Ἡ μνήμη τοῦ ὁσίου Πατρός Ἡμῶν Σάββα τοῦ ἡγιασμένου, τήν 5^ην Δεκεμβρίου ἑκάστου ἔτους, ἀποτελεῖ τήν κυρίως ἑορτήν τῆς Ἱερᾶς αὐτοῦ Λαύρας, τήν ὁποίαν ἵδρυσε ὑπερμεσοῦντος τοῦ  5^ου μ.Χ. αἰῶνος  εἰς τήν  ὄχθην τοῦ χειμάρρου τῶν Κέδρων, εἰς ἀπόστασιν 15 χιλιομέτρων ἀπό τῆς Βηθλεέμ πρός τήν ἔρημον τοῦ Ρουβᾶ καί πολύ πρό τῆς Νεκρᾶς Θαλάσσης.

Πρός τιμήν τῆς ἑορτῆς ταύτης ἀνεχώρησε ἐξ Ἱεροσολύμων τό ἑσπέρας τῆς παραμονῆς, Παρασκευῆς 4^ης /17^ης Δεκεμβρίου 2010, ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος μετά συνοδείας. Διαβάς αὐτοκινητικῶς τήν Βηθλεέμ, τό Χωρίον τῶν Ποιμένων, τήν ἔρημον τῆς Μονῆς τοῦ Ἀββᾶ Θεοδοσίου τοῦ Κοινοβιάρχου καί τοῦ χωρίου τῶν Ἀμπεντήδων, ἀφίχθη περί λύχνων ἁφάς εἰς τήν Ἱεράν Μονήν. Πρό τῆς εἰσόδου ταύτης ἀνέμενεν τόν Μακαριώτατον περιχαρῶς ὁ εὐλαβής ὁ πνευματικός τῆς ἱερᾶς Μονῆς, Ἀρχιμανδρίτης π. Εὐδόκιμος μετά τῆς συνοδείας τῶν εἴκοσι Ἁγιοσαββιτῶν Πατέρων καί ἑτέρων ἱερέων καί μοναχῶν ἄλλων Ἐκκλησιῶν καί Ὀρθοδόξων Ἀραβοφώνων πιστῶν ἐκ τῶν περιχώρων τῆς Βηθλεέμ, Μπετζάλλας καί Χωρίου τῶν Ποιμένων.

Ἐνδυθείς τόν μανδύαν ὁ Μακαριώτατος, εὐλογήσας, κατῆλθε καί προσεκύνησεν εἰς τόν ἐν τῷ προαυλίῳ τοῦ Καθολικοῦ τάφον τοῦ Ἁγίου, τό ἱερόν αὐτοῦ λείψανον ἐν τῷ Καθολικῷ καί εὐλογήσας ἀνῆλθεν ἐπί τόν θρόνον, ὁπότε καί προσεφώνησεν Αὐτόν ὁ πνευματικός τῆς Λαύρας, Ἀρχιμανδρίτης Εὐδόκιμος, καλωσορίζων Αὐτόν ὡς τόν διάδοχον τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου καί τῶν λοιπῶν ὁμολογητῶν καί μαρτύρων Πατριαρχῶν Ἱεροσολύμων, εὐχόμενος Αὐτῷ τήν προστασίαν καί τάς πρεσβείας τοῦ ὁσίου Σάββα τοῦ ἡγιασμένου διά τήν εὐόδωσιν τοῦ ἐπιπόνου ποιμαντικοῦ Πατριαρχικοῦ Αὐτοῦ ἔργου καί ζητῶν τάς εὐλογίας Αὐτοῦ διά τήν κατά τήν τάξιν καί εὐπρέπειαν τέλεσιν τῆς ἑορτῆς πρός σωτηρίαν τῶν ψυχῶν ἡμῶν καί δόξαν τοῦ ἐν Τριάδι Θεοῦ ἡμῶν.

Ψαλέντος τοῦ Πολυχρονισμοῦ, ὁ Μακαριώτατος μετά τῆς συνοδείας ἐδέχθη τήν φιλόξενον ἀναψυχήν τῶν Ἁγιοσαββιτῶν Πατέρων εἰς τό Ἐπιτροπικόν καί ἀκολούθως ἐπορεύθη εἰς τό κελλίον Αὐτοῦ διά σύντομον ἀνάπαυσιν πρό τῆς ἐνάρξεως τῆς ἀγρυπνίας, ἐν ᾧ οἱ Ἁγιοσαββῖται Πατέρες καί οἱ προσκυνηταί μετέσχον τῆς δευτέρας ἑσπερινῆς τραπέζης, καθ’ ὅτι ἑορτή. Κατά τάς μή ἑορτασίμους ἡμέρας παρατίθεται εἰς τήν Μονήν μία τράπεζα μόνον.

Μετά τήν ἀνάπαυσιν ταύτην περί τήν 8.30 μ.μ., κοσμικήν ὥραν, ἤρξατο ἡ ἀγρυπνία διά τῆς ἀκολουθίας τοῦ Μικροῦ Ἀποδείπνου μετά τῆς ἐν αὐτῷ ἀκολουθίας τῶν Χαιρετισμῶν, ἀρχικῶς, ἐν συνεχείᾳ δέ τῆς ἀκολουθίας  τοῦ Μεγάλου Ἑσπερινοῦ μέ τά Ἀνοιξαντάρια καί τήν Λιτήν μέ Ἀρτοκλασίαν.

Μετά ταῦτα ἠκολούθησε ἡ ἀνάγνωσις ἐκ τοῦ Συναξαρίου καί μικρά ἀνάπαυσις διά τούς ἀσθενεστέρους εἰς ἀντοχήν εἰς τήν ἀγρυπνίαν, ἐν ᾧ οἱ δυνατώτεροι ἤρξαντο μετά τήν ἀνάγνωσιν τοῦ συναξαρίου τῆς ἀκολουθίας τοῦ Ὄρθρου.

Προϊούσης τῆς Ἀκολουθίας τοῦ Ὄρθρου, προσῆλθεν  ὁ Μακαριώτατος καί ἤρξατο τῶν Καταβασιῶν: «Χριστός γεννᾶται δοξάσατε…» καί προεξῆρξεν ἐν συνεχείᾳ τῆς ὅλης ἀκολουθίας τοῦ Ὄρθρου καί τῆς θ. Λειτουργίας εἰς τήν κατανυκτικήν ἀτμόσφαιραν τοῦ ναοῦ τοῦ Καθολικοῦ, τήν δημιουργουμένην ἐκ τῶν πολλῶν λαμπάδων καθαροῦ κηροῦ καί τῶν πολλῶν ἐπαργύρων καί ἐπιχρύσων κανδηλῶν, διά καθαροῦ ἐλαίου καιουσῶν, ἀφιερωμάτων τῆς εὐλαβείας τῶν Ἁγιοσαββιτῶν Πατέρων, τῶν ἀγαπώντων τήν ἀκριβῆ καί ἄκραν ἄσκησιν καί τήν εὐπρέπειαν τοῦ οἴκου τοῦ Θεοῦ καί τῶν εὐλαβῶν προσκυνητῶν, τῶν εὐλαβουμένων τόν Ὁσιον Σάββαν καί ποικιλοτρόπως τιμώντων αὐτόν.

Συλλειτουργοί τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιερεῖς ἦσαν ὁ Γέρων Ἀρχιγραμματεύς Ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντίνης κ. Ἀρίσταρχος καί ὁ Ἀρχιερεύς τοῦ τριημέρου ἑορτασμοῦ τοῦ ἔτους τούτου, Ἀρχιεπίσκοπος Ἀβήλων κ. Δωρόθεος, ἱερεῖς δέ Ἁγιοταφῖται, ἡγούμενοι ἄλλων Mονῶν τοῦ Πατριαρχείου, ὡς οἱ Ἀρχιμανδρῖται π. Ἰγνάτιος, ἡγούμενος τῆς Μονῆς τῶν Ποιμένων καί π. Ἀνανίας, ἡγούμενος τῆς Μονῆς Ἁγίου Γεωργίου Μπετζαλλᾶ, ψάλται δέ ἐν τῇ ὅλῃ ἀγρυπνίᾳ, ὁ Ἀρχιμανδρίτης Ἱερόθεος δεξιά ἑλληνιστί καί ὁ Ἀρχιμανδρίτης Φιλόθεος ἀριστερά ἀραβιστί.

Τό ἐκκλησίασμα ἐκ μοναχῶν καί λαϊκῶν ἦτο ἀνομοιογενές εἰς ἐθνικότητας, Ἑλληνικήν ἐκ προσκυνητῶν ἐξ Ἑλλάδος, Ρωσικήν ἐκ Ρωσίας, Ἀραβικήν ἐκ τῶν Ἀραβοφώνων Ὀρθοδόξων, τῶν πόλεων Βηθλεέμ, Μπετζάλλας καί Μπετσαχούρ-Χωρίου τῶν Ποιμένων, ὁμοιογενές ὅμως ἀπολύτως εἰς τήν μίαν ἁγίαν καθολικήν καί ἀποστολικήν Ὀρθόδοξον πίστιν καί ἀπήλαυσεν εἴτε ἐν προσευχῇ εἴτε ἐν τῇ θείᾳ Κοινωνίᾳ τήν θεανθρωπίνην ταύτην ἐμπειρίαν τῆς παννυχίδος ἐπί τῇ μνήμῃ τοῦ ὁσίου Πατρός ἡμῶν Σάββα τοῦ ἡγιασμένου.

Εἰς τό Κοινωνικόν ἡ Α.Θ.Μ. ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ἔχοντα περίπου οὔτως, καθότι ἦτο ἀπό στήθους:

«Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

Ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ ἔγινε ἄνθρωπος, προσέλαβε τήν ἀνθρωπίνην ἡμῶν φύσιν, σῶμα, ψυχήν, νοῦν καί αἷμα χωρίς τήν ἁμαρτίαν. Διά τοῦ αἵματος Αὐτοῦ ὁ Χριστός ἵδρυσεν, ἐθεμελίωσε τήν Ἐκκλησίαν, εἰς τήν ὁποίαν μᾶς ἐκάλεσεν διά τοῦ Βαπτίσματος καί μᾶς καλεῖ μέ τά μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας, διά νά καταστήσῃ τόν ἄνθρωπον κοινωνόν τοῦ σταυρικοῦ αἵματος τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Βασιλείας Αὐτοῦ. Ἄς ἑορτάσωμεν κατά τόν Ἅγιον Γρηγόριον τόν Θεολόγον «θεϊκῶς καί οὐχί πανηγυρικῶς». Ἄς προετοιμασθῶμεν διά τήν ἑορτήν τῶν ἑορτῶν, τά Χριστούγεννα. Ἄς ἑορτάσωμεν ὡς ἡ Ἐκκλησία ὁμολογεῖ:  νά ἀφήσωμεν νά γεννηθῇ ἐντός ἡμῶν ὁ σαρκί νηπιάσας Χριστός, νά γίνῃ ἡ ψυχή μας Σπήλαιον. Τίνι τρόπῳ; Μέ τόν τρόπον πού δεικνύει ἡ Ἐκκλησία, μέ νηστείαν, προσευχήν, ἀγάπην πρός τόν πλησίον, ἐπισκέψεις εἰς τά νοσοκομεῖα, καί διά παντός τρόπου βοήθειαν εἰς τούς ἐνδεεῖς. Οὗτος ἦτο ὁ δρόμος καί ὁ τρόπος, τόν ὁποῖον ἠκολούθησεν ὁ ὅσιος Σάββας, ἀλλά καί οἱ συνεχισταί τοῦ ἔργου αὐτοῦ Ἁγιοσαββῖται Πατέρες, ἐπί τούς ὁποίους ἐπικαλούμεθα τάς εὐχάς καί προσευχάς αὐτοῦ καί τῆς Κυρίας Θεοτόκου, διά νά ἑορτάσωμεν τήν Γέννησιν τοῦ Χριστοῦ καί τήν δικήν μας ἀναγέννησιν. Γένοιτο».

Μετά τό τέλος τῆς θ. Λειτουργίας προσῆλθον πάντες εἰς τόν νάρθηκα τοῦ Καθολικοῦ, ἔνθα μετά τήν δέησιν μετά τῆς εἰκόνος τοῦ Ἁγίου  καί τόν Πολυχρονισμόν τοῦ Μακαριωτάτου, ἔλαβον ὡς ἀνταμοιβήν διά τόν κόπον τῆς ἀγρυπνίας τήν φιλόξενον ἀναψυχήν τῶν Ἁγιοσαββιτῶν Πατέρων ἐκ κολλύβων, οἴνου, ἄρτου καί γλυκισμάτων. Ἐν συνεχείᾳ ὁ Μακαριώτατος, οἱ ἱερεῖς καί τό ἐκκλησίασμα παρεκάθισαν εἰς τήν μοναστηριακήν τράπεζαν.

Μετά ταῦτα ἐν εὐχαριστίᾳ πολλῇ πρός τόν Θεόν διά τήν τοιαύτην παραμυθητικήν δωρεάν Αὐτοῦ, τῆς μνήμης τοῦ ὁσίου Σάββα, καί εὐχαριστίᾳ πρός τούς πατέρας διά τήν φιλοξενίαν αὐτῶν ἡ Α.Θ.Μ. ἀνεχώρησε διά τό Πατριαρχεῖον, ἀφήσας τόν Σεβασμιώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Ἀβήλων κ. Δωρόθεον, ἵνα ἀποτελειώσῃ τόν τριήμερον ἑορτασμόν τῆς Μονῆς διά τῆς κατά τήν Κυριακήν 6^ην /19^ην Δεκεμβρίου 2010, τελέσεως τῆς ἑορτῆς τοῦ Ἁγίου Νικολάου, Ἐπισκόπου Μύρων τῆς Λυκίας τοῦ θαυματουργοῦ.

Πρός τούτοις,  ἡ μνήμη τοῦ ὁσίου Πατρός ἡμῶν Σάββα τοῦ ἡγιασμένου ἑωρτάσθη εἰς τό ἐν τῇ Μονῇ τῶν Ἁγίων Ἀρχαγγέλων εἰς τήν Παλαιάν Πόλιν τῶν Ἱεροσολύμων παρεκκλήσιον αὐτοῦ.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_0_placeholder

Τήν  Κυριακήν, 29^ην Νοεμβρίου /12^ην Δεκεμβρίου 2010, ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος Γ’ μετά συνοδείας Ἀρχιερέων καί Ἱερέων τοῦ Πατριαρχείου μετέβη εἰς τήν πόλιν Ἀμπελίν τοῦ Βορείου Ἰσραήλ.

Ἡ περιοχή τῆς Ἄκκρης εἰς τά βορειότερα σύνορα τοῦ Ἰσραήλ εἶναι ἐκκλησιαστική δικαιοδοσία τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων καί τῆς Μητροπόλεως Πτολεμαΐδος. Εἰς τήν Μητρόπολιν αὐτήν, μέ ἕδραν τήν παραθαλασσίαν πόλιν τῆς Ἄκκρης, ὑπάγονται δώδεκα Ἀραβόφωνοι ἐνορίαι εἰς τάς ἀντιστοίχους αὐτῶν πόλεις καί κώμας. Μία τῶν ἐνοριῶν τούτων εἶναι ἡ τῆς πόλεως Ἀμπελίν. Ἡ πόλις αὕτη ἀριθμεῖ περί τούς 15.000 κατοίκους. Ἐκ τούτων οἱ 5.000 εἶναι Ἀραβόφωνοι Ὀρθόδοξοι τοῦ Πατριαρχείου. Προϊστάμενος τῆς ἐνορίας ταύτης εἶναι ὁ γηραιός αἰδεσιμώτατος π. Σπυρίδων Ὄδε Ἀουάδ. Λατρευτικόν κέντρον τῆς Ὀρθοδόξου ταύτης Κοινότητος εἶναι ὁ ἱερός ναός τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου.

Τόν ναόν τοῦτον συνετήρησε, διηύρυνεν, ἐκαλλώπισεν, ἀνεκαίνισεν, ηὐπρέπισε καί νέον κωδωνοστάσιον αὐτοῦ ἀνήγειρεν ἡ Κοινότης μέ ἐπιχορηγήσεις τοῦ Πατριαρχείου καί ἄλλων φιλανθρωπικῶν παραγόντων καί μέ ἰδικάς των δαπάνας.

Ἐπί τῇ συμπληρώσει τῶν ἐργασιῶν τούτων μετέβη εἰς τήν ἐν λόγῳ πόλιν διά θ. Λειτουργίαν τήν ἐν λόγῳ Κυριακήν, 29^ην Νοεμβρίου /12^ην Δεκεμβρίου 2010, ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ἐξ Ἱεροσολύμων μετά συνοδείας Ἀρχιερέων καί Ἱερέων.

Ἅμα τῇ ἀφίξει Αὐτοῦ εἰς τόν ἱερόν ναόν τοῦ Ἁγίου Γεωργίου ὁ Μακαριώτατος ἐγένετο δεκτός ἐν θερμῇ ὑποδοχῇ ὑπό τοῦ ἱερέως τοῦ Ναοῦ, αἰδεσιμωτάτου π. Σπυρίδωνος, τοῦ ἡγουμένου τῆς πόλεως τῆς Ἄκκρης Ἁγιοταφίτου Ἀρχιμανδρίτου π. Φιλοθέου καί τινων ἱερέων τῶν ὁμόρων κωμῶν καί τοῦ Κοινοτικοῦ Συμβουλίου τῆς ἐνορίας.

Προεξάρξας τῆς ἀκολουθίας τοῦ Ὄρθρου μετ’ ἀρτοκλασίας ὁ Μακαριώτατος, προεξῆρξε καί τῆς θ. Λειτουργίας, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Ναζαρέτ κ. Κυριακοῦ, τοῦ Γέροντος Ἀρχιγραμματέως Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου καί τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Σεβαστείας κ. Θεοδοσίου καί τοῦ Ἁγιοταφίτου Ἀρχιμανδρίτου π. Ἱερωνύμου, τοῦ ἡγουμένου τῆς Κοινότητος τῆς Ἄκκρης Ἁγιοταφίτου Ἀρχιμαδρίτου π. Φιλοθέου καί τῶν ἱεροδιακόνων π. Μακαρίου, π. Παϊσίου καί π. Χάννα ἐκ τῆς Ναζαρέτ.

Εἰς τήν θ. Λειτουργίαν ἔψαλλον αἱ δύο χορῳδίαι τῆς Κοινότητος, ἡ τῶν ἀνδρῶν καί ἡ τῶν γυναικῶν, μεμονωμένως καί ἀπό κοινοῦ, ἐν συμφωνίᾳ ἀλλά καί ἐν παραφωνίᾳ ἐνίοτε, ἐν εὐλαβεῖ συμμετοχῇ τοῦ ἐκκλησιάσματος, ἀλλά καί ἐν περισσῇ κινητικότητι διακονίας, ἥτις ἐν πάσῃ περιπτώσει δέν ἠμπόδιζεν οὐδόλως νά ἴδῃ κανείς τήν Σύναξιν καί τό τελούμενον ἐν αὐτῇ, ὡς κάθοδον τοῦ οὐρανοῦ εἰς τήν γῆν, ὡς ἔλευσιν καί φανέρωσιν τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ, ὡς ἐμπειρίαν τοῦ γεγονότος τῆς Ἐνανθρωπήσεως τοῦ Χριστοῦ, Σταυρώσεως καί Ἀναστάσεως Αὐτοῦ καί σωτηρίας τοῦ ἀνθρωπίνου ἡμῶν γένους.

Ἡ συμμετοχή τοῦ ἐκκλησιάσματος εἰς τήν προσευχήν καί τήν θ. Κοινωνίαν, τό αὐθόρμητον ψάλσιμον, ἡ τήρησις τοῦ Τυπικοῦ, ἐδήλουν διδασκαλίαν καί προετοιμασίαν καί ἀκολουθίαν τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς.

Εἰς τό Κοινωνικόν ὁ Μακαριώτατος ἐκήρυξε τόν θ. λόγον εἰς τούς πιστούς, ἔχοντα ὡς ἕπεται ἑλληνιστί:

«Χριστός γεννᾶται, δοξάσατε∙ Χριστός ἐξ οὐρανῶν ἀπαντήσατε. Χριστός ἐπί γῆς, ὑψώθητε, ᾄσατε τῷ Κυρίῳ πᾶσα ἡ γῆ…»… καί ἕν ἀμφότερα συνελών, εἴπω, εὐφραινέσθωσαν οἱ οὐρανοί καί ἀγαλλιάσθω ἡ γῆ διά τόν ἐπουράνιον εἶτα ἐπίγειον. Χριστός ἐν σαρκί τρόμῳ καί χαρᾷ ἀγαλλιᾶσθε. Τρόμῳ διά τήν ἁμαρτίαν, χαρᾷ διά τήν ἐλπίδα», κηρύττει ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος καί μέγας Πατήρ τῆς Ἐκκλησίας.

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Ὁ Μέγας καί ἔγκριτος Πατήρ τῆς Ἐκκλησίας μας, Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, μᾶς προτρέπει διά τοῦ στόματος τοῦ μελῳδοῦ τῆς Ἐκκλησίας νά δοξάσωμεν τόν Χριστόν, ὁ Ὅποῖος κατέβηκεν ὡς Θεός καί προσέλαβε πάνω εἰς τήν γῆν ἐκ τῆς Παρθένου Μαρίας τήν τελείαν ἀνθρωπίνην ἡμῶν φύσιν.

Μέ ἄλλα λόγια, ὁ Ἅγιος Γρηγόριος μᾶς προτρέπει νά ἑτοιμασθῶμεν διά νά ἑορτάσωμεν τό μυστήριον τῆς ἐν Χριστῷ θείας Οἰκονομίας δηλονότι τήν ἐνανθρώπησιν τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ. Νά ἑορτάσωμεν τήν ἑορτήν τῶν Χριστουγέννων. Ἡ δέ ἑορτή αὐτή τῆς κατά σάρκα γεννήσεως τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ ἀποτελεῖ κατά τόν Ἅγιον Ἰωάννην τόν Χρυσόστομον τήν «μητρόπολιν πασῶν τῶν ἑορτῶν».

Καί διατί ἡ ἑορτή τῶν Χριστουγέννων, χαρακτηρίζεται ὡς «μητρόπολις τῶν ἑορτῶν»; Διότι, ὡς λέγει ὁ Ἅγιος Γρηγόριος, «Χριστός ἐν σαρκί, τρόμῳ καί χαρᾷ ἀγάλλιᾶσθε, τρόμῳ, διά τήν ἁμαρτίαν, χαρᾷ διά τήν ἐλπίδα». (Ὁ Χριστός ἐσαρκώθη, νιώσατε ἀγαλλίασιν ἀπό χαράν καί τρόμον. Ἀπό τρόμον, ἐξ αἰτίας τῆς ἁμαρτίας, ἀπό χαράν ἐξ αἰτίας τῆς ἐλπίδος).

Ναί, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, σήμερον ἡ Χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος μᾶς συνεκάλεσεν εἰς τήν ἱεράν ταύτην εὐχαριστιακήν σύναξιν τοῦ σώματος καί αἵματος τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἐν τῷ ἱερῷ ναῷ τῆς ἱστορικῆς ὑμῶν πόλεως Ἀμπελίν, διά νά ἀπολαύσωμεν, ἀφ’ ἑνός τήν χαράν τοῦ Θεοῦ καί Πατρός, τοῦ Ἀναγγεννήσαντος ἡμᾶς εἰς ἐλπίδα ζῶσαν δι’ Ἀναστάσεως τοῦ Υἱοῦ Αὐτοῦ Κυρίου δέ ἡμῶν, Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὡς λέγει ὁ Ἀπόστολος Πέτρος (Α’ Πέτρου 1, 3-4), ἀφ’ ἑτέρου, διά νά ἀπολαύσωμεν καί πάλιν τήν χαράν ἐκ τοῦ τρόμου τῆς ἁμαρτίας, διά τῆς ὁποίας ἁμαρτίας εἰσῆλθεν εἰς τόν κόσμον ὁ θάνατος, ὡς ἑρμηνεύει ὁ μέγας Παῦλος,(Ρωμ. 5,12).

