Τήν Πέμπτην, 14^ην / 27^ην Σεπτεμβρίου 2012, ἑωρτάσθη ἡ ἑορτή τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ ὑπό τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων συμφώνως πρός τήν τυπικήν αὐτοῦ διάταξιν καί προσκυνηματικήν τάξιν.

Α’. Ὁ Ἑσπερινός

Ἀφ’ ἑσπέρας ἀνεγνώσθη ἡ Θ’ Ὥρα εἰς τόν ἱερόν ναόν τοῦ Ἁγίου Δημητρίου, λόγῳ τῶν συνεχιζομένων ἀνακαινιστικῶν ἐργασιῶν εἰς τό μοναστηριακόν ναόν τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης.

Εὐθύς ἀμέσως τήν 14.00μ.μ. ὥραν, τῶν κωδώνων χαρμοσύνως κρουομένων, ἠκολούθησεν ἡ διά τῆς Χριστιανικῆς ὁδοῦ κάθοδος τῶν Ἁγιοταφιτῶν Ἀρχιερέων καί Ἱερομονάχων εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως. Ἅμα τῇ εἰσόδῳ εἰς τό ἱερόν προσκύνημα τῆς Ἁγίας Ἀποκαθηλώσεως καί τῇ ἐπισήμῳ ἐν αὐτῷ ὑποδοχῇ, ὁ Προεξάρχων τῆς ἑορτῆς Μακαριώτατος Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ηὐλόγησε τό θυμίαμα, ἐθύμιασε καί προσεκύνησε Αὐτός καί οἱ Ἀρχιερεῖς.

Ἐν συνεχείᾳ ἔλαβε χώραν ἡ προσκύνησις ὑπό τοῦ Μακαριωτάτου, τῶν Ἀρχιερέων καί τῶν Ἱερέων εἰς τόν Πανάγιον καί Ζωοδόχον τοῦ Κυρίου Τάφον.

Μετά τοῦτο ἔλαβε χώραν ἡ εἰς τόν Φρικτόν Γολγοθᾶν προσκύνησις ὑπό τῶν Συνοδικῶν Ἀρχιερέων καί Ἱερομονάχων, ἐν ᾧ ἐκρούοντο τά σήμαντρα καί ἐτελεῖτο τό θυμίαμα ὑπό τῶν ἱεροδιακόνων ἀνά τά προσκυνήματα.

Εὐθύς ἀμέσως ἤρξατο ὁ Μέγας Ἑσπερινός εἰς τό Καθολικόν δι’ Ἀνοιξανταρίων καί Μεγάλης Ἀρτοκλασίας, προεξάρχοντος τοῦ Μακαριωτάτου Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου, συμπροσευχομένων τῶν παρεπιδημούντων Ἀρχιερέων Ἱερωτάτων  Μητροπολιτῶν Ρεθύμνης καί Αὐλοποτάμου  κ. Εὐγενίου τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κρήτης, Ξάνθης καί Περιθεωρίου κ. Παντελεήμονος, Κερκύρας κ. Νεκταρίου καί Θηβῶν κ. Γεωργίου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, καί σημαντικοῦ ἀριθμοῦ προσκυνητῶν ἐξ Ἑλλάδος καί Κύπρου, παρά τήν ἐπικρατοῦσαν οἰκονομικήν κρίσιν.

Τοῦ Ἑσπερινοῦ τελεσθέντος, ἐγένετο ἡ ἐν πομπῇ καί κωδωνοκρουσίᾳ ἄνοδος εἰς τά Πατριαρχεῖα.

Β’ Ἡ θεία Λειτουργία.

Τήν 7.00 π.μ. τῆς Πέμπτης, 14^ης /27^ης Σεπτεμβρίου 2012, ἤρξατο ἀπό τοῦ Πατριαρχείου ἡ κάθοδος πρός τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως.

Ἅμα τῇ προσκυνήσει εἰς τήν Ἁγίαν Ἀποκαθήλωσιν καί τόν Πανάγιον Τάφον ὑπό τοῦ Μακαριωτάτου μετά μανδύου ἔλαβε χώραν ἡ εἴσοδος εἰς τό Καθολικόν, ἡ τάξις τοῦ Καιροῦ καί ἡ ἔνδυσις τῶν Ἱερέων, ἐν ᾧ ἐκρούοντο τά σήμαντρα.

Μετά τοῦτο ἔλαβε Καιρόν ὁ Μακαριώτατος καί ἐνεδύθη Αὐτός καί οἱ Ἀρχιερεῖς.

Μετά τοῦτο ἤρξατο ἡ θεία Λειτουργία εἰς τό Καθολικόν, προεξάρχοντος τοῦ Μακαριωτάτου Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου καί συλλειτουργούντων Αὐτῷ τῶν Ἁγιοταφιτῶν Ἀρχιερέων καί τῶν παρεπιδημούντων Ἱερωτάτων Μητροπολιτῶν Ρεθύμνης καί Αὐλοποτάμου  κ. Εὐγενίου τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κρήτης, Μεσαορίας κ. Γρηγορίου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου, τοῦ Ἐπισκόπου Γκομέλσκη καί Ζλομπίσκη τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας, τῶν Ἱερωτάτων Μητροπολιτῶν Ξάνθης καί Περιθεωρίου κ. Παντελεήμονος, Κερκύρας κ. Νεκταρίου, Θηβῶν κ. Γεωργίου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, Ἁγιοταφιτῶν Ἀρχιμανδριτῶν καί Ἱεροδιακόνων ἐκ τῶν ἄλλων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, Ἑλλάδος, Ρωσίας, Σερβίας καί Κύπρου.

Ἅμα τῇ ἀπολύσει τῆς θείας Λειτουργίας, ἤρξατο ἡ τελετή τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ ἀπό τοῦ σολέως τοῦ Καθολικοῦ. Ὁ Μακαριώτατος Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ηὐλόγησε τήν Ἁγίαν Εἴσοδον, ἀκολούθως δέ ἡ μακρά Ἀρχιερατική, ἱερατική καί μοναχική πομπή  -τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος κ. Σωτηρίου Ἀθανασίου καί τῶν συνεργατῶν αὐτοῦ ἀκολουθούντων- ἐξῆλθε τοῦ Καθολικοῦ, ἐστράφη ἀριστερά, διῆλθε πρό τῆς Ἁγίας Ἀποκαθηλώσεως ἦλθεν εἰς τό παρεκκλήσιον τοῦ Τιμίου Σταυροῦ καί κατῆλθεν εἰς τό ἐν αὐτῷ σπήλαιον τῆς Ἁγίας Ἑλένης .

Ἐνθάδε ἔλαβε χώραν ἡ εἰς τά τέσσαρα σημεῖα τοῦ ὁρίζοντος ἔκτασις τοῦ Τιμίου Σταυροῦ καί ἡ ὕψωσις αὐτοῦ ὑπό τοῦ Πατριάρχου ἀπό τοῦ σημείου, ἐν ᾧ εὑρέθη.

Μετά τήν ὕψωσιν τοῦ Τιμίου Σταυροῦ εἰς τόν τόπον, ἐν ᾧ εὑρέθη, ἠκολούθησεν ἄνοδος τῆς ἱερᾶς πομπῆς καί περιφορά αὐτῆς τρίς πέριξ τοῦ Ἁγίου Κουβουκλίου, ἐν ᾧ ἐψάλλοντο τά Τροπάρια «Ἀκατάληπτὸν Ἐστίν» καί ὁ Πατριάρχης καί οἱ Ἀρχιερεῖς ἔφερον εἰς τάς κεφαλάς αὐτῶν ἐν σειρᾷ καί ἐναλλάξ τό Τίμιον Ξύλον.

Τῆς λιτανείας ταύτης  τελεσθείσης, ἠκολούθησεν ἄνοδος εἰς τόν Φρικτόν Γολγοθᾶν καί ὕψωσις τοῦ Τιμίου Σταυροῦ κατά τήν τυπικήν διάταξιν ἀπό τῆς Ἁγίας Τραπέζης τοῦ Γολγοθᾶ καί ἀπό τοῦ σημείου, ἐν ᾧ ὁ Σταυρός ὑψώθη μετά τοῦ ὑψωθέντος διά τήν σωτηρίαν ἡμῶν Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Μετά τήν ὕψωσιν καί ἐν ᾧ οἱ πιστοί συνωστίζοντο, ἵνα λάβωσιν ἐκ τῶν βασιλικῶν τοῦ ὑψωθέντος Σταυροῦ διά τόν Ἁγιασμόν ψυχῆς καί σώματος, οἴκων αὐτῶν καί τῶν προσφόρων τῆς θείας Εὐχαριστίας, ὁ Μακαριώτατος καί πᾶσα ἡ συνοδεία κατῆλθον διά τῶν ἐσωτερικῶν βαθμίδων εἰς τό Καθολικόν, ἔνθα ἐγένετο ἡ  ἀπόλυσις.

Μετά ταῦτα ἠκολούθησεν ἡ ἐπίσημος ἄνοδος εἰς τά Πατριαρχεῖα, ἔνθα ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος προσεφώνησε τούς προσελθόντας διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ ἑλληνιστί ὡς ἕπεται:

«Σήμερον Σταυρός ὑψοῦται, καί κόσμος ἐκ πλάνης ἠλευθέρωται. Σήμερον τοῦ Χριστοῦ ἡ Ἀνάστασις ἐγκαινίζεται, καί τά πέρατα τῆς γῆς ἀγάλλονται, ἐν κυμβάλοις δαυϊτικοῖς ὕμνον σοί προσφέροντα, καί λέγοντα· εἰργάσω σωτηρίαν ἐν μέσῳ τῆς γῆς ὁ Θεός, Σταυρόν καί τήν Ἀνάστασιν, δι’ ὧν ἡμᾶς ἔσωσας, ἀγαθέ καί φιλάνθρωπε», ἀναφωνεῖ ὁ ὑμνῳδός τῆς ἁγίας ἡμῶν Ἐκκλησίας.

Ἐκλαμπρότατε κ. Γενικέ Πρόξενε τῆς Ἑλλάδος,

 ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

εὐλαβεῖς προσκυνηταί ,

Τό ξύλον τῆς σταυρικῆς θυσίας τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ, δηλονότι ὁ Σταυρός, κατέχει κεντρικήν θέσιν  εἰς τό μυστήριον τῆς ἐν Χριστῷ ἀπολυτρώσεως ἡμῶν. Καί τοῦτο διότι διά τοῦ Σταυροῦ ἐπῆλθεν ἡ ἀπελευθέρωσις τοῦ ἀνθρώπου ἐκ τῆς πλάνης του διαβόλου. Διά τοῦ Σταυροῦ ἐνεκαινιάσθη ἡ Ἀνάστασις τοῦ Χριστοῦ, ἐπί πλέον δέ διά τοῦ Σταυροῦ καί τῆς Ἀναστάσεως ἐτελεσιουργήθη τό μέγα του Θεοῦ μυστήριον της σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου ἐν τῷ κόσμῳ.

Αὐτό τοῦτο τό γεγονός εὐαγγελίζεται καί κηρύττει ἡ ἁγία τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία διά τῆς σημερινῆς ἑορτῆς τῆς παγκοσμίου Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου καί ζωοποιοῦ Σταυροῦ. Ἡ Ἐκκλησία τῶν Ἱεροσολύμων, οὖσα ὁ πιστός καί ἀψευδής μάρτυς τοῦ τόπου τῆς Σταυρώσεως τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἀλλά καί τοῦ τόπου τῆς ὑπό τῆς Ἁγίας Ἑλένης Εὑρέσεως τοῦ Σταυροῦ καί τῆς ὑπό τοῦ Ἐπισκόπου Ἱεροσολύμων Μακαρίου ὑψώσεως Αὐτοῦ ἀγάλλεται καί μετά τοῦ θείου Παύλου καυχᾶται λέγουσα: «Ἐμοί δέ μή γένοιτο καυχᾶσθαι εἰ μή ἐν τῷ Σταυρῷ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, δι’ οὗ ἐμοί κόσμος ἐσταύρωται κἀγώ τῷ κόσμῳ». (Γαλ. 6,14).

Αὐτήν ἀκριβῶς τήν ἐλευθερίαν ἐγγυᾶται καί τό μυστήριον τοῦ Σταυροῦ εἰς ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι πιστεύουν καί προσκυνοῦν τόν Τίμιον Σταυρόν.  «Ὁ λόγος γάρ ὁ τοῦ Σταυροῦ τοῖς μέν ἀπολλυμένοις μωρία ἐστίν, τοῖς δέ σῳζομένοις ἡμῖν δύναμις Θεοῦ ἐστιν», κηρύττει ὁ σοφός Παῦλος. (Α’ Κορ. 1,18).

Τῆς τοῦ Σταυροῦ θείας δυνάμεως ἐγενόμεθα καί ἡμεῖς κοινωνοί κατά τήν εὐχαριστιακήν σύναξιν, τήν ὁποίαν μετά παρρησίας καί πανηγυρικῶς ἐτελέσαμεν ἐν τῷ πανιέρῳ Ναῷ τῆς Ἀναστάσεως.

Εἰς τοῦτο ἐξ ἄλλου καλούμεθα ὑπό τῆς Ἐκκλησίας διά στόματος τοῦ ὑμνῳδοῦ λέγοντος: «Δεῦτε, λαοί, τό παράδοξον θαῦμα καθορῶντες, τοῦ Σταυροῦ τήν δύναμιν προσκυνήσωμεν, ὅτι ξύλον ἐν Παραδείσῳ θάνατον ἐβλάστησε· τό δέ τήν ζωήν ἐξήνθησεν ἀναμάρτητον ἔχον προσηλωμένον τόν Κύριον· ἐξ οὗ πάντα τά ἔθνη ἀφθαρσίαν τρυγῶντες κραυγάζομεν. Ὁ διά Σταυροῦ τόν θάνατον καταργήσας καί ἡμᾶς ἐλευθερώσας, δόξα Σοι».

Ἔτη πολλά καί εὐλογημένα μέ τήν δύναμιν τοῦ Σταυροῦ», ἀραβιστί δέ ὡς ἕπεται: ἴδε ἠλεκτρονικόν σύνδεσμον: https://en.jerusalem-patriarchate.info/ar/2012/09/27/1445/

καί ἔδωσε τήν εὐλογίαν Αὐτοῦ εἰς τούς προσκυνητάς.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

httpv://youtu.be/uUqZt7IowAs

ngg_shortcode_0_placeholder

Τήν Δευτέραν, 4^ην /17^ην Σεπτεμβρίου 2012, ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος Γ’ ἐτέλεσε τήν τελετήν τοῦ Ἁγιασμοῦ εἰς  τήν Πατριαρχικήν Σχολήν τῆς Ἁγίας Σιών διά τήν εὐλογίαν τῶν μαθημάτων τοῦ νέου σχολικοῦ ἔτους 2012-2013 εἰς αὐτήν.

Εἰς τήν τελετήν ταύτην παρέστησαν ὁ Πρόεδρος τῆς Σχολικῆς Ἐφορείας Ἱερώτατος Μητροπολίτης Καπιτωλιάδος κ. Ἡσύχιος, ὁ Γέρων Ἀρχιγραμματεύς Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντίνης κ. Ἀρίσταρχος καί ὁ Γενικός Πρόξενος τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Σωτήριος Ἀθανασίου.

Τόν Μακαριώτατον ὑπεδέχθησαν εἰς τήν εἴσοδον τῆς Σχολῆς ὁ Σχολάρχης ὁσιολογιώτατος μοναχός π. Φώτιος Κιούσης, οἱ καθηγηταί, ἀπεσπασμένοι ἐκπαιδευτικοί τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας τῆς Ἑλλάδος  καί διωρισμένοι ὑπό τοῦ Πατριαρχείου καί οἱ μαθηταί δόκιμοι τῆς Σχολῆς, προετοιμαζόμενοι διά τήν ἔνταξιν αὐτῶν εἰς τήν Ἁγιοταφιτικήν Ἀδελφότητα.

Μετά τήν τέλεσιν τοῦ Ἁγιασμοῦ ὁ Μακαριώτατος ἡγίασε καθηγητάς καί μαθητάς καί εἶπε μεταξύ ἄλλων τά ἀκόλουθα:

“Ἡ Χάρις τοῦ Παναγίου Πνεύματος μᾶς συνήγαγε καί πάλιν εἰς τήν Πατριαρχικήν Σχολήν Σιών, διά νά ἀρχίσωμεν καί πάλιν τό σχολικόν ἔτος. Τό γεγονός τοῦτο εἶναι μεγάλο, διότι ὁ ἄνθρωπος ἔχει ἀνάγκην παιδείας καί ἔχει ἀνάγκην τόσον τῆς ἰδικῆς τοῦ σοφίας, ἀλλά καί τῆς σοφίας τῆς ἄνωθεν, τῆς θείας σοφίας. Καί τοῦτο διότι, ὅπως λέγει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, ἡ ψυχή τοῦ ἀνθρώπου εἶναι λευκός πίναξ, πού σημαίνει ὅτι ὁ ἄνθρωπος ἀναπλάττεται καί διαμορφώνεται ἀνάλογα με τήν παιδείαν καί με τήν μορφήν, τήν ὁποίαν θέλουμε νά τοῦ δώσωμε.

Ἡ Ἐκκλησία, ὡς Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, ἀναπλάττει καί διαμορφώνει τόν ἄνθρωπον κατά τήν εἰκόνα τοῦ Θεοῦ καί ἡ εἰκόνα τοῦ Θεοῦ εἶναι ὁρατή καί γνωστή εἰς ἡμᾶς ἐν τῷ προσώπῳ τοῦ Θεανθρώπου Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ. Συνεπῶς, ἡ Ἐκκλησία ἀναπλάττει καί διαμορφώνει τόν ἄνθρωπον κατά τήν εἰκόνα τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ.

 Ὁ σκοπός τῆς Πατριαρχικῆς Σχολῆς εἶναι γνωστός εἰς ὅλους μας καί εἶναι γνωστός διότι ἡ Ἐκκλησία τῶν Ἱεροσολύμων, τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων διά μέσου τῶν αἰώνων κατέστη ὑπό τῆς θείας Προνοίας ὁ φρουρός, ὁ φύλαξ καί ὁ διάκονος αὐτῆς τῆς μεγάλης πνευματικῆς καί ἀνεκτιμήτου κληρονομιᾶς τῶν Παναγίων Προσκυνημάτων, τά ὁποῖα Πανάγια Προσκυνήματα ἀποτελοῦν τά μαρτύρια τῆς πίστεῶς μας, ἀλλά καί τά ἐχέγγυα τῆς Ἑλληνορθοδόξου ἡμῶν ταυτότητος, τῆς Ἑλληνορθοδόξου ἡμῶν Παραδόσεως. Ἡ ἀποστολή συνεπῶς εἰς τήν Σχολήν μας εἶναι πολύ μεγάλη. Ὅσοι ἤδη εὑρισκόμεθα καί διακονοῦμεν αὐτόν τόν τόπον, κληρικοί καί λαϊκοί, διδάσκοντες καί διδασκόμενοι, γνωρίζομεν ποία ἀκριβῶς εἶναι ἡ ἀποστολή τοῦ  Πατριαρχείου καί σήμερα εὑρισκόμεθα εἰς τήν εὐχάριστον αὐτήν στιγμήν νά ἐγκαινιάσωμεν διά τοῦ Ἁγιασμοῦ καί διά τῶν εὐχῶν τῆς Ἐκκλησίας τό νέον σχολικόν ἔτος. Ὁ ψαλμῳδός εὔχεται καί ζητᾷ ἀπό τόν Θεόν νά μᾶς ἐγκαινίσῃ πνεῦμα εὐθές. Εὐχόμεθα αὐτό τό πνεῦμα τοῦ Χριστοῦ, τό πνεῦμα τό εὐθές, νά ἐγκαινιάσῃ ὅλων μας τίς καρδιές, οὕτως ὥστε, μέ τό πνεῦμα τοῦ Χριστοῦ νά ξεκινήσωμεν αὐτήν τήν νέαν σχολικήν διαδρομήν, αὐτό τό νέον σχολικόν ἔτος.

Φέτος οἱ μαθηταί μᾶλλον ἔχουν ὀλιγοστέψει, ἀλλά ἔχομεν ἐλπίδας ὅτι θά αὐξηθῇ ὁ ἀριθμός τῶν μαθητῶν, δεδομένου ὅτι ἀναμένομεν καί ἄλλους μαθητάς, τόσον ἀπό τήν Ἑλλάδα ὅσον καί ἀπό τήν Κύπρον. Τό προσωπικόν τῶν καθηγητῶν εἶναι πλῆρες, πού σημαίνει ὅτι ἡ Σχολή μας ἔχει πληρότητα καί θά λειτουργήσῃ μέ πληρότητα καί κανονικότητα.

Μεθ’ ἡμῶν ἔχομεν πάντοτε τήν ἀγάπην τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία διετήρησε καί διατηρεῖ τόν οἶκον Αὐτοῦ, τό Πατριαρχεῖον, καί συνεπῶς καί τήν Πατριαρχικήν Σχολήν, ἡ ὁποία εἶναι ἀναπόσπαστον τμῆμα τοῦ Πατριαρχείου, τοῦ Ἱεροῦ Κοινοῦ, διότι αὐτή ἡ σχολή ἦτο καί παραμένει ἡ τροφός τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος, μία Ἀδελφότης, ἡ ὁποία ἔχει μεγάλην ἱστορίαν, ἔχει διαχρονικήν διακονίαν καί ὑπηρεσίαν καί ἀναγνωρίζεται ἡ προσφορά της ὄχι μόνον ἀπό τούς ἡμετέρους Ὀρθοδόξους καί τούς συμπατριώτας μας, ἀλλά καί ἀναγνωρίζεται ἀπό ὅλον τόν κόσμον ἡ προσφορά αὐτῆς.

Ἐπιπλέον ἔχομεν πάντοτε τήν συμπαράστασιν καί τό ἐνδιαφέρον τοῦ Ὑπουργείου Ἐξωτερικῶν τῆς Ἑλλάδος, τό ὁποῖον ἐκπροσωπεῖται ἀπό τό Γενικόν Προξενεῖον τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα καί τό ὁποῖον Προξενεῖον ἐνσαρκώνεται ἀπό τήν παρουσίαν τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα. Ὁ κ. Γενικός καί οἱ συνεργάται του, δέν ὑπερβάλλομεν, παρίστανται καί παραμένουν πάντοτε εἰς τό πλευρόν τόσον τῆς Ἀδελφότητός μας, ὅσον καί ἰδιαιτέρως τῆς Σχολῆς, παρά τό γεγονός ὅτι ἡ Πατρίς ἡμῶν διέρχεται μεγάλην οἰκονομικήν κρίσιν…”.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

httpv://youtu.be/IO9hAxBE_fE

ngg_shortcode_1_placeholder

Εἰς Λευκωσίαν, τήν 2ην Σεπτεμβρίου 2012,

“Ἀδελφοί, ἀλλήλων τά βάρη βαστάζετε καί οὕτως ἀναπληρώσατε τόν νόμον τοῦ Χριστοῦ», (Γαλ. 6,2).

Μακαριώτατε Πατριάρχα Ἀλεξανδρείας.

Ἀρχιεπίσκοπε Κύπρου,

Ἐκπρόσωπε τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου  Ἀντιοχείας,

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Ἡ πρός τά μέλη τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, δηλονότι τῆς Ἐκκλησίας, κηρυγματική ἐντολή τοῦ Ἀποστόλου τῶν Ἐθνῶν Παύλου προέτρεψε τήν κατά τόπους ἐν τῇ Μέσῃ Ἀνατολῇ Μίαν Ἁγίαν Καθολικήν καί Ἀποστολικήν ἡμῶν Ἐκκλησίαν εἰς τήν ἀνάληψιν τῆς «Ὀρθόδόξου Πρωτοβουλίας».

Ἡ σημερινή Κυριακή εὐχαριστιακή Σύναξις τῶν Προκαθημένων τῶν Ἀποστολικῶν ἡμῶν Ἐκκλησιῶν Ἀλεξανδρείας, Ἀντιοχείας (τούτου μή δυνηθέντος παραστῆναι φυσικῶς), Ἱεροσολύμων καί Κύπρου ἀφ’ ἑνός. Καί ἡ συνάντησις τῶν νεολαιῶν τῶν ἀντιστοίχων Ἐκλησιαστικῶν πνευματικῶν δικαιοδοσιῶν ἐπί τῶν ἱερῶν ἐδαφῶν τῆς ἱστορικῆς καί πολυπαθοῦς Ἁγιοτόκου νήσου Κύπρου ἀφ’ ἑτέρου, ἀποτελεῖ ἔμπρακτον ἀπόδειξιν τῆς ἐν τῷ δοκιμασμένῳ κόσμῳ Χριστιανικῆς ἡμῶν μαρτυρίας.

Τό ἐν Χριστῷ κήρυγμα μετουσίας καί σωτηρίας ἐν τῷ κόσμῳ συνεχίζεται διά τοῦ θεανθρωπίνου θεσμοῦ  τῆς Ἐκκλησίας καί τοῦ ἐν αὐτῇ ἐνεργούντος Ἁγίου Πνεύματος, τοῦ Πνεύματος τοῦ Χριστοῦ.

Ἡ θεραπευτική καί σωστική ἐνέργεια τῆς πνευματικῆς δυνάμεως τῆς Ἐκκλησίας πρωτίστως καί κυρίως ἀποτελεῖ τήν μόνην ἐλπίδα καταφυγῆς καί προστασίας τῶν ἀνθρώπων, ὡς τοῦτο καταδεικνύεται ἐναργέστατα ἀπό τάς πολιτικάς κάι θρησκευτικάς ἐξεγέρσεις καί διαμάχας πού διαδραματίζονται εἰς ὁλόκληρον τήν οἰκουμένην, ἰδιαιτέρως δέ εἰς τήν εὑρυτέραν περιοχήν τῆς Μέσης Ἀνατολῆς.

Ὅλοι μας εἴμεθα αὐτόπται καί αὐτήκοοι μάρτυρες  τῶν γεγονότων τῶν προφητικῶν λόγων τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, λέγοντος: «Ὅταν δέ ἀκούσητε πολέμους καί ἀκαταστασίας, μή  πτοηθῆτε· δεῖ γάρ ταῦτα γενέσθαι πρῶτον, ἀλλ’ οὐκ εὐθέως τό τέλος… ἐγερθήσεται ἔθνος ἐπί ἔθνος καί βασιλεία ἐπί βασιλείαν, σεισμοί τε μεγάλοι κατά τόπους καί λιμοί καί λοιμοί ἔσονται… πρό δέ τούτων πάντων ἐπιβαλοῦσιν ἐφ’ ὑμᾶς τάς χεῖρας αὐτῶν καί διώξουσι… ἀποβήσεται δέ ὑμῖν εἰς μαρτύριον», ( Λουκ. 21, 9-13).

Οἱ τοῦ Κυρίου προφητικοί καί ἐσχατολογικοί οὗτοι λόγοι οὐδεμίαν σημασίαν ἔχουσιν εἰς αὐτούς οἱ ὁποῖοι «ἐκ τοῦ κόσμου εἰσι», ( Α’ Ἰωάν. 4,5). Ἡμεῖς, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ὄντες μέλη τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ καί φορεῖς τῆς ἀποστολικῆς διαδοχῆς «ἡμεῖς ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐσμέν» –κατά τήν ὁμολογίαν τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου, «ὁ γινώσκων τόν Θεόν ἀκούει ἡμῶν· ὅς οὐκ ἔστιν ἐκ τοῦ Θεοῦ οὐκ ἀκούει ἡμῶν. Ἐκ τούτου γινώσκομεν τό πνεῦμα τῆς ἀληθείαν καί τό πνεῦμα τῆς πλάνης». (Α΄ Ἰωαν. 4, 6 ).

Λέγομεν τοῦτο, ἐπικαλούμενοι τούς λόγους τοῦ σοφοῦ Παῦλου: «ὅτι ἐν ἐσχάταις ἡμέραις ἐνστήσονται καιροί χαλεποί» ( Β’ Τιμ. 3,1), ἀλλά ταυτοχρόνως καί καιροί ἐπαργρυπνήσεως καί ἐγρηγόρσεως. Ἐπί πλέον δέ εἶναι καιροί εὐπρόσδεκτοι τῷ Θεῷ, κατά τούς προφητικούς λόγους τοῦ Ἠσαΐου, τούς ὁποίους ἐπικαλεῖται ὁ θεῖος Παῦλος: «λέγει γάρ· καιρῷ δεκτῷ ἐπήκουσά σου καί ἐν ἡμέρᾳ σωτηρίας ἐβοήθησά σοι· ἰδού νῦν καιρός εὐπρόσδεκτος, ἰδού νῦν ἡμέρα σωτηρίας», ( Β’ Κορ. 6, 2).

Αὐτό τοῦτο ἀκριβῶς τό προφητικόν καί ἀποστολικόν παράγγελμα συνήγαγεν πάντας ἡμᾶς, ποιμένες καί ποιμενομένους εἰς τόν εὐλογημένον τοῦτον τόπον, διά νά ἀναλάβωμεν τήν πανοπλίαν τοῦ Θεοῦ, «ὅτι οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρός αἷμα καί σάρκα, ἀλλά πρός τάς ἀρχάς, πρός τάς ἐξουσίας, πρός τούς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου, πρός τά πνευματικά τῆς πονηρίας ἐν τοῖς ἐπουρανίοις (Ἐφ. 6,12).

Δεηθῶμεν, λοιπόν, τοῦ Δομήτορος τῆς Ἐκκλησίας Κυρίου  καί Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ, ὅπως διά τῶν πρεσβειῶν τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας περιφρουρῆται ἀπό πάσης προσβολῆς ἐναντίας ἡ νεολαία αὐτῆς. Ἀμήν”.

ΘΕΟΦΙΛΟΣ Γ΄

Πατριάρχης Ἱεροσολύμων.

Τήν Τρίτην, 15^ην /28^ην Αὐγούστου 2012, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου συμφώνως πρός τήν Τυπικήν καί Προσκυνηματικήν αὐτοῦ Διάταξιν ἡ ἑορτή τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου εἰς τό ἐν Γεθσημανῇ Θεομητορικόν Μνῆμα αὐτῆς.

Ἀφ’ ἑσπέρας τῆς ἑορτῆς ἐτελέσθη Μέγας Ἑσπερινός, προεξάρχοντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Γεράσων κ. Θεοφάνους.

Τήν πρωΐαν, ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς, ἐτελέσθη Πατριαρχική θεία Λειτουργία, προεξάρχοντος τοῦ Μακαριωτάτου Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου, τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Βόστρων κ. Τιμοθέου καί τοῦ  Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων καί Παρεπιδημοῦντων Ἱερέων καί Ἱεροδιακόνων, ψάλλοντος εἰς ὗφος βυζαντινόν τοῦ Πρωτοψάλτου τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως Ἀρχιμανδρίτου π. Ἀριστοβούλου καί παρακολουθούντων ἐν βαθείᾳ κατανύξει πλήθους λαοῦ, προσκυνητῶν ἐξ Ἑλλάδος, Ρωσίας, Οὐκρανίας, Κύπρου καί Ἀραβοφώνων ἐντοπίων μελῶν τοῦ ποιμνίου τοῦ Πατριαρχείου, χάριν τῶν ὁποίων ἡ ἀκολουθία ἐτελέσθη οὐχί μόνον εἰς τήν Ἑλληνικήν ἀλλά καί εἰς τήν Ἀραβικήν καί τῇ παρουσίᾳ τοῦ  Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Σωτηρίου Ἀθανασίου. Τήν θ. Λειτουργίαν παρηκολούθησεν καί ὁ Γενικός Διευθυντής τῶν Ἱστοχώρων τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων Δρ Χρίστος Νικολάου.

Ὁ πιστός λαός ἐξεδήλωσε τήν εὐλάβειαν αὐτοῦ πρός τήν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον, πληρῶν τάς βαθμίδας τοῦ Ναοῦ διά κηρῶν καί προσκυνῶν τήν εἰκόνα τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου καί τῆς Παναγίας Πλατυτέρας Ἱεροσολυμιτίσσης οὐχί δέ καί τό Θεομητορικόν Μνῆμα, καθ’ ὅτι ἐντός αὐτοῦ κατά τήν Ὥραν ταύτην ἐτελεῖτο ἡ Θεία Λειτουργία.

Εἰς τό Κοινωνικόν ἡ Α.Θ.Μ. ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον περί τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας, ἔχοντα ὡς ἕπεται ἑλληνιστί:

«Διά τοῦτο δώσει Κύριος αὐτός σημεῖον∙ ἰδού ἡ παρθένος ἐν γαστρί ἕξει καί τέξεται υἱόν καί καλέσεις τό ὄνομα αὐτοῦ Ἐμμανουήλ, ὅ ἐστι μεθερμηνευόμενον μεθ’ ἡμῶν ὁ Θεός, λέγει ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ἐπικαλούμενος τόν Προφήτην Ἠσαΐαν: (7, 14), κατά τήν μαρτυρίαν τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Ματθαίου, ( 2,23). [Ἰδού ἡ παρθένος, πού δέν ἐγνώρισεν ἄνδρα θά συλλάβῃ καί θά γεννήσῃ υἱόν καί ὅσοι θα πιστεύουν εἰς αὐτόν, θα τόν ὀνομάσουν Ἐμμανουήλ, ὄνομα Ἑβραϊκόν, πού μεταφράζεται «ὁ Θεός εἶναι μαζί μας».

Ἡ ὑπό τοῦ προφήτου Ἠσαΐου μνημονευομένη παρθένος, δέν εἶναι ἄλλη ἀπό τήν Ὑπεραγίαν Δέσποιναν ἡμῶν Θεοτόκον καί ἀειπάρθενον Μαρίαν, ἧς τήν Κοίμησιν ἑορτάζομεν.

Ἡ ἁγία ἡμῶν Ἐκκλησία τιμᾷ ὑπερβαλλόντως τό πρόσωπον τῆς Παναγίας. Καί τοῦτο, διότι ἡ Παρθένος Μαρία μέ τήν καθαρότητά της καί τήν ταπείνωσίν της ἐγένετο ἡ αἰτία τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Θεοῦ Λόγου, δηλονότι τοῦ Χριστοῦ καί ἑπομένως αἰτία τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρωπίνου γένους. «Ὅθεν δικαίως καί ἀληθῶς Θεοτόκον τήν Ἁγίαν Μαρίαν ὀνομάζομεν, τοῦτο γάρ τό ὄνομα ἅπαν τό μυστήριον τῆς οἰκονομίας συνίστησι», λέγει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός.

Ἡ Κοίμησις τῆς Θεοτόκου Μαρίας ἐπιβεβαιώνει με τόν πλέον κατηγορηματικόν τρόπον ὅτι ἡ Παναγία Μαρία ἦτο ἀφ’ ἑνός ἄνθρωπος καθ’ ἡμᾶς καί ἀφ’ ἑτέρου συνέλαβε τόν υἱόν τοῦ Θεοῦ, τόν Χριστόν διά Πνεύματος Ἁγίου, τόν ἐκυοφόρησεν ἐν τῇ μήτρᾳ αὐτῆς, τόν ἐγέννησε, τόν ἐθήλασε καί τόν ἐπόνεσε κατά τήν Σταύρωσιν, Αὐτοῦ ἀλλά καί τόν ἐμεγάλυνε κατά τήν Ἀνάστασίν Του. Ἐπί πλέον δέ Τόν ἐδόξασε, ὅταν κατά τήν Κοίμησίν της Αὐτός Οὗτος ὁ Κύριος καί Θεός της παρέλαβε τό πνεῦμα της, δηλονότι τήν παναγίαν αὐτῆς ψυχήν σωματικῶς.

Ἐάν ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός διά τῆς τριημέρου Αὐτοῦ ταφῆς καί τῆς Ἀναστάσεως κατήργησεν τόν θάνατον, ἡ Παναγία, διά τοῦ φυσικοῦ αὐτῆς θανάτου καί τῆς σωματικῆς αὐτῆς μεταστάσεως εἰς τούς οὐρανούς, ἐπεσφράγισεν τήν ἱστορικήν ἀλήθειαν τῆς Ἐκκλησίας, ἥν ὁ Χριστός ἠγάπησεν καί Ἑαυτόν παρέδωκεν ὑπέρ αὐτῆς, κατά τόν θεῖον Παῦλον, (Ἐφ. 5,25), καί ἑπομένως ὑπέρ πάντων τῶν ὄντων μελῶν τοῦ σώματος αὐτῆς, δηλονότι τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, Αὐτοῦ ὄντος κεφαλή τοῦ σώματος τῆς Ἐκκλησίας, (Κολ. 1,18).

Μετά τοῦ ὑμνῳδοῦ αὐτῆς εἴπωμεν: «Ἐν τῇ Γεννήσει σου, σύλληψις ἄσπορος, ἐν τῇ Κοιμήσει σου, νέκρωσις ἄφθορος, θαῦμα ἐν θαύματι διπλοῦν συνέδραμε Θεοτόκε, πῶς γάρ ἡ ἀπείρανδρος, βρεφοτρόφος ἁγνεύουσα; πῶς δέ ἡ Μητρόθεος νεκροφόρος μυρίζουσα; Διό σύν τῷ Ἀγγέλῳ βοῶμεν σοι. Χαῖρε ἡ κεχαριτωμένη». Ἔτη πολλά” .

Ἠκολούθησαν ἡ Θεία Κοινωνία καί ἡ ἀπόλυσις τῆς θείας Λειτουργίας περί τήν 10.00 π.μ. ὥραν, συμφώνως πρός τό Προσκυνηματικόν Καθεστώς.

Τῶν ψαλτῶν ψαλλόντων «Ἐν τῷ Γεννήσει», ἡ Πατριαρχική Συνοδεία καί οἱ προσκυνηταί ἀνῆλθον εἰς τό ἡγουμενεῖον, ἔνθα ὁ καθηγούμενος Ἀρχιμανδρίτης π. Νεκτάριος προσέφερε γλυκίσματα, ὀπώρας και ἀναψυκτικά.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

httpv://youtu.be/IZZC9Nr7RkU

ngg_shortcode_2_placeholder

Τήν Κυριακήν, 6^ην / 19^ην Αὐγούστου 2012, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου ἡ ἑορτή τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ εἰς τόν τόπον, εἰς τόν ὁποῖον αὕτη ἔλαβε χώραν, ἤτοι εἰς τό ὄρος Θαβώρ εἰς τό μέσον τῆς κοιλάδος Ἰεζράελ τοῦ βορείου Ἰσραήλ.

Ἐπί τοῦ ὄρους τούτου κατ’ ἀρχαιοτάτην τῆς Ἐκκλησίας παράδοσιν, ἀνῆλθεν ὁ Κύριος, συμφώνως πρός τάς εὐαγγελικάς διηγήσεις (Ματθ. 17, 1-8, Μάρκ. 9,2-10, Λουκ. 9, 28-36), ἀφ᾽οὑ παρέλαβε τρεῖς ἀπό τούς μαθητάς Αὐτοῦ, Πέτρον, Ἰάκωβον καί Ἰωάννην. Ἐνώπιον αὐτῶν μετεμορφώθη, ἤτοι ὑπέκρυψε πρός στιγμήν τήν ἀνθρωπίνην φύσιν Αὐτοῦ καί ἀπεκάλυψε ἐντονώτερον τήν θείαν φύσιν Αὐτοῦ, ἵνα καταδείξῃ εἰς αὐτούς τήν δόξαν τῆς Ἀναστάσεως Αὐτοῦ καί τό πρῶτον κάλλος, εἰς τό ὁποῖον ηὑρίσκετο ὁ ἄνθρωπος πρό τῆς πτώσεως καί εἰς τό ὁποῖον πάλιν δύναται νά ἔλθῃ δι᾽ Αὐτοῦ, τοῦ ἐνανθρωπήσαντος Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ, τοῦ μεταμορφουμένου νῦν ἐν δόξῃ.

Τό γεγονός τῆς θεϊκῆς ταύτης ἐμφανίσεως ἐν μέσῳ νεφέλης φωτεινῆς καί μετά φωνῆς τοῦ Πατρός ἐνεχθείσης ἄνωθεν καί λεγούσης «Οὗτός ἐστιν ὁ Υἱός μου  ὁ ἀγαπητός, ἐν ᾧ ηὐδόκησα, αὐτοῦ ἀκούετε», (Ματθ. 17,5), ἑωρτάσθη κατά τήν ὡς ἄνω ἡμέραν ἐπί τοῦ ὄρους Θαβώρ διά νυκτερινῆς θείας Λειτουργίας, τῆς ὁποίας προεξῆρξεν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Βόστρων κ. Τιμοθέου, τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, παρεπιδημούντων ἱερέων ἐξ Ἑλλάδος καί Ρωσίας, Ἀραβοφώνων ἱερέων τοῦ ἐν Γαλιλαίᾳ ποιμνίου τοῦ Πατριαρχείου, ψαλλόντων ἱεροψαλτῶν, ἐξ Ἐλλάδος προσελθόντων καί μετεχόντων ἐν εὐλαβείᾳ ὑπό τήν Θαβωρείαν νυκτερινήν αὔραν καί δρόσον μερικῶν χιλιάδων Ὀρθοδόξων πιστῶν, τοῦ ποιμνίου τοῦ Πατριαρχείου καί προσκυνητῶν ἐξ Ὀρθοδόξων χωρῶν.

Εἰς τό Κοινωνικόν τῆς Θ. Λειτουργίας ὁ Μακαριώτατος ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον εἰς τούς πιστούς περί τῆς θείας Μεταμορφώσεως τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἔχοντα οὕτως ὡς ἕπεται ἑλληνιστί:

«Καί αὕτη ἐστίν ἡ ἐπαγγελία, ἥν ἀκηκόαμεν ἀπ’ αὐτοῦ τοῦ Ἰησοῦ καί ἀναγγέλομεν ὑμῖν ὅτι ὁ Θεός φῶς ἐστι καί σκοτία ἐν αὐτῷ οὐκ ἔστιν», (Α’ Ἰωάν.), μαρτυρεῖ ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Εὐαγγελιστής. Τήν μαρτυρίαν δέ αὐτοῦ ἐπιβεβαιώνει ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός λέγων: «ἐγώ εἰμι τό φῶς τοῦ κόσμου, ὁ ἀκολουθῶν ἐμοί οὐ μή περιπατήσῃ ἐν τῇ σκοτίᾳ, ἀλλ’ ἕξει το φῶς τῆς ζωῆς», (Ἰωάν, 8,12).

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

εὐλαβεῖς προσκυνηταί,

Τό μέγα τοῦτο γεγονός, δηλονότι ὅτι «Κύριος ὁ Θεός ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός εἶναι τό φῶς τοῦ κόσμου», ὁμολογοῦν καί κηρύττουν οἱ μαθηταί τοῦ Χριστοῦ, οἱ ὁποῖοι ἐγένοντο αὐτόπται καί αὐτήκοοι μάρτυρες, τόσον κατά τήν μαθητείαν αὐτῶν παρά τῷ Χριστῷ, ὅσον κατά τήν ἡμέραν τῆς εἰς τό ὄρος Θαβώρ μεταμορφώσεως τοῦ Χριστοῦ ἐνώπιον  αὐτῶν [τῶν μαθητῶν].

Ἡ μεταμόρφωις τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ, τήν ὁποίαν ἡμεῖς ἑορτάζομεν εὐχαριστιακῶς ἐν αὐτῷ τούτῳ τῷ ἱερῷ τόπῳ ἀποτελεῖ τήν οὐσίαν τῆς ἀποκεκαλυμμένης ἐν Χριστῷ ἀληθείας, τουτέστιν τῆς Χριστιανικῆς ἡμῶν θρησκείας καί πίστεως.

Καί τοῦτο διότι ὁ Θεός τῆς ἐν Χριστῷ πίστεως εἶναι φῶς ἀπρόσιτον καί ἄκτιστον. Ἐπί πλέον δέ εἶναι φῶς προσιτόν καί ἀκτίστως ἐνεργούμενον καί λάμπον ἐν τῷ κόσμῳ διά τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ καί ἐν Χριστῷ τῷ Θεῷ ἡμῶν ὡς τοῦτο μαρτυρεῖται ὑπό τοῦ εὐαγγελιστοῦ Ματθαίου λέγοντος: «καί μεθ’ ἡμέρας ἕξ παραλαμβάνει ὁ Ἰησοῦς τόν Πέτρον και Ἰάκωβον καί Ἰωάννην τόν ἀδελφόν αὐτοῦ καί ἀναφέρει αὐτούς εἰς ὄρος ὑψηλόν κατ’ ἰδίαν. Καί μετεμορφώθη ἔμπροσθεν αὐτῶν καί ἔλαμψε τό πρόσωπον αὐτοῦ ὡς ὁ ἥλιος, τά δέ ἰμάτια αὐτοῦ ἐγένετο λευκά ὡς τό φῶς».

Ἡ ἁγία ἡμῶν Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία πανηγυρικῶς ἑορτάζει τήν Μεταμόρφωσιν τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ οὐχί μόνον εἰς ἀνάμνησιν τοῦ γεγονότος τούτου, ἀλλά κυρίως εἰς ἐπίγνωσιν τῆς κλήσεως ἡμῶν εἰς Χριστόν, τόν ἀρχηγόν τῆς πίστεως ἡμῶν, δηλονότι εἰς τήν κοινωνίαν καί συμμετοχήν τῶν ἀκτίστων ἐνεργειῶν τοῦ θείου τούτου φωτός, τοῦ ἁγιάζοντος και φωτίζοντος τόν κόσμον.

Δεηθῶμεν, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, τοῦ Θεοῦ τοῦ φωτός και τῆς δόξης καί μετά τοῦ ὑμνῳδοῦ εἴπωμεν: «ὁ ἐν τῷ ὄρει τῷ Θαβώρ μεταμορφωθείς ἐν δόξῃ Χριστέ ὁ Θεός καί ὑποδείξας τοῖς μαθηταῖς Σου τήν δόξαν τῆς σῆς Θεότητος, καταύγασον και ἡμᾶς τῷ φωτί τῆς σῆς ἐπιγνώσεως καί ὁδήγησον ἐν τῇ τρίβῳ τῶν ἐντολῶν σου, ὡς μόνος ἀγαθός και φιλάνθρωπος, Ἀμήν».

Μετά τήν κατανυκτικήν νυκτερινήν θείαν Λειτουργίαν ὁ καθηγούμενος καί ἀνακαινιστής τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Θαβωρίου Ὄρους π. Ἱλαρίων ἐδεξιώθη τόν Μακαριώτατον καί τήν Συνοδείαν Αὐτοῦ εἰς τό ἡγουμενεῖον.

Τήν πρωΐαν τῆς ἑορτῆς ἀπό τῆς 7.00 π.μ. ὥρας ἔλαβε χώραν ἡ θ. Λειτουργία δι’ ὅσους δέν ἠδυνήθησαν νά μετάσχουν τῆς νυκτερινῆς, προεξάρχοντος τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Ναζαρέτ κ. Κυριακοῦ, συλλειτουργούντων αὐτῷ Ἱερέων καί διακόνων.

Μετά τήν θ. Λειτουργίαν περί τήν μεσημβρίαν ὁ καθηγούμενος Ἀρχιμανδρίτης π. Ἱλαρίων παρέθεσε τράπεζαν ἰχθύων εἰς τόν Ἱερώτατον και τήν συνοδείαν αὐτοῦ.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

httpv://youtu.be/rgXzuzluvfw

ngg_shortcode_3_placeholder

Τό Σάββατον, 29^ην Ιουλίου /11^ην Αὐγούστου 2012, ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ἐτέλεσε τόν ἁγιασμόν εἰς τό ἀνακαινισμένον κτίριον τῆς Οἰκονομικῆς Ἐπιτροπῆς. Αἱ ἐργασίαι συντηρήσεως, στηρίξεως, ἐπεκτάσεως διακοσμήσεως καί ἀνακαινίσεως τοῦ ἀνέκαθεν κτιρίου τῆς Οἰκονομικῆς Ἐπιτροπῆς διήρκεσαν ἐπί ἕν ἔτος σχεδόν καί κατέστησαν αὐτήν λίαν λειτουργικήν.

Εἰς τήν τελετήν τοῦ ἁγιασμοῦ παρέστησαν ὁ Πρόεδρος τῆς Οἰκονομικῆς Ἐπιτροπῆς Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Θαβωρίου κ. Μεθόδιος, ὁ Ἀντιπρόεδρος Ἀρχιμανδρίτης π. Ἱερώνυμος, τό λοιπόν προσωπικόν τῆς Οἰκονομικῆς Ἐπιτροπῆς καί πολλοί Ἁγιοταφῖται Πατέρες καί λαϊκοί.

Μετά τήν τελετήν τοῦ ἁγιασμοῦ ὁ Πρόεδρος τῶν Οἰκονομικῶν προσεφώνησε τόν Μακαριώτατον διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως αὐτοῦ:

Μακαριώτατε Πάτερ καί Δέσποτα,

Τόσον ἐγώ προσωπικῶς ὅσον καί τά μέλη τῆς Οἰκονομικῆς Ἐπιτροπῆς Σᾶς καλωσορίζομεν μετά πολλοῦ σεβασμοῦ καί περισσῆς ἀγάπης εἰς τό ἤδη ἀνακαινισμένον κτιριακόν συγκρότημα τῆς Οἰκονομικῆς τοῦ Πατριαρχείου. Καλῶς ἤλθατε.

Ἡ παρουσία Σας σήμερον ἐδῶ γεμίζει τήν καρδίαν μας καί τήν ψυχήν μας χαράν καί ἀγαλλίασιν, διότι συμπίπτει μέ ἕνα εὐχάριστον γεγονός, τῶν ἐγκαινίων τῆς Οἰκονομικῆς τοῦ Πατριαρχείου.

Μόλις πρό ὀλίγων λεπτῶν, Μακαριώτατε, ἐτελέσατε τόν, κατά τήν τάξιν καί ὡς ἥρμοζε, ἁγιασμόν, ὥστε μέ νέον πνεῦμα, ἐνισχυμένο ἀπό τό Ἅγιον Πνεῦμα, νά συνεχίσωμεν τήν προσφοράν τῶν ὑπηρεσιῶν μας ἐν ἀδελφικῇ ἀγάπῃ, ζήλῳ καί φιλοτιμίᾳ.

Τό κτιριακόν τοῦτο συγκρότημα, Μακαριώτατε, ἀνακαινισμένον πλέον, τίθεται εἰς λειτουργίαν μέ τίς εὐχές καί Πατριαρχικές εὐλογίες τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος. Τοῦτο τό κτιριακόν συγκρότημα, δηλαδή ἡ Οἰκονομική τοῦ Πατριαρχείου, ἁπαρτίζεται, πρῶτον, ἐκ τοῦ ἰσογείου χώρου, ὅπου στεγάζονται τό Τμῆμα Ἐνοικίων, τό Ταμεῖον καί ἡ Καμαρασία καί, δεύτερον, ἐκ τοῦ ἄνω ὀρόφου, ὅπου στεγάζονται τό γραφεῖον τοῦ Προέδρου τῆς Οἰκονομικῆς Ἐπιτροπῆς, τό γραφεῖον τῆς Ἐκτελεστικῆς Ἐπιτροπῆς καί τό γραφεῖον τοῦ Λογιστηρίου, προσετέθη δέ καί ἕτερον δωμάτιον, τό Ἀρχεῖον, εἰς τό ὁποῖον θά φυλάσσωνται ἐν ἀσφαλείᾳ τά διάφορα ἔγγραφα καί Κώδικες καί ὅ,τι σχετίζεται μέ τήν Οἰκονομικήν.

Μακαριώτατε,

Εἰς τόν μακρύν κατάλογον τῶν σημαντικῶν ἔργων, τά ὁποῖα ἔγιναν ἐπί τῆς ἑπταετοῦς, εὐκλεοῦς καί καρποφόρου Πατριαρχίας Σας, σήμερον, προστίθεται ἀκόμα ἕνα, εἶναι τοῦτο περί τοῦ ὁποίου ἀνέφερον, ἤτοι τῆς Οἰκονομικῆς τοῦ Πατριαρχείου. Τό ἔργον τοῦτο ἀνέλαβε καί ἔφερεν εἰς πέρας τό Ἀρχιτεκτονικόν Γραφεῖον, ὁ ἀρχιτέκτων τοῦ Πατριαρχείου κ. Θεοδόσιος Μητρόπουλος, εἰς τόν ὁποῖον ἐκφράζομεν τάς εἰλικρινεῖς μας εὐχαριστίας διά τήν ἀγαθήν συνεργασίαν μας. Μία εἶναι καί ἑγκάρδιος, Μακαριώτατε, ἡ υἱϊκή μας εὐχή καί ἡ πρός τόν Τριαδικόν Θεόν παράκλησις. Νά ἔχητε πάντα τήν κατ’ ἄμφω ὑγιείαν, ψυχικήν καί σωματικήν, ἰσχυράν, ὡς πάντοτε, τήν θέλησιν, διότι κατά τό ρητόν «τό θέλειν ἐστί δύνασθαι».

Γνωρίζομεν, λοιπόν, ὅτι θέλετε καί ἠμπορεῖτε νά κάνετε πολλά, Μακαριώτατε. Ἔχετε συνεργάτας τούς εἰλικρινῶς ἀγαπῶντας Ἡμᾶς καί τήν Ἁγιοταφιτικήν Ἀδελφότητα. Τό Παριαρχεῖον εἰς τούς χαλεπούς τούτους καιρούς ἔχει τήν ἀνάγκην Σας καί τήν Πατριαρχικήν παρουσίαν Σας. Σᾶς χρειάζεται καί τοῦτο δέν ἔχετε τό δικαίωμα νά τό ἀρνηθῆτε. Προχωρεῖτε καί «εἰ ὁ Θεός μεθ’ Ὑμῶν, οὐδείς καθ᾽ Ὑμῶν». Εἴθε τά ἔτη Σας, Μακαριώτατε, να εἲναι μακρόβια, ὑγιεινά καί ἀγλαόκαρπα. Ἀμήν

ὁ δέ Μακαριώτατος ἀπήντησε διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ:

Ἱερώτατε Ἀρχιεπίσκοπε Θαβωρίου κύριε Μεθόδιε,

Πρόεδρε τῆς Οἰκονομικῆς Ἐπιτροπῆς τοῦ Ἱεροῦ ἡμῶν Κοινοῦ.

Σεβαστοί Ἅγιοι Πατέρες καί Ἀδελφοί,

Ἡ Ἁγιοταφιτική ἡμῶν Ἀδελφότης εὑρίσκεται σήμερον εἰς τήν εὐχάριστον θέσιν τῆς τελέσεως τῶν ἐγκαινίων τῆς ἀνακαινίσεως και ἀποκαταστάσεως τοῦ κτιριακοῦ συγκροτήματος τῶν Γραφείων τῆς Οἰκονομικῆς Ἐπιτροπῆς.

Το γεγονός τοῦτο περιποιεῖ ἰδιαιτέραν τιμήν καί ἔπαινον εἰς τά μέλη τῆς Ἁγιοταφιτικῆς ἡμῶν Ἀδελφότητος, τά ὁποῖα λόγῳ τε καί ἔργῳ ἀποδεικνύουν ἐμπράκτως τήν μέριμναν αὐτῶν, τῆς διαφυλάξεως καί συντηρήσεως τῆς εὐπρεπείας τοῦ οἴκου τοῦ Θεοῦ.

Λέγομεν δέ τοῦτο, διότι τό ἱερόν ἡμῶν «Ὀσπίτιον» κατά τήν ἔκφρασιν τοῦ ἀοιδίμου Πατριάρχου Δοσιθέου, τουτέστιν τό Κεντρικόν ἡμῶν μοναστήριον τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης καί κάθε μοναστήριον, ἀποτελοῦν ἀναπόσπαστον καί ἑνιαῖον μέρος τοῦ Ἱεροῦ ἡμῶν Κοινοῦ.

Τά γραφεῖα τῆς Οἰκονομικῆς Ἐπιτροπῆς ἐνέχουν ἰδιαιτέραν σημασίαν, διότι ταῦτα εἶναι γραφεῖα διακονίας ὑλικῶν ἀναγκῶν καί ἀγαθῶν. Τούτου ἕνεκεν ἡ στέγη τῆς Οἰκονομικῆς Ἐπιτροπῆς εὐλόγως δύναται νά ὀνομασθῇ κατάστημα ἐλέους καί πανδοχεῖον φιλανθρωπίας, ἐξ ἄλλου ἡ ἀποστολή τῆς Ἁγιοταφιτικῆς ἡμῶν Ἀδελφότητος ἦτο καί ἐξακολουθεῖ νά εἶναι, ἐκτός τοῦ ἔργου τῆς διαφυλάξεως τῶν Παναγίων Προσκυνημάτων, ἡ θεραπεία τῶν πασχόντων καί ἐνδεῶν συνανθρώπων ἡμῶν, ἄνευ τινός διακρίσεως.

Ἡ ἀνακαίνισις τοῦ κτιρίου τῆς Οἰκονομικῆς Ἐπιτροπῆς ἐκρίθη πλέον ἐπιτακτική καί διά λόγους ἀφορῶντας εἰς τήν συμβολήν τοῦ ἡμετέρου Πατριαρχείου εἰς τήν διατήρησιν τοῦ πολιτισμικοῦ καί θρησκευτικοῦ καθεστῶτος τῶν Ἱεροσολύμων.

Ἐπιτραπήτω Ἡμῖν νά ἐκφράσωμεν τήν εὐαρέσκειαν Ἡμῶν εἰς τόν Ἱερώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Θαβωρίου  κ. Μεθόδιον, ὁ ὁποῖος μεθ’ ὑπομονῆς καί ἐπιμονῆς ἀνέλαβε τήν Ἁγιοταφιτικήν αὐτήν πρωτοβουλίαν.

Εὐχαριστίας ἐκφράζομεν καί εἰς τούς διακονητάς τῆς Οἰκονομικῆς Ἐπιτροπῆς ὡς καί τόν ἀρχιτέκτονα τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως κ. Θεοδόσιον Μητρόπουλον καί τούς συνεργάτας αὐτοῦ διά τήν ἀρτίαν καί λειτουργικήν ἀνάδειξιν τοῦ ἔργου τούτου.

Εὐχόμεθα ἡ χάρις καί εὐλογία τοῦ Παναγίου Τάφου νά ἐπισκιάζῃ πάντας ἡμᾶς, ἵνα δι’ἔργων καλῶν δοξάζηται τό Πανάγιον Ὄνομα τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἀμήν.

Ἠκολούθησε μικρά δεξίωσις μέ γλυκίσματα καί ἀναψυκτικά, τά συγχαρητήρια τῶν Πατέρων πρός τόν Πρόεδρον τῶν Οἰκονομικῶν διά τάς γενομένας ἐργασίας καί τάς εὐχάς αὐτῶν διά καλάς εἰσπράξεις πρός εὐημερίαν τοῦ Ἱεροῦ ἡμῶν Κοινοῦ καί τοῦ ποιμνίου ἡμῶν.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_4_placeholder

Τό Σάββατον, 15^ην /28^ην Ἰουλίου 2012, ἑωρτάσθη ἡ μνήμη τοῦ προφήτου Ἠλιοῦ εἰς τήν κώμην Μααλοῦλε κειμένην πλησίον τῆς Ναζαρέτ.

Ἡ κώμη αὕτη εἶναι μία ἀπό τίς ἐγκαταλειφθείσας ὑπό τῶν Ἀράβων κατοίκων αὐτῆς κατά τό ἔτος 1948, ὅτε ἱδρύθη τό κράτος τοῦ Ἰσραήλ.

Σήμερον ἡ περιοχή τῆς κώμης αὐτῆς εἶναι Ἰσραηλινή στρατιωτική περιοχή, ἐντός τῆς ὁποίας διακρίνει τις ἐγκαταλελειμένας Ἐκκλησίας καί τά κοιμητήρια τῶν πάλαι ποτέ Χριστιανικῶν Κοινοτήτων. Μία τούτων εἶναι καί ἡ ἐπ’ ὀνόματι τοῦ προφήτου Ἠλιοῦ, ἐγκαταλειφθεῖσα Ἐκκλησία, συντηρηθεῖσα προσφάτως τῇ μερίμνῃ τοῦ Πατριαρχείου, ἰδίᾳ τοῦ Μητροπολίτου Ναζαρέτ κ. Κυριακοῦ καί τοῦ ἡγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Θαβωρίου Ὄρους Ἀρχιμανδρίτου π.Ἰλαρίωνος. Εἰς ταύτην τήν Ἐκκλησίαν ἐν συνεννοήσει μετά τῶν Στρατιωτικῶν Ἀρχῶν ἐτέλεσε τήν Θ. Λειτουργίαν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος κατά τήν ὡς ἄνω ἡμέραν εἰς τήν ὁποίαν μετετέθη ἡ ἑορτή τοῦ προφήτου Ἠλιοῦ, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Ναζαρέτ κ. Κυριακοῦ, τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, ἱερέων Ἀραβοφώνων τοῦ Πατριαρχείου ἐκ τῆς περιοχῆς Ναζαρέτ, ψαλλούσης τῆς χορῳδίας τῆς Ναζαρέτ καί τῆς χορῳδίας τῆς Ἄκκρης ὑπό τόν ἡγούμενον Ἄκκρης Ἀρχιμανδρίτου π. Φιλοθέου καί παρακολουθούντων ἐν κατανύξει εὐσεβῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν ἐκ τῆς Ναζαρέτ, τῆς Κανᾶ καί τῆς περιοχῆς τῆς Ἄκκρης.

Τήν θείαν Λειτουργίαν ἔκαμε κατανυκτικωτέραν ἡ σκέψις ὅτι εἰς τόν μή λειτουργοῦντα σήμερον πλήρως Ἱερόν Ναόν τοῦτον, λόγῳ τῶν πολιτικῶν ἐξελίξεων, ἐλειτουργήθησαν καί ἡγιάσθησαν γενεαί γενεῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν, ἐκ τῶν ὁποίων οἱ τελευταῖοι ὀλίγοι ἐπιζοῦν εἰσέτι εἰς τήν Ναζαρέτ.

Διαρκούσης τῆς θ. Λειτουργίας ἡ Α.Θ.Μ. ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον εἰς τούς πιστούς ἔχοντα ὡς ἕπεται ἑλληνιστί ὡς ἕπεται:

«Ἀποδεδειγμένος θεόπτης, ὁ Θεσβίτης σύν Μωσῇ καθορᾷ, ἅ ὀφθαλμός οὐκ εἶδε καί οὖς οὐκ ἤκουσε καί ἀνθρώπων τῶν γηγενῶν καρδία οὐ λελόγισται, σεσαρκωμένον Κύριον ἐν τῷ Θαβώρ τόν Παντοκράτορα», ἀναφωνεῖ ὁ μελῳδός τῆς Ἐκκλησίας.

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Εὐλαβεῖς Χριστιανοί,

Δεῦτε τῶν Ὀρθοδόξων τό σύστημα, λέγει ὁ ὑμνῳδός, συναθροισθέντες σήμερον ἐν τῷ ἐπωνύμῳ Ναῷ τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου Προφήτου Ἠλιοῦ τοῦ Θεσβίτου χαρμονικῶς ἑορτάσωμεν τήν θείαν καί σεβάσμιον αὐτοῦ μνήμην. Λέγει δέ τοῦτο ὁ ὑμνῳδός, διότι ὁ Προφήτης Ἠλίας διεκρίθη ὡς δίκαιος καί ἄνθρωπος τῆς προσευχῆς.

Μέ ἄλλα λόγια, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ἡ δύναμις τῆς πίστεως καί ἡ ἐνέργεια τῆς προσευχῆς εἶναι τά πνευματικά ὅπλα, τά ὁποῖα ἀνέδειξαν καί κατέστησαν τόν Ἠλίαν δίκαιον ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καί μεσίτην πρός τόν Θεόν πάντων τῶν τιμώντων αὐτόν. Ἰδού τί λέγει ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος Ἰάκωβος ὁ ἀδελφόθεος: «Καί ἡ εὐχή τῆς πίστεως σώσει τόν κάμνοντα καί ἐγερεῖ αὐτόν ὁ Κύριοςκἂν ἁμαρτίας ᾖ πεποιηκώς, ἀφεθήσεται αὐτῷ. Ἐξομολογεῖσθε ἀλλήλοις τά παραπτώματα καί εὔχεσθε ὑπέρ ἀλλήλων, ὅπως ἰαθῆτε. Πολύ ἰσχύει δέησις δικαίου ἐνεργουμένη. Ἠλίας ἄνθρωπος ἦν ὁμοιοπαθής ἡμῖν, καί προσευχῇ προσηύξατο τοῦ μή βρέξαι καί οὐκ ἔβρεξεν ἐπί τῆς γῆς ἐνιαυτούς τρεῖς καί μῆνας ἕξ· καί πάλιν προσηύξατο καί ὁ οὐρανός ὑετόν ἔδωκε καί ἡ γῆ ἐβλάστησε τόν καρπόν αὐτῆς»,. (Καθολ. Ἰακ. 5,17).

Ἡ πίστις κατά τόν ἀπόστολον Παῦλον εἶναι «ἐλπιζομένων ὑπόστασις, πραγμάτων ἔλεγχος οὐ βλεπομένων», (Ἑβρ. 11,1). Κατά δέ τόν Ἅγιον Ἰωάννην τόν Δαμασκηνόν:  «Πίστις δέ ἐστιν ἀπολυπραγμόνητος συγκατάθεσις». Ἡ πίστις εἶναι συγκατάθεσις χωρίς πολλήν ἐξέτασιν. Ὅσον ἀφορᾷ εἰς τήν προσευχήν, ὁ ἴδιος ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός λέγει: «πάντα ὅσα ἐάν αἰτήσητε ἐν τῇ προσευχῇ πιστεύοντες λήψεσθε», (Ματθ. 21,22). Κατά τόν Ἅγιον Ἰωάννην τόν Δαμασκηνόν «Προσευχή ἐστίν ἀνάβασις νοός πρός Θεόν ἤ αἴτησις τῶν προσηκόντων παρά Θεοῦ» ἤ παράκλησις νά δοθοῦν ἀπό τόν Θεό αὐτά πού πρέπουν. Κατά δέ τόν Ἅγιον Ἰωάννην τῆς Κλίμακος: «Προσευχή ἐστι κατά μέν τήν αὐτῆς αἰτιότητα συνουσία καί ἕνωσις ἀνθρώπου καί Θεοῦ, κατά δέ τήν ἐνέργειαν ἀρετῶν πηγή, χαρισμάτων πρόξενος…».

Καθίσταται λοιπόν φανερόν ὅτι ἡ προσευχή βασίζεται ἐπί τῆς πίστεως καί ἐνεργοποιεῖται διά τῆς πίστεως. Δι’ αὐτόν τόν λόγον ἡ προσευχή ἤ ἡ δέησις τοῦ δικαίου ἔχει μεγάλην ἀποτελεσματικότητα. «Πολύ ἰσχύει δέησις δικαίου ἐνεργουμένη», ( Ἰακ. 5, 16).

Ἐν προκειμένῳ, ὁ μέγας Ἠλίας δίκαιος ὤν καλεῖται ὑπό μέν τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, ὡς ψάλλει ὁ ὑμνῳδός: «Ὁ ἔνσαρκος ἄγγελος τῶν προφητῶν ἡ κρηπίς, ὁ δεύτερος Πρόδρομος τῆς παρουσίας Χριστοῦ, Ἠλίας ὁ ἔνδοξος, ἄνωθεν καταπέμψας Ἐλισαίῳ τήν χάριν, νόσους ἀποδιώκει καί λεπρούς καθαρίζει διό καί τοῖς τιμῶσιν αὐτόν βρύει ἰάματα». Ὑπό δέ τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου προβάλλεται ὁ Ἠλίας ὡς παράδειγμα τῆς δυνάμεως τῆς πίστεως καί τῆς ἐνεργείας τῆς προσευχῆς. Διά τοῦτο μετ’ ἰδιαιτέρας ἐμφάσεως λέγει εἰς τήν Καθολικήν αὐτοῦ ἐπιστολήν ὅτι «Ἠλίας ἄνθρωπος ἦν ὁμοιοπαθής ἡμῖν», (Ἰακ. 5,17).

Μέ ἄλλα λόγια, ὁ Ἠλίας ἦτο ἄνθρωπος πού εἶχε τήν αὐτήν ἀσθενῆ φύσιν μέ ἡμᾶς καί προσηυχήθη διά νά μή βρεξῃ καί δέν ἔβρεξεν ἐπι τῆς γῆς τρία ἔτη καί μῆνας ἕξ. Καί πάλιν προσηυχήθη καί ἐζήτησε νά βρέξῃ καί ὁ οὐρανός ἔδωκε βροχήν καί ἡ γῆ ἐβλάστησε τόν καρπόν αὐτῆς». ( Ἰακ. 5, 17-18).

Ἐξ ἄλλου, ὁ Προφήτης Ἰεζεκιήλ ἀναφέρεται καί αὐτός εἰς τό γεγονός ὅτι ὁ δίκαιος ἄνθρωπος ἤ ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ εἶναι ὁμοιοπαθής ἡμῖν ὡς σχολιάζουν αὐτόν οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας: «μεταπτωτή ἐστι καί ἡ τοῦ δικαίου ψυχή, ὡς μαρτυρεῖ καί ὁ Προφήτης Ἰεζεκιήλ λέγων τόν δίκαιον ἀφίστασθαι δύνασθαι τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ ὡς μή λογίσασθαι αὐτῷ τήν προτέραν δικαιοσύνην. Ὁ θεῖος ζῆλος καί ἡ ἀκραιφνής ἀρετή τοῦ Ἁγίου ἡμῶν Προφήτου Ἠλιοῦ εἶναι αὐτά τά ὁποῖα τόν ἀνέδειξαν κρηπίδα τῶν Προφητῶν, ἀλλά καί τόν ἐμεγάλυνον ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, ὡς ψάλλει ὁ ὑμνῳδός τῆς Ἐκκλησίας δεόμενος αὐτοῦ ὑπέρ ἡμῶν: «Μεγαλυνθείς ταῖς πρός Θεόν σου νεύσεσι, ζηλῶν ἐζήλωσας, ὡς ἀληθῶς μάκαρ, τῷ Κυρίῳ πάντοτε, διό με ἐνδυνάμωσον, ζήλου θείου πλησθέντα, τό ἔνθεον πράττειν βούλημα, ἵνα σέ γεραίρω σῳζόμενος».

Τοῦτο σημαίνει, ἀγαπητοί μου, ὅτι ὅταν ἡ πίστις μας εἶναι ζέουσα καί οὐχί χλιαρή καί πράττωμεν τό ἔνθεον βούλημα, τότε καί ἡ προσευχή μας ἐνεργοποιεῖται, δηλαδή εἰσακούεται.

Ὁ Ἀπόστολος Ἰάκωβος λέγει σχετικῶς μέ τήν αἴτησίν μας εἰς τόν Θεόν: «αἰτείτω δὲ ἐν πίστει, μηδὲν διακρινόμενος· ὁ γὰρ διακρινόμενος ἔοικε κλύδωνι θαλάσσης ἀνεμιζομένῳ καὶ ριπιζομένῳ, μὴ γὰρ οἰέσθω ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος ὅτι λήψεταί τι παρὰ τοῦ Κυρίου. ἀνὴρ δίψυχος ἀκατάστατος ἐν πάσαις ταῖς ὁδοῖς αὐτοῦ», (Ἰακ. 1, 6-8).

Ἄνθρωπος πού εἶναι δίβουλος καί δίγνωμος καί δέν μένει σταθερός εἰς μίαν ἀπόφασιν, εἶναι ἀκατάστατος καί ἀσταθής εἰς ὅσα ἀποφασίζει καί ἐνεργεῖ καί ἐν γένει εἰς ὅλην τήν συμπεριφοράν του. Ἄστατος θά εἶναι καί εἰς ἐκεῖνα πού ζητεῖ ἀπό τόν Κύριον. Πῶς εἶναι λοιπόν δυνατόν να εἰσακουσθῇ;

Τό ἰδιαίτερον χαρακτηριστικόν τῆς προσωπικότητος τοῦ Προφήτου Ἠλιοῦ εἶναι ἀκριβῶς τό σταθερόν καί τό ἄτρεπτον τῆς πίστεώς του εἰς τόν Θεόν τόν ζῶντα καί ἀληθινόν, ὡς τοῦτο διατυπώνει καί ὁ ὑμνῳδός αὐτοῦ λέγων: «Ἄτρεπτον ἀνθρώποις πορείαν ἐπὶ γῆς πολιτευσάμενος, τῇ μηλωτῇ τὸν ῥοῦν τὸν Ἰορδάνειον, ὁ Θεσβίτης περαιωθείς, διφρηλάτης αἰθέριος, οὐρανοδρόμον ἤνυσε, ξένην πορείαν διὰ Πνεύματος».

Αὐτήν τήν ἐπί γῆς πορείαν καλούμεθα νά ἀκολουθήσωμεν καί ἡμεῖς, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, μιμούμενοι τόν Προφήτην Ἠλίαν, ἐντός καί διά τῆς Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς ἡμῶν Ἐκκλησίας τῆς Ὀρθοδόξου, ἡ ὁποία παραμένει ἀσάλευτος καί ἄτρεπτος ἐν τῇ ἐπιγείῳ αὐτῆς καί σωτηριώδει πορείᾳ, τουτέστιν θεραπευτικῇ ἀποστολῇ.

Παρακαλέσωμεν τόν σήμερον ἑορτίως τιμώμενον Ἅγιον ἡμῶν Προφήτην καί μετά τοῦ ὑμνῳδοῦ εἴπωμεν: «Ὅτε σὺ Προφῆτα θεσπέσιε, τῷ Θεῷ δι’ ἀρετῆς, καὶ πολιτείας ἀκραιφνοῦς, συνεκράθης παρʹ αὐτοῦ, τὴν ἐξουσίαν εἰληφώς, τὴν κτίσιν, κατὰ γνώμην μετεῤῥύθμισας· καὶ πύλας, ὑετοῦ θέλων ἀπέκλεισας· καὶ ἄνωθεν πῦρ κατήγαγες· καὶ δυσσεβεῖς κατηνάλωσας· Ἱκέτευε,τοῦ σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν. Ἀμήν».

 Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_5_placeholder

Τήν Παρασκευήν, 30^ήν Ἰουνίου/13^ην Ἰουλίου 2012, ἑωρτάσθη ἡ ἑορτή τῆς Συνάξεως τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων ὑπό τοῦ Πατριαρχείου εἰς τήν πρός τιμήν αὐτῶν Ἱεράν Μονήν εἰς τήν δυτικήν ἀκτήν τῆς Τιβεριάδος θαλάσσης ἐντός τῆς πόλεως τῆς Τιβεριάδος.

Ὁ ναός τῆς Μονῆς ταύτης ἀνάγει τήν πρώτην ἀρχήν αὐτοῦ εἰς τήν ἐποχήν τῆς Ἁγίας Ἑλένης καί πιστεύεται ὅτι εἶναι ἐκτισμένος εἰς τόν τόπον, εἰς τόν ὁποῖον ἔλαβε χώραν ἡ τρίτη ἐμφάνισις τοῦ Κυρίου εἰς τούς μαθητάς Αὐτοῦ μετά τήν ἀνάστασιν, συμφώνως πρός τήν κατά τόν Εὐαγγελιστήν Ἰωάννην περικοπήν, ἥτις ἀποτελεῖ καί τό δέκατον Ἑωθινόν Εὐαγγέλιον τῶν Κυριακῶν, ὅτε ἐκέλευσεν αὐτούς βαλεῖν τά δίκτυα εἰς τά δεξιά τοῦ πλοίου καί ἐπίασαν πλῆθος ἰχθύων καί προέτρεψεν αὐτούς νά λάβουν καί νά ἀριστήσουν ἐκ τοῦ ἰχθύος, ὅν εὗρον κείμενον ἐπί ἀνθρακιᾶς εἰς τήν παραλίαν.

Εἰς τόν ἱερόν τοῦτον ναόν προεξῆρξεν τῆς πανηγυρικῆς ἑορτῆς ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Ναζαρέτ κ. Κυριακοῦ καί τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου, ἱερομονάχων καί διακόνων, ψαλλούσης τῆς χορῳδίας τῆς ὑπό τόν ἡγούμενον τῆς Μητροπόλεως Ἄκκρης-Πτολεμαΐδος Ἀρχιμανδρίτην π. Φιλόθεον καί συμμετεχόντων πολλῶν πιστῶν Ἀραβοφώνων τῆς περιοχῆς τῆς Γαλιλαίας καί ρωσοφώνων μεταναστῶν.

Πρός τούς πιστούς τούτους ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ὁ Μακαριώτατος διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ ἑλληνιστί:

«Τό φῶς τό ἐκ φωτός προέλαμψεν ἀχρόνως ἐν χρόνῳ σαρκικῶς τοῖς ἐν γῇ ἐπεφάνη καί κόσμον κατεφώτισεν δι’ὑμῶν παμακάριστοι, ὅθεν ἅπαντες ταῖς διδαχαῖς ὑμῶν θείαις φωτιζόμενοι τήν ἱεράν ὑμῶν μνήμην τιμῶμεν Ἀπόστολοι»

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί, εὐλαβεῖς Χριστιανοί,

Εὐφραίνεται καί ἀγάλλεται ἡ θάλασσα τῆς Τιβεριάδος, διότι ἐπέλαμψεν ἡ χάρις τῶν πρώτων ἁλιέων αὐτῆς καί νῦν ἁλιέων τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, δηλονότι τῶν ἁγίων ἐνδόξων καί πανευφήμων Ἀποστόλων, τῶν Δώδεκα, τῶν ὁποίων τήν Σύναξιν ἑορτάζομεν σήμερον ἐν τῷ ἱερῷ τούτῳ τόπῳ, ἔνθα ὁ Ἰησοῦς κατά τήν μαρτυρίαν τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου ἐφανέρωσεν ἑαυτόν τοῖς μαθηταῖς Αὐτοῦ ἐγερθείς ἐκ νεκρῶν. «Μετὰ ταῦτα ἐφανέρωσεν ἑαυτὸν πάλιν ὁ Ἰησοῦς τοῖς μαθηταῖς ἐπὶ τῆς θαλάσσης τῆς Τιβεριάδος· ἐφανέρωσε δὲ οὕτως… Τοῦτο ἤδη τρίτον ἐφανερώθη ὁ Ἰησοῦς τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ ἐγερθεὶς ἐκ νεκρῶν», (Ἰωάν. 21, 1-14)

Ἡ σημερινή ἑορτή τῶν Δώδεκα Ἀποστόλων ἀποτελεῖ προέκτασιν τῆς χθεσινῆς ἑορτῆς τῶν πρωτοκορυφαίων Ἀποστόλων Πέτρου καί Παύλου εἰς Καπερναούμ τήν παραθαλασσίαν (Ματθ. 4,13). Ἡ ἑόρτιος μνήμη τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων εἶναι ἡ κατ’ ἐξοχήν ἑορτή τῆς Ἁγίας ἡμῶν Ἐκκλησίας καί τοῦτο διότι οἱ μαθηταί καί Ἀπόστολοι τοῦ Χριστοῦ ἀνεδείχθησαν Θεοῦ συνεργοί, ὡς λέγει ὁ σοφός Παῦλος (Α΄ Κόρ. 3, 9,) ἀλλά καί ὁ θεμέλιος λίθος ἐπί τοῦ ὁποίου ἡνώθησαν διά τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐθνικοί, εἰδωλολάτραι καί Ἰουδαῖοι εἰς μίαν Ἐκκλησίαν «ἐποικοδομηθέντες», ὡς λέγει ὁ θεῖος Παῦλος, «ἐπὶ τῷ θεμελίῳ τῶν ἀποστόλων καὶ προφητῶν, ὄντος ἀκρογωνιαίου αὐτοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ», ( Ἐφεσ. 2,20).

Ἐξ ἄλλου Αὐτός Οὗτος ὁ Ἰησοῦς, κατά τήν μαρτυρίαν τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Ματθαίου, ἐλάλησεν αὐτοῖς, τοῖς μαθηταῖς Αὐτοῦ, λέγων: «Ἐδόθη μοι πᾶσα ἐξουσία ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ γῆς· πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη, βαπτίζοντες αὐτοὺς εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ ἁγίου Πνεύματος, διδάσκοντες αὐτοὺς τηρεῖν πάντα ὅσα ἐνετειλάμην ὑμῖν· καὶ ἰδοὺ ἐγὼ μεθ’ ὑμῶν εἰμι πάσας τὰς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος. Ἀμήν»,  (Ματθ. 28,18-20).

 Ἐν προκειμένῳ ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός λέγει ὑμνολογικῶς: «Ἐκκλησίας τούς πύργους, τῷ θεμελίῳ, τῆς πίστεως εὐσεβῶς ἡδρασμένους, καί πιστούς ἅπαντας ἐπιστηρίζοντας, δεῦτε μακαρίσωμεν, τούς ἱερούς Ἀποστόλους, ὅπως ταῖς δεήσεσι, τούτων σωθείημεν», (Παρακλ. ἦχος γ’ , Ὄρθρος Πέμπτης, ᾠδή α’).

Μέ ἄλλα λόγια, ἀγαπητοί μου, οἱ Ἀπόστολοι εἶναι αὐτοί, οἱ ὁποῖοι ἐφώτισαν τόν κόσμον μέ τό φῶς τό ἐκ φωτός, τό προεκλάμψαν ἀχρόνως ἐν χρόνῳ σαρκικῶς, δηλονότι τό Ἅγιον Πνεῦμα τοῦ Χριστοῦ, τό Πνεῦμα τῆς υἱοθεσίας, ὡς κηρύττει ὁ θεῖος Παῦλος «ἐλάβετε πνεῦμα υἱοθεσίας», (Ρωμ. 18,15). Ἰδού τί λέγει καί ὁ ὑμνῳδός τῆς Ἐκκλησίας «υἱοθετήσας τούς μαθητάς Σου πρίν ὁ φύσει υἱός θέσει κληρονόμους ἔδειξες πατρικῆς κληρουχίας Ὑπεράγαθε καί συνεδρεύειν Σύ τῷ Θεῷ καί Δεσπότῃ ηὐδόκησας» (Μηναῖον. Ὠδή ζ’, Ὄρθρος).

Διερωτᾶται κανείς: Τίνι τρόπῳ ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός  «ἔδειξεν τούς μαθητάς καί ἀποστόλους Αὐτοῦ θέσει κληρονόμους τῆς Πατρικῆς κληρουχίας»; Διά τῆς ἀποστολῆς τοῦ Παρακλήτου, τουτέστιν τοῦ θείου Πνεύματος τῆς Ἀληθείας. Αὐτό ἀκριβῶς τό θεῖον Πνεῦμα τῆς Ἀληθείας εἶναι ἐκεῖνο τό ὁποῖον διακρίνει τούς γνησίους φίλους τοῦ Χριστοῦ, δηλαδή τούς Ἀποστόλους, ἀπό τούς ψευδαποστόλους. Λέγομεν τοῦτον διότι τό ἐξ ἁλιέων ἀποστολικόν κήρυγμα τῆς ἐν Χριστῷ σωτηρίας ἀπετέλεσε πάντοτε τό κριτήριον τοῦ θεολογικοῦ φρονήματος τῶν διαδόχων Ἀποστόλων καί ἐγκρίτων Πατέρων καί διδασκάλων τῆς Ἐκκλησίας. Ἰδού τί λέγει ὁ μέγας της Ἐκκλησίας πατήρ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος: «Ταῦτα πεφιλοσόφηται πρός ὑμᾶς δογματικῶς, ἄλλ  οὔκ ἀντιλογικῶς·  ἁλιευτικῶς, ἄλλ  οὔκ Ἀριστοτελικῶς».

Μέ ἄλλα λόγια οἱ Ἀπόστολοι ἐμυσταγωγήθησαν εἰς τό μυστήριον τῆς θείας τοῦ Χριστοῦ οἰκονομίας ἐν τῷ ὑπερώῳ κατά τήν ἡμέραν τῆς Ἁγίας Πεντηκοστῆς. Ἡ φωτεινή δύναμις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος κατέδειξεν αὐτούς διδασκάλους καί κήρυκας τῆς οἰκουμένης. Χαρακτηριστικόν τοῦ γεγονότος τῆς Ἁγίας Πεντηκοστῆς εἶναι τό ὅτι οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι ἔλαβον τήν φωτιστικήν δύναμιν καί ἐνέργειαν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος οὐσιωδῶς καί οὐχί κατ’ ἐπίνοιαν φαντασιωδῶς, ὡς συμβαίνει τοῦτο μέ τούς συγχρόνους Πεντηκοστιανούς, τούς γνωστούς ὡς «ἀναγεννηθέντας». «Ὅλην τήν τοῦ Πνεύματος αἴγλην, οὐσιωδῶς ὑμῖν φανεῖσαν, πάντες ὑπεδέξασθε, σοφοί, ἐν ὑπερώῳ μυσταγωγούμενοι, τά ὑψηλά διδάγματα, καί νῦν ἀξίως μακαρίζεσθε».

Ναί, ἀγαπητοί μου, οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι ἀξίως μακαρίζονται καί τοῦτο διότι ἐγένοντο μιμηταί λόγῳ τε καί ἔργῳ τοῦ Ἀρχηγοῦ τῆς πίστεως, Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Αὐτό καταδείκνυται καί ἐκ τῆς τῶν Ἀποστόλων διδασκαλίας, τῆς ἀπευθυνομένης πρός τά μέλη τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, δηλονότι τῆς Ἐκκλησίας «εἰς τοῦτο γάρ ἐκλήθητε», ὑπενθυμίζει εἰς ὅλους ἡμᾶς, ἀγαπητοί μου Χριστιανοί, ὁ Ἀπόστολος Πέτρος «ὅτι καὶ Χριστὸς ἔπαθεν ὑπὲρ ὑμῶν, ὑμῖν ὑπολιμπάνων ὑπογραμμὸν, ἵνα ἐπακολουθήσητε τοῖς ἴχνεσιν αὐτοῦ· ὃς ἁμαρτίαν οὐκ ἐποίησεν, οὐδὲ εὑρέθη δόλος ἐν τῷ στόματι αὐτοῦ»,  (Α’ Καθολ. Πέτρ. 2,21).

Πέτρε καί Παῦλε, τοῦ Λόγου ἀροτῆρες, Ἀνδρέα, Ἰάκωβε καί Ἰωάννη σοφέ, Βαρθολομαῖε καί Φίλιππε, Θωμᾶ, Ματθαῖε, Σίμων, Ἰούδα, θεῖε Ἰάκωβε, πάνδημοι τῶν μαθητῶν δώδεκα, οἱ ἐν τῷ κόσμῳ κηρύξαντες τήν Παναγίαν Τριάδα φύσιν Θεοῦ ἀΐδιον, τῆς Ἐκκλησίας οἱ ἀλάξευτοι ὄντως πύργοι καί στῦλοι ἀσάλευτοι, τῷ Δεσπότῃ τῶν ὅλων ἱκετεύσατε σωθῆναι ἡμᾶς. Ἀμήν».

  καί ἀραβιστί  ἴδε ἠλεκτρονικόν σύνδεσμον.

Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν ὁ ἡγούμενος καί ἀνακαινιστής τoῦ ἐνταῦθα ἱεροῦ ναοῦ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων Ἀρχιμανδρίτης π. Τιμόθεος περέθεσε τράπεζαν μετ’ ἰχθύων τῆς Τιβεριάδος θαλάσσης εἰς τήν  Πατριαρχικήν συνοδείαν καί πολλούς ἐκ τῶν ἑορταστῶν.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_6_placeholder

Τήν Πέμπτην, 29^ην Ἰουνίου/12^ην Ἰουλίου 2012, ἑωρτάσθη ἡ ἑορτή τῶν Ἁγίων ἐνδόξων πρωτοκορυφαίων Ἀποστόλων Πέτρου καί Παύλου ὑπό τοῦ Πατριαρχείου εἰς τόν ἐπ’ ὀνόματι αὐτῶν ἱερόν Ναόν εἰς Καπερναούμ.

Ὁ Ναός οὗτος εἶναι ἐκτισμένος ἀπό τοῦ 1935 ὑπό τοῦ ἀειμνήστου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων Δαμιανοῦ εἰς τήν βορειοδυτικήν ὄχθην τῆς Τιβεριάδος θαλάσσης καί ἐπί τῶν ἐρειπίων τῆς ἀρχαίας πόλεως τῆς Καπερναούμ, εἰς τήν ὁποίαν κατῴκησεν ὁ Κύριος, φυγών ἀπό τήν Ναζαρέτ (Ματθ. 4,13) καί ἡ ὁποία «ἀνέβη ἕως οὐρανοῦ καί ἕως ᾅδου κατεβιβάσθη» κατά τήν πρόρρησιν τοῦ Κυρίου, διότι οἱ κάτοικοι  αὐτῆς δέν ἐπίστευσαν εἰς Αὐτόν, παρά τά σημεῖα καί τάς δυνάμεις πού ἐγένοντο εἰς αὐτήν. ( Ματθ. 11,23).

Εἰς τόν ἐν τοῖς ἐρειπίοις τῆς Καπερναούμ κείμενον ἱερόν ναόν τοῦτον, ἁγιογραφηθέντα προσφάτως βυζαντινῇ ἁγιογραφίᾳ ὑπό τοῦ φιλέργου ἡγουμένου μοναχοῦ π. Εἰρηνάρχου καί ἀποτελοῦντος ἕν τῶν κοσμημάτων τοῦ φυσικοῦ περιβάλλοντος τῆς Τιβεριάδος θαλάσσης, ἐτέλεσε τήν ἑορτήν τῶν πρωτοκορυφαίων ἀποστόλων Πέτρου καί Παύλου ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, προεξάρχων κατά τήν ὡς ἄνω ἡμέραν τῆς θ. Λειτουργίας, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Ναζαρέτ κ. Κυριακοῦ, τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου καί τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου Γέροντος Ἀρχιγραμματέως, Ἱερομονάχων καί διακόνων, ψαλλούσης τῆς ὑπό τόν Ἀρχιμανδρίτην π. Φιλόθεον ἡγούμενον εἰς τήν Μητρόπολιν Ἄκκρης-Πτολεμαΐδος βυζαντινῆς χορῳδίας καί ἐν κατανύξει συμμετεχόντων πολλῶν Ὀρθοδόξων πιστῶν ἐκ τῶν περιχώρων τῆς Ναζαρέτ καί τῆς περιοχῆς τῆς Ἄκκρης.

Πρός τούτους ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, ἔχοντα ἑλληνιστί ὡς ἕπεται:

«Ἑορτή χαρμόσυνος ἐπέλαμψε τοῖς πέρασι σήμερον, ἡ πάνσεπτος μνήμη τῶν σοφωτάτων Ἀποστόλων καί κορυφαίων Πέτρου καί Παύλου. Διό καί ἡμεῖς, ἀδελφοί , ἐν ᾠδαῖς καί ὕμνοις ἑωρτάσωμεν φαιδρῶς τήν πανσεβάσμιον ταύτην ἡμέραν, λέγοντες Χαῖρε Πέτρε Ἀπόστολε καί γνήσιε φίλε τοῦ σοῦ διδασκάλου Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ ἡμῶν, Χαῖρε Παῦλε παμφίλτατε καί κήρυξ τῆς πίστεως καί διδάσκαλε τῆς οἰκουμένης, ὡς ἔχον παρρησίαν, ζεῦγος ἁγιόλεκτον Χριστόν τόν Θεόν ἡμῶν ἱκετεύσατε σωθῆναι τάς ψυχάς ἡμῶν», ἀναφωνεῖ ὁ ὑμνῳδός τῆς Ἐκκλησίας

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Εὐλαβεῖς προσκυνηταί,

Ὄντως «ἑορτή χαρμόσνος, ὡς λέγει ὁ ὑμνῳδός, ἐπέλαμψε τοῖς πέρασι σήμερον ἡ πάνσεπτος μνήμη τῶν σοφωτάτων Ἀποστόλων καί κορυφαίων Πέτρου καί Παύλου. Καί τοῦτο διότι παρ’ αὐτοῦ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἔλαβον τήν κλῆσιν καί ἀνεδείχθησαν ὁ μέν Πέτρος πέτρα τῆς Ἐκκλησίας: «καί ἀποκριθείς  ὁ Ἰησοῦς εἶπεν  αὐτῷ μακάριος εἶ Σίμων Βαριωνᾶ, ὅτι σάρξ καί αἷμα οὐκ ἀπεκάλυψέ σοι, ἀλλ’ὁ πατήρ μου ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς· κἀγώ δε σοι λέγω ὅτι σύ εἶ Πέτρος καί ἐπί ταύτῃ τῇ πέτρᾳ οἰκοδομήσω μου τήν Ἐκκλησίαν καί πύλαι ᾅδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς», ( Ματθ. 16, 17-18). Ὁ δέ Παῦλος σκεῦος ἐκλογῆς:«εἶπε δέ πρός αὐτόν ὁ Κύριος πορεύου ὅτι σκεῦος ἐκλογῆς μοι ἐστιν οὗτος τοῦ βαστάσαι τό ὄνομά μου ἐνώπιον ἐθνῶν καί βασιλέων υἱῶν τε Ἰσραήλ», (Πράξ. 9,15).

Οἱ λόγοι οὗτοι τοῦ Κυρίου μαρτυροῦν ἐναργέστατα ὅτι οἱ κορυφαῖοι Ἀπόστολοι Πέτρος καί Παῦλος  εἶναι ἡ φωνή τοῦ ἐνανθρωπήσαντος Θεοῦ Λόγου τοῦ Χριστοῦ ὡς καί τά ὄργανα τῆς ἐνεργείας καί τῆς δυνάμεως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τοῦ συνέχοντος καί συγκροτοῦντος τόν θεσμόν τῆς Ἐκκλησίας.

Τόσον ὁ Πέτρος, ὅσον καί ὁ Παῦλος, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, διακρίνονται τῶν ἄλλων Ἀποστόλων οὐχί κατά τήν ἀξίαν τοῦ ἀποστολικοῦ ἀξιώματος, δηλονότι τῆς χάριτος ἤ μᾶλλον τῆς ἐκχύσεως ἐπ’ αὐτῶν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Ἀλλά διά τό γεγονός ὅτι ἀμφότεροι οἱ κορυφαῖοι ὑπῆρξαν ἀσθενεῖς εἰς τό φρόνημα καί οὐχί μόνον. Ὁ μέν Πέτρος κατά τήν μαρτυρίαν αὐτοῦ τοῦ Κυρίου «τρίς ἠρνήσατο αὐτόν», (Ματθ. 26,34)  ὁ δέ Παῦλος κατά τήν ἰδίαν αὐτοῦ μαρτυρίαν καί τήν μαρτυρίαν τοῦ Κυρίου ἐδίωκεν τόσον τόν Χριστόν, ὅσον καί τήν Ἐκκλησίαν. ἱδού ἡ ἁγιογραφική μαρτυρία: «Σαούλ, Σαούλ τί μέ διώκεις;  εἶπε δέ ὁ Παῦλος τίς εἶ Κύριε, ὁ δέ Κύριος εἶπεν.  ἐγώ εἰμί Ἰησοῦς ὅς σύ διώκεις», ( Πράξ. 9,5).  Καί πάλιν ὁ Παῦλος λέγει: «Ἠκούσατε γάρ τήν ἐμήν ἀναστροφήν ποτε ἐν τῷ Ἰουδαϊσμῷ ὅτι καθ’ ὑπερβολήν ἐδίωκον τήν Ἐκκλησίαν τοῦ Θεοῦ καί ἐπόρθουν αὐτήν», ( Γαλ. 1,13).

Καθίσταται σαφές λοιπόν ὅτι οἱ κορυφαῖοι Ἀπόστολοι διακρίνονται τῶν ἄλλων Ἀποστόλων διά τήν μετάνοιαν αὐτῶν. Ἡ δέ μετάνοια εἰς Χριστόν εἶναι μετάνοια εἰς θεραπείαν τῆς ἀνθρωπίνης ἀσθενείας, ψυχικῆς, ἠθικῆς καί σωματικῆς, φυσικῆς, δηλονότι τῆς ἁμαρτίας κατά τό κήρυγμα τοῦ Χριστοῦ  «οὐκ ἦλθον καλέσαι δικαίους ἀλλ’ ἁμαρτωλούς εἰς μετάνοιαν», (Λουκ. 5, 32). Ἐπί πλέον δέ ἡ ἐνέργεια τῆς δυνάμεως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος φανεροῦται ἐν τῇ ἀσθενείᾳ κατά τήν ρητήν δήλωσιν τοῦ Χριστοῦ «Ἡ γάρ δύναμίς μου ἐν ἀσθενείᾳ τελειοῦται», ( Β’ Κορ. 12,9).

Κοινωνοί καί μέτοχοι τῆς ἐμπειρίας τῆς ἐν ἀσθενείᾳ τελειώσεως τῆς δυνάμεως τοῦ Θεοῦ Πατρός Κυρίου δέ ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐγένοντο ἐξίσου ὅλοι οἱ κληθέντες εἰς τό ἀποστολικόν ἀξίωμα κατ’ ἐξοχήν δέ οἱ σήμερον τιμώμενοι μετά παρρησίας γνήσιοι φίλοι καί κήρυκες τοῦ Χριστοῦ.

Τοῦτο σημαίνει ὅτι τό ἁγιόλεκτον ζεῦγος, ὅπως ὀνομάζει ὁ ὑμνῳδός τούς κορυφαίους, ἐνδυσάμενοι τόν Χριστόν καί σύμφυτοι γεγονότες τῷ ὁμοιώματι τοῦ θανάτου Αὐτοῦ, (Ρωμ. 6,5), κατώρθωσαν νά διδάξουν τό σωτηριῶδες τοῦ Χριστοῦ Εὐαγγέλιον εἰς πᾶσαν τήν οἰκουμένην, προσέτι δέ νά ἑδραιώσουν τό ἱερόν τῆς Ἐκκλησίας οἰκοδόμημα κατά τό ρῆμα τοῦ Κυρίου «κἀγώ δέ σοι λέγω ὅτι σύ εἶ Πέτρος καί ἐπί ταύτῃ τῇ πέτρᾳ οἰκοδομήσω μου τήν Ἐκκλησίαν καί πύλαι ᾅδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς», (Ματθ. 16,18).

Ἐξ ἄλλου, ὁ ἴδιος ὁ Παῦλος ὁμολογεῖ ὅτι «Οἶδα ἄνθρωπον ἐν Χριστῷ πρὸ ἐτῶν δεκατεσσάρων· εἴτε ἐν σώματι οὐκ οἶδα εἴτε ἐκτὸς τοῦ σώματος οὐκ οἶδα, ὁ Θεὸς οἶδεν· ἁρπαγέντα τὸν τοιοῦτον ἕως τρίτου οὐρανοῦ·  καὶ οἶδα τὸν τοιοῦτον ἄνθρωπον· εἴτε ἐν σώματι εἴτε ἐκτὸς τοῦ σώματος οὐκ οἶδα, ὁ Θεὸς οἶδεν·  ὅτι ἡρπάγη εἰς τὸν παράδεισον καὶ ἤκουσεν ἄρρητα ῥήματα, ἃ οὐκ ἐξὸν ἀνθρώπῳ λαλῆσαι.», (Β’ Κορ. 12,2-4). Καί πάλιν ὁ Παῦλος μαρτυρεῖ ὅτι «καὶ εἴρηκέ μοι [ὁ Κύριος]· ἀρκεῖ σοι ἡ χάρις μου· ἡ γὰρ δύναμίς μου ἐν ἀσθενείᾳ τελειοῦται. ἥδιστα οὖν μᾶλλον καυχήσομαι ἐν ταῖς ἀσθενείαις μου, ἵνα ἐπισκηνώσῃ ἐπ’ ἐμὲ ἡ δύναμις τοῦ Χριστοῦ». (Β’ Κορ. 12,9).

«Πέτρε κορυφαῖε τῶν ἐνδόξων Ἀποστόλων ἡ πέτρα τῆς πίστεως καί Παῦλε θεσπέσιε τῶν Ἁγίων Ἐκκλησιῶν ὁ ρήτωρ καί φωστήρ τῷ θείῳ θρόνῳ παριστάμενος ὑπέρ ἡμῶν πρεσβεύσατε», λέγει ὁ ὑμνῳδός.

Τό κήρυγμα καί ἡ διδασκαλία τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων Πέτρου καί Παύλου ἀπετέλεσαν καί ἀποτελοῦν τήν ἀκένωτον τῆς Θεολογίας πηγήν τῶν μεγάλων τῆς Ἐκκλησίας Πατέρων, ἀλλά καί πάντων ὅσων ἀναζητοῦν τήν εἰς Θεόν Λόγον τόν Χριστόν μυσταγωγίαν, ὡς διατυπώνει ὁ ὑμνῳδός τῆς Ἐκκλησίας λέγων: «ἔδωκας στηρίγματα τῇ Ἐκκλησίᾳ σου, Κύριε, τήν τοῦ Πέτρου στερρότητα καί Παύλου τήν σύνεσιν καί λαμπράν σοφίαν καί τήν ἑκατέρων θεηγορίαν ἀληθῆ τῆς ἀθεΐας πλάνην διώκουσαν. Διό μυσταγωγούμενοι παρ’ ἀμφοτέρων ὑμνοῦμεν Σε, Ἰησοῦ παντοδύναμε, ὁ Σωτήρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν».

Τούς κήρυκας τῆς πίστεως, τάς θεολόγους σάλπιγγας, Πέτρον καί Παῦλον τῆς Ἐκκλησίας τούς στύλους καί καθαιρέτας τῆς πλάνης εὐσεβῶς ἀνυμνήσωμεν Χριστόν τόν Θεόν ἡμῶν τοῦ σῶσαι καί φωτίσαι τάς ψυχάς ἡμῶν καί εἰρηνεῦσαι τήν περιοχήν ἡμῶν καί ἅπασαν τήν Οἰκουμένην. Ἀμήν».

Τήν θείαν Λειτουργίαν ἠκολούθησε σύντομος δεξίωσις ἐν τῷ ἡγουμενείῳ δι‘ ἀναψυκτικῶν πρός ἀναψυχήν ἐκ τοῦ καύσωνος καί ἀκολούθως ὑπό τό στέγαστρον διά προστασίαν ἐκ τοῦ ἡλίου τράπεζα πρός ὅλους ὑπό τοῦ φιλοξένου ἡγουμένου μοναχοῦ π. Εἰρηνάρχου.

Ἐκ τῆς  Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_7_placeholder

Τό ἑσπέρας τῆς Τρίτης, 12^ης /26^ης Ἰουνίου 2012, ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ἐτέλεσε τόν ἁγιασμόν διά τήν ἔναρξιν τῆς φιλοξενίας προσκυνητῶν εἰς τό  ἀνεγερθέν ὑπό τῆς Ρωσικῆς Ὁμοσπονδίας καί τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας προσκυνηματικοῦ συγκροτήματος ὑπό τήν ἐπωνυμίαν «Προσκυνηματικόν Κέντρον» εἰς τήν περιοχήν τῆς Βαπτίσεως τοῦ Κυρίου εἰς τήν Ἀνατολικήν Ὄχθην τοῦ Ἰορδάνου ποταμοῦ.

Τό ἀνεγερθέν τοῦτο «Προσκυνηματικόν Κέντρον» προσέλαβε μέ τήν συνεργασίαν τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων καί τοῦ Χασιμιτικοῦ Βασιλείου τῆς Ἰορδανίας καί τῆς Ρωσικῆς Πρεσβείας εἰς Ἰορδανίαν εἰδικόν ἐκκλησιαστικόν ἀμετάβλητον εἰς τό μέλλον καθεστώς, τό ὁποῖον ὁρίζει ὅτι τοῦτο προώρισται νά ἐξυπηρετῇ τάς ἀνάγκας μόνον τῶν Ρώσων προσκυνητῶν τῆς Ἁγίας Γῆς, περιέχον ἐν αὐτῷ μικρόν παρεκκλήσιον ἐσωτερικῆς χρήσεως, τελοῦν μετά τοῦ ἱερέως αὐτοῦ ὑπό τήν ἀπόλυτον πνευματικήν καί κανονικήν ἐξουσίαν τοῦ ἑκάστοτε Πατριάρχου Ἱεροσολύμων, εἰς τήν δικαιοδοσίαν τοῦ Ὁποίου ὑπάγεται ἀδιαιρέτως ἐκκλησιαστικῶς ἡ Ἁγία Γῆ, ἡ χωριζομένη σήμερον εἰς τρεῖς πολιτικάς Ἀρχάς, τῆς Ἰορδανίας, τοῦ Ἰσραήλ και τῆς Παλαιστινιακῆς Αὐτονομίας.

Κατά τήν τελετήν ταύτην ἐψάλη τό «ἐν Ἰορδάνῃ βαπτιζομένου σου Κύριε» καί τό «Σῶσον Κύριε τόν λαόν σου», ἑλληνιστί καί ρωσιστί καί ἠκολούθησε ραντισμός διά τοῦ ὕδατος τοῦ ἁγιασμοῦ τῶν χώρων τοῦ Προσκυνηματικοῦ Κέντρου.

Εἰς τήν τελετήν αὐτήν ἦτο προσκεκλημένος ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος Γ’ ὑπό τῆς Αὑτοῦ Μεγαλειότητος τοῦ Βασιλέως τῆς Ἰορδανίας Ἀμπντάλλα Ἴμπν Χουσεΐν Β’. Ταύτην ἐτίμησε διά τῆς παρουσίας Αὐτοῦ ὁ τελῶν κατ’ αὐτάς τάς ἡμέρας ἐπίσκεψιν εἰς Ἰορδανίαν, Ἰσραήλ καί Παλαιστινιακήν Αὐτονομίαν Πρόεδρος τῆς Ρωσικῆς Ὁμοσπονδίας κ. Βλαδίμηρος Πούτιν, ὁ πρίγκιψ τῆς Ἰορδανίας κ. Γάζη, ἀνώτατοι κυβερνητικοί παράγοντες συνοδοί τοῦ Ρώσου Προέδρου, ἀνώτατοι κυβερνητικοί παράγοντες τῆς Ἰορδανίας, ὁ ἀνεγείρας παρά τήν Ἀνατολικήν Ὄχθην τοῦ Ἰορδάνου ποταμοῦ τόν ἱερόν ναόν τοῦ Τιμίου Προδρόμου Ἱερώτατος Μητροπολίτης Φιλαδελφείας καί Πατριαρχικός Ἐπίτροπος ἐν Ἀμμάν κ. Βενέδικτος, ὁ Γέρων Ἀρχιγραμματεύς Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντίνης κ. Ἀρίσταρχος, ὁ ἐν Φχές τῆς Ἰορδανίας, ἡγούμενος Ἀρχιμανδρίτης π. Ἱερώνυμος, ὁ π. Γεώργιος Σμεράτ, ὁ Θεοφιλέστατος Ἀρχιεπίσκοπος Μᾶρκος τοῦ Πατριαρχείου τῆς Ρωσίας καί ὁ Προϊστάμενος τῆς ἐν Ἱεροσολύμοις Πνευματικῆς Ἀποστολῆς (Missia) Ἀρχιμανδρίτης π. Ἰσίδωρος καί ὁ βοηθός αὐτοῦ Ἀρχιμανδρίτης π. Θεοφάνης.

Τόν Πρόεδρον Πούτιν καί τόν πρίγκιπα Γάζη, ἀφιχθέντας ὑπεδέχθη ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος καί ὡδήγησεν ἐπ’ ὀλίγον εἰς τά πλησιέστατα ρέοντα ρεῖθρα τοῦ Ἰορδάνου.

Ἅμα τῇ ἐπιστροφῇ τούτων, εἰς τήν εἴσοδον τοῦ Κέντρου ἠκολούθησεν ἡ προσφώνησις τοῦ Προέδρου Πούτιν ρωσιστί, μεταφραζομένη ἀγγλιστί. Κύρια σημεῖα ταύτης ἦσαν ἡ σημασία τῆς ἀνεγέρσεως τοῦ Προσκυνηματικοῦ Κέντρου τούτου εἰς τόν ἱστορικόν αὐτόν τόπον τῆς ἐνάρξεως καί τῆς διαδόσεως τοῦ μηνύματος τοῦ Χριστιανισμοῦ, τό ὁποῖον ἡ Ρωσία ἔλαβε ἐκ τῶν Ἑλλήνων, ὑποστηριζομένη καί ὑπό τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων. Εὐχαριστίας ἐξέφρασε πρός τόν βασιλέα τῆς Ἰορδανίας Ἀμπντάλλα καί ἰδίᾳ τόν πρίγκιπα Γάζη διά τήν ἀναληφθεῖσαν ὑπ’ αὐτοῦ πρωτοβουλίαν ταύτην καί συνεργασίαν πρός ὁλοκλήρωσιν τοῦ ἐπιτεύγματος τούτου καθώς καί πρός τόν Μακαριώτατον Πατριάρχην Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλον. Εἰς ἀναγνώρισιν τῆς συνεργασίας Αὐτοῦ ὁ Πρόεδρος Πούτιν προσέφερε τιμητικήν διάκρισιν εἰς τόν πρίγκιπα.

Ἠκολούθησε ἡ προσφώνησις τοῦ πρίγκηπος Γάζη, ὑπογραμμίζουσα τήν σημασίαν τοῦ «Προσκυνηματικοῦ Κέντρου» τούτου εἰς τόν ἱστορικόν τόπον τῆς Βαπτίσεως τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἵνα συναντῶνται εἰς αὐτό Ρῶσοι προσκυνηταί μετ’ ἄλλων Ὀρθοδόξων καί μετ’ ἀλλων Χριστιανῶν, ἀλλά καί ὀπαδῶν ἄλλων θρησκευμάτων, ἵνα διά τῶν προσκυνητῶν βοηθῆται καί προωθῆται ἡ εἰρήνη εἰς  τήν Ἁγίαν Γῆν, ἡ ὁποία εἶναι ἐκκλησιαστική δικαιοδοσία τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων, Πατριάρχου τῆς Ἁγίας Γῆς καί τῆς πρώτης ἀνά τόν κόσμον Ἐκκλησίας ἱστορικῶς, διαδόχου τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου.

Ὁ ἐκπρόσωπος τοῦ Πατριαρχείου τῆς Ρωσίας Θεοφιλέστατος Ἐπίσκοπος Μᾶρκος διεβίβασε τάς εὐχαριστίας τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου τῆς Ρωσίας κ.κ. Κυρίλλου πρός τόν Μακαριώτατον Πατριάρχην Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλον καί πρός τόν πρίγκιπα Γάζη διά τήν συνεργασίαν καί ὑποστήριξιν εἰς τήν ὁλοκλήρωσιν τοῦ ἔργου τούτου.

Τάς προσφωνήσεις ταύτας ἐπεσφράγισεν ἡ προσφώνησις τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου ἔχουσα ὡς ἕπεται ἀγγλιστί: ἴδε ἠλεκτρονικόν σύνδεσμον https://en.jerusalem-patriarchate.info/2012/06/26/2097/

Τάς προσφωνήσεις ἠκολούθησεν ἡ ἐπίσκεψις εἰς τό παρεκκλήσιον, ἔνθα ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος προσέφερεν εἰς τόν Πρόεδρον τῆς Ρωσίας καί εἰς τόν πρίγκιπα Γάζη ἡγιασμένον ὕδωρ τοῦ Ἰορδάνου ἐντός δύο δοχείων ἐκ πολυτίμου πορσελάνης διακεκοσμημένων ὑπό Βυζαντινῶν ἁγιογραφιῶν.

Ἐνταῦθα ὁ Πρόεδρος Πούτιν μετέφερεν εἰς τόν Μακαριώτατον Πατριάρχην Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλον τάς εὐχαριστίας τοῦ Πατριάρχου Ρωσίας κ.κ. Κυρίλλου διά τήν συγκατάθεσιν Αὐτοῦ νά ἱδρυθῇ τό «Προσκυνηματικόν Κέντρον» τοῦτο καί νά προσλάβῃ τό καθεστώς, ὅπερ προσέλαβεν.

Ἠκολούθησε περιήγησις εἰς τόν χῶρον τοῦ ξενῶνος μετ’ αὐτήν δε ἑόρτιος δεξίωσις.

Ἀκολούθως ὁ Πρόεδρος Πούτιν ἔδωσε συνέντευξιν εἰς τά Μ.Μ.Ε., ἐν συνεχείᾳ δέ ἐπεσκέφθη τήν παρακειμένην Ἱεράν Μονήν τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων, ἀνεγερθεῖσαν διά τῶν ἐνεργειῶν, προσπαθειῶν, ἰδίων δαπανῶν καί δωρεῶν προσκυνητῶν ὑπό τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Φιλαδελφείας κ. Βενεδίκτου.

Ἐνταῦθα ἐδεξιώθη τόν Πρόεδρον ἡ Α.Θ.Μ. και προσέφερεν Αὐτῷ εἰκόνα τῆς Βαπτίσεως τοῦ Κυρίου.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_8_placeholder