Τήν Τετάρτην, 25ην Ἰουνίου/ 8^ην Ἰουλίου 2020, ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος προέβη εἰς τήν κάτωθι δήλωσιν ὑπέρ διατηρήσεως τοῦ Καθεστῶτος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἁγίας Σοφίας ἀγγλιστί:

Statement of His Beatitude Patriarch Theophilos III

on the Status of the Hagia Sophia Shrine

It is with utmost seriousness that We express Our concern over recent calls from members of the Turkish government to alter the current status of the Hagia Sophia from a museum to a mosque.

This magnificent Byzantine Church structure, which captivates the world until today, has a history stretching even farther back into Christendom than the 6^th century. Over the course of generations, the region and its people have passed through challenging times that have left painful memories. However, it has been to Turkey’s credit that for nearly 100 years it has administered the Hagia Sophia as a museum in order to maintain an extent of neutrality over the site. Subsequently, people from all over the world and from every background are able to enjoy its spiritual, architectural, and historical splendor.

Furthermore, museum status, i.e. indiscriminate accessibility, to Hagia Sophia has bore fruit where there otherwise could have been further contention. Hagia Sophia today remains a symbol of tolerance. Some may find spiritual refreshment within its boundaries, others may be inspired by its testament to human accomplishment, and others may view it through individual prisms of meaning. However, this array of outcomes does the best possible justice to the site, which without question was always intended to inspire awe and to glorify Almighty God.

As stewards of sacred heritage in Jerusalem and the Holy Land, for nearly 2,000 uninterrupted years, in a land over which three Abrahamic faiths lay equal claim, We strongly attest to the fact that accessibility promotes peace and mutual respect, whereas attitudes of exclusivity promote conflict and bitterness. We hope and pray, for the benefit of all people of good will, and for Turkey as a nation with the potential to influence our entire region down a path of growth and mutual co-existence, that the present status of the Hagia Sophia is respected and preserved.

THEOPHILOS III

PATRIARCH OF JERUSALEM

Ἡ δήλωσις αὕτη ὑπογραμμίζει ἰδιαιτέρως ἑλληνιστί ὅτι “Ἡμεῖς ὡς ἐμπεπιστευμένοι κληρονομίαν ἐπί δύο χιλιάδας ἔτη ἀδιακόπτως εἰς Ἱερουσαλήμ καί τήν Ἁγίαν Γῆν, εἰς τήν ὁποίαν αἱ τρεῖς Μονοθεϊστικαί θρησκεῖαι ἀνάγουν τήν ἀρχήν αὐτῶν εἰς τόν Πατριάρχην Ἀβραάμ καί ἔχουν ἴσας ἀξιώσεις, ἐπιμαρτυροῦμεν τό γεγονός ὅτι ἡ προσβασιμότης προάγει τήν εἰρήνην καί τόν ἀμοιβαῖον σεβασμόν, ἐν ᾧ ἡ ἀποκλειστικότης προάγει τήν ἔριδα καί τήν πικρίαν.

Προσευχόμεθα διά τό ὄφελος ὅλων τῶν ἀνθρώπων καλῆς θελήσεως καί διά τήν Τουρκίαν ὡς ἔθνος μέ τήν δυνατότητα νά ἐπηρεάσῃ ὁλόκληρον τήν περιφέρειαν ἡμῶν πρός τήν ὁδόν τῆς αὐξήσεως καί τῆς ἀμοιβαίας συνυπάρξεως διά τοῦ σεβασμοῦ καί τῆς διατηρήσεως τοῦ ἐπικρατοῦντος καθεστῶτος τῆς Ἁγίας Σοφίας.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

Ὁ π. Νικόλαος Μάταρ, Προϊστάμενος τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Γενεθλίου τῆς Θεοτόκου εἰς τήν πόλιν Corona τῆς πολιτείας  Καλιφορνίας τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν Ἀμερικῆς, ἐξακολουθεῖ ψευδῶς νά ἰσχυρίζηται ὅτι ἐνεργεῖ ὑπό τήν εὐλογίαν καί καθοδήγησιν τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων παρά τά ἀναρτώμενα ἐνταῦθα, Ἀπολυτήριον Γράμμα, Release Letter, τό ὁποῖον ἐχορηγήθη αὐτῷ ἀπό τοῦ ἔτους 2018 καί ἀπεστάλη εἰς τήν κανονικήν Ἐκκλησιαστικήν αὐτοῦ Ἀρχήν, ἤτοι τόν Θεοφιλέστατον Ἐπίσκοπον Φασιανῆς κ. Ἀντώνιον εἰς Νέαν Ὑόρκην:

Ἀριθμ. Πρωτ.

       75

Τῷ Θεοφιλεστάτῳ

Ἐπισκόπῳ Φασιανῆς

Κ. Ἀντωνίῳ

Πρωτοσυγκελλεύοντι Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς

Εἰς Νέαν Ὑόρκην

Θεοφιλέστατε,

 Μετά πολλῆς ἀδελφικῆς ἀγάπης ἐκομισάμην τήν ὑπ’ Ἀριθμ. Πρωτ. 210/17 καί ἀπό 28^ης Νοεμβρίου 2017 ἐπιστολήν τῆς ὑμετέρας λίαν ἀγαπητῆς Θεοφιλίας, ἀναφορικῶς μέ τήν ὑπόθεσιν τοῦ ἐν Corona Καλιφορνίας πρεσβυτέρου Νικολάου Μάταρ καί τῆς Κοινότητος τοῦ Γενεθλίου τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, ἥτις ἠρνήθη νά ὑπαχθῇ εἰς τήν πνευματικήν ἐποπτείαν τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀμερικῆς.

 Διαμελετήσαντες ὅθεν ταύτην εἰς τήν Συνεδρίαν τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς ἡμῶν Συνόδου, καθηκόντως φέρω εἰς γνῶσιν τῆς ὑμετέρας Θεοφιλίας, ὅτι τό ἡμέτερον Πατριαρχεῖον ἀπό τῆς ἱδρύσεως τοῦ ἐν Ἀμερικῇ Βικαριάτου καί ἐντεῦθεν οὐδεμίαν ὀργανικήν σχέσιν ἔχει μετά τοῦ ὡς ἄνω ἱερέως, ἐχορηγήσαμεν δέ εἰς αὐτόν Ἀπολυτήριον Γράμμα, καθότι οὗτος ἐτύγχανε κανονική χειροτονία τῆς Ἐκκλησίας Ἱεροσολύμων.

 Ἐφ’ οἷς, συναποστέλλων ἀντίγραφον τοῦ Ἀπολυτηρίου Γράμματος αὐτοῦ,  διαβιβάζω αὐτῇ τάς εὐχάς καί τήν ἀγάπην  τοῦ Μακαριωτάτου καί ἀποδίδων αὐτῇ τόν ἐν Κυρίῳ ἀσπασμόν ἀπό τοῦ Παναγίου καί Ζωοδόχου  Αὐτοῦ Τάφου, διατελῶ.

 Ἐν τῇ Ἁγίᾳ Πόλει Ἱερουσαλήμ ‚ϐιη΄ Φεβρουαρίου  θ΄.

Μετά τῆς ἐν Κυρίῳ ἀγάπης, 

ΑΡΙΣΤΑΡΧΟΣ

Ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντίνης

Γέρων Ἀρχιγραμματεύς

RELEASE LETTER

By this Patriarchal letter, We verify that the Reverend Father Nikolaos Matar, a priest of the Patriarchate of Jerusalem, following a resolution of the Holy and Sacred Synod that was duly convened on 22 FEBRUARY 2018, has been canonically released from the roll of the clergy of the Patriarchate. This release was granted without prejudice or as a consequence of any ecclesiastical discipline, and Father Nikolaos Matar is free to be received into any canonical Orthodox jurisdiction without impediment.

In witness thereof, We have caused Our seal to be affixed to this Letter in the Holy City of Jerusalem, on the 19^th day of MARCH in the year of Our Lord 2018.

THEOPHILOS III

PATRIARCH OF JERUSALEM

Τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων καταγγέλλει τήν ἐκμετάλλευσιν τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ καί τῶν ἱστοσελίδων αὐτοῦ καί προσεπιδηλοῖ ὅτι οὐδεμίαν σχέσιν, συνεργασίαν ἤ ἐπικοινωνίαν ἔχει μετά τοῦ Πατρός Νικολάου Μάταρ πρός γνῶσιν καί ὠφέλειαν τοῦ Ὀρθοδόξου ποιμνίου ἐν Ἀμερικῇ καί ἀλλαχοῦ καί ὅτι ὑπ’ οὐδενός ἐκπροσωπεῖται εἰς τήν Ἀμερικήν .

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

Κατά τήν ἑορτήν τοῦ Πάσχα, τό ἔτος τοῦτο, 2020, κοινῇ συμφωνίᾳ δέν ἀντηλλάγησαν ὡς εἴθιστο ἐπισκέψεις μεταξύ τῶν Ἐκκλησιῶν τῶν Ἱεροσολύμων, λόγῳ τῆς ἐνσκηψάσης ἐπιδημίας τοῦ ἰοῦ καί ὡς ἐκ τούτου ὁ Μακαριώτατος Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ἐπέδωσεν ἰδιοχείρως Πασχαλίους ἐπιστολάς, εἰς τόν Κουστωδόν τῆς Ἁγίας Γῆς, ὁσιολογιώτατον π. Φραγκῖσκον Πατόν, εἰς τόν Λατῖνον Πατριάρχην εἰς τά Ἱεροσόλυμα Μακαριώτατον Pierbattista Pizzaballa, εἰς τόν Μακαριώτατον Ἀρμένιον Πατριάρχην εἰς Ἱεροσόλυμα Νουρχάν Μανουκιάν καί εἰς τόν Σεβασμιώτατον Ἀρχιεπίσκοπον τῶν Ἀγγλικανῶν εἰς Ἱεροσόλυμα Σουχέλ Νταγουάνη.

Αἱ ἐπιστολαί αὗται ἔχουν ὡς ἑξῆς ἀγγλιστί:

His Paternity Fr. Francesco Patton

Custos of the Holy Land

Saint Saviour’s Monastery

Your Paternity, dear Fr. Francesco,

We greet you with deep joy, and with the Paschal hymn

Christ is risen from the dead

Trampling down death by death

And to those in the tomb, bestowing life

and We wish to extend to you Our prayers and best wishes as you celebrate the Easter Feast.

We give thanks to Almighty God that, notwithstanding the present difficult circumstances of the coronavirus, our Brotherhoods have been able to celebrate the Great Holy Week and Pascha in the empty All-Holy and Life-Giving Tomb of our Lord and Saviour Jesus Christ, and all the Holy Places, to the benefit of the Church and our people.

Despite all the restrictions and all the distressing circumstances surrounding the present crisis, our common martyria to the resurrection of Jesus Christ has been of paramount significance for our communities here in the Holy City of Jerusalem, as well as our fellow brothers and sisters of the other Abrahamic faiths.

We rejoice in this common witness, and we are thankful to you and your Fraternity for your steadfast commitment to our common mission as guardians of the Holy Places, which continues to bear fruit in this difficult present moment, and “until we all attain to the unity of the faith and of the knowledge of the Son of God,” (Ephesians 4:13). Despite this time of crippling restrictions, we are still able to maintain our important relations for the good of all.

We join in prayer for all those who continue to be affected by the pandemic, especially the sick and all those who care for them. And we remember all who have passed away and those who mourn them. MAY those who carry the yoke of our Lord find rest in their souls (Matt. 11:29).

Your Excellency, We extend the assurance of Our prayers for you, your brothers in Christ, and your community in this Paschal season, and We look forward to meeting again in our Christian fellowship.

 Εἰς τήν Πασχάλιον ταύτην ἐπιστολήν τοῦ Μακαριωτάτου, ὁ Κουστωδός ὁσιολογιώτατος π. Φραγκῖσκος Παττόν ἀπήντησε διά τῆς κάτωθι ἐπιστολῆς αὐτοῦ:

His Beatitude Theophilos III

Patriarch of Jerusalem

Your Beatitude,

First of all, I want to express my gratitude for your fraternal Easter Wishes and reciprocate them in the words of this beautiful Easter hymn, which we sing in Medieval Latin:

Death and life contended

in a spectacular battle:

the Prince of life, who died, reigns alive…

We know Christ is truly risen from the dead!

To us, victorious King, have mercy!

Amen. Alleluia.

When we celebrate Easter at the Holy Sepulchre, the Holiest Sanctuary under our shared and fraternal care, we understand that hope is not the projection of our desires, but it is the Risen Lord Jesus Christ who has overcome death. In the Easter celebration we understand that the Risen Jesus is the gardener of life, the One who overcame death by passing through it and has conquered all our fears, all our anguish.

Today, just as the pandemic is still sowing death all over the world, we feel that it is our common commitment to accept the invitation that Jesus made to Mary Magdalene: “Go to my brothers and tell them that you have met Me! Tell them I Am alive! Tell them that My grave is empty!”. This is the Good News of Easter, and we have to invite all our brothers and sisters to welcome the Risen Lord with faith, because this is the only vaccine that can save from the virus of death, fear and anguish, from the virus of selfishness and evil that infects our humanity and our history, from the virus of a meaningless and aimless life.

We feel that this Easter we have to pray and bring hope especially to the sick, their families, the nurses and doctors who assist them, to those who find themselves passing from this world to the heavenly Father, to all those who are putting their lives at risk to guarantee essential services to our society.

Your Beatitude, we reciprocate your wishes and prayers and we feel deeply united in Christ with you and with all the brothers of the Greek Patriarchate of Jerusalem: united in the care of the Holy Places of Christianity, united in proclaiming the Risen Lord, united in the struggle for the safeguard of Christian freedom, united in the pastoral care of the flock that the Lord has entrusted to us.

With these feelings, we want to express the best wishes of our Fraternity to your Beatitude and to all the community of the Greek Orthodox Patriarchate of Jerusalem.

Christ is risen! He is risen indeed! Amen.

MΑΥ you continue to enjoy a Happy and Holy Eastertide!

Fr. Francesco PATTON OFM

Custos of the Holy Land

–

H.E. Archbishop Pierbattista Pizzaballa

Apostolic Administrator of the Latin Patriarchate

Your Excellency, dear Archbishop Pizzaballa,

We greet you with deep joy, and with the Paschal hymn

Christ is risen from the dead,

Trampling down death by death,

And to those in the tomb, bestowing life.

We wish to congratulate you on your celebration of Easter, and we give thanks to God that our respective communities have been able to keep the Great Feast of the Resurrection of our Lord and Saviour Jesus Christ. In spite of the enormous difficulties posed by the coronavirus pandemic, we have been able to enter into this great mystery of our faith in our Holy City, in the empty Tomb in the Church of the Anastasis, at the very heart of the divine-human encounter.

We have experienced once again that Christ is the way, the truth, the life, and the resurrection, for he who believes in Him, though he die, yet shall he live, and whoever lives and believes in Him shall never die (John 11:24-25).

We are living through these days joined in prayers of both our Churches, and in our common martyria here in the Holy Land. We pray especially for all those in our region and around the world who continue to suffer from the pandemic and its consequences, and we pray fervently for those who have passed away and all who mourn them. MAY those who carry the yoke of our Lord find rest in their souls (Matt. 11:29).

In our united prayer above all we continue to serve our Lord and his Church both here in the Holy City of Jerusalem as well as the Church and all its faithful the world over. For Jerusalem has been throughout the ages, and remains today, the harbour of hope, peace, and of consolation.

We wish to extend you, Your Excellency, the assurance of our prayers for you, your clergy, and your community this Paschal season, and we look forward to meeting again in our Christian fellowship.

 –

His Beatitude

Archbishop Nourhan

Armenian Patriarch in Jerusalem

Your Beatitude, dear Archbishop Nourhan,

We greet you with deep joy, and with the Paschal hymn

Christ is risen from the dead,

Trampling down death by death,

And to those in the tomb, bestowing life

and we congratulate you and your community as you celebrate the Great Feast of Pascha.

This difficult and complicated situation of restrictions and hardship that so many are enduring makes us realise how crucial is our common mission as guardians and servants of the Holy Places, especially during this sacred period where we venerate Golgotha and the All-Holy and Life-Giving Tomb from where our Lord and Saviour Jesus Christ was crucified and resurrected.  We have been entrusted with this responsibility by Divine Providence, and it is incumbent upon us to enact this sacred trust in all humility and diligence in true collaboration. Let us, as Saint Paul says, “make every effort to maintain the unity of the Spirit in the bond of peace” (Eph. 4:3).

We join with you in keeping in our fervent prayers all those who are affected in any way by this pandemic, especially the sick and those who care for them, and we remember all who have passed away. MAY those who mourn be consoled by the promise of the resurrection.

Your Beatitude, We assure you of our prayers for you, your Brotherhood, and the community that you serve. We wish you from the bottom of our heart both spiritual and bodily health, and look forward to meeting and joining our prayers for the strengthening of both our fellowship and of our common mission and witness in the Holy Places.

MAY the light of the resurrection fill the hearts and minds of all people of good will in this holy Paschal season.

–

The Most Reverend Suheil Dawani

The Episcopal Church in Jerusalem

& the Middle East

Saint George’s Cathedral

Your Grace, dear Archbishop Suheil,

We greet you with deep joy, and with the Paschal hymn

Christ is risen from the dead,

Trampling down death by death,

And to those in the tomb, bestowing life

and We send our warm congratulations as you and your community celebrate Easter.

We are united in celebrating the Paschal Feast at a time of great difficulty for our Holy City, the Holy Land, and our world. The coronavirus pandemic has meant tremendous hardship for so many, and Jerusalem, usually overflowing with pilgrims and local faithful at this time of year, is practically deserted.

However, we have been able to keep the sacred ceremonies of the Great Holy Week and Easter in the All-Holy and Life-Giving Tomb in our respective Churches, and have been able to share a common martyria to the truth and power of the resurrection of our Lord and Saviour Jesus Christ, for He is the resurrection and the life, and he who believes in Him, though he die, yet shall he live, and whoever lives and believes in him shall never die (John 11:24-25). In this way, we have been able to show the world that Jerusalem remains a harbour of hope, peace, and consolation in a challenging time for the human family.

We join our prayers with yours, particularly for all those who are affected by the pandemic, the sick and those who care for them, as well as for those who have passed away and all who mourn.

We wish to extend to you, dear Archbishop Suheil, the assurance of our prayers for you and your family, your clergy, and your community in this Paschal season, and We look forward to meeting again in our Christian fellowship.

With our Patriarchal wishes for Pascha,

Christ is Risen!

THEOPHILOS III

PATRIARCH OF JERUSALEM

Holy City of Jerusalem

Pascha 2020

ΘΕΟΦΙΛΟΣ Γ’

Ἐλέῳ Θεοῦ Πατριάρχης τῆς Ἁγίας Πόλεως Ἱερουσαλήμ

καί πάσης Παλαιστίνης

παντί τῷ πληρώματι τῆς Ἐκκλησίας, χάριν καί ἔλεος καί εἰρήνην

ἀπό τοῦ Παναγίου καί Ζωοδόχου Τάφου

τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ.

Θανάτου ἑορτάζομεν νέκρωσιν, Ἅδου τήν καθαίρεσιν,

ἄλλης βιοτῆς, τῆς αἰωνίου ἀπαρχήν καί σκιρτῶντες

ὑμνοῦμεν τόν αἴτιον, τόν μόνον εὐλογητόν τῶν πατέρων

Θεόν καί ὑπερένδοξον.

(Τροπάριον Ζ’ ὠδῆς κανόνος Ἀναστάσεως Ἰωάννου Δαμασκηνοῦ).

 Ἐν χαρᾷ ἀνεκλαλήτῳ καί πεπληρωμένῃ, καρδίαις καθαραῖς καί ἀρρυπώτοις χείλεσι, φωναῖς ἀκαταπαύστοις καί αἰσίαις καί ἀλαλαγμοῖς σεμνοῖς ἡ Ἐκκλησία βοᾷ καί διαλαλεῖ κατά τήν νύκτα τῆς Ἀναστάσεως καί καθ’ ὅλην τήν Πασχάλιον περίοδον τό «Χριστός ἀνέστη ἐκ νεκρῶν θανάτῳ θάνατον πατήσας καί τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι ζωήν χαρισάμενος». Ἐν βεβαιότητι πίστεως τῷ Σταυρωθέντι καί ἐκ νεκρῶν Ἀναστάντι Κυρίῳ Ἰησοῦ Χριστῷ καί ἐπ’ ἐλπίδι Ἀναστάσεως ζωῆς αἰωνίου, ἡ Ἐκκλησία ψάλλει «Ἀναστάσεως ἡμέρα καί λαμπρυνθῶμεν τῇ πανηγύρει καί ἀλλήλους περιπτυξώμεθα, εἴπωμεν ἀδελφοί καί τοῖς μισοῦσιν ἡμᾶς συγχωρήσωμεν πάντα τῇ Ἀναστάσει».

 Τό θαυμαστόν τοῦτο καί χαρμόσυνον ἄγγελμα τῆς νίκης τοῦ θανάτου εἶναι ὁ καρπός τῆς σταυρώσεως τοῦ Χριστοῦ, καθότι «ἰδού γάρ ἦλθε διά τοῦ σταυροῦ χαρά ἐν ὅλῳ τῷ κόσμῳ». Ἡ νίκη τοῦ Χριστοῦ ἐπί τοῦ θανάτου ἦλθε διά τῆς θυσίας τοῦ σταυροῦ Αὐτοῦ. Ὁ Χριστός, ὁ Μονογενής Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ, κατελθών εἰς τήν γῆν ἐκ τῶν κόλπων τοῦ Πατρός, ἐνανθρωπήσας ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καί Μαρίας τῆς Παρθένου, προσήνεγκεν Ἑαυτόν ἑκουσίως τῷ σταυρῷ ὡς ἱερεῖον ἄμωμον διά τήν ἄφεσιν τῶν ἁμαρτιῶν ἡμῶν. Καθά προεῖπεν ὁ προφήτης Ἡσαΐας «ὡς πρόβατον ἐπί σφαγήν ἤχθη καί ὡς ἀμνός ἄμωμος ἐναντίον τοῦ κείροντος αὐτόν ἄφωνος» καί ὡς δακτύλῳ Αὐτόν καθυπέδειξεν Ἰωάννης ὁ Βαπτιστής εἰς τόν Ἰορδάνην, κατεδείχθη ἐν τῷ σταυρῶ «ὁ ἁμνός τοῦ Θεοῦ, ὁ αἴρων τήν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου». Τό πλέον θαυμαστόν εἰς τό μυστήριον τοῦτο, τό ὁποῖον καί δεικνύει τήν ὑπερβάλλουσαν ἀγάπην τοῦ Θεοῦ πρός ἡμᾶς, εἶναι, ὡς καί ὁ ἀπόστολος τῶν ἐθνῶν λέγει, ὅτι «ἐν ᾦ μόλις ὐπέρ δικαίου τις ἀποθανεῖται, Χριστός ὑπέρ ἡμῶν ἀπέθανε ἔτι ἀσθενῶν, ἁμαρτωλῶν καί ἀσεβῶν ὄντων ἡμῶν» (Ρωμ. 5, 6-8). Ἀναμάρτητος ὤν ὁ Χριστός, «Θεός ὤν ἀληθινός ἐκ Θεοῦ ἀληθινοῦ», «ἑαυτόν ἐκένωσε μορφήν δούλου λαβών» (Φιλιπ. 2, 7), ἐταπείνωσεν Ἑαυτόν, ἀνῆλθε ἑκουσίως ἐπί τοῦ σταυροῦ καί διά τοῦ ἀχράντου αἵματος Αὐτοῦ “ὁ πάντων χρεωλύτης ἀνθρώπων ἔσχισε τό χειρόγραφον καί ἔδωκε χάριν ὀφλημάτων ἀρχαίων”.

Σαρκί παθών ὐπέρ ἡμῶν ὁ Χριστός καί ταφείς, κατῆλθεν εἰς τόν Ἅδην. Ἐν τῇ ἀπληστίᾳ αὐτοῦ ὁ Ἅδης, ἀνέμενε καί Τοῦτον, τόν Υἱόν τοῦ Θεοῦ, νά καταφάγῃ. Διά τήν ταπείνωσιν ὅμως τῆς θυσίας Αὐτοῦ, δέν ἠδυνήθη νά ἔχῃ ἰσχύν ἐπ’ Αὐτοῦ. Ἠπατήθη ὁ Ἅδης καί ἐπικράνθη. Νομίσας ὅτι ἐδέχθη θνητόν, συνήντησε Θεόν, Θεόν καί ἄνθρωπον, τόν Θεάνθρωπον Ἰησοῦν Χριστόν, ὁ Ὁποῖος τῇ δυνάμει τοῦ Πατρός καί τῇ ἰδίᾳ αὐτοφυεῖ Αὐτοῦ δυνάμει, ἀνέστη ἐκ νεκρῶν, πρωτότοκος ἐκ τῶν νεκρῶν καί ὡδοποίησε πάσῃ σαρκί τήν ἐκ νεκρῶν ἀνάστασιν. Ἀνεζήτησε καί εἰς τόν Ἅδην ὡς καί εἰς τήν γῆν τό ἀπολωλός πρόβατον, ἐκήρυξε εἰς τόν Ἀδάμ καί τήν Εὔαν καί τούς ἀπογόνους αὐτῶν τό Εὐαγγέλιον τῆς μετανοίας καί σωτηρίας καί ὡς δεικνύει ἡ Ὀρθόδοξος εἰκών τῆς Ἀναστάσεως ἀνέσυρεν αὐτούς μετ’ Αὐτοῦ εἰς τόν Παράδεισον. Ἔκτοτε ἐν τῇ δυνάμει καί τῇ πίστει τῆς Ἀναστάσεως, οἱ ἄνθρωποι ἀποθνήσκομεν σώματι μόνον, ἀποδυόμεθα τό γήινον σκήνωμα ἡμῶν, καθότι «αἷμα καί σάρξ βασιλείαν Θεοῦ κληρονομῆσαι οὐ δύνανται» (Α’ Κορ. 15, 50) καί συζῶμεν μετ’ Αὐτοῦ ψυχῇ καί πνεύματι, προσδοκῶντες ἀνάστασιν νεκρῶν καί ζωήν τοῦ μέλλοντος αἰῶνος.

Τοῦτο τό μυστήριον τῆς ἐκ νεκρῶν ἀναστάσεως Αὐτοῦ ὁ Χριστός εἶχε προείπει εἰς τούς φίλους μαθητάς Αὐτοῦ ἔτι ὤν μετ’ αὐτῶν εἰς τήν γῆν, μετά δέ τήν Ἀνάστασιν «παρέστησεν Ἑαυτόν αὐτοῖς ζῶντα ἐν πολλοῖς τεκμηρίοις» (Πράξ. Α’, 3), εἰς πολλάς ἐμφανείας μετά τοῦ σώματος Αὐτοῦ τοῦ ἐσταυρωμένου ἐν τύποις τῶν ἥλων, λελαμπρυσμένου καί δεδοξασμένου. Διά τῶν αὐτοπτῶν μαθητῶν Αὐτοῦ παρέδωσε τό μυστήριον τοῦτο εἰς τό σῶμα Αὐτοῦ τήν Ἐκκλησίαν, τήν ὁποίαν ἡδραίωσε διά τοῦ Παρακλήτου Πνεύματος, τό ὁποῖον ἀναληφθείς εἰς οὐρανούς ἀπέστειλε παρά τοῦ Πατρός τήν Πεντηκοστήν ἀπό τῆς Ἀναστάσεως ἡμέραν.

Ἔκτοτε ἡ Ἐκκλησία, τῆς ὁποίας κατά τήν τοῦ Κυρίου ἀψευδῆ πρόρρησιν «πύλαι Ἅδου οὐ κατίσχυσουσι» (Ματθ. 16, 18), συνεχίζει τό ἔργον Αὐτοῦ εἰς τήν γῆν. Κηρύττει τόν Χριστόν Ἐναθρωπήσαντα, Σταυρωθέντα καἰ Ἀναστάντα καί βαπτίζει εἰς τό ὄνομα Αὐτοῦ τούς εἰς Αὐτόν πιστεύοντας, ἁγιάζει τούτους διά τῶν μυστηρίων αὐτῆς καί προσεύχεται ὑπέρ συνδιαλλαγῆς τῆς ἀνθρωπότητος καί ὑπέρ τῆς οἰκουμένης ὅλης. Δι’ ὅλων αὐτῆς τῶν δυνάμεων συμπαρίσταται εἰς τόν πάσχοντα ἄνθρωπον, προσεύχεται τῷ ἰατρῷ τῶν ψυχῶν καί τῶν σωμάτων Κυρίῳ Ἰησοῦ Χριστῷ ὑπέρ παύσεως τῆς ἐνσκηψάσης τῇ οἰκουμένῃ λοιμικῆς θανατηφόρου νόσου, θεραπείας τῶν προσβεβλημένων καί ἐλέους Αὐτοῦ ἐπί τούς ἀνηλεῶς ὑπ’ αὐτῆς θανατωθέντας ἐν τῇ βεβαιότητι ὅτι ὡς Ἐκεῖνος “ἐσταυρώθη ἐξ ἀσθενείας, ἀλλά ζῇ ἐκ δυνάμεως Θεοῦ οὕτω καί ἡμεῖς εἰ καί ἀσθενοῦμεν ἐν Αὐτῷ, ἀλλά καί ζησόμεθα σύν Αὐτῷ ἐκ δυνάμεως Θεοῦ (Β’ Κορ. 13, 4).

Προσευχήν ἔτι καί ὑπέρ ἑνότητος τῆς Ἑκκλησίας καί εἰρήνης τῆς Μέσης Ἀνατολῆς ἀναπέμπει ἡ Σιωνῖτις Μήτηρ τῶν Ἐκκλησιῶν κατά τήν λαμπροφόρον ἡμέραν τῆς Ἀναστάσεως ἀπό τοῦ ζωηφόρου μνήματος, ἐν ᾧ ἐτάφη καί ἐξ οὗ ἀνέστη Χριστός καί εὔχεται εἰς τό ποίμνιον αὐτῆς εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν καί ὅπου γῆς τήν δύναμιν καί τήν εὐλογίαν τοῦ Ἀναστάντος Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Χριστός ἀνέστη

Ἐν τῇ Ἁγίᾳ Πόλει Ἱερουσαλήμ, ΠΑΣΧΑ 2020

 Μετά Πατρικῶν εὐχῶν καί Πατριαρχικῶν εὐλογιῶν,

Διάπυρος πρός Κύριον εὐχέτης,

ΘΕΟΦΙΛΟΣ Γ’

Πατριάρχης Ἱεροσολύμων

Ἐν συνεχείᾳ τῆς πρωτοβουλίας τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων καί τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ.  Θεοφίλου τοῦ Γ’, ἡ ὁποία ἀνεκοινώθη τόν Νοέμβριον τοῦ 2019, ἐφιλοξενήθη σήμερον ἡ Ἀδελφική Οἰκογενειακή Συνάντησις εἰς Ἀμμάν, Πρωτεύουσαν τῆς Ἰορδανίας, τῇ παρουσίᾳ Προκαθημένων καί Ἀποστολῶν διαφόρων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν.

Ὁ σκοπός τῆς συναντήσεως αὐτῆς ἦτο ἡ ἀνανέωσις τοῦ διαλόγου καί ἡ προώθησις τῆς ἑνότητος μεταξύ ἀδελφῶν ἐντός τῆς Ὀρθοδόξου Κοινωνίας.

Ἐπί τῇ λήξει τῆς Συναντήσεως οἱ Προκαθήμενοι καί οἱ Ἀπεσταλμένοι ἐξέδωσαν τήν ἑπομένην Δήλωσιν:

The Amman Fraternal Familial Gathering of the Orthodox Primates and Delegates.

Dialogue and Unity

February 25-27/2020   –   Amman-Jordan

Press Release

On FEBRUARY 26, 2020, a meeting of Primates and representatives of Local Orthodox Churches was held in Amman, Jordan, with the primary view of unity and reconciliation within Holy Orthodoxy. The participants noted their understanding of the anguish of the Patriarchate of Jerusalem for the imminent danger of schism within our Orthodox Communion.

Participating in the meeting were delegations of: the Orthodox Church of Jerusalem led by His Beatitude Patriarch Theophilos of Jerusalem, the Russian Orthodox Church led by His Holiness Patriarch Cyril of Moscow and All Russia, the Serbian Orthodox Church led by His Holiness Patriarch Irinej of Serbia, the Romanian Orthodox Church led by His Eminence Metropolitan Nifon of Targoviste, the Polish Orthodox Church led by His Eminence Archbishop Abel of Lublin and Chełm, and the Orthodox Church of the Czech Lands and Slovakia led by His Beatitude Metropolitan Rastislav of the Czech Lands and Slovakia.

The participants expressed their gratitude to His Majesty King Abdullah II, King of the Hashemite Kingdom of Jordan and Hashemite Custodian of the Christian and Muslim Holy Places in the Holy Land and to the people of Jordan for facilitating the hosting of this gathering in their capital city, Amman, noting His Majesty’s outstanding work in promoting interfaith dialogue internationally.

The participants also thanked the Patriarchate of Jerusalem and His Beatitude Patriarch Theophilos for all the relentless efforts aimed at paving the way for dialogue and bringing brothers together in the precious spirit of unity, noting that the light that emanates from Jerusalem stands as a witness to that Holy City which continuously proclaims its multi-faith and multicultural tapestry rejoicing in its existence as the warm home for the three Abrahamic faiths, Christianity, Judaism and Islam.

The delegations declared that this gathering was to strengthen the fraternal bonds between brothers and their churches, to promote the bonds of peace in Christ among them, to advocate for the unity of the Orthodox churches, and to renew dialogue in the prayerful hope of bringing reconciliation where there has been discord.

In the atmosphere of fraternal love, those gathered for the meeting agreed that decisions concerning issues of Orthodox-wide importance, including the granting of autocephaly to particular Churches, should be finalised in a spirit of pan-Orthodox dialogue and unity, and with pan-Orthodox consensus.

Concerning the current ecclesiastical situation in the Ukraine the participants also recognised that a pan-Orthodox dialogue is necessary for healing and reconciliation.

In the matter concerning North Macedonia, the delegations stated that this matter is to be solved through dialogue within the Serbian Orthodox Church and with pan-Orthodox support.

Regarding Montenegro, the participating delegations urged the relevant authorities to respect and uphold the fundamental right of ownership of property including that of the Church.

The delegations agreed that they should gather as brothers, preferably before the end of this year, to strengthen the bonds of fellowship through prayer and dialogue. The participants hope that His Holiness the Ecumenical Patriarch Bartholomew with his known seniority of honour (πρεσβεία τιμήs) will join this dialogue along with his brother Primates.

The delegations embraced the call of their brother Patriarch Theophilos III to hold a prayer for the world, for an end to war, sickness and suffering, and for all the Christians as well as for the unity of the Orthodox Church. This prayer is to be held in the Mother Church, the Church of the Resurrection (Holy Sepulchre) in Jerusalem, before the Holy Tomb of Christ, from which He rose and proclaims peace to the world.

Ὁ οὐρανός καί ἡ γῆ σήμερον ἡνώθησαν,

τεχθέντος τοῦ Χριστοῦ.

Σήμερον Θεός ἐπί γῆς παραγέγονε

καί ἄνθρωπος εἰς οὐρανούς ἀναβέβηκεν.

Σήμερον ὁρᾶται σαρκί

ὁ φύσει ἀόρατος διά τόν ἄνθρωπον.

(Β΄ Στιχηρόν Ἰδιόμελον Λιτῆς Χριστουγέννων).

Ἐν χαρᾷ πεπληρωμένῃ, ἐν ἀγαλλιάσει, εὐχαριστίᾳ καί δοξολογίᾳ, ἡ Ἐκκλησία ἀνά τόν κόσμον ἑορτάζει σήμερον τήν Μητρόπολιν τῶν ἑορτῶν, τήν ἑορτήν τῆς ἐκ Παρθένου κατά σάρκα Γεννήσεως τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος  ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Κατά τήν ἑορτήν ταύτην ἡ Ἐκκλησία εὐχαριστεῖ τόν Θεόν, διότι πιστός ὤν ἐξεπλήρωσε τάς διά τῶν προφητῶν ἐπαγγελίας Αὐτοῦ πρός τόν ἄνθρωπον. «Λύτρωσιν ἀπέστειλε τῷ λαῷ Αὐτοῦ (Ψαλμ. 110, 9).  Ἐλεήμων καί φιλάνθρωπος ὤν ὁ Θεός,  «ὑπερεῖδε τούς χρόνους τῆς ἀγνοίας» (Πράξ. 17, 30) καί τῆς ἀποστασίας τοῦ ἀνθρώπου καί «ἐπεδήμησε πρός τούς ἀποδήμους τῆς αὐτοῦ χάριτος». Τόν ἄνθρωπον δραπέτην ὄντα ὡς ἀποδράσαντα τῆς πρός Αὐτόν κοινωνίας κατά τόν ἅγιον Κύριλλον Ἀλεξανδρείας (P.G. 75 908C), ὁ Θεός ἀνεζήτησε, εὗρε ὡς τό πλανηθέν πρόβατον, ἀνεκαίνισεν, ἀνεγέννησεν, ἐζωοποίησε, «μετεστοιχείωσε» καί ἐπανήνωσεν εἰς τήν κοινωνίαν, τήν ὁποίαν εἶχε μετ’ Αὐτοῦ ἅμα τῇ δημιουργίᾳ ἐν τῷ Παραδείσῳ.

Τοῦτο ἐποίησεν ὁ Θεός Πατήρ ἐν τῷ Υἱῷ Αὐτοῦ τῷ Μονογενεῖ. «Ὅτε ἦλθε τό πλήρωμα τοῦ χρόνου, ἐξαπέστειλε τόν Υἱόν Αὐτοῦ εἰς τόν κόσμον, γενόμενον ἐκ γυναικός, γενόμενον ὑπό νόμον, ἵνα τούς ὑπό νόμον ἐξαγοράσῃ, ἵνα τήν υἱοθεσίαν ἀπολάβωμεν», (Γαλ. 4, 4-5).  Ὁ Πατήρ ηὐδόκησε καί «ὁ Λόγος σάρξ ἐγένετο» (Ἰω. 1, 14). Κατά Κύριλλον Ἀλεξανδρείας «Ὁ ἐν ἀρχῇ Θεός Λόγος, ἐν κόλποις ὤν τοῦ Πατρός, ὑπέμεινε τήν δι’ ἡμᾶς κένωσιν ἑκών καί γέγονε σάρξ, τουτέστιν ἄνθρωπος, ἐταπείνωσεν ἑαυτόν δι’ ἡμᾶς καί ἐχρημάτισεν υἱός ἀνθρώπου, ἵνα δι΄ Αὐτοῦ ἡμεῖς πλουτήσωμεν Πατέρα τόν Θεόν, ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καί Μαρίας τῆς Παρθένου, προσέλαβε σῶμα οὐκ ἄψυχον οὐδέ ἄνουν ἀλλά ἐψυχωμένον ψυχῇ λογικῇ, (Περί Ἐνανθρωπήσεως, PG 77, 989D & 1092C), ἵνα καταστήσῃ τόν ἄνθρωπον «κοινωνόν θείας φύσεως». (Β΄ Πέτρ. 1, 4).  Τό ἐν τῇ Ἐνανθρωπήσει πρόσλημμα, ἤτοι τήν ἀνθρωπότητα ὅλην, ἡγίασε διά τῆς ζωῆς Αὐτοῦ ὁ Κύριος καί διά τοῦ Σταυροῦ, τῆς Ἀναστάσεως καί Ἀναλήψεως Αὐτοῦ ἀνεβίβασεν εἰς τόν οὐρανόν καί ἐκάθισεν ἐκ δεξιῶν τοῦ Θεοῦ. Ὤ τῆς φιλανθρωπίας! Ὤ τῆς εὐνοίας! Ὤ τῆς δωρεᾶς! Ὁ Θεός ἐν τῷ Χριστῷ κατῆλθεν εἰς τήν γῆν καί ἀνεβίβασε τόν ἄνθρωπον εἰς τόν οὐρανόν.

Τό ὑπέρ φύσιν καί λόγον οὐράνιον μυστήριον τοῦτο ἔλαβε χώραν ἐν χρόνῳ καί τόπῳ, ἐπί Καίσαρος Ὀκταβιανοῦ Αὐγούστου και εἰς Βηθλεέμ τῆς Ἰουδαίας καί μάλιστα ἐν τῷ ἀπερίττῳ σπηλαίῳ τούτῳ, συνεργούντων καί μαρτυρούντων τῶν στοιχείων τῆς φύσεως καί Δυνάμεων Ἀσωμάτων. Ταῦτα κατά τόν θεολόγον τῆς ἐν Χριστῷ τῷ Θεῷ ἡμῶν μιᾶς ὑποστάσεως καί δύο φύσεων, θελήσεων καί ἐνεργειῶν ἅγιον Σωφρόνιον Πατριάρχην Ἱεροσολύμων ἦσαν «ἡ ἀστροκίνητος ἕλκυσις τῶν μάγων, ἡ τῶν ποιμένων οὐράνιος μύησις, ἡ δωροφορία καί ἡ προσκύνησις», (Συνοδική Ἐπιστολή (PG 87, 3176D). Μάγοι Περσῶν βασιλεῖς ὑπό ἀστέρος ὁδηγούμενοι καί ποιμένες ἀγραυλοῦντες ὑπό ἀγγέλων διά τοῦ «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καί ἐπί γῆς εἰρήνη ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία» (Λουκ. 2, 14), προσκαλούμενοι, ἐπί τό αὐτό συνήντησαν καί ἔκθαμβοι πεσόντες προσεκύνησαν, «εἶδον γάρ ἐν τῷ σπηλαίῳ βρέφος κείμενον τόν ἄναρχον». 

Τήν ἀπαρχήν ταύτην τῶν μυστηρίων τοῦ Χριστοῦ παρέλαβε ἀπό τούς αὐτόπτας καί αὐτηκόους μάρτυρας αὐτοῦ καί διατηρεῖ ἀνά τούς αἰῶνας ἡ Ἐκκλησία. Διά τοῦ μυστηρίου τούτου διαπαιδαγωγεῖ, διαπλάσσει, εἰρηνοποεῖ, ζωοποιεῖ καί ἁγιάζει τά μέλη της. Τοῦτο διακηρύσσει τοῖς ἐγγύς καί τοῖς μακράν ἕως τῶν περάτων τῆς οἰκουμένης. Διά τούτου ἐξασκεῖ  τήν εἰρηνευτικήν αὐτῆς ἀποστολήν εἰς τόν κόσμον ὅλον, «τήν διακονίαν τῆς καταλλαγῆς, τήν ὁποίαν ἔδωσεν εἰς αὐτήν ὁ Θεός» (Β΄ Κορ. 5, 18), «ὁ καταλλάσσων τούς ἀνθρώπους ἑαυτῷ», (Β΄ Κορ. 5, 19) ἐν τῇ Ἐνανθρωπήσει τοῦ Υἱοῦ Αὐτοῦ.

Τό ὑπερφυές καί σωτήριον μυστήριον τοῦτο κηρύσσει καί ἡ τῶν Ἱεροσολύμων πρώτη Ἐκκλησία τῆς Χριστιανοσύνης, ἀπό τοῦ τόπου, ἐν ᾧ τοῦτο ἐπεφάνη, ἀπό τοῦ θεοδέγμονος σπηλαίου καί ἀπό τῆς ἐπ’ αὐτοῦ Κωνσταντινείου καί Ἰουστινιανείου Βασιλικῆς, εὐλογοῦσα τό ποίμνιον αὐτῆς ἐν τῇ Ἁγίᾳ Γῇ καί ὁπουδήποτε ἀνά τόν κόσμον, ὑποδεχομένη ἐν χαρᾷ ὡς ποίμνιον αὐτῆς τούς τιμῶντας Βηθλεέμ τήν ἁγίαν καί τούς προσκυνοῦντας τήν φάτνην, «ἐν ᾗ ἀνεκλίθη ὁ Ἀχώρητος»,  εὐσεβεῖς προσκυνητάς καί προσευχομένη ὑπέρ εὐημερίας, εἰρήνης καί ἀγαθῆς καταστάσεως τοῦ σύμπαντος κόσμου.

Ἐν τῇ Ἁγίᾳ Πόλει Βηθλεέμ, ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2019

Διάπυρος πρός Κύριον εὐχέτης,

ΘΕΟΦΙΛΟΣ Γ΄

Πατριάρχης  Ἱεροσολύμων

Ἐλέῳ Θεοῦ Πατριάρχης τῆς Ἁγίας Πόλεως Ἱερουσαλήμ

καί πάσης Παλαιστίνης

παντί τῷ πληρώματι τῆς Ἐκκλησίας, χάριν καί ἔλεος καί εἰρήνην

ἀπό τοῦ Παναγίου καί Ζωoδόχου Τάφου

τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ.

 «Ἰησοῦν ζητεῖτε τόν Ναζαρηνόν τόν ἐσταυρωμένον· ἠγέρθη, οὐκ ἔστιν ὧδε·  ἴδε ὁ τόπος, ὅπου ἔθηκαν αὐτόν» (Μάρκ. 16, 6).                                    

 Τόν χαρμόσυνον καί ἐλπιδοφόρον λόγον τοῦτον ἤκουσαν διά στόματος φαεσφόρου ἀγγέλου, καθημένου ἐπί τοῦ τάφου, αἱ μυροφόροι γυναῖκες, αἱ ὁποῖαι ἦλθον τήν πρωΐαν τῆς μιᾶς τῶν Σαββάτων, διά νά ἀλείψωσιν ἀρώμασι τόν Ἰησοῦν.

Οἱ ἀγγελικοί λόγοι ἐπεβεβαιώθησαν ἐκ τῆς θέας τοῦ κενοῦ μνημείου, ἐκ τῆς θέας τῶν «κειμένων ὀθονίων καί τοῦ σουδαρίου, οὐ μετά τῶν ὀθονίων κειμένου ἀλλά χωρίς ἐντετυλιγμένου εἰς ἕνα τόπον» (Ἰω. 20, 7). Πολλῷ πλέον ὅμως ἐπεσφραγίσθησαν ἐκ τῆς θέας αὐτοῦ τοῦ Ἀναστάντος Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ὁ Χριστός διά τοῦ Σταυροῦ ἦλθεν εἰς τόν ᾍδην καί ὁ ᾍδης οὐκ ἴσχυσεν Αὐτοῦ, οὐκ ἐκράτησεν Αὐτόν. Ὁ Κύριος κατελθών εἰς τόν ᾍδην, ἀπέσπασεν ἐξ ἐκείνου τούς ἀπ’ αἰώνων πεπεδημένους. Ἀνέσυρε αὐτούς ἐκ τῆς κολάσεως, «ἐπέστη βοῶν τοῖς ἐν ᾍδῃ, εἰσάγεσθε πάλιν εἰς τόν Παράδεισον». «Σταυρωθείς ὁ Κύριος ἐξ ἀσθενείας, ζῇ ἐκ δυνάμεως Θεοῦ» (Β΄ Κορ. 13, 4), ἀνέστη τῇ θεανθρωπίνῃ δυνάμει Αὐτοῦ καί ἐφάνη εἰς τάς μυροφόρους γυναῖκας καί εἰς τούς μύστας ἀποστόλους εἰς πλείστας ἐμφανείας. Ὤφθη αὐτοῖς εἰς τό ὑπερῷον τήν πρώτην καί τήν ὀγδόην ἀπό τῆς Ἀναστάσεως ἡμέραν (Ἰω. 20, 19 & 26), εἰς τήν πορείαν πρός Ἐμμαούς (Λουκ. 24, 15), εἰς Ἱερουσαλήμ «εἰς τούς ἕνδεκα ἠθροισμένους καί τούς σύν αὐτοῖς» (Λουκ. 24, 33),  «οὐχί ὡς πνεῦμα, ὅπερ σάρκα καί ὀστέα οὐκ ἔχει» (Λουκ. 24, 39), ἀλλά μετά τοῦ σώματος Αὐτοῦ τοῦ λελαμπρυσμένου καί δεδοξασμένου, «ἔχοντος τούς τύπους τῶν ἥλων εἰς τάς χεῖρας καί τούς πόδας» (Λουκ. 24, 40) «ζητῶν παρ’ αὐτῶν βρώσιμον καί λαμβάνων ἰχθύος ὀπτοῦ μέρους καί ἀπό μελισσίου κηρίου καί ἐσθίων ἐνώπιον αὐτῶν» (Λουκ. 24, 41-43).

«Παραστήσας ἑαυτόν ζῶντα ἐν πολλοῖς τεκμηρίοις δι’ ἡμερῶν τεσσαράκοντα» (Πράξ. 1, 3), ἀνελήφθη ἐν δόξῃ ἀπό τοῦ Ὄρους τῶν Ἐλαιῶν εἰς τούς οὐρανούς, ἀπέστειλε παρά τοῦ Πατρός εἰς τούς συνηγμένους ἐν τῷ ὑπερῴῳ ἀποστόλους Παράκλητον ἄλλον, τό Πνεῦμα τῆς ἀληθείας καί δι’ αὐτῶν ἐσαγήνευσε τήν Οἰκουμένην, ἐγκατέστησε καί ἔπηξεν ἐν τῷ κόσμῳ τήν Ἐκκλησίαν.

Τήν Ἐκκλησίαν ἄφησεν ὁ Κύριος μάρτυρα τῆς ἀληθείας Αὐτοῦ καί συνεχιστήν τοῦ ἔργου Αὐτοῦ. Ἡ Ἐκκλησία ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι διδάσκει καί κηρύττει Αὐτόν Ἐνανθρωπήσαντα, Σταυρωθέντα καί Ἀναστάντα.  Διδάσκει διά τοῦ λόγου καί πράττει διά τῶν ἔργων, ἁγιάζει διά τῶν Μυστηρίων. Μεταδίδει τήν Θείαν Χάριν, μεταμορφώνει τά ἤθη, τήν ζωήν καί τό «εἶναι» τῶν ἀνθρώπων. Γίνεται αὕτη παράδεισος καί οὐρανός, ὡς λέγει τό τροπάριον, «ἐν τῷ ναῷ ἑστῶτες τῆς δόξης Σου, ἐν οὐρανῷ ἑστάναι νομίζομεν». Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἐπί τῆς γῆς ὄασις πηγῆς ὕδατος ζῶντος, ἀληθείας εἰρήνης, δικαιοσύνης, ἀδελφοσύνης, συνδιαλλαγῆς, ἀγαλλιάσεως καί χαρᾶς πεπληρωμένης.  Αὕτη ἀποσοβεῖ πολέμους, διαλύει τήν διχόνοιαν καί ἑνώνει ἔθνη. Ἡ Ἐκκλησία, διατηρεῖ καί προστατεύει τό περιβάλλον καί τήν κτίσιν ὡς δημιουργίαν τοῦ Θεοῦ διά τήν κατοίκησιν τῶν ἀνθρώπων.

 Ἡ τῶν Ἱεροσολύμων Ἐκκλησία, ὡς Μήτηρ τῶν Ἐκκλησιῶν, ἐπιτελεῖ τό προσκυνηματικόν, ποιμαντικόν καί σωστικόν αὐτῆς ἔργον ἐπί τῶν θείων σκηνωμάτων, ἐπί τῶν τόπων τῶν ἁγιασθέντων διά τῆς χάριτος τοῦ Ἐνανθρωπήσαντος, Σταυρωθέντος καί ἐκ νεκρῶν Ἀναστάντος Σωτῆρος Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἐξ αὐτῶν καί δή ἐξ αὐτοῦ τοῦ Παναγίου καί Ζωοδόχου Τάφου ἐν τῇ προσφορᾷ τῆς ἀναιμάκτου θυσίας «κατά τήν σωτήριον καί φωταυγῆ νύκτα τῆς λαμπροφόρου ἡμέρας τῆς Ἀναστάσεως» προσευχόμεθα ὑπέρ εἰρηνεύσεως τοῦ σύμπαντος κόσμου καί δή τῆς ἀνειρηνεύτου Μέσης Ἀνατολῆς, ὑπέρ παύσεως τῶν σχισμάτων τῶν Ἐκκλησιῶν καί τῆς ἑνότητος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἐν τῷ συνδέσμῳ τῆς εἰρήνης καί χαιρετίζομεν τό εὐσεβές ποίμνιον Ἡμῶν ὅπου γῆς καί τούς εὐλαβεῖς προσκυνητάς καί εὐχόμεθα εἰς πάντας τήν χαράν, τήν δύναμιν, τήν ἐλπίδα καί τό φῶς τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ.

 Χριστός Ἀνέστη!

Ἐν τῇ Ἁγίᾳ Πόλει Ἱερουσαλήμ ΠΑΣΧΑ 2019.

Μετά Πατρικῶν εὐχῶν καί Πατριαρχικῶν εὐλογιῶν,

Διάπυρος πρός Κύριον Εὐχέτης,

ΘΕΟΦΙΛΟΣ Γ’

Πατριάρχης Ἱεροσολύμων

Ἀριθμ. Πρωτ.

      133

Πρός: Τηλεοπτικό Σταθμό ΑΝΤΕΝΝΑ

 Εντιμότατοι κύριοι,

Αναφορικά με το ζήτημα που δημιουργήθηκε εξ αφορμής της επικείμενης κυκλοφορίας από τις Εκδόσεις Εκκρεμές, ενός βιβλίου του δημοσιογράφου Δημήτρη Αλικάκου και τίτλο «Λύτρωση – Περί του Αγίου Φωτός» εκθέτουμε τα παρακάτω:

Α) Ο συγγραφέας επισκέφτηκε το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων και συναντήθηκε με στελέχη του αρχικά προς κάλυψη πνευματικών του αναγκών και ακολούθως στα πλαίσια έρευνας γύρω από την ιστορία του Πατριαρχείου μας.

Β) Οι όποιες βιντεοσκοπημένες συνεντεύξεις ισχυρίζεται πως έχει στην διάθεσή του έλαβαν χώρα παρανόμως, εν αγνοία των συνομιλητών του, και χωρίς φυσικά την απαραίτητη συγκατάθεσή τους.

Γ) Από όσα βίντεο είδαν το φως της δημοσιότητας είναι προφανής η δόλια συρραφή (μοντάζ) με σκοπό την εξαγωγή του «επιθυμητού» αποτελέσματος, ενέργεια η οποία εκτός από ηθικά κατακριτέα, είναι και ποινικώς ελεγκτέα.

Δ) Ήδη έχει δρομολογηθεί προς την εταιρία google κάθε απαραίτητη νόμιμη ενέργεια για αφαίρεση των επίμαχων βίντεο από το διαδίκτυο ως προϊόντων παράνομης υποκλοπής, που περιέχουν παραπλανητικό και συκοφαντικό περιεχόμενο και δυσφημούν πρόσωπα και Αλήθειες της Πίστεώς μας. Σε κάθε περίπτωση ρητά επιφυλασσόμαστε παντός εν γένει νομίμου δικαιώματός μας αναφορικά με τις απαραίτητες δικαστικές ενέργειες που εκ των πραγμάτων θα λάβουν χώρα.

Ε) Τα όσα αναγράφονται στο επίμαχο βιβλίο αποτελούν προϊόν φανταστικών ιστοριών επινόησης του συγγραφέα με προφανή στόχο τον σκανδαλισμό των πιστών και την αποκόμιση οικονομικού οφέλους από τις πωλήσεις του βιβλίου. Η επιλογή κυκλοφορίας του επίμαχου βιβλίου την δεδομένη χρονική συγκυρία, μεσούσης της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαροκοστής και οδεύοντας η Εκκλησία μας προς το Άγιον Πάσχα αποδεικνύει πέραν πάσης αμφιβολίας τα βαθύτερα κίνητρα του συγγραφέα και του εκδοτικού οίκου.

ΣΤ) Η επίσημη θέση του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων για την τελετή του Αγίου Φωτός είναι εκείνη η οποία περιέχεται στο πρόγραμμα της τελετής του Αγίου Φωτός του Μεγάλου Σαββάτου εκάστου έτους, στην ιστοσελίδα του Πατριαρχείου, στις μελέτες των Αγιοταφιτών Πατέρων και δη του μακαριστού Αγιοταφίτου Καλλίστου Μηλιαρά στο περιοδικό «Νέα Σιών» και σε ό,τι συνάγεται εκ της Αγίας Γραφής και των Πατέρων της Εκκλησίας.

 Ιεροσόλυμα, 18 Μαρτίου 2019,

Με εκτίμηση, 

ΑΡΙΣΤΑΡΧΟΣ

Ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντίνης

Γέρων Ἀρχιγραμματεύς

Βηθλεέμ ἑτοιμάζου, εὐτρεπιζέσθω ἡ φάτνη,

τό Σπήλαιον δεχέσθω, ἡ ἀλήθεια ἦλθε, ἡ σκιά παρέδραμε

καί Θεός ἀνθρώποις ἐκ Παρθένου πεφανέρωται

μορφωθείς τό καθ΄ἡμᾶς καί θεώσας τό πρόσλημμα.

( Ἰδιόμελον ἀκολουθίας Μεγάλων Ὡρῶν Χριστουγέννων,

Ποίημα  ἁγίου Σωφρονίου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων).

Κατά τάς χαρμοσύνους ἡμέρας τοῦ Δωδεκαημέρου, ἐξαιρέτως δέ κατά τήν σήμερον ἡμέραν τῶν Γενεθλίων τοῦ Χριστοῦ, πρωτίστως δοξολογικῶς καί εὐχαριστιακῶς ἡ Ἐκκλησία, κοινωνικῶς δέ καί ἡ ἀνθρωπότης ὅλη, ἑορτάζουν γεγονός ὑπερφυές καί ἐξαίσιον, μυστήριον ξένον καί παράδοξον, ὑπερβαῖνον πᾶσαν ἀνθρωπίνην ἔννοιαν.

Τό ἑόρτιον γεγονός τοῦτο εἶναι ἡ σάρκωσις, ἡ ἐνανθρώπησις τοῦ Θεοῦ Λόγου. «Ὁ Λόγος σάρξ ἐγένετο καί ἐσκήνωσε ἐν ἡμῖν» (Ἰω. 1, 14) κατά  τόν Εὐαγγελιστήν τῆς ἀγάπης. Ἐν τῇ ὑπερβολῇ τῆς ἀγάπης Αὐτοῦ πρός τόν ἄνθρωπον ὁ Θεός Πατήρ ἡμῶν ηὐδόκησε καί ὁ Υἱός Αὐτοῦ, Υἱός ἀνθρώπου γέγονε, σαρκωθείς καί τεχθείς κατά σάρκα ἐκ τῆς ἁγίας καί ἀμώμου Παρθένου. «Ὁ Θεός ὤφθη σαρκοφόρος ἐπί τῆς γῆς καί τοῖς ἀνθρώποις συνανεστράφη» κατά τόν ὑμνῳδόν τῆς Ἐκκλησίας. «Ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ», κατά τόν θεοφόρον πατέρα  ἅγιον Ἰωάννην Δαμασκηνόν,  «μεταλαμβάνει τοῦ χείρονος, ἤτοι τῆς ἡμετέρας ἀνθρωπίνης φύσεως, ἵνα δι’ Ἑαυτοῦ ἐν Ἑαυτῷ ἀνακαινίσῃ τό κατ’ εἰκόνα καί καθ’ ὁμοίωσιν καί τῇ τῆς ζωῆς κοινωνίᾳ ἐλευθερώσῃ ἡμᾶς τῆς φθορᾶς, ἀπαρχή γενόμενος τῆς ἡμῶν ἀναστάσεως καί τό ἀχρειωθέν καί συντριβέν σκεῦος ἀνακαινίσῃ» (Ἔκδ. Ὀρθοδ. Πίστεως, οζ΄). Τήν φιλάνθρωπον ἐνέργειαν ταύτην τοῦ Θεοῦ Γρηγόριος ὁ θεολόγος ὀνομάζει «ἐπιδημίαν τοῦ Θεοῦ εἰς τήν γῆν, ἵνα ἡμεῖς οἱ ἄνθρωποι εἰς οὐρανόν ἐνδημήσωμεν» (PG 36, 316A).

Ἡ ἐκ τῆς ἀειπαρθένου κατά σάρκα γέννησις τοῦ Θεοῦ Λόγου λαμβάνει χώραν εἰς τούς χρόνους ἀπογραφῆς τῆς οἰκουμένης ἐπί Καίσαρος Ὀκταβιανοῦ Αὐγούστου καί ἐπί Ἡρώδου τοῦ βασιλέως εἰς τήν πόλιν Βηθλεέμ τῆς Ἰουδαίας, (Λουκ. 2, 1 & Ματθ. 2, 1). Τότε διά τό μή εἶναι τόπον ἐν τῷ καταλύματι (Λουκ. 2, 7), ὁ Χριστός «λαθών ἐτέχθη ὑπό τό σπήλαιον». Οὐχ ἧττον τό ὑπό τήν γῆν διά τούς ἰσχυρούς τῆς γῆς κεκρυμμένον, ἤτοι ἡ κένωσις τῆς Ἐνανθρωπήσεως καί τῆς κατά σάρκα Γεννήσεως τοῦ Θεοῦ Λόγου καί ἡ πτωχεία τοῦ σπηλαίου καί τῶν σπαργάνων, ἀπ’ οὐρανῶν ὑπό τοῦ Θεοῦ εἰς τούς ἀνθρώπους γνωρίζεται. Ὁ Θεός δι’ ἀστέρος καλεῖ μάγους δωροφοροῦντας ἀπό ἀνατολῶν (Ματθ. 2, 1) καί ποιμένας ἀγραυλοῦντας, δι’ ἀγγέλων, ψαλλόντων «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καί ἐπί γῆς εἰρήνη ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία», (Λουκ. 2, 14).

Τό οὐράνιον καί θεῖον μήνυμα τοῦτο τῆς εἰρήνης τοῦ Ἄρχοντος τῆς εἰρήνης, τοῦ Ἀγγέλου τῆς μεγάλης Βουλῆς, ἤτοι τῆς συνδιαλλαγῆς, τῆς συγκαταβάσεως τοῦ Θεοῦ πρός ἡμᾶς τούς ἀνθρώπους, τῆς συγγνώμης, τῆς ἄκρας ταπεινώσεως, ἡ ὁποία ἔφθασε καί μέχρι τῆς θυσίας τοῦ Σταυροῦ, ἐνστερνίζεται, οἰκειοποιεῖται, ἐπαγγέλλεται, ἐξασκεῖ καί κηρύττει ἡ ὑπό τοῦ Ἐνανθρωπήσαντος Χριστοῦ ἱδρυθεῖσα Ἐκκλησία,  πρός τούς ἐγγύς καί τούς μακράν, πρός τά μέλη αὐτῆς καί τόν κόσμον ὅλον, ἀνεξαρτήτως φυλῆς, θρησκεύματος, ἐθνικότητος, χρώματος καί γλώσσης, καλοῦσα καί λέγουσα ὡς ὁ ἀπόστολος τῶν ἐθνῶν «προσλαμβάνετε ἀλλήλους καθώς καί ὁ Χριστός προσελάβετο ἡμᾶς εἰς δόξαν Θεοῦ», (Ρωμ. 15, 7). Ἰδιαιτέρως ἐκπέμπει τό μήνυμα τοῦτο πρός τούς ἰσχυρούς τῆς γῆς, τούς κατευθύνοντας τάς ζωάς τῶν ἀνθρώπων καί καθορίζοντας τάς ἐξελίξεις εἰς τήν Μέσην Ἀνατολήν καί τήν Ἁγίαν Γῆν, ἵνα μή φυσιῶνται καί ὑπεραίρωνται, ἀλλά ἵνα ὡς ἄρχοντες διακονῶσι ἐν δικαιοσύνῃ καί ἀληθείᾳ τήν εὐημερίαν, τήν ἀξιοπρέπειαν καί τήν ἐλευθερίαν τῶν λαῶν αὐτῶν.

Ἡ Μήτηρ τῶν Ἐκκλησιῶν, ἡ ἔχουσα  κατ’ ἐξοχήν ἐξ ὅλων τῶν Ἐκκλησιῶν τό προνόμιον τῆς εὐλογίας νά διακονῇ τόν Ἐνανθρωπήσαντα Χριστόν εἰς τό θεοδέγμον Σπήλαιον καί τήν ἄνωθεν τούτου Κωνσταντίνειον καί Ἰουστινιάνειον Βασιλικήν προσεύχεται ὑπέρ εἰρηνεύσεως τῆς Μέσης Ἀνατολῆς, εὐημερίας τῆς πόλεως Βηθλεέμ, ἑνότητος τῶν Ἐκκλησιῶν καί εὔχεται εἰς τό χριστεπώνυμον πλήρωμα αὐτῆς, τό διαβιοῦν εἰς τήν δικαιοδοσίαν αὐτῆς καί ὁπουδήποτε γῆς, ζωήν, ὑγιείαν, εἰρήνην, εὐημερίαν, πρόοδον, προκοπήν καί σωτηρίαν καί εἰς τούς προστρέχοντας ἐκ περάτων τῆς οἰκουμένης εὐσεβεῖς προσκυνητάς, τήν χάριν, τήν δύναμιν, τήν εἰρήνην καί  τήν εὐλογίαν τοῦ δι’ ἡμᾶς σαρκί νηπιάσαντος καί ἐκ τῆς ἀειπαρθένου Μαρίας σαρκί τεχθέντος Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Ἐν τῇ Ἁγίᾳ Πόλει Βηθλεέμ, ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2018

Διάπυρος πρός Κύριον εὐχέτης,

ΘΕΟΦΙΛΟΣ Γ΄

Πατριάρχης  Ἱεροσολύμων

Ὁ Πατριαρχικός Ἐπίτροπος τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων εἰς Κωνσταντινούπολιν ἀπέστειλε τό κάτωθι μήνυμα τοῦ ἑορτασμοῦ  τῆς μνήμης τοῦ ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου πρώτου Ἱεράρχου τῶν Ἱεροσολύμων (νέον ἑορτολόγιον), τῆς ὁποίας προεξῆρξεν ὁ Παναγιώτατος Οἰκουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαῖος:

“Ὁμιλία τοῦ Παναγιωτάτου μετά τόν Ἑσπερινό κατά τόν ὁποῖο χοροστάτησε στό Μετόχι τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων στό Νεοχώρι τῆς Πόλεως

Τούς διαχρονικά στενούς δεσμούς ἀλληλοϋποστήριξης καί στενῆς συνεργασίας τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου μέ τό Πατριαρχεῖο Ἱεροσολύμων ὑπογράμμισε ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαῖος, σέ ὁμιλία Του, σήμερα τό ἀπόγευμα, 22 Ὀκτωβρίου, στόν Ἱ.Ν. Ἁγίου Γεωργίου, Μετόχι τοῦ Παναγίου Τάφου, στό Νεοχώρι τοῦ Βοσπόρου, ὅπου χοροστάτησε στόν Ἑσπερινό τῆς Θρονικῆς Ἑορτῆς τῆς Σιωνίτιδος Ἐκκλησίας, ἐπί τῇ ἱερᾷ μνήμῃ τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου. Τόν Πατριάρχη Βαρθολομαῖο ὑποδέχθηκε, νωρίτερα, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀνθηδῶνος Νεκτάριος, Ἐπιτρόπος τοῦ Παναγίου Τάφου στήν Πόλη, ὁ ὁποῖος καί τόν προσκάλεσε νά προστῇ τῶν λατρευτικῶν ἐκδηλώσεων πρός τιμήν τοῦ προστάτου τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων.

Μετά τόν Ἑσπερινό, στόν ὁποῖο παρέστησαν οἱ Μητροπολῖτες Γέρων Δέρκων Ἀπόστολος, Μυριοφύτου καί Περιστάσεως Εἰρηναῖος, Ἰκονίου Θεόληπτος, Καλλιουπόλεως καί Μαδύτου Στέφανος, Προύσης Ἐλπιδοφόρος, Ἀδριανουπόλεως Ἀμφιλόχιος, οἱ Ἐπίσκοποι Χριστουπόλεως Μακάριος, Ἀλικαρνασσοῦ Ἀδριανός, Ἐρυθρῶν Κύριλλος, ἡ Γενική Πρόξενος τῆς Ἑλλάδος στήν Πόλη Γεωργία Σουλτανοπούλου, Ἄρχοντες Ὀφφικιάλιοι καί πλῆθος πιστῶν, ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης ἀπένειμε, ἐξ ὀνόματος τοῦ Πατριάρχῃ Ἱεροσολύμων Θεοφίλου, τό ὀφφίκιο τοῦ Σταυροφόρου τοῦ Τάγματος τοῦ Παναγίου Τάφου στό δραστήριο μέλος τῆς Ὁμογενείας καί Νιχωρίτη κ. Παντελεήμονα Βίγκα, Ἄρχοντα Μέγα Χαρτοφύλακα τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καί Πρόεδρο τῆς Κοινότητας Παναγίας Κουμαριωτίσσης Νεοχωρίου.

«Ἡ παράδοση τῆς συνεργασίας τῶν δύο Ἐκκλησιῶν μας συνεχίζεται».

Στήν ὁμιλία του ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης ἀναφέρθηκε στούς ἀνά τούς αἰῶνες κοινούς ἀγῶνες τῶν Προκαθημένων τῶν Ἐκκλησιῶν Κωνσταντινουπόλεως καί Ἱεροσολύμων γιά τήν προάσπιση τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως καί τῶν τιμαλφῶν τοῦ Γένους.

«Ἡμεῖς ἐν τῷ Οἰκουμενικῷ Πατριαρχείῳ στρέφομεν πάντοτε τούς νοερούς ὀφθαλμούς τῆς καρδίας πρός τά Πανάγια Προσκυνήματα καί βαδίζομεν εἰς τούς χώρους, ἔνθα ἐβάδισεν ὁ Χριστός, καί λαμβάνομεν τήν μυστικήν Χάριν, ἡ ὁποία καί σήμερον ὡς δρόσος Ἀερμών καταβαίνει εἰρηνικῶς εἰς τήν βοσπορίτιδα ταύτην ἀκρώρειαν, καί διέρχεται καί διά τοῦ Ἱεροῦ τούτου Μετοχίου, τό ὁποῖον ἐφιλοξένησε καί μακαρίους Πατριάρχας Ἱεροσολύμων, συμπορευθέντας μετά τῶν ἀοιδίμων προκατόχων ἡμῶν εἰς τήν προάσπισιν τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως καί τῶν τιμαλφῶν τοῦ εὐσεβοῦς ἡμῶν Γένους. Τοῦτο, ἄλλωστε, ἐπιμαρτυρεῖ καί ἡ συχνή συμμετοχή τῶν κατά καιρούς ἐν τῇ Πόλει ταύτῃ παρεπιδημούντων Πατριαρχῶν Ἱεροσολύμων εἰς τήν Ἐνδημοῦσαν Σύνοδον τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, οἱ ὁποῖοι εἰς πολλάς Πατριαρχικάς Πράξεις συνυπογράφουν καί συναποφαίνονται ἐπί καιρίων ζητημάτων τῆς Ὀρθοδόξου ἡμῶν Ἐκκλησίας.

Ἡ παράδοσις αὕτη συνεργασίας τῶν δύο ἡμετέρων Ἐκκλησιῶν συνεχίζεται ἐπί τῆς αὐτῆς βάσεως καί σήμερον ἐπί τῆς εὐκλεοῦς Πατριαρχίας τοῦ Μακαριωτάτου ἀδελφοῦ ἁγίου Ἱεροσολύμων κυρίου Θεοφίλου, ὅστις ἵσταται ἐπί τό πηδάλιον τῆς Σιωνίτιδος Ἐκκλησίας ἱκανός οἰακοστρόφος, ὁδηγῶν τό σκάφος αὐτῆς εἰς εὐδίους λιμένας. Τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον καί ἡ ἡμετέρα Μετριότης χάριτας ὀφείλομεν εἰς τήν Αὑτοῦ Μακαριότητα, τάς ὁποίας ἐν εὐχαριστίᾳ πολλῇ ἐκφράζομεν καί κατά τήν ἱεράν ταύτην στιγμήν, μιμνῃσκόμενοι τῆς καλῆς συνεργασίας μετ’ αὐτοῦ πάντοτε, ἰδίᾳ ὅμως κατά τάς ἐργασίας τῆς ἔναγχος ἐν εὐλογίαις καί ἀγαθοῖς ἀποτελέσμασι συγκληθείσης ἐν Κρήτῃ Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Καί σήμερον, ὅτε ἡ ἀδελφή Ἐκκλησία ἀντιμετωπίζει νέον πρόβλημα ἀπαλλοτριώσεως κτηματικῆς αὐτῆς περιουσίας, ἡ εὐχή μας εἶναι νά ἀποφύγῃ αὕτη τόν κίνδυνον, νά τήν προστατεύῃ ὁ Δομήτωρ Χριστός καί να χαρίζῃ εἰς αὐτήν εὐστάθειαν, εἰς δέ τόν ἄξιον Προκαθήμενον αὐτῆς ὑγείαν, μακροημέρευσιν καί ἐπιτυχίας εἰς τήν διακυβέρνησιν τοῦ σκάφους αὐτῆς, καθώς διέρχεται ἐν μέσῳ παγίδων πολλῶν.»

Ὁ Παναγιώτατος ἐπεσήμανε ὅτι ἡ παρουσία Του στό Μετόχι τοῦ Παναγίου Τάφου, «δίδει εἰς ὅλους ἡμᾶς τήν εὐκαιρίαν νά βιώσωμεν, διά μίαν εἰσέτι φοράν, τό Μυστήριον τῆς Ἐκκλησίας, ὅτι δηλαδή «ἕν σῶμα οἱ πολλοί ἐσμεν». Ἀληθῶς, «ἐν τῇ ἑνώσει ἡ ἰσχύς». Μέ ἀφορμή τήν ἀρχή αὐτή, ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης, ἀναφέρθηκε στόν τιμώμενο ὁμογενῆ ἀπό τό Πατριαρχεῖο Ἱεροσολύμων.

«Τόν χρυσοῦν τοῦτον κανόνα ἀσπάζεται καί ἐμπράκτως ἐφαρμόζει, κάλλιον παντός ἄλλου, ὁ τιμώμενος σήμερον ὑπό τῆς Σιωνίτιδος Ἐκκλησίας Ἄρχων Μέγας Χαρτοφύλαξ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου Ἐντιμολογιώτατος κύριος Λάκης Βίγκας, πιστόν καί ἀφωσιωμένον τέκνον τῆς Ἐκκλησίας καί ἐπίλεκτον μέλος τῆς Ὁμογενείας, ἄνθρωπος προσφορᾶς καί θυσίας, μέχρις αὐτοθυσίας, ὡς καί ἄνθρωπος ἀρχῶν καί ἀσυμβίβαστος ἰδεολόγος, ὅστις ἀγαπᾷ μέ πάθος τήν Ρωμιοσύνην, εἰς τήν ὑπηρεσίαν τῆς ὁποίας ἔταξεν ἑαυτόν, εἰς βάρος πολλάκις τῆς ἐργασίας του, τῆς οἰκογενείας του, τῆς ἀναπαύσεώς του, ἐνίοτε δέ καί βαλλόμενος καί συκοφαντούμενος. Εἴμεθα εἰς θέσιν νά γνωρίζωμεν ὡς Ἀρχιεπίσκοπος καί ποιμενάρχης Κωνσταντινουπόλεως, πόσων καί ὁποίων φιλογενῶν ἔργων ἡ πρωτοβουλία καί ἡ πατρότης ἀνήκει εἰς τόν κ. Βίγκαν καί εἰς πόσα ἄλλα ἔχει βάλει οὗτος τήν ὑπογραφήν του, ὄχι λόγοις, ἀλλά ἔργοις, μαζί μέ ἑτέρους ἐκλεκτούς ὁμογενεῖς.

Καί εἶναι πανάξιον καί δίκαιον τό γεγονός ὅτι τιμᾶται σήμερον καί ὑπό τῆς ἀδελφῆς Ἐκκλησίας τῶν Ἱεροσολύμων, διά τοῦ ὀφφικίου τοῦ Σταυροφόρου τοῦ Παναγίου Τάφου, διά τά ἐνταῦθα Μετόχια τοῦ ὁποίου ἐπί μακράν σειράν ἐτῶν ἤδη ἀγωνίζεται καί ἐπιτυγχάνει χειροπιαστά ἀποτελέσματα. Χαίρομεν ἰδιαιτέρως καί εὐχαριστοῦμεν τόν ἀδελφόν Μακαριώτατον Πατριάρχην Ἱεροσολύμων κύριον Θεοφίλον, διά τήν ἔμπρακτον ἐκδήλωσιν τῆς ἐκτιμήσεως καί τῆς εὐγνώμονος ἀναγνωρίσεως τῆς κατ’ Αὐτόν Ἐκκλησίας δι᾽ ὅσα ὑπέρ αὐτῆς ἔχει μέχρι σήμερον ἐπιτελέσει ὁ κ. Βίγκας. Καί τοῦτο γίνεται κατά παράκλησιν τῆς Αὐτοῦ Μακαριότητος ἰδίαις ἡμῶν Πατριαρχικαῖς χερσί, τοῦθ’ ὅπερ μᾶς χαροποιεῖ ἰδιαιτέρως.

Εἶσαι πολύτιμος διά τήν Ὁμογένειαν, Ἄρχων, πολιτισμένος ἄνθρωπος, γλωσσομαθής, ἐργατικός, φιλότιμος, ἔντιμος, εἰλικρινής, μέ μίαν λαμπράν οἰκογένειαν, τήν ὁποίαν σοῦ ἐχάρισεν ὁ Θεός ὡς ἀντίδωρον διά τούς πολλούς κόπους σου καί τάς πολλάς θυσίας σου. Δέν θά ἐπιθυμούσαμε νά συνεχίσουμε τήν ἀναφοράν καί τήν ἔξαρσιν τῆς χαρισματικῆς προσωπικότητός σου, ἢ ἄλλων κοινωφελῶν πρωτοβουλιῶν καί ἐπιτευγμάτων σου, περιοριζόμενοι εἰς τήν διαπίστωσιν ὅτι εὐθύς ἀπ’ ἀρχῆς ἠθέλησες νά δώσῃς ἕνα ὅραμα καί μίαν αἰσιοδοξίαν εἰς τήν Ὁμογένειαν καί νά μεταδώσῃς τό μήνυμα ὅτι αὐτή ἔχει μέλλον ἐδῶ εἰς τήν Πόλιν.»

Ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης συνεχάρη τόν τιμηθέντα καί τόν Ἀρχιεπίσκοπο Ἀνθηδῶνος γιά τήν φιλότιμη καί κοπιώδη διακονία Του στήν Πόλη, καθώς καί γιά τό σημαντικό ἀνακαινιστικό ἔργο πού πραγματοποίησε στά Μετόχια τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων στό Νεοχώρι, τό Φανάρι καί τήν Χάλκη. Εὐχήθηκε δέ ὁ Κύριος νά χαρίζῃ στήν Σιωνίτιδα Ἐκκλησία, «πᾶσαν ἀγαθοδωρίαν καί εὐστάθειαν, εἰς σωτηρίαν τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ καί εὐλογίαν τῶν πολυπληθῶν εὐλαβῶν προσκυνητῶν τῶν Ἁγίων Τόπων».

Προηγουμένως, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀνθηδῶνος, καλωσορίζοντας μέ θερμούς λόγους τόν Οἰκουμενικό Πατριάρχη στό Μετόχι τοῦ Παναγίου Τάφου, ἀναφέρθηκε ἰδιαιτέρως στίς σχέσεις συνεργασίας, ἀλληλοκατανοήσεως καί συμπορεύσεως τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων μέ τό Πρωτόθρονο Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο. Εὐχήθηκε δέ στόν Παναγιώτατο γιά τήν σημερινή ἐπέτειο συμπληρώσεως εἴκοσι ἑπτά ἐτῶν ἀπό τήν ἐκλογή Του στόν Οἰκουμενικό Θρόνο.

«Τόν Θρόνον τοῦτον, […] κοσμεῖ καί σεμνύνει ἡ Ὑμετέρα Σεπτή Κορυφή, ἡ ὁποία μέχρι τῆς σήμερον ὡς κυματοθραύστης ἰσχυρός ἀνθίσταται εἰς τά ἄγρια κύματα θαλάσσης, τά ἐπαφρίζοντα τάς ἑαυτῶν αἰσχύνας ὅλως ἰδιαιτέρως κατά τούς παρόντας καιρούς, τά ὁποῖα καί πάλιν εἰσορμοῦν ἐκ τῶν Βοσπορινῶν ὑδάτων, θεωροῦντα ὅτι δύνανται νά προκαλέσουν ἑλαχίστην ζημίαν εἰς τόν ἀπήνεμον λιμένα τῆς μεγάλης τοῦ Χριστοῦ Μητρός Ἐκκλησίας. Παρῆλθαν ὅμως οἱ χρόνοι ἐκεῖνοι, κατά τούς ὁποίους οἱ Πατριάρχαι τῆς Ἀνατολῆς ἠναγκάζοντο, διά τό δύσκολον τῶν καιρῶν, πλάνητες νά περιφέρωνται εἰς τά τέσσερα τοῦ ὁρίζοντος σημεῖα διά μικράν οἰκονομικήν ἀνάπαυσιν τῶν Ἐκκλησιῶν αὐτῶν, λειτουργοῦντες πολλάκις πρός τοῦτο τρόπῳ συγκαταβατικῷ καί οἰκονομικῶς. […] Εἴκοσι καί ἑπτά ἔτη εἰς στενάς καί τεθλιμμένας ὁδούς συνεχοῦς σταυρικῆς θυσίας, ἀλλά καί ἀναστασίμου χαρᾶς, σημεῖον πολλάκις ἀντιλεγόμενον, ἀλλά καί ἀμφισβητούμενον ὑπό ἀγνοούντων τήν ἱστορίαν καί τήν ἐκκλησιολογίαν. Εἴκοσι καί ἑπτά ἔτη προσφορᾶς εἰς τήν Ἐκκλησίαν, εἰς τόν Διάλογον τῆς ἀγάπης μετά τῶν ἄλλων χριστιανικῶν ἐκκλησιῶν, εἰς τό ἐνδιαφέρον ὑπέρ τοῦ ὑμετέρου ποιμνίου, ὑπέρ τοῦ κατατρεγμένου ἄνευ διακρίσεως θρησκείας ἢ καταγωγῆς ἀνθρώπου, ὑπέρ τῆς προστασίας τοῦ φυσικοῦ περιβάλλοντος, ἰδιαιτέρως δέ ὑπέρ διατηρήσεως τῆς εἰρήνης καί τῆς προόδου ἀλλά καί εὐημερίας καί εὐσταθείας τῶν ἁγίων τοῦ Θεοῦ Ἐκκλησιῶν εἰς τήν Ἀνατολή ἀλλά καί τήν Δύση, καθώς καί εἰς πᾶν ἄλλο πρόβλημα,τό ὁποῖον ταλανίζει τόν σύγχρονον κόσμο.» Στή συνέχεια ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Νεκτάριος παρέδωσε στόν Παναγιώτατο ἐπίσημο γράμμα τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων, με τό ὁποῖο αἰτεῖται ποσότητα Ἁγίου Μύρου γιά τίς ἀνάγκες τοῦ ποιμνίου τῆς Σιωνίτιδος Ἐκκλησίας, «ὡς σημεῖον», ὅπως εἶπε ὁ Ἐπίτροπος τοῦ Παναγίου Τάφου, «μυστηριακῆς ἑνότητος πηγαζούσης ἐκ τῆς Πρωτοθρόνου Ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντινουπόλεως, δηλονότι τῆς Νέας Ρώμης καί οὐχί τῆς Δευτέρας Ρώμης».

Ἀπό τήν πλευρά του ὁ κ. Παντελεήμων Βίγκας ἐξέφρασε τήν βαθιά εὐγνωμοσύνη Του για τήν ἰδιαίτερη τιμητική διάκριση πού τοῦ ἐπεφύλαξε ὁ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων, ἀλλά καί τήν συγκίνησή του γιά τό γεγονός ὅτι τήν ἔλαβε ἀπό τά χέρια τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου”.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας