ΘΕΟΦΙΛΟΣ  Γ΄

Ἐλέῳ Θεοῦ Πατριάρχης τῆς Ἁγίας Πόλεως Ἱερουσαλήμ

καί πάσης Παλαιστίνης

παντί τῷ πληρώματι τῆς Ἐκκλησίας, χάριν καί ἔλεος καί εἰρήνην

ἀπό τοῦ Παναγίου καί Ζωοδόχου Τάφου

τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ.

Πανηγύρεως ἡμέρα τῇ Ἐγέρσει Χριστοῦ,

Θάνατος φροῦδος ὤφθη,

Ζωῆς ἀνέτειλεν αὐγή.

Ὁ Ἀδάμ ἐξαναστάς χορεύει χαρᾷ,

Διό   ἀλαλάξωμεν ἐπινίκιον ἄδοντες.

(τροπάριον α’ ᾠδῆς κανόνος Κυριακῆς Σταυροπροσκυνήσεως).

Εὐαγγέλια χαρᾶς ἀνεκλαλήτου ἀναγγέλλει σήμερον εἰς τόν κόσμον ἡ τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία. Διαλαλεῖ ἕως ἐσχάτου τῆς γῆς τήν ἐκ νεκρῶν Ἀνάστασιν τοῦ Ἱδρυτοῦ αὐτῆς καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ Ναζαρηνοῦ, τοῦ Ἐσταυρωμένου. Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ, τοῦ ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καί Μαρίας τῆς Παρθένου

Ἐνανθρωπήσαντος, κατά σάρκα Τεχθέντος καί ἐπί γῆς ὀφθέντος. Τοῦ προσλαβόντος τό ἀνθρώπινον φύραμα ἡμῶν καἰ ἐν μιᾷ τῇ ὑποστάσει, τῇ Θεανθρωπίνῃ, καί ἐν δύο ταῖς φύσεσι, τῇ Θεϊκῇ καί τῇ ἀνθρωπίνῃ, συναναστραφέντος ἡμᾶς τούς ἀνθρώπους. Οὗτος ἐδίδαξεν ἡμᾶς  ὁδούς μετανοίας, τρόπους ζωῆς εἰρήνης, ἀλληλεγγύης καί ἀγάπης, ἔτι καί πρός τούς ἐχθρούς. Ἐθεράπευσεν ἀσθενεῖς καί ἀνιάτους καί ἀνέστησε νεκρούς. Ἠγάπησεν ἡμᾶς τούς ἀνθρώπους εἰς τέλος καί προσήνεγκεν Ἑαυτόν ἑκουσίως ὑπέρ ἡμῶν εἰς θάνατον καί δή θάνατον σταυροῦ ἀτιμωτικοῦ. Ἐξέχεε τό Θεήῤῥυτον ἄχραντον Αὐτοῦ αἷμα ὑπέρ ἀφέσεως τῶν ἁμαρτιῶν  ἡμῶν. Προσήνεγκεν Ἑαυτόν θυσίαν ζῶσαν, ἱλαστήριον καί εὐάρεστον τῷ Θεῷ.

Σταυρωθείς ἐπί Ποντίου Πιλάτου καί ταφείς, ἐπορεύθη καί πρός τούς ἐν Ἅιδῃ, πρός τούς ἀπ’αἰῶνος τεθνεῶτας καί κεκρατημένους ὑπό τοῦ διαβόλου. Συμπεριέλαβε καί τούτους εἰς τό σωτήριον λυτρωτικόν ἔργον Αὐτοῦ, «τό ὁποῖον εἶχε δώσει εἰς Αὐτόν ὁ Πατήρ, ἵνα τελέσῃ» (Ἰω. 17, 4). Τούτους «προλαβών, ὁ οἰκονομίᾳ Θεϊκῇ ἀποκεφαλισθείς Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος, εἶχε προετοιμάσει διά τήν μετάνοιαν». Εἰς τούτους ἐκήρυξε καί ὁ κατελθών καί τριημερεύσας εἰς τόν Ἅιδην Κύριος Ἰησοῦς Χριστός. Τούτους πιστεύσαντας ἐσύλησεν ἀπό τοῦ Ἅιδου, ἀπήλλαξεν αὐτούς τῆς βασάνου τῆς αἰωνίου κολάσεως. Συγκαταβαίνων αὐτοῖς, ἀνέσυρε καί ἐχάρισεν εἰς αὐτούς ζωήν τήν αἰώνιον λέγων, «εἰσάγεσθε πάλιν εἰς τόν Παράδεισον». Ἐν τῇ τελέσει  τοῦ ἔργου τούτου ὁ Ἅιδης οὐκ ἔσχεν ἐξουσίαν ἐπ’ Αὐτοῦ. Δέν ἠδυνήθη νά κρατήσῃ Τοῦτον. Ὁ Ἅιδης ἐνόμισεν ὅτι προσέλαβεν ἄνθρωπον καί συνέτυχε Θεῷ. Τῇ δυνάμει τοῦ Πατρός καί τῇ αὐτοφυεῖ Αὐτοῦ Θεϊκῇ δυνάμει Ἰησοῦς  Χριστός ὁ Κύριος συνέτριψε μοχλούς αἰωνίους, συνέθλασε τά κλεῖθρα τοῦ θανάτου καί αὐτεξουσίως «ἀνέστη ἐκ νεκρῶν καί συνανέστησε τόν Ἄδάμ χειρί παντοδυνάμῳ».

Τήν ἐκ νεκρῶν Ἀνάστασιν τοῦ Χριστοῦ, ἤτοι τήν νίκην

Αὐτοῦ κατά τοῦ θανάτου, πανηγυρίζει ἡ Ἐκκλησία ἐν χαρᾷ ψάλλουσα:   «Ἐσφραγισμένου τοῦ μνήματος ἡ ζωή ἐκ τάφου ἀνέτειλας Χριστέ ὁ Θεός καί τῶν θυρῶν κεκλεισμένων τοῖς μαθηταῖς ἐπέστης ἡ πάντων  ἀνάστασις, πνεῦμα εὐθές δι’αὐτῶν ἐγκαινίζων ἡμῖν κατά τό μέγα σου ἔλεος». Τοῦτο τό Πνεῦμα, τό Πνεῦμα Αὐτοῦ τό Ἅγιον, τό Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, ἐνεκαίνισεν, ἤτοι μετέδωσεν «ἐμφυσῶν» «ὁ Χριστός εἰς τούς μαθητάς Αὐτοῦ τήν πρώτην  ἀπό τῆς Ἀναστάσεως ἡμέραν, λέγων, « λάβετε Πνεῦμα Ἅγιον, ἄν τινων ἀφῆτε τάς ἁμαρτίας ἀφέωνται αὐτοῖς», (Ἰω. 20, 22). Οὐχ ἧττον μετέδωσε καί καθ’ ὅλας τάς μεταναστασίμους  Αὐτοῦ ἐμφανίσεις, «ἐν αἷς παρέστησεν Ἑαυτόν ζῶντα ἐν πολλοῖς τεκμηρίοις  δι’ ἡμερῶν τεσσαράκοντα ὀπτανόμενος αὐτοῖς» (Πράξ. 1, 3), « ὅτε καί βλεπόντων αὐτῶν ἐπήρθη καί νεφέλη ὑπέλαβεν Αὐτόν ἀπό τῶν ὀφθαλμῶν αὐτῶν» (Πράξ. 1, 9).

Ἀναληφθείς ἐνδόξως εἰς τούς οὐρανούς, καθίσας ἐκ δεξιῶν τοῦ Πατρός Ἰησοῦς ὁ Χριστός καί « θεώσας τό πρόσλημμα», « δέν ἀφῆκε τούς μαθητάς Αὐτοῦ ὀρφανούς», (Ἰω. 14, 18),  ἀλλά ἀπέστειλεν εἰς αὐτούς παρά τοῦ Πατρός, ὡς ἐπηγγείλατο, « Παράκλητον ἄλλον » (Ἰω. 14,16), τό Πνεῦμα τῆς ἀληθείας. Τοῦτο ἀπέστειλεν «τήν ἡμέραν τῆς Πεντηκοστῆς ἐν ἤχῳ ὥσπερ φερομένης πνοῆς βιαίας»  καί «ἐν διαμεριζομέναις γλώσσαις ὡσεί πυρός, τό ὁποῖον ἐκάθισε ἐφ’ ἕνα ἕκαστον αὐτῶν» (Πράξ. 2, 1- 3). Διά τούτου ἐφώτισε καί ἐνεδυνάμωσε  αὐτούς καί ἀνέδειξεν εἰς διαπρυσίους κήρυκας τοῦ Σταυροῦ καί τῆς Ἀναστάσεως Αὐτοῦ. «Τούς ἁλιεῖς ἀνέδειξε πανσόφους» καί διά τούτων «ἐσαγήνευσε τήν οἰκουμένην». Διά τοῦ κηρύγματος αὐτῶν ἐνεφύτευσεν εἰς πᾶσαν τήν γῆν ἕως καί τάς ἐσχατιάς αὐτῆς τήν Ἐκκλησίαν, τῆς ὁποίας ὡς ὑπέσχετο, « πύλαι Ἅδου οὐ κατισχύσουσι»,(Ματθ. 16,18 ).

Εἰς ταύτην, οὖσαν φανέρωσιν τῆς βασιλείας Του ἐπί τῆς γῆς , ἀνέθεσε τό ἔργον τοῦ Εὐαγγελισμοῦ, ἤτοι τήν διακονίαν τῆς καταλλαγῆς, τῇ εὐδοκίᾳ τοῦ Πατρός, καθ΄ ὅτι ὡς λέγει ὁ ἀπόστολος τῶν ἐθνῶν, «Θεός ἦν ἐν Χριστῷ, κόσμον καταλλάσσων Ἑαυτῷ». (Β΄ Κορ. 5, 19) « καί καθ’ ὅτι ἐν Αὐτῷ κατοικεῖ πᾶν τό πλήρωμα τῆς Θεότητος σωματικῶς» (Κολ. 2,9).  

Τό ἔργον τοῦτο τῆς καταλλαγῆς ἐπιτελεῖ τό Σῶμα Αὐτοῦ, ἡ Ἐκκλησία, διά μέσου τῶν αἰώνων ἀνά τόν κόσμον, ἡ τῶν Ἱεροσολύμων δέ Ἐκκλησία, ἡ Μήτηρ τῶν Ἐκκλησιῶν, «ἡ δεξαμένη πρώτη ἄφεσιν ἁμαρτιῶν διά τῆς Ἀναστάσεως», ἐπιτελεῖ τοῦτο εἰς τούς τόπους τῆς ἐπί γῆς κατά σάρκα ἐμφανείας Αὐτοῦ. Εἰς αὐτούς εὐαγγελίζεται εἰρήνην τοῖς μακράν καί εἰρήνην τοῖς ἐγγύς καί μάλιστα εἰς τούς δυσχειμέρους τούτους καιρούς τοῦ μαινομένου ἐν τῷ κόσμῳ πολέμου καί λυμαινομένου ἀνηλεῶς οὐχί μόνον περιουσίας καί κατοικίας ἀλλά καί ἀνθρωπίνους ζωάς.

Ἀπό τῶν τόπων τούτων καί δή ἀπό τοῦ Παναγίου καί Ζωοδόχου Τάφου, ἐξ οὗ ἀνέτειλε τό φῶς τῆς ζωῆς καί ἐν ᾧ τελεῖται ἡ Πασχάλιος Ἀναστάσιμος Θεία Λειτουργία, ἀπευθύνει ἔκκλησιν ὑπέρ παύσεως πάσης ἐχθροπραξίας πρωτίστως εἰς τήν Γάζαν, ὅλην τήν Ἅγίαν Γῆν καί τήν Μέσην Ἀνατολήν. Ἔκκλησιν ἀπευθύνει ὡσαύτως ὑπέρ τῆς ἑνότητος τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν ἐν τῷ συνδέσμῳ τῆς εἰρήνης καί ὑπέρ ἑνοποιοῦ μαρτυρίας αὐτῆς εἰς τόν ἐναγωνίως ἀναμένοντα ταύτην δεινοπαθοῦντα κόσμον.

Οὐχ ἥκιστα εἰς τό ποίμνιον αὐτῆς εἰς πᾶσαν τήν κανονικήν δικαιοδοσίαν αὐτῆς, Ἰσραήλ, Ἰορδανίαν, Παλαιστινιακόν κράτος, Κατάρ καί ὅπου γῆς καί εἰς τούς εὐλαβεῖς προσκυνητάς, ἀπευθύνει τόν Πασχάλιον χαιρετισμόν «Χριστός ἀνέστη»  καί τόν θριαμβευτικόν λόγον  τοῦ Σωτῆρος, «θαρσεῖτε, ἐγώ νενίκηκα τόν κόσμον», (Ἰω. 16, 33).

Ἐν τῇ Ἁγίᾳ Πόλει Ἱερουσαλήμ, ΠΑΣΧΑ 2024

Διάπυρος πρός Κύριον εὐχέτης,

ΘΕΟΦΙΛΟΣ Γ’

Πατριάρχης Ἱεροσολύμων

Ἡ ἑορτή τῶν Χριστουγέννων τῆς 25^ης Δεκεμβρίου 2023/ 7^ης Ἰανουαρίου 2024, ἡμέρας Κυριακῆς ἤρξατο διά τῆς Καθόδου ἀφ’ ἑσπέρας ἀπό τήν εἴσοδον τοῦ Βαπτιστηρίου καί τῆς εἰσόδου πρός τήν Βασιλικήν, προεξάρχοντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου.

Ἐν συνεχείᾳ ἤρξατο ἡ ἀκολουθία τοῦ Ὄρθρου, ὡς γέγραπται εἰς τό Μηναῖον, εἰς τό Καθολικόν τῆς Βασιλικῆς. Διαρκούσης ταύτης ἐνεδύθη ὁ Μακαριώτατος, οἱ Ἀρχιερεῖς καί οἱ Ἱερεῖς καί ἐν ᾧ ἐψάλλετο τό κάθισμα «δεῦτε ἴδωμεν, πιστοί, ποῦ ἐγεννήθη ὁ Χριστός», ὁ Μακαριώτατος καί ἡ Συνοδεία Αὐτοῦ ἐπορεύθησαν εἰς τό Ἱερόν Σπήλαιον, παρισταμένου δεξιόθεν Αὐτοῦ τοῦ κ. Ράμζη Χούρη, Προέδρου τῆς Ἀνωτάτης Ἐκκλησιαστικῆς Ἐπιτροπῆς, ἐκπροσώπου τοῦ Προέδρου τοῦ Παλαιστινιακοῦ Κράτους κ. Μαχμούδ Ἀμπάς -Ἀμποῦ Μάζεν, καί συνεργατῶν τοῦ γραφείου αὐτοῦ δεξιά καί τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Δημητρίου Ἀγγελοσοπούλου ἀριστερά καί τοῦ ἐκπροσώπου τοῦ Βασιλέως τῆς Ἰορδανίας.

Εἰς τό Θεοδέγμον Σπήλαιον ἀνεπέμφθη δέησις καί ἀνεγνώσθη τό κατά Λουκᾶν Εὐαγγέλιον  «τῷ καιρῷ ἐκείνῳ ἐξῆλθε δόγμα παρά Καίσαρος Αὐγούστου ἀπογράφεσθαι πᾶσαν τήν Οἰκουμένην». Ἐν συνεχείᾳ ἀνεγνώσθη τό Πατριαρχικόν Μήνυμα τῶν Χριστουγέννων ὑπό τοῦ Γέρροντος Ἀρχιγραμματέως Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου ἑλληνιστί ἔχον ὡς ἕπεται:

 « Μυστήριον ξένον ὁρῶ καί παράδοξον,

Οὐρανόν τό Σπήλαιον

Θρόνον Χερουβικόν τήν Παρθένον,

Τήν φάτνην χωρίον, ἐν ὧ ἀνεκλίθη ὁ ἀχώρητος

Χριστός ὁ Θεός, ὅν ἀνυμνοῦντες μεγαλύνομεν»

( Τροπάριον Θ΄ᾠδῆς κανόνος Χριστουγέννων).

Ὄντως, ὡς λέγει ὁ ὑμνῳδός τῆς Ἐκκλησίας, «μυστήριον ξένον καί παράδοξον» εἶδε ἡ ἀνθρωπότης ἐπ’ ἐσχάτων τῶν χρόνων, ἐπί Καίσαρος Ὀκταβιανοῦ Αὐγούστου. Εἶδε Θεοῦ συγκατάβασιν φανερουμένην εἰς Βηθλεέμ τῆς Ἰουδαίας. Ὁ Θεός ἐκπληρῶν τάς ἐπαγγελίας Αὐτοῦ πρός τούς προφήτας «ἐξαπέστειλε λύτρωσιν τῷ  λαῷ Αὐτοῦ». Ἡ λύτρωσις αὕτη εἶναι ὁ «ὁμοούσιος» τῷ Πατρί Μονογενής Υἱός καί Λόγος Αὐτοῦ. Διά Τοῦτον ηὐδόκησε, ὅπως σαρκωθῇ, ὅπως προσλάβῃ  ἀνθρωπίνην ἔμψυχον  καί ἔλλογον σάρκα καί μορφήν ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καί Μαρίας τῆς ἀειπαρθένου. « Ὡς οἶδε, ὡς ἠθέλησε καί ὡς ηὐδόκησε» καί ὡς λέγει ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης, «ὁ Λόγος σάρξ ἐγένετο καί ἐσκήνωσε ἐν ἡμῖν». ( Ἰω.1, 14). Δι’ ἡμᾶς «ἐκένωσεν Ἑαυτόν» (Φιλ. 2, 7), καί «λαθών ἐτέχθη ὑπό τό σπήλαιον». Ἐδέχθη τήν ἐσχάτην πτωχείαν τεχθείς ἐν σπηλαίῳ, ἀνακλιθείς ἐν φάτνῃ καί ἐν σπαργάνοις εἱλιχθείς. Ἐν τῇ πτωχείᾳ ταύτῃ «διέλαμψε ὁ πλοῦτος τῆς Θεότητος Αὐτοῦ». Διά τοῦτο «ὁ οὐρανός διά τοῦ ἀστέρος πρεοεκόμισεν Αὐτῷ τούς μάγους, ὡς ἀπαρχήν τῶν ἐθνῶν καί «προδρόμους τῆς Ἐκκλησίας» κατά τόν ἱερόν Χρυσόστομον. Ἄγγελος ἀπεκάλυψεν Αὐτόν εἰς ποιμένας ἀγραυλοῦντας καί πλῆθος ἀγγέλων ἐκήρυξαν αὐτόν ἀπό τόν οὐρανόν διά τοῦ ἀγγελικοῦ ὕμνου, «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καί ἐπί γῆς εἰρήνη ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία». Διά τοῦ ὕμνου τούτου ἀναγγέλλεται ὅτι ἡ εὐδοκία τοῦ Θεοῦ διά τούς ἀνθρώπους εἶναι ἡ εἰρήνη. Τήν εἰρήνην αὐτήν  φέρει εἰς τόν κόσμον ὁ Ἐνανθρωπήσας Υἱός Του. Αὐτός Οὗτος εἶναι ἡ εἰρήνη, ἡ τοῦ κόσμου, ἡ βασιζομένη ἐπί τῆς δικαιοσύνης, καθότι ἄνευ δικαιοσύνης εἰρήνη δέν ὑπάρχει.

