ΘΑΒΩΡ 2010 / Η ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΤΟΠΟΥΣ.

Τό ὄρος Θαβώρ, Ἰταβύριον εἰς τήν θύραθεν γραμματείαν, «δεσπόζει εἰς τό μέσον τῆς Γαλιλαίας, ἀναμέσον τῆς πεδιάδος τοῦ Ἰεζράελ καί τῆς Σκυθουπόλεως, πανταχόθεν ἀπομεμονωμένον ἀπό παντός ἄλλου ὁμόρου ὄρους (Βενιαμίν Ἰωαννίδου, Προσκυνητάριον τῆς Ἁγίας Γῆς, σ. 349).

Μνείαν τοῦ ὄρους Θαβώρ ἔχομεν εἰς τήν Παλαιάν Διαθήκην. Ἀναφέρεται εἰς τούς ψαλμούς: «Θαβώρ καί Ἑρμών ἐν τῷ ὀνόματί Σου ἀγαλλιάσονται» (Ψαλμ. 88,13). Ἐπίσης ἀναφέρεται ὡς τό ὅριον τῶν φυλῶν Ζαβουλών καί Ἰσσάχαρ (Ἰησ. Ναυῆ 19, 12-22) καί ὡς ὁ τόπος συγκεντρώσεως τῶν υἱῶν Ἰσραήλ ὑπό τόν Βαρούχ καί τήν Δεβώραν πρό τῆς μάχης κατά τοῦ Σισάρα (Κριτ. 4,6).

Εἰς τήν Καινήν Διαθήκην δέν γίνεται ὀνομαστική μνεία τοῦ ὄρους Θαβώρ. Τοῦτο ὅμως ὑπονοεῖται ὡς τό ὄρος τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Κυρίου διά τῆς φράσεως τοῦ ἀποστόλου Πέτρου, «ἐν ὄρει ἁγίῳ», «καί ταύτην τήν φωνήν -Οὗτός ἐστιν ὁ Υἱός μου ὁ ἀγαπητός, εἰς ὅν ἐγώ ηὐδόκησα- ἠκούσαμεν ἐξ οὐρανοῦ ἐνεχθεῖσαν σύν αὐτῷ ὄντες ἐν τῷ ἁγίῳ ὄρει». (Πέτρ. Β’ 1,18).

Παρά τήν καινοδιαθηκικήν ἀνωνυμίαν, ἀρχαιοτάτη πίστις καί παράδοσις τῆς Ἐκκλησίας συνδέει τό γεγονός τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Κυρίου μέ τό ὄρος Θαβώρ.

Εἰς τούς πρόποδας τούτου τοῦ ὄρους ἄφησε ὁ Κύριος τούς ὑπολοίπους μαθητάς Αὐτοῦ καί παρέλαβε μεθ’ Ἑαυτοῦ ἐπί τῆς κορυφῆς τούς τρεῖς προκρίτους, Πέτρον καί Ἰάκωβον καί Ἰωάννην.

Ἐνώπιον αὐτῶν αἴφνης ἔλαμψε τό πρόσωπον Αὐτοῦ ὡς ὁ ἥλιος καί τά ἱμάτια Αὐτοῦ ἐγένοντο λευκά ὡς τό φῶς καί ὤφθησαν ὁ Μωϋσῆς καί ὁ Ἠλίας νά συλλαλοῦν μετ’ Αὐτοῦ περί τῆς σταυρικῆς θυσίας Αὐτοῦ εἰς Ἱεροσόλυμα καί ὁ Πέτρος προέτεινεν Αὐτῷ νά κατασκευάσουν τρεῖς σκηνάς καί νά μείνουν ἐπί τοῦ ὄρους, ὁπότε καί νεφέλη φωτεινή ἐπεσκίασεν αὐτούς καί ἠκούσθη φωνή ἐκ τῆς νεφέλης λέγουσα: «Οὗτός ἐστιν ὁ Υἱός μου ὁ ἀγαπητός, ἐν ᾧ ηὐδόκησα, Αὐτοῦ ἀκούετε» (Λουκ. 9,28-36).

Συμφώνως πρός τήν ἑρμηνείαν τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας, ὁ Κύριος παρέδωσε τήν θαυμαστήν αὐτήν θέαν τοῦ προσώπου Αὐτοῦ εἰς τούς τρεῖς προκρίτους μαθητάς Αὐτοῦ καί δι’ αὐτῶν εἰς τήν Ἐκκλησίαν, ἵνα προετοιμάσῃ καί ἐνισχύσῃ αὐτούς διά τό μυστήριον τοῦ Σταυροῦ καί τῆς Ἀναστάσεως Αὐτοῦ, ἵνα ὑπομνήσῃ τό πρωτόκτιστον κάλλος τῆς εἰκόνος τοῦ ἀνθρώπου, τό ἁμαυρωθέν μέ τήν πτῶσιν καί ἀποκτώμενον πάλιν διά τῆς πίστεως καί κοινωνίας καί ἑνότητος μετ’ Αὐτοῦ.

Ἐν Αὐτῷ διά τοῦ προσωπικοῦ ἀγῶνος τῶν πιστευόντων εἰς Αὐτόν ἐπιτυγχάνεται ἡ ἀποβολή τοῦ ἐνδύματος τῆς ἀσχημίας καί τῆς δυσμορφίας τῶν παθῶν  τῆς ψυχῆς καί ἡ ἔνδυσις τοῦ ἐνδύματος τῆς εὐμορφίας, τῆς κοσμιότητος καί τῆς εὐπρεπείας τῶν ἀρετῶν. Ἡ μεταμόρφωσις αὕτη, εἰς τήν ὁποίαν καλεῖ ὁ Κύριος  τούς εἰς Αὐτόν πιστεύοντας, συνέβη εἰς τόν ὕψιστον βαθμόν εἰς τούς Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας, οἱ ὁποῖοι ὡς καί οἱ μαθηταί «τήν δόξαν Κυρίου ἐθεάσαντο καθώς ἠδύναντο, ἐν τῇ ἐμπειρίᾳ τοῦ ἀκτίστου φωτός τοῦ προσώπου Αὐτοῦ».

Ἀνάμνησιν τοῦ θαυμαστοῦ γεγονότος τούτου εἶχε καί ἐφέτος ἡ Σιωνῖτις Ἐκκλησία ἐπί τῆς κορυφῆς τοῦ ὄρους Θαβώρ ἔμπροσθεν καί ἐντός τοῦ περικαλλοῦς ναοῦ τῆς Μεταμορφώσεως, τοῦ ἐκτισμένου μέν ἐπί τῶν ἐρειπίων ἀρχαιοτέρου βυζαντινοῦ ναοῦ ὑπό  τοῦ ἀειμνήστου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων Κυρίλλου (1865), ἁγιογραφημένου δέ προσφάτως θαυμαστῶς δι’ ἀρίστης βυζαντινῆς ἁγιογραφικῆς τέχνης ὑπό τοῦ φιλοπόνου ἡγουμένου Ἀρχιμανδρίτου Ἱλαρίωνος, ἀνακαινιστοῦ ὅλων τῶν χώρων τῆς Μονῆς καί κτίτορος παρεκκλησίου πρός τιμήν τῆς Ἁγίας Τριάδος.

Εἰς τόν ὑπαίθριον πευκόφυτον χῶρον ἔμπροσθεν τοῦ Ναοῦ τούτου και ἐπί καταλλήλως προητοιμασμένης ἐξέδρας, εἰς τύπον ἱεροῦ βήματος, ἐτελέσθη νυκτερινή θ. Λειτουργία τήν νύκτα τῆς 5^ης πρός 6^ην/18^ην πρός 19^ην Αὐγούστου 2010, προεξάρχοντος τῆς Α.Θ.Μ., τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου Γ’, συλλειτουργούντων Αὐτῷ  τῶν Ἱερωτάτων Μητροπολιτῶν Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου  καί Βόστρων κ. Τιμοθέου, τοῦ Γέροντος Ἀρχιγραμματέως,  Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, και πλέον τεσσαρακοντάδος ἱερέων ἐξ Ἑλλάδος, Κύπρου, Ρουμανίας, Ρωσίας, Οὐκρανίας καί ἐν κατανύξει παρακολουθούντων περί τούς τρεῖς χιλιάδας (3.000) πιστῶν ἐκ τῶν ὡς ἄνω χωρῶν τούτων, δι’ ὅ καί τά βιβλικά ἀναγνώσματα ἀνεγνώσθησαν καί ἡ θ. Λειτουργία ἐτελέσθη ἑλληνιστί, ἀραβιστί, ρωσιστί καί ρουμανιστί.

Ἐκτός τῶν συλλειτουργῶν ἱερέων περί τούς ἑξήκοντα  καί πλέον προσῆλθον, κρατοῦντες ἐπιτραχήλιον καί ζητοῦντες εὐλογίαν παρά τοῦ Μακαριωτάτου διά τήν θ. Κοινωνίαν. Τῶν ἀχράντων μυστηρίων ἐκοινώνησαν καί οἱ πλεῖστοι τῶν πιστῶν, διά τήν εὐταξίαν τῶν ὁποίων, λόγῳ τοῦ συνωστισμοῦ, ἐχρειάσθησαν εἰδικώτερα μέτρα τάξεως.

Εὐθύς ἅμα τῇ ἀπολύσει ὁ Μακαριώτατος προσεφώνησεν ἐν συντομίᾳ, διά τόν κόπον τῆς ἀγρυπνίας, τούς πιστούς, ὡς ἑξῆς:

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

εὐλαβεῖς προσκυνηταί,

Ἡ χάρις τοῦ Παναγίου Πνεύματος ἀνήγαγεν καί συνήγαγεν πάντας ἡμᾶς εἰς τό θεοβάδιστον τοῦτον τόπον διά νά ἑορτάσωμεν τήν ἀνάμνησιν τῆς θείας Μεταμορφώσεως τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Τό γεγονός τῆς ἐπί τοῦ ὄρους Θαβώρ Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ ἀποτελεῖ τόν θεμέλιον λίθον τῆς σωτηριώδους θεολογίας τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.

Ὁ λόγος τοῦ ἀνθρώπου ἀποδεικνύεται ἀδύνατος καί περιωρισμένος  εἰς τήν προσπάθειάν του νά κατανοήσῃ τόν ἄπειρον καί ἀπερινόητον Θεόν.

Ὅ,τι γνωρίζομεν σχετικά μέ τόν Θεόν, τό γνωρίζομεν διά τοῦ μυστηρίου τῆς θείας Οἰκονομίας, δηλονότι διά τοῦ ἐνανθρωπήσαντος Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ. Ὁ σεσαρκωμένος Λόγος τοῦ Θεοῦ, ὁ Χριστός μέ ἄλλα λόγια εἶναι Αὐτός ὁ ὁποῖος μᾶς φανερώνει διά μέσου τῆς Ἐκκλησίας Αὐτοῦ κατά τρόπον σχετικόν, αἰνιγματικόν καί συνεσκιασμένον τόν κεκρυμμένον καί ἀπόκρυφον μυστήριον τῆς θείας ἀπειρίας καί τοῦ ἐπουρανίου θείου φωτός. «Βλέπομεν γάρ ἄρτι δι’ ἐσόπτρου ἐν αἰνίγματι, τότε δέ πρόσωπον πρός πρόσωπον· ἄρτι γινώσκω ἐκ μέρους…» (Α’ Κορ. 13,12), λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος.

(Διότι τώρα βλέπομεν σάν εἰς μετάλλινον καθρέπτην, θαμπά καί τόσον ἀτελῶς, ὥστε θά μᾶς μένουν πολλά αἰνίγματα, πού δέν θά ἠμποροῦμεν νά τά ἐξηγήσωμεν. Τότε ὅμως θά ἴδωμεν φανερά καί καθαρά, διότι θά ἴδωμεν κατ’ εὐθεῖαν πρόσωπον μέ πρόσωπον. Τώρα γνωρίζω μόνον ἕνα μέρος τῆς ἀληθείας).

Τήν ἐκ μέρους φανέρωσιν τοῦ μυστηρίου τῆς θείας Οἰκονομίας, μυστηρίου τοῦ ἀποκεκρυμένου ἀπό τῶν αἰώνων ἐν τῷ Θεῷ, τῷ τά πάντα κτίσαντι διά Ἰησοῦ Χριστοῦ (Ἐφεσ. 3,9). ἐρμηνεύει ἐναργέστατα καί μετ’ ἀκριβείας ὁ ἱερός τῆς Ἐκκλησίας μας ὑμνῳδός λέγων: «Ὁ πάλαι τῷ Μωσεῖ συλλαλήσας, ἐπί τοῦ ὄρους Σινᾶ διά συμβόλων, ἐγώ εἰμί λέγων, ὁ Ὤν, σήμερον ἐπ’ ὄρους Θαβώρ, μεταμορφωθείς ἐπί τῶν μαθητῶν, ἔδειξε τό ἀρχέτυπον κάλλος τῆς εἰκόνος, ἐν Ἑαυτῷ τήν ἀνθρωπίνην ἀναλαβών οὐσίαν. Καί τῆς τοιαύτης χάριτος μάρτυρες παραστησάμενοι, Μωϋσῆν καί Ἠλίαν κοινωνούς ἐποιεῖτο τῆς εὐφροσύνης, προμηνύοντας τήν ἔξοδον διά Σταυροῦ καί σωτήριον Ἀνάστασιν».

Θέλοντας ὁ Χριστός ἀφ’ ἑνός μέν νά προετοιμάσῃ τούς μαθητάς Του ἐν ὄψει τοῦ σταυρικοῦ Αὐτοῦ πάθους καί τριημέρου ἀναστάσεώς Του, ἀφ’ ἑτέρου δέ νά φανερώσῃ  τήν οὐράνιον αὐτοῦ βασιλείαν, παρέλαβε τούς μαθητάς Του καί ἀνῆλθεν εἰς τό ὄρος Θαβώρ. Ἀνῆλθεν εἰς τόν τόπον, ἔνθα ἡμεῖς οἱ ταπεινοί καί ἀνάξιοι ἱστάμεθα αὐτήν τήν στιγμήν πέριξ τῆς Ἱερᾶς Τραπέζης τοῦ Σώματος καί Αἵματος τῆς εὐχαριστιακῆς συνάξεως τοῦ μεταμορφωθέντος Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ.

Καί ἐδῶ ἀκριβῶς ἐπί τούτου τοῦ ὄρους Θαβώρ, ὡς λέγει ὁ ὑμνῳδός, μεταμορφωθείς ὁ Χριστός ἐπί τῶν μαθητῶν ἔδειξε τό ἀρχέτυπον κάλλος τῆς εἰκόνος, ἐν Ἑαυτῷ τήν ἀνθρωπίνην ἀναλαβών οὐσίαν.

Τό δέ ἀρχέτυπον κάλλος τῆς εἰκόνος Αὐτοῦ τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ δέν εἶναι ἄλλο ἀπό τό ἄκτιστον καί θεῖον φῶς, τό ὁποῖον διά τῶν ἀκτίστων θείων ἐνεργειῶν καταυγάζει καί φωτίζει θεοπρεπῶς τόν νοῦν καί τήν καρδίαν τῶν ἀγαπώντων τόν Θεόν ἐξ ὅλης καρδίας καί διανοίας. «Μακάριοι οἱ καθαροί τήν καρδίαν ὅτι αὐτοί τόν Θεόν ὄψονται», παραγγέλλει ὁ Κύριός μας.

«Φωτός χορηγός καί φῶς ὑπάρχων, ἀναφωνεῖ ὁ ὑμνῳδός, ἀπρόσιτον καί ἀΐδιον, προάναρχε, ὁ ἀναβαλλόμενος φῶς ὥσπερ ἱμάτιον, φῶς ἐν τῷ κόσμῳ ἔλαμψας, μετά σαρκός προελθών· καί φῶς ἐπί τοῦ ὄρους ἀστράπτεις, δόξης τῆς πατρῴας δεικνύς τόν χαρακτῆρα».

Αὐτοῦ τοῦ Θαβωρίου φωτός τῆς θείας δόξης τόπος φανερώσεως ἀλλά καί τρόπος κοινωνίας, ἤ καλλιτερον εἰπεῖν πενυματικῆς θεωρίας, εἶναι ἡ ἁγία ἡμῶν Ὀρθόδοξος τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία.

Μέ ἄλλα λόγια, τῆς ἐμπειρίας τῶν μαθητῶν ἐπί τοῦ ὄρους Θαβώρ δυνάμεθα καί ἡμεῖς νά γίνωμεν συμμέτοχοι καί κοινωνοί, ἀφοῦ πρῶτον καθάρωμεν καί εὐτρεπίσωμεν τόν ἔσω ἄνθρωπον, διακόπτοντες τό νέφος τοῦ γεώδους σαρκίου. «Οἱ δόξης ἐφιέμενοι, ὑλικῶς τῆς ἐνθέου, λέγει καί πάλιν ὁ ὑμνῳδός, τό νέφος διακόψωμεν τοῦ γεώδους σαρκίου, μετάρσιοι πρός τό ὄρος τό Θαβώρ ἀνελθόντες καί Μωσεῖ Ἠλίᾳ τε, μαθητῶν τοῖς πρωτάρχαις συμμετασχεῖν, θεϊκῆς ἐλλάμψεως ἀπροσίτου ἀξιωθῆναι σπεύσωμεν, φῶς φωτί προσλαβόντες».

Ἀς σπεύσωμεν καί ἡμεῖς, ἀδελφοί μου, διά τῆς εὐπραγίας, δηλαδή δι’ ἔργων ἀγαθῶν καί καλῶν, ἀλλά καί διά μετανοίας καί τῆς καλῆς καί ὀρθῆς ὁμολογίας τῆς πίστεως ἡμῶν τήν καλήν ἀλλοίωσιν ἀλλοιωθέντες τῇ τοῦ Χριστοῦ Μεταμορφώσει, ἵνα εὑρεθῶμεν σήμερον φωτοφαεῖς καί μετά τοῦ ὑμνῳδοῦ συμψάλλωμεν καί εἴπωμεν:

«Φῶς ἀναλλοίωτον Λόγε, φωτός Πατρός ἀγεννήτου, ἐν τῷ φανέντι φωτί Σου, σήμερον ἐν Θαβωρίῳ, φῶς εἴδομεν τόν Πατέρα, φῶς καί τό Πνεῦμα, φωταγωγοῦν πᾶσαν κτίσιν». Ἀμήν.

Κατόπιν ὁ Μακαριώτατος ηὐλόγησε τάς σταφυλάς καί οὕτως ἔληξεν ἡ νυκτερινή θ. Λειτουργία.

Τήν δέ πρωΐαν ἐτελέσθη θ. Λειτουργία ἐντός τοῦ ἱεροῦ Ναοῦ, προεξάρχοντος τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Ναζαρέτ κ. Κυριακοῦ, συλλειτουργούντων πολλῶν ἱερέων, τῇ συμμετοχῇ πολλῶν προσκυνητῶν, ἐντοπίων ἀραβοφώνων Ὀρθοδόξων καί ἄλλων ἐξ Ὀρθοδόξων χωρῶν. Μετά τήν θ. Λειτουργίαν ἠκολούθησεν ἡ λιτάνευσις τῆς ἱερᾶς εἰκόνος πέριξ τοῦ ἱεροῦ Ναοῦ καί δεξίωσις διά πάντας τούς πιστούς. Περί τήν μεσημβρίαν ὁ ἡγούμενος Ἀρχιμανδρίτης Ἱλαρίων παρέθεσε τῷ Μακαριωτάτῳ πλουσίαν τράπεζαν, μέ κατάλυσιν ἰχθύος καί βρῶσιν ἐκ τῶν ηύλογημένων σταφυλῶν. Εἰς ταύτην ἦτο προσκεκλημμένος καί ὁ Ἰσραηλινός Στρατιωτικός Διοικητής τῆς περιοχῆς Βηθλεέμ κ. Ἰγιάντ Σιρχάν.

Τό γεγονός τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Κυρίου καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἑωρτάσθη διά πανηγυρικῆς θ. Λειτουργίας ἐπίσης εἰς τό Θεομητορικόν Μνῆμα ἐν Γεθσημανῇ, προεξάρχοντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀβήλων κ. Δωροθέου καί εἰς τόν Ἱερόν Ναόν τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Κυρίου εἰς Ραμάλλαν, προεξάρχοντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Γεράσων κ. Θεοφάνους.

Οὕτω, δόξα τῷ Θεῷ, πάντες, ἐν τῷ μέτρῳ τοῦ ἀγῶνος καί τῆς συμμετοχῆς αὐτοῦ ἕκαστος, «φωτί προσελάβομεν φῶς καί μετάρσιοι γενόμενοι τῷ πνεύματι, ὑμνήσαμεν Τριάδα ὁμοούσιον».

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_0_placeholder