ΤΑ ΜΕΘΕΟΡΤΑ ΤΗΣ ΥΨΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΤΙΜΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΕΙΣ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ.

Τήν Κυριακήν, 18^ήν Σεπτεμβρίου/1^ην Ὀκτωβρίου 2012, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου μεθεόρτως ἡ ἑορτή τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ.

Τήν ὡς ἄνω ἡμέραν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος προεξῆρξε τῆς θ. Λειτουργίας εἰς τό παρεκκλήσιον τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, τό εὑρισκόμενον εἰς τό ἐν Ναζαρέτ κτῆμα τοῦ Πατριαρχείου «Κάσρ-Ἐλ-Μουτράν», ἀνακαινισθέν προσφάτως ἐνεργείαις τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Ναζαρέτ κ. Κυριακοῦ καί τοῦ ἡγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Θαβώρ Ἀρχιμανδρίτου π. Ἱλαρίωνος καί δαπάναις προσκυνητῶν ἐξ Ἑλλάδος.

Μετά τοῦ Μακαριωτάτου συνελειτούργησαν ὁ Ἱερώτατος Μητροπολίτης Ναζαρέτ κ. Κυριακός, ὁ Γέρων Ἀρχιγραμματεύς, Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντίνης κ. Ἀρίσταρχος καί ὁ παρεπιδημῶν Ἀρχιερεύς τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου Θεοφιλέστατος Ἐπίσκοπος Μεσαορίας κ. Γρηγόριος, Ἱερομόναχοι, Πρεσβύτεροι καί Διάκονοι.

Εἰς τούς προσελθόντας εἰς τήν θ. Λειτουργίαν ἐκ τῆς Ναζαρέτ καί τῶν περιχώρων πιστούς ἐκήρυξεν ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης τόν θεῖον λόγον, ἔχοντα ὡς ἕπεται ἑλληνιστί:

«Σήμερον Σταυρός ὑψοῦται καί κόσμος ἐκ πλάνης ἠλευθέρωται. Σήμερον τοῦ Χριστοῦ ἡ Ἀνάστασις ἐγκαινίζεται καί τά πέρατα τῆς γῆς ἀγάλλονται, ἐν κυμβάλοις δαυϊτικοῖς ὕμνον σοι προσφέροντα καί λέγοντα· εἰργάσω σωτηρίαν ἐν μέσῳ τῆς γῆς ὁ Θεός, Σταυρόν καί Ἀνάστασιν, δι’ ὧν ἡμᾶς ἔσωσας, ἀγαθέ καί φιλάνθρωπε». Ἀναφωνεῖ ὁ ὑμνῳδός τῆς Ἁγίας ἡμῶν Ἐκκλησίας.

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Εὐλαβεῖς προσκυνηταί,

Τό ξύλον τῆς σταυρικῆς θυσίας τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ, δηλονότι ὁ Σταυρός, κατέχει κεντρικήν θέσιν  εἰς τό μυστήριον τῆς ἐν Χριστῷ ἀπολυτρώσεως ἡμῶν. Καί τοῦτο διότι διά τοῦ Σταυροῦ ἐπῆλθεν ἡ ἀπελευθέρωσις τοῦ ἀνθρώπου ἐκ τῆς πλάνης του διαβόλου. Διά τοῦ Σταυροῦ ἐνεκαινιάσθη ἡ Ἀνάστασις τοῦ Χριστοῦ, ἐπί πλέον δέ διά τοῦ Σταυροῦ καί τῆς Ἀναστάσεως ἐτελεσιουργήθη τό μέγα του Θεοῦ μυστήριον της σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου ἐν τῷ κόσμῳ.

Αὐτό τοῦτο τό γεγονός εὐαγγελίζεται καί κηρύττει ἡ ἁγία τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία διά τῆς σημερινῆς ἑορτῆς τῆς παγκοσμίου Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου καί ζωοποιοῦ Σταυροῦ. Ἡ Ἐκκλησία τῶν Ἱεροσολύμων, οὖσα ὁ πιστός καί ἀψευδής μάρτυς τοῦ τόπου τῆς Σταυρώσεως τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἀλλά καί τοῦ τόπου τῆς ὑπό τῆς Ἁγίας Ἑλένης Εὑρέσεως τοῦ Σταυροῦ καί τῆς ὑπό τοῦ Ἐπισκόπου Ἱεροσολύμων Μακαρίου ὑψώσεως Αὐτοῦ ἀγάλλεται καί μετά τοῦ θείου Παύλου καυχᾶται λέγουσα: «Ἐμοί δέ μή γένοιτο καυχᾶσθαι εἰ μή ἐν τῷ Σταυρῷ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, δι’ οὗ ἐμοί κόσμος ἐσταύρωται κἀγώ τῷ κόσμῳ». (Γαλ. 6,14).

Αὐτήν ἀκριβῶς τήν ἐλευθερίαν ἐγγυᾶται καί τό μυστήριον τοῦ Σταυροῦ εἰς ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι πιστεύουν καί προσκυνοῦν τόν Τίμιον Σταυρόν.  «Ὁ λόγος γάρ ὁ τοῦ Σταυροῦ τοῖς μέν ἀπολλυμένοις μωρία ἐστίν, τοῖς δέ σῳζομένοις ἡμῖν δύναμις Θεοῦ ἐστιν», κηρύττει ὁ σοφός Παῦλος. (Α’ Κορ. 1,18).

Ὁ Ἰησοῦς Χριστός ὡς Θεός ἐφύτευσε τό «ξύλον τῆς ζωῆς ἐν μέσῳ τοῦ παραδείσου», (Γεν. 2,9). Ὁ ἴδιος μετά τήν ἐκ τῆς Παρθένου Μαρίας καί διά Πνεύματος Ἁγίου ἐνσάρκωσίν Του, ὡς τέλειος Θεός καί τέλειος ἄνθρωπος, ἐφύτευσε ἐν μέσῳ τῆς γῆς καί τό ὄργανον τῆς σωτηρίας, δηλονότι τό ξύλον τοῦ Σταυροῦ, ὡς ψάλλει ὁ προφήτης Δαβίδ: «Ὁ δέ Θεός βασιλεύς ἡμῶν πρό αἰώνων, εἰργάσατο σωτηρίαν ἐν μέσῳ τῆς γῆς». (Ψαλμ. 73,12).

Ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ἀγαπητοί μου, εἰργάσθη τήν σωτηρίαν ἡμῶν οὐχί μόνον διά τῆς Εὐαγγελικῆς διδασκαλίας Του, ἀλλά καί διά τοῦ αἵματός Του, δηλαδή τοῦ σταυρικοῦ Αὐτοῦ πάθους, «ἐν ᾧ ἔχομεν τήν ἀπολύτρωσιν διά τοῦ αἵματος αὐτοῦ», (Ἐφεσ. Α’, 7).

Μέ ἄλλα λόγια, ὁ Κύριος καί Θεός ἡμῶν Χριστός ἐπότισε μέ τό αἷμα καί τό ὕδωρ πού ἔτρεξαν ἀπό τήν ἀκήρατον πλευράν Του, τό ξύλον τοῦ Σταυροῦ, τό ξύλον τῆς κατάρας καί τῆς ἀτιμίας καί τό μετέβαλεν εἰς ξύλον ζωῆς καί, ὡς λέγει ὁ ὑμνῳδός τῆς Ἐκκλησίας,  «εἰς δένδρον ζωηφόρον», εἰς δένδρον πού καρποφορεῖ τήν αἰώνιον ζωήν. «Οὗτός ἐστιν», λέγει ὁ Εὐαγγελιστής, «ὁ ἐλθὼν δι’ ὕδατος καὶ αἵματος, Ἰησοῦς Χριστός· οὐκ ἐν τῷ ὕδατι μόνον, ἀλλ’ ἐν τῷ ὕδατι καὶ τῷ αἵματι· καὶ τὸ Πνεῦμά ἐστι τὸ μαρτυροῦν, ὅτι τὸ Πνεῦμά ἐστιν ἡ ἀλήθεια». (Α’ Ἰωάν. 5,6). Ἀναλυτικώτερον ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Εὐαγγελιστής λέγει: «Μήν ἀκούετε τί σᾶς λέγουν περί τοῦ Ἰησοῦ τά ὄργανα τῆς πλάνης καί τοῦ σκότους. Αὐτός εἶναι Ἐκεῖνος, πού ἦλθε καί ἐφανερώθη ὡς Μεσσίας διά τοῦ βαπτίσματός Του εἰς τό ὕδωρ, ὅπου ὁ Πατήρ Θεός διεκήρυξεν αὐτόν Υἱόν Του ἀγαπητόν, καί διά τοῦ αἵματός Του, πού τό προσέφερεν ἐπί  τοῦ σταυροῦ θυσίαν, τήν ὁποίαν ἐδέχθη ὁ Πατήρ Του, ὅπως ἐφάνη καί ἀπό τά σημεῖα πού ἐπηκολούθησαν, διά τά ὁποῖα οἱ παριστάμενοί Του ὡμολόγησαν Υἱόν τοῦ Θεοῦ. Αὐτός διεκηρύχθη εἰς τόν Ἰορδάνην ποταμόν καί εἰς τόν Γολγοθᾶν Θεάνθρωπος Μεσσίας, ὁ Ἰησοῦς Χριστός. Δέν ἐφανερώθη Μεσσίας διά τοῦ βαπτίσματός Του μόνον, ἀλλά διά τοῦ βαπτίσματος καί τοῦ σταυρικοῦ θανάτου Του. Ἀλλά καί τό Ἅγιον Πνεῦμα εἶναι μάρτυς, πού δίδει μαρτυρίαν. Εἶναι δέ ἡ μαρτυρία αὐτή τοῦ Πνεύματος ἔγκυρος, διότι τό Πνεῦμα τό Ἅγιον εἶναι αὐτή ἡ ἀλήθεια.

Διά τῆς ἑορτίου ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, ἀφ’ ἑνός προσκυνοῦμεν Αὐτόν τοῦτον τόν σταυρωθέντα Σωτῆρα ἡμῶν Χριστόν. Ἀφ’ ἑτέρου ὑμνοῦμεν καί ἑορτάζομεν τήν Ἁγίαν τοῦ Χριστοῦ Ἀνάστασιν. Προσκυνοῦμεν δέ διά τοῦ σταυροῦ Αὐτόν τοῦτον τόν Ἰησοῦν Χριστόν, διότι ἐπί τοῦ σταυροῦ ἐθυσιάσθη «ἵνα», ὡς λέγει ὁ μέγας Παῦλος, «λυτρώσηται ἡμᾶς ἀπό πάσης ἀνομίας καί καθαρίσῃ ἑαυτῷ λαόν περιούσιον», (Τίτ. 2,14). Ὁ δέ περιούσιος λαός εἶναι τά τίμια μέλη, τά ὁποῖα συνιστοῦν τό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, «ἥν περιεποιήσατο διά τοῦ ἰδίου αἵματος», (Πράξ. 20,28), δηλονότι τοῦ σταυρικοῦ αἵματος τοῦ Χριστοῦ.

Ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,  ἤ καλλίτερον εἰπεῖν, ὁ σταυρικός θάνατος τοῦ Χριστοῦ καί ἡ δι’ αὐτοῦ ἐγκαινίασις τοῦ θανάτου τῆς ζωῆς, τουτέστιν τῆς καταργήσεως τοῦ θανάτου διά τῆς ἀναστάσεως τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ εἶναι αὐτό, τό ὁποῖον διαφοροποιεῖ τήν τῶν Χριστιανῶν θρησκείαν ἀπό οἱονδήποτε ἄλλον θρησκευτικόν ἤ φιλοσοφικόν ἤ ἰδεολογικόν σύστημα. Ἰδού λοιπόν διατί ὁ ἱερός Παῦλος λέγει: «Ὁ λόγος γὰρ ὁ τοῦ σταυροῦ τοῖς μὲν ἀπολλυμένοις μωρία ἐστί, τοῖς δὲ σῳζομένοις ἡμῖν δύναμις Θεοῦ ἐστι», ( Α’ Κορ. 1,18).

Ἐξ ἄλλου εἰς τό κέντρον τῆς ἀναιμάκτου καί λογικῆς λατρείας τῆς Ἐκκλησίας μας, δηλονότι τῆς θείας Εὐχαριστίας, εἶναι τό γεγονός ὅτι «δι’ αὐτοῦ τοῦ σταυρωθέντος καί Ἀναστάντος Χριστοῦ ἀναφέρομεν θυσίαν αἰνέσως διά παντός τῷ Θεῷ καί Πατρί», ( Ἑβρ. 13,15).

Εἰς τοῦτο ἐξ ἄλλου καλούμεθα ὑπό τῆς Ἐκκλησίας διά στόματος τοῦ ὑμνῳδοῦ λέγοντος: «Δεῦτε, λαοί, τό παράδοξον θαῦμα καθορῶντες, τοῦ Σταυροῦ τήν δύναμιν προσκυνήσωμεν, ὅτι ξύλον ἐν Παραδείσῳ θάνατον ἐβλάστησε· τό δέ τήν ζωήν ἐξήνθησεν ἀναμάρτητον ἔχον προσηλωμένον τόν Κύριον· ἐξ οὗ πάντα τά ἔθνη ἀφθαρσίαν τρυγῶντες κραυγάζομεν. Ὁ διά Σταυροῦ τόν θάνατον καταργήσας καί ἡμᾶς ἐλευθερώσας, δόξα Σοι». Ἀμήν.

Τήν μεσημβρίαν ὁ Μητροπολίτης Ναζαρέτ κ. Κυριακός παρέθεσε τιμητικήν τράπεζαν εἰς τόν Μακαριώτατον, τήν συνοδείαν Αὐτοῦ καί ἄλλους.

Ἡ ἑορτή τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ ἑωρτάσθη ὡσαύτως μεθεόρτως καί εἰς τήν Ἱεράν Μονήν τοῦ Τιμίου Σταυροῦ εἰς τήν Δυτικήν Ἱερουσαλήμ παρά τό Εὐρωπαϊκόν Κοινοβούλιον, κειμένην εἰς τόν τόπον, ἔνθα ἐφυτεύθη τό τρισύνθετον ξύλον,  ἐκ τοῦ ὁποίου κατεσκευάσθη ὁ σταυρός, ἐν ᾧ προσηλώθη ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός διά τήν σωτηρίαν ἡμῶν.

Ἐνταῦθα ἐτελέσθη θ. Λειτουργία ὑπό τοῦ καθηγουμένου Ἀρχιμανδρίτου π. Κλαυδίου, τήν ὁποίαν παρηκολούθησαν πιστοί τῆς πόλεως τῶν Ἱεροσολύμων καί προσκυνηταί. Τούτους ἐδεξιώθη εἰς τό ἡγουμενεῖον ὁ καθηγούμενος.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_0_placeholder