Γ’ ἡμέρα τῆς «εἰρηνικῆς» ἐπισκέψεως.

Τήν Κυριακήν, 30^ήν Ἰανουαρίου /12^ην Φεβρουαρίου 2012, ἔλαβε χώραν τό Πατριαρχικόν Συλλείτουργον εἰς τόν περικαλλῆ, μεγαλοπρεπῆ καί παμμεγέθη Ἱερόν Ναόν τῆς τοῦ Θεοῦ Σοφίας, ἀπομιμούμενον εἰς πολλά τόν Ναόν τῆς τοῦ Θεοῦ Σοφίας εἰς τήν Κωνσταντινούπολιν.

Τόν Μακαριώτατον Πατριάρχην Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλον ὑπεδέχθησαν πρό τῆς εἰσόδου τοῦ Ναοῦ ὁ Μακαριώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Κύπρου κ.κ. Χρυσόστομος, Ἀρχιερεῖς τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου, οἱ Ἀρχιερεῖς τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων, ἱερεῖς τῆς Κυπριακῆς Ἐκκλησίας, Ἐπίτροποι καί πλήρωμα τοῦ ἱεροῦ Ναοῦ τῆς τοῦ Θεοῦ Σοφίας.

Ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, ἐνδυθείς μανδύαν, εἰσώδευσεν, εὐλογῶν τό μικρόν ἐκκλησίασμα καί προεξῆρξε τῆς ἀκολουθίας τοῦ Ὄρθρου.

Ἐν συνεχείᾳ ἔλαβε χώραν τό Συλλείτουργον τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου καί τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κύπρου κ.κ. Χρυσοστόμου,  συλλειτουργούντων Αὐτοῖς τῶν συνοδῶν τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων, Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Βόστρων κ. Τιμοθέου καί ἐκπροσώπου τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων εἰς Κύπρον, τοῦ Γέροντος Ἀρχιγραμματέως Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, τοῦ Προέδρου τῶν Οἰκονομικῶν καί πρῴην Ἐξάρχου τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων εἰς Κύπρον Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Θαβωρίου κ. Μεθοδίου, τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Γαλακτίωνος καί τοῦ Ἀρχιδιακόνου π. Ἀθανασίου καί ἐκ τῶν Ἀρχιερέων τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου τοῦ Μητροπολίτου Κιτίου κ. Χρυσοστόμου, τοῦ Μητροπολίτου Κύκκου καί Τηλλυρίας κ. Νικηφόρου, τοῦ Μητροπολίτου Τριμυθοῦντος κ. Βαρνάβα, τοῦ Μητροπολίτου Ταμασοῦ κ. Ἠσαΐου, ἱερέων καί διακόνων τῆς Κυπριακῆς Ἐκκλησίας καί τοῦ Προϊσταμένου τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Βενεδίκτου.

Ὁ λαός τοῦ Θεοῦ, τό πλήρωμα τῆς ἐνορίας ταύτης, καί ἄλλοι ἐξ ἄλλων ἐνοριῶν ἐλθόντες, παρηκολούθησαν μετ’ εὐλαβείας καί κατανύξεως τό σεπτόν καί μεγαλοπρεπές τοῦτο Συλλείτουργον ὡς ἀποκορύφωσιν τῆς «εἰρηνικῆς ἐπισκέψεως», ὡς πλήρους κοινωνίας τῶν δύο Ἐκκλησιῶν ἐν τῇ παραδόσει καί τοῖς δόγμασι, ἐκφρασθείσης εἰς τό κοινόν ποτήριον.

Πρό τοῦ τέλους τῆς θείας Λειτουργίας, πρό τῆς ἀπολύσεως, ὁ Μακαριώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Κύπρου κ.κ. Χρυσόστομος προσεφώνησε τόν Μακαριώτατον Πατριάρχην Ἱεοροσολύμων κ.κ. Θεόφιλον λέγων τά κάτωθι:

«Στενή σχέση τῶν Εκκλησιῶν μας διαπιστώνεται καί στίς δυσκολίες καί στά παθήματα. Ἡ εὐαίσθητη γεωγραφική μας θέση ὁδήγησε ἀλλοθρήσκους καί ἀλλοδόξους, τόσο στά δικά σας μέρη, ὅσο καί στήν Κύπρο. Διωγμοί, σφαγές, ἁρπαγές, λεηλασίες καί πιέσεις στάθηκαν μέσα στούς αἰῶνες ὁ Γολγοθᾶς τῶν Ἐκκλησιῶν μας. Καί δέν ὑπερβάλλουμε, ἄν ποῦμε ὅτι ἰσχύει γιά τίς Εκκλησίες μας τό τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, ὅτι δηλαδή «τά στίγματα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ ἐν τῷ σώματι αὐτῶν βαστάζουσι». Ἀκόμα καί σήμερα, στόν 21^ο αἰῶνα, στήν Κύπρο, παραβιάζονται κάθε ἔννοια ἀρχῆς καί δικαίου καί κάθε κανόνας ἠθικῆς. Ἀπό τό  1974, πού ἡ Τουρκία εἰσέβαλε στήν πατρίδα μας, σκότωσε, βίασε, αἰχμαλώτισε καί ἐκτόπισε τόν λαό μας, συντελεῖται ἕνα πρωτοφανές ἀνοσιούργημα: τό  37% τῆς γῆς μας ἐξακολουθεῖ νά κατέχεται παράνομα, οἱ πρόσφυγες κρατοῦνται μέ τή βία μακριά ἀπό τίς ἑστίες τους καί ἕνας τεράστιος ἀριθμός ἐποίκων ἀπό τήν Τουρκία ἀλλοιώνει τό  δημογραφικό χαρακτῆρα τοῦ τόπου μας. Τό  σύνολο τῶν ναῶν μας στίς κατεχόμενες περιοχές, πού ξεπερνοῦν τούς πεντακόσιους, ἔχουν λεηλατηθεῖ, βεβηλώνονται, καταστρέφονται, καταρρέουν ἀπό τήν ἐγκατάλειψη στό χρόνο, μέ στόχο τήν ἐξάλειψη τῶν Ελληνικῶν καί Χριστιανικῶν πειστηρίων τοῦ παρελθόντος μας. Οἱ ἰσχυροί τῆς γῆς βλέπουν ἀδιάφορα τήν ἀδικία πού μᾶς γίνεται, ἐν ᾧ ἄλλοι, πού ποδηγετοῦν καί τούς ἐκπροσώπους τῶν Ἡνωμένων Ἐθνῶν, βυσσοδομοῦν ἐναντίον μας, ἐπιδιώκοντας τήν κατάλυση τοῦ κράτους μας, τοῦ κυριώτερου στηρίγματος γιά τήν επίβίωσή μας. Μπορεῖ, ὅμως, ὁ λαός μας, Μακαριώτατε, νά ἔχασε προσωρινᾶ τίς ἑστίες του, δέν ἔχασε ὅμως, στήν  συντριπτική πλειοψηφία του, τήν πίστη του, τό  θάρρος καί τήν ἀνθρώπινη καί ἐθνική τοῦ ἀξιοπρέπεια. Γι’ αὐτό καί ἄρχισε τώρα, περισσότερον ἀπό προηγουμένως, νά συνειδητοποιεῖ τόν κίνδυνο τοῦ ἐθνικοῦ ἀφανισμοῦ καί στρέφεται πρός τήν Κυβέρνηση καί τήν πολιτική του ἡγεσία, τήν ὕστατη τούτη στιγμή καί τήν καλεῖ γιά ἐπανατοποθέτηση τοῦ προβλήματος καί ἐπαναπρογραμματισμό τοῦ ἀγῶνα μας. Εἶναι ὁ μόνος τρόπος γιά νά ἀποφευχθῇ ἡ Τουρκοποίηση τῆς πατρίδας μας. Σᾶς παρακαλοῦμε, Μακαριώτατε, ὅπως, τόσο πάνω στό Φρικτό Γολγοθᾶ, ὅπου ὁ Χριστός θυσιάστηκε γιά τήν σωτηρία τοῦ κόσμου, ὅσο καί μπροστᾶ στόν Πανάγιο Τάφο,  νά μή σταματήσετε νά προσεύχεσθε γιά μᾶς, γιά φωτισμό καί ἐνίσχυση τῶν ἡγετῶν μας καί γιά τήν ἀποκατάσταση τῆς ἐλευθερίας καί τῆς δικαιοσύνης στή νῆσο μας».

«Γνωρίζουμε πως καί ἡ περιοχή τῆς δικαιοδοσίας σας, εἶναι μία ἀπό τίς πιό αἱματοπότιστες περιοχές τῆς γῆς καί ὅτι ἐταλαιπωρήθη ἀπό τίς πολλές διεκδικήσεις καί τίς πολιτικές βλέψεις διαφόρων ἐθνῶν καί λαῶν. Κατανοοῦμε καί τό  δράμα τῶν Χριστιανῶν τῆς περιοχῆς, οἱ οποῖοι, παρ’ ὅλο πού εἶναι οἱ γηγενεῖς καί αὐτόχθονες πληθυσμοί, πιέζονται τά τελευταῖα χρόνια καί ἐξαναγκάζονται, ἀπό διάφορες συγκυρίες, πρός ἐκπατρισμό. Ἡ ἐξεύρεση τρόπων γιά παραμονή τῶν πιστῶν μας στίς πατρογονικές τους ἑστίες εἶναι κάτι πού μᾶς ἀπασχόλησε καί σέ προηγούμενες, ἀνεπίσημες ἐπισκέψεις σας, μᾶς ἀπασχόλησε καί στίς συναντήσεις μας αὐτές τίς μέρες».

καί ἀπένειμεν Αὐτῷ τό Ἀνώτατον χρυσοῦν παράσημον τοῦ Ἀποστόλου Βαρνάβα τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου.

Ἀνταπαντῶν ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος προσεφώνησε τόν Μακαριώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Κύπρου κ.κ. Χρυσόστομον διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ:

«Μακαριώτατε  Ἀρχιεπίσκοπε  Νέας   Ἰουστινιανῆς  καί πάσης Κύπρου

κ.κ. Χρυσόστομε,

Ἱερώτατοι  Ἅγιοι Ἀρχιερεῖς,

Εὐλαβέστατοι   ἱερεῖς,

Ἐντιμότατοι,

 Εὐλογηθέντες  ὑπό τοῦ δωρεοδότου Θεοῦ  ἡμῶν  νά ἀπολαμβάνωμεν κατά τάς  ἡμέρας ταύτας τῆς εἰρηνικῆς ἐπισκέψεως τῆς Ἐκκλησίας Σιών τῆς Ἁγίας εἰς τήν ἀρχαιοτάτην Ἀποστολικήν Ἐκκλησίαν  τῆς Κύπρου,  ἀξιούμεθα σήμερον τῆς κορυφαίας στιγμῆς τῆς ἐπισκέψεως ταύτης, τοῦ  Συλλειτούργου δηλονότι τούτου, τοῦ μυστηρίου τῆς θείας Εὐχαριστίας,  εἰς τό ὁποῖον διά τοῦ κοινοῦ ποτηρίου ἐκδηλοῦμεν καί ὁμολογοῦμεν τό  πλήρωμα τῆς ἐν Χριστῷ κοινωνίας Ἡμῶν ἐν τῇ παραδόσει, τοῖς μυστηρίοις καί τοῖς δόγμασι τῆς μιᾶς, ἁγίας, καθολικῆς καί ἀποστολικῆς τοῦ Χριστοῦ  Ἀνατολικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.

 Ἐν τῇ μυστικῇ ταύτῃ θεανθρωπίνῃ ἐμπειρίᾳ ἀναμιμνῃσκόμεθα τῆς ὑπέρ ἡμῶν Οἰκονομίας  τοῦ Θεοῦ,  τῆς σωτηρίας δηλονότι ἡμῶν διά τῆς Ἐνανθρωπήσεως, Σταυρώσεως  καί Ἀναστάσεως  τοῦ Κυρίου  ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, λαβούσης χώραν ἐν χρόνῳ, ἐπί  Καίσαρος   Αὐγούστου  καί Ποντίου  Πιλάτου,  καί τόπῳ, ἐν Ἰουδαίᾳ, Γαλιλαίᾳ καί Σαμαρείᾳ τῆς Παλαιστίνης, κληρωθείσης ὑπ’ Αὐτοῦ τοῦ Κυρίου, τῶν Ἀποστόλων Αὐτοῦ  καί ὑπό Οἰκουμενικῶν Συνόδων, τῇ Ἐκκλησίᾳ τῆς Ἁγίας  Σιών καί τῇ ἐν αὐτῇ  Ἁγιοταφιτικῇ  Ἀδελφότητι.

 Τήν μυστικήν ἐμπειρίαν ταύτην ἀπολαμβάνοντες καί Ἡμεῖς ἐν τῇ θείᾳ   Λειτουργίᾳ  ταύτῃ  ἀναμιμνῃσκόμεθα ἰδιαιτέρως   προσώπων καί γεγονότων,  ἀφορώντων   τάς  δύο Ἡμῶν Ἁγιωτάτας Ἐκκλησίας  καί συνδεόντων     αὐτάς  ἀδιαιρέτως καί ἀδιασπάστως  διά μέσου τῶν αἰώνων.

 Ἀναμιμνῃσκόμεθα ἐν πρώτοις τοῦ ἱδρυτοῦ τῆς Ἐκκλησίας  τῆς Κύπρου, «τοῦ μεγάλου κλέους τῆς Κύπρου», τοῦ Ἁγίου  Ἀποστόλου Βαρνάβα, τόν ὁποῖον  ἡ Ἐκκλησία «ἡ  οὖσα  ἐν Ἱεροσολύμοις  ἐξαπέστειλεν ἕως  Ἀντιοχείας» ( Πράξ. 11, 22 ). Ἀναμιμνησκόμεθα     ἐν συνεχείᾳ τό γεγονός ὅτι ὁ «Βαρνάβας, Σίλας καί Ἰωάννης, ἀφορισθέντες ὑπό τοῦ Πνεύματος τοῦ Ἁγίου, ἐγένοντο  ἐν Σαλαμῖνι,  καί κατήγγελλον τόν λόγον τοῦ Θεοῦ   ἐν ταῖς συναγωγαῖς τῶν Ἰουδαίων, διῆλθον ὅλην τῆν νῆσον ἄχρι Πάφου» (Πράξ. 13, 6) σαγηνεύσαντες εἰς τά δίκτυα  τῆς διδασκαλίας  τοῦ Χριστοῦ  ὡς πρῶτον καρπόν τῆς πνευματικῆς αὐτῶν  ἁλιείας  τόν« ἀνθύπατον Σέργιον Παῦλον» (Πράξ. 13, 12 ).

 Ὁ ὑπό  τῶν Ἀποστόλων σπαρείς οὖτος σπόρος τῆς διδαχῆς τοῦ Χριστοῦ ἔπεσε εἰς τήν ἀγαθήν  γῆν τῆς ψυχῆς τοῦ Κυπριακοῦ  λαοῦ, ὁ ὁποῖος  δι’  ἐπιλογῆς αὐτοῦ   «ἐξεκόπη τῆς ἀγριελαίου »    τῆς ἀρχαίας  Ἑλληνικῆς  φιλοσοφίας «καί ἐνεκέντρισεν ἑαυτόν εἰς τήν καλλιέλαιον»(Ρωμ.11, 24)  χριστιανικήν  καί  ἐκαρποφόρησε καί ἔδωσε καρπούς  πολλούς,   ἁγίους,  μάρτυρας,  ὁμολογητάς, ὁσίους ἐξ ὧν,«ἵνα μή ἐπιλείψῃ ἡμᾶς διηγουμένους ὁ χρόνος» (Ἑβρ.11,32),                       ἀναφέρομεν τόν πατέρα τοῦ κοινοτικοῦ συστήματος ὀργανώσεως τοῦ μοναχισμοῦ,  τόν ἅγιον Ἱλαρίωνα τόν ἐκ Γάζης, τόν ἐπισκεφθέντα τήν Κύπρον καί τελειωθέντα ἐν αὐτῇ,  τόν ἐξ Ἰουδαίων ἅγιον Ἐπιφάνιον, «πατέρα τοῦ αὐτοκεφάλου τῆς Κυπριακῆς Ἐκκλησίας», τόν μέγιστον Κύπριον πατέρα  Νεόφυτον τόν Ἔγκλειστον, περιηγηθέντα  τούς    ἁγίους τόπους,  καί ὁμολογητάς   καί μάρτυρας   κατά  τούς  δυστήνους   χρόνους  τῆς Ἑνετοκρατίας καί ἄλλων κατακτήσεων καί αὐτῶν τῆς  ἀνεξαρτησίας  αὐτῆς, ὅτε καί  ἐθνομάρτυρας καί νεομάρτυρας ἀνέδειξε.

 Μεταξύ τῶν Κυπριακῆς καταγωγῆς Ἁγιοταφιτῶν, διακονητῶν, κτιτόρων καί ἀνακαινιστῶν τῶν σεπτῶν Προσκυνημάτων καί Ἱερῶν Μονῶν, διακεκριμένων ἐπιστημόνων καθηγητῶν τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, κατ’ ἐξοχήν  διακεκριμένην θέσιν κατέλαβεν  ὁ ἐξ   Οὐρούντας    τῆς Κύπρου καταγόμενος, σύγχρονος ἡμῶν  Ἁγιοταφίτης ἱερομόναχος Φιλούμενος,  μαρτυρικῶς  ἐκχύσας  τό αἷμα αὐτοῦ  παρά τό Φρέαρ τοῦ Ἰακώβ  ἐν Νεαπόλει τῆς Σαμαρείας καί ὑπό τῆς Ἐκκλησίας Ἱεροσολύμων ἐπισήμως ἐνταχθείς εἰς τό μαρτυρολόγιον αὐτῆς.

 Ἡ Ἐκκλησία τῶν  Ἱεροσολύμων εὐγνωμώνως  ὡσαύτως ἐνθυμεῖται  τήν παρασχεθεῖσαν   αὐτῇ  φιλοξενίαν ὑπό τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου κατά τούς δυστήνους χρόνους τῆς  Λατινοκρατίας.

Ἡ αὐτή  ἐποικοδομητική καί τά μέγιστα  ἐπωφελής συνεργασία  τῶν Ἐκκλησιῶν Ἱεροσολύμων καί Κύπρου ἐσυνεχίσθη καί ἐπί τῶν ἡμερῶν Ἡμῶν, ἀφ’  ἧς  ἡμέρας   Ἡμεῖς πρό  ἑξαετίας  ἐλέῳ  Θεοῦ  καί ψήφοις ὁμοφώνοις καί κανονικαῖς ἐνεπιστεύθημεν τήν διαποίμανσιν τῆς Ἐκκλησίας Σιών τῆς Ἁγίας καί τήν ἡγουμενίαν τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος, Ὑμεῖς δέ,   Μακαριώτατε,  πρό  πενταετίας ψήφοις κανονικαῖς τῆς Ἱερᾶς Συνόδου ἀνελάβατε τό ἐπίπονον ὄντως ἔργον  τῆς διαποιμάνσεως καί τῆς διοικητικῆς ἀναδιοργανώσεως τῆς ἀδελφῆς Αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου, ὅπερ καί συνεπῶς ἐπιτελεῖτε  καί ἐπί τῷ  αἰσίῳ  τέλει  αὐτοῦ σταθερῶς καθοδηγεῖτε καί προάγετε.

 Συγκεκριμένως  ἡ  συνεργασία  Ἡμῶν αὕτη ἐξεδηλώθη εἰς τό γεγονός ὅτι αἱ πλεῖσται  τῶν Συνεδριῶν τοῦ Συμβουλίου  Ἐκκλησιῶν τῆς Μέσης Ἀνατολῆς ὅλων τῶν Οἰκογενειῶν αὐτοῦ καί τῶν Προκαθημένων τῶν Ὀρθοδόξων αὐτοῦ Ἐκκλησιῶν  ἔλαβον χώραν εἰς  Κύπρον ὑπό τήν στέγην τῆς φιλαδέλφου  φιλοξενίας  τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς  τῆς Κύπρου.

 Αἱ συναντήσεις δέ αὗται ἔφερον ὡς καρπόν τήν ἤδη  ἀναβάθμισιν καί ἀναδιοργάνωσιν τοῦ Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν τῆς Μέσης Ἀνατολῆς διά τήν ἐκπλήρωσιν τῆς ἀποστολῆς αὐτοῦ ὡς θεσμικοῦ ὀργάνου ἐκφράσεως τῆς φωνῆς  τῶν Χριστιανῶν τῆς Μέσης Ἀνατολῆς, τῆς στηρίξεως αὐτῶν εἰς τάς πατρογονικάς ἑστίας αὐτῶν  ἐν δικαίᾳ καί εἰρηνικῇ   συμβιώσει   αὐτῶν μετά τῶν συμπολιτῶν αὐτῶν ὁπαδῶν τῶν ἄλλων θρησκευμάτων.

 Πλέον τούτων ἡ Ὑμετέρα  Μακαριότης  ἀδελφικῶς ἀνταποκρινομένη  εἰς τάς ἀνάγκας τῆς Ἐκκλησίας Ἱεροσολύμων  ἐδέχθη πέντε νέους  τοῦ Ἀραβοφώνου Ἡμῶν ποιμνίου  ὡς ὑποτρόφους φοιτητάς  εἰς τήν Ἱερατικήν Σχολήν τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς Κύπρου καί ἐνίσχυσεν οἰκονομικῶς φοιτητάς τοῦ ποιμνίου Ἡμῶν  σπουδάζοντας εἰς Κύπρον, ὁσάκις τῆς ἐζητήθη.

 Ὑπεράνω δέ πάντων τούτων  καρπός τῆς ἀγαστῆς συνεργασίας τῶν δύο Ἐκκλησιῶν ἡμῶν τυγχάνει ἡ ἤδη  ἀνεγειρομένη Ἐξαρχία  τοῦ Παναγίου Τάφου πλησίον τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς Κύπρου, τῆς ὁποίας τόν θεμέλιον  λίθον μόλις χθές κατεθέσαμεν  καί ἡ ὁποία    εἰς τό ἑξῆς θά ἀποτελῇ  τό σημεῖον ἀναφορᾶς καί συνδέσμου συνεργασίας διά πᾶν θέμα ἀφορῶν τάς δύο Ἐκκλησίας.

 Τό κεκτημένον τοῦτο τῆς κατά τό παρελθόν καί τό παρόν ἀδιαλείπτου   συνεργασίας καί κοινωνίας τῶν ἁγιωτάτων Ἡμῶν Ἐκκλησιῶν ὑποσχόμεθα      σήμερον ἐνώπιον Κυρίου καί ἐνώπιον τῶν διαπεπιστευμένων  Ἡμῖν εὐλαβῶν ποιμνίων, ὅπως οὐχί  μόνον διαφυλάξωμεν    ἀλλά καί ἐπαυξήσωμεν  καί ἐμπεπλουτισμένον  παραδώσωμεν εἰς τούς συγχρόνους Ἡμῶν  καί τούς διαδόχους Ἡμῶν.

 Ἐν τέλει  διαβεβαιοῦμεν  Ὑμᾶς,   Μακαριώτατε,  ὅτι  ἀδιαλείπτως ἀπό τοῦ Παναγίου καί Ζωοδόχου Τάφου  θά προσευχώμεθα ὑπέρ ὑγιείας   Αὐτῆς   καί εὐσταθείας  πρός ἐπιτέλεσιν τοῦ ἀρξαμένου ὑπ΄ Αὐτῆς  ἀνακαινιστικοῦ     ἔργου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου καί ὑπέρ εὐοδώσεως  τῶν  φιλοπατρίδων  Αὐτῆς  προσπαθειῶν ὡς καί τῶν Κυβερνητῶν τῆς Κύπρου ὑπέρ ἐπιλύσεως τοῦ Κυπριακοῦ προβλήματος  διά μιᾶς δικαίας λύσεως καί ἀποκαταστάσεως τῆς Ἐθνικῆς ἀκεραιότητος τῆς Κύπρου καί  τῆς  ἀγαστῆς συμβιώσεως τῶν γηγενῶν αὐτῆς πολιτῶν. Γένοιτο».

Μετά ταῦτα, ἅμα τῇ ἀπολύσει, ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ηὐλόγησε τό πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας καί διένειμε τό ἀντίδωρον.

Ἠκολούθησε σύντομος δεξίωσις εἰς τήν παρακειμένην τῷ ἱερῷ Ναῷ αἴθουσαν, μεθ’ ἥν ἠκολούθησε γεῦμα παρατεθέν εἰς τήν Ἱεράν Ἀρχιεπισκοπήν ὑπό τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Κύπρου κ.κ. Χρυσοστόμου.

Εἰς τό γεῦμα τοῦτο ὁ Μακαριώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Κύπρου κ.κ. Χρυσόστομος εἶπε τούς ἑξῆς λόγους:

«Τό πρωΐ, Μακαριώτατε, ὁ Κύριος μᾶς παρέθεσε τό Μυστικόν Δεῖπνον καί ἐγίναμεν ὅλοι θεοφόροι χριστοφόροι καί πνευματοφόροι. Δόξα τῷ Θεῷ πάντων ἕνεκεν. Αὐτήν τήν στιγμήν ἡ Ἱερά Σύνοδος Σᾶς προσφέρει τό ὑλικόν δεῖπνον. Ἰδίως ἀπό ἐχθές διά τῆς Ἐξαρχίας, διά τοῦ θεμελίου λίθου αὐτῆς, θά εἴμεθα ὁ ἕνας δίπλα εἰς τόν ἄλλον, νά εἴπω ὁ ἕνας μέσα εἰς τόν ἄλλον. Ἀπό τά Ἱεροσόλυμα Ἡμεῖς ἐλάβομεν ὅ, τι καλύτερον. Εἴμεθα εὐγνώμονες, θα χαιρώμεθα νά ἀκούωμεν ὅλοι τά καλά περί Ἱεροσολύμων. Θα εἴμεθα μεθ’ Ὑμῶν εἰς ὅλας τάς δυσκολίας. Εὔχομαι τά βέλτιστα ὑμῖν προσωπικῶς καί τῇ Ἐκκλησία Ὑμῶν».

Λέγων ταῦτα ὁ Μακαριώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Κύπρου κ. Χρυσόστομος προσέφερεν εἰς τόν Πατριάρχην Ἱεροσολύμων ζεῦγος ὡραίων ἐγκολπίων μετά σταυροῦ, ἐγκόλπιον τοῖς Ἀρχιερεῦσι καί σταυρόν τοῖς ἱερεῦσι.

Ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ἀπήντησε, λέγων ὅτι «εἴμεθα εὐγνώμονες διά τήν φιλάδελφον ἀβραμιαίαν φιλοξενίαν τῆς Ἐκκλησίας Κύπρου πρός τήν  Ἱεροσολύμων».

«Ἡ Ἐκκλησία Ἡμῶν τῶν Ἱεροσολύμων», ἐσυνέχισεν ὁ Μακαριώτατος, «περιλαμβάνει εἰς τούς κόλπους αὐτῆς τάς ἀβραμικάς θρησκείας. Ἡ Ἐκκλησία ἡμῶν εἶναι περιεκτική καί εἰρηνική ὡς καί ἡ ἐπίσκεψις ἡμῶν Ἡ ἀποστολή της εἶναι εἰρηνευτική καί συμφιλιωτική. Ἡ Ἐκκλησία Ἡμῶν οὐχί ἁπλῶς συνυπάρχει, ἀλλά συμβιώνει μετά τῶν λαῶν τῶν ἀβραμικῶν θρησκειῶν καί κηρύσσει πρός αὐτούς ἀλήθειαν, ἀγάπην, συνδιαλλαγήν, καί εἰρήνην. Τοῦτο πράττει εἰς Ἱερουσαλήμ, ἡ ὁποία εἶναι ἡ πόλις διά δύο λαούς καί τρεῖς θρησκεῖες. Ἐκ τῆς ἐμπειρίας ἡμῶν ἀντιλαμβανόμεθα τήν Κύπρον καί συμμετέχομεν εἰς τό πρόβλημα αὐτῆς τήν, ὡς μή ὤφελε, διαίρεσιν αὐτῆς ἡ ὁποία εὐχόμεθα νά λάβῃ συντόμως τέλος».

«Ἡ συνεργασία τῶν Ἐκκλησιῶν ἡμῶν θά γίνῃ στενοτέρα διά τῆς Ἐξαρχίας». Λέγων ταῦτα ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων προσέφερε τῷ Μακαριωτάτῳ Ἀρχιεπισκόπῳ Κύπρου ὡραῖον ἐγκόλπιον καί μαργαριταρένιον σταυρόν εὐλογίας καί ἀρχιερατικήν ράβδον.

Τό ἀπόγευμα τῆς ἡμέρας ταύτης ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων μετά τῆς συνοδείας Αὐτοῦ ἐπεσκέφθη τήν Ἱεράν Μητρόπολιν Τριμυθοῦντος. Τμῆμα τῆς περιοχῆς τῆς Μητροπόλεως ταύτης εὑρίσκεται σήμερον ὑπό Τουρκικήν κατοχήν. Εἰς τοῦτο σῴζεται καί ὁ τάφος τοῦ Ἁγίου Σπυρίδωνος τόν ὁποῖον δέν δύναται τις νά ἐπισκεφθῇ.

Ἡ Μητρόπολις αὐτή ἀνήκει εἰς τάς ἀνασυσταθείσας ὑπό τοῦ νῦν Ἀρχιεπισκόπου Κύπρου κ. Χρυσοστόμου μέ τόν Νέον Καταστατικόν Χάρτην τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου. Ἕδρα αὐτῆς εἶναι ἡ Κοινότης Ἰδαλίου.

Ἐνταῦθα ἐπεφυλάχθη εἰς τόν Μακαριώτατον Πατριάρχην Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλον καί τήν συνοδείαν Αὐτοῦ θερμοτάτη ὑποδοχή ἐκ πολλῶν ἐνδεδυμένων ἱερέων μετά λαβάρων ὡς τοῦ Συνδέσμου Γυναικῶν Ἰδαλίου, τοῦ Δημοτικοῦ Σχολείου Ἰδαλίου, τοῦ Λυκείου Ἰδαλίου καί ἄλλων Συλλόγων καί πυκνοτάτου εὐσεβοῦς λαοῦ.

Ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων ἐνδυθείς μανδύαν, προεξῆρξε τῆς Δοξολογίας, εἰς τόν μεγαλοπρεπῆ ὅλον λιθόκτιστον Ναόν τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου, τῶν ψαλτῶν ψαλλόντων εἰς ἀκραιφνές καί ἀκριβές βυζαντινόν ὕφος.

Ὁ Ἱερώτατος Μητροπολίτης Τριμυθοῦντος κ. Βαρνάβας προσεφώνησε τόν Μακαριώτατον Πατριάρχην Ἱεροσολύμων διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως αὐτοῦ:

«Μακαριώτατε Πατριάρχα τῆς Ἁγίας Πόλεως Ἱερουσαλήμ καί πάσης Παλαιστίνης κ.κ. Θεόφιλε,

Μακαριώτατε Ἀρχιεπίσκοπε Νέας Ἰουστινιανῆς καί πάσης Κύπρου κ.κ. Χρυσόστομε,

Ἅγιοι Ἀρχιερεῖς,

ἐν Χριστῷ ἀδελφοί καί Πατέρες

ὡς εὖ παρέστητε!

 Ἱστορική ἡ σημερινή ἡμέρα διά τήν τοῦ Μεγάλου Πατρός καί θαυματουργοῦ Σπυρίδωνος καθέδραν. Ἡμέρα χαρᾶς καί ἀγαλλιάσεως διά τόν εὐσεβῆ λαόν τῆς θεοσώστου ταύτης ἐπαρχίας. Κλῆρος καί λαός χαρᾷ χαίρει καί ἀγαλλιάσει ἀγαλλιᾷ διά τήν ἐπίσκεψιν αὐτήν καί δέχεται αὐτήν ὡς μάννα ἐξ οὐρανοῦ καί δρόσον τήν ἐξ Ἀερμών.

 Ἡ ἐπίσκεψίς Σας, Μακαριώτατε, εἰς τήν ἀνασυσταθεῖσαν ὑπό τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κύπρου καί τῆς περί Αὐτόν Ἁγίας Συνόδου Μητρόπολιν Τριμυθοῦντος περιποιεῖ τόσον εἰς ἡμᾶς, ὅσον καί τόν λαόν μας ἰδιαιτέραν τιμήν καί εὐλογίαν. Δεχθεῖτε λοιπόν τάς ἐκ μέσης ψυχῆς ἡμετέρας εὐχαριστίας.

Ἡ καθ’ ἡμᾶς Μητρόπολις, Μακαριώτατε, γνωστή ἀπό τούς πρώτους βυζαντινούς χρόνους ἕνεκα τοῦ μεγάλου Πατρός καί Ἁγίου ὁλοκλήρου τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας Σπυρίδωνος τοῦ θαυματουργοῦ φαίνεται ὅτι με τήν πάροδον τοῦ χρόνου ἐγκαταλείφθη καί ἀργότερα φαίνεται ὡς χωροεπισκοπή ὑπό τόν Ἀρχιεπίσκοπον Κύπρου. Ἄλλοι δύο Ἀρχιερεῖς μνημονεύνονται στό Συναξάριον τῆς Κωνσταντινουπόλεως ὡς ἐπίσκοποι Τριμυθοῦντος, οἱ Νέστωρ καί Ἀρκάδιος. Ἀνεσυστάθη χάρις εἰς τόν σημερινόν Ἀρχιεπίσκοπον κ.κ. Χρυσόστομον τόν Β’ τό 2007. Περιλαμβάνει τούς δήμους Ἰδαλίου, Ἀθηαίνου καί Λευκάρων καί ἄλλας τριάκοντα πέντε κοινότητας, ἐξ ὧν αἱ τέσσερεις ὑπό τουρκικήν κατοχήν. Ἰδιαιτέραν εὐλογίαν θεωροῦμεν καί τήν ὕπαρξιν ἐντός τῆς Μητροπολιτικῆς περιφερείας δύο γυναικείων Μονῶν, τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Μηνᾶ καί τῆς Πρωτομάρτυρος Θέκλης, πρότυπα κοινοβιακῆς ζωῆς καί γνησίου Μοναχισμοῦ.

Καυχᾶται ἐπίσης ἡ Ἐπισκοπή μας διά τό πλῆθος τῶν τοπικῶν Ἁγίων, οἱ ὁποῖοι εἴτε ἐγεννήθησαν εἴτε ἐτελειώθησαν ἐν ὁσιότητι καί δικαιοσύνῃ εἰς τά ὅρια αὐτῆς. Εἰς τό Ἁγιολόγιον τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πέραν τοῦ Ἁγίου Σπυρίδωνος μνημονεύονται τήν 6^ην Μαρτίου οἱ Νέστωρ καί Ἀρκάδιος οἱ Ἐπίσκοποι Τριμυθοῦντος καί εἰς τά πρακτικά τῆς ἐν Νικαίᾳ ἑβδόμης Ἁγίας Συνόδου ὁ Τριμυθοῦντος Γεώργιος. Καύχημα καυχημάτων αὐτῆς, ὁ Μέγας Νεόφυτος ὁ Ἔγκλειστος, ὁ ὁποῖος ἕλκει τήν καταγωνήν αὐτοῦ ἐκ Λευκάρων, ἀλλά καί οἱ Ἀθανάσιος ὁ Πεντασχοινίτης, Φώτιος τῆς Ἀθηαίνου, Θεόδωρος ὁ ἐν Ἰδαλίῳ, Εὐτύχιος εἰς τό χωρίον Νήσου, Σῳζόμενος ὁ ἐν Ποταμίᾳ καί Ἰωάννης ὁ Ποταμίτης παρά τό χωρίον Σιά, ὡς φιλόστοργοι πατέρες καί πρεσβύτεροι ἀδελφοί εὐλογοῦσιν ἡμᾶς οὐρανόθεν.

Πλήν ὅμως διακατέχει ἡμᾶς καί λύπη μεγίστη καθότι ὁ τάφος τοῦ πολιούχου καί ἐφόρου τῆς Μητροπόλεώς μας Ἁγίου Σπυρίδωνος εἶναι ἀπρόσιτος, λόγῳ τῆς συνεχιζομένης τουρκικῆς κατοχῆς. Ἡ Μονή του, μαζί με τήν ἀφιερωμένην εἰς τούς τριακοσίους δεκαοκτώ θεοφόρους πατέρας τῆς Α’ ἐν Νικαίᾳ Οἰκουμενικῆς Συνόδου Βασιλικῆς, ἐντός τῆς ὁποίας εὑρίσκεται καί ὁ τάφος τοῦ Ἁγίου μας, χρησιμοποιεῖται ὑπό τῶν ἀθέων Ἀγαρηνῶν τόπος στρατοπεδεύσεως καί διαφυλάξεως πολεμικοῦ ὑλικοῦ. Εὐχηθεῖτε Μακαριώτατε, ὅπως ὁ καιρός τῆς δοκιμασίας συντομευθῇ καί ὅσον τάχιστα νά ἐπιτελέσωμεν τά τῆς μνήμης τοῦ Ἁγίου εἰς τόν ἀνήκοντα εἰς Αὐτόν χῶρον.

Μακαριώτατε καί πάλιν καλῶς ἤλθατε. Παρακαλοῦμεν ὅπως μεταφέρητε τάς ἡμετέρας εὐχάς εἰς τήν περί ὑμᾶς Ἁγιοταφιτικήν Ἀδελφότητα, ἡ ὁποία ἐν μέσῳ πολλῶν δυσχερειῶν, μαρτυρεῖ τήν καλήν μαρτυρίαν τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ, καθώς καί εἰς τό θεοφιλές ὑμῶν Ποίμνιον διά μέσου τῆς προσευχῆς ἐπικοινωνοῦμεν μαζί τους καί εὐχόμαστε νά χαρίζῃ εἰς αὐτούς ὁ δωρεοδότης Χριστός πλούσια τά ἀγαθά Του καί τάς εὐλογίας Του. Εὔχεσθε καί ὑπέρ ἡμῶν. Μικρόν δεῖγμα τῆς πρός Ὑμᾶς ἀγάπης καί κοινωνίας ἐν Χριστῷ δεχθεῖτε, παρακαλῶ, ἐκ μέρους τῆς Ἱερᾶς ἡμῶν Μητροπόλεως μίαν εἰκόνα τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου εἰς ἐνθύμιον τῆς ἐδῶ ἐπισκέψεώς σας.

 Σᾶς εὐχαριστῶ!»

Συγκεκινημένος ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων ἀνταπήντησε ὅτι εἰς τήν εἰρηνικήν ἐπίσκεψιν τῆς Ἐκκλησίας Ἱεροσολύμων κατά τάς ἡμέρας ταύτας εἰς τήν Ἐκκλησίαν τῆς Κύπρου καί εἰς τήν συνάντησιν αὐτήν  αἱ δύο Ἐκκλησίαι Ἱεροσολύμων καί Κύπρου μέ τήν κοινήν παράδοσιν πού ἔχουν εἰς πάντα ἀπό τῶν ἡμερῶν τοῦ ἀποστόλου Βαρνάβα, Παύλου, Σίλα καί Ἰωάννου καταγγέλλουν τό μυστήριον τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου, τό ἀποκαλυφθέν εἰς Ναζαρέτ, τό ἀποκαλυφθέν εἰς Βηθλεέμ τῆς Σταυρώσεως εἰς τόν Γολγοθᾶν καί τῆς Ἀναστάσεως εἰς τό καινόν καί κενόν μνημεῖον.

«Ἡ Ἐκκλησία τῶν Ἱεροσολύμων», ἐσυνέχισεν ὁ Μακαριώτατος «ποτισθεῖσα διά τοῦ σταυρικοῦ αἵματος τοῦ Χριστοῦ, δοκιμασθεῖσα διά μέσου τῶν αἰώνων δέεται ὑπέρ λυτρώσεως τῆς ἀλυτρώτου κατεχομένης Κύπρου».

Περαίνων ὁ Μακαριώτατος ἐπέδωσε εἰς τόν Μητροπολίτην Τριμυθοῦντος σταυρόν εὐλογίας ἐκ μαργαριταρορρίζης, εἰκόνα ἀσημένιαν τοῦ Ἁγίου Τάφου καί βιβλίον τῆς Ἱστορίας τῆς Ἐκκλησίας τῶν Ἱεροσολύμων τοῦ Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου.

Μετά ταῦτα ἱερεῖς καί λαός διελθόντες ἔλαβον τήν εὐλογίαν τοῦ Μακαριωτάτου. Ἠκολούθησε δεξίωσις εἰς τήν παρακειμένην τοῦ Ναοῦ ἐνοριακήν αἴθουσαν, εἰς τήν ὁποίαν ὁ Δήμαρχος Ἰδαλίου προσεφώνησε τόν Μακαριώτατον καί ἐπέδωσεν εἰς Αὐτόν σκαλισμένην εἰς ξύλον ἐπιγραφήν ἐμφαίνουσαν τήν ἀρχαιοτάτην προχριστιανικήν ἱστορίαν τοῦ Ἰδαλίου.

Τό ἑσπέρας ὁ Ἱερώτατος Μητροπολίτης Βόστρων κ. Τιμόθεος παρέθεσε δεῖπνον πρός τιμήν τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων καί τῆς συνοδείας Αὐτοῦ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Κύπρου καί πάντων τῶν Ἀρχιερέων τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_0_placeholder

Β’ ἡμέρα τῆς «εἰρηνικῆς» ἐπισκέψεως.

Τό Σάββατον, 29^ην Ἰανουαρίου /11^ην Φεβρουαρίου 2012, ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος μετά τῆς Ἱεροσολυμιτικῆς Συνοδείας Αὐτοῦ, συνοδευόμενος ὑπό τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κύπρου κ.κ. Χρυσοστόμου καί τῆς συνοδείας Αὐτοῦ, ἐπεσκέφθη τόν Τύμβον τῆς Μακεδονιτίσσης.

Ἐνταῦθα ἐτέλεσε Τρισάγιον ὑπέρ ἀναπαύσεως τῶν ψυχῶν τῶν Ἀξιωματικῶν, Ὑπαξιωματικῶν καί Ὁπλιτῶν τῆς Ἐθνικῆς Φρουρᾶς καί τῆς Ἑλληνικῆς Δυνάμεως Κύπρου (ΕΛΔΥΚ) τῶν ἡρωϊκῶς ἀγωνισαμένων καί εὐκλεῶς πεσόντων κατά τήν βάρβαρον εἰσβολήν τοῦ 1974 καί κατέθεσε στέφανον πρός τιμήν αὐτῶν.

Ἐνταῦθα ἐγένετο ἐπίσης σύντομος ξενάγησις, ἐνημέρωσις περί τῆς γεωγραφικῆς καί τῆς πολεμικῆς ἱστορίας τοῦ τόπου ὑπό τοῦ Διοικητοῦ τῆς 4^ης Ταξιαρχίας κ. Γιάγκου Γιάγκου.

Ἐν συνεχείᾳ τούτου ἔλαβε χώραν ἐπίσκεψις εἰς τά «Φυλακισμένα Μνήματα». Ἐνταῦθα ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ἐτέλεσε μνημόσυνον ὑπέρ ἀναπαύσεως τῶν ψυχῶν καί κατέθεσε στέφανον πρός τιμήν τῶν ἀπαγχονισθέντων καί ἐνταφιασθέντων ἐνταῦθα  δέκα τριῶν Κυπρίων ἀγωνιστῶν ὑπό τῶν Ἄγγλων ἀποικιοκρατῶν κατά τόν ἀπελευθερωτικόν ἀγῶνα τῆς Κύπρου τοῦ 1955 -1959.

Εἰς τήν εἴσοδον τοῦ μνημείου τῶν πεσόντων ἦτο συγκινητικόν νά ἀναγιγνώσκῃ τις τόν στίχον:

«Καί τά νεκρά κορμιά φυλακισμένα

τή λευτεριά δοξολογοῦν!».

Κάτωθι δε τούτου τά ὀνόματα τῶν ἀπαγχονισθέντων:

Μιχαήλ Καραολῆ

Ἀνδρέα Δημητρίου

Ἀνδρέα Ζάκου

Χαριλάου Μιχαήλ

Ἰακώβου Πατάτσου

Στέλιου Μαυρομμάτη

Μιχαήλ Κουτσόφτα

Ἀνδρέα Παναγίδη

Μάρκου Δράκου

Γρηγορίου Αὐξεντίου

Εὐαγόρα Παλληκαρίδη

Στυλιανοῦ Λένα καί

Κυριάκου Μάτση.

Μετά τό Τρισάγιον καί τήν κατάθεσιν τοῦ στεφάνου ἔλαβε χώραν ὑπό τοῦ ὑπευθύνου τῶν «Φυλακισμένων Μνημάτων» ξενάγησις εἰς τόν χῶρον τῶν κελλιῶν τῶν φυλακισμένων καί τοῦ ὀργάνου τῆς ἀγχόνης τῶν ὡς ἄνω ἀπαγχονισθέντων ἀγωνιστῶν.

Ἡ θέα ὅλων τούτων ἔφερεν εἰς τά χείλη τῶν ὁρώντων διά μέν τούς ἀπαγχονισθέντας «ἀνάπαυσον Κύριε τάς ψυχάς αὐτῶν», διά δέ τούς δημίους «Πάτερ ἄφες αὐτοῖς»…

Ἐν συνεχείᾳ ἐγένετο σύντομος στάσις εἰς τήν Ἀρχιεπισκοπήν Κύπρου, μεθ’ ἥν ἡ μετάβασις εἰς τήν πλησίον αὐτῆς ἀνεγειρομένην Ἐξαρχίαν τοῦ Παναγίου Τάφου.

Ἐνταῦθα ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος παρουσίᾳ τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κύπρου κ. Χρυσοστόμου, ἄλλων Ἀρχιερέων τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου, Ἱερέων καί ἐκπροσώπων τῆς Κυπριακῆς πολιτείας καί ἄλλων προσκεκλημένων ἐτέλεσε τόν ἁγιασμόν καί ἔθεσε τόν θεμέλιον λίθον τῆς ἐνταῦθα ἀνεγειρομένης ἤδη Ἐξαρχίας τοῦ Παναγίου Τάφου μέ ἱερόν ναόν ἐν αὐτῇ πρός τιμήν τῆς Ἀναλήψεως τοῦ Κυρίου καί τοῦ ἁγίου νεομάρτυρος  Φιλουμένου, τοῦ ἡγουμένου τοῦ Φρέατος τοῦ Ἰακώβ, ἐνταχθέντος ἤδη εἰς τό ἑορτολόγιον τῆς ἐπισήμου Ἐκκλησίας Ἱεροσολύμων.

Μετά τήν κατάθεσιν τοῦ θεμελίου λίθου καί τῆς κτιτορικῆς ἐπιγραφῆς, ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ἐξεφώνησε τήν κάτωθι προσφώνησιν:

«Μακαριώτατε  Ἀρχιεπίσκοπε  Νέας  Ἰουστινιανῆς καί  πάσης  Κύπρου,

Ἱερώτατοι   Ἅγιοι  Ἄρχιερεῖς,

Ἱερώτατε   Ἅγιε   Βόστρων,

Ἐντιμότατοι,

Οἱ ἀρχαιότατοι  δεσμοί τῶν δύο Ἐκκλησιῶν, τῆς Σιωνίτιδος  τῶν Ἱεροσολύμων καί τῆς τοῦ Ἁγίου Βαρνάβα  τῆς Κύπρου, ἡ συνεργασία αὐτῶν, ἡ ἐν Χριστῷ πλήρης συμφωνία καί κοινωνία αὐτῶν, ἡ ἀπόκτησις ἐν Κύπρῳ περιουσίας  τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων  ἐκ δωρεῶν τῶν Κυπρίων προσκυνητῶν, ἡ  φιλοξενία   τῶν  πατέρων    καί   ἄλλων  κληρικῶν τοῦ Πατριαρχείου  Ἱεροσολύμων  ὑπό τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου κατά τούς δυσχειμέρους  χρόνους τῆς  Λατινοκρατίας,      ἐπέβαλον τήν ἀνάγκην  ἱδρύσεως   Ἐξαρχίας  ἐν Κύπρῳ, τῇ συναινέσει τῆς Ἐκκλησίας  αὐτῆς, διά τήν προώθησιν τῶν καλῶν συμφερόντων τοῦ Παναγίου Τάφου  ὡς καί  αὐτῶν τῆς ἀδελφῆς Ἐκκλησίας  τῆς Κύπρου.

Ἡ Ἐξαρχία αὕτη ἔχουσα τήν ἕδραν αὐτῆς εἰς τήν Μονήν τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου  Κουτσοβέντη,  περιέπεσεν,   κρίμασιν , οἷς οἶδε Κύριος,  εἰς τήν κατάστασιν τῆς Τουρκικῆς κατοχῆς, ἀποκλειομένης  οἱασδήποτε προσβάσεως  ἤ  ἐπισκέψεως πρός     αὐτήν.

Ὑπό τάς  συνθήκας ταύτας  ἡ μόνη δυνατότης ἀνανεώσεως τοῦ ἔργου τῆς Ἐξαρχίας ἦτο ἡ συντήρησις καί ἀποκατάστασις τοῦ ἐν τῷ τόπῳ  τούτῳ, ἐν  ᾦ   ἱστάμεθα,    «Μετοχίου»  τοῦ Παναγίου Τάφου  καί ἡ ἀνέγερσις  ναοῦ πρός τιμήν  τῆς τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ  Ἀναλήψεως  καί τοῦ Ἁγίου νεομάρτυρος Φιλουμένου τοῦ Ἁγιοταφίτου.

Διά τῆς ὑπερβάσεως ποικίλων δυσκολιῶν,  διά τῶν  ἀόκνων  προσπαθειῶν τοῦ ἐν Κύπρῳ ἀντιπροσώπου Ἡμῶν Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Βόστρων  κ.  Τιμοθέου, διά τῶν δαπανῶν τοῦ Ἱεροῦ ἡμῶν Κοινοῦ τοῦ Παναγίου Τάφου, τῶν φιλοτίμων δωρεῶν εὐλαβῶν χριστιανῶν, ὡς τοῦ εὐλαβοῦς προσκυνητοῦ καί δωρητοῦ τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων  κυρίου Ἴγκορ Ἀλτούσκιν, ἐφθάσαμεν σήμερον  εἰς τήν εὐλογημένην ταύτην στιγμήν τῆς καταθέσεως τοῦ θεμελίου λίθου  τῆς Ἐξαρχίας τῇ  φιλαδέλφῳ συγκαταθέσει καί παρουσίᾳ τοῦ ἐν Χριστῷ ἀδελφοῦ Ἡμῶν Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου  Κύπρου  κ.κ.  Χρυσοστόμου, πρός ὅν θερμήν εὐχαριστίαν ἀπευθύνομεν  ὡς καί πᾶσι τοῖς συνεργήσασι τῷ Ἁγίῳ Βόστρων, ἤτοι τῷ  ἀρχιτέκτονι καί λοιποῖς, εἰς τήν ἔναρξιν καί πρόοδον τοῦ θεαρέστου ἔργου τούτου.

Εὐχόμεθα, ὅπως ἡ  μέλλουσα νά ἐγκατασταθῇ καί λειτουργήσῃ ἐνταῦθα    Ἐξαρχία  τοῦ Παναγίου Τάφου  ἐν Κύπρῳ ἀποτελεῖ τό σημεῖον ἀναφορᾶς, συνεργασίας, ἐπικοινωνίας τῶν  δύο  ἀδελφῶν Ἐκκλησιῶν διά τήν βοήθειαν, ἐξυπηρέτησιν τῶν Κυπρίων προσκυνητῶν  τοῦ Παναγίου Τάφου καί τῶν ἐξ Ἱεροσολύμων ἐνταῦθα ἀφικνουμένων τέκνων τοῦ ποιμνίου  Ἡμῶν. Δόξα τῷ Θεῷ ἡμῶν πάντων ἕνεκεν».

Ληξάσης τῆς τελετῆς, ὁ πονήσας τά τῆς Ἐξαρχίας Ἱερώτατος Μητροπολίτης Βόστρων κ. Τιμόθεος καί ἐνεγκών ταῦτα μέχρι τοῦ σημαντικοῦ διά ταύτην σταθμοῦ τούτου, τῆς καταθέσεως δηλονότι τοῦ τιμίου λίθου παρέθεσεν εἰς πάντας τούς προσκεκλημένους καί συμμετασχόντας πλουσίαν δεξίωσιν.

Τήν μεσημβρίαν ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Κύπρου κ. Χρυσόστομος περέθεσε γεῦμα εἰς τόν Μακαριώτατον Πατριάρχην Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλον καί τήν συνοδείαν Αὐτοῦ τό ἑσπέρας δέ τῆς αὐτῆς ἡμέρας παρέθεσε Αὐτῷ δεῖπνον εἰς τό ξενοδοχεῖον διαμονῆς Αὐτοῦ ὁ Πρέσβυς τῆς Παλαιστινιακῆς Αὐτονομίας εἰς τήν Κυπριακήν Δημοκρατίαν κ. Οὐαλίντ Χάσαν.

Διαρκοῦντος τοῦ δείπνου ὁ Μακαριώτατος προσεφώνησε τόν Πρέσβυν διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως ἀγγλιστί :

(ἴδε ἠλεκτρονικόν σύνδεσμον:  https://en.jerusalem-patriarchate.info/2012/02/11/1878/).

Διά τούτου ἔληξαν τά τῆς δευτέρας ἡμέρας τῆς «εἰρηνικῆς» ἐπισκέψεως τοῦ Μακαριωτάτου εἰς Κύπρον.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_1_placeholder

Ἀπό Παρασκευῆς, 28^ης Ἰανουαρίου/ 10^ης Φεβρουαρίου 2012, ἕως καί Δευτέρας, 31^ης Ἰανουαρίου /13^ης Φεβρουαρίου 2012, λαμβάνει χώραν ἡ «εἰρηνική» ἐπίσκεψις τοῦ Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου εἰς τήν Ἐκκλησίαν τῆς Κύπρου.

Ἡ ἐπίσκεψις αὐτή πραγματοποιεῖται, κατόπιν σχετικῆς συνεννοήσεως καί Συνοδικῆς ἀποφάσεως τῶν δύο Ἐκκλησιῶν, Ἱεροσολύμων καί Κύπρου.

«Εἰρηνικαί» ἐπισκέψεις λέγονται αἱ ἐπισκέψεις, αἱ ὁποῖαι ἀνταλλάσσονται μεταξύ τῶν Προκαθημένων τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, ἐν συνεχείᾳ τῆς ἐκλογῆς αὐτῶν, προκειμένου νά δηλώσουν τήν συμφωνίαν αὐτῶν εἰς τήν Ὀρθόδοξον πίστιν καί παράδοσιν καί τήν πλήρη ἐκκλησιαστικήν συνεργασίαν καί κοινωνίαν μεταξύ αὐτῶν.

Μέλη τῆς συνοδείας τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων εἰς τήν ἐπίσκεψιν αὐτήν εἶναι ὁ ἐν Κύπρῳ Πατριαρχικός Ἐκπρόσωπος Αὐτοῦ Ἱερώτατος Μητροπολίτης Βόστρων κ. Τιμόθεος, ὁ Γέρων Ἀρχιγραμματεύς Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντίνης κ. Ἀρίσταρχος, ὁ Πρόεδρος τῶν Οἰκονομικῶν καί πρῴην Ἔξαρχος τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων εἰς Κύπρον Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Θαβωρίου κ. Μεθόδιος, ὁ ἐν Ραμάλλᾳ Πατριαρχικός Ἐπίτροπος Ἀρχιμανδρίτης π. Γαλακτίων καί ὁ Ἀρχιδιάκονος π. Ἀθανάσιος.

Συνοδοί τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου ἐκ μέρους τῆς Ἐκλησίας τῆς Κύπρου εἶναι πλήν τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Νέας Ἰουστινιανῆς καί πάσης Κύπρου κ.κ. Χρυσοστόμου, οἱ Πανιερώτατος Μητροπολίτης Κιτίου κ. Χρυσόστομος, Πανιερώτατος Μητροπολίτης Κυρηνείας κ. Χρυσόστομος, Πανιερώτατος Μητροπολίτης Μόρφου κ. Νεόφυτος, Θεοφιλέστατος Ἐπίσκοπος Καρπασίας κ. Χριστοφόρος, Θεοφιλέστατος Ἐπίσκοπος Μεσαορίας κ. Γρηγόριος, καί  ὁσιολογιώτατος Ἀρχιμανδρίτης π. Ἱερώνυμος Πυλιώτης, Πρωτοσύγκελος τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Κύπρου.

Α’  ἡμέρα τῆς «εἰρηνικῆς» ἐπισκέψεως.

Ἡ ὡς ἄνω συνοδεία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου, ὁ Ἱερώτατος Μητροπολίτης Βόστρων κ. Τιμόθεος καί ἄλλοι ἐπίσημοι ὑπεδέχθησαν τήν Ἱεροσολυμιτικήν Πατριαρχικήν Συνοδείαν κατά τήν ἄφιξιν αὐτῆς εἰς τόν ἀερολιμένα τῆς Λάρνακος τήν 8.00 π.μ. τῆς Παρασκευῆς, 28^ης Ἰανουαρίου /10^ης Φεβρουαρίου 2012.

Ἅμα τῇ ἀφίξει οἱ Προκαθήμενοι τῶν δύο Ἐκκλησιῶν προέβησαν εἰς δηλώσεις πρός τά ἀναμένοντα Μ.Μ.Ε., ἀναφερομένας  εἰς τόν σκοπόν τῆς ἐπισκέψεως ταύτης, ἤτοι τήν συνέχισιν τῆς συνεργασίας καί τήν ἔτι περαιτέρω σύσφιγξιν τῶν σχέσεων μεταξύ  αὐτῶν πρός βοήθειαν καί ὄφελος τῶν μελῶν αὐτῶν καί τῶν Χριστιανῶν τῆς Μέσης Ἀνατολῆς καί διά τῆς συνεργασίας εἰς τό Συμβούλιον Ἐκκλησιῶν Μέσης Ἀνατολῆς.

Ἐκ τοῦ ἀεροδρομίου τῆς Λάρνακος αἱ δύο Συνοδεῖαι κατηυθύνθησαν πρός τό ἐν Λευκωσίᾳ ξενοδοχεῖον Hilton Park.

Ἐνταῦθα διέμεινε ἡ Ἱεροσολυμιτική Πατριαρχική Συνοδεία ὡς φιλοξενουμένη τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς Κύπρου. Μετά μικράν ἀνάπαυσιν ἡ Ἱεροσολυμιτική Πατριαρχική Συνοδεία ἀνεχώρησε διά τήν Ἀρχιεπισκοπήν Κύπρου.

Ἐνταῦθα ἐπεφυλάχθη αὐτῇ θερμή ὑποδοχή ὑπό τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κύπρου κ.κ. Χρυσοστόμου τῶν μελῶν τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, ἐπισήμων, κλήρου, Στρατιωτικοῦ ἀγήματος, τό ὁποῖον καί ἐπευλόγησε καί λαοῦ πυκνοῦ καί πιστοῦ.

Τήν ὑποδοχήν ἠκολούθησεν Δοξολογία εἰς τόν Καθεδρικόν Ναόν τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου, προεξάρχοντος τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων ἐνδεδυμένου μανδύαν.

Κατ’ αὐτήν ὁ Μακαριώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Κύπρου κ.κ. Χρυσόστομος προσεφώνησε τόν Μακαριώτατον Πατριάρχην Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλον. Τόν Μακαριώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Κύπρου κ.κ. Χρυσόστομον προσεφώνησεν ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ:

«Μακαριώτατε   Ἀρχιεπίσκοπε  Νέας  Ἰουστινιανῆς καί πάσης                Κύπρου κ.κ.  Χρυσόστομε,

Ἱερώτατοι  Ἅγιοι  Ἀρχιερεῖς, 

Εὐλαβεῖς Ἱερεῖς,

Ἐντιμότατοι  ἐκπρόσωποι τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας,

Κυρίαι καί κύριοι,

 Ἑορτάσαντες   σύν Θεῷ  τάς  πανευφροσύνους   ἑορτάς τοῦ Ἁγίου  Δωδεκαημέρου τῆς τοῦ  Χριστοῦ  Γεννήσεως  εἰς τό Πάνσεπτον καί  Θεοδέγμον  Σπήλαιον  τῆς  Ἁγίας  Βηθλεέμ  καί τῶν  Ἁγίων Θεοφανίων  εἰς τόν  Ἰορδάνην   ποταμόν, εὐλογούμεθα καί πάλιν σήμερον ὑπό τῆς τοῦ  Θεοῦ  κραταιᾶς  δυνάμεως  νά ἐπιτελῶμεν τήν  εἰρηνικήν Ἡμῶν ἐπίσκεψιν εἰς τήν ἀδελφήν Αὐτοκέφαλον Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν τῆς ἁγιοτόκου  καί μαρτυρικῆς νήσου Κύπρου.

 Ἐπί τῇ εὐλογημένῃ ταύτῃ συναντήσει δοξολογοῦμεν τόν Πανάγαθον  Θεόν, τόν ἀξιώσαντα    Ἡμᾶς   ταύτης, εὐχαριστοῦμεν δέ τήν Ὑμετέραν λίαν ἀγαπητήν καί  περισπούδαστον Ἡμῖν Μακαριότητα, τόν Ἀρχιεπίσκοπον Κύπρου κ.κ. Χρυσόστομον, τόν προφρόνως ἀποδεχθέντα  καί παντί τρόπῳ  προωθήσαντα  ταύτην.

 Ἡμεῖς  τήν ἐπίσκεψιν  ταύτην θεωροῦμεν ὡς εὐκαιρίαν  συνεχίσεως τῆς ἀνέκαθεν ὑπαρχούσης  πλήρους ἐν Χριστῷ κοινωνίας καί ἀγαστῆς συνεργασίας τῶν δύο Ἐκκλησιῶν Ἡμῶν, τῆς Σιωνίτιδος τοῦ Ἁγίου  Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου καί τῆς Κύπρου τοῦ  Ἁγίου  Ἀποστόλου  Βαρνάβα.

 Καρπός τῆς ἐν Χριστῷ  συναναστροφῆς  Ἡμῶν καί συνεργασίας ταύτης κατά τάς ἡμέρας ταύτας  θά εἶναι ἡ ἐπί τό αὐτό ἐν πνεύματι ἀλληλοβοηθείας, ἀγάπης καί ὁμονοίας θεώρησις τῶν προβλημάτων τῶν Ἐκκλησιῶν Ἡμῶν καί ἡ ἐξέτασις τρόπου ἀμέσου συμπαραστάσεως τῶν δοκιμαζομένων Χριστιανῶν τῆς  Μέσης Ἀνατολῆς.

 Θερμῶς εὐχαριστοῦντες τῇ Ὑμετέρᾳ Μακαριότητι καί τοῖς συνεργάταις Αὐτῆς ὡς καί ταῖς Πολιτικαῖς Ἀρχαῖς ἐπί τῇ θερμῇ ὑποδοχῇ, εὐχόμεθα, ὅπως ἀξιώσῃ Ἡμᾶς  ὁ Θεός  νά ἐπισκεφθῶμεν μίαν  Κύπρον  οὐχί διῃρημένην   ἀλλά   ἡνωμένην  μέ ἐλευθέραν διακίνησιν καί ἐν εἰρηνικῇ καί δικαίᾳ συμβιώσει τῶν δύο Κοινοτήτων,  Ἑλληνοκυπρίων καί Τουρκοκυπρίων, ἑνός λαοῦ, ἐν εὐημερίᾳ καί προόδῳ. Γένοιτο».

Ἠκολούθησεν ἄνοδος εἰς τό Μέγα Συνοδικόν τῆς Ἰερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Κύπρου καί συμμετοχή τῆς Ἱεροσολυμιτικῆς Πατριαρχικῆς Συνοδίας εἰς τάς ἐργασίας πανηγυρικῆς Συνεδρίας τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου, πρό τῆς ἐνάρξεως τῶν ὁποίων ὁ Μακαριώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Κύπρου ἐκαλωσώρισε τόν Μακαριώτατον Πατριάρχην Ἱεροσολύμων καί ἔδωσεν εἰς αὐτόν τόν λόγον. Ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων ὡμίλησε περί τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων καί τόν ρόλον, τόν ὁποῖον διαδραματίζει εἰς τήν ἐξελισσομένην πολιτικήν κατάστασιν εἰς τήν Μέσην Ἀνατολήν ἐν συνεργασίᾳ μετά τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου.

Πρό τῆς λήξεως τῆς Συνεδρίας ὁ Μακαριώτατος Ἱεροσολύμων ἐπέδωσε τῷ Μακαριωτάτῳ Κύπρου καί ἑκάστῳ τῶν Συνοδικῶν τήν Ἱστορίαν τῆς Ἐκκλησίας Ἱεροσολύμων τοῦ Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου καί τό βιβλίον τοῦ καθηγητοῦ κ. Φωτίου Δημητρακοπούλου περί τοῦ τόπου τοῦ Βαπτίσματος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ εἰς Ἰορδάνην.

Μετά τήν λῆξιν τῶν ἐργασιῶν τῆς Συνόδου, τήν μεσημβρίαν παρετέθη γεῦμα εἰς τήν Ἱεροσολυμιτικήν Πατριαρχικήν Συνοδείαν ὑπό τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Κύπρου.

Τό ἀπόγευμα τῆς ἰδίας ἡμέρας καί ὥραν 17.00 μ.μ. ἔλαβε χώραν ἡ συνάντησις τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου καί τῆς τιμίας Αὐτοῦ συνοδείας μετά τῆς Α. Ἐξοχότητος τοῦ Προέδρου τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας κ. Δημητρίου Χριστόφια εἰς τό Προεδρικόν Μέγαρον.

Κατά τήν συνάντησιν αὐτήν ὁ Πρόεδρος τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας κ. Δημήτριος Χριστόφιας ἐκαλωσώρισε τόν Μακαριώτατον Πατριάρχην Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλον,  λέγων ὅτι μετά συγκινήσεως ἐνθυμεῖται τήν ἐπίσκεψιν αὐτοῦ εἰς τό Πατριαρχεῖον καί τόν Ναόν τῆς Ἀναστάσεως, ἔνθα ἐξενάγησεν αὐτόν Ἴδιος ὁ Μακαριώτατος, ὅτε εἶχε ἐπισκεφθῆ τό Κράτος τοῦ Ἰσραήλ. Ἐν συνεχείᾳ ὁ Πρόεδρος ἀνέλυσεν εἰς τόν Μακαριώτατον τάς δυσκολίας εἰς τάς διαπραγματεύσεις μετά τῆς Τουρκίας διά τήν ἐπίλυσιν τοῦ Κυπριακοῦ προβλήματος. Ὁ Μακαριώτατος εἶπεν ὅτι ἐκ τῆς πείρας τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων, εὑρισκομένου εἰς τήν καρδιάν τοῦ πολιτικοῦ προβλήματος τῶν Ἱεροσολύμων, ἐλπίζει ὅτι ὁ Θεός δέν θά ἐγκαταλείψῃ τήν Κύπρον καί τόν Κυπριακόν λαόν.

Ἐπί τῇ ἐπισκέψει ὁ Πρόεδρος προσέφερε τῷ Μακαριωτάτῳ συμβολικόν πλοῖον τῆς πατρίδος αὐτοῦ Κυρήνειας, ὁ δέ Μακαριώτατος προσέφερεν αὐτῷ δύο ἀσημένια κηροπήγια.

Τό βράδυ τῆς ἰδίας ἡμέρας καί περί ὥραν 20.00 μ.μ. ὁ Πρόεδρος τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας κ. Χριστόφιας παρέθεσε δεῖπνον εἰς τό Προεδρικόν Μέγαρον πρός τιμήν τοῦ  Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων καί τῆς Συνοδείας Αὐτοῦ καί τοῦ Πατριάρχου τῶν Μαρωνιτῶν εἰς Λίβανον κ. Mar Bechara Boutros Rai.

Διαρκοῦντος τοῦ δείπνου, ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων προσεφώνησε τόν Πρόεδρον τῆς Δημοκρατίας διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ:

«Ἰδού δή τί καλόν ἤ τί τερπνόν, ἀλλ᾽ ἤ τό κατοικεῖν ἀδελφούς ἐπί τό αὐτό »  ( Ψαλμ.132ος ).

Ἐξοχώτατε Πρόεδρε τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας

Κύριε Δημήτριε Χριστόφια,

 Ὄντως τί ὡραιότερον καί τί τερπνότερον ὑπάρχει, παρά νά κατοικοῦν ἀδελφοί ὁμοῦ ἐν ὁμονοίᾳ,  ὡς λέγει ὁ Ψαλμωδός.

 Χάριτι Θεοῦ κατήντησαν οἱ πόδες ἡμῶν εἰς τά ἱερά καί αἱματόρρυτα χώματα τῆς φιλτάτης ἡμῶν μεγαλονήσου Κύπρου, ἐπί τῇ, κατά τά ἐκκλησιαστικά εἰωθότα, ἐπιτελουμένῃ εἰρηνικῇ Ἡμῶν ἐπισκέψει εἰς τήν ἀποστολικήν Ἐκκλησίαν τῆς Κύπρου καί τόν εὐσεβῆ λαόν αὐτῆς˙ οὐ μήν ἀλλά καί τόν σεπτόν Προκαθήμενον αὐτῆς, ἀδελφόν ἡμῶν ἐν Χριστῷ κ.κ. Χρυσόστομον.

 Ἡ μετά τῆς ὑμετέρας Ἐξοχότητος συναναστροφή τανῦν ἐν τῷ Προεδρικῷ Μεγάρῳ πληροῖ τάς καρδίας ἡμῶν χαρᾶς καί ἀγαλλιάσεως ἀνεκλαλήτου. Τοῦτο δέ, διότι οἱ φυσικοί καί πνευματικοί, πολιτικοί καί ἱστορικοί δεσμοί τῆς ἁγίας Γῆς τῶν Ἱεροσολύμων καί τῆς Κύπρου ἀνακαινίζονται ἐν τῷ πνεύματι τῆς ἐπί γῆς εἰρήνης καί δικαιοσύνης τοῦ Ἐνανθρωπήσαντος Θείου Λόγου. «Τοῦ Κυρίου γάρ ἡ γῆ καί τό πλήρωμα αὐτῆς, ἡ οἰκουμένη καί πάντες οἱ κατοικοῦντες ἐν αὐτῇ» ( Ψαλμ. 23^ος  ).

Ἱερουσαλήμ καί Κύπρος, κληρονόμοι οὖσαι τοῦ μεγάλου καί διαχρονικοῦ πολιτισμικοῦ μεγέθους τῆς Ρωμιοσύνης, καθίστανται καί κοινωνοί τῆς ἐμπειρίας τοῦ σταυρικοῦ πάθους, οὐχ ἧττον δέ καί τῆς ἐλπίδος τῆς ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ.

 Ἡ Ἱερουσαλήμ, ἡ ἐνσωματοῦσα τό τοπίον τῶν Ἀβραμιαίων θρησκειῶν, δηλονότι Ἰουδαϊσμοῦ Χριστιανισμοῦ καί Ἰσλάμ, προβάλλεται ὡς παράδειγμα συμβιώσεως τῶν ἀντιστοίχων λαῶν καί ἱστορικῶν ἐθνικοθρησκευτικῶν κοινοτήτων ἐν τῇ εὐρυτέρα περιοχῇ τῆς Μέσης Ἀνατολῆς. Πεπείσμεθα δέ ὅτι τοῦτο ἐπ᾽ οὐδενί τυγχάνει ἀδύνατον καί διά τόν ἐγγενῆ διακοινοτικόν λαόν τῆς Κύπρου. Βεβαίως μιᾶς Κύπρου ἐλευθέρας, ἀδιαιρέτου καί ἑνιαίας.

 Κύριε Πρόεδρε, εἰς τήν σύγχρονον ἡμῶν παγκόσμιον κατάστασιν τῆς οἰκονομικῆς καί κοινωνικῆς κρίσεως, Ἡμεῖς κηρύσσομεν κατά τό πρόσταγμα τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ τό Εὐαγγέλιον τῆς δικαιοσύνης καί τῆς εἰρήνης, ἐχόμενοι τῆς ἐλπίδος ὅτι τοῦτο ἐπιφέρει ἀνακούφισιν εἰς τούς πάσχοντας ἐκ πάσης κοσμικῆς δυναστείας κακοπραγίας καί ἀδικίας.

 Εὐχαριστοῦντες θερμῶς ἐκ βάθους καρδίας διά τήν τιμητικήν καί φιλόξενον ὑποδοχήν τῆς Μετριότητος Ἡμῶν καί τῶν τιμίων Ἡμῶν συνοδῶν, εὐχόμεθα ὅπως ἡ Χάρις καί ἡ εὐλογία τοῦ Παναγίου καί Ζωοδόχου Τάφου τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος Ἡμῶν χαρίζηται ὑμῖν προσωπικῶς κυβερνητικήν δύναμιν καί ὑγιείαν κατ᾽ ἄμφω, ἵνα ὑπερασπίζησθε τά καλά καί ἐθνικά συμφέροντα σύμπαντος  τοῦ Κυπριακοῦ λαοῦ.

 Εἰς δέ τόν εὐσεβῆ καί ἀλύτρωτον λαόν τῆς Κύπρου εὐχόμεθα ὑπομονήν καί ἐπιμονήν εἰς τόν δίκαιον καί πνευματικόν αὐτοῦ ἀγῶνα διά τήν ἀποκατάστασιν τῆς ἐθνικῆς αὐτοῦ ἀνεξαρτησίας καί ἐλευθερίας καί τῆς ἐπιστροφῆς αὐτοῦ εἰς τάς πατρογονικάς ἑστίας τῆς, ὡς μή  ὤφελε, κατεχομένης Κύπρου» .

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_2_placeholder

«Ἐξ ἐρήμου Πρόδρομος Χριστοῦ, τῆς Ἀαρωνίτιδος, ὁ Ἐλισάβετ βλαστός προελήλυθεν∙ ἐν τῇ κολυμβήθρᾳ δέ Θεοδόσιος γεννηθείς διά Πνεύματος, ἐρημοπολίτης γέγονε, τῷ Ἰησοῦ ἑπόμενος».

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

εὐλαβεῖς Χριστιανοί,

Εὐφραίνονται τά οὐράνια καί ἀγάλλονται τά ἐπίγεια ἐπί τῇ ἑορτῇ τοῦ καιροῦ τῆς Θεοφανείας. Συνευφραίνεται καί συναγάλλεται ἡ ἁγία ἡμῶν τῶν Ἱεροσολύμων Ἐκκλησία ἐπί τῇ ἑορτίῳ μνήμῃ τοῦ Ὁσίου Πατρός ἡμῶν Θεοδοσίου τοῦ Κοινοβιάρχου, τοῦ διά Πνεύματος Ἁγίου γεννηθέντος ἐν τῇ κολυμβήθρᾳ τοῦ θείου Βαπτίσματος. Οὗτος, ὡς λέγει ὁ ὑμνῳδός, γέγονεν ἐρημοπολίτης ἑπόμενος καί μιμούμενος τῷ Σωτῆρι ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστῷ.

Καί ὄντως ἀνεδείχθη μιμητής τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ὁ Ὅσιος Θεοδόσιος, διότι ἐδέχθη τήν ἀκαταμάχητον Χάριν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τῇ βοηθείᾳ καί ἐνεργείᾳ τοῦ Ὁποίου κατέβαλε τούς ζοφερούς πειρασμούς τοῦ διαβόλου, ὁ ὁποῖος δέν ἐδίστασε νά πειράξῃ τόν ἴδιον τόν Ἰησοῦν, ὅταν Οὗτος «ὑπέστρεψεν ἀπό τοῦ Ἰορδάνου καί ἤγετο ἐν τῷ Πνεύματι εἰς τήν ἔρημον. Καί εἶπεν Αὐτῷ ὁ διάβολος∙ Εἰ Υἱός εἶ τοῦ Θεοῦ, εἰπέ τῷ λίθῳ τούτῳ ἵνα γένηται ἄρτος. Καί ἀπεκρίθη Ἰησοῦς πρός αὐτόν λέγων: Γέγραπται ὅτι οὐκ ἐπ’ ἄρτῳ μόνῳ ζήσεται ἄνθρωπος, ἀλλ’ ἐπί παντί ρήματι Θεοῦ», (Λουκ. 4, 1-3).

Ἑρμηνεύων τούς  εὐαγγελικούς τούτους λόγους ὁ Ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας παρατηρεῖ: «Ἐνταῦθα μοι βλέπε τήν τοῦ ἀνθρώπου φύσιν, ὡς ἐν ἀπαρχῇ τῷ Χριστῷ, τῇ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος χάριτι κατακεχρισμένην καί ταῖς ἀνωτάτῳ τιμαῖς ἐστεφανωμένην…ὁ ἐν ἡμῖν πρωτότοκος, ὅτε γέγονεν ἐν πολλοῖς ἀδελφοῖς…δέχεται πρῶτος τό Πνεῦμα, καίτοι τοῦ Πνεύματος δοτήρ ὑπάρχων αὐτός, ἵνα καί εἰς ἡμᾶς ἔρχηται δι’ αὐτοῦ τό ἀξίωμα καί τῆς προς τό Ἅγιον Πνεῦμα κοινωνίας ἡ χάρις…καί τήν ἡμῶν πτωχείαν εἰς ἑαυτόν μεταθείς ἁγιάζεται μεθ’ ἡμῶν, καίτοι τήν κτίσιν ἅπασαν ἁγιάζων αὐτός… ἐν ὁμοιώσει τῇ πρός ἡμᾶς γενόμενος κατά πᾶν ὁτιοῦν δίχα μόνης ἁμαρτίας».

Μέ ἄλλα λόγια, ἀγαπητοί μου, ὁ Ἅγιος Θεοδόσιος ἀκούων εἰς τό μετά τό ἐν Ἰορδάνῃ βάπτισμα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἀρξάμενον κήρυγμα Αὐτοῦ: «Μετανοεῖτε∙ ἤγγικε γάρ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν», (Ματ. 4,17), ἔρχεται ὡς ἄλλος Ἰωάννης Βαπτιστής εἰς τόν ἔρημον τοῦτον τόπον, ὅπου θά ἐγκαταστήσῃ τό πνευματικόν ἐργαστήριον διά τήν ἄνοδον αὐτοῦ καί τῶν συνασκητῶν αὐτοῦ εἰς τήν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν. «Κατέλιπες τόν κόσμον καί τά ἐν κόσμῳ Ὅσιε», ψάλλει ὁ ὑμνῳδός, «τήν τελεσθεῖσαν γύμνωσιν τοῦ Δεσπότου ἐκμιμησάμενος ἐπί τοῦ Ἰορδάνου, Θεοδόσιε. Καί τοῦ κλίναντος κορυφήν τῷ Προδρόμῳ μιμούμενος Χριστοῦ τό ὑπήκοον καί τήν ἀρίστην ταπείνωσιν, Πάτερ Θεοδόσιε, πρός ἀρετῶν ἀνηνέχθης πύργον ἄσειστον».

Εἰς αὐτόν ἀκριβῶς τόν ἄσειστον πύργον τῶν ἀρετῶν, δηλονότι τήν σωτηριώδη κλίμακα τῶν ἐντολῶν τοῦ Χριστοῦ, ἀνηνέχθη (ἀνῆλθεν) καί ὁ Ὅσιος Πατήρ ἡμῶν Θεοδόσιος, προετοιμαζόμενος οὕτω διά τήν μετάβασίν του ἐκ τῆς φθαρτῆς ἐπιγείου ταύτης πόλεως εἰς τήν ἄφθαρτον καί οὐράνιον πόλιν, κατά τήν διδασκαλίαν τοῦ Μεγάλου Παύλου: «Οὐ γάρ ἔχομεν ὦδε μένουσαν πόλιν, ἀλλά τήν μέλλουσαν ἐπιζητοῦμεν», (Ἑβρ. 13, 1-4).

Διά τῆς τοῦ βαπτίσματός μας συντάξεως τῷ Χριστῷ καί τῷ σώματι Αὐτοῦ, τῇ Ἐκκλησίᾳ, εἰς οὐδέν ἄλλον ἀποσκοποῦμεν εἰ μή μόνον τήν ἐπιζήτησιν τῆς μελλούσης οὐρανίου πόλεως. Λέγομεν δέ τοῦτο διότι τό βάπτισμα εἶναι τό πλήρωμα πάσης δικαιοσύνης. «Καί βαπτισθείς ὁ Χριστός, πᾶσαν μέν τήν φύσιν τῶν ὑδάτων ἡγίασε∙ πᾶσαν δέ ἁμαρτίαν τῶν ἀνθρώπων ἐνθάψας τοῖς ρείθροις τοῦ Ἰορδάνου, εὐθύς ἀνέβη ἀπό τοῦ ὕδατος καί τόν παλαιωθέντα ταῖς ἁμαρτίαις ἄνθρωπον ἀνακαινίσας καί ἀναπλάσας, οὐρανῶν Βασιλείαν αὐτῷ ἐχαρίσατο», διδάσκει ὁ Συναξαριστής τῆς Ἐκκλησίας.

Εἶναι δέ τό βάπτισμα πλήρωμα πάσης δικαιοσύνης, διότι τό ἀπολυτρωτικόν τῆς θείας οἰκονομίας μυστήριον ἐπληρώθη διά τοῦ αἵματος καί τοῦ ὕδατος τοῦ ἐξελθόντος ἐκ τῆς ἐν τῷ σταυρῷ κεντηθείσης πλευρᾶς τοῦ ἀχράντου Σώματος τοῦ Χριστοῦ.

Κῆρυξ καί διδάσκαλος τῆς θεολογίας τοῦ θείου Μυστηρίου τούτου ἐγένετο ὁ πολιστής τῆς ἐρήμου καί εἰσηγητής τοῦ κοινοβιακοῦ τῶν μοναστῶν συστήματος πατήρ ἡμῶν Θεοδόσιος, ὡς ὑμνολογικῶς λέγει περί αὐτοῦ ὁ μελῳδός τῆς Ἐκκλησίας: «Τῶν σῶν μεμνημένοι διδαγμάτων, Θεοδόσιε, ἐν δυσί ταῖς οὐσίαις Χριστόν κηρύττομεν, δύω τάς θελήσεις εἰδότες τάς φυσικάς καί τάς ἐνεργείας καί τά αὐτεξούσια ἐν Θεῷ τῷ βαπτισθέντι σαρκί».

Ὁ σήμερον τιμώμενος ἐν τῷ τόπῳ τῆς μοναστικῆς κοινοβιακῆς πολιτείας του Ὅσιος Θεοδόσιος δέν ὑπῆρξε μόνον ὁ καθηγητής τῆς ἐρήμου, ἀλλά καί ὁ καθηγητής τῆς ὑγιαινούσης καί σῳζούσης πίστεως τῶν Ὀρθοδόξως φρονούντων περί τῆς ἐν πνεύματι καί ἀληθείᾳ προσκυνήσεως τοῦ Θεοῦ. Τοῦτο ἀπέδειξε τοῖς πᾶσι ὁ Ὅσιος Πατήρ ἡμῶν Θεοδόσιος διά τῆς ἐν πράξει καί θεωρίᾳ ἐξασκήσεως τῆς εἰς τόν ἐκ τῆς Παρθένου Μαρίας ἐνανθρωπήσαντα Θεόν Λόγον καί Σωτῆρα ἡμῶν Χριστόν, πίστεως τῶν Θεοφόρων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας καί τῶν μεγάλων συνασκητῶν τῆς ἐποχῆς αὐτοῦ.

Αὐτήν τήν πίστιν τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων τῶν μεγάλων καί πνευματοφόρων πατέρων, τῶν μαρτύρων τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ καί τῶν ὁσίων τῆς ἐρήμου καθηγητῶν κηρύττει καί ὁμολογεῖ ἡ ἁγία ἡμῶν Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, ἔχουσα ὡς ἐχέγγυα αὐτῆς τήν ἐκ τῶν ἁγίων καί ἀφθάρτων λειψάνων ἐκπηγάζουσαν ἰαματικήν καί θεραπευτικήν ἐνέργειαν καί τήν δύναμιν τοῦ ἐν Ἰορδάνῃ βαπτισθέντος διά τήν ἡμῶν σωτηρίαν Χριστοῦ τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ ἡμῶν.

Ἱκετεύσωμεν τόν ἅγιον Πατέρα ἡμῶν Θεοδόσιον καί μετά τοῦ ὑμνῳδοῦ εἴπωμεν: «Ἐγκρατείᾳ καί πόνοις καί προσευχαῖς τήν ψυχήν σου κοσμήσας θεοπρεπῶς γέγονας συμμέτοχος τῶν ὁσίων, ἀοίδιμε∙ καί τῶν θαυμάτων ὄντως χαρίσματα ἔλαβες τοῦ ἰᾶσθαι τάς νόσους τῶν πίστει τιμώντων σε∙ ὅθεν καί δαιμόνων ἀπελαύνων τά πλήθη παρέχεις ἰάματα τοῖς ἀνθρώποις τῇ χάριτι, Θεοφόρε Θεοδόσιε. Πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ τῶν πταισμάτων ἄφεσιν δωρήσασθαι, τοῖς ἑορτάζουσι πόθῳ τήν ἁγίαν μνήμην σου».

Ἀμήν.

Τό Ἑσπέρας τῆς Παρασκευῆς, 31^ης Δεκεμβρίου 2011/ 13^ης Ἰανουαρίου 2012, ἔλαβε χώραν ἡ τελετή τῆς κοπῆς τῆς βασιλόπιττας ἐπί τῇ μνήμῃ τοῦ Ἁγίου Βασιλείου καί τῇ ἐνάρξει τοῦ Νέου Πολιτικοῦ Ἔτους 2012.

Εἰς τήν τελετήν ταύτην, ἀνέκαθεν καθιερωμένην εἰς τό Πατριαρχεῖον, ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος προσεφώνησε τούς μετασχόντας διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ ἑλληνιστί ὡς ἕπεται:

Ἐκλαμπρότατε Γενικέ Πρόξενε τῆς Ἑλλάδος,

Σεβαστοί Πατέρες καί ἀδελφοί,

Εὐλαβεῖς προσκυνηταί,

 Ὁ ἄναρχος Θεός ἄρχεται καί ὁ Λόγος σαρκοῦται. Ὁ σεσαρκωμένος δέ οὗτος Λόγος, ποιητής ὤν τοῦ Μωσαϊκοῦ Νόμου, τά τοῦ νόμου ἐκπληροῖ δεχόμενος σαρκικήν περιτομήν.

Τήν μνήμην τῆς ἐν χρόνῳ καί τόπῳ ἱστορικῆς ταύτης πραγματικότητος, τοῦ Θεοῦ Λόγου ἑορτάζει σήμερον ἡ Αγία τοῦ Χριστοῦ ἡμῶν Ἐκκλησία.

Ὁ ἐν τῷ σπηλαίῳ τῆς Βηθλεέμ καί ἐκ τῶν ἁγνῶν αἱμάτων τῆς ἀειπαρθένου Μαρίας σαρκωθείς καί ἐνανθρωπήσας Θεός Λόγος ὁ Χριστός, λαμβάνει καί ἀρχήν χρονικήν.

Αὐτό τοῦτο τό γεγονός τῆς ἀρχῆς τῆς χρονικῆς, δηλονότι τοῦ ἐν Χριστῷ Νέου Ἔτους, χαρμοσύνως πανηγυρίζομεν καί ἡμεῖς διά τῆς ἐκ πατρῴας παραδόσεως κοπῆς τῆς τοῦ Ἁγίου Βασιλείου φερωνύμου αὐτοῦ βασιλόπιττας.

Ἡ σημερινή ἑορτή μᾶς καλεῖ νά διερωτηθῶμεν, τί σημαίνει Λόγος καί τί σημαίνει χρόνος ἐν Χριστῷ τῷ Θεῷ. Καί Λόγος σημαίνει τήν εἰσβολήν τοῦ Θεοῦ ἐν τῷ προσώπῳ τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ εἰς τόν κόσμον. Χρόνος δέ σημαίνει τήν ὑπό καί διά τῆς εἰσβολῆς τοῦ Θεοῦ Λόγου ἐν τῷ κόσμῳ φανέρωσιν τοῦ ἀπ΄ αἰῶνος κεκρυμμένου μυστηρίου τῆς θείας οἰκονομίας.

Τό γεγονός τῆς φθορᾶς καί τοῦ θανάτου, ἀλλά καί τῆς ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ μᾶς παρέχουν τήν δυνατότητα προσδιορισμοῦ καί κατανοήσεως τῆς ἐννοίας τοῦ χρόνου. Λέγομεν δέ τοῦτο, διότι κατά τόν Ἅγιον Ἰουστῖνον τόν φιλόσοφον καί μάρτυρα, «γενητός ὁ χρόνος καί οὐκ ἀΐδιος, ἠργμένος καί οὐκ ἄναρχος, πεπερασμένος καί οὐκ ἄπειρος».

Ἡ Ἁγία ἡμῶν Ἐκκλησία μᾶς προτρέπει νά ἀναλογισθῶμεν ἕκαστος ἐξ ἡμῶν τά ἔργα καί τάς πράξεις αὐτοῦ κατά τό διαρρεῦσαν ἔτος, ἔχοντες ὡς πρόσταγμα τήν ἐπαγγελίαν τοῦ Ἀποστόλου Παύλου λέγοντος: «ἀδελφοί, ἐγώ ἐμαυτόν  οὔπω λογίζομαι κατειληφέναι· ἕν δέ τά μέν ὀπίσω ἐπιλανθανόμενος τοῖς δέ ἔμπροσθεν ἐπεκτεινόμενος κατά σκοπόν διώκω ἐπί τό βραβεῖον τῆς ἄνω κλήσεως τοῦ Θεοῦ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ». (Φιλιπ. 3,13-14).

Ὁ δέ σήμερον συνεορταζόμενος καί τιμώμενος Ἅγιος Πατήρ ἡμῶν Βασίλειος Ἀρχιεπίσκοπος Καισαρείας Καππαδοκίας ὁ Μέγας , ἔστω ἡμῖν πρότυπον πρός μίμησιν τῶν λόγων καί τῶν ἔργων αὐτοῦ.

Δεηθῶμεν τοῦ σαρκί περιτμηθέντος Κυρίου καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ  καί μετά τοῦ ὑμνῳδοῦ εἴπωμεν: «Ὁ πάσης δημιουργός τῆς κτίσεως, ὁ καιρούς καί χρόνους ἐν τῇ ἰδίᾳ ἐξουσίᾳ θέμενος, εὐλόγησον τόν στέφανον τοῦ ἐνιαυτοῦ τῆς χρηστότητός Σου, Κύριε, φυλάττων ἐν εἰρήνῃ τούς βασιλεῖς καί ἄρχοντας καί παρέχων τήν εἰρήνην, τήν δικαιοσύνην καί συνδιαλλαγήν εἰς τήν περιοχήν ἡμῶν καί εἰς τόν κόσμον Σου ἅπαντα. Ἀμήν». (Μηναῖον Σεπτεμβρίου, 1^η ) .

Μετά τάς προσφωνήσεις ταύτας ἐψάλησαν τό ἀπολυτίκιον τῆς ἑορτῆς τῆς Περιτομῆς τοῦ Κυρίου: «Μορφήν ἀναλλοιώτως…» καί τοῦ ἐν ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Βασιλείου Ἀρχιεπισκόπου Καισαρείας τῆς Καππαδοκίας οὐρανοφάντορος τοῦ Μεγάλου: «Εἰς πᾶσαν τήν γῆς ἐξῆλθεν ὁ φθόγγος σου…» καί ὁ Μακαριώτατος ἔκοψε τήν βασιλόπιτταν, εὐχόμενος αἴσον, εὐτυχές καί εὐλογημένον τόν Νέον Ἔτος 2012 καί διένειμε αὐτήν εἰς τούς προσελθόντας Ἁγιοταφίτας Πατέρας, Ἕλληνας τῆς Παροικίας, μέλη τοῦ Ἀραβοφώνου ποιμνίου ἡμῶν καί προσκυνητάς.

Ἐν ᾧ  ἡ διανομή τῆς πίττας ἐλάμβανε χώραν, οἱ μαθηταί τῆς Ἱερατικῆς Πατριαρχικῆς Σχολῆς ἔψαλλον τά κάλαντα: «Ἐμεῖς, ἡ νέα γενεά τοῦ Παναγίου Τάφου…» καί «Ἀρχιμηνιά κι Ἀρχιχρονιά…», «Πάει ὁ παλαιός ὁ χρόνος…» κ. ἄ.

Ἐν συνεχείᾳ, οἱ μέν Ἁγιοταφῖται Πατέρες ἀνεχώρησαν διά τά κελλία αὐτῶν, ἀναμένοντες τούς δοκίμους τῆς Σχολῆς διά τά κάλαντα καί ἵνα ἀναπαυθοῦν ὀλίγον ἐν ὄψει τῆς νυκτερινῆς παρρησίας εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

httpv://youtu.be/nmMDvBIERQo

ngg_shortcode_3_placeholder

Τήν Πέμπτην, 16^ην /29^ην Δεκεμβρίου 2011, ἔλαβε χώραν ἡ ἐτήσιος καθιερωμένη ἐπίσκεψις τῶν Χριστιανικῶν Κοινοτήτων τῆς Ἁγίας Γῆς εἰς τόν Προεδρον τοῦ Κράτους τοῦ Ἰσραήλ ἐπί τῇ ἐνάρξει τοῦ Nέου Πολιτικοῦ ἔτους 2012.

Ἡ ἐπίσκεψις αὕτη, καθιερωθεῖσα πρό δεκαετιῶν, ἀποσκοπεῖ εἰς τήν διατήρησιν καί προώθησιν τῶν σχέσεων συνεργασίας τῶν χριστιανικῶν Κοινοτήτων τῆς Ἁγίας Γῆς μετά τοῦ Κράτους τοῦ Ἰσραήλ. Εἰς τήν συνάντησιν αὐτήν, λαμβάνουσαν χώραν εἰς τό Προεδρικόν Μέγαρον –κατοικίαν τοῦ Προέδρου τοῦ κράτους τοῦ Ἰσραήλ, παρουσιάζονται αἰτήματα τῶν ἐν λόγῳ χριστιανικῶν Κοινοτήτων ὡς π.χ. περί τῆς διαμονῆς τῶν μελῶν αὐτῶν εἰς τό Ἰσραήλ, φορολογίας τῆς ἐκκλησιαστικῆς περιουσίας κ. ἄ.

Εἰς τήν ἔναρξιν τῆς τελετῆς τῆς ὑποδοχῆς αὐτῆς ὡμίλησεν ὁ Πρόεδρος τοῦ κράτους τοῦ Ἰσραήλ κ. Συμεών Πέρες, ὁ ὁποῖος ὑπεγράμμισεν ὅτι τό κράτος τοῦ Ἰσραήλ καυχᾶται διά τάς καλάς σχέσεις αὐτοῦ μετά τῶν Χριστιανικῶν Κοινοτήτων, διά τήν ἐλευθερίαν τῆς λατρείας εἰς τά προσκυνήματα καί  τάς ἄλλας Ἐκκλησίας.

«Χαιρόμεθα», εἶπε, «διά τήν ἑορτήν τῶν Χριστουγέννων καί τοῦ Νέου Ἔτους τῶν χριστιανικῶν Κοινοτήτων καί εὐχόμεθα εἰς αὐτούς νά ἑορτάσουν μέ ὑγιείαν καί εἰρήνην καί κάθε ἀγαθόν». «Θά ἤθελα νά εἴπω», εἶπεν ὁ Πρόεδρος κ. Πέρες,  «ὅτι ἡ προσευχή σήμερα εἶναι σπουδαιοτέρα ἀπό τήν πολιτικήν, καθότι λόγῳ τῆς παγκοσμιοποιήσεως ἐπικρατεῖ σήμερον οἰκονομική κρίσις. Τό μέλλον τῆς οἰκονομίας εἶναι ἀβέβαιον, ἡ οἰκονομία εἶναι ἀπεριόριστος καί ἀνεξέλεγκτος ἀπό τάς Κυβερνήσεις, αἱ ὁποῖαι εἶναι ἀδύνατοι. Ὡσαύτως ἡ ἐπιστήμη εἶναι ἀδύνατος, διότι ἐπηρεάζεται καί ἐμποδίζεται ὡρισμένας φοράς ὑπό τῶν στρατιωτικῶν ἤ τῶν κυβερνήσεων. Οἱ λαοί ζητοῦν ἀπαντήσεις ἀπό τάς κυβερνήσεις καί αὐταί δέν ἔχουν ἀπαντήσεις. Δέν γνωρίζουν. Δέν ἠμποροῦμεν νά ἐλέγξωμεν τήν οἰκονομίαν. Ὀφείλομεν νά διορθώσωμεν τούς ἑαυτούς μας. Ἕν Ἑβραϊκόν ρητόν λέγει: «Ποῖος εἶναι ὁ ἥρως; ἐκεῖνος ὁ ὁποιος μπορεῖ νά ἐλέγξει τόν ἑαυτόν του», Ἐν ὄψει μιᾶς τοιαύτης καταστάσεως, χρειαζόμεθα τήν προσευχήν, χρειαζόμεθα τόν ρόλον τῆς θρησκείας, τήν αὐτοσυνειδησίαν τῶν μελῶν ἑκάστης θρησκείας. Ἡ θρησκεία ὀφείλει σήμερον νά καταπολεμήσῃ τήν βίαν καί τήν τρομοκρατίαν. Τοῦτο τό ἔργον ζητεῖται ἀπό τήν Συναγωγήν, ἀπό τήν Ἐκκλησίαν καί ἀπό τό Τέμενος».

Ἐπίσης εἶπε ὅτι ἡ θρησκεία ὀφείλει νά καταπολεμήσῃ τήν πτωχείαν. «Ἡμεῖς ὡς κράτος τοῦ Ἰσραήλ ἠμποροῦμεν νά καυχηθῶμεν ὅτι παρά τάς ἐλλείψεις ἡμῶν εἰς φυσικά ἀποθέματα ἐδημιουργήσαμεν διά τῆς συλλογικῆς ἐργασίας ἡμῶν ἐξαίρετον γεωργίαν. Χρειαζόμεθα τήν προσευχήν διά νά λάβωμεν τήν ἀπάντησιν ἄνωθεν, ἀπό τόν οὐρανόν. Ἄς ἀναπέμψωμεν πρός τόν Θεόν ἑνοποιόν προσευχήν δι’ ἄρσιν τῆς πτωχείας, δι’ ἄρσιν τοῦ πολέμου διά τήν προστασίαν τῶν παιδιῶν».

«Σᾶς εὔχομαι νά πλησιάσητε ὡς ἐκπρόσωποι τῶν θρησκειῶν τήν ψυχήν τῶν ἀνθρώπων καί ὄχι τόν νοῦν. Ὁ σοφός Σολομῶν ζητεῖ ἀπό τόν Θεόν νά τοῦ δώσῃ τήν σοφίαν τῆς καρδίας. Σᾶς εὐχόμεθα καλά Χριστούγεννα καί εὐτυχές τό Νέον Ἔτος».

Ὡσαύτως ὡμίλησεν ὁ Ἀναπληρωτής Πρωθυπουργός τοῦ Ἰσραήλ καί  ταυτοχρόνως Ὑπουργός Ἐσωτερικῶν  κ. Ἔλι Ἠσάϊ, ὁ ὁποῖος ἐκαλωσώρισε τούς Ἀρχηγούς τῶν Χριστιανικῶν Κοινοτήτων τῆς Ἁγίας Γῆς  καί ἐτόνισεν ἰδιαιτέρως τήν ἀναγκαιότητα εἰρήνης, ἡ ὁποία ἐπιτυγχάνεται μέ τήν προσευχήν εἰς τά ἄτομα καί εἰς τά ἔθνη καί τήν ἀνάγκην τῆς ἀρετῆς τῆς ἀγάπης, διότι μέ τήν ἀγάπην κατορθώνεται ἡ συνύπαρξις ἐν εἰρήνῃ. Ηὐχήθη τό Νέον Ἔτος νά εἶναι διά τάς χριστιανικάς Κοινότητας εἰς τό Ἰσραήλ εἰρηνικόν, ὑγιές, εὐήμερον οἰκονομικῶς καί πλῆρες τῶν εὐλογιῶν τοῦ Θεοῦ.

Ἐξ ὀνόματος  τῶν Χριστιανικῶν Κοινοτήτων ἀπήντησεν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ (ἴδε ἠλεκτρονικόν σύνδεσμον: https://en.jerusalem-patriarchate.info/2011/12/29/1807/ )

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_4_placeholder

Τήν Κυριακήν, 12^ην / 25^ην Δεκεμβρίου 2011, ἑωρτάσθη ἡ ἑορτή τῶν Προπατόρων ὑπό τοῦ Πατριαρχείου εἰς τόν πρός τιμήν αὐτῶν ἱερόν ναόν εἰς τήν πόλιν Μπετσαχούρ / Χωρίον τῶν Ποιμένων.

Ἡ ἑορτή αὐτή ἔχει καθιερωθῆ ὑπό τῆς Ἐκκλησίας τήν 11^ην τοῦ μηνός Δεκεμβρίου, ἐάν τύχῃ Κυριακῇ ἤ τῇ πρώτῃ μετ’ αὐτήν ἐρχομένῃ διά τό ἐγγίζειν τήν ἑορτήν τῆς τοῦ Χριστοῦ Γεννήσεως, εἰς μνήμην τῶν πρό τοῦ νόμου καί ἐν νόμῳ κατά σάρκα Προπατόρων τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἐξαιρέτως δέ τοῦ Πατριάρχου Ἀβραάμ, εἰς ὅν πρῶτον ἐδόθη ἡ ἐπαγγελία, εἰπόντος τοῦ Θεοῦ πρός αὐτόν «ἐπευλογηθήσονται ἐν τῷ σπέρματί σου πάντα τά ἔθνη τῆς γῆς». (Γεν. 1β’, 3 / κβ΄,18).

Διά τόν ἑορτασμόν τῆς μνήμης ταύτης μετέβη κατά τήν ὡς ἄνω ρηθεῖσαν ἡμέραν, Κυριακήν, 12^ην / 25^ην Δεκεμβρίου 2011, εἰς τήν παρακειμένην τῇ Βηθλεέμ πόλιν τῶν Ποιμένων/ Μπετσαχούρ καί εἰς τόν ἱερόν Ναόν αὐτῆς τῶν Προπατόρων, ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος μετά συνοδείας ἐξ Ἱεροσολύμων.

Εἰς τήν εἴσοδον τῆς πόλεως ἐπεφυλάχθη Αὐτῷ θερμή ὑποδοχή ὑπό τῶν Προσκόπων, ὡς καί ὑπό τῶν ἱερέων, τῶν Ἐπιτρόπων καί τοῦ Ὀρθοδόξου λαοῦ εἰς τήν εἴσοδον τοῦ Ναοῦ.

Ὁ Μακαριώτατος προεξῆρξε τῆς ἀκολουθίας τοῦ Ὄρθρου καί τῆς θ. Λειτουργίας, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀβήλων κ. Δωροθέου, τοῦ Γέροντος Ἀρχιγραμματέως, Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Άριστάρχου καί τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Θαβωρίου κ. Μεθοδίου, τοῦ ἡγουμένου τῆς Κοινότητος Μπετζάλλας καί Ἐπιστάτου τοῦ παρά τήν πόλιν Μπετσαχούρ Πύργου τοῦ Ἁγίου Σάββα π. Ναρκίσσου, τοῦ ἡγουμένου τοῦ Προσκυνήματος τῶν Ποιμένων ὁσιωτάτου Ἀρχιμανδρίτου π. Ἰγνατίου, τῶν ἱερέων τῆς πόλεως ταύτης, ἀριθμούσης 15.000 κατοίκων καί ἑπτά χιλιάδας Ὀρθοδόξων, καυχουμένης διά τήν ἐξ αὐτῆς καταγωγήν τῶν Ποιμένων, τῶν ἀξιωθέντων κατά τήν νύκτα τῆς τοῦ Χριστοῦ Γεννήσεως νά ἀκούσουν τόν ἀγγελικόν ὕμνον «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καί ἐπί γῆς εἰρήνη ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία», (Λουκ. 2,14) καί νά μεταβοῦν εἰς Βηθλεέμ καί νά ἴδουν «βρέφος ἐσπαργανωμένον κείμενον ἐν φάτνῃ» (Λουκ. 2,12), πρεσβυτέρων π. Ἰμβραήμ, π. Σάββα καί π. Ἤσσα, τοῦ καί ἀνταποκριτοῦ Τύπου τοῦ Πατριαρχείου εἰς τά Ἀραβικά Μ.Μ.Ε., ἱερέων τῶν ὁμόρων περιοχῶν τῆς Βηθλέεμκαί ἱεροδιακόνων,  παρουσίᾳ καί τοῦ Δημάρχου τῆς Πόλεως κ. Χάνα Χάϊκ.

Τῆς κατανυκτικῆς καί πανηγυρικῆς θείας Λειτουργίας μετέσχε ἀθρόως ὁ Ὀρθόδοξος λαός τῆς πόλεως, ψαλλούσης βυζαντινῷ τῷ ὕφει τῆς χορῳδίας τῆς Κοινότητος. Πρός τόν εὐσεβῆ Ὀρθόδοξον λαόν τοῦτον ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ὁ Μακαριώτατος ἔχοντα ἑλληνιστί ὡς ἕπεται:

«Σοφώτατοι θεῖοι, Προφῆται γεγένηνται, Ἀβραάμ ἀπόγονοι, τόν ἐκ τοῦ Ἀβραάμ καί Ἰούδα τικτόμενον Λόγον θερμῶς προαναγγείλαντες ἐν Πνεύματι αὐτῶν ἱκεσίαις Ἰησοῦ πάντας οἰκτείρησον».

 Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Εὐλαβεῖς Χριστιανοί,

Μυστήριον ξένον καί παράδοξον ἑορτάζει σήμερον ἡ τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία ἡμῶν. Καί ποῖον εἶναι τό μυστήριον τοῦτο; Εἶναι ἡ ὑπό τοῦ Θεοῦ Λόγου τοῦ Χριστοῦ προμνήστευσις τῆς ἐξ ἐθνῶν τῶν εἰδωλολατρῶν, Ἐκκλησίας διά τῶν ἐν πίστει δικαιωθέντων Προπατόρων. «Ἐν πίστει, λέγει ὁ ὑμνῳδός, τούς Προπάτορας ἐδικαίωσας, τήν ἐξ ἐθνῶν δι’ αὐτῶν, προμνηστευσάμενος Ἐκκλησίαν. Καυχῶνται ἐν δόξῃ οἱ Ἅγιοι, ὅτι ἐκ σπέρματος αὐτῶν ὑπάρχει καρπός εὐκλεής, ἡ ἀσπόρως τεκοῦσα σε. Ταῖς αὐτῶν ἱκεσίαις, Χριστέ ὁ Θεός, σῶσον τάς ψυχάς ἡμῶν».

Μάρτυρες ἀψευδεῖς τοῦ μυστηρίου τούτου γεγόνασιν οἱ θεῖοι καί σοφώτατοι προφῆται, οἱ ἀπόγονοι τοῦ Ἀβραάμ καί τοῦ Ἰούδα, ἐκ τῶν ὁποίων προῆλθεν ὁ Θεός Λόγος, ὁ Χριστός.

Αὐτό τοῦτο ἀκριβῶς τό μέγα καί ἀνεπανάληπτον παγκόσμιον γεγονός τῆς ἀνθρωπίνης ἱστορίας θερμῶς προανήγγειλαν ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ οἱ Ἅγιοι Προφῆται.

Συμμάρτυς τοῦ γεγονότος τούτου ἀποτελεῖ καί ὁ ἱερός τοῦτος τόπος, ἔνθα οἱ ἀγραυλοῦντες ποιμένες, οἱ καί φυλάσσοντες φυλακάς τῆς νυκτός ἐπί τήν ποίμνην αὐτῶν, (Λουκ. 2, 8), εὐηγγελίσθησαν ὑπό τοῦ ἀγγέλου χαράν μεγάλην, «ὅτι ἐτέχθη ὑμῖν σήμερον σωτήρ, ὅς ἐστι Χριστός Κύριος ἐν πόλει Δαυίδ», (Λουκ. 2, 11) (θά εἶναι δέ χαρά ὅλου τοῦ λαοῦ, διότι ἐγεννήθη σήμερον διά σᾶς Σωτήρ, ὁ Ὁποῖος ὡς ἄνθρωπος μέν εἶναι ὅμοιός σας, ἀλλά χρισμένος μέ τό πλήρωμα τῆς θεότητος, ὡς Θεός δέ εἶναι καί Κύριός σας. Καί ἐγεννήθη εἰς τήν πόλιν τοῦ Δαβίδ, πρός τόν Ὁποῖον ἐδόθησαν αἱ ἐπαγγελίαι διά τῶν προφητῶν ὅτι ἀπό τό γένος του θά προέλθῃ ὁ Χριστός καί ἡ καινή πολιτεία Αὐτοῦ, δηλονότι ἡ Ἐκκλησία. Ἵνα γνωρισθῇ διά τῆς Ἐκκλησίας ἡ πολυποίκιλος σοφία τοῦ Θεοῦ,  (Ἐφ. 3,10).

Τῆς καινῆς ταύτης πολιτείας, τῆς ἐπιγείου καί στρατευομένης Ἐκκλησίας, τῆς ὁποίας ἀρραγές θεμέλιον ἐτέθη ὁ Χριστός, ἀπεγράφημεν πολῖται καί ἡμεῖς, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, διά τῆς δωρεᾶς τῆς σφραγῖδος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἔχοντες «τήν ἐλπίδα τήν ἀποκειμένην ἐν τοῖς οὐρανοῖς», (Κολ. 1,5). «Ἐν οὐρανοῖς γάρ τό πολίτευμα ἡμῶν ὑπάρχει, (Φιλιπ. 3,20), λέγει ὁ θεῖος Παῦλος. Ἐν Ἐκκλησίᾳ πρωτοτόκων ἐν οὐρανοῖς ἀπογεγραμμένων», (Ἑβρ. 12,23).

«Αἶνον προσαγάγωμεν τῷ Θεῷ», λέγει ὁ ὑμνῳδός τῆς Ἐκκλησίας, «ὑμνοῦντες πιστοί τούς Προπάτορας πάντας, Χριστοῦ τοῦ δι’ ἡμας ἐπί γῆς ὁραθέντος, δοξάζοντες ἐν ᾂσμασι τόν αὐτούς θαυμαστώσαντας ὡς τήν ἔλευσιν προεκτυπώσαντας καί τήν γέννησιν τήν ἐκ Παρθένου ἀφράστως, τῷ κόσμῳ κηρύξαντας».

Ἡ Ἐκκλησία μας, μέ ἄλλα λόγια ἀγαπητοί μου, τιμᾷ ἰδιαιτέρως σήμερον τήν μνήμην τῶν Ἁγίων Προπατόρων, διότι οὗτοι μέ κατ’ ἐξοχήν τόν Ἀβραάμ, προετύπωσαν τήν ἔλευσιν τοῦ Χριστοῦ καί ἐκήρυξαν τήν ἐκ Παρθένου Μαρίας ἄφραστον γέννησιν αὐτοῦ (τοῦ Χριστοῦ), διότι ὡς ἀναφωνεῖ ὁ ὑμνῳδός: «Ὁ πλήρης κενοῦται σαρκί δι’ ἡμᾶς καί ἀρχήν ὁ Προάναρχος δέχεται· πτωχεύει δέ ὁ πλούσιος καί Λόγος ὤν Θεοῦ ἐν φάτνῃ τῶν ἀλόγων προσκλίνεται, ὡς βρέφος τήν ἀνάπλασιν πάντων τῶν ἀπ’ αἰῶνος ἐργαζόμενος».

 Ποιούμεθα ἐνταῦθα μνήμην τοῦ Ἀβραάμ, διότι κατά τόν Συναξαριστήν τῆς Ἐκκλησίας, «οὗτος ἐδείχθη πρόπαππος τοῦ Χριστοῦ. Προσέτι δέ ὅτι ἐκ τῆς Χαλδαίων χώρας ὡρμᾶτο καί ὅτι ἐθνικός (Ἔθνος γάρ πρό τῶν Ἰουδαίων, οἱ Χαλδαῖοι) καί ὅτι πατέρα εἶχεν εἰδωλολάτρην, ἀλλ’ ὅμως καί ἀπό τοιούτου τό γένος κατάγων, οὐδέν ἔσχε κώλυμα πρός θεογνωσίαν. Ἄλλ’ εἴ τι δεῖ καί παράδοξον εἰπεῖν, ἐντεῦθεν πρός τήν τοῦ ὄντος κατάληψιν μᾶλλον ἐχειραγωγήθη. Κατανοήσας γάρ, ὡς οὐδέν τῶν κτισμάτων Θεός καί τήν εὐταξίαν τῶν ὄντων συνιδών, ἐκ τῶν ὁρωμένων τόν ἀόρατον ἔγνω καί Θεόν τοῦτον προσεκύνησε, διακρατοῦντα καί κυβερνῶντα πάντα καί τοῖς οὖσι τήν φαινομένην εὐαρμοστίαν καί τάξιν ἐπιθέντα».

Μέ ἄλλα λόγια, ὁ Ἀβραάμ καίτοι κατήγετο ἐκ τῶν Χαλδαίων καί εἶχε πατέρα εἰδωλολάτρην, «οὐδέν κώλυμα ἔσχεν πρός θεογνωσίαν». Τίποτε δέν τόν ἐμπόδισε νά ἀναγνωρίσῃ τόν ἀληθινόν Θεόν ὡς Δημιουργόν καί Κτίστην πάντων τῶν κτισμάτων, ὁρατῶν καί ἀοράτων. «Κατεῖδες ὡς θέμις ἀνθρώπῳ ἰδεῖν τήν Τριάδα καί ταύτην ἐξένισας, ὡς φίλος γνησιώτατος, παμμάκαρ Ἀβραάμ· ὅθεν μισθόν κομίζῃ τῆς ξένης ξεναγίας τό γενέσθαι ἀπείρων ἐθνῶν πατήρ διά τῆς πίστεως», λέγει ὁ ὑμνῳδός.

Τῆς διά πίστεως θεογνωσίας ἐκ τῶν κτισμάτων ὁρατῶν καί ἀοράτων τοῦ Θεοῦ Λόγου διάκονοι, ὑπηρέται, προφῆται καί διδάσκαλοι ἀνεδείχθησαν παντες οἱ μετ’αὐτόν τόν Ἀβραάμ ἀπόγονοι αὐτοῦ, ἕως τῆς ὑπό τοῦ Θεοῦ Πατρός ἀποστολῆς εἰς ἡμᾶς τοῦ ἀγγέλου τῆς μεγάλης βουλῆς Αὐτοῦ. Τοῦ ἀγγέλου, δηλονότι τοῦ Χριστοῦ, διά τοῦ ὁποίου ὡδηγήθημεν πρός τό φῶς τῆς θεογνωσίας. «Μεγάλη βουλή τοῦ Θεοῦ καί Πατρός ἐστι», διδάσκει ὁ Ἅγιος Μάξιμος ὁ ὁμολογητής, «τό σεσιγημένον καί ἄγνωστον τῆς οἰκονομίας μυστήριον, ὅπερ πληρώσας διά τῆς σαρκώσεως ὁ Μονογενής Υἱός ἀπεκάλυψεν, Ἄγγελος γενόμενος τῆς μεγάλης τοῦ Θεοῦ καί Πατρός προαιωνίου βουλῆς». Ἐδῶ ὁ Ἅγιος Μάξιμος ἑρμηνεύει τούς λόγους τοῦ Παύλου,  (Ρωμ. 16,25).

 Ὁ Ἄγγελος δέ οὗτος τοῦ Θεοῦ δέν εἶναι ἄλλος ἀπό τόν Υἱόν τῆς Παρθένου Μαρίας, τόν ὁποῖον τρανῶς Υἱόν ὁμοούσιον καί συναΐδιον τῷ Θεῷ καί Πατρί ἐκήρυξεν ἐν μέσῳ τῶν ἐν τῇ ἐν Νικαίᾳ τό 325 μ.Χ. Οἰκουμενικῇ συνόδῳ, συνελθόντων θεοφόρων Πατέρων, ὁ καί σήμερον συνεορταζόμενος Ἱεράρχης, ὅσιος Πατήρ ἡμῶν Σπυρίδων ὁ θαυματουργός.

 Ἰδού λοιπόν, διατί καλούμεθα νά τιμήσωμεν τούς Προπάτορας ἁγίους  καί μάλιστα εἰς τόν εὐλογημένον τοῦτον τόπον τῆς Παλαιστίνης, τόν τόπον τῶν ἀγραυλούντων ποιμένων, τῶν γενομένων αὐτοπτῶν καί αὐτηκόων τῆς οὐρανίου στρατιᾶς, τῶν ἀγγέλων αἰνούντων τόν Θεόν καί λεγόντων «δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καί ἐπί γῆς εἰρήνη ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία». (Λουκ. 2, 13-14).

Ἑτοιμάσωμεν ἑαυτούς καί ἡμεῖς, ἀδελφοί μου, ὡς μέλη τίμια τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, τοῦ σώματος τῆς Ἐκκλησίας Αὐτοῦ καί ὡς ἄλλοι ποιμένες εἴπωμεν πρός ἀλλήλους: «διέλθωμεν δή ἕως Βηθλεέμ καί ἴδωμεν τό ρῆμα τοῦτο τό γεγονός, ὅ ὁ Κύριος ἐγνώρισεν ἡμῖν», ( Λουκ. 2,15). Ἀμήν.

Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν ἐγένετο ὑποδοχή τοῦ Μακαριωτάτου καί τῆς συνοδείας Αὐτοῦ εἰς τήν παρακειμένην τῷ ἱερῷ ναῷ μεγάλην καί νεόκτιστον αἴθουσαν καί ἔλαβον χώραν αἱ δέουσαι προσφωνήσεις ἑκατέρωθεν. Εἰς τήν προσφώνησιν Αὐτοῦ ὁ Μακαριώτατος εἶπεν:

«Διπλῆ εἶναι ἡ σημερινή ἑορτή, ἑορτή τῶν Προπατόρων, τῆς προετοιμασίας διά τήν ἑορτήν τῶν Χριστουγέννων. Πρῶτοι οἱ Ποιμένες τῆς πόλεως ταύτης ἤκουσαν τόν ἀγγελικόν ὕμνον «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καί ἐπί γῆς εἰρήνη ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία», εἶναι καί ἑορτή τοῦ Ἁγίου Σπυρίδωνος, ἐπισκόπου Τριμυθοῦντος τοῦ θαυματουργοῦ, μεγάλου Ἱεράχου τῆς Ἐκκλησίας.

Ἡμεῖς, τό Πατριαρχεῖον, χαιρόμεθα διά τό ποίμνιον ἡμῶν ἐν Μπετσαχούρ, ἐπειδή προοδεύει εἰς πνευματικά καί ὑλικά καί συνεργάζεται μέ τό Πατριαρχεῖον. Ὅπου ἡ ἑνότης, ἐκεῖ καί ἡ δύναμις. Ἡ δύναμις ἡμῶν εἶναι ἐν τῇ ἑνότητι μετά τοῦ Χριστοῦ καί μετά τῆς Ἐκκλησίας. Εὐχόμεθα ἔτη πολλά ἐν φωτί Χριστοῦ. Εὐχαριστίας εἰς ὅλους τούς συνδραμόντας διά τήν διακόσμησιν τοῦ ἱεροῦ Ναοῦ.

Ἐν συνεχείᾳ ἡ Κοινότης παρέθεσε γεῦμα πρός τιμήν τοῦ Μακαριωτάτου καί τῆς συνοδείας Αὐτοῦ εἰς αἴθουσαν διά διαφόρους ἐκδηλώσεις τῆς πόλεως.

Μετά τό γεῦμα ὁ Μακαριώτατος ἐφιλοξενήθη ὑπό τοῦ ἡγουμένου τῆς Μονῆς τῶν Ποιμένων π. Ἰγνατίου διά τό ἐπιδόρπιον εἰς τήν ἐν λόγῳ Ἱεράν Μονήν, ἔνθα καί ηὐχήθη εἰς αὐτόν καί τούς διακονητάς τῆς ἱερᾶς Μονῆς πνευματικήν προκοπήν καί αἰσίαν τήν ἐπιτέλεσιν τῶν ἀκολουθιῶν τῶν Χριστουγέννων.

 Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

httpv://youtu.be/hgnHcCTGyR0

ngg_shortcode_5_placeholder

Τετάρτη, 6η/19η Δεκεμβρίου 2011.

«Ποίοις μελῳδικοῖς ᾂσμασιν ἐπαινέσωμεν τόν Ἱεράρχην; τόν τῆς ἀσεβείας ἀντίπαλον καί τῆς εὐσεβείας ὑπέρμαχον· τῆς Ἐκκλησίας πρωτοστάτην· τόν μέγαν προασπιστήν τε καί διδάσκαλον· τόν πάντας τούς κακοδόξους καταισχύνοντα·τόν ὀλετῆρα Ἀρείου καί θερμόν ἀντίμαχον· τόν δι’ οὗ τήν τούτου ὀφρύν, Χριστός καταβέβληκεν, ὁ ἔχων τό μέγα ἔλεος».

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Εὐλαβεῖς Χριστιανοί.

Ἀγάλλεται σήμερον ἡ Ἁγία τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία ἐπί τῇ ἐτησίῳ πανηγύρει τοῦ Θεοφόρου Πατρός ἡμῶν Νικολάου, ἐπισκόπου Μύρων τῆς Λυκίας τοῦ θαυματουργοῦ. Καί τοῦτο διότι ὁ τῶν Μύρων τῆς Λυκίας ἐπίσκοπος ἀνεδείχθη μέγας προασπιστής καί ὑπέρμαχος, ἀλλά καί διδάσκαλος τοῦ μυστηρίου τῆς εὐσεβείας, δηλονότι τοῦ μυστηρίου τῆς Θεολογίας καί τῆς θείας ἐν Χριστῷ Οἰκονομίας. Νά διατί ὁ ὑμνῳδός τῆς Ἐκκλησίας, ἐκστατικός ὤν, διερωτᾶται λέγων: «Ποίοις μελῳδικοῖς ᾂσμασιν ἐπαινέσωμεν τόν Ἱεράρχην, τόν ἀντίπαλον τῆς ἀσεβείας καί τόν διδάσκαλον αὐτῆς (τῆς ἀσεβείας) Ἀρείου τοῦ Αἱρεσιάρχου».

Ὡς γνωστόν, ἀγαπητοί μου, ὁ Ἅγιος Νικόλαος συμμετέσχε εἰς τάς ἐργασίας τῆς πρώτης ἐν Νικαίᾳ συγκληθείσης Οἰκουμενικῆς Συνόδου ὑπό τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου τό 325. Ἡ Οἰκουμενική δέ αὕτη Σύνοδος Θεοπνεύστως διετύπωσε τό μυστήριον τῆς εὐσεβείας, δηλαδή τῆς Θεολογίας. Διετύπωσε, μέ ἄλλα λόγια, τήν εἰς τόν ἕνα καί Τριαδικόν Θεόν πίστιν τῆς Ἐκκλησίας, ὡς μελῳδικῶς κηρύσσει καί ὁ ὑμνῳδός λέγων: «Ἑνίζεται ὁμοουσίῳ θελήματι, ἡ Τριάς μερίζεται, πάλιν προσωπικῶς ἀμερίστως, συντηροῦσα τό κράτος ἀεί, ὁ Πατήρ, ὁ Υἱός καί Πνεῦμα τό ζῶν, ὁ εἷς τρισυπόστατος Θεός, ὅν μεγαλύνομεν», (ᾨδή Θ’).

Τό μυστήριον τοῦτο τῆς εὐσεβείας τοῦ ἑνός καί Τριαδικοῦ Θεοῦ προσεπάθησε νά διαστρέψῃ καί παραποιήσῃ ὁ ἀρχηγέτης ὅλων τῶν αἱρέσεων τῆς ὑγιαινούσης Χριστιανικῆς καί Ὀρθοδόξου ἡμῶν ἀκριβοῦς πίστεως, ὁ δαιμονόπληκτος Ἄρειος. Αἱ διάφοροι αἱρέσεις τῆς ὑγιοῦς Χριστιανικῆς πίστεως δέν διέστρεψαν μόνον τήν ὀρθήν πίστιν, ἀλλά διέστρεψαν τό ἀληθές καί γνήσιον ἦθος καί τόν ὀρθόν τρόπον ζωῆς τῶν Χριστιανῶν, δηλονότι τάς πατρικάς καί ἀποστολικάς παραδόσεις. «Ἀδελφοί», παραγγέλλει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, «στήκετε καί κρατεῖτε τάς παραδόσεις, ἅς ἐδιδάχθητε εἴτε διά λόγου εἴτε δι’ ἐπιστολῆς ἡμῶν», ( Β’ Θεσ. 2,15). Αὐτάς ἀκριβῶς τάς παραδόσεις καί διδασκαλίας ἐκράτησεν καί ἐφύλαξεν ἀκεραίας ὁ Ἅγιος Νικόλαος, ὁ ὁποῖος ἀνεδείχθη κανών τῆς πίστεως τῆς Ἐκκλησίας ἡμῶν, δηλονότι ἀντίπαλος τῆς ἀσεβείας καί καταισχυντήρ τῶν κακοδόξων.

Ἐπεί δέ τά Χριστιανῶν ἦν πρεσβεύων καί τήν εὐσέβειαν κηρύττων ἐλευθέρᾳ φωνῇ, λέγει ὁ Συναξαριστής τοῦ Ἁγίου Νικολαόυ, συλλαμβάνεται ὑπό τῶν διωκτῶν τῆς Χριστιανικῆς πίστεως καί πληγαῖς καί στρεβλώσεσι παρ’αὐτῶν ὑποβληθείς, τῇ εἰρκτῇ ἐναπορρίπτεται μετά καί ἄλλων Χριστιανῶν.

Μέ ἄλλα λόγια ὁ κανών τῆς πίστεως Νικόλαος ἐγένετο μιμητής τοῦ κηρύγματος καί τῶν διωγμῶν τοῦ Παύλου λεγοντος: «μιμηταί μου γίνεσθε, καθώς κἀγώ Χριστοῦ», (Α’ Κορ. 4, 16), καί ἀλλαχοῦ: «πάντες δέ οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ διωχθήσονται», (Β’ Τιμ. 3,12). Ναί, ἀδελφοί μου, ὅλοι ὅσοι θέλουν νά ζοῦν εὐσεβῶς, ὅπως ἐπιβάλλει ἡ σχέσις μέ τόν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, θά καταδιωχθοῦν. Λέγομεν δέ τοῦτο, διότι ζῶμεν εἰς καιρούς χαλεπούς. Εἰς καιρούς, ὅπου ἐξέλιπεν ἡ ἀγάπη τοῦ Χρισοτῦ καί ἡ φιλαδελφία. «Καί αὕτη ἐστιν ἡ ἀγάπη», διδάσκει ὁ εὐαγγελιστής Ἰωάννης, «ἵνα περιπατῶμεν κατά τάς ἐντολάς αὐτοῦ [τοῦ Κυρίου], αὕτη ἐστίν ἡ ἐντολή, καθώς ἠκούσατε ἀπαρχῆς, ἵνα ἐν αὐτῇ περιπατεῖτε,  ὅτι πολλοί πλάνοι εἰσῆλθον εἰς τόν κόσμον, οἱ μή ὁμολογοῦντες Ἰησοῦν Χριστόν ἐρχόμενον ἐν σαρκί. Οὗτος ἐστιν ὁ πλάνος καί ὁ ἀντίχριστος», (Β’ Ἰωαν. 1,7). [Πρέπει νά βαδίζετε τόν δρόμον τῆς ἀγάπης καί νά μήν εἶσθε διεσπασμένοι, διότι ἀνεφάνησαν εἰς τόν κόσμον πολλοί πού διδάσκουν πλάνας καί πλανοῦν μέ αὐτάς τούς πιστούς. Οἱ πλάνοι αὐτοί δέν ὁμολογοῦν ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστόν ἐξακολουθεῖ ὡς Ἀρχιερεύς μας νά εἶναι εἰς τούς οὐρανούς μέ πραγματικήν σάρκα καί φύσιν ἀνθρωπίνην καί μέ αὐτήν πρόκειται νά ἔλθῃ ὡς Κριτής. Αὐτός, πού δέν ὁμολογεῖ τήν ἀλήθειαν αὐτήν, εἶναι ὁ κατεξοχήν ἀπατεών καί ὁ ἀντίχριστος].

Ἡ σήμερον ἐπιτελουμένη ἑόρτιος μνήμη τοῦ Ἁγίου Πατρός ἡμῶν Νικολάου, ἐν αὐτῷ τούτῳ τῷ τόπῳ τῆς διαμονῆς αὐτοῦ κατά τήν εἰς τούς Ἁγίους Τόπους προσκυνηματικήν αὐτοῦ θεωρίαν μᾶς ὑπενθυμίζει ὅτι πρέπει νά πειπατῶμεν κατά τάς ἐντολάς τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, «Ὅστις ἦλθεν εἰς τόν κόσμον ἐν σαρκί», (Β’ Ἰω. 1,7).

Μέ ἄλλα λόγια, ἡ ἐνσάρκωσις καί ἐνανθρώπισις τοῦ Θεοῦ Λόγου ἐκ τῶν ἁγνῶν αἱμάτων τῆς ἀειπαρθένου Μαρίας ἐν τῷ σπηλαίῳ τῆς ὁμόρου ὑμῶν πόλεως τῆς Βηθλεέμ εἶναι τό μυστήριον τῆς εὐσεβείας καί τῆς θείας Οἰκονομίας. Εἶναι τό θεῖον μυστήριον, ἐν ᾧ καί δι’ οὗ ὁμολογοῦμεν ὅτι «Θεός νοούμενος ὁ Χριστός εἰσβέβηκεν εἰς τήν οἰκουμένην μέρος κόσμου πεφηνώς ὡς ἄνθρωπος», (P.G. 76, 1177),  καί ὅτι ὁ «Θεός κατακιρνᾶται τῇ ἀνθρωπίνῃ φύσει, ἵνα τῷ ὕψει τοῦ Θεοῦ συναπαρτισθῇ τό ἀνθρώπινον», (P.G. 76, 1152), κατά τόν Ἅγιον Κύριλλον Ἀλεξανδρείας.

Ἡ ἑορτή τῆς κατά σάρκα Γεννήσεως τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ εἶναι τό εὐαγγέλιον τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου ἐκ τῆς δουλείας καί τῆς πλάνης τοῦ διαβόλου, τοῦ πατρός τοῦ ψεύδους καί τοῦ σκότους.

Ἐάν θέλομεν, ἀγαπητοί μου, νά ἑορτάσωμεν τό μέγα τοῦτο γεγονός τῆς χαρᾶς τοῦ ἀνθρωπίνου γένους, ἕνας εἶναι ὁ τόπος καί ἕνας εἶναι ὁ τρόπος. Καί ὁ μέν τόπος εἶναι ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, ὁ δέ τρόπος ἡ διά τῆς καταλλήλου προετοιμασίας μας δι’ ἔργων ἀγάπης, φιλανθρωπίας καί μετανοίας συμμετοχή μας εἰς τό μυστήριον τῆς θείας Εὐχαριστίας, ἔνθα τό μυστήριον τῆς εὐσεβείας καί τῆς θείας οἰκονομίας, τουτέστιν ἡ Ἐνσάρκωσις, ἡ Σταύρωσις καί ἡ Ἀνάστασις τοῦ Θεοῦ Λόγου τοῦ Χριστοῦ, καθίσταται οἰκεῖον ἡμῖν διά τῆς προγεύσεως τῆς ἐντός τοῦ σπηλαίου τῶν καρδιῶν ἡμῶν ἀναγεννήσεως καί ἀναστάσεως τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ, τοῦ Ἡλίου τῆς δικαιοσύνης.

Μετά τοῦ ὑμνῳδοῦ εἴπωμεν, ἀγαπητοί μου: “Σαλπίσωμεν ἐν σάλπιγγι ᾀσμάτων, σκιρτήσωμεν ἑόρτια, καί χορεύσωμεν ἀγαλλόμενοι, τῇ ἐτησίῳ πανηγύρει τοῦ θεοφόρου Πατρός …ποιμένος καί διδασκάλου, τοῦ καλοῦ Ποιμένος, τοῦ ἐν τῷ σπηλαίῳ τῆς Βηθλεέμ γεννηθέντος, ὁμόζηλον Ποιμένα συνελθόντες εὐφημήσωμεν. Οἱ ἐν νόσοις τόν ἰατρόν, οἱ ἐν κινδύνοις τόν ρύστην, οἱ ἁμαρτωλοί τόν προστάτην, οἱ πένητες τόν θησαυρόν, οἱ ἐν θλίψει τήν παραμυθίαν, τόν συνοδίτην οἱ ὁδοιπόροι, οἱ ἐν θαλάσσῃ τόν κυβερνήτην, οἱ πάντες τόν πανταχοῦ θερμῶς προφθάνοντα, μέγιστον Ἱεράρχην, ἐγκωμιάζοντες οὕτως εἴπωμεν: Πανάγιε Νικόλαε, πρόφθασον, ἐξελοῦ ἡμᾶς τῆς ἐνεστώσης ἀνάγκης, σῶσον τήν ποίμνην σου ἀπό πᾶσαν ἐνέργειαν πλάνης καί μαγείας καί ἱκέτευσον τόν Υἱόν τοῦ Θεοῦ καί Πατρός καί τόν Υἱόν τῆς Παρθένου Μαρίας, ἵνα διά τῶν πρεσβειῶν αὐτῆς ἀξιωθῶμεν ἑορτᾶσαι τήν Γέννησιν τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐν εἰρήνῃ καί δικαιοσύνῃ”. Ἀμήν.

Ἐν τῇ Ἁγίᾳ Πόλει Βηθλεέμ-(Μπετζάλλας),

ΘΕΟΦΙΛΟΣ Γ΄

Πατριάρχης Ἱεροσολύμων

Ἐξοχώτατε Πρόεδρε τῆς Ἀξιωματικῆς Ἀντιπολιτεύσεως κ. Ἀντώνιε Σαμαρᾶ,

Μετ’ ἰδιαιτέρας χαρᾶς ἡ Ἁγιοταφιτική Ἀδελφότης ὑποδέχεται ὑμᾶς καί τήν τιμίαν συνοδείαν ὑμῶν εἰς τό Παλαίφατον Πατριαρχεῖον τῶν Ἱεροσολύμων.

Ἡ ἐπίσκεψις ὑμῶν εἰς τήν Ἁγίαν Πόλιν Ἱερουσαλήμ καί δή εἰς τό Ἑλληνορθόδοξον Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων ἐνέχει μεγάλην σημασίαν τόσον διά τήν δοκιμαζομένην περιοχήν ἡμῶν καί τοῦ λαοῦ αὐτῆς, ὅσον καί διά τήν Ἁγιοταφιτικήν Ἀδελφότητα, τήν ἀποτελοῦσαν τόν θεματοφύλακα τῶν μαρτυρίων τῆς Ἱερᾶς Ἱστορίας, δηλονότι τῶν Παναγίων Προσκυνημάτων.

Τό εὐσεβές γένος τῶν Ρωμαίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν, μέ πρωτεργάτην καί ἐκφραστήν αὐτοῦ τό χριστεπώνυμον Ἔθνος τῶν Ἑλλήνων, ὑπῆρξεν ὁ κατ’ ἐξοχήν ἠθικός, πνευματικός, ἀλλά καί ὑλικός ἀρωγός εἰς τόν τιτάνιον ὄντως ἀγῶνα τῆς διά μέσου τῶν αἰώνων διαφυλάξεως τῶν αὐτοφυῶν καί ἀπαραγράπτων δικαιωμάτων καί προνομίων αὐτοῦ ἐπί τῶν Ἁγίων Τόπων ἀφ’ ἑνός, καί ὁ ἀναντίρρητος ἐγγυητής τῆς Χριστιανικῆς παρουσίας ἐν τῇ Μέσῃ Ἀνατολῇ ἀφ’ ἑτέρου.

Κύριε Πρόεδρε.

Ἡ Ἐκκλησία τῶν Ἱεροσολύμων ὡς ἡ «μήτηρ τῶν Ἐκκλησιῶν καί Θεοῦ κατοικητήριον» κατά τόν Ἅγιον Ἰωάννην τόν Δαμασκηνόν, χαιρετίζει πᾶσαν δυνατήν προσπάθειαν καταβαλομένην ὑπό διπλωματικῶν καί πολιτικῶν δυνάμεων, ὡς τῶν ὑμετέρων, διά τήν ἐπικράτησιν τῆς σταθερότητος καί τῆς εἰρηνικῆς συνυπάρξεως τῶν λαῶν τοῦ Ἰσραήλ καί τῆς Παλαιστίνης, ἀλλά καί τῆς ἀγαστῆς συμβιώσεως τῶν τριῶν θρησκειῶν, Χριστιανισμοῦ, Ἰσλάμ καί Ἰουδαϊσμοῦ.

Τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων ὡς ἀμιγής θρησκευτικός καί πνευματικός θεσμός καί ὡς ἀναγνωρισμένος ἐκπρόσωπος ὅλων τῶν Χριστιανῶν καί μάλιστα τῶν ὁμοδόξων καί ὁμογενῶν ἡμῶν ἀδελφῶν, εὐγνωμόνως προσβλέπει εἰς τήν Ἑλληνικήν πολιτείαν ὡς τόν φυσικόν λιμένα τῆς καταφυγῆς αὐτοῦ.

Ἡ μαστίζουσα τήν Ἑλλάδα οἰκονομική κρίσις εἶναι τοῦ αἰῶνος τούτου τοῦ παρερχομένου. Ἀντιθέτως, ἡ πραγματική καί μένουσα κρίσις τοῦ κόσμου δέν εἶναι ἄλλη ἀπό τήν ἐπελθοῦσαν ὑπό τοῦ μυστηρίου τῆς θείας Οἰκονομίας ἐν τῷ σπηλαίῳ τῆς Βηθλεέμ κατά τήν ἐνσάρκωσιν καί ἐνανθρώπησιν τοῦ Θεοῦ Λόγου, τοῦ Χριστοῦ, τοῦ Σωτῆρος τοῦ κόσμου.

Τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ Ὁποίου τήν Γέννησιν ἑορτίως ἑορτάσωμεν, δεόμεθα ὅπως χαρίζηται εἰς τήν Ὑμετέραν Ἐξοχότητα, τούς συνεργάτας καί τό πολιτικόν αὐτῆς κόμμα τήν φωτιστικήν δύναμιν τοῦ σεσαρκωμένου Ἡλίου τῆς Δικαιοσύνης καί τῆς ἐπί γῆς Αὐτοῦ εἰρήνης.

Καλῶς ἤλθατε καί καλήν ἐπιτυχίαν εἰς την ὑψηλήν ἀποστολήν σας.

Ἐν τῇ Ἁγίᾳ Πόλει Ἱερουσαλήμ,

τῇ 13^ῃ Δεκεμβρίου 2011,

ΘΕΟΦΙΛΟΣ Γ’

Πατριάρχης Ἱεροσολύμων.

Τήν Πέμπτην, 18^ην Νοεμβρίου /1^ην Δεκεμβρίου 2011, ὁ Πρόεδρος τῆς Οὐκρανίας κ. Victor Yanukovych, εὑρισκόμενος εἰς ἐπίσημον ἐπίσκεψιν εἰς τό κράτος τοῦ Ἰσραήλ ἐπεσκέφθη τό Πατριαρχεῖον.

Ὁ ἐξοχώτατος Πρόεδρος τῆς Οὐκρανίας ἀφίχθη ἐκ τῆς Πύλης τοῦ Δαβίδ, συνοδευόμενος ὑπό τοῦ Γέροντος Ἀρχιγραμματέως Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου  Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, τοῦ τελετάρχου Ἀρχιμανδρίτου π. Πορφυρίου καί τοῦ Ἀρχιδιακόνου π. Ἀθανασίου εἰς τήν πύλην τοῦ Πατριαρχείου, ἔνθα ὑπεδέχθη αὐτόν ὁ Μακαριώτατος Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, περιστοιχούμενος ὑπό Ἁγιοταφιτῶν καί ἐσυνώδευσεν αὐτόν, τῶν κωδώνων κρουομένων, εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως.

Ἐνταῦθα τόν Πρόεδρον ὑπεδέχθη εἰς τήν Ἁγίαν Αὐλήν ἐξ ὀνόμαος τοῦ Παρασκευοφύλακος Ἀρχιμανδρίτου π. Ἰσιδώρου ὁ Ναπ. Χρυσόστομος. Ἐν συνεχείᾳ ὁ κ. Πρόεδρος προσεκύνησεν εἰς τήν Ἁγίαν Ἀποκαθήλωσιν, τόν Πανάγιον καί Ζωοδόχον Τάφον, τό Καθολικόν, τόν Φρικτόν Γολγοθᾶν καί εἰς τό Γραφεῖον τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως, ἔνθα φυλάσσεται τεμάχιον τιμίου ξύλου καί τίμια λείψανα Ἁγίων. Εἰς τό Γραφεῖον ὑπεδέχθη τόν Πρόεδρον ὁ μοναχός π. Νικόλαος μετά τῶν λοιπῶν Ναϊτῶν Πατέρων.

Ἐνταῦθα ὁ κ. Πρόεδρος προσέφερε διά τόν Ναόν τῆς Ἀναστάσεως μεγάλην καί ὡραίαν εἰκόνα τοῦ Ἁγίου Μανδηλίου τοῦ προσώπου τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, εἰς ἀνάμνησιν τῆς ἐπισκέψεως αὐτοῦ, οἱ δέ Ναΐται Πατέρες προσέφεραν αὐτῷ εἰκόνα τοῦ Κουβουκλίου τοῦ Παναγίου Τάφου.

Ἐκ τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως ὁ κ. Πρόεδρος, τῶν κωδώνων καί πάλιν κρουομένων, καί τῇ συνοδείᾳ τοῦ Μακαριωτάτου ἀνῆλθεν εἰς τό Πατριαρχεῖον.

Εἰς τό Πατριαρχεῖον, εἰς τήν αἴθουσαν τοῦ Θρόνου, ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης κ.κ. Θεόφιλος προσεφώνησε τόν Ἐξοχώτατον Πρόεδρον τῆς Οὐκρανίας κ. Victor Yanukovych διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως ὡς ἕπεται: ἴδε ἠλεκτρονικόν σύνδεσμον: ( https://en.jerusalem-patriarchate.info/2011/12/01/1764/ ), καί ἐπαρασημοφόρησεν αὐτόν διά τῆς Ἀνωτάτης τιμητικῆς διακρίσεως τοῦ Πατριαρχείου, διά τοῦ Μεγαλοσταύρου τοῦ Τάγματος τῶν Ἱπποτῶν τοῦ Παναγίου Τάφου, εἰς ἀνάμνησιν τῆς ἐπισκέψεως αὐτοῦ καί τῆς προσφορᾶς αὐτοῦ πρός τό ἔθνος αὐτοῦ καί τήν Ἐκκλησίαν καί ἐπίσης προσέφερεν αὐτῷ ὡραιοτάτην εἰκόνα τῆς Γεννήσεως τοῦ Κυρίου, κατεσκευασμένην ἐκ μαργαριταρορρίζης εἰς Βηθλεέμ, τό μετάλλιον τῶν 2.000 ἐτῶν Χριστιανοσύνης καί τήν Ἱστορίαν τῆς Ἐκκλησίας τῶν Ἱεροσολύμων τοῦ ἀειμνήστου Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου καί τοῖς συνοδοῖς αὐτοῦ ἄλλας Ἱεροσολυμιτικάς εὐλογίας.

Ἐν συνεχείᾳ ὁ Πρόεδρος τῆς Οὐκρανίας προσέφερε τῷ Μακαριωτάτῳ πολύτιμον τόμον τῆς Ἁγίας Γραφῆς, ἀντίγραφον ἐκείνου, ἐφ οὗ ὁρκίζονται οἱ Πρόεδροι τῆς Οὐκρανίας καί μετάλλιον, κοπέν ἐπί τῇ ἀναλήψει τῶν καθηκόντων αὐτοῦ ὡς Προέδρου τῆς Οὐκρανίας καί εἶπεν ὅτι αἰσθάνεται συγκεκινημένος ἐκ τῆς ἐπισκέψεως αὐτοῦ εἰς τόν Πανάγιον Τάφον καί ἐκ τῆς τιμητικῆς διακρίσεως τῆς ἀπονεμηθείσης αὐτῷ, ἐπί τῇ ἐπισκέψει αὐτοῦ, τήν ὁποίαν θεωρεῖ ἱστορικήν διά τόν λαόν αὐτοῦ καί τούς δεσμούς Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων καί Οὐκρανίας. Ὁ Πρόεδρος ηὐχαρίστησεν  διά τήν γινομένην ὑποδοχήν τῶν Οὐκρανῶν προσκυνητῶν εἰς τό Πατριαρχεῖον ὡς καί διά τάς προσπαθείας τοῦ Πατριαρχέιου ὑπέρ εἰρήνης καί εὐσταθείας τοῦ Οὐκρανικοῦ λαοῦ.

 Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_6_placeholder