχει σεβασμός τῆς ἐλευθερίας τῶν χριστιανῶν δι’ ἐξάσκησιν τῶν τῆς θρησκείας των, αἱ διαθρησκειακαί σχέσεις εἰς κοινωνικόν ἐπίπεδον δέν εἶναι τοιαῦται, ὥστε νά βοηθοῦν ἀπολύτως τήν ἑδραίωσιν τῶν χριστιανῶν εἰς τήν γενέτειραν αὐτῶν.

Ἐπί τούτοις ὁ Μακαριώτατος Ἅγιος Βαρσοβίας εὐχαριστεῖ τόν Πρόεδρον τῆς Γερουσίας διά τήν ὑποδοχήν καί τόν Μακαριώτατον Πατριάρχην Ἱεροσολύμων διά τήν ἐπίσκεψιν Πατριάρχου Ἱεροσολύμων εἰς τήν Πολωνίαν ὕστερα ἀπό 400 χρόνια, ὅπερ γεγονός μεγάλης εὐλογίας.

Κατακλείων ὁ Πρόεδρος τῆς Γερουσίας καί εὐχαριστῶν τόν Μακαριώτατον, εἶπεν ὅτι ἡ Πολωνία ἐνδιαφέρεται διά τό πολιτικόν γίγνεσθαι εἰς τό Ἰσραήλ καί ηὐχαρίστησε τόν Μακαριώτατον διά τήν ἐπίσκεψιν ταύτην.

Περί ὥραν βραδυνήν τῆς ἰδίας ἡμέρας, ὁ Μακαριώτατος μετά τῆς Συνοδείας Αὐτοῦ καί ὁ Ἅγιος Βαρσοβίας ὡσαύτως ἔλαβον μέρος εἰς δεῖπνον, τό ὁποῖον παρέθεσε πρός τιμήν Αὐτῶν ὁ Πρέσβυς τῆς Παλαιστινιακῆς Αὐτονομίας εἰς τήν Πολωνίαν κ. Χάλεδ Γαζάλ, προσκεκλημένων ὄντων εἰς αὐτό καί τοῦ Πρέσβεως τῆς Ἑλλάδος εἰς Πολωνίαν κ. Γαβριήλ Κοψίδη, τοῦ Πρέσβεως τῆς Αἰγύπτου καί τοῦ Μαρόκου εἰς Πολωνίαν καί τοῦ Ἀντιπροσώπου τοῦ Ὑπουργείου Θρησκευμάτων τῆς Πολωνίας κ. Ἰωσήφ Ροζάνσκη.

Εἰς τό δεῖπνον τοῦτο ὁ Πρέσβυς τῆς Παλαιστινιακῆς Αὐτονομίας εἰς προσφώνησιν αὐτοῦ ἐξέφρασε τήν χαράν διά τήν ἐπίσκεψιν τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων εἰς Πολωνίαν καί τήν χαράν διά τήν τιμήν, ἡ ὁποία προσγίνεται αὐτῷ ἐκ τῆς ἀποδοχῆς τῆς προσκλήσεως διά τό δεῖπνον τοῦτο καί τήν μεγάλην διαθρησκειακήν καί οἰκουμενικήν σημασίαν, τήν ὁποίαν ἔχουν γεγονότα ὡς τοῦτο, ἡ ἐπίσκεψις δηλαδή τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων εἰς τήν Πολωνίαν, εἰς μίαν ἐποχήν θρησκευτικῆς καί πολιτικῆς ἀσταθείας εἰς τόν κόσμον.

Ἀνταπαντῶν ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος προσεφώνησε διά προσφωνήσεως ἀγγλιστί (βλ. σύνδεσμο https://en.jerusalem-patriarchate.info/2010/06/28/868/ ).

Ὁ Μακαριώτατος Μητροπολίτης Βαρσοβίας ηὐχαρίστησεν τόν Παλαιστίνιον Πρέσβυν διά τήν ἐξ ἀρχῆς, ἅμα τῷ ἀκούσματι τῆς ἐπισκέψεως τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων εἰς Πολωνίαν, ἐκδηλωθεῖσαν πρόθυμον καί εὐγενῆ διάθεσιν διά τό τιμητικόν δεῖπνον τοῦτο. Ὅσον ἀφορᾷ  τήν ἐπικρατοῦσαν εἰσέτι ἔκρυθμον πολιτικήν κατάστασιν εἰς Παλαιστίνην, πιστεύει ὅτι ὀφείλεται εἰς τό γεγονός ὅτι εἰς τήν Ἱερουσαλήμ ὑπάρχει εἰσέτι ἁγιότης, τήν ὁποίαν φθονεῖ καί πολεμεῖ ὁ διάβολος. «Ἡ στᾶσις τῆς Πολωνίας», εἶπεν, «εἰς τό Παλαιστινιακόν πρόβλημα εἶναι γνωστή. Ἡμεῖς ὡς Ἐκκλησία συνεχῶς προσευχόμεθα <ὑπέρ εἰρήνης καί δικαιοσύνης>. Ἐνθυμοῦμαι τήν ἐπίσκεψιν μου εἰς τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν διά τούς ἑορτασμούς τῶν δύο χιλιάδων ἐτῶν χριστιανοσύνης, τό 2000, καί τήν ἐπίσκεψίν μου εἰς τόν Πρόεδρον Ἀραφάτ».

«Προσευχόμεθα ὑπέρ εἰρήνης τῆς Ἱερουσαλήμ καί τοῦ Παλαιστινιακοῦ καί Ἰσραηλινοῦ λαοῦ. Χαίρομαι ἐπί τῇ συναντήσει εἰς τό γεῦμα τῆς χθές τῶν δύο διπλωματικῶν ἀντιπροσώπων, τοῦ Ἰσραήλ καί τῆς Παλαιστινιακῆς Αὐτονομίας εἰς τήν Πολωνίαν».

Τό δεῖπνον τοῦτο, τό παρατεθέν ὑπό τοῦ Πρέσβεως κ. Χάλεδ Γαζάλ ἦτο οὐσιαστικῶς ἡ τελευταῖα ἐκδήλωσις τῆς εἰρηνικῆς ἐπισκέψεως τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων εἰς τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν τῆς Πολωνίας, ἅμα δε τῇ λήξει τούτου, ἡ Πατριαρχική Συνοδεία τῶν Ἱεροσολύμων, ἐπέστρεψεν εἰς τό ξενοδοχεῖον, τῇ Πατριαρχικῇ συνοδείᾳ τοῦ Μητροπολίτου Πολωνίας, διά τήν ἑτοιμασίαν τῶν τῆς ἀναχωρήσεως τήν ἐπαύριον διά τήν Ἱερουσαλήμ.

