ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗ ΚΑΙ ΣΥΝΟΔΙΚΗ ΠΡΑΞΙΣ

ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ

ΚΑΤΑΤΑΞΕΩΣ ΕΙΣ ΤΟ ΑΓΙΟΛΟΓΙΟΝ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΑΓΙΟΤΑΦΙΤΟΥ ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΦΙΛΟΥΜΕΝΟΥ

ΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΤΟΥ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΦΡΕΑΤΟΣ ΤΟΥ ΙΑΚΩΒ.

ΣΥΝΕΔΡΙΑ Ν΄/ 11-9-2009.

Ἡ τῶν Ἱεροσολύμων Ἁγία τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία, τεθεμελιωμένη ἐπί τοῦ θεοῤῥύτου αἵματος τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ κενωθέντος ἐπί τοῦ Φρικτοῦ Γολγοθᾶ ὑπέρ ἀφέσεως τῶν ἁμαρτιῶν καί σωτηρίας τοῦ ἀνθρωπίνου γένους, ἐκαρποφόρησεν εἰς τούς κόλπους αὐτῆς μάρτυρας, οἱ ὁποῖοι τό αἷμα αὐτῶν ἐξέχεαν ὡς προσφοράν καί ἀντίδοσιν εὐγνωμοσύνης καί ἀγάπης τῷ ἑκουσίως ὑπέρ αὐτῶν Σταυρωθέντι καί ἐκ νεκρῶν Ἀναστάντι.

Πρῶτος τῶν μαρτύρων τούτων τυγχάνει ὁ πρωτομάρτυς καί ἀρχιδιάκονος Στέφανος, ὅστις, κατά μίμησιν τοῦ Σωτῆρος αὐτοῦ, ἐτελειώθη, προσευχόμενος ὑπέρ τῶν λιθοβολούντων αὐτόν (Πράξ. 7, 60). Τοῦτον ἠκολούθησεν ὁ ἅγιος Ἰάκωβος, υἱός Ζεβεδαίου καί ἀδελφός τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου, τόν ὁποῖον «Ἡρώδης ὁ βασιλεύς ἀνεῖλε μαχαίρῃ». (Πράξ. 12, 1-2). Μετ’ αὐτόν ὁ ἅγιος Ἰάκωβος ὁ Ἀδελφόθεος, πρῶτος ἱεράρχης τῆς Ἐκκλησίας Ἱεροσολύμων, ἐκρημνίσθη ὑπό τῶν ἀρνουμένων τόν Κύριον ἀπό τοῦ πτερυγίου τοῦ ναοῦ τοῦ Σολομῶντος καί ἐτελειώθη, προσευχόμενος ὑπέρ τῶν διωκτῶν αὐτοῦ. Ἐπί τά  ἴχνη τούτου ἐπορεύθη ὁ συγγενής αὐτοῦ καί διάδοχος εἰς τόν Θρόνον, Συμεών ἐπίσκοπος Ἱεροσολύμων, ὁ ἐπί Τραϊανοῦ εἰς Πέλλαν τῆς Ὑπεριορδανίας καταβασανισθείς καί σταυρωθείς εἰς ἡλικίαν τῶν ἑκατόν καί εἴκοσιν ἐτῶν.

Ἡ ἀποστολική περίοδος τῆς Ἐκκλησίας Ἱεροσολύμων σεμνύνεται διά τούς τέσσαρας τούτους λαμπρούς νοερούς ἀδάμαντας αὐτῆς, οὐχ ἧττον ὅμως καί ἡ μεταποστολική τοιαύτη ἐπί τοῦ ἀπηνοῦς  διωγμοῦ τοῦ Διοκλητιανοῦ σεμνύνεται διά τόν Ἱεροσολυμίτην ἀποκεφαλισθέντα μάρτυρα Προκόπιον, τούς ἐν Γάζῃ μαρτυρήσαντας Τιμόθεον, Ἀγάπιον καί Θέκλαν, τόν ἱδρυτήν τῆς ἐν Καισαρείᾳ Βιβλιοθήκης ἀποκεφαλισθέντα μάρτυρα Πάμφιλον, τούς ἐν Ἀσκάλωνι ἀποκεφαλισθέντας Πρόμον καί Ἠλίαν, τόν ἐν Ἰαμνείᾳ Παῦλον καί ἄλλους ἀληθῶς καί θαυμαστῶς πολλούς, ἀνηλεῶς βασανισθέντας καί μαρτυρικῶς τελειωθέντας εἰς πάσας σχεδόν τάς πόλεις τῆς Ἁγίας Γῆς, περί «ὧν ἐπιλείψει ἡμᾶς ὁ χρόνος διηγουμένους». ( Ἑβρ.  11, 33).

Εἰς τήν σεπτήν χορείαν τῶν μαρτύρων τούτων τῶν πρώτων αἰώνων τῆς ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας, οἵτινες ἠρνήσαντο ἀπαρνήσασθαι Χριστόν, ἀνήκουν καί ὅσοι εἰς τούς ἀκολουθήσαντας αἰῶνας διά Χριστόν καί τήν ἀλήθειαν καί ἀκεραιότητα τῆς Ὀρθοδόξου ἡμῶν πίστεως κατεδιώχθησαν, οἷον ὁ εἰς Περσίαν μετά τοῦ τιμίου Σταυροῦ ἀπαχθείς ἀοίδιμος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων Ζαχαρίας καί οἱ ἐν τῇ Μονῇ τοῦ ἁγίου Σάββα τοῦ ἡγιασμένου ὑπό τῶν Περσῶν ἀναιρεθέντες Πατέρες.

Εἰς τό ἱερόν σύνταγμα τούτων τάσσονται καί ὅσοι ἐκ τοῦ Τάγματος τῶν Σπουδαίων μοναχῶν ἠγωνίσθησαν καί τήν ψυχήν αὐτῶν ἔθεσαν ὑπέρ τῶν Παναγίων Προσκυνημάτων, τῶν ἁπτῶν τούτων μαρτυρίων καί τεκμηρίων τῆς ἐπί γῆς ἐνδημίας τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, οἷον ὁ περιβόητος ἐπ’ ἀρετῇ καί ἁγιότητι Πατριάρχης Ἱεροσολύμων Λεόντιος.

Εἷς τούτων τυγχάνει καί ὁ ἐν τοῖς καθ’ ἡμᾶς χρόνοις βιώσας, ἀείμνηστος  Ἁγιοταφίτης  Ἀρχιμανδρίτης Φιλούμενος, καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Φρέατος τοῦ Ἰακώβ.

Οὗτος ἐξ Ὀροῦντος τῆς ἁγιοτόκου νήσου Κύπρου καταγόμενος, ἀφίχθη εἰς Ἱεροσόλυμα εἰς νεαράν ἡλικίαν, ἔχων ἐν ἑαυτῷ τήν παρά τῶν εὐσεβῶν καί πολυτέκνων γονέων αὐτοῦ παιδείαν καί νουθεσίαν Κυρίου καί τήν ἐν τῇ ἱερᾷ Μονῇ Σταυροβουνίου μοναχικήν δοκιμήν. Φοιτῶν εἰς τήν Πατριαρχικήν Σχολήν, διεκρίνετο ἐπί ἐπαινετῇ ἐπιμελείᾳ καί χρηστοῖς ἤθεσι. Ἀποφοιτήσας αὐτῆς, ἐνεδύθη τό μοναχικόν σχῆμα, ἐντασσόμενος εἰς τό μοναστικόν Τάγμα τῶν Σπουδαίων μοναχῶν, φυλάκων τοῦ Παναγίου καί Ζωοδόχου Τάφου τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ὡς μοναχός ἐζήλου τούς τρόπους τῶν Ἁγίων καί Θεοφόρων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας, ἤτοι ἀκρίβειαν ἐν ταῖς καθ’ ἡμέραν κατ’ ἰδίαν προσευχαῖς καί ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ ἀκολουθίαις, ἄκραν ἐγκράτειαν, νηστείαν καί λιτότητα. Κληθείς εἰς τό ἀξίωμα τῆς ἱερωσύνης ὑπό τῆς Μητρός τῶν Ἐκκλησιῶν καί δεχθείς αὐτό, κατέδειξεν ἑαυτόν πιστόν οἰκονόμον τῶν μυστηρίων τοῦ Χριστοῦ εἰς τάς ἀνατεθείσας αὐτῶ ποικίλας προσκυνηματικάς καί ποιμαντικάς διακονίας, ὡς αὐτῆς τοῦ ἡγουμένου τῆς ἱερᾶς Μονῆς τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων ἐν Τιβεριάδι, ἡγουμένου  τῆς ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Ἀρχαγγέλου Μιχαήλ ἐν Ἰόππῃ, ἡγουμένου τῆς ἐν Ἱεροσολύμοις ἱερᾶς Μονῆς τῶν Ἀρχαγγέλων, Διευθυντοῦ τοῦ Οἰκοτροφείου τῆς Πατριαρχικῆς Σχολῆς, ἡγουμένου τῆς ἱερᾶς Μονῆς τοῦ ἁγίου Θεοδοσίου τοῦ Κοινοβιάρχου καί τοῦ Προφήτου Ἠλιού, Τυπικάρη ἐν τῷ μοναστηριακῷ ναῷ τῶν ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης, ἡγουμένου τῆς ἐν Ραμάλλᾳ ἱερᾶς Μονῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος καί ἐν τέλει ἡγουμένου τῆς ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Φρέατος τοῦ Ἰακώβ ἐν Νεαπόλει τῆς  Σαμαρείας.

Τήν διακονίαν ταύτην τῆς «πηγῆς τοῦ Ἰακώβ» (Ἰω. 4, 6) «ἐν πνεύματι καί ἀληθείᾳ» (Ἰω. 4, 23) ἐπετέλει, στοιχῶν τῇ παρ’ αὐτῇ ὑπό τοῦ Κυρίου ῥηθείσῃ ἐντολῇ «πνεῦμα ὁ Θεός καί τούς προσκυνοῦντας Αὐτόν ἐν πνεύματι καί ἀληθείᾳ δεῖ προσκυνεῖν». (Ἰω. 4, 24). Ἀπειλούμενος ὑπό κατά καιρούς ἐμφανιζομένου ἀλλοδόξου πεφανατισμένου ἐπισκέπτου, ἵνα  ἐγκαταλείψῃ τό προσκύνημα, μηδόλως ὑπέκυπτε.

Εἰς τό παρεκκλήσιον τοῦ Φρέατος εὑρισκόμενος καί τήν εἰθισμένην αὐτῷ ἑσπερινήν ἀκολουθίαν ἐπιτελῶν, τό ἑσπέρας τῆς 16^ης/29^ης Νοεμβρίου τοῦ σωτηρίου ἔτους 1979, ἐδέχθη ὕπουλον καί βιαίαν ἐπίθεσιν, φθόνῳ τοῦ μισοκάλου δαίμονος, ὑπό τοῦ ἀπειλοῦντος αὐτόν ἀνοσίου ἀνδρός, ὅστις διά πελέκεως ἤνοιξε βαθεῖαν σχισμήν εἰς τό μέτωπον αὐτοῦ, ἀπέκοψεν αὐτῷ τούς δακτύλους τῆς δεξιᾶς χειρός,  δραπετεύων δέ ἐξεσφενδόνισε χειροβομβίδα καί ἀπετελείωσεν αὐτόν.

Τά θραύσματα τῆς χειροβομβίδος ἄφησαν ξύσματα καί αἱ σταγόνες τοῦ αἵματος αὐτοῦ ἄφησαν τά ἴχνη καί τά στίγματα αὐτῶν ὁρατά ἄχρι τῆς σήμερον ἐπί τῶν τοίχων τοῦ παρεκκλησίου τοῦ Φρέατος εἰς μνημόσυνον αἰώνιον τοῦ μαρτυρίου αὐτοῦ, ἐπιστέψαντος τήν ὁσιακήν ζωήν αὐτοῦ. Ὡς ἡ ζωή αὐτοῦ οὕτω καί ὁ θάνατος αὐτοῦ ἦτο μία ὁμολογία πίστεως, ὁμολογία αἵματος, εἰς τόν τόπον ἐπί τοῦ ὁποίου ὁ Κύριος εἰς τήν Σαμαρείτιδα, λέγουσαν «οἶδα ὅτι ἔρχεται Μεσσίας, ὁ λεγόμενος Χριστός» (Ἰω. 4, 25), ἀπεκάλυψεν Ἑαυτόν ἀπεριφράστως, λέγων αὐτῇ «ἐγώ εἰμι, ὁ λαλῶν σοι»  (Ἰω. 4, 26). Διά τοῦ  μαρτυρίου αὐτοῦ οὗτος ἐγένετο συμμάρτυς Φωτεινῆς τῆς Σαμαρείτιδος καί τῶν υἱῶν καί τῶν ἀδελφῶν αὐτῆς, διό καί νοτίως τοῦ ἐπ’ ὀνόματι αὐτῆς κεντρικοῦ ναοῦ τούτου ἐπαξίως ἀφιερώθη αὐτῷ παρεκκλήσιον ἐπ΄ ὀνόματι αὐτοῦ, ἐν ᾧ καί τό σεπτόν αὐτοῦ λείψανον μετακομισθέν ἐπαναπαύεται ὡς πηγή δυνάμεως καί ἰάσεων τοῖς ἐν πίστει καί εὐλαβείᾳ τιμῶσιν αὐτό. Ἐγένετο δέ συμμάρτυς καί τοῦ ἐκ τῆς πόλεως τῆς Νεαπόλεως καταγομένου ἁγίου Ἰουστίνου, τοῦ φιλοσόφου καί μάρτυρος, πρός τιμήν τοῦ ὁποίου τό ἕτερον βόρειον  παρεκκλήσιον.

Τοῦτον μετά τήν μαρτυρικήν τελευτήν αὐτοῦ καί διά σημείων μαρτυρηθέντα τοῖς ἀνθρώποις ὑπό τοῦ Θεοῦ καί εἰς τάς συνειδήσεις πολλῶν ἐκ τῶν τιμίων μελῶν τῆς  Ἐκκλησίας καθιερωθέντα ἤδη ὡς ἱερομάρτυρα, συγκατατάσσομεν  ἐπισήμως σήμερον μετά συμπλήρωσιν τριακονταετίας ἀπό τῆς ἡμέρας τοῦ μαρτυρίου αὐτοῦ, συνῳδά τῇ ἀποφάσει τῆς Συνεδρίας Ν’ / 11-9-2009 τῆς περί Ἡμᾶς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου, εἰς τάς δέλτους τοῦ συναξαρίου αὐτῆς, ἵνα ἑορτάζηται ὡς νέος ἱερομάρτυς ἐν τῇ ἡμέρᾳ τοῦ μαρτυρίου αὐτοῦ, 16^ῃ/29^ῃ Νοεμβρίου ἑκάστου ἔτους, πρός ὄφελος ψυχῶν καί δόξαν τοῦ ἐν Τριάδι ἁγίου Θεοῦ ἡμῶν.

Τό ἱερόν ἐκκλησιαστικόν γεγονός τοῦτο κοινοποιοῦμεν σήμερον παντί τῷ πληρώματι τῆς Σιωνίτιδος Ἐκκλησίας καί ταῖς κατά τόπους ἀδελφαῖς Ὀρθοδόξοις Ἐκκλησίαις, πρός ἑορτασμόν αἰώνιον ἐφεξῆς τῆς μνήμης τοῦ νέου ἱερομάρτυρος Φιλουμένου, οὗ ταῖς πρεσβείαις εὕροιμεν χάριν καί ἔλεος, ἵνα ἐν ἑνί στόματι καί μιᾷ καρδίᾳ ἀναπέμπομεν δόξαν καί αἶνον τῷ ἐνδοξαζομένῳ ἐν τοῖς ἁγίοις Αὐτοῦ Τριαδικῷ Θεῷ ἡμῶν.

Ἐν τῇ Ἁγίᾳ Πόλει Ἱερουσαλήμ,   ‚ϐθʹ  Σεπτεμβρίου ια’

ΘΕΟΦΙΛΟΣ Γ’

Πατριάρχης Ἱεροσολύμων

Ὁ Μητροπoλίτης Καισαρείας κ. Βασίλειος

Ὁ Μητροπολίτης Πτολεμαΐδος κ. Παλλάδιος

Ὁ Μητροπολίτης Καπιτωλιάδος κ. Ἡσύχιος

Ὁ Μητροπολίτης Ἐλευθερουπόλεως κ. Χριστόδουλος, Γέρων Δραγουμᾶνος

Ὁ Μητροπολίτης Φιλαδελφείας κ. Βενέδικτος

Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀβήλων κ. Δωρόθεος

Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Θαβωρίου Μεθόδιος

Ὁ Ἀρχιμανδρίτης Κελαδίων, Γέρων Καμαράσης

Ὁ Ἀρχιμανδρίτης Ἰουστῖνος

Ὁ Ἀρχιμανδρίτης Θεοδώρητος

Ὁ Ἀρχιμανδρίτης Ἱλαρίων

Ὁ Ἀρχιμανδρίτης Τιμόθεος

Ὁ Ἀρχιμανδρίτης Εὐδόκιμος

Ὁ Ἀρχιμανδρίτης Δημήτριος, Γραμματεύς τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου

Ὁ Ἀρχιμανδρίτης Γαλακτίων

Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντίνης κ.  Ἀρίσταρχος, Γέρων Ἀρχιγραμματεύς

Τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων, ἀνταποκρινόμενον εἰς σχετικήν παράκλησιν καί συμφώνως πρός ἀπόφασιν τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς αὐτοῦ Συνόδου, ἀπέστειλε μετά Συνοδείας Ἁγιοταφίτου τήν ἱεράν εἰκόνα τῆς Παναγίας τῆς Βηθελεεμιτίσσης, ἀνηρτημένης δεξιά τῷ κατερχομένῳ εἰς τό Σπήλαιον τῆς Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ ἐκ τῆς νοτίου αὐτοῦ πύλης δι’ ἐνίσχυσιν καί οἰκοδομήν τῶν πιστῶν εἰς τάς κάτωθι Μητροπόλεις τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.

1. Εἰς τήν ἱεράν Μητρόπολιν Φλωρίνης ἀπό 17^ης ἕως 25^ης Νοεμβρίου 2009.
2. Εἰς τήν ἱεράν Μητρόπολιν Πειραιῶς ἀπό  26^ης Νοεμβρίου ἕως 7^ης Δεκεμβρίου 2009.
3. Εἰς τήν ἱεράν Μητρόπολιν Αἰτωλοακαρνανίας ἀπό 8^ης ἕως 14^ης Δεκεμβρίου 2009
4. Εἰς τήν Ἱεράν Μητρόπολιν Ἐδέσσης, Πέλλης καί Ἀλμωπίας ἀπό 15^ης ἕως  21^ης Δεκεμβρίου 2009.
5. Εἰς τήν ἱεράν Μητρόπολιν Βεροίας εἰς προσεχῶς καθορισθησομένην ἡμερομηνίαν.

Ἡ ἱερά εἰκών γίνεται δεκτή εἰς τάς ὡς ἄνω Μητροπόλεις μετ’ ἰδιαιτέρων ἐκδηλώσεων τιμῆς, σεβασμοῦ καί εὐλαβείας πρός τό πρόσωπον τῆς Ὑπεραγίας ἡμῶν Θεοτόκου, κατά τήν διάρκειαν δέ τῆς παραμονῆς αὐτῆς ἐν αὐταῖς λαμβάνουν χώραν ἀκολουθίαι, παρακλήσεις, λειτουργίαι καί ἄλλαι προσευχαί, εἰς τάς ὁποίας συμμετέχουν οἱ πιστοί καί λαμβάνουν τήν πλουσίαν βοήθειαν καί ἐνίσχυσιν τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.
ngg_shortcode_0_placeholder

Τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων, συνεπές εἰς τήν δέσμευσίν του, εἰς τήν ἀπάντησίν του πρός τό δυσφημιστικόν δημοσίευμα τῆς ἐφημερίδος «ΕΘΝΟΣ» τῶν Ἀθηνῶν τῆς 14ης μηνός Σεπτεμβρίου 2009 παρέχει διευκρινίσεις περί τῆς ἐκ μέρους τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων ἐνοικιάσεως τῆς αὐτοῦ ἐκτάσεως 43 στρεμμάτων εἰς τήν περιοχήν Ταλπιότ τῆς Δυτικῆς Ἱερουσαλήμ, μέ τήν γνωμάτευσιν τῶν δικηγόρων του, ἡ ὁποία ἔχει ὡς ἑξῆς: «Ἔκθεση γιὰ τὸ σχέδιο ἀνάπτυξης τῶν οἰκοπέδων τοῦ Πατριαρχείου στὴν περιοχὴ Ταλπιὸτ καὶ την  ἀπόκρουση τῆς προσπάθειας τῶν ἐποίκων καὶ τοῦ πρώην Πατριάρχη Εἰρηναίου νὰ τὰ ἐλέγχουν μαζὶ μὲ ἄλλα.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ:

Ἡ Α.Θ.Μ., ὁ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος Γ’, ἀπὸ τὴν ἡμέρα τῆς ἐκλογῆς Του, ἔχει ἀναθέσει στὸ νομικὸ καὶ τεχνικὸ ἐπιτελεῖο τοῦ Πατριαρχείου τὴ διερεύνηση  καὶ τὴν πιστοποίηση  τῶν οἰκοπέδων ἰδιοκτησίας τοῦ Πατριαρχείου, καθὼς ἐπίσης τὴν ἐξακρίβωση τῆς θέσης τους. Ἀπὸ τὴν ἔρευνα διαπιστώθηκε τὸ 2008 ἡ περίπτωση οἰκοπέδου ποὺ φέρει τὸν ἀριθμό: τεμάχιο 2, τμῆμα 30288, ποὺ κεῖται στὴν Δυτικὴ Ἱερουσαλήμ,  περιοχὴ Ταλπιότ, ἡ ἔκταση τοῦ ὁποίου ἀνέρχεται σὲ 43 στρέμματα, τὸ ὁποῖο ἀντιμετωπίζει τὸν κίνδυνο τῆς ἀπαλλοτρίωσης, ἐξαιτίας τοῦ Δημοτικοὺ  Σχεδίου ποὺ ἀποβλέπει στὴν διάνοιξη ὁδοῦ στὸν συγκεκριμένο χῶρο .

Στὰ τέλη τοῦ 2004,  οἱ Ἰσραηλινὲς Τοπικὲς καὶ Δημοτικὲς Ἀρχές, ἡ Διεύθυνση Κτηματογράφησης τοῦ Ἰσραήλ, ὑπέβαλαν χωροταξικὸ σχέδιο  (ποὺ φέρει ἀριθμὸ 3/ 5834 ), ποὺ ἐντάσσεται στὰ πλαίσια ἄλλων σχεδίων,  ποὺ ἔχουν προεγκριθεῖ,  ποὺ ἀφοροῦν τὶς περιοχές  «Ταλπιότ» καὶ «Γκιβαὰτ Χά-Ματός». Οἱ συγκεκριμένες περιοχὲς ποὺ περιβάλλουν τὸ τεμάχιο, ἀντικείμενο τῆς ἔρευνας,  βρίσκονται στὰ ἐδάφη τοῦ 1948, δὲνἔχουν καμία σχέση μὲ τὶς γαῖες «Μὰρ Ἠλιάς» (Προφήτη Ἠλία), παρότι εἶναι κοντὰ στὸ χωριὸ «Μπὲτ Σαφάφα». Τὸ προαναφερόμενο τεμάχιο, εἶναι τμῆμα συνολικῆς ἔκτασης ποὺ ἀνέρχεται σὲ 200 στρέμματα,  ἰδιοκτησία τοῦ Πατριαρχείου στὴν περιοχή. Περισσότερη ἀπὸ τὴν μισὴ ἔκταση τοῦ συγκεκριμένου χώρου, ποὺ ἀνέρχεται σὲ 200 στρέμματα, βρίσκεται ἐντὸς τῶν συνόρων του 67, ἀλλὰ ἡ ἔκταση τῶν 43 στρεμμάτων, ποὺ προαναφέρθηκε, βρίσκεται ἐντὸς τοῦ ἐδάφους τῆς Δυτικῆς Ἱερουσαλήμ, ποὺ ἐκτείνεται σὲ ὁρισμένα σημεῖα τῆς περιοχῆς ποὺ κάποτε ἦταν γνωστὴ ὡς «Περιοχὴ Χαράμ», ποὺ χώριζε τότε τὰ σύνορά του Ἰσραὴλ ἀπὸ τὸ Χασιμιτικὸ  Βασίλειο τῆς Ἰορδανίας. Τὸ Πατριαρχεῖο Ἱεροσολύμων ὑπερασπίζεται τὶς Ὀρθόδοξες ἰδιοκτησίες,  ἐντὸς τῶν ὁρίων τοῦ 48, τοῦ 67 καὶ ὁπουδήποτε ἀλλοῦ βρίσκονται .

Ἀπὸ τὴν ἔρευνα καὶ τὰ μέτρα ποὺ λήφθηκαν γιὰ τὴν διάσωση τοῦ τεμαχίου, διαπιστώθηκε ὅτι ἀντιμετωπίζει, μέχρι σήμερα ἀρκετοὺς κινδύνους, ἐκ μέρους τοῦ Δήμου τῆς Ἱερουσαλὴμ καὶ ἐξαιτίας συμφωνιῶν καὶ ἐνεργειῶν ποὺ διέπραξε ὁ πρώην Πατριάρχης Εἰρηναῖος, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ προκληθοῦν δύσκολες νομικὲς καὶ διαδικαστικὲς συνθῆκες, σχετικὰ μὲ τὸ συγκεκριμένο οἰκόπεδο,  ποὺ ἐπιβάλλουν τὴν συσπείρωση γύρω ἀπὸ τὸ Πατριαρχεῖο καὶ τὶς ἀποφάσεις του, ποὺ ἀντιστέκονται στὴν ἐκποίηση τῶν ἀκινήτων, προκειμένου νὰ σωθεῖ τὸ συγκεκριμένο τεμάχιο καὶ ὄχι μὲ τὴν ἀποδυνάμωση τοῦ Πατριαρχείου, τὴν πρόκληση διχόνοιας στὴν Ὀρθόδοξη πλευρά, μὲ τὴν διασπορὰ φημῶν καὶ τὴν σύγκληση συνωμοτικῶν συνεδριάσεων. Ὁ πρῶτος ἀπὸ τοὺς κινδύνους, ἔγκειται στὸ γεγονὸς ὅτι ὁ κίνδυνος ἁπαλλοτρίωσης  τοῦ συγκεκριμένου τεμαχίου ἐξακολουθεῖ νὰ ὑφίσταται, ἐκ μέρους τοῦ Δήμου τῆς Ἱερουσαλὴμ καὶ τὴν Διεύθυνση Κτηματογράφησης τοῦ Ἰσραήλ. Ἂν συμβεῖ αὐτό, τότε ὁ Δῆμος τῆς Ἱερουσαλὴμ θὰ ὑλοποιήσει σὲ αὐτὸ τὸ τεμάχιο, τὰ προβλεπόμενα ἔργα του. Ὁ δεύτερος κίνδυνος ἔγκειται στὸ γεγονὸς ὅτι ὁ πρώην Πατριάρχης Εἰρηναίος  μίσθωσε τὸ συγκεκριμένο τεμάχιο, δυὸ φορές, σὲ δυὸ διαφορετικοὺς συμβαλλόμενους, ποὺ εἶναι ὁ τοπικὸς ἐργολάβος καὶ ὁ ἄλλος εἶναι ὁ Νικόλας Παπαδήμας, ὁ κακόφημος, ὁ γνωστὸς γιὰ τὶς προθέσεις του καὶ τὶς διασυνδέσεις του μὲ τοὺς ἐποίκους καὶ τὴν ἐκποίηση τῶν ἀκινήτων της Πύλης τοῦ Δαβὶδ ( Μπὰμπ Ἰλ – Χαλὴλ -Jaffa Gate ). Ὁ τρίτος κίνδυνος προέρχεται, ἐπίσης, ἀπὸ τὸν πρώην Πατριάρχη Εἰρηναῖο, ὁ ὁποῖος παραχώρησε στὴν ἑταιρεία «Μπάρα», ἰδιοκτησίας τοῦ ἀκροδεξιοῦ ἐξτρεμιστῆ Ἰρὲ Ζιλοβανσίς, τὸ δικαίωμα διαχείρισης ὅλων τῶν Ὀρθόδοξων ἀκινήτων στὴν χώρα. Στὴν συγκεκριμένη ἔκθεση θὰ διαβάσουμε τὶς λεπτομέρειες ἀποκάλυψης τῶν κινδύνων τῆς σύναψης συμφωνίας μεταξὺ τοῦ πρώην Πατριάρχη Εἰρηναίου καὶ τῆς συγκεκριμένης ἑταιρείας .

Ὁ κίνδυνος τῆς ἀπαλλοτρίωσης – Δῆμος Ἱερουσαλὴμ καὶ Διεύθυνση Κτηματογράφησης τοῦ Ἰσραὴλ .

Τὸ Ἰσραηλινὸ χωροταξικὸ σχέδιο ὅρισε τὸ προαναφερόμενο τεμάχιο τοῦ Πατριαρχείου ὡς χῶρο «πρασίνου», ποὺ ἀνήκει στὴν κατηγορία τῆς ἀνοικτῆς δημόσιας  περιοχῆς, ποὺ ἀπαλλοτριώνεται γιὰ τὴν κατασκευὴ ὁδῶν, πάρκων καὶ δημοσίων χώρων. Ἀξίζει νὰ σημειωθεῖ ὅτι ὁ Ἰσραηλινὸς χωροταξικὸς καὶ οἰκοδομικὸς νόμος τοῦ 1965, ὁρίζει ὅτι ἡ γῆ ποὺ ἀπαλλοτριώνεται ἀλλάζει τὴν ἰδιοκτησία της καὶ καταχωρεῖται στὸ ὄνομα τοῦ δήμου Ἱερουσαλήμ. Αὐτὸ σημαίνει ὅτι σὲ περίπτωση ἐπιτυχίας ἀπαλλοτρίωσης τοῦ οἰκοπέδου, τότε τὸ Πατριαρχεῖο θὰ τὸ χάσει γιὰ πάντα.

Ὁ ἔκπτωτος Πατριάρχης Εἰρηναῖος, κατὰ τὴν διάρκεια τῆς παραμονῆς του στὸν Πατριαρχικὸ θρόνο, μετὰ τὴν ἀνακοίνωση τοῦ σχεδίου τοῦ δήμου, ποὺ ἀπέβλεπε στὴν ἀπαλλοτρίωση τοῦ συγκεκριμένου οἰκοπέδου,  δὲν κινήθηκε ἀπὸ τὴν θέση του, γιὰ νὰ διαμαρτυρηθεῖ κατὰ τοῦ συγκεκριμένου σχεδίου, παρὰ τὸ γεγονὸς ὅτι εἶχε νόμιμο δικαίωμα .

Οἱ κίνδυνοι τῶν συμφωνιῶν τοῦ πρώην Πατριάρχη Εἰρηναίου («Μπάρα» – Παπαδήμα).

Σύναψη σύμβασης τοῦ πρώην Πατριάρχη  Εἰρηναίου μὲ τὴν ἑταιρεία «Μπάρα».

Στὰ τέλη τοῦ 2007, ὁ πρώην Πατριάρχης Εἰρηναῖος, ὅταν εἶχε ἀκόμα τὴν ἀναγνώριση τῆς Ἰσραηλινῆς Κυβέρνησης, ὑπέγραψε σύμβαση μὲ τὴν ἑταιρεία Μπάρα, βάσει τῆς ὁποίας, χορηγεῖ στὴν ἑταιρεία τὸ δικαίωμα πλήρους καὶ ἀποκλειστικῆς διαχείρισης γιὰ ὅλη τὴν ἰδιοκτησία τοῦ Πατριαρχείου,  στὴν ὁποία περιλαμβάνονται οἱ Μονὲς καὶ οἱ Ἐκκλησίες στὴν Ἱερουσαλὴμ καὶ τὴν Παλαιὰ Πόλη, καθὼς ἐπίσης ὅλα τὰ σημεῖα τῶν Ἱερῶν Τόπων. Ἡ συγκεκριμένη ἑταιρεία εἶναι ἰδιοκτησία τοῦ ἀκροδεξιοῦ ἐξτρεμιστῆ Ἰρὲ Ζιλοβανσίς. Ὁ κίνδυνος ποὺ προέρχεται ἀπὸ τὴν συγκεκριμένη συμφωνία ἀπειλεῖ ὅλη τὴν ἰδιόκτητη περιουσία τοῦ Πατριαρχείου, μεταξὺ τῶν ὁποίων καὶ τὸ οἰκόπεδο, ἀντικείμενο τῆς ἔρευνας. Ἐξαιτίας τῶν ἀντιδράσεων ποὺ ἀφοροῦν τὸ προαναφερόμενο τεμάχιο, μπόρεσε τὸ Πατριαρχεῖο, διαμέσου τοῦ νομικοῦ του ἐπιτελείου,  νὰ ἀποκαλύψει τὴν συγκεκριμένη, πολὺ ἐπικίνδυνη, συμφωνία καὶ προέβη στὴ νομικὴ ἀντιμετώπισή της. Γιὰ περισσότερες πληροφορίες, σχετικὰ μὲ τὴν συγκεκριμένη συμφωνία, καὶ τὶς ἐνέργειες τοῦ Πατριαρχείου γιὰ τὴν ἀντιμετώπισή της, παρακαλοῦμε νὰ δεῖτε τὸ κεφάλαιο, ποὺ σχετίζεται μὲ τὸ θέμα αὐτό, στὸ τέλος τῆς ἔκθεσης .

Σύναψη συμφωνίας τοῦ πρώην Πατριάρχη  Εἰρηναίου μὲ δυὸ διαφορετικοὺς συμβαλλομένους γιὰ τὴν μίσθωση τοῦ οἰκοπέδου.

Ὁ πρώην Πατριάρχης Εἰρηναῖος, σύναψε σύμβαση, δυὸ φορές, μὲ δυὸ διαφορετικοὺς συμβαλλόμενους, γιὰ τὴν μίσθωση τοῦ προαναφερόμενου οἰκοπέδου. Ὁ πρῶτος συμβαλλόμενος εἶναι ἕνας ἐντόπιος ἐργολάβος,  γνωστὸς γιὰ τὴν συνεχῆ ὑπεράσπισή του στὸν πρώην Πατριάρχη  Εἰρηναῖο. Ὑπάρχουν σοβαρὲς ὑποψίες γιὰ τὸ ποιὸς εἶναι ἐκεῖνος ποὺ στηρίζει αὐτὸν τὸν ἐργολάβο, καθὼς ἐπίσης τὴν συγκεκριμένη συμφωνία, ἀφοῦ εἶναι γνωστὸ ὅτι δὲν μπορεῖ μόνος του νὰ ἐπενδύσει καὶ νὰ ἀναπτύξει τὸ συγκεκριμένο οἰκόπεδο. Σημειώνεται ὅτι ἡ συμφωνία πραγματοποιήθηκε τὸ 2007, δηλαδὴ δυὸ χρόνια μετὰ τὴν ἔκπτωση τοῦ Εἰρηναίου ἀπὸ τὴν θέση του.

Ὁ δεύτερος συμβαλλόμενος,  μὲ τὸν ὁποῖο ὁ πρώην Πατριάρχης Εἰρηναῖος σύναψε συμφωνία, στὶς 15-9-2003, εἶναι ὁ καλούμενος Νικόλας Παπαδήμας, ποὺ συνδέθηκε τὸ ὄνομά του μὲ τὶς συμφωνίες τῶν ἀκινήτων της πύλης τοῦ Δαβὶδ -Μπὰμπ Ἲλ -Χαλὴλ Jaffa Gate, ὁ ὁποῖος τώρα καταζητεῖται διεθνῶς. Ἡ συγκεκριμένη συμφωνία μὲ τὸν καλούμενο Παπαδήμα του παραχωρεῖ τὸ δικαίωμα τῆς πλήρους διαχείρισης τοῦ οἰκοπέδου καὶ δὲν τὸν παρεμποδίζει ἀπὸ τὴν παραχώρηση τῶν κεκτημένων, ἀπὸ τὴν συμφωνία,  δικαιωμάτων σὲ τρίτο.

Οἱ ἐνέργειες τοῦ Πατριαρχείου γιὰ τὴν διάσωση τοῦ οἰκοπέδου καὶ τὴν ἀντιμετώπιση τῶν κινδύνων τῆς ἁπαλλοτρίωσης  καὶ τῆς ἀπώλειας .

Ἡ λύση βρισκόταν στὴν ὑποβολὴ ἔνστασης κατὰ τοῦ χωροταξικοῦ σχεδίου τοῦ Δήμου (ποὺ φέρει τὸν ἀριθμὸ 3/5834) καὶ τὴν ἐκτέλεση τῶν κατάλληλων ἐνεργειῶν, προκειμένου νὰ μετατραπεῖ ὁ χαρακτηρισμὸς τοῦ οἰκοπέδου ἀπὸ χῶρο «πρασίνου», ἀνοικτής  δημόσιας  περιοχῆς, σὲ«οἰκοδομήσιμο» καὶ τὴν ὑποβολὴ σχεδίου ἀνάπτυξης ποὺ τεκμηριώνει τὰ Ὀρθόδοξα ἰδιοκτησιακὰ δικαιώματα καὶ ἀποτρέπει τὴν ἐπ’ ἀόριστον ἀπαλλοτρίωση, ἔχοντας ὑπόψη ὅτι ἀπαιτεῖται ἡ ὑποβολὴ σχεδίων ὁλοκληρωμένου ἔργου στὸ οἰκόπεδο. Ἡ συγκεκριμένη λύση ὑποβλήθηκε στὴν Ἱερὰ Σύνοδο,  ἡ ὁποία στὴν συνεδρίασή της, μὲ ἡμερομηνία 17-11-2008, ἀποφάσισε τὰ ἑξῆς :

1.     Ἀποκάλυψη τῶν συμφωνιῶν ποὺ ὑπέγραψε ὁ Εἰρηναῖος μὲ τὸν Ἐντόπιο ἐργολάβο καὶ τὸν Παπαδήμα, καὶ τὴν ἐκτέλεση τῶν ἀπαραίτητων ἐνεργειῶν γιὰ τὴν ἀκύρωσή τους καὶ τὴν ματαίωσή τους.

2.     Ὑποβολὴ ἔνστασης γιὰ τὸ χωροταξικὸ σχέδιο (σχέδιο ἀπαλλοτρίωσης).

3.     Ἐπιλογὴ μεγάλης ἑταιρείας, ποὺ ἀσχολεῖται μὲ τὴν ἀνάπτυξη τῶν οἰκοπέδων, γιὰ τὴν ἐπίτευξη τῶν παρακάτω στόχων :

– Ἀλλαγὴ τοῦ χαρακτηρισμοῦ τοῦ οἰκοπέδου ἀπὸ «χῶρο πρασίνου», ἀνοικτῆς δημόσιας περιοχῆς, σὲ «οἰκοδομήσιμο».

– Παρακολούθηση τοῦ Δήμου τῆς Ἱερουσαλὴμ (μὲ μακροσκελεῖς ἐνέργειες), προκειμένου νὰ ἀποκτηθεῖ ἄδεια δόμησης στὸ συγκεκριμένο οἰκόπεδο.

– Καταβολὴ ὅλων τῶν φόρων, τελῶν καὶ ἐπιβαρύνσεων, ποὺ ὑπολογίζονται σὲ δεκάδες ἑκατομμύρια δολάρια .

– Ἀνέγερση 1000 τουλάχιστον διαμερισμάτων, μὲ συνολικὴ ἔκταση οἰκοδόμησης, ποὺ ἀνέρχεται σὲ 12000 τετραγωνικὰ μέτρα, γιὰ λογαριασμὸ τοῦ Πατριαρχείου καὶ τοῦ ποιμνίου του .

– Μόνο σὲ περίπτωση ἐπιτυχίας τῆς ἑταιρείας στὴν ἐκτέλεση τῶν προαναφερομένων, τότε τὸ Πατριαρχεῖο θὰ συνάψει μαζί της μακρόχρονη σύμβαση μίσθωσης γιὰ τὰ ἐναπομείναντα κτίρια, γιὰ τὰ ὁποία ὁ Δῆμος τῆς Ἱερουσαλὴμ χορήγησε τὴν ἄδεια οἰκοδόμησης στὸ οἰκόπεδο, ἔχοντας ὑπόψη ὅτι μετὰ τὴν λήξη τῆς διάρκειας τῆς σύμβασης ἐπανέρχεται τὸ οἰκόπεδο, καὶτὰ κτίρια ποὺ ἔχει, στὸ Πατριαρχεῖο.

– Δὲν θὰ ὑπάρχει στὴν σύμβαση ἄρθρο περὶ δυνατότητας παράτασης τῆς διάρκειάς του .

Ἀξίζει νὰ σημειωθεῖ ἐπίσης ὅτι μερικὲς πλευρὲς ἀλλοιώνουν ἀκόμα καὶ τὴν ἔκταση τοῦ οἰκοπέδου. Ἰσχυρίζονται ὅτι ἡ ἔκτασή του ἀνέρχεται σὲ 71 στρέμματα, γεγονὸς ποὺ δὲν ἰσχύει, ἀφοῦ ἡ ἀκριβὴς ἔκταση εἶναι 43 στρέμματα, ὁπότε προσθέτοντας τὸ ὅμορο οἰκόπεδο, τοῦ ὁποίου οἱ Ἰσραηλινὲς Ἀρχὲς ἰσχυρίζονται τὴν ἰδιοκτησία του, τότε ἡ  συνολικὴ ἔκταση εἶναι 60 στρέμματα. Ὡστόσο, σὲ περίπτωση ἀνάγκης (γιὰ ἄσκηση μεγαλύτερης πίεσης στὸν Δῆμο) καὶ προκειμένου νὰ αὐξηθοῦν οἱ πιθανότητες ἐπιτυχίας τοῦ οἰκοδομικοῦ ἔργου,  τότε τὸ Πατριαρχεῖο θὰ ἐπιτρέψει νὰ χρησιμοποιηθεῖ, θεωρητικά, ἄλλη μία ἔκταση  ποὺ ἀνέρχεται σὲ 11 στρέμματα,  καὶ γειτνιάζει μὲ τὰ συγκεκριμένα οἰκόπεδα, ποὺ ἔχει χαρακτηριστεῖ ὡς χῶρος δημοσίου πάρκου, χωρὶς νὰ χρησιμοποιηθεῖ στὴν πράξη γιὰ ὁποιοδήποτε ἐπιπλέον κτίριο.

Μία ἀπὸ τὶς καλλίτερες ἑταιρεῖες στὴν ἀνάπτυξη οἰκοπέδων,  ποὺ εἶναι ὁ ὅμιλος τοῦ κ. «Σράγα Μπιρᾶν», ἔχει προτείνει νὰ προσφέρει τὶς ὑπηρεσίες της γιὰ τὴν ἐπίτευξη τῶν προαναφερομένων στόχων. Εἶναι γνωστὸς ἐπιχειρηματίας, μὲ καλὴ φήμη καὶ ἱστορία γεμάτη ἀπὸ ἐπιτεύγματα στὸν συγκεκριμένο χῶρο, ἰδιαίτερα στὴν μετατροπὴ χαρακτηρισμοῦ τῶν οἰκοπέδων. Ἡ ἱστορία τοῦ συγκεκριμένου ὁμίλου ὑπερβαίνει τὰ 40 χρόνια. Ὁ ἴδιος ὁ κ. Σράγα εἶναι ἀριστερὸς ἐπιχειρηματίας, ὅποτε φυσικὰ θὰ συμμετάσχει στὶς προσπάθειες, ποὺ ἀποβλέπουν στὴν ἀπόκρουση τῶν κινδύνων, ποὺ ἀπειλοῦν τὸ συγκεκριμένο οἰκόπεδο.

Οἱ διαπραγματεύσεις  μὲ τὸν ὅμιλο Μπιρᾶν,  διήρκεσαν ἀπὸ τὸν Δεκέμβριο τοῦ 2008 μέχρι τὸν Ἀπρίλιο τοῦ 2009,  ὁπότε ὑπεγράφη στις  28-4-2009  συμφωνία, μὲ τὴν προϋπόθεση ἐκτέλεσης τῶν προαναφερομένων. Ὡς εἴθισται στὴν ἐκτέλεση τῶν μεγάλων ἔργων,  συστάθηκε μία νέα ἑταιρεία, γιὰ τὴν ὑπογραφὴ τῆς συγκεκριμένης σύμβασης, προκειμένου νὰ εἶναι περιορισμένης οἰκονομικῆς εὐθύνης, γιὰ νὰ μὴν ἐπηρεάζει τὴν θέση τῆς μητρικῆς ἑταιρείας. Ἡ ἑταιρεία ποὺ συστάθηκε φέρει τὸ ὄνομα τῆς περιοχῆς ὅπου κεῖται τὸ οἰκόπεδο «Νέα Γκιβαὰτ Ταλμπιὸτ ΕΠΕ». Ἀξίζει νὰ ὑπογραμμισθεῖ ὅτι ἡ σύμβαση ποὺ συνήφθη μεταξὺ τοῦ Πατριαρχείου καὶ τῆς ἑταιρείας «Νέα Γκιβαὰτ Ταλμπιὸτ ΕΠΕ», προϋποθέτει τὴν ἐκτέλεση ὅλων τῶν προαναφερομένων ἄρθρων, ἐντὸς συγκεκριμένου καὶ καθορισμένου  χρονοδιαγράμματος, πέντε ἐτῶν μόνο, ὁπότε μετὰ τὴν πάροδό τους ἡ σύμβαση θεωρεῖται, αὐτομάτως, ἄκυρη.

ΔΕΥΤΕΡΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Ἡ ματαίωση τῶν προσπαθειῶν τῆς ἑταιρείας Μπάρα καὶ τοῦ ἔκπτωτου Πατριάρχου Εἰρηναίου νὰ ἐλέγχουν τὰ οἰκόπεδα καὶ τὰ ἀκίνητα τοῦ Πατριαρχείου.

1.     Στὶς 23-6-2008 μία ἑταιρεία μὲ τὴν ἐπωνυμία «Μπάρα» ἀπέστειλε ἐπιστολὴ στὸ Ἑλληνορθόδοξο Πατριαρχεῖο, στὴν ὁποία τὸ ἐνημερώνει γιὰ τὴν συναφθεῖσα σύμβαση μὲ τὸν ἔκπτωτο Πατριάρχη Εἰρηναῖο,  καὶ μὲ τὴν ὁποία της χορηγεῖται ἡ πλήρης διάθεση καὶ ἡ διαχείριση τῆς περιουσίας τοῦ Πατριαρχείου, μὲ ἀποκλειστικὸ τρόπο. Ἡ συγκεκριμένη ἑταιρεία ἐπισύναψε ἀντίγραφο τῆς σύμβασής της μὲ τὸν ἔκπτωτο Πατριάρχη Εἰρηναῖο καὶ ζήτησε νὰ συναντηθεῖ μὲ τοὺς ὑπευθύνους του Πατριαρχείου. Ὕστερα διαπιστώθηκε ὅτι ἡ συγκεκριμένη ἑταιρεία ἀνήκει στὸ ἡγετικὸ ἐξτρεμιστικὸ στέλεχος τοῦ Ἰρὲ Ζιλοβανσὶς .

2.     Στὶς 7/7/2008 τὸ Πατριαρχεῖο ἔστειλε ἀπάντηση στὴν συγκεκριμένη ἐπιστολή, διαμέσου τοῦ δικηγόρου του, στὴν ὁποία τὸ Πατριαρχεῖο ἀπέρριψε ὁποιαδήποτε σχέση,  συμφωνία καὶ γνώση γιὰ ὅσα ἰσχυρίζεται ἡ συγκεκριμένη ἑταιρεία.

3.     Στὶς 14-7-2008 ἡ ἑταιρεία Μπάρα ἀπάντησε στὴν ἐπιστολὴ τοῦ δικηγόρου τοῦ Πατριαρχείου, μὲ ἐπιστολὴ στὴν ὁποία ἐπαναλαμβάνει τὶς ἀξιώσεις της, ποὺ ἀναφέρονται στὴν ἐπιστολή της μὲ ἡμερομηνία 23-6-2008.

4.     Τὴν ἴδια μέρα στὶς 14-7-2008, τὸ Πατριαρχεῖο ἀπάντησε, διαμέσου τοῦ δικηγόρου του, στὴν ἐπιστολὴ τῆς ἑταιρείας, στὴν ὁποία τόνισε τὴν θέση του ποὺ δὲν ἀναγνωρίζει τὰ ὅσα ἰσχυρίζεται ἡ ἑταιρεία καὶ τὴν προειδοποιεῖ ὅτι θὰ ἀντιμετωπίσει αὐστηρὰ ὁποιαδήποτε περίπτωση προσβολῆς τῆς ἰδιοκτησίας τοῦ Πατριαρχείου,  συμπεριλαμβανομένης τῆς προσφυγῆς στὴν Δικαιοσύνη καὶ τὴν Ἀστυνομία.

5.     Στις  21-6-2008 ἡ ἑταιρεία Μπάρα, προσέφυγε στὴν διαιτησία, μὲ βάση τὴν συμφωνία της μὲ τὸν ἔκπτωτο Πατριάρχη Εἰρηναῖο, στὴν ὁποία ἄσκησε ἀγωγὴ κατὰ τοῦ Πατριαρχείου, γιὰ νὰ τὸ ἀναγκάσει σὲ συναλλαγὴ μαζί της καὶ τὴν ἀναγνώριση τῆς συναφθείσης σύμβασης μὲ τὸν ἔκπτωτο Πατριάρχη Εἰρηναῖο. Χάρη στὸ γεγονὸς ὅτι τὸ Πατριαρχεῖο δὲν ἀναγνώρισε τὸν συγκεκριμένο διαιτητή, τοῦ ὁποίου ἡ ἁρμοδιότητα ἐκπορεύεται ἀπὸ τὴν συναφθεῖσα σύμβαση μεταξὺ τῆς ἑταιρείας καὶ τοῦ ἔκπτωτου Πατριάρχου Εἰρηναίου, ὁ διαιτητὴς δὲν μπόρεσε νὰ ἐκδώσει ἀπόφαση στὴν ἀγωγὴ καὶ κατέληξε στὴν ἀπόρριψή της.

6.     Στις  3-3-2009 ἡ Ἑταιρεία Μπάρα προσέφυγε στὸ Κεντρικὸ Δικαστήριο, μὲ τὴν ἴδια ἀγωγή, ποὺ εἶχε  ὑποβάλει στὸν διαιτητή. Ἐδῶ ὅμως πρόσθεσε τὸν ἔκπτωτο Πατριάρχη Εἰρηναῖο στὴν ἀγωγή,  ἐπειδὴ ἀπέτυχε νὰ ἐκπληρώσει ἔμπρακτα τὶς ὑποχρεώσεις του, μὲ βάση τὴν μεταξὺ τοὺς ἀναγνωρίζει τὴν σύμβαση .

7.     Στὶς 2-4-2009 τὸ Ἑλληνορθόδοξο Πατριαρχεῖο κατέθεσε τὸ ὑπόμνημα  ὑπεράσπισής του στὸ Κεντρικὸ Δικαστήριο, στὸ ὁποῖο παρέμεινε στὴν θέση του, ποὺ ἀπορρίπτει τὴν ἀναγνώριση τῆς συμφωνίας μεταξὺ τοῦ μοναχοῦ Εἰρηναίου καὶ τῆς ἑταιρείας Μπάρα .

8.     Τὸν Ἰούνιο μήνα τοῦ 2009 ὁ δικηγόρος Ἰμὰντ Σιούκρη,  ὡς πληρεξούσιος του ἔκπτωτου Πατριάρχη Εἰρηναίου, κατέθεσε ὑπόμνημα ὑπεράσπισης, στὸ ὁποῖο ἀναφέρει μὲ εὐκρίνεια τὴν πιστότητα τῆς σύμβασης,  στὴν ὁποία ὁ ἔκπτωτος Πατριάρχης Εἰρηναῖος παραχωρεῖ τὰ δικαιώματα τοῦ Πατριαρχείου, στὴν ἰδιόκτητη περιουσία του,  γιὰ λογαριασμὸ τῆς ἑταιρείας Μπάρα. Ἔτσι ἀποκαλύπτεται, γιὰ ἄλλη μία φορᾶ,  ἡ σύνδεση μεταξὺ τοῦ ἔκπτωτου Πατριάρχη Εἰρηναίου καὶ ὕποπτων ὁμάδων.

Ὅταν τὸ Πατριαρχεῖο  ἐπιχείρησε τὴν ἐγγραφὴ τῆς συμφωνίας ἀνάπτυξης μὲ τὴν Ἑταιρεία «Νέα Ταλπιότ», στὴν Ὑπηρεσία Κτηματογράφησης  «Ἄλ-Τάμπο », ἐξεπλάγη, ὅταν διαπίστωσε ὅτι ἡ ἑταιρεία Μπάρα ἔχει καταχωρήσει δήλωση, ποὺ ἀφορᾶ τὸ συγκεκριμένο οἰκόπεδο, καθὼς ἐπίσης τὰ περισσότερα οἰκόπεδα τοῦ Πατριαρχείου, ἡ ὁποία βασίζεται στὴν σύμβασή της μὲ τὸν Εἰρηναῖο, ὁ ὁποῖος τοὺς χορήγησε τὸν ἀποκλειστικὸ καὶ πλήρη  ἔλεγχο σὲ ὅλη τὴν ἰδιόκτητη περιουσία γιὰ τὴν ἀξιοποίησή της, ὅπως αὐτὴ κρίνει κατάλληλο.

Τὸ Πατριαρχεῖο προσπάθησε νὰ ἀκυρώσει τὴ σύμβαση μεταξὺ τοῦ ἔκπτωτου Πατριάρχη Εἰρηναίου καὶ τῆς ἑταιρείας Μπάρα, στὴν Ὑπηρεσία Κτηματογράφησης «Ἂλ -Τάμπο», ἀλλὰ δὲν τὸ πέτυχε, ὅποτε ἀναγκάστηκε νὰ προσφύγει στὸ Κεντρικὸ Δικαστήριο στὴν Ἱερουσαλήμ, στὶς 14-7-2009,  ὁπότε κατέθεσε αἴτηση ἀσφαλιστικῶν μέτρων, ποὺ ἀπαγορεύουν στὴν ἑταιρεία Μπάρα νὰ χρησιμοποιήσει τὴν σύμβαση καὶ τὰ ἀμετάκλητα πληρεξούσια ποὺ της χορήγησε ὁ ἔκπτωτος Πατριάρχης Εἰρηναῖος.

Τὸ Πατριαρχεῖο ἔλαβε δικαστικὴ ἀπόφαση κατὰ τῆς ἑταιρείας «Μπάρα», σύμφωνα μὲ τὴν ὁποία τῆς ἀπαγορεύεται νὰ χρησιμοποιήσει τὴν ὑπογεγραμμένη σύμβαση μὲ τὸν Εἰρηναῖο σὲ ὁποιαδήποτε φορέα ἢ τὴν καταχώρηση οἱασδήποτε δήλωσης στὴν Ὑπηρεσία Κτηματογράφησης «Ἂλ Τάμπο». Στὴν ἀκροαματικὴ Συνεδρία, ποὺ συνῆλθε στὶς 26-7-2009,  ρωτήθηκαν οἱ μάρτυρες, μεταξὺ τῶν ὁποίων ὁ Μητροπολίτης Ἠσύχιος, τὸν ὁποῖο ρώτησε, ἐκ μέρους τῆς ἑταιρείας Μπάρα, ὁ δικηγόρος Ζαὴφ Σέρφ, συνήγορος τοῦ ἐποικιστικοῦ ὀργανισμοῦ Ἀτέρετ Κοχανίμ. Εἶναι ὁ ἴδιος δικηγόρος, ποὺ ὑπερασπίζεται τὶς ἐποικιστικὲς ἑταιρεῖες, σὲ ὑποθέσεις τῶν ἀκινήτων της Πύλης τοῦ Δαβὶδ «Μπὰμπ Ἰλ- Χαλὴλ / Jaffa Gate»,  ποὺ ἐκποιήθηκαν ἐπὶ Πατριαρχίας τοῦ ἔκπτωτου Πατριάρχη Εἰρηναίου.

Μὲ ἡμερομηνία 28-7-2009 ἐκδόθηκε ἡ ἀπόφαση τοῦ Πατριάρχη, στὴν ὁποία ἐπιβεβαιώθηκε ἡ ἀπόφαση τῆς προσωρινῆς ἀπαγόρευσης κατὰ τῆς ἑταιρείας «Μπάρα», σχετικὰ μὲ τὰ ἀκίνητα ποὺ προσπάθησε νὰ ἐλέγξει,  μέχρι τὴν ἔκδοση ὁριστικῆς ἀπόφασης στὴν ὑπόθεση».

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

Ὡς γνωστόν, τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων μετέχει εἰς τόν θεολογικόν διάλογον μετά τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας ὡς καί αἱ λοιπαί Ὀρθόδοξοι Ἐκκλησίαι.

Ἐν ὄψει τῆς συγκλήσεως τῆς Ὁλομελείας τῆς Μικτῆς Ἐπιτροπῆς τοῦ Θεολογικοῦ Διαλόγου τούτου ἀπό 16^ης ἕως 23^ης τρέχοντος μηνός Ὀκτωβρίου εἰς Πάφον τῆς Κύπρου, ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος προσεκάλεσεν εἰς τό Πατριαρχεῖον τόν ἀντιπρόσωπον αὐτοῦ εἰς τόν διάλογον τοῦτον, ὁμότιμον καθηγητήν τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν κ. Γεώργιον Γαλίτην, ὁ ὁποῖος ἀφ’ ἑνός μέν ἐνημέρωσεν Αὐτόν ἐπί τῆς ἄχρι τοῦδε πορείας τοῦ διαλόγου καί κυρίως ἐπί τοῦ κειμένου τῆς Ραβέννης, ἀφ’ ἑτέρου δέ ἔλαβε παρ’ Αὐτοῦ ὁδηγίας διά τήν συνέχισιν τούτου.

Ἀξιοσημείωτοι θέσεις τῶν ὁδηγιῶν τούτων εἶναι ὅτι τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων, συνεπές πρός τήν καθ’ ἑκάστην ἀναπεμπομένην προσευχήν τῆς Ἐκκλησίας «ὑπέρ τῆς τῶν πάντων ἑνώσεως», δέν ἀπομονώνεται, δέν ἀποκλείει ἑαυτό ἀπό τῆς πλήρους συνεργασίας καί κοινωνίας μετά τῶν ὁμοδόξων ἀδελφῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν οὔτε ἀπό τῶν θεολογικῶν διαλόγων μετά τῶν ἑτεροδόξων χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν, οἱ ὁποῖοι ἀπεφασίσθησαν πανορθοδόξως, ἡ συνέχισις δέ αὐτῶν ἐπεκυρώθη ὑπό Προσυνοδικῶν Διασκέψεων καί ὑπό τῆς προσφάτως κατά τό παρελθόν ἔτος εἰς Φανάριον συνελθούσης Συνάξεως τῶν Προκαθημένων τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν ὑπό τήν Προεδρείαν τοῦ Παναγιωτάτου Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου. Τό Πατριαρχεῖον θεωρεῖ ὑποχρέωσιν αὐτοῦ τόν διάλογον τοῦτον πρός ἄρσιν τῶν προκαταλήψεων, τοῦ φανατισμοῦ καί τῆς ἀποξενώσεως, θεραπείαν τῶν πληγῶν τοῦ παρελθόντος καί προσέγγισιν καί βαθυτέραν γνῶσιν τῆς ἀληθείας ὑπό τῶν Ἐκκλησιῶν, μετά τῶν ὁποίων διαλέγεται καί πρός ἐξομάλυνσιν τῆς ὁδοῦ διά τήν ποθητήν ἕνωσιν, πρός τήν ὁποίαν ἡ ὁδός εἶναι εἰσέτι μακροτάτη καί μετά πολλῶν ἐμποδίων. Ἡ ἕνωσις αὕτη τῶν Ἐκκλησιῶν καί τό ἐπιστέγασμα αὐτῆς, τό κοινόν ποτήριον, προϋποθέτει τήν ἑνότητα τῆς πίστεως κατά τό πρότυπον τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, ἡ ὁποία θά ἔλθῃ, ὅταν ὁ φωτισμός τοῦ Ἁγίου Πνεύματος γίνῃ δεκτός ὑπό πάντων εἰς τήν πληρότητα Αὐτοῦ.

Ὑπό τάς ὡς ἄνω ταύτας προϋποθέσεις, τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων μετέχει εἰς τόν θεολογικόν διάλογον μετά τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας καί τῶν ἄλλων χριστιανικῶν Ὁμολογιῶν, τῶν δεχομένων τό Σύμβολον τῆς Πίστεως τῆς ἐν Νικαίᾳ 1^ης Οἰκουμενικῆς Συνόδου, καί εἶναι καί μέλος τοῦ Παγκοσμίου Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν.

Το ἔργον τοῦτο τελεῖ τό Πατριαρχεῖον στοιχοῦν  ἀπολύτως εἰς τάς ἀρχάς καί τούς ὅρους τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως καί τῆς παραδόσεως ἡμῶν καί προβάλλον αὐτάς εἰς τούς χριστιανούς τῶν Ὁμολογιῶν μετά τῶν ὁποίων συνδιαλέγεται.

Ἐν κατακλεῖδι, τό Πατριαρχεῖον σημειώνει ὅτι τό ἔργον τοῦ διαλόγου δέν εἶναι ἔργον ἰδικόν μας, ἀλλά τοῦ Θεοῦ. Εἰς τοῦτο ἐκάλεσεν ἡμᾶς ἡ χάρις Αὐτοῦ συνεργούς. Ἡ ἕνωσις θά ἐπέλθῃ, ὅταν ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ ἐπιπέσῃ  εἰς ἔδαφος, τό ὁποῖον θά ἔχῃ καλλιεργηθῆ καί προετοιμασθῆ μέ τόν διάλογον τῆς ἀληθείας ἐν ἀγάπῃ.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

ngg_shortcode_1_placeholder

Τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων μετά λύπης του ἔλαβε γνῶσιν τοῦ ὑπάρχοντος δημοσιεύματος εἰς τήν ἐφημερίδα τῶν Ἀθηνῶν «Ἔθνος» τῆς 14^ης τρέχοντος μηνός, περί δῆθεν ἐκ μέρους τοῦ πωλήσεως γῆς εἰς ἑβραϊκήν κατασκευαστικήν ἑταιρείαν.

Τό Πατριαρχεῖον καταγγέλλει τό δημοσίευμα ὡς ἀναληθές καί ἀνακριβές καί ἐπιφυλάσσεται νά δώσῃ ἀναλυτικάς ἀπαντήσεις, παρουσιάζον καί προσκομίζον ὅλα τά σχετικά τεκμήρια, τά ὁποῖα ἀφοροῦν εἰς τό ἐν λόγῳ ζήτημα.

Ἐπιπροσθέτως τό Πατριαρχεῖον ἐπιφυλάσσεται τοῦ δικαιώματος, ὅπως  προβῇ εἰς πᾶσαν νόμιμον ἐνέργειαν πρός ἀποκατάστασιν τῆς ἀληθείας.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

Κατόπιν συνεργασίας μεταξύ τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων καί τοῦ Ὑπουργείου Τουρισμοῦ τοῦ Ἰσραήλ, ἐκπροσωπουμένου ὑπό τοῦ Γενικοῦ Διευθυντοῦ αὐτοῦ κ. Ραφαήλ Μπέν Χούρ καί συνεργατῶν αὐτοῦ, ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος Γ’, συνοδευόμενος ὑπό τοῦ Γέροντος Ἀρχιγραμματέως Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, τοῦ ἡγουμένου τῆς ὁμόρου Μονῆς ἀββᾶ Γερασίμου τοῦ Ἰορδανίτου Πανοσιολογιωτάτου Ἀρχιμανδρίτου Χρυσοστόμου καί τοῦ Ἱεροδιακόνου π. Ἀθανασίου, ἐπεσκέφθη τήν παρά τόν Ἰορδάνην ποταμόν Ἱεράν Μονήν τοῦ Τιμίου Προδρόμου καί τόν βιβλικόν παραδοσιακόν τόπον τῆς βαπτίσεως τοῦ Κυρίου, τήν Τετάρτην, 25.06 /08.07. 2009.

Ἡ περιοχή αὕτη, στρατοκρατουμένη ὡς γνωστόν ἀπό τοῦ 1967, προσφέρεται εἰς ἐπίσκεψιν τοῖς προσκυνηταῖς ὑπό τοῦ Ἰσραηλινοῦ στρατοῦ, δίς τοῦ ἔτους, τήν παραμονήν τῶν Φώτων 5^ην / 18^ην Ἰανουαρίου διά τήν τελετήν τοῦ ἁγιασμοῦ τῶν ὑδάτων ὑπό τοῦ Ἑλληνορθοδόξου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων καί τήν Μεγάλην Τρίτην ἑκάστου ἔτους διά τήν παραδοσιακήν προσκυνηματικήν βάπτισιν τῶν προσκυνητῶν. Τοῦτο ἐπετεύχθη τῇ εἰσηγήσει τοῦ μακαριστοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων Διοδώρου Α’ εἰς τάς Ἰσραηλινάς στρατιωτικάς ἀρχάς.

Ὁ Ἰσραηλινός στρατός ἤνοιξε σήμερον, τῇ συνεργασίᾳ τοῦ Ὑπουργείου Τουρισμοῦ τοῦ Ἰσραήλ, τήν περιοχήν αὐτήν διά τήν ἐπιθεώρησιν ὑπό τοῦ Πατριάρχου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Τιμίου Προδρόμου, ἐπικινδύνως ἡμικατεστραμμένης οὔσης ἀπό τοῦ 1967 καί τήν ἐξέτασιν τῶν δυνατοτήτων ἀνακαινίσεως αὐτῆς. Ἡ ἔγκρισις διά τάς ἐργασίας ἀνακαινίσεως ὑπάρχει ἤδη, πρός ἐνεργοποίησιν ὅμως αὐτῆς ἀπαιτεῖται ἡ ὑποβολή ἀρχιτεκτονικῆς μελέτης καί ἡ ἐξεύρεσις χορηγοῦ καλύψεως τῶν δαπανῶν.

Μετά τήν ἐπίσκεψιν εἰς τήν ἐν λόγῳ Ἱεράν Μονήν ὁ Μακαριώτατος μετά τοῦ κ. Ραφαήλ Μπέν Χούρ, τοῦ Γενικοῦ Στρατιωτικοῦ Διοικητοῦ τῆς Ἱεριχοῦς κ. Ἴτζικ Ντέρι, τοῦ Γενικοῦ Στρατιωτικοῦ Διευθυντοῦ τῆς Βηθλεέμ κ. Ἰγιάντ Σιρχάν καί τῶν ἀκολούθων αὐτῶν, τοῦ πολιτικοῦ μηχανικοῦ κ. Ὄφερ Μεϊτάλ καί τοῦ ἀρχιτέκτονος κ. Ρόν Μαργκόλιν, ἐπεσκέφθη τόν τόπον τῆς βαπτίσεως καί ἐπεθεώρησε τάς γενομένας ἐργασίας ὑπό τοῦ Ἰσραηλινοῦ στρατοῦ, ἤτοι τῆς στηρίξεως τῆς κοίτης τοῦ ποταμοῦ δι’ ἀκίνδυνον πρόσβασιν τῶν προσκυνητῶν εἰς τό ὕδωρ τοῦ ποταμοῦ καί τῆς οἰκοδομῆς λιθίνης ἐξέδρας μετά λιθίνου στεγάστρου διά τήν τέλεσιν τοῦ ἁγιασμοῦ ὑπό τοῦ Πατριάρχου. Ἡ ἐξέδρα αὕτη μετά τοῦ πέριξ χώρου εἶναι ἰδιοκτησία τοῦ Πατριαρχείου.

Ὁ Μακαριώτατος ἐξέφρασε τήν ἱκανοποίησιν Αὐτοῦ διά τήν συνεργασίαν τοῦ Ὑπουργείου Τουρισμοῦ τοῦ Ἰσραήλ μετά τοῦ Ἰσραηλινοῦ στρατοῦ διά τάς ὡς ἄνω διευκολύνσεις, γεγονός τό ὁποῖον προαναγγέλλει τήν σταδιακήν μονιμωτέραν ἐπικράτησιν τῆς εἰρήνης καί τήν συχνοτέραν καί εὐκολοτέραν ἐπίσκεψιν τῶν προσκυνητῶν διά τό παραδοσιακόν αὐτῶν βάπτισμα εἰς τόν βιβλικόν παραδοσιακόν τόπον βαπτίσεως τοῦ Κυρίου πρός ἁγιασμόν αὐτῶν.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

ngg_shortcode_2_placeholder

Μέ ἔμπνευσιν καί πρωτοβουλίαν τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου του Γ’ καί μέ ἀπόφασιν τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου, συνεστήθη καί διωργανώθη διά Καταστατικοῦ καί ἀνεγνωρίσθη ἐπισήμως Μ.Κ.Ο. ὑπό τόν τίτλον «ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ», ἑδρεύουσα ἐν τῇ Ἐξαρχίᾳ τοῦ Παναγίου Τάφου ἐν Ἀθήναις, σκοπόν ἔχουσα τήν προβολήν τῶν Παναγίων προσκυνημάτων τῆς Ἁγίας Γῆς, τήν ἠθικήν καί ὑλικήν ὑποστήριξιν τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων καί τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος διά τήν διαφύλαξιν τῶν προσκυνημάτων τούτων καί τήν διάδοσιν τῶν ἀξιῶν τῆς Ρωμηοσύνης ὡς τοῦ τρόπου ὑπάρξεως καί ζωῆς ὅλων τῶν ἐθνῶν, τῶν ἐντασσομένων εἰς τό Σῶμα τῆς  Ἀνατολικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί ἐχόντων τάς ρίζας αὐτῶν εἰς τήν Νέαν Ρώμην, τήν ἀναδειχθεῖσαν ὑπό τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου αὐτοκράτορος τῶν Ρωμαίων ὡς τῆς πρωτευούσης τοῦ Ἀνατολικοῦ Ρωμαϊκοῦ κράτους.

Ὡς διαχειριστής τῆς Μ.Κ. ταύτης ὀργανώσεως ὡρίσθη ὁ κ. Πέτρος Κυριακίδης, ὁ καί χορηγός τῆς ἀνακαινίσεως τοῦ ἀρχαιολογικοῦ χώρου  τοῦ «δοχειοῦ» τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως καί τοῦ ἐν λόγῳ  1^ου Διεθνοῦς Συνεδρίου διά τήν ρωμηοσύνην, παρασημοφορηθείς μετά τοῦ κ. Λαυρεντίου Λαυρεντιάδου μέ τό παράσημον τοῦ Ἀνωτέρου Ταξιάρχου τοῦ Τάγματος τῶν Ἱπποτῶν τοῦ Παναγίου Τάφου. Ὡς Ἀναπληρώτρια Διαχειρίστρια, διωρίσθη ἡ κ. Αἰκατερίνη Διαμαντοπούλου, Θεολόγος καί δρ. τῆς Φιλοσοφίας, ὡς Σύμβουλος δέ αὐτῆς ὀ ἰατρός κ. Χρῖστος Νικολάου, ὁ ἔχων καί τήν ἐποπτικήν παρακολούθησιν τῶν ἱστοσελίδων τοῦ Πατριαρχείου καί τῆς Μ.Κ.Ο. «ΡΩΜΗΟΣΥΝΗΣ».

Καρπός τῶν δραστηριοτήτων τῆς ὀργανώσεως ταύτης ὑπῆρξε τό 1^ον Διεθνές Συνέδριον αὐτῆς μέ θέμα «Ἡ Ρωμηοσύνη διά μέσου τῶν αἰώνων», συγκληθέν εἰς τό Ἀμφιθέατρον τοῦ Πολεμικοῦ Μουσείου Ἀθηνῶν ἀπό Σαββάτου, 30^ῆς ἕως καί Κυριακῆς, 31^ης Μαΐου 2009.

Ἡ Ἐπιστημονική Ἐπιτροπή τοῦ Συνεδρίου τούτου ἦσαν: Ὁ Καθηγητής τῆς Βυζαντινῆς Φιλολογίας τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, κ. Φώτιος Δημητρακόπουλος, ὁ Καθηγητής τῆς Ἀρχαίας Ἑλληνικῆς Φιλοσοφίας τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν κ. Κωνσταντῖνος Νιάρχος καί ὁ Ἀναπληρωτής Καθηγητής τῆς Ψυχολογίας τῆς Θρησκείας τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν κ. Σπυρίδων Τσιτσίγκος. Ὀργανωτική Ἐπιτροπή ἦσαν: ἡ κ. Εἰρήνη Μαθιοῦ, ὁ κ. Δημήτριος Σαρρῆς καί ὁ κ. Παναγιώτης Διακουμῆς.

Διά τήν κήρυξιν τῆς ἐνάρξεως τῶν ἐργασιῶν τοῦ Συνεδρίου τούτου μετέβη εἰς Ἀθήνας ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος Γ’, συνοδευόμενος ὑπό τοῦ Γέροντος Ἀρχιγραμματέως Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, τοῦ Προέδρου τῶν Οἰκονομικῶν Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Θαβωρίου κ. Μεθοδίου καί τοῦ Ἀντιπροέδρου αὐτῆς καί ἡγουμένου ἐν Φχές, Πανοσιολογιωτάτου Ἀρχιμανδρίτου Ἱερωνύμου.

Ἅμα τῇ ἀφίξει τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου Γ’ εἰς τάς Ἀθήνας, τό ἑσπέρας τῆς ἰδίας ἡμέρας, Παρασκευῆς 29^ης Μαΐου, ἐγένετο συνάντησις Αὐτοῦ καί τῆς συνοδείας Αὐτοῦ μετά τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καί καί πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερωνύμου εἰς τήν Ἱεράν Ἀρχιεπισκοπήν Ἀθηνῶν. Εἰς τήν συνάντησιν ταύτην συνεζητήθησαν θέματα ἀφορῶντα εἰς τάς σχέσεις συνεργασίας τῶν δύο Ἐκκλησιῶν πρός κοινόν ὄφελος ἀμφοτέρων.

Τήν πρωΐαν τοῦ Σαββάτου, 30^ῆς Μαΐου, ὁ Μακαριώτατος ἐκήρυξε τήν ἔναρξιν τῶν ἐργασιῶν τοῦ ἐν λόγῳ Συνεδρίου διά προσφωνήσεως, ἐν ᾗ ἐτόνισεν ὅτι σκοπός τῆς ἱδρύσεως τῆς Μ.Κ.Ο. «ΡΩΜΗΟΣΥΝΗΣ» εἶναι ἡ διά ταύτης προβολή τῆς ἀληθείας, ὅτι ὅλοι οἱ Ὀρθόδοξοι λαοί, διατηροῦντες τάς ἐθνικάς, γλωσσικάς καί πολιτιστικάς αὐτῶν παραδόσεις, ἀνήκουν εἰς τό εὐλογημένον γένος τῶν Ὀρθοδόξων Ρωμαίων, ἐνταχθέντων διά τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως εἰς τό Σῶμα τῆς ἑνούσης τούτους Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας. Ἡ καλλιέργεια μιᾶς τοιαύτης μή ἐθνικιστικῆς ταυτότητας κέκτηται προτεραιότητα διά τό ποίμνιον, τό ἐμπεπιστευμένον εἰς τήν δικαιοδοσίαν τοῦ Πατριαρχείου, ἀραβόφωνον μέν, λόγῳ τῆς μετά τό 638 μ.Χ. δημιουργηθείσης νέας πολιτικῆς καταστάσεως,  Ἑλληνορθόδοξον ὅμως «Ρούμ Ὀρθοδόξ» εἰς τό δόγμα, πιεζόμενον δέ ὑπό τῆς δημιουργηθείσης ἐν τῇ Μέσῃ Ἀνατολῇ ἐξάρσεως τοῦ ἐθνικισμοῦ καί θρησκευτικοῦ φανατισμοῦ. «Τήν ταυτότητα τῶν μελῶν τοῦ ποιμνίου τούτου», εἶπεν ὁ Μακαριώτατος, «ἐγγυᾶται διά μέσου τῶν αἰώνων τό ἡμέτερον Πατριαρχεῖον, συνδέον ταῦτα διά τῶν Παναγίων Προσκυνημάτων, καθαγιασθέντων διά τοῦ αἵματος τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καί τῶν μαρτύρων τῆς πίστεως».

Τήν προσφώνησιν τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων ἠκολούθησαν ἡ προσφώνησις τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερωνύμου, ἀναγνωσθεῖσα ὑπό τοῦ πρωτοσυγγέλου Αὐτοῦ, Πανοσιοσιολογιωτάτου Ἀρχιμανδρίτου π. Γαβριήλ. Ἐν ταύτῃ ὀ Μακαριώτατος ἐχαιρέτισε τό 1^ον Διεθνές Συνέδριον τῆς Ρωμηοσύνης, λέγων ὅτι τοῦτο λαμπρύνεται διά τῆς παρουσίας τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων καί διά τοῦ θέματος «Η Ρωμηοσύνη διά μέσου τῶν αἰώνων» καί ὅτι ἡ Ἑλληνορθόδοξος παράδοσις ἔδωσε διαχρονικάς ἀξίας εἰς τόν Ἑλληνικόν λαόν. Ἐν συνεχείᾳ ηὐχήθη τόν φωτισμόν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος εἰς τούς ὁμιλητάς, διά τῶν διαλέξεων τῶν ὁποίων θά ἀνακαλυφθοῦν αἱ ρίζαι καί θά προβληθῇ τό περιεχόμενον τῆς ρωμηοσύνης.

Τό Συνέδριον ἐτίμησε διά τῆς παρουσίας αὐτοῦ καί ὁ Μητροπολίτης Πειραιῶς κ. Σεραφείμ, ὅστις εἰς τήν προσφώνησιν αὐτοῦ ἐξέφρασε τήν εὐγνωμοσύνην πρός τόν Μακαριώτατον Πατριάρχην Ἱεροσολύμων διά τήν προσδιδομένην ὑπ’ αὐτοῦ ἔμφασιν εἰς τήν ρωμηοσύνην εἰς μίαν ἐποχήν ἀμφισβητήσεως, συγχύσεως καί προσπαθειῶν ἀποδομήσεως τῶν πάντων.

Χαιρετισμόν ἀπηύθυνε τῷ Μακαριωτάτῳ καί τοῖς Συνέδροις καί ὁ χορηγός τοῦ Συνεδρίου κ. Πέτρος Κυριακίδης, λέγων ὅτι ἡ ἵδρυσις τῆς Μ.Κ.Ο.  «ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ» τυγχάνει θεάρεστον ἔργον, καθ’ ὅτι σκοπός αὐτῆς τυγχάνει ἡ καταγραφή καί ἡ ἠθική καί ὑλική στήριξις τῶν Παναγίων Προσκυνημάτων τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων. Ἐξακολουθῶν, εἶπεν ὅτι θεωρεῖ τιμήν αὐτοῦ ὅτι ἐπελέγη διά τήν στήριξιν τῆς ρωμηοσύνης ὡς τῆς ἁγίας παραδόσεως ἡμῶν, ἡ ὁποία περιλαμβάνει τήν ὀρθόδοξον ἡμῶν πίστιν εἰς Χριστόν, τάς Συνόδους τῶν Πατέρων, τήν ὑμνολογίαν, τάς τέχνας, τά γράμματα, τήν ἀρχαίαν Ἑλληνικήν ἡμῶν παράδοσιν, τήν ὁποίαν ἐκαλλιέργησεν ὁ Ἕλλην νοῦς καί τήν ὁποίαν παρελάβομεν ἡμεῖς οἱ Νεοέλληνες, οἱ Ρωμηοί, ἀποκεκαθαρμένην ἐκ τῶν εἰδωλολατρικῶν στοιχείων αὐτῆς ὑπό τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας καί τῶν Βυζαντινῶν Ρωμαίων Ὀρθοδόξων θεραπόντων τῆς λογοτεχνίας καί τῆς ποιήσεως. «Ἡ ρωμηοσύνη», εἶπεν, «εἶναι συνόγκαιρη τοῦ κόσμου».

Μετά τάς ὡς ἄνω προσφωνήσεις ἠκολούθησαν αἱ διαλέξεις τῶν κάτωθι διακεκριμένων ἐπιστημόνων:

1.                       Τοῦ Καθηγητοῦ τῆς Βυζαντινῆς Φιλολογίας τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, κ. Φωτίου Δημητρακοπούλου, γνωστοῦ καί ἐκ τῆς ἐκδόσεως τοῦ βίου τοῦ Ἁγίου Γερασίμου τοῦ Ἰορδανίτου. Οὗτος εἰς τήν διάλεξιν αὐτοῦ μέ θέμα: «Ρωμηοσύνη καί Χριστιανισμός», ἐτόνισεν ὅτι ἡ συνέχεια τοῦ ἑλληνικοῦ ἔθνους διετηρήθη, ὁσάκις διετηρήθη ἡ πίστις αὐτοῦ εἰς Χριστόν. «Τό ἑλληνικόν  ἔθνος», εἶπεν ὁ κ. Δημητρακόπουλος, «ἀπό τῆς ἐποχῆς τοῦ Κυρίου καί τῶν ἀποστόλων, γίνεται διά τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου ἔθνος τῶν Ρωμαίων Χριστιανῶν, τό συνεχίζον τήν ὕπαρξιν αὐτοῦ διά τῶν ἀγώνων ὑπέρ τῶν δογμάτων τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων καί τῶν Ἁγίων Εἰκόνων. Ὁ Ἑλληνισμός δέν ἔχει ἀνάγκην τοῦ Δυτικοῦ διαφωτισμοῦ, ἀλλά τοῦ μυστικοῦ φωτισμοῦ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ. Ὁ Ἑλληνισμός κατέρρευσεν, ὁσάκις ἐγκατέλειψε τήν πίστιν καί τάς θλίψεις».

2.                       Τοῦ κ. Κωνσταντίνου Νιάρχου, Καθηγητοῦ τῆς Ἀρχαίας Ἑλληνικῆς Φιλοσοφίας τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, μέ θέμα: «Ἑλληνισμός καί Ρωμηοσύνη». Οὗτος ἐτόνισεν ὅτι ἡ Ρωμανία ἐξέλιπεν μεν ὡς πολιτική ἐξουσία, συνεχίζει ὅμως  νά ὑπάρχῃ ὡς θρησκευτική, πολιτική καί πολιτιστική παράδοσις. «Ἡ Ρωμανία κι ἄν πέρασεν, ἀνθεῖ καί φέρει κι ἄλλο…». Ὅτι εἰς τό Βυζάντιον δέν ὑπῆρξεν ἀναγέννησις, διότι δέν ὑπῆρξε μεσαίων καί σκοταδισμός, ἀλλά συνεχής καλλιέργεια τῶν κλασσικῶν γραμμάτων καί ἐλευθέρα ἀνάπτυξις τοῦ λόγου.

3.                       Τῆς κ. Μαρίας Μαντουβάλου, Ἀναπληρωτρίας Καθηγητρίας τῆς Νεοελληνικῆς Φιλολογίας τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν μέ θέμα:  «Ρωμαῖοι, Ρωμηός, Ρωμηοσύνη». Αὕτη ἐτόνισεν ὅτι Δυτικοί μελετηταί καί πολιτικοί ἠμφεσβήτησαν τήν ἐθνικήν κληρονομίαν τῶν Ἑλλήνων καί προσεπάθησαν νά ἀπαλείψουν τήν ἐθνικήν Βυζαντινήν καί Νεοελληνικήν συνέχειαν. Ὁ διδάσκαλος τοῦ γένους Ἀθανάσιος ὁ Πάριος χρησιμοποιεῖ ἀδιακρίτως τούς ὅρους «ἡμεῖς Ἕλληνες ὄντες»,  «Ἑλλάς Ἑλλήνων γῆς»,  «Γραικοί, Ρωμαῖοι» καί «γῆ Ρωμαίων». «Οἱ Ρωμαῖοι καί Ἕλληνες μετονομασθέντες, διετήρησαν τήν θρησκευτικήν αὐτῶν ὁλοκληρίαν. Οἱ ὅροι Ἕλλην, Ρωμαῖος καί Γραικός χρησιμοποιοῦνται ἰσαξίως».

4.                       Τοῦ κ. Ἀθανασίου Παλιούρα, Καθηγητοῦ τῆς Βυζαντινῆς Ἀρχαιολογίας τοῦ Πανεπιστημίου Ἰωαννίνων, μέ θέμα: «Τά ἱερά προσκυνήματα τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων: πνευματικά μαργαριτάρια τῆς Ὀρθοδοξίας». Οὗτος ἐπαρουσίασεν ὀπτικῶς τά προσκυνήματα τοῦ Πατριαρχείου εἰς ὁδοιπορικόν προετοιμασθέν  ὑπ’ αὐτοῦ καί συνοδευθέν διά καταλλήλων σχολιασμῶν, μυούντων  εἰς τά σωτήρια γεγονότα, τά συμβάντα ἐπί τῶν τόπων τούτων τῆς χάριτος, δηλαδή τῆς Ναζαρέτ, Βηθλεέμ, Ἰορδάνου ποταμοῦ, Θαβώρ, Γολγοθᾶ, Ἁγίου Τάφου, Ὄρους Ἑλαιῶν, φυλασσομένων δι’ ἀγώνων καί ἀγωνιῶν τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος.

5.                 Τῆς κ. Αἰκατερίνης Διαμαντοπούλου, Ἀναπληρωτρίας Διαχειριστρίας τῆς Μ.Κ.Ο. «ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ». Αὕτη ἐπαρουσίασε τούς στόχους τῆς ὀργανώσεως ταύτης, ὡς φορέως  ἀναγεννήσεως τῆς ρωμηοσύνης μέ στόχους τήν προβολήν τῶν Παναγίων Προσκυνημάτων, τήν βοήθειαν τοῦ Πατριαρχείου διά τήν ἀνακαίνισιν αὐτῶν, τήν παροχήν τεχνικῆς ὑποστηρίξεως, τήν χρηματικήν ἐνίσχυσιν τοῦ περιοδικοῦ τοῦ Πατριαρχείου, τήν ἐπιχορήγησιν δι’ ἀνακαίνισιν τῶν Βιβλιοθηκῶν, τήν κατάταξιν καί συντήρησιν τοῦ ἀρχειακοῦ ὑλικοῦ, τήν χορήγησιν ὑποτροφιῶν διά σπουδάς εἰς Θεολογίαν, τήν ἀποστολήν ἐμψύχου ὑλικοῦ εἰς τήν Ἀδελφότητα, τήν ἐνίσχυσιν τῶν Μετοχίων τοῦ Πατριαρχείου καί τήν ἀποστολήν ἰατροφαρμακευτικῆς περιθάλψεως κ.ἄ.

6.                 Τάς ἐργασίας τῆς πρώτης ἡμέρας κατέκλεισαν οἱ ὕμνοι ἀπό τήν Βυζαντινήν χορῳδίαν «Τρίκκης Μελῳδός».

Τήν πρωΐαν τῆς ἑπομένης ἡμέρας, Τρίτης 31^ης Μαΐου 2009, Κυριακῆς τῶν Ἁγίων Πατέρων, ὁ Μακαριώτατος ἐχοροστάτησεν εἰς τήν θ. Λειτουργίαν ἐν τῷ Ἱερῷ  Ναῷ  τῶν Ἁγίων Ἀναργύρων τῆς ἐν Ἀθήναις Ἐξαρχίας τοῦ Παναγίου Τάφου καί ὡμίλησεν αὐτοῖς ἐποικοδομητικῶς.

Μετά τήν θ. Λειτουργίαν ἐσυνεχίσθησαν αἱ ἐργασίαι τοῦ Συνεδρίου. Διαλέξεις ἔδωσαν οἱ ἀκόλουθοι ὁμιληταί:

1.                 Ὁ καθηγητής τῆς Πατρολογίας τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Τιμίου Σταυροῦ ἐν Βοστώνῃ τῶν Η.Π.Α. π. Γεώργιος Δράγας ὡμίλησεν μέ θέμα: «Ρωμηοσύνη, Ἀπόδημος Ἐλληνισμός, Πρεσβυγενῆ Πατριαρχεῖα» καί ἀνέλυσε, πῶς ἡ Βυζαντινή Αὐτοκρατορία, συνεχίζεται ὡς τρόπος ζωῆς μέ τάς ἐν τῇ Διασπορᾷ ἐνορίας τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καί τῶν ἄλλων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν καί μέ τήν παρουσίαν τῶν πρεσβυγενῶν Πατριαρχείων εἰς τόν χῶρον τῆς Μέσης Ἀνατολῆς.

2.                 Ὁ Πολιτικός Ἐπιστήμων κ. Κωνσταντῖνος Χολέβας ὡμίλησεν  μέ θέμα: «Ἡ παρουσία τῆς Ρωμηοσύνης στό σύγχρονο γίγνεσθαι». Οὗτος ἐτόνισε, πῶς ἤρχισε νά ἀνακαλύπτῃ τήν ρωμηοσύνην, ὅτε πρό εἰκοσαετίας ἐπεσκέφθη τήν Ἰορδανίαν μέ τούς ἐν αὐτῇ ἀρχαιολογικούς χώρους εἰς Πέτραν, Μαδηβᾶν καί τάς ἑλληνικάς ἐπιγραφάς. Εἶπεν ὅτι ὁ τίτλος «Ρωμαῖος αὐτοκράτωρ» οὐδέποτε ἀπενεμήθη εἰς βασιλεῖς τῆς Δύσεως καί ὅτι ἡ ρωμηοσύνη ἀγωνίζεται διά τήν ἰδικήν της ταυτότητα. Σεβομένη τήν ἐθνικήν ταυτότητα ἄλλων λαῶν, δέν ὀπισθοδρομεῖ, ἀλλά πρωτοστατεῖ εἰς τήν Εὐρωπαϊκήν Ἔνωσιν, μεταφέρουσα εἰς αὐτήν τό πνεῦμα τῆς φιλανθρωπίας τοῦ Βυζαντίου, τῶν γραμμάτων τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας, ἀπό τούς Τρεῖς Ἱεράρχες ἕως Κοσμᾶν τόν Αἰτωλόν καί Νικόδημον τόν Ἁγιορείτην. Ἡ Ρωμηοσύνη ἀντιπροτείνει τόν κοινοτισμόν καί τήν Ὀρθοδοξον Οἰκουμενικότητα εἰς τήν σύγχρονον ἰσοπεδωτικήν παγκοσμιοποίησιν.

3.           Ὁ Κύπριος λογοτέχνης κ. Νικόλαος Ὀρφανίδης, μέλος τῆς Ἐπιτροπῆς Ἐκπαιδευτικῆς Ὑπηρεσίας τῆς Κύπρου, συγγραφεύς, μέ θέμα: «Ἡ λογοτεχνική πρόσληψις τῆς Ρωμηοσύνης» ὡμίλησε καί ἔδειξε ὅτι τό πνεῦμα τῆς ρωμηοσύνης ἔχει περάσει εἰς τήν νεοελληνικήν λογοτεχνίαν μέ τούς ποιητάς Γεώργιον Σεφέρην, κυρίως εἰς τό ποίημα αὐτοῦ «Νεόφυτος ὁ Ἔγκλειστος μιλᾷ», εἰς τό ὁποῖον μεταφέρει εἰς ποιητικόν λόγον τό ἔργον τοῦ Ἁγίου: «Περί τῶν κατά τήν χώραν Κύπρον σκαιῶν», μέ τόν Φώτιον Κόντογλου εἰς τό ἔργον αὐτοῦ «Πονεμένη ρωμηοσύνη», μέ τό ποίημα «Ἐνάτη Ἰουλίου» τοῦ Κυπρίου ποιητοῦ Βασιλείου Μιχαηλίδου εἰς τό μαρτύριον τοῦ ἐθνομάρτυρος Κυπριανοῦ, Ἀρχιεπισκόπου Κύπρου, 1821. «Μέ αὐτούς ἡ πονεμένη Ρωμηοσύνη», εἶπεν ὁ κ. Ὀρφανίδης, «ἡ ὁποία εἶναι ἡ ὑγιής ἔκφρασις ἐθνότητος, εἰσέρχεται εἰς τήν ποίησιν. Ὁ ἐθνικισμός εἶναι παθογένεια, ἀρρώστεια καί αἵρεσις, ἐκ Δύσεως ἐλθοῦσα».

4.          Ὁ κ. Ἰωάννης Δανδουλάκης, Πολιτικός Ἐπιστήμων, Διεθνολόγος, ὡμίλησε μέ θέμα: «Ἡ δυναμική τῆς Ρωμηοσύνης στό μέλλον», καί ἑστιάσθη εἰς τό ὅτι εἰς τήν Ἑλλάδα ὑπάρχει ὄντως ἠθική κρίσις, ἔλλειψις τοῦ μέτρου τοῦ Ἀριστοτέλους, ἀντιγραφή ξένων προτύπων καί ὅτι οἱ ξένοι λαοί ὑποσκάπτουν τήν ρωμηοσύνην, ἀλλά ὑπάρχει ἡ ἐλπίς, ἐάν ἐμβαθύνωμεν εἰς τάς ζωογόνους ρίζας τῆς παραδόσεως ἡμῶν, ἤτοι τῆς Θεολογίας, τῆς Βυζαντινῆς Μουσικῆς καί Ἁγιογραφίας, «νά μένῃ πάντοτε μαγιά», ὅπως λέει ὁ Μακρυγιάννης. Ἐπί τῷ ἀκούσματι τοῦ ὀνόματος τοῦ Καρλομάγνου ὁ ἀραβικός κόσμος ἀφίσταται ἐπικρίνων, μεμψιμοιρῶν καί δυσφορῶν, ἐπί τῷ ἀκούσματι τοῦ Βυζαντίου θαυμάζει. Ἡ Εὐρώπη ἔχει ἀνάγκην τῆς φωτισμένης ρωμηοσύνης. Ἡ ρωμηοσύνη ἔχει μίαν διπλωματικήν μοναδικότητα, τά τέσσαρα πρεσβυγενῆ Πατριαρχεῖα τῆς Ἀνατολῆς, μέ τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων ὡς τό ἀρχαιότερον ἀνά τόν κόσμον Χριστιανικόν θρησκευτικόν καθίδρυμα. Ταῦτα ἀποτελοῦν μέγα ἀξιοποιήσιμον πνευματικόν κεφάλαιον.

5.           Ὁ Δρ. Χρῖστος Θ. Νικολάου, Σύμβουλος τῆς Μ.Κ.Ο. «ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ», ἐπαρουσίασε τόν ἱστοχῶρον τοῦ Πατριαρχείου, ἱδρυθέντα διά Συνοδικῆς ἀποφάσεως (Συνεδρία ιϚ’ 10.10.2006)  καί διά Πατριαρχικῆς ἐπιστολῆς. Εἰς τοῦτον προβάλλονται τά ἱερά προσκυνήματα, αἱ ἱεραί Μοναί, ἡ διοικητική δομή τοῦ Πατριαρχείου, ἡ λειτουργική ζωή αὐτοῦ, ἡ ποιμαντική δραστηριότης τοῦ Πατριάρχου καί αἱ πάσης φύσεως δραστηριότητες τοῦ Πατριαρχείου. Ταῦτα πάντα προβάλλονται εἰς τήν ἑλληνικήν γλῶσσαν, ἀρκετά δέ τούτων ἔχουν ἤδη μεταφρασθῆ καί προβάλλονται εἰς τήν Ἀραβικήν καί τήν Ἀγγλικήν.

Εἰς τό τμῆμα τῶν συνδέσμων τῶν οἰκείων ἱστοχώρων τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων ὑπάρχει πρόσβασις εἰς τόν ἱστοχῶρον τῆς «Ρωμηοσύνης» μέ τήν διοικητικήν αὐτῆς δομήν, τούς στόχους αὐτῆς, τάς δραστηριότητας ὑπέρ τοῦ Πατριαρχείου καί τήν ἐκκλησιαστικήν εἰδησεογραφίαν τοῦ Πατριαρχείου σέ μονοτονική μορφή.

Εἰς τό τμῆμα τῶν συνδέσμων τῶν ἐπιλεγμένων ἱστοχώρων τοῦ Πατριαρχείου παρουσιάζεται καί ὁ ἱστοχῶρος «Παντοκράτωρ», μέ δωρεάν παροχήν θρησκευτικοῦ πνευματικοῦ ἐπικοδομητικοῦ ὑλικοῦ εἰς γραπτόν καί προφορικόν λόγον, ἐκκλησιαστικήν εἰδησεογραφίαν, ἐκκλησιαστικά ἀκούσματα καί χριστιανικάς ὁμιλίας ἐκλεκτῶν ὁμιλητῶν.

Ἐντύπωσιν προεκάλεσε τό ἰδιαίτερον τμῆμα τοῦ ἱστοχώρου τῆς Ρωμηοσύνης, εἰς τό ὁποῖον δείκνυται ἡ πανοραμική ἐν κινήσει ἀποτύπωσις καί παρουσίασις τῶν προσκυνημάτων τοῦ Πατριαρχείου, τοῦ Παναγίου Τάφου, τοῦ Γολγοθᾶ καί ἐν γένει τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως, τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σάββα τοῦ Ἡγιασμένου καί τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Παναγίας τῆς Σεϊδανάγιας. Ἡ παρουσίασις αὕτη, ὄντως θαυμαστή, συμπληρουμένη ὑπό τοῦ κ. Νικολάου, θά προβάλῃ μέ τόν αὐτόν τρόπον καί τά ὑπόλοιπα προσκυνήματα τοῦ Πατριαρχείου πρός ὄφελος τῶν εἰσερχομένων εἰς τό διαδίκτυον καί ἔπαινον τοῦ εὐλογημένου γένους τῶν Ρωμαίων.

Τά δημιουργηθέντα εἰς τάς καρδίας τῶν μετόχων τοῦ Συνεδρίου αἰσθήματα συγκινήσεως ἐκ τῶν λίαν ἐνδιαφερουσῶν διαλέξεων κατέστησαν εἰσέτι ἐντονώτερα οἱ Ὕμνοι τῶν Ἐγκωμίων τῆς Θεοτόκου, τῶν ψαλλομένων τήν παραμονήν τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου εἰς τό ἐν Γεσθημανῇ μνῆμα αὐτῆς, μελοποιημένοι ὑπό τῆς χορῳδίας «Βυζαντινός χορός» καί ψαλέντες ὑπ’ αὐτῆς ἐν τῷ συνεδρίῳ.

Τήν λῆξιν τῶν ἐργασιῶν τοῦ Συνεδρίου ἐκήρυξεν ἐν τέλει ὁ Μακαριώτατος, λέγων ὅτι ἡ ρωμηοσύνη ἀποτελεῖ πνευματικόν μέγεθος, ἀντιλεγόμενον καί ὡς ἐκ τούτου κείμενον εἰς πτῶσιν καί ἀνάστασιν πολλῶν. Ἐπίσης ὅτι ἡ Μ.Κ.Ο. «ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ» ἔχει τήν δυνατότητα νά συμβάλῃ διά τῆς δραστηριότητος αὐτῆς εἰς τήν ἀνάστασιν τῶν χριστιανῶν, τῶν ζώντων εἰς χώρας ἀνασφαλεῖς ὡς αὐτάς τῆς Μέσης Ἀνατολῆς. Ὁ Μακαριώτατος ἀπηύθυνεν εὐχαριστίας τῷ κ. Πέτρῳ Κυριακίδῃ καί τῷ κ. Λαυρεντίῳ Λαυρεντιάδῃ διά τήν ἠθικήν καί ὑλικήν αὐτῶν ὑποστήριξιν εἰς τόν σωστικόν ρόλον τῆς ρωμηοσύνης ἐν τῷ κόσμῳ, τῷ κ. Χρίστῳ Νικολάῳ, τῇ κ. Αἰκατερίνῃ Διαμαντοπούλου, τοῖς ὁμιληταῖς καί πᾶσι τοῖς συμμετασχοῦσι.

Εἰς τό τέλος τοῦ Συνεδρίου διενεμήθησαν cd, περιέχοντα τά Ἐγκώμια εἰς τήν Κοίμησιν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, ὅπως αὐτά ψάλλονται εἰς τόν Ἱερόν Ναόν Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου ἐν Γεσθημανῇ τήν 14^ην Αὐγούστου ἑκάστου ἔτους ἐνώπιον τοῦ Θεομητορικοῦ μνήματος, μελοποιηθέντα ὑπό τοῦ Πρωτοψάλτου κ. Σωτηρίου Ἀλεβιζάκη καί ἑρμηνευθέντα ὑπό τῆς Χορῳδίας «Βυζαντινός Χορός».

Λίαν εὐμενῆ ὑπῆρξαν τά σχόλια τῶν συμμετεχόντων εἰς τό Συνέδριον διά τήν ἐπιτυχίαν αὐτοῦ εἰς τήν παρουσίασιν τοῦ περιεχομένου τῆς ρωμηοσύνης, ὡς τῆς Οἰκουμενικῆς Ἀνατολικῆς Ὀρθοδοξίας καί τῶν ἀξιῶν αὐτῆς, μέ ἐπίκεντρον τό ἡμέτερον Πατριαρχεῖον ὡς τῆς καρδίας ταύτης, λόγῳ τῶν Παναγίων Προσκυνημάτων.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

ngg_shortcode_3_placeholder

Μέ ἔμπνευσιν καί πρωτοβουλίαν τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου του Γ’ καί μέ ἀπόφασιν τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου, συνεστήθη καί διωργανώθη διά Καταστατικοῦ καί ἀνεγνωρίσθη ἐπισήμως Μ.Κ.Ο. ὑπό τόν τίτλον «ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ», ἑδρεύουσα ἐν τῇ Ἐξαρχίᾳ τοῦ Παναγίου Τάφου ἐν Ἀθήναις, σκοπόν ἔχουσα τήν προβολήν τῶν Παναγίων προσκυνημάτων τῆς Ἁγίας Γῆς, τήν ἠθικήν καί ὑλικήν ὑποστήριξιν τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων καί τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος  διά τήν διαφύλαξιν τῶν προσκυνημάτων τούτων καί τήν διάδοσιν τῶν ἀξιῶν τῆς Ρωμηοσύνης ὡς τοῦ τρόπου ὑπάρξεως καί ζωῆς ὅλων τῶν ἐθνῶν, τῶν ἐντασσομένων εἰς τό Σῶμα τῆς  Ἀνατολικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί ἐχόντων τάς ρίζας αὐτῶν εἰς τήν Νέαν Ρώμην, τήν ἀναδειχθεῖσαν ὑπό τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου αὐτοκράτορος τῶν Ρωμαίων ὡς τῆς πρωτευούσης τοῦ Ἀνατολικοῦ Ρωμαϊκοῦ κράτους.

Ὡς διαχειριστής τῆς Μ.Κ. ταύτης ὀργανώσεως ὡρίσθη ὁ κ. Πέτρος Κυριακίδης, ὁ καί χορηγός τῆς ἀνακαινίσεως τοῦ ἀρχαιολογικοῦ χώρου  τοῦ «δοχειοῦ» τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως καί τοῦ ἐν λόγῳ  1^ου Διεθνοῦς Συνεδρίου διά τήν ρωμηοσύνην, παρασημοφορηθείς μετά τοῦ κ. Λαυρεντίου Λαυρεντιάδου μέ τό παράσημον τοῦ Ἀνωτέρου Ταξιάρχου τοῦ Τάγματος τῶν Ἱπποτῶν τοῦ Παναγίου Τάφου. Ὡς Ἀναπληρώτρια Διαχειρίστρια, διωρίσθη ἡ κ. Αἰκατερίνη Διαμαντοπούλου, Θεολόγος καί δρ. τῆς Φιλοσοφίας, ὡς Σύμβουλος δέ αὐτῆς ὀ ἰατρός κ. Χρῖστος Νικολάου, ὁ ἔχων καί τήν ἐποπτικήν παρακολούθησιν τῶν ἱστοσελίδων τοῦ Πατριαρχείου καί τῆς Μ.Κ.Ο. «ΡΩΜΗΟΣΥΝΗΣ».

Καρπός τῶν δραστηριοτήτων τῆς ὀργανώσεως ταύτης ὑπῆρξε τό 1^ον Διεθνές Συνέδριον αὐτῆς μέ θέμα «Ἡ Ρωμηοσύνη διά μέσου τῶν αἰώνων», συγκληθέν εἰς τό Ἀμφιθέατρον τοῦ Πολεμικοῦ Μουσείου Ἀθηνῶν ἀπό Σαββάτου, 30^ῆς ἕως καί Κυριακῆς, 31^ης Μαΐου 2009.

Ἡ Ἐπιστημονική Ἐπιτροπή τοῦ Συνεδρίου τούτου ἦσαν: Ὁ Καθηγητής τῆς Βυζαντινῆς Φιλολογίας τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, κ. Φώτιος Δημητρακόπουλος, ὁ Καθηγητής τῆς Ἀρχαίας Ἑλληνικῆς Φιλοσοφίας τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν κ. Κωνσταντῖνος Νιάρχος καί ὁ Ἀναπληρωτής Καθηγητής τῆς Ψυχολογίας τῆς Θρησκείας τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν κ. Σπυρίδων Τσιτσίγκος. Ὀργανωτική Ἐπιτροπή ἦσαν: ἡ κ. Εἰρήνη Μαθιοῦ, ὁ κ. Δημήτριος Σαρρῆς καί ὁ κ. Παναγιώτης Διακουμῆς.

Διά τήν κήρυξιν τῆς ἐνάρξεως τῶν ἐργασιῶν τοῦ Συνεδρίου τούτου μετέβη εἰς Ἀθήνας ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος Γ’, συνοδευόμενος ὑπό τοῦ Γέροντος Ἀρχιγραμματέως Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, τοῦ Προέδρου τῶν Οἰκονομικῶν Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Θαβωρίου κ. Μεθοδίου καί τοῦ Ἀντιπροέδρου αὐτῆς καί ἡγουμένου ἐν Φχές, Πανοσιολογιωτάτου Ἀρχιμανδρίτου Ἱερωνύμου.

Ἅμα τῇ ἀφίξει τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου Γ’ εἰς τάς Ἀθήνας, τό ἑσπέρας τῆς ἰδίας ἡμέρας, Παρασκευῆς 29^ης Μαΐου, ἐγένετο συνάντησις Αὐτοῦ καί τῆς συνοδείας Αὐτοῦ μετά τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καί καί πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερωνύμου εἰς τήν Ἱεράν Ἀρχιεπισκοπήν Ἀθηνῶν. Εἰς τήν συνάντησιν ταύτην συνεζητήθησαν θέματα ἀφορῶντα εἰς τάς σχέσεις συνεργασίας τῶν δύο Ἐκκλησιῶν πρός κοινόν ὄφελος ἀμφοτέρων.

Τήν πρωΐαν τοῦ Σαββάτου, 30^ῆς Μαΐου, ὁ Μακαριώτατος ἐκήρυξε τήν ἔναρξιν τῶν ἐργασιῶν τοῦ ἐν λόγῳ Συνεδρίου διά προσφωνήσεως, ἐν ᾗ ἐτόνισεν ὅτι σκοπός τῆς ἱδρύσεως τῆς Μ.Κ.Ο. «ΡΩΜΗΟΣΥΝΗΣ» εἶναι ἡ διά ταύτης προβολή τῆς ἀληθείας, ὅτι ὅλοι οἱ Ὀρθόδοξοι λαοί, διατηροῦντες τάς ἐθνικάς, γλωσσικάς καί πολιτιστικάς αὐτῶν παραδόσεις, ἀνήκουν εἰς τό εὐλογημένον γένος τῶν Ὀρθοδόξων Ρωμαίων, ἐνταχθέντων διά τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως εἰς τό Σῶμα τῆς ἑνούσης τούτους Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας. Ἡ καλλιέργεια μιᾶς τοιαύτης μή ἐθνικιστικῆς ταυτότητας κέκτηται προτεραιότητα διά τό ποίμνιον, τό ἐμπεπιστευμένον εἰς τήν δικαιοδοσίαν τοῦ Πατριαρχείου, ἀραβόφωνον μέν, λόγῳ τῆς μετά τό 638 μ.Χ. δημιουργηθείσης νέας πολιτικῆς καταστάσεως,  Ἑλληνορθόδοξον ὅμως «Ρούμ Ὀρθοδόξ» εἰς τό δόγμα, πιεζόμενον δέ ὑπό τῆς δημιουργηθείσης ἐν τῇ Μέσῃ Ἀνατολῇ ἐξάρσεως τοῦ ἐθνικισμοῦ καί θρησκευτικοῦ φανατισμοῦ. «Τήν ταυτότητα τῶν μελῶν τοῦ ποιμνίου τούτου», εἶπεν ὁ Μακαριώτατος, «ἐγγυᾶται διά μέσου τῶν αἰώνων τό ἡμέτερον Πατριαρχεῖον, συνδέον ταῦτα διά τῶν Παναγίων Προσκυνημάτων, καθαγιασθέντων διά τοῦ αἵματος τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καί τῶν μαρτύρων τῆς πίστεως».

Τήν προσφώνησιν τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων ἠκολούθησαν ἡ προσφώνησις τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερωνύμου, ἀναγνωσθεῖσα ὑπό τοῦ πρωτοσυγγέλου Αὐτοῦ, Πανοσιοσιολογιωτάτου Ἀρχιμανδρίτου π. Γαβριήλ. Ἐν ταύτῃ ὀ Μακαριώτατος ἐχαιρέτισε τό 1^ον Διεθνές Συνέδριον τῆς Ρωμηοσύνης, λέγων ὅτι τοῦτο λαμπρύνεται διά τῆς παρουσίας τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων καί διά τοῦ θέματος «Η Ρωμηοσύνη διά μέσου τῶν αἰώνων» καί ὅτι ἡ Ἑλληνορθόδοξος παράδοσις ἔδωσε διαχρονικάς ἀξίας εἰς τόν Ἑλληνικόν λαόν. Ἐν συνεχείᾳ ηὐχήθη τόν φωτισμόν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος εἰς τούς ὁμιλητάς, διά τῶν διαλέξεων τῶν ὁποίων θά ἀνακαλυφθοῦν αἱ ρίζαι καί θά προβληθῇ τό περιεχόμενον τῆς ρωμηοσύνης.

Τό Συνέδριον ἐτίμησε διά τῆς παρουσίας αὐτοῦ καί ὁ Μητροπολίτης Πειραιῶς κ. Σεραφείμ, ὅστις εἰς τήν προσφώνησιν αὐτοῦ ἐξέφρασε τήν εὐγνωμοσύνην πρός τόν Μακαριώτατον Πατριάρχην Ἱεροσολύμων διά τήν προσδιδομένην ὑπ’ αὐτοῦ ἔμφασιν εἰς τήν ρωμηοσύνην εἰς μίαν ἐποχήν ἀμφισβητήσεως, συγχύσεως καί προσπαθειῶν ἀποδομήσεως τῶν πάντων.

Χαιρετισμόν ἀπηύθυνε τῷ Μακαριωτάτῳ καί τοῖς Συνέδροις καί ὁ χορηγός τοῦ Συνεδρίου κ. Πέτρος Κυριακίδης, λέγων ὅτι ἡ ἵδρυσις τῆς Μ.Κ.Ο.  «ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ» τυγχάνει θεάρεστον ἔργον, καθ’ ὅτι σκοπός αὐτῆς τυγχάνει ἡ καταγραφή καί ἡ ἠθική καί ὑλική στήριξις τῶν Παναγίων Προσκυνημάτων τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων. Ἐξακολουθῶν, εἶπεν ὅτι θεωρεῖ τιμήν αὐτοῦ ὅτι ἐπελέγη διά τήν στήριξιν τῆς ρωμηοσύνης ὡς τῆς ἁγίας παραδόσεως ἡμῶν, ἡ ὁποία περιλαμβάνει τήν ὀρθόδοξον ἡμῶν πίστιν εἰς Χριστόν, τάς Συνόδους τῶν Πατέρων, τήν ὑμνολογίαν, τάς τέχνας, τά γράμματα, τήν ἀρχαίαν Ἑλληνικήν ἡμῶν παράδοσιν, τήν ὁποίαν ἐκαλλιέργησεν ὁ Ἕλλην νοῦς καί τήν ὁποίαν παρελάβομεν ἡμεῖς οἱ Νεοέλληνες, οἱ Ρωμηοί, ἀποκεκαθαρμένην ἐκ τῶν εἰδωλολατρικῶν στοιχείων αὐτῆς ὑπό τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας καί τῶν Βυζαντινῶν Ρωμαίων Ὀρθοδόξων θεραπόντων τῆς λογοτεχνίας καί τῆς ποιήσεως. «Ἡ ρωμηοσύνη», εἶπεν, «εἶναι συνόγκαιρη τοῦ κόσμου».

Μετά τάς ὡς ἄνω προσφωνήσεις ἠκολούθησαν αἱ διαλέξεις τῶν κάτωθι διακεκριμένων ἐπιστημόνων:

1.                       Τοῦ Καθηγητοῦ τῆς Βυζαντινῆς Φιλολογίας τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, κ. Φωτίου Δημητρακοπούλου, γνωστοῦ καί ἐκ τῆς ἐκδόσεως τοῦ βίου τοῦ Ἁγίου Γερασίμου τοῦ Ἰορδανίτου. Οὗτος εἰς τήν διάλεξιν αὐτοῦ μέ θέμα: «Ρωμηοσύνη καί Χριστιανισμός», ἐτόνισεν ὅτι ἡ συνέχεια τοῦ ἑλληνικοῦ ἔθνους διετηρήθη, ὁσάκις διετηρήθη ἡ πίστις αὐτοῦ εἰς Χριστόν. «Τό ἑλληνικόν  ἔθνος», εἶπεν ὁ κ. Δημητρακόπουλος, «ἀπό τῆς ἐποχῆς τοῦ Κυρίου καί τῶν ἀποστόλων, γίνεται διά τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου ἔθνος τῶν Ρωμαίων Χριστιανῶν, τό συνεχίζον τήν ὕπαρξιν αὐτοῦ διά τῶν ἀγώνων ὑπέρ τῶν δογμάτων τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων καί τῶν Ἁγίων Εἰκόνων. Ὁ Ἑλληνισμός δέν ἔχει ἀνάγκην τοῦ Δυτικοῦ διαφωτισμοῦ, ἀλλά τοῦ μυστικοῦ φωτισμοῦ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ. Ὁ Ἑλληνισμός κατέρρευσεν, ὁσάκις ἐγκατέλειψε τήν πίστιν καί τάς θλίψεις».

2.                       Τοῦ κ. Κωνσταντίνου Νιάρχου, Καθηγητοῦ τῆς Ἀρχαίας Ἑλληνικῆς Φιλοσοφίας τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, μέ θέμα: «Ἑλληνισμός καί Ρωμηοσύνη». Οὗτος ἐτόνισεν ὅτι ἡ Ρωμανία ἐξέλιπεν μεν ὡς πολιτική ἐξουσία, συνεχίζει ὅμως  νά ὑπάρχῃ ὡς θρησκευτική, πολιτική καί πολιτιστική παράδοσις. «Ἡ Ρωμανία κι ἄν πέρασεν, ἀνθεῖ καί φέρει κι ἄλλο…». Ὅτι εἰς τό Βυζάντιον δέν ὑπῆρξεν ἀναγέννησις, διότι δέν ὑπῆρξε μεσαίων καί σκοταδισμός, ἀλλά συνεχής καλλιέργεια τῶν κλασσικῶν γραμμάτων καί ἐλευθέρα ἀνάπτυξις τοῦ λόγου.

3. Τῆς κ. Μαρίας Μαντουβάλου, Ἀναπληρωτρίας Καθηγητρίας τῆς Νεοελληνικῆς Φιλολογίας τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν μέ θέμα:  «Ρωμαῖοι, Ρωμηός, Ρωμηοσύνη». Αὕτη ἐτόνισεν ὅτι Δυτικοί μελετηταί καί πολιτικοί ἠμφεσβήτησαν τήν ἐθνικήν κληρονομίαν τῶν Ἑλλήνων καί προσεπάθησαν νά ἀπαλείψουν τήν ἐθνικήν Βυζαντινήν καί Νεοελληνικήν συνέχειαν. Ὁ διδάσκαλος τοῦ γένους Ἀθανάσιος ὁ Πάριος χρησιμοποιεῖ ἀδιακρίτως τούς ὅρους «ἡμεῖς Ἕλληνες ὄντες»,  «Ἑλλάς Ἑλλήνων γῆς»,  «Γραικοί, Ρωμαῖοι» καί «γῆ Ρωμαίων». «Οἱ Ρωμαῖοι καί Ἕλληνες μετονομασθέντες, διετήρησαν τήν θρησκευτικήν αὐτῶν ὁλοκληρίαν. Οἱ ὅροι Ἕλλην, Ρωμαῖος καί Γραικός χρησιμοποιοῦνται ἰσαξίως».

4.                       Τοῦ κ. Ἀθανασίου Παλιούρα, Καθηγητοῦ τῆς Βυζαντινῆς Ἀρχαιολογίας τοῦ Πανεπιστημίου Ἰωαννίνων, μέ θέμα: «Τά ἱερά προσκυνήματα τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων: πνευματικά μαργαριτάρια τῆς Ὀρθοδοξίας». Οὗτος ἐπαρουσίασεν ὀπτικῶς τά προσκυνήματα τοῦ Πατριαρχείου εἰς ὁδοιπορικόν προετοιμασθέν  ὑπ’ αὐτοῦ καί συνοδευθέν διά καταλλήλων σχολιασμῶν, μυούντων  εἰς τά σωτήρια γεγονότα, τά συμβάντα ἐπί τῶν τόπων τούτων τῆς χάριτος, δηλαδή τῆς Ναζαρέτ, Βηθλεέμ, Ἰορδάνου ποταμοῦ, Θαβώρ, Γολγοθᾶ, Ἁγίου Τάφου, Ὄρους Ἑλαιῶν, φυλασσομένων δι’ ἀγώνων καί ἀγωνιῶν τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος.

5.                 Τῆς κ. Αἰκατερίνης Διαμαντοπούλου, Ἀναπληρωτρίας Διαχειριστρίας τῆς Μ.Κ.Ο. «ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ». Αὕτη ἐπαρουσίασε τούς στόχους τῆς ὀργανώσεως ταύτης, ὡς φορέως  ἀναγεννήσεως τῆς ρωμηοσύνης μέ στόχους τήν προβολήν τῶν Παναγίων Προσκυνημάτων, τήν βοήθειαν τοῦ Πατριαρχείου διά τήν ἀνακαίνισιν αὐτῶν, τήν παροχήν τεχνικῆς ὑποστηρίξεως, τήν χρηματικήν ἐνίσχυσιν τοῦ περιοδικοῦ τοῦ Πατριαρχείου, τήν ἐπιχορήγησιν δι’ ἀνακαίνισιν τῶν Βιβλιοθηκῶν, τήν κατάταξιν καί συντήρησιν τοῦ ἀρχειακοῦ ὑλικοῦ, τήν χορήγησιν ὑποτροφιῶν διά σπουδάς εἰς Θεολογίαν, τήν ἀποστολήν ἐμψύχου ὑλικοῦ εἰς τήν Ἀδελφότητα, τήν ἐνίσχυσιν τῶν Μετοχίων τοῦ Πατριαρχείου καί τήν ἀποστολήν ἰατροφαρμακευτικῆς περιθάλψεως κ.ἄ.

6.                 Τάς ἐργασίας τῆς πρώτης ἡμέρας κατέκλεισαν οἱ ὕμνοι ἀπό τήν Βυζαντινήν χορῳδίαν «Τρίκκης Μελῳδός».

Τήν πρωΐαν τῆς ἑπομένης ἡμέρας, Τρίτης 31^ης Μαΐου 2009, Κυριακῆς τῶν Ἁγίων Πατέρων, ὁ Μακαριώτατος ἐχοροστάτησεν εἰς τήν θ. Λειτουργίαν ἐν τῷ Ἱερῷ  Ναῷ  τῶν Ἁγίων Ἀναργύρων τῆς ἐν Ἀθήναις Ἐξαρχίας τοῦ Παναγίου Τάφου καί ὡμίλησεν αὐτοῖς ἐποικοδομητικῶς.

Μετά τήν θ. Λειτουργίαν ἐσυνεχίσθησαν αἱ ἐργασίαι τοῦ Συνεδρίου. Διαλέξεις ἔδωσαν οἱ ἀκόλουθοι ὁμιληταί:

1.                 Ὁ καθηγητής τῆς Πατρολογίας τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Τιμίου Σταυροῦ ἐν Βοστώνῃ τῶν Η.Π.Α. π. Γεώργιος Δράγας ὡμίλησεν μέ θέμα: «Ρωμηοσύνη, Ἀπόδημος Ἐλληνισμός, Πρεσβυγενῆ Πατριαρχεῖα» καί ἀνέλυσε, πῶς ἡ Βυζαντινή Αὐτοκρατορία, συνεχίζεται ὡς τρόπος ζωῆς μέ τάς ἐν τῇ Διασπορᾷ ἐνορίας τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καί τῶν ἄλλων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν καί μέ τήν παρουσίαν τῶν πρεσβυγενῶν Πατριαρχείων εἰς τόν χῶρον τῆς Μέσης Ἀνατολῆς.

2.                 Ὁ Πολιτικός Ἐπιστήμων κ. Κωνσταντῖνος Χολέβας ὡμίλησεν μέ θέμα: «Ἡ παρουσία τῆς Ρωμηοσύνης στό σύγχρονο γίγνεσθαι». Οὗτος ἐτόνισε, πῶς ἤρχισε νά ἀνακαλύπτῃ τήν ρωμηοσύνην, ὅτε πρό εἰκοσαετίας ἐπεσκέφθη τήν Ἰορδανίαν μέ τούς ἐν αὐτῇ ἀρχαιολογικούς χώρους εἰς Πέτραν, Μαδηβᾶν καί τάς ἑλληνικάς ἐπιγραφάς. Εἶπεν ὅτι ὁ τίτλος «Ρωμαῖος αὐτοκράτωρ» οὐδέποτε ἀπενεμήθη εἰς βασιλεῖς τῆς Δύσεως καί ὅτι ἡ ρωμηοσύνη ἀγωνίζεται διά τήν ἰδικήν της ταυτότητα. Σεβομένη τήν ἐθνικήν ταυτότητα ἄλλων λαῶν, δέν ὀπισθοδρομεῖ, ἀλλά πρωτοστατεῖ εἰς τήν Εὐρωπαϊκήν Ἔνωσιν, μεταφέρουσα εἰς αὐτήν τό πνεῦμα τῆς φιλανθρωπίας τοῦ Βυζαντίου, τῶν γραμμάτων τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας, ἀπό τούς Τρεῖς Ἱεράρχες ἕως Κοσμᾶν τόν Αἰτωλόν καί Νικόδημον τόν Ἁγιορείτην. Ἡ Ρωμηοσύνη ἀντιπροτείνει τόν κοινοτισμόν καί τήν Ὀρθοδοξον Οἰκουμενικότητα εἰς τήν σύγχρονον ἰσοπεδωτικήν παγκοσμιοποίησιν.

3.           Ὁ Κύπριος λογοτέχνης κ. Νικόλαος Ὀρφανίδης, μέλος τῆς Ἐπιτροπῆς Ἐκπαιδευτικῆς Ὑπηρεσίας τῆς Κύπρου, συγγραφεύς, μέ θέμα: «Ἡ λογοτεχνική πρόσληψις τῆς Ρωμηοσύνης» ὡμίλησε καί ἔδειξε ὅτι τό πνεῦμα τῆς ρωμηοσύνης ἔχει περάσει εἰς τήν νεοελληνικήν λογοτεχνίαν μέ τούς ποιητάς Γεώργιον Σεφέρην, κυρίως εἰς τό ποίημα αὐτοῦ «Νεόφυτος ὁ Ἔγκλειστος μιλᾷ», εἰς τό ὁποῖον μεταφέρει εἰς ποιητικόν λόγον τό ἔργον τοῦ Ἁγίου: «Περί τῶν κατά τήν χώραν Κύπρον σκαιῶν», μέ τόν Φώτιον Κόντογλου εἰς τό ἔργον αὐτοῦ «Πονεμένη ρωμηοσύνη», μέ τό ποίημα «Ἐνάτη Ἰουλίου» τοῦ Κυπρίου ποιητοῦ Βασιλείου Μιχαηλίδου εἰς τό μαρτύριον τοῦ ἐθνομάρτυρος Κυπριανοῦ, Ἀρχιεπισκόπου Κύπρου, 1821. «Μέ αὐτούς ἡ πονεμένη Ρωμηοσύνη», εἶπεν ὁ κ. Ὀρφανίδης, «ἡ ὁποία εἶναι ἡ ὑγιής ἔκφρασις ἐθνότητος, εἰσέρχεται εἰς τήν ποίησιν. Ὁ ἐθνικισμός εἶναι παθογένεια, ἀρρώστεια καί αἵρεσις, ἐκ Δύσεως ἐλθοῦσα».

4.          Ὁ κ. Ἰωάννης Δανδουλάκης, Πολιτικός Ἐπιστήμων, Διεθνολόγος, ὡμίλησε μέ θέμα: «Ἡ δυναμική τῆς Ρωμηοσύνης στό μέλλον», καί ἑστιάσθη εἰς τό ὅτι εἰς τήν Ἑλλάδα ὑπάρχει ὄντως ἠθική κρίσις, ἔλλειψις τοῦ μέτρου τοῦ Ἀριστοτέλους, ἀντιγραφή ξένων προτύπων καί ὅτι οἱ ξένοι λαοί ὑποσκάπτουν τήν ρωμηοσύνην, ἀλλά ὑπάρχει ἡ ἐλπίς, ἐάν ἐμβαθύνωμεν εἰς τάς ζωογόνους ρίζας τῆς παραδόσεως ἡμῶν, ἤτοι τῆς Θεολογίας, τῆς Βυζαντινῆς Μουσικῆς καί Ἁγιογραφίας, «νά μένῃ πάντοτε μαγιά», ὅπως λέει ὁ Μακρυγιάννης. Ἐπί τῷ ἀκούσματι τοῦ ὀνόματος τοῦ Καρλομάγνου ὁ ἀραβικός κόσμος ἀφίσταται ἐπικρίνων, μεμψιμοιρῶν καί δυσφορῶν, ἐπί τῷ ἀκούσματι τοῦ Βυζαντίου θαυμάζει. Ἡ Εὐρώπη ἔχει ἀνάγκην τῆς φωτισμένης ρωμηοσύνης. Ἡ ρωμηοσύνη ἔχει μίαν διπλωματικήν μοναδικότητα, τά τέσσαρα πρεσβυγενῆ Πατριαρχεῖα τῆς Ἀνατολῆς, μέ τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων ὡς τό ἀρχαιότερον ἀνά τόν κόσμον Χριστιανικόν θρησκευτικόν καθίδρυμα. Ταῦτα ἀποτελοῦν μέγα ἀξιοποιήσιμον πνευματικόν κεφάλαιον.

5.           Ὁ Δρ. Χρῖστος Θ. Νικολάου, Σύμβουλος τῆς Μ.Κ.Ο. «ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ», ἐπαρουσίασε τόν ἱστοχῶρον τοῦ Πατριαρχείου, ἱδρυθέντα διά Συνοδικῆς ἀποφάσεως (Συνεδρία ιϚ’ 10.10.2006)  καί διά Πατριαρχικῆς ἐπιστολῆς. Εἰς τοῦτον προβάλλονται τά ἱερά προσκυνήματα, αἱ ἱεραί Μοναί, ἡ διοικητική δομή τοῦ Πατριαρχείου, ἡ λειτουργική ζωή αὐτοῦ, ἡ ποιμαντική δραστηριότης τοῦ Πατριάρχου καί αἱ πάσης φύσεως δραστηριότητες τοῦ Πατριαρχείου. Ταῦτα πάντα προβάλλονται εἰς τήν ἑλληνικήν γλῶσσαν, ἀρκετά δέ τούτων ἔχουν ἤδη μεταφρασθῆ καί προβάλλονται εἰς τήν Ἀραβικήν καί τήν Ἀγγλικήν.

Εἰς τό τμῆμα τῶν συνδέσμων τῶν οἰκείων ἱστοχώρων τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων ὑπάρχει πρόσβασις εἰς τόν ἱστοχῶρον τῆς «Ρωμηοσύνης» μέ τήν διοικητικήν αὐτῆς δομήν, τούς στόχους αὐτῆς, τάς δραστηριότητας ὑπέρ τοῦ Πατριαρχείου καί τήν ἐκκλησιαστικήν εἰδησεογραφίαν τοῦ Πατριαρχείου σέ μονοτονική μορφή.

Εἰς τό τμῆμα τῶν συνδέσμων τῶν ἐπιλεγμένων ἱστοχώρων τοῦ Πατριαρχείου παρουσιάζεται καί ὁ ἱστοχῶρος «Παντοκράτωρ», μέ δωρεάν παροχήν θρησκευτικοῦ πνευματικοῦ ἐπικοδομητικοῦ ὑλικοῦ εἰς γραπτόν καί προφορικόν λόγον, ἐκκλησιαστικήν εἰδησεογραφίαν, ἐκκλησιαστικά ἀκούσματα καί χριστιανικάς ὁμιλίας ἐκλεκτῶν ὁμιλητῶν.

Ἐντύπωσιν προεκάλεσε τό ἰδιαίτερον τμῆμα τοῦ ἱστοχώρου τῆς Ρωμηοσύνης, εἰς τό ὁποῖον δείκνυται ἡ πανοραμική ἐν κινήσει ἀποτύπωσις καί παρουσίασις τῶν προσκυνημάτων τοῦ Πατριαρχείου, τοῦ Παναγίου Τάφου, τοῦ Γολγοθᾶ καί ἐν γένει τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως, τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σάββα τοῦ Ἡγιασμένου καί τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Παναγίας τῆς Σεϊδανάγιας. Ἡ παρουσίασις αὕτη, ὄντως θαυμαστή, συμπληρουμένη ὑπό τοῦ κ. Νικολάου, θά προβάλῃ μέ τόν αὐτόν τρόπον καί τά ὑπόλοιπα προσκυνήματα τοῦ Πατριαρχείου πρός ὄφελος τῶν εἰσερχομένων εἰς τό διαδίκτυον καί ἔπαινον τοῦ εὐλογημένου γένους τῶν Ρωμαίων.

Τά δημιουργηθέντα εἰς τάς καρδίας τῶν μετόχων τοῦ Συνεδρίου αἰσθήματα συγκινήσεως ἐκ τῶν λίαν ἐνδιαφερουσῶν διαλέξεων κατέστησαν εἰσέτι ἐντονώτερα οἱ Ὕμνοι τῶν Ἐγκωμίων τῆς Θεοτόκου, τῶν ψαλλομένων τήν παραμονήν τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου εἰς τό ἐν Γεσθημανῇ μνῆμα αὐτῆς, μελοποιημένοι ὑπό τῆς χορῳδίας «Βυζαντινός χορός» καί ψαλέντες ὑπ’ αὐτῆς ἐν τῷ συνεδρίῳ.

Τήν λῆξιν τῶν ἐργασιῶν τοῦ Συνεδρίου ἐκήρυξεν ἐν τέλει ὁ Μακαριώτατος, λέγων ὅτι ἡ ρωμηοσύνη ἀποτελεῖ πνευματικόν μέγεθος, ἀντιλεγόμενον καί ὡς ἐκ τούτου κείμενον εἰς πτῶσιν καί ἀνάστασιν πολλῶν. Ἐπίσης ὅτι ἡ Μ.Κ.Ο. «ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ» ἔχει τήν δυνατότητα νά συμβάλῃ διά τῆς δραστηριότητος αὐτῆς εἰς τήν ἀνάστασιν τῶν χριστιανῶν, τῶν ζώντων εἰς χώρας ἀνασφαλεῖς ὡς αὐτάς τῆς Μέσης Ἀνατολῆς. Ὁ Μακαριώτατος ἀπηύθυνεν εὐχαριστίας τῷ κ. Πέτρῳ Κυριακίδῃ καί τῷ κ. Λαυρεντίῳ Λαυρεντιάδῃ διά τήν ἠθικήν καί ὑλικήν αὐτῶν ὑποστήριξιν εἰς τόν σωστικόν ρόλον τῆς ρωμηοσύνης ἐν τῷ κόσμῳ, τῷ κ. Χρίστῳ Νικολάῳ, τῇ κ. Αἰκατερίνῃ Διαμαντοπούλου, τοῖς ὁμιληταῖς καί πᾶσι τοῖς συμμετασχοῦσι.

Εἰς τό τέλος τοῦ Συνεδρίου διενεμήθησαν cd, περιέχοντα τά Ἐγκώμια εἰς τήν Κοίμησιν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, ὅπως αὐτά ψάλλονται εἰς τόν Ἱερόν Ναόν Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου ἐν Γεσθημανῇ τήν 14^ην Αὐγούστου ἑκάστου ἔτους ἐνώπιον τοῦ Θεομητορικοῦ μνήματος, μελοποιηθέντα ὑπό τοῦ Πρωτοψάλτου κ. Σωτηρίου Ἀλεβιζάκη καί ἑρμηνευθέντα ὑπό τῆς Χορῳδίας «Βυζαντινός Χορός».

Λίαν εὐμενῆ ὑπῆρξαν τά σχόλια τῶν συμμετεχόντων εἰς τό Συνέδριον διά τήν ἐπιτυχίαν αὐτοῦ εἰς τήν παρουσίασιν τοῦ περιεχομένου τῆς ρωμηοσύνης, ὡς τῆς Οἰκουμενικῆς Ἀνατολικῆς Ὀρθοδοξίας καί τῶν ἀξιῶν αὐτῆς, μέ ἐπίκεντρον τό ἡμέτερον Πατριαρχεῖον ὡς τῆς καρδίας ταύτης, λόγῳ τῶν Παναγίων Προσκυνημάτων.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

ngg_shortcode_4_placeholder

Ἡ Γεραρά Ἁγιοταφιτική Ἀδελφότης ἀναγγέλλει μετά λύπης Κυρίου, ἀλλά καί ἀναστασίμου ἐλπίδος, τήν εἰς Αὐτόν ἐκδημίαν τοῦ  ἀγαπητοῦ μέλους αὐτῆς πανοσιολογιωτάτου Ἀρχιμανδρίτου π. Ἰωακείμ Στρογγυλοῦ.

Ὁ π. Ἰωακείμ Στρογγυλός, γεννηθείς ἐν ἔτει 1950, καταγόμενος ἐκ Χίου, σπουδάσας Θεολογίαν καί Νομικήν, προσῆλθεν εἰς ὥριμον ἡλικίαν εἰς Ἱεροσόλυμα καί ἐνετάχθη εἰς τήν Ἁγιοταφιτικήν Ἀδελφότητα. Διετέλεσε καθηγητής τῆς Ἱερατικῆς Σχολῆς τῆς Ἁγίας Σιών καί ἀνέλαβε τό ἀνατεθέν αὐτῷ ὑπό τοῦ μακαριστοῦ Πατριάρχου Διοδώρου ἔργον τῆς ἀναδείξεως τοῦ ἱστορικοῦ βιβλικοῦ χώρου ἔναντι τοῦ προσκυνήματος τῆς Ἀναλήψεως.

Τοῦτο μετά ζήλου καί ἐπιμελείας ἔφερεν εἰς πέρας, ἀνεγείρας ἱερόν ναόν τῆς Ἀναλήψεως μετ’ οἰκημάτων πέριξ  διά τήν φιλοξενίαν τῶν προσκυνητῶν.

Ὁ Κύριος ἐκάλεσεν αὐτόν εἰς τά θεῖα σκηνώματα, τήν Τετάρτην, 14/27-5-2009, παραμονήν τῆς Ἀναλήψεως, καθ’ ἥν ὥραν ἐδεξιοῦτο καί διηκόνει τήν Ἀρχιερατικήν συνοδείαν καί τούς προσκυνητάς, μετά τόν Ἑσπερινόν εἰς τό προσκύνημα τῆς Ἀναλήψεως, ἐπιτρέψας αὐτῷ καρδιακήν προσβολήν, ἐξ αἰτίας τῆς ὁποίας, μετενεχθείς εἰς τό νοσοκομεῖον, δέν ἐπανεῦρε τάς αἰσθήσεις αὐτοῦ.

Ἡ νεκρώσιμος αὐτοῦ ἀκολουθία ἐψάλη ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς τῆς Ἀναλήψεως, τήν 3^ην ὥραν ἀπογευματινήν, εἰς τόν ἀνεγερθέντα ὑπ’ αὐτοῦ ἱερόν Ναόν τῆς Ἀναλήψεως τοῦ Κυρίου, προεξάρχοντος τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου τοῦ Γ’, συνιερουργούντων Αὐτῷ Ἀρχιερέων καί Ἱερέων καί συμπροσευχομένων πολλῶν μοναχῶν, μοναζουσῶν καί πλήθους πιστῶν. (βλ σύνδεσμο https://jerusalem-patriarchate.info/2009/05/27/682/ )

Ἡ Ἀδελφότης αὐτοῦ δέεται ἀπό τοῦ Παναγίου καί Ζωοδόχου Τάφου πρός Κύριον διά τήν ἀνάπαυσιν  τῆς ψυχῆς αὐτοῦ.

Εἴη αἰωνία ἡ μνήμη αὐτοῦ.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

ngg_shortcode_5_placeholder

Φέρεται εἰς γνῶσιν τῶν ἐνδιαφερομένων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν, ὅτι ὁ Μοναχός π. Χρύσανθος Χατζηγρηγορίου ἐκ Κύπρου, ὁ γενόμενος γνωστός καί ἐμφανιζόμενος ὡς Ἁγιοσαββίτης, ἐνταχθείς ἐν ἔτει 1983 εἰς τήν Ἱεράν Λαύραν τοῦ Ἁγίου Σάββα τοῦ Ἡγιασμένου, ἐν τῇ ἐρήμῳ τῆς Ἰουδαίας, δέν ἀποτελεῖ μέλος τῆς Συνοδείας τῶν ἐν τῇ Ἱερᾷ Λαύρᾳ ἀσκουμένων Ἁγιοταφιτῶν μοναχῶν ἤδη ἀπό τοῦ ἔτους 1996, ὁπότε ἀπεκόπη  ὑπ’ αὐτῆς.

Συνεπείᾳ τούτου, ἐκπροσωπεῖ ἰδίας αὐτοῦ ἀπόψεις καί οὐδαμῶς τοποθετήσεις τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων ἤ τῆς Ἱερᾶς Λαύρας τοῦ ὁσίου πατρός ἡμῶν Σάββα τοῦ ἡγιασμένου, ἄνευ οὐδεμιᾶς ἐξουσιοδοτήσεως νά ἀποφαίνηται περί θεμάτων αὐτῶν ἤ να χειρίζηται ταῦτα εἰς ὁποιανδήποτε περίπτωσιν.

Παρακαλοῦνται, λοιπόν, ὅσοι ἐνδιαφέρονται νά ἐπικοινωνήσουν μέ τήν Ἱεράν Λαύραν τοῦ Ἁγίου Σάββα, νά χρησιμοποιοῦν μόνον τήν ἐπίσημον διεύθυνσιν τῆς Μονῆς:

Monastery of St. Savvas, P.O. Box 19824,

JERUSALEM 91199, ISRAEL

καί μόνον τούς τηλεφωνικούς ἀριθμούς :

+972-2-276 2915 (τῆς Ἱερᾶς Λαύρας),

+972-2-274 8549 ἤ +972-505-246063 (Μετοχίου).

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων