Τό ἑσπέρας τῆς Παρασκευῆς, 26^ης Φεβρουαρίου /11^ης Μαρτίου 2011, τῆς Α’ Ἑβδομάδος τῶν Νηστειῶν ἐψάλη ὁ Κανών τοῦ Ἀκαθίστου Ὕμνου καί ἀνεγνώσθη ἡ Α’ Στάσις τῶν Χαιρετισμῶν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου πρῶτον εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως. Τῆς μεγαλοπρεποῦς καί ἐν ταυτῷ κατανυκτικῆς ἀκολουθίας ταύτης προεξῆρξεν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, ὁ Ὁποῖος καί ἐπί τῷ τέλει τῆς ἀκολουθίας ἀπηύθυνε τόν κάτωθι Πατριαρχικόν καί Πατρικόν λόγον:

«Ἄγγελος πρωτοστάτης οὐρανόθεν ἐπέμφθη εἰπεῖν τῇ Θεοτόκῳ τό,  Χαῖρε κλῖμαξ ἐπουράνιε δι’ ἧς κατέβη ὁ Θεός. Χαῖρε γέφυρα μετάγουσα τούς ἐκ γῆς πρός οὐρανόν».

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Εὐλαβεῖς Χριστιανοί.

Οὕτω γάρ ἠγάπησεν ὁ Θεός τόν κόσμον, ὥστε τόν Υἱόν αὐτοῦ τόν Μονογενῇ ἔδωκεν, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς Αὐτόν μή ἀπόληται, ἀλλ’ ἔχῃ ζωήν αἰώνιον» (Τόσον πολύ ἢγάπησεν ὁ Θεός τόν κόσμον τῶν ἀνθρώπων, πού ἔζη εἰς τήν ἁμαρτίαν, ὥστε παρέδωκεν εἰς θάνατον, τόν μονάκριβον Υἱόν Του, διά νά μή χαθῇ εἰς αἰώνιον θάνατον, καθένας πού πιστεύει εἰς αὐτόν ἀλλά νά ἔχῃ ζωήν αἰώνιον, λέγει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Εὐαγγελιστής).

Τό ἀπ’ αἰῶνος κεκρυμμένον μυστήριον τῆς ἀπείρου ἀγάπης τοῦ Θεοῦ πρός τόν ἄνθρωπον ἀπεκαλύφθη εἰς ἡμᾶς, ἀγαπητοί μου  ἀδελφοί, ἐν τῷ προσώπῳ τοῦ σαρκωθέντος Θεοῦ Λόγου τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ διά τῆς ἀειπαρθένου Μαρίας, ἡ ὁποία ἐγένετο συνεργός τοῦ θείου τούτου μυστηρίου. Διά τοῦτο ἡ ἁγία ἡμῶν Ἐκκλησία ἐξόχως καί πρεπόντως τιμᾷ τό πρόσωπον τῆς Παναγίας κατά τό στάδιον τῆς εὐλογημένης νηστείας τῆς Αγίας Τεσσαρακοστῆς.

Τό ἰδίωμα ἀλλά καί μοναδικόν προνόμιον πού προσέλαβε ποτέ γυναῖκα εἰς τήν παγκόσμιον ἱστορίαν εἶναι ἡ προσωνυμία τῆς Παρθένου Μαρίας, Θεοτόκος. Θεοτόκον καί οὐχί Χριστοτόκον ὠνόμασε καί θεολογικῶς ἀπέδειξεν  ὅτι ἀνεδείχθη διά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἡ Παρθένος Μαρία ὁ Ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας: «οἱ δέ Θεοτόκον ὀνομάζουσι τήν Ἁγίαν Παρθένον ἕνα τε εἶναι φασιν Υἱόν  καί Χριστόν καί Κύριον τέλειον ἐν θεότητι, τέλειον ἐν ἀνθρωπότητι».

Ἐξ ἄλλου ἡ πλέον σημαντική καί περιεκτική ὀνομασία εἰς τήν Παρθένον Μαρία εἶναι ἀκριβῶς ἡ τῆς Θεοτόκου, δηλονότι τῆς Μητρός τοῦ Θεοῦ. Μέ αὐτήν τήν ὀνομασίαν ἀπευθύνεται ὁ ὑμνῳδός τῆς Ἐκκλησίας ἱκετευτικῶς ὑπέρ ἡμῶν εἰς τήν Παναγίαν: «τούς σούς ὑμνολόγους Θεοτόκε, ἡ ζῶσα καί ἄφθονος πηγή, θίασον συγκροτήσαντας πνευματικόν, στερέωσον…». Καί τοῦτο διότι κατά τόν Ἅγιον Ἰωάννην τόν Δαμασκηνόν, «Τοῦτο τό ὄνομα ἅπαν τό μυστήριον τῆς οἰκονομίας συνίστησι. Εἰ γάρ Θεοτόκος ἡ γεννήσασα, πάντως Θεός ὁ ἐξ αὐτῆς γεννηθείς, πάντως δέ καί ἄνθρωπος. Πῶς γάρ ἄν ἐκ γυναικός γεννηθείη Θεός ὁ πρό αἰώνων ἔχων τήν ὕπαρξιν, εἰ μή ἄνθρωπος γέγονεν; Ὁ γάρ υἱός ἀνθρώπου ἄνθρωπος δηλονότι. Εἰ δέ αὐτός ὁ γεννηθείς ἐκ γυναικός Θεός ἐστιν, εἷς ἐστι δηλονότι ὁ ἐκ Θεοῦ Πατρός γεννηθείς ἐκ γυναικός Θεός ἐστιν, εἷς ἐστι δηλονότι ὁ ἐκ Θεοῦ Πατρός γεννηθείς κατά τήν θείαν καί ἄναρχον οὐσίαν καί ἐπ’ ἐσχάτων τῶν χρόνων ἐκ τῆς Παρθένου τεχθείς κατά τήν ἠργμένην καί ὑπό χρόνον οὐσίαν ἤτοι τήν ἀνθρωπίνην.

Μέ ἄλλα λόγια, αὐτό τό ὄνομα συνθέτει ὁλόκληρον τό μυστήριον τῆς οἰκονομίας. Ἄν λοιπόν αὐτή πού γέννησε εἶναι Θεοτόκος, ὁπωσδήπoτε εἶναι Θεός καί Αὐτός πού γεννήθηκε ἀπ’ αὐτήν  ὁπωσδήποτε καί ἄνθρωπος. Γιατί πῶς θά μποροῦσε νά γεννηθῇ ἀπό γυναῖκα Θεός, πού ἔχει τήν ὕπαρξιν πρίν ἀπό τούς αἰῶνες, ἄν δέν ἔγινε ἄνθρωπος; Ἄν πάλι αὐτός, πού γεννήθηκε ἀπό γυναῖκα εἶναι Θεός, ἕνας εἶναι βέβαια καί αὐτός πού γεννήθηκε ἀπό τόν Θεόν Πατέρα κατά τήν θείαν καί ἄναρχον οὐσίαν καί τελευταῖα ἀπό τήν Παρθένον κατά τήν οὐσίαν, πού ἔχει ἀρχήν καί εἶναι ὑπό χρόνον, δηλαδή τήν ἀνθρωπίνην.

Καί εἶναι περιεκτική ἡ ὀνομασία Θεοτόκος, διότι εἰς τό πρόσωπον τῆς Παρθένου Μαρίας ἐπληρώθη τά ὑπό τοῦ μεγαλοφωνωτάτου Προφήτου Ἠσαΐου λεχθέντα: «Δώσει Κύριος αὐτός ὑμῖν σημεῖον∙ ἰδού ἡ Παρθένος ἐν γαστρί ἔξει καί τέξεται υἰόν καί καλέσεις τό ὄνομα αὐτοῦ Ἐμμανουήλ», (Ἠσ. 7, 14) Καί… «ὅτι παιδίον ἐγεννήθη ἡμῖν υἱός καί ἐδόθη ἡμῖν… καί καλεῖται τό ὄνομα αὐτοῦ μεγάλης βουλῆς ἄγγελος, θαυμαστός σύμβουλος, Θεός ἰσχυρός, ἐξουσιαστής, ἄρχων εἰρήνης, πατήρ τοῦ μέλλοντος αἰῶνος», (Ἠσ. 9,6).

Ἡ Θεοτόκος καί ἀειπάρθενος Μαρία, μέ ἄλλα λόγια, ἀγαπητοί μου, καθίσταται τό δοχεῖον τοῦ Ἁγίου Πνεύματος κατά τόν εὐαγγελιστήν Λουκᾶν: «Πνεῦμα Ἅγιον ἐπελεύσεται ἐπί σέ καί δύναμις Ὑψίστου ἐπισκιάσει σοι. Διό καί τό γεννώμενον ἅγιον κληθήσεται υἱός Θεοῦ», (Λουκ. 1, 35). Ὁ δέ Υἱός τοῦ Θεοῦ δηλονότι «ὁ μεγάλης βουλῆς Ἄγγελος» ἐκ τοῦ και διά τοῦ δοχείου τοῦ Ἁγίου Πνεύματος  τήν Παρθένον Μαρίαν σωματούμενος γίνεται καί Υἱός τοῦ ἀνθρώπου, «ὁ Ἐμμανουήλ».

Νά λοιπόν διατί ἡ Παρθένος Μαρία ἀποκαλεῖται Θεοτόκος ἀλλά καί κλῖμαξ (σκάλα) ἐπουράνιος, δι’ἧς κατέβη ὁ Θεός ἐπί γῆς, ἐν ὁμοιώματι ἀνθρώπων γενόμενος καί σχήματι εὑρεθείς ὡς ἄνθρωπος (Φιλιπ. Ζ’, 7-8).

Γέφυρα δέ μετάγουσα (μεταφέρουσα) τούς ἐκ γῆς (τούς ἀνθρώπους) πρός οὐρανόν εἰς τήν δόξαν τῆς βοασιλείας τῶν οὐρανῶν, εἰς τήν δόξαν εἰς τήν ὁποίαν συμμετέχει, δηλαδή τήν δόξαν τοῦ Υἱοῦ καί Θεοῦ αὐτῆς «καί ἐν τῇ θείᾳ δόξῃ σου στεφάνων δόξης ἀξίωσον τούς ὑμνοῦντας σε Θεοτόκε», λέγει ὁ ὑμνῳδός.

Ἡ Παρθένος Μαρία, Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ὡς ἡ φυσική, ἀλλά καί πνευματική κλῖμαξ καί γέφυρα μεταξύ Θεοῦ καί ἀνθρώπου, οὐρανίου καί ἐπιγείου κόσμου, ἀποτελεῖ τό αὐθεντικόν πρότυπον τῆς κοινῆς ἀνθρωπίνης ἡμῶν φύσεως, τῆς ἀξιωθείσης διά τῆς χάριτος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος τῆς κοινωνίας τῆς θείας δόξης.

Ἡ δέ θεία δόξα δέν εἶναι ἄλλο τι ἀπό τήν ἐλευθερίαν τῆς δουλείας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου, δηλαδή τοῦ θανάτου τῆς ἁμαρτάς διά τῆς ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ.

Ἡ Παναγία Θεοτόκος μετέχουσα εἰς τήν δόξαν τοῦ Υἱοῦ καί Θεοῦ αὐτῆς, μετέχει κάι τῆς ἀναστάσεως αὐτοῦ. Διά τοῦτο λοιπόν ἡ Ἁγία ἡμῶν Ἐκκλησία διά τῶν θεοπνεύστων ὑμνῳδῶν αὐτῆς ἀπευθύνεται στήν Παναγία ζητοῦσα τήν μεσιτείαν καί τήν πρεσβείαν αὐτῆς εἰς τόν Υἱόν της, ἵνα καταστήσῃ καί ἡμᾶς διά τοῦ καιροῦ τῆς Ἁγίας νηστείας καί μετανοίας τῆς μεγάλης Τεσσαρακοστῆς ἀξίους τῆς κοινωνίας τῆς ἀναστάσεως καί τῆς δόξης τοῦ  Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἀμήν».

Ἡ αὐτή ἀκολουθία ἐτελέσθη ὡσαύτως εἰς τόν Μοναστηριακόν Ναόν τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης, εἰς τήν Ἱεράν Μονήν τῆς Μεγάλης Παναγίας καί εἰς τήν Ἱεράν Μονήν Παναγίας Σεϊδανάγιας καί εἰς τήν Ἱεράν Μονήν τῶν Ἁγίων Θεοδώρων μετά Ἑσπερινοῦ καί μετά θείας Λειτουργίας, ἧς προεξῆρξεν ὁ Ἱερώτατος Μητροπολίτης Καπιτωλιάδος κ. Ἡσύχιος τήν ἑπομένην Σάββατον τῆς Α’ Ἑβδομάδος τῶν Νηστειῶν ἐπί τῇ μνήμῃ τοῦ διά τῶν κολλύβων θαύματος τοῦ ἁγίου ἐνδόξου μεγαλομάρτυρος Θεοδώρου τοῦ Τήρωνος.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_0_placeholder

Ἡ ἐν λόγῳ συνάντησις ἐπραγματοποιήθη αὐτήν τήν Παρασκευήν, 5^ην /18^ην Φεβρουαρίου 2011, διά τήν προετοιμασίαν τῆς Γενικῆς Συνελεύσεως τοῦ Συμβουλίου, ἡ ὁποία θά πραγματοποιηθῇ  ἀργότερον, ἐντός τοῦ τρέχοντος ἔτους.  Ἡ Συνάντησις ἔλαβε χώραν εἰς τό ξενοδοχεῖον Hilton Park, εἰς τήν Λευκωσίαν. Ἤρχισε τήν 10.00 πρωϊνήν καί ὡλοκληρώθη τήν 5.30 τό ἀπόγευμα. Τῆς Συνεδριάσεως προήδρευσεν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος Γ’. Εἰς αὐτήν μετέσχον ἐκπρόσωποι ἀπό ὅλας τάς χριστιανικάς οἰκογενείας τοῦ ἐν λόγῳ Συμβουλίου. Εἰς τήν συνάντησιν αὐτήν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος προσεφώνησε τούς τιμιωτάτους Ἀντιπροσώπους τῶν Ἐκκλησιῶν διά τοῦ κάτωθι χαιρετισμοῦ:

Μακαριώτατε,

Σεβασμιώτατοι,

Ἀγαπητοί φίλοι,

Εὐχαριστοῦμεν τόν Πανάγαθον Θεόν διά τοιαύτην εὐκαιρίαν τῆς συναντήσεως ἡμῶν εἰς τήν Ἐκτελεστικήν Ἐπιτροπήν τοῦ Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν Μέσης Ἀνατολῆς.

Ὁ σκοπός τῆς συναντήσεώς μας ἐδῶ εἰς τήν Μεγαλόνησον Κύπρον εἶναι διά νά συζητήσωμεν περαιτέρω τήν διαδικασίαν ἀναδιοργανώσεως τοῦ Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν Μέσης Ἀνατολῆς, ἰδίᾳ δέ ἔπειτα ὑπό τάς τρεχούσας πολιτικάς καταστάσεις εἰς τήν ἡμετέραν περιοχήν, τῶν ὁποίων διατελοῦμεν μάρτυρες. Εἶναι φανερόν ὅτι ἡ ἡνωμένη χριστιανική  φωνή ἡμῶν εἶναι τώρα περισσότερον ἀπαραίτητος ἀπό ποτέ προηγουμένως. Μέ ἄλλα λόγια, εἶναι ἡ ὥρα διά νά λάβωμεν ὑπόψιν σοβαρῶς καί ὑπευθύνως τήν ἀποστολήν ἡμῶν ὡς Ἐκκλησιαστικοί ἡγέται, οἱ ὁποῖοι στηρίζομεν τά συμφέροντα τῶν Ἐκκλησιῶν μας καί τῶν πιστῶν. Συμφώνως πρός τοῦτο, πρέπει νά εἴμεθα ἔτοιμοι νά ἀνταποκριθῶμεν εἰς τάς κλήσεις, αἱ ὁποῖαι πραγματοποιοῦνται ἀπό τούς σεβαστούς πολιτικούς ἀρχηγούς πρός ἡμᾶς.

Δραττόμεθα τῆς εὐκαιρίας ταύτης, διά νά τονίσωμεν διά μίαν ἀκόμη φοράν τάς ὑποχρεώσεις τοῦ Συμβουλίου τούτου, ὑποχρεώσεις τάς ὁποίας ἔχομεν ἤδη ἐφαρμόσει εἰς τήν πρᾶξιν.

Ἡ Ὀρθόδοξος Οἰκογένεια ἔχει ἐπιδείξει τήν προσήλωσιν αὐτῆς εἰς τήν προσπάθειαν διατηρήσεως τῆς ἀδελφοσύνης, τήν ὁποίαν καλλιεργεῖ τό Συμβούλιον. Ὑποστηρίζοντας τοῦτο, ἡ Ἐκκλησία τῆς Κύπρου, ὑπό τήν πεφωτισμένην ἡγεσίαν τῆς Α.Μ. τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Χρυσοστόμου, ἀνέλαβε τήν πρωτοβουλίαν νά τοποθετήσῃ τάς συναντήσεις τοῦ Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν Μέσης Ἀνατολῆς εἰς μίαν σταθεράν Διοικητικήν καί Οἰκονομικήν βᾶσιν εἰς τήν Κύπρον.  Μέ αὐτόν τόν τρόπον καλοῦμεν πάσας τάς Ἐκκλησίας-μέλη τοῦ Συμβουλίου, νά ὑπερβοῦν τάς ὁποιασδήποτε τυχούσας διαφοράς μεταξύ των καί νά φθάσουν εἰς μίαν κοινήν συναίνεσιν, μέσα ἀπό τήν ὁποίαν θά τοποθετήσωμεν τάς βασικάς ἀρχάς τοῦ Καταστατικοῦ τοῦ Συμβουλίου.

Θέλομεν νά ἐκφράσωμεν ἐπίσης τήν εὐγνωμοσύνην Ἡμῶν ἰδιαιτέρως εἰς τόν ἀγαπητόν ἀδελφόν Ἀρχιεπίσκοπον Χρυσόστομον διά τήν θαυμασίαν καί γενναιόδωρον φιλοξενίαν Αὐτοῦ καί θέλομεν νά εὐχαριστήσωμεν καί ὅλους ὑμᾶς, οἱ ὁποῖοι ἀνταπεκρίθητε εἰς τήν πρόσκλησιν διά τήν συνάντησιν αὐτήν, μέ σκοπόν τήν ἀποφασιστικωτέραν δρᾶσιν τοῦ Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν Μέσης Ἀνατολῆς καί τήν ἐκπλήρωσιν τῶν κοινῶν προσδοκιῶν».

Ἡ συνάντησις αὕτη, ὡς ἐλέχθη ἀνωτέρω ἐπραγματοποιήθη ὑπό τήν αἰγίδα τῆς Α.Μ. τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Κύπρου κ. Χρυσοστόμου, Ὅστις ἐκαλωσώρισε τούς ἀντιπροσώπους τῶν μετεχουσῶν Ἐκκλησιῶν διά τοῦ κάτωθι χαιρετισμοῦ:

«Μέ αἰσθήματα πολλῆς χαρᾶς ἀπευθυνόμαστε σήμερα πρός τήν ἔκτακτη Συνέλευση τῆς Ἐκτελεστικῆς Ἐπιτροπῆς τοῦ Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν Μέσης Ἀνατολῆς.

Ἡ Ἐκκλησία τῆς Κύπρου, καί ἐμεῖς ὁ ἴδιος προσωπικά, μετά πολλῆς εὐχαριστήσεως καλωσορίζουμε στή νῆσό μας τούς τιμίους Ἐκπροσώπους –κληρικούς καί λαϊκούς- τῶν διαφόρων Ἐκκλησιῶν, μελῶν τοῦ Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν Μέσης Ἀνατολῆς. Εὐχαριστοῦμε καί καλωσορίζουμε ὅλους Ἐσᾶς, οἱ ὁποῖοι ὁδηγούμενοι ἀπό τό ἀληθές πνεῦμα τῆς χριστιανικῆς ἀγάπης, ἀνταποκριθήκατε στήν πρόσκληση καί ἤλθετε ἐδῶ, ὥστε ὅλοι μαζί νά ἀνταλλάξουμε ἀπόψεις καί νά δώσουμε ἀπαντήσεις στά πολλά καί σοβαρά προβλήματα, πού μᾶς ἀπασχολοῦν.