Τήν ἐπαύριον, ἡμέραν  Τρίτην, 16ην /29ην Ἰουνίου 2010, ἐνωρίς τήν πρωΐαν, ἡ Πατριαρχική Συνοδεία τῶν Ἱεροσολύμων ἀπέστειλε πρός προώθησιν μέσω τῆς ὑπηρεσίας τοῦ VIP τάς ἀποσκευάς αὐτῆς εἰς τό ἀεροδρόμιον, ἀκολούθως δέ παρεκάθισεν εἰς πρωϊνόν εἰς τόν οἶκον τῆς φιλοξενίας αὐτῆς μετά τοῦ Μακαριωτάτου Μητροπολίτου Βαρσοβίας κ.κ. Σάββα καί τῆς Συνοδείας Αὐτοῦ.

Διαρκοῦντος τοῦ προγεύματος τοῦτου, ἐγένετο ὄντως ἐνδιαφέρουσα συζήτησις περί τῆς καταστάσεως τῶν κατά τόπους Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, τῆς συνεργασίας μεταξύ αὐτῶν καί τῶν προϋποθέσεων τῆς συμμετοχῆς αὐτῶν εἰς τόν θεολογικόν διάλογον μετά τῶν ἄλλων χριστιανικῶν ὁμολογιῶν.

Ἀναχωρήσαντες μετά τοῦτο ἐκ τοῦ ἀνέτου οἴκου τούτου φιλοξενίας, ἐφθάσαμεν εἰς τό ἀεροδρόμιον τῆς Βαρσοβίας. Κατά τήν ἐνταῦθα παραμονήν ἄχρι διευθετήσεως τῶν τῆς πτήσεως ἡμῶν καί τοῦ ἐλέγχου διά τῆς ὑπηρεσίας τοῦ VIP, ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύωμν κ.κ. Θεόφιλος ηὐχαρίστησε τόν Μακαριώτατον Μητροπολίτην Βαρσοβίας διά τήν ἀπό καρδίας παρασχεθεῖσαν τῇ Συνοδείᾳ Αὐτοῦ ἀβραμιαίαν φιλοξενίαν, παρά τάς δυσκόλους συνθῆκας ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας τῆς Πολωνίας, διά τήν ἀδιάκοπον συνοδείαν εἰς τούς τόπους τῆς ἐπισκέψεως καθ’ ἡμέραν, διά τήν ἔνθερμον ὑποδοχήν εἰς τάς Μονάς καί τάς ἐνορίας καί διά τήν ἐν παντί φιλάδελφον διάθεσιν καί πρᾶξιν, καί σοφήν καθοδήγησιν τοῦ Μακαριωτάτου, λέγων ὅτι η ἐπίσκεψις αὕτη ἦτο ὄντως μία εὐλογία.

Ἐπίσης ηὐχαρίστησεν τόν παρόντα ἐκπρόσωπον τῆς πολιτείας τῆς Πολωνίας κ. Ἰωσήφ Ροζάνσκη διά τήν συμμετοχήν του κράτους τῆς Πολωνίας εἰς τά τῆς εἰρηνικῆς ἐπισκέψεως, εἰς τήν ἐν τῷ ἀεροδρομίῳ ὑποδοχήν κατά τήν ἄφιξιν, τήν συνοδείαν νῦν κατά τήν ἀναχώρησιν, τήν ὑποδοχήν καί τό δεῖπνον ὑπό τοῦ Προέδρου (Δημάρχου) τοῦ Bialystok, τήν ἐπίσκεψιν εἰς τόν Ὑπουργόν Θρησκευτικῆς Διευθύνσεως καί τήν ἐπίσκεψιν εἰς τόν Πρόεδρον τῆς Γερουσίας.

Ὁ Μακαριώτατος ἐπίσης ἐξεδήλωσε τήν συγκίνησίν Του ἐκ τῆς προσωπικῆς Αὐτοῦ διαπιστώσεως περί τῆς βαθείας πίστεως τοῦ Ὀρθοδόξου Πολωνικοῦ λαοῦ, ἐρριζωμένης εἰς τήν διδασκαλίαν τῶν ἱεραποστόλων Κυρίλλου καί Μεθοδίου, ἐνισχυομένης ἀπό τήν παρουσίαν τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων εἰς τήν Πολωνικήν γῆν καί δή αὐτῆς τοῦ Πατριάρχου Θεοφάνους καί τοῦ ἀκάμπτου, παρά τάς ἀντιξοότητας, φρονήματος αὐτοῦ, ἀποπνεόντος χαράν, ἐλπίδα καί αἰσιοδοξίαν, ἐκδηλουμένην εἰς τήν παρακολούθησιν τῶν ἐκκλησιαστικῶν τελετῶν, τήν πρόθυμον ψαλμῳδίαν, τήν εὐπρέπειαν τῶν οἴκων τοῦ Θεοῦ καί τήν ἀνέγερσιν νέων ναῶν ὡς αὐτοῦ τῆς Ἁγίας Σοφίας καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. «Ἐκ τῆς ἐπισκέψεως συνῃσθάνθημεν κάλλιον τήν εὐθύνην τῆς ἀποστολῆς Ἡμῶν».

«Ἐπί τούτοις, εὐχαριστοῦντες τόν Θεόν», εἶπεν ὁ Μακαριώτατος Ἱεροσολύμων, «διαβεβαιοῦμεν Ὑμᾶς, Μακαριώτατε Ἅγιε Βαρσοβίας, ὅτι συνεχῶς θά ἀναπέμπωμεν προσευχάς ἐπί τοῦ Παναγίου καί Ζωοδόχου Τάφου καί τῶν λοιπῶν Παναγίων Προσκυνημάτων ὑπέρ ὑγιείας, εὐσταθείας, προσωπικῆς Ὑμῶν εὐημερίας, τῆς Συνόδου τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Πολωνίας καί τῆς ἱεραρχίας τοῦ κλήρου καί τοῦ εὐσεβοῦς ὀρθοδόξου ποιμνίου Ὑμῶν».

Ἀνταπαντῶν ὁ Μακαριώτατος Μητροπολίτης Βαρσοβίας κ.κ. Σάββας, ηὐχαρίστησεν τόν Μακαριώτατον Πατριάρχην Ἱερσολύμων κ.κ. Θεόφιλον διά τούς φιλοφρονητικούς Αὐτοῦ λόγους ὑπέρ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Πολωνίας καί ὑπέρ Αὐτοῦ καί διά τό ὅτι διά τῆς ἐπισκέψεως Αὐτοῦ ἀνενεώθησαν καί συνεσφίχθησαν αἱ ἰδιαίτεραι σχέσεις τῆς Ἐκκλησίας Ἱεροσολύμων μετά τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, αἱ διαμορφωθεῖσαι κατά ἕνα ἰδιαίτερον πνευματικόν τρόπον ἀπό τῶν ἡμερῶν τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων Θεοφάνους, ὅτε Οὗτος, τό 1620 μ.Χ. ἐχειροτόνησεν Ὀρθοδόξους Ἐπισκόπους διά τήν Ἐκκλησίαν τῆς Πολωνίας.

«Ἡ ἐπίσκεψις Ὑμῶν, Μακαριώτατε, ἦτο μεγάλη παραμυθία διά τόν Ὀρθόδοξον Πολωνικόν λαόν», εἶπεν ὁ Μακαριώτατος Μητροπολίτης Βαρσοβίας κ.κ. Σάββας. «Συνέπεσε μέ μίαν περίοδον, κατά τήν ὁποίαν βιώνομεν ἀκόμη τάς συνεπείας τοῦ τραγικοῦ ἀεροπορικοῦ δυστυχήματος, εἰς τό ὁποῖον εὗρεν τραγικόν θάνατον καί ὁ Πρόεδρος τῆς Πολωνίας. Ὡς ἐκ τούτου, ἐν ὄψει ἐκλογῶν διά τήν κάλυψιν τῆς προεδρικῆς θέσεως, δέν εἴχατε τήν δυνατότητα νά γίνετε δεκτός ἀπό Πρόεδρον τοῦ κράτους. Εὐχαριστοῦμεν Ὑμᾶς, Μακαριώτατε, διά τό ὅτι εὑρίσκεσθε εἰς τά Πανάγια Προσκυνήματα καί διακονεῖτε ταῦτα».

Ὁ ἐκπρόσωπος τοῦ Ὑπουργείου Θρησκευμάτων τῆς Πολωνίας κ. Ἰωσήφ Ροζάνσκη ηὐχαρίστησε τόν Μακαριώτατον διά τήν ἐπίσκεψιν καί ἐξέφρασε τήν χαράν αὐτοῦ, διότι ὁ Μακαριώτατος εἶχε τήν εὐκαιρίαν νά γνωρίσῃ ὡς μίαν ζωντανήν Ἐκκλησίαν τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν τῆς Πολωνίας, συνεργαζομένην μέ τήν Ρωμαιοκαθολικήν Ἐκκλησίαν καί μέ τό κράτος τῆς Πολωνίας καί συμβάλλουσαν εἰς τά κοινωνικά καί πολιτικά δρώμενα καί τήν θρησκευτικήν συνύπαρξιν.

«Σᾶς διαβεβαιοῦμεν, Μακαριώτατε», εἶπεν ὁ κ. Ροζάνσκη, «περί τῆς διαθέσεως συμπαραστάσεως τῆς πολιτείας τῆς Πολωνίας πρός τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν τῆς Πολωνίας».

Διά τῶν προσφωνήσεων καί τῶν εὐχῶν τούτων, κατευοδώθη ἡ Ἱεροσολυμιτική Πατριαρχική συνοδεία καί ἐπιβιβασθεῖσα εἰς τό ἀεροσκάφος τῶν ἀερογραμμῶν τῆς EL-AL  προσεγειώθη ἀσφαλῶς εἰς τό ἀεροδρόμιον Ben-Gurion τοῦ Τελ-Ἀβίβ, ἔνθεν περί τήν 5.00 μ.μ. ὥραν τῆς Τρίτης, 16ης /29ης Ἰουνίου 2010 ἔφθασεν εἰς τό Πατριαρχεῖον, δοξάζουσα καί εὐχαριστοῦσα τόν Θεόν ἐπί τῇ πάνυ ὠφελίμῳ εἰρηνικῇ ἐπισκέψει ταύτῃ καί τῇ κατά πάντα αἰσίᾳ ἐκβάσει αὐτῆς.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_6_placeholder




ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΟΝ ΣΥΛΛΕΙΤΟΥΡΓΟΝ ΕΙΣ ΚΑΘΕΔΡΙΚΟΝ Ι. ΝΑΟΝ ΑΓ. ΜΑΓΔΑΛΗΝΗΣ ΕΙΣ ΒΑΡΣΟΒΙΑΝ.

Τήν Κυριακήν, 14ην / 27ην Ἰουνίου 2010, ἔλαβε χώραν εἰς τόν μεγαλοπρεπῆ Καθεδρικόν Ναόν τῆς Ἁγίας Μαρίας τῆς Μαγδαληνῆς εἰς Βαρσοβίαν τό Πατριαρχικόν Συλλείτουργον.

Διά τοῦτο, τήν πρωΐαν προσῆλθον εἰς τόν Ναόν ἐνωρίτερον οἱ ἱερεῖς καί οἱ Ἀρχιερεῖς τῆς Ἐκκλησίας τῆς Πολωνίας καί τοῦ Πατριαρχείου τῶν Ἱεροσολύμων καί ἐνεδύθησαν τάς ἀρχιερατικάς καί ἱερατικάς στολάς αὐτῶν, ἐνδεδυμένοι  δέ ἐν συνεχείᾳ ἐξῆλθον εἰς τήν εἴσοδον τοῦ Ναοῦ, ἔνθα ὑπεδέχθησαν ἐλθόντας ἐν τῷ μεταξύ τούς δύο Προκαθημένους, τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων καί τῆς Ἐκκλησίας τῆς Πολωνίας.

Ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων ἐνδυθείς μανδύαν, ηὐλόγησε τό πλῆθος καί ἀνῆλθεν ἐπί ἐξέδρας ἐν τῷ μέσῳ τοῦ Ναοῦ, ἔνθα ἐνεδύθη ὑπό τῶν διακόνων πλήρη ἀρχιερατικήν στολήν, ἐν ᾧ ἡ χορῳδία τοῦ ναοῦ, ἐντυπωσιακή καί συγκινητική, ὡς καί ἦτο καθ’ ὅλην τήν θ. Λειτουργίαν, ἔψαλε ὕμνους, ὡς τό «εἰσελεύσομαι εἰς τόν οἶκον Σου…» καί ἄλλους.

Ὁ Μακαριώτατος Βαρσοβίας καί οἱ λοιποί Ἀρχιερεῖς, ἐνδυθέντες εἰς τό Ἱερόν Βῆμα, ἐξῆλθον καί ἐστάθησαν δεξιά καί ἀριστερά τοῦ Μακαριωτάτου, ὁπότε καί διά τοῦ «Εὐλογημένη ἡ Βασιλεία…» ἤρξατο ἡ θ. Λειτουργία.

Ἡ πανηγυρική Πατριαρχική καί Πολυαρχιερατική θ. Λειτουργία αὕτη, τῆς ψαλμῳδίας  τῆς χορῳδίας τοῦ ναοῦ κατανυσσούσης, τοῦ πλήθους ἐν ἄκρᾳ ἡσυχίᾳ συμμετέχοντος, ἐτελέσθη μέ τάς ἰδιαιτερότητας τοῦ Τυπικοῦ τῆς Πολωνικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἔχοντος τάς ἐπιδράσεις τοῦ Ρωσικοῦ, ὡς π.χ. εἰς τήν θέσιν καί σειράν τῶν Διπτύχων, μέ μίαν ὅμως ἀπόλυτον καί ἀπαράλλακτον καί ὁμόφωνον πίστιν καί πρᾶξιν, ὅσον ἀφορᾷ τά οὐσιαστικά στοιχεῖα αὐτῆς, τά ὁποῖα καί συνδέουν εἱς ἕν σῶμα Χριστοῦ τήν ἀνά τόν κόσμον Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν.

Εἰς τήν θ. Λειτουργίαν ἦσαν παρόντες ὁ Ἕλλην Πρέσβυς εἰς Πολωνίαν κ. Γαβριήλ Κοψίδης καί ὁ Παλαιστίνιος Πρέσβυς κ. Χάλεδ Γαζάλ. Ἅμα τῷ τέλει τῆς θ. Λειτουργίας ἔλαβε χώραν ἡ ἀνταλλαγή δώρων μεταξύ τῶν ἀποστολῶν τῶν δύο Προκαθημένων. Ὁ Μακαριώτατος Μητροπολίτης Βαρσοβίας κ.κ. Σάββας προσεφώνησε (βλέπε σύνδεσμο https://jerusalem-patriarchate.info/2010/06/27/1595/ ) τόν Μακαριώτατον Πατριάρχην Ἱεροσολύμων καί ἀπένειμε εἰς Αὐτόν εἰκόνα τῆς Ἁγίας Τριάδος τῆς τέχνης Ρουμπλιώφ, σύνολον (set) Πατριαρχικῶν ἐγκολπίων καί τό ἐπίσημον παράσημον τῆς Ἐκκλησίας τῆς Πολωνίας, τῆς Ἁγίας Μαρίας τῆς Μαγδαληνῆς Α’ Βαθμοῦ, ἐν ᾧ εἰς τούς Ἀρχιερεῖς τῆς Sυνοδείας, Γέροντα Ἀρχιγραμματέα Ἀρχιεπίσκοπον Κωνσταντίνης κ. Ἀρίσταρχον καί Πατριαρχικόν Ἐπίτροπον εἰς Βηθλεέμ Ἀρχιεπίσκοπον Ἰορδάνου κ. Θεοφύλακτον ἀρχιερατικόν ἐγκόλπιον καί τό αὐτό ὡς ἄνω παράσημον τῆς Ἐκκλησίας τῆς Πολωνίας Β’ Βαθμοῦ, εἰς τούς ἱερεῖς τῆς συνοδείας, Γραμματέα τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου Ἀρχιμανδρίτην π. Δημήτριον, τόν Ἀντιπρόεδρον τῆς Οἰκονομικῆς Ἐπιτροπῆς καί ἡγούμενον ἐν Φχές, Ἀρχιμανδρίτην π. Ἱερώνυμον καί τόν ἐκ Φχές τῆς Ἰορδανίας Ἀρχιμανδρίτην π. Φιλούμενον, ἐπιστήθιον σταυρόν καί τό αὐτό ὡς ἄνω παράσημον Γ’ βαθμοῦ, εἰς δέ τόν Ἀρχιδιάκονον Ἀθανάσιον ὡράριον καί τό αὐτό ὡς ἄνω παράσημον Γ’ βαθμοῦ.

Ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος προσεφώνησε τόν Μακαριώτατον Μητροπολίτην Βαρσοβίας κ.κ. Σάββαν ὡς ἕπεται:

Μακαριώτατε Μητροπολῖτα Βαρσοβίας καί πάσης Πολωνίας

κ.κ. Σάββα,

Σεβασμιώτατοι Ἅγιοι Ἀρχιερεῖς,

Εὐλαβέστατοι ἱερεῖς,

Ἐντιμότατοι ,

Εὐλαβές ἐκκλησίασμα,

Ἡ συνάντησις τῶν Ἐκκλησιῶν Ἡμῶν, τῆς Ἐκκλησίας Ἱεροσολύμων, Μητρός τῶν Ἐκκλησιῶν καί τῆς τιμιωτάτης καί μαρτυρικῆς Ἐκκλησίας τῆς Πολωνίας καί ἡ ἐν Χριστῷ κοινωνία αὐτῶν ὡλοκληρώθη σήμερον εἰς τήν Θείαν Λειτουργίαν ἐν τῷ ἱερῷ ναῷ τούτῳ τῆς Ἁγίας μεγαλομάρτυρος καί ἰσαποστόλου Μαγδαληνῆς.

Μέ τήν Θ. Λειτουργίαν καί μέ τήν συμμετοχήν μας εἰς τό κοινόν ποτήριον ἐξεφράσαμεν τήν κοινήν ἡμῶν πίστιν καί ὁμοφωνίαν ἄνευ διαφορᾶς τινος εἰς τήν Εὐαγγελικήν διδασκαλίαν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, εἰς τήν δογματικήν διδασκαλίαν τῆς Ἐκκλησίας, τήν παράδοσιν, τήν συνοδικήν διοικητικήν δομήν καί λειτουργίαν αὐτῆς καί πᾶσαν ἄλλην πτυχήν τοῦ ἀποκαλυφθέντος ἡμῖν μυστηρίου τῆς θείας οἰκονομίας, τῆς διά Χριστοῦ δηλονότι ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ σωτηρίας, ἡμῶν παρά τοῦ Θεοῦ Πατρός.

Εὐχαριστοῦμεν τόν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν διά τήν δωρεάν ταύτην τῆς βρώσεως τοῦ Μυστικοῦ Δείπνου Αὐτοῦ, τήν ἰσότιμον συμμετοχήν πάντων τῶν μελῶν τῆς Ἐκκλησίας εἰς τά τίμια δῶρα, εἰς τήν θείαν κοινωνίαν τοῦ ἀχράντου Αὐτοῦ Σώματος καί τοῦ τιμίου Αἵματος.

Ἐν τῷ πνεύματι τούτῳ τῆς εὐχαριστίας πρός τόν Θεόν καί τῆς ἀγάπης μεταξύ Ἡμῶν καί τῆς ἀναγνωρίσεως καί ἐκτιμήσεως τῆς φιλοξενίας, τήν ὁποίαν πλουσιοπαρόχως ἀπηλαύσαμεν παρά τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος κατά τάς ἡμέρας ταύτας, ἐπιτρέψατε Ἡμῖν νά προσφέρωμεν εἰς Αὐτήν καί εἰς τά μέλη τῆς συνοδείας Αὐτῆς τά δῶρα ταῦτα τῆς ἀγάπης Ἡμῶν ἐκ τῆς Ἁγίας Γῆς, τῆς ἡγιασμένης διά τοῦ σταυρικοῦ αἵματος τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ».

Ὁ Μακαριώτατος ἀπένειμε εἰς Αὐτόν μεγάλην ἡμικυκλικοῦ σχήματος εἰκόνα τῆς Γεννήσεως τῆς Θεοτόκου ἐξ ἐκείνων, αἱ ὁποῖαι ἡγιογραφήθησαν διά τά 2000 ἔτη χριστιανισμοῦ καί φιλντισένιον δίσκον μετά τῆς Βασιλικῆς τῆς Γεννήσεως τῆς Βηθλεέμ, φιλοτεχνημένην ἐπ’ αὐτοῦ καί φιλντισένιον σταυρόν εὐλογίας, εἰς δέ τούς Ἀρχιερεῖς τῆς Πολωνικῆς Ἐκκλησίας, τούς καί συλλειτουργήσαντας,  φιλντισένιον ἐγκόλπιον, εἰς δέ τούς συλλειτουργούς ἱερεῖς φιλντισένιον ἐπιστήθιον σταυρόν.

Ἅμα τῇ ἀνταλλαγῇ τῶν δώρων, ὁ Μακαριώτατος συνοδευόμενος ὑπό τοῦ Μακαριωτάτου Μητροπολίτου Βαρσοβίας κ. Σάββα ἀνεχώρησε ἐκ τοῦ Ναοῦ, τοῦ λαοῦ μετ’ εὐλαβείας λαμβάνοντος παρ’ Αὐτοῦ τήν εὐλογίαν τοῦ Παναγίου Τάφου.

Τῇ μεσημβρίᾳ ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων καί ἡ Συνοδεία Αὐτοῦ παρεκάθισαν εἰς τιμητικόν γεῦμα, παρατεθέν ὑπό τοῦ Μακαριωτάτου Μητροπολίτου Βαρσοβίας κ.κ. Σάββα εἰς τό οἴκημα τῆς φιλοξενίας τῆς Θρησκευτικῆς Διοικήσεως Πολωνίας, προσκεκλημένων ὄντων εἰς αὐτό τοῦ ἐκπροσώπου τῆς Πολιτείας τῆς Πολωνίας κ. Ἰωσήφ Ροζάνσκυ, τοῦ Ἕλληνος Πρέσβεως εἰς Πολωνίαν κ. Γαβριήλ Κοψίδη, τοῦ Ἐκπροσώπου τῆς Ἰσραηλινῆς Πρεσβείας εἰς Πολωνίαν κ. Yahel Vilon, καί τοῦ Πρέσβεως τῆς Παλαιστινιακῆς Αὐτονομίας εἰς  Πολωνίαν κ. Χάλεδ Γαζάλ.

Διαρκοῦντος τοῦ γεύματος τούτου ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος προσεφώνησε τόν προσκαλοῦντα Μητροπολίτην Βαρσοβίας καί τούς προσκεκλημένους διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως:

«Μακαριώτατε Μητροπολῖτα Βαρσοβίας καί Πάσης Πολωνίας

κ.κ. Σάββα,

Σεβασμιώτατοι Ἅγιοι Ἀρχιερεῖς,

Εὐλαβέστατοι ἱερεῖς,

Ἐντιμότατοι ,

Εὐλαβές ἐκκλησίασμα,

Χαρά μεγάλη καί συγκίνησις βαθεῖα διακατέχει τάς ψυχάς Ἡμῶν κατά τάς ἡμέρας ταύτας, διότι ὁ πανάγαθος Θεός ἡμῶν ἐχάρισεν εἰς τάς Ἐκκλησίας ἡμῶν, τήν Σιωνίτιδα Μητέρα τῶν Ἐκκλησιῶν καί τήν Αὐτοκέφαλον Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν τῆς Πολωνίας, τήν εὐλογίαν τῆς Εἰρηνικῆς ἐπισκέψεως, ἤτοι τῆς ἐπί τό αὐτό ἐν Χριστῷ συναντήσεως.

Διαρκούσης τῆς ἐπισκέψεως ταύτης περιωδεύσαμεν καί ἐγνωρίσαμεν ἱστορικούς τόπους τῆς μεγάλης καί εὐνομουμένης χώρας τῆς Πολωνίας, ναούς καί μοναστήρια τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Πολωνίας, συνεδιελέχθημεν ἐπί καιρίων καί ζωτικῶν θεμάτων, ἀπασχολούντων τάς Ἐκκλησίας Ἡμῶν καί τόν σύγχρονον ἄνθρωπον, καί σήμερον συνελειτουργήσαμεν ἐν πλήρει ἑνότητι πίστεως καί ἐγεύθημεν τοῦ ἀχράντου Σώματος καί τοῦ τιμίου Αἵματος τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Τήν πανευφρόσυνον καί λίαν οἰκοδομητικήν πνευματικήν κοινωνίαν ταύτην συνεχίζομεν καί σωματικῷ τῷ τρόπῳ νῦν – καθ’ ὅτι ἐκ ψυχῆς καί σώματος συνέστησεν ἡμᾶς ὁ Θεός – καί εἰς τήν πλουσίαν καί φιλόξενον καί φιλάδελφον τράπεζαν ταύτην, τήν ὁποίαν παρέχει ἡ Ὑμετέρα Μακαριότης εἰς Ἡμᾶς, καί τήν τιμίαν συνοδείαν Ἡμῶν καί τοσούτους ἐκλεκτούς συνδαιτυμόνας.

Εἰς μίαν τοιαύτην ἀτμόσφαιραν παρακινεῖται ἡ ψυχή Ἡμῶν, ὅπως ἀναμνησθῇ καί πάλιν τοῦ ἔργου, τό ὁποῖον ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός παρά τοῦ Πατρός ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ ἐπετέλεσεν δι ἡμᾶς τούς ἀνθρώπους ἐν χρόνῳ, εἰς συγκεκριμένην  ἐποχήν τῆς ἀνθρωπίνης ἱστορίας, ἐπί Καίσαρος Αὐγούστου καί Ποντίου Πιλάτου τοῦ ἡγεμόνος καί εἰς τόπον, εἰς Τόπους Ἁγίους, Γῆν τήν Ἁγίαν, τῆς Ἰουδαίας, Σαμαρείας καί Γαλιλαίας. Καθ ὅτι ὁ Θεός ἡμῶν δέν ἔμεινεν εἰς τό ἐν οὐρανοῖς κατοικητήριον αὐτοῦ, μακράν τῶν ἀνθρώπων, ἀλλά κατῆλθεν ἀναμέσον αὐτῶν, συγκατέβη, ἔλαβε σάρκα καί ὀστᾶ, ἐνηνθρώπησε.

Τό μυστήριον τοῦτο παρεδόθη ἡμῖν τοῖς ἀνθρώποις ἐν Γραφαῖς θεοπνεύστοις καί ἁγίαις. Ἡ ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καί Μαρίας τῆς Παρθένου σάρκωσις καί ἐνανθρώπησις Αὐτοῦ εὐηγγελίσθη ἐν Ναζαρέτ. Λαθών ἐτέχθη ὑπό τό σπήλαιον εἰς Βηθλεέμ ἐκ τῆς Παρθένου. Ἐν Τριαδικῇ Θεοφανείᾳ ὑπό Ἰωάννου εἰς τόν Ἰορδάνην ἐβαπτίσθη. Σημεῖα καί τέρατα ἐποίησε καί ἐλάλησεν ὡς οὐδείς οὐδέποτε καί τούς ἀνθρώπους εἰς τήν περιοχήν τῆς Τιβεριάδος θαλάσσης ἐδίδαξε καί εὐηργέτησε. Εἰς αὐτήν τούς ἁλιεῖς ἐκάλεσεν, ἵνα ὦσι μαθηταί Του. Ἐν Κανᾷ τῆς Γαλιλαίας τό ὕδωρ οἶνον ἐποίησε καί τόν γάμον ηὐλόγησε. Ἐπί τοῦ Ὄρους Θαβώρ ἐνώπιον τῶν Ἁγίων Αὐτοῦ μαθητῶν καί Ἀποστόλων ἐν δόξῃ μετεμορφώθη. Ἐπί τοῦ Φρικτοῦ Γολγοθᾶ Ἑαυτόν ὑπέρ ἡμῶν λῦτρον διά τοῦ σταυροῦ προσήνεγκε. Εἰς τό καινόν μνημεῖον ὡς θνητός ἐτάφη καί ὡς Θεάνθρωπος τριήμερος ἀνέστη. Ἐπί ἡμέρας τεσσαράκοντα Ἑαυτόν εἰς τούς μαθητάς ζῶντα παρέδειξε. Ἐκ τοῦ Ὄρους τοῦ Ἐλαιῶνος ἐνδόξως εἰς τούς οὐρανούς ἀνελήφθη καί ἐν δεξιᾷ τοῦ Θεοῦ Πατρός τήν προσληφθεῖσαν ἀνθρωπίνην ἡμῶν φύσιν ἐκάθισε καί ἐθέωσε. Οὐρανόθεν παρά τοῦ Πατρός τό Παράκλητον Αὐτοῦ Πνεῦμα εἰς τούς ἐν τῷ ὑπερῴῳ Ἁγίους Αὐτοῦ μαθητάς καί Ἀποστόλους ἀπέστειλε καί τήν Ἐκκλησίαν ὡς τό Σῶμα Αὐτοῦ τό Ἅγιον ἐθεμελίωσε καί ἑδραίωσε.

Τήν μνήμην τούτων ἔχει κληθῆ καί ἐμπιστευθῆ νά διαφυλάττῃ ἡ ἀνά τόν κόσμον Οἰκουμενική Ἐκκλησία, ὡς τό Σῶμα Αὐτοῦ τό Ἅγιον, ἡ Σιωνῖτις δέ Μήτηρ τῶν Ἐκκλησιῶν καί εἰς τούς τόπους, εἰς τούς ὁποίους αὐτά ἀπεκαλύφθησαν. Χάριν τῶν θείων καί σωτηριωδῶν γεγονότων τούτων, εἰς τούς τόπους τούτους ἀπό τῆς ἐποχῆς τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου καί τῆς Μητρός αὐτοῦ Ἁγίας Ἑλένης, ἡ Ἐκκλησία τῶν Ἱεροσολύμων ἀνήγειρεν ἱερούς ναούς, ὡς αὐτόν τῆς Ἁγίας Ἀναστάσεως εἰς Ἱερουσαλήμ καί τῆς Βασιλικῆς τῆς Γεννήσεως εἰς Βηθλεέμ καί ἀλλαχοῦ τῆς Ἁγίας Γῆς. Τούτους ἀνέδειξεν εἰς προσκυνήματα, εἰς τόπους λειτουργικούς διά τήν προσευχήν, τήν λατρείαν καί τόν ἁγιασμόν τῶν γηγενῶν πιστῶν αὐτῆς, ἀλλά καί τῶν ἀθρόως καθ ἑκάστην γενεάν προσερχομένων εὐλαβῶν προσκυνητῶν.

Εἰς τήν ἔρημον ἐγκατέστησεν ἱεράς Μονάς, τῶν ὁποίων τινες, ὡς τοῦ Ἁγίου Σάββα, τοῦ Ἁγίου Θεοδοσίου καί τῶν Ἁγίων Γεωργίου καί Ἰωάννου τῶν Χοζεβιτῶν καλῶς λειτουργοῦν ἄχρι τῆς σήμερον διά τήν κατά Χριστόν τελείωσιν τῶν ἐν αὐτοῖς ἐγκαταβιούντων μοναχῶν καί τήν πνευματικήν ἐνίσχυσιν τῶν ἐπισκεπτομένων ταύτας προσκυνητῶν.

Τήν ἐμπειρίαν τῶν σωτηριωδῶν θεανθρωπίνων γεγονότων καί τῆς δισχιλιετοῦς ἱστορίας τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ τῆς Ἐκκλησίας εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν, τήν ὁποίαν καί ἡ Ὑμετέρα Μακαριότης ἐπεσκέφθη ἐν τῇ Εἰρηνικῇ αὐτῆς Ἐπισκέψει τόν Ὀκτώβριον τοῦ 2003, φέρομεν σήμερον Ἡμεῖς καί συμμεριζόμεθα μεθ Ὑμῶν ὡς κοινήν χριστιανικήν Ὀρθόδοξον παρακαταθήκην καί κληρονομίαν πρός παραμυθίαν καί ἐνίσχυσιν, δύναμιν, εἰρήνην, ζωήν καί σωτηρίαν. Ἰδιαιτέρως σήμερον γινόμεθα μνήμονες τῆς ποιμαντικῆς δράσεως τῶν Πατριαρχῶν Ἱεροσολύμων, ἐξαιρέτως δέ τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων Θεοφάνους, εἰς τήν Πολωνίαν. Ὁ μακαριστός οὗτος Πατριάρχης ἀνέλαβε προσωπικήν ποιμαντικήν περιοδείαν εἰς τήν Πολωνίαν, ἵνα διαπαιδαγωγήσῃ καί προστατεύσῃ τόν Ὀρθόδοξον λαόν καί χειροτονήσῃ Ὀρθοδόξους ἐπισκόπους, ἵνα ἀπό κοινοῦ ἀντιμετωπίσουν τήν Οὐνίαν.

Ἡ ἀπό κοινοῦ ἐν πλήρει Ὀρθοδόξῳ κοινωνίᾳ μέθεξις τοῦ μυστηρίου τῆς σωτηρίας μας, τῆς ἐν Χριστῷ καί ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι οἰκονομίας τοῦ Πατρός, ἁπτῶς καί αἰσθητῶς διά τοῦ ἁγίου Ποτηρίου, διά τῆς βρώσεως τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ καί τῆς πόσεως τοῦ Αἵματος Αὐτοῦ, εἶναι ἡ ἀποκορύφωσις καί ἡ πληρότης τῆς εἰρήνης, εὐφροσύνης καί χαρᾶς ἡμῶν ἐν τῇ ζωῇ ταύτῃ καί ἡ βεβαιότης, ἡ ἐλπίς τῆς πρόσωπον πρός πρόσωπον μεθέξεως αὐτοῦ ἐν τῷ μέλλοντι, τῷ ἐρχομένῳ αἰῶνι.

Ἐν χαρᾷ, ὅθεν, πεπληρωμένῃ, χαιρετίζομεν ἀδελφικῶς τήν Ὑμετέραν Μακαριότητα, τήν περί Αὐτήν Ἁγίαν καί Ἱεράν  Σύνοδον, τήν σεβασμίαν Ἱεραρχίαν, τόν εὐλαβῆ κλῆρον, τόν εὐσεβῆ καί πολυπαθῆ Ὀρθόδοξον Πολωνικόν λαόν, τόν δεδοκιμασμένον Πολωνικόν λαόν, εὐχαριστοῦντες Αὐτῇ διά τήν εἰλικρινῆ καί τελείαν ἀγάπην καί ἀβραμιαίαν φιλοξενίαν, καθώς καί τάς πολιτικάς καί κυβερνητικάς ἀρχάς διά τάς ἀποδοθείσας τιμάς καί παρασχεθείσας διευκολύνσεις, διαβεβαιοῦντες Αὐτήν καί πάντας ὅτι καθ ἑκάστην ἐπί τοῦ Παναγίου καί Ζωοδόχου Τάφου καί τοῦ Φρικτοῦ Γολγοθᾶ θά ἀναπέμπωμεν δεήσεις καί ἱκεσίας ὑπέρ ὑγιείας καί εὐσταθείας Αὐτῆς, προόδου, εἰρήνης καί προκοπῆς τοῦ Πολωνικοῦ λαοῦ, κατά Χριστόν αὐξήσεως καί σωτηρίας τῆς Ὀρθοδόξου Πολωνικῆς Ἐκκλησίας, τῆς ὁποίας ἐς ἀεί καί ἐν παντί ἐσόμεθα συμπαραστᾶται, ὡς καί ὑπέρ τῆς ἐπικρατήσεως τῆς εἰρήνης καί τῆς δικαιοσύνης εἰς τήν τεταραγμένην εἰσέτι περιοχήν τῆς Μέσης Ἀνατολῆς. Γένοιτο».

Ἀνταπαντῶν ὁ Μακαριώτατος Μητροπολίτης Βαρσοβίας κ.κ. Σάββας, ἐξέφρασε καί πάλιν τήν χαράν, τήν ὁποίαν κατά τάς ἡμέρας ταύτας ᾐσθάνθη τό Ὀρθόδοξον ποίμνιον τῆς Ἐκκλησίας τῆς Πολωνίας, βλέπον καί ἐγγίζον τόν Πατριάρχην Ἱεροσολύμων, τόν βλέποντα καί ἐγγίζοντα τόν Ἅγιον Τάφον καί τό Ἅγιον Φῶς ὡς καί τήν χαράν αὐτοῦ διά τήν ἐν τῷ πλαισίῳ τοῦ γεύματος τούτου συνάντησιν τῶν διπλωματικῶν ἀντιπροσώπων τοῦ Ἰσραήλ, τῆς Παλαιστινιακῆς Αὐτονομίας, τῆς Ἑλλάδος καί τοῦ κράτους τῆς Πολωνίας.

Ὁ Ἐκπρόσωπος τῆς πολιτείας τῆς Πολωνίας κ. Ἰωσήφ Ροζάνσκυ ἐξέφρασε τήν χαράν αὐτοῦ διά τήν τιμήν, τήν ὁποίαν εἶχεν, νά ὑποδεχθῇ τόν Μακαριώτατον εἰς τό ἀεροδρόμιον τῆς Βαρσοβίας κατά τήν ἄφιξιν Αὐτοῦ, νά συναντᾷ Αὐτόν  εἰς τό γεῦμα τοῦτο καί εἰς τό οἴκημα τοῦτο, τοῦ τόπου φιλοξενίας τῆς Ὑπηρεσίας Θρησκευμάτων  τοῦ κράτους τῆς Πολωνίας καί νά γνωρίζῃ Αὐτόν ὡς ἄνθρωπον ἀγάπης πρός τόν πλησίον, πηγαζούσης ἀπό τόν Σταυρόν καί τήν Ἀνάστασιν τοῦ Χριστοῦ.

Τό ἑσπέρας τῆς ἡμέρας τῆς Κυριακῆς, 14ης / 27ης Ἰουνίου 2010, διετέθη ἀπό τόν Μακαριώτατον Μητροπολίτην Βαρσοβίας κ.κ. Σάββαν διά τήν ἐπίσκεψιν εἰς τόν ἐνοριακόν ναόν τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κλίμακος.

Ὁ σχετικῶς μικρός ἀλλά περικαλλής ναός ἀνηγέρθη τό 1903 ὑπό τοῦ ἐξ ἐγγάμων ἀειμνήστου Ἐπισκόπου Βαρσοβίας Ἱερωνύμου ἐπ’ ὀνόματι τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κλίμακος καί εἰς μνήμην τοῦ προώρως ἀποθανόντος  υἱοῦ αὐτοῦ, μεθ’οὗ καί εἶναι ἐνταφιασμένος εἰς τήν ὑποκάτω τοῦ ναοῦ ὑπόγειον κρύπτην.

Εἰς τόν ναόν τοῦτον ὑπεδέχθη τήν Πατριαρχικήν Συνοδείαν ὁ Προϊστάμενος αὐτοῦ ἱερεύς π. Νικόλαος, καλωσορίζων τόν Μακαριώτατον Πατριάρχην Ἱεροσολύμων καί ζητῶν τάς προσευχάς Αὐτοῦ διά τά μέλη τῆς ἐνορίας, ἵνα ἀνέρχωνται τάς πνευματικάς βαθμίδας διά τήν εἴσοδον εἰς τήν οὐράνιον Ἱερουσαλήμ.

Ἀπαντῶν ὁ Μακαριώτατος, εἶπεν, ὅτι ὁ ὅσιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος ἦτο ἅγιος ἀσκητής εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν, εἰς τήν ἔρημον τοῦ Σινᾶ, ἔνθα καί ἔγραψε τό θεόπνευστον σύγγραμμα αὐτοῦ, τήν «Κλίμακα» τῶν ἀρετῶν ὡς ἐγχειρίδιον τῆς μοναστικῆς ζωῆς, κατ’ ἐπέκτασιν ὅμως ὡφελιμότατον καί διά πάντα Χριστιανόν καί εἶναι συγκινητικόν ὄντως τό ὅτι τό ὄνομα καί τό ἔργον αὐτοῦ ὑπερβαίνει  ὅρια χρόνου καί χώρου καί τιμᾶται εἰς τήν ἀδελφήν Ἐκκλησίαν τῆς Πολωνίας καί δή εἰς τήν ἐπ’ ὀνόματι καί τῇ προστασίᾳ αὐτοῦ ἐνορίαν αὐτήν.

