ΘΕΟΦΙΛΟΣ Γ´

Ἐλέῳ Θεοῦ Πατριάρχης τῆς Ἁγίας Πόλεως Ἱερουσαλήμ

καί πάσης Παλαιστίνης

παντί τῷ πληρώματι τῆς Ἐκκλησίας,

χάριν καί ἔλεος καί εἰρήνην ἀπό τοῦ Παναγίου καί Ζωοδόχου Τάφου

τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ.

«Χριστός ἐκ νεκρῶν ἐγήγερται,

ἡ ἀπαρχή τῶν κεμοιμημένων, ὁ Πρωτότοκος

τῆς κτίσεως καί Δημιουργός πάντων τῶν γεγονότων

τήν καθαρθεῖσαν φύσιν τοῦ γένους ἡμῶν ἐν ἑαυτῷ ἀνεκαίνισεν.

Οὐκέτι θάνατε κυριέυεις. Ὁ γάρ τῶν ὅλων Δεσπότης

τό κράτος σου κατέλυσε»,

(Α´ Κάθισμα, Κυριακῆς

γ´ἤχου, Παρακλητικῆς)

Λαμπροφοροῦσα σήμερον καί δοξολογοῦσα τόν Θεόν ἡ Ἐκκλησία, ἑορτάζει τήν ἔνδοξον τοῦ Χριστοῦ Ἀνάστασιν. Ἑορτάζει τό γεγονός ὅτι ὁ Μονογενής Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ, ὁ Ἐνανθρωπήσας Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός ὁ εἰς τήν γῆν ἐπιδημήσας καί τούς ἀνθρώπους συναναστραφείς καί εὐεργετήσας, ὁ προσενεγκών Ἑαυτόν θυσίαν διά τοῦ σταυροῦ τῷ Θεῷ καί Πατρί διά τάς ἁμαρτίας ἡμῶν, ταφείς εἰς τό «καινόν» τοῦτο μνημεῖον, «ἐν ᾧ οὐδείς οὐδέποτε ἦν τεθειμένος», (Ἰω. 19,41), ἀνέστη ἐκ νεκρῶν.

Ἀληθῶς, ὁ Χριστός ἀνέστη. Ὁ ᾌδης καί ὁ θάνατος οὐκ ἔσχον ἐξουσίαν ἐπ᾽ Αὐτοῦ. Δεν ἡδυνήθησαν νά κρατήσουν Αὐτόν. Ὁ ᾌδης ἐνόμισε ὅτι ἐδέχθη ἄνθρωπον θνητόν, ἵνα καταπίῃ αὐτόν καί συνήντησε Θεόν καί ἄνθρωπον, συνήντησε Θεάνθρωπον, τόν Υἱόν τοῦ Θεοῦ καί τόν Υἱόν τῆς Παρθένου. Ὁ ᾌδης ἠπατήθη καί ἐπικράνθη, καθ᾽ὅτι ὁ Θεός Πατήρ ἀνέστησε τόν Ἐνανθρωπήσαντα Υἱόν Αὐτοῦ. Ὁ Θεάνθρωπος Ἰησοῦς Χριστός ἔλυσε τά δεσμά τοῦ ᾌδου, ἀνέστη καί ἀνῆλθε ἐπί τῆς γῆς, φέρων μεθ᾽ Ἑαυτοῦ τήν σαρκωθείσαν ἀνθρωπίνην φύσιν Αὐτοῦ, ἀνέστησε τόν Ἀδάμ παγγενῆ.

Ἀναστάς ὁ Κύριος ἐσύλησε τόν ᾌδην ἐκ τῶν νεκρῶν αὐτοῦ. Τήν ἔλευσιν τοῦ Σωτῆρος εἰς τόν ᾌδην εἶχε προκηρύξει κατ᾽ οἰκονομίαν θεϊκήν ὁ ἀποτμηθείς τήν κεφαλήν Ἰωάννης ὁ Βαπτιστής. Τούς δεσμίους τοῦ ᾌδου ἠλευθέρωσε ὁ Χριστός. Ἐκ τοῦ σκότους τῆς βασάνου καί τῆς ὀδύνης τοῦ ᾌδου, μετήλλαξε εἰς τό φῶς, τήν χαράν καί τήν τρυφήν τοῦ Παραδείσου. Ἐδέχθη αὐτούς πρώτους εἰς τήν Βασιλείαν Του μετά τόν λῃστήν, τόν ὁποῖον ἐποίησε αὐθημερόν πολίτην τοῦ Παραδείσου. Χριστός «ἐπέστη τοῖς ἐν ᾌδῃ βοῶν αὐτοῖς, εἰσέλθετε πάλιν εἰς τόν Παράδεισον».

Εἰς τό μυστήριον τοῦτο ὡς καί εἰς ἄλλα τῆς Ἁγίας Γραφῆς ὁ Θεός ἐκάλεσε τούς Ἀγγέλους του ὡς συνεργούς. Ἄγγελος ἀπεκύλισε τόν λίθον, διά τοῦ ὁποίου ἦτο ἐσφραγισμένος ὁ Τάφος. Ἄγγελος διεκήρυξε τό ἀνήκουστον τοῦτο μυστήριον εἰς τάς Μυροφόρους γυναῖκας, αἱ ὁποῖαι ὑπελάμβανον Αὐτόν ὡς νεκρόν. Καί «ἦλθον ἵνα ἀλείψωσι Αὐτόν ἀρώμασι», (Μάρκ. 16,1). Πληροφορηθέντες καί προστρέξαντες καί οἱ μαθηταί Αὐτοῦ «εἶδον κενόν τόν τάφον καί τά ὀθόνια κείμενα μόνα καί τό σουδάριον, ὁ ἧν ἐπί τῆς κεφαλῆς, οὐ μετά τῶν ὀθονίων κείμενον ἀλλά χωρίς» (Ἰω. 20,7). Ἐπί τῇ θέᾳ τοῦ κενοῦ τάφου, παρά τήν ἀγγελικήν ὀπτασίαν καί τήν ἀναστάσιμον ἀγγελίαν, λύπη, τρόμος, ἀπορία καί ἔκστασις κατέλαβε τήν ψυχήν αὐτῶν, «οὐδέπω γάρ ᾔδεισαν τήν Γραφήν, ὅτι δεῖ Αὐτόν ἐκ νεκρῶν ἀναστῆναι», (Ἰω. 20,10). Ἡ λύπη αὐτή εὐθύς μετετράπη εἰς χαράν, ὅτε ὁ «Κύριος ὑπήντησεν αὐτούς λέγων Χαίρετε», (Ματθ. 28,8) καί ὅτε «τῶν θυρῶν κεκλεισμένων ἦλθεν καί ἔστη εἰς τό μέσον καί εἶπεν αὐτοῖς εἰρήνη ὑμῖν», (Ἰω. 20-19), ὅτε «Λουκᾷ καί Κλεόπᾳ συνεπορεύθη καί ηὐλόγησεν αὐτοῖς τόν ἄρτον», (Λουκ. 24,30) καί ὅτε «ἐν πολλοῖς τεκμηρίοις παρέστησεν ἑαυτόν ζῶντα, δι᾽ ἡμερῶν τεσσαράκοντα ὀπτανόμενος αὐτοῖς», (Πράξ. 1,3).

Τελειῶν ὁ σταυρωθείς καί ἀναστάς Κύριος «τό ἔργον ὅ δέδωκε Αὐτῷ ὁ Πατήρ, ἵνα ποιήσῃ», (Ἰω. 17,4) ἀνελήφθη εἰς τούς οὐρανούς καί ἀνεβίβασεν ἐκεῖ τήν προσληφθεῖσαν κατά τήν Ἐνανθρώπησιν Αὐτοῦ ἀνθρωπίνην φύσιν ἡμῶν καί ἐκάθισεν αὐτήν ἐκ δεξιῶν τοῦ Πατρός καί ἐθέωσε κατά χάριν.

Ἐκεῖθεν ἀπέστειλε εἰς τούς μαθητάς Αὐτοῦ Πνεῦμα Αὐτοῦ τό Ἅγιον. Ἐν τῷ φωτί καί τῇ δυνάμει τοῦ Πνεύματος τούτου, οὗτοι δώδεκα ὄντες, ἐκήρυξαν εἰς τά πέρατα τῆς οἰκουμένης τήν ἀλήθειαν Αὐτοῦ. Ἀπεβησαν τά ὄργανα δι᾽ ὧν ὁ Χριστός ἵδρυσε τήν Ἐκκλησίαν Αὐτοῦ εἰς τόν κόσμον.Ἵδρυσε τήν Ἐκκλησίαν ὡς ἀπαρχήν τῆς Βασιλείας Αὐτοῦ. Ἡ Ἐκκλησία ὡς τό σῶμα Αὐτοῦν ἐπιτελεῖ ἐπί τῆς γῆς τό ἔργον Αὐτοῦ τό σωτήριον. Διδάσκει, ἁγιάζει, θεραπεύει, παρηγορεῖ, πτωχούς διατρέφει, φυλακισμένους ἐλευθερώνει, ἀσθενεῖς θεραπεύει, εἰρηνοποιεῖ, ἀπαλύνει καί ἀνακουφίζει τόν ἀνθρώπινον πόνον, νικᾷ τόν κόσμον καί τόν θάνατον. Ὡς ὁ Χριστός «ἔδει παθεῖν καί διά τοῦ πάθους Αὐτοῦ εἰσελθεῖν εἰς τήν δόξαν Αὐτοῦ», (Λουκ. 24,26), οὕτω καί ἡ Ἐκκλησία «διά πολλῶν θλίψεων δεῖ εἰσελθεῖν εἰς τήν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ», (Πράξ. 14, 22). Διά τοῦτο ἡ Ἐκκλησία καταδιωκομένη προσεύχεται ὑπέρ τῶν διωκτῶν αὐτῆς, προκαλουμένη σιωπᾷ, συκοφαντουμένη ἀνέχεται, διά τοῦ λόγου αὐτῆς παιδεύει, διά τῶν μυστηρίων αὐτῆς ἁγιάζει καί ἐπιχέει ἔλαιον καί οἶνον εἰς τάς πληγάς τῶν ἀνθρώπων. Φροντίζει διά τά πνευματικά αὐτῶν χωρίς νά παραμελιπη τά ὑλικά. Μεταδίδει τόν ἄρτον τῆς ζωῆς εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καί ζωήν τήν αἰώνιον, ἀλλά καί παρέχει τόν ἄρτον τόν ἐπιούσιον, εἰς ἐκείνους τούς ὁποίους κατέστησε φτωχούς καί ἐνδεεῖς τό ἄδικον οἰκονομικόν σύστημα τοῦ αἰῶνος τούτου τοῦ ἀπατεῶνος.

Ἡ Σιωνῖτις Ἐκκλησία ἐπιτελεῖ τό σωτήριον τοῦτο ἔργον τοῦ Χριστοῦ εἰς τούς τόπους τῆς ἐμφανείας Αὐτοῦ καί δή εἰς τόν τόπον τοῦ σταυροῦ καί τῆς ἀναστάσεως Αὐτοῦ. Τούτους τούς τόπους διαφυλάσσει ὡς μάρτυρας τῆς ἐπί γῆς παρουσίας Αὐτοῦ . Ἐκ τῶν τόπων τούτων καί δή ἐκ τοῦ Φρικτοῦ Γολγοθᾶ καί τοῦ Ὀλβίου Τάφου, ἐκ τοῦ ὁποίου ἀνέστη ὁ Κύριος, ἐπιδαψιλεύομεν τάς Πατριαρχικάς Ἡμῶν εὐχάς καί Πατριαρχικάς εὐλογίας εἰς πᾶν τό ποίμνιον Ἡμῶν εἰς Ἰσραήλ, Παλαιστινιακόν Κράτος, Ἰορδανίαν καί Κατάρ καί ἀναφωνοῦμεν τό «εὖ παρέστητε» εἰς ὑμᾶς, τούς εὐλαβεῖς προσκυνητάς, τούς κυκλοῦντας τόν Πανάγιον Τάφον καί συνεορτάζοντας μεθ᾽ ἡμῶν ταύτην τήν σωτήριον νύκτα καί φωταυγῆ καί δεόμεθα ὑπέρ ἐλέους, ζωῆς, ὑγιείας, προκοπῆς, προόδου, εὐημερίας ὑμῶν καί σωτηρίας, ἀναφωνοῦντες τόν χαρμόσυνον χαιρετισμόν «Χριστός Ἀνέστη»!

Ἐν τῇ Ἁγίᾳ Πόλει Ἱερουσαλήμ ΠΑΣΧΑ 2015,

Διάπυρος πρός Κύριον Εὐχέτης

ΘΕΟΦΙΛΟΣ Γ´

Πατριάρχης Ἱεροσολύμων

Δευτέρα, 22 Δεκεμβρίου 2014.

Χορεύουσιν ἄγγελοι πάντες ἐν οὐρανῷ

  καί ἀγάλλονται σήμερον.

  Σκιρτᾷ δέ πᾶσα ἡ κτίσις

  διά τόν γεννηθέντα ἐν Βηθλεέμ, Σωτῆρα Κύριον.

  Ὅτι πᾶσα πλάνη τῶν εἰδώλων πέπαυται

  καί βασιλεύει Χριστός εἰς τούς αἰῶνας.

( Θεοτοκίον Στιχηρῶν Ἰδιομέλων Λιτῆς τῶν Χριστουγέννων).

Ἡ ἀνά τά πέρατα τοῦ κόσμου Ὀρθόδοξος τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία ἑορτάζει καί πανηγυρίζει σήμερον καί καθ’ ὅλας τάς πανευφροσύνους ἡμέρας τοῦ Δωεδεκαημέρου γεγονός θαυμάσιον καί ἐξαίσιον, ὑπερφυές καί παράδοξον, γεγονός ὑπερβαῖνον πᾶσαν ἀνθρωπίνην ἔννοιαν καί ἀντίληψιν. Βιώνει, διαλαλεῖ καί διακηρύσσει εἰς τά μέλη της καί εἰς τόν κόσμον ὅλον γεγονός ἀρξάμενον ἀπό τοῦ Θεοῦ εἰς τόν οὐρανόν καί εὐαγγελισθέν χαράν μεγάλην ἐπί τῆς γῆς εἰς τόν ἄνθρωπον.

Τό γεγονός τοῦτο εἶναι ὅτι ὁ πανάγαθος καί φιλάνθρωπος Θεός ἡμῶν ηὐδόκησεν ἐπ’ ἐσχάτων τῶν χρόνων νά ἑνώσῃ καί πάλιν μεθ’ Ἑαυτοῦ τό πλάσμα Αὐτοῦ τόν ἄνθρωπον, τόν ἀπατηθέντα ὑπό τοῦ διαβόλου, ἀπομακρυνθέντα ἀπ’ Αὐτοῦ διά τῆς ἁμαρτίας, πλανηθέντα καί περιπλανηθέντα, θανασίμως τραυματισθέντα καί φθαρέντα.

Διά τό θεῖον καί σωτήριον ἔργον τοῦτο, κατά τόν οὐρανοβάμονα ἀπόστολον θεῖον Παῦλον, «Ὅτε ἦλθε τό πλήρωμα τοῦ χρόνου, ἐξαπέστειλεν ὁ Θεός τόν Υἱόν Αὐτοῦ, γενόμενον ἐκ γυναικός, γενόμενον ὑπό νόμον, ἵνα τούς ὑπό νόμον ἐξαγοράσῃ, ἵνα τήν υἱοθεσίαν ἀπολάβωμεν» (Γαλ. 4, 4). Ἐξαπέστειλε ὁ Θεός τόν Υἱόν Αὐτοῦ τόν Μονογενῆ καί «προσέλαβε τόν ἄνθρωπον» (Ρωμ. 15, 7). Τῇ εὐδοκίᾳ τοῦ Θεοῦ Πατρός ὁ προαιώνιος Λόγος καί Μονογενής Υἱός Αὐτοῦ ἐσαρκώθη, ἐνηνθρώπησε ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καί Μαρίας τῆς ἀειπαρθένου. Κατά τόν Εὐαγγελιστήν τῆς ἀγάπης, « Ὁ Λόγος σάρξ ἐγένετο καί ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν» ( Ἰωάν. 1, 14). Ὁ πρίν ἄσαρκος Λόγος ἐσαρκώθη. Ἡ ἀειπάρθενος Μαρία ἔτεκε τόν Θεόν σαρκί. Ὁ Θεός ἐν τῇ δυνάμει Αὐτοῦ ἀνέδειξε αὐτήν Θεοτόκον. Ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ διά τῆς ἐνανθρωπήσεως Αὐτοῦ ἐγένετο καί Υἱός τοῦ ἀνθρώπου. Ἐτέχθη σαρκί καί ἐφανερώθη εἰς ἡμᾶς οὐχί ὡς θεοφόρος ἄνθρωπος ἀλλ΄ὡς Θεός σαρκοφόρος, ὡς Θεάνθρωπος, ὡς ὁ νέος Ἀδάμ τῆς χάριτος, φέρων ἐν τῷ ἑνί προσώπῳ Αὐτοῦ τήν διττήν, θείαν καί ἀνθρωπίνην δηλονότι φύσιν Αὐτοῦ, εἰς μίαν καθ’ ὑπόστασιν ἕνωσιν. Τοῦτο, κατά τόν θεοφόρον τῆς Ἐκκλησίας ἔγκριτον Πατέρα Ἅγιον Κύριλλον Ἀλεξανδρείας, δέν σημαίνει ὅτι «ἡ τοῦ Λόγου φύσις μετεποιήθη καί γέγονε σάρξ, οὔτε ὅτι μετεβλήθη εἰς ὅλον ἄνθρωπον, τόν ἐκ ψυχῆς καί σώματος, ἀλλ΄ ὅτι ὁ Λόγος ἥνωσεν Ἑαυτῷ καθ’ ὑπόστασιν σάρκα ἐμψυχωμένην ψυχῇ λογικῇ καί ἀφράστως καί ἀπερινοήτως γέγονεν ἄνθρωπος καί κεχρημάτικεν Υἱός ἀνθρώπου».

Τοῦτο τό μυστήριον  τῆς προσλήψεως τοῦ ἀνθρώπου ὑπό τοῦ Θεοῦ δέν συνέβη κατά δόκησιν ἀλλά κατά ἀλήθειαν. Ὁ Χριστός προσέλαβε πλήρη τήν ἀνθρωπίνην φύσιν, τήν ἀνθρωπότητα ὁλόκληρον καί δή καί ἐν τῇ ἀδιαβλήτῳ πτωχείᾳ αὐτῆς καί ἀδυναμίᾳ. Ὁ Χριστός ἔλαβε ἀρχήν χρονικήν. Ἐτέχθη ὡς ἄνθρωπος ἐκ τῆς ἀειπαρθένου Μαρίας, ὅτε «ἐπλήσθησαν αἱ ἡμέραι τοῦ τεκεῖν αὐτήν» (Λουκ. 2, 6), εἰς συγκεκριμένον χρόνον, ἐπί Καίσαρος Ὀκταβιανοῦ Αὐγούστου καί εἰς συγκεκεκριμένον τόπον, εἰς Βηθλέμ τῆς Ἰουδαίας (Λουκ. 2, 1-4). Συμμεριζόμενος ὅλα τά ἀδιάβλητα ἀνθρώπινα, εἰσέτι καί τόν θάνατον ἀκολουθοῦντα, καί δή τόν τοῦ Σταυροῦ, δι’ οὗ εἰς τήν Ἀνάστασιν ἦλθεν, ὁ Χριστός ἐγεννήθη ὄχι εἰς κατάλυμα ἀλλά εἰς σπήλαιον, ἀνεκλίθη ὄχι εἰς κλίνην ἀλλά εἰς φάτνην, ἐνεδύθη ὄχι βρεφικά ἐνδύματα ἀλλά περιετυλίχθη σπάργανα, προεφυλάχθη ἐκ τῆς δολοφονικῆς μανίας τοῦ Ἡρώδου οὐχί διά βίας ἀλλά διά φυγῆς εἰς Αἴγυπτον.

Ἐν τῇ μιᾷ ὑποστάσει καί τῇ διπλῇ φύσει Αὐτοῦ ὁ Χριστός ἐδοξολογήθη ὑπό τῶν ἀγγέλων εἰς τόν οὐρανόν καί δή τόν οὐρανόν τῆς εὐλογημένης κώμης τοῦ Χωρίου τῶν Πομένων διά τοῦ ἀγγελικοῦ ὕμνου «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καί ἐπί γῆς εἰρήνη» (Λουκ. 2,14), προσεκυνήθη ὑπό τῶν ποιμένων καί τῶν μάγων ἀλλά καί κατεδιώχθη ὑπό τοῦ Ἡρώδου καί ἐφυγαδεύθη εἰς Αἴγυπτον.

Σήμερον, ὡς καί τότε, ἡ στάσις τῶν ἀνθρώπων ἔναντι τοῦ Θεανθρώπου Ἰησοῦ Χριστοῦ διαφέρει. Ὑπ΄ ἄλλων, ὡς ὑπό τῶν ἀγγέλων, τῶν ποιμένων καί τῶν μάγων, ὁ Χριστός πιστεύεται, προσκυνεῖται καί δοξολογεῖται, καί ὑπ΄ ἄλλων, ὡς ὑπό τοῦ Ἡρώδου, ἀπορρίπτεται καί διώκεται.Καταδιώκεται ὁ Χριστός καἰ ἀποδοκιμάζεται τό μήνυμα Αὐτοῦ εἰς τήν γῆν. Τό μήνυμα τῆς συμφιλιώσεως, τῆς εἰρήνης καί τῆς συνδιαλλαγῆς. Διώκονται δέ καί οἱ πιστεύοντες εἰς αὐτόν, οἱ φέροντες τό ὄνομα Αὐτοῦ, οἱ χριστιανοί ἀλλά καί ἄλλοι ἀθῷοι ἄνθρωποι, ὅλοι ἐκεῖνοι, ἀνεξαρτήτως θρησκεύματος, τούς ὁποίους ἐκάλεσε ὁ Χριστός «ἐλαχίστους ἀδελφούς» Αὐτοῦ. Ἡ ἄρνησις αὐτή τοῦ προσώπου καί τοῦ ἔργου τοῦ Χριστοῦ εἶναι αἰτία ἐγκλημάτων καί δή βιαίων καί ἀποτροπαίων εἰς διαφόρους περιοχάς τῆς γῆς, Συρίαν, Ἰράκ, Γάζαν καί ἄλλας τῆς Μέσης Ἀνατολῆς.

Ἀπό τοῦ θεοδέγμονος Σπηλαίου, ἐν ᾦ ἐγεννήθη ὁ Χριστός καί ἀπό τῆς φάτνης, ἐν ᾖ ἀνεκλίθη ὁ ἀχώρητος, καί ἀπό τῆς Κωνσταντινείου καί Ἰουστινιανείου Βασιλικῆς τῆς Γεννήσεως, τήν ὁποίαν ὡς κόρην ὀφθαλμοῦ διαφυλάσσει ἡ Σιωνῖτις Ἐκκλησία διά μέσου τῶν αἰώνων, ἀπευθύνομεν τόν ἑόρτιον χαιρετισμόν τοῦ Δωδεκαημέρου, τά εὐαγγέλια τῆς χαρᾶς καί τῆς εἰρήνης τοῦ Ἄρχοντος τῆς εἰρήνης, εἰς τό ὑπό τοῦ Θεοῦ ἐμπεπιστευμένον Ἡμῖν ποίμνιον, τό διαβιοῦν ἐν τῇ Ἁγίᾳ Γῇ ἀλλά καί παρεπιδημοῦν ὁπουδήποτε γῆς καί εἰς τούς εὐλαβεῖς προσκυνητάς, τούς ἀναλαμβάνοντας ἱεράς ἀποδημίας καί θεωρίας ἀνά τά πανάγια προσκυνήματα καί εὐχόμεθα εἰς πάντας τήν εὐλογίαν, τήν χάριν καί τήν ἐνίσχυσιν τοῦ δι’ ἡμᾶς ἀφάτῳ ἐλέει Ἐνανθρωπήσαντος καί σαρκί Θεοῦ ἐκ τῆς Παρθένου Τεχθέντος.

Ἐν τῇ Ἁγίᾳ Πόλει Βηθλεέμ, ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2014

 Διάπυρος πρός Κύριον εὐχέτης,

ΘΕΟΦΙΛΟΣ Γ΄

 Πατριάρχης Ἱεροσολύμων

Τήν πρωΐαν τῆς Δευτέρας, 24^ης Ἰουνίου/ 7^ης Ἰουλίου 2014, ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος εἰς τό πλαίσιον τῆς θείας λειτουργίας ἐπί τῇ μνήμῃ τοῦ Γενεθλίου τοῦ Τιμίου Προδρόμου εἰς τόν ἱερόν μοναστηριακόν Ναόν τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης, ἐτέλεσε Τρισάγιον μνημόσυνον ὑπέρ ἀναπαύσεως τῆς ψυχῆς τοῦ ἀποβιώσαντος τό Σάββατον, 22^αν Ἰουνίου/5^ην Ἰουλίου 2014, Μητροπολίτου Κιέβου καί πάσης Οὐκρανίας μακαριστοῦ Βλαδιμήρου.

 Ἐπί τῇ πρός Κύριον ἐκδημίᾳ τοῦ ἐκλιπόντος μακαριστοῦ Μητροπολίτου Κιέβου Βλαδημήρου ἀπέστειλεν ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων τήν κάτωθι συλλυπητήριον ἐπιστολήν τῷ Πατριαρχείῳ Ρωσίας κ. Κυρίλλῳ ἀγγλιστί, ἴδε ἠλεκτρονικόν σύνδεσμον: https://en.jerusalem-patriarchate.info/2014/07/05/7922

καί τήν κάτωθι συλλυπητήριον ἐπιστολήν τῷ τοποτηρητῇ Κιέβου καί πάσης Οὐκρανίας Μητροπολίτῃ Τσερνοβτσί καί Μπουκοβίνας κ. Ὀνουφρίῳ:

 «Τῷ Ἱερωτάτῳ Τοποτηρητῇ Μητροπολίτῃ Τσερνοβτσί καί Μπουκοβίνας κ. Ὀνουφρίῳ, ἀδελφῷ ἐν Κυρίῳ ἀγαπητῷ καί συλλειτουργῷ τῆς Ἡμῶν Μετριότητος, ἀσπασμόν ἅγιον ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ.

 Μετά λύπης πολλῆς, οὐχ ἧττον ὅμως λύπης Κυρίου, ἐπληροφορήθημεν τήν πρός Κύριον ἐκδημίαν τοῦ πολιοῦ Ἱεράρχου, μακαριστοῦ Μητροπολίτου Κιέβου καί πάσης Οὐκρανίας κυροῦ Βλαδιμήρου, λίαν πεφιλημένου Ἡμῖν ἀδελφοῦ καί συλλειτουργοῦ.

 Συμμετέχοντες βαθέως εἰς τό κατά Θεόν πένθος αὐτῆς τε καί παντός τοῦ εὐσεβοῦς πληρώματος, τό ὁποῖον ὁ μακαριστός ἐπί σειράν ἐτῶν θεοφιλῶς ἐποίμανε, δεόμεθα διακαῶς τοῦ καί νεκρῶν καί ζώντων τήν ἐξουσίαν ἔχοντος ἀθανάτου βασιλέως ἡμῶν Χριστοῦ ἀπό τοῦ Ἱεροῦ Γολγοθᾶ, Τόπου τῆς ἑκουσίου θυσίας Αὐτοῦ, ὑπέρ ἀναπαύσεως τῆς ψυχῆς αὐτοῦ ἐν χώρᾳ ζώντων μετά δικαίων καί ὑπέρ τῆς ἐνισχυτικῆς παραμυθίας Αὐτοῦ τῇ ὑμετέρᾳ Ἱερότητι προσωπικῶς καί παντί τῷ φιλοχρίστῳ λαῷ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Κιέβου καί πάσης Οὐκρανίας.

 Ἐφ’ οἷς, ἀποδίδομεν αὐτῇ τόν ἐν Κυρίῳ ἀσπασμόν καί διατελοῦμεν.

 Ἐν τῇ Ἁγίᾳ Πόλει Ἱερουσαλήμ  ‚ϐιδʹ Ἰουνίου κβ΄.

Ἀγαπητός ἐν Χριστῷ ἀδελφός,

ΘΕΟΦΙΛΟΣ  Γ΄

Πατριάρχης Ἱεροσολύμων

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

httpv://youtu.be/BPHy1IWMW6A

Ἱεροσόλυμα, τῇ 15ῃ Ἀπριλίου 2014

ΘΕΟΦΙΛΟΣ  Γ΄

Ἐλέῳ Θεοῦ Πατριάρχης τῆς Ἁγίας Πόλεως Ἱερουσαλήμ

καί πάσης Παλαιστίνης

παντί τῷ πληρώματι τῆς Ἐκκλησίας, χάριν καί ἔλεος καί εἰρήνην

ἀπό τοῦ Παναγίου καί Ζωoδόχου Τάφου

τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ.

«Ἰησοῦν ζητεῖτε τόν Ναζαρηνόν τόν ἐσταυρωμένον.

Ἠγέρθη, οὐκ ἔστιν ὧδε, ἴδε ὁ τόπος ὅπου ἔθηκαν Αὐτόν»,

(Μάρκ. 16,6)

Τόν οὐράνιον ἅμα δέ καί σωτήριον τοῦτον λόγον ἤκουσαν διά στόματος ἀγγέλου «λίαν πρωΐ τῇ μιᾷ τῶν Σαββάτων αἱ μυροφόροι γυναῖκες, αἱ ἐλθοῦσαι ἐπί τό μνημεῖον, ἵνα ἀρώμασι ἀλείψωσι τόν Ἰησοῦν» (Μάρκ. 16, 1-2). Αὗται ἐνωτίσθησαν χαρᾶς εὐαγγέλια, ἐδέχθησαν πληροφορίαν ὅτι ὁ Μονογενῆς Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ, ὁ ἐνανθρωπήσας ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καί Μαρίας τῆς Παρθένου, ὁ διά τοῦ Σταυροῦ εἰς τόν ᾍδην κατελθών, ἀνέστη ἐκ νεκρῶν. Ὁ ᾍδης νομίσας ὅτι προσέλαβεν ἄνθρωπον κοινόν θνητόν, ἠπατήθη. Ἠπατήθη, καθ’ ὅτι συνήντησεν οὐχί θνητόν ἀλλά ἄνθρωπον τέλειον, καί Θεόν παντέλειον, ἀθάνατον, συνάναρχον καί συναΐδιον τῷ Πατρί.

Τοῦτο ὄντως εἶναι τό θαῦμα τῆς τοῦ Θεοῦ σοφίας, δυνάμεως καί φιλανθρωπίας εἰς τήν οἰκονομίαν Αὐτοῦ διά τήν σωτηρίαν ἡμῶν. Ἰησοῦς ὁ Ναζωραῖος ἐν τῇ δυνάμει τοῦ Πατρός Αὐτοῦ καί ἐν τῇ δυνάμει τῆς θείας φύσεως Αὐτοῦ, ἀνέστησε τήν ἀνθρωπίνην φύσιν Αὐτοῦ. Συνανέστησε τόν Ἀδάμ, συνανέστησε ἡμᾶς τούς ἀνθρώπους.

Τό παρά τοῦ Θεοῦ Πατρός ἐνεργούμενον μυστήριον τοῦτο ἐτελεσιουργήθη εἰς τόν τόπον τοῦτον, ἐν ᾧ ἱστάμεθα. Εἰς τοῦτο τό μνημεῖον ἐτάφη καί ἐξ αὐτοῦ ἀνέστη ὁ Θεάνθρωπος Ἰησοῦς Χριστός. Μάρτυς τοῦ μυστηρίου τούτου αὐτό τοῦτο τό μνημεῖον τό κενόν. Μάρτυρες ἐπίσης αἱ μυροφόροι γυναῖκες καί οἱ ἀπόστολοι μαθηταί, οἱ θεασάμενοι τοῦτο κενόν. Μάρτυς Αὐτός Οὗτος ὁ Κύριος, ὁ ἐμφανισθείς «ἐν ἑτέρᾳ μορφῇ» τοῦ ἐσταυρωμένου, ἀναστημένου καί δεδοξασμένου σώματος Αὐτοῦ τήν πρώτην ἡμέραν τῆς Ἀναστάσεως Αὐτοῦ «πρῶτον, Μαρίᾳ τῇ Μαγδαληνῇ» (Μάρκ. 16, 9) καί «ὁ ὑπαντήσας ταῖς Μυροφόροις λέγων αὐταῖς χαίρετε» (Ματθ. 28, 9), «ὁ φανερωθείς δυσίν μαθηταῖς πορευομένοις εἰς ἀγρόν» (Μάρκ. 16, 12), «ὁ φανερωθείς ἀνακειμένοις τοῖς ἕνδεκα» (Μάρκ. 16, 14), καί καταδεχθείς ψηλαφηθῆναι ὑπό τοῦ Θωμᾶ τήν ὀγδόην ἀπό τῆς Ἀναστάσεως ἡμέραν (Ἰωάν. 20, 27) καί «παραστήσας ἑαυτόν ζῶντα πολλοῖς τεκμηρίοις δι’ ἡμερῶν τεσσαράκοντα ὀπτανόμενος τοῖς μαθηταῖς» (Πράξ. 1, 3).

Ὁ σαρκί σταυρωθείς καί τριήμερος ἐκ νεκρῶν ἀναστάς καί ἐν δόξῃ ἀναληφθείς ἀφ’ ἡμῶν εἰς τούς οὐρανούς Κύριος ἔπεμψε παρά τοῦ Πατρός τό Πνεῦμα Αὐτοῦ τό Ἅγιον, τό Πνεῦμα τῆς Πεντηκοστῆς εἰς τούς μαθητάς Αὐτοῦ. Διά τοῦ Πνεύματος τούτου ὁ Κύριος κατηύγασε, ἐστερέωσε καί ἀνέδειξε ἐν τῷ κόσμῳ τήν Ἐκκλησίαν ὡς τό σῶμα Αὐτοῦ τό Ἅγιον, τό ὁποῖον ἐξηγόρασε διά τοῦ τιμίου αἵματος Αὐτοῦ.

Ἐν τῷ φωτί καί τῇ δυνάμει τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἡ Ἐκκλησία λειτουργεῖ ἀνά τούς αἰῶνας εἰς τόν κόσμον. Αὕτη διδάσκει τόν ἄνθρωπον, κατηχεῖ καί μυεῖ αὐτόν εἰς τά μυστήρια αὐτῆς, βαπτίζει καί καθιστᾷ αὐτόν τίμιον μέλος αὐτῆς. Ἡ Ἐκκλησία ἐξανθρωπίζει τόν ἄνθρωπον, ἁγιάζει, εἰρηνεύει αὐτόν ἐν ἑαυτῷ καί μετά τοῦ πλησίον, παρέχει αὐτῷ τήν εὐπρεπεστάτην ἀλλοίωσιν, καθιστᾷ αὐτόν θεοειδῆ, ποιητήν ἔργων εὐποιΐας καί εὐεργεσίας διά τήν κοινωνίαν. Ἡ Ἐκκλησία καθιστᾷ τόν ἄνθρωπον νικητήν ἀκόμη καί τοῦ θανάτου. Καθιστᾷ  αὐτόν ἱκανόν νά ἀψηφᾷ ἀφόβως τόν διά βασανιστηρίων θάνατον. Ἡ Ἐκκλησία ἀνέδειξε ἑκατομύρια μαρτύρων, οἱ ὁποῖοι ἀπέθανον χάριν τοῦ ὀνόματος τοῦ Χριστοῦ καί ἐξέχεον τό αἷμα αὐτῶν, τό ὁποῖον ὁμοῦ μετά τοῦ αἵματος τοῦ Χριστοῦ στηρίζει τά θεμέλια τῆς Ἐκκλησίας, ὥστε «πύλαι ᾅδου νά μήν δύνωνται νά κατισχύσωσιν αὐτῆς» (Ματθ. 16, 18).

Τοῦτο τό ἔργον ἐξασκεῖ ἡ Ἐκκλησία καί σήμερον εἰς καιρούς δεινῆς οἰκονομικῆς καί ἠθικῆς κρίσεως, πείνης, πτωχείας, ἐκμεταλλεύσεως καί ἐμπορεύσεως τοῦ ἀνθρώπου. Ἡ Ἐκκλησία συμπάσχει καί συγκακουχείται μετά τοῦ ἀνθρώπου. Βοηθεῖ αὐτόν δι’ ὅλων τῶν δυνάμεων αὐτῆς καί διά ποικίλων μέσων οὐχί μόνον πνευματικῶς καί ἠθικῶς ἀλλά καί οἰκονομικῶς. Διδάσκει αὐτόν τήν κατά φύσιν καί κατά λόγον αὐτάρκη ζωήν.

Ἡ τοῦ πάντων Βασιλέως Ἁγία Πόλις, ἡ δεξαμένη πρώτη ἄφεσιν ἁμαρτιῶν διά τῆς ἀναστάσεως, ἐξασκεῖ τό ποιμαντικόν αὐτῆς ἔργον εἰς τό ἐν τῇ Ἁγίᾳ Γῇ ποίμνιον αὐτῆς, τό κλυδωνιζόμενον καί συνθλιβόμενον ὑπό τῆς ἐκρύθμου πολιτικῆς καταστάσεως. Ἐπιχέει ἔλεον καί οἶνον εἰς τάς πληγάς τοῦ ποιμνίου Αὐτῆς, ταυτοχρόνως ὅμως ἐξασκεῖ καί τό ἔργον τῆς διαφυλάξεως τῶν Ἁγίων Τόπων, εἰς τούς ὁποίους ἔλαβεν χώραν ἡ ἀποκάλυψις τοῦ Θεοῦ ἐν τῷ Μονογενεῖ Υἱῷ καί Λόγῳ Αὐτοῦ. Αὕτη φιλοξενεῖ φιλοστόργως καί ὑμᾶς τούς εὐλαβεῖς προσκυνητάς, θεωροῦσα ὑμᾶς ὡς πλήρωμα αὐτῆς κατά τάς ἡμέρας ταύτας τῆς προσκυνηματικῆς θεωρίας ὑμῶν.

Ἡ Σιωνῖτις μήτηρ τῶν Ἐκκλησιῶν, ἀγαλλομένη ἐπί τῇ ἀναστάσει τοῦ Χριστοῦ, ἀπευθύνει ἀπό τοῦ Παναγίου καί Ζωοδόχου Τάφου εἰς τό εὐσεβές ποίμνιον αὐτῆς ἐν τῇ Ἁγίᾳ Γῇ καί πέραν αὐτῆς καί εἰς ὑμᾶς τούς φιλοχρίστους καί εὐσεβεῖς προσκυνητάς τόν πασχάλιον ὕμνον «Χριστός ἀνέστη, ἐκ νεκρῶν θανάτῳ, θάνατον πατήσας, καί τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι ζωήν χαρισάμενος».

 Ἐν  τῇ  Ἁγίᾳ  Πόλει  Ἱερουσαλήμ   ΠΑΣΧΑ   2014.

Διάπυρος πρός Κύριον Εὐχέτης,

ΘΕΟΦΙΛΟΣ Γ΄

Πατριάρχης Ἱεροσολύμων

Τήν Τρίτην, 18^ην /31^ην Δεκεμβρίου 2013, ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ἀπέστειλεν εἰς τόν Μακαριώτατον Πατριάρχην Μόσχας καί πασῶν τῶν Ρωσιῶν κ.κ. Κύριλλον τήν κάτωθι ἐπιστολήν ἑλληνιστί:

Μακαριώτατε  Πατριάρχα  Μόσχας  καί  πάσης  Ρωσίας κ.κ. Κύριλλε, ἐν Χριστῷ  τῷ Θεῷ, λίαν ἀγαπητέ ἀδελφέ καί συλλειτουργέ  τῆς  Ἡμῶν  Μετριότητος.  Τήν Ὑμετέραν πεφιλημένην Ἡμῖν  Μακαριότητα ἀδελφικῶς ἐν Κυρίῳ περιπτυσσόμενοι, ὑπερήδιστα προσαγορεύομεν.

 Εἰς Ἱερουσαλήμ τήν ἁγίαν παροικοῦντες καί τόν Φρικτόν Γολγοθᾶν καί τόν Ζωοδόχον τοῦ Κυρίου Τάφον διακονοῦντες, ἐνατενίζοντες ἤδη πρός Βηθλεέμ τήν ἁγίαν, ἵνα ἐν τῷ ἀπερίττῳ Σπηλαίῳ καί τῷ τῆς Φάτνης χωρίῳ ἑορτάσωμεν τήν ἑορτήν τῆς κατά σάρκα Γεννήσεως τοῦ Ἀγγέλου τῆς μεγάλης βουλῆς τοῦ Θεοῦ, τοῦ Ἄρχοντος τῆς εἰρήνης, μετά λύπης βαθυτάτης καί ἱερᾶς ἀγανακτήσεως ἐπληροφορήθημεν περί τῶν δύο ἀποτροπαίων τρομοκρατικῶν ἐνεργειῶν εἰς Βόλγογραντ τῆς νοτίου Ρωσίας, ἐξ ὧν τριάκοντα ἀθῷοι συνάνθρωποι ἡμῶν καί φιλήσυχοι πολῖται ἀπώλεσαν τήν ζωήν αὐτῶν, δεκάδες δέ ἄλλων καιρίως ἤ θανατηφόρως ἐπλήγησαν. 

 Κατηγορηματικῶς καί ἀπεριφράστως καταδικάζοντες τάς ἐγκληματικάς καί στυγηράς ἐνεργείας ταύτας, συλλυπούμεθα ἐκ βαθέων τῇ Ὑμετέρᾳ λίαν πεφιλημένῃ Ἡμῖν Μακαριότητι καί τοῖς συγγενέσι τῶν θυμάτων, προσευχόμεθα ὑπέρ ἀναπαύσεως τῶν ψυχῶν τῶν φονευθέντων καί εὐχόμεθα ταχεῖαν ἀνάρρωσιν τῶν τετραυματισμένων.

 Ἐπί τούτοις ἀσπαζόμενοι τήν Ὑμετέραν περισπούδαστον Ἡμῖν Μακαριότητα ἀπό τοῦ Πανσέπτου καί Θεοδέγμονος Σπηλαίου ἐν Χριστῷ ὑπερφυῶς ἐκ Παρθένου τεχθέντι φιλήματι ἁγίῳ, διατελοῦμεν.

 Ἐν τῇ Ἁγίᾳ Πόλει Βηθλεέμ   ‚βιγʹ  Δεκεμβρίου ιη’.

 Τῆς Ὑμετέρας Πεφιλημένης Μακαριότητος

 Ἀγαπητός ἐν Χριστῷ ἀδελφός,

 ΘΕΟΦΙΛΟΣ Γ’

Πατριάρχης Ἱεροσολύμων.

 εἰς τήν ὁποίαν καταδικάζει τάς εἰς τήν πόλιν Βόλγογραντ τῆς Ρωσίας ἐπισυμβάσας τρομοκρατικάς ἐνεργείας καί συλλυπεῖται ἐπί τοῖς ἀθῴοις θύμασιν αὐτῆς.

 Τήν αὐτήν ἡμέραν ἀπέστειλεν ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων τήν κάτωθι ἐπιστολήν τῷ Προέδρῳ τῆς Ρωσικῆς Δημοκρατίας Ἐξοχοτάτῳ κ. Βλαδιμήρῳ  Πούτιν, ὡσαύτως καταδικάζων τάς ἀποτροπαίας ἐνεργείας ταύτας καί συλλυπούμενος ἐπί τοῖς ἀθῴοις θύμασι:

Ἐξοχώτατε,

 Εἰς Ἱερουσαλήμ παροικοῦντες καί πρός Βηθλεέμ ἤδη ἐνατενίζοντες διά τήν ἑορτήν τῆς κατά σάρκα Γεννήσεως τοῦ Ἀγγέλου καί Ἄρχοντος τῆς εἰρήνης Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἐπληροφορήθημεν μετά λύπης βαθυτάτης καί ἱερᾶς ἀγανακτήσεως τάς εἰς βάρος ἀθῴων πολιτῶν τῆς πόλεως Βόλγογραντ τῆς νοτίου Ρωσίας ἀποτολμηθείσας τρομοκρατικάς ἐνεργείας, ἀποσκοπούσας εἰς τήν κωλυσιεργίαν διοργανώσεως τῶν χειμερινῶν Ὀλυμπιακῶν Ἀγώνων.

 Συλλυπούμενοι ἐκ βαθέων τῇ Ὑμετέρᾳ λίαν τετιμημένῃ Ἡμῖν Ἐξοχότητι καί τοῖς συγγενέσι τῶν ἀθῴων θυμάτων, δεόμεθα ἀπό τοῦ Παναγίου καί Ζωοδόχου Τάφου ὑπέρ ἀναπαύσεως τῶν  ψυχῶν τῶν τριάκοντα φονευθέντων συνανθρώπων ἡμῶν, ὑπέρ ταχείας ἀναρρώσεως τῶν δεκάδων τετραυματισμένων ἐκ τῶν στυγερῶν καί καταδικαστέων τούτων ἐγκλημάτων καί ὑπέρ προστασίας τῶν πολιτῶν τῆς εὐσεβοῦς χώρας τῆς Ρωσίας ἐξ ἐνεργειῶν ἀνθρώπων μισούντων τήν εἰρήνην καί μή σεβομένων τήν ἀξίαν τῆς ἀνθρωπίνου ζωῆς.

Ἐπί τούτοις, ἐπικαλούμενοι ἐπ’ Αὐτήν τήν χάριν καί τήν προστασίαν τοῦ Παναγίου καί Ζωοδόχου Τάφου εἰς τήν ἀπρόσκοπτον ἐπιτέλεσιν τοῦ ὑψηλοῦ Αὐτῆς κυβερνητικοῦ λειτουργήματος, διατελοῦμεν.

Ἐν τῇ Ἁγίᾳ Πόλει Βηθλεέμ   ,βιγ’ Δεκεμβρίου ιη’.

Τῆς Ὑμετέρας Τετιμημένης Ἐξοχότητος

Διάπυρος πρός  Κύριον  εὐχέτης,

ΘΕΟΦΙΛΟΣ  Γ΄

Πατριάρχης  Ἱεροσολύμων

Τήν 20^ήν Δεκεμβρίου 2013/ 2^αν Ἰανουαρίου 2014, ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων ἀπέστειλεν ἐπιστολήν καταδικαστικήν τῶν ὡς ἄνω ἀναφερομένων ἐνεργειῶν καί παραμυθητικήν διά τά θύματα τῷ Ἱερωτάτῳ Μητροπολίτῃ τῆς πόλεως Βόλγογραντ ἔχουσαν ἑλληνιστί ὡς ἕπεται:

 Τῷ Ἱερωτάτῳ Μητροπολίτῃ Βολγογράντ καί Καμισίνσκ κ. Γερμανῷ, ἀδελφῷ ἐν Κυρίῳ ἀγαπητῷ καί συλλειτουργῷ τῆς Ἡμῶν Μετριότητος, ἀσπασμόν ἅγιον ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ.

 Εἰς Ἱερουσαλήμ τήν ἁγίαν παροικοῦντες καί πρός Βηθλεέμ τήν ἁγίαν, τήν οὐδαμῶς ἐλαχίστην οὖσαν ἐν τοῖς ἡγεμόσι Ἰούδα, ἐνατενίζοντες, ἵνα ἑορτάσωμεν τήν Μητρόπολιν τῶν ἑορτῶν, ἐν τῷ πανσέπτῳ καί θεοδέγμονι Σπηλαίῳ καί ἐν τῷ τῆς Φάτνης χωρίῳ, ἐν ᾧ ἐτέχθη καί ἀνεκλίθη ὁ ἀχώρητος παντί Ἄρχων τῆς εἰρήνης, Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, μετά λύπης βαθείας καί ἀγανακτήσεως ἱερᾶς ἐπληροφορήθημεν περί τῶν δύο προσφάτων τρομοκρατικῶν ἐνεργειῶν, αἱ ὁποῖαι ἔπληξαν τήν θεόσωστον Μητρόπολιν τῆς ὑμετέρας λίαν ἀγαπητῆς καί περισπουδάστου Ἡμῖν Ἱερότητος, ἀπώλεσαν τήν ζωήν τριάκοντα ἀθῴων συνανθρώπων ἡμῶν, πνευματικῶν αὐτῆς τέκνων καί ἐτραυμάτισαν καιρίως δεκάδας ἐξ αὐτῶν.

 Καταδικάζοντες κατηγορηματικῶς τάς ἀποτροπαίους ἐνεργείας ταύτας, συλλυπούμεθα αὐτῇ βαθέως ἐπί τοῖς ἀθῴοις τούτοις θύμασι καί προσευχόμεθα ὑπέρ ἀναπαύσεως τῶν ψυχῶν τῶν φονευθέντων ἐν χώρᾳ ζώντων μετά ὁσίων καί δικαίων καί ὑπέρ ταχείας ἀναρρώσεως τῶν ἀδίκως καί βαρέως τραυματισθέντων.

 Ἐπί τούτοις ἀσπαζόμενοι αὐτήν ἀπό τοῦ Πανσέπτου καί Θεοδέγμονος Σπηλαίου φιλήματι ἁγίῳ ἐν Χριστῷ ὑπερφυῶς ἐκ Παρθένου τεχθέντι, διατελοῦμεν.

Ἐν τῇ Ἁγίᾳ Πόλει Βηθλεέμ  ‚βιγʹ  Δεκεμβρίου ιθ’.

Ἀγαπητός ἐν Χριστῷ ἀδελφός,

ΘΕΟΦΙΛΟΣ Γ’

Πατριάρχης Ἱεροσολύμων.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

Ἰδού ἡ  Παρθένος, τίκτει Θεόν ἐν σαρκί,

Βηθλεέμ τῇ πόλει ἔνδον τοῦ Σπηλαίου,

ἡ κτίσις πᾶσα καταπλουτίσθητι,

ἀγάλλου καί χόρευε,

μετά τῶν δούλων συναναστρέφεσθαι

πάντων ὁ Δεσπότης παραγέγονεν.

(Οἶκος Ὄρθρου κ΄ Δεκεμβρίου)

Ἡ ἀνά τά πέρατα τοῦ κόσμου, μία, ἁγία, καθολική καί ἀποστολική Ὀρθόδοξος τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία ἑορτάζει σήμερον πανηγυρικῶς γεγονός ὑπερφυές καί ἐξαίσιον, ὑπερβαῖνον πᾶσαν ἀνθρωπίνην διάνοιαν καί ἔννοιαν.

Ἑορτάζει τό γεγονός  τῆς κατά σάρκα γεννήσεως τοῦ ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καί Μαρίας τῆς Παρθένου σαρκωθέντος καί ἐνανθρωπήσαντος Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Τό γεγονός τοῦτο ὁ Θεός Πατήρ ἀπ’ αἰώνων ἠβουλήθη καί διά τῶν ἁγίων προφητῶν Αὐτοῦ καί «τοῦ Νόμου ὡς παιδαγωγοῦ» (Γαλ. 3, 24) ἐν θεοπνεύστοις Ἁγίαις Γραφαῖς Αὐτοῦ καί ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι προητοίμασε τούς ἀνθρώπους.

 «Ὅτε δέ ἦλθε τό πλήρωμα τοῦ χρόνου» (Γαλ. 4, 4), ἐπί Καίσαρος Ὀκταβιανοῦ Αὐγούστου, ἀπεκάλυψε τοῦτο ἐμφανῶς, εἰς τήν πόλιν ταύτην, τήν Βηθλεέμ, «τήν οὐδαμῶς ἐλαχίστην οὖσαν ἐν τοῖς ἡγεμόσιν Ἰούδα» (Ματθ. 2, 6) καί εἰς τό σπήλαιον τοῦτο, τό ἀπέριττον.

Ἐνταῦθα, εἰς τόν τόπον τοῦτον, ηὐδόκησεν ὁ Θεός Πατήρ, ὅπως γεννηθῇ τό κατά σάρκα καί ἐμφανισθῇ ἐν χρόνῳ ὁ πρίν ἄσαρκος καί ἄχρονος Υἱός Αὐτοῦ. Ἐνταῦθα μάγοι μακρόθεν ἐξ Ἀνατολῶν τῇ ὁδηγίᾳ λαμπροῦ ἀστέρος προσελθόντες, εἶδον βρέφος κρατούμενον ἐν ἀγκάλαις κόρης Παρθένου καί προσκυνήσαντες, προσήνεγκον Αὐτῷ τά δῶρα αὐτῶν, «χρυσόν καί λίβανον καί σμύρναν» (Ματθ. 2, 11). Ἐνταῦθα προσεκύνησαν Αὐτόν οἱ Ποιμένες, οἱ ἀγραυλοῦντες εἰς τήν πλησιόχωρον κώμην τῶν Ποιμένων. Ἐνταῦθα ἐξ οὐρανῶν ἠκούσθη  ὁ ἀγγελικός ὕμνος τῆς εἰρήνης:«Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καί ἐπί γῆς εἰρήνη ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία» (Λουκ. 2, 14).

Τοῦτο δέ ὅλον γέγονεν, ἐπειδή ὁ Θεός, ὁ πλάσας τόν ἄνθρωπον, δέν ἔπαυσε νά ἀγαπᾷ καί νά ἀναζητῇ αὐτόν καί ὅτε οὗτος ἀφίστατο Αὐτοῦ. Ὁ Θεός ἀνεζήτησε τόν ἄνθρωπον εἰς τάς περιπλόκους, ἀτελειώτους καί ἀδιεξόδους φιλοσοφικάς ἐρευνήσεις αὐτοῦ καί εἰς τάς ἁμαρτωλάς καί φθοροποιούς ἐπιδόσεις αὐτοῦ καί οὐκ ἐβδελύξατο αὐτόν, ἀλλά κατά τόν θεοφόρον ἅγιον Κύριλλον Ἀρχιεπίσκοπον Ἀλεξανδρείας «ᾠκειώθη τήν ἀνθρωπότητα, ἀσυγχύτως ἐνεπλάκη σαρκί καί προσέλαβε τόν ἄνθρωπον» (Περί τῆς ὀρθῆς πίστεως, PG 76, 1181D) ἐν τῇ ἀποστολῇ εἰς τόν κόσμον καί τῇ ἐνανθρωπήσει τοῦ Υἱοῦ Αὐτοῦ.

Ποιῶν ἑκουσίως τό θέλημα τοῦ πέμψαντος Πατρός Αὐτοῦ ὁ Χριστός, «πλούσιος ὤν, ἐπτώχευσεν δι’ ἡμᾶς, ἵνα ἡμεῖς τῇ ἐκείνου πτωχείᾳ πλουτήσωμεν» (Β΄ Κορ. 8, 9). Πολιτευσάμενος ἐπί τῆς γῆς καί τοῖς ἀνθρώποις συναναστραφείς ὡς Θεάνθρωπος, τέλειος Θεός καί τέλειος ἄνθρωπος, τούτους ποικιλαχῶς καί ποικιλοτρόπως εὐηργέτησε. Πτωχούς καί πένητας ἠλέησε. Συνεμερίσθη τήν προσληφθεῖσαν ἀνθρωπίνην φύσιν ἡμῶν καί ἕως οὐρανοῦ αὐτήν ἀνεβίβασε διά Σταυροῦ, Ἀναστάσεως καί  Ἀναλήψεως.

Ἡ Ἐκκλησία, τό σῶμα Αὐτοῦ τό ἅγιον, τῇ ἐκχύσει τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, συνεχίζει τό ἁγιαστικόν καί φιλανθρωπικόν ἔργον Αὐτοῦ ἐπί τῆς γῆς. Ἁγιάζει ἀδιακόπως διά μέσου τῶν αἰώνων διά τῶν μυστηρίων τά μέλη αὐτῆς, καλλιεργεῖ, ἐξανθρωπίζει καί κατακοσμεῖ τά ἤθη τῶν ἀνθρώπων, στηρίζει τόν ἱερόν θεσμόν τῆς οἰκογενείας, διατρέφει τούς πένητας, συμπαρίσταται σήμερον ἐμπράκτως εἰς τά θύματα  τῆς δημιουργηθείσης  οἰκονομικῆς κρίσεως καί καλεῖ τήν ἀνθρωπότητα εἰς καταλλαγήν, συμφιλίωσιν, εἰρήνην καί δικαιοσύνην, φιλανθρωπίαν, ἀγάπην  καί εὐεργεσίαν.

Ἐξαιρέτως ἡ Ἐκκλησία Ἱεροσολύμων, ἡ πρώτη εὐαγγελισθεῖσα  τήν τοῦ Χριστοῦ Γέννησιν, δέεται ἀπό τοῦ Σπηλαίου τούτου καί ἀπό τῆς  Κωνσταντινείου Βασιλικῆς   ταύτης, τῆς ὁποίας  διά μέσου τῶν αἰώνων φύλαξ πιστός ἀπεδείχθη, ὑπέρ εἰρήνης καί ἀγαθῆς καταστάσεως τοῦ σύμπαντος κόσμου, ὑπέρ καταπαύσεως τῶν γεγονότων βίας εἰς τήν Μέσην Ἀνατολήν καί ἀλλαχοῦ, ὑπέρ παύσεως τῶν τρομοκρατικῶν ἐνεργειῶν, ὑπέρ σεβασμοῦ τῆς θρησκευτικῆς ἐλευθερίας καί λατρείας, ὑπέρ ἀπελευθερώσεως τῶν ἀπαχθέντων Ἱεραρχῶν καί τῶν ἀπαχθεισῶν μοναζουσῶν τῆς ἀδελφῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἀντιοχείας καί ὑπέρ τῆς τῶν πάντων καταλλαγῆς καί ἑνώσεως.

Ἐν τῇ Ἁγίᾳ Πόλει Βηθλεέμ,   ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2013.

Διάπυρος πρός Κύριον Εὐχέτης,

ΘΕΟΦΙΛΟΣ  Γ’

Πατριάρχης Ἱεροσολύμων

Ὅσον ἀφορᾷ τό, ὡς μή ὤφελε, προκῦψαν πρόβλημα εἰς τούς κόλπους τοῦ Πατριαρχείου Ἀντιοχείας ἐκ τῆς παρουσίας τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων εἰς Κατάρ, ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἀντιοχείας κ.κ. Ἰωάννης εἶχεν ἀποστείλει τήν ὑπ. ἀριθμ. πρωτ. 296/2013 καί ἀπό 19^ης μηνός Ὀκτωβρίου 2013 δευτέραν ἐπιστολήν Αὐτοῦ εἰς τόν Μακαριώτατον Πατριάρχην Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλον.

Εἰς τήν ἐπιστολήν ταύτην ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ἀπήντησε πρός τόν Πατριάρχην Ἀντιοχείας κ.κ. Ἰωάννην διά τῆς κάτωθι ὑπ. ἀριθμ. πρωτ. 1020/11-10-2013 (π.ἑ.) ἐπιστολῆς Αὐτοῦ, ἐχούσης ἑλληνιστί ὡς ἕπεται:

 Μακαριώτατε Θειότατε καί Ἁγιώτατε Πατριάρχα τῆς Μεγάλης Θεουπόλεως Ἀντιοχείας καί πάσης Ἀνατολῆς, ἐν Χριστῷ τῷ Θεῷ, λίαν ἀγαπητέ ἀδελφέ καί συλλειτουργέ τῆς Ἡμῶν Μετριότητος, κ. κ. Ἰωάννη. Τήν Ὑμετέραν Σεβασμιοπόθητον Ἡμῖν Μακαριότητα ἀδελφικῶς ἐν Κυρίῳ περιπτυσσόμενοι, ὑπερήδιστα προσαγορεύομεν.

 Προσφάτως ἐλάβομεν τήν ὑπ’ ἀριθμ. Πρωτ. 296/2013 καί ἀπό 19^ης Ὀκτωβρίου 2013 ἐπιστολήν τῆς Ὑμετέρας λίαν ἀγαπητῆς καί περισπουδάστου Ἡμῖν Μακαριότητος, ἐν ᾗ Αὕτη διαβιβάζει Ἡμῖν ἀπόφασιν τῆς περί Αὐτήν Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου, ἀναφερομένην εἰς τήν παρ’ Ἡμῶν καί παρά τῆς περί Ἡμᾶς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου ἐκλογήν καί χειροτονίαν τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Καττάρων κ. Μακαρίου. Ταύτην μετά προσοχῆς ἀνέγνωμεν καί ἐν Συνεδρίᾳ τῆς περί Ἡμᾶς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου ἐμελετήσαμεν.

 Προφρόνως ἐπί τήν ἀπάντησιν ἥκοντες,  ἐπιθυμοῦμεν, ὅπως ἐξ ὀνόματος τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου πληροφορήσωμεν Αὐτήν ἐν πρώτοις ὅτι καί Ἡμεῖς βαθέως συμμεριζόμεθα τάς δυσκολίας,  ἀντιξοότητας καί δοκιμασίας τῆς ἀδελφῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἀντιοχείας καί τοῦ Συριακοῦ λαοῦ, φανερώσαντες τοῦτο διά τῆς μακρᾶς συνεργασίας, τήν ὁποίαν ἔσχομεν μετά τοῦ μακαριστοῦ προκατόχου Αὐτῆς Πατριάρχου Ἀντιοχείας κυροῦ Ἰγνατίου εἰς τάς ἐν Ἰορδανίᾳ καί Κύπρῳ Συνάξεις τῶν Προκαθημένων τῶν Πρεσβυγενῶν Πατριαρχείων τῆς Μέσης Ἀνατολῆς καί τήν ἐπίσκεψιν Αὐτῶν εἰς τήν Εὐρωπαϊκήν Ἕνωσιν καί διά τῆς ἐμπράκτου συμπαραστάσεως Ἡμῶν πρός τούς ἐκ Συρίας ἐκτοπισθέντας καί ἐν Ζαάταρ τῆς Ἰορδανίας καταυλιζομένους νῦν συνανθρώπους ἡμῶν καί διά τῆς καταδίκης  τῆς ἀπαγωγῆς τῶν δύο Ἀρχιερέων, τοῦ ὁμαίμονος Αὐτῆς Μητροπολίτου Χαλεπίου καί Ἀλεξανδρέττας κ. Παύλου καί τοῦ Μητροπολίτου Χαλεπίου κ. Γρηγορίου, Ἀρχιερέως τῆς Συριακῆς Ἐκκλησίας.

 Ἀναφορικῶς πρός τό προκῦψαν, ὡς μή ὤφελε, πρόβλημα εἰς τούς κόλπους τῆς ἀδελφῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἀντιοχείας ἐκ τῆς ἐκλογῆς καί χειροτονίας τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Καττάρων κ. Μακαρίου, ἐξεθέσαμεν ἐν ἐκτάσει τούς λόγους τῆς κανονικῆς παρουσίας καί ποιμαντικῆς δραστηριότητος τοῦ ἡμετέρου Πατριαρχείου εἰς Κατάρ εἰς τήν ὑπ’ ἀριθμ. Πρωτ.  213 καί ἀπό 19^ης Μαρτίου 2013 ἀπαντητικήν Ἡμῶν ἐπιστολήν πρός Αὐτήν, διό καί ἐπιτραπήτω Ἡμῖν, ὅπως μή ἐπαναλάβωμεν αὐτούς ἐνταῦθα.

 Εἰς τήν παροῦσαν συνάφειαν ἀρκούμεθα, ὅπως ἀπαντήσωμεν Αὐτῇ ὅτι διά τό ἐγερθέν θέμα τοῦτο, ὑπό τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἀντιοχείας εἰς βάρος τῆς Ἐκκλησίας τῶν Ἱεροσολύμων, Ἡμεῖς πρός οὐδεμίαν ἀδελφήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν διεμαρτυρήθημεν, εἰς οὐδεμίαν τούτων περιωδεύσαμεν, ἀνταποκρινόμενοι δέ εἰς τήν πρόσκλησιν τοῦ Ὑπουργείου Ἐξωτερικῶν τῆς Ἑλλάδος, ἀπεστείλαμεν Ἡμετέραν Ἀντιπροσωπείαν, συναντηθεῖσαν ἐν αὐτῷ  τῷ Ὑπουργείῳ  μετά τῆς Ὑμετέρας Ἀντιπροσωπείας καί αὐτῆς τοῦ Οἰκουμενικοῦ  Πατριαρχείου.

 Εἰς τήν συνάντησιν ταύτην ὑπό τήν αἰγίδα τοῦ τότε Ὑφυπουργοῦ Ἐξωτερικῶν κ. Τσιάρα καί τοῦ Διευθυντοῦ τοῦ Τμήματος Διευθύνσεως Ἐκκλησιῶν τοῦ Ὑπουργείου Ἐξωτερικῶν κ. Μάνεση, ἔλαβε χώραν ἔκθεσις, παράθεσις καί ἀντιπαράθεσις τῶν θέσεων τοῦ Πατριαρχείου Ἀντιοχείας καί τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων περί τῆς ἐκκλησιαστικῆς δικαιοδοσίας εἰς Κατάρ ἄνευ συμφωνίας τινός ἐπί τοῦ θέματος. Ἡ Ἀντιπροσωπεία τῆς Ἐκκλησίας Ἱεροσολύμων προέτεινε μόνον τόν σχηματισμόν Ἐπιτροπῆς Κανονολόγων καθηγητῶν, ἡ ὁποία θά μελετήσῃ τό ὅλον θέμα καί θά ἀποφανθῇ.

 Τήν θέσιν ταύτην Ἡμεῖς καί νῦν προτείνομεν διά τήν διευθέτησιν τοῦ θέματος τούτου, εἰς ἥν περίπτωσιν ὅμως ἡ Ὑμετέρα Μακαριότης δέν ἀποδεχθῇ τόν διάλογον,  ὡς ἀναφέρει Ἡμῖν εἰς τήν πρόσφατον ἐπιστολήν Αὐτῆς, καί φθάσῃ εἰς διακοπήν τοῦ μνημοσύνου τῆς Ἐκκλησίας τῶν Ἱεροσολύμων, λυπούμεθα βαθέως διότι τοῦτο θά διασπάσῃ τήν ἐν Χριστῷ κοινωνίαν καί ἑνότητα τῶν δύο ὁμόρων ἀδελφῶν Ἐκκλησιῶν Ἡμῶν καί τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ὅλης, παρά ταῦτα ὅμως καί ἐν μιᾷ τοιαύτῃ ἐνδεχομένῃ ἀπευκταίᾳ καταστάσει, οὐ παυσόμεθα προσεύχεσθαι ὑπέρ αὐτῆς καί τηρεῖν τήν κοινωνίαν τῆς ἐν Χριστῷ ἀγάπης.

 Ἀναμένοντες τήν θετικήν ἀπάντησιν Αὐτῆς εἰς τόν σχηματισμόν Ἐπιτροπῆς διά μελέτην τοῦ ὅλου θέματος καί ἀποδιδόντες Αὐτῇ τόν ἐν Κυρίῳ ἀσπασμόν Ἡμῶν ἀπό τοῦ Παναγίου καί Ζωοδόχου Τάφου, διατελοῦμεν.

 Ἐν τῇ Ἁγίᾳ Πόλει Ἱερουσαλήμ͵βιγ΄ Ὀκτωβρίου ια΄.

 Τῆς Ὑμετέρας Γερασμίας Μακαριότητος

Ἀγαπητός ἐν Χριστῷ ἀδελφός,

Θ Ε Ο Φ Ι Λ Ο Σ     Γ’

Πατριάρχης Ἱεροσολύμων

(Ἱερουσαλήμ, 17 Νοεμβρίου 2013).

Ἐξοχώτατε,

Μετά λύπης πολλῆς, οὐχ ἧττον ὅμως λύπης ἐν Χριστῷ, τῷ διά τοῦ σταυροῦ νικήσαντι τόν θάνατον, ἐπικοινωνοῦμεν διά τῶν Πατριαρχικῶν Ἡμῶν Γραμμάτων τούτων μετά τῆς Ὑμετέρας λίαν ἀγαπητῆς καί τετιμημένης Ἡμῖν Ἐξοχότητος, ἵνα συλλυπηθῶμεν Αὐτήν καί δι’ Αὐτῆς τήν σεβαστήν κυβέρνησιν Αὐτῆς καί πάντα τόν πολύπαθον Κυπριακόν λαόν ἐπί τῇ εἰς Κύριον ἐκδημίᾳ τοῦ πρῴην Προέδρου τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας ἀειμνήστου Γλαύκου Κληρίδη.

Ὁ πλήρης ἡμερῶν ἐκλιπών πρῴην Πρόεδρος ἀναγνωρίζεται διεθνῶς  ὡς ἀγωνιστής  Ἑλληνοκύπριος  πατριώτης, προσοντοῦχος καί διορατικός πολιτικός ἡγέτης, ἐντάξας τήν Κυπριακήν Δημοκρατίαν εἰς τήν Εὐρωπαϊκήν Ἕνωσιν, ἀνυποχωρήτως ἐργασθείς διά τήν ἐπανένωσιν αὐτῆς, ἐμπράκτως δέ στηρίξας τό ἡμέτερον παλαίφατον Πατριαρχεῖον τῶν Ἱεροσολύμων.

Συμμετέχοντες εἰς τό πένθος τοῦ Κυπριακοῦ λαοῦ ἐπί τῷ θανάτῳ τοῦ λίαν προσφιλοῦς αὐτῷ καί δημοφιλεστάτου Προέδρου καί προσευχόμενοι ἀπό τοῦ Παναγίου καί Ζωοδόχου Τάφου, ὅπως Κύριος ὁ Θεός ἀναπαύσῃ  τήν ψυχήν αὐτοῦ ἐν χώρᾳ  ζώντων, τήν Ὑμετέραν δέ λίαν τετιμημένην Ἡμῖν Ἐξοχότητα ἐνισχύῃ εἰς τήν ἐπιτυχῆ ὁλοκλήρωσιν τοῦ ἀγῶνος Αὐτῆς πρός δικαίαν ἐπίλυσιν τοῦ πολιτικοῦ προβλήματος τῆς μαρτυρικῆς Μεγαλονήσου Κύπρου, διατελοῦμεν.

Ἐν τῇ Ἁγίᾳ Πόλει Ἱερουσαλήμ  ,βιγ’  Νοεμβρίου  δ΄.

Τῆς Ὑμετέρας Τετιμημένης Ἐξοχότητος,

Διάπυρος πρός Κύριον Εὐχέτης,

ΘΕΟΦΙΛΟΣ Γ’

Πατριάρχης Ἱεροσολύμων

Δι’ ἐπιστολῆς Αὐτοῦ, ὑπ΄ ἀριθμόν 802 καί ἀπό 7^ης /20^ῆς Σεπτεμβρίου 2013, ὁ Μακαριώτατος Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος συγχαίρει τόν Μακαριώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Κύπρου κ.κ. Χρυσόστομον ἐπί τῇ προσφάτῳ Συνοδικῇ Ἐγκυκλίῳ Αὐτοῦ, (ἴδε ἠλεκτρονικόν σύνδεσμον: https://www.churchofcyprus.org.cy/article.php?articleID=3550 ) ἀναγνωσθείσῃ εἰς τούς ἱερούς Ναούς κατά τήν θείαν Λειτουργίαν, τήν Κυριακήν 15^ην Σεπτεμβρίου 2013, ἐπί τῇ ἐνάρξει τοῦ νέου σχολικοῦ ἔτους 2013-14, ἀφορῴσῃ εἰς τήν ἀπόλυτον ἀνάγκην διατηρήσεως τῆς Ἑλληνορθοδόξου ἡμῶν ταυτότητος καί τῆς Ἑλληνικῆς ἡμῶν γλώσσης διά τήν συνέχισιν τῆς δημιουργικῆς καί ἀξιοπρεποῦς ζωῆς ἡμῶν καί παρουσίας εἰς τό ἱστορικόν γίγνεσθαι.

Ἡ ἐν λόγῳ συγχαρητήριος ἐπιστολή τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου ἔχει ὡς ἕπεται:

Μακαριώτατε Ἀρχιεπίσκοπε Νέας Ἰουστινιανῆς καί πάσης Κύπρου, ἐν Χριστῷ τῷ Θεῷ, λίαν ἀγαπητέ καί περισπούδαστε ἀδελφέ καί συλλειτουργέ τῆς Ἡμῶν Μετριότητος Κύριε Χρυσόστομε. Τήν Ὑμετέραν ποθεινοτάτην  Ἡμῖν Σεβασμίαν Μακαριότητα ἐν ἁγίῳ φιλήματι περιπτυσσόμενοι, ἡδέως προσαγορεύομεν.

 Μετά ζωηροῦ ἐνδιαφέροντος παρηκολουθήσαμεν τήν ἀπό τηλεοράσεως ἀναμεταδοθεῖσαν καί ἐν τοῖς ἱεροῖς ναοῖς τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου ἐν τῇ Θείᾳ Λειτουργίᾳ τῆς Κυριακῆς, 15^ης μηνός Σεπτεμβρίου τρέχοντος, ἀναγνωσθεῖσαν Συνοδικήν ἐγκύκλιον τῆς Ὑμετέρας λίαν ἀγαπητῆς καί περισπουδάστου Ἡμῖν Μακαριότητος, ἐπί τῇ ἐνάρξει μάλιστα τοῦ νέου σχολικοῦ ἔτους  2013–14.

Ἐν τῇ ἐγκυκλίῳ ταύτῃ ἐπισημαίνεται ὁ κίνδυνος ἐκ τῆς ἐπιχειρουμένης προσπαθείας εἰς τά νέα σχολικά προγράμματα τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας τῆς Κύπρου τῆς ἀντικαταστάσεως τοῦ μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν διά τῆς θρησκειολογίας, τοῦ ὑπερτονισμοῦ τοῦ Κυπριακοῦ ἰδιώματος ἔναντι τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης, τῆς ἀναπτύξεως   τῆς δημοκρατικότητος τῶν μαθητῶν μόνον  καί τῆς ἀποσιωπήσεως τῶν ἀξιῶν τῆς Χριστιανικῆς ἡμῶν Παραδόσεως, αἱ ὁποῖαι διατηροῦν τήν Ρωμαιο-Ὀρθόδοξον ταυτότητα ἡμῶν καί κρατοῦν εἰς ἀδιάσπαστον συνοχήν καί ἑνότητα τό εὐλογημένον ἔθνος ἡμῶν.

 Θερμῶς συγχαίρομεν τῇ Ὑμετέρᾳ Μακαριότητι ἐπί τῇ θαρραλέᾳ ταύτῃ ποιμαντικῇ  Ἐθναρχικῇ ἐγκυκλίῳ καί εὐχόμεθα Αὐτῇ πλουσίαν τήν ἄνωθεν ἐνίσχυσιν ἐπί ἔτη πολλά διά τήν ὁλοκλήρωσιν τοῦ ἀρξαμένου ὑπ’ Αὐτῆς ἀναγεννητικοῦ ἀνανεωτικοῦ ἔργου ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ τῆς Κύπρου καί τήν συνέχισιν τῆς συμβολῆς Αὐτῆς εἰς τήν γεωγραφικήν δικαίαν ἑνοποίησιν τῆς ὑπό τῆς Τουρκικῆς κατοχῆς κατατετμημένης  μαρτυρικῆς  Μεγαλονήσου  Κύπρου.

 Ἐπί τούτοις, ἀσπαζόμενοι Αὐτήν ἀπό τοῦ Παναγίου καί  Ζωοδόχου Τάφου φιλήματι ἁγίῳ, διατελοῦμεν,

Ἐν τῇ  Ἁγίᾳ  Πόλει   Ἱερουσαλήμ   ‚βιγʹ  Σεπτεμβρίου  ζ΄.

Τῆς Ὑμετέρας Πεφιλημένης  Ἡμῖν Μακαριότητος,

Ἀγαπητός ἐν Χριστῷ ἀδελφός,

ΘΕΟΦΙΛΟΣ  Γ´

Πατριάρχης Ἱεροσολύμων.

ΘΕΟΦΙΛΟΣ  Γ’ 

Ἐλέῳ Θεοῦ Πατριάρχης τῆς Ἁγίας Πόλεως Ἱερουσαλήμ

καί πάσης Παλαιστίνης

παντί τῷ πληρώματι τῆς Ἐκκλησίας, χάριν καί ἔλεος καί εἰρήνην

ἀπό τοῦ Παναγίου καί Ζωoδόχου Τάφου

τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ.

«Κυκλώσατε  λαοί Σιών, καί περιλάβετε αὐτήν, καί δότε δόξαν ἐν αὐτῇ,

τῷ ἀναστάντι ἐκ νεκρῶν, ὅτι αὐτός ἐστιν ὁ Θεός ἡμῶν, ὁ λυτρωσάμενος ἡμᾶς,

ἐκ τῶν ἀνομιῶν ἡμῶν».

(Ἀναστάσιμον Στιχηρόν, Ἑσπερινοῦ, ἤχου α’).

Ἡ χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος συνήγαγεν ἡμᾶς, ὡς τέκνα πιστά τῆς ἀνά τόν κόσμον Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἐκ διαφόρων χωρῶν καί ἐθνῶν, ἐκ δυσμῶν καί βορρᾶ, καί θαλάσσης καί ἑῴας, εἰς τήν ἀθρόαν ταύτην, σεμνήν καί σεπτήν ὁλονύκτιον λειτουργικήν, εὐχαριστιακήν σύναξιν, εἰς ἕν σύστημα, μίαν κοινότητα, μίαν ἑνότητα, ἕν σῶμα Χριστοῦ, τήν Ἐκκλησίαν. Ἡ σύναξις ἡμῶν πληροῖ τόν τόπον τοῦτον τόν ἅγιον, τόν εὑρισκόμενον ἐν μέσῳ τῆς γῆς, ἐν ᾧ ὁ Θεός τήν σωτηρίαν ἡμῶν ἀπειργάσατο.

Τήν σωτηρίαν ταύτην ὁ Θεός Πατήρ ἀπειργάσατο ἐν τῷ Υἱῷ Αὐτοῦ τῷ Μονογενεῖ, τῷ ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καί Μαρίας τῆς Παρθένου ἐνανθρωπήσαντι, σταυρωθέντι καί ἀναστάντι Κυρίῳ ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Οὗτος, ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ καί Υἱός τοῦ ἀνθρώπου, ὁ Θεάνθρωπος, Ἰησοῦς Χριστός ὁ Ναζωραῖος, σταυρωθείς σαρκί ὑπέρ ἡμῶν, θανών καί ταφείς, εἰς τόν τάφον οὐκ ἔμεινεν. Ὁ θάνατος, ὁ ἰσχύων ἐπί τῶν ἀνθρώπων, Αὐτόν οὐκ ἐκράτησεν, ἀλλά ἐξέμεσεν. Οὗτος ὡς ἐκ παστάδος βασιλικῆς τοῦ τάφου ἐξῆλθεν, διαρρήξας τάς σφραγίδας αὐτοῦ. Ἀνέστη, μετά τοῦ ἀχράντου Αὐτοῦ σώματος, τό ὁποῖον ἐν τῇ ἐνανθρωπήσει Αὐτοῦ προσέλαβε. Τοῦτο τό σῶμα, πληγέν καί παθέν ἐν τῷ σταυρῷ, ἐν τῷ τάφῳ διαφθοράν οὐκ οἶδε, ἀλλά δεδοξασμένον καί λελαμπρυσμένον ἐξήλθε τοῦ τάφου ἐν ἑτέρᾳ μορφῇ. Ἐν τῇ μορφῇ, ταύτῃ ἐθεάσαντο Αὐτό αἱ τά μύρα συμπαθῶς τοῖς δάκρυσι κιρνῶσαι μυροφόροι γυναῖκες, οἱ εἰς τό μνημεῖον ταχέως δραμόντες ἀπόστολοι, οἱ συνηγμένοι εἰς τό ὑπερῷον τῶν θυρῶν κεκλεισμένων, οἱ πορευόμενοι εἰς Ἐμμαούς, καί οἱ ἐπί τῆς γῆς τῆς Τιβεριάδος θαλάσσης παρά τῶν χειρῶν τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ λαβόντες καί φαγόντες τόν ἄρτον καί τό ὀψάριον ὁμοίως.

Συναναστήσας ἡμᾶς Ἑαυτῷ ὁ Κύριος τῆς ζωῆς καί τοῦ θανάτου, ὑπέδειξεν ἡμῖν πολιτείαν ἐπί γῆς ἀναστημένην καί ἀναγεγενημένην, πολιτείαν θεανθρωπίνην, τελουμένην καί τελειουμένην ἐν ἔργοις ἀγαθοῖς, ἔργοις δημιουργίας, φιλανθρωπίας, κοινωνικῆς εὐποιΐας, πολιτείαν μεταβάλλουσαν τόν πλανήτην ἡμῶν, τήν οἰκουμένην ὅλην εἰς παράδεισον τρυφῆς καί ἀναψυχῆς καί οὐχί εἰς πεδίον συμπλοκῆς δυνάμεων ἐχθρικῶν, πυρηνικῶν πειραματισμῶν καί διαστημικῶν ἐξερευνήσεων.

Τήν ὑπό τοῦ Κυρίου ἐγκαινιασθεῖσαν πολιτείαν ταύτην βιοῖ καί συνεχίζει ἡ Ἐκκλησία, ἡ ὁποία εἷναι ὁ Χριστός παρατεινόμενος εἰς τούς αἰῶνας. Αὕτη συνεχίζει τό ἔργον Αὐτοῦ τό ἁγιαστικόν ἐπί τῆς γῆς, διδάσκει καί ἐξαγιάζει τούς πιστούς αὐτῆς διά τῶν μυστηρίων, φροντίζει τούς πτωχούς, ἐκτρέφει τούς πεινῶντας καί παραμυθεῖ «τούς ἀποψύχοντας ἀνθρώπους ἀπό φόβου καί προσδοκίας τῶν ἐπερχομένων τῇ οἰκουμένῃ» (Λουκ. 21, 26), τά θύματα τῆς βίας καί τῆς τρομοκρατίας, τῆς οἰκονομικῆς κρίσεως καί ποικίλης ἐκμεταλλεύσεως.

Τό ἔργον τοῦτο, τό ἁγιαστικόν καί φιλάνθρωπον, ἐπιτελεῖ ἡ τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία, ὅπου γῆς, ἡ δέ Ἐκκλησία τῶν Ἱεροσολύμων, ἡ δεχθεῖσα πρώτη ἄφεσιν ἁμαρτιῶν διά τῆς ἀναστάσεως, ἐπιτελεῖ τοῦτο εἰς τούς Ἁγίους Τόπους. Αὕτη διακονεῖ τούς Ἁγίους Τόπους καί τούς διαβιοῦντας εἰς αὐτούς πιστούς, ἐπιμελεῖται τούτων καί διαφυλάττει τήν ἐπ’ αὐτῶν κληρονομίαν τῶν Ρωμαίων Ὀρθοδόξων. Κηρύττει διά λόγων καί ἔργων ὅτι Χριστός ἀνέστη. Ἐπιτελεῖ ἔργον σωτηρίας τῶν πιστῶν αὐτῆς καί ἔργον συμφιλιώσεως, συνδιαλλαγῆς καί εἰρήνης μεταξύ τῶν λαῶν τῆς Ἁγίας Γῆς καί τῆς Μέσης Ἀνατολῆς.

Ἡ Σιωνῖτις Μήτηρ τῶν Ἐκκλησιῶν θεωρεῖ ὡς ποίμνιον αὐτῆς κατά τάς ἡμέρας τῆς προσκυνήσεως ὑμῶν καί ὑμᾶς τούς εὐλαβεῖς προσκυνητάς, τούς ἐκ τῶν περάτων τῆς γῆς προσελθόντας εἰς τούς κόλπους αὐτῆς καί δέεται ὑπέρ ὑγιείας ὑμῶν τῶν προσκυνητῶν, ἐπιτρόπων τε καί συνδρομητῶν, σωτηρίας καί εὐημερίας πάντοτε μέν, ἰδίᾳ δέ εἰς τήν Θείαν Λειτουργίαν ταύτην, τήν τελουμένην ἐπί τοῦ Παναγίου καί Ζωοδόχου Τάφου, ἐξ οὗ Χριστός ἀνέστη καί ὁ ἄνθρωπος συνανέστη, ἠλευθερώθη, ἐλυτρώθη καί ἐσώθη.

Ἀπό τοῦ Παναγίου καί Ζωοδόχου Τάφου χαιρετίζομεν ὑμᾶς διά τοῦ πασχαλίου χαιρετισμοῦ, Χριστός Ἀνέστη καί ἐπιδαψιλεύομεν ὑμᾶς διά τῶν Πατριαρχικῶν Ἡμῶν εὐχῶν καί εὐλογιῶν.

Ἐν  τῇ  Ἁγίᾳ  Πόλει  Ἱερουσαλήμ,   ΠΑΣΧΑ   2013.

Διάπυρος πρός Κύριον Εὐχέτης,

ΘΕΟΦΙΛΟΣ Γ’ 

Πατριάρχης Ἱεροσολύμων

ngg_shortcode_0_placeholder