ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑ ΕΙΣ ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΝ ΤΟΥ ΙΕΡΟΔΙΑΚΟΝΟΥ ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ.

Τήν νύκτα τῆς Δευτέρας 17^ης / 30^ῆς Νοεμβρίου πρός Τρίτην 18^ην Νοεμβρίου / 1^ην Δεκεμβρίου 2015, ἔλαβε χώραν εἰς τόν Πανάγιον Τάφον ἡ εἰς Πρεσβύτερον Χειροτονία τοῦ Ἁγιοταφίτου Ἱεροδιακόνου π. Διονυσίου, ἡγουμένου τῆς Ἱ. Μονῆς Ἁγίων Ἀποστόλων εἰς Τιβεριάδα ὑπό τοῦ Πατριαρχικοῦ Ἐπιτρόπου Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου.

Τόν χειροτονούμενον π. Διονύσιον προσεφώνησε  ὁ χειροτονῶν Σεβασμιώτατος  Μητροπολίτης Καπιτωλιάδος κ. Ἡσύχιος διά τῆς κάτωθι προφωνήσεως αὐτοῦ ἑλληνιστί:

Ἀγαπητέ  Ἱεροδιάκονε  Διονύσιε,

Σεπτῇ ἀποφάσει τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατρός καί Πατριάρχου ἡμῶν κ. κ. Θεοφίλου τοῦ Γ΄ καί Συνοδικῇ διαγνώμῃ ἀπεφασίσθη ