1

1ον ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΟΝ ΤΗΣ Μ.Κ.Ο. «ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ»

Μέ ἔμπνευσιν καί πρωτοβουλίαν τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου του Γ’ καί μέ ἀπόφασιν τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου, συνεστήθη καί διωργανώθη διά Καταστατικοῦ καί ἀνεγνωρίσθη ἐπισήμως Μ.Κ.Ο. ὑπό τόν τίτλον «ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ», ἑδρεύουσα ἐν τῇ Ἐξαρχίᾳ τοῦ Παναγίου Τάφου ἐν Ἀθήναις, σκοπόν ἔχουσα τήν προβολήν τῶν Παναγίων προσκυνημάτων τῆς Ἁγίας Γῆς, τήν ἠθικήν καί ὑλικήν ὑποστήριξιν τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων καί τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος  διά τήν διαφύλαξιν τῶν προσκυνημάτων τούτων καί τήν διάδοσιν τῶν ἀξιῶν τῆς Ρωμηοσύνης ὡς τοῦ τρόπου ὑπάρξεως καί ζωῆς ὅλων τῶν ἐθνῶν, τῶν ἐντασσομένων εἰς τό Σῶμα τῆς  Ἀνατολικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί ἐχόντων τάς ρίζας αὐτῶν εἰς τήν Νέαν Ρώμην, τήν ἀναδειχθεῖσαν ὑπό τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου αὐτοκράτορος τῶν Ρωμαίων ὡς τῆς πρωτευούσης τοῦ Ἀνατολικοῦ Ρωμαϊκοῦ κράτους.

Ὡς διαχειριστής τῆς Μ.Κ. ταύτης ὀργανώσεως ὡρίσθη ὁ κ. Πέτρος Κυριακίδης, ὁ καί χορηγός τῆς ἀνακαινίσεως τοῦ ἀρχαιολογικοῦ χώρου  τοῦ «δοχειοῦ» τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως καί τοῦ ἐν λόγῳ  1ου Διεθνοῦς Συνεδρίου διά τήν ρωμηοσύνην, παρασημοφορηθείς μετά τοῦ κ. Λαυρεντίου Λαυρεντιάδου μέ τό παράσημον τοῦ Ἀνωτέρου Ταξιάρχου τοῦ Τάγματος τῶν Ἱπποτῶν τοῦ Παναγίου Τάφου. Ὡς Ἀναπληρώτρια Διαχειρίστρια, διωρίσθη ἡ κ. Αἰκατερίνη Διαμαντοπούλου, Θεολόγος καί δρ. τῆς Φιλοσοφίας, ὡς Σύμβουλος δέ αὐτῆς ὀ ἰατρός κ. Χρῖστος Νικολάου, ὁ ἔχων καί τήν ἐποπτικήν παρακολούθησιν τῶν ἱστοσελίδων τοῦ Πατριαρχείου καί τῆς Μ.Κ.Ο. «ΡΩΜΗΟΣΥΝΗΣ».

Καρπός τῶν δραστηριοτήτων τῆς ὀργανώσεως ταύτης ὑπῆρξε τό 1ον Διεθνές Συνέδριον αὐτῆς μέ θέμα «Ἡ Ρωμηοσύνη διά μέσου τῶν αἰώνων», συγκληθέν εἰς τό Ἀμφιθέατρον τοῦ Πολεμικοῦ Μουσείου Ἀθηνῶν ἀπό Σαββάτου, 30ῆς ἕως καί Κυριακῆς, 31ης Μαΐου 2009.

Ἡ Ἐπιστημονική Ἐπιτροπή τοῦ Συνεδρίου τούτου ἦσαν: Ὁ Καθηγητής τῆς Βυζαντινῆς Φιλολογίας τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, κ. Φώτιος Δημητρακόπουλος, ὁ Καθηγητής τῆς Ἀρχαίας Ἑλληνικῆς Φιλοσοφίας τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν κ. Κωνσταντῖνος Νιάρχος καί ὁ Ἀναπληρωτής Καθηγητής τῆς Ψυχολογίας τῆς Θρησκείας τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν κ. Σπυρίδων Τσιτσίγκος. Ὀργανωτική Ἐπιτροπή ἦσαν: ἡ κ. Εἰρήνη Μαθιοῦ, ὁ κ. Δημήτριος Σαρρῆς καί ὁ κ. Παναγιώτης Διακουμῆς.

Διά τήν κήρυξιν τῆς ἐνάρξεως τῶν ἐργασιῶν τοῦ Συνεδρίου τούτου μετέβη εἰς Ἀθήνας ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος Γ’, συνοδευόμενος ὑπό τοῦ Γέροντος Ἀρχιγραμματέως Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, τοῦ Προέδρου τῶν Οἰκονομικῶν Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Θαβωρίου κ. Μεθοδίου καί τοῦ Ἀντιπροέδρου αὐτῆς καί ἡγουμένου ἐν Φχές, Πανοσιολογιωτάτου Ἀρχιμανδρίτου Ἱερωνύμου.

Ἅμα τῇ ἀφίξει τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου Γ’ εἰς τάς Ἀθήνας, τό ἑσπέρας τῆς ἰδίας ἡμέρας, Παρασκευῆς 29ης Μαΐου, ἐγένετο συνάντησις Αὐτοῦ καί τῆς συνοδείας Αὐτοῦ μετά τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καί καί πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερωνύμου εἰς τήν Ἱεράν Ἀρχιεπισκοπήν Ἀθηνῶν. Εἰς τήν συνάντησιν ταύτην συνεζητήθησαν θέματα ἀφορῶντα εἰς τάς σχέσεις συνεργασίας τῶν δύο Ἐκκλησιῶν πρός κοινόν ὄφελος ἀμφοτέρων.

Τήν πρωΐαν τοῦ Σαββάτου, 30ῆς Μαΐου, ὁ Μακαριώτατος ἐκήρυξε τήν ἔναρξιν τῶν ἐργασιῶν τοῦ ἐν λόγῳ Συνεδρίου διά προσφωνήσεως, ἐν ᾗ ἐτόνισεν ὅτι σκοπός τῆς ἱδρύσεως τῆς Μ.Κ.Ο. «ΡΩΜΗΟΣΥΝΗΣ» εἶναι ἡ διά ταύτης προβολή τῆς ἀληθείας, ὅτι ὅλοι οἱ Ὀρθόδοξοι λαοί, διατηροῦντες τάς ἐθνικάς, γλωσσικάς καί πολιτιστικάς αὐτῶν παραδόσεις, ἀνήκουν εἰς τό εὐλογημένον γένος τῶν Ὀρθοδόξων Ρωμαίων, ἐνταχθέντων διά τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως εἰς τό Σῶμα τῆς ἑνούσης τούτους Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας. Ἡ καλλιέργεια μιᾶς τοιαύτης μή ἐθνικιστικῆς ταυτότητας κέκτηται προτεραιότητα διά τό ποίμνιον, τό ἐμπεπιστευμένον εἰς τήν δικαιοδοσίαν τοῦ Πατριαρχείου, ἀραβόφωνον μέν, λόγῳ τῆς μετά τό 638 μ.Χ. δημιουργηθείσης νέας πολιτικῆς καταστάσεως,  Ἑλληνορθόδοξον ὅμως «Ρούμ Ὀρθοδόξ» εἰς τό δόγμα, πιεζόμενον δέ ὑπό τῆς δημιουργηθείσης ἐν τῇ Μέσῃ Ἀνατολῇ ἐξάρσεως τοῦ ἐθνικισμοῦ καί θρησκευτικοῦ φανατισμοῦ. «Τήν ταυτότητα τῶν μελῶν τοῦ ποιμνίου τούτου», εἶπεν ὁ Μακαριώτατος, «ἐγγυᾶται διά μέσου τῶν αἰώνων τό ἡμέτερον Πατριαρχεῖον, συνδέον ταῦτα διά τῶν Παναγίων Προσκυνημάτων, καθαγιασθέντων διά τοῦ αἵματος τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καί τῶν μαρτύρων τῆς πίστεως».

Τήν προσφώνησιν τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων ἠκολούθησαν ἡ προσφώνησις τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερωνύμου, ἀναγνωσθεῖσα ὑπό τοῦ πρωτοσυγγέλου Αὐτοῦ, Πανοσιοσιολογιωτάτου Ἀρχιμανδρίτου π. Γαβριήλ. Ἐν ταύτῃ ὀ Μακαριώτατος ἐχαιρέτισε τό 1ον Διεθνές Συνέδριον τῆς Ρωμηοσύνης, λέγων ὅτι τοῦτο λαμπρύνεται διά τῆς παρουσίας τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων καί διά τοῦ θέματος «Η Ρωμηοσύνη διά μέσου τῶν αἰώνων» καί ὅτι ἡ Ἑλληνορθόδοξος παράδοσις ἔδωσε διαχρονικάς ἀξίας εἰς τόν Ἑλληνικόν λαόν. Ἐν συνεχείᾳ ηὐχήθη τόν φωτισμόν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος εἰς τούς ὁμιλητάς, διά τῶν διαλέξεων τῶν ὁποίων θά ἀνακαλυφθοῦν αἱ ρίζαι καί θά προβληθῇ τό περιεχόμενον τῆς ρωμηοσύνης.

Τό Συνέδριον ἐτίμησε διά τῆς παρουσίας αὐτοῦ καί ὁ Μητροπολίτης Πειραιῶς κ. Σεραφείμ, ὅστις εἰς τήν προσφώνησιν αὐτοῦ ἐξέφρασε τήν εὐγνωμοσύνην πρός τόν Μακαριώτατον Πατριάρχην Ἱεροσολύμων διά τήν προσδιδομένην ὑπ’ αὐτοῦ ἔμφασιν εἰς τήν ρωμηοσύνην εἰς μίαν ἐποχήν ἀμφισβητήσεως, συγχύσεως καί προσπαθειῶν ἀποδομήσεως τῶν πάντων.

Χαιρετισμόν ἀπηύθυνε τῷ Μακαριωτάτῳ καί τοῖς Συνέδροις καί ὁ χορηγός τοῦ Συνεδρίου κ. Πέτρος Κυριακίδης, λέγων ὅτι ἡ ἵδρυσις τῆς Μ.Κ.Ο.  «ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ» τυγχάνει θεάρεστον ἔργον, καθ’ ὅτι σκοπός αὐτῆς τυγχάνει ἡ καταγραφή καί ἡ ἠθική καί ὑλική στήριξις τῶν Παναγίων Προσκυνημάτων τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων. Ἐξακολουθῶν, εἶπεν ὅτι θεωρεῖ τιμήν αὐτοῦ ὅτι ἐπελέγη διά τήν στήριξιν τῆς ρωμηοσύνης ὡς τῆς ἁγίας παραδόσεως ἡμῶν, ἡ ὁποία περιλαμβάνει τήν ὀρθόδοξον ἡμῶν πίστιν εἰς Χριστόν, τάς Συνόδους τῶν Πατέρων, τήν ὑμνολογίαν, τάς τέχνας, τά γράμματα, τήν ἀρχαίαν Ἑλληνικήν ἡμῶν παράδοσιν, τήν ὁποίαν ἐκαλλιέργησεν ὁ Ἕλλην νοῦς καί τήν ὁποίαν παρελάβομεν ἡμεῖς οἱ Νεοέλληνες, οἱ Ρωμηοί, ἀποκεκαθαρμένην ἐκ τῶν εἰδωλολατρικῶν στοιχείων αὐτῆς ὑπό τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας καί τῶν Βυζαντινῶν Ρωμαίων Ὀρθοδόξων θεραπόντων τῆς λογοτεχνίας καί τῆς ποιήσεως. «Ἡ ρωμηοσύνη», εἶπεν, «εἶναι συνόγκαιρη τοῦ κόσμου».

Μετά τάς ὡς ἄνω προσφωνήσεις ἠκολούθησαν αἱ διαλέξεις τῶν κάτωθι διακεκριμένων ἐπιστημόνων:

1.                       Τοῦ Καθηγητοῦ τῆς Βυζαντινῆς Φιλολογίας τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, κ. Φωτίου Δημητρακοπούλου, γνωστοῦ καί ἐκ τῆς ἐκδόσεως τοῦ βίου τοῦ Ἁγίου Γερασίμου τοῦ Ἰορδανίτου. Οὗτος εἰς τήν διάλεξιν αὐτοῦ μέ θέμα: «Ρωμηοσύνη καί Χριστιανισμός», ἐτόνισεν ὅτι ἡ συνέχεια τοῦ ἑλληνικοῦ ἔθνους διετηρήθη, ὁσάκις διετηρήθη ἡ πίστις αὐτοῦ εἰς Χριστόν. «Τό ἑλληνικόν  ἔθνος», εἶπεν ὁ κ. Δημητρακόπουλος, «ἀπό τῆς ἐποχῆς τοῦ Κυρίου καί τῶν ἀποστόλων, γίνεται διά τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου ἔθνος τῶν Ρωμαίων Χριστιανῶν, τό συνεχίζον τήν ὕπαρξιν αὐτοῦ διά τῶν ἀγώνων ὑπέρ τῶν δογμάτων τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων καί τῶν Ἁγίων Εἰκόνων. Ὁ Ἑλληνισμός δέν ἔχει ἀνάγκην τοῦ Δυτικοῦ διαφωτισμοῦ, ἀλλά τοῦ μυστικοῦ φωτισμοῦ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ. Ὁ Ἑλληνισμός κατέρρευσεν, ὁσάκις ἐγκατέλειψε τήν πίστιν καί τάς θλίψεις».

2.                       Τοῦ κ. Κωνσταντίνου Νιάρχου, Καθηγητοῦ τῆς Ἀρχαίας Ἑλληνικῆς Φιλοσοφίας τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, μέ θέμα: «Ἑλληνισμός καί Ρωμηοσύνη». Οὗτος ἐτόνισεν ὅτι ἡ Ρωμανία ἐξέλιπεν μεν ὡς πολιτική ἐξουσία, συνεχίζει ὅμως  νά ὑπάρχῃ ὡς θρησκευτική, πολιτική καί πολιτιστική παράδοσις. «Ἡ Ρωμανία κι ἄν πέρασεν, ἀνθεῖ καί φέρει κι ἄλλο…». Ὅτι εἰς τό Βυζάντιον δέν ὑπῆρξεν ἀναγέννησις, διότι δέν ὑπῆρξε μεσαίων καί σκοταδισμός, ἀλλά συνεχής καλλιέργεια τῶν κλασσικῶν γραμμάτων καί ἐλευθέρα ἀνάπτυξις τοῦ λόγου.

3. Τῆς κ. Μαρίας Μαντουβάλου, Ἀναπληρωτρίας Καθηγητρίας τῆς Νεοελληνικῆς Φιλολογίας τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν μέ θέμα:  «Ρωμαῖοι, Ρωμηός, Ρωμηοσύνη». Αὕτη ἐτόνισεν ὅτι Δυτικοί μελετηταί καί πολιτικοί ἠμφεσβήτησαν τήν ἐθνικήν κληρονομίαν τῶν Ἑλλήνων καί προσεπάθησαν νά ἀπαλείψουν τήν ἐθνικήν Βυζαντινήν καί Νεοελληνικήν συνέχειαν. Ὁ διδάσκαλος τοῦ γένους Ἀθανάσιος ὁ Πάριος χρησιμοποιεῖ ἀδιακρίτως τούς ὅρους «ἡμεῖς Ἕλληνες ὄντες»«Ἑλλάς Ἑλλήνων γῆς»,  «Γραικοί, Ρωμαῖοι» καί «γῆ Ρωμαίων». «Οἱ Ρωμαῖοι καί Ἕλληνες μετονομασθέντες, διετήρησαν τήν θρησκευτικήν αὐτῶν ὁλοκληρίαν. Οἱ ὅροι Ἕλλην, Ρωμαῖος καί Γραικός χρησιμοποιοῦνται ἰσαξίως».

4.                       Τοῦ κ. Ἀθανασίου Παλιούρα, Καθηγητοῦ τῆς Βυζαντινῆς Ἀρχαιολογίας τοῦ Πανεπιστημίου Ἰωαννίνων, μέ θέμα: «Τά ἱερά προσκυνήματα τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων: πνευματικά μαργαριτάρια τῆς Ὀρθοδοξίας». Οὗτος ἐπαρουσίασεν ὀπτικῶς τά προσκυνήματα τοῦ Πατριαρχείου εἰς ὁδοιπορικόν προετοιμασθέν  ὑπ’ αὐτοῦ καί συνοδευθέν διά καταλλήλων σχολιασμῶν, μυούντων  εἰς τά σωτήρια γεγονότα, τά συμβάντα ἐπί τῶν τόπων τούτων τῆς χάριτος, δηλαδή τῆς Ναζαρέτ, Βηθλεέμ, Ἰορδάνου ποταμοῦ, Θαβώρ, Γολγοθᾶ, Ἁγίου Τάφου, Ὄρους Ἑλαιῶν, φυλασσομένων δι’ ἀγώνων καί ἀγωνιῶν τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος.

5.                 Τῆς κ. Αἰκατερίνης Διαμαντοπούλου, Ἀναπληρωτρίας Διαχειριστρίας τῆς Μ.Κ.Ο. «ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ». Αὕτη ἐπαρουσίασε τούς στόχους τῆς ὀργανώσεως ταύτης, ὡς φορέως  ἀναγεννήσεως τῆς ρωμηοσύνης μέ στόχους τήν προβολήν τῶν Παναγίων Προσκυνημάτων, τήν βοήθειαν τοῦ Πατριαρχείου διά τήν ἀνακαίνισιν αὐτῶν, τήν παροχήν τεχνικῆς ὑποστηρίξεως, τήν χρηματικήν ἐνίσχυσιν τοῦ περιοδικοῦ τοῦ Πατριαρχείου, τήν ἐπιχορήγησιν δι’ ἀνακαίνισιν τῶν Βιβλιοθηκῶν, τήν κατάταξιν καί συντήρησιν τοῦ ἀρχειακοῦ ὑλικοῦ, τήν χορήγησιν ὑποτροφιῶν διά σπουδάς εἰς Θεολογίαν, τήν ἀποστολήν ἐμψύχου ὑλικοῦ εἰς τήν Ἀδελφότητα, τήν ἐνίσχυσιν τῶν Μετοχίων τοῦ Πατριαρχείου καί τήν ἀποστολήν ἰατροφαρμακευτικῆς περιθάλψεως κ.ἄ.

6.                 Τάς ἐργασίας τῆς πρώτης ἡμέρας κατέκλεισαν οἱ ὕμνοι ἀπό τήν Βυζαντινήν χορῳδίαν «Τρίκκης Μελῳδός».

Τήν πρωΐαν τῆς ἑπομένης ἡμέρας, Τρίτης 31ης Μαΐου 2009, Κυριακῆς τῶν Ἁγίων Πατέρων, ὁ Μακαριώτατος ἐχοροστάτησεν εἰς τήν θ. Λειτουργίαν ἐν τῷ Ἱερῷ  Ναῷ  τῶν Ἁγίων Ἀναργύρων τῆς ἐν Ἀθήναις Ἐξαρχίας τοῦ Παναγίου Τάφου καί ὡμίλησεν αὐτοῖς ἐποικοδομητικῶς.

Μετά τήν θ. Λειτουργίαν ἐσυνεχίσθησαν αἱ ἐργασίαι τοῦ Συνεδρίου. Διαλέξεις ἔδωσαν οἱ ἀκόλουθοι ὁμιληταί:

1.                 Ὁ καθηγητής τῆς Πατρολογίας τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Τιμίου Σταυροῦ ἐν Βοστώνῃ τῶν Η.Π.Α. π. Γεώργιος Δράγας ὡμίλησεν μέ θέμα: «Ρωμηοσύνη, Ἀπόδημος Ἐλληνισμός, Πρεσβυγενῆ Πατριαρχεῖα» καί ἀνέλυσε, πῶς ἡ Βυζαντινή Αὐτοκρατορία, συνεχίζεται ὡς τρόπος ζωῆς μέ τάς ἐν τῇ Διασπορᾷ ἐνορίας τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καί τῶν ἄλλων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν καί μέ τήν παρουσίαν τῶν πρεσβυγενῶν Πατριαρχείων εἰς τόν χῶρον τῆς Μέσης Ἀνατολῆς.

2.                 Ὁ Πολιτικός Ἐπιστήμων κ. Κωνσταντῖνος Χολέβας ὡμίλησεν μέ θέμα: «Ἡ παρουσία τῆς Ρωμηοσύνης στό σύγχρονο γίγνεσθαι». Οὗτος ἐτόνισε, πῶς ἤρχισε νά ἀνακαλύπτῃ τήν ρωμηοσύνην, ὅτε πρό εἰκοσαετίας ἐπεσκέφθη τήν Ἰορδανίαν μέ τούς ἐν αὐτῇ ἀρχαιολογικούς χώρους εἰς Πέτραν, Μαδηβᾶν καί τάς ἑλληνικάς ἐπιγραφάς. Εἶπεν ὅτι ὁ τίτλος «Ρωμαῖος αὐτοκράτωρ» οὐδέποτε ἀπενεμήθη εἰς βασιλεῖς τῆς Δύσεως καί ὅτι ἡ ρωμηοσύνη ἀγωνίζεται διά τήν ἰδικήν της ταυτότητα. Σεβομένη τήν ἐθνικήν ταυτότητα ἄλλων λαῶν, δέν ὀπισθοδρομεῖ, ἀλλά πρωτοστατεῖ εἰς τήν Εὐρωπαϊκήν Ἔνωσιν, μεταφέρουσα εἰς αὐτήν τό πνεῦμα τῆς φιλανθρωπίας τοῦ Βυζαντίου, τῶν γραμμάτων τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας, ἀπό τούς Τρεῖς Ἱεράρχες ἕως Κοσμᾶν τόν Αἰτωλόν καί Νικόδημον τόν Ἁγιορείτην. Ἡ Ρωμηοσύνη ἀντιπροτείνει τόν κοινοτισμόν καί τήν Ὀρθοδοξον Οἰκουμενικότητα εἰς τήν σύγχρονον ἰσοπεδωτικήν παγκοσμιοποίησιν.

3.           Ὁ Κύπριος λογοτέχνης κ. Νικόλαος Ὀρφανίδης, μέλος τῆς Ἐπιτροπῆς Ἐκπαιδευτικῆς Ὑπηρεσίας τῆς Κύπρου, συγγραφεύς, μέ θέμα: «Ἡ λογοτεχνική πρόσληψις τῆς Ρωμηοσύνης» ὡμίλησε καί ἔδειξε ὅτι τό πνεῦμα τῆς ρωμηοσύνης ἔχει περάσει εἰς τήν νεοελληνικήν λογοτεχνίαν μέ τούς ποιητάς Γεώργιον Σεφέρην, κυρίως εἰς τό ποίημα αὐτοῦ «Νεόφυτος ὁ Ἔγκλειστος μιλᾷ», εἰς τό ὁποῖον μεταφέρει εἰς ποιητικόν λόγον τό ἔργον τοῦ Ἁγίου: «Περί τῶν κατά τήν χώραν Κύπρον σκαιῶν», μέ τόν Φώτιον Κόντογλου εἰς τό ἔργον αὐτοῦ «Πονεμένη ρωμηοσύνη», μέ τό ποίημα «Ἐνάτη Ἰουλίου» τοῦ Κυπρίου ποιητοῦ Βασιλείου Μιχαηλίδου εἰς τό μαρτύριον τοῦ ἐθνομάρτυρος Κυπριανοῦ, Ἀρχιεπισκόπου Κύπρου, 1821. «Μέ αὐτούς ἡ πονεμένη Ρωμηοσύνη», εἶπεν ὁ κ. Ὀρφανίδης, «ἡ ὁποία εἶναι ἡ ὑγιής ἔκφρασις ἐθνότητος, εἰσέρχεται εἰς τήν ποίησιν. Ὁ ἐθνικισμός εἶναι παθογένεια, ἀρρώστεια καί αἵρεσις, ἐκ Δύσεως ἐλθοῦσα».

4.          Ὁ κ. Ἰωάννης Δανδουλάκης, Πολιτικός Ἐπιστήμων, Διεθνολόγος, ὡμίλησε μέ θέμα: «Ἡ δυναμική τῆς Ρωμηοσύνης στό μέλλον», καί ἑστιάσθη εἰς τό ὅτι εἰς τήν Ἑλλάδα ὑπάρχει ὄντως ἠθική κρίσις, ἔλλειψις τοῦ μέτρου τοῦ Ἀριστοτέλους, ἀντιγραφή ξένων προτύπων καί ὅτι οἱ ξένοι λαοί ὑποσκάπτουν τήν ρωμηοσύνην, ἀλλά ὑπάρχει ἡ ἐλπίς, ἐάν ἐμβαθύνωμεν εἰς τάς ζωογόνους ρίζας τῆς παραδόσεως ἡμῶν, ἤτοι τῆς Θεολογίας, τῆς Βυζαντινῆς Μουσικῆς καί Ἁγιογραφίας, «νά μένῃ πάντοτε μαγιά», ὅπως λέει ὁ Μακρυγιάννης. Ἐπί τῷ ἀκούσματι τοῦ ὀνόματος τοῦ Καρλομάγνου ὁ ἀραβικός κόσμος ἀφίσταται ἐπικρίνων, μεμψιμοιρῶν καί δυσφορῶν, ἐπί τῷ ἀκούσματι τοῦ Βυζαντίου θαυμάζει. Ἡ Εὐρώπη ἔχει ἀνάγκην τῆς φωτισμένης ρωμηοσύνης. Ἡ ρωμηοσύνη ἔχει μίαν διπλωματικήν μοναδικότητα, τά τέσσαρα πρεσβυγενῆ Πατριαρχεῖα τῆς Ἀνατολῆς, μέ τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων ὡς τό ἀρχαιότερον ἀνά τόν κόσμον Χριστιανικόν θρησκευτικόν καθίδρυμα. Ταῦτα ἀποτελοῦν μέγα ἀξιοποιήσιμον πνευματικόν κεφάλαιον.

5.           Ὁ Δρ. Χρῖστος Θ. Νικολάου, Σύμβουλος τῆς Μ.Κ.Ο. «ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ», ἐπαρουσίασε τόν ἱστοχῶρον τοῦ Πατριαρχείου, ἱδρυθέντα διά Συνοδικῆς ἀποφάσεως (Συνεδρία ιϚ’ 10.10.2006)  καί διά Πατριαρχικῆς ἐπιστολῆς. Εἰς τοῦτον προβάλλονται τά ἱερά προσκυνήματα, αἱ ἱεραί Μοναί, ἡ διοικητική δομή τοῦ Πατριαρχείου, ἡ λειτουργική ζωή αὐτοῦ, ἡ ποιμαντική δραστηριότης τοῦ Πατριάρχου καί αἱ πάσης φύσεως δραστηριότητες τοῦ Πατριαρχείου. Ταῦτα πάντα προβάλλονται εἰς τήν ἑλληνικήν γλῶσσαν, ἀρκετά δέ τούτων ἔχουν ἤδη μεταφρασθῆ καί προβάλλονται εἰς τήν Ἀραβικήν καί τήν Ἀγγλικήν.

Εἰς τό τμῆμα τῶν συνδέσμων τῶν οἰκείων ἱστοχώρων τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων ὑπάρχει πρόσβασις εἰς τόν ἱστοχῶρον τῆς «Ρωμηοσύνης» μέ τήν διοικητικήν αὐτῆς δομήν, τούς στόχους αὐτῆς, τάς δραστηριότητας ὑπέρ τοῦ Πατριαρχείου καί τήν ἐκκλησιαστικήν εἰδησεογραφίαν τοῦ Πατριαρχείου σέ μονοτονική μορφή.

Εἰς τό τμῆμα τῶν συνδέσμων τῶν ἐπιλεγμένων ἱστοχώρων τοῦ Πατριαρχείου παρουσιάζεται καί ὁ ἱστοχῶρος «Παντοκράτωρ», μέ δωρεάν παροχήν θρησκευτικοῦ πνευματικοῦ ἐπικοδομητικοῦ ὑλικοῦ εἰς γραπτόν καί προφορικόν λόγον, ἐκκλησιαστικήν εἰδησεογραφίαν, ἐκκλησιαστικά ἀκούσματα καί χριστιανικάς ὁμιλίας ἐκλεκτῶν ὁμιλητῶν.

Ἐντύπωσιν προεκάλεσε τό ἰδιαίτερον τμῆμα τοῦ ἱστοχώρου τῆς Ρωμηοσύνης, εἰς τό ὁποῖον δείκνυται ἡ πανοραμική ἐν κινήσει ἀποτύπωσις καί παρουσίασις τῶν προσκυνημάτων τοῦ Πατριαρχείου, τοῦ Παναγίου Τάφου, τοῦ Γολγοθᾶ καί ἐν γένει τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως, τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σάββα τοῦ Ἡγιασμένου καί τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Παναγίας τῆς Σεϊδανάγιας. Ἡ παρουσίασις αὕτη, ὄντως θαυμαστή, συμπληρουμένη ὑπό τοῦ κ. Νικολάου, θά προβάλῃ μέ τόν αὐτόν τρόπον καί τά ὑπόλοιπα προσκυνήματα τοῦ Πατριαρχείου πρός ὄφελος τῶν εἰσερχομένων εἰς τό διαδίκτυον καί ἔπαινον τοῦ εὐλογημένου γένους τῶν Ρωμαίων.

Τά δημιουργηθέντα εἰς τάς καρδίας τῶν μετόχων τοῦ Συνεδρίου αἰσθήματα συγκινήσεως ἐκ τῶν λίαν ἐνδιαφερουσῶν διαλέξεων κατέστησαν εἰσέτι ἐντονώτερα οἱ Ὕμνοι τῶν Ἐγκωμίων τῆς Θεοτόκου, τῶν ψαλλομένων τήν παραμονήν τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου εἰς τό ἐν Γεσθημανῇ μνῆμα αὐτῆς, μελοποιημένοι ὑπό τῆς χορῳδίας «Βυζαντινός χορός» καί ψαλέντες ὑπ’ αὐτῆς ἐν τῷ συνεδρίῳ.

Τήν λῆξιν τῶν ἐργασιῶν τοῦ Συνεδρίου ἐκήρυξεν ἐν τέλει ὁ Μακαριώτατος, λέγων ὅτι ἡ ρωμηοσύνη ἀποτελεῖ πνευματικόν μέγεθος, ἀντιλεγόμενον καί ὡς ἐκ τούτου κείμενον εἰς πτῶσιν καί ἀνάστασιν πολλῶν. Ἐπίσης ὅτι ἡ Μ.Κ.Ο. «ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ» ἔχει τήν δυνατότητα νά συμβάλῃ διά τῆς δραστηριότητος αὐτῆς εἰς τήν ἀνάστασιν τῶν χριστιανῶν, τῶν ζώντων εἰς χώρας ἀνασφαλεῖς ὡς αὐτάς τῆς Μέσης Ἀνατολῆς. Ὁ Μακαριώτατος ἀπηύθυνεν εὐχαριστίας τῷ κ. Πέτρῳ Κυριακίδῃ καί τῷ κ. Λαυρεντίῳ Λαυρεντιάδῃ διά τήν ἠθικήν καί ὑλικήν αὐτῶν ὑποστήριξιν εἰς τόν σωστικόν ρόλον τῆς ρωμηοσύνης ἐν τῷ κόσμῳ, τῷ κ. Χρίστῳ Νικολάῳ, τῇ κ. Αἰκατερίνῃ Διαμαντοπούλου, τοῖς ὁμιληταῖς καί πᾶσι τοῖς συμμετασχοῦσι.

Εἰς τό τέλος τοῦ Συνεδρίου διενεμήθησαν cd, περιέχοντα τά Ἐγκώμια εἰς τήν Κοίμησιν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, ὅπως αὐτά ψάλλονται εἰς τόν Ἱερόν Ναόν Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου ἐν Γεσθημανῇ τήν 14ην Αὐγούστου ἑκάστου ἔτους ἐνώπιον τοῦ Θεομητορικοῦ μνήματος, μελοποιηθέντα ὑπό τοῦ Πρωτοψάλτου κ. Σωτηρίου Ἀλεβιζάκη καί ἑρμηνευθέντα ὑπό τῆς Χορῳδίας «Βυζαντινός Χορός».

Λίαν εὐμενῆ ὑπῆρξαν τά σχόλια τῶν συμμετεχόντων εἰς τό Συνέδριον διά τήν ἐπιτυχίαν αὐτοῦ εἰς τήν παρουσίασιν τοῦ περιεχομένου τῆς ρωμηοσύνης, ὡς τῆς Οἰκουμενικῆς Ἀνατολικῆς Ὀρθοδοξίας καί τῶν ἀξιῶν αὐτῆς, μέ ἐπίκεντρον τό ἡμέτερον Πατριαρχεῖον ὡς τῆς καρδίας ταύτης, λόγῳ τῶν Παναγίων Προσκυνημάτων.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

ngg_shortcode_0_placeholder