Αὐτό κατ’ οὐσίαν εἶναι δι’ ἡμᾶς τό νόημα τῆς πανηγύρεως καί αὐτό ἑορτάζομεν σήμερον: Τόν ἐρχομόν τοῦ Θεοῦ πρός τούς ἀνθρώπους, διά νά ἔλθωμεν νά κατοικήσωμεν κοντά εἰς τόν Θεόν, ἤ μᾶλλον διά νά ἐπανέλθωμεν, διά νά ἐνδυθῶμεν τόν νεόν ἄνθρωπον, ἀφοῦ ἐγκαταλείψωμεν τόν παλαιόν. Καί ὅπως  ἔχομεν ἀποθάνει μαζί μέ τόν Παλαιόν Ἀδάμ, ἔτσι ἄς ζήσωμεν μαζί μέ τόν Χριστόν, τόν νεόν Ἀδάμ, ἄς γεννηθῶμεν μαζί Του, ἄς συσταυρωθῶμεν καί ἄς ταφῶμεν μαζί Του, διά νά ἀναστηθῶμεν μέ τήν Ἀνάστασίν Του.

Τοιγαροῦν, λέγει ὁ  Ἅγιος Πατήρ τῆς Ἐκκλησίας, ἑορτάσωμεν μή πανηγυρικῶς, ἀλλά θεϊκῶς…μή κοσμικῶς, ἀλλά ὑπερκοσμίως…μή τά τῆς ἀσθενείας ἀλλά τά τῆς ἰατρείας, μή τά τῆς πλάσεως, ἀλλά τά τῆς ἀναπλάσεως ….

Εἰς τούς θεοπνεύστους τούτους λόγους τοῦ Ἁγίου Πατρός Γρηγορίου ἐμπεριέχεται τό βάθος καί τό πλάτος τοῦ μυστηρίου τῆς ἐνσαρκώσεως τοῦ Θεοῦ Λόγου ἀφ’ ἑνός καί τοῦ μυστηρίου τῆς Ἐκκλησίας, τοῦ τόπου καί χώρου, ἔνθα ὁ Ἀόρατος γίνεται ὁρατός, ὁ Ἄναρχος ἄρχεται, ὁ Ἄσαρκος σαρκοῦται, ὡς τόπου καί χώρου, ἔνθα τήν θέσιν τῆς ἀνθρωπίνης ἐπινοίας, τῆς ἐπινοήσεως, καταλαμβάνει ὁ φωτισμός τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Τέλος, ὡς τόπου καί χώρου, ἔνθα τό θεῖον ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ Πρόσωπον συναντᾶται μέ τό ἀνθρώπινον πρόσωπον.

Μέ ἄλλα λόγια, εἰς τούς λόγους τοῦ Ἁγίου ἡμῶν Πατρός διατυπώνεται καί καταγράφεται μέ πᾶσαν σαφήνειαν καί ἀκρίβειαν ὁ σκοπός καί ἡ ἀποστολή τῆς Ἐκκλησίας ἐν τῷ κόσμῳ, ὄχι μόνον  τῷ ὁρατῷ, ἀλλά καί τῷ ἀοράτῳ.

Νά, δια τί, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ἡ Ὀρθόδοξος καί Ἀνατολική Ἐκκλησία δίδει προτεραιότητα εἰς την λειτουργικήν καί μυστηριακήν, δηλαδή εὐχαριστιακήν πρᾶξιν αὐτῆς. Διότι, ἐπαναλαμβάνομεν, ἀφορᾷ, ἀποβλέπει ἡ Ἐκκλησία εἰς τά τῆς ἰατρείας, τῆς θεραπείας καί οὐχί τά τῆς ἀσθενείας∙ εἰς τά τῆς ἀναπλάσεως τῆς ἀναδημιουργίας καί οὐχί τά τῆς πλάσεως τῆς δημιουργίας τοῦ ἀνθρώπου. Ἰατρεία καί ἀνάπλασις, μέ ἄλλα λόγια, εἶναι ἡ ἀντίστοιχος ἀπάντησις εἰς τήν ἁμαρτίαν ὡς ἀσθένειαν καί εἰς τόν θάνατον ὡς δημιουργίαν, δηλαδή ὡς στασιμότητα.

Τό μυστήριον τῆς ζωῆς, τοῦ πόνου, τῆς λύπης, τοῦ θανάτου, ἀλλά καί τῆς χαρᾶς κατανοοῦνται πνευματικῶς ἐν Χριστῷ τῷ Θεῷ ἡμῶν καί οὐχί φιλοσοφικῶς ἐν τῷ κοσμικῷ, σαρκικῷ ἡμῶν φρονήματι.

Νά, διά τί ὁ ἄνθρωπος τῆς σημερινῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς ἐγένετο περίλυπος, ὅταν ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῷ: «θέλεις νά κληρονομήσῃς τήν αἰώνιον ζωήν; Πώλησον τά ὑπάρχοντά σου καί διάδος πτωχοῖς καί ἕξεις θησαυρόν ἐν οὐρανῷ καί δεῦρο ἀκολούθει μοι», (Λουκ. 18. 18-27).

Ἡ «αἰώνιος ζωή» καί ὁ «θησαυρός ἐν οὐρανῷ», ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, δέν εἶναι ἄλλο τι ἀπό τόν Χριστόν. Αὐτόν ἀκριβῶς τόν θησαυρόν προβάλλει ἀγαπητικῶς καί φιλανθρώπως, δηλονότι θεοπρεπῶς καί ἡ Ἁγία ἡμῶν Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία καί μάλιστα ἡ Ἐκκλησία τῶν Ἁγίων Τόπων, ἡ Ἐκκλησία τῶν Ἱεροσολύμων, ἡ Ἐκκλησία τοῦ σταυρικοῦ αἵματος τοῦ Χριστοῦ εἰς πάντα πειράζοντα (προκαλοῦντα) αὐτήν καί λέγοντα, τί ποιήσας, ζωήν αἰώνιον κληρονομήσω;

Ἑτοιμάσωμεν λοιπόν καί ἡμεῖς τούς ἑαυτούς μας, ἀγαπητοί μου, ἵνα δοξολογικῶς προϋπαντήσωμεν τόν αἰώνιον καί ἄφθαρτον θησαυρόν τῆς ζωῆς ἡμῶν, τόν ἐκ Παρθένου Μαρίας ἀσπόρως γεννηθέντα, Χριστόν τόν Θεόν ἡμῶν, μετά τοῦ ὑμνῳδοῦ λέγοντες: «Κύριε, ὄντας Θεός τῆς εἰρήνης καί φιλεύσπλαχνος Πατέρας, μᾶς ἔστειλες τόν Ἀγγελιαφόρον τῆς Μεγάλης Βουλῆς Σου, γιά να μᾶς παρέχῃ τήν εἰρήνην. Γι αὐτό, Φιλάνθρωπε, κι ἐμεῖς πού ὁδηγηθήκαμε στό φῶς τῆς θεογνωσίας, ξυπνώντας ἐνωρίς μές στή νύκτα, Σέ δοξολογοῦμε». Ἀμήν.

Μετά τήν ἀπόλυσιν ὁ Μακαριώτατος ἐτίμησε τόν προϊστάμενον τοῦ ἱεροῦ ναοῦ, αἰδεσιμώτατον π. Σπυρίδωνα, ἀπονέμων αὐτῷ τόν Σταυρόν τοῦ Τάγματος τῶν Ἱπποτῶν τοῦ Παναγίου Τάφου, προσφωνῶν αὐτόν καί λέγων ὅτι:

«Οἱ καλῶς διακονήσαντες βαθμόν καλόν ἑαυτοῖς περιποιούνται» καί «οἱ ἀγαπῶντες τήν εὐπρεπειαν τοῦ οἴκου τοῦ Θεοῦ, ἁγιάζονται». «Ὁ π. Σπυρίδων», εἶπεν ὁ Μακαριώτατος, «εἰργάσθη παρά τήν εὔθραυστον ὑγιείαν αὐτοῦ μετά ζήλου, ἐπιμονῆς καί φιλοπονίας διά τήν ἀνακαίνισιν καί τήν εὐπρέπειαν τοῦ ἱεροῦ ναοῦ τοῦ Ἁγίου Γεωργίου, διό καί πρέπει νά τιμηθῇ δεόντως».

Εἰς τούς συνεργάτας τοῦ π. Σπυρίδωνος, Ἐπιτρόπους καί ἄλλους, ὁ Μακαριώτατος προσέφερε τό μετάλλιον τοῦ Πατριαρχείου, τό κοπέν ἐπί τῇ δισχιλιετίᾳ τοῦ Χριστιανισμοῦ.

Μετά τήν διανομήν τοῦ ἀντιδώρου ἡ Πατριαρχική Συνοδεία καί τό ἐκκλησίασμα μετέβησαν ὑπό τόν κρότον βροντῶν καί τήν εὐλογίαν ραγδαίας βροχῆς ἐκ τοῦ Ναοῦ εἰς τήν παρακειμένην αὐτῷ μεγάλην αἴθουσαν ἐκδηλώσεων τῆς Κοινότητος, τά ἐγκαίνια τῆς ὁποίας ἐτέλεσεν ὁ Μακαριώτατος, κόβων μετά τοῦ Προέδρου τῶν Ἐπιτρόπων κ. Τζάκ Ἰλ -Χάτζ τήν κορδέλαν καί εὐλογῶν διά τοῦ ὕδατος τοῦ ἁγιασμοῦ ἐν τῷ ψάλλειν: «Σῶσον Κύριε τόν λαόν Σου……».

Εἰς τάς ἐν τῇ αἰθούσῃ ταύτῃ προσφωνήσεις ὑπεγραμμίσθη τό πνεῦμα συνεργασίας μετά τοῦ ἱερέως καί τῶν Ἐπιτρόπων καί ὅλου τοῦ λαοῦ καί ἡ οἰκονομική προσφορά ἐκ πολλῶν πλευρῶν, ὄχι μόνον Χριστιανῶν, ἀλλά καί Μουσουλμάνων διά τήν ἀποτελείωσιν τοῦ ἔργου τῆς ἀνακαινίσεως τοῦ ναοῦ, τοῦ κωδωνοστασίου καί τῶν βοηθητικῶν αὐτοῦ χώρων. Ἰδιαίτεραι εὐχαριστίαι ἐξεφράσθησαν διά τήν οἰκονομικήν συμπαράστασιν τοῦ Πατριαρχείου καί τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Ὁσίου Σάββα τοῦ ἡγιασμένου εἰς τήν κατασκευήν τοῦ ὡραιοτάτου ξυλογλύπτου εἰκονοστασίου καί τῶν ἁγιογραφιῶν.

Εἰς τήν εὐχαριστήριον τῷ Πατριάρχῃ προσφώνησιν αὐτοῦ, ὁ Προϊστάμενος τοῦ ἱεροῦ ναοῦ, παρασημοφορηθείς π. Σπυρίδων, ἐζήτησεν ἀπό τόν Μακαριώτατον νά ἐνισχυθοῦν τά Κατηχητικά σχολεῖα τοῦ ποιμνίου καί νά αὐξηθοῦν τά θρησκευτικά σχολικά ἐγχειρίδια καί ἄλλα βιβλία Ὀρθοδόξου πνευματικότητος. Ὁ π. Σπυρίδων ηὐχαρίστησεν ἐπίσης ὅλους τούς συνεργάτας αὐτοῦ διά τήν ἐπιτέλεσιν τοῦ σημαντικοῦ τούτου ἀνακαινιστικοῦ ἔργου.

Τήν ἐν τῇ αἰθούσῃ ἐκδήλωσιν ταύτην ἐπεσφράγισεν ὁ Μακαριώτατος ἀφ’ ἑνός μέν δι’οἰκονομικῆς προσφορᾶς διά τήν συνέχισιν τοῦ ἀνακαινιστικοῦ ἔργου, ἀφ’ ἑτέρου δέ διά τῆς προσφωνήσεως αὐτοῦ, ἡ ὁποία ἐγένετο ἀραβιστί. Εἰς τήν προσφώνησιν αὐτήν Μακαριώτατος ηὐχαρίστησε τῷ Μητροπολίτῃ Ναζαρέτ κ. Κυριακῷ, τῷ Πατριαρχικῷ Ἐπιτρόπῳ Ἄκκρης Ἀρχιμανδρίτῃ Φιλοθέῳ, τῷ ἡγουμένῳ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Θαβώρ π. Ἱλαρίωνι, τῇ Ἱερᾷ Μονῇ τοῦ Ὁσίου Σάββα τοῦ ἡγιασμένου διά τήν φροντίδα καί τήν προσφοράν αὐτῶν εἰς τό συντελεσθέν ἔργον, τῷ προϊσταμένῳ τοῦ ἱεροῦ ναοῦ π. Σπυρίδωνι, τοῖς Ἐπιτρόποις καί πᾶσι τοῖς συντελέσασι εἰς τήν ὁλοκλήρωσιν τοῦ θεαρέστου ἀνακαινιστικοῦ τούτου ἔργου.

Εὐχαριστοῦσα ἡ Κοινότης, προσέφερεν εἰς τόν Μακαριώτατον ξύλινον χειροποίητον πλακέταν μέ ἀναπαράστασιν τοῦ ἱεροῦ ναοῦ τοῦ Ἁγίου Γεωργίου Ἀμπελίν. Εἰς τόν π. Σπυρίδωνα, τούς Ἐπιτρόπους, τούς ψάλτας, ψαλτρίας καί προσκυνητάς προσέφερεν ἡ Κοινότης ξυλίνην χειροποίητον εἰκόνα τοῦ Ἁγίου Γεωργίου.

Μετά ταῦτα, ὁ Μακαριώτατος καί ἡ συνοδεία Αὐτοῦ καί ἕτεροι προσκεκλημένοι παρεκάθισαν εἰς τράπεζαν, παρατεθεῖσαν ὑπό τῆς Κοινότητος.

Μετά τήν τράπεζαν ταύτην τό Κοινοτικόν Συμβούλιον εἰς σύντομον ἀκρόασιν μετά τοῦ Μακαριωτάτου, ἐζήτησε τήν γνώμην Αὐτοῦ ἐπί τῶν σχεδίων τῆς Κοινότητος δι’ ἵδρυσιν ταμείου φοιτητοῦ διά τήν ἐνίσχυσιν φοιτητῶν τῆς πόλεως αὐτῶν εἰς τό Ἰσραήλ καί τό ἐξωτερικόν, τήν ἔγκρισιν διά τήν ἵδρυσιν Κοινοτικοῦ Ὀρθοδόξου Σχολείου καί τήν ἐνίσχυσιν τῆς Ὀρθοδόξου διδασκαλίας εἰς τήν οἰκογένειαν, τήν Ἐκκλησίαν καί τό σχολεῖον.

Μετά ταῦτα, ἡ Πατριαρχική συνοδεία, διελθοῦσα διά τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Τιβεριάδος ἐπ’ ὁλίγον καί γενομένη δεκτή ὑπό τοῦ Καθηγουμένου Ἀρχιμανδρίτου Τιμοθέου, ἀνεχώρησε διά τήν Ἱερουσαλήμ, δοξάζουσα τόν Θεόν καί διά τήν πανηγυρικήν Πατριαρχικήν θείαν Λειτουργίαν ταύτην.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_1_placeholder

Τήν Τρίτην, 24^ην Νοεμβρίου/ 7^ην Δεκεμβρίου 2010, 70 Ἕλληνες Πυροσβέσται καί Ἀεροπυροσβέσται, οἱ προστρέξαντες δι’ ἐπικουρίαν πρός κατάσβεσιν τῆς μεγάλης πυρκαϊᾶς, ἡ ὁποία κατά τάς τελευταίας ἡμέρας ἐξερράγη εἰς τό δάσος τοῦ Καρμηλίου Ὄρους τῆς πόλεως Χάϊφας τοῦ Ἰσραήλ, πληρώσαντες ἐπιτυχῶς τήν ἐπικίνδυνον ἀθρωπιστικήν αὐτῶν ἀποστολήν ἐπεσκέφθησαν εἰς τόν Ναόν τῆς Ἀναστάσεως τόν Πανάγιον Τάφον καί τόν Φρικτόν Γολγοθᾶν, ζητοῦντες τήν θείαν Χάριν τοῦ δι’ ἡμᾶς σταυρωθέντος καί ἐκ νεκρῶν ἀναστάντος Ἰησοῦ Χριστοῦ διά τήν προστασίαν αὐτῶν ἐνώπιον παντός κινδύνου  καί τήν ἐπιτυχῆ ἐπιτέλεσιν τοῦ διασωστικοῦ αὐτῶν ἔργου. Μετά τήν ἐπίσκεψιν ταύτην, οὗτοι ἀνῆλθον εἰς τό Πατριαρχεῖον, ἵνα ζητήσωσιν τάς εὐχάς καί εὐλογίας τοῦ Προκαθημένου τῆς Σιωνίτιδος Ἐκκλησίας Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου, παρουσίᾳ τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα, κ. Σωτηρίου Ἀθανασίου καί Ἁγιοταφιτῶν Πατέρων.

Ὁ Μακαριώτατος μετά χαρᾶς καί συγκινήσεως ὑπεδέχθη τούτους λέγων: «Μέ ἰδιαιτέραν χαράν σᾶς ὑποδεχόμεθα, παρά τάς δυσμενεῖς συνθήκας ὑπό τάς ὁποίας προσήλθατε. Ἐξετελέσατε σημαντικήν,  ἀποφασιστικήν καί  ἀποτελεσματικήν ἀποστολήν διά τήν κατάσβεσιν τῆς πυρκαϊᾶς εἰς Χάϊφαν, χάρις εἰς τάς ἀνθρωπιστικάς ἀρχάς ὑμῶν τήν ἀνδρείαν καί τήν πεῖραν ὑμῶν ἐκ τοῦ ἔργου σας εἰς τήν Ἑλλάδα.

Μόλις προχθές ὁ Γενικός Στρατιωτικός Διοικητής τῶν Κατεχομένων ὑπό τοῦ Ἰσραήλ  Περιοχῶν κ. Μαρδοχαῖος Ἀλμόζ, ἐπισκεφθείς Ἡμᾶς, ἐπῄνεσεν ὑμᾶς διά τό ἐπιτελεσθέν ὑφ’ ὑμῶν ἔργον.

Ἡ Ἐκκλησία μας προσεύχεται διά τήν προστασίαν τῶν ἀνθρώπων ἀπό «πυρός, μαχαίρας, ἐμφυλίου πολέμου καί αἰφνιδίου θανάτου» καί παντός κινδύνου καί ἡμεῖς γνωρίζετε τί σημαίνει ὁ κίνδυνος τοῦ πυρός.

Πρό δύο ἡμερῶν  ἐπεσκέφθημεν εἰς τήν κώμην Μγάρ τοῦ Βορείου Ἰσραήλ  τόν Στρατιωτικόν Διοικητήν τῆς Βηθλεέμ κ. Ἰγιάντ Σιρχάν, διά νά συλλυπηθῶμεν αὐτόν διά τόν ἀδελφόν αὐτοῦ, θῦμα τῆς πυρκαϊᾶς εἰς Χάϊφαν.

Διά τοῦ ἔργου ὑμῶν κατεφάνη τό φιλανθρωπικόν καί ἀνθρωπιστικόν πνεῦμα τῆς Ἑλληνορθοδόξου ἡμῶν Πατρίδος.

Τό Πατριαρχεῖον εἰς ἀναγνώρισιν τοῦ ἀνθρωπιστικοῦ θυσιαστικοῦ ἔργου ὑμῶν, ἀπονέμει εἰς ὑμᾶς τό παράσημον τοῦ Παναγίου Τάφου.

Λέγων ταῦτα ὁ Μακαριώτατος ἀπένειμε τό παράσημον τοῦ Ταξιάρχου τοῦ Τάγματος τῶν Ἱπποτῶν τοῦ Παναγίου Τάφου, ἀφ’ἑνός μέν εἰς τό Πυροσβεστικόν Σῶμα Ἑλλάδος, ἀφ’ ἑτέρου δέ εἰς τήν 113^ην Πτέρυγα Μάχης / 383 Μοῖραν Εἰδικῶν Ἐπιχειρήσεων καί Ἀεροπυροσβέσεως .

Ἐφωδιασμένοι οὗτοι διά τῆς χάριτος τοῦ Παναγίου καί Ζωοδόχου Τάφου καί διά τῶν εὐχῶν τοῦ Μακαριωτάτου, ἀνεχώρησαν ὁδικῶς διά τήν Χάϊφαν, ἵνα ἐκεῖθεν ἀναχωρήσωσιν ἀεροπορικῶς διά τήν πατρίδα αὐτῶν, ἀναμένοντες ἑτέραν κλῆσιν βοηθείας καί συνδρομῆς εἰς κίνδυνον, οὗ  ἀπαλλάξαι ἡμᾶς καί πᾶσαν τήν ἀνθρωπότητα Κύριος ὁ Θεός ἡμῶν.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_2_placeholder

Τήν Δευτέραν, 16^ην /29^ην Νοεμβρίου 2010, τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολυμων ἑώρτασε τήν μνήμην τοῦ Ἁγίου Νεομάρτυρος Φιλουμένου, Ἁγιοταφίτου, ἡγουμένου τοῦ Φρέατος τοῦ Ἰακώβ, διά πρώτην φοράν μετά τήν ἁγιοκατάταξιν αὐτοῦ δι’ ἐπισήμου Συνοδικῆς Πράξεως καί τελετῆς, τήν 16^ην /29^ην Νοεμβρίου τοῦ παρελθόντος ἔτους 2009.

Ἡ 16^η/29^η Νοεμβρίου ἑκάστου ἔτους ὡρίσθη διά τόν ἐορτασμόν τῆς μνήμης αὐτοῦ, λόγῳ τοῦ ὅτι κατά τήν ἡμέραν αὐτήν τοῦ ἔτους 1979 εὗρεν οὗτος μαρτυρικόν θάνατον, ἐν ᾧ διηκόνει ἐν αὐτῷ τῷ Φρέατι, εἰς τό ὁποῖον ἐκάθισεν ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός καί ἐζήτησε νά πιῇ ὕδωρ ἀπό τήν προσελθοῦσαν γυνήν Σαμαρείτισσαν, τήν ὁποίαν διά τῆς διδασκαλικῆς Θεανθρωπίνου Σοφίας Αὐτοῦ εἵλκυσε πρός τήν ἐν Πνεύματι καί ἀληθείᾳ λατρείαν τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ, ἀποκαλύπτων εἰς αὐτήν ἀπεριφράστως ὅτι Αὐτός εἶναι ὁ Μεσσίας, ὁ λαλῶν μετ’ αὐτῆς (Ἰω. 4,25-26). Διά τόν ἑορτασμόν τῆς μνήμης ταύτης μετέβη εἰς τό Φρέαρ τοῦ Ἰακώβ τήν πρωΐαν τῆς Δευτέρας, 16^ης /29^ης Νοεμβρίου 2010, μετά συνοδείας ἐξ’ Ἱεροσολυμων ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος.

Φθάσας μετά διαδρομήν μιᾶς ὥρας εἰς τήν πόλιν τῆς Νεαπόλεως  (Nablus), ἦλθεν εἰς τήν Ἱεράν Μονήν τοῦ Φρέατος. Εἰς τήν εἰσοδον αὐτῆς ἐπεφυλάχθη Αὐτῷ θερμή ὑποδοχή ὑπό τοῦ καθηγουμένου Ἀρχιμανδρίτου π. Ἰουστίνου, τοῦ ἀνοικοδομήσαντος προσφάτως τόν περικαλλῆ ναόν, τόν δεσπόζοντα ἐφ ὅλης τῆς πόλεως, καί ὑπό τῶν ἱερέων τῶν ὁμόρων κωμῶν.

Ἀκολούθως ὁ Μακαριώτατος ἐνδυθείς μανδύαν πρό τῆς εἰσόδου τοῦ ναοῦ καί ἀνελθών εἰς τόν Θρόνον, προεξῆρξε τοῦ Ὄρθρου μετ’ ἀρτοκλασίας καί ἐν συνεχείᾳ τῆς θ. Λειτουργίας, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Ναζαρέτ κ. Κυριακοῦ καί τῶν Σεβασμιωτάτων Ἀρχιεπισκόπων Ἀβήλων κ. Δωροθέου καί Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου Γέροντος Ἀρχιγραμματέως, Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων καί ἐγγάμων ἀραβοφώνων ἱερέων, ψαλλόντων, δεξιά, τοῦ Λαμπαδαρίου τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως κ. Χαραλάμπους Βακάκη ἑλληνιστί καί τῶν ἱεροψαλτῶν τῆς παρακειμένης κώμης τῶν Ραφιδίων καί τῆς πόλεως τῆς Νεαπόλεως ἀραβιστί καί ἐν κατανύξει μετεχόντων πολλῶν πιστῶν, εὐλαβουμένων τόν Ἅγιον, ἐξ Ἑλλάδος, Ρωσίας, Ρουμανίας  καί ἐκ τῶν περιχώρων τῆς Νεαπόλεως.

Πρός τό πολυεθνικόν ἀλλ’ ὁμόδοξον τοῦτο ἐκκλησίασμα ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος περί τοῦ μαρτυρίου τοῦ Ἁγίου Νεομάρτυρος Φιλουμένου, ἔχοντα ὡς ἕπεται:

«Ὁ μάρτυς Σου Κύριε ἐν τῇ ἀθλήσει αὐτοῦ, τό στέφος ἐκομίσατο τῆς ἀφθαρσίας ἐκ Σοῦ τοῦ Θεοῦ ἡμῶν∙ ἔχων γάρ τήν ἰσχύν Σου τούς τυράννους καθεῖλεν, ἔθραυσε καί δαιμόνων τά ἀνίσχυρα θράση. Αὐτοῦ ταῖς ἱκεσίαις, Χριστέ ὁ Θεός, σῶσον τάς ψυχάς ἡμῶν».

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Εὐλαβεῖς Χριστιανοί καί εὐσεβεῖς προσκυνηταί.

«Τό στέφος τῆς ἀφθαρσίας ἐκομίσατο ἐκ τοῦ Θεοῦ» καί ὁ σήμερον τιμώμενος νεομάρτυς τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, Ἅγιος Φιλούμενος ὁ Ἁγιοταφίτης ἐν αὐτῷ τούτῳ τῷ τόπῳ τοῦ μαρτυρίου αὐτοῦ.

«Τό στέφος τῆς ἀφθαρσίας», ἐξάλλου, εἶναι αὐτό τό ὁποῖον διακρίνει τά μέλη τῆς Ἐκκλησίας τῶν πρωτοτόκων, τῶν ἀπογεγραμμένων ἐν τοῖς οὐρανοῖς (Ἑβρ. 12,23), ἀπό τά μέλη τῆς ἐπί γῆς στρατευομένης Ἐκκλησίας.

«Τό στέφος τῆς ἀφθαρσίας» δέν εἶναι ἄλλο ἀπό τό λαμπρόν φῶς, διά τοῦ ὁποίου δοξάζεται ὁ Θεός Πατήρ: «Οὕτω λαμψάτω τό φῶς ἡμῶν», παραγγέλλει ὁ Χριστός εἰς τούς μαθητάς Αὐτοῦ, «ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὅπως ἴδωσι τά καλά ὑμῶν ἔργα καί δοξάσωσι τόν Πατέρα ὑμῶν τόν ἐν τοῖς οὐρανοῖς», (Ματθ. 5,16).

Ἐργάτης τῶν καλῶν ἔργων ἐν τῷ ἀμπελῶνι τοῦ Χριστοῦ, δηλονότι τῆς Ἐκκλησίας, ἀνεδείχθη καί ὁ νεομάρτυς τοῦ φωτός τῆς ἀληθείας Ἅγιος Φιλούμενος. Ἡ «ἐξ ὅλης καρδίας καί ἐξ ὅλης ψυχῆς καί διανοίας ἀγάπη» τοῦ Ἁγίου Φιλουμένου πρός Κύριον τόν Θεόν, (Μάρκ. 12, 30) ἦτο ὁμοία πρός τήν ἀγάπην πρός τόν πλησίον κατά τήν τοῦ Κυρίου ἐντολήν. (Μάρκ. 12,31).

Ἡ ἐπί τῷ σταυρικῷ καί ἀπολυτρωτικῷ αἵματι τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ τεθεμελιωμένη Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία καί δή ἡ Ἐκκλησία Ἱεροσολύμων προβάλλει ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων τήν μαρτυρίαν τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ. Τῆς ἀγάπης, ἡ ὁποία δέν ζητεῖ τά ἰδικά της συμφέροντα (οὐ ζητεῖ τά ἑαυτῆς). Ἀλλά καί τῆς ἀγάπης, ἡ ὁποία δέν ξεπέφτει ποτέ, ἀλλά μένει πάντοτε βεβαία καί ἰσχυρά, ἀκόμη καί μετά τόν θάνατόν μας, ὡς λέγει ὁ σοφός Παῦλος: «ἡ ἀγάπη οὐδέποτε ἐκπίπτει», ( Α’ Κορινθ. 13,8).

Αὐτῆς ἀκριβῶς τῆς ἀγάπης ἀπόστολος καί κήρυξ βέβαιος καί ἰσχυρός παραμένει πάντοτε ἐν ζωῇ καί μετά θάνατον ἡ Ἐκκλησία τῶν Ἱεροσολύμων διά τοῦ ἱεροῦ Τάγματος τῶν Σπουδαίων, δηλονότι τῆς Ἁγιοταφικῆς Ἀδελφότητος, ἐν τῷ προσώπῳ τοῦ νέφους τῶν μαρτύρων αὐτῆς καί ἐν προκειμένῳ ἐν τῷ προσώπῳ τοῦ συγχρόνου ἡμῖν ἱερομάρτυρος Φιλουμένου. Οὗτοι εἶναι οἱ μάρτυρες, περί ὧν ὁ θεῖος Παῦλος λέγει: «ἐλιθάσθησαν, ἐπρίσθησαν, ἐπειράσθησαν, ἐν φόνῳ μαχαίρας ἀπέθανον, ὑστερούμενοι, θλιβόμενοι κακουχούμενοι», (Ἑβρ. 11, 38).

Αὐτοί εἶναι, ἀδελφοί μου, οἱ μάρτυρες, οἱ ὁποῖοι ἔχοντες τήν ἰσχύν τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ, καθεῖλον, ὡς λέγει ὁ ὑμνῳδός, τούς τυράννους καί ἔθραυσαν τῶν δαιμόνων τά ἀνίσχυρα θράση. Αὐτοί εἶναι οἱ μάρτυρες, περί τῶν ὁποίων ὁ Χριστός λέγει: «Πᾶς οὖν ὅστις ὁμολογήσει ἐν ἐμοί ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὁμολογήσω κἀγώ ἐν αὐτῷ ἔμπροσθεν τοῦ Πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς», (Ματθ. 10,32).

Τῆς ὁμολογίας τοῦ Χριστοῦ ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων ἀφ’ ἑνός, ἀλλά καί τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ ἀφ’ ἑτέρου ἐγένετο κοινωνός καί ἀνεδείχθη μάρτυς ἱερός τοῦ θανάτου «τῆς ἐν φόνῳ μαχαίρας» καί ὁ σήμερον ἑορτίως καί πανηγυρικῶς τιμώμενος νεομάρτυς τῆς Ἐκκλησίας μας.

Ὁ ἱερομάρτυς Φιλούμενος, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, συμμετέχων εἰς τήν ἄφθαρτον χαράν τῆς χορείας τῶν ἁγίων τῆς ἐν οὐρανοῖς θριαμβεβούσης Ἐκκλησίας, μᾶς προτρέπει διά στόματος τοῦ Ἀποστόλου Παύλου λέγων: «Λοιπόν καί ἡμεῖς, ἀφοῦ ἔχομεν τριγύρω μας τόσον μεγάλον καί πυκνόν σύννεφον ἀνθρώπων, πού ἐμαρτύρησαν διά τήν ἀλήθειαν τῆς πίστεως, ἀς πετάξωμεν ἀπό ἐπάνω μας κάθε βάρος βιοτικῶν πραγμάτων καί φροντίδων ἐπιπλέον δέ καί τήν εὐπερίστατον ἁμαρτίαν, τήν ἁμαρτίαν εἰς τήν ὁποίαν εὔκολα κανείς παρασύρεται καί ἄς τρέχωμεν μέ ὑπομονήν τόν ἀγῶνα πού προβάλλει ἐμπρός μας. Καί πουθενά ἀλλοῦ ἀς μή στρέφωμεν τά βλέμματά μας καί τήν προσοχήν μας, παρά μόνον εἰς τόν Ἰησοῦν, πού εἶναι ἀρχηγός καί θεμελιωτής τῆς πίστεως καί μᾶς τελειοποιεῖ εἰς αὐτήν», (Ἑβρ. 12,1-2).

Πολλοί τῶν πιστῶν προσῆλθον εἰς τήν θ. Κοινωνίαν, ἐπισφραγίζοντες οὕτω τήν συμμετοχήν αὐτῶν εἰς τήν θ. Λειτουργίαν.

Τοῦ Μακαριωτάτου ἀπολύσαντος τήν θ. Λειτουργίαν καί διανείμαντος τό ἀντίδωρον, ἐγένετο ἡ ἐν τῷ ἡγουμενείῳ δεξίωσις, μεθ’ ἥν ἠκολούθησεν ὑπό τοῦ ρέκτου καί φιλοξένου καθηγουμένου π. Ἰουστίνου παρατεθεῖσα τράπεζα εἰς τήν Πατριαρχικήν συνοδείαν καί πολλούς ἐκ τοῦ ἐκκλησιάσματος.

Κατά τήν εἰς τό ἡγουμενεῖον δεξίωσιν παρέστησαν οἱ ἐκπρόσωποι τῶν Παλαιστινιακῶν Στρατιωτικῶν Ἀρχῶν καί ὁ Νομάρχης τῆς περιοχῆς Νεαπόλεως κ. Τζιμπράν Μπάκρη, οἵτινες καί προσεκλήθησαν εἰς τήν τράπεζαν καί  ὁ ἐκ Ραμάλλας ὁμιλήσας κ. Τζίριες Σιαρμπέν, χορηγός ἀνακαινίσεως καί συντηρήσεως τριῶν Ἐκκλησιῶν, τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Ἀμπούντ, τῆς Τζίφνας καί τῶν Ραφιδίων.

Ὁ Μακαριώτατος προπίνων εἰς τήν τράπεζαν, εἶπεν ὅτι πρό ἑνός ἔτους ἐγένετο ἡ ἁγιοκατάταξις, ἐφέτος δέ τελεῖται ἡ μνήμη τοῦ Ἁγίου νεομάρτυρος Φιλουμένου. «Ἡ γῆ τῆς Παλαιστίνης», εἶπεν ὁ Μακαριώτατος, «ἐποτίσθη μέ τό αἷμα πολλῶν μαρτύρων καί τοῦ Ἁγίου Φιλουμένου. Τό αἷμα αὐτοῦ ἰσχυροποιεῖ τάς σχέσεις ἡμῶν μετά τοῦ Ἰσλάμ ἀπό τοῦ ἔτους 638μ.Χ. Ἡ παρουσία ὑμῶν, κ. Νομάρχα, ὡς ἐκπροσώπου τοῦ Προέδρου Ἀμποῦ Μάζεν τιμᾷ τήν Παλαιστινιακήν Ἀρχήν καί τό Πατριαρχεῖον καί τόν τόπον, τόν ἅγιον τοῦτον καί διά τάς τρεῖς θρησκείας. Οἱ ὀπαδοί τοῦ Ἰσλάμ σέβονται τά σεβάσματα ἡμῶν. Εὐχαριστοῦμεν ἐξ’ ὀνόματος τοῦ ἡγουμένου, Ἀρχιμανδρίτου Ἰουστίνου διά τό ἐπιδεικνυόμενον ὑπέρ τῆς Μονῆς ἐνδιαφέρον. Ἀποστολή τοῦ Πατριαρχείου μας εἶναι ἡ ἀγάπη πρός τόν Θεόν καί τόν πλησίον καί ἡ εἰρηνική συνύπαρξις. Διά τόν σκοπόν τοῦτον ἔδωσε τό αἷμα του ὁ Ἱερομάρτυς Φιλούμενος. Τοῦτον καί ὅλους τούς ἁγίους παρακαλοῦμεν νά πρεσβεύουν διά τήν εἰρηνικήν ἡμῶν συνύπαρξιν ἐν ὑγιείᾳ ἐλευθερίᾳ, ἀνεξαρτησίᾳ καί εὐημερίᾳ».

Ὁ κ. Νομάρχης εἶπε: «Ἡ ἡμέρα αὕτη εἶναι καί δι’ ἡμᾶς ἐθνική ἑορτή. Ὁ ἅγιος Φιλούμενος εἶναι μάρτυς, μαρτυρήσας ἐν  Παλαιστίνῃ. Τό μαρτύριον του θεμελιώνει τήν εἰρήνην. Εὐχαριστοῦμεν, π. Ἰουστῖνε, καί σᾶς καί τούς συνεργάτας σας, Χριστιανούς και Μουσουλμάνους, οἱ ὁποῖοι ζοῦν ἐν ειρήνῃ καί συνεργασίᾳ μεταξύ των. Μεταφέρομεν τάς εὐχάς τοῦ Προέδρου Ἀμποῦ Μάζεν καί τοῦ Πρωθυπουργοῦ.

Ὁ ἡγούμενος τῆς Ἱ.Μ. τοῦ Φρέατος Ἀρχιμανδρίτης π. Ἰουστῖνος εἶπε:

«Ἡ ἡμέρα αὕτη εἶναι ἡμέρα Ἀναστάσεως, διότι ἐπί 30 χρόνια ἔζων ἡμέρας Σταυρώσεως. Τό αἷμα τῶν μαρτύρων ἀπό τοῦ πρώτου ἐπισκόπου Νεαπόλεως Τερεβινθίου ἕως τό μαρτύριον τοῦ προκατόχου μου, Ἁγίου Φιλουμένου, στηρίζει τό Προσκύνημα. Ὁ Κύριος δέν μέ ἠξίωσεν νά μαρτυρήσω, μέ ἠξίωσεν ὅμως διά τῶν δωρεῶν τῶν ἐξ Ἑλλάδος καί Κύπρου ἁπλῶν προσκυνητῶν νά δῶ τήν πραγματοποίησιν τῆς ἀποπερατώσεως τοῦ Ἱεροῦ τούτου Ναοῦ καί τήν τιμήν τῆς μνήμης τοῦ Ἁγίου Φιλουμένου Μέ ἀξίωσεν ἐπίσης ὁ Πανάγαθος Θεός νά ζῶ ἐδῶ ἐν ἁρμονίᾳ ὡς μόνος Χριστιανός ἀναμέσον 65.000 Μουσουλμάνων Εὔχομαι, Μακαριώτατε, νά ἀναδείξητε καί ἄλλα προσκυνήματα  Εἰς ὑγιείαν Ὑμῶν. Ἀμήν».

Διά τούτου ἔληξεν ἡ ἐν βαθείᾳ κατανύξει καί ἐκ βαθέων εὐχαριστία προς τόν Θεόν πρώτη ἑορτασθεῖσα ἑορτή τοῦ ἁγίου νεομάρτυρος Φιλουμένου, Ἁγιοταφίτου, καθηγουμένου τοῦ Φρέατος, οὗ ταῖς πρεσβείαις διαφυλάξαι Κύριος ὁ Θεός ἡμῶν τήν Ἁγιοταφιτικήν Ἀδελφότητα, τό προσκύνημα τοῦ Φρέατος τοῦ Ἰακώβ, τήν Σιωνίτιδα Ἐκκλησίαν καί πᾶσαν τήν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_3_placeholder

Τήν νύκτα τοῦ Σαββάτου πρός Κυριακήν, 14^ης-15^ης /27^ην-28^ην Νοεμβρίου 2010, ἐτελέσθη Πατριαρχική θ. Λειτουργία εἰς τόν Πανάγιον Τάφον. Διά τοῦτο οἱ δύο Προκαθήμενοι, Μακαριώτατοι Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος καί Μητροπολίτης Βαρσοβίας & πάσης Πολωνίας κ.κ. Σάββας κατῆλθον εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως τήν 11.30 μ.μ. νυκτερινήν ὥραν ἐν συνοδείᾳ τῶν Ἀρχιερέων τοῦ Πατριαρχείου, καί τῶν παρεπιδημοῦντων Ἀρχιερέων τῶν ἄλλων Ἐκκλησιῶν, Ἱερέων, Ἱεροδιακόνων καί λαϊκῶν, τῶν κωδώνων χαρμοσύνως κρουομένων. Κατελθόντες καί εἰσελθόντες, προσεκύνησαν εἰς τό ἅμα τῇ εἰσόδῳ τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως σεπτόν προσκύνημα τῆς Ἁγίας Ἀποκαθηλώσεως. Ἀκολούθως προσεκύνησαν τόν Πανάγιον καί Ζωοδόχον Τάφον. Ἔμπροσθεν τοῦ Ἁγίου Κουβουκλίου ὁ Ἅγιος Πολωνίας ἐνεδύθη μανδύαν καί εἰσῆλθεν εἰς τό Καθολικόν, ἐχοροστάτησεν εἰς τόν Ὄρθρον, τελεσθέντα εἰς τό Καθολικόν.

Τοῦ Ὄρθρου πληρωθέντος εἰς τό Καθολικόν, ἐτελέσθη ἡ θ. Λειτουργία εἰς τόν Πανάγιον Τάφον, προεξάρχοντος τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατρός καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Μακαριωτάτου Μητροπολίτου Βαρσοβίας καί πάσης Πολωνίας κ.κ. Σάββα, τοῦ παρεπιδημοῦντος Ἀρχιεπισκόπου Ἀτλάντας κ. Ἀλεξίου τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, τοῦ παρεπιδημοῦντος Μητροπολίτου Μίνσκ κ. Φιλαρέτου τοῦ Πατριαρχείου τῆς Ρωσίας, τῶν Ἀρχιερέων τοῦ Πατριαρχείου, Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Νεαπόλεως κ. Ἀμβροσίου, Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου καί τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, Γέροντος Ἀρχιγραμματέως, πλειάδος ἱερέων, συνοδῶν τοῦ Μητροπολίτου Πολωνίας καί ἄλλων ἐκ Ρωσίας καί ὀκτώ ἱεροδιακόνων καί πολλοῦ λαοῦ, ἐκ πολλῶν ἐθνικοτήτων Ἑλλήνων, Ρώσων, Ρουμάνων, Πολωνῶν, Ἀράβων ἐντοπίων, μιᾶς δέ πίστεως τῆς Ὀρθοδόξου.

Πολλοί τούτων προσῆλθον εἰς τήν θ. Κοινωνίαν, πάντες δέ οὗτοι, ἅμα τῇ ἀπολύσει τῆς θ. Λειτουργίας ἤκουσαν τήν προσφώνησιν τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων ἔχουσαν οὕτως:

«Ἀγαπητέ ἐν Χριστῷ Ἀδελφέ, Μακαριώτατε Μητροπολῖτα Βαρσοβίας & πάσης Πολωνίας κ.κ. Σάββα,

Εὐδοκίᾳ τοῦ Παναγάθου Θεοῦ, ἐπραγματοποιήθη, μόλις πρό τετραμήνου,  ἡ εἰρηνική ἐπίσκεψις τῆς ἀπό πενταετίας ποιμαινομένης ὑπό τῆς Μετριότητος Ἡμῶν, Σιωνίτιδος Μητρός τῶν Ἐκκλησιῶν, εἰς τήν θεοφιλῶς ποιμαινομένην ὑπό τῆς Ὑμετέρας λίαν ἀγαπητῆς Ἡμῖν καί περισπουδάστου Μακαριότητος ἀδελφήν Αὐτοκέφαλον Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν τῆς Πολωνίας.

Τότε Ἡμεῖς μετά τῆς τιμίας Ἡμῶν συνοδείας εὑρισκόμενοι εἰς τό κλῖμα τῆς μαρτυρικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Πολωνίας, ἐγενόμεθα ἐνθέρμως καί φιλαδέλφως δεκτοί παρά τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος, περιωδεύσαμεν τῇ συνοδείᾳ Αὐτῆς εἰς ἱστορικούς ναούς καί Ἱεράς Μονάς τῆς Ὀρθοδόξου Πολωνικῆς Ἐκκλησίας, ὡς αὐτῆς τοῦ Ἁγίου Ὀνουφρίου τῆς Γιαμπλέτσνα, κέντρου Ὀρθοδοξίας καί μοναχισμοῦ, τῆς Ἱερᾶς γυναικείας Μονῆς Μάρθας καί Μαρίας εἰς Γκραμπάρκα, προσεκυνήσαμεν εἰς ἀρχαίους ναούς, ὡς τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Εὐαγγελισμοῦ εἰς Σοῦπρασλ,  ἀλλά καί εἰς νέους, ἀνεγερθέντας παρά τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος, ὡς αὐτοῦ τῆς τοῦ Θεοῦ Σοφίας καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, συνελειτουργήσαμεν εἰς τόν καθεδρικόν ναόν τῆς Ἁγίας Μαρίας τῆς Μαγδαληνῆς καί διεδηλώσαμεν ὁμοφώνως τήν Ὀρθόδοξον ἡμῶν πίστιν συμφώνως πρός τάς Ἁγίας Γραφάς καί τήν Ἱεράν παράδοσιν τῆς Ὀρθοδόξου Ἡμῶν Ἐκκλησίας, ἤλθομεν δέ καί πρός τάς νενομισμένας  ἐπαφάς  μετά τῶν πολιτικῶν Ἀρχῶν τῆς φιλοξένου καί  ὡραιοτάτης χώρας τῆς Πολωνίας.

Σήμερον, χάριτι Θεοῦ, ἡ ἀδελφή Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία τῆς Πολωνίας εὑρίσκεται εἰς τάς αὐλάς Σιών τῆς Ἁγίας ἐν τῷ προσώπῳ τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος, τῆς τιμίας Αὐτῆς συνοδείας καί τῆς εὐσεβοῦς προσκυνηματικῆς ὁμάδος ἐκ τοῦ πληρώματος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Πολωνίας.

Εἶναι μεγίστη ἡ χαρά Ἡμῶν προσωπικῶς, τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Ἡμῶν Συνόδου, τῆς Ἁγιοταφιτικῆς ἡμῶν Ἀδελφότητος καί τοῦ πληρώματος τῆς Σιωνίτιδος Ἐκκλησίας ἐπί τῷ λίαν σημαντικῷ καί χαρμοσύνῳ γεγονότι τούτῳ.

Ἰδιαίτατα δέ κατά τήν νύκτα καί τήν στιγμήν ταύτην εἰς τήν χαράν ἡμῶν προστίθεται βαθεῖα συγκίνησις, καθ’ ὅτι ἔχομεν μυστηριακήν ἐμπειρίαν τῆς ἑνότητος τῆς πίστεως ἡμῶν καί τῆς κοινωνίας τοῦ Ἁγίου Πνεύματος εἰς Θ. Λειτουργίαν, ἀναίμακτον θυσίαν, προσφερομένην ἐπί τοῦ ἁγιωτάτου θυσιαστηρίου, αὐτοῦ τούτου τοῦ Ζωοδόχου Τάφου τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Πληρούμεθα κατανύξεως βαθείας, δέους ἱεροῦ, χαρᾶς ἀνεκλαλήτου, ἀναμιμνῃσκόμενοι μέν, μαρτυροῦντες δέ ὅτι ἐν αὐτῷ τούτῳ τῷ μνημείῳ, ἐν ᾧ ἱερουργοῦμεν, ἐτάφη ὁ ἐπί τοῦ Φρικτοῦ Γολγοθᾶ ὑπέρ ἡμῶν ὑψωθείς Κύριος Ἰησοῦς Χριστός. Ἐτάφη ἐν αὐτῷ καί τάς πύλας τοῦ ᾍδου διῆλθε, ἀλλά δέν κατεκρατήθη ὑπ’ αὐτοῦ. Διά τοῦτο καί ὄλβιος Τάφος καλεῖται, ἐπειδή εἶναι κενός, διότι ἀνέστη ὁ ἐν αὐτῷ ταφείς Ἀρχηγός τῆς ζωῆς ἡμῶν.

Πληρούμεθα χαρᾶς, ἀναμιμνῃσκόμενοι εἰσέτι ὅτι ἐπί τοῦ τόπου, ἐν ᾧ ἱστάμεθα, ἔστη ἡ μακαρία ἁγία Ἑλένη, εὑροῦσα τόν τίμιον σταυρόν, μετά τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἱεροσολύμων Μακαρίου, ὅτι εἰς τόν Φρικτόν Γολγοθᾶν καί τόν Πανάγιον Τάφον προσεκύνησαν καί ἐκήρυξαν καί προσήνεγκον θυσίαν ἀναίμακτον ἅγιαι μορφαί τῆς Ὀρθοδόξου Ἠμῶν πίστεως, ὡς ὁ ἅγιος Κύριλλος Ἱεροσολύμων ὁ Κατηχητής, οἱ ἅγιοι Σάββας καί Θεοδόσιος, ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός, ὁ ἅγιος Ἀνδρέας Κρήτης ὁ Ἱεροσολυμίτης καί οἱ Πατριάρχαι τῶν νεωτέρων χρόνων, Δοσίθεος, Παΐσιος καί Θεοφάνης, μετά τῶν ὁποίων ἰδιαιτέρους δεσμούς εἶχεν ἡ Ἐκκλησία τῆς Πολωνίας. Ὅτε δέ δυσχείμεροι καιροί ἐνέσκηψαν τῇ Ὀρθοδοξίᾳ τῶν Ἁγίων Τόπων ἐκ τῶν ἐχθρῶν ἡμῶν, οἱ ὁποῖοι ἦλθον ἐνδεδυμένοι ὡς φίλοι, οἱ ἀοίδιμοι Οὗτοι Πατριάρχαι διεκινδύνευσαν τήν ζωήν Αὐτῶν καί ἐξεδαπάνησαν περιουσίας ὁλοκλήρους, ἄχρις οὗ φθάσουν εἰς τήν κατάστασιν τήν καλουμένην  τοῦ Προσκυνηματικοῦ καθεστῶτος, τήν ἐν τῷ μέτρῳ τοῦ δυνατοῦ κατοχυροῦσαν τά δικαιώματα ἡμῶν.

Πνευματικόν ἐπίτευγμα ἀνυπολογίστου ἀξίας καί θαῦμα τῆς πίστεως τῶν Ὀρθοδόξων τυγχάνει ὄντως τό Ἱερόν τοῦτο Κουβούκλιον ὑπεράνω καί πέριξ τοῦ Ζωοδόχου Τάφου, τό προσφυῶς χαρακτηρισθέν ὑπό τῶν Πατέρων Ἡμῶν ὡς: «Κτῆμα καί ἀφιέρωμα τῷ Χριστῷ τῶν Ὀρθοδόξων Ρωμαίων τό 1810».

Ἐπί τοιαύτῃ ἁγιοπροσκυνηματικῇ παραδόσει σεμνῶς καυχώμενοι, εὐχαριστοῦμεν Θεῷ τῷ ἀξιώσαντι Ἡμᾶς, ἵνα διακονῶμεν τό σωτήριον καί λυτρωτικόν ἔργον τοῦ Σωτῆρος Ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐπί τῶν τόπων, ἐν οἷς Οὗτος κατά σάρκα ἐγεννήθη ἐφανερώθη, ἐσταυρώθη, ἀνέστη, ἀνελήφθη καί ἐπί τοῦ ὑπερῴου τῆς Ἁγίας Σιών τό Πνεῦμα Αὐτοῦ τό Ἅγιον παρά τοῦ Πατρός τοῖς Ἁγίοις Αὐτοῦ μαθηταῖς  καί ἀποστόλοις ἔπεμψε καί τήν Ἐκκλησίαν ἀνά τά πέρατα τῆς οἰκουμένης ἐξαπέστειλε.

Εὐχαριστοῦμεν Θεῷ ἐπί τῇ συλλειτουργίᾳ ταύτῃ μετά τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος, ἐν αὐτῷ τῷ Ζωοδόχῳ Κυριακῷ Μνήματι καί διαβεβαιοῦμεν Αὐτήν ὅτι συνεχῶς ἐσόμεθα μνήμοντες Αὐτῆς καί τῆς τιμίας Αὐτῆς συνοδείας καί τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Πολωνίας, τήν ὁποίαν ὁ Κύριος ἐνεπιστεύθη Αὐτῇ.

Ἐκ ψυχῆς εὐχόμεθα, ὅπως ὁ ἀναστάς Κύριος μακροημερεύῃ Αὐτήν ἐν ὑγιείᾳ, δυνάμει καί εὐσταθείᾳ καί στερεοῖ τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν τῆς Πολωνίας ἐπί τῆς ὁδοῦ τῆς Ὀρθοδοξίας, ἐφ’ ἧς ἀνέκαθεν ἀδιασαλεύτως καί ἀναμφιταλαντεύτως ἐπορεύθη. Ἀμήν.

Ἀντιφωνῶν ὁ Μακαριώτατος Πολωνίας εἶπε τά κάτωθι:

«Μακαριώτατε, ἀγαπητέ ἐν Χριστῷ Ἀδελφέ, Πατριάρχα Ἱεροσολύμων καί πάσης Παλαιστίνης κ.κ. Θεόφιλε, Εὐχαριστῶ ἐκ βάθους καρδίας δι’ ὅσα εἴπατε, μαρτυροῦντα ἀγάπην πρός τήν Ὀρθοδοξίαν, τήν ὁποίαν διεπιστώσαμεν καί κατά τήν ἐπίσκεψιν Ὑμῶν εἰς τήν Ἐκκλησίαν τῆς Πολωνίας. Τήν μαρτυρίαν ταύτην δίδετε καί ἐνταῦθα εἰς τόν Πανάγιον Τάφον τοῦ Χριστοῦ. Εὑρισκόμεθα εἰς τό ἐπίκεντρον τοῦ Χριστιανισμοῦ, τό ἐπίκεντρον τῆς πίστεως μας, ἀπό τοῦ ὁποίου διῆλθον αἱ μορφαί, τάς ὁποίας ἀναφέρατε καί τό ὁποῖον θά ἵσταται μέχρις συντελείας τοῦ κόσμου, χάρις εἰς τάς προσπαθείας ὅσων ἀναφέρατε καί Ὑμῶν προσωπικῶς. Οἱ ἥρωες ἔχουν τά προνόμια νά ἐπιτελοῦν ἔργα ὥς τό Ὑμέτερον. Χάρις εἰς Ὑμᾶς Μακαριώτατε, χάρις εἰς τήν Ἐκκλησίαν Ἱεροσολύμων, κρατοῦνται τά προσκυνήματα Ἡμεῖς διοργανώνομεν τήν προσκυνηματικήν ἡμῶν ἐκδρομήν. Ἡ χαρά Ἡμῶν εἶναι πολύ μεγάλη καί τήν ὀφείλομεν εἰς Ὑμᾶς, ἰδίᾳ δέ ἡ χαρά Ἡμῶν γίνεται μεγαλυτέρα, λόγῳ τῆς θ. Λειτουργίας, τήν ὁποίαν εἴχομεν εἰς τόν Πανάγιον Τάφον. Αὕτη μᾶς ἥνωσεν ἔτι στενώτερον εἰς τήν Ὀρθόδοξον ἡμῶν πίστιν. Ἐγκαρδίως εὐχαριστῶ Ὑμᾶς διά τήν νύκτα ταύτην καί διά τήν ἐπίσκεψιν Ἡμῶν εἰς Πολωνίαν. Ἡ προσευχή εἶναι μεγάλη δύναμις εἰς τήν ζωήν μας, διά τοῦτο, παρακαλῶ Ὑμᾶς Μακαριώτατε, νά προσεύχεσθε δι’ Ἡμᾶς, νά προσεύχεσθε διά τό Ὀρθόδοξον ποίμνιον τῆς Πολωνίας.

Εὐχαριστῶ. Ἔτη πολλά».

Μετά τοῦτο ἠκολούθησε δεξίωσις ὑπό τοῦ Παρασκευοφύλακος τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως, Ἀρχιμανδρίτου π. Ἰσιδώρου, τοῦ Μοναχοῦ Νικολάου καί τῶν ἄλλων διακονητῶν τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως εἰς τό Γραφεῖον τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως μετά χαρᾶς πεπληρωμένης καί δοξολογίας βαθείας πρός τόν Πανάγαθον Θεόν διά τήν παρασχεθεῖσαν ὑπ’Αὐτοῦ ἑορταστικήν ἐμπειρίαν ταύτην.

Τήν μεσημβρίαν τῆς Κυριακῆς, ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος καί ἡ Ἀδελφότης παρέθεσαν τράπεζαν εἰς τόν Μητροπολίτην Βαρσοβίας καί πάσης Πολωνίας κ.κ. Σάββαν καί τήν συνοδείαν Αὐτοῦ.

Διαρκούσης τῆς νηστησίμου ταύτης τραπέζης, -καθ’ ὅτι ἡ πρώτη ἡμέρα τῆς νηστείας τῶν Χριστουγέννων εἰς τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων-, ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος προσεφώνησε τόν Μακαριώτατον Μητροπολίτην Βαρσοβίας καί πάσης Πολωνίας ἀγγλιστί (βλέπε ηλεκτρονικόν σύνδεσμον https://en.jerusalem-patriarchate.info/2010/11/28/1074/ ) .Κατακλείων τήν προσφώνησιν Αὐτοῦ ὁ Μακαριώτατος προσέφερε εἰς τόν Ἅγιον Πολωνίας δύο ἀσημένια κηροπήγια, ἵνα δι’ αὐτῶν ἀνάπτῃ Οὗτος, ὡς εἶπε, τό φῶς τοῦ Παναγίου Τάφου.

Ἀντιφωνῶν ὁ Ἅγιος Πολωνίας εἶπεν:

Μακαριώτατε,

Σεβασμιώτατοι Ἀρχιερεῖς,

Ἱερεῖς,

Εὐλαβεῖς προσκυνηταί,

Ἡ τράπεζα εἶναι συνέχεια τῆς θ. Κοινωνίας τῆς θ. Λειτουργίας, τήν ὁποίαν ἐτελέσαμεν κατά τήν παρελθοῦσαν νύκτα εἰς τόν Πανάγιον Τάφον. Αὕτη ἐκφράζει τήν εἰλικρινῆ ἀγάπην Ὑμῶν πρός Ἡμᾶς. Εὐχαριστῶ διά ταύτην καί διά τά λόγια Ὑμῶν πρός Ἡμᾶς. Αἱ σχέσεις ἀγάπης καί συνεργασίας Ἡμῶν εἶναι συνέχεια παλαιῶν τοιούτων σχέσεων τῶν προκατόχων Ἡμῶν. Ὅτε ἡ Οὐνία ἤρχισε νά δημιουργῇ προβλήματα εἰς τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν τῆς Πολωνίας, ὁ προκάτοχος Ὑμῶν μακαριστός Πατριάρχης Ἱεροσολύμων Παΐσιος ἀπεκατέστησε τήν τάξιν διά τῆς χειροτονίας Ὀρθοδόξων Ἐπισκόπων. Τό 1927 ὁ Προκαθήμενος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Πολωνίας ἔλαβε ράβδον παρά τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολυμων Δαμιανοῦ, τήν ὁποίαν μέχρι σήμερον φυλάσσομεν καί ἐπιδίδομεν εἰς ἕκαστον νέον Μητροπολίτην Πολωνίας, ὡς ἁπτόν σημεῖον τοῦ ἐν Χριστῷ συνδέσμου τῶν Ἐκκλησιῶν μας. Ὁ ὁσιολογιώτατος ἱεροδιάκονος π. Ἀλέξανδρος ἐπίσης εἶναι τό πρόσωπον συνδέσμου τῶν Ἐκκλησιῶν μας. Ἡ Πολωνία διατηρεῖ καλάς σχέσεις καί μέ τό κράτος τοῦ Ἰσραήλ. Αἱ σχέσεις αὐταί δύνανται νά ἀποβαίνουν πρός ὄφελος τῶν Ἐκκλησιῶν μας. Καί πάλιν εὐχαριστοῦμεν, Μακαριώτατε, διά τήν ἀβραμιαίαν Ὑμῶν φιλοξενίαν. Ἡ ἐπίσημος εἰρηνική Ὑμῶν ἐπίσκεψις εἰς τήν Ἐκκλησίαν τῆς Πολωνίας παραμένει ἱστορικόν γεγονός, συνεχίζον τήν παράδοσιν τῶν προκατόχων Ὑμῶν».

Ἐπί τούτοις ὁ Ἅγιος Πολωνίας ἐπέδωσεν εἰς τόν Μακαριώτατον δίτομον ἄλμπουμ μετά τῶν θησαυρῶν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Πολωνίας. Ἐν συνεχείᾳ ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ἐπαρουσίασεν εἰς τόν Μητροπολίτην Βαρσοβίας τόν μετέχοντα τῆς τραπέζης κ. Ἰωάννην Τλήλ, διακεκριμένον μέλος τῆς Ἑλληνικῆς παροικίας, ἄγοντα τό 85^ον ἔτος τῆς ἡλικίας αὐτοῦ, μοναχόν ἄνευ ράσου, ὡς ἐχαρακτήσεν αὐτόν, πρόσφυγα ἐντός τῆς ἰδίας αὐτοῦ πόλεως τῶν Ἱεροσολύμων καί συγγραφέα τοῦ ἱστορικωτάτου βιβλίου αὐτοῦ “I am Jerusalem”.

Τοῦτο ὁ κ. Τλήλ ἔδωσεν εἰς τόν Μακαριώτατον Πατριάρχην Ἱεροσολύμων, ὁ Ὁποῖος, ὡς εἶπεν, εἶναι ἡ ἐνσάρκωσις τῶν Ἱεροσολύμων νά προσφέρῃ ἐκ μέρους του εἰς τόν Μητροπολίτην Βαρσοβίας, ἐπισημαίνων ὅτι διά πρώτην φοράν ἠκούσθησαν τό μεσονύκτιον ἄνευ καθεστωτικοῦ λόγου οἱ κώδωνες τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως. Εἰς τό βιβλίον του ὁ κ. Τλήλ κάμνει λόγον καί περί Πολωνῶν προσφύγων, τούς ὁποίους συνήντησε. Μετά τοῦτο, δύο ἐκ τῶν ἱερέων συνοδῶν τοῦ Μακαριωτάτου Μητροπολίτου Πολωνίας προσεφώνησαν τήν Α.Θ.Μ. τόν Πατριάρχην Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλον, ὑπογραμμίζοντες τήν βαθεῖαν πνευματικήν σημασίαν, τήν ὁποίαν εἶχε δι’ αὐτούς τό προσκύνημα, ἵνα ἴδουν ἰδίοις ὄμμασιν τούς τόπους τῆς ἐπί γῆς παρουσίας τοῦ Χριστοῦ, τούς ὁποίους διαφυλάσσει καί διαποιμαίνει ἡ Μήτηρ τῶν Ἐκκλησιῶν.

Διά τούτων ἐν εὐφροσύνῃ πνευματικῇ καί ὑλικῇ καί δοξολογίᾳ πρός τόν Θεόν ἦλθεν εἰς τό τέλος αὐτῆς ἡ πρός τιμήν τοῦ Μακαριωτάτου Μητροπολίτου Βαρσοβίας καί πάσης Πολωνίας καί τῆς συνοδείας Αὐτοῦ παρατεθεῖσα τράπεζα.

Τό μεταμεσονύκτιον τῆς ἰδίας ἡμέρας ὁ Μητροπολίτης Πολωνίας κ.κ. Σάββας μετά τῆς συνοδείας Αὐτοῦ ἐτέλεσε τήν θ. Λειτουργίαν εἰς τόν Φρικτόν Γολγοθάν, συλλειτουργοῦντος Αὐτῷ τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου καί πολλῶν Ἁγιοταφιτῶν Πατέρων τήν δέ μεθεπομένην ὁ Ἅγιος Πολωνίας, συμφώνως πρός τήν προσκυνηματικήν αὐτοῦ περιήγησιν, θά λειτουργήσῃ εἰς τό Θεοδέγμον Ἅγιον Σπήλαιον ἐν Βηθλεέμ.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_4_placeholder

Ἀπό 13^ης /26^ης Νοεμβρίου -20^ῆς Νοεμβρίου/ 3^ης Δεκεμβρίου 2010, ὁ Μακαριώτατος Μητροπολίτης Βαρσοβίας καί πάσης Πολωνίας κ.κ. Σάββας εὑρίσκεται διά προσκυνηματικήν ἐπίσκεψιν εἰς τούς Ἁγίους Τόπους, ὡς φιλοξενούμενος τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων, μεθ’ ὁμάδος ἱερέων καί Ὀρθοδόξων Πολωνῶν προσκυνητῶν, 50 περίπου τόν ἀριθμόν . Ἡ πρόσκλησις διά τήν ἐπίσκεψιν ταύτην ἀπηυθύνθη εἰς τόν Μακαριώτατον Μητροπολίτην Πολωνίας ὑπό τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου, ὅτε Οὗτος εὑρίσκετο εἰς τήν εἰρηνικήν Αὐτοῦ ἐπίσκεψιν εἰς τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν τῆς Πολωνίας, ἀπό τῆς 11^ης /24^ης ἕως καί τῆς 16^ης /29^ης Ἰουνίου 2010. Ἡ ἐπίσκεψις αὐτή χαρακτηρίζεται ὡς προσκυνηματική, λόγῳ τοῦ ὅτι ὁ Μητροπολίτης Πολωνίας κ.κ. Σάββας ἐπραγματοποίησε τήν εἰρηνικήν αὐτοῦ ἐπίσκεψιν εἰς τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων τό ἔτος 2003.

Ὁ Μακαριώτατος Μητροπολίτης Βαρσοβίας καί πάσης Πολωνίας κ.κ. Σάββας ἐγένετο δεκτός, ἅμα τῇ ἀφίξει Του εἰς τό ἀεροδρόμιον Ben Gurion ὑπό τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου καί τοῦ Ὁσιολογιωτάτου Ἀρχιμανδρίτου π. Δημητρίου τήν Παρασκευήν, 13^ην /26^ην Νοεμβρίου 2010.

Τό Σάββατον, 14^ην /27^ην Νοεμβρίου ὁ Μακαριώτατος Μητροπολίτης Πολωνίας ἐγένετο δεκτός ὑπό τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων εἰς τό Πατριαρχεῖον. Κατά τήν συνάντησιν αὐτήν ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων προσεφώνησε τόν Ἅγιον Πολωνίας διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως:

Μακαριώτατε Μητροπολῖτα Βαρσοβίας καί πάσης Πολωνίας κ.κ.Σάββα,

«Ἰδού δή τι καλόν ἤ τι τερπνόν, ἀλλ’ἤ τό κατοικεῖν ἀδελφούς ἐπί τό αὐτό», ψάλλει ὁ προφητάναξ Δαυΐδ.

Ἡ Ἐκκλησία τῶν Ἱεροοσολύμων ἀγαθυνομένη ὑποδέχεται σήμερον τήν Ὑμετέραν Μακαριότητα μετά τῆς σεπτῆς Αὐτῆς συνοδίας ἐν τῷ παλαιφάτῳ κέντρῳ τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος.

Ἡ προσκυνηματική Ὑμῶν θεωρία, τήν ὁποίαν ἐπιτελεῖτε μεθ’ ὁμάδος εὐλαβῶν προσκυνητῶν ἐκ τῆς μεγάλης καί δεδοκιμασμένης Χώρας τῆς Πολωνίας, ἀποτελεῖ σημεῖον εἰς ἀγαθόν.

Καί τοῦτο, διότι ἐν τῷ προσώπῳ Ὑμῶν, ἀλλά καί δι ’Ὑμῶν ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία τῆς Πολωνίας διατρανοῖ  διά μίαν εἰσέτι φοράν τήν ἐν Χριστῷ ἄρρηκτον ἑνότητα μετά τῆς πρωτογενοῦς Ἐκκλησίας τῶν Ἱεροσολύμων ἀφ’ἑνός καί μετά τῶν ἀδελφῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν ἀφ’ἑτέρου.

Ἡ Μία Ἁγία Καθολική καί Ἀποστολική τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησία ὡς φύλαξ τῆς Ἀποστολικῆς καί Ἁγιοπατερικῆς παραδόσεως, δηλονότι τοῦ σωτηριώδους κηρύγματος τοῦ μυστηρίου τῆς Θείας Οἰκονομίας, ἀναδεικνύεται ὅσον ποτέ ἄλλοτε κατά τήν ἐν τῷ κόσμῳ ἱστορικήν αὐτῆς πορείαν ὡς τό ἅλας τοῦ κόσμου κατά τούς Κυριακούς λόγους: «Ὑμεῖς ἐστε τό ἅλας τῆς γῆς∙ ἐάν δέ τό ἁλας μωρανθῇ, ἐν τινι ἁλιθήσεται»; (Ματθ. 5,13).

Τῆς ἐμπειρίας τῶν Κυριακῶν τούτων λόγων, ἐγενόμεθα καί ἡμεῖς κοινωνοί κατά τήν εἰς Πολωνίαν εἰρηνικήν ἡμῶν ἐπίσκεψιν. Ἐγενόμεθα μάρτυρες ἰδίοις ὄμμασι τῆς σταυροαναστασίμου μαρτυρίας τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως, τῆς ἐκφραζομένης διά τῶν Ἐκκλησιαστικῶν ζωντανῶν ἐνοριακῶν κέντρων, κυρίως δέ διά τῶν μοναστικῶν καί λειτουργικῶν ὀάσεων τοῦ πνεύματος τῆς ἀγάπης καί τῆς εἰρήνης, τουτέστιν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος Ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Μακαριώτατε Ἅγιε Ἀδελφέ,

Ἡ γεραρά Ἁγιοταφιτική ἡμῶν Ἀδελφότης, τό τάγμα τῆς θυσιαστικῆς καί ἀναστασίμου διακονίας τοῦ ἐν Βηθλεέμ σαρκωθέντος Θεοῦ Λόγου τοῦ Χριστοῦ ἐκ τῶν ἁγνῶν αἱμάτων τῆς ἐκ Ναζαρέτ ἀειπαρθένου καί Θεοτόκου Μαρίας ἀδελφικῶς ἀσπάζεται Ὑμᾶς ἐν τῷ τόπῳ, ἐν ᾧ ἔστησαν οἱ πόδες τοῦ Κυρίου ἐν Ἱερουσαλήμ, τῇ πόλει τοῦ πάθους καί τῆς Ἀναστάσεως. Τοῦ Βασιλέως τῆς δόξης τῶν οὐρανῶν καί τῆς ἐπί γῆς εἰρήνης.

Σᾶς εὐχόμεθα καλήν διαμονήν καί εὐλογημένην προσκυνηματικήν θεωρίαν. Ἀμήν.

Εἰς τό τέλος τῆς προσφωνήσεως Αὐτοῦ ὁ Μακαριώτατος ἐπέδωσεν εἰς τόν Ἅγιον Πολωνίας σέτ ἀρχιερατικῶν ἐγκολπίων μετά σταυροῦ καί τό βιβλίον τοῦ κ. Δημητρακοπούλου περί τοῦ τόπου τοῦ Βαπτίσματος τοῦ Κυρίου, εἰς τούς συνοδούς ἱερεῖς φιλντισένιον σταυρόν καί εἰς τούς ἄλλους προσκυνητάς Ἱεροσολυμιτικάς εὐλογίας.

Ἀντιφωνῶν ὁ Μακαριώτατος Μητροπολίτης Πολωνίας, εἶπεν εἰς τόν Μακαριώτατον Πατριάρχην Ἱεροσολύμων τά κάτωθι:

«Μακαριώτατε ἀγαπητέ ἐν Χριστῷ ἀδελφέ, Πατριάρχα Ἱεροσολύμων, κ.κ. Θεόφιλε,

Ἐκ βάθους ψυχῆς ἐξ ὀνόματος ὅλων τῶν προσκυνητῶν εὐχαριστῶ δι’ ὅσα εἴπατε νῦν, μαρτυροῦντα ἀγάπην καί συμπάθειαν πρός τήν Ἐκκλησίαν ἡμῶν. Εὐχαριστῶ διά τά αἰσθήματα ταῦτα ὡς καί διά τήν πρόσκλησιν διά τήν προσκυνηματικήν ἐκδρομήν. Ἕκαστος Χριστιανός ἐπιθυμεῖ ἔστω μίαν φοράν νά ἔλθῃ εἰς τούς Ἁγίους Τόπους, εἰς τήν Ἐκκλησίαν τῶν Ἱεροσολύμων, τήν ποιμαντορίαν τῆς ὁποίας ηὐλόγησεν Ὑμᾶς ὁ Θεός νά ἔχητε. Ἡμεῖς εὐχαριστοῦμεν καί ὑποβάλλομεν αἰσθήματα σεβασμοῦ πρός Ὑμᾶς, τήν Α.Θ.Μ. τό Πατριάρχην Ἱεροσολύμων. Ἐγώ ἦλθον καί πρότερον εἰς τούς Ἁγίους Τόπους. Ὡρισμένοι ἀπό τήν συνοδείαν μου ἱερεῖς καί προσκυνηταί ἔρχονται διά πρώτην φοράν. Ἐγώ ἤθελον νά ἔλθω καί πάλιν, διά νά εὐχαριστήσω τόν Θεόν δι’ ὑπέρβασιν σοβαρᾶς ἀσθενείας μου».

«Μακαριώτατε, ἡ ἐπίσκεψις Ὑμῶν εἰς Πολωνίαν παραμένει ἱστορική, ἔθεσε τήν σφραγῖδα αὐτῆς εἰς τήν Ἐκκλησίαν μας. Ἦτο μαρτυρία τῆς μεγάλης μητρός Ἐκκλησίας τῶν Ἱεροσολύμων εἰς τήν μικράν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν τῆς Πολωνίας δι’ ἐνίσχυσιν αὐτῆς. Ἡ ἐπίσκεψις αὕτη συνέβη μετά ἀπό 400 χρόνια ἀπουσίας, ὅτε ἡ Πολωνοί ἐπιέζοντο νά ἐγκαταλείψουν τήν Ὀρθοδοξίαν, τήν ὁποίαν ἐφύτευσαν εἰς τήν Πολωνίαν οἱ Ἅγιοι Κύριλλος καί Μεθόδιος, ἱδρύοντες τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν τῆς Πολωνίας.

Ἡ ἐπίσκεψις Ὑμῶν ἔλαβε χώραν εἰς μίαν ἐποχήν εὐρυτάτης οἰκονομικῆς κρίσεως εἰς τάς χώρας τῆς Εὐρώπης. Ἡμεῖς ἐσυνεχίσατε τήν ἀρξαμένην τότε παράδοσιν ταύτην, διά νά θυμηθῇ ὁ κόσμος ὅτι ὑπάρχει κάτι ἄλλο πέρα ἀπό τήν οἰκονομικήν κρίσιν.

Δι’ ὅλα ταῦτα ἐγκαρδίως Σᾶς εὐχόμεθα νά ἔχητε τήν δύναμιν νά ὑπερβαίνητε ὅλα τά ἀνακύπτοντα προβλήματα. Ζητοῦμεν τάς προσευχάς Σας. Εὐχαριστοῦμεν διά τό δῶρον Σας καί παρακαλοῦμεν νά δεχθῆτε τήν εἰκόνα ταύτην τῆς Παναγίας τῆς Οὐτσεστοχόβα καί ἄλλα δῶρα τῆς Πολωνικῆς φιλοξενίας».

Ἐν συνεχείᾳ ὁ Ἅγιος Πολωνίας εἶχε ἰδιαιτέραν συνάντησιν μετά τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου εἰς τό Πατριαρχικόν Γραφεῖον, ὅπου συνεζητήθησαν θέματα ἀφορῶντα τά προβλήματα, τά ὁποῖα ἀντιμετωπίζουν αἱ δύο ἀδελφαί Ἐκκλησίαι.

Εἰς τήν κατ’ ἰδίαν συνάντησιν αὐτήν ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης κ.κ. Θεόφιλος εἶπεν εἰς τόν Ἅγιον Πολωνίας ὅτι ἡ ἐπίσκεψις Αὐτοῦ πέραν τῆς προσκυνηματικῆς αὐτῆς σημασίας διά τήν ὑγιείαν Αὐτοῦ ἔχει καί τήν σημασίαν τῆς εὐλογίας διά τήν Ἐκκλησίαν τῶν Ἱεροσολύμων ὡς ἐνίσχυσις εἰς τό ἐμπεπιστευμένον αὐτῇ ἔργον τῆς διαφυλάξεως τῶν Ἁγίων Τόπων, ἀποτελούντων κέντρον τοῦ παγκοσμίου ἐνδιαφέροντος. Τό ἔργον τοῦτο ἐπιτυγχάνεται διά τῆς ἐν Χριστῷ ἑνότητος τῶν ἀδελφῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, τήν ὁποίαν οὐδεμία δύναμις δέν πρέπει νά ἀφήσωμεν νά διασπάσῃ.

Ὁ Μακαριώτατος Ἅγιος Πολωνίας ἀπαντῶν, εἶπεν ὅτι ὅπου ὑπάρχει πνευματικός ἀγών καί ἀγωνισταί, ἐκεῖ ὑπάρχει καί πόλεμος τοῦ διαβόλου πρός τήν Ἐκκλησίαν. «Ὑμεῖς, Μακαριώτατε, ὡς πρώτη ἱστορική Ἐκκλησία, ὡς Μήτηρ τῶν Ἐκκλησιῶν, προσεύχεσθε ἐπί τῶν Ἁγίων Τόπων καί Ἡμεῖς ὡς Ἐκκλησία τῆς Πολωνίας προσευχόμεθα νά δυνάμεθα νά συμπαραστεκώμεθα δι’ὅλων ἡμῶν τῶν δυνάμεων».

Ὁ Μακαριώτατος Μητροπολίτης Βαρσοβίας καί πάσης Πολωνίας κ.κ. Σάββας μετά τῆς Συνοδείας Αὐτοῦ κατά τάς ἐρχομένας ἡμέρας θά περιηγηθῇ τά Πανάγια Προσκυνήματα, συμφώνως πρός τό καταρτισθέν πρόγραμμα,   ἐπί τοῦ ὁποίου θά γίνεται διαδικτυακή ἐνημέρωσις.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_5_placeholder

Τήν Δευτέραν, 9^ην/22^αν Νοεμβρίου 2010, ἡ Ἁγιοταφιτική Ἀδελφότης καί τό Χριστεπώνυμον πλήρωμα τῆς Σιωνίτιδος Ἐκκλησίας ἑώρτασαν ἐν χαρᾷ κατά τήν τάξιν τήν πέμπτην ἐπέτειον τῆς Ἐνθρονίσεως τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου.

Διά τό γεγονός τῆς Ἐνθρονίσεως, τό θέσαν τέλος εἰς τά προβλήματα τῆς Ἐκκλησίας Ἱεροσολύμων τοῦ ἔτους 2005, ἐτελέσθη εὐχαριστιακή Δοξολογία εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως τήν 10.30 π.μ. ὥραν τῆς ὡς ἄνω ἡμέρας. Τῆς Δοξολογίας προεξῆρξεν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, παρέστησαν δέ οἱ Ἁγιοταφῖται Ἀρχιερεῖς οἱ παρεπιδημοῦντες Ἀρχιερεῖς, ὁ Ἱερώτατος Μητροπολίτης Φιλιππουπόλεως κ. Νικόλαος τοῦ Πατριαρχείου τῆς Βουλγαρίας καί ὁ Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Tomis τοῦ Πατριαρχείου τῆς Ρουμανίας καί Ἱερομόναχοι τῶν Ἱεροσολύμων καί ἄλλων περιοχῶν τῆς δικαιοδοσίας τοῦ Πατριαρχείου, ἔγγαμοι ἱερεῖς τοῦ ποιμνίου, μοναχοί, μοναχαί, προσκυνηταί, οἱ διδάσκαλοι καί καθηγηταί τῶν Σχολῶν τοῦ Πατριαρχείου καί οἱ μαθηταί αὐτῶν, Ἕλληνες τῆς παροικίας καί μέλη τοῦ ἀραβοφώνου ποιμνίου τοῦ Πατριαρχείου.

Τήν ἑλληνικήν πολιτείαν ἐξεπροσώπησεν ὁ Γενικός Πρόξενος τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Σωτήριος Ἀθανασίου μετά τῶν συνεργατῶν αὐτοῦ.

Τήν Δοξολογίαν ἠκολούθησεν ἡ ἄνοδος εἰς τήν αἴθουσαν τοῦ Θρόνου τοῦ Πατριαρχείου, ἡ ἑόρτιος δεξίωσις καί αἱ καθιερωμέναι προσφωνήσεις:

Ἐξ ὀνόματος τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου ἡ προσφώνησις τοῦ Γέροντος Ἀρχιγραμματέως Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, ὡς ἕπεται:

Μακαριώτατε Πάτερ καί Δέσποτα,

Ἡ γεραρά ἡμῶν Ἁγιοταφιτική Ἀδελφότης καί τό χριστεπώνυμον πλήρωμα τῆς Σιωνίτιδος μητρός τῶν Ἐκκλησιῶν ἑορτάζουν σήμερον ἐν χαρᾷ, εἰρήνῃ καί ἀγαλλιάσει τό γεγονός τῆς μετά τήν ὁμόφωνον ἐκλογήν τῆς  Ὑμετέρας Μακαριότητος πέμπτης ἐπετείου  τῆς Ἐνθρονίσεως Αὐτῆς εἰς τόν ἔνδοξον Θρόνον  τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου.

Ἐπί τῷ γεγονότι τούτῳ ἡ Ἁγιοταφιτική Ἀδελφότης ἀναπολεῖ τάς ἡμέρας τῆς δίνης καί τῆς ὀδύνης, τάς ὁποίας, ἐντίμως, ἀνδρείως καί ὁμοφώνως ἀγωνισαμένη, ἐπιτυχῶς διῆλθε καί κατηύθυνε τό σκάφος τῆς Σιωνίτιδος Ἐκκλησίας εἰς τόν εὔδιον λιμένα τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος, προσβλέψασα εἰς τό πρόσωπον Ὑμῶν μετ’ ἐμπιστοσύνης ὡς εἰς τόν δυνάμενον νά συνεχίσῃ  τό διά μέσου τῶν αἰώνων ἐπιτελεσθέν ὑπ’αὐτῆς ἐκκλησιαστικόν, προσκυνηματικόν, πολιτιστικόν  καί εἰρηνευτικόν ἔργον εἰς τά Πανάγια Προσκυνήματα καί τήν Ἁγίαν Γῆν.

Ἀνταποκρινομένη ἡ Ὑμετέρα Μακαριότης εἰς τό ὑπό τοῦ Θεοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας ἐμπιστευθέν Αὐτῇ βαρύ τοῦτο ἔργον, βοηθουμένη ὑπό τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς  Συνόδου καί τῆς Ἀγιοταφιτικῆς  Ἀδελφότητος, ἐπετέλεσε κατά τό πενταετές διάστημα τῆς Πατριαρχείας Αὐτῆς ἔργα, τά ὁποῖα ὄντως στερεώνουν καί ἀνυψώνουν τό ὄνομα τοῦ ἡμετέρου Πατριαρχείου εἰς  τόν γεωγραφικόν χῶρον τῆς ἐκκλησιαστικῆς δικαιοδοσίας αὐτοῦ καί πέραν τούτου.

Παραλείπων ἐκ τῶν ἔργων τούτων τά παλαιότερα, ἀναφέρομαι εἰς τά τελείως πρόσφατα καί ἐν πρώτοις εἰς τό γεγονός  τῆς κατά  κατά τόν παρελθόντα μῆνα Ἀπρίλιον τοποθετήσεως ὑπ΄Αὐτῆς τοῦ θεμελίου λίθου τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Ἁγίου Ἰσαάκ τοῦ Σύρου καί τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου μεγαλομάτυρος  Γεωργίου τοῦ τροπαιοφόρου εἰς Κατάρ, κατόπιν  τῆς πρωτοβουλίας  τοῦ ἡμετέρου Πατριαρχείου ἐπί τοῦ μακαριστοῦ Πατριάρχου Διοδώρου μέ  Ἐπίτροπον τότε τήν  Ὑμετέραν Μακαριότητα. Ἡ πρωτοβουλία αὕτη ἤνοιξε τόν δρόμον καί διά τήν ἵδρυσιν ναῶν ἐκεῖ ὑπό τῶν  ἄλλων χριστιανικῶν δογμάτων. Κατά τήν διάρκειαν  τῆς προσφάτου Πατριαρχικῆς ἐπισκέψεως Ὑμῶν εἰς Κατάρ ἐγένεσθε δεκτός μετ’ ἰδιαιτέρων τιμῶν ὑπό τοῦ πρίγκιπος Χάμαντ Ἴμπν Χαλίφα Ἀθάνη  καί εἴχατε ἐπαφάς μετά κυβερνητικῶν παραγόντων τοῦ Ὑπουργείου Θρησκευμάτων καί Βακουφίων τοῦ Κατάρ πρός ἐνίσχυσιν τοῦ διαθρησκειακοῦ  διαλόγου καί τῆς εἰρηνκῆς συνυπάρξεως τῶν Χριστιανῶν μετά τῶν ὀπαδῶν τοῦ Ἰσλάμ. Διά τήν καλλιέργειαν ἐξ ἄλλου τῶν σχέσεων τούτων ἡ Ὑμετέρα Μακαριότης μετέσχε καί πάλιν εἰς τήν ἐν Λονδίνῳ κατά τόν παρελθόντα Ἰούνιον Διαθρησκειακήν Διάσκεψιν World Dialogue C-1 ὑπό τήν ἰδιότητα μάλιστα τοῦ ἐκπροσώπου τῶν χριστιανῶν τῆς Μέσης Ἀνατολῆς.

Λίαν σημαντική ὑπῆρξεν ἐπίσης ἡ συμβολή τοῦ ἡμετέρου Πατριαρχείου εἰς τήν ἀναδιοργάνωσιν καί ἀναβάθμισιν τῆς διοικητικῆς δομῆς καί τοῦ ὅλου τρόπου λειτουργίας τοῦ ΣΕΜΑ διά τῆς ἐκτάκτου συγκλήσεως ὑπό τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος τῆς Ἐκτελεστικῆς  Ἐπιτροπῆς αὐτοῦ εἰς Ἀμμάν τῆς  Ἰορδανίας τόν παρελθόντα μῆνα Ἀπρίλιον ὡς καί διά τῆς λαβούσης χώραν εἰς Κύπρον συναντήσεως τῶν Προκαθημένων τῶν Πρεσβυγενῶν Πατριαρχείων  Ἀλεξανδρείας, Ἀντιοχείας καί Ἱεροσολύμων καί τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου διά τήν ἐξεύρεσιν τρόπων ἀναβαθμίσεως τοῦ ἐν λόγῳ Συμβουλίου πρός ἀποτελεσματικωτέραν ἐκπλήρωσιν τῆς εἰρηνευτικῆς αὐτοῦ ἀποστολῆς εἰς τήν Μέσην Ἀνατολήν καί τήν ἐνεργωτέραν συμπαράστασιν εἰς τούς χριστιανούς κατοίκους αὐτῆς.

Ὅσον ἀφορᾷ εἰς τάς σχέσεις συνεργασίας μετά τῶν ἄλλων ἀδελφῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, ἀξία ἰδιαιτέρας μνήμης τυγχάνει ἡ πρόσφατος  «εἰρηνική ἐπίσκεψις» τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος εἰς τήν ἀδελφήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν τῆς Πολωνίας καί ἡ ἐπίσημος ἐπίσκεψις εἰς τήν Ἐκκλησίαν τῆς Φινλανδίας. Εἰς ταύτας ὁ Ὀρθόδοξος πατερικός λόγος πλουσίως μετεδόθη καί ἡ παρουσία τοῦ ἡμετέρου Πατριαρχείου ὡς φρουροῦ καί θεματοφύλακος τοῦ Ἁγίου Τάφου ὡς ἰδιαιτέρα εὐλογία ἐθεωρήθη καί ἐξετιμήθη.

Ἡ κατά τόν παρελθόντα Ἰούλιον ἐπίσκεψις τοῦ Πρωθυπουργοῦ τῆς Ἑλλάδος κ. Γεωργίου Παπανδρέου εἰς τό Πατριαρχεῖον καί ἡ ὑπό τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος παρασημοφόρησις αὐτοῦ διά τῆς ἀνωτάτης τιμητικῆς διακρίσεως τοῦ Πατριαρχείου τοῦ Μεγάλου Σταυροφόρου τοῦ Τάγματος τῶν Ἱπποτῶν τοῦ Παναγίου Τάφου παραμένει γεγονός ἰδιαιτέρας σημασίας, διευρῦνον τάς  προοπτικάς  στενωτέρας καί ἀποδοτικωτέρας συνεργασίας μετά τῆς μητρός πατρίδος.

Ὁσον ἀφορᾷ εἰς τόν χῶρον  τοῦ Προσκυνηματικοῦ Καθεστῶτος, ἀναμφιβόλως ἄξιον μνείας τυγχάνει τό γεγονός ὅτι κατά τό τρέχον ἔτος ἐφηρμόσθη τό παρανόμως κατά τό παρελθόν ἔτος ἀμφισβητηθέν ὑπό τῶν Ἀρμενίων δικαίωμα ἡμῶν τῆς παρουσίας δευτέρου φύλακος ἐντός τοῦ Κουβουκλίου παρά τόν λίθον τοῦ ἀγγέλου εἰς τέσσαρας ἑορτάς αὐτῶν ὡς καί τό δικαίωμα ἡμῶν τῆς τοποθετήσεως τῆς κλίμακος εἰς τό χρησιμοποιούμενον ὑπ’ αὐτῶν παρεκκλήσιον παρά τήν βόρειον πύλην τοῦ θεοδέγμονος Σπηλαίου ἐν Βηθλεέμ. Τοῦτο συνέβη χάρις εἰς τήν ἄκαμπτον ἐπιμονήν τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος, ἐνισχύουσαν τήν εἰς τοῦτο ὁμόθυμον ἀγωνιστικήν ἀντίστασιν τῆς γεραρᾶς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος, μέλη τῆς ὁποίας καί πληγάς ὑπέστησαν ἐκ τῆς Ἀρμενικῆς βιαιότητος.

Ἡ πρός τό ποίμνιον τοῦ Πατριαρχείου ποιμαντική μέριμνα τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος ἐσυνεχίσθη ἐκδηλουμένη διά τῆς προσωπικῆς παρουσίας Αὐτῆς εἰς πλείστας τῶν ἑορτῶν αὐτοῦ μετά Πατριαρχικῆς Θείας Λειτουργίας καί κηρύγματος τοῦ θείου λόγου καί δι’ οἰκονομικῆς ἐνισχύσεως  αὐτοῦ διά τήν ἀποπεράτωσιν ἀνεγέρσεως ἤ ἀνακαινίσεως ναῶν ἤ ἐνοριακῶν αἰθουσῶν. Τοῦτο ἰδιαιτέρως κατεφάνη εἰς τήν περίπτωσιν διευθετήσεως τοῦ χρονίου καί περιπλόκου προβλήματος τοῦ κτήματος Κάσρ Ἰλ Μουτράν μετά τῆς Κοινότητος τῆς Ναζαρέτ καί εἰς τήν ἀνακαίνισιν καί τήν ἐπαναλειτουργίαν τοῦ ἐν τῷ κτήματι τούτῳ ἀπό ἐτῶν ἐγκαταλελειμμένου παρεκκλησίου τοῦ τιμίου Σταυροῦ.

Ταῦτα πάντα, Μακαριώτατε, ἀναφέρω ἐξ ὀνόματος τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου καί τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος ὡς ἀληθῆ τεκμήρια μιᾶς ἐντίμου, σταθερᾶς  καί διαφανοῦς ἐκκλησιαστικῆς πορείας, δυνάμενα νά δημιουργήσουν τήν βεβαιότητα, τήν ἐλπίδα καί τήν αἰσιοδοξίαν, ἵνα συνεχῶς προβαίνωμεν εἰς τήν δημιουργίαν καί ἄλλων ἔργων, μή ἐπαναπαυόμενοι μέ τά τελεσθέντα, ἀλλ’ ἐμπόνως ἐπιδιώκοντες καί τά ἀτέλεστα, τά ὁποῖα φυσικῷ τῷ λόγῳ ἀναμένουν ἡμᾶς, μέ γνώμονα τήν «ἀτέλεστον τελειότητα» τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κλίμακος.

Ὑψῶν τό ποτήριον, ἐξ ὀνόματος τῆς Ἀδελφότητος, Μακαριώτατε, εὔχομαι Ὑμῖν ἀπό καρδίας ἔτη ὅσα πλεῖστα ἀπό Θεοῦ εὐλογημένα μέ ὑγιείαν, δύναμιν, εὐστάθειαν, καί συνέχισιν πλουσίας καρποφορίας τῆς Ὑμετέρας Πατριαρχείας πρός δόξαν τοῦ ἐν Τριάδι Θεοῦ ἡμῶν καί ἔπαινον τοῦ εὐλογημένου γένους τῶν Ρωμαίων- Ὀρθοδόξων εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν. Γένοιτο.

Ἠκολούθησε, προσφωνῶν τόν Μακαριώτατον, ὁ Ἐξοχώτατος Γενικός Πρόξενος τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Σωτήριος Ἀθανασίου, διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως:

Μακαριώτατε,

Σεβαστοί Πατέρες

Κυρίες και Κύριοι

Συμπληρώνονται σήμερα πέντε χρόνια από της ενθρονίσεώς Σας ως Πατριάρχη του Παλαιφάτου καί Πρεσβυγενούς Πατριαρχείου Ιεροσολύμων. Πέντε χρόνια που σημαδεύτηκαν από δημιουργική εργασία, πνευματική ανάταση, αφοσίωση στα ιερά καθήκοντά Σας και κυρίως ορατά αποτελέσματα σε όλα τα επίπεδα της πολυσχιδούς δραστηριότητάς Σας.

Πριν από πέντε χρόνια το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων έβγαινε με τραυματισμένο κύρος ως αποτέλεσμα μιας κρίσης, η οποία έθετε εν κινδύνω την ίδια του την ύπαρξη. Άφρονες χειρισμοί είχαν οδηγήσει το Καθίδρυμα στο χείλος ανεξελέγκτων εξελίξεων, οι οποίες, ευτυχώς, με τη βοήθεια του Θεού και τις άοκνες προσπάθειές Σας, αποσοβήθηκαν.

Η ηρεμία επανήλθε στο Πατριαρχείο και η Αγιοταφιτική Αδελφότητα συνέχισε και συνεχίζει υπό τη σκέπη Σας, με τον ίδιο ζήλο αιώνων το θεάρεστο έργο της.

Μακαριώτατε,

Αισθάνομαι πολυ μικρός να κρίνω ή να σχολιάσω το έργο που έχετε επιτελέσει τά τελευταία πέντε χρόνια. Η πνευματική Σας παρουσία εμπνέει του Πατέρες, ενισχύει τους πιστούς, οδηγεί όλους μας στο δύσκολο δρόμο της αρετής και της αγάπης στον πλησίον μας. Γνωρίζουμε όλοι όχι μόνο το πνευματικό Σας έργο, αλλά και τις κοπιώδεις προσπάθειές Σας για τη διατήρηση και περαιτέρω ανάδειξη των Ιερών Προσκυνημάτων. Θα ήταν, ωστόσο, παράλειψη να μην αναφερθώ στο σημαντικό φιλανθρωπικό έργο του Πατριαρχείου και στην ανθρώπινη προσέγγισή Σας με ευαισθησία και λεπτότητα στα καθημερινά προβλήματα των πιστών.

Το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων υπό την εμπνευσμένη ηγεσία Σας συνεχίζει ένα έργο αιώνων και είμαστε απόλυτα σίγουροι ότι η δύναμη της θέλησής Σας, οι ικανότητές Σας και η Χάρις του Θεοῦ θα μας οδηγήσουν σε νέες, ακόμα πιο καλύτερες ημέρες.

Το Ελληνικό Έθνος, η Ελληνική Πολιτεία σαν σύνολο και όλοι εμείς, εκφράζουμε την ευγνωμοσύνη μας στο Πρόσωπό Σας, στο Θεσμό, στο Καθίδρυμα. Επιθυμώ να Σας διαβεβαιώσω ότι η Ελλάδα Σας παρέχει αμέριστη συμπαράσταση, ευρίσκεται αρωγός στις προσπάθειές Σας, εκφράζει τήν πλήρη ικανοποίησή της για τό έργο που επιτελείτε και Σας εύχεται ολόψυχα και ολόθερμα Υγεία και Μακροημέρευση για τό καλό του Έθνους, της Ορθοδοξίας και του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων.

Χαιρετισμούς ἀπηύθυναν ἐν συνεχείᾳ, ὁ Ἐκπρόσωπος τῆς Ρωσσικῆς Ἀποστολῆς (Missia) Ἀρχιμανδρίτης π. Θεοφάνης, ὁ παρεπιδημῶν Μητροπολίτης Φιλιππουπόλεως κ. Νικόλαος τοῦ Πατριαρχείου τῆς Βουλγαρίας, ὁ Σχολάρχης τῆς Πατριαρχικῆς Σχολῆς τῆς Ἁγίας Σιών μοναχός π. Φώτιος, ὁ Διευθυντής τῆς Πατριαρχικῆς Σχολῆς Ἁγίου Δημητρίου κ. Σαμίρ Ζανανίρι, ὁ π. Ἀΐσα Ἀουάδ, ἐφημέριος τοῦ Καθεδρικοῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου, ὁ Ἀρχιμανδρίτης π. Φιλόθεος ἐκπρόσωπος τῆς Μητροπόλεως Ἄκκρης-Πτολεμαΐδος καί ὁ π. Τζώρτζ Σαχουάν, ἐκπρόσωπος τοῦ ποιμνίου τῆς πόλεως Μπετζάλλας.

Χαιρετισμόν ἐπί τῇ 5ῃ ἐπετείῳ τῆς ἐνθρονίσεως τοῦ Μακαριωτάτου ἀπέστειλαν ἐκ μέρους τῆς Μ.Κ.Ο. Ρωμηοσύνη τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων ὁ  Διαχειριστής αὐτῆς κ. Πέτρος Κυριακίδης (βλ. ἡλεκτρονικόν σύνδεσμον https://jerusalem-patriarchate.info/2010/11/22/2356/ ) καί ἐκ μέρους τοῦ ἐπισήμου διαδικτυακοῦ ἱστοχώρου τοῦ Πατριαρχείου ὁ Γενικός Διευθυντής αὐτοῦ κ. Χρῖστος Νικολάου (βλ. ἡλεκτρονικόν σύνδεσμον https://jerusalem-patriarchate.info/2010/11/22/2380/ ).

Ὁ Μακαριώτατος ηὐχαρίστησε τούς προσφωνήσαντας διά τῆς κάτωθι ἀντιφωνήσεως καί προπόσεως Αὐτοῦ:

Ἐκλαμπρότατε  κ. Γενικέ Πρόξενε τῆς Ἑλλάδος,

Ἀγαπητοί Πατέρες καί Ἀδελφοί,

Εὐλαβεῖς προσκυνηταί,

Αἶνον καί εὐχαριστήριον δοξολογίαν ἀνεπέμψαμεν τῷ ἁγίῳ Θεῷ ἡμῶν, τῷ Πατρί καί τῷ Υἱῷ καί τῷ ἁγίῳ Πνεύματι, ἐπί τῇ σεπτῇ Ἐνθρονιστηρίῳ Ἑορτῇ τῆς Ἡμετέρας Μετριότητος, ἐπί τοῦ Ἀποστολικοῦ καί μαρτυρικοῦ Θρόνου τοῦ ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου καί πρώτου Ἱεράρχου τῶν Ἱεροσολύμων, ἐν τῷ Πανιέρῳ Ναῷ τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ.

Ἡ πέμπτη ἐπέτειος ἀπό τῆς ἀναρρήσεως Ἡμῶν εἰς τόν σταυροαναστάσιμον Θρόνον τῆς πόλεως τοῦ Βασιλέως Χριστοῦ, τήν Ἱερουσαλήμ, ἀποτελεῖ πρᾶξιν τοῦ ἱεροῦ θεσμοῦ τῆς Ἐκκλησίας καί οὐχί τοῦ κόσμου τούτου. Λέγομεν δέ τοῦτο, διότι κατά τόν Ἀπόστολον Παῦλον: «παράγει γάρ τό σχῆμα τοῦ κόσμου τούτου. (Α’ Κορ. 7,31)». Ἡ δέ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ μένει εἰς τόν αἰῶνα, «καί πύλαι ᾅδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς »,(Ματθ. 16, 18). Τῆς ἐμπειρίας ταύτης μάρτυς ἀψευδής ἀναδεικνύεται ἡ γεραρά Ἁγιοταφιτική ἡμῶν Ἀδελφότης, ἡ ὁποία μετά τού εὐσεβοῦς Χριστεπωνύμου πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας Ἱεροσολύμων δίδει τήν Εὐαγγελικήν μαρτυρίαν τοῦ ἀπ’ αἰῶνος κεκρυμμένου μυστηρίου τῆς θείας Οἰκονομίας, δηλονότι τῆς ἐνσαρκώσεως τοῦ Θεοῦ Λόγου, ἐπί τῆς γῆς τῆς Ἁγίας καί δή ἐπί τῶν τόπων τῆς Ναζαρέτ, τῆς Βηθλεέμ τῆς Ἱερουσαλήμ καί ἀλλαχοῦ.

Κληρονόμοι γενόμενοι καί ἡμεῖς τῆς δωρεᾶς τῆς Ἀποστολικῆς διαδοχῆς καί ποιμαντικῆς μερίμνης, ἀλλά καί τῆς ἱερᾶς τῶν Παναγίων προσκυνημάτων παρακαταθήκης, οὐ παυόμεθα, κατά τόν θεῖον Παῦλον, «εὐχαριστοῦντες ὑπέρ τοῦ ποιμνίου ἡμῶν μνείαν ποιούμενοι ἐπί τῶν προσευχῶν ἡμῶν»,  (Ἐφ. 1, 16). Προσέτι δέ οὐ παυόμεθα  παρακαλοῦντες τόν Θεόν ὑπέρ διαφυλάξεως τῆς ἱερᾶς παρακαταθήκης τῶν μαρτυρίων τῆς πίστεως τοῦ εὐσεβοῦς καί βασιλικοῦ γένους τῶν Ρωμαίων.

Ποιοῦμεν δέ τοῦτο ὑπείκοντες εἰς τάς ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι παραινέσεις τῶν ἁγίων ἡμῶν Πατέρων διά στόματος τοῦ ἁγίου Ἰγνατίου τοῦ Θεοφόρου λέγοντες: «Πάντες οὖν, ὁμοήθειαν Θεοῦ λαβόντες, ἐντρέπεσθε ἀλλήλους, καί μηδείς κατά σάρκα βλεπέτω τόν πλησίον, ἀλλ’ ἐν Ἰησοῦ Χριστῷ ἀλλήλους διά παντός ἀγαπᾶτε. Μηδέν ἔστω ἐν ὑμῖν, ὅ δυνήσεται ὑμᾶς μερίσαι, ἀλλ’ ἑνώθητε τῷ ἐπισκόπῳ καί τοῖς προκαθημένοις εἰς τόπον καί διδαχήν ἀφθαρσίας», (Μαγν. VI, 2).

Ἐπ’ οὐδενί ἀμφιβαλλόμενοι, ἐπί τῶν τρικυμιῶν καί καταιγίδων ἐν μέσῳ τῶν ὁποίων διέρχεται τό σκάφος τῆς Ἐκκλησίας ἡμῶν, ἐν τούτοις βεβαίαν ἔχομεν τήν ἐλπίδα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ ἀρχηγοῦ τῆς πίστεως ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Ἐπί τούτοις δεόμενοι τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ ἡμῶν, ὅπως κατευθύνῃ τό σκάφος τῆς Ἐκκλησίας αὐτοῦ εἰς λιμένας ἀσφαλεῖς, εὐδίους καί εἰρηνικούς, ἐπικαλούμεθα ἐπί πάντας τούς τιμήσαντας τήν ἡμέραν ταύτην, δύναμιν, ὑπομονήν καί πᾶσαν παρά Θεοῦ εὐλογίαν, ἐκφράζοντες εὐχαριστίας καί πρός τούς προσφωνήσαντας Ἡμᾶς, τόν Γέροντα Ἀρχιγραμματέα, Ἱερώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Κωνσταντίνης κ. Ἀρίσταρχον, ὁμιλήσαντα ἐξ ὀνόματος τῶν μελῶν τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου καί τῆς Ἁγιοταφιτικῆς ἡμῶν Ἀδελφότητος, τόν Ἐκλαμπρότατον Γενικόν Πρόξενον τῆς Ἑλλάδος κ._Σωτήριον Ἀθανασίου, τόν Πανοσιολογιώτατον Ἀρχιμανδρίτην κ._Ἰσίδωρον π. Θεοφάνην, ἀντιπρόσωπον τῆς Ἀδελφῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας, διαβιβάσαντα Ἡμῖν τάς εὐχάς τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Μόσχας κ._Κυρίλλου, πρός τόν Σχολάρχην τῆς Πατριαρχικῆς ἡμῶν Σχολῆς, Ὁσιολογιώτατον Μοναχόν π. Φώτιον,  τόν αἰδεσιμώτατον π. Αΐσα Αουάδ, ὁμιλήσαντα ἐξ ὀνόματος τοῦ Καθεδρικοῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου, τόν Διευθυντήν τῆς Σχολῆς τοῦ Ἁγίου Δημητρίου, ἐντιμότατον κ. Σαμίρ Ζανανίρι, τόν Πανοσιολογιώτατον Ἀρχιμανδρίτην Φιλόθεον ἐκ τῆς Μητροπόλεως Ἄκκρης, τόν π. Γεώργιον Σαχουάν ἐκ Μπετζάλλας καί ἅπαντας τούς παρισταμένους εἰς τόν ἑορτασμόν τοῦτον τῆς ἐνθρονιστηρίου ταύτης ἐπετείου. Ἐπιδαψιλεύομεν πᾶσιν ὑμῖν τάς Πατρικάς Ἡμῶν εὐχάς καί Πατριαρχικάς εὐλογίας.

Εἰς ὑγιείαν πάντων ὑμῶν!

Μετά τήν δεξίωσιν εἰς τά Πατριαρχεῖα καί μετά τόν ἀσπασμόν τῆς χειρός τοῦ Μακαριωτάτου ὑπό τῶν κατακλυσάντων τήν αἴθουσαν προσκυνητῶν, ἠκολούθησεν ἑόρτιος τράπεζα τῆς Ἀδελφότητος, ἐν ᾗ παρεκάθισεν καί ὁ Γενικός Πρόξενος τῆς Ἑλλάδος.

Ἑκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_6_placeholder

Ἡ ἑορτή τῆς Συνάξεως τῶν Ἀρχαγγέλων Μιχαήλ καί Γαβριήλ ἑωρτάσθη πανηγυρικῶς τήν Κυριακήν, 8^ην/21^ην Νοεμβρίου 2010, εἰς τήν Ἱεράν αὐτῶν Μονήν ἐν Ἰόππῃ (Jaffa), ἀλλά καί εἰς τήν Ἱεράν Μονήν αὐτῶν ἐν τῇ Παλαιᾷ Πόλει τῶν Ἱεροσολύμων.

Εἰς τόν Ἑσπερινόν ἐν τῇ Ἱερᾷ αὐτῶν Μονῇ ἐν τῇ Παλαιᾷ Πόλει, ἐν εὐπρεπῇ πληρότητι ἀνεκαινισμένῃ ὑπό τοῦ καθηγουμένου Ὁσιολογιωτάτου Ἀρχιμανδρίτου π. Δημητρίου, προεξῆρξεν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, προσελθών μετά συνοδείας, μετεχόντων δέ μοναχῶν καί μοναζουσῶν καί ὁμογενῶν τῆς Παλαιᾶς Πόλεως τῶν Ἱεροσολύμων. Τῆς θ. Λειτουργίας προεξῆρξεν τήν ἑπομένην, Κυριακήν, ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς, ὁ Ἱερώτατος Μητροπολίτης Καπιτωλιάδος κ. Ἡσύχιος, μετέσχον δέ αὐτῆς ἐν κατανύξει πολλῇ Ἕλληνες ὁμογενεῖς τῆς παροικίας ἀλλά καί ἀραβόφωνοι, ρωσσόφωνοι καί ρουμανόφωνοι, ὑπαγόμενοι εἰς τήν ἐκκλησιαστικήν δικαιοδοσίαν τοῦ Πατριαρχείου.

Εἰς τήν Ἰόππην ἑωρτάσθη πανηγυρικώτατα ἡ ἑορτή εἰς τήν ἱστορικήν Ἱεράν παραθαλασσίαν Μονήν τοῦ Πατριαρχείου, ἧς ὁ Ναός ἐπ’ ὀνόματι τῶν Ἀρχαγγέλων, καείς τό 1963, ἀνεκαινίσθη ἐκ βάθρων μεταξύ τῶν ἐτῶν 1995-2000 καί ἡγιογραφήθη δαπάναις τοῦ καθηγουμένου Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἰόππης κ. Δαμασκηνοῦ.

Διά τόν ἑορτασμόν προσῆλθεν εἰς τήν Ἱεράν Μονήν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος μετά συνοδείας ἐξ Ἱεροσολύμων. Εἰς μικράν ἀπόστασιν πρό τῆς Μονῆς ὁ Μακαριώτατος ἐγένετο δεκτός μετά τῆς συνοδείας Αὐτοῦ ὑπό τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἰόππης κ. Δαμασκηνοῦ, τοῦ Μητροπολίτου Ναζαρέτ κ. Κυριακοῦ, τῶν παρεπιδημούντων Ἀρχιερέων, τῶν ἱερέων τῶν ὑπηρετούντων ἐν τῇ Μονῇ,ἀλλά καί τῶν ἱερομονάχων τῶν ὁμόρων πόλεων τῆς Ἰόππης, Λύδδης καί Ρέμλης καί ὑπό τῶν Ὀρθοδόξων προσκόπων τῆς Ἰόππης.

Ἐνδυθείς ὁ Μακαριώτατος πρό τῆς πύλης τοῦ Ναοῦ μανδύαν καί εὐλογήσας τήν εἴσοδον, προεξῆρξε τοῦ Ὄρθρου καί τῆς θ. Λειτουργίας, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Ναζαρέτ κ. Κυριακοῦ, τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἰόππης κ. Δαμασκηνοῦ, ἀνακαινιστοῦ ἐκ βάθρων τοῦ Ἱεροῦ τούτου Ναοῦ, τοῦ παρεπιδημοῦντος Μητροπολίτου Φιλιππουπόλεως κ. Νικολάου τοῦ Πατριαρχείου τῆς Βουλγαρίας, τοῦ παρεπιδημοῦντος Ἀρχιεπισκόπου Tomis κ. Θεοδοσίου τοῦ Πατριαρχείου τῆς Ρουμανίας, τῶν Σεβασμιωτάτων Ἀρχιεπισκόπων Κωσταντίνης κ. Ἀριστάρχου Γέροντος Ἀρχιγραμματέως καί Σεβαστείας κ. Θεοδοσίου, τῇ παρουσίᾳ τῶν ἐκπροσώπων τῆς Ἑλληνικῆς Πρεσβείας εἰς τό Τέλ Ἀβίβ, Πρέσβεως κ. Κυριακοῦ Λουκάκη καί τῶν ἄλλων ἀκολούθων τῆς Πρεσβείας, ψάλλοντος τοῦ προσκληθέντος ἐξ Ἑλλάδος πρωτοψάλτου Πτολεμαΐδος κ. Βλαχοδήμου Θωμᾶ εἰς ἀκριβές βυζαντινόν μέλος καί κατανύσσοντος τό ἐκκλησίασμα διά τῆς στεντορείου καθαρᾶς φωνῆς αὐτοῦ καί ψαλλόντων ἐπίσης τῶν ἱεροψαλτῶν Ἰόππης εἰς ἀραβικήν καί ἑλληνικήν γλῶσσαν  καί μετεχόντων ἐν κατανύξει πολλῶν Ὀρθοδόξων διαφόρων ἐθνικοτήτων ἀθρόως προσελθόντων, Ρώσων, Ρουμάνων, Ἀράβων, Οὐκρανῶν, μιᾶς ὅμως πίστεως, τῆς Ἁγίας Ὀρθοδόξου. Ἡ θεία Λειτουργία συμπεριέλαβε ὅλας τάς ἐθνικότητας καί συνήνωσεν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ ὡς μέλη ἑνός καί τοῦ αὐτοῦ σώματος Αὐτοῦ τῆς Ἐκκλησίας.

Εἰς τό εὐσεβές τοῦτο ἐκκλησίασμα ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον εἰς τό Κοινωνικόν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, ἔχουσα ὡς ἕπεται ἑλληνιστί:

«Τῷ ἀΰλῳ θρόνῳ περικυκλοῦντες νοεραί οὐσίαι, θεῖοι Ἀσώματοι, τήν Τρισάγιον ᾠδήν τῷ πρύτανι Θεῷ φλογεροῖς τοῖς χείλεσιν ᾂδετε∙ Ἅγιος ὁ Θεός, ὁ Πατήρ ὁ ἄναρχος. Ἅγιος ἰσχυρός, ὁ Υἱός ὁ συνάναρχος. Ἅγιος ἀθάνατος, τό ὁμοούσιον Πνεῦμα, τό σύν Πατρί καί Υἱῷ συνδοξαζόμενον», ἀναφωνεῖ ὁ ὑμνῳδός τῆς Ἐκκλησίας μας.

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Εὐλαβεῖς Χριστιανοί καί εὐσεβεῖς προσκυνηταί,

Τῶν νοερῶν οὐσιῶν καί θείων ἀσωμάτων, τιμίων ἐπουρανίων ἀΰλῳν Δυνάμεων ἑορτήν, δηλονότι τήν Σύναξιν τῶν Ἀρχιστρατήγων Μιχαήλ καἰ Γαβριήλ καί τῶν λοιπῶν ἁγίων ἀσωμάτων καί οὐρανίων ἀγγελικῶν ταγμάτων λαμπρῶς πανηγυρίζει σήμερον ἡ Ἁγία ἡμῶν Ἐκκλησία.

Ἡ ἑορτή καί πανήγυρις αὕτη τῶν νοερῶν οὐσιῶν καί ἐπουρανίων ἀΰλῳν Δυνάμεων, τῶν Ἀγγέλων, ἐνέχει ἰδιαιτέραν σημασίαν διά τήν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ. Καί τοῦτο διότι δι’ αὐτῶν τῶν νοερῶν οὐσιῶν καί δή διά τοῦ Ἀρχαγγέλου Γαβριήλ ἀπεκαλύφθη εἰς ἡμᾶς τούς ἀνθρώπους καί διά τήν ἡμετέραν σωτηρίαν, «τό θεῖον καί ὄντως μέγα μυστηριον, ἐν μήτρᾳ σωματούμενον παρθενικῇ τόν ἀσώματον καί γενόμενον ἄνθρωπον, εἰς τό σῶσαι τόν ἄνθρωπον Θεόν Λόγον τόν Χριστόν». “Χαίρει χαρᾷ πάντα τά πέρατα σήμερον”, λέγει ὁ ὑμνῳδός, “τήν αἰσίαν μνήμην ἑορτάζοντα, τῶν Ἀρχαγγέλων Σου, ὁ Θεός, Μιχαήλ τοῦ θείου καί Γαβριήλ τοῦ θεόφρονος∙ συγχαίρει δέ πᾶσα τῶν ἀγγέλων ἡ τάξις ὅτι σῴζεται κόσμος τῇ σκέπῃ αὐτῶν”.

Καί «σῴζεται κόσμος τῇ σκέπῃ αὐτῶν», διότι κατά τόν σοφόν Ἀπόστολον Παῦλον οἱ ἄγγελοι εἶναι «λειτουργικά πνεύματα εἰς διακονίαν ἀποστελλόμενα διά τούς μέλλοντας κληρονομεῖν σωτηρίαν»,(Ἑβρ. Α΄,14). Τό δέ ἔργον τῶν ἀγγέλων ἔγκειται εἰς τό νά δοξάζουν ἀφ’ ἑνός τόν Θεόν λειτουργικῶς, λέγοντες: «Ἅγιος, ἅγιος, ἅγιος, Κύριος ὁ Θεός ὁ Παντοκράτωρ, ὁ  ἦν καί ὁ ὤν καί ὁ ἐρχόμενος» (Ἀπ. Δ΄, 8), ἀλλά καί δοξολογικῶς αἰνοῦντες τόν Θεόν καί λέγοντες: «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καί ἐπί γῆς εἰρήνη ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία», (Λουκ. 2,14). Ἀφ’ ἑτέρου, τό ἔργον τῶν ἀγγέλων ἔγκειται εἰς τό νά διαδραματίζουν βοηθητικόν μέρος εἰς τήν θείαν περί τό ἀθρώπινον γένος οἰκονομίαν, δηλαδή νά προστατεύουν τούς δικαίους, νά «ἀποφέρουν»,εἰς τόν οὐρανόν τάς ψυχάς των, (Λουκ. Ιστ’, 22) καί νά συνάζουν καί χωρίζουν τούς δικαίους καί τούς ἀδίκους κατά τήν ἡμέραν τῆς κρίσεως (Ματθ. Ιγ’ 41,42).

Ἡ ἐν τῷ προσώπῳ τοῦ σεσαρκωμένου Θεοῦ Λόγου τοῦ Χριστοῦ ἀποκαλυφθεῖσα ἡμῖν ἀλήθεια καί ἡ δι’ Αὐτοῦ [τοῦ Χριστοῦ] δοθεῖσα χάρις καταργεῖ τήν περί τά φαινόμενα καί μή ὁρώμενα φιλοσοφικήν τῶν Ἑλλήνων ἀντίληψιν καί ἀναδεικνύει τήν ἑνότητα τοῦ φυσικοῦ καί μεταφυσικοῦ κόσμου. Ἤ, ἀκριβέστερον εἰπεῖν, φανερώνει τήν ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ κοινωνίαν τῶν πολιτῶν τοῦ κόσμου τούτου μετά τῶν πολιτῶν τοῦ νοητοῦ καί πνευματικοῦ στερεώματος. Ἰδού τί λέγει ὁ Μέγας Παῦλος εἰς τήν πρός Ἑβραίους αὐτοῦ ἐπιστολήν, ἀναφερόμενος εἰς τήν ὑπεροχήν τῆς Χάριτος τῆς Καινῆς Διαθήκης ἐπί τοῦ νόμου τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης: «Προσεληλύθατε Σιών ὄρει καί πόλει Θεοῦ ζῶντος, Ἱερουσαλήμ ἐπουρανίῳ καί μυριάσι ἀγγέλων πανηγύρει καί Ἐκκλησίᾳ πρωτοτόκων ἐν οὐρανοῖς ἀπογεγραμμένων καί κριτῇ Θεῷ πάντων καί πνεύμασι δικαίων τετελειωμένων», (Ἑβρ. 12, 22-23).  Μέ ἄλλα λόγια, ὁ Ἀπόστολος Παῦλος λέγει: “Δέν ἀντικρύσατε λοιπόν τά τόσον φοβερά καί τρομακτικά περιστατικά,ὑπό τά ὁποῖα ἔγινεν ἡ Παλαιά Διαθήκη. Ἀλλ’ ἔχετε προσέλθει εἰς τό ὄρος τῆς πνευματικῆς Σιών καί εἰς τήν πόλιν τοῦ Θεοῦ τοῦ ζωντανοῦ εἰς τήν ἐπουράνιον Ἱερουσαλήμ καί εἰς μυριάδας ἀγγέλων, πού πανηγυρίζουν καί σκορποῦν χαράν καί ὄχι τρόμον. Ἔχετε προσέλθει καί εἰς τήν σύναξιν τῶν ἐκλεκτῶν καί προσφιλῶν τέκνων τοῦ Θεοῦ, πού ἔχουν καταγραφῆ πολῖται εἰς τούς οὐρανούς. Ἐπλησιάσατε καί εἰς τόν Θεόν, ὁ Ὁποῖος εἶναι κριτής ὅλων. Ἐπλησιάσατε καί εἰς τά πνεύματα τῶν δικαίων, πού ἔχουν γίνει τέλειοι”.

Ἐξ ἄλλου, ὁ τόπος τῆς παρουσίας τῶν ἀγγέλων εἶναι τόσον ὁ οὐρανός ὅσον καί ὁ χῶρος τῆς Ἐκκλησίας. “Ἀνάβηθι λοιπόν καί ἐπί τά ἄνω”, προτρέπει ὁ Ἅγιος Κύριλλος Ἱεροσολύμων τούς κατηχουμένους. “Ἀνάβηθί μοι τῇ διανοίᾳ καί εἰς πρῶτον οὐρανόν καί βλέπε μοι τοσαύτας ἐκεῖ μυριάδας ἀναριθμήτους ἀγγέλων, ὑπερανάβηθι τοῖς λογισμοῖς, εἰ δύνασαι, καί ἀνωτέρω, βλέπε μοι καί ἀρχαγγέλους, καί πνεύματα, δυνάμεις, ἀρχάς, ἐξουσίας, θρόνους. Τούτων πάντων ἐπιστάτης παρά Θεοῦ καί διδάσκαλος καί ἁγιοποιός ὁ Παράκλητος”, (Κυρίλ. Κατ. 16, 23). Κατά δέ τόν ἱερόν Χρυσόστομον: «εἰ γάρ πᾶς ὁ ἀήρ ἀγγέλων ἐμπέπλησται, πολλῷ μᾶλλον ἡ Ἐκκλησία».

Τοῦτο δέ καταφαίνεται καί ἀπό τήν ἁγιογραφικήν καί ἁγιοπατερικήν θεώρησιν τῆς φύσεως τῶν ἀγγέλων. Οὗτοι θεωροῦνται ὡς πρόσωπα καί ὑποστάσεις ἔχοντες τήν φύσιν αὐτῶν κτιστήν ἀνάλογον πρός τήν τῶν ἀνθρώπων. Ἐν προκειμένῳ ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός ἀποφαίνεται περί τῶν ἀγγέλων λέγων: «Ἄγγελος τοίνυν ἐστίν οὐσία νοερά, ἀσώματος δέ λέγεται καί ἄϋλος ὅσον πρός ἡμᾶς», (P.G. 94, 865), δηλονότι ἐν σχέσει μέ τήν ἀνθρωπίνην ἡμῶν φύσιν.

Ἡ ὑπό τῆς Ἁγίας ἡμῶν Ἐκκλησίας ἀποδιδομένη ἑόρτιος τιμή εἰς τήν μνήμην τῶν ἀΰλῳν νοερῶν καί ἀσωμάτων Δυνάμεων γενικώτερον καί τῶν Ἀρχαγγέλων Μιχαήλ καί Γαβριήλ εἰδικώτερον θεμελιοῦται ἐπί τῶν Κυριακῶν λόγων τῶν ἁγίων Εὐαγγελιστῶν: «ὅς γάρ ἐάν ἐπαισχυνθῇ με καί τούς ἐμούς λόγους ἐν τῆ γενεᾷ ταύτῃ τῇ μοιχαλίδι καί ἁμαρτωλῷ καί ὁ Ὑἱός τοῦ ἀνθρώπου ἐπαισχυνθήσεται αὐτόν, ὅταν ἔλθῇ ἐν τῇ δόξῃ τοῦ Πατρός αὐτοῦ μετά τῶν ἀγγέλων τῶν ἁγίων»,  (Μάρκ. 8, 38-39), καί ἀλλαχοῦ: «Οὕτω λέγω ὑμῖν χαρά γίνεται ἐνώπιον τῶν Ἀγγέλων τοῦ Θεοῦ ἐπί ἐνί ἁμαρτωλῷ μετανοοῦντι», (Λουκ. 15, 10).

Αὐτῆς τῆς χαρᾶς τῶν ἀγγέλων ζηλώσωμεν καί ἡμεῖς, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ἐξαιτούμενοι τάς προστασίας καί πρεσβείας τῶν Ἀρχιστρατήγων Μιχαήλ καί Γαβριήλ, μετά δέ τοῦ ὑμνῳδοῦ εἴπωμεν: «Τῶν ἀγγέλων ζηλώσωμεν τόν βίον καί τάς φρένας, πτερώσωμεν εἰς ὕψος καί σύν αὐτοῖς ἀΰλως ἀναμέλψωμεν, Κύριον ὑμνοῦντες καί ὑπερυψοῦντες εἰς πάντας τούς αἰῶνας». Ἀμήν.

Ἅμα τῷ τέλει τῆς θ. Λειτουργίας ἐτελέσθη Δοξολογία, καθ’ ὅτι ἡ ἑορτή τῶν Ἀρχαγγέλων εἶναι ἡ ἑορτή τῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων τοῦ Ἔθνους. Εἰς τήν Δοξολογίαν ταύτην παρέστη ὁ Πρέσβυς τῆς Ἑλλάδος εἰς τό Ἰσραήλ κ. Κυριακός Λουκάκης, οἱ Στρατιωτικοί καί οἱ ἄλλοι ἀκόλουθοι τῆς Πρεσβείας. Ἀνεπέμφθη εὐχαριστήριος δέησις πρός τόν Θεόν διά τήν ἐλευθερίαν, τήν ὁποίαν ἐχάρισεν εἰς τάς μάχας τοῦ ἔθνους ἡμῶν ἐναντίον τῶν ἐχθρῶν αὐτοῦ, δέησις ὑπέρ ἀναπαύσεως τῶν ἡρωϊκῶς ἀγωνισαμένων καί θεοφιλῶς πεσόντων ὑπέρ πίστεως καί πατρίδος καί δέησις ὑπέρ διαφυλάξεως τῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων διά τήν προστασίαν τοῦ Ἔθνους ἡμῶν ἐν καιροῖς κινδύνου.

Τήν θείαν Λειτουργίαν ἠκολούθησε δεξίωσις ἐν τῷ ἡγουμενείῳ, ἀκολούθως δέ ἀβραμιαία τράπεζα, παρατεθεῖσα ὑπό τοῦ καθηγουμένου Ἀρχιεπισκόπου Ἰόππης κ. Δαμασκηνοῦ.

Ἐπαινῶν τόν Σεβασμιώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Ἰόππης διά τό ἔργον αὐτοῦ. ὁ Μακαριώτατος ἀνεχώρησε μετά τῆς συνοδείας Αὐτοῦ διά τήν ἕδραν Αὐτοῦ ἐν Ἱεροσολύμοις δοξολογῶν τόν Θεόν διά τήν δωρηθεῖσαν ὑπ’Αὐτοῦ ἑορτήν ταύτην τῶν Ἁγίων Ἀρχαγγέλων.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_7_placeholder

Τήν Τρίτην, 3^ην/16^ην Νοεμβρίου 2010, ἑωρτάσθη ἡ ἑορτή τῆς ἀνακομιδῆς τῶν λειψάνων τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου πρωτίστως εἰς τήν πόλιν τῆς Λύδδης, ἡ ὁποία ἀπό τό ὄνομά του ὠνομάσθη καί Γεωργιούπολις.

Ἡ Λύδδα εἶναι γνωστή ὡς ἀρχαία ἑλληνική καί ἑλληνιστική πόλις καί μέ τό ὄνομα Διόσπολις, ἐπειδή ἦτο ἕν ἐκ τῶν κέντρων λατρείας τοῦ Διός. Ἡ Λύδδα ἀναφέρεται καί εἰς τήν Καινήν Διαθήκην ὡς πόλις ἱεραποστολῆς τῶν ἀποστόλων μετά τήν Ἀνάληψιν τοῦ Κυρίου. Εἰς τήν Λύδδαν ἐθεράπευσεν ὁ ἀπόστολος Πέτρος διά τῆς ἐπικλήσεως τοῦ ὀνόματος τοῦ Ἰησοῦ τόν παράλυτον Αἰνέαν. (Πράξ. 9,33-35). Ἐκ τῆς Λύδδης ἐξεκίνησεν ὁ Ἁπόστολος Πέτρος καί ἦλθεν εἰς τήν Ἰόππην, ὅπου ἀνέστησε τήν ἐλεήμονα Ταβιθᾶν. (Πράξ. 9, 36-42).

Ὁ σπόρος τοῦ Εὐαγγελίου, σπαρείς ὑπό τῶν ἀποστόλων εἰς τήν Λύδδαν, ἔφερε καρπούς, χριστιανούς πιστεύσαντας, οἱ ὁποῖοι ἐσχημάτισαν τήν ἐν Λύδδῃ οὖσαν χριστιανικήν Ἐκκλησίαν.

Οἱ χριστιανοί τῆς πρωτοχριστιανικῆς αὐτῆς Κοινότητος ἐδέχθησαν τό ἱερόν λείψανον τοῦ Ἁγίου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου, ὁ ὁποῖος εἷλκε τήν καταγωγήν ἐκ πατρός μέν ἀπό τήν Καππαδοκίαν, ἐκ μητρός δέ ἀπό τήν Παλαιστίνην καί ὁ ὁποῖος πρίν ἀπό τό μαρτύριόν του εἰς τήν Ρώμην ἐπί Διοκλητιανοῦ, τό 305 μ.Χ., εἶχεν ἀναθέσει εἰς τόν ὑπηρέτην του νά μεταφέρῃ αὐτό εἰς τόν τόπον τῆς καταγωγῆς του.

Οἱ χριστιανοί τῆς Λύδδης ἐνεταφίασαν τό σκήνωμα τοῦ Ἁγίου εἰς τήν πόλιν αὐτῶν καί προσέφεραν εἰς αὐτόν τάς νενομισμένας διά τούς μάρτυρας τιμάς εἰς μικρόν εὐκτήριον οἶκον αὐτῶν.

Ὅτε, θείᾳ οἰκονομίᾳ, ἦλθεν ὁ καιρός καί ἔλαμψεν ἡ εὐσέβεια ὑπό τοῦ αὐτοκράτορος Ἁγίου Κωνσταντίνου τοῦ Μεγάλου τό 312 μ.Χ. καί ἐν συνεχείᾳ τούτου ἦλθεν ἡ μήτηρ αὐτοῦ Ἁγία Ἑλένη εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν τό 326 μ. Χ. καί ἀνήγειρε τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως καί τήν Βασιλικήν τῆς Γεννήσεως εἰς Βηθελέμ καί ἄλλους ναούς εἰς τούς Ἁγίους Τόπους. Τότε, τῇ αἰτήσει τῶν χριστιανῶν τῆς Λύδδης, ἀνήγειρε μεγαλοπρεπῆ ναόν ὑπεράνω τοῦ τάφου, εἰς τόν ὁποῖον εἶχεν ἐνταφιασθῆ ὁ Ἅγιος Γεώργιος.

Ὁ Ναός αὐτός, ἐγκαινιασθείς, παρέμεινεν ἔκτοτε ὁ καθεδρικός Ναός τῆς Λύδδης, συγκαταλεγόμενος μεταξύ τῶν πανσέπτων προσκυνημάων τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων, χρησιμοποιηθείς ἀπό τοῦ 638 μ.Χ., ὡς καί κτιριακῶς ἐμφαίνεται, κατά τό ἥμισυ αὐτοῦ ὡς τέμενος.

Ὁ ναός οὗτος, ἱερόν προσκύνημα καί Ἱερά Μονή τοῦ Πατριαρχείου ἄχρι καί τῆς σήμερον, μέ ἱερομόναχον Ἁγιοταφίτην καθηγούμενον, ἀποτελεῖ καί τόν ἐνοριακόν Ναόν τῆς ἐν Λύδδῃ Ἑλληνορθοδόξου ἀραβοφώνου Κοινότητος, ἀριθμούσης περί τάς 3.000 χιλιάδας μέλη.

Πρός τό ἱερόν τοῦτο προσκύνημα κατηυθύνθη ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος Γ’ μετά συνοδείας τήν πρωΐαν τῆς 3^ης / 16^ης Νοεμβρίου 2010 διά τήν ἑορτήν τῆς ἀνακομιδῆς τῶν λειψάνων τοῦ Ἁγίου Γεωργίου καί τῆς μνήμης τῶν Ἐγκαινίων τοῦ ἱερωτάτου ναοῦ αὐτοῦ.

Φθάσας εἰς τήν πόλιν τῆς Λύδδης ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος μετά συνοδείας Ἀρχιερέων καί Ἱερέων, προϋπαντήθη ὑπό τῶν Ὀρθοδόξων Προσκόπων της πόλεως, τῇ τιμητικῇ προπορεύσει καί ἐν ἐκτελέσει μουσικῆς τῶν ὁποίων, κατηυθύνθη πρός τόν ἱερόν ναόν.

Φθάσας πρό τοῦ ναοῦ καί ἐνδυθείς μανδύαν, εἰσώδευσε, κατελθών καί προσκυνήσας εἰς τόν τάφον τοῦ Ἁγίου ἐν τῷ ὑπογείῳ παρεκκλησίῳ καί ἀκολούθως εὐλογήσας τά συνωστιζόμενα πλήθη τῶν πιστῶν Ὀρθοδόξων, ἀλλά καί ἄλλων ὁμολογιῶν καί Μουσουλμάνων, ἤρξατο τῶν Καταβασιῶν.

Τῶν πιστῶν ἐν εὐλαβείᾳ ἀλλά καί φωνασκίᾳ, λόγῳ τοῦ συνωστισμοῦ, εἰσερχομένων εἰς τόν ναόν, κατερχομένων καί προσκυνούντων εἰς τόν τάφον τοῦ Ἁγίου, ἐτελέσθη ἡ θ. Λειτουργία, συλλειτουργούντων τοῦ Μακαριωτάτου τῶν Ἱερωτάτων Μητροπολιτῶν Ναζαρέτ κ. Κυριακοῦ, Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου, τῶν Σεβασμιωτάτων Ἀρχιεπισκόπων Ἰόππης κ. Δαμασκηνοῦ, Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, Γέροντος Ἀρχιγραμματέως, Θαβωρίου κ. Μεθοδίου, Προέδρου τῶν Οἰκονομικῶν, καί Σεβαστείας κ. Θεοδοσίου καί Ἱερομονάχων Ἁγιοταφιτῶν καί ἐγγάμων ἱερέων Ἑλληνορθοδόξων ἀραβοφώνων τῆς δικαιοδοσίας τοῦ Πατριαρχείου εἰς τό Ἰσραήλ καί εἰς τάς κατεχομένας περιοχάς καί παρεπιδημούντων ἐκ τῶν Ἐκκλησιῶν Ρωσίας καί Ρουμανίας.

Εἰς τό Κοινωνικόν ὁ Μακαριώτατος ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον περί τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου, ἔχοντα ὡς ἕπεται ἑλληνιστί:

«Ἀξίως τοῦ ὀνόματος ἐπολιτεύσω, στρατιῶτα Γεώργιε. Τόν σταυρόν γάρ τοῦ Χριστοῦ ἐπ’ ὤμων ἀράμενος, τήν ἐκ διαβολικῆς πλάνης χερσωθεῖσαν γῆν ἐκαλλιέργησας καί τήν ἀκανθώδη θρησκείαν τῶν εἰδώλων ἐκριζώσας, τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως κλῆμα κατεφύτευσας. Ὅθεν βλυστάνεις ἰάματα τοῖς ἐν πάσῃ τῇ οἰκουμένῃ πιστοῖς καί Τριάδος γεωργός δίκαιος ἀνεδείχθης. Πρέσβευε, δεόμεθα, ὑπέρ εἰρήνης τοῦ κόσμου καί σωτηρίας τῶν ψυχῶν ἡμῶν», ἀναφωνεῖ ὁ ὑμνῳδός τῆς Ἐκκλησίας μας.

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί, εὐλαβεῖς προσκυνηταί,

Εἰς τούς ἀνωτέρω λόγους τοῦ ὑμνῳδοῦ τῆς Ἐκκλησίας μας προβάλλεται μέ πᾶσαν δυνατήν ἀκρίβειαν ἡ μεγάλη καί ἐξέχουσα μεταξύ τῶν Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας καί μάλιστα μεταξύ τῶν μαρτύρων αὐτῆς προσωπικότης τοῦ σήμερον τιμωμένου Ἁγίου Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου, ἐπί τῇ ἑορτῇ τῶν ἐγκαινίων τοῦ φερωνύμου αὐτοῦ μεγαλοπρεποῦς τούτου ναοῦ εἰς αὐτήν ταύτην τήν ἀρχαίαν καί βιβλικήν πόλιν Λύδδαν, τήν πατρίδα τῆς μητρός αὐτοῦ Πολυχρονίας τῆς μάρτυρος.

Τό μαρτύριον τοῦ Γεωργίου τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ θά ἀποτελέσῃ τήν ἀπαρχήν τῆς ἐκριζώσεως τῆς ἐκ τῆς διαβολικῆς πλάνης τῆς θρησκείας τῶν εἰδώλων χερσωθείσης γῆς διά τῆς ὑπό τοῦ Γεωργίου καταφυτεύσεως τοῦ κλίματος τῆς χριστιανικῆς πίστεως, δηλονότι τῆς σῳζούσης ἀληθείας τοῦ Θεοῦ Λόγου τοῦ Χριστοῦ.

Τοῦτο δέ συνέβη ἐν τόπῳ καί χρόνῳ, ὅτε σκληροί Ρωμαῖοι αὐτοκράτορες αἱματοκύλησαν τήν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ εἰς τήν ἀπεγνωσμένην προσπάθειάν των νά ἐπιβάλλουν τήν ἐθελοθρησκείαν αὐτῶν. Τοιοῦτος ὑπῆρξεν καί ὁ Ρωμαῖος αὐτοκράτωρ Διοκλητιανός (284-305 μ.Χ.), ἐπί τῆς βασιλείας τοῦ ὁποίου ἐγεννήθη, ἔδρασε καί ἐμαρτύρησεν ὁ Ἅγιος Γεώργιος. Ἡ βασιλεία δέ τοῦ Διοκλητιανοῦ παρέμεινεν εἰς τήν παγκόσμιον ἱστορίαν διά τούς φοβερούς διωγμούς της, ὡς ἡ «ἐποχή τῶν μαρτύρων τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ».

Μάρτυρες ἀψευδεῖς τῆς διαχρονικῆς μαρτυρίας τοῦ μαρτυρίου τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ τοῦ Ἁγίου Γεωργίου εἶναι ἡ Ἐκκλησία τῶν Ἱεροσολύμων μέ τό εὐσεβές αὐτῆς χριστεπώνυμον ποίμνιον. Τό ποίμνιον τῆς «πονεμένης Ρωμηοσύνης», τῆς ὁποίας ὁ Μέγας Γεώργιος ἀνεδείχθη ὁ Ἅγιός της. Καί τοῦτο διότι ὁ Τροπαιοφόρος Γεώργιος, ὡς δοῦλος τῆς τελείας ἀγάπης, ὑπερασπιστής τῶν πτωχῶν, ἰατρός τῶν ἀσθενούντων, ὑπέρμαχος τῶν εὐσεβῶν βασιλέων, προσέτι δέ ὡς λέγει ὁ ὑμνῳδός, «βλυστάνει ἰάματα τοῖς ἐν πάσῃ τῇ οἰκουμένῃ πιστοῖς».

Πράγματι, ἀγαπητοί μου, ὁ Ἅγιος Γεώργιος βλυστάνει ἰάματα εἰς ὅλους ἀνεξαιρέτως τού πιστεύοντας εἰς αὐτόν καί προσκυνοῦντας τά τίμια λείψανα αὐτοῦ. Ἰδού τί λέγει ὁ ὑμνῳδός αὐτοῦ: «ὡς ἥλιος ἔμψυχος τῇ σῇ ἀθλήσει φανείς, λειψάνων σου ὅλος λελαμπρυσμένος, τῇ τοῦ Πνεύματος [τοῦ Ἁγίου] αἴγλῃ, ἐκλάμπων τῇ οἰκουμένῃ ἰαμάτων ἀκτῖνας Γεώργιε μεγάλαθλε, πιστῶν ἡ ἀντίληψις».

Ἐξ ἄλλου ὁ λόγος τῆς πανηγυρικῆς συνάξεώς μας εἰς τήν τοῦ Γεωργίου πόλιν καί ἐπώνυμον Ναόν αὐτοῦ δέν εἶναι ἄλλος ἀπό τήν ἑορτήν τῆς μνήμης τῆς καταθέσεως τῶν ἰαματικῶν λειψάνων αὐτοῦ ἐν τῷ κενῷ αὐτοῦ τάφῳ. Καί, ναί μέν ὁ μεγαλομάρτυς Γεώργιος, «θεσμῷ ἔδυ φύσεως», δηλαδή ὑπέκυψε εἰς τούς ὅρους τῆς φύσεως, ἀπέθανε καί ἐτάφη. Ὡς ἥλιος δέ ἔμψυχος ἀνατέλλει ἐκ τῆς γῆς διά τῶν λειψάνων του. Καί τοῦτο διότι ὁ πιστός μάρτυς τοῦ Χριστοῦ ἐλαμπρύνθη ὅλος, ὄχι μόνον εἰς τήν ψυχήν, ἀλλά καί εἰς τό διαμελισμένον ὑπό φρικτῶν μαρτυρίων σῶμα αὐτοῦ, διά τῆς αἴγλης τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Μέ ἄλλα λόγια, ὁ Τροπαιοφόρος Γεώργιος ἀνατέλλει ὡς ἔμψυχος ἥλιος ὄχι μόνον κατά τρόπον ἠθικόν καί μεταφορικόν, ἀλλά καί κατά τρόπον φυσικόν καί ἐπαισθητόν. Καί τοῦτο διότι ἐπέτυχε τῆς θεώσεως αὐτοῦ. Ἠξιώθη δηλονότι τῆς κοινωνίας τοῦ Ἡλίου τῆς Δικαιοσύνης καί τοῦ φωτός τῆς ἀληθινῆς γνώσεως τοῦ Χριστοῦ, τοῦ Ὑιοῦ τοῦ Θεοῦ, τοῦ θεώσαντος τήν ἀνθρωπίνην φύσιν ἡμῶν. «Σύμμορφος Υἱός ἐξ ἀγεννήτου Πατρός γεννηθείς πρό τῶν αἰώνων, ἐπ’ ἐσχάτων δέ αὖθις, διά τό ἀνθρώπινον ἐθέωσας», [Χριστέ ὁ Θεός ἡμῶν].

Αὐτήν ἀκριβῶς τήν τοῦ ἀνθρωπίνου φυράματος θέωσιν ἑορτάζει καί πανηγυρίζει ἡ ἁγία ἡμῶν Ἐκκλησία ἐν τῷ προσώπῳ τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου, οὗτινος ταῖς πρεσβείαις καί ἡμεῖς δεόμεθα ὑπέρ καταλλαγῆς καί εἰρήνης τοῦ σύμπαντος κόσμου, ἐξαιρέτως δέ τῆς δοκιμαζομένης περιοχῆς ἡμῶν. Ἀμήν.

Μετά τόν θεῖον λόγον ἐν τῷ Κοινωνικῷ ὁ Μακαριώτατος καί οἱ ἱερεῖς μετέδωσαν τήν θ. Κοινωνίαν εἰς τούς ἀθρόως προσελθόντας πιστούς.

Εἰς τήν θ. Λειτουργίαν παρέστησαν οἱ διπλωματικοί ἀντιπρόσωποι, ὁ Πρέσβυς τῆς Ἑλλάδος εἰς τό Τελ Ἀβίβ κ. Κυριᾶκος Λουκάκης, ὁ Charges d’ Affaires τῆς Σερβίας κ. Milutin Stanojevic καί ὁ Πρέσβυς τῆς Οὐκρανίας κ. Vakhtang Jaoshvili.

Μετά τήν θ. Λειτουργίαν ἠκολούθησε μικρά δεξίωσις ἀναψυχῆς εἰς τό ἡγουμενεῖον ὑπό τοῦ καθηγουμένου Ἀρχιμανδρίτου π. Σωφρονίου, καθ’ ἥν καί ἀνεπέμφθη δέησις καί ἐψάλη ὁ Πατριαρχικός Πολυχρονισμός.

Ἐν συνεχείᾳ ἡ Α.Θ.Μ. μετά τῆς συνοδείας Αὐτοῦ κατηυθύνθη εἰς τήν αἴθουσαν τοῦ ἐνοριακοῦ Κέντρου τῆς Κοινότητος διά τό ἑόρτιον γεῦμα.

Ἐνταῦθα ὑπεδέχθησαν τόν Μακαριώτατον οἱ Πρόσκοποι τοῦ Ἰσραήλ ὑπό τόν κ. Νεεμάν Σχάδε, ὁ Δήμαρχος τῆς πόλεως Λύδδας κ. Ἰλάν Χαράρη, τό Κοινοτικόν Συμβούλιον καί λαός.

Ὁ Μακαριώτατος  παρεκάθισεν εἰς τό γεῦμα μετά τῆς συνοδείας Αὐτοῦ καί πολλῶν προσκεκλημένων, μεταξύ τῶν ὁποίων διεκρίνοντο οἱ προαναφερθέντες διπλωματικοί ἀντιπρόσωποι τῆς Ἑλλάδος, Σερβίας καί Οὐκρανίας καί ὁ Δήμαρχος κ. Ἰλάν Χαράρη. Διαρκοῦντος τοῦ γεύματος τό μουσικόν συγκρότημα τῶν Προσκόπων ἀπέδωσεν μουσικά ἀποσπάσματα. Ἠκολούθησε προσφώνησις τοῦ Προέδρου τῆς Κοινότητος ὀδοντιάτρου κ. Γιοῦσεφ Χάνχαν, ἐκφράζοντος χαράν ἐπί τῇ συναντήσει πνευματικῶν τέκνων μετά πνευματικοῦ πατρός καί ζητοῦντος τήν συμπαράστασιν τοῦ Πατριαρχείου διά τήν λῆψιν βοηθημάτων παρά τῆς Ἰσραηλινῆς Κοινότητος διά τήν δημιουργίαν ἔργων, τά ὁποῖα θά συντελέσουν εἰς τήν ἀνάπτυξιν τῆς Κοινότητος, κυρίως τήν προστασίαν τῆς νεότητος.

Οὗτος ἐξ ὀνόματος τῆς Κοινότητος Λύδδης ἐκαλωσώρισε τούς προσκεκλημένους εἰς τό γεῦμα, τούς ὡς ἄνω διπλωματικούς ἀντιπροσώπους, τόν Δήμαρχον, τόν ἐκπρόσωπον τῆς Κοινότητος τῆς παρακειμένης πόλεως τῆς Ἰόππης κ. Qdes Gabi καί τόν ἐκπρόσωπον τῆς παρακειμένης πόλεως τῆς Ρέμλης -Ἀριμαθαίας κ. Μισιέλ καί τούς ἐκπροσώπους τῶν ἄλλων χριστιανικῶν Κοινοτήτων τῆς πόλεως. Ὁ κ. Χάνχαν ἐζήτησε ἀπό τόν παρόντα Ἕλληνα Πρέσβυν νά θέσῃ εἰς τήν Ἑλληνικήν Κυβέρνησιν τό αἴτημα διά τήν ἐπαναχορήγησιν τῶν ἀπό ἔτους διακοπεισῶν ὑποτροφιῶν πρός τούς Ἑλληνορθοδόξους Παλαιστινίους τοῦ Ἰσραήλ.

Ὁ Δήμαρχος κ. Ἰλάν Χαράρη ἐδεσμεύθη νά διαθέσῃ καί διά τήν Ἑλληνορθόδοξον Κοινότητα Λύδδης ἐκ τοῦ ἤδη ἐγκριθέντος μεγάλου ποσοῦ διά βοήθειαν ἀναπτύξεως τῆς πόλεως τῆς Λύδδης παρά τῆς Ἰσραηλινῆς Κυβερνήσεως. Τάς προσφωνήσεις ἐπεσφράγισε διά προσφωνήσεως ὁ Μακαριώτατος. Κατακλείων τήν προσφώνησιν Αὐτοῦ, ὁ Μακαριώτατος ἐπέδωσεν εἰς τόν Πρόεδρον κ. Γιοῦσεφ Χάνχαν προσφοράν 10.000 χιλιάδων USD $  διά τάς ἀνάγκας τῆς Κοινότητος Λύδδης καί μετάλλιον τῶν 1.500 ἐτῶν τοῦ Πατριαρχείου διά τόν ἐργαζόμενον μετά ζήλου ἐπί 25ετίαν εἰς τό Σῶμα τῶν Προσκόπων κ. Οὐαντῆα Ἀμποῦ Μᾶνε.

Διά τούτων ἔλαβε τέλος ἡ ἑορτή τοῦ Ἁγίου Γεωργίου, πολιούχου τῆς Λύδδης, ἡ ὁποία ἔγινεν αἰτία συγκεντρώσεως καί ἐπικοινωνίας οὐχί μόνον τῶν Ὀρθοδόξων πιστῶν ἀλλά καί πολλῶν ἐκ τῶν κατοίκων τῆς πόλεως Ἰουδαίων καί Μουσουλμάνων.

Ἡ ἑορτή τῆς ἀνακομιδῆς τῶν λειψάνων τοῦ ἁγίου ἐνδόξου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου καί τῶν ἐγκαινίων τοῦ ἱεροῦ ναοῦ αὐτοῦ ἐν Λύδδῃ ἑωρτάσθη πανηγυρικῶς εἰς τήν Λύδδαν, οὐχ ἧττον ὅμως ἑωρτάσθη καί εἰς τήν Ἱερουσαλήμ εἰς τήν Ἱεράν Μονήν τοῦ Ἁγίου Γεωργίου τοῦ Νοσοκομείου εἰς τήν Παλαιάν Πόλιν.

Ἐνταῦθα ἔλαβε χώραν Ἑσπερινός ἀφ’ ἑσπέρας καί θ. Λειτουργία ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς, προεξάρχοντος τοῦ ἡγουμένου τῆς Ἄκκρης-Πτολεμαΐδος Ἀρχιμανδρίτου π. Φιλοθέου καί μετεχόντων μοναχῶν, μοναζουσῶν καί ὁμογενῶν τῶν Ἱερῶν Μονῶν καί τῆς παροικίας τῆς Παλαιᾶς Πόλεως τῶν Ἱεροσολύμων.

Ἡ ἑορτή τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου ἑωρτάσθη καί εἰς τήν Ἱεράν αὐτοῦ Μονήν τοῦ Μπετζαλλᾶ κειμένην μεταξύ Βηθλεέμ καί Χεβρῶνος, προεξάρχοντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀβήλων κ. Δωροθέου καί μετεχόντων τῶν πιστῶν τῶν πόλεων Βηθλεέμ, Χωρίου τῶν Ποιμένων καί Μπετζάλλας.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_8_placeholder

Τήν Κυριακήν, 25^ην Ὀκτωβρίου/ 7^ην Νοεμβρίου 2010, ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος μετέβη μετά συνοδείας εἰς τήν Νεάπολιν τῆς Σαμαρείας.

Ἡ ἀρχαία αὐτή πόλις εἶναι ἡ γνωστή σήμερον ὑπό τό ὄνομα Ναμπλούς μεγάλη πόλις τῆς Παλαιστινιακῆς Αὐτονομίας. Εὑρίσκεται ἀναμέσον τῶν βιβλικῶν ὀρέων Γεβάλ καί Γαριζίν μέ τήν Κοινότητα τῶν Σαμαρειτῶν μέχρι τῆς σήμερον ἐπί τοῦ δευτέρου τῶν ὀρέων τούτων. Εἰς τό μέσον τῆς κοιλάδος τῆς σχηματιζομένης εἰς τούς πρόποδας τῶν ὀρέων τούτων εὑρίσκεται τό Φρέαρ τοῦ Ἰακώβ, παρά τό ὁποῖον ὁ Κύριος συνωμίλησε μέ τήν Σαμαρείτιδα καί ἐμαρτύρησεν ὁ νεομάρτυς Ἁγιοταφίτης Ἅγιος Φιλούμενος καί ἐπί τοῦ ὁποίου ἀνήγειρε μεγαλοπρεπῆ καί περικαλλῆ ναόν ὁ ἡγούμενος Ἁγιοταφίτης Ἀρχιμανδρίτης π. Ἰουστῖνος.

Εἰς τήν ἱεράν Μονήν τοῦ Φρέατος ἐστάθμευσεν ἐπ’ ὀλίγον ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, προερχόμενος ἐξ Ἱεροσολύμων καί ἀκολούθως τῇ τιμητικῇ συνοδείᾳ τῆς Ἀστυνομίας κατηυθύνθη πρός τήν συνοικίαν τῆς Παλαιᾶς Πόλεως τῆς Νεαπόλεως.

Ἐκεῖ συμβιώνει μετά τῶν Μουσουλμάνων κατοίκων τῆς πόλεως μικρά Ἑλληνορθόδοξος Ἀραβόφωνος Κοινότης τοῦ Πατριαρχείου, ἀριθμοῦσα περί τά 330 περίπου μέλη 75 οἰκογενειῶν.

Λατρευτικόν κέντρον τῆς Κοινότητος αὐτῆς εἶναι ὁ ἱερός ναός τοῦ Ἁγίου Δημητρίου. Τοῦτον ἀνεκαίνισε προσφάτως ὁ προϊστάμενος αὐτοῦ, πρεσβύτερος π. Γεώργιος Ἀουάδ.

Ἐπί τῇ ὁλοκληρώσει τῆς ἀνακαινίσεως ἡ Κοινότης προσεκάλεσε τόν Πατέρα αὐτῆς καί Πατριάρχην Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλον.

Ἀνταποκρινόμενος ὁ Μακαριώτατος ἐτέλεσε τήν θ. Λειτουργίαν τήν Κυριακήν, 25^ην Ὀκτωβρίου/7^ην Νοεμβρίου 2010, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τῶν Σεβασμιωτάτων Ἀρχιεπισκόπων Θαβωρίου κ. Μεθοδίου καί Ἰορδάνου κ. Θεοφυλάκτου Πατριαρχικοῦ Ἐπιτρόπου ἐν Βηθλεέμ, τοῦ Ἀρχιμανδρίτου Ἰουστίνου, ἡγουμένου τοῦ Φρέατος καί τοῦ προϊσταμένου τοῦ ἱεροῦ ναοῦ πρεσβυτέρου π. Γεωργίου Ἀουάδ, τῇ παρουσίᾳ ἐκπροσώπων τῆς Παλαιστινιακῆς Αὐτονομίας, ἤτοι τοῦ ἐκπροσώπου τοῦ Πρωθυπουργοῦ, τοῦ Νομάρχου, τοῦ Διευθυντοῦ τῆς Ἀστυνομίας κάι τοῦ κ. Χάννα Ἤσσα, Ἐπιτρόπου τοῦ Ὑπουργείου Βακουφίων καί Συμβούλου ἐπί τῶν Χριστιανικῶν ὑποθέσεων.

Ὁ Μακαριώτατος ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον εἰς τούς προσελθόντας πιστούς, ἔχοντα οὕτως ἑλληνιστί:

«Ἀθλήσεως καύχημα, Μάρτυς Δημήτριε, Χριστόν ἐνδυσάμενος κατεπολέμησας, ἐχθρόν τόν ἀνίσχυρον. Πλάνην γάρ τῶν ἀνόμων ἐν αὐτῷ καταργήσας, γέγονας τοῖς ἐν πίστει, εὐσεβείας ἀλείπτης. Διό σου καί τήν μνήμην σεπτῶς πανηγυρίζομεν».

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί μου.

Ἡ  σήμερον τελουμένη μνήμη τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου μάρτυρος Δημητρίου ἐν τῷ φερωνύμῳ ναῷ αὐτοῦ εἰς τήν μικράν πλήν ἱστορικήν καί βιβλικήν πόλιν ὑμῶν τῆς Νεαπόλεως φαιδρύνει οὐχί μόνον τήν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά περιποιεῖ καί καύχησιν πνευματικήν εἰς πάντας ἡμᾶς τούς ἀποτελοῦντας τήν ἱεράν ταύτην εὐχαριστιακήν και λειτουργικήν σύναξιν.

Διά τοῦτο μετά τοῦ Ἀποστόλου Παύλου λέγομεν ὅτι «ἔχομεν οὖν καύχησιν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ» (Ρωμ. 15,17) ἐν τῷ προσώπῳ τοῦ Ἁγίου μάρτυρος Δημητρίου, ὁ ὁποῖος ἐνεδύθη τόν Χριστόν, ἐν τῷ ἐνδύματι δέ τοῦ Χριστοῦ ὁ Δημήτριος κατεπολέμησε τόν ἀνίσχυρον καί εἰδωλομανῆ ἐχθρόν καί κατήργησε τῶν ἀνόμων τήν πλάνην.

Τό δέ ἔνδυμα τοῦ Χριστοῦ, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, δέν εἶναι ἄλλο ἀπό τήν τελείαν πίστιν καί τήν ἀγάπην τοῦ Δημητρίου εἰς τόν Χριστόν. Τήν δέ ἐν Χριστῷ τελείαν πίστιν καί ἀγάπην του ὁ Ἅγιος Δημήτριος ἐπεσφράγισε διά τοῦ μαρτυρίου τοῦ αἵματος αὐτοῦ. Τοῦ αἵματος, τό ὁποῖον ἐξέρρευσε ἐκ τῆς ὑπό τῶν διωκτῶν τοῦ Χριστοῦ λογχευθείσης πλευρᾶς τοῦ θεόφρονος Δημητρίου.

Ὁ Ἅγιος Δημήτριος, ὡς γνωστόν, ἐμαρτύρησεν εἰς τήν Θεσσαλονίκην, τήν πατρίδα του. Οἱ γονεῖς του τόν ἀνέθρεψαν μέ τήν Χριστιανικήν τῆς πίστεως εὐσέβειαν. Ὁ ἴδιος δέ ἀνεδείχθη ὄχι μόνο μάρτυς, ἀλλά καί διδάσκαλος τῆς πίστεως τοῦ Χριστοῦ. Συνελήφθη καί ἐφυλακίσθη εἰς Θεσσαλονίκην τῷ 290 μ.Χ. ὑπό τοῦ Ρωμαίου αὐτοκράτορος Μαξιμιανοῦ, ὁ ὁποῖος μετέβη εἰς Θεσσαλονίκην διά τήν παρακολούθησιν διαφόρων ἀγώνων. Κάποιος δέ βάρβαρος αὐτοῦ φίλος καί ἐπίσημος παλαιστής ὀνόματι Λυαῖος, ἐκαυχᾶτο διά τήν φυσικήν δύναμιν καί τό μεγάλο μέγεθος τοῦ σώματος αὐτοῦ. Οὗτος προκαλοῦσε τούς θεατάς νά συναγωνισθοῦν μαζί του. «Ταῦτα ἰδών», ὡς μᾶς πληροφορεῖ ὁ Συναξαριστής, «νεανίας τις Νέστωρ καλούμενος καί γνώριμος τοῦ Ἁγίου Δημητρίου, ἔρχεται πρός τόν Ἅγιον, εὑρισκόμενον εἰς τήν φυλακήν, ἐξαιτούμενος τάς εὐχάς αὐτοῦ πρός μονομαχίαν. Λαβών δέ αὐτάς διά τῆς σφραγίσεως τοῦ τιμίου σταυροῦ, παρρησιάζεται εἰς τό στάδιον καί εἰπών: «ὁ Θεός Δημητρίου βοήθει μοι!» συμπλέκεται τῷ Λυαίῳ καί βαλών αὐτῷ καιρίαν πληγήν κατά καρδίας ἀφῇκεν ἄπνουν ἀπό τῆς γῆς τόν πρῴην μαγάλαυχον. Ὁ δέ Μαξιμιανός, εἰς ἄκρον λυπηθείς ἐπί τούτῳ καί τήν αἰτίαν μαθών, προσέταξεν ἀμέσως τόν μέν Δημήτριον νά τόν λογχεύσουν τόν δέ Νέστορα νά φονεύσουν μέ τό ἴδιον ξίφος».

Τῆς ἀληθείας, τῆς ἀγάπης καί τῆς δικαιοσύνης τοῦ ἐν Χριστῷ μαρτυρίου τοῦ διδασκάλου Δημητρίου καί τοῦ μαθητοῦ αὐτοῦ Νέστορος ἐγένετο πρόδρομος καί συμμάρτυς ὁ ἐγχώριος ὑμῶν χριστιανός φιλόσοφος καί ἀπολογητής ἐπί Μάρκου Αὐρηλίου τῷ 167 ἔτει, Ἅγιος μάρτυς Ἰουστῖνος, ἐπί δέ τῶν ἡμερῶν ἡμῶν ὁ παρά τό Φρέαρ  τοῦ Ἰακώβου μαρτυρήσας διά τήν πίστιν τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ Ἁγιοταφίτης Ἱερομόναχος Φιλούμενος ὁ νεομάρτυς τῆς Ἐκκλησίας τῶν Ἱεροσολύμων.

Ὁ σήμερον τιμώμενος Ἅγιος Δημήτριος διακρίνεται μεταξύ τοῦ νέφους τῶν μαρτύρων τῆς Ἐκκλησίας μας, ὄχι μόνον διά τό μαρτύριον αὐτοῦ ὑπέρ τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά καί διά τήν ἐνέργειαν τῶν θαυμάτων, τήν ὁποίαν ἔλαβεν ἀπό αὐτόν τοῦτον τόν δι’ ὑμᾶς σταυρωθέντα καί ἀναστάντα Χριστόν.

«Πάθει τό πάθος μιμούμενος», ψάλλει ὁ ὑμνῳδός, «τό ζωηφόρον Χριστοῦ παρ’ αὐτοῦ τήν ἐνέργειαν, τῶν θαυμάτων εἴληφας, Ἀθλοφόρε Δημήτριε. Καί διασῴζεις τούς σοί προστρέχοντας, πολλῶν κινδύνων αὐτούς ρυόμενος, ἔχων εὐάρεστον παρρησίαν ἔνδοξε, πρός τόν Χριστόν, ᾯ καί νῦν παρίστασαι, δόξης πληρούμενος».

Τήν εὐάρεστον τοῦ Ἁγίου Δημητρίου παρρησίαν πρός τόν Χριστόν, ἀλλά καί τήν πληρότητα τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ καί Πατρός ἤ μέ ἄλλα λόγια τήν ἑνότητα τῆς πίστεως καί τήν κοινωνίαν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τοῦ Πνεύματος τοῦ Χριστοῦ καλούμεθα καί ἡμεῖς, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, νά ἀποκτήσωμεν, ταῖς ἰκεσίαις τοῦ Ἁγίου Δημητρίου καί ταῖς πρεσβείαις τῆς ὑπερευλογημένης Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας.

Μετά τοῦ ὑμνῳδοῦ εἴπωμεν: «Αἴτησαι μεγαλομάρτυς, ἔνδοξε Δημήτριε, ἐκτενέστερον, ἡμᾶς τούς τιμῶντας σέ τῶν παθημάτων ρυσθῆναι καί χαλεπῶν περιστάσεων, θερμῶς ἱκετεύων, τόν παρέχοντα τῷ κόσμῳ τήν εἰρήνην, τήν δικαιοσύνην καί τό μέγα ἔλεος». Ἀμήν.

Τήν θ. Λειτουργίαν ἠκολούθησε σύντομος δεξίωσις εἰς τήν παρά τόν ναόν αἴθουσαν καί γεῦμα εἰς ξενοδοχεῖον τῆς πόλεως, παρατεθέν ὑπό τῆς Κοινότητος.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_9_placeholder