Ὁ Μακαριώτατος ηὐχήθη εἰς τόν ἱερέα καί τόν συγκεντρωθέντα λαόν τῆς ἐνορίας, ὅπως μέ τάς προσευχάς καί δεήσεις τοῦ ὁσίου Ἰωάννου τῆς Κλίμακος, ὁ ὁποῖος μέ τόν φωτισμόν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἠσκήθη καί ἐτελειώθη πνευματικῶς καί ἠρεύνησε τά βάθη τῆς ψυχῆς τοῦ ἀνθρώπου καί ἀνῆλθεν πρῶτον ὁ ἴδιος τάς βαθμίδας τῆς πνευματικῆς ζωῆς, ὅπως περιέγραψεν αὐτάς εἰς τήν «Κλίμακα», ἐξετάζουν τήν ψυχήν αὐτῶν καί συμμετέχουν εἰς τήν μυστηριακήν ζωήν τῆς Ἐκκλησίας, κυρίως ἐξομολόγησιν καί θ. Εὐχαριστίαν καί ὑπακούουν τούς ἡγουμένους αὐτῶν, τελειοποιῶνται εἰς τήν προσωπικήν, πνευματικήν καί ἐνοριακήν ζωήν αὐτῶν καί προκόπτουν καί αὐξάνουν καί δοξάζουν τό ὄνομα τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ ἡμῶν.

«Χαιρόμεθα», εἶπεν ὁ Μακαριώτατος, «βλέποντες τήν Ἱερουσαλήμ καί τούς λοιπούς ἁγίους Τόπους προεκτεινομένους εἰς τήν χώραν ὑμῶν καί μεταφέρομεν εἰς Ὑμᾶς τήν εὐλογίαν τοῦ Παναγίου Τάφου καί ὅλων τῶν Παναγίων Προσκυνημάτων».

Ὁ ἱερεύς π. Νικόλαος ἐπέδωσεν εἰς τόν Μακαριώτατον εἰκόνα τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κλίμακος, ὁ δέ Μακαριώτατος ἐπέδωσεν αὐτῷ φιλντισένιον ἐπιστήθιον σταυρόν καί φιλντισένιον σταυρόν εὐλογίας.

Ἀκολούθως, τά μέλη τῆς Πατριαρχικῆς Συνοδείας προσεκύνησαν τό  ἐντός τοῦ ναοῦ φυλασσόμενον λείψανον τοῦ ἱερομάρτυρος Βασιλείου, μαρτυρήσαντος τόν 20όν αἰῶνα.

Μετά τοῦτο, ἐξελθοῦσα τοῦ ἱεροῦ Ναοῦ ἡ Ἱεροσολυμιτική Πατριαρχική Συνοδεία συνοδευομένη τοῦ Μακαριωτάτου Μητροπολίτου Βαρσοβίας, ἐτέλεσεν ἐν ἀρχῇ μνημόσυνον ὑπέρ ἀναπαύσεως τῶν ψυχῶν τῶν ἀειμνήστων Μητροπολιτῶν καί Προκαθημένων ἐπί τῶν τάφων Αὐτῶν, κειμένων εἰς τήν ἀρχήν τοῦ κοιμητηρίου τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν τῆς Βαρσοβίας, ἐκτεινομένου πέριξ τοῦ ἱεροῦ ναοῦ τούτου. Ἔσχατος χρονικῶς μεταξύ τούτων, εἶναι ὁ προκάτοχος τοῦ νῦν Προκαθημένου, μακαριστός Μητροπολίτης Βαρσοβίας Βασίλειος (1970-1998).

Τοῦ μνημοσύνου τελεσθέντος, περιεπατήσαμεν, ὅση ἡμῖν δύναμις, δι’ ὁδοιπορίας εἰς τό λίαν ἐκτεταμένον Ὀρθόδοξον τοῦτο κοιμητήριον τῆς πόλεως τῆς Βαρσοβίας καί ὡς Ὀρθόδοξοι, μή φοβούμενοι τήν συναναστροφήν μετά τῶν νεκρῶν, ἐπεκοινωνήσαμεν μετ’ αὐτῶν νοερῶς, ἐνθυμούμενοι καί τό «περί μνήμης θανάτου» κεφάλαιον τοῦ συγγραφέως τῆς Κλίμακος, ἔστω καί ἄν δέν ἐγνωρίζαμεν αὐτούς καί ἐθαυμάσαμεν τήν ἔμπνευσιν καί τήν γλυπτικήν τέχνην τῶν μνημείων ἐπί τῶν τάφων, μαρτυρούντων τήν ἀγάπην καί τόν σεβασμόν καί τόν πόνον τῶν πολυαρίθμων μελῶν τῆς πάλαι ποτέ ἁκμασάσης Ὀρθοδόξου Κοινότητος τῆς Βαρσοβίας πρός τούς νεκρούς αὐτῶν.

Μετά τό μῆκος καί τόν κόπον τῆς ἡμέρας καί τῆς περιοδείας εἰς τό κοιμητήριον, ὁ Προϊστάμενος τοῦ ἱεροῦ ναοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κλίμακος, ἀνέψυξεν ἡμᾶς διά παραθέσεως πλουσίας νηστησίμου τραπέζης, εἰς τήν ὁποίαν ὁ Μακαριώτατος Μητροπολίτης Πολωνίας κ.κ. Σάββας δέν παρέλειψεν, ὡς ἐσυνήθιζεν καί εἰς πάσας τάς τραπέζας, νά ἐγείρῃ τό ποτήριον ὑπέρ τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου, ἑνός ἑκάστου τῶν ἐκ τῆς Ἱερουσαλήμ μελῶν τῆς Συνοδείας Αὐτοῦ, ὑπέρ τῶν προσωπικῶν Αὐτοῦ συνοδῶν, τῶν φιλοξενούντων ἡμᾶς Ἐπισκόπων, ἡγουμένων, ἱερέων, τῶν προετοιμασάντων τήν τράπεζαν καί παντός συμβαλόντος εἰς τήν ὀργάνωσιν τελετῆς ἤ ἄλλης ἐκδηλώσεως.

Ἡ χορῳδία τοῦ ἱεροῦ Ναοῦ τούτου ἔτερψεν ἡμᾶς κατά τό δεῖπνον τοῦτο μέ ὕμνους ἐκκλησιαστικούς, ἀλλά καί μέ λαϊκά παραδοσιακά ᾄσματα, ἀποπνέοντα παρά τάς δυσκολίας καί τάς δοκιμασίας πνεῦμα ὑπομονῆς καί ἀντοχῆς, χαρᾶς καί ἐλπίδος.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_7_placeholder