Ο ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΕΙΣ ΤΟΝ ΙΕΡΟΝ ΝΑΟΝ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ ΤΗΣ ΡΩΣΙΚΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ MISSIA ΕΙΣ ΤΗΝ ΝΕΑΝ ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ ΤΗΝ ΔΕΥΤΕΡΑΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ
Ἡ Δευτέρα, 23η Μαΐου/ 5η Ἰουνίου 2023, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου κατά τό θεόπνευστον βιβλίον τοῦ Πεντηκοσταρίου, ὡς Δευτέρα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἑωρτάσθη ὡς ἡμέρα ἀφιερώσεως εἰδικῶς εἰς τό Ἅγιον Πνεῦμα, λόγω τοῦ ἐξόχου ἔργου αὐτοῦ εἰς τόν φωτισμόν τῶν Ἁγίων ἐνδόξων Ἀποστόλων. Τό Ἅγιον Πνεῦμα, «Θεός καί θεοποιοῦν», «πῦρ διαιρούμενον εἰς νομάς χαρισμάτων», ἐπέμφθη παρά τοῦ Πατρός δι’ Υἱοῦ εἰς τούς ἀποστόλους καί ἐκάθισεν έν εἴδει πυρίνων γλωσσῶν εἰς τάς κεφαλάς αὐτῶν καί ἐνεδυνάμωσε καί ἐφώτισεν αὐτούς «ἵνα λαλῶσιν ἑτέρας γλῶσσας τά μεγαλεῖα τοῦ Θεοῦ».
Διά τήν λατρείαν καί τιμήν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος εἰδικῶς κατά τήν ἡμέραν ταύτην ἐτελέσθη θεία Λειτουργία εἰς τόν Ἱερόν Ναόν τῆς Ἁγίας Τριάδος τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας τῆς Πνευματικῆς Ἀποστολῆς εἰς Ἱεροσόλυμα (MISSIA), Προεξαρχούσης τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου, τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Ἑλενουπόλεως κ. Ἰωακείμ, τοῦ Προϊσταμένου τῆς MISSIA Ἀρχιμανδρίτου π. Ἀλεξάνδρου, τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Δομετιανοῦ, τοῦ Γέροντος Καμαράση Ἀρχιμανδρίτου π. Νεκταρίου καί ἀντιπροσώπου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Μολδαυΐας τῆς Ρωσίας Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Ungheni & Nisporen κ. Πέτρος, Ἀραβοφώνων Ἱερέων καί Ἱερέων ἐκ τῆς Μονῆς Ὀρεινῆς Gornesky, ψαλλουσῶν ἐν χορῳδία τῶν μοναζουσῶν τῆς MISSIA καί τῆς Μονῆς Ὀρεινῆς Gornesky, τῇ προσευχῇ πολλῶν Ρωσοφώνων κυρίως πιστῶν, παρουσίᾳ τοῦ Πρέσβεως τῆς Ρωσίας εἰς τό Ἰσραήλ κ. A.D. Victorov.
Εἰς τό Κοινωνικόν τῆς θείας Λειτουργίας ὁ Μακαριώτατος ὡμίλησεν διά τῆς κάτωθι ὁμιλίας Αὐτοῦ ἑλληνιστί μεταφραζομένην εἰς τήν Ρωσσικήν ὡς ἕπεται:
«Λυτήριον κάθαρσιν ἀμπλακημάτων πυρίπνοον δέξασθε Πνεύματος δρόσου.Ὤ τέκνα φωτόμορφα τῆς Ἐκκλησίας Νῦν ἐκ Σιών γάρ ἐξελήλυθε νόμος, ἡ γλωσσοπυρσόμορφος Πνεύματος χάρις», ἀναφωνεῖ ὁ ὑμνογράφος τῆς Ἐκκλησίας ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός.
Πανοσιολογιώτατε Ἀρχιμανδρῖτα Πάτερ Ἀλέξανδρε, Προϊστάμενε καί ἐκπρόσωπε τῆς Αὐτοῦ θειοτάτης Μακαριότητος τοῦ Πατριάρχου Μόσχας κ.κ. Κυρίλλου ἐν τῇ ἐν Ἱεροσολύμοις Ρωσικῇ Πνευματικῇ καί Ἐκκλησιαστικῇ Ἀποστολῇ,
Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,
Εὐλαβεῖς Χριστιανοί καί προσκυνηταί,
Ἡ ἐπιλάμψασα σήμερον χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος συνήγαγε πάντας ἡμᾶς ἐν τῷ φερωνύμῳ τούτῳ Ναῷ τῆς Ἁγίας Τριάδος, ἵνα ἑορτάσωμεν τήν Πεντηκοστήν, τήν ἐπιδημίαν δηλονότι τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, συμμετέχοντες τῷ εὐχαριστιακῷ θείῳ μυστηρίῳ τοῦ Σώματος καί τοῦ Αἵματος τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Τό ἐκ τοῦ Πατρός ἐκπορευόμενον καί σύν Πατρί καί Υἱῷ συμπροσκυνούμενον κάι συνδοξαζόμενον Ἅγιον Πνεῦμα εἶναι ἐκεῖνο τό ὁποῖον, ὡς λέγει ὁ ὑμνῳδός: «πάντα χορηγεῖ·… βρύει προφητείας, ἱερέας τελειοῖ, ἀγραμμάτους σοφίαν ἐδίδαξεν, ἁλιεῖς θεολόγους ἀνέδειξεν, ὅλον συγκροτεῖ τόν θεσμόν τῆς Ἐκκλησίας».
Οὐσιώδες συστατικόν τοῦ θεσμοῦ τῆς Ἐκκλησίας ἀλλά καί τῆς Ὀρθοδοξίας εἶναι οἱ Ἀπόστολοι, οἵτινες ἀφ᾽ ἑνός μέν «ἐπλήσθησαν Πνεύματος Ἁγίου» (Πράξ. 2,4) κατά τήν ἡμέραν τῆς Πεντηκοστῆς· ἀφ ἑτέρου δέ αὐτός οὗτος ὁ Κύριος «ἐνεφύσησεν αὐτοῖς λέγων: λάβετε Πνεῦμα Ἅγιον, ἄν τινων ἀφῆτε τάς ἁμαρτίας ἀφέωνται αὐτοῖς· ἄν τινων κρατῆτε κεκράτηνται» (Ἰωάν. 20,23). Προσέτι δέ, εἶπεν αὐτοῖς, τοῖς Ἀποστόλοις, «πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τά ἔθνη, βαπτίζοντες αὐτούς εἰς τό ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, διδάσκοντες αὐτούς τηρεῖν πάντα ὅσα ἐνετειλάμην ὑμῖν· καί ἰδού ἐγώ μεθ᾿ ὑμῶν εἰμι πάσας τάς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος», (Ματθ. 28,19-20).
Ἐκ τῆς παραγγελίας τοῦ Κυρίου «διδάσκοντες αὐτούς τηρεῖν πάντα ὅσα ἐνετειλάμην ὑμῖν·» (28,20) καταδείκνυται, ὅτι τοῦτο πρέπει νά ἀποτελεῖ τήν βάσιν τῆς διδασκαλίας τῶν Ἀποστόλων. Διό καί ὁ Μέγας Βασίλειος ἐν τῇ ἐρμηνείᾳ τῶν λόγων τούτων λέγει: «διδάσκοντες αὐτούς οὐχί τά μέν τηρεῖν, τῶν δέ ἀφιέναι, ἀλλά τηρεῖν πάντα ὅσα ἐνετειλάμην ὑμῖν» , ὁ δέ Ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας σχολιάζων τό ρῆμα Κυρίου: «εἰ γάρ καί ἀποδημεῖ [ὁ Ἰησοῦς] σαρκί παραστήσας Ἑαυτόν ὑπέρ ἡμῶν τῷ Πατρί … ἀλλ᾽ ἐναυλίζεται τοῖς ἀξίοις διά τοῦ Πνεύματος [τοῦ Ἁγίου] καί σύνεστι τοῖς ἁγίοις διά παντός»· καί ἀναλυτικώτερον ἑρμηνεύει ὁ Ἱερός Χρυσόστομος λέγων: «οὐ μετ᾽ ἐκείνων δέ μόνον εἶπεν ἔσεσθαι, ἀλλά καί μετά πάντων τῶν μετ᾽ ἐκείνους πιστευσάντων. Οὐ γαρ δή ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος οἱ Ἀπόστολοι μένειν ἔμελλον· ἀλλ᾽ ὡς ἑνί σώματι διαλέγεται τοῖς πιστοῖς», καί διά τῶν τότε καί τοῖς μετά ταῦτα τήν τοιαύτην ἐπηγγείλατο χάριν, ἐπιλέγει ὁ Ζιγαβηνός.
Δι᾽ ὅλων τούτων καθίσταται σαφές ὅτι ἡ Κοινωνία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἐνεργεῖται διά τῆς ἑνότητος τῆς Ἐκκλησίας κατά τόν λόγον τοῦ Κυρίου: «οὗ γάρ εἰσι δύο ἤ τρεῖς συνηγμένοι εἰς τό ἐμόν ὄνομα, ἐκεῖ εἰμι ἐν μέσῳ αὐτῶν», (Ματθ. 18,20). Ἡ Ἐκκλησία, οὖσα τό σῶμα τοῦ Χριστοῦ ἀποτελεῖ τό κατοικητήριον τοῦ Ἁγίου Πνεύματος: «Ὑμεῖς δέ ἐστε σῶμα Χριστοῦ καί μέλη ἐκ μέρους», (Α´ Κορ. 12, 27), «καί γάρ ἐν ἑνί Πνεύματι ἡμεῖς πάντες εἰς ἕν σῶμα ἐβαπτίσθημεν εἴτε Ἰουδαῖοι εἴτε Ἕλληνες, εἴτε δοῦλοι, εἴτε ἐλεύθεροι καί πάντες εἰς ἕν Πνεῦμα ἐποτίσθημεν», (Α´ Κορ. 12,13), κηρύττει ὁ θεῖος Παῦλος.
Τήν ἑνότητα ταύτην τῆς πίστεως καί τῆς κοινωνίας τοῦ Ἁγίου Πνεύματος διατρανοῖ σήμερον ἡ συμμετοχή τῶν ἀδελφῶν Ἐκκλησιῶν Ἱεροσολύμων καί Ρωσίας καί οὐχί μόνον ἐν τῷ κοινῷ ποτηρίῳ τῆς «μυστικῆς εὐλογίας», τῆς θείας δηλονότι εὐχαριστίας τοῦ Σώματος καί τοῦ Αἵματος τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. «Τήν ἕνωσιν ἀγαπᾶτε, τούς μερισμούς φεύγετε· μιμηταί γίνεσθε Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὡς καί Αὐτός τοῦ Πατρός Αὐτοῦ», παραγγέλλει ὁ Ἅγιος Ἰγνάτιος ὁ θεοφόρος. «Παρακαλῶ δε ὑμᾶς, ἀδελφοί, διά τοῦ ὀνόματος τοῦ Κυρίου ἡμῶν ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, ἵνα τό αὐτό λέγητε πάντες, καί μή ᾖ ἐν ὑμῖν σχίσματα, ἦτε δέ κατηρτισμένοι ἐν τῷ αὐτῷ νοΐ καί ἐν τῇ αὐτῇ γνώμῃ», (Α´ Κορ. 1, 10), κηρύττει ὁ σοφός Παῦλος.
Οὐχ ἧττον ὅμως ἀγωνίαν καί λύπην προκαλεῖ εἰς ἡμᾶς ὡς μή ὤφελε, διαταραχθεῖσα τάξις καί ἑνότης ἐν τῷ σώματι τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς ἡμῶν Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Καί τοῦτο διότι, ὡς κηρύττει ὁ θεσπέσιος Παῦλος, «εἴτε πάσχει ἕν μέλος, συμπάσχει πάντα τα μέλη, εἴτε δοξάζεται ἕν μέλος, συγχαίρει πάντα τά μέλη», (Α´ Κορ. 12, 26).