1

Η ΣΥΧΩΡΗΤΙΚΗ ΕΥΧΗ ΕΙΣ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ

Τό ἑσπέρας τῆς Κυριακῆς τῆς Τυρινῆς, 4ης/17ης Μαρτίου 2024, εἰς τό πλαίσιον τῆς Ἀκολουθίας τοῦ Μικροῦ Ἀποδείπνου εἰς τόν μοναστηριακόν Ναόν τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης, ὁ Μακαριώτατος Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ἀνέγνωσε τήν συγχωρητικήν εὐχήν ὡς λίαν σημαντικήν προετοιμασίαν διά τήν εἴσοδον εἰς τήν Ἁγίαν καί Μεγάλην Τεσσαρακοστήν.

Μετά τήν ἀνάγνωσιν τῆς Συγχωρητικῆς εὐχῆς Ἀρχιερεῖς καί Ἱερεῖς, μοναχαί καί μονάζουσαι ἐζήτησαν ἀπό τόν Μακαριώτατον τήν συγχώρησιν καί τήν εὐχήν Του καί συνεχωρήθησαν ἀλλήλοις καί ἀνῆλθον εἰς τά κελλία των διά τήν ἔναρξιν τῆς νηστείας.

Ἐκ τῆς Αρχιγραμματείας




Η ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ ΤΟΥ ΙΟΡΔΑΝΙΤΟΥ

Τήν Κυριακήν τῆς Τυρινῆς, 4ην /17ην Μαρτίου 2024, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου ἡ μνήμη τοῦ ὁσίου Γερασίμου τοῦ Ἰορδανίτου εἰς τήν ἐπ’ ὀνόματι αὐτοῦ Ἱεράν Μονήν, τήν κειμένην εἰς τήν Δυτικήν ὄχθην τοῦ Ἰορδάνου ποταμοῦ ὀλίγον πρό τῆς ἐκβολῆς αὐτοῦ εἰς τήν Νεκράν Θάλασσαν.

Κατά τήν ἑορτήν αὐτήν ἡ Ἐκκλησία ὅλη, ἰδίᾳ ἡ τῶν Ἱεροσολύμων, ἀνακαλεῖ εἰς τήν μνήμην αὐτῆς ὅτι ὁ Ὅσιος Γεράσιμος κατήγετο ἐκ Λυκίας, προσῆλθεν εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν διά προσκύνησιν τῶν Ἁγίων Τόπων τό ἔτος 451, καί εμόνασεν εἰς ἕν ἀναχωρητήριον παρά τήν Νεκράν Θάλασσαν ἀρχικῶς. Παρασυρθείς ὑπό τῶν Μονοφυσιτῶν ἐπλανήθη, ἐπανῆλθεν ὅμως εἰς τήν Ὀρθοδοξίαν ὑπό τοῦ Ἁγίου Εὐθυμίου τοῦ Μεγάλου. Μετά ταῦτα, ἵδρυσε παρά τήν ὄχθην τοῦ Ἰορδάνου «Λαύραν περιφανῆ» καί ἐν αὐτῇ Κοινόβιον, ἔχων ὡς συνασκητήν τόν ἅγιον Κυριακόν. Ὁ βίος αὐτοῦ ἐσημειώθη διά πολλῶν θαυμαστῶν ἔργων. Ἐκοιμήθη τό 475, γενόμενος καθοδηγητής χιλιάδων μοναχῶν καί λαϊκῶν εἰς τήν μοναχικήν καί ἐν Χριστῷ ζωήν.

Εἰς τόν Ἱερόν Ναόν τῆς Μονῆς ταύτης, ἐτέλεσε τήν θείαν Λειτουργίαν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τῶν Ἀρχιερέων Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου, τῶν Σεβασμιωτάτων Ἀρχιεπισκόπων Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, Ἀνθηδῶνος κ. Νεκταρίου Ἐξάρχου εἰς Κωνσταντινούπολιν καί Πέλλης κ. Φιλουμένου, τῶν Ἱερομονάχων Ἀρχιμανδριτῶν π. Ματθαίου Γέροντος Δραγουμάνου, π. Στεφάνου Ἐξάρχου εἰς Μόσχαν, π. Ραφαήλ Ἐξάρχου Ἀθηνῶν, π. Ἀμφιλοχίου, π. Κλαυδίου, π. Ἱερωνύμου, π. Κυριακοῦ τοῦ Ἀββᾶ Γερασίμου, Ἀραβοφώνων καί Ρωσοφώνων Πρεσβυτέρων,  τοῦ Πρεσβυτέρου π. Ἤσσα Μοῦσλεχ καί τοῦ Πρεσβυτέρου π. Μποῦλος, τοῦ Ἀρχιδιακόνου Μάρκου καί τῶν Ἱεροδιακόνων π. Εὐλογίου καί π. Δοσιθέου, ψάλλοντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Μαδάβων κ. Ἀριστοβούλου μετά τῶν μαθητῶν τῆς Πατριαρχικῆς Σχολῆς Σιών καί μετεχόντων ἐντοπίων καί προσκυνητῶν, παρουσίᾳ τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Δημητρίου Ἀγγελοσοπούλου καί προσκυνητῶν ἐκ Κύπρου καί πιστῶν ἐκ διαφόρων περιοχῶν τοῦ Ἰσραήλ.

Εἰς τό Κοινωνικόν τῆς θείας Λειτουργίας ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ὁ Μακαριώτατος ὡς έπεται:

«Ὀφθαλμοί Κυρίου ἐπί δικαίους καί ὦτα αὐτοῦ εἰς δέησιν αὐτῶν» (Ψαλμ. 33) «Οἱ ὀφθαλμοί τοῦ Κυρίου στρέφονται εὐμενῶς πρός τούς δικαίους καί τά ὦτα αὐτοῦ κλίνουν μέ προσοχήν εἰς τήν παράκλησίν των», ἀναφωνεῖ ὁ ψαλμῳδός.

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Εὐλαβεῖς Χριστιανοί,

Ἡ χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος συνήγαγε πάντας ἡμᾶς ἐν τῷ ἱερῷ τούτῳ τόπῳ τῆς ἐρήμου τοῦ Ἰορδάνου, ἔνθα ἡ Λαύρα τοῦ ὁσίου καί θεοφόρου Πατρός ἡμῶν Γερασίμου τοῦ ἀπό Λυκίας, ἵνα ἑορτίως τιμήσωμεν τήν ἱεράν αὐτοῦ μνήμην.

Ὁ θεομακάριστος Γεράσιμος ἀνεδείχθη εἷς ἐκ τῶν μεγάλων ἀναχωρητῶν, τῶν διαλαμψάντων ἐν Παλαιστίνῃ κατά τόν 5ον αἰῶνα. Κατά τήν προσκυνηματικήν αὐτοῦ ἐπίσκεψιν εἰς τούς Ἁγίους Τόπους, περιώδευσεν ἄνα τάς μεγάλας Μονάς τῆς Παλαιστίνης καί ἐγκατεστάθη μονίμως εἰς τήν ἐνταῦθα ἔρημον τοῦ Ἰορδάνου, ὅπου ᾠκοδόμησε μεγάλην Λαύραν, ἡ ὁποία ἀπέβη περιφανής κατά τήν μαρτυρίαν τοῦ Κυρίλλου Σκυθοπολίτου, γράφοντος ἐν τῇ ἱστορίᾳ αὐτοῦ: «Τότε δή ὁ μακάριος Σάββας τοῦ τριακοστοῦ πέμπτου τῆς ἑαυτοῦ ἡλικίας χρόνου πληρωθέντος… ἀνεχώρησεν ἐπί τήν ἀνατολικήν ἔρημον τοῦ ἐν ἁγίοις Γερασίμου τό τηνικαῦτα (= τοῦ κατ’ ἐκεῖνον τόν χρόνον) φωστῆρος δίκην (κατά τόν τρόπον) ἐκλάμποντος καί ἐν τῇ κατά τόν Ἰορδάνην ἐρήμῳ τά τῆς εὐσεβείας σπείροντος σπέρματα».

Ὄντως ὁ μέγας Γεράσιμος ἐξέλαμπε ὡς φωστήρ, τοὐτέστιν ἀκτινοβολοῦσε τό φῶς τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ καί ἔσπειρε τά σπέρματα τῆς εὐσεβείας, δηλαδή τήν ὑγιαίνουσαν καί σωτηριώδη Ὀρθόδοξον πίστιν. Τό γεγονός τοῦτο ἐπιβεβαιοῖ ἡ πνευματική σχέσις, τήν ὁποίαν εἶχεν ὁ Ἀββᾶς Γεράσιμος μετά τοῦ Μεγάλου Εὐθυμίου, τόν ὁποῖον συναντοῦσεν εἰς τήν ἔρημον τοῦ Ρουβᾶ κατά τήν διάρκειαν τῶν νηστειῶν. «Καί ἐν τῷ καιρῷ τῶν ἁγίων νηστειῶν, ὁ ὅσιος Γεράσιμος ἐλάμβανεν τόν Ἀββᾶν Κυριακόν, τόν μονάζοντα ἐν τῇ Λαύρᾳ αὐτοῦ, εἰς τήν πανέρημον τοῦ Ρουβᾶ, οἵτινες αὐτόθι ἡσύχαζον ἕως τῆς τῶν Βαων ἑορτῆς κατά Κυριακήν ἐκ τῶν χειρῶν τοῦ Μεγάλου Εὐθυμίου κοινωνοῦντες. Ὀλίγου δέ τινος χρόνου διελθόντος καί τοῦ Μεγάλου Εὐθυμίου ἐν Χριστῷ τελειωθέντος εἶδεν ὁ ἐν ἁγίοις Γεράσιμος τήν αὐτοῦ ψυχήν ὑπό ἀγγέλων ὁδηγουμένην καί εἰς οὐρανόν ἀναφερομένην καί λαβών τόν Ἀββᾶν Κυριακόν ἀνῆλθεν εἰς τήν μονήν αὐτοῦ καί τό σῶμα κηδεύσας ὑπέστρεψεν», μαρτυρεῖ ὁ Κύριλλος Σκυθοπολίτης.

Ὁ Πατήρ ἡμῶν Γεράσιμος ἐπέλεξε τόν ἐν τῇ ἐρήμῳ ἀναχωρητικόν βίον, ἀκούων εἰς τό Δαυϊτικόν λόγιον: «ἰδού ἐμάκρυνα φυγαδεύων καί ηὐλίσθην ἐν τῇ ἐρήμῳ» (Ψαλμ. 54, 8) καί δή ἐν τῇ ἐρήμῳ τοῦ Ἰορδάνου, ἔνθα τό πρῶτον ἀνεχώρησεν ὁ Ἰωάννης ὁ Βαπτιστής, κηρύσσων καί λέγων· «μετανοεῖτε· ἤγγικεν γάρ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν», (Ματθ. 3, 1-2).

Ἐν τῇ ἐρήμῳ τοῦ Ἰορδάνου ἐσχόλαζε, εἶχεν δηλαδή τόν ἐλεύθερον καιρόν, ὁ ὅσιος Γεράσιμος, ἵνα μετά ἡσυχίας, ἀσιτίας καί ἀδιαλείπτου προσευχῆς γνωρίσῃ τόν Θεόν κατά τό γεγραμμένον: «σχολάσατε καί γνῶτε ὅτι ἐγώ εἰμι ὁ Θεός», (Ψαλμ. 45,11).  Ἑρμηνεύων τό λόγιον τοῦτο ὁ Μέγας Ἀθανάσιος λέγει: «εἰ μή γάρ τις πάσης κοσμικῆς φροντίδος γένηται ἐκτός, οὐ δύναται γνῶναι τόν Θεόν». «Αὕτη μέν οὖν ἡ σχολή (ἀσχολία) ἀγαθή τῷ σχολάζοντι καί ὠφέλιμος, ἡσυχίαν ἐμποιοῦσα πρός τήν τῶν σωτηρίων διδαγμάτων ἀνάληψιν (γνῶσιν)», λέγει ὁ Μέγας Βασίλειος.

Αὕτη δέ ἡ «τῶν σωτηρίων διδαγμάτων ἀνάληψις, γνῶσις, «δέν εἶναι ἄλλη ἀπό τήν θείαν σοφίαν, ἡ ὁποία κατά τόν Σολομῶντα: «ἀπαύγασμα γάρ ἐστι φωτός ἀϊδίου καί ἔσοπτρον ἀκηλίδωτον τῆς τοῦ Θεοῦ ἐνεργείας καί εἰκών τῆς ἀγαθότητος αὐτοῦ… καί εἰς ψυχάς ὁσίους μεταβαίνουσα φίλους Θεοῦ κατασκευάζει» (Πρβλ. Σοφία Σολ. 7, 26-27) Εἰς τοιοῦτον «ἔσοπτρον ἀκηλίδωτον τῆς τοῦ Θεοῦ ἐνεργείας εἰργάσατο τήν διάνοιαν αὐτοῦ ὁ θεοφόρος Πατήρ ἡμῶν Γεράσιμος, κατά τόν Εὐαγγελιστήν Ἰωάννην: «Οἴδαμεν δέ ὅτι ὁ υἱός τοῦ Θεοῦ ἥκει καί δέδωκεν ἡμῖν διάνοιαν, ἵνα γινώσκωμεν τόν ἀληθινόν· καί ἐσμεν ἐν τῷ ἀληθινῷ, ἐν τῷ Υἱῷ αὐτοῦ Ἰησοῦ Χριστῷ. Οὗτός ἐστιν ὁ ἀληθινός Θεός καί ζωή αἰώνιος»,  (Α’ Ἰωάν. 5,20).

Ὁ θεῖος ἔρως πρός τόν ἐπουράνιον βασιλέα Χριστόν εἶναι ἡ δύναμις τῆς θείας ἐνεργείας τῆς ἀποκαλυπτούσης εἰς τούς ἔχοντας καθαράν τήν καρδίαν τό ἀληθές φῶς τῆς αἰωνίου ζωῆς, τοὐτέστιν τόν Υἱόν καί Λόγον τοῦ Θεοῦ, τόν Χριστόν. Εἰς τοῦτο ἀκριβῶς διακρίνονται οἱ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας, ἰδιαιτέρως οἱ μάρτυρες καί οἱ ἀναχωρηταί ἀσκηταί τῆς ἐρήμου. «Ὁ ἐμός ἔρως ἐσταύρωται» ( = ἔχει σταυρωθεί,ὁ Χριστός) καί οὐκ ἐμοί πῦρ (= ἐπιθυμίαν) φιλόϋλον· «ὕδωρ ζῶν» (Ἰωάν. 4,10) καί λαλοῦν ἐν ἐμοί ἔσωθέν μοι λέγον· δεῦρο πρός τόν Πατέρα. Οὐχ ἥδομαι τροφῇ φθορᾶς οὐδέ ἡδοναῖς τοῦ βίου τούτου· ἄρτον Θεοῦ θέλω, ὅ ἐστιν σάρξ Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ ἐκ σπέρματος Δαυΐδ καί πόμα θέλω, τό αἷμα αὐτοῦ, ὅ ἐστιν ἀγάπη ἄφθαρτος», γράφει ὁ Ἱερομάρτυς Ἰγνάτιος ὁ Θεοφόρος.

Ὁ δέ ἀσκητικῶς βιώσας Ἱερός Χρυσόστομος λέγει: «Ἅπαντας μέν φιλῶ τούς ἁγίους μάλιστα δέ τόν μακάριον Παῦλον… τοῦτο δέ εἶπον, ἵνα ὑμᾶς κοινωνούς ποιήσω τοῦ φίλτρου (τῆς ἀγάπης). Οἱ μέν γάρ τόν σωματικόν ἔρωτα ἐρῶντες εἰκότως αἰσχύνονται ὁμολογεῖν … οἱ δέ τόν πνευματικόν, μηδέποτε ὁμολογοῦντες παυέσθωσαν… ἐκεῖνος μέν γάρ ὁ ἔρως ἔγκλημα, οὗτος δέ ἐγκώμιον».

Ἰδού λοιπόν, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, διά τί τιμῶμεν καί ἐγκωμιάζομεν τούς ἁγίους, ὡς τόν σήμερον ἑορτάζοντα θεομακάριστον Γεράσιμον. Εἶναι γεγονός, ὅτι πράγματι οἱ Χριστιανοί συμμετέχουν εἰς τήν θείαν ἁγιότητα διά τῆς δωρεᾶς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί ἀναδείκνυνται «εἰς ναόν ἅγιον»  (Ἐφ. 2,21) καί «εἰς ἔθνος ἅγιον».  «Ὑμεῖς δέ γένος ἐκλεκτόν, βασίλειον ἱεράτευμα, ἔθνος ἅγιον, λαός εἰς περιποίησιν, ὅπως τάς ἀρετάς ἐξαγγείλητε τοῦ ἐκ σκότους ὑμᾶς καλέσαντος εἰς τό θαυμαστόν αὐτοῦ φῶς», (Α’ Πέτρ. 2,9), κηρύττει ὁ κορυφαῖος Ἀπόστολος Παῦλος.

Μέ ἄλλα λόγια, ἀγαπητοί μου, ἡμεῖς ὡς Χριστιανοί ὡς «γένος ἐκλεκτόν» ὀφείλομεν νά ἀποδίδωμεν εἰς τόν Θεόν «τήν λογικήν, τήν πνευματικήν λατρείαν τῷ Θεῷ, προσφέροντες τόν ἑαυτόν μας μαζί μέ τόν Χριστόν ὡς «θυσίαν ζῶσαν, ἁγίαν, εὐάρεστον τῷ Θεῷ», (Ρωμ. 12,1) κατά τόν θεῖον Παῦλον. Δι’ αὐτοῦ ἀκριβῶς τοῦ τρόπου γινόμεθα ἀφ’ ἑνός μέν σύμμορφοι τῆς κλήσεως τοῦ Χριστοῦ λέγοντος: «Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν καί ἀράτω τόν σταυρόν αὐτοῦ καί ἀκολουθείτω μοι», (Μάρκ. 8,34).  Ἀφ’ ἑτέρου δέ μιμηταί τοῦ ὁσίου Πατρός ἡμῶν Γερασίμου, οὗτινος ταῖς πρός τόν Θεόν ἱκεσίαις καί ταῖς πρεσβείαις τῆς ὑπερευλογημένης Θεοτόκου ἀξιωθῶμεν, ἵνα διέλθωμεν τό στάδιον τῆς νηστείας τῆς Ἁγίας Τεσσαρακοστῆς ἐν μετανοίᾳ, ἐγκρατείᾳ, ταπεινοφροσύνῃ καί ὑπομονῇ. Μετά δε τοῦ ὑμνῳδοῦ εἴπωμεν: «Σύν Ὁσίοις Ὅσιε Γεράσιμε, Χριστῷ παριστάμενος, Αὐτόν καθικέτευε ὑπέρ εἰρήνης τῆς δοκιζομαζομένης περιοχῆς ἡμῶν καί σύμπαντος κόσμου». Ἀμήν. Ἔτη πολλά καί Καλή Τεσσαρακοστή.

Κατά τήν παράδοσιν τήν ἡμέραν ταύτην, Κυριακήν τῆς Τυρινῆς, συνεκεντρώνοντο πάντες οἱ ἀρχαῖοι ἀσκηταί εἰς αὐτήν ταύτην τήν Μονήν «τοῦ Καλαμῶνος», τήν ὁποίαν ἵδρυσεν ὁ Ἅγιος Γεράσιμος ὁ Ἰορδανίτης καί ἐλάμβανον τήν εὐχήν τοῦ ἑκάστοτε Ἡγουμένου καί ὀλίγην τροφήν διά τήν ἐνδυνάμωσιν αὑτῶν κατά τήν ἔναρξιν τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς καί ἔπειτα ἀνεχώρουν εἰς τά ἀσκητήρια αὐτῶν, διά να ἐπιστρέψουν καί παλιν διά τήν ἑορτήν τῶν Βαΐων.

Ἠκολούθησε ἑόρτιος τράπεζα τῆς Κυριακῆς τῆς Τυρινῆς ὑπό τοῦ φιλέργου καί ρέκτου Ἡγουμένου Ἀρχιμανδρίτου π. Χρυσοστόμου ὁ ὁποῖος καί ἐκαλλώπισε τόν Ἱερόν Ναόν καί τήν Μονήν δι’ ὡραίων ψηφιδωτῶν καί ἀνεκαίνισε τήν Ἱεράν Μονήν καί ἀνέδειξεν αὐτήν εἰς προσκυνηματικόν, ἐργασιακόν καί κοινωνικόν κέντρον ὡς ὄασιν ἀναψυχῆς ἐνδεῶν καί γηροκομεῖον Ἁγιοταφιτῶν Πατέρων.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας




Η ΟΝΟΜΑΣΤΙΚΗ ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ Κ.Κ. ΘΕΟΦΙΛΟΥ

Τό Σάββατον τῆς Τυρινῆς ἑβδομάδος τῆς περιόδου τοῦ Τριῳδίου, 3ης/16ης Μαρτίου 2024, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου μέ μετάθεσιν διά λόγους ποιμαντικούς ἡ Ὀνομαστική ἑορτή τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου ἐπί τῇ μνήμῃ τῶν Ἁγίων Τεσσαράκοντα μαρτύρων, ὧν εἷς ὁ ἅγιος Θεόφιλος, τήν 9ην μηνός Μαρτίου.

Ἡ ἑορτή αὕτη ἑωρτάσθη συμφώνως πρός τό Τυπικόν τῆς Ἐκκλησίας Ἱεροσολύμων καί τήν Καθεστωτικήν τάξιν δι’ Ἑσπερινοῦ ἀφ’ ἑσπέρας, τελεσθέντος εἰς τό Καθολικόν τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως μετά τήν ὑποδοχήν τοῦ Μακαριωτάτου καί τήν προσκύνησιν εἰς τόν Πανάγιον Τάφον καί τό θυμίαμα ἀνά τά Προσκυνήματα, διά Μεγάλης Εἰσόδου καί Ἀρτοκλασίας, προεξάρχοντος τοῦ Μακαριωτάτου καί μετεχόντων τῶν Ἁγιοταφιτῶν Πατέρων Ἀρχιερέων, Ἱερομονάχων καί διακόνων.

Ἡ θεία Λειτουργία ἐτελέσθη ὡσαύτως εἰς τό Καθολικόν τήν πρωΐαν τῆς ἑορτῆς, προεξάρχοντος τοῦ Μακαριωτάτου καί συλλειτουργούντων Αὐτῷ τῶν Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτῶν Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου καί Ναζαρέτ κ. Κυριακοῦ, τῶν Σεβασμιωτάτων Ἀρχιεπισκόπων Ἰόππης κ. Δαμασκηνοῦ, Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, Σεβαστείας κ. Θεοδοσίου, Λύδδης κ. Δημητρίου, Ἱεραπόλεως κ. Ἰσιδώρου, Ἀνθηδῶνος κ. Νεκταρίου, Πέλλης κ. Φιλουμένου, τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ἑλενουπόλεως κ. Ἰωακείμ καί τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Μαδάβων κ. Ἀριστοβούλου, Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων, ὧν πρῶτος ὁ Γέρων Δραγουμᾶνος Ἀρχιμανδρίτης π. Ματθαῖος, τῶν ἀντιπροσώπων τῶν Ἐκκλησιῶν Μόσχας Ἀρχιμανδρίτου π. Βασιανοῦ καί Ρουμανίας Ἀρχιμανδρίτου π. Θεοφίλου, Ἀραβοφώνων Πρεσβυτέρων ἐκ πασῶν τῶν περιοχῶν τῆς δικαιοδοσίας τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων, τοῦ Ἀρχιδιακόνου π. Μάρκου καί τῶν Ἱεροδιακόνων π. Εὐλογίου καί π. Δοσιθέου,  τῇ τιμητικῇ παρουσίᾳ τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Δημητρίου Ἀγγελοσοπούλου καί τοῦ Πρέσβεως τῆς Ρωσίας εἰς τό Ἰσραήλ  κ. Ἀνατόλι Βικτόροφ, τῇ συμμετοχῇ πιστῶν ἐξ Ἱεροσολύμων καί ἄλλων πόλεων.

Τήν θείαν Λειτουργίαν ἠκολούθησε Δοξολογία καί ἡ ἀνάγνωσις τῶν κολλύβων τῶν Ἁγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων.

Ἐν συνεχείᾳ μετά τήν ἄνοδον εἰς τό Πατριαρχεῖον προσεφώνησαν τόν Μακαριώτατον ὁ Γέρων Ἀρχιγραμματεύς  Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος  Κωνσταντίνης κ. Ἀρίσταρχος ὡς ἕπεται:

«Μακαριώτατε Πάτερ καί Δέσποτα,

Συνεπληρώσαμεν ἤδη σύν Θεῷ τήν τρίτην πρό τῆς νηστείας Ἑβδομάδα τοῦ Τριῳδίου, καταντῶμεν αὔριον εἰς τήν Κυριακήν τῆς Τυρινῆς, εἰσερχόμεθα μετά ταῦτα εἰς τήν Α΄ Ἑβδομάδα τῶν Νηστειῶν τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς καί προκειμένου νά εἰσέλθωμεν εἰς «τό στάδιον τῶν ἀρετῶν αὐτῆς, ὅ ἠνέῳκται», ὡς γενναῖοι ἀθληταί, ἐφοδιαζόμεθα ἀπό τῆς σήμερον διά τοῦ παραδείγματος τῆς εὐψυχίας καί τῆς καρτερίας τῶν Ἁγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων, τῶν ὁμολογησάντων τόν Χριστόν, ἐπί τοῦ διώκτου βασιλέως Λικινίου τό 320, ἐκτεθέντων εἰς τόν παγετόν τῆς λίμνης Σεβαστείας τοῦ Πόντου ὁλονυκτίως, κατεαχθέντων τά σκέλη τήν πρωΐαν, καλῶς ἀθλησάντων καί στεφανωθέντων.

Τούς ἀκρέμονας τούτους στεφανίτας πανευφήμους ἁγίους μάρτυρας τιμᾷ σήμερον ἡ Ἐκκλησία ὅλη ἀνά τά πέρατα τοῦ κόσμου διά τό δοθέν ὑπ’αὐτῶν εἰς τά μέλη της παράδειγμα ζεούσης ἐν Χριστῷ θυσιαστικῆς πίστεως, ἡ τῶν Ἱεροσολύμων δέ Μήτηρ τῶν Ἐκκλησιῶν ἐτέλεσε πανηγυρικήν θείαν Λειτουργίαν καί μετ’ αὐτήν Δοξολογίαν εἰς τόν πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως, τιμήσασα ἐν αὐτῇ ἰδιαιτέρως τόν συμμάρτυρα αὐτῶν ἅγιον Θεόφιλον, ἐπί τῷ ὀνόματι τοῦ ὁποίου σεμνύνεται ἡ Ὑμετέρα σεπτή Μακαριότης.

Πρός τιμήν τῶν μαρτύρων τούτων καί τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος συνήχθημεν πάντα τά μέλη τῆς γεραρᾶς ἡμῶν Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος, Ἀρχιερεῖς, Ἱερομόναχοι, Διάκονοι καί Μοναχοί, ἔτι δέ καί ὁ εὐλαβής κλῆρος καί τό χριστεπώνυμον πλήρωμα ἐκ τῆς δικαιοδοσίας τοῦ Πατριαρχείου εἰς Ἰσραήλ, Ἰορδανίαν καί Παλαιστίνην καί ἐν τῇ Θείᾳ Εὐχαριστίᾳ ἐδεήθημεν ὑπέρ ὑγιείας, εὐσταθείας καί κραταιώσεως Αὐτῆς εἰς τό Θεόθεν ἐμπεπιστευμένον Αὐτῇ Ποιμαντικόν Πατριαρχικόν ἔργον.

 Εἰς τάς προσευχάς ἡμῶν ἐν τῷ Ναῷ προσάπτομεν νῦν ἐν τῇ ἱστορικῇ ταύτῃ αἰθούσῃ τοῦ Πατριαρχείου τάς εὐχάς ἡμῶν καί τάς εὐχαριστίας δι’ ὅσα ἡ Ὑμετέρα Μακαριότης ἐπετέλεσε καί συνεχίζει νά ἐπιτελῇ ἐπ’ ἀγαθῷ καί ὠφελείᾳ τοῦ Ἱεροῦ ἡμῶν Κοινοῦ.

Εἰρήσθω ἐν πρώτοις ὅτι ἡ Ὑμετέρα Μακαριότης ἐπιτυχῶς συνεκέντρωσε καί πάλιν ὑπό τήν ἡγεσίαν Αὐτῆς εἰς τό Πατριαρχεῖον τούς Ἀρχηγούς τῶν λοιπῶν Χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν τῆς Ἁγίας Γῆς καί ἐνεργοποίησε διά τήν ἀπό κοινοῦ ἐξεύρεσιν τρόπου σεμνοῦ ἑορτασμοῦ τῶν ἑορτῶν τῶν Χριστουγέννων καί τοῦ Νέου Ἔτους, τηρουμένου ἀφ’ ἑνός τοῦ Προσκυνηματικοῦ Καθεστῶτος καί ἀφ’ ἑτέρου λαμβανομένων ὑπ’ὄψιν τῶν δυσχερειῶν, τάς ὁποίας διέρχεται ἡ Χριστιανική Κοινότης καί ὅλος ὁ λαός τῆς Γάζης ὡς ἐκ τοῦ ἀρξαμένου καί μαινομένου εἰσέτι ἐν αὐτῇ πολέμου. Εἰς κοινάς δηλώσεις αὐτῶν αἱ Χριστιανικαί Ἐκκλησίαι ἀπηύθυναν ἔκκλησιν παύσεως πάσης ἐχθροπραξίας καί ἐζήτησαν τήν ἄδειαν ἀποστολῆς ἀνθρωπιστικῆς βοηθείας διά τήν διατροφήν, συντήρησιν καί ἐπιβίωσιν τῶν πληττομένων ἐκ τοῦ πολέμου, τετραυματισμένων, λιμωττώντων καί ἀστέγων. Τοῦτο ἰδιαιτέρως ὑπεγράμμισεν ἡ Ὑμετέρα Μακαριότης κατά τήν καθιερωμένην ἐπίσκεψιν ἐπί τῇ 1 τοῦ Νέου Πολιτικοῦ Ἔτους εἰς τόν Πρόεδρον τοῦ κράτους τοῦ Ἰσραήλ, ὑπομιμνῄσκουσα τήν συνεχιζομένην παροχήν ἀσύλου εἰς τά μέλη τῆς ἐν Γάζῃ Κοινότητος ἡμῶν εἰς τήν Μονήν τοῦ ἁγίου Πορφυρίου. Καρπός τῆς συνεργασίας ταύτης μετά τῶν ἄλλων Ἐκκλησιῶν τῇ πρωτοβουλίᾳ καί πρωτοπορείᾳ τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος ὑπῆρξεν καί ἡ ἄρσις τοῦ ἀδιεξόδου τῆς διακοπείσης ὑπό τῶν Ἀρμενίων ἀνταλλαγῆς μεθ’ ἡμῶν ἑορτίων ἐπισκέψεων καί ἡ συμπαράστασις τῶν Ἐκκλησιῶν εἰς τό δημιουργηθέν εἰς αὐτούς καί ὑφιστάμενον εἰσέτι πρόβλημα ὡς ἐκ τῆς θολῆς καί ἀδιαφανοῦς συμφωνίας πολυετοῦς ἐνοικιάσεως γῆς στρατηγικῆς σημασίας ἐν τοῖς ὁρίοις τοῦ Πατριαρχείου αὐτῶν. Χεῖρα στενωτέρας συνεργασίας ἔτεινετό Πατριαρχεῖον καί πρός τό ΠΣΕ, τοῦ ὁποίου ὑπῆρξεν ἱδρυτικόν μέλος, ὅτε ἦλθεν ὁ Γενικός Γραμματεύς αὐτοῦ κ. Jerry Pillay καί συνηντήθη τήν 17ην παρελθόντος μηνός Φεβρουαρίου εἰς τήν αἴθουσαν ταύτην μεθ’ ὅλων τῶν ἀρχηγῶν τῶν Χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν καί τῇ εἰσηγήσει τῆς Υμετέρας Μακαριότητος ἐπεσκέφθη τόν Πρόεδρον τοῦ κράτους τοῦ Ἰσραήλ καί ἠνοίχθη οὕτως νέα σελίς εἰς τάς σχέσεις αὐτῶν διά τήν στήριξιν τῶν χριστιανῶν τῆς Ἁγίας Γῆς καί τήν ἀνάληψιν διαμεσολαβητικοῦ ρόλου τοῦ ΠΣΕ, εἰς τήν ἐπικρατοῦσαν καί ὡς μή ὤφελε ἐνταθεῖσαν Ἰσραήλ–Παλαιστινιακήν διένεξιν. Πνεῦμα συνδιαλλαγῆς καί συμφιλιώσεως, συνέστησε καί μετέδωσεν ἡ Ὑμετέρα Μακαριότης καί εἰς τούς συχνάκις ἐπισκεπτομένους Αὐτήν ἐκπροσώπους τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως καί ἄλλων κρατῶν ὡς λύσιν διά τήν ἐπίλυσιν τοῦ πολιτικοῦ προβλήματος, οὐχ ἧττον δέ εἰς τούς Ὀρθοδόξους ἐκκλησιαστικούς ἡγέτας πολλάκις ἐτόνισε τήν ἀνάγκην ἐπανενάρξεως τοῦ διαλόγου διά τήν ἐπάνοδον τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας εἰς τήν κανονικήν ὁδόν τῆς ὑπάρξεως καί ζωῆς αὐτῆς, ἤτοι τῆς Συνοδικότητος.  

 Ὅσον ἀφορᾷ τήν Ποιμαντικήν μέριμναν τοῦ Πατριαρχείου ὑπέρ τοῦ ποιμνίου αὐτοῦ, μνημονευθήτω ὅτι παρά τήν δημιουργηθεῖσαν ἐκ τοῦ πολέμουοἰκονομικήν ἔνδειαν, καίτοι ὑστερούμενον ἐνίοτε, ἦλθεν οἰκονομικός ἀρωγός εἰς ἀνάγκας τοῦ ποιμνίου τῶν Κοινοτήτων αὐτοῦ διά τήν συμπλήρωσιν ἔργων ἀνακαινίσεως ἐκκλησιῶν καί παρακειμένων αὐταῖς αἰθουσῶν συνεδριάσεων, διά δέ τήν Κοινότητα τοῦ Ζδέϊδε τοῦ βορείου Ἰσραήλ διά τήν ἀγοράν τεμαχίου γῆς αὐξανούσης καί προστατευούσης τήν ἰδιοκτησίαν τοῦ ναοῦ. Οὐχ ἧττον σημαντικώτερον τῶν οἰκοδομούντων τό ποίμνιον ἔργων ὑπῆρξε ἡ δοθεῖσα παρά τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος λύσις συμφιλιώσεως εἰς τόν ἐπικρατήσαντα χρόνιον διχασμόν τῆς Κοινότητος Κούφρ Σμέα τοῦ βορείου Ἰσραήλ, ἡ ὁποία λύσις ἐπεσφραγίσθη διά πανηγυρικῆς Πατριαρχικῆς θείας Λειτουργίας τήν 10ην παρελθόντος μηνός Φεβρουαρίου εἰς τόν μόχθοις καί κόποις πολλοῖς ἀνεγερθέντα περικαλλῆ ναόν τῶν ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης, εἰς τήν ὁποίαν προσηυχήθησαν πλῆθος Ὀρθοδόξων καί παρέστησαν τιμητικῶς ἐκπρόσωποι καί ἄλλων Θρησκευμάτων. Ἐπίσης μνημονευθήτω ὅτι παρά τάς δυσκολίας συγκοινωνιακῆς διακινήσεως ὡς ἐκ τοῦ πολέμου ἡ Ὑμετέρα Μακαριότης κατέφθασε εἰς ὅλας τάς ἐν τῇ ἐρήμῳ Μονάς τοῦ Πατριαρχείου, Προεξάρχουσα τῶν ἑορτῶν αὐτῶν.

Ἀμείωτον ὡσαύτως ὑπῆρξε τό ἐνδιαφέρον τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος διά τήν ἄνευ διακοπῆς τινος συνέχισιν τῶν ὑπό τοῦ ἐκ Κύπρου εἰδήμονος συντηρητοῦ εἰκόνων καί χειρογράφων κ. Σταύρου Ἀνδρέου συντηρήσεως τῶν βιβλίων τῆς ἱστορικῆς Βιβλιοθήκης τῆς Μονῆς τοῦ τιμίου Σταυροῦ καί τῶν κτιριακῶν χώρων αὐτῆς διά τήν στέγασιν Ἐρευνητικοῦ Κέντρου Θεολογικῶν Μελετῶν τῇ συνεργασίᾳ τῶν Θεολογικῶν Σχολῶν τῶν Πανεπιστημίων Ἀθηνῶν καί Θεσσαλονίκης. Διά τήν προώθησιν τῶν συντηρητικῶν ἔργων τούτων ὡς καί τῆς συντηρήσεως τῶν ξυλογλύπτων τοῦ Καθολικοῦ τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως πολλαί κατεβλήθησαν προσπάθειαι πρός ἐξεύρεσιν τῶν ἀπαιτουμένων πόρων παρά ἱλαρῶν δωρητῶν ὡς τοῦ κ. Ἀθανασίου Μαρτίνου καί τῆς κ. Μαρίας Γεωργαλλίδου.

 Τά λεχθέντα, Μακαριώτατε, τυγχάνουν ὀλίγα μόνον ἀνάλεκτα ἐρανισθέντα ἐκ τοῦ πλουσίου Ποιμαντικοῦ λειμῶνος τοῦ Πατριαρχείου, ἀναφερόμενα οὐχί μέ διάθεσιν καυχησιολογίας, ἐφ’ ὅσον ἑπόμεθα τῷ Ἀποστόλῳ τῶν ἐθνῶν λέγοντι, «ἐμοί δέ μή γένοιτο καυχᾶσθαι εἰ μή ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ καί τούτῳ Ἐσταυρωμένῳ», ἀλλά μέ διάθεσιν ἐνισχύσεως τῆς ἐλπίδος, ἵνα ἐπ’ ἐλπίδι συνεχίσωμεν οἱ Ἁγιοταφῖται Πατέρες ἐμπνεόμενοι ἐκ τοῦ παραδείγματος Ὑμῶν, συναμιλλώμενοι ἐν ἀδελφοσύνῃ  μεταξύ ἡμῶν, ὑπακούοντες Ὑμῖν καί ὁδεύοντες ἐπί τά βελτίονα καί κάλλιστα, ἐκπληροῦντες καί τελειοποιοῦντες τήν ἱεράν ἀποστολήν ἡμῶν τῆς χριστιανικῆς Ρωμαιορθοδόξου μαρτυρίας εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν.

 Ὑψῶν τό ποτήριον, Μακαριώτατε, εὔχομαι ἐξ ὀνόματος τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου καί τῆς Ἀδελφότητος ὑγιείαν ἀδιάπτωτον ἐπί ἔτη ὅσα πλεῖστα καί δύναμιν κυβερνητικήν ἄνωθεν, ἵνα ὁδηγῆτε τό Πατριαρχεῖον ἀπό προόδου εἰς πρόοδον καί ἀπό δόξης εἰς δόξαν πρός ἔπαινον τοῦ εὐλογημένου ἡμῶν γένους καί δόξαν τοῦ ἐν Τριάδι Θεοῦ ἡμῶν. Γένοιτο».

 Ἐν συνεχείᾳ προσεφώνησαν τόν Μακαριώτατονὁ Γενικός Πρόξενος τῆς Ἑλλάδος κ. Δημήτριος Αγγελοσόπουλος ὡς ἕπεται:

“Μακαριώτατε,

Έχω την τιμή και την χαρά να Σας υποβάλω τις θερμότατες ευχές της Ελληνικής Δημοκρατίας και εμού προσωπικώς και των συνεργατών μου  επί τοις Υμετέροις σεπτοίς Ονομαστηρίοις. Καθώς τιμούμε την ονομαστική Σας εορτή, αναλογιζόμαστε με αισθήματα βαθύτατου σεβασμού το έργο Σας και τον αγώνα Σας, κατά τη μακρά Σας διαδρομή στην Αγία Γη και στο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων.

 Ετάξατε Εαυτόν από νεαρά ηλικία στην Εκκλησία και σε μια αποστολή υψηλή και επίμοχθη, στην οποία έχετε αφοσιωθεί με προσήλωση και αυταπάρνηση, υπηρετώντας επί δεκαετίες το έργο της Αγιοταφιτικής Αδελφότητος, εν τέλει και από τον σεπτό Ιεροσολυμιτικό Πατριαρχικό Θρόνο. Οι εργώδεις προσπάθειές Σας για την διαφύλαξη της παράδοσης, της κληρονομίας και των δικαίων του Πατριαρχείου, την ενίσχυση του κύρους και της ακτινοβολίας του και την προστασία και την αναστήλωση των ιερών προσκυνημάτων στους Αγίους Τόπους δικαίως χαίρουν διεθνούς αναγνωρίσεως και σεβασμού.

 Ομοίως αναγνωρίζεται με θαυμασμό το υψηλό ποιμαντικό Σας έργο, επ’ ωφελεία της πνευματικής καθοδηγήσεως ενός ποιμνίου που διαχρονικώς αντιμετωπίζει εξαιρετικά αυξημένες δοκιμασίες και προκλήσεις.

 Εορτάζουμε σήμερα υπό περιστάσεις δύσκολες και καταθλιπτικές, ενώ η πολεμική σύγκρουση η οποία εξερράγη τον παρελθόντα Οκτώβριο διανύει ήδη τον έκτο μήνα της, χωρίς εισέτι ορατή προοπτική λήξεως, εξακολουθεί να απειλείται διάχυση της κρίσεως σε άλλα μέτωπα και επιδεινούμενη ανθρωπιστική κρίση μαστίζει τη Λωρίδα της Γάζας. Το εκεί ποίμνιό σας τιμά την σημερινή ημέρα υπό δεινές συνθήκες, οι οποίες απειλούν την ύπαρξη του συνόλου της χριστιανικής κοινότητας στην Γάζα. Οι σκέψεις μας στρέφονται ιδίως προς τη Μονή του Αγίου Πορφυρίου, στην οποία έχουν βρει πολύτιμο καταφύγιο πολυάριθμοι συνάνθρωποί μας. Σας διαβεβαιώ, Μακαριώτατε, ότι θα συνεχίσουμε να ενεργούμε για την προστασία της και την παροχή συνδρομής προς αυτήν.

 Κατά την παρούσα σκοτεινή συγκυρία, Σας εκφράζουμε την εκτίμηση και την ευγνωμοσύνη μας για τις αδιάκοπες προσπάθειές Σας υπέρ της καταλλαγής, της μετριοπάθειας, της ειρηνεύσεως και της απαλύνσεως του πόνου από τα τραύματα του πολέμου. Στην Ιερή Πόλη των Ιεροσολύμων, το έργο σας για την προαγωγή της ενότητας μεταξύ των Χριστιανικών Εκκλησιών, αλλά και υπέρ της ειρηνικής συνυπάρξεως των τριών μονοθεϊστικών θρησκειών, αποτελεί οδηγό ενάντια στη μισαλλοδοξία και την θρησκευτική αντιπαλότητα.   

 Η Ελλάδα θα συνεχίσει να περιβάλλει την Υμετέρα Μακαριότητα, την Αγιοταφιτική Αδελφότητα και το Πατριαρχείο με τον ειλικρινή σεβασμό της και τη συμπαράστασή της στο έργο Σας.

 Παρακαλώ δεχθείτε επιπλέον τις προσωπικές μου ευχαριστίες για την πάντοτε θερμή και εγκάρδια υποδοχή και για την συνεργασία μας, επί κοινή ωφελεία του Ιερού Καθιδρύματος και της Ελληνικής Δημοκρατίας, για την οποία η διαφύλαξη των δικαίων του Πατριαρχείου και της χριστιανικής παρουσίας και κληρονομιάς στους Αγίους Τόπους αποτελεί ιστορικής σημασίας προτεραιότητα όλου του Ελληνισμού.

Μαζί με τους συνεργάτες μου στο Γενικό Προξενείο της Ελλάδος στα Ιεροσόλυμα, σας εύχομαι, Μακαριώτατε, υγεία, μακροημέρευση, επιτυχία στην αποστολή σας, έτη πολλά και ευλογημένα”.

Ἀκολούθως προσεφώνησαν ὁ Πρέσβυς τῆς Ρωσίας εἰς τό Ἰσραήλ κ. Ἀνατόλι Βικτόρωφ,  ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναζαρέτ κ. Κυριακός ἐκ μέρους τῆς Κοινότητος Ναζαρέτ, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Διοκαισαρείας κ. Βενέδικτος ἐκ μέρους τῆς Κοινότητος Βηθλεέμ, ὁ Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Ἰόππης κ. Δαμασκηνός ἐκ μέρους τῆς Κοινότητος Ἰόππης, ὁ ἐκπρόσωπος τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας Ἀρχιμανδρίτης π. Βασσιανός καί ὁ ἐκπρόσωπος τοῦ Πατριαρχείου Ρουμανίας Ἀρχιμανδρίτης π. Θεόφιλος, ὁ Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Μαδάβων κ. Ἀριστόβουλος μετά τῆς Ρωσοφώνου Κοινότητος τοῦ Μπέρ Σέβα καί τῆς Χάϊφας, ὁ Ἀρχιμανδρίτης π. Ἰγνάτιος ἐκ μέρους τῆς Κοινότητος Μπετζάλλας καί Μπετσαχούρ, ὁ κ. Γιοῦσεφ Νάσσερ ἐκ μέρους τῆς Κοινότητος τοῦ Κούφρ-Σμέα, καί ὁ Πρεσβύτερος π. Σταῦρος Ἀράνκη ἐκ μέρους τῆς Κοινότητος Μπιρζέτ, ἡ κ. Παναγιώτα Καφετζῆ ἐκ μέρους τοῦ Σχολείου τοῦ Ἁγίου Δημητρίου, ὁ π. Φάραχ  Μπαντούρ ἐκ μέρους τοῦ ποιμνίου τοῦ Καθεδρικοῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου,  πρός τούς ὁποίους ἀντεφώνησεν εὐχαριστῶν ὁ Μακαριώτατος ὡς ἕπεται:

«Μακάριον γνησίως τόν μαρτυρήσαντα, ἵνα γένῃ μάρτυς τῇ προαιρέσει καί ἐκβῇς χωρίς διωγμοῦ, χωρίς πυρός, χωρίς μαστίγων, τῶν αὐτῶν ἐκείνους μισθῶν ἠξιωμένος», (Νά μακαρίσῃς ἀληθινά αὐτόν πού ἐμαρτύρησε, διά νά γίνῃς μάρτυς κατά τήν διάθεσιν καί θά καταλήξῃς νά ἀξιωθῇς τούς ἰδίους μισθούς μέ ἐκείνους, χωρίς νά διωχθῇς, χωρίς νά καῇς εἰς τήν φωτιάν, χωρίς νά μαστιγωθῇς)˙ λέγει ὁ μέγας Βασίλειος.

 Ἐκλαμπρότατε Γενικέ Πρόξενε τῆς Ἑλλάδος κ. Δημήτριε Ἀγγελοσόπουλε,

Σεβαστοί Ἅγιοι Πατέρες καί Ἀδελφοί,

Εὐλαβεῖς χριστιανοί καί προσκυνηταί.

Ἐξανέτειλεν ὡς φῶς ἡ σεπτή μνήμη τῶν Ἁγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων καί τοῦ συμμάρτυρος αὐτῶν Θεοφίλου, τῶν ἐν Σεβαστείᾳ τῇ πόλει μαρτυρησάντων, ἐν τῇ ὑπό τῇ σκοτομήνῃ τοῦ πολέμου δοκιμαζομένῃ ἁγίᾳ Γῇ, ἔνθα ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός Θεός ὤν «καί σχήματι εὑρεθείς ὡς ἄνθρωπος ἐταπείνωσεν ἑαυτόν γενόμενος ὑπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δέ σταυροῦ», (Φιλ. 2,8).

Μιμηταί τῆς τοῦ Χριστοῦ ταπεινώσεως καί ὑπακοῆς μέχρι θανάτου, ἐγένοντο καί οἱ ἀξιοθαύμαστοι Τεσσαράκοντα μάρτυρες «κατηρτισμένοι ὄντες ἐν τῷ αὐτῷ νοΐ καί ἐν τῇ αὐτῇ γνώμῃ» (Α΄ Κορ. 1,10). Διό καί ἀναγνωρίζονται ὡς μάρτυρες ἀψευδεῖς τοῦ μυστηρίου τῆς εὐσεβείας, ὡς κηρύττει ὁ θεῖος Παῦλος λέγων: «καί πάντες δέ οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ διωχθήσονται» (Β΄ Τιμ. 3,12). «Καί γάρ οὐκ ἔνι ἄνδρα τήν τῆς ἀρετῆς, τοὐτέστιν τῆς εὐσεβείας, ὁδόν ὁδεύοντα λύπης εἶναι χωρίς θλίψεως, ὀδύνης, πειρασμῶν», λέγει ὁ ἱερός Χρυσόστομος. «Λύσσῃ παράφρονι, τῶν διωκτῶν οἱ Ἀθληταί αἴθριοι, ἐν τῷ κρυμνῷ διανυκτερεύειν καταδικασθέντες, ἀνέμελπον ὕμνον, Θεῷ χαριστήριον», ἀναφωνεῖ ὁ ὑμνῳδός.

Ἐπειδή ἀληθῶς οἱ ἅγιοι Τεσσαράκοντες εἶχον γυμνασμένην τήν εἰς Χριστόν εὐσέβειαν καί ἔφερον ἀκίβδηλον τήν κατά Θεόν ἀγάπην, «ἀνέμελπον ὕμνον Θεῷ εὐχαριστήριον» καί οὕτω κατεγέλων τήν μανίαν τοῦ τυράννου αὐτῶν, ἀκούοντες εἰς τόν Κυριακόν λόγον: «μακάριοι οἱ κλαίοντες νῦν, ὅτι γελάσετε» (Λκ. 6,21).

Ὁ μέγας Βασίλειος ἐγκωμιάζων τούς ἁγίους Τεσσαράκοντα μάρτυρας λέγει: «Ἡμῖν δέ οὐχ ἕνα πρόκειται θαυμάζειν, οὐδέ δύο μόνους, οὐδέ μέχρι δεκάδος ὁ ἀριθμός πρόεισι τῶν μακαριζομένων, ἀλλά τεσσαράκοντα ἄνδρες, ὡς μίαν ψυχήν ἐν διῃρημένοις σώμασιν ἔχοντες, ἐν μιᾷ συμπνοίᾳ καί ὁμονοίᾳ τῆς πίστεως, μίαν καί τήν πρός τά δεινά καρτερίαν καί τήν ὑπέρ τῆς ἀληθείας ἔνστασιν ἐπεδείξαντο».

Κατά τόν μέγαν Βασίλειον τό μαρτύριον τῶν ἁγίων Τεσσαράκοντα διακρίνεται εἰς δύο τινά, ἀφ’ ἑνός μεν «ἐν τῇ ὁμονοίᾳ τῆς πίστεως», ἀφ’ ἑτέρου δέ «εἰς τήν ὑπό τῆς ἀληθείας ἔνστασιν». Τόσον ἡ πίστις ὅσον καί ἡ ἀλήθεια ἀφοροῦν εἰς τόν Υἱόν καί Λόγον τοῦ Θεοῦ Πατρός τόν Σωτῆρα ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, λέγοντα: «ὁ πιστεύσας καί βαπτισθείς σωθήσεται, ὁ δέ ἀπιστήσας κατακριθήσεται» (Μαρκ. 16,16). Καί ἐν ἑτέρῳ τόπῳ λέγει: «ἐγώ εἱμί ἡ ὁδός καί ἡ ἀλήθεια» (Ἰω. 14,6), «ἐγώ εἰς τοῦτο γεγέννημαι καί εἰς τοῦτο ἐλήλυθα εἰς τόν κόσμον, ἵνα μαρτυρήσω τῇ ἀληθείᾳ. Πᾶς ὁ ὤν ἐκ τῆς ἀληθείας ἀκούει μου τῆς φωνῆς», (Ἰω. 18,37).

Τοῦτο σημαίνει ὅτι ἡ ἐν Χριστῷ πίστις καί ἀλήθεια συνιστοῦν τό θεμέλιον τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, ὁ δέ διά τοῦ μαρτυρίου θάνατος τήν βεβαίωσιν τῆς ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ. Μέ ἄλλα λόγια, οἱ ἅγιοι Τεσσαράκοντα μάρτυρες διά τοῦ αἵματος αὐτῶν ἐσφράγισαν τήν ἐν Χριστῷ ἀλήθειαν, τοὐτέστιν τήν ἀνάστασιν τοῦ Χριστοῦ στοιχοῦντες τῷ κηρύγματι τοῦ σοφοῦ Παύλου λέγοντος: «οὐ γάρ ἔχωμεν ὧδε μένουσαν πόλιν ἀλλά τήν μέλλουσαν ἐπιζητοῦμεν» (Ἑβρ. 13,14). Καί «εἰ γάρ σύμφυτοι γεγόναμεν τῷ ὁμοιώματι τοῦ θανάτου αὐτοῦ, ἀλλά καί τῆς ἀναστάσεως ἐσόμεθα … εἰ δέ ἀπεθάνομεν σύν Χριστῷ, πιστεύομεν ὅτι καί συζήσομεν αὐτῷ, εἰδότες ὅτι Χριστός ἐγερθείς ἐκ νεκρῶν οὐκέτι ἀποθνήσκει, θάνατος αὐτοῦ οὐκέτι κυριεύει», (Ρωμ. 6,5,8-9).

Ἡ ἁγία τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία τιμᾷ ἰδιαιτέρως τήν μνήμην τῶν ἁγίων Τεσσαράκοντα μαρτύρων, διότι ὡς λέγει ὁ μέγας Βασίλειος, οὗτοι «ἐλευθέρᾳ τῇ φωνῇ, εὐθαρσῶς καί ἀνδρείως, οὐδέν ὑποπτήξαντες τῶν ὁρωμένων, οὐδέ καταπλαγέντες τά ἀπειλούμενα, Χριστιανούς ἑαυτούς ἀνεκήρυξαν». Ἡ ὁμολογία δέ αὕτη εἰσήγαγεν τούς ἁγίους μάρτυρας εἰς τήν πόλιν τοῦ ζῶντος Θεοῦ, εἰς τήν ἐπουράνιον Ἱερουσαλήμ καί εἰς μυριάδα ἀγγέλων, οἱ ὁποῖοι πανηγυρίζουν καί σκορποῦν χαράν (πρβλ. Ἑβρ. 12,22-23).

Ἡ εὔσημος αὕτη ἡμέρα τῆς ἑορτῆς τῶν ἁγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων καί ἰδίως τοῦ συμμάρτυρος αὐτῶν Θεοφίλου, οὗτινος τήν σεπτήν ἐπωνυμίαν φέρει καί ἡ Ἡμετέρα Μετριότης ἀποτελεῖ, κατά τήν ἔκφρασιν τοῦ μεγάλου Ἀθανασίου, «τύπον τῆς ἄνω χαρᾶς», δηλονότι τῆς ἐπουρανίου τῶν Ἀγγέλων. Καί τοῦτο διότι οἱ τόν Χριστόν ἀγαπήσαντες καί σύνναιμοι γενόμενοι τοῦ μαρτυρικοῦ αἵματος Αὐτοῦ (τοῦ Χριστοῦ) «μεταβεβήκασιν ἐκ τοῦ θανάτου εἱς τήν ζωήν» (πρβλ. Α΄ Ἰω. 3,14), ἡ δέ ζωή ἦν ὁ Χριστός κατά τήν ἰδίαν Αὐτοῦ μαρτυρίαν: «Ἐγώ εἱμί ἡ ἀνάστασις καί ἡ ζωή», (Ἰω. 11,25).

Ὁ ἔγκριτος πατήρ τῆς Ἐκκλησίας ἅγιος Γρηγόριος Νύσσης προβαίνει εἰς ἐγκωμιασμόν τῶν ἁγίων Τεσσαράκοντα μαρτύρων, «ἵνα [ἡμεῖς] πεισθῶμεν, ὅτι ζῶσι οἱ μάρτυρες καί εἰσι Θεοῦ δορυφόροι καί πάρεδροι, οἱ σήμερον τήν Ἐκκλησίαν ὠφελήσαντες καί κοσμήσαντες». Κατά δέ τόν ἅγιον Ἀστέριον Ἀμασείας, «οἱ ἅγιοι μάρτυρες, ἄνδρες διά καλόν θάνατον ἀθάνατοι, διά τό καταφρονῆσαι ζωῆς ζῶντες ἀεί, τοῦ αἵματος τήν βασιλείαν ἀλλαξάμενοι καί τήν ἐπίβουλον σάρκα εὐεργέτην τῆς ψυχῆς ἀποφήναντες».

Ἡ ἁγία ἡμῶν Ἐκκλησία ἐν χαρᾷ καί ἀγαλλιάσει τιμῶσα τήν τοῦ μαρτυρίου γενέθλιον ἡμέραν τῶν ἁγίων Τεσσαράκοντα ὡς καί τοῦ συμμάρτυρος αὐτῶν Θεοφίλου, ἐπετέλεσε ἐν αὐτῷ τῷ τόπῳ τοῦ Σταυρικοῦ μαρτυρίου, τῆς τριημέρου Ταφῆς καί τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ, τήν θείαν εὐχαριστιακήν καί ἀναίμακτον θυσίαν, τῆς Ἡμῶν Μετριότητος προεξαρχούσης καί περιστοιχουμένης ὑπό τῆς χορείας τῶν τιμίων μελῶν τῆς Ἁγιοταφιτικῆς ἡμῶν Ἀδελφότητος, Ἀρχιερέων, Ἱερέων, Ἱεροδιακόνων, συμπροσευχομένων Ἡμῖν εὐσεβῶν Χριστιανῶν ἐκ τοῦ δοκιμαζομένου εὐλαβοῦς ἡμῶν ποιμνίου.

Προσέτι δέ, ἀνεπέμψαμεν εὐχαριστήριον δοξολογίαν τῷ Ἁγίῳ Τριαδικῷ Θεῷ ἐπί τοῖς, τῇ ἐπωνύμῳ τοῦ ἁγίου μάρτυρος Θεοφίλου, ἀγομένοις σεπτοῖς Ἡμῶν ὀνομαστηρίοις καί εὐλογήσαμεν τόν Σωτῆρα Χριστόν˙ «Τοῦτον μέν γάρ υἱόν ὄντα τοῦ Θεοῦ προσκυνοῦμεν, τούς δέ μάρτυρας ὡς μαθητάς καί μιμητάς τοῦ Κυρίου ἀγαπῶμεν ἀξίως ἕνεκα εὐνοίας ἀνυπερβλήτου τῆς εἰς τόν ἴδιον βασιλέα καί διδάσκαλον»˙ ὡς λέγει ὁ ἅγιος ἱερομάρτυς Πολύκαρπος Σμύρνης.

Δέον ὅπως ἐπισημάνωμεν, ὅτι ἡ σημερινή ἑορτή τοῦ ἁγίου Θεοφίλου τοῦ συμμάρτυρος τῶν ἁγίων Τεσσαράκοντα δέν ἀφορᾶ εἰς τήν Ἡμετέραν Μετριότητα μόνον, ἀλλά κυρίως εἰς τόν Ἀποστολικόν Θρόνον Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου ἀφ’ ἑνός καί τόν θεόσδοτον θεσμόν τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, τοῦ σώματος, δηλονότι τοῦ Χριστοῦ ἀφ’ ἑτέρου.

Διό καί ἔκκλησιν ποιούμεθα πρός πάντας τούς ἐν Χριστῷ ἀδελφούς ἡμῶν, τούς τιμίους Προκαθημένους τῶν κατά τόπων ἁγίων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, ἵνα ἀπό κοινοῦ ἐργασθῶμεν διά τήν ἀποκατάστασιν τῆς κοινωνίας τῶν Ἐκκλησιῶν κατά τό παράγγελμα τοῦ θείου Παύλου, «σπουδάζοντες τηρεῖν τήν ἑνότητα τοῦ Πνεύματος ἐν τῷ συνδέσμῳ τῆς εἰρήνης» (Ἐφ. 4,3), ἀλλά καί κατά τήν φωνήν τοῦ μεγάλου Ἀθανασίου «παρακαλῶ ὑπέρ Χριστοῦ, μή ἐπιτρέψητε διασχισθῆναι τά μέλη τοῦ Χριστοῦ, μηδέ τοῖς προλήμμασι (τάς προκαταλήψεις) πιστεύσητε, ἀλλά τήν τοῦ Κυρίου εἰρήνην προτιμήσατε».

Εἰς τοῦτο ἀκριβῶς ἐκλήθημεν καί ἡμεῖς ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, «εἰς τήν διακονίαν τῆς καταλλαγῆς, δηλονότι τῆς εἰρήνης, τῆς δοθείσης ἡμῖν ὑπό τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ» (πρβλ. Β΄ Κορ. 5,18). Ταύτην τήν τοῦ Κυρίου εἰρήνην καί καταλλαγήν ζητήσωμεν καί διώξωμεν, ἰδιαιτέρως κατά τό εὐλογημένον στάδιον τῆς νηστείας τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, ἵνα ταῖς πρεσβείαις τῆς Ὑπερευλογημένης Θεοτόκου καί Ἀειπαρθένου Μαρίας σύν ταῖς ἱκεσίαις τῶν Ἁγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων καί τοῦ συμμάρτυρος αὐτῶν Θεοφίλου, ἀξιωθῶμεν καταντῆσαι ἐν μετανοίᾳ καί ἐιρήνῃ εἰς τήν λαμπροφόρον Ἀνάστασιν τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος τῶν ψυχῶν ἡμῶν».

Ἐπί δέ τούτοις, ἐπικαλούμεθα ἐπί πάντας τούς συμπροσευχηθέντας Ἡμῖν καί τούς τιμήσαντας τήν ἑόρτιον ταύτην μνήμην τῶν ἁγίων Μαρτύρων, δύναμιν τήν ἐξ ὕψους, τήν δωρεάν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τήν χάριν τοῦ Παναγίου καί Ζωοδόχου Τάφου, «ὑπομονήν, ἥτις κατεργάζεται δοκιμήν, ἡ δέ δοκιμή ἐλπίδα» (πρβλ. Ρωμ. 5,4-5), ἐκφράζοντες θερμάς εὐχαριστίας καί πρός τούς προσφωνήσαντας Ἡμᾶς, τόν Γέροντα Ἀρχιγραμματέα, Ἱερώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Κωνσταντίνης κ. Ἀρίσταρχον, ὁμιλήσαντα ἐξ ὀνόματος τῶν μελῶν τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου καί τῆς Ἁγιοταφιτικῆς ἡμῶν Ἀδελφότητος, τόν Ἐκλαμπρότατον Γενικόν Πρόξενον τῆς Ἑλλάδος κ. Δημήτριον Ἀγγελοσόπουλον, τόν  Πρέσβυν τῆς Ρωσίας εἰς τό Ἰσραήλ κ. Ἀνατόλι Βικτόρωφ, τόν Πανοσιολογιώτατον Ἀρχιμανδρίτην π. Βασσιανόν, ἀντιπρόσωπον τῆς ἀδελφῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας, διαβιβάσαντα Ἡμῖν τάς εὐχάς τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Μόσχας κ.κ. Κυρίλλου, τόν Ὁσιολογιώτατον Ἀρχιμανδρίτην π. Θεόφιλον, ἀντιπρόσωπον τῆς ἀδελφῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ρουμανίας, διαβιβάσαντα Ἡμῖν τάς εὐχάς τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ρουμανίας κ.κ. Δανιήλ, τόν Ἱερώτατον Μητροπολίτην Ναζαρέτ κ. Κυριακόν, ὁμιλήσαντα ἐξ ὀνόματος τοῦ ποιμνίου ἡμῶν εἰς Ναζαρέτ, τόν Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Διοκαισαρείας κ. Βενέδικτον, ὁμιλήσαντα ἐκ μέρους τοῦ ποιμνίου ἡμῶν εἰς Βηθλεέμ, τόν Ἱερώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Ἰόππης  κ. Δαμασκηνόν, ὁμιλήσαντα ἐξ ὀνόματος τοῦ ποιμνίου ἡμῶν εἰς Ἰόππην, τόν Σεβασμιώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Μαδάβων κ. Ἀριστόβουλον, ὁμιλήσαντα ἐξ ὀνόματος τῆς Κοινότητος Beersheba καί τῆς Κοινότητος τῆς Χάϊφας καί τοῦ Ρωσοφώνου ἡμῶν ποιμνίου, τόν Πανοσιολογιώτατον Ἀρχιμανδρίτην π. Ἰγνάτιον ὁμιλήσαντα ἐξ ὀνόματος τοῦ ποιμνίου εἰς Μπετζάλλαν καί Μπετσαχούρ, τόν Αἰδεσιμώτατον π. Φάραχ Μπαντούρ, ὁμιλήσαντα ἐξ ὀνόματος τοῦ Καθεδρικοῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου, τόν κ. Γιοῦσεφ Νάσσερ ὁμιλήσαντα ἐκ μέρους τῆς Κοινότητος τοῦ Κούφρ-Σμέα,  τόν Πρεσβύτερον π. Σταῦρον Ἀράνκη ὁμιλήσαντα ἐκ μέρους τῆς Κοινότητος Μπιρζέτ, τήν κ. Παναγιώταν Καφετζῆ ὁμιλήσασαν ἐκ μέρους τῆς Πατριαρχικῆς Σχολῆς τοῦ Ἁγίου Δημητρίου, καί ἅπαντας τούς μετασχόντας εἰς τόν ἑορτασμόν τοῦτον.

Εἰς ὑγιείαν πάντων ὑμῶν!»

Τήν δεξίωσιν ἠκολούθησε μοναστηριακή ἑόρτιος τράπεζα.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας 




Η Α.Θ.Μ. ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΤΑΙ ΤΗΝ ΙΕΡΑΝ ΜΟΝΗΝ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ

Τήν Πέμπτην, 1ην/14ην Μαρτίου 2024, ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ἐπεσκέφθη τήν Ἱεράν Μονήν τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, τήν κειμένην εἰς τήν Δυτικήν Ἱερουσαλήμ παρά τό Ἑβραϊκόν Κοινοβούλιον.

Εἰς τήν ἐπίσκεψιν ταύτην ὁ Μακαριώτατος ἀνέθεσε τήν ἡγουμενείαν τῆς Μονῆς εἰς τόν Ὁσιολογιώτατον Ἀρχιμανδρίτην π. Χριστόδουλον, διακονοῦντα εἰς τό Πατριαρχεῖον μέ ἀπόσπασιν ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν.

Τήν ἡμέραν ταύτην συνέπεσε καί ἡ ἐπίσκεψις εἰς τήν Μονήν τοῦ ἐκπροσώπου τοῦ Ἀμερικανικοῦ Προξενείου κ. George Noll,  ἁρμοδίου ἐπί τῶν Παλαιστινιακῶν ὑποθέσεων.

Τοῦτον ἐδέχθη ὁ Μακαριώτατος καί παρουσίᾳ τοῦ κ. Σταύρου Ἀνδρέου, συντηρητοῦ εἰκόνων καί χειρογράφων ἐξενάγησεν εἰς τούς χώρους τῆς Μονῆς καί τούς θησαυρούς τῆς Βιβλιοθήκης, εἰς τήν ὁποίαν τελεῖται ἀξιόλογον συντηρητικόν ἔργον, ἐν ὄψει μάλιστα καί τῆς ἱδρύσεως Κέντρου Βιβλικῶν Ἐρευνῶν εἰς αὐτήν.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας




ΤΟ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΝΘΗΜΕΡΟΝ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΝ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΑΓΙΟΤΑΦΙΤΟΥ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΟΥ ΘΕΟΔΩΡΗΤΟΥ ΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΤΟΥ ΚΑΤΑ ΜΟΝΑΣ

Τήν Δευτέραν, 27ην Φεβρουαρίου / 11ην Μαρτίου 2024, ἐτελέσθη θεία Λειτουργία ἐπί τοῦ Φρικτοῦ Γολγοθᾶ, προεξάρχοντος τοῦ Γέροντος Ἀρχιγραμματέως Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, συλλειτουργούντων αὐτῷ τῶν Ἀρχιμανδριτῶν Στεφάνου, Ἱερωνύμου, Μακαρίου, Κλαυδίου, Χριστοδούλου, Διονυσίου καί τοῦ Πρεσβυτέρου π. Ἀθανασίου, τοῦ Ἀρχιδιακόνου π. Μάρκου καί τοῦ Ἱεροδιακόνου π. Συμεών, ψάλλοντος τοῦ Ἱεροδιακόνου π. Δοσιθέου καί τοῦ π. Ἰωάννου καί προσευχομένων μοναχῶν, μοναζουσῶν καί μελῶν τῆς Ἐκκλησίας Ἱεροσολύμων.

Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν ἐτελέσθη τό τεσσαρακονθήμερον Μνημόσυνον ὑπέρ ἀναπαύσεως ἐν χώρᾳ ζώντων τῆς ψυχῆς τοῦ μακαριστοῦ Ἁγιοταφίτου Ἀρχιμανδρίτου π. Θεοδωρήτου, ἡγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Συμεών τοῦ Θεοδόχου «Κατά Μόνας», προεξάρχοντος τοῦ Μακαριωτάτου Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου καί συνιερουργούντων Αὐτῷ τῶν Σεβασμιωτάτων Ἀρχιερέων, Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου, Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου καί τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἱεραπόλεως κ. Ἰσιδώρου, Ἱερομονάχων καί διακόνων τοῦ Πατριαρχείου, δεομένων ὑπέρ ἀναπαύσεως τῆς ψυχῆς αὐτοῦ ἐν χώρᾳ ζώντων μετά ὁσίων καί δικαίων, ἔνθα ἀπολαμβάνει τό φῶς τῆς Τρισηλίου Θεότητος.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας




Η ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΓΑΖΗΣ ΕΙΣ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ

Τήν Κυριακήν, 26ην Φεβρουαρίου/ 10ην Μαρτίου 2024, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου ἡ μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος  Πορφυρίου Ἐπισκόπου Γάζης εἰς τήν ἐπ’ ὀνόματι αὐτοῦ Ἱεράν Μονήν ἐν τῇ δεινοπαθούσῃ σήμερον πόλει τῆς Γάζης.

Κατά τήν ἑορτήν ταύτην ἡ Ἐκκλησία ὄλῃ, ἰδίᾳ ἡ τῶν Ἱεροσολύμων ἐνθυμεῖται ὅτι ὁ ἅγιος Πορφύριος, καταγόμενος ἐκ Θεσσαλονίκης, προσῆλθεν εἰς τούς Ἁγίους Τόπους καί ἐχειροτονήθη Πρεσβύτερος καί ἀκολούθως Ἐπίσκοπος Γάζης, τῇ αὐτοκρατορικῇ ἐντολῇ κατέστρεψε τό τελευταῖον προπύργιον τῆς ἐθνικῆς εἰδωλολατρείας εἰς Γάζαν καί ἐνεγκαινίασεν Ἱερόν Ναόν καί τήν διά μέσου τῶν αἰώνων χριστιανικήν παρουσίαν εἰς Γάζαν.

Εἰς ταύτην τήν Μονήν  ἐτέλεσεν ἑορτήν διά θείας Λειτουργίας ὁ Πατριαρχικός Ἐπίτροπος Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Τιβεριάδος κ. Ἀλέξιος μετά τοῦ Ἱερομονάχου π. Σίλα τῇ προσευχητικῇ συμμετοχῇ τετρακοσίων περίπου μελῶν τοῦ ποιμνίου ἡμῶν, τῶν αἰτησάντων ἄσυλον καί δεχομένων τήν ὅλην μέριμναν διαμονῆς καί διατροφῆς ὑπ’ αὐτοῦ, διασωθέντων τῇ θεία προνοίᾳ ἄχρι τοῦ νῦν ἐκ τοῦ δεινοῦ πολέμου, θύματα τοῦ ὁποίου ὑπῆρξαν δέκα καί ὀκτώ ἄτομα, ὧν ὁ Κύριος ἀναπαύσῃ τάς ψυχάς ἐν χώρᾳ ζώντων.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας




ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟΝ ΤΩΝ ΨΥΧΩΝ ΕΙΣ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ

Τό Σάββατον, 25ην Φεβρουαρίου/ 9ην Μαρτίου 2024, συμφώνως πρός τήν τάξιν  τοῦ Τριῳδίου, τό Πατριαρχεῖον ἀφιέρωσεν ὡς ἡμέραν προσευχῆς ὑπέρ ἀναπαύσεως τῶν ψυχῶν.

Πρός τοῦτο ἀφ’ ἑσπέρας τῆς Παρασκευῆς ἐψάλη εἰς τόν Μοναστηριακόν καί Πατριαρχικόν Ναόν τῶν ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης ὁ Νεκρώσιμος κανών καί ἀνεπέμφθη ἐπιμνημόσυνος δέησις, προεξάρχοντος τοῦ Μακαριωτάτου Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου μετά προσευχῆς ὑπέρ ἀναπαύσεως τῶν ἀπ’ αἰώνων κεκοιμημένων Ἁγιοταφιτῶν ἀοιδίμων Πατριαρχῶν Ἱεροσολύμων, Ἀρχιερέων, Ἱερέων, μοναχῶν καί μοναζουσῶν.

Τήν πρωΐαν τοῦ ὡς ἄνω Σαββάτου ἐτελέσθη θεία Λειτουργία ὑπό τοῦ Πρεσβυτέρου π. Ἰωάννου, συλλειτουργοῦντος τοῦ π. Γεωργίου Μπαράμκη, τῇ μερίμνῃ τοῦ Σχολάρχου Γέροντος Δραγουμάνου Ἀρχιμανδρίτου π. Ματθαίου εἰς τό Κοιμητήριον τῆς Ἁγίας Σίων, εἰς τό τέλος τῆς ὁποίας ἐτελέσθη ὑπό τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου Μνημόσυνον καί ἀνεγνώσθησαν Τρισάγια διά τούς κεκοιμημένους καί ἐνταφιασμένους ἐκεῖ Ἁγιοταφίτας Πατέρας καί ὑπό τῶν Ἱερέων π. Φάραχ Μπαντούρ καί π. Γεωργίου Μπαράμκη ὑπέρ τῶν ἐνταῦθα κεκοιμημένων μελῶν τοῦ Ὀρθοδόξου ποιμνίου.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας




ΕΠΙΣΚΕΨΕΙΣ ΠΑΡΑ ΤΩ ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΩ 2024_03_06

Τήν πρωΐαν τῆς Τετάρτης, 22ας Φεβρουαρίου/ 6ης Μαρτίου 2024, ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ἐδέχθη:

  1. Τόν διακεκριμένον φιλόλογον καθηγητήν τῆς Ἀραβικῆς γλώσσης καί Ἐπίτροπον τῆς Κοινότητος Κούφρ -Σμέα τοῦ βορείου Ἰσραήλ περιοχῆς Ἄκκρης – Πτολεμαΐδος κ. Γιοῦσεφ Νάσσερ μετά τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ νομικοῦ κ. Κάϊς, ὁ ὁποῖος ηὐχαρίστησεν τόν Μακαριώτατον διά τήν ἱστορικήν ἐπίσκεψιν Αὐτοῦ εἰς τήν, χάρις εἰς τάς πολλάς προσπαθείας αὐτοῦ, ἀνεγερθεῖσαν νεόδμητον Ἐκκλησίαν τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης καί τήν Πατριαρχικήν θείαν Λειτουργίαν, ἥτις ἔδωσε λύσιν εἰς ἐπικρατήσασαν χρονίαν διένεξιν εἰς τήν Κοινότητα τοῦ  Κούφρ Σμέα.
  2. Ἐκπροσώπους τῆς νεολαίας τῆς Ἀρμενικῆς Κοινότητος τῶν Ἱεροσολύμων πρός ἔκφρασιν τῶν εὐχαριστιῶν αὐτῶν διά τήν συμπαράστασιν τοῦ Μακαριωτάτου εἰς τό δημιουργηθέν τοῖς Ἀρμενίοις πρόβλημα  ἐκ τῆς ἀδιαφανοῦς πολυετοῦς ἐνοικιάσεως γῆς εἰς τά ὅρια τῆς Ἀρμενικῆς Κοινότητος.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας




ΕΠΙΣΚΕΨΕΙΣ ΠΑΡΑ ΤΩ ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΩ

Τό Σάββατον, 18ην Φεβρουαρίου/  2αν Μαρτίου 2024, ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ἐδέχθη τούς Ἐπιτρόπους τῆς Κοινότητος τοῦ Τάϋμπε, κώμης γειτνιαζούσης τῇ Ραμάλλᾳ καί ἐνημερώθη ὑπ’ αὐτῶν περί τῶν ἐκκλησιαστικῶν, λειτουργικῶν, κοινωνικῶν καί ἄλλων ποικίλων δραστηριοτήτων τῆς Κοινότητος αὐτῶν.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας




ΕΠΙΣΚΕΨΕΙΣ ΠΑΡΑ ΤΩ ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΩ

Τήν Τρίτην, 14ην / 27ην Φεβρουαρίου 2024, ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ἐδέχθη:

Α. Τόν Γερμανόν ἀρχαιολόγον Dr.Dr.Dr. h.c. Dieter Vieweger διά συζήτησιν ἐπί τῇ συνεχίσει τῶν ἀρχαιολογικῶν ἀνασκαφῶν εἰς τήν περιοχήν τοῦ λόφου τῆς Ἁγίας Σιών, ἐπί τοῦ ὁποίου ἔλαβε χώραν ὁ Μυστικός Δεῖπνος καί ἡ Πεντηκοστή καί στεγάζεται ἡ Πατριαρχική Σχολή.

Β. Τόν νέον Πρέσβυν τῆς Γεωργίας εἰς Ἰσραήλ κ. Zaza Kandelaki διά τά διαπιστευτήρια ἐπί τῇ ἐνάρξει τῆς διπλωματικῆς ὑπηρεσίας αὐτοῦ ὡς ἀντιπροσώπου τῆς χώρας τῆς Γεωργίας εἰς Ἰσραήλ καί διά τήν συνέχισιν τῶν σχέσεων τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων μετά τῆς χώρας τῆς Γεωργίας καί τήν ἔκφρασιν εὐχαριστιῶν, διότι τό Πατριαρχεῖον συνεφώνησε διά τήν ἵδρυσιν πολιτιστικοῦ κέντρου εἰς τήν Ἀνατολικήν ὄχθην τοῦ τόπου τοῦ Βαπτίσματος τοῦ Ἰορδάνου ποταμοῦ, τῇ συμφωνίᾳ καί τῆς Ἰορδανικῆς Κυβερνήσεως. Ἐπί τοῦ θέματος τῆς ἱδρύσεως τοῦ πολιτιστικοῦ κέντρου τούτου ὁ Μακαριώτατος  εἶπεν ὅτι τό Πατριαρχεῖον συνεφώνησε ἐπί τῷ ὅρῳ τῆς διαφυλάξεως τῶν δικαιωμάτων αὐτοῦ εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν,  διά τό ὁποῖον ὁ κ. Πρέσβυς ἐδεσμεύθη, εὐχαριστῶν διά τήν ἐπίσκεψιν.

Γ. Τόν Ἱερέα τῆς Κοινότητος Ζαμπάμπδε τῆς περιοχῆς Σαμαρείας π. Λουκᾶν μετά τῆς Πρεσβυτέρας αὐτοῦ διά συζήτησιν θεμάτων τῆς ἐνορίας Ζαμπάμπδε.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας