Η ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ ΕΙΣ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ (2016).
Τήν Κυριακήν, 16ην /29ην Μαΐου 2016, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου ἡ ἑορτή τῆς Κυριακῆς τῆς Σαμαρείτιδος εἰς τό ἐν τῇ Νεαπόλει-Nablus τῆς Σαμαρείας Φρέαρ τοῦ Ἰακώβ.
Ὡς γνωστόν κατά τήν ἑορτήν ταύτην ἐπιτελεῖται ἡ μνήμη τῆς συναντήσεως τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ εἰς τό Φρέαρ τοῦ Ἰακώβ, τό ὠρυγμένον ὑπό τοῦ Πατριάρχου Ἰακώβ ἀναμέσον τῶν δύο ὀρέων Γεβάλ καί Γαριζίν.
Ἐκ τῆς συναντήσεως ταύτης καί συνομιλίας, ἡ Σαμαρεῖτις γυνή ἐπίστευσεν εἰς τόν Κύριον. καθ’ ὅτι μάλιστα ὁ Κύριος ἀπεκάλυψεν αὐτῇ ὅτι «Ἐκεῖνος, ὁ ὁμιλῶν μετ’ αὐτῆς, εἶναι ὁ ἀναμενόμενος Μεσσίας, ὁ Χριστός», αὐτή καί ὁ οἶκος αὐτῆς. Τό γεγονός αὐτό παραδίδει εἰς τήν Ἐκκλησίαν ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης εἰς τήν θεόπνευστον αὐτοῦ διήγησιν τοῦ 4ου κεφαλαίου τοῦ Εὐαγγελίου αὐτοῦ.
Εἰς τόν ἐπί τοῦ Φρέατος ἀνεγερθέντα περικαλλέστατον Ναόν ἐπ’ ὀνόματι τῆς Ἁγίας Φωτεινῆς τῆς Σαμαρείτιδος ὑπό τοῦ Ἁγιοταφίτου ἡγουμένου Ἀρχιμανδρίτου π. Ἰουστίνου, ἐν ᾦ ἐμαρτύρησε καί ὁ Ἁγιοταφίτης Ἅγιος Φιλούμενος, ἐτέλεσε τήν θείαν Λειτουργίαν ἐν τῇ ὡς ἄνω ἡμέρᾳ τῆς ἑορτῆς ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τῶν Σεβασμιωτάτων Ἀρχιεπισκόπων Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, Γέροντος Ἀρχιγραμματέως, Λύδδης κ. Δημητρίου Γραμματέως τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου, καί Πέλλης κ. Φιλουμένου, Πατριαρχικοῦ Ἐπιτρόπου ἐν Ἴρμπετ τῆς Ἰορδανίας, τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Νεκταρίου Γέροντος Καμαράση ὡς προεξάρχοντος ἱερέως, τοῦ ἡγουμένου τῶν Ραφιδίων Ἀρχιμανδρίτου π. Λεοντίου, τοῦ ἡγουμένου τῆςἐν τῷ Χωρίῳ τῶν Ποιμένων Ἱερᾶς Μονῆς τῶν Ποιμένων Ἀρχιμανδρίτου π. Ἰγνατίου, ἱερέων παρεπιδημούντων ἐξ Ἑλλάδος καί Ἀραβοφώνων ἐκ τῶν ὁμόρων κωμῶν τῆς Νεαπόλεως, ψαλλούσης τῆς Γεροντίσσης Μαριάμ ἑλληνιστί καί ἱεροψαλτῶν τῶν ὁμόρων κωμῶν ἀραβιστί, παρουσία τοῦ Γενικοῦ Προξένου κ. Βασιλείου Κοΐνη καί ἑτέρων μελῶν τοῦ Ἑλληνικοῦ Γενικοῦ Προξενείου καί μετέχοντος εὐσεβοῦς λαοῦ, προερχομένου ἐκ τῶν πλησιοχώρων κωμῶν Ραφιδίων, Τουμπάς, Ζαπάπδε, Τουλκάρεμ καί προσκυνητῶν ἐξ Ἑλλάδος, Ρωσίας, Οὐκρανίας καί Ρουμανίας.
Πρός τό εὐσεβές ἐκκλησίασμα τοῦτο ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ὁ Μακαριώτατος, ἔχοντα ἑλληνιστί οὕτως:
«Ὁ κατ᾽ οὐσίαν ἀθεώρητος Λόγος καί παντουργός ὤφθης τοῖς ἀνθρώποις, ἄνθρωπος ἐξ ἁγνῆς Θεομήτορος, τόν ἄνθρωπον ἀνακαλούμενος πρός μετουσίαν τῆς σῆς Θεότητος», ἀναφωνεῖ ὁ μέλῳδός τῆς Ἐκκλησίας
Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,
Εὐλαβεῖς Χριστιανοί καί προσκυνηταί,
Ὁ κατ᾽ οὐσίαν ἀθεώρητος θεῖος Λόγος, δηλονότι ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, συνεκάλεσε πάντας ἡμᾶς ἐν τῷ ἱερῷ τούτῳ τόπῳ τοῦ φρέατος τοῦ Πατριάρχου Ἰακώβ, ἵνα συναντλήσωμεν καί ἡμεῖς μετά τῆς ἁγίας Σαμαρείτιδος γυναικός ὕδωρ ἁλλόμενον, ὕδωρ ζωῆς αἰωνίου ἐκ τοῦ μυστικοῦ πνευματικοῦ φρέατος, τόν Μονογενῆ Υἱόν τοῦ Θεοῦ Πατρός.
Καί ὁ μέν Πατριάρχης Ἰακώβ κατέλιπεν ἡμῖν ἄχρι σήμερον τό φυσικόν τοῦτο φρέαρ, ἐπί τοῦ ὁποίου ἀνηγέρθη ὁ περικαλλέστατος οὗτος Ναός πρός τιμήν τῆς ἁγίας Φωτεινῆς, δηλαδή τῆς Σαμαρείτιδος γυναικός. Ὁ δέ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός κατέλιπεν ἡμῖν τό πνευματικόν Αὐτοῦ φρέαρ, δηλονότι τόν Ἅγιον Ποτήριον τοῦ τιμίου Σώματος καί αἵματος Αὐτοῦ, εἰπών τοῖς μαθηταῖς Αὐτοῦ: «Λάβετε φάγετε, τοῦτό μου ἐστι τό Σῶμα τό ὑπέρ ὑμῶν κλώμενον. Τοῦτο ποιεῖτε εἰς τήν ἐμήν ἀνάμνησιν. Ὡσαύτως καί τό ποτήριον μετά τό δειπνῆσαι λέγων. Τοῦτο τό ποτήριον ἡ καινή διαθήκη ἐστίν ἐν τῷ ἐμῷ αἵματι. Τοῦτο ποιεῖτε, ὁσάκις ἄν πίνητε εἰς τήν ἐμήν ἀνάμνησιν», (Α´ Κορ. 11, 24-26).
Αὐτό ἀκριβῶς ἑορτάζομεν καί ἡμεῖς σήμερον, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ἑορτάζομεν τήν ἐν τῷ τιμίῳ αἵματι τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ Καινήν Διαθήκην, δηλονότι τό Πάσχα, τήν ἐκ νεκρῶν ἀνάστασιν τοῦ Χριστοῦ, ὥστε εἴ τις ἐν Χριστῷ, καινή κτίσις, τά ἀρχαῖα παρῆλθεν, ἰδού γέγονε τά πάντα καινά», ( Β´ Κορ. 5, 17), κηρύττει ὁ θεῖος Παῦλος.
Τούτου ἕνεκεν, ὁ Ἰησοῦς κατά τήν συνομιλίαν του μετά τῆς Σαμαρείτιδος γυναικός ἀπεκρίθη καί εἶπεν αὐτῇ: «Πᾶς ὁ πίνων ἐκ τοῦ ὕδατος τούτου, διψήσει πάλιν. Ὅς δ᾽ ἄν πίῃ ἐκ τοῦ ὕδατος, οὗ ἐγώ δώσω αὐτῷ, οὐ μή διψήσῃ εἰς τόν αἰῶνα, ἀλλά τό ὕδωρ, ὅ δώσω αὐτῷ, γενήσεται ἐν αὐτῷ πηγή ὕδατος ἀλλομένου εἰς ζωήν αἰώνιον», (Ἰωάν. 4,13).
Αὐτήν ταύτην τήν πηγήν τῆς αἰωνίου ζωῆς ἐχαρίσατο ἡμῖν ὁ Χριστός διά τοῦ σταυρικοῦ αὐτοῦ πάθους καί τῆς ἀναστάσεως Του. Αὐτήν τήν πηγήν τῆς αἰωνίου ζωῆς ἀνεγνώρισεν ἐν τῷ προσώπῳ τοῦ Μεσσίου, δηλονότι τοῦ Χριστοῦ καί ἡ Σαμαρεῖτις γυνή. Διά τοῦτο ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς ἀπεκάλυψε Ἑαυτόν εἰς αὐτήν λέγων: «ἀλλ᾽ ἔρχεται ὥρα καί νῦν ἐστιν, ὅτε οἱ ἀληθινοί προσκυνηταί προσκυνήσουσι τῷ Πατρί ἐν Πνεύματι καί ἀληθείᾳ καί γάρ ὁ Πατήρ τοιούτους ζητεῖ τούς προσκυνοῦντας Αὐτόν. Πνεῦμα ὁ Θεός καί τούς προσκυνοῦντας αὐτόν ἐν Πνεύματι καί ἀληθείᾳ δεῖ προσκυνεῖν», (Ἰωάν. 4,23-24).
Τῆς ὁμολογίας ταύτης κῆρυξ, ἀπόστολος καί μάρτυς ἀνεδείχθη καί ἡ σήμερον τιμωμένη Σαμαρεῖτις γυνή, ἡ ὁποία ὕστερον ὑπ᾽ Αὐτοῦ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ Φωτεινή ἐκλήθη. Αὕτη μετά τῶν ἑπτά αὐτῆς υἱῶν ὑπέστη τόν τοῦ αἵματος τοῦ Χριστοῦ μαρτυρικόν θάνατον ἐπί τοῦ Ρωμαίου αὐτοκράτορος Νέρωνος, σφοδροῦ διώκτου τῶν Χριστιανῶν. Διό καί ὁ μελῳδός αὐτῆς λέγει: «Πίστει ἐλθοῦσα ἐν τῷ φρέατι, ἡ Σαμαρεῖτις ἐθεάσατο τό τῆς σοφίας ὕδωρ σε, ὧ ποτισθεῖσα δαψιλῶς, βασιλείαν τήν ἄνωθεν ἐκληρώσατο αἰωνίως ἡ ἀοίδιμος».
Μέ ἄλλα λόγια, ἡ ἁγία Φωτεινή, δηλαδή ἡ Σαμαρεῖτις γυνή, ἡ ὁποία ἔζη εἰς τό σκότος τῆς ἀγνοίας καί τῆς ἁμαρτίας, ὄχι μόνον ὡμολόγησε τόν Χριστόν ὡς τέλειον Θεόν καί ἄνθρωπον, ἀλλ’ ἀνταπεκρίθη ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς καί ἐξ ὅλης τῆς διανοίας της εἰς τήν κλῆσιν τοῦ Παντουργοῦ Θεοῦ Λόγου Χριστοῦ πρός μετουσίαν τῆς Θεότητος Αὐτοῦ. Αὕτη ἔπιε πλέον ἐκ τοῦ ὕδατος, οὗ ὁ Χριστός ἔδωκεν αὐτῇ, ἵνα μή διψήσῃ εἰς τόν αἰῶνα, (Ἰωάν. 4,14).
Τοῦ ὕδατος τούτου τοῦ ζῶντος ἔπιε καί ὁ φίλος τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ νεομάρτυς ἅγιος Φιλούμενος ὁ Ἁγιοταφίτης, συμμάρτυς γενόμενος τῆς ἁγίας μάρτυρος Φωτεινῆς καί κῆρυξ τῆς τοῦ Χριστοῦ δικαιοσύνης καί τῆς σῳζούσης Αὐτοῦ ἀληθείας.
Τοῦ ζῶντος τούτου ὕδατος τῆς ἀφθαρσίας καί τοῦ φωτός τοῦ ἀναστάντος Χριστοῦ καλούμεθα νά γίνωμεν κοινωνοί καί μέτοχοι καί ἡμεῖς, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ἐάν ὄντως θέλωμεν νά ζῶμεν τήν ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ καινήν τήν νέαν ἐν τῷ νέῳ Ἀδάμ τῷ Ἀναστημένῳ Χριστῷ ζωήν, ὡς λέγει καί ὁ μελῳδός: «οἱ τόν ἄρτον ἐσθίοντες τῆς σαρκός τοῦ Κυρίου καί τό αἷμα λαμβάνοντες τῆς πλευρᾶς τοῦ Δεσπότου, καινότητι Πνεύματος πολιτευσώμεθα, ζῶντες τῇ Χάριτι».
Ἡ ἱερά μνήμη τῆς ἁγίας μάρτυρος Σαμαρείτιδος γυναικός κατά τήν πασχάλιον ταύτην περίοδον τῆς Μεσοπεντηκοστῆς μᾶς καλεῖ νά πολιτευθῶμεν εὐαγγελικῶς, δηλονότι νά φροντίζωμεν νά συμπεριφερώμεθα καί νά ζῶμεν κατά τρόπον ἄξιον τοῦ Εὐαγγελίου, τό ὁποῖον κηρύττει τόν Θεόν καί Σωτῆρα ἡμῶν Χριστόν, ὡς παραγγέλλει καί ὁ θεῖος Παῦλος:
«Ἀξίως τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ πολιτεύεσθε. Ὅτι ὑμῖν ἐχαρίσθη τό ὑπέρ Χριστοῦ, οὐ μόνον τό εἰς αὐτόν πιστεύειν, ἀλλά καί τό ὑπέρ αὐτοῦ πάσχειν», (Φιλιπ. 1,27,29).
«Καί τό ὑπέρ Χριστοῦ πάσχειν», σημαίνει ὅτι ὁ ὑπομένων τόν σταυρόν τοῦ ἀναστάντος Χριστοῦ προσβλέπει καί εἰς τήν βιοτήν τήν αἰώνιον, ὡς λέγει καί ὁ μελῳδός: «Θανάτου ἑορτάζομεν νέκρωσιν ᾍδου τήν καθαίρεσιν, ἄλλης βιοτῆς τῆς αἰωνίου ἀπαρχήν καί σκιρτῶντες ὑμνοῦμεν τόν αἴτιον, τόν μόνον εὐλογητόν τῶν Πατέρων Θεόν καί ὑπερένδοξον».
Δεηθῶμεν τοῦ ἀρχηγοῦ τῆς πίστεως ἡμῶν καί τοῦ νικητοῦ τοῦ θανάτου τῆς φθορᾶς, Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἵνα διά τῶν πρεσβειῶν τῆς ὑπερευλογημένης ἡμῶν Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας καί τῶν μεσιτειῶν τῆς ἁγίας ἐνδόξου μάρτυρος καί ἰσαπαστόλου Σαμαρείτιδος γυναικός ἀξιωθῶμεν τῆς θεωρίας τοῦ ἀνεσπέρου φωτός τῆς ἐνδόξου ἀναστάσεως τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ. Χριστός Ἀνέστη».
καί ἀραβιστί ἴδε ἠλεκτρονικόν σύνδεσμον:
https://en.jerusalem-patriarchate.info/ar/2016/05/29/21902#more-21902
Μετά τήν θ. Λειτουργίαν ἠκολούθησε λιτανεία τρίς πέριξ τοῦ Ναοῦ καί μετ’ αὐτήν ἡ εὐλογία ὑπό τοῦ Μακαριωτάτου.
Μετά τήν Ἀπόλυσιν ἔλαβε χώραν δεξίωσις ἐν τῷ ἡγουμενείῳ καί μετ’ αὐτήν μεσημβρινή ἑόρτιος τράπεζα ὑπό τοῦ ἀνακαινιστοῦ τῆς Μονῆς ἡγουμένου Ἀρχιμανδρίτου π. Ἰουστίνου.
Διαρκούσης τῆς τραπέζης ὁ ἐκ Ζαπάπδε νέος Χαλήλ Γανάμ προσεφώνησε τόν Μακαριώτατον διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ ἀραβιστί: (ἀναρτηθήσεται προσεχῶς).
Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.
httpv://youtu.be/PPCw8c77HpQ
httpv://youtu.be/yAsVbalBONg