3Η ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΕΠΙΣΗΜΟΥ ΕΠΙΣΚΕΨΕΩΣ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΟΥ ΕΙΣ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ ΤΗΣ ΦΙΝΛΑΝΔΙΑΣ.
Τήν Παρασκευήν, 28ην Αὐγούστου / 10ην Σεπτεμβρίου 2010, τήν πρωΐαν, ἔλαβε χώραν ἡ Ὀρθρινή ἀκολουθία εἰς τόν ἱερόν ναόν τῆς Μονῆς Valamo. Ὁ Ναός αὐτός τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Κυρίου εἶναι ἐκτισμένος ἀπό τό 1978. Εἶναι ὄντως περικαλλής. Τό εἰκονοστάσιόν του εἶναι ξυλόγλυπτον, ἐξαιρέτου τέχνης. Αἱ εἰκόνες ὡραιόταται. Τό δάπεδον ἀπαστράπτον. Εἰς τήν Μονήν ταύτην σῴζεται καί ὁ παλαιότερος, μικρότερος, ξύλινος ναός ἀφιερωμένος καί οὗτος εἰς τήν Μεταμόρφωσιν τοῦ Κυρίου. Τοῦτον κατεσκεύασαν τό 1940 οἱ μοναχοί, οἱ διαφυγόντες, λόγῳ τοῦ Β´ Παγκοσμίου πολέμου, ἐκ τοῦ ἐδάφους τῆς Καρελίας, τοῦ παραμείναντος ὑπό Σοβιετικήν πολιτικήν κυριαρχίαν, καί ἦλθον εἰς τήν περιοχήν αὐτήν, τήν ὁποίαν ὡνόμασαν Νέον Valamo.
Ἐν συνεχείᾳ τῆς ἀκολουθίας καί τοῦ προγεύματος, ἡ Πατριαρχική συνοδεία ἐπεσκέφθη τήν οὐχί μακράν τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Valamo εὑρισκομένην γυναικείαν Ἱεράν Μονήν τῆς Ἁγίας Τριάδος τῆς Lintula, εἰς ἥν διαβιοῦν δέκα πέντε περίπου μονάζουσαι. Ἡ ἡγουμένη τούτων Ὁσιωτάτη μοναχή Μαρίνα, μετά τοῦ ἐφημερίου ἱερέως καί αἱ μοναχαί πᾶσαι ὑπεδέχθησαν ἐν χαρᾷ τόν Μακαριώτατον Πατριάρχην Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλον, στρώσασαι τάπητα ἐκ πρασίνου πρό τοῦ μικροῦ, ἀλλά ηὐπρεπισμένου ναοῦ αὐτῶν τῆς Ἁγίας Τριάδος.
Τήν εἰς τόν Ναόν εἴσοδον ἠκολούθησε δέησις, τήν δέ δέησιν προσφώνησις ὑπό τῆς καθηγουμένης Ὁσιωτάτης μοναχῆς Μαρίνης, ἡ ὁποία εἶπεν ὅτι θεωρεῖ μεγάλην εὐλογίαν τήν ἐπίσκεψιν τοῦ Μακαριωτάτου εἰς τήν Μονήν αὐτῶν, ἡ ὁποία ἔχει ἡλικία 100 περίπου ἐτῶν, κοντά εἰς τήν Πετρούπολιν. Τό μοναστήριον τοῦτο εἶχε πνευματικήν σχέσιν μέ τόν Ἅγιον Ἰωάννην τῆς Κροστάνδης. Τό 1939 ὅμως, λόγῳ τῶν πολιτικῶν γεγονότων, αἱ μοναχαί αὐταί ἔπρεπε νά μεταναστεύσουν ἐκ τῆς Ρωσίας εἰς τήν περιοχήν αὐτήν, λαμβάνουσαι μεθ᾽ἑαυτῶν μόνον μία εἰκόνα τῆς Παναγίας τῆς Ἱεροσολυμιτίσσης. Ἐρχόμεναι ἐνταῦθα, ἔπρεπε νά ἀγοράσουν γῆν, διά νά ἱδρύσουν τήν νέαν αὐτῶν Μονήν. Εἶχον τρεῖς δυνατότητας, νά ἐκλέξουν δηλαδή ἀναμέσον τριῶν γαιῶν. Δέν ἐγνώριζον, ποίαν νά ἐκλέξουν. Προσηυχήθησαν εἰς τήν εἰκόνα τῆς Παναγίας Ἱεροσολυμιτίσσης καί ἐδιάβασαν τόν Ἀκάθιστον Ὕμνον καί ἡ Παναγία ἡ Ἱεροσολυμίτισσα ὑπέδειξεν αὐτοῖς τήν γῆν αὐτήν.
«Σήμερον», εἶπεν ἡ γερόντισσα, «τό μοναστήρι συνηντηρεῖται ἀπό τήν κατασκευήν κεριῶν ἀπό τάς μοναχάς μέ μηχανήματα πού ἔχομεν φέρει ἀπό τήν Γερμανίαν». «Τό καλοκαίρι μᾶς ἐπισκέπτονται περί τούς 25.000 προσκυνηταί καί τουρῖσται. Καί ἐκ τούτων ἔχομεν μέρος τῶν ἐσόδων ἡμῶν. Τό μοναστήρι μας εἶναι τό μόνον γυναικεῖον μοναστήρι εἰς τήν Φινλανδίαν. Τοῦτο ἀποτελεῖ καί ἕναν ἄλλον λόγον ἐπισκέψεως προσκυνητῶν. Ἀδελφός τῆς Μονῆς Valamo εἶναι ἐφημέριος τῆς Μονῆς μας ἐπί τριάκοντα ἔτη. Ἐπιθυμοῦμεν νά Σᾶς προσφέρωμεν Μακαριώτατε ὡς ἐνθύμιον ἕν ἐγκόλπιον, ἀπεικονίζον τήν εἰκόνα τῆς Παναγίας Ἱεροσολυμιτίσσης, ἀντίγραφον τῆς εἰκόνος, τήν ὁποίαν φυλάσσομεν καί ἡ ὁποία ἐφιλοτεχνήθη τό 1920 εἰς ἕν ρωσικόν μοναστήρι τῆς Βηθανίας καί ηὐλογήθη εἰς τόν Πανάγιον Τάφον».
Ὁ Μακαριώτατος εὐχαριστῶν διά τό συμβολικόν δῶρον, εἶπε ὅτι εὐχαριστεῖ τόν Θεόν διά τήν ἐπίσκεψιν εἰς τήν χώραν τῆς Φινλανδίας καί εἰς τήν φυσικήν καί πνευματικήν γῆν τῆς Καρελίας. «Εὐχαριστοῦμεν τόν Τριαδικόν Θεόν, διότι ἐν τῇ ἐπισκέψει Ἡμῶν ἐκδηλώνεται τό μυστήριον τῆς οἰκονομίας τοῦ Θεοῦ καί τῆς κοινῆς ἡμῶν πίστεως, ἀλλά καί τῆς ποικιλομορφίας ἡμῶν. Ἐνθυμούμεθα τόν Ἀπόστολον Παῦλον, τόν λέγοντα ὅτι ἕν τό Πνεῦμα καί ποικίλα τά χαρίσματα Αὐτοῦ».
«Ἐνθυμούμεθα τόν προφήτην Ἡσαΐαν, παρουσιάζοντα τήν Ἱερουσαλήμ ὡς ὄρνιθα ἐπισυνάζουσαν τά τέκνα αὐτῆς, ἐννοοῦμεν τήν οὐράνιον Ἱερουσαλήμ. Ἐνθυμούμεθα τόν Ἀπόστολον Παῦλον, λέγοντα ὅτι ἡ Ἐκκλησία εἶναι σῶμα Χριστοῦ, οὗτινος ἀρχηγός, ὁ Χριστός. Ἡ Θεοτόκος εἶναι κατά τούς Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας ἡ Μητέρα τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά καί τῆς Ἐκκλησίας καί πάντων ἡμῶν. Τό γεγονός ὅτι ἐνταῦθα εὑρίσκεται ἡ εἰκών τῆς Θεοτόκου Ἱεροσολυμιτίσσης ἔχει ἰδιαιτέραν σημασίαν, λόγῳ τοῦ ὅτι καί δι᾽αὐτῆς ἐμφαίνεται ὁ σύνδεσμος τῆς Ἐκκλησίας Ἱεροσολύμων καί τῆς Ἐκκλησίας τῆς Φινλανδίας».
«Εἴμεθα εὐγνώμονες Ἡμεῖς προσωπικῶς, ἀλλά καί ἡ συνοδεία Ἡμῶν πρός τόν Ἀρχιεπίσκοπον τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Φινλανδίας καί Καρελίας κ.κ. Λέοντα, ὁ ὁποῖος ἐγένετο ἡ ἀφορμή διά τήν ἐπίσκεψιν Ἡμῶν εἰς τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν τῆς Φινλανδίας. Τήν ἐμπειρίαν ταύτην θά μεταφέρωμεν μεθ᾽ Ἡμῶν εἰς Ἱερουσαλήμ, ἔνθα ἐπί τοῦ Παναγίου Τάφου καί εἰς Γεθσημανῆν θά προσευχώμεθα ὑπέρ ὑγιείας καί εὐσταθείας τῆς Φινλανδικῆς Ἐκκλησίας καί τῆς πνευματικῆς αὐτῆς καρποφορίας καί εὐοδώσεως τῶν πνευματικῶν ἀγώνων τῶν μοναζουσῶν τῆς Ἱερᾶς Μονῆς ταύτης. Μεταφέρομεν εἰς ὑμᾶς τάς εὐχάς καί προσευχάς τῆς Θεοτόκου, τῆς ὁποίας τήν Κοίμησιν προσφάτως ἑωρτάσαμεν. Εἰς ἔνδειξιν ἐκτιμήσεως καί ἀγάπης ἐπιδίδομεν εἰς τόν ἐφημέριον ἱερέα φιλντισένιον ἐπιστήθιον σταυρόν, εἰς δέ τήν ἡγουμένην ὁσιωτάτην μοναχήν Μαρίναν, κανδήλαν νά ἀνάβῃ καί νά φωτίζῃ καί νά καίῃ συνεχῶς τό ἐκ τοῦ Τάφου τοῦ Κυρίου πηγάζον φῶς καί εἰκόνα τῆς Θεοτόκου διά νά προστατεύῃ αὐτήν».
Τήν ἐν τῷ ναῷ ὑποδοχήν καί προσευχήν ἠκολούθησεν ἐπιμνημόσυνος δέησις εἰς τό Κοιμητήριον τῆς Μονῆς ὑπέρ ἀναπαύσεως τῶν ψυχῶν τῆς κοιμηθείσης ἡγουμένης Ἀντωνίας, τοῦ κοιμηθέντος Ἰάπωνος ἁγιογράφου Πέτρου, μαθητοῦ τοῦ Φωτίου Κόντογλου καί τῶν λοιπῶν ἐνταῦθα ἐνταφιασμένων μοναζουσῶν τῆς Μονῆς. Κατόπιν ἐγένετο ξενάγησις εἰς τήν ἔκθεσιν ἐργοχείρων τῆς Μονῆς καί κυρίως εἰς τόν χῶρον κατασκευῆς κεριῶν, διά μηχανημάτων συγχρόνων, τά ὁποῖα ἔφερεν ἐκ Γερμανίας ὁ νῦν Ἀρχιεπίσκοπος Φινλανδίας καί τά ὁποῖα ἐφοδιάζουν σήμερον μέ κεριά ὅλην τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν τῆς Φινλανδίας, ἀλλά καί τήν Λουθηρανικήν Ἐκκλησίαν.
Μετά ταῦτα ἡ καθηγουμένη Ὁσιωτάτη μοναχή Μαρίνα παρέθεσεν εἰς ἡμᾶς γεῦμα εἰς τήν τράπεζαν τῆς Μονῆς καί ἐπέδωσεν εἰς ἡμᾶς εὐλογίας ἐκ τῶν ἐργοχείρων τῶν μοναζουσῶν. Κατευοδοθέντες ὑπό τῶν μοναζουσῶν, ἐξήλθομεν εὐχαριστοῦντες καί κατηυθύνθημεν εἰς τό κοιμητήριον τῆς γειτνιαζούσης Μονῆς Valamo. Eἰς τοῦτο εἶναι ἐνταφιασμένοι μακαριστοί κεκοιμημένοι Προκαθήμενοι καί ἄλλοι Ἀρχιερεῖς τῆς Φινλανδικῆς Ἐκκλησίας, ἱερεῖς, μοναχοί, καί λαϊκοί τῆς Καρελίας, οἱ διαφυγόντες ἐξ αὐτῆς κατά τόν Β´ Παγκόσμιον πόλεμον καί ἐλθόντες εἰς Φινλανδίαν.
Εἰς μνήμην αὐτῶν ἐτελέσθη μνημόσυνον ὑπό τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου καί ὑπό τοῦ Ἀρχιεπικόπου Καρελίας κ. Λέοντος, παρουσίᾳ τῶν μοναχῶν τῆς Μονῆς Valamo, προσελθόντων ἐν τῷ μεταξύ ἐκ τῆς Μονῆς.
Ἐν συνεχείᾳ ὁ ἡγούμενος τῆς Μονῆς Valamo, Ἀρχιμανδρίτης π. Σέργιος ἐξενάγησε τήν Ἱεροσολυμιτικήν Πατριαρχικήν συνοδείαν, παρουσίᾳ τοῦ Ἁγίου Καρελίας, εἰς τό κτίριον τό χρησιμεῦσαν ὡς παλαιόν ἡγουμενεῖον τῆς Μονῆς, εἰς τήν ὄντως ἀξιόλογον εἰς παλαίτυπα καί σύγχρονα βιβλία Βιβλιοθήκην τῆς Μονῆς, περιλαμβάνουσαν Τμῆμα Συντηρήσεως Χειρογράφων καί διαθέτουσαν τά σύγχρονα μέσα ἀσφαλίσεως τῶν βιβλίων, εἰς τό Ἐκκλησιαστικόν Μουσεῖον περιέχον ἐκκλησιαστικά ἀντικείμενα ἀξίας καί παλαιά ἄμφια Ρωσικῆς τέχνης καί σύγχρονα τοιαῦτα, εἰς τόν χῶρον χρησιμοποιούμενον δι᾽ ἐκθέσεις, νῦν δέ ἐκθέσεως εἰκόνων καί πινάκων τοῦ Καρελικοῦ τοπίου ἀπό τοῦ ἔτους 1900 καί ἑξῆς, εἰς τόν χῶρον συντηρήσεως παλαιῶν καί ἐφθαρμένων εἰκόνων μέ τελειοτάτας τεχνικάς, εἰς τόν χῶρον τῆς Λαϊκῆς Ἀκαδημίας, ἔνθα περί τούς 2.500 διερχόμενοι περιοδικοί φοιτηταί διδάσκονται ἁγιογραφίαν, τέχνην κεντημάτων, ἐκκλησιαστικήν μουσικήν καί ἄλλα καί τέλος εἰς τό οἰνοποιεῖον τῆς Μονῆς, τό ὁποῖον μέ συγχρόνους τεχνικάς καί συμφώνως πρός τήν νομοθεσίαν τοῦ κράτους παράγει 12 εἴδη οἴνου καί ρακῆς, τά ὁποῖα πωλούμενα βοηθοῦν σημαντικῶς τήν Μονήν διά τήν ἀντιμετώπισιν τῶν δανείων καί τῶν ἐξόδων αὐτῆς.
Ὄντως ἦτο ἀξιοθαύμαστος ἡ ὀργάνωσις τῶν χώρων, τούς ὁποίους ἐπεσκέφθημεν, ἡ τέχνη τῶν δημιουργημάτων καί τό παραγόμενον ἔργον, μαρτυροῦν ἀγάπην, ἐπιμέλειαν καί φιλοπονίαν.
Μετά μικράν ἀνάπαυσιν, τῆς ὁποίας εἴχομεν ἀνάγκην, κατόπιν τῆς μακρᾶς διαδρομῆς καί ξεναγήσεως ὅλην τήν ἡμέραν, συνεκεντρώθημεν πρό τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τῆς Μεταμορφώσεως τῆς Μονῆς Valamo.
Εἰς ταύτην προσῆλθε μετά τήν σύναξιν τῶν Ἀρχιερέων, τῶν Ἰερέων καί τοῦ λαοῦ ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος συνοδευόμενος ὑπό τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Καρελίας κ. Λέοντος.
Ἐνδυθείς ὁ Μακαριώτατος τόν μανδύαν ηὐλόγησε τόν λαόν καί εἰσώδευσεν εἰς τό ἱερόν Βῆμα μετά τοῦ Ἁγίου Καρελίας καί τῶν Ἀρχιερέων. Ἐνταῦθα ἀνέμενον, ἄχρις οὗ τελεσθῇ ὁ Ἑσπερινός μετ᾽ἀρτοκλασίας καί μέρος τῆς ἀκολουθίας τοῦ Ὄρθρου κατά τό Ρωσικόν Τυπικόν.
Εἰς τήν καθιερωμένην κατά τό Τυπικόν τοῦτο ἀκολουθίαν τοῦ Ὄρθρου, ἐνδυθείς ὁ Πατριάρχης, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Καρελίας καί οἱ Ἀρχιερεῖς, ἐξῆλθον τοῦ Ἱεροῦ Βήματος καί ἔμειναν εἰς τό κέντρον τοῦ Ναοῦ, ἐπί ἐξέδρας οἱ δύο Προκαθήμενοι, πέριξ δέ αὐτῶν οἱ Ἀρχιερεῖς καί οἱ Ἱερεῖς καί παρέμειναν καί ἀνέγνωσαν τό Εὐαγγέλιον τοῦ Ὄρθρου Ἑλληνιστί, Φινλανδιστί καί Ἀραβιστί, ηὐχελιάσθησαν διά τοῦ Ἁγίου ἐλαίου καί ἀκολούθως εἰσῆλθον εἰς τό Ἱερόν Βῆμα καί παρέμειναν ἄχρι τέλους τῆς ἀκολουθίας τοῦ Ὄρθρου ἕως καί τῆς Α´Ὥρας.
Οὕτως ἔληξεν ὁ Ἑσπερινός ἐπί τῇ ἑορτῇ τῆς ἀνακομιδῆς τῶν λειψάνων τῶν ἱδρυτῶν τῆς ἀρχαίας Μονῆς Valamo, Ἁγίου Γερμανοῦ καί Σεργίου ἀπό τό Novgorod εἰς τό Valamo τό 1163 μ.Χ. καί τῇ ἑβδομηκοστῇ ἐπετείῳ ἀπό τῆς ἐλεύσεως τῶν μοναχῶν, τῶν διαφυγόντων ἀπό τήν νῆσον τῆς Καρελίας, τῆς παραμεινάσης εἰς τήν Ρωσικήν πολιτικήν δικαιοδοσίαν κατά τόν Β´ παγκόσμιον πόλεμον, καί ἐλθόντων εἰς τήν περιοχήν ταύτην τῆς Φινλανδίας καί ἱδρυσάντων τό νέον Valamo.
Μετά τήν ἀκολουθίαν τοῦ Ἑσπερινοῦ καί τοῦ Ὄρθρου ἠκολούθησε μοναστηριακή τράπεζα.
Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.
ngg_shortcode_0_placeholder