  Ἐρειδομένη εἰς τήν Θεϊκήν ἀποκάλυψιν ταύτην, μαρτυρουμένην ὑπό αὐτοπτῶν καί αὐτηκόων μαρτύρων εἰς Γραφάς Ἁγίας ἡ Ἐκκλησία πιστεύει καί κηρύττει εἰς τά μέλη της καί εἰς τόν κόσμον ὅλον Χριστόν Σωτῆρα καί Λυτρωτήν τοῦ ἀνθρωπίνου γένους ὄχι ὡς θεοποιηθέντα ἄνθρωπον, ἀλλά ὡς Ἐνανθρωπήσαντα Θεόν διά τήν σωτηρίαν, ἤτοι τήν θέωσιν τοῦ ἀνθρώπου. Ὁ Θεός κατῆλθεν εἰς τήν γῆν, διά νά ἀνεβάσῃ τόν ἄνθρωπον εἰς τόν οὐρανόν. Οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας λέγουν ἀκατάπαυστα « Θεός ἐνηνθρώπησε καί ἄνθρωπος ἐθεώθη».  Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς διακηρύσσει ὅτι « δοξάζεται ἡ σάρξ ἅμα τῇ προσλήψει καί δόξα τοῦ σώματος ἡ δόξα τῆς Θεότητος γίνεται». Διά τῆς Ἐνανθρωπήσεως, τοῦ Σταυροῦ, τῆς ἐκ νεκρῶν Ἀναστάσεως καί  Ἀναλήψεως Αὐτοῦ ὁ Χριστός ὡς Θεός καί ἄνθρωπος ἐκάθισε ἐκ  δεξιῶν τοῦ Πατρός, ἐκάθισε τό πρόσλημμα, ἤτοι τήν προσληφθεῖσαν ἀνθρωπότητα Αὐτοῦ ἐκ δεξιῶν τοῦ Πατρός καί ὡδοποίησε τήν θέωσιν εἰς τούς  πιστεύοντας  εἰς Αὐτόν.

 Ἀναληφθείς εἰς τόν οὐρανόν ὁ Ἐνανθρωπήσας, σαρκί σταυρωθείς καί Ἀναστάς ἐκ νεκρῶν Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός ἀφῆκεν εἰς τήν γῆν τό Σῶμα Αὐτοῦ, τήν Ἐκκλησίαν, τούς ἁγίους μαθητάς καί ἀποστόλους, διαδόχους αὐτῶν ἱεράρχας καί τό χριστεπώνυμον πλήρωμα, διά νά ἐπιτελῇ εἰς τόν αἰῶνα τό ἔργον Αὐτοῦ, τῆς διδασκαλίας, τῆς συνδιαλλαγῆς καί τοῦ ἁγιασμοῦ τῶν ἀνθρώπων, διά νά ἐπικρατῇ εἰς τήν γῆν ὅ, τι ἠκούσθη τήν πρώτην νύκτα τῆς γεννήσεως Αὐτοῦ, « Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καί ἐπί γῆς εἰρήνη ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία».

 Τόν λόγον τοῦτον διακηρύσσει, τό ἔργον τοῦτο ἐπιτελεῖ, ὑπακούουσα εἰς τόν ἱδρυτήν αὐτῆς ἡ Ἐκκλησία ὅπου γῆς, ἰδίᾳ δέ ἡ τῶν Ἱεροσολύμων  Ἐκκλησία εὐλογουμένη, ὅπως διακονῇ ἐπί τῶν τόπων τῆς κατά σάρκα ἐμφανείας Αὐτοῦ καί δή τῆς πρώτης ἐμφανείας εἰς Βηθλεέμ. Εἰς τήν μεγαλοπρεπῆ  Κωνσταντίνειον Βασιλικήν  τῆς Γεννήσεως καί εἰς τό ἀπέριττον Θεοδέγμον Σπήλαιον ἑορτάζει καί ἐφέτος ἡ Μήτηρ τῶν Ἐκκλησιῶν, ἐκκινήσασα ἐξ Ἱεροσολύμων τηροῦσα ἀρχαίαν παράδοσιν αὐτῆς ἀφ’ ἡμερῶν τῆς προσκυνητρίας Αἰθερίας καί τοῦ ἀοιδίμου προκατόχου ἡμῶν Πατριάρχου Σωφρονίου. Ἑορτάζει ἐν σεμνῷ οὐχί πανηγυρικῷ ἑορτασμῷ, καθ’ὅτι «ὡς ἄλλη Ραχήλ κλαίει» τά θύματα τοῦ ἐν Γάζῃ και τῇ εὐρυτέρᾳ περιοχῇ καταστροφικοῦ πολέμου και ποιεῖ ἔκκλησιν πρός τούς ἔχοντας τήν δύναμιν κυβερνήτας τοῦ κόσμου διά παῦσιν τῶν ἐχθροπραξιῶν χάριν τῆς προστασίας πάσης ἀνθρωπίνης ψυχῆς, οὔσης εἰκόνος Θεοῦ.

Ἔμπλεοι ὅθεν τῆς χαρᾶς τῆς τοῦ Χριστοῦ Γεννήσεως. ἀπευθύνομεν τάς Πατριαρχικάς καί Πατρικάς Ἡμῶν εὐχάς καί εὐλογίας εἰς τούς εὐλαβεῖς προσκυνητάς, ἰδιαιτέρως δέ εἰς τό εὐσεβές Ἡμῶν ποίμνιον εἰς Γάζαν μετά τῶν προσευχῶν Ἡμῶν, ὅπως ὁ Ἅγιος Πορφύριος παραμένῃ προστάτης αὐτοῦ καί παντός χειμαζομένου ἐκεῖ ὑπό τοῦ μαινομένου πολέμου.

Οὐχ ἥκιστα ἰδιαιτέρας ἐκφράζομεν εὐχαριστίας τῷ τιμῶντι τήν ἑορτήν ἡμῶν Προέδρῳ τοῦ Παλαιστινιακοῦ κράτους Μαχμούδ Ἀμπᾶς -Ἀμποῦ Μάζεν διά τοῦ ἀντιπροσώπου αὐτοῦ κ. Ράμζη Χούρη καί εὐχόμεθα αὐτῷ τήν Θείαν ἐνίσχυσιν εἰς τήν εὐόδωσιν τῶν προσπαθειῶν καί τῶν ἀγώνων αὐτοῦ διά τήν προστασίαν τοῦ χειμαζομένου Παλαιστινιακοῦ λαοῦ, ἵνα διαβιοῖ ἐν εἰρήνῃ, δικαιοσύνῃ και εὐημερίᾳ εἰς τό πλαίσιον ἑνός ἀπολύτως ἐλευθέρου Παλαιστινιακοῦ κράτους ἀξιοχρέως διεθνῶς ἀναγνωριζομένου.

Ἐν τῇ Ἁγία Πόλει Βηθλεέμ, ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2023

ΘΕΟΦΙΛΟΣ Γ΄

Πατριάρχης Ἱεροσολύμων

Τό Μήνυμα ἀνεγνώσθη ἐπίσης ὑπό τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου π. Ἧσσα Μούσλεχ ἐκπροσώπου Τύπου τοῦ Πατριαρχείου ἀραβιστί καί ἠκολούθησεν ἡ προσκύνησις εἰς τόν Ἀστέρα καί εἰς τήν Φάτνην. Ἐν συνεχείᾳ ἔλαβε χώραν ἡ ἔξοδος ἀπό τῆς βορείου πύλης τοῦ Θεοδέγμονος Σπηλαίου καί ἀπό τῆς κορυφῆς τῶν βαθμίδων τοῦ παρεκκλησίου τῶν Ἀρμενίων καί ἡ λιτανεία κατά τό ἔθος τρίς πέριξ τοῦ Καθολικοῦ εἰς τά κλίτη τῆς Βασιλικῆς τῆς Γεννήσεως καί ἀνεπέμφθη δέησις εἰς τό κεντρικόν κλίτος.

Ὅτε ἡ Συνοδείᾳ ἔφθασε εἰς τόν χῶρον τοῦ Εἰκονοστασίου, ἤρξατο ὁ Μακαριώτατος τήν Θ’ ᾠδήν «μεγάλυνον ψυχή μου …»  καί ἐσυνεχίσθη ἡ Ἀκολουθία τοῦ Ὄρθρου καί μετά ταύτην ἡ θεία Λειτουργία τοῦ Μεγάλου Βασιλείου, προεξάρχοντος τοῦ Μακαριωτάτου καί συλλειτουργούντων Αὐτῷ τῶν Σεβασμιωτάτων Ἀρχιερέων Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου καί τῶν Ἀρχιεπισκόπων Κωνσταντίνης Ἀριστάρχου, Γεράσων κ. Θεοφάνους, Λύδδης κ. Δημητρίου, Πέλλης κ.  Φιλουμένου, Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων ὧν πρῶτος ὁ Γέρων Καμαράσης Ἀρχιμανδρίτης π. Νεκτάριος, Ἀραβοφώνων Πρεσβυτέρων, τοῦ Ἀρχιδιακόνου π. Μάρκου καί τοῦ Ἱεροδιακόνου π. Εὐλογίου, παρουσίᾳ τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Δημητρίου Ἀγγελοσοπούλου ἐν μέσῳ λίαν πυκνοῦ Παλαιστινιακοῦ λαοῦ μόνον καί οὐχί προσκυνητῶν ἐκ τοῦ ἐξωτερικοῦ, λόγῳ τῆς ἐπικρατούσης ἐνταῦθα, ὡς μή ὤφελε, ἐμπολέμου καταστάσεως. Ἡ θεία Λειτουργία ἐτελέσθη καί εἰς τό Θεοδέγμον Σπήλαιον, προεξάρχοντος τοῦ ἐν Κωνσταντινουπόλει ἀντιπροσώπου τοῦ Πατριαρχείου Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀνθηδῶνος κ. Νεκταρίου.

Ἡ Πατριαρχική Λειτουργία ἔληξε συμφώνως τῷ ἐπικρατοῦντι καθεστῶτι τήν 3.30 π.μ. ὥραν ἐν δοξολογίᾳ πρός τόν Θεόν διά τήν εὐδοκίαν Αὐτοῦ τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Μονογενοῦς Υἱοῦ Αὐτοῦ, χάριν τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρωπίνου γένους.

Τῆς ἀκολουθίας ληξάσης, ὁ Πατριαρχικός Ἐπίτροπος Βηθλεέμ παρέθεσε τράπεζαν, συμμεριζόμενος τήν κατάστασιν τοῦ Παλαιστινιακοῦ λαοῦ τοῦ δοκιμαζομένου ὑπό τοῦ συνεχιζομένου πολέμου.

Τήν πρωΐαν ὁ Γέρων Δραγουμᾶνος Ἀρχιμανδρίτης π. Ματθαῖος κατῆλθεν εἰς τό Σπήλαιον καί προσκυνήσας ἀνεχώρησε τῆς Βασιλικῆς καί διά τῆς πράξεως ταύτης ἐδόθη τό μήνυμα τῆς λήξεως τῆς πρώτης ἡμέρας τῆς Μεγάλης Ἑορτῆς τῶν Χριστουγέννων εἰς τήν Βασιλικήν τῆς Γεννήσεως καί εἰς τό Θεοδέγμον Σπήλαιον, ἔνθα ἐγεννήθη τό κατά σάρκα Χριστός ὁ Θεός ἡμῶν.

 Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

«Μυστήριον ξένον ὁρῶ καί παράδοξον,

Οὐρανόν τό Σπήλαιον, Θρόνον Χερουβικόν τήν Παρθένον,

Τήν φάτνην χωρίον, ἐν ὧ ἀνεκλίθη ὁ ἀχώρητος

Χριστός ὁ Θεός, ὅν ἀνυμνοῦντες μεγαλύνομεν»

(εἱρμός Θ΄ ᾡδῆς κανόνος Χριστουγέννων).

          Ὄντως, ὡς λέγει ὁ ὑμνῳδός τῆς Ἐκκλησίας, «μυστήριον ξένον καί παράδοξον» εἶδε ἡ ἀνθρωπότης ἐπ’ ἐσχάτων τῶν χρόνων, ἐπί Καίσαρος Ὀκταβιανοῦ Αὐγούστου. Εἶδε Θεοῦ συγκατάβασιν φανερουμένην εἰς Βηθλεέμ τῆς Ἰουδαίας. Ὁ Θεός ἐκπληρῶν τάς ἐπαγγελίας Αὐτοῦ πρός τούς προφήτας «ἐξαπέστειλε λύτρωσιν τῷ  λαῷ Αὐτοῦ». Ἡ λύτρωσις αὕτη εἶναι ὁ «ὁμοούσιος» τῷ Πατρί Μονογενής Υἱός καί Λόγος Αὐτοῦ. Διά Τοῦτον ηὐδόκησε, ὅπως σαρκωθῇ, ὅπως προσλάβῃ  ἀνθρωπίνην ἔμψυχον  καί ἔλλογον σάρκα καί μορφήν ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καί Μαρίας τῆς ἀειπαρθένου. «Ὡς οἶδε, ὡς ἠθέλησε καί ὡς ηὐδόκησε» καί ὡς λέγει ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης, «ὁ Λόγος σάρξ ἐγένετο καί ἐσκήνωσε ἐν ἡμῖν»  (Ἰω. 1,14). Δι’ ἡμᾶς «ἐκένωσεν Ἑαυτόν» (Φιλ. 2,7), καί «λαθών ἐτέχθη ὑπό τό σπήλαιον». Ἐδέχθη τήν ἐσχάτην πτωχείαν τεχθείς ἐν σπηλαίῳ, ἀνακλιθείς ἐν φάτνῃ καί ἐν σπαργάνοις εἱλιχθείς. Ἐν τῇ πτωχείᾳ ταύτῃ «διέλαμψεν ὁ πλοῦτος τῆς Θεότητος Αὐτοῦ». Διά τοῦτο «ὁ οὐρανός διά τοῦ ἀστέρος προσεκόμισεν Αὐτῷ τούς μάγους, ὡς ἀπαρχήν τῶν ἐθνῶν» καί «προδρόμους τῆς Ἐκκλησίας» κατά τόν ἱερόν Χρυσόστομον. Ἄγγελος ἀπεκάλυψεν Αὐτόν εἰς ποιμένας ἀγραυλοῦντας καί πλῆθος ἀγγέλων ἐκήρυξαν Αὐτόν ἀπό τόν οὐρανόν διά τοῦ ὕμνου: «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καί ἐπί γῆς εἰρήνη ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία», ἀναγγέλλοντες ὅτι ἡ εὐδοκία τοῦ Θεοῦ διά τούς ἀνθρώπους εἶναι ἡ εἰρήνη. Τήν πάντα νοῦν ὑπερέχουσαν Θείαν ταύτην εἰρήνην φέρει εἰς τόν κόσμον ὁ Ἐνανθρωπήσας Λόγος Αὐτοῦ. Αὐτός Οὗτος εἶναι «ὁ μεγάλης βουλῆς Ἄγγελος, ὁ Ἄρχων τῆς εἰρήνης καί ὁ ἥλιος τῆς δικαιοσύνης».

Ἐρειδομένη εἰς τήν Θεϊκήν ἀποκάλυψιν ταύτην, μαρτυρουμένην ὑπό αὐτοπτῶν καί αὐτηκόων μαρτύρων εἰς Γραφάς Ἁγίας ἡ Ἐκκλησία πιστεύει καί κηρύττει εἰς τά μέλη της καί εἰς τόν κόσμον ὅλον Χριστόν Σωτῆρα καί Λυτρωτήν τοῦ ἀνθρωπίνου γένους ὄχι ὡς θεοποιηθέντα ἄνθρωπον ἀλλά ὡς Ἐνανθρωπήσαντα Θεόν διά τήν σωτηρίαν, ἤτοι τήν θέωσιν τοῦ ἀνθρώπου. Ὁ Θεός κατῆλθεν εἰς τήν γῆν, διά νά ἀνεβάσῃ τόν ἄνθρωπον εἰς τόν οὐρανόν, ἔνθα καί «τό πολίτευμα ἡμῶν ἐν οὐρανοῖς ὑπάρχει»(Φιλ, 3,20) κατά τόν οὐρανοβάμονα Παῦλον. Οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας λέγουν ἀκαταπαύστως «Θεός ἐνηνθρώπησε καί ἄνθρωπος ἐθεώθη». Ὁ δέ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς διακηρύσσει ὅτι «δοξάζεται ἡ σάρξ ἅμα τῇ προσλήψει καί δόξα τοῦ σώματος ἡ δόξα τῆς Θεότητος γίνεται». Διά τῆς Ἐνανθρωπήσεως, τοῦ Σταυροῦ, τῆς ἐκ νεκρῶν Ἀναστάσεως καί  Ἀναλήψεως Αὐτοῦ ὁ Χριστός ὡς Θεός καί ἄνθρωπος ἐκάθησε ἐκ  δεξιῶν τοῦ Πατρός μετά τῆς προσληφθείσης ἀνθρωπίνης φύσεως Αὐτοῦ, ἤτοι τοῦ «προσλήμματος» κατά τούς Πατέρας, καί ὡδοποίησε τήν θέωσιν εἰς τούς  πιστεύοντας εἰς Αὐτόν.

Ἀναληφθείς εἰς τόν οὐρανόν ὁ Ἐνανθρωπήσας, σαρκί Σταυρωθείς καί  Ἀναστάς ἐκ νεκρῶν Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός ἀφῆκεν εἰς τήν γῆν τήν Ἐκκλησίαν, ἤτοι τούς ἁγίους μαθητάς καί ἀποστόλους, τούς διαδόχους αὐτῶν ἱεράρχας, ἰερεῖς καί τό χριστεπώνυμον πλήρωμα, διά νά ἐπιτελῇ εἰς τόν αἰῶνα τό ἔργον Αὐτοῦ, δηλονότι τῆς διδασκαλίας, τῆς συνδιαλλαγῆς καί τοῦ ἁγιασμοῦ τῶν ἀνθρώπων, ὥστε νά ἐπικρατῇ εἰς τήν γῆν ὅ,τι ἠκούσθη τήν πρώτην νύκτα τῆς γεννήσεως Αὐτοῦ, τό «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καί ἐπί γῆς εἰρήνη ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία».

  Τόν λόγον τοῦτον διακηρύσσει καί τό ἔργον τοῦτο ἐπιτελεῖ, ὑπακούουσα εἰς τόν ἱδρυτήν αὐτῆς ἡ Ἐκκλησία ὅπου γῆς, ἰδίᾳ δέ ἡ τῶν Ἱεροσολύμων Ἐκκλησία εὐλογουμένη, ὅπως διακονῇ ἐπί τῶν τόπων τῆς κατά σάρκα ἐμφανείας Αὐτοῦ καί δή τῆς πρώτης εἰς Βηθλεέμ. Εἰς τήν μεγαλοπρεπῆ Κωνσταντίνειον Βασιλικήν τῆς Γεννήσεως καί εἰς τό ἀπέριττον Θεοδέγμον Σπήλαιον θά ἑορτάσῃ καί ἐφέτος ἡ Μήτηρ τῶν Ἐκκλησιῶν, ἐκκινοῦσα ἐξ Ἱεροσολύμων, τηροῦσα ἀρχαίαν παράδοσιν αὐτῆς ἀφ’ ἡμερῶν τῆς προσκυνητρίας Αἰθερίας καί τοῦ ἀοιδίμου προκατόχου ἡμῶν Πατριάρχου Σωφρονίου.

Ἔμπλεοι ὅθεν τῆς χαρᾶς τῆς τοῦ Χριστοῦ Γεννήσεως, ἀπευθύνομεν τάς Πατριαρχικάς καί Πατρικάς Ἡμῶν εὐχάς καί εὐλογίας εἰς «πάντα ὁμολογοῦντα Ἰησοῦν Χριστόν ἐν σαρκί ἐληλυθότα» (Ἰω. Α’ 4,2), εἰς τούς εὐλαβεῖς προσκυνητάς, ἰδιαιτέρως δέ εἰς τό εὐσεβές Ἡμῶν ποίμνιον εἰς Γάζαν μετά τῶν προσευχῶν Ἡμῶν, ὅπως ὁ Ἅγιος Πορφύριος παραμένῃ προστάτης αὐτοῦ καί παντός χειμαζομένου ἐκεῖ ὑπό τοῦ μαινομένου πολέμου.

Ἐν τῇ Ἁγίᾳ Πόλει Βηθλεέμ, ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2023

ΘΕΟΦΙΛΟΣ Γ΄

Πατριάρχης  Ἱεροσολύμων

Δήλωσις, τήν ὁποίαν ἐξέδωσε τό Ορθόδοξον Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων ἐπί τῇ εὐκαιρίᾳ τοῦ χαρμοσύνου  Βασιλικοῦ γάμου τοῦ Χασιμιτικοῦ Βασιλείου.

Τό Ὀρθόδοξον Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων ἀπευθύνει τά θερμά αὐτοῦ συγχαρητήρια καί τάς θερμοτέρας εὐχάς αὐτοῦ προς τήν  Αὐτοῦ Μεγαλειότητα τόν Βασιλέα Abdullah II bin Al-Hussein, τήν Αὐτῆς Μεγαλειότητα Βασίλισσαν Ράνιαν Al-Abdullah, τόν γαμβρόν Αὐτοῦ τήν Βασιλικήν Ὑψηλότητα τόν διάδοχον πρίγκιπα Al-Hussein bin Abdullah καί τήν ἀξιότιμον νύμφην, δεσποινίδα Rajwa Al-Seif, ἐξ ἀφορμῆς τοῦ εὐλογημένου γάμου αὐτῶν.

Ἐν αὐτῇ τῇ εὐσήμῳ  ἡμέρᾳ, προσευχόμεθα ταπεινῶς πρός τόν Παντοδύναμον Θεόν, νά εὐλογήσῃ τήν Αὐτοῦ Βασιλικήν Ὑψηλότητα τόν διάδοχον πρίγκιπα Ἀλ-Χουσεΐν καί τήν νύμφην αὐτοῦ, να προστατεύσῃ καί νά διαιωνίσῃ τήν εὐτυχίαν καί τήν εὐημερίαν αὐτῶν καί νά τούς καθοδηγήσῃ εἰς ἕν εὐτυχισμένον συζυγικόν ταξίδιον καί ἕν λαμπρόν μέλλον πλῆρες ἐπιτυχίας καί χαρᾶς. Εἴθε ἡ Αὐτοῦ Μεγαλειότης καί ἡ εὐγενής οἰκογένεια τῶν Χασεμιτῶν, μετά τοῦ Ἰορδανικοῦ λαοῦ, νά συνεχίσουν να βιώνουν τήν εὐτυχίαν, τήν εὐημερίαν καί τήν ἐπιτυχίαν ὑπό τόν οἶκον τῶν Χασιμιτῶν, μέ ἐπικεφαλῆς τήν Αὐτοῦ Μεγαλειότητα τόν Βασιλέα Ἀμπντουλάχ ΙΙ μπιν Ἀλ-Χουσεΐν, τόν Θεματοφύλακα τῶν Ἰσλαμικῶν καί Χριστιανικῶν ἱερῶν Προσκυνημάτων τῆς Ἁγίας Γῆς.

Τό Ὀρθόδοξον Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων ἐπαινεῖ τό πνεῦμα τῆς ἑνότητος καί τῆς ἁρμονίας μέ τό ὁποῖον στεφανοῦται ὁ γάμος οὗτος, ὁ ὁποῖος  ἐνισχύει τούς οἰκογενειακούς καί πολιτιστικούς δεσμούς μεταξύ τῶν ἀδελφῶν Ἀραβικῶν ἐθνῶν. Ἡ συμμετοχή τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ.  Θεόφιλου Γ’ εἰς τήν  Βασιλικήν ταύτην γαμήλιον τελετήν ἀποτελεῖ ἐπιβεβαίωσιν τῆς ὑπερηφανείας καί τῆς βαθείας ἐκτιμήσεώς μας διά τήν στενήν καί διακεκριμμένην σχέσιν, τήν ὁποίαν μοιραζόμεθα μέ τήν Ἰορδανίαν καί τήν  Χασιμιτικήν ἡγεσίαν αὐτῆς. Σηματοδοτεῖ ἐπίσης τήν συνεχῆ συνεργασίαν καί ἀλληλεγγύην μεταξύ Ἐκκλησίας καί Πολιτείας εἰς τήν ὑπηρεσίαν τῶν μελῶν τῆς Κοινότητος καί τήν  προώθησιν τῶν ἀξιῶν τῆς εἰρηνικῆς συμβιώσεως καί τῆς δικαιοσύνης.

Ἐπιπλέον, παρακαλοῦμεν τόν Θεόν νά διαφυλάξῃ τήν σταθερότητα τῆς  Ἰορδανίας, νά προστατεύσῃ τόν σοφόν ἡγέτην ἡμῶν, τήν Αὐτοῦ Μεγαλειότητα τόν βασιλέα Ἀμπντάλα Β’ καί τήν Βασιλικήν οἰκογένειαν Αὐτοῦ καί νά διαφυλάττῃ ἐν εὐημερίᾳ τόν Ἰορδανικόν λαόν.

ΘΕΟΦΙΛΟΣ Γ΄

Ἐλέῳ Θεοῦ Πατριάρχης τῆς Ἀγίας Πόλεως Ἱερουσαλήμ

καί πάσης Παλαιστίνης

παντί τῷ πληρώματι τῆς Ἐκκλησίας, χάριν καί ἔλεος καί εἰρήνην

ἀπό τοῦ Παναγίου καί Ζωοδόχου Τάφου τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ.

Δεῦτε λάβετε φῶς ἐκ τοῦ ἀνεσπέρου φωτός

καί δοξάσατε Χριστόν τόν Ἀναστάντα ἐκ νεκρῶν.

«Ὄρθρος ἦν βαθύς τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ τῇ μιᾷ τῶν Σαββάτων» μετά τήν Σταύρωσιν καί τήν ταφήν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Αἱ γυναῖκες, αἱ συνακολουθήσασαι τῷ Ἰησοῦ ἀπό τῆς Γαλιλαίας, ἐξῆλθον εἰς τήν πόλιν καί «ἠγόρασαν ἀρώματα, ἵνα ἐλθοῦσαι εἰς τό μνημεῖον, ἀλείψωσι τό σῶμα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ» (Μάρκ. 16,1). Φθάσασαι ἐπί τήν θύραν τοῦ μνημείου φαεσφόρος ἄγγελος καθήμενος ἐπί τοῦ λίθου ἐβόα, «οἶδα ὅτι Ἰησοῦν ζητεῖτε τόν Ναζαρηνόν τόν ἐσταυρωμένον, ἠγέρθη, οὐκ ἔστιν ὧδε, ἴδε ὁ τόπος ὅπου ἔθηκαν αὐτόν, ἀλλά ὑπάγετε εἴπατε τοῖς μαθηταῖς Αὐτοῦ καί τῷ Πέτρῳ ὅτι προάγει ὑμᾶς εἱς τήν Γαλιλαίαν, ἐκεῖ Αὐτόν ὄψεσθε καθώς εἶπεν ὑμῖν» (Μάρκ. 16, 6-7).

«Ζῶντα παρέστησεν Ἑαυτόν ὁ  Κύριος εἰς τούς ἀποστόλους ἐν πολλοῖς τεκμηρίοις δι’ ἡμερῶν τεσσαράκοντα ὀπτανόμενος αὐτοῖς καί λέγων τά περί τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ» (Πράξ. 1,3). «Ἐντυγχάνων ὑπέρ ἡμῶν ἐκεῖθεν» (Ρωμ. 8,34), ἀπέστειλεν ἡμῖν Παράκλητον ἄλλον, τό Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, «ὅ παρά τοῦ Πατρός ἐκπορεύεται» (Ἰω. 15,26). Τοῦτο τό Πνεῦμα τοῦ Υἱοῦ ἐφώτισε τούς ἁγίους Αὐτοῦ μαθητάς καί ἀποστόλους καί ἐνεδυνάμωσε καί μετεμόρφωσε καί ἀνέδειξεν Πνευματοφόρους κήρυκας τοῦ Εὐαγγελίου. Δι’ αὐτῶν ἐσαγήνευσε τήν οἰκουμένην πᾶσαν καί ἐγκατέστησεν εἰς τά πέρατα αὐτῆς  τήν Ἐκκλησίαν, τήν ὁποίαν ἐξηγόρασε διά τοῦ ἰδίου Αὐτοῦ αἵματος. Αὕτη ὡς τό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ εἶναι ὁ οἰκονόμος τοῦ ἁγιαστικοῦ καί λυτρωτικοῦ Αὐτοῦ ἔργου ἐπί τῆς γῆς. Αὕτη ἐνεργεῖ τά σωτήρια μυστήρια καί κηρύττει εἰς τόν κόσμον, ὡς Ἐκεῖνος ἐκήρυξεν τήν εἰρήνην, τήν συνδιαλλαγήν καί τήν ἀγάπην Αὐτοῦ πρός πάντας καί πρός τούς ἐχθρούς. Ἡμεῖς ἐν ἐκκλησίαις δεόμεθα, μετά τοῦ Μεγάλου Βασιλείου, «παῦσον τά σχίσματα τῶν ἐκκλησιῶν, τάς τῶν αἱρέσεων ἐπαναστάσεις κατάστειλον», «μηδεμίαν ἀφορμήν διδόναι τῷ ἀντικειμένῳ λοιδορίας χάριν» (Α΄ Τιμ. 5,14).

Ἡ ἐκπλήρωσις τῆς ἀποστολῆς αὐτῆς βαρύνει ἰδιαιτέρως τήν Ἐκκλησίαν τῶν Ἁγίων Τόπων. Τήν Ἐκκλησίαν τήν «οὖσαν» ἐν Ἱεροσολύμοις, ἡ ὁποία ἀπό τοῦ κενοῦ καί ὀλβίου Τάφου, τῆς πηγῆς τῆς Ἀναστάσεως, διωκομένη ἀπ’ ἀρχῆς, δριμέως δέ προσφάτως, ἀγωνίζεται μή καταβαλλομένη, «ἀποθνῄσκουσα καί ἰδού ζῶσα» (Β΄ Κορ. 6,9), κηρύττουσα Χριστόν Ἐσταυρωμένον καί Ἀναστάντα καί ὑποδεχομένη τά τέκνα αὐτῆς, «ἐκ δυσμῶν καί βορρᾶ καί θαλάσσης καί ἑῴας» διά τοῦ ἡδυμόλπου χαιρετισμοῦ «Χριστός ἀνέστη» καί διά τῶν Πατριαρχικῶν Ἡμῶν εὐχῶν καί Πατρικῶν εὐλογιῶν.

 Ἐν τῇ Ἁγίᾳ Πόλει Ἱερουσαλήμ,  ΠΑΣΧΑ 2023

Διάπυρος πρός Κύριον εὐχέτης, 

  ΘΕΟΦΙΛΟΣ  Γ΄

  Πατριάρχης Ἱεροσολύμων

Τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων, ἐκφράζει τάς βαθυτάτας αὐτοῦ συλλυπητηρίους εὐχάς πρός τάς οἰκογενείας τῶν θυμάτων τοῦ θανατηφόρου σιδηροδρομικοῦ δυστυχήματος εἰς Τέμπη Νομοῦ Λαρίσης, διά τῶν κάτωθι ἐπιστολῶν τοῦ Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου Γ΄ πρός τόν Προκαθήμενον τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος Μακαριώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κ.κ. Ἱερώνυμον καί πρός τόν Πρωθυπουργόν τῆς Ἑλλάδος ἐξοχώτατον κ. Κυριᾶκον Μητσοτάκην, ἐχόντων ὡς ἕπεται:

Ἀριθμ. Πρωτ. 63

Μακαριώτατε Ἀρχιεπίσκοπε Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος καί Πρόεδρε τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς ἐν Ἑλλάδι Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας ἐν Χριστῷ τῷ Θεῷ, λίαν ἀγαπητέ ἀδελφέ καί συλλειτουργέ τῆς Ἡμῶν Μετριότητος Κύριε Ἱερώνυμε. Τήν Ὑμετέραν περισπούδαστον Ἡμῖν Μακαριότητα ἐν φιλήματι ἁγίῳ περιπτυσσόμενοι, ἡδέως προσαγορεύομεν.

Διά τῶν Πατριαρχικῶν ἀδελφικῶν Ἡμῶν Γραμμάτων τούτων, μετ’ ἄλγους ψυχῆς ἐπικοινωνοῦμεν μετά τῆς Ὑμετέρας λίαν Περισπουδάστου Ἡμῖν Μακαριότητος, ἵνα ἐκφράσωμεν τήν βαθεῖαν θλῖψιν καί συμπαράστασιν Ἡμῶν διά τό ἐπισυμβάν εἰς τήν κοιλάδα τῶν Τεμπῶν ἀπροσδόκητον σιδηροδρομικόν  δυστύχημα, ἐν ᾧ ἐφονεύθησαν δεκάδες ἀνθρώπων κυρίως νεαρᾶς ἡλικίας.

Συμμετέχοντες εἰς τό ἐθνικόν πένθος καί συλλυπούμενοι τῇ Ὑμετέρᾳ Μακαριότητι καί τοῖς πενθοῦσι συγγενέσι τῶν θυμάτων, προσευχόμεθα ἀπό τοῦ Φρικτοῦ Γολγοθᾶ ὑπέρ ἀναπαύσεως τῶν φονευθέντων ἐν χώρᾳ ζώντων μετά δικαίων, ἐξ ὕψους παρηγορίας τῶν πενθούντων συγγενῶν αὐτῶν καί ὑπέρ ταχείας ἰάσεως τῶν τραυματισθέντων. Προσέτι δέ ὑψώνομεν χεῖρα ἱκέτιδα τῷ Δεσπότῃ τῶν ὅλων Χριστῷ τῷ Θεῷ ἡμῶν, παρακαλοῦντες Αὐτόν, ὅπως φυλάσσῃ τό Γένος ἡμῶν καί τήν ἀνθρωπότητα ἅπασαν ἀπό «θανάτου, πένθους καί λιμοῦ» (πρβλ. Ἀποκ. 18,8).

Ἐφ’ οἷς, ἀποδιδόντες Αὐτῇ τόν ἐν Κυρίῳ ἀσπασμόν ἀπό τοῦ Παναγίου καί Ζωοδόχου Τάφου τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ,  διατελοῦμεν.

Ἐν  τῇ Ἁγία Πόλει Ἱερουσαλήμ  ͵βκγʹ  Φεβρουαρίου  ιζ΄.

Τῆς Ὑμετέρας Πεφιλημένης Μακαριότητος

Ἀγαπητός ἐν Χριστῷ ἀδελφός

 ΘΕΟΦΙΛΟΣ Γ΄

Πατριάρχης Ἱεροσολύμων

Ἀριθμ. Πρωτ. 61

Ἐξοχώτατε,

Μετ’ ἄλγους ψυχῆς ἐπικοινωνοῦμεν μετά τῆς Ὑμετέρας λίαν Τετιμημένης Ἡμῖν Ἐξοχότητος, ἵνα ἐκφράσωμεν τήν βαθεῖαν θλῖψιν καί συμπαράστασιν Ἡμῶν διά τό ἐπισυμβάν εἰς τήν κοιλάδα τῶν Τεμπῶν ἀπροσδόκητον σιδηροδρομικόν  δυστύχημα, ἐν ᾧ ἐφονεύθησαν δεκάδες ἀνθρώπων κυρίως νεαρᾶς ἡλικίας.

Συμμετέχοντες εἰς τό ἐθνικόν πένθος καί συλλυπούμενοι τῇ Ὑμετέρᾳ Ἐξοχότητι καί τοῖς πενθοῦσι συγγενέσι τῶν θυμάτων, προσευχόμεθα ἀπό τοῦ Φρικτοῦ Γολγοθᾶ ὑπέρ ἀναπαύσεως τῶν φονευθέντων ἐν χώρᾳ ζώντων μετά δικαίων, ἐξ ὕψους παρηγορίας τῶν πενθούντων συγγενῶν αὐτῶν καί ὑπέρ ταχείας ἰάσεως τῶν τραυματισθέντων. Προσέτι δέ ὑψώνομεν χεῖρα ἱκέτιδα τῷ Δεσπότῃ τῶν ὅλων Χριστῷ τῷ Θεῷ ἡμῶν, παρακαλοῦντες Αὐτόν, ὅπως φυλάσσῃ τό Γένος ἡμῶν καί τήν ἀνθρωπότητα ἅπασαν ἀπό «θανάτου, πένθους καί λιμοῦ» (πρβλ. Ἀποκ. 18,8).

Ἐπί δέ τούτοις, ἐπιδαψιλεύοντες τῇ Ὑμετέρᾳ Ἐξοχότητι τάς Πατριαρχικάς Ἡμῶν εὐχάς καί εὐλογίας ἀπό τοῦ Παναγίου καί Ζωοδόχου Τάφου, διατελοῦμεν.

Ἐν τῇ Ἁγίᾳ Πόλει Ἱερουσαλήμ  ͵βκγ΄  Φεβρουαρίου  ιζ΄.

Τῆς Ὑμετέρας Τετιμημένης Ἐξοχότητος

Διάπυρος πρός Κύριον Εὐχέτης,

 ΘΕΟΦΙΛΟΣ Γ΄

Πατριάρχης Ἱεροσολύμων

Ἡμεῖς, οἱ Πατριάρχαι καί οἱ Προϊστάμενοι τῶν Ἐκκλησιῶν εἰς τήν Ἱερουσαλήμ, καλοῦμεν πάσας τάς ἀντιμαχομένας παρατάξεις εἰς τούς Ἁγίους Τόπους, νά ἀσκήσουν αὐτοσυγκράτησιν καί αὐτοέλεγχον.  Προειδοποιούσαμεν συνεχῶς διά μίαν ἔκρηξιν, ἕνα παράλογον κύκλον βίας, ἡ ὁποία θά προκαλέσῃ μόνον πληγάς καί δεινά εἰς ὅλους. Μία τοιαύτη κατάστασις πραγμάτων εἶναι σχεδόν βέβαιον ὅτι θά ἐπιφέρῃ περαιτέρω φρικαλεότητας καί ἀγωνίαν, ἀπομακρύνουσαν ἡμᾶς ἀπό τήν πολυπόθητον εἰρήνην καί σταθερότητα, τήν ὁποίαν πάντες ἐπιζητοῦμεν.

Παρακολουθοῦντες στενῶς τήν θλιβεράν αὐτήν κατάστασιν, κατελήξαμεν εἰς τό συμπέρασμα ὅτι ἡ ἐξάπλωσις τῆς βίας αὐτῆς, ἡ ὁποία εἶχεν ὡς ἀποτέλεσμα τούς ἀδικαιολογήτους θανάτους τριάκοντα καί δύο (32) Παλαιστινίων καί ἑπτά (7) Ἰσραηλινῶν πολιτῶν ἅμα τῇ ἐνάρξει τοῦ Νέου Πολιτικοῦ Ἔτους, εἶναι φανερόν ὅτι  αὐτό-διαιωνίζεται. Εἶναι βέβαιον ὅτι θά συνεχισθῇ, μάλιστα δέ θά κλιμακωθῇ, ἐάν δέν ληφθῇ μία σθεναρά καί ἀποφασιστική παρέμβασις  ὑπό τῶν κοινοτικῶν καί πολιτικῶν ἡγετῶν ὅλων τῶν παρατάξεων.

Πάντες ὀφείλουν νά συνεργασθοῦν διά νά ἐκτονωθῇ ἡ τρέχουσα ἔντασις καί νά ξεκινήσῃ μία πολιτική  διαδικασία, ἡ ὁποία θά βασισθῇ εἰς καθιερωμένας ἀρχάς δικαιοσύνης, αἱ ὁποῖαι θά ἐπιφέρουν μίαν διαρκῆ εἰρήνην καί εὐημερίαν διά ὅλους.

Ὡς ἕπεται, εἰς τοιαύτας λίαν δυσκόλους ὥρας, καλοῦμεν πάντας τούς πολίτας νά σέβωνται ὁ εἷς τήν θρησκευτικήν πίστιν τοῦ πλησίον καί νά ἐπιδεικνύουν σεβασμόν εἰς πάντα τά ἱερά προσκυνήματα καί τούς ἱερούς τόπους λατρείας.

Ἐν τῷ ἀποήχῳ τοῦ τελευταίου τραγικοῦ κύματος βίας τούτου, προσευχόμεθα διά πάντας, οἱ ὁποῖοι ἐφονεύθησαν καί ἐτραυματίσθησαν καί παρακαλοῦμεν, ὅπως ὁ Θεός σκέπῃ τάς  οἰκογενείας καί τούς οἰκείους αὐτῶν. Προσευχόμεθα ἐπίσης διά τήν θεραπείαν τῶν τραυματισθέντων καί ὁ Παντοδύναμος νά ἐνισχύῃ ἐν δυνάμει καί ὑπομονῇ ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι  φροντίζουν αὐτούς.

Τέλος, παρακαλοῦμεν ὁ Θεός νά παράσχῃ εἰς τούς πολιτικούς ἡγέτας καί εἰς τούς ἀνθρώπους ἐπιρροῆς ὅλων τῶν παρατάξεων τήν σοφίαν καί τήν σύνεσιν, ὁδηγῶν αὐτούς εἰς τήν ἐξεύρεσιν τρόπων βοηθείας πρός ὑπέρβασιν τῆς βίας, πρός διατήρησιν τῆς ἀσφαλείας τῶν Κοινοτήτων ἡμῶν καί πρός ἄοκνον ἐργασίαν, διά νά φθάσουν εἰς μίαν δικαίαν καί εἰρηνικήν λύσιν ὑπέρ τῶν περιποθήτων ἡμῖν Ἁγίων Τόπων.

Οἱ Πατριάρχαι καί οἱ Προϊστάμενοι τῶν Ἐκκλησιῶν τῆς Ἱερουσαλήμ  

Tό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων δημοσιεύει τήν ὑπ’ ἀριθμ. πρωτοκόλλου 788 καί ἀπό 21^ης  Δεκεμβρίου 2022 ἐπιστολήν τοῦ Μακαριωτάτου Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου πρός τόν Μακαριώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κ.κ. Ἱερώνυμον περί τοῦ αὐτοδεσπότου καθεστῶτος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίας Αἰκατερίνης τοῦ Ὄρους Σινᾶ καί τῆς κανονικῆς τάξεως εἰς περίπτωσιν τελέσεως θείας Λειτουργίας ἐν αὐτῇ ὑπό Ἀρχιερέως ἄλλου ἐκκλησιαστικοῦ κλίματος.

Ἡ ἐπιστολή αὐτή ἔχει ὡς ἑξῆς:

Ἀριθμ. Πρωτ.

788

Μακαριώτατε Ἀρχιεπίσκοπε Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος καί Πρόεδρε τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς ἐν Ἑλλάδι Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας ἐν Χριστῷ τῷ Θεῷ, λίαν ἀγαπητέ ἀδελφέ καί συλλειτουργέ τῆς Ἡμῶν Μετριότητος Κύριε Ἱερώνυμε. Τήν Ὑμετέραν περισπούδαστον Ἡμῖν Μακαριότητα ἐν φιλήματι ἁγίῳ περιπτυσσόμενοι, ἡδέως προσαγορεύομεν.

Διά τῶν Πατριαρχικῶν ἀδελφικῶν Ἡμῶν Γραμμάτων τούτων ἐπικοινωνοῦμεν ἐν τῷ πνεύματι τῆς ἀδελφικῆς ἐν Χριστῷ ἀγάπης μετά τῆς Ὑμετέρας λίαν ἀγαπητῆς καί περισπουδάστου Ἡμῖν Μακαριότητος, ἀφορμήν λαμβάνοντες ἐκ τῆς ἐφετινῆς ἑορτῆς τῆς Ἁγίας ἐνδόξου μεγαλομάρτυρος Αἰκατερίνης τῆς πανσόφου ἐν τῇ Ἱερᾷ Μονῇ τοῦ Θεοβαδίστου Ὄρους Σινᾶ.

Ὡς γνωστόν, ἡ μακραίων κανονική παράδοσις τῆς Ὀρθοδόξου ἡμῶν Ἐκκλησίας, μαρτυρουμένη εἰς πλεῖστα κανονικά καί συνοδικά ἔγγραφα, (π.χ. εἰς τήν Κανονικήν Ἐπιστολήν τοῦ Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως Γενναδίου Σχολαρίου πρός τόν Μάξιμον Σοφιανόν Ἡγούμενον τῆς Μονῆς Σινᾶ, εἰς τάς ἀποφάσεις τῆς Συνοδικῆς Συνελεύσεως ἐν Καΐρῳ κατά τό ἔτος 1557 ὑπό τῶν Πατριαρχῶν Ἀλεξανδρείας Ἰωακείμ, Ἀντιοχείας Ἰωακείμ καί Ἱεροσολύμων Γερμανοῦ, εἰς τήν ἀπόφασιν τῆς ἐν Μόσχᾳ Ἱερᾶς Συνόδου τοῦ ἔτους 1667, εἰς τό Πατριαρχικόν Γράμμα τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Μεθοδίου Γ΄), προσέτι δέ καί εἰς τάς ὁμολογίας πίστεως, τάς ὁποίας ἔδιδον καί εἰσέτι δίδουν οἱ Ἀρχιεπίσκοποι Σιναίου ἐνώπιον τῶν Πατριαρχῶν Ἱεροσολύμων κατά τήν χειροτονίαν αὐτῶν, ἀλλά καί εἰς τό ἔγκυρον Συνταγμάτιον τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων Χρυσάνθου, ὁρίζει τήν Μονήν ταύτην οὖσαν ἐντός τῶν ὁρίων τῆς δικαιοδοσίας τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων, ἀπ’ αἰώνων Αὐτοδέσποτον, Αὐτόνομον καί Ἀνεξάρτητον, διοικουμένην ὑπό τῆς Ἱερᾶς Συνάξεως τῶν Σιναϊτῶν Πατέρων.

Τήν παράδοσιν καί τάξιν ταύτην ἀφ’ ἡμερῶν τῆς ἐκλογῆς Ἡμῶν εἰς τόν Πατριαρχικόν Θρόνον καί Ἡμεῖς, στοιχοῦντες εἰς τάς Κανονικάς Ἀρχάς, τάς ὁποίας ἔθεσαν οἱ προκάτοχοι Ἡμῶν, ἐν οἷς καί ὁ πολύς Σιναΐτης Πατριάρχης Ἱεροσολύμων Νεκτάριος, ἐσεβάσθημεν ἀπολύτως, ἄνευ παρεμβάσεώς τινος εἰς τά ἐσωτερικά, διοικητικά θέματα τῆς Μονῆς ἤ τάς ἐξωτερικάς δραστηριότητας αὐτῆς.

Τούτων οὕτως ἀκριβῶς τηρουμένων, ἐσχάτως δημιουργεῖται πρόβλημα, ὡς μή ὤφελε, ἐκ τῆς μή ἐνημερώσεως τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων ὑπό τῶν Σιναϊτῶν Πατέρων, διά τήν πρόσκλησιν Ἱεραρχῶν ἐξ ἑτέρων Ἐκκλησιαστικῶν Κλιμάτων, ἐπί τῷ σκοπῷ τῆς τελεσιουργίας τῆς Θείας Εὐχαριστίας ἐν τῇ Ἱερᾷ Μονῇ, ἰδίᾳ δέ κατά τήν ἑορτήν τῆς Ἁγίας Αἰκατερίνης. Ἡμεῖς καθ’ ἕκαστον ἔτος ἀποστέλλομεν ἀντιπροσωπείαν διά τήν ἑορτήν ταύτην, χωρίς νά γνωρίζωμεν ποίους Ἀρχιερεῖς ἄλλων Ἐκκλησιῶν θά συναντήσωμεν ἐκεῖ, καθισταμένων οὕτω τῶν ἀντιπροσώπων Ἡμῶν μαρτύρων κανονικῆς ἀταξίας.

Εἰς τήν Θείαν Λειτουργίαν τῆς ἑορτῆς τῆς Ἁγίας Αἰκατερίνης ἐφέτος προέστη ὁ Ἱερώτατος Μητροπολίτης Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς κ. Νικόλαος, ἄνευ οἱασδήποτε γνώσεως Ἡμῶν καί ἐμνημόνευσεν εἰς τήν Θείαν Λειτουργίαν, προφανῶς ἐκ παρερμηνείας, τήν Ἱεράν Σύνοδον τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καί τόν Ἀρχιεπίσκοπον Σιναίου κ. Δαμιανόν, ἄνευ οὐδεμιᾶς μνείας τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων, ἐν ἀντιθέσει πρός τήν λειτουργικήν καί κανονικήν τάξιν τήν ἰσχύουσαν ἐν τοῖς Παλαιφάτοις Πατριαρχείοις. Διερωτώμεθα ἐάν ἡ Αὐτονομία τῆς Μονῆς ἤ τό «Ἀδέσποτον» αὐτῆς, ὡς ἰσχυρίζονται οἱ Σιναΐται Πατέρες, ἀναιρεῖ τήν τάξιν τῶν Διπτύχων καί ἐπί ποίας κανονικῆς βάσεως ἐρείδεται ἡ ἀναίρεσις αὕτη.

Γνωρίζομεν τῇ Ὑμετέρᾳ Μακαριότητι ὅτι διά τῶν ὡς ἄνω οὐδαμῶς ἐκφράζομεν πρόθεσιν καταλύσεως τοῦ «Αὐτοδεσπότου» χαρακτῆρος διοικήσεως τῆς Μονῆς, ἀλλ’ ἀντιθέτως προτιθέμεθα, ἵνα προστατεύσωμεν ἐν παντί τό Καθεστώς αὐτῆς ἐν τῷ πλαισίῳ ὅμως τῶν κανονικῶν ἐπιταγῶν τῶν Πατέρων καί τῶν Συνόδων (35^ος Ἀποστόλων, 2^ος Β΄ Οἰκουμενικῆς, 20^ός Πενθέκτης, 13ος καί 22^ος Ἀντιοχείας κ.ἄ.), διό καί παρεκαλέσαμεν τούς Σιναΐτας Πατέρας, ἵνα τηροῦν τήν κανονικήν τάξιν ἐπί τοῦ προκειμένου ζητήματος πρός διασφάλισιν «τῆς ἑνότητος τοῦ Πνεύματος ἐν τῷ συνδέσμῳ τῆς εἰρήνης» (Ἐφ. 4,3).

Ἐκθέτοντες ταῦτα, παρακαλοῦμεν τήν Ὑμετέραν Μακαριότητα, ὅπως συστήσῃ εἰς τούς Ἀρχιερεῖς τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ὁσάκις ἐπιθυμοῦν νά λειτουργήσουν εἰς τήν Ἱεράν Μονήν Θεοβαδίστου Ὄρους Σινᾶ, νά ἐνημερώνουν τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων, καθώς πράττουν οἱ Ἀρχιερεῖς τῶν λοιπῶν ἀδελφῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, διότι ἡ Αὐτονομία τῆς Μονῆς δέν ἀναιρεῖ τό γεγονός ὅτι αὕτη δέν εὑρίσκεται εἰς μετέωρόν τινα κατάστασιν ἀλλ’ ἐπί κανονικοῦ ἐδάφους τῆς δικαιοδοσίας τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων.

Ἐφ’ οἷς, ἀποδιδόντες Αὐτῇ τόν ἐν Κυρίῳ ἀσπασμόν ἀπό τοῦ Παναγίου καί Ζωοδόχου Τάφου τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ,  διατελοῦμεν.

Ἐν  τῇ Ἁγία Πόλει Ἱερουσαλήμ  ͵βκβʹ  Δεκεμβρίου  κα΄.

Τῆς Ὑμετέρας Πεφιλημένης Μακαριότητος

Ἀγαπητός ἐν Χριστῷ ἀδελφός

ΘΕΟΦΙΛΟΣ Γ΄

Πατριάρχης Ἱεροσολύμων

Τήν πρωΐαν τοῦ Σαββάτου, 11^ης /24^ης Δεκεμβρίου 2022, ἔλαβε χώραν κατόπιν θείας Λειτουργίας εἰς τόν Καθεδρικόν Ἱερόν Ναόν Ἀποστόλου Βαρνάβα τῆς Ἁγίας Ἀρχιεπισκοπῆς Κύπρου καί κατόπιν κανονικῆς ἐκλογικῆς διαδικασίας, συμφώνως πρός τό νέον Καταστατικόν νόμον τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου ἡ ἐκλογή τοῦ τοποτηρητοῦ πρῴην Μητροπολίτου Πάφου κ. Γεωργίου εἰς Ἀρχιεπίσκοπον Νέας Ἰουστινιανῆς καί πάσης Κύπρου.

Ἐπί τῇ ἐκλογῇ ταύτῃ ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος Γ΄ ἀπηύθυνε τῷ ἐκλεγέντι Ἀρχιεπισκόπῳ τό κάτωθι συγχαρητήριον Γράμμα:

“Μακαριώτατε Ἀρχιεπίσκοπε Νέας Ἰουστινιανῆς καί πάσης Κύπρου, ἐν Χριστῷ τῷ Θεῷ, λίαν ἀγαπητέ καί περισπούδαστε ἀδελφέ καί συλλειτουργέ τῆς Ἡμῶν Μετριότητος Κύριε Γεώργιε. Τήν Ὑμετέραν ποθεινοτάτην  Ἡμῖν Σεβασμίαν Μακαριότητα ἐν ἁγίῳ φιλήματι περιπτυσσόμενοι, ἡδέως προσαγορεύομεν.

Ἀσμένως ἐπληροφορήθημεν τήν ἀνάδειξιν τῆς Ὑμετέρας πεφιλημένης καί περισπουδάστου Ἡμῖν Μακαριότητος εἰς τόν Ἀρχιεπισκοπικόν καί Ἐθναρχικόν Θρόνον τῆς Ἁγιωτάτης Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου εἰς διαδοχήν τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου κυροῦ Χρυσοστόμου.

Σπεύδομεν, ὅθεν, καί Ἡμεῖς ἐκ τῆς Ἁγίας Γῆς, ὅπως συγχαρῶμεν ἐγκαρδίως Αὐτῇ καί δεηθῶμεν τῷ ἐν Σπηλαίῳ σαρκί τεχθέντι Κυρίῳ ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστῷ, ὑπέρ μιᾶς εὐλογημένης, καρποφόρου καί ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ κυβερνητικῆς, πρωθιεραρχικῆς καί ποιμαντορικῆς διακονίας πρός διαφύλαξιν τῆς ἱερᾶς παρακαταθήκης τῆς Ὀρθοδόξου ἡμῶν Πίστεως καί ἀποκατάστασιν τῆς ἑνότητος τοῦ λαοῦ τῆς πολυπαθοῦς Κύπρου.

Εἰς τοιαύτην ἐποχήν, καθ’ ἥν σχίσματα καί διχοστασίαι διασαλεύουσι τήν ἑνότητα τῆς Μιᾶς Ἁγίας Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ὀρθοδόξου ἡμῶν Ἐκκλησίας, ἐπιβάλλεται πᾶσα ἀγαθή προσπάθεια ὑφ’ ὅλων τῶν Προκαθημένων τῶν κατά τόπους ἀδελφῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν πρός διασφάλισιν καί διακράτησιν τῆς θεοκελεύστου ἑνότητος, «ἵνα ὁμοθυμαδόν ἐν ἑνί στόματι δοξάζωμεν τόν Θεόν καί Πατέρα τοῦ Κυρίου ἡμῶν ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ» (πρβλ. Ρωμ. 15,6).

Ἐφ’ οἷς, συγχαίροντες εἰσέτι διά τήν ἐπαξίαν ἐκλογήν τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος εἰς τόν θῶκον τοῦ Προκαθημένου τῆς Ἐκκλησίας τῆς ἁγιοτόκου Κύπρου καί κατασπαζόμενοι Αὐτήν ἀδελφοποθήτως ἀπό τοῦ Πανσέπτου καί Θεοδέγμονος Σπηλαίου φιλήματι ἁγίῳ, διατελοῦμεν”.

Ἐν τῇ Ἁγίᾳ Πόλει Ἱερουσαλήμ ͵βκβʹ Δεκεμβρίου ια΄.

Τῆς Ὑμετέρας  Πεφιλημένης Μακαριότητος

Ἀγαπητός ἐν Χριστῷ ἀδελφός,

 ΘΕΟΦΙΛΟΣ Γ΄

Πατριάρχης Ἱεροσολύμων

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας