Η ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΑΡΧΑΓΓΕΛΩΝ ΕΙΣ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ.

Τήν Δευτέραν, 8^ην /21^ην Νοεμβρίου 2011, ἑωρτάσθη ἡ ἑορτή τῶν Ἁγίων Ἀρχαγγέλων Μιχαήλ καί Γαβριήλ εἰς τόν ἱερόν ναόν τοῦ Ἀρχαγγέλου Μιχαήλ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Πατριαρχείου εἰς Ἰόππην –Γιάφφαν παρά τό Τέλ -Ἀβίβ.

Ἡ ἱερά αὐτή Μονή εἶναι παραθαλασσία εἰς τόν τόπον, ἔνθα ὁ Ἀπόστολος Πέτρος εἶδε τό ὄραμα τῆς σινδόνης μετά τῶν ἀκαθάρτων ζῴων καί ἤκουσε τῆς φωνῆς: «λάβε καί φάγε, ἅ ὁ Θεός ἐκαθάρισε σύ μή κοίνου», ( Πράξ, 11,7), διδασκόμενος ἀπό Θεοῦ διά τούτου, ὅτι ἡ Ἐκκλησία ὀφείλει νά ἐξέλθῃ ἐκ τοῦ στενοῦ κύκλου τοῦ Ἰουδαϊσμοῦ καί νά ἀνοίξῃ τάς πύλας αὐτῆς καί πρός τά ἔθνη, ὅπως καί ἐγένετο μέ πρῶτον τόν Κορνήλιον τόν ἐκατόνταρχον ἐκ τῆς Καισαρείας. (Πράξ, κεφ. 10).

Ἡ ἐν λόγῳ Μονή παρέμεινε ἀνέκαθεν πνευματικόν κέντρον τῆς Ἑλληνοφώνου καί Ἀραβοφώνου Κοινότητος τοῦ Πατριαρχείου εἰς Ἰόππην καί  κόμβος διακινήσεως ἀνθρώπων, προσκυνητῶν κυρίως, καί ἐμπορευμάτων εἰς χρόνους, κατά τούς ὁποίους ὁ λιμήν τῆς Ἰόππης εὑρίσκετο εἰς χρῆσιν, παραχωρήσας ἔπειτα τήν θέσιν αυτοῦ εἰς αὐτόν τῆς Χάϊφας.

Εἰς τόν ἱερόν τοῦτον Ναόν τοῦ Ἀρχαγγέλου Μιχαήλ, καέντα τελείεως κατά τό ἔτος 1958 καί ἀνακαινισθέντα ἐκ βάθρων δαπάναις τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἰόππης κ. Δαμασκηνοῦ ἀπό τοῦ 1994 καί ἑξῆς, ἐτέλεσε τήν θείαν Λειτουργίαν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, μετά τήν ὑπό τῶν Προσκόπων μετά μουσικῆς καί τυμπάνων ὑποδοχήν Αὐτοῦ πρό τῆς εἰσόδου τῆς Μονῆς, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Ναζαρέτ κ. Κυριακοῦ καί τῶν Σεβασμιωτάτων Ἀρχιεπισκόπων Κωνσταντίντης κ. Ἀριστάρχου, Θαβωρείου κ. Μεθοδίου, Ἰόππης κ. Δαμασκηνοῦ  καί Ἰορδάνου κ. Θεοφυλάκτου, τῶν ἐξ Ἑλλάδος παρεπιδημούντων Ἀρχιερέων, Μητροπολίτου Κοζάνης κ. Παύλου καί Ἐδέσσης κ. Ἰωήλ, Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων, τοῦ Ἐξάρχου τοῦ Πατριαρχείου εἰς Μόσχαν Ἀρχιμανδρίτου π. Στεφάνου, τοῦ ἡγουμένου τῆς Ρέμλης Ἀρχιμανδρίτου π. Νήφωνος καί τῆς Κανᾶ τῆς Γαλιλαίας Ἀρχιμανδρίτου π. Δοσιθέου καί τῆς Λύδδης Ἀρχιμανδρίτου π. Σωφρονίου, τοῦ παρεπιδημοῦντος Πρωτοσυγκέλου τῆς Μητροπόλεως Φλωρίνης π. Ἰουστίνου καί τοῦ Πρωτοψάλτου τῆς Μητροπόλεως Ἐδέσσης Ἀρχιμανδρίτου π. Στεφάνου τοῦ ἱερέως τῆς Κοινότητος τῆς Ἰόππης π. Κωνσταντίνου καί ἄλλων ἐγγάμων ἱερέων καί ἱεροδιακόνων.

Πολύς λαός Ἀραβοφώνων, Ρωσσοφώνων καί Ρουμανοφώνων ἐπλήρωσε τόν ἱερόν Ναόν καί μετέσχεν ἐν κατανύξει τῆς θείας Λειτουργίας, ψαλλούσης βυζαντινῷ τῷ ὕφει ἀραβιστί τῆς χωρῳδίας τῆς Ἰόππης καί ἑλληνιστί τῆς χορῳδίας τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως ὑπό τόν πρωτοψάλτην κ. Χαραλάμπον Βακάκην.

Εἰς τό εὐσεβές τοῦτο ἐκκλησίασμα ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ἡ Α.Θ.Μ. περί τοῦ ἔργου τῶν Ἀρχαγγέλων Μιχαήλ και Γαβριήλ καί πασῶν τῶν ἐπουρανίων Δυνάμεων, ἐχοντα ὡς ἕπεται:

«Ἔθου τῶν κτισμάτων σου ἀρχήν, οὐσίαν τήν ἀσώματον, Ποιητά τῶν ἀγγέλων, τόν ἄχραντόν του θρόνον κυκλοῦσαν κραυγάζειν σοι: Ἅγιος, Ἅγιος, Ἅγιος εἶ Θεέ Παντοκράτορ», λέγει μελῳδικῶς ὁ ἐν ἁγίοις Πατήρ ἡμῶν Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός.

 Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί.

Εὐλαβεῖς Χριστιανοί.

 Σήμερον ὁ χορός τῶν ἀγγέλων μυστικῶς πανηγυρίζει ἐν οὐρανοῖς ἡ δέ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ἀγάλλεται ἐπί γῆς. Καί τοῦτο διότι σήμερον ὁ θεοχώρητος ναός, δηλονότι ἡ Θεοτόκος Μαρία ἐν ναῷ Κυρίου προσάγεται καί Ζαχαρίας ταύτην ὑποδέχεται, ἀλλά καί διότι σήμερον ἑορτάζομεν τήν ἱεράν Σύναξιν τῶν νοερῶν καί ἀΰλων δυνάμεων, δηλονότι τῶν Ἀρχαγγέλων Μιχαήλ καί Γαβριήλ καί τῶν λοιπῶν ἁγίων ἀσωμάτων καί οὐρανίων ταγμάτων.

 Ἡ Ἁγία ἡμῶν Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία τιμᾷ ἰδιαιτέρως τά οὐράνια τάγματα τῶν Ἀγγέλων, τῶν ὁποίων ἡ οὐσία εἶναι ἀσώματος κατά τόν Ἅγιον Ἰωάννην τόν Δαμασκηνόν, λέγοντα: «Ἄγγελος τοίνυν ἐστίν οὐσία νοερά, ἀεικίνητος, αὐτεξούσιος, ἀσώματος, Θεῷ λειτουργοῦσα, κατά χάριν ἐν τῇ φύσει τό ἀθάνατον εἰληφυῖα, ἧς οὐσίας τό εἶδος καί τό ὅρον μόνος ὁ Κτίστις ἐπίσταται. Ἀσώματος δέ λέγεται καί ἄϋλος, ὅσον πρός ἡμᾶς. Πᾶν γάρ συγκρινόμενον πρός Θεόν τόν μόνον ἀσύγκριτον παχύ τε καί ὑλικόν εὑρίσκεται, μόνον γάρ ὄντως ἄϋλον τό θεῖον ἐστι καί ἀσώματον. «Ἔστι τοίνυν», συνεχίζει ὁ ἱερός Πατήρ, «φύσις λογική νοερά τε καί αὐτεξούσιος, τρεπτή κατά γνώμην, ἤτοι ἐθελότρεπτος πᾶν γάρ κτιστόν καί τρεπτόν μόνον δέ τό ἄκτιστον ἄτρεπτον καί πᾶν λογικόν αὐτεξούσιον. Ὡς μέν οὖν λογική καί νοερά αὐτεξούσιος ἐστιν, ὡς δέ κτιστή τρεπτή ἔχουσα ἐξουσίαν καί μένειν καί προκόπτειν ἐν τῷ ἀγαθῷ καί ἐπί τό χεῖρον τρέπεσθαι».

 Τιμᾷ ἰδιαιτέρως τά τάγματα τῶν ἀγγέλων καί ἀρχαγγέλων ἡ Ἐκκλησία μας, διότι κατά τόν θεῖον Παῦλον: «Οὗτοι πάντες εἰσί λειτουργικά πνεύματα εἰς διακονίαν ἀποστελλόμενα διά τούς μέλλοντας κληρονομεῖν σωτηρίαν», (Ἑβρ. 1, 14).

Μέ ἄλλα λόγια, οἱ ἀγγελοι εἶναι πνεύματα προορισμόν ἔχοντα νά λειτουργῶσιν. «Ὅρα», λέγει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός, «πόσον πρός αὐτόν τῶν ἀγγέλων τό μέσον ὅπου γε ὁ μέν (δηλ. ὁ Θεός) κάθηται ἄνω, οἱ δέ ἄγγελοι λειτουργοῦσιν αὐτῷ κάτω». Ὁ δέ Παῦλος δέν λέγει ἐν τούτοις λειτουργικά πνεύματα τῶν ἀνθρώπων, ἀλλά «τῶν ἀγγέλων λειτουργία τό διακονεῖν τῷ Θεῷ εἰς σωτηρίαν ἡμετέραν», παρατηρεῖ ὁ ἱερός Χρυστόστομος.

 Κατά δέ τόν Ἰωάννην Δαμασκηνόν, οἱ Ἄγγελοι εἶναι ἰσχυροί καί ἕτοιμοι διά τήν ἐκπλήρωσιν τοῦ θείου θελήματος καί εὑρίσκονται ἀμέσως παντοῦ, ὅπου τούς καλεῖ τό θεῖον νεῦμα, μέ τήν ταχύτητα τῆς φύσεως καί φυλάσσουν μέρη τῆς γῆς καί ἡγοῦνται εἰς ἔθνη καί τόπους, ὅπως διετάχθησαν ἀπό τόν Δημιουργόν, καί οἰκονομοῦν αὐτά τά ὁποῖα μᾶς ἀφοροῦν καί μᾶς βοηθοῦν. Ἀλλά κατά τό θεῖον θέλημα καί πρόσταγμα εἶναι πάνω ἀπό ἐμᾶς καί πάντοτε εὑρίσκονται κοντά εἰς τόν Θεόν.

 «Ἰσχυροί καί ἕτοιμοι πρός τήν τοῦ θείου θελήματος ἐκπλήρωσιν καί πανταχοῦ εὐθέως εὑρισκόμενοι, ἔνθα ἄν ἡ θεία κελεύσῃ ἐπίνευσις τάχει φύσεως καί φυλάττοντες μέρη τῆς γῆς καί ἐθνῶν καί τόπων προϊστάμενοι, καθώς ὑπό τοῦ Δημιουργοῦ ἐτάχθησαν καί τά καθ’ ἡμᾶς οἰκονομοῦντες καί βοηθοῦντες ἡμῖν πάντως δέ ὅτι κατά τό θεῖον θέλημα τε καί πρόσταγμα ὑπέρ ἡμᾶς ὄντες ἀεί τέ περί Θεόν ὑπάρχοντες».

 Εἶναι οἱ ἀγγελοι πάνω ἀπό μᾶς καί πάντοτε εὑρίσκονται κοντά εἰς τόν Θεόν. «Ὑπέρ ὑμᾶς ὄντες ἀεί τε περί Θεόν ὑπάρχοντες»,  διότι ἐν οὐρανῷ διατρίβουσι καί ἕν ἔργον ἔχουσι, ὑμνεῖν τόν Θεόν καί λειτουργεῖν τῷ θείῳ αὐτοῦ θελήματι. Αὐτήν ἀκριβῶς τήν διακονίαν καί τό ἔργον τῶν Ἀγγέλων ἐπιβεβαιώνει καί ὁ Προφητάναξ Δαβίδ ψάλλων:  «Ὁ ποιῶν τούς ἀγγέλους Αὐτοῦ πνευματα καί τούς λειτουργούς Αὐτοῦ πυρός φλόγα», (Ψαλμ. 103,40). Ἀξιοσημείωτον τυγχάνει καί τό γεγονός «ὅτι πρό πάσης κτίσεως ἐγένοντο οἱ ἄγγελοι», ὡς ὑποστηρίζει ὁ Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός ἐπικαλούμενος τόν ἅγιον Γρηγόριον τόν Θεολόγον, κατά τόν ὁποῖον: «Πρῶτον ὁ Θεός ἐννοεῖ τάς ἀγγελικάς δυνάμεις καί οὐρανίους καί τό ἐννόημα ἔργον ἦν». Πρῶτα σκέφτεται ὁ Θεός τίς ἀγγελικές καί οὐράνιες δυνάμεις καί ἡ σκέψις αὐτή ἔγινε ἔργον. «Ἔπρεπε γάρ πρῶτον τήν νοεράν οὐσίαν κτισθῆναι καί οὕτω τήν αἰσθητήν καί τότε ἐξ ἀμφοτέρων τόν ἄνθρωπον».

 Ὁ δέ ἄνθρωπος καί οἱ ἄγγελοι, ἀγαπητοί μου, συναπετέλεσαν τήν Ἐκκλησίαν τῶν ἐπουρανίων καί ἐπιγείων ἐν τῷ προσώπῳ τοῦ ἐνανθρωπήσαντος Θεοῦ Λόγου καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὡς ψάλλει καί ὁ ὑμνῳδός Ἅγιος Ἰωάννης Δαμασκηνός: «Σέ τόν ἀρρήτως ἑνώσαντα τοῖς ἐπουρανίοις, Χριστέ, τά ἐπίγεια καί μίαν Ἐκκλησίαν ἀποτελέσαντα ἀγγέλων καί ἀνθρώπων, ἀκαταπαύστως μεγαλύνομεν». (Ὠιδή θ’).

 Οἱ σήμερον τιμώμενοι λειτουργικῶς τέ καί εὐχαριστιακῶς ἅγιοι Ἀρχάγγελοι Μιχαήλ καί Γαβριήλ, ὡς προεξάρχοντες τῶν ἐννέα ταγμάτων, δηλονότι τῶν Σεραφείμ, Χερουβίμ, Θρόνων Κυριοτήτων, Ἐξουσιῶν, Ἀρχῶν, Δυνάμεων Ἀρχαγγέλων καί Ἀγγέλων διατρανώνουν τήν θεανθρώπινον ὑπόστασιν τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία διακρίνεται ἐξ ὀρατήν καί ἀόρατον, εἰς ἐπίγειον καί οὐράνιον, εἰς στρατευομένην καί θριαμβεύουσαν πολιτείαν.

 Τῆς πολιτείας δέ ταύτης μέμνηται ὁ Ἀπόστολος Παῦλος λέγων: «Οὐ γάρ ἔχομεν ὧδε μένουσαν πόλιν, ἀλλά τήν μένουσαν ἐπιζητοῦμεν», (Ἑβρ. 13,14) καί ἀλλαχοῦ: «ἡμῶν γὰρ τὸ πολίτευμα ἐν οὐρανοῖς ὑπάρχει, ἐξ οὗ καὶ σωτῆρα ἀπεκδεχόμεθα Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, ὃς μετασχηματίσει τὸ σῶμα τῆς ταπεινώσεως ἡμῶν εἰς τὸ γενέσθαι αὐτὸ σύμμορφον τῷ σώματι τῆς δόξης αὐτοῦ κατὰ τὴν ἐνέργειαν τοῦ δύνασθαι αὐτὸν καὶ ὑποτάξαι αὑτῷ τὰ πάντα», (Φιλιπ. 3, 20-21).

«Ἐθεώρουν», λέγει ὁ Κύριος,  «τόν Σατανᾶν ὡς ἀστραπήν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ πεσόντα. Ἰδού δίδωμι ὑμῖν τήν ἐξουσίαν τοῦ πατεῖν ἐπάνω ὄφεων καί σκορπίων καί ἐπί πᾶσαν τήν δύναμιν τοῦ ἐχθροῦ… πλὴν ἐν τούτῳ μὴ χαίρετε, ὅτι τὰ πνεύματα ὑμῖν ὑποτάσσεται· χαίρετε δὲ ὅτι τὰ ὀνόματα ὑμῶν ἐγράφη ἐν τοῖς οὐρανοῖς», (Λουκ. 10, 18-20). Χαίρετε, διότι τά ὀνόματά σας, λόγῳ τῆς πίστεὼς σας ἐγράφησαν εἰς τούς οὐρανούς καί εἶσθε ἐκεῖ πολιτογραφημένοι μέ ὅλα τά δικαιώματα τῆς ἀπολαύσεως τῶν ἀγαθῶν τῆς ἐπουρανίου πολιτείας καί βασιλείας.

 Αὐτῆς ἀκριβῶς τῆς χαρᾶς, τῆς ἐκπηγαζούσης ἐκ τῆς ἐγγραφῆς τῶν ὀνομάτων αὐτῶν ἐν τοῖς οὐρανοῖς ἤ καλλίτερον εἰπεῖν ἐκ τῆς ἀκαταπαύστου λειτουργίας αὐτῶν τῆς θείας δόξης, πεπλήρωνται καί τά τάγματα τῶν Ἁγίων Ἀγγέλων καί δή ὁ διαπρεπέστατος αὐτῶν ταξίαρχος Ἀρχάγγελος Μιχαήλ. Οὗτος, ὁ παναοίδιμος, ὡς μᾶς πληροφορεῖ ὁ Συναξαριστής αὐτοῦ, «τήν πρός τόν Δεσπότην Χριστόν τόν Θεόν ἡμῶν εὐγνωμοσύνην ὡς πιστός οἰκέτης διαφυλάττων καί περί τό ἀνθρώπινον ἡμῶν γένος πολλήν τήν κηδεμονίαν ἐπιδεικνύμενος τῶν νοερῶν καί ἀρχαγγελικῶν τάξεων πρωτεύειν ἐτάχθη παρά τοῦ Παντοκράτορος. Ἰδών γάρ τόν ἀποστάτην,  δηλονότι τόν Σατανᾶν τόν ὡς ἀστραπήν πεσόντα ἐκ τοῦ οὐρανοῦ, (Λουκ. 10,18), συνήγαγεν ὁ ἀρχάγγελος Μιχαήλ τούς τῶν ἀγγέλων χορούς καί εἰπών, Πρόσχωμεν, ὕμνησε μετά φωνῆς τόν τῶν ὅλων Κύριον λέγων: «Ἅγιος, Ἅγιος, Ἅγιος εἶ, Θεέ Παντοκράτορ».

 Τούς προκρίτους καί ἀρχηγούς τῶν Ἀγγέλων, Γαβριήλ τόν μυσταγωγόν τῆς τοῦ Θεοῦ σαρκώσεως καί Μιχαήλ, τόν Ταξιάρχην τῶν ἀΰλων ταγμάτων, θερμῶς ἰκετεύσωμεν καί μετά τοῦ ὑμνῳδοῦ εἴπωμεν: «Θεοχαρίτωτε Ἁγνή, εὐλογημένη Θεοτόκε, Τόν διά σπλάχνα οἰκτιρμῶν ἐκ σοῦ τεχθέντα, σύν ταῖς ἄνω Δυνάμεσι καί τοῖς Ἀρχαγγέλοις καί πᾶσι τοῖς ἀσωμάτοις, ὑπέρ ἡμῶν δυσώπει ἀκαταπαύστως, δοῦναι ἡμῖν πρό τοῦ τέλους συγχώρησιν καί ἱλασμόν ἁμαρτιῶν καί βίου ἐπανόρθωσιν, ὅπως εὕρωμεν ἔλεος καί εἰρήνην». Ἀμήν.

Εἰς τήν θείαν Λειτουργίαν προσετέθη Δοξολογία ὡς δέησις πρός τόν Θεόν διά τήν προστασίαν τῶν Ἐνόπλων Ἑλληνικῶν Δυνάμεων, ταῖς πρεσβείαις τῶν Ἀρχαγγέλων. Εἰς  αὐτήν ὡς καί εἰς τήν θείαν Λειτουργίαν ἦσαν παρόντες ὁ Πρέσβυς τῆς Ἑλλάδος εἰς τό Ἰσραήλ κ. Κυριακός Λουκάκης μετά τοῦ προσωπικοῦ τῆς Πρεσβείας.

Τήν θείαν Λειτουργίαν ἠκολούθησε δεξίωσις εἰς τό ἡγουμενεῖον καί γεῦμα εἰς τήν τράπεζαν τῆς Μονῆς, παρατεθέν ὑπό τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἰόππης κ. Δαμασκηνοῦ.

Ἡ ἑορτή τῶν Ἁγίων Ἀρχαγγέλων ἑωρτάσθη ὡσαύτως πανηγυρικῶς καί εἰς τήν ἱεράν Μονήν εἰς τήν Παλαιάν Πόλιν τῶν Ἱεροσολύμων ἔνθα ἡγουμενεύει ὁ Ἀρχιμανδρίτης π. Δημήτριος, γραμματεύς τῆς Ἁγίας καί ἱερᾶς Συνόδου.

Εἰς τόν Ἑσπερινόν τῆς παραμονῆς τῆς ἑορτῆς προεξῆρξεν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, εἰς τόν Ὄρθρον δέ καί τήν θ. Λειτουργίαν ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς προεξῆρξεν ὁ Ἱερώτατος Μητροπολίτης Καπιτωλιάδος κ. Ἡσύχιος, συλλειτουργούντων αὐτῷ Ἱερομονάχων καί Ἱεροδιακόνων καί μετέχοντος ἐν εὐλαβεία πυκνοῦ ἐκκλησιάσματος. Τήν θείαν Λειτουργίαν ἠκολούθησε δεξίωσις εἰς τό ἡγούμενεῖον.

 Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_0_placeholder