Ἡ ἐδῶ παρουσία ὅλων Σας τονίζει, καί ἐπιμαρτυρεῖ, τή μεγάλη σημασία καί σπουδαιότητα, πού ἔχει ἡ ἔκτακτη αὐτή Συνέλευση τῆς Ἐκτελεστικῆς Ἐπιτροπῆς τοῦ Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν Μέσης Ἀνατολῆς. Μέσα στήν κρισιμότητα τῶν καιρῶν πού διερχόμαστε, ἡ Συνέλευσή μας αὐτή προκαλεῖ, ἀκόμη, τό ἄμεσο ἐνδιαφέρον καί τήν προσοχή ὅλων τῶν Χριστιανῶν τῆς εὐαίσθητης περιοχῆς μας. Ἔχουμε τήν ἰσχυρή ἄποψη ὅτι ἐπέστη ἡ ὥρα, ὥστε ὅλοι μαζί -ὅλες οἱ Ἐκκλησίες τῆς Μέσης Ἀνατολῆς- νά ἑνώσουμε τίς δυνάμεις μας καί νά ἐργαστοῦμε συνειδητά, πρός ἐπίλυση τῶν διαφόρων πολλῶν καί σοβαρῶν προβλημάτων, πού ὑπάρχουν στήν περιοχή μας, κυρίως δέ πρός ἐπικράτηση τῆς εἰρήνης στίς χῶρες καί στούς λαούς μας, μακριά ἀπό θρησκευτικούς φανατισμούς καί μισαλλοδοξίες.

Ὅπως γίνεται ἀντιληπτό, γιά νά μπορέσουμε, ὡς Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν Μέσης Ἀνατολῆς, νά ἀσκήσουμε τό ρόλο μας καί νά καταθέσουμε τήν ἐνεργό συμβολή μας, μέ στόχο ἕναν καλύτερο καί εὐτυχέστερο κόσμο στήν περιοχή μας, χωρίς πολέμους καί αἱματοχυσίες, θά πρέπει νά σκύψουμε μέ χριστιανική ἀγάπη καί, μέσα σέ πνεῦμα καλῆς θέλησης καί ἀλληλοκατανόησης, νά δοῦμε τά προβλήματα πού ἀντιμετωπίζουμε, νά δώσουμε ἀπαντήσεις, νά πάρουμε ἀποφάσεις καί νά ἐπιτύχουμε τήν ἐπίλυσή τους.

Πρωτίστως, ἐπισημαίνουμε τήν ἀνάγκη ἀνασυγκρότησης τοῦ Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν Μέσης Ἀνατολῆς, ὥστε τοῦτο νά καταστεῖ πιό ἀποτελεσματικό στίς ἐνέργειες καί ἀποφάσεις του. Ἀναμφίβολα, ὑπῆρξαν –καί ὑπάρχουν- οἰκονομικές δυσκολίες, πού πρέπει νά ἐπιλυθοῦν, λαμβανομένης, βεβαίως, ὑπόψη καί τῆς σημερινῆς δύσκολης οἰκονομικῆς κατάστασης, πού ὑπάρχει παγκόσμια. Ἀδυναμίες, ὅμως, παρατηρήθηκαν καί στή λειτουργία τῆς Γραμματείας τοῦ Συμβουλίου, μέ ἀποτέλεσμα νά ὑπάρχει ἔλλειψη συντονισμοῦ καί ἁρμονικῆς συνεργασίας τῶν Ἐκκλησιῶν–μελῶν του. Ὅλα αὐτά, θά πρέπει νά ἐπιλυθοῦν, ἄλλως τό Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν Μέσης Ἀνατολῆς δέν θά ἠμπορεῖ νά ἀνταποκριθεῖ στούς ὑψηλούς σκοπούς τῆς σύστασης καί λειτουργίας του.

Ὑπενθυμίζουμε ὅτι καί στό παρελθόν ἡ Ἐκκλησία τῆς Κύπρου, καί ἐμεῖς ὁ ἴδιος προσωπικά, γιά νά διευκολύνουμε τίς ἐργασίες τοῦ Συμβουλίου, εἴχαμε εἰσηγηθεῖ, ὅπως ἀναλάβουμε ἐξ ὁλοκλήρου τή Γραμματειακή ὑποστήριξή του, διά τῆς καταβολῆς τῆς δαπάνης λειτουργίας καί ἐπάνδρωσης τῶν Γραφείων αὐτοῦ, μέσα βέβαια καί εἰς τά πλαίσια τῶν δυνατοτήτων μας, καθώς ἐπίσης καί τήν κάλυψη ὁποιασδήποτε ἄλλης σχετικῆς ἀνάγκης του, πού θά χρειαζόταν. Τήν εἰσήγηση καί προσφορά μας αὐτήν ἐπαναλαμβάνουμε καί σήμερα, θέτοντάς τήν στή διάθεσή Σας.

Ἐπιθυμοῦμε, ἐπ’ εὐκαιρία, νά ἐκφράσουμε τή βαθιά μας ἐκτίμηση πρός τό μέχρι σήμερα σημαντικό ἔργο καί τη μεγάλη προσφορά τοῦ Συμβουλίου ὄχι μόνο πρός τούς Χριστιανούς, ἀλλά γενικότερα καί πρός τούς λαούς καί τίς χῶρες τῆς περιοχῆς μας. Ἀναμφίβολα, ὅμως, ἀπομένουν πολλά ἀκόμη νά γίνουν.

Ἐπαναλαμβάνουμε ὅτι ἡ σημερινή Συνέλευση τῆς Ἐκτελεστικῆς Ἐπιτροπῆς τοῦ Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν Μέσης Ἀνατολῆς συνέρχεται σέ πολύ δύσκολες καί κρίσιμες στιγμές γιά τήν περιοχή μας. Τίς ζοῦμε καί τίς βιώνουμε ὅλοι. Ἰδιαίτερα ἐπισημαίνουμε τά θλιβερά φαινόμενα τῆς ἔξαρσης τοῦ θρησκευτικοῦ φανατισμοῦ καί τῆς σημαντικῆς καταπάτησης τῶν θρησκευτικῶν ἐλευθεριῶν.

Λυπούμαστε νά ποῦμε ὅτι, δυστυχῶς, καί στό κατεχόμενο γιά τριανταεπτά σχεδόν τώρα χρόνια, ἀπό τά Τουρκικά στρατεύματα εἰσβολῆς, βόρειο τμῆμα τῆς νήσου μας, παραβιάζονται βάναυσα οἱ θρησκευτικές ἐλευθερίες καί τά ἀνθρώπινα δικαιώματα. Πρῶτα ἀπ’ ὅλα, οἱ Τοῦρκοι εἰσβολεῖς, σέ μιά προκλητική ἐνέργεια ἀλλοίωσης τῆς δημογραφικῆς σύνθεσης τοῦ πληθυσμοῦ τῆς νήσου, ἐκδίωξαν ἀπό τά σπίτια τους τούς Ἕλληνες Χριστιανούς καί ἐγκατέστησαν σ’ αὐτά ἐποίκους ἀπό τήν Τουρκία. Στράφηκαν, ὕστερα, καί ἐνάντια στούς Ἱερούς μας Ναούς. Ἔτσι, ἀφοῦ τούς σύλησαν, ἄλλους ἀπ’ αὐτούς κατέστρεψαν, ἄλλους μετέτρεψαν σέ μουσουλμανικά τεμένη, ἄλλους σέ κέτρα διασκέδασης καί ἄλλους σέ μάνδρες προβάτων, ἤ στάβλους ἀλόγων ζώων.

Ἀναφέρουμε, σχετικά, ὅτι ὡς Ἐκκλησία Κύπρου προτείναμε, καί ζητήσαμε, μέσω τῶν Ἡνωμένων Ἐθνῶν, νά μᾶς ἐπιτραπεῖ νά συντηρήσουμε καί να ἐπιδιορθώσουμε ὅλους αὐτούς τούς Ἱερούς Ναούς μας. Δυστυχῶς, ὅμως, προσκρούσαμε καί ἐδῶ στήν ἄρνηση τῶν κατοχικῶν ἀρχῶν.

Τονίζουμε, ἀκόμη, ὅτι ἡ καταπάτηση τῶν θρησκευτικῶν ἐλευθεριῶν σέ βάρος τῶν λίγων ἐγκλωβισμένων μας, πού παρέμειναν στήν Καρπασία, συνεχίζεται καί σήμερα. Ἀρκεῖ νά ἀναφέρουμε ἔστω καί μερικά μόνο περιστατικά, πού προκαλοῦν τά θρησκευτικά αἰσθήματα τοῦ λαοῦ μας, ἀλλά καί κάθε πολιτισμένου ἀνθρώπου:

Στίς 30 Νοεμβρίου 2010, ἑορτή τοῦ Ἀποστόλου Ἀνδρέα, οἱ κατοχικές ἀρχές τοῦ ψευδοκράτους ἀπαγόρευσαν στόν Θεοφιλέστατο Ἐπίσκοπο Καρπασίας κ. Χριστοφόρο νά λειτουργήσει στήν πανηγυρίζουσα Ἱερά Μονή Ἀποστόλου Ἀνδρέα, παρά τίς προηγηθεῖσες ὑποσχέσεις καί διαβεβαιώσεις τους. Περιττό νά ποῦμε ὅτι οἱ Τοῦρκοι συνεχίζουν, δυστυχῶς, νά παρεμποδίζουν τόν Θεοφιλέστατο στήν ἄσκηση τοῦ θρησκευτικοῦ του ἔργου στούς Ἱερούς Ναούς τῆς κατεχόμενης ἐπισκοπικῆς του Περιφέρειας Καρπασίας.

Στίς 25 Δεκεμβρίου 2010, καί κατά τήν ὥρα πού ἐτελεῖτο ἡ Χριστουγεννιάτικη Θεία Λειτουργία, Τοῦρκοι ψευδοαστυνομικοί πῆγαν στόν Ἱερό Ναό Ἁγίου Συνεσίου, στό Ριζοκάρπασο, διέκοψαν τήν ἱερή ἀκολουθία, ὑποχρέωσαν τόν Αἰδεσιμώτατο Ἐφημέριο Ζαχαρία Γεωργίου νά ἀφαιρέσει τά λειτουργικά του ἄμφια, ἔβγαλαν ἔξω τούς λιγοστούς ἐγκλωβισμένους καί σφράγισαν τόν Ἱερό Ναό. Ἀναφέρουμε, ἀκόμη, ὅτι καί σέ κάποιον ἄλλο Ἐφημέριο, τόν Κωνσταντῖνο Παπακώστα, ἀπαγόρευσαν νά τελέσει τή Χριστουγεννιάτικη Θεία Λειτουργία στόν Ἱερό Ναό Ἁγίας Τριάδος, στήν Ἁγία Τριάδα Καρπασίας!

Προσθέτουμε, ἐπίσης, καί τά ἑξῆς γενικά: Γιά νά τελεστεῖ στίς κατεχόμενες περιοχές ὁποιαδήποτε ἱερή ἀκολουθία, προαπαιτεῖται ἄδεια ἀπό τό λεγόμενο «Ὑπουργεῖο Ἐξωτερικῶν» τῶν κατοχικῶν ἀρχῶν, ἀκόμη καί γιά κηδεῖες, βαπτίσεις κ.τ.λ. Ἐπίσης, σέ ὅλες τίς λατρευτικές συνάξεις, ψευδοαστυνομικοί βιντεογραφοῦν μέ τέτοιο τρόπο ὅλα, ὅσα τελοῦνται ἐντός τῶν Ἱερῶν Ναῶν, καί ὅλους, ὅσοι βρίσκονται σ’ αὐτούς, ὥστε νά βεβηλώνεται ἡ λατρευτική σύναξη. Πρόσφατα, ἐπίσης, οἱ κατοχικές ἀρχές μετέτρεψαν τόν Ἱερό Ναό Ἀρχαγγέλου Μιχαήλ Αἰγιαλούσης, πού εἶναι ἀρχαῖο μνημεῖο τοῦ 11ου αἰώνα, σέ Σχολή διδασκαλίας Χοροῦ, καί κατεδάφισαν τόν Ἱερό Ναό Ἁγίας Αἰκατερίνης, στήν Κοινότητα Γερανίου, ὡς καί τά Παρεκκλήσια Ἁγίου Δημητρίου Αἰγιαλούσης καί Ἁγίου Ἀβακούμ (τοποθεσία Χελῶνες) Ριζοκαρπάσου. Νά προσθέσουμε, τέλος, ὅτι ὅλα τά Ἑλληνορθόδοξα κοιμητήρια ἔχουν βεβηλωθεῖ καί καταστραφεῖ.

Ὑπάρχει, λοιπόν, παραβίαση τῶν θρησκευτικῶν ἐλευθεριῶν καί στό κατεχόμενο βόρειο τμῆμα τῆς Κύπρου, ἀλλά καί σέ ἄλλες περιοχές τῆς Μέσης Ἀνατολῆς. Γι’ αὐτό καί χρειάζεται, ἀλλά καί ἀπαιτεῖται ἡ ἀγαστή καί ἁρμονική συνεργασία ὅλων τῶν Χριστιανῶν καί ὅλων τῶν Ἐκκλησιῶν τῆς περιοχῆς. Στήν προσπάθεια αὐτή καλεῖται καί ἡ σημερινή Συνέλευση τῆς Ἐκτελεστικῆς Ἐπιτροπῆς, καί γενικότερα τό Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν Μέσης Ἀνατολῆς, ξεπερνώντας τά ὑπάρχοντα ἐσωτερικά προβλήματα καί τίς ἄλλες δυσκολίες, νά καταθέσουν τή συμβολή τους.

Μέ αὐτές τίς γενικές σκέψεις, χαιρετίζουμε τίς ἐργασίες τῆς Συνέλευσης καί εὐχόμαστε ἐκ μέσης καρδίας εὐόδωση τῶν προσπαθειῶν μας, ὥστε σύντομα τό πνεῦμα τῆς χριστιανικῆς ἀγάπης καί τῆς χριστιανικῆς εἰρήνης νά ἑδραιωθεῖ στίς χῶρες καί στούς λαούς μας. Ὁλόθυμη, ἀκόμη, εἶναι ἡ δέησή μας πρός τόν Ἀρχιποίμενα Χριστό, ὅπως ἔλθει ἡ μέρα, κατά τήν ὁποία θά πραγματοποιηθεῖ ὁ διακαής πόθος Του, «ἵνα πάντες ἕν ὧσι» (Ἰω. ιζ΄, 21) καί θά ἐκπληρωθεῖ ἡ ἀψευδής προφητεία Του «καί γενήσεται μία ποίμνη, εἷς ποιμήν» (Ἰω. ι΄, 16). Εὐχαριστοῦμε».

Τήν Συνάντησιν θά ἀπασχολήσουν καί ἄλλα ζητήματα, πού ἀφοροῦν τό ἐν λόγῳ Συμβούλιον Ἐκκλησιῶν, καθώς καί τήν εὐρυτέραν περιοχήν τῆς Μέσης Ἀνατολῆς.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_1_placeholder

Τήν Δευτέραν, 12^ην /25^ην Ἰανουαρίου 2011, τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων ἑώρτασε τήν μνήμην τοῦ ὁσίου Πατρός ἡμῶν Θεοδοσίου τοῦ Κοινοβιάρχου εἰς τούς ἐν Ἱεροσολύμοις ἱερούς ναούς αὐτοῦ, κυρίως δέ εἰς τήν ὑπ’ αὐτοῦ ἱδρυθεῖσαν Ἱεράν Μονήν, τήν φέρουσαν καί τό ὄνομα αὐτοῦ εἰς τήν ἔρημον τῆς Ἰουδαίας, μετά τήν Βηθλεέμ καί τό Χωρίον τῶν Ποιμένων, παρά τήν κώμην Ἀμπεντῆγιε. Ἡ Μονή αὕτη ἱδρύθη ὑπό τοῦ Ἁγίου, ὅτε οὗτος ἦλθεν ἐκ τῆς πατρίδος αὐτοῦ Μογαριστοῦ τῆς Καππαδοκίας, τό 451 μ.Χ. εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν, εἰς τόν τόπον, ὁ ὁποῖος πιστεύεται ὅτι περικλείει ἐν αὐτῷ καί τό Σπήλαιον τῆς διανυκτερεύσεως τῶν Μάγων, «…χρηματισθέντων κατ’ ὄναρ μὴ ἀνακάμψαι πρὸς Ἡρῴδην καί δι’ ἄλλης ὁδοῦ ἀναχωρησάντων εἰς τὴν χώραν αὐτῶν». (Ματθ. 2,12).

Αὕτη ἐλειτούργησεν ὡς Κοινόβιον ποιμαινόμενον ὑπό τοῦ Ἁγίου Θεοδοσίου, ἔχοντος εὐλογίαν παρά τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων Σαλουστίου νά ἀναλάβῃ τήν εὐθύνην ὅλων τῶν Κοινοβιακῶν Μονῶν τῆς Παλαιστίνης. Εἶχεν ἐν αὐτῇ τέσσαρας ναούς καί ἑπτακοσίους μοναχούς. Οἱ μοναχοί εἶχον στενήν ἐπικοινωνίαν μετά τοῦ ὁσίου, ἄχρις οὗ κριθοῦν κατάλληλοι διά νά μεταβοῦν δι’ ἄσκησιν εἰς Λαύρας. Παραλλήλως τῇ προσευχῇ εἶχον καί ἐργόχειρον, ἐκ τοῦ ὁποίου συνετήρουν εὐαγῆ ἱδρύματα, ὡς πτωχοκομεῖα καί γηροκομεῖα. Ἡ ἐργασία ἦτο ὅρος εἰσδοχῆς εἰς τήν Μονήν κατά τό σύνθημα αὐτῆς, «μηδείς ράθυμος εἰσίτω ἐν αὐτῇ». Εἶχε καί ἐκπαιδευτήριον, σχολεῖον διά τούς μοναχούς. Εἰς αὐτήν εἰς μεταγενεστέρους αἰῶνας ἠσκητευσεν ὁ Ἅγιος Μόδεστος καί ὁ Ἅγιος Σωφρόνιος, Πατριάρχαι Ἱεροσολύμων.

Φθοράς ὑποστᾶσα ὑπό τοῦ χρόνου καί τῶν περιοίκων, ἀνεκαινίσθη εἰς τά τέλη τοῦ 19^ου αἰῶνος ὑπο τοῦ Ἁγιοταφίτου Μοναχοῦ Λεοντίου, τοῦ ἐκ Κρήτης, εἰς δέ τήν δεκαετίαν τοῦ 1950 ὑπό τοῦ μακαριστοῦ Ἁγιοταφίτου Ἀρχιεπισκόπου Μαδάβων Βαρθολομαίου, τοῦ ἐκ Χίου, διατελέσαντος καί ἡγουμένου αὐτῆς. Μετ’ αὐτόν ἡγούμενος διετέλεσεν ὁ μακαριστός Ἁγιοταφίτης Ἀρχιμανδρίτης Ὑάκινθος. Μετ’ αὐτόν ἄχρι τοῦ νῦν ἡγούμενος εἶναι ὁ Ἁγιοταφίτης Ἀρχιμανδρίτης π. Ἰερόθεος, ὁ ὁποῖος ἀνεκαίνισεν εἰς πολλά τόν ἱερόν ναόν καί ἔκτισε νέαν πτέρυγα τῆς Μονῆς καί ἐπροστάτευσε τάς πέριξ γαίας αὐτῆς.

Εἰς τήν ἱστορικήν ταύτην καί μεγάλην Μονήν τοῦ Πατριαρχείου ἐτέλεσε πανηγυρικήν Πατριαρχικήν θ. Λειτουργίαν ὁ Μακαριώτατος Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος κατά τήν ὡς ἄνω ἡμέραν τῆς μνήμης τοῦ Ἁγίου, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Πατριαρχικοῦ Ἐπιτρόπου ἐν Βηθλεέμ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἰορδάνου κ. Θεοφυλάκτου, τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Θαβωρίου κ. Μεθοδίου καί τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Σεβαστείας κ. Θεοδοσίου, -τοῦ καί ἑορτάζοντος-, ἱερομονάχων καί διακόνων, ψαλλούσης τῆς χορῳδίας τοῦ Πατριαρχείου ὑπό τόν Ἀρχιμανδρίτην π. Ἀριστόβουλον καί τῆς χορῳδίας τῆς κώμης τῆς Μπετζάλλας, ψαλλούσης ἀραβιστί ὑπό τόν κ. Ἰμβραήμ Κάρκαρ καί ἐν κατανύξει ἐκκλησιαζομένων πολλῶν ἀραβοφώνων Ὀρθοδόξων πιστῶν ἐκ τῆς πόλεως τῆς Βηθλεέμ καί τῆς κώμης Μπετζάλλας, κυρίως ὅμως ἐκ τῆς πλησιοχώρου κώμης τοῦ Χωρίου τῶν Ποιμένων προσελθόντων.

Εἰς τό Κοινωνικόν ὁ Μακαριώτατος ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον, ἔχοντα ὡς ἕπεται ἑλληνιστί:

«Κύριε πληρῶσαι βουλόμενος, ἅ ὥρισας ἀπ’ αἰῶνος, ἀπό πάσης τῆς κτίσεως λειτουργούς τοῦ μυστηρίου Σου ἔλαβες∙ ἐκ τῶν Ἀγγέλων τόν Γαβριήλ, ἐκ τῶν ἀνθρώπων τήν Παρθένον, ἐκ τῶν Οὐρανῶν τόν Ἀστέρα καί ἐκ τῶν ὑδάτων τόν Ἰορδάνην∙ ἐν ᾧ τό ἀνόμημα τοῦ κόσμου ἐξήλειψας, Σωτήρ ἡμῶν, δόξα Σοι», ἀναφωνεῖ ὁ ὑμνῳδός τῆς Ἐκκλησίας.

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,

Εὐλαβεῖς Χριστιανοί,

Ὁ σκοπός καί ἡ σημασία τῶν ἱστορικῶν καί παγκοσμίων γεγονότων, τῶν ὁποίων τήν μνήμην ἑορτάζομεν ἐτησίως, ὅπως τῆς Γεννήσεως τοῦ Θεοῦ Λόγου τοῦ Χριστοῦ ἐκ τῆς Παρθένου Μαρίας εἰς Βηθλεέμ καί τῶν Ἁγίων Θεοφανείων, δηλονότι τοῦ Βαπτισματος τοῦ Ὑἱοῦ τοῦ Θεοῦ, τοῦ Χριστοῦ, ὑπό Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου εἰς τά ὔδατα τοῦ Ἰορδάνου ποταμοῦ, εἶναι ἡ ἐξάλειψις τοῦ ἀνομήματος τοῦ κόσμου. Ἡ ἀπαλλαγή, μέ ἄλλα λόγια, τοῦ ἀνθρώπου ἐκ τῆς ἁμαρτίας, ἡ ὁποία εἰσῆλθεν εἰς τόν κόσμον διά τῆς παρακοῆς τῶν πρωτοπλάστων, τοῦ Ἀδάμ καί τῆς Εὔας εἰς τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ὥσπερ γάρ λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, «ὥσπερ γὰρ διὰ τῆς παρακοῆς τοῦ ἑνὸς ἀνθρώπου ἁμαρτωλοὶ κατεστάθησαν οἱ πολλοί, οὕτω καὶ διὰ τῆς ὑπακοῆς τοῦ ἑνὸς δίκαιοι κατασταθήσονται οἱ πολλοί», (Ρωμ. 5,19).

Ἐξ ἀπείρου ἀγάπης κινούμενος καί βουλόμενος Κύριος ὁ Θεός καί Πατήρ  ἡμῶν τόν καθαρισμόν τοῦ ἀνθρώπου ἐκ τοῦ ρύπου τῆς ἁμαρτίας, «ἐν τούτῳ ἐστὶν ἡ ἀγάπη, οὐχ ὅτι ἡμεῖς ἠγαπήσαμεν τὸν Θεόν, ἀλλ’ ὅτι αὐτὸς ἠγάπησεν ἡμᾶς καὶ ἀπέστειλε τὸν Υἱὸν αὐτοῦ ἱλασμὸν περὶ τῶν ἁμαρτιῶν ἡμῶν» κατά τόν εὐαγγελιστήν Ἰωάννην, (Α’ Ἰωάν. 4,10). Πρός τοῦτο δέ ἔλαβεν ὡς λειτουργός τοῦ μυστηρίου τῆς θείας καί σωτηριώδους αὐτοῦ οἰκονομίας ἀπό πάσης τῆς κτίσεως ἐκ τῶν Ἀγγέλων τόν Γαβριήλ, ἐκ τῶν ἀνθρώπων τήν Παρθένον Μαρίαν, ἐκ τῶν οὐρανῶν τόν ἀστέρα καί ἐκ τῶν ὑδάτων τόν Ἰορδάνην, ὡς ψάλλει ὁ ὑμνῳδός.

Ἕτεροι διακεκριμμένοι λειτουργοί τοῦ σωτηριώδους τούτου μυστηρίου ἀνειδείχθησαν, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ὁ Ἰωάννης ὁ Βαπτιστής καί ὁ σήμερον τιμώμενος ἐν αὐτῷ τῷ τόπῳ τῆς ἀσκήσεως αὐτοῦ, Ὅσιος Πατήρ ἡμῶν Θεοδόσιος ὁ Κοινοβιάρχης καί καθηγητής τῆς ἐρήμου.

Καί ὁ μέν Ἰωάννης ὁ Βαπτιστής καί Πρόδρομος τοῦ Χριστοῦ ἐκήρυττε ἐν τῇ ἐρήμῳ τῆς Ἰουδαίας λέγων, «μετανοεῖτε ἤγγικεν γάρ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν, ἐγώ μέν βαπτίζω ὑμᾶς ἐν ὕδατι εἰς μετάνοιαν. ὁ δέ ὀπίσω μου ἐρχόμενος…αὐτός ὑμᾶς βαπτίσει ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ καί πυρί», (Ματθ. 3,1-11).

Ὁ δέ Πατήρ ἡμῶν, Ὅσιος Θεοδόσιος, καταλιπών τόν κόσμον καί τά ἐν κόσμῳ καί ἐκμιμησάμενος τήν ἐπί τοῦ Ἰορδάνου ποταμοῦ τελεσθεῖσαν γύμνωσιν τοῦ Δεσπότου ἡμῶν Χριστοῦ καί βαπτισθείς διά Πνεύματος Ἁγίου, τοῦ Πνεύματος τοῦ Χριστοῦ, ἐγένετο πολίτης τῆς ἐρήμου καί μάλιστα τῆς Ἰουδαίας, κηρύττων καί διδάσκων τήν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν. Τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, τήν ἐπί γῆς ἐγκαινισθεῖσαν διά τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ ἐν τῷ Σπηλαίῳ τῆς Βηθλεέμ καί ἐν τῷ Ἰορδάνῃ ποταμῷ πληρωθεῖσαν διά τῆς φανερώσεως ἐν εἴδει περιστερᾶς, τοῦ φωτός πάσης δικαιοσύνης∙ τοῦ φωτός τῆς τρισηλίου μιᾶς Θεότητος, τοῦ Πατρός, τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Τοῦ τρισηλίου καί ἀπροσίτου τούτου θείου φωτός κοινωνός ἐγένετο καί ὁ Ὅσιος ἡμῶν Θεοδόσιος, ὡς ἀνακράζει ὁ ὑμνῳδός αὐτοῦ: «Γνόφον νοητόν, φωτός τοῦ θειοτάτου, σύ ὑπεισδύνας, Θεοδόσιε, καί πλάκας δακτύλῳ Θεοῦ ἐγγραφείσας τῇ καρδίᾳ σου, τά εὐσεβείας δόγματα, ἔφερες τοῖς φοιτῶσι, βίβλον ζωῆς, παμμακάριστε».

Αὐτήν τήν βίβλον ζωῆς τοῦ παμμακαρίστου Θεοδοσίου προβάλλει σήμερον καί ἡ τοῦ Χριστοῦ ἁγία τῶν Ἱεροσολύμων Ἐκκλησία διά τῆς ἐπιτελέσεως τῆς μνήμης αὐτοῦ ἐν τῇ ἱερᾷ καί ἐπωνύμῳ αὐτοῦ Μονῇ, τῇ γειτνιαζούσῃ τῇ ἱερᾷ καί μεγάλῃ Λαύρα Σάββα τοῦ ἡγιασμένου καί τῷ ἱερῷ Κοινοβίῳ, Μοναστηρίῳ τοῦ Ἁγίου Θεογνίου, ἐπισκόπου γενομένου τῆς πόλεως Βιτυλίου ἐν Παλαιστίνῃ.

Ὅπως ἐν ταῖς ἡμέραις τῆς ἐπιγείου ἀσκητικῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς τοῦ Ὁσίου Θεοδοσίου ἡ ἱερᾶ αὐτοῦ Κοινοβιακή Μονή ἦτο πραγματικῶς ἐν μέσῳ τῆς ἐρήμου κατά τόν 5^ον μ.Χ. αἰῶνα ὄασις πνευματικῆς καί σωματικῆς ἀναψυχῆς, οὕτω καί σήμερον, τῶν ἀναλογιῶν τηρουμένω , ἡ ἐπώνυμος Μονή τοῦ Ἁγίου ἀποτελεῖ καταφύγιον φιλανθρωπίας καί παραμυθίας, ἀλλά καί ὄασιν τοῦ φωτός τῆς ἀληθείας, οὐχί μόνον διά τούς Χριστιανούς καί ἐν γένει τούς κατοίκους τῆς Ἁγίας Γῆς , ἀλλά καί διά πάντας τούς ἐκ τῶν περάτων τῆς Οἰκουμένης ἀθρόως προσερχομένους προσκυνητάς.

Δι’ ὅ καί ἡμεῖς, ἀγαπητοί μου, μετά τοῦ ὑμνῳδοῦ εἴπωμεν: «Τῶν σῶν μεμνημένοι διδαγμάτων, Θεοδόσιε, ἐν δυσί ταῖς οὐσίαις Χριστόν κυρύττομεν, δύω τάς θελήσεις εἰδότες τάς  φυσικάς καί τάς ἐνεργείας καί τά αὐτεξούσια ἐν Θεῷ τῷ βαπτισθέντι σαρκί». Μή παύσῃ, ὅσιε Πάτερ Θεοδόσιε, ἐφορῶν τόν Χριστεπώνυμον λαόν σου, πρεσβεύων πρός Κύριον, τόν Θεόν καί Σωτῆρα ἡμῶν, Ἰησοῦν Χριστόν, ὑπέρ εἰρήνης τοῦ σύμπαντος κόσμου καί ὑπέρ εἰρήνης τῆς περιοχῆς ἡμῶν.

Ναί, ἀγαπητοί μου, «Σήμερον ὁ Χριστός ἐν Ἰορδάνῃ ἦλθε βαπτισθῆναι. Σήμερον Ἰωάννης ἅπτεται κορυφῆς τοῦ Δεσπότου.  Αἱ Δυνάμεις τῶν οὐρανῶν ἐξέστησαν τό παράδοξον ὁρῶσαι μυστήριον. Ἡ θάλασσα εἶδε καί ἔφυγεν. Ὁ Ἰορδάνης ἰδών ἀνεστρέφετο. Ἡμεῖς δέ, οἱ φωτισθέντες βοῶμεν: Δόξα τῷ φανέντι Θεῷ καί ἐπί γῆς ὀφθέντι καί φωτίσαντος τόν κόσμον Ἀμήν».

Μετά τήν θ. Λειτουργίαν ἔλαβε χώραν λιτανεία πέριξ τοῦ Ναοῦ καί τοῦ ὑπογείου παρεκκλησίου τῶν Μάγων, ἐν ᾧ ὁ Τάφος τοῦ Ἁγίου Θεοδοσίου, τῆς μητρός αὐτοῦ Εὐλογίας, τῆς μητρός τοῦ Ἁγίου Σάββα Σοφίας, τῆς μητρός τῶν Ἁγίων Ἀναργύρου Θεοδότης καί τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Μόσχου, συγγραφέως τοῦ Λειμωναρίου.

Μετά τήν λιτανείαν ἠκολούθησε δεξίωσις εἰς τό ἡγουμενεῖον, μετ’ αὐτήν δέ πλουσία τράπεζα εἰς τόν Μακαριώτατον καί πάντας ὑπό τοῦ φιλοξένου ἡγουμένου Ἀρχιμανδρίτου π. Ἱεροθέου.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_2_placeholder

Ἡ κυριώνυμος ἡμέρα τῆς ἑορτῆς εἰς τά Ἱεροσόλυμα.

Τήν πρωΐαν τῆς ἡμέρας τῶν Θεοφανείων, Τετάρτης, 6^ης/19^ης Ἰανουαρίου 2011, ἔλαβε χώραν ὑπό τόν Μακαριώτατον Πατριάρχην Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλον ἡ κάθοδος τῶν Ἁγιοταφιτῶν εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως. Μετά τήν προσκύνησιν εἰς τήν Ἁγίαν Ἀποκαθήλωσιν καί τόν Πανάγιον Τάφον ἡ  Πατριαρχική Συνοδεία εἰσῆλθε εἰς τό Καθολικόν. Ἐνταῦθα εἰς τό ἱερόν Βῆμα ἡ Α.Θ.Μ. καί οἱ Ἀρχιερεῖς καί οἱ Ἱερεῖς λαβόντες εὐλογίαν ἐνεδύθησαν τάς πλήρεις Ἀρχιερατικάς καί Ἱερατικάς αὐτῶν στολάς.

Εὐθύς ἀμέσως ἡ Α.Θ.Μ. ἐτέλεσε τήν ἀκολουθίαν τοῦ Μεγάλου Ἁγιασμοῦ τῶν Θεοφανείων καί ἡγίασε τόν χῶρον καί τούς πιστούς καί μετέδωσεν αὐτοῖς ὕδωρ ἡγιασμένον καί ἔλαβον καί ἔπιον.

Ἐν συνεχείᾳ ἤρξατο ἡ θ. Λειτουργία εἰς τόν Πανάγιον Τάφον, προεξάρχοντος τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τῶν: Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου, Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Θαβωρίου κ. Μεθοδίου, Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Σεβαστείας κ. Θεοδοσίου, τῶν παρεπιδημούντων, Θεοφιλεστάτου Ἐπισκόπου Ἀριανζοῦ τῆς Μητροπόλεως Γερμανίας, τοῦ Θεοφιλεστάτου Ἐπισκόπου Tomis κ. Θεοδοσίου τοῦ Πατριαρχείου τῆς Ρουμανίας καί τοῦ Θεοφιλεστάτου Βοηθοῦ Ἐπισκόπου τοῦ Πατριαρχείου τῆς Ρουμανίας Αἰμιλιανοῦ, Ἱερομονάχων Ἁγιοταφιτῶν καί παρεπιδημούντων Ἱερέων ἐξ ἄλλων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν καί διακόνων, πολλοῦ λαοῦ, πολλῶν ἐθνικοτήτων, μιᾶς πίστεως ὅμως , τῆς Ὀρθοδόξου, κυκλούντων τό Κουβούκλιον τοῦ Παναγίου Τάφου.

Εὐθύς μετά τήν ἀπόλυσιν ἐνώπιον τοῦ Κουβουκλίου τοῦ Παναγίου Τάφου, ὁ Μακαριώτατος ἡγίασεν διά τοῦ Τιμίου Σταυροῦ μετά τοῦ Τιμίου Ξύλου καί τόν Μέγαν Ἁγιασμόν τούς πιστούς, ἐν ᾧ εἷς  τῶν Ἀρχιερέων διένειμε τό Ἀντίδωρον.

Ἐπί τῇ λήξει τούτων, ἀπό τοῦ Καθολικοῦ καί διά τοῦ χώρου ἔμπροσθεν τοῦ Κουβουκλίου, ἡ Πατριαρχική Συνοδεία ἐξῆλθε τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως, τῶν κωδώνων κρουομένων χαρμοσύνως, καί ἀνῆλθεn εἰς τά Πατριαρχεῖα. Ἐνταῦθα προσηνέχθη ἡ ἁρμόζουσα τῇ ἑορτῇ  ὑλική ἀναψυχή καί ἐξεφράσθησαν αἱ δέουσαι ἑόρτιοι προσρήσεις.

Ὁ Μακαριώτατος Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ὑψῶν τό ποτήριον εἶπεν: «Ἡ σημερινή ἑορτή τῶν Θεοφανείων εἶναι τό πλήρωμα πάσης δικαιοσύνης, εἶναι τό ἐπισφράγισμα τῆς ἑορτῆς τοῦ μυστηρίου τῆς ἐνσαρκώσεως τοῦ Θεοῦ Λόγου, τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Κατά τήν ἱεράν αὐτήν ἡμέραν τῶν Θεοφανείων ἐφανερώθη εἰς ἡμᾶς τούς ἀνθρώπους τό μυστήριον τῆς Τρισηλίου Θεότητος, τό μυστήριον τῆς Ἁγίας Τριάδος. Ἐπίσης, κατά τήν ἡμέραν ταύτην ἐφανερώθη καί διεδόθη εἰς ἡμᾶς τό βάπτισμα τῆς μετανοίας, τό βάπτισμα τῆς ἐλευθερίας, τῆς καθάρσεως καί τῆς ἀπαλλαγῆς τῶν ἁμαρτιῶν ἡμῶν, διά τοῦ βαπτίσματος τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Εὐχόμεθα ὅπως τό φῶς τῆς Τρισηλίου Θεότητος, δηλαδή τό φῶς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τοῦ Πνεύματος τοῦ Χριστοῦ, τό ὁποῖον ἐν εἴδει περιστερᾶς ἐφανερώθη ἐν τῷ Ἰορδάνῃ ποταμῷ κατά τήν βάπτισιν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ὑπό Ἰωάννου τοῦ Ἁγίου Βαπτιστοῦ καί Προδρόμου, νά φωτίζῃ καί νά χαρίζῃ τήν φωτιστικήν δύναμιν καί ἐνέργειαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ ἡμῶν εἰς πάντα ἄνθρωπον καί εἰς τόν κόσμον ἅπαντα, εἰς δέ ἡμᾶς τούς Ἁγιοταφίτας νά δίδῃ τήν δύναμιν νά συνεχίσωμεν τήν ἀποστολήν, τήν ὁποίαν ὁ Θεός μᾶς ἀνέθεσε, δηλονότι τήν διαφύλαξιν καί λειτουργίαν τῶν Παναγίων Προσκυνημάτων, τά ὁποῖα παραμένουν ὡς χῶροι λειτουργικοί, δίδουν τήν μαρτυρίαν τῆς ἐνσαρκώσεως, σταυρώσεως, ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καί τῆς ἀπολυτρώσεως. Εὐχόμεθα, ὅπως τό φῶς τῆς Τρισηλίου Θεότητος φωτίζῃ τάς ψυχάς πάντων ἡμῶν, φωτίζῃ δέ καί τάς διανοίας τῶν ἰσχυρῶν τῆς γῆς, οὕτως ὥστε νά ἐργασθοῦν διά τήν εἰρήνην καί τήν κατάπαυσιν τοῦ πυρός, διότι ὅπως λέγει ὁ Ἅγιος Ἰγνάτιος ὁ Θεοφόρος, «δέν ὑπάρχει πιό ὡραῖον πρᾶγμα ἀπό τήν εἰρήνην καί ὅπου ἐπικρατεῖ ἡ εἰρήνη, ἐκεῖ καταργοῦνται οἱ πόλεμοι, αἱ αἱματοχυσίαι καί αἱ διχόνοιαι καί εἰρηνεύει πᾶσα ὁρατή καί ἀόρατος κτίσις».

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_3_placeholder

1. Παραμονή τῆς ἑορτῆς, (5/18-1-2011).

α. Εἰς Ἱεροσόλυμα.

Ἡ ἑορτή τῶν Θεοφανείων ἤ τῶν «Φώτων», ὡς ἀνάμνησις ἐν χαρᾷ, ἀγαλλιάσει καί εὐγνωμοσύνῃ τῆς εἰς τόν Ἰορδάνην ποταμόν βαπτίσεως τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ διά τήν ἀναίρεσιν τῶν συνεπειῶν τοῦ προπατορικοῦ ἁμαρτήματος, τήν ἀνακαίνισιν τοῦ ἀνθρωπίνου ἡμῶν φυράματος καί τόν ἁγιασμόν τῆς κτίσεως, ἑωρτάσθη ὑπό τῆς Σιωνίτιδος Μητρός τῶν Ἐκκλησιῶν, συμφώνως πρός τήν Τυπικήν διάταξιν τῆς Ἐκκλησίας ὡς καί τῆς προσκυνηματικῆς καθεστωτικῆς τοιαύτης ἐν τῇ Ἁγίᾳ Γῇ. Συγκεκριμένως, τήν 5^ην /18^ην Ἰανουαρίου 2011, λίαν πρωΐ, ἀπό τῆς 4:00 π.μ. ὥρας εἰς τόν Μοναστηριακόν Ναόν τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης, ἤρχισεν ἡ ἀκολουθία τοῦ Ὄρθρου, μεθ’ ἥν ἀνεγνώσθησαν αἱ Μεγάλαι Ὧραι, προεξάρχοντος ἐν αὐταῖς τοῦ Μακαριωτάτου Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου τοῦ Γ’ ὡς καί τῆς θ. Λειτουργίας τοῦ Μεγάλου Βασιλείου ἐν συνεχείᾳ καί τοῦ μικροῦ Ἁγιασμοῦ.

Ἠκολούθησεν ἡ ἐν πομπῇ, ἀμφιέσει καί ψαλμῳδίᾳ τοῦ «Ἐν Ἰορδάνῃ βαπτιζομένου Σου, Κύριε» ἄνοδος εἰς τό Πατριαρχεῖον, ἔνθα ἀνεπέμφθη δέησις, ἡγιάσθη ἡ αἴθουσα καί ἐψάλη ὁ Πατριαρχικός Πολυχρονισμός. Τήν  αἴθουσαν ἡγίασεν καί ὁ μετ’ ὀλίγον ἀφιχθείς Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Σεβαστείας κ. Θεοδόσιος μετά μικρᾶς συνοδείας, προεξάρξας τῆς θ. Λειτουργίας καί τῆς ἀκολουθίας τοῦ Ἁγιασμοῦ εἰς τόν Καθεδρικόν Ναόν τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου.

β. Εἰς τόν Ἰορδάνην ποταμόν.

Μεθ’ ὁλίγον, τήν 9:00’ π.μ., ἡ Πατριαρχική Συνοδεία ἀνεχώρησε διά τήν ἑορτήν τῆς παραμονῆς τῶν Θεοφανείων καί τόν ἁγιασμόν τῶν ὑδάτων εἰς τόν Ἰορδάνην ποταμόν.

Ἡ Πατριαρχική Συνοδεία ἀφίχθη πρῶτον εἰς τό ἡγουμενεῖον τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Προφήτου Ἐλισσαίου, παρά τήν συκομορέαν τοῦ Ζακχαίου. Ἐνταῦθα ὑπεδέχθη αὐτήν ὁ ἡγούμενος, Ὁσιώτατος Ἀρχιμανδρίτης π. Φιλούμενος.

Ἐκ τοῦ ἡγουμενείου ἀναχωρήσας, ὁ Μακαριώτατος διῆλθεν ἀπό τῆς Νομαρχίας τῆς Ἱεριχοῦς, ἔνθα ἐν τῇ ὑποδοχῇ αὐτοῦ ὑπό τοῦ Δημάρχου, προσεφώνησεν αὐτόν διά τῆς κάτωθι  προσφωνήσεως ὡς ἕπεται:

«Ἐξοχώτατε Διοικητά τῆς Ἱεριχοῦς,

Κύριε Δήμαρχε,

Ἱερολογιώτατε Μουφτῆ,

Ἐκλαμπρότατε κ. Γενικέ Πρόξενε τῆς Ἑλλάδος

Ἀξιότιμοι Κύριοι,

Πρό ἡμερῶν ἡ Ἐκκλησία τῶν Ρωμαιορθοδόξων Χριστιανῶν τῶν Ἱεροσολύμων ἑώρτασε τήν ἑορτήν τῆς ἀγάπης, τῆς εἰρήνης καί τῆς δικαιοσύνης τοῦ Θεοῦ πρός τόν ἄνθρωπον.

Σήμερον ἡ Ἐκκλησία τῶν Ἱεροσολύμων, τήν ὁποίαν ἐκόσμησεν ὁ μέγας ἐν Πατριάρχαις τῶν Ρωμαίων Ὀρθοδόξων Ἅγιος Σωφρόνιος, ὅστις κατά τήν ἱστορικήν ἱεράν πλέον αὐτοῦ συνάντησιν μετά τοῦ ἐνδόξου ἐν Χαλίφαις τῶν Ἀράβων Μουσουλμάνων, Ὀμάρ Ἴμπν Χατάμπ, ἔθεσαν τόν θεμέλιον καί ἀρραγῆ λίθον τῆς ἁρμονικῆς συμβιώσεως μεταξύ τῶν διαφόρων ἐθνικοθρησκευτικῶν ὀντοτήτων καί Κοινοτήτων, τῶν συνιστωσῶν τόν πολυπολιτισμικόν καί πολυθρησκευτικόν χάρτην τῆς Ἁγίας Γῆς, πανηγυρίζει τήν ἑορτήν τῶν Ἁγίων Θεοφανείων, δηλονότι τήν φανέρωσιν τοῦ θείου καί ἀπροσίτου Φωτός, ἐν τῷ προσώπῳ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ κατά τό Βάπτισμα Αὐτοῦ ὑπό Ἰωάννου τοῦ Βαπτιστοῦ ἐν τοῖς ρείθροις τοῦ Ἰορδάνου ποταμοῦ παρά τήν ἀρχαιοτάτην Παλαιστινιακήν ἡμῶν πόλιν τῆς Ἱεριχοῦς.

Ἐάν ἡ ἑορτή τῶν Χριστουγέννων ἀποτελεῖ τήν ἑορτήν τῆς ἐξ ἀφάτου φιλανθρωπίας εἰσβολῆς τῆς ἀγάπης, τῆς εἰρήνης καί τῆς δικαιοσύνης τοῦ Θεοῦ ἐν μέσῳ τῶν ἀνθρώπων, ἡ ἑορτή τῶν Θεοφανείων ἀποτελεῖ τό ἐπισφράγισμα τῆς θείας καί ἐνσάρκου ἀγάπης, εἰρήνης καί δικαιοσύνης. Καί τοῦτο, διότι τό Βάπτισμα τοῦ Χριστοῦ ἐν τῷ Ἰορδάνῃ ποταμῷ ἀποτελεῖ τό πάσης δικαιοσύνης πλήρωμα. «Ἀγαθή γάρ ἡ τοῦ Θεοῦ δικαιοσύνη καί δικαία ἐστίν ἡ ἀγαθότης αὐτοῦ», διδάσκουν οἱ μεγάλοι τῆς Ἐκκλησίας Πατέρες.

Μέ ἄλλα λόγια, τό μήνυμα τῆς σημερινῆς ἑορτῆς, ἡ ὁποία συνδέεται ἀρρήκτως μετά τῶν ὑδάτων τοῦ Ἰορδάνου ποταμοῦ, ἀλλά καί τῆς εὐλογημένης γῆς τῶν προφητῶν τῶν προκαταγγειλάντων ἡμῖν καί διδαξάντων ἡμᾶς, ἀπ’ αὐτήν ταύτην τήν γῆν, τήν ἀγάπην, τήν εἰρήνην καί δικαιοσύνην, ἀπευθύνεται πρός πάντα ἄνθρωπον καί λαόν, τόν ἀπεκδεχόμενον καί φοβούμενον τόν Θεόν καί τήν δικαίαν Αὐτοῦ κρίσιν. Τό μήνυμα δέ τοῦτο, εἶναι μήνυμα κατά πάσης μορφῆς πολέμου καί αἱματοχυσίας. «Οὐδέν γάρ ἐστιν ἄμεινον εἰρήνης, ἐν ᾗ πᾶς πόλεμος καταργεῖται ἐπουρανίων καί ἐπιγείων», κηρύττει ὁ ἅγιος Ἰγνάτιος ἐπίσκοπος Ἀντιοχείας, (Ἐφ. 13,2).

Εὐχόμεθα, ὅπως τό φῶς τῆς δικαιοσύνης τῆς Ἁγίας τοῦ Θεοῦ ἐπιφανείας φωτίσῃ τόν κόσμον καί ἀπαλλάξῃ αὐτόν ἐκ τῆς δουλείας τοῦ σκότους. Ἐπιφαύσῃ δέ εἰς τόν ἀκατάβλητον λαόν τῆς Παλαιστίνης τό φῶς τῆς ἐλευθερίας, τῆς εἰρήνης, τῆς συνδιαλλαγῆς καί τῆς ἐθνικῆς ἀνεξαρτησίας.

Χρόνια πολλά».

Ἐκ τῆς Ἱεριχοῦς, πόλεως τῆς Παλαιστινιακῆς Αὐτονομίας, ἀναχωρήσας ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων διῆλθε διά τοῦ συνοριακοῦ ἐλέγχου μεταξύ Παλαιστινίων καί Ἰσραηλινῶν καί κατηυθύνθη πρός τήν ἱστορικήν Ἱεράν Μονήν τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου, ἡμικατεστραμμένην οὖσαν ἀπό τοῦ πολέμου τῶν ἕξ ἡμερῶν, τοῦ 1967. Πρό τῆς εἰσόδου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς ἐπεφυλάχθη θερμή ὑποδοχή εἰς τόν Μακαριώτατον ὑπό τοῦ ἔχοντος τήν ἐπιστασίαν τῆς Μονῆς αὐτῆς, Ἀρχιμανδρίτου π. Χρυστοστόμου, ἡγουμένου τῆς παρακειμένης Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Ἀββᾶ Γερασίμου τοῦ Ἰορδανίτου, πολλῶν ἱερομονάχων καί ἱερέων ἐνδεδυμένων, τῇ παρουσίᾳ τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Σωτηρίου Ἀθανασίου μετά τῆς συζύγου καί διπλωματικῶν συνεργατῶν αὐτοῦ, τοῦ Ἐκπροσώπου τοῦ Ὑπουργείου Ἐσωτερικῶν καί Θρησκευμάτων τοῦ Ἰσραήλ κ. Σεζάρ Μαρζῆε, τοῦ Ἐκπροσώπου τῆς Ἰσραηλινῆς Στρατιωτικῆς Διοικήσεως τῆς περιοχῆς τῆς Ἱεριχοῦς κ. Ἴτζικ καί τῶν Προσκόπων προπορευομένων καί πλήθους λαοῦ.

Ἅμα τῇ ὑποδοχῇ πρό τῆς εἰσόδου, ἐγένετο ἡ εἴσοδος ἐντός τοῦ ἡμικατεστραμμένου ἱεροῦ Ναοῦ, διά τόν ὁποῖον τό Πατριαρχεῖον ἔχει λάβει τήν ἄδειαν παρά τοῦ Ἰσραηλινοῦ Στρατοῦ διά τήν συντήρησιν καί ἀνακαίνισιν καί ἀναμένει χορηγούς καί ἀνεγνώσθη ἡ Θ’ Ὥρα τῆς Παραμονῆς τῶν Θεοφανείων μέ τό τροπάριονπερί τό τέλος αὐτῆς, ἀσύλληπτον εἰς θεολογικήν καί ποιητικήν ἔμπνευσιν καί εἰς κατανυκτικώτατον βυζαντινόν μέλος: «Τήν χεῖρὰ σου τήν ἁψαμένην τήν ἀκήρατον κορυφήν τοῦ Δεσπότου (γ’), μεθ’ ἧς καί δακτύλῳ Αὐτόν ἡμῖν καθυπέδειξας, ἔπαρον ὑπέρ ἡμῶν πρός Αὐτόν, Βαπτιστά, ὡς παρρησίαν ἔχων πολλήν. Καὶ γαρ μείζων τῶν προφητῶν ἁπάντων ὑπ’ Αὐτοῦ μεμαρτύρησαι. Τούς ὀφθαλμούς σου πάλιν δέ τούς τό Πανάγιον Πνεῦμα κατιδόντας ὡς ἐν εἴδει περιστερᾶς κατελθόν, ἀναπέτασον πρός Αὐτόν, Βαπτιστά, ἵλεων ἡμῖν ἀπεργασάμενος∙ καί δεῦρο στῆθι μεθ’ ἡμῶν (γ΄) ἐπισφραγίζων τόν ὕμνον καί προεξάρχων τῆς πανηγύρεως».

Τῆς Θ’ ὥρας ἀναγνωσθείσης, ἡ Πατριαρχική Συνοδεία, χιλιάδων λαοῦ -ὑπέρ τάς δέκα – προπορευομένων, ἀλλά καί ἑπομένων καί συνωστιζομένων καί μετά τῶν ἱεροψαλτῶν ψαλλόντων ἑλληνιστί καί ἀραβιστί τό «ἐν Ἰορδάνῃ βαπτιζομένου Σου, Κύριε», πεζῇ ἀπό τῆς Μονῆς ἔφθασεν εἰς τήν ἐξέδραν, τήν κατεσκευασμένην διά τήν τέλεσιν τοῦ  ἁγιασμοῦ, παρά τήν δυτικήν ὄχθην τοῦ Ἰορδάνου. Ἐπ’ αὐτῆς καί μεθ’ ὕδατος ἐντός εἰδικῆς κολυμβήθρας ἐτελέσθη ὁ Μικρός Ἁγιασμός μετά τήν  Ἀκολουθίαν τοῦ Ἑσπερινοῦ.

Ἅμα τῇ λήξει τοῦ Ἑσπερινοῦ, ὁ Μακαριώτατος καί ἡ συνοδεία Αὐτοῦ κατῆλθον μετά μεγάλης δυσκολίας, λόγῳ τοῦ συνωστιζομένου πλήθους, εἰς τήν ὄχθην τοῦ Ἰορδάνου, εἰς τό ὕδωρ τῆς ὁποίας ὁ Μακαριώτατος ἐβύθισε τρίς καί πάλιν τόν Τίμιον Σταυρόν, ψάλλων τό «ἐν Ἰορδάνῃ βαπτιζομένου Σου, Κύριε».

Συμμετέχοντες τῆς βυθίσεως ταύτης τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, ἦσαν καί ἀπό τήν ἀπέναντι Ἀνατολικήν Ὄχθιν ὁ Μητροπολίτης Φιλαδελφείας καί Πατριαρχικός Ἐπίτροπος ἐν Ἀμμάν κ. Βενέδικτος μεθ’ ἱερέων ἐξ Ἰορδανίας καί ὁμάδος ἀραβοφώνων πιστῶν τοῦ Πατριαρχείου ἐξ Ἰορδανίας καί Ἑλλήνων προσκυνητῶν. Οὗτοι ἐπί τῷ τέλει τῆς ἀκολουθίας καί τῆς ἀπολύσεως, ἡνώθησαν μεθ’ ἡμῶν, ψαλλόντων τόν Πολυχρονισμόν τοῦ Μακαριωτάτου.

Τῆς τελετῆς τοῦ Μικροῦ Ἁγιασμοῦ τελεσθείσης καί διά τοῦ Ἰορδανείου ὕδατος αὐτῆς πάντων ἡμῶν ἐν χαρᾷ, κατανύξει καί εὐχαριστίᾳ ἁγιασθέντων, ὁ Μακαριώτατος, ἡ Συνοδεία αὐτοῦ καί πολλοί προσκυνηταί μετέσχον ἑορτίου νηστησίμου τραπέζης, παρατεθείσης εἰς τήν παρακειμένην Ἱεράν Μονήν τοῦ Ἀββᾶ Γερασίμου ὑπό τοῦ φιλέργου καί φιλοξένου ἡγουμένου αὐτῆς, Ἀρχιμανδρίτου Χρυσοστόμου.

Τοῦτον ἐπῄνεσεν ὁ Μακαριώτατος διά τήν φιλάδελφον καί φιλόξενον αὐτοῦ πρᾶξιν καί δρᾶσιν εἰς τήν περιοχήν τοῦ Ἀββᾶ Γερασίμου, τήν παρέχουσαν τροφήν καί ἐργασίαν εἰς πολλούς καί ἀνάπαυσιν καί ἀναψυχήν πνευματικήν καί δημιουργοῦσαν κλῖμα συνυπάρξεως καί συμβιώσεως Χριστιανῶν καί Μουσουλμάνων καί ἀνθρώπων ἄλλων θρησκευμάτων καί ἐθνικοτήτων.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_4_placeholder

Τήν Κυριακήν, 3^ην /16^ην Ἰανουαρίου 2011, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κορέας κ. Ἀμβρόσιος, συνοδευόμενος ὑπό 50 μελῶν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Κορέας, ὑπαγομένης εἰς τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον, ἐπεσκέφθη τό Πατριαρχεῖον. Προσφωνῶν ὁ Σεβασμιώτατος Ἅγιος Κορέας τόν Μακαριώτατον ἐπί τῇ ἐπισκέψει ταύτῃ, ἐξέφρασε τήν συγκίνησιν αὐτοῦ διά τήν ἐπίσκεψιν αὐτοῦ καί πάλιν εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν καί ηὐχαρίστησε διά τήν συμμετοχήν εἰς τήν θ. Λειτουργίαν μετά τοῦ Μακαριωτάτου κατά τήν νύκτα τῆς ἑορτῆς τῆς Περιτομῆς τοῦ Κυρίου καί τῆς μνήμης τοῦ Ἁγίου Βασιλείου τοῦ Μεγάλου καί τῆς Πρωτοχρονιᾶς καί ἀνέφερε περί τῆς ἐν Κορέᾳ Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ὅτι αὕτη διατηρεῖ ἑπτά ναούς μέ Καθεδρικόν Ναόν αὐτόν τοῦ Ἁγίου Νικολάου τῆς Σεούλ. Αἱ Ἐκκλησίαι αὐταί εὑρίσκονται εἰς τάς πόλεις τῆς Σεούλ, Πουσάν , Ἰντσάν, Τσόν Τσούν, Πανανλί, Τσούν Τσόν καί Οὐλβάν. Ἀριθμεῖ 3.500 Ὀρθοδόξους διαφορων ἐθνικοτήτων.

Ὁ Σεβασμιώτατος Ἀμβρόσιος εἶναι ὁ δεύτερος Μητροπολίτης μετά τόν πρῶτον νῦν πρῴην Μητροπολίτην Κορέας π. Σωτήριον Τράμπαν, ὁ ὁποῖος ὑπηρετεῖ νῦν ὡς ἐφημέριος εἰς τόν Καθεδρικόν Ναόν τῆς Σεούλ. Ἡ Ἐκκλησία τῆς Κορέας διατηρεῖ Ὀρθόδοξον Ἐκδοτικόν οἶκον (Korean Orthodox Editions) μέ ἐκδόσεις εἰς τήν Κορεατικήν γλῶσσαν τῆς θ. Λειτουργίας τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, τοῦ Ἁγίου Βασιλείου τοῦ Μεγάλου, τῶν Μυστηρίων τῆς Ἐκκλησίας καί τροπαρίων τῶν ἑορτῶν ἐκ τῶν ἐκκλησιαστικῶν βιβλίων κατ’ ἐπιλογήν. Διατηρεῖ καί γυναικείαν Ἱεράν Μονήν τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος ἔνθα ἡγουμένη εἶναι ἡ Ὁσιολογιωτάτη Μοναχή Ἀγάθη. Ὁ Σεβασμιώτατος Ἅγιος Κορέας διδάσκει τήν Ἑλληνικήν γλῶσσαν καί Ἱστορίαν εἰς τό Τμῆμα Ἑλληνικῶν Σπουδῶν τοῦ Πανεπιστημίου τῆς Σεούλ.

 Ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος εἶπε: “Σᾶς ὑποδεχόμεθα καί πάλιν μέ ἰδιαιτέραν χαράν εἰς τήν πόλιν τῶν Ἱεροσολύμων. Ἡ ἐπίσκεψίς σας εἰς τόν Πανάγιον Τάφον ἔχει μεγάλην σημασίαν. Ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ σᾶς ἠξίωσε νά προσκυνήσετε τά Πανάγια Προσκυνήματα καί νά λάβετε τήν χάριν των. Γίνεσθε συμμέτοχοι τοῦ ἁγιασμοῦ καί τῆς χάριτος τῶν Ἁγίων Τόπων. Τοῦτο συμβαίνει, διότι, ἡ Ἁγία Γῆ καί ἰδίᾳ ἡ Ἱερουσαλήμ συνδέεται μέ τό μυστήριον τοῦ Σταυροῦ καί τῆς Ἀναστάσεως τοῦ ἀρχηγοῦ τῆς πίστεως ἡμῶν. Ἡ γῆ τῶν Ἱεροσολύμων ἔχει ποτισθῆ μέ τό σταυρικόν αἷμα τοῦ Χριστοῦ, ἐν ᾧ ἡ Βηθλεέμ ἐδέχθη εἰς τά σπλάχνα της τόν ἴδιον τόν Θεόν. Οἱ ἐπισκέπται προσκυνηταί λαμβάνουν τάς δωρεάς ταύτας”.

“Ἡμεῖς κατά τήν περίοδον ταύτην ἑορτάζομεν τό γεγονός τῆς Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ, πού συνέβη εἰς τήν Βηθλεέμ. Ὁ Χριστός γεννᾶται καί εἰς τάς ψυχάς μας ὡς εἰς σπήλαιον. Ἀναμένει νά Τοῦ προσφέρωμεν τά ἰδικά μας δῶρα, ὡς οἱ Μάγοι καί οἱ Ποιμένες. Ἀπό ἐμᾶς τί ζητεῖ; Τήν ἄπειρον ἀγάπην μας, τήν ταπείνωσίν μας, τήν γνῶσιν τοῦ Θεοῦ, Δημιουργοῦ μας καί τό φῶς τῆς ἀληθείας. Ὁ Θεός εἶναι φῶς μεταδιδόμενον. Τοῦτο διατηρεῖ καί διαφυλάττει ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, ἡ ὁποία εἶναι τό φῶς τῆς ἀληθείας, τό φῶς πού ἁγιάζει καί φωτίζει τήν καρδιάν κάθε ἀνθρώπου. Ἡμεῖς ζῶμεν σήμερον τήν ἀλήθειαν ταύτην μεθ’ ὑμῶν, ὑπό τόν πνευματικόν Ὁδηγόν ὑμῶν καί Ποιμενάρχην Μητροπολίτην σας, ἐκπροσωποῦντα καί τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον. Συμμεριζόμεθα μεθ’ὑμῶν τό φῶς τοῦ Χριστοῦ. Τοῦτο τό φῶς φωτίζει καί τήν χώραν σας, τήν Κορέαν, τήν χώραν τῆς «πρωϊνῆς γαλήνης», ὡς εἴπατε. Τοῦτο συμβαίνει κατά τό λεγόμενον τοῦ Ἀποστόλου Παύλου καί σήμερον: «οὐκ ἔνι Ἰουδαῖος οὐδὲ Ἕλλην, οὐκ ἔνι δοῦλος οὐδὲ ἐλεύθερος, οὐκ ἔνι ἄρσεν καὶ θῆλυ· πάντες γὰρ ὑμεῖς εἷς ἐστε ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ», (Γαλ. 3,28). Ἡ ἑνότης αὕτη μᾶς βοηθεῖ νά κατανοήσωμεν ὅτι εἴμεθα τέκνα ἑνός καί τοῦ αὐτοῦ Θεοῦ Πατρός”.

“Ζῶμεν καί ἄλλο γεγονός, αὐτό τῆς Οἰκουμενικότητος τῆς Ὀρθοδοξίας, τήν ὁποίαν ἐπροσωπεῖ τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον. Τοῦτο εἶναι τό μεγαλεῖον τῆς Ὀρθοδοξίας, ἡ Οἰκουμενικότης αὐτή, ἡ ὁποία τήν διαφοροποιεῖ ἀπ’ ὅλας τάς ἄλλας Χριστιανικάς Ὁμολογίας. Εἰς τήν Ὀρθοδοξίαν ὑπάρχει ἡ ἐκκλησιαστική ἐθνικότης. Ταύτην ἐσεβάσθη ἡ Ὀρθοδοξία, τήν γλῶσσαν, τά ἔθιμα, τά ἤθη ἑκάστου ἔθνους. Τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων εἶναι Ἐκκλησία μέ οἰκουμενικόν χαρακτῆρα καί οἰκουμενικάς τοποθετήσεις. Ἐνταῦθα ἐν τῇ ἑνότητι ἡμῶν, διατηροῦμεν τήν ἐθνικότητα, γλωσσικήν ἤ πολιτιστικήν ταυτότητα. Τοῦτο ἐφάνη καί εἰς τήν λειτουργίαν τῆς νυκτός, τῆς πρώτης Ἰανουαρίου εἰς τόν Πανάγιον Τάφον, ὅτε καί ἀνεγνώσθη τό Εὐαγγέλιον εἰς ἄλλας γλώσσας καί εἰς τήν Κορεατικήν. Καί ἡμεῖς ἐλάβατε τό φῶς τοῦ Ἡλίου τῆς Δικαιοσύνης ἀπό τό Πατριαρχεῖον Κωνσταντινουπόλεως. Ὁ Μητροπολίτης ὑμῶν εἶναι ἡ ἀναμμένη λαμπάδα. Εἶναι δική σας ἡ εὐθύνη νά λαμβάνετε ἀπό τό φῶς τῆς ἀναμμένης λαμπάδος καί νά τό μεταδίδετε εἰς τούς συμπατριώτας σας. Νά τό διαδίδετε, ὡς οἱ Ἀπόστολοι. Αὐτή εἶναι ἡ ἀποστολή σας. Αὐτή εἶναι καί ἡ ἀποστολή τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων διά μέσου τῶν αἰώνων, ἰδίᾳ διά τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος. Κρατεῖ ἀναμμένην τήν λαμπάδα τῆς πίστεως, εὐαγγιζόμενον Χριστόν, γεννηθέντα κατά σάρκα ἐν Βηθλεέμ, σταυρωθέντα καί ἀναστάντα ἐκ νεκρῶν. Κέντρον τῆς πίστεως ἡμῶν εἶναι ἡ θ. Λειτουργία ἡ θ. Εὐχαριστία”.

“Εὐχόμεθα ἡ προσκυνηματική σας θεωρία νά γίνῃ αἰτία λήψεως τοῦ φωτός τοῦ Ἁγίου Τάφου, διά νά προοδεύσητε πνευματικῶς καί νά γίνετε κήρυκες τῶν ὅσων ἠκούσατε καί εἴδατε εἰς τούς Ἁγίους Τόπους. Εὐχόμεθα ἡ Χάρις τοῦ Θεοδέγμονος Σπηλαίου καί τοῦ Ἁγίου Τάφου νά σᾶς ἐνισχύῃ εἰς τήν προσωπικήν, οἰκογενειακήν καί ἐθνικήν σας ζωήν”.

 Ἡ χορῳδία ὑπό τήν χορῳδιάρχην κ. Γαβριέλαν Κήμ ἔψαλε τό «Ἐν Ἰορδάνῃ βαπτιζομένου Σου Κύριε», τό ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου Νικολάου, «Κανόνα πίστεως καί εἰκόνα πραότητος» καί τό «Ὅσοι εἰς Χριστόν ἐβαπτίσθητε…» εἰς τήν Κορεατικήν γλῶσσαν καί εἰς Βυζαντινόν μουσικόν μέλος.

 Ἐπί τούτοις, ὁ Μακαριώτατος ἐπέδωσεν εἰς τόν Μητροπολίτην Ἀμβρόσιον φιλντισένιον ἐγκόλπιον καί σταυρόν, τῷ συνοδῷ αὐτοῦ ἱερεῖ σταυρόν καί ἑκάστῳ τῆς ὁμάδος αὐτοῦ Ἱεροσολυμιτικάς εὐλογίας.

 Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_5_placeholder

Συμφώνως πρός τήν τάξιν καί τήν συνήθειαν τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων καί τῆς Ἁγιοταφιτικῆς αὐτοῦ Ἀδελφότητος, ἡ κοπή τῆς βασιλόπιττας ἐπί τῇ ἐνάρξει τοῦ Νέου Πολιτικοῦ Ἔτους 2011 καί τῇ μνήμῃ τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Βασιλείου τοῦ Μεγάλου ἐγένετο ὑπό τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων Θεοφίλου εἰς σεμνήν καί εὐχάριστον τελετήν, λαβοῦσαν χώραν εἰς τήν αἴθουσαν τοῦ Θρόνου τήν 5.00μ.μ. ὥραν τῆς παραμονῆς, Πέμπτης, 31^ης Δεκεμβρίου 2010/13^ης Ἰανουαρίου 2011. Εἰς τήν τελετήν ταύτην παρίστατο ὁ Γενικός Πρόξενος τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Σωτήριος Ἀθανασίου μετά τῆς συζύγου αὐτοῦ καί συνεργατῶν αὐτοῦ, οἱ Ἁγιοταφῖται Πατέρες, Ἀρχιερεῖς, Ἱερομόναχοι, μοναχοί, ἔτι δέ καί μοναχαί, Ἕλληνες τῆς παροικίας, μέλη τοῦ ἀραβοφώνου Ἑλληνορθοδόξου ἡμῶν ποιμνίου καί προσκυνηταί ἐξ Ἑλλάδος, καί Ρωσίας ἐλθόντες κυρίως διά τήν ἐγγίζουσαν ἑορτήν τῶν Φώτων.

Εἰς τήν ἐκκλησιαστικήν κοινωνικήν ταύτην τελετήν, ὑπομιμνῄσκουσαν τήν φιλανθρωπίαν καί τήν ἐλεημοσύνην τῆς Ἐκκλησίας καί τοῦ θεοφόρου Πατρός αὐτῆς Ἁγίου Βασιλείου τοῦ Μεγάλου, ὁ Μακαριώτατος προσεφώνησε τούς μετέχοντας διά τῆς κάτωθι αὐτοῦ προσφωνήσεως, ἐχούσης ὡς ἕπεται ἑλληνιστί:

«Προαιώνιε Λόγε τοῦ Πατρός, ὁ ἐν μορφῇ Θεοῦ ὑπάρχων καί συστησάμενος τήν κτίσιν ἐκ τοῦ μή ὄντος εἰς τό εἶναι, ὁ καιρούς καί χρόνους ἐν τῇ ἰδίᾳ ἐξουσίᾳ θέμενος τά ἔργα τῶν χειρῶν Σου εὐλόγησον», ἀναφωνεῖ  ἱκετικῶς ὁ ὑμνῳδός τῆς Ἐκκλησίας.

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Ἡ καθ’ ἡμᾶς, δηλονότι κατά τήν Ἐκκλησιαστικήν ἡμῶν θεώρησιν, ἔναρξις τοῦ Νεόυ Χρόνου, προσλαμβάνει ἑόρτιον καί σωτήριον χαρακτῆρα, δεδομένου ὅτι τό ἀπ’ αἰώνων κεκρυμμένον μυστήριον τῆς θείας Οἰκονομίας ἐφανερώθη ἡμῖν ἐν τῷ προαιωνίῳ Λόγῳ τοῦ Πατρός ἐν Χριστῷ τῷ Θεῷ καί Σωτῆρι ἡμῶν, τῷ συστήσαντι τήν κτίσιν ἐκ τοῦ μή ὄντος εἰς τό εἶναι καί τῷ θεμένῳ ἐν τῇ ἰδίᾳ αὐτοῦ ἐξουσίᾳ καιρούς καί χρόνους. «Χρόνος δέ ἐστι», κατά τόν Μέγα Βασίλειον, «τό συμπαρεκτεινόμενον τῇ συστάσει τοῦ κόσμου διάστημα».

Τό διάστημα δέ τοῦτο διακρίνεται εἰς ἐνιαυσίους κύκλους τοῦ ρέοντος χρόνου, δηλαδή τοῦ χρόνου τῆς φθορᾶς, ἐκ τῆς ὁποίας ἐλευθερώσῃ ἡμᾶς καί σύμπασαν τήν κτίσιν ὁ παραγενόμενος εἰς τόν κόσμον Χριστός. «Ὅτι καί αὐτή ἡ κτίσις κατά τόν θεῖον Παῦλον, ἐλευθερωθήσεται ἀπό τῆς δουλείας τῆς φθορᾶς εἰς τήν ἐλευθερίαν τῆς δόξης τῶν τέκνων τοῦ Θεοῦ», (Ρωμ. 8,21).

Τό γεγονός τοῦτο, τῆς ἐλευθερίας ἀπό τῆς δουλείας τῆς φθορᾶς, τοῦ πεπερασμένου χρόνου, εἰς τήν ἐλευθερίαν τῆς δόξης τῆς αἰωνίου βασιλείας, τῶν τέκνων τοῦ Θεοῦ συνήγαγεν ἡμᾶς, ἵνα ἑωρτάσωμεν σήμερον ἐπί τῇ ἀνατολῇ τοῦ Νέου Ἐνιαυτοῦ, ἀλλά καί ἐπί τῇ μνήμῃ τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Βασιλείου τοῦ Μεγάλου Ἀρχιεπισκόππου Καισαρείας Καππαδοκίας τοῦ οὐρανοφάντορος διά τῆς ἐκ παραδόσεως τελετῆς τῆς κοπῆς τῆς φερωνύμου αὐτοῦ «βασιλόπιττας».

Ἡ ὑπό τῆς ἁγίας ἡμῶν Ἐκκλησίας καθιερωθεῖσα ἑορτή τῆς λήξεως τοῦ παλαιοῦ ἔτους καί τῆς εἰσόδου τοῦ Νέου Χρόνου τεθεμελίωται ἐπί τῶν προφητικῶν λόγων, Ἡσαΐου τοῦ μεγαλοφωνοτάτου, τῶν ἀναφερομένων εἰς τό σωτηριώδες κήρυγμα τοῦ ἐνανθρωπήσαντος δι’ ἡμᾶς Θεοῦ Λόγου, Κυρίου δέ ἡμῶν Ἰησοῦ τοῦ Χρισθέντος ὑπό τοῦ Θεοῦ Πατρός, «Κηρῦξαι ἐνιαυτόν Κυρίου δεκτόν», (Ἡσ. 61,12).

Διά τοῦ κηρύγματος τοῦ «νέου ἐνιαυτοῦ Κυρίου», προτρεπόμεθα ὑπό τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, ὅπως καί ἡμεῖς ἀναλογισθῶμεν τόν σκοπόν τῆς ἄνω τοῦ Θεοῦ ἐν Χριστῷ κλήσεως ἡμῶν.

Πρός τόν σκοπόν τοῦτον, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, καλούμεθα νά γίνωμεν ἀφ’ ἑνός κήρυκες τοῦ Λόγου τοῦ Θεοῦ, ἀφ’ ἑτέρου μιμηταί τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Βασιλείου, ὅστις καί οὗτος ἐγένετο κῆρυξ τοῦ Λόγου τοῦ Θεοῦ καί μιμητής τοῦ θείου Παύλου, τοῦ παραγγέλλοντος ἡμῖν:  «Ἀδελφοί, ἐγώ ἐμαυτόν οὔπω λογίζομαι κατειληφέναι (δέν φρονῶ ὅτι ἀνταπεκρίθην πλήρως εἰς τήν ἀποστολήν μου), ἕν δέ, τά μέν ὀπίσω ἐπιλανθανόμενος, τοῖς δέ ἔμπροσθεν ἐπεκτεινόμενος κατά σκοπόν διώκω ἐπί τό βραβεῖον τῆς ἄνω κλήσεως τοῦ Θεοῦ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ», (Φιλιπ. 3,13-14).

Ἐπί δέ τούτοις, ἐπικαλούμενοι τήν χάριν καί τό ἔλεος τοῦ Κυρίου καί Δημιουργοῦ τῆς κτίσεως μετά τοῦ ὑμνῳδοῦ εἴπωμεν: «Ὁ ἀρρήτῳ σοφίᾳ τά σύμπαντα δημιουργήσας καί καιρούς ὁ θέμενος, ἐν τῇ αὐτοῦ ἐξουσίᾳ, δώρισαι τῷ φιλοχρίστῳ λαῷ καί τῇ Γεραρᾷ Ἁγιοταφιτικῇ ἡμῶν ἀδελφότητι νίκας κατά τοῦ διαβόλου, εἰρήνην τῷ κόσμῳ καί τῇ χειμαζομένῃ περιοχῇ ἡμῶν∙ ἔτους δέ τάς τέ εἰσόδους καί τάς ἐξόδους εὐλογήσας, κατεύθυνον ἡμῶν τά ἔργα πρός θεῖον Σου θέλημα». Ἀμήν ∙καί ὡς ἕπεται ἀραβιστί: (βλ. ἠλεκτρονικόν σύνδεσμον https://en.jerusalem-patriarchate.info/ar/2011/01/13/360/ ).

Μετά ταῦτα, ψαλέντος τοῦ τροπαρίου τῆς ἑορτῆς τῆς Περιτομῆς τοῦ Κυρίου καί τοῦ Ἁγίου Βασιλείου τοῦ Μεγάλου, ὁ Μακαριώτατος ἔκοψε τήν πίτταν, εὐχόμενος «αἴσιον, εὐτυχές, εὐλογημένον καί εἰρηνικόν τό Νέον Ἔτος 2011» καί διένειμεν αὐτήν εἰς πάντας, ἐν ᾧ οἱ δόκιμοι τῆς Σχολῆς ἔψαλλον τά Ἁγιοταφιτικά κάλαντα,  «Ἐμεῖς ἡ νέα γενεά τοῦ Παναγίου Τάφου…», τά κάλαντα τοῦ Ἁγίου Βασιλείου, «Ἀρχιμηνιά κι Ἀρχιχρονιά…» καί «Πάει ὁ παληός ὁ χρόνος».

Ἡ κοπή τῆς βασιλόπιττας ὑπό τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου ἔλαβε χώραν τήν ἑπομένην ἡμέραν, 1^ην /14^ην Ἰανουαρίου 2011, τήν πρωΐαν, μετά τήν θ. Λειτουργίαν εἰς τόν Μοναστηριακόν Ναόν τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης, εἰς τό Ἐπιτροπικόν, τήν μεσημβρίαν εἰς τήν κοινήν τράπεζαν τῶν Ἁγιοταφιτῶν ἐν τῷ Κεντρικῷ Μοναστηρίῳ καί τό ἀπόγευμα εἰς τήν Πατριαρχικήν Ἱερατικήν Σχολήν ἐπί τοῦ λόφου τῆς Ἁγίας Σιών.

Περί τῆς τελετῆς τῆς κοπῆς τῆς βασιλόπιττας εἰς τήν Σχολήν, θά γίνῃ ἰδιαίτερος λόγος εἰς τήν ἱστοσελίδα τοῦ Πατριαρχείου.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_6_placeholder

Παραμονή, 24-12-2010 /6-1-2011: Ὄρθρος, Μεγάλαι Ὧραι & θ. Λειτουργία τοῦ Μεγάλου Βασιλείου.

Ἔθος τῆς Ἐκκλησίας τῶν Ἱεροσολύμων μετά τήν ἀνέγερσιν τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως καί τῆς Βασιλικῆς τῆς Γεννήσεως εἰς Βηθλεέμ ὑπό τῆς Ἁγίας Ἑλένης (326-336 μ.Χ.), ἦτο ὁ ἑορτασμός τῆς ἑορτῆς τοῦ Χριστοῦ Γεννήσεως εἰς Βηθλεέμ. Τοῦτο ὡρίσθη οὕτως, ἵνα ἡ κατά σάρκα Γέννησις τοῦ Κυρίου ἡμῶν Χριστοῦ ἑορτάζηται εἰς τόν τόπον, ἔνθα ἐν χρόνῳ ἐπί Καίσαρος Ὀκταβιανοῦ Αὐγούστου ἔλαβε χώραν. Ἐκ τῶν περί τούτου μαρτυριῶν πλέον ἀξιομνημόνευτος τυγχάνει ἡ τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων Ἁγίου Σωφρονίου, ὁ ὁποῖος εἰς τήν Ὁμιλίαν Αὐτοῦ, εἰς τήν τοῦ Χριστοῦ Γέννησιν τό 638 μ.Χ. θρηνεῖ, διότι ἡ Ἐκκλησία Ἱεροσολύμων, εἰς πολιορκίαν τελοῦσα ὑπό τοῦ Χαλίφου Ὁμάρ Χατάμπ, δέν δύναται νά μεταβῇ εἰς Βηθλεέμ, διά νά ἑορτάσῃ τήν τοῦ Χριστοῦ Γέννησιν.

Τῷ ἔθει τοῦτῳ ἑπομένη ἡ Ἐκκλησία Ἱεροσολύμων καί ἐφέτος ἑώρτασε συμφώνως πρός τό Τυπικόν αὐτῆς καί τό Προσκυνηματικόν Καθεστώς τήν ἑορτήν τῶν Χριστουγέννων εἰς Βηθλεέμ.

Ὁ ἑορτασμός ἤρξατο ἀπό τῆς παραμονῆς τῆς ἑορτῆς, τήν Πέμπτην, 24^ην Δεκεμβρίου 2010 /6^ην Ἰανουαρίου 2011. Τήν πρωΐαν τῆς ἡμέρας αὐτῆς., 9.15 π.μ. ὥραν, ἡ Πατριαρχική Συνοδεία ὑπό τήν Α.Θ.Μ. τόν Πατριάρχην Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλον ἐξεκίνησεν, προπορευομένων τῶν Προσκόπων, ἀπό τοῦ Πατριαρχείου διά τήν Πύλην τοῦ Δαβίδ. Ἀπό ταύτης δι’ ὀχημάτων ἐγένετο ἡ μετάβασις εἰς τήν μεταξύ Ἱεροσολύμων καί Βηθλεέμ κειμένην Ἱεράν Μονήν τοῦ Προφήτου Ἠλιού.

Ἐνταῦθα ἔλαβε χώραν ἡ ὑποδοχή τοῦ Μακαριωτάτου Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου κ.κ. Θεοφίλου ὑπό τοῦ ἡγουμένου τῆς ἐν λόγῳ Μονῆς Ἀρχιμανδρίτου π. Ἀνδρέου, ὑπό τῶν Ἰσραηλινῶν Στρατιωτικῶν Ἀρχῶν τῆς περιοχῆς Βηθλεέμ καί ὑπό τῶν Δημάρχων καί προυχόντων τῶν πόλεων Βηθλεέμ, Χωρίου τῶν Ποιμένων καί Μπετζάλλας, ἡ προσκύνησις εἰς τόν ἱερόν Ναόν καί ἀκολούθως ἡ σύντομος δεξίωσις εἰς τό ἡγουμενεῖον.

Μετά ταῦτα, ἡ Πατριαρχική πομπή ἐξεκίνησε, προπορευομένων πέντε Ἰσραηλινῶν ἱππέων ἄχρι τοῦ τάφου τῆς Ραχήλ, ἔνθα καί ὁ συνοριακός ἔλεγχος ἀσφαλείας μεταξύ Ἰσραήλ καί Παλαιστινιακῆς Αὐτονομίας.

Διαβᾶσα τόν ἔλεγχον τοῦτον ἡ Πατριαρχική Συνοδεία, ἐγένετο εὐθύς δεκτή ὑπό πέντε Παλαιστινίων ἱππέων, οἵτινες προπορευόμενοι ἔφεραν αὐτήν ἀργῷ τῷ βήματι εἰς τήν πλατεῖαν πρό τῆς αὐλῆς τῆς Βασιλικῆς τῆς Γεννήσεως.

Ἐνταῦθα ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος μετά τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Συνοδείας Αὐτοῦ ἐγένετο δεκτός μετά χαρᾶς πολλῆς ἐκ λαοῦ πολλοῦ πανδήμου, κατακλύζοντος τήν πλατεῖαν καί περιστοιχίζοντος τούς ἐνδεδυμένους ἤδη ἱερεῖς Ἁγιοταφίτας, Ἱερομονάχους  καί ἐγγάμους Ἀραβοφώνους, Πρεσβυτέρους καί παρεπιδημοῦντας ἱερεῖς ἄλλων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν.

Τῶν ἱερέων καί τοῦ πλήθους προηγεῖτο ὁ Πατριαρχικός Ἐπίτροπος ἐν Βηθλεέμ, Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Ἰορδάνου κ. Θεοφύλακτος, ὅστις καί  προσεφώνησε καλωσωρίζων τήν Α.Θ.Μακαριότητα.

Ἐνδυθέντος τοῦ Μακαριωτάτου τόν μανδύαν καί εὐλογήσαντος, ἐξεκίνησεν ἡ πομπή πρός τήν Βασιλικήν, ἐν ᾧ ἔψαλλον οἱ ψάλται τό ἀπολυτίκιον «Ἡ γέννησίς Σου, Χριστέ ὁ Θεός ἡμῶν» ἑλληνιστί καί ἀραβιστί.

Εἰσελθούσα εἰς τήν Βασιλικήν ἡ συνοδεία, διῆλθε διά μέσου αὐτῆς ἄχρι τοῦ χώρου πρό τοῦ εἰκονοστασίου, ἐξ οὗ κατῆλθε διά προσκύνησιν πρός τό Θεοδέγμον Σπήλαιον ἀπό τῆς Νοτίου Πύλης αὐτοῦ.

Ἅμα τῇ ἀνόδῳ ἐκ τῆς Βορείου Πύλης τοῦ Σπηλαίου, ἤρξατο εἰς τό Καθολικόν ἡ ἀνάγνωσις τῶν Μεγάλων Ὡρῶν καί ἐτελέσθη ἡ θ. Λειτουργία τοῦ Μεγάλου Βασιλείου, λήξασα τήν 3.30 ὧραν.

Ἐν συνεχείᾳ ἐξελθοῦσα ἡ Πατριαρχική Συνοδεία ἀπό τῆς πύλης τοῦ Βαπτιστηρίου, ἦλθεν εἰς τό Κεντρικόν Μοναστήριον, ἀνακαινισθέν ὑπό τοῦ Πατριαρχικοῦ Ἐπιτρόπου Ἀρχιεπισκόπου Ἰορδάνου κ. Θεοφυλάκτου καί παρεκάθισεν εἰς τράπεζαν μετά πολλῶν ἐκ τοῦ λαοῦ.

Μετά μικράν ἀνάπαυσιν, τήν 7.00 μ.μ. ὥραν εἰς τήν αὐτήν ἀνακαινισμένην αἴθουσαν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος παρέθεσε τράπεζαν πρός τιμήν τοῦ Προέδρου τῆς Παλαιστινιακῆς Αὐτονομίας κ. Μαχμούδ Ἀμπᾶς Ἀμποῦ-Μάζεν παρόντος τοῦ Πρωθυπουργοῦ τῆς Παλαιστινιακῆς Αὐτονομίας, κ. Σαλάμ Φαγιάντε καί τοῦ Ὑπουργοῦ Ἐξωτερικῶν τῆς Ἰορδανίας κ. Νάσσερ Τζοῦντε καί πολλῶν ἄλλων ἀνωτάτων παραγόντων τῆς Παλαιστινιακῆς Αὐτονομίας.

Τόν Πρόεδρον τῆς Παλαιστινιακῆς Αὐτονομίας κ. Μαχμούδ Ἀμπᾶς Ἀμποῦ-Μάζεν  προσεφώνησεν ὁ Μακαριώτατος διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως:

«Ἐξοχώτατε κ. Πρόεδρε,

Ἡ ἑορτή τῶν Χριστουγέννων εἶναι ἑορτή τῆς ἀγάπης, τῆς συγκαταβάσεως καί τῆς εἰρήνης τοῦ Θεοῦ πρός τόν ἄνθρωπον.

Τό γεγονός τοῦτο ἐχαιρετίσθη ὑπό τῶν οὐρανίων δυνάμεων, ὡς λέγει ὁ Εὐαγγελιστής Λουκᾶς, «αἰνούντων τόν Θεόν καί λεγόντων, δόξα ἐν Ὑψίστοις Θεῷ καί ἐπί γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία».

Τοῦ παγκοσμίου τούτου γεγονότος, τό ὁποῖον ἔλαβε χώραν ἐν τῷ σπηλαίῳ τῆς Παλαιστινιακῆς γῆς, δηλονότι τῆς Βηθλεέμ, μάρτυς ἀψευδής καί διαχρονικός παραμένει τό Ρούμ Ὀρθοντόξ Πατριαρχεῖον τῶν Ἱεροσολύμων. Τό Πατριαρχεῖον, τοῦ ὁποίου ἡ μακραίων ἱστορία συνεδέθη μετά τῆς ἱστορικῆς παρουσίας τοῦ Ἀραβικοῦ κόσμου γενικώτερον καί τοῦ Παλαιστινιακοῦ λαοῦ εἰδικώτερον ἐπί τῆς ἁγίας Γῆς, ἀπό τῆς ἐποχῆς τοῦ Χαλίφου Ὀμάρ Ἴμπν Χατάμπ καί τοῦ Πατριάρχου τῶν Ρωμαίων Ὀρθοδόξων Σωφρονίου.

Ἡ μεγάλη κληρονομιά τῶν δύο τούτων Ἀνδρῶν, τῆς ἁρμονικῆς δηλονότι συνυπάρξεως καί συμβιώσεως Χριστιανῶν καί Μουσουλμάνων  ἐπιβεβαιώνεται καί ἐπί τῶν ἡμερῶν Ὑμῶν τέ καί Ἡμῶν. Τρανή ἀπόδειξις τούτου ἀποτελεῖ ἡ ἑόρτιος καί χαρμόσυνος ἀτμόσφαιρα, ἡ ὁποία ἐπικρατεῖ μεταξύ ὅλων τῶν κατοίκων Χριστιανῶν καί Μουσουλμάνων τῆς Βηθλεέμ καί τῶν περιχώρων αὐτῆς.

Ἡ τιμητική μεθ’ Ἡμῶν συναναστροφή Σας, Κύριε Πρόεδρε, μᾶς παροτρύνει νά ἀπευθύνωμεν ἀπό κοινοῦ καί ἀπό τοῦ ἱεροῦ τούτου τόπου τῆς ἐνσαρκώσεως τοῦ Θεοῦ Λόγου (τῆς Βηθλεέμ) τό μήνυμα τῆς εἰρήνης , τῆς δικαιοσύνης, τῆς συνδιαλλαγῆς πρός πάντα ἄνθρωπον, ἰδιαιτέρως πρός τούς ἰσχυρούς καί κραταιούς τῆς γῆς.

Κύριε Πρόεδρε, Σᾶς ὑποδεχόμεθα μέ τήν ἑόρτιον χαράν τῶν Χριστουγέννων, εὐχόμενοι καί δεόμενοι τοῦ ἐν Σπηλαίῳ τῆς Βηθλεέμ ἐνανθρωπήσαντος Θεοῦ Λόγου, ὅπως χαρίζηται Ὑμῖν ὑγιείαν κατ ’ἄμφω, μακροημέρευσιν καί κυβερνητικήν δύναμιν ἐπ’ ἀγαθῷ συνόλου τοῦ Παλαιστινιακοῦ λαοῦ, ἀλλά καί ἐπ ’ἀγαθῷ τῆς εὐρυτέρας περιοχῆς τῆς Μέσης Ἀνατολῆς.

Προσέτι δέ εὐχόμεθα, ὅπως ὁ Ἥλιος τῆς Δικαιοσύνης, ὁ Ὁποῖος ἀνέτειλεν ἐκ τοῦ Σπηλαίου τῆς Βηθλεέμ περιλάμψῃ τόν ἀκατάβλητον λαόν τῆς Παλαιστίνης μέ τό φῶς τῆς ἐλευθερίας καί τῆς ἐθνικῆς ἀνεξαρτησίας.

Ἔτη πολλά καί εὐλογημένον τό νέον ἔτος 2011».

Ἐπί τῇ εὐκαιρίᾳ ταύτῃ, μετά τήν προσφώνησιν ταύτην, ὁ παρών Πρωθυπουργός τῆς Ἰορδανίας κ. Νάσσερ Τζοῦντε μετέφερεν εἰς τόν Μακαριώτατον τάς εὐχάς τοῦ Βασιλέως τῆς Ἰορδανίας διά τήν ἑορτήν τῶν Ἑλληνορθοδόξων ἐν εἰρήνῃ, χαρᾷ καί ἀγαλλιάσει.

Ὄρθρος καί θεία Λειτουργία τῆς ἑορτῆς: 25-12-2010 /7-1-2011.

Μετ’ ἐνδιάμεσον μικράν ἀνάπαυσιν, ἤρξατο ἡ ἀκολουθία του Ὄρθρου τήν 10.30 μ.μ. ὥραν, δι’ ἐπισήμου εἰσόδου ἀπό τῆς Πύλης τοῦ Βαπτιστηρίου τῆς Βασιλικῆς, προεξάρχοντος τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου.

Τελουμένου τοῦ Ὄρθρου, προσῆλθεν ὁ Μακαριώτατος εἰς τό ἱερόν Βῆμα, ἔνθα προσῆλθον οἱ ἱερεῖς καί ἔλαβον εὐλογίαν διά τήν Λειτουργίαν καί ἤρξαντο νά ἐνδύωνται. Οἱ ἱεροδιάκονοι ἐν τῷ μεταξύ ἐνέδυσαν τόν Μακαριώτατον τήν Πατριαρχικήν καί τούς Ἀρχιερεῖς τάς ἀρχιερατικάς αὐτῶν στολάς.

Ἀρχομένου τοῦ Καθίσματος τοῦ Ὄρθρου «Δεῦτε ἴδωμεν πιστοί, ποῦ ἐγεννήθη ὁ Χριστός» ἤρξατο ἡ κάθοδος πρός τό Θεοδέγμον Σπήλαιον ἀπό τῆς Ὡραίας Πύλης τοῦ Καθολικοῦ, προεξάρχοντος ἐνδεδυμένου τοῦ Μακαριωτάτου Πατρός καί Πατριάρχου ἡμῶν κ.κ. Θεοφίλου, ἔχοντος δεξιά Αὐτοῦ τόν Πρόεδρον τῆς Παλαιστινιακῆς Αὐτονομίας κ. Μαχμούδ Ἀμπάς Ἀμποῦ-Μάζεν, τόν Πρωθυπουργόν τῆς Παλαιστινιακῆς Αὐτονομίας, κ. Σαλάμ Φαγιάντε καί τόν Ὑπουργόν Ἐξωτερικῶν τῆς Ἰορδανίας κ. Νάσσερ Τζοῦντε καί ἄλλους ἐπισήμους παράγοντας τῆς Παλαιστινιακῆς καί Ἰορδανικῆς Κυβερνήσεως∙ καί ἀριστερά δέ Αὐτοῦ, τόν Γενικόν Πρόξενον τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Σωτήριον Ἀθανασίου καί τούς συνεργάτας αὐτοῦ, τῶν Ἱερέων καί τῶν Ἀρχιερέων ἐνδεδυμένων καί προπορευομένων.

Τῆς καθόδου εἰς τό Σπήλαιον συμπληρωθείσης, ἀνεγνώσθη εἰς αὐτό ὑπό τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου ἡ εὐαγγελική περικοπή τῆς Γεννήσεως ἐκ τοῦ κατά Λουκάν Εὐαγγελίου ἑλληνιστί καί ὑπό τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Σεβαστείας κ. Θεοδοσίου ἀραβιστί. Μετά τό εὐαγγέλιον ἀνεγνώσθη τό ἐπί τῆς Χριστουγέννοις Μήνυμα τῆς Α.Θ.Μ. ὑπό τοῦ Γέροντος Ἀρχιγραμματέως Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου ἑλληνιστί: (βλ. ἠλεκτρονικόν σύνδεσμον: https://jerusalem-patriarchate.info/2010/12/20/2514/) ,ἐν συνεχείᾳ δέ ὑπό τοῦ αἰδεσιμωτάτου π. Ἀΐσσα Μοῦσλεχ, ἔχον ὡς ἕπεται ἀραβιστί: (βλ. ἠλεκτρονικόν σύνδεσμον https://en.jerusalem-patriarchate.info/ar/2011/01/07/357/ )

Τούτων τελειωθέντων, ἡ ἱερά πομπή ἐξῆλθεν ἀπό τῆς Βορείου Πύλης τοῦ Σπηλαίου καί διά τοῦ παρεκκλησίου τοῦ χρησιμοποιουμένου ὑπό τῶν Ἀρμενίων καί ἤρξατο ἡ πέριξ τῆς πεντακλίτου Βασιλικῆς ἐσωτερικῶς λιτανεία τρίς, ἐν ᾧ οἱ ψάλται ἔψαλλον τάς Καταβασίας τῶν Χριστουγέννων καί τά τροπάρια τῆς λιτανείας καί ἐν ᾧ περί τούς 48 κίονας τῆς Βασιλικῆς ἵσταντο ἐν κατανύξει καί ἱλαροῖς τοῖς προσώποις συνωστιζόμενοι οἱ ἐντόπιοι ἀραβόφωνοι πιστοί τῆς Βηθλεέμ καί τῶν περιχώρων αὐτῆς, Χωρίου τῶν Ποιμένων καί τῆς Μπετζάλλας, ἀπόγονοι τῶν ἀγραυλούντων ποιμένων καί εὐλαβεῖς προσκυνηταί ἐξ Ἑλλάδος, Ρωσίας, Οὐκρανίας, Ρουμανίας, μετέχοντες δι ἁγιασμόν καί σωτηρίαν τῆς ἑορτῆς τοῦ μυστηρίου τῶν μυστηρίων, τῆς Ἐνανθρωπήσεως δηλονότι τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ διά τήν σωτηρίαν ἡμῶν.

Τῆς λιτανείας συμπληρωθείσης, ἐγένετο δέησις εἰς τό μέσον τῆς Βασιλικῆς, ὁπότε καί ἀπεχώρησαν οἱ ἐπίσημοι Ἀντιπρόσωποι τῆς Παλαιστινιακῆς Αὐτονομίας καί οἱ Ἕλληνες Διπλωμᾶται καί οἱ Διπλωμᾶται τῶν ἄλλων Ὀρθοδόξων Κρατῶν καί ἐσυνεχίσθη ὁ Ὄρθρος καί ἡ θ. Λειτουργία εἰς τήν Βασιλικήν, προεξάρχοντος τοῦ Μακαριωτάτου Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου κ.κ. Θεοφίλου, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τῶν Ἀρχιερέων τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων, Μητροπολίτου Βόστρων κ. Τιμοθέου, Σεβασμιωτάτων Ἀρχιεπισκόπων Γεράσων κ. Θεοφάνους, Ἀβήλων κ. Δωροθέου, Γέροντος Ἀρχιγραμματέως Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, Θαβωρίου κ. Μεθοδίου καί Σεβαστείας κ. Θεοδοσίου∙ πλειάδος δέ Ἁγιοταφιτῶν ἱερομονάχων καί ἱερέων ἐξ ἄλλων Ὀρθοδόξων χωρῶν, τῶν Προχαλκηδονίων, Συριάνων καί Κοπτῶν προσευχομένων εἰς τό ἔναντι τῆς Βορείου Πύλης τοῦ Σπηλαίου παρεκκλήσιον εἰς τήν ἰδίαν αὐτῶν διάλεκτον, μουσικήν καί τό ἴδιον αὐτῶν δόγμα καί ἀφαιρούντων ἐκ τῆς ἡσυχίας τῆς ἡμετέρας ἑορτῆς. Τοῦτο ὅμως οἱ Ὀρθόδοξοι ἀνέχονται ἐν ὑπομονῇ διά λόγους προσκυνηματικῆς ἀναγκαιότητος καί ἀναλλοιώτου καθεστωτικῆς τάξεως. Ἡ θεία Λειτουργία ἐτελέσθη ταυτοχρόνως καί εἰς τό ἱερόν Προσκύνημα τοῦ  Θεοδέγμονος Σπηλαίου. Ταύτης προεξῆρξεν ὁ Ἱερώτατος Μητροπολίτης Καπιτωλιάδος κ. Ἡσύχιος.

Ἐπί τῷ τέλει τῆς θ. Λειτουργίας μετεδόθη ἡ θ. Κοινωνία δι’ ὀκτώ ἱερέων καί ἀπό διαφόρων σημείων τῆς Βασιλικῆς διά τήν παραμυθίαν τῶν πιστῶν, διά τῆς ταχυτέρας ταύτης ἐξυπηρετήσεως μετά τήν μακράν ἀκολουθίαν τῆς Παραμονῆς τῆς ἑορτῆς καί τήν μακράν ἀγρυπνίαν τῆς νυκτός.

Μετά τήν ἀπόλυσιν, κατά τήν 3.30 π.μ. ὥραν, συμφώνως τῷ καθεστῶτι, ἡ Πατριαρχική Συνοδεία ἐξῆλθε διά μέσου τῆς Βασιλικῆς, ὅπερ δικαίωμα τῶν Ἑλληνορθοδόξων μόνον καί ἀπό τῆς νοτίου πύλης τοῦ Βαπτιστηρίου καί ἦλθεν εἰς τό Κεντρικόν Μοναστήριον, τῶν κωδώνων χαρμοσύνως κρουομένων, ἔνθα ὁ Πατριαρχικός Ἐπίτροπος, Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Ἰορδάνου κ. Θεοφύλακτος παρέθεσε διά στήριξιν καί εὐφροσύνην σωματικήν, μετά τήν πνευματικήν τοιαύτην ἐν τῷ Ναῷ, πλουσίαν ἑόρτιον τράπεζαν πολλοῖς.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_7_placeholder

Συμφώνως πρός τήν ἐν τῷ Μηναίῳ τοῦ μηνός Δεκεμβρίου τυπικήν διάταξιν ἡ μνήμη τῶν Προπατόρων τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἑορτάζεται εἰς τήν τυχοῦσαν Κυριακήν ἀπό τις ΙΑ’ ἕως τῆς ΙΖ’ τοῦ μηνός Δεκεμβρίου.Κατά τό ἔτος τοῦτο ἡ Κυριακή αὕτη συνέπεσε τήν 13^ην τοῦ μηνός Δεκεμβρίου. Κατά τήν ὡς ἄνω Κυριακήν, 13^ην /26^ην Δεκεμβρίου 2010, ἑωρτάσθη ἡ μνήμη τῶν Προπατόρων ἐν ὅλῃ αὐτῆς τῇ λαμπρότητι εἰς τόν ἐπ’ ὀνόματι τῶν Προπατόρων ἱερόν Ναόν τῆς Ἀραβοφώνου Ὀρθοδόξου Κοινότητος τοῦ Πατριαρχείου εἰς τήν πόλιν Μπετσαχούρ, ἀραβιστί σημαίνουσαν ἑλληνιστί «Χωρίον τῶν Ποιμένων». Ἡ πόλις αὕτη εἶναι γνωστή εἰς ἡμᾶς ἐκ τῶν Εὐαγγελικῶν διηγήσεων τῆς κατά σάρκα γεννήσεως τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Εἶναι ἐκείνη, τῆς ὁποίας οἱ ἀγραυλοῦντες ποιμένες ἤκουσαν τόν ἀγγελικόν ὕμνον εἰς τούς οὐρανούς καί ὑπήκουσαν εἰς τήν προτροπήν τῶν ἀγγέλων καί μετέβησαν εἰς Βηθλεέμ καί εἶδον τό ρῆμα τό γεγονός, ὅ ὁ Κύριος ἐγνώρισεν αὐτοῖς, ἤτοι «βρέφος ἐσπαργανωμένον κείμενον ἐν τῇ φάτνῃ», (Λουκ. 2,12).

Λόγῳ τῆς θέσεως αὐτῆς εἰς τήν ἐν Χριστῷ ἀποκάλυψιν καί φανέρωσιν, εὐθύς ἐξ ἀρχῆς τῶν Βυζαντινῶν χρόνων, ἐπί τοῦ 326 μ.Χ. καί ἑξῆς, ἱεροί Ναοί καί ἱεραί Μοναί ἐκτίσθησαν εἰς αὐτήν καί τά περίχωρα αὐτῆς, ὡς ἡ ἱστορία καί ἡ ἀρχαιολογική σκαπάνη μαρτυρεῖ.

Μία τῶν Μονῶν τούτων τοῦ Πατριαρχείου εἶναι ἡ ἐν τῷ κέντρῳ τῆς πόλεως τοῦ Χωρίου τῶν Ποιμένων Μονή, ἀρχαιόθεν γνωστή ὡς Ποιμενεῖον, θεμελιωθεῖσα ἀρχικῶς ἐπί τῆς ἐποχῆς τῆς Ἁγίας Ἑλένης, ὡς ἐμφαίνει ὁ ἐν αὐτῇ ὑπόγειος ναός τῶν Ποιμένων, ἄνωθεν τοῦ ὁποίου ὑπάρχει μεταγενέστερος τοῦ 5^ου μ.Χ. αἰῶνος, ἀνασκαφείς κατά τήν δεκαετίαν τοῦ 1970 ὑπό τοῦ Ἕλληνος ἀρχαιολόγου κ. Βασιλείου Τζαφέρη.  Πλησίον τούτων ὑπάρχει ὁ νεώτερος ναός τῆς Συνάξεως τῆς Θεοτόκου μετά τοῦ παρεκκλησίου τῶν Ἀρχαγγέλων καί τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Παντελεήμονος, ἀνεγερθείς καί τελειωθείς κατά τήν δεκαετίαν τοῦ 1980 ὑπό τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιμανδρίτου Ἁγιοταφίτου Σεραφείμ τοῦ ἐκ Κυθήρων, διατελέσαντος πνευματικοῦ τῆς Λαύρας τοῦ Ἁγίου Σάββα ἐπί τεσσαρακονταετίαν. Τῆς Μονῆς ταύτης προΐσταται ὁ Ἁγιοσαββίτης Ἀρχιμανδρίτης π. Ἰγνάτιος, ἀναπτύξας ἐν αὐτῇ ἀξιόλογον ἔργον συντηρήσεως καί ἀνακαινίσεως τῆς Μονῆς καί περιφράξας τό πέριξ αὐτῆς ἐλαιο-ἀγρόκτημα, εἰς μέρος τοῦ ὁποίου τό Πατριαρχεῖον διατηρεῖ πλῆρες σχολεῖον μέ Δημοτικόν Γυμνάσιον καί Λύκειον. Εἶναι Ἀραβόφωνον καί ὡς ξέναι γλῶσσαι διδάσκονται τά Ἑλληνικά καί τά Ἀγγλικά. Φοιτοῦν εἰς αὐτό 600 περίπου μαθηταί, Χριστιανοί καί Μουσουλμάνοι.

Πλησίον τῆς Μονῆς ταύτης εὑρίσκεται ὁ παμμεγέθης καί περικαλλής ναός τῶν Προπατόρων τῆς Ἀραβοφώνου Ὀρθοδόξου Κοινότητος τοῦ Πατριαρχείου, ἀριθμούσης περί τάς 8.000 μέλη.

Εἰς τόν ναόν τοῦτον κατέφθσαν ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος τήν πρωΐαν τῆς ὡς ἄνω Κυριακῆς τῶν Προπατόρων μετά συνοδείας. Πρό τοῦ ναοῦ τούτου ἐγένετο ἐνθέρμως δεκτός ὑπό τοῦ Ἱερατείου καί τῶν Ἐπιτρόπων αυτοῦ. Εἰς τόν ναόν τοῦτον προεξῆρξε τῆς ἀκολουθίας τοῦ Ὄρθρου καί τῆς θείας Λειτουργίας, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου, τῶν Σεβασμιωτάτων Ἀρχιεπισκόπων Θαβωρίου κ. Μεθοδίου, Σεβαστείας κ. Θεοδοσίου, τῶν Ἱερομονάχων Ἀρχιμανδρίτου π. Εὐδοκίμου, πνευματικοῦ τῆς Λαύρας τοῦ ὁσίου Σάββα, τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Ἰγνατίου, ἡγουμένου τῆς Μονῆς τῶν Ποιμένων καί τοῦ Ἀρχιμανδρίτου Ἱερωνύμου, ἡγουμένου ἐν τῷ Φχές τῆς Ἰορδανίας. τῶν ἱερέων π. Ἀΐσσα Μοῦσλεχ, π. Σάββα Χέρ, ψαλλούσης τῆς χορῳδίας τοῦ ναοῦ καί συμμετέχοντος ἐν κατανυκτικῇ προσευχῇ πυκνοῦ ἐκκλησιάσματος τῆς Ἑλληνορθοδόξου Κοινότητος τῆς πόλεως ταύτης.

Εἰς τούς πιστούς τούτους ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ὁ Μακαριώτατος Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, ἔχοντα ὡς ἕπεται ἑλληνιστί:

«Τῶν Προπατόρων σήμερον, πιστοί, τελοῦντες μνημόσυνα, ἀνυμνήσωμεν Χριστόν τόν Λυτρωτήν. Τόν μεγαλύναντα αὐτούς ἐν πᾶσι τοῖς ἔθνεσι, καί θαυμάτων τά παράδοξα πιστῶς ἐπιτελέσαντα Κύριον, ὡς κραταιόν καί δυνατόν∙καί ἐξ αὐτῶν ἀναδείξαντα, ράβδον δυνάμεως ἡμῖν, τήν μόνην ἀπείρανδρον καί Θεόπαιδα Μαρίαν τήν ἁγνήν∙ ἐξ ἧς τό ἄνθος προῆλθε, Χριστός βλαστήσας πᾶσι τήν ζωήν καί ἀδάπανον τρυφήν καί σωτηρίαν τήν αἰώνιον».

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί.

Εὐλαβεῖς Χρισταινοί.

Ἡ ἁγία τοῦ Θεοῦ Ἐκκλησία μᾶς καλεῖ σήμερον, διά στόματος τοῦ ὑμνῳδοῦ αὐτῆς, νά τελέσωμεν τήν μνήμην τῶν ἁγίων Προπατόρων καί νά ἀνυμνήσωμεν Χριστόν τόν Θεόν καί λυτρωτήν ἡμῶν.

Καί τοῦτο, διότι ἡ ἑόρτιος μνήμη τῶν ἁγίων Προπατόρων, εἰς αὐτόν τοῦτον τόν ἱερόν τόπον τῶν ἀγραυλούντων ποιμένων, ἔνθα «ἄγγελος Κυρίου ἐπέστη αὐτοῖς καί δόξα Κυρίου περιέλαμψεν αὐτούς ….καί ἐξαίφνης ἐγένετο σύν τῷ ἄγγέλῳ πλῆθος στρατιᾶς οὐρανίου αἰνούντων τόν Θεόν καί λεγόντων: «δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καί ἐπί γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία», (Λουκ. 2,9,15). ἀποτελεῖ γεγονός μαρτυροῦν τήν συμμετοχήν τοῦ ἀνθρωπίνου γένους εἰς τό μέγα μυστήριον τῆς θείας Οἰκονομίας. Δηλαδή εἰς τό μυστήριον τῆς ἐνσαρκώσεως καί ἐνανθρωπήσεως τοῦ Θεοῦ Λόγου τοῦ Χριστοῦ ἐν τῷ σπηλαίῳ τῆς παρακειμένης πόλεως Βηθλεέμ.

Οἱ Προπάτορες ἔχουν ὡς κορυφαῖον τόν Ἀβραάμ, ὁ ὁποῖος κατήγετο ἐκ τῆς χώρας τῶν Χαλδαίων καί ἦτο ἐθνικός, διότι εἶχε πατέρα εἰδωλολάτρην, καί «οὐδέν ἔσχε κώλυμα πρός θεογνωσίαν.  Κατανοήσας γάρ, λέγει ὁ Συναξαριστής αὐτοῦ, ὡς οὐδέν τῶν κτισμάτων Θεός καί τήν εὐταξίαν τῶν ὄντων συνιδών ἐκ τῶν ὁρωμένων τόν ἀόρατον ἔγνω καί Θεόν τοῦτον προσεκύνησε. Διά τοῦτο καί ἀναδεικνύεται πατήρ πολλῶν ἐθνῶν, ἐξ αὐτοῦ ἐγεννήθησαν οἱ Πατριάρχαι Ἰσαάκ καί Ἰακώβ. Ἀπό δέ τοῦ Ἰακώβ ἐγεννήθη /προῆλθεν ὁ Ἰούδας (ἀφ’οὗ καί ὁ Χριστός) καί οἱ λοιποί αὐτοῦ ἀπόγονοι.

Ὁ Ἀβραάμ μέ ἄλλα λόγια ἀναδεικνύυεται ὁ Προπάτωρ τοῦ Χριστοῦ, διότι ἐξ αὐτοῦ, δηλονότι τοῦ γένους τοῦ Ἀβραάμ «ἀνεδείχθη ἡμῖν ράβδος δυνάμεως, ἡ μόνη ἀπείρανδρος παρθένος καί Θεόπαις Μαρία ἡ ἁγνή∙ ἐξ ἧς τό ἄνθος προῆλθε Χριστός ὁ Θεός καί Σωτήρ ἡμῶν». Αὐτό ἐξ ἄλλου τό γεγονός προεῖπε καί ὁ προφήτης Ἡσαΐας «Δώσει Κύριος Αὐτός ὑμῖν σημεῖον∙ ἰδού ἡ παρθένος ἐν γαστρί ἕξει, καί τέξεται υἱόν, καί καλέσεις τό ὄνομα αὐτοῦ Ἐμμανουήλ», (Ἠσ. 7, 14).

«Σοφώτατοι θεῖοι, προφῆται γεγένηνται, Ἀβραάμ  ἀπόγονοι, τόν ἐκ τοῦ Ἀβραάμ καί Ἰούδαν τικτόμενον Λόγον, θερμῶς προαναγγείλαντες ἐν Πνεύματι θείῳ», ψάλλει ὁ ὑμνῳδός.

Ἡ ἁγία τοῦ Χριστοῦ Ὀρθόδοξος ἡμῶν Ἐκκλησία καί ἐν προκειμένῳ ἡ Ἐκκλησία τῶν Ἱεροσολύμων, ἔχουσα τήν διαδοχήν αὐτῆς ἀμέσως ἐκ τῶν ἀπογόνων τῶν προπατόρων ὡς τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου καί πρώτου Ἱεράρχου αὐτῆς, ἐξακολουθεῖ ἀδιακόπως καί ἀκαταπαύστως νά δίδῃ τήν ἐν Χριστῷ αὐτῆς μαρτυρίαν οὐχί μόνον κηρυγματικῶς καί εὐχαριστιακῶς /λειτουργικῶς, ἀλλά καί φυσικῶς ἤ καλλίτερον εἰπεῖν ἱστορικῶς διά τῆς διαφυλάξεως καί διακονίας τῶν ἱερῶν φυσικῶν τόπων καί χώρων, δηλονότι τῶν παναγίων προσκυνημάτων ὡς τοῦ προσκυνήματος τῶν Ποιμένων τοῦ χωρίου ὑμῶν, τοῦ τῆς γεννήσεως ἐν Βηθλεέμ, ἀλλά καί τοῦ τῆς σταυρώσεως καί ἀναστάσεως εἰς Ἱερουσαλήμ.

Ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, μέ ἄλλα λόγια, ἀγαπητοί μου, οὖσα τό σῶμα τοῦ Θεανθρώπου καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἀφ’ἑνός καί ὡς ὑπερβαίνουσα τά βιολογικά, ἐθνικά καί φυλετικά ὅρια ἀφ’ἑτέρου, ἀποτελεῖ τήν κιβωτόν τοῦ μυστηρίου τῆς θείας οἰκονομίας. Δηλαδή τήν κιβωτόν ἐντός τῆς ὁποίας καί διά τῆς ὁποίας τελεσιουργεῖται τό μυστήριον τῆς ἐν Χριστῷ σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου. «Ἐν πίστει τούς Προπάτορας ἐδικαίωσας, τήν ἐξ ἐθνῶν δι’ αὐτῶν, προμνηστευσάμενος Ἐκκλησίαν, ψάλλει ἱκετευτικῶς ὁ ὑμνῳδός. Καυχῶνται ἐν δόξῃ οἱ Ἅγιοι, ὅτι ἐκ σπέρματος αὐτῶν ὑπάρχει καρπός εὐκλεής, ἡ ἀσπόρως τεκοῦσά Σε. Ταῖς αὐτῶν ἱκεσίαις, Χριστέ ὁ Θεός, σῶσον τάς ψυχάς ἡμῶν».

Ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, μᾶς καλεῖ σήμερον διά στόματος τῶν ἁγίων Θεοφόρων αὐτῆς Πατέρων νά προετοιμάσωμεν ἑαυτούς, διά νά ἑορτάσωμεν τήν γέννησιν τοῦ Χριστοῦ θεϊκῶς καί οὐχί κοσμικῶς, θεοπρεπῶς καί οὐχί ἐθνικῶς, ὡς μᾶς παραγγέλλει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος: «Τοῦτο οὖν λέγω καί μαρτύρομαι ἐν Κυρίῳ, μηκέτι ὑμᾶς περιπατεῖν καθώς καί τά λοιπά ἔθνη περιπατεῖ ἐν ματαιότητι τοῦ νοός αὐτῶν, ἐσκοτισμένοι τῇ διανοίᾳ, ὄντες ἀπηλλοτριωμένοι τῆς ζωῆς τοῦ Θεοῦ διά τήν ἄγνοιαν τήν οὖσαν ἐν αὐτοῖς διά τήν πώρωσιν τῆς καρδίας αὐτῶν», (Ἐφ. 4, 17, 18).

Δεῦτε λοιπόν ἅπαντες, ἀγαπητοί μου, πιστῶς πανηγυρίσωμεν τῶν πρό νόμου Πατέρων Ἀβραάμ καί τῶν σύν αὐτῷ τήν ἐτήσιον μνήμην. Τοῦ Ἰούδα τήν φυλήν ἀξίως τιμήσωμεν. Τῶν προφητῶν τάς προρρήσεις, ἀσφαλῶς κατέχοντες μετά τοῦ Ἡσαΐου μεγαλοφώνως βοήσωμεν∙ «Ἰδού ἡ Παρθένος ἐν γαστρί λήψεται καί τέξεται Υἱόν τόν Ἐμμανουήλ∙ ὅ ἐστι μεθ’ἡμῶν ὁ Θεός».

Αὐτόν ἀκριβῶς τόν Υἱόν τῆς Παρθένου Μαρίας, τόν Ἐμμανουήλ δοξάσωμεν. Αὐτόν τοῦτον τόν Ἐμμανουήλ, τόν ἐξ οὐρανῶν ἐπί γῆς κατελθόντα ἀπαντήσωμεν. Καί τοῦτο, διότι ὡς λέγει ὁ ὑμνῳδός τῆς Ἐκκλησίας: «Νῦν ἡ προσδοκία τῶν Ἐθνῶν ἐκ Παρθένου προέρχεται καί Βηθλεέμ τήν κεκλεισμένην, ὑπανοίγει προσφόρως, Ἐδέμ. Λόγον σωματούμενον, εἰσδεδεγμένον καί φάτνῃ σαρκί ἐπανακλινόμενον». Ἀμήν

Πρό τῆς ἀπολύσεως ὁ Μακαριώτατος ἀπένειμε τό μετάλλιον τῆς δισχιλιετίας τοῦ Πατριαρχείου εἰς τόν Δήμαρχον τῆς πόλεως κ. Χάννη Χάϊκ, εἰς τόν Πρόεδρον τῶν Ἐπιτρόπων κ. Ἰμβραήμ Τζάμπερ καί εἰς τά μέλη τῆς χορῳδίας.

Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν ὁ Μακαριώτατος μετά τῆς συνοδείας Αὐτοῦ ἐγένετο δεκτός ἐν θερμῇ ὑποδοχῇ εἰς τήν παρακειμένην τῷ Ναῷ μεγάλην αἴθουσαν ἐνοριακῶν ἐκδηλώσεων τῆς Κοινότητος.

Εἰς ταύτην προσεφώνησαν τόν Μακαριώτατον ὁ Πρόεδρος τῶν Ἐπιτρόπων κ. Ἰμβραήμ Τζάμπερ καί ὁ Δήμαρχος τῆς πόλεως κ. Χάννη Χάϊκ, εὐχαριστοῦντες διά τό ποιμαντικόν ἐνδιαφέρον καί τήν τιμήν ἐκ τῆς παρουσίας Αὐτοῦ εἰς τήν ἑορτῆν τῆς Κοινότητος αὐτῶν.

Ἐν συνεχείᾳ ὁ Μακαριώτατος καί ἡ συνοδεία Αὐτοῦ καί πολλοί ἄλλοι προσκεκλημένοι παρεκάθισαν εἰς τράπεζαν παρατεθεῖσαν πρός τιμήν Αὐτοῦ ὑπό τῆς Κοινότητος εἰς τήν αἴθουσαν Royal.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_8_placeholder

Ἡ ἑορτή τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Νικολάου Ἐπισκόπου Μύρων τῆς Λυκίας τοῦ Θαυματουργοῦ ἑωρτάσθη μέ ὅλην αὐτῆς τήν μεγαλοπρέπειαν εἰς τόν ἱερόν Ναόν αὐτοῦ εἰς τήν πόλιν τῆς Μπετζάλλας, τήν Κυριακήν, 6^ην /19^ην Δεκεμβρίου 2010.

Ἡ πόλις Μπετζάλλα, παρά τήν Βηθλεέμ, δεξιά τῷ διερχομένῳ τόν συνοριακόν ἔλεγχον τοῦ τάφου τῆς Ραχήλ, εἶναι μία τῶν «οὐχί ἐλαχίστων» πόλεων τῆς Παλαιστινιακῆς Αὐτονομίας, ἀριθμοῦσα 15.000 χιλιάδας περίπου κατοίκων, ἐκ τῶν ὁποίων 7.000 χιλιάδες περίπου εἶναι Ἀραβόφωνοι Ὀρθόδοξοι, ποίμνιον τοῦ Πατριαρχείου. Ἡ Κοινότης αὐτή εἶναι καλῶς ὠργανωμένη μέ πολλά ἐκκλησιαστικά καί φιλανθρωπικά ἱδρύματα, ὑπαγόμενα ποιμαντικῶς εἰς τό Πατριαρχεῖον, τό ὁποῖον διατηρεῖ εἰς τήν πόλιν ἡγουμενεῖον μέ ἡγούμενον σήμερον τόν Ἁγιοταφίτην Ἀρχιμανδρίτην Νάρκισσον καί τρεῖς ἐγγάμους ἱερεῖς, τούς αἰδιεσιμωτάτους π. Νικόλαον, π. Γεώργιον καί π. Παῦλον.

Ἡ Ἑλληνορθόδοξος αὐτή Κοινότης κοσμεῖται ὑπό δύο μεγάλων καί περικαλλεστάτων ναῶν τοῦ 19^ου αἰῶνος, αὐτοῦ τοῦ Γενεθλίου τῆς Θεοτόκου καί αὐτοῦ τοῦ Ἁγίου Νικολάου, ἑορτάζοντος τήν 6^ην Δεκεμβρίου ἑκάστου ἔτους. Ὑπό τόν ναόν τοῦτον ὑπάρχει κρύπτη εἰς σχῆμα φυσικοῦ σπηλαίου ὡς ἐπί τό πλεῖστον, δι’ οὗ ἡ παράδοσις διατηρεῖ ὅτι διῆλθε ὁ Ἅγιος Νικόλαος. Ἄν καί ἀναπόδεικτον ἐξ ἱστορικῶν πηγῶν, δέν δύναται κανείς νά τό ἀπορρίψῃ, ἐάν σκεφθῇ ὅτι ὁ Ἅγιος Νικόλαος, διαπιστωμένως ἐπισκεφθείς ὡς προσκυνητής τούς Ἁγίους Τόπους, ὁπωσδήποτε ἐπεσκέφθη τήν Βηθλεέμ καί τό Θεοδέγμον Σπήλαιον τῆς Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ, ἐκ τοῦ ὁποίου ὁλίγον μόνον ἀπέχει ἡ πόλις τῆς Μπετζάλλας, ἡ γνωστή καί βιβλικῶς, Παλαιοδιαθηκικῶς ὡς Γκηλώ.

Πρός τόν ναόν τοῦτον τοῦ Ἁγίου Νικολάου κατηυθύνθη ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος τήν πρωΐαν τῆς Κυριακῆς, 6^ης /19^ης Δεκεμβρίου 2010 ἐξ Ἱεροσολύμων μετά συνοδείας. Φθάσαντος εἰς τήν πόλιν, ὑπεδέχθη Αὐτόν εἰς τό ἡγουμενεῖον ὁ Ἀρχιμανδρίτης Νάρκισσος.

Ἐν συνεχείᾳ ὁ Μακαριώτατος τῇ τιμητικῇ συνοδείᾳ τῆς Παλαιστινιακῆς Ἀστυνομίας προσῆλθεν ἐκ τοῦ ἡγουμενείου εἰς τόν ἱερόν Ναόν τοῦ Ἁγίου Νικολάου, ἔνθα γενόμενος δεκτός ὑπό τοῦ ἡγουμένου Ἀρχιμανδρίτου Ναρκίσσου καί τῶν ἱερέων, ἐνεδύθη μανδύαν, ηὐλόγησε τόν λαόν καί ἤρξατο τῶν Καταβασιῶν, ἀκολούθως δέ προεξῆρξε τοῦ Ὄρθρου μετ’ ἀρτοκλασίας καί ἐν συνεχείᾳ τῆς θ. Λειτουργίας.

Συλλειτουργοί Αὐτοῦ Ἀρχιερεῖς ἦσαν οἱ Σεβασμιώτατοι  Γέρων Ἀρχιγραμματεύς, Ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντίνης κ. Ἀρίσταρχος, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Θαβωρίου κ. Μεθόδιος καί ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Σεβαστείας κ. Θεοδόσιος, οἱ ἔγγαμοι ἱερεῖς τοῦ Ναοῦ καί ὁ ἡγούμενος τοῦ Προσκυνήματος τοῦ Χωρίου τῶν Ποιμένων π. Ἰγνάτιος καί τῆς Μονῆς τοῦ Ἁγίου Γεωργίου Μπετζαλλᾶ, Ἀρχιμανδρίτης π. Ἀνανίας καί ἱεροδιάκονοι.

Ὁ Ὀρθόδοξος, ἀλλά καί μή Ὀρθόδοξος λαός προσήρχετο εἰς τόν Ναόν σταδιακῶς ἀπό τῆς πρωΐας, ἄχρις οὗ ἀσφυκτικῶς ἐπλήρωσεν τοῦτον. Ἐν εὐσεβείᾳ μετέσχεν οὗτος τῆς θείας Λειτουργίας εἰς τήν μυσταγωγίαν της ὁποίας ἐπαγωγικῶς προσείλκυε ἡ βυζαντινῶς ψάλλουσα μεικτή χορῳδία τῆς Μπετζάλλας.

Εἰς τήν θ. Λειτουργίαν παρέστη ὁ Δήμαρχος τῆς Πόλεως κ. Ράζη Ζεντάν καί ὁ Γενικός Πρόξενος τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Σωτήριος Ἀθανασίου μετά συνοδείας.

Εἰς τό Κοινωνικόν ἡ Α.Θ.Μ. ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον εἰς τούς πιστούς περί τοῦ Ἁγίου Νικολάου, ἔχοντα οὕτως ἑλληνιστί:

Ἄνθρωπε τοῦ Θεοῦ, καί πιστέ θεράπον, λειτουργέ Κυρίου, ἄνερ ἐπιθυμιῶν, σκεῦος ἐκλογῆς, στῦλε καί ἑδραίωμα τῆς Ἐκκλησίας, Βασιλείας κληρονόμε, Ἱεράρχα Νικόλαε, μή παρασιωπήσῃς τοῦ βοᾶν ὑπέρ ἡμῶν πρός Κύριον», ἀναφωνεῖ εὐχετικῶς ὁ ὑμνῳδός τῆς Ἐκκλησίας.

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Εὐλαβεῖς Χριστιανοί,

Μέ αὐτούς τούς λόγους περιγράφει ὁ μελῳδός τῆς Ἐκκλησίας τήν προσωπικότητα τοῦ σήμερον ἑορτίως καί πανηγυρικῶς τιμωμένου Ἁγίου Νικολάου Ἀρχιεπισκόπου Μύρων τῆς Λυκίας του Θαυματουργοῦ.

Οὗτος ἤκμασεν ἐπί τῆς βασιλείας τοῦ μεγάλου καί εὐσεβοῦς αὐτοκράτορος τῶν Ρωμαίων Κωνσταντίνου. Ὑπῆρξεν εἷς ἐκ τῶν 318 Ἁγίων Πατέρων τῆς ἐν Νικαίᾳ Α’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ἐν ἔτει 325 καί ἀπεβίωσε περί τά 330.

Τόσον πολύ ἠγάπησεν ὁ Ἅγιος Νικόλαος τόν Χριστόν, ὥστε νά καλῆται ὡς ἄλλος προφήτης Δανιήλ, «ἀνήρ ἐπιθυμιῶν» δηλονότι, ἀγαπητός τοῦ Θεοῦ ἄνθρωπος. Καί ὡς ἄλλος Παῦλος, «σκεῦος ἐκλογῆς», ἀλλά καί ὡς ἄλλος Τιμόθεος μαθητής τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, «ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ». Μέ ἄλλα λόγια, ἡ εἰς Χριστόν τελεία πίστις τοῦ Ἁγίου Νικολάου τόν κατέστησε μιμητήν τοῦ Χριστοῦ ἀφ’ ἑνός καί δοχεῖον τῆς χάριτος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἀφ’ ἑτέρου. Τοῦτο ἐξ ἄλλου ἀποδεικνύεται ἐκ τοῦ γεγονότος ὅτι τό λείψανον τοῦ Ἁγίου Πατρός ἡμῶν σῴζεται ἄφθορον εἰς τήν πόλιν Μπάρι τῆς Ἰταλίας. Προσέτι δέ καί ἐκ τῆς θείας δυνάμεως τῆς θαυματουργίας, τήν ὁποίαν ἔλαβε παρά τοῦ Θεοῦ.

Ὁ Ἅγιος Νικόλαος, ἀγαπητοί μου, μεθ’ ὅλων τῶν Ἁγίων ἀνδρῶν καί γυναικῶν τῆς Ἐκκλησίας μας, ἀλλά καί μεθ’ ἡμῶν τῶν φερόντων τήν σφραγῖδα τῆς δωρεᾶς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος διά τοῦ ἱεροῦ βαπτίσματος συναποτελοῦμεν τό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, δηλαδή τήν Ἐκκλησίαν, ἡ ὁποία κατά τόν Ἱερόν Χρυσόστομον διακρίνεται εἰς στρατευομένην καί θριαμβεύουσαν. Ἤ, καλλίτερον εἰπεῖν, εἰς ἐπίγειον καί οὐράνιον.

Τό μυστήριον τοῦτο τῆς Ἐκκλησίας παραμένει ἀκατάληπτον εἰς πολλούς ἀνθρώπους καί ἄν ἀκόμη οὗτοι ὀνομάζονται Χριστιανοί. Ὅπως ἐξ ἴσου ἀκατανόητον παραμένει τοῖς πολλοῖς τό μυστήριον τῆς μητροπόλεως τῶν ἑορτῶν, δηλονότι τῶν Χριστουγέννων. Τοῦτο δέ συμβαίνει, διότι ἡ εἰς Χριστόν τόν Θεόν ἡμῶν πίστις εἶναι χλιαρή, ὅπως ὁ χλιαρός ἄνθρωπος τῆς Ἀποκαλύψεως τοῦ Ἀποστόλου Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου: «Οὕτως ὅτι χλιαρὸς εἶ, καὶ οὔτε ζεστὸς οὔτε ψυχρός, μέλλω σε ἐμέσαι ἐκ τοῦ στόματός μου». (Ἀπ. Ἰω 3, 16). Κατά δέ τόν Ἅγιον Ἀπόστολον Ἰάκωβον τόν ἀδελφόθεον καί πρῶτον Ἱεράρχην τῶν Ἱεροσολύμων ἡ πίστις ἄνευ ἔργων νεκρά ἐστι. «Ὥσπερ γάρ τό σῶμα χωρίς πνεύματος νεκρόν ἐστι, οὕτω καί ἡ πίστις χωρίς τῶν ἔργων νεκρά ἐστι», (Ἰακ. 2,26).

Ὁ Ἅγιος Νικόλαος, ἀγαπητοί μου, ὡς λέγει ὁ ὑμνῳδός τῆς Ἐκκλησίας μας, ἀναγνωρίζεται ὡς στῦλος καί ἑδραίωμα τῆς Ἐκκλησίας καί συνεπῶς κληρονόμος τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Καί τοῦτο διότι ὁ Ἐπισκοπος τῆς πόλεως τῶν Μύρων τῆς Λυκίας ὑπῆρξεν πιστός θεράπων καί λειτουργός τοῦ ἀμπελῶνος τοῦ Κυρίου, τῆς Ἐκκλησίας λόγῳ τε καί ἔργῳ.

Νά λοιπόν, διά τί ὀ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος λέγει ὅτι πρέπει νά ἑορτάζωμεν ὄχι μέ δημοσίας πανηγύρεις, ἀλλά κατά τρόπον θεϊκόν. Ὄχι κατά τρόπον κοσμικόν, άλλά κατά τρόπον ὑπερκόσμιον, ὄχι τά ἰδικά μας, ἀλλά περισσότερον τά τοῦ Κυρίου. Ὄχι τά σχετικά μέ τήν ἀσθένειαν, ἀλλά τά σχετικά μέ τήν θεραπείαν. Ἐκτρεπόμενοι, οὕτως, ὡς παραγγέλλει ὁ σοφώτατος Παῦλος, «τάς βεβήλους κενοφωνίας καί άντιθέσεις τῆς ψεωδωνύμου γνώσεως, ἥν τινες ἐπαγγελλόμενοι περί τήν πίστιν ἠστόχησαν», (Α’ Τιμ. 6, 20-21).

Καί ὄντως, ἀδελφοί μου, πολλοί Χριστιανοί  ἠστόχησαν περί τήν πίστιν εἰς Χριστόν, διότι ἔθεσαν ἑαυτούς ὑπεράνω καί συνεπῶς ἐκτός τῆς Ἐκκλησίας, γενόμενοι οὕτως ὑπέρμαχοι τῆς ἀσεβείας καί ἀντίπαλοι τῆς εὐσεβείας. Συνετάχθησαν, μέ ἄλλα λόγια, μέ τό φρόνημα τοῦ κόσμου τούτου, ὅστις «κόσμος ὅλος ἐν τῷ πονηρῷ κεῖται», κατά τόν Ἀπόστολον καί Εὐαγγελιστήν Ἰωάννην, (Α’ Ἰω. 5,19).

Διά τῆς σημερινῆς διπλῆς ἑορτῆς –καί λέγομεν διπλῆς ἑορτῆς διότι ἑορτάζομεν ἀφ’ ἑνός τήν μνήμην τοῦ Ἁγίου Νικολάου τοῦ θαυματουργοῦ, ἀφ’ ἑτέρου τήν χαρμόσυνον κλῆσιν, τό κάλεσμα τῶν Χριστουγέννων-, ἀποδεικνύεται, ἐπαναλαμβάνομεν, διά τῆς διπλῆς αὐτῆς ἑορτῆς ὅτι ἡ Ἁγία τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία καί μάλιστα ἡ Ἐκκλησία τῶν Ἱεροσολύμων δέν εἶναι ἐκ τοῦ κόσμου τούτου καί συνεπῶς δέν φρονεῖ τά τοῦ κόσμου τούτου, δηλονότι τά τοῦ μαμωνᾶ, ἀλλά τοῦ Πνεύματος τοῦ Ἁγίου. Δέν φρονεῖ τά τοῦ Ἡρώδου, ἀλλά τά τοῦ Χριστοῦ.

Ὁ δέ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ, ὁ ἀνήρ ἐπιθυμιῶν, τό σκεῦος τῆς ἐκλογῆς καί τέλος ὁ κανών τῆς πίστεως, δηλονότι ὁ Ἅγιος Νικόλαος, δέν εἶναι ὁ Santa Claus τοῦ ἐμπορίου καί τῆς παγκοσμιοποιήσεως, ἀλλά ὁ ζῶν καί ἀψευδής μάρτυς τῆς σεσαρκωμένης ἐλπίδος καί τοῦ Ἡλίου τῆς Δικαιοσύνης, δηλαδή τοῦ ἐν σπηλαίῳ τῆς Βηθλεέμ γεννηθέντος ἐκ Παρθένου Μαρίας ἐπί Καίσαρος Αὐγούστου τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ καί Πατρός Κυρίου δέ ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. «Ἡμῶν γάρ διακηρύσσει ὁ σωφώτατος Παῦλος, τό πολίτευμα ἐν οὐρανοῖς ὑπάρχει, ἐξ οὗ καί Σωτῆρα ἀπεκδεχόμεθα Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν», (Φιλιπ. 3,20).

Οὐχί λοιπόν κοσμικῶς, ἀλλά θεϊκῶς καλούμεθα, ἀδελφοί μου νά ἑορτάσωμεν καί ἡμεῖς τήν ἱεράν μνήμην τοῦ Ἁγίου Πατρός ἡμῶν Νικολάου, λέγοντες αὐτῷ μετά τοῦ ὑμνῳδοῦ: «Τῶν ἀθεάτων τά κάλλη περιερχόμενος, τήν φοβεράν ἐκείνην κατενόησας δόξαν, Ἅγιε Ἁγίων. Ὅθεν ἡμῖν τά οὐράνια λόγια, τῶν ἀειζώων ἐκείνων θεωριῶν, ἀναγγέλλεις, Ἱερώτατε».

Οὐχί κοσμικῶς ἀλλά ἐκκλησιαστικῶς καλούμεθα, ἀδελφοί μου, νά ἑτοιμάσωμεν ἑαυτούς, διά νά ὑποδεχθῶμεν τῆς μεγάλης τοῦ Θεοῦ Πατρός Βουλῆς τόν Ἄγγελον τῆς εἰρήνης καί Σωτῆρα τοῦ κόσμου, Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἀμήν.

Μετά τοῦτο ἐπί ὥραν πολλήν ὁ Μακαριώτατος καί οἱ ἱερεῖς μετέδιδον τήν θ. Κοινωνίαν εἰς τούς ἀθρόως προσερχομένους πιστούς.

Μετά τήν θ. Λειτουργίαν ἠκολούθησε λιτανεία πέριξ τοῦ Ναοῦ καί εἰς τό ὑπό κάτω αὐτοῦ σπήλαιον, τό συνδεδεμένον ἐν τῇ παραδόσει μετά τῆς ἐπισκέψεως τοῦ Ἁγίου Νικολάου, ἐν μέσῳ πανδήμου πλήθους ἐντός καί ἐκτός τοῦ ναοῦ, ἐκδηλοῦντος ἐν πλήρει χαρᾷ καί αὐθορμητισμῷ, ὀρθοδόξῳ τῷ τρόπῳ, τήν εὐλάβειαν αὐτοῦ  πρός τόν Ἅγιον Νικόλαον καί τόν σεβασμόν αὐτοῦ πρός τό Παλαίφατον Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων.

Μετά τήν διανομήν τοῦ ἀντιδώρου ὁ Μακαριώτατος μετά τῆς Ἀρχιερατικῆς καί Ἱερατικῆς συνοδείας καί τῇ τιμητικῇ προσκοπικῇ παρελάσει μετέβη εἰς τό ἡγουμενεῖον, ἔνθα ἐδέχθη μικράν ἀναψυχήν. Ἐν τῷ μεταξύ, συμφώνως πρός τό διοργανωθέν πρόγραμμα τῶν τριημέρων ἑορτασμῶν τῆς πόλεως προσῆλθεν ὁ Πρωθυπουργός τῆς Παλαιστινιακῆς Αὐτονομίας κ. Σαλάμε Φαγιάντ.

Προσελθών ὁ Πρωθυπουργός, ἐγένετο δεκτός εἰς θερμοτάτην λαϊκήν ὑποδοχήν πρό τοῦ Ὀρθοδόξου ἡγουμενείου εἰς τήν πλατεῖαν τῆς πόλεως. Ἐνταῦθα προσεφώνησεν αὐτόν ὁ Δήμαρχος τῆς πόλεως κ. Ράζη Ζεντάν, ἀκολούθως δέ ὡμίλησεν ὁ ἴδιος, ἐκφράζων τήν  χαράν αὐτοῦ διά τήν ἐπίσκεψιν αὐτοῦ εἰς τήν ἑορτήν τῆς πόλεως καί ηὐχήθη τήν εἰρήνην καί δικαιοσύνην ἐπί τῆς γῆς ὅλης καί ἐπί τῆς γῆς τῆς Παλαιστίνης, συμφώνως πρός τό ἀγγελικόν μήνυμα: «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καί ἐπί γῆς εἰρήνη ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία».

Ἐκ τῆς ἐξέδρας εἰς τήν πλατεῖαν ὁ Πρωθυπουργός προσῆλθεν εἰς τήν αὐλήν τοῦ Ὀρθοδόξου ἡγουμενείου, ἔνθα ἤναψε συμβολικῶς τό δένδρον τῶν Χριστουγέννων.

Ἐκ τοῦ τόπου τούτου συνοδευόμενος ὁ Πρωθυπουργός ὑπό τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου, τοῦ ἡγουμένου Ἀρχιμανδρίτου Ναρκίσσου καί τοῦ λοιποῦ ἱερατείου, εἰσῆλθεν εἰς τό ἡγουμενεῖον. Ἐνταῦθα προσεφώνησεν αὐτόν ὁ Μακαριώτατος.

Εὐχαριστῶν τόν Μακαριώτατον ὁ Πρωθυπουργός, ηὐχήθη τήν συνεργασίαν τοῦ Πατριαρχείου μετά τῆς Παλαιστινιακῆς Ἀρχῆς διά τήν καλλιτέρευσιν τῶν ὅρων τῆς ζωῆς τοῦ Παλαιστινιακοῦ λαοῦ καί τήν ἐκπλήρωσιν τῶν ἐθνικῶν πόθων αὐτοῦ.

Ἐκ τοῦ ἡγουμενείου ὁ Μακαριώτατος, ὁ Πρωθυπουργός, μέλη τῆς Κυβερνήσεως, Ἱερατεῖον, Ἐπίτροποι καί πολλοί ἐκ τοῦ λαοῦ παρεκάθισαν εἰς τράπεζαν ἐν τῷ ξενοδοχείῳ “Nativity”,  παρατεθεῖσαν ὑπό τοῦ Δημάρχου τῆς πόλεως κ. Ράζη Ζεντάν.

Ἡ μνήμη τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρός Νικολάου τοῦ θαυματουργοῦ ἑωρτάσθη καί εἰς τήν ἐν Ἱεροσολύμοις παρά τό Πατριαρχεῖον Ἱεράν αὐτοῦ Μονήν δι’ ἑσπερινοῦ καί ἱεροῦ εὐχελαίου ἀφ’ ἑσπέρας καί διά θ. Λειτουργίας ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς, προεξάρχοντος τοῦ ἡγουμένου αὐτῆς Ἀρχιμανδρίτου π. Ἀριστοβούλου.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_9_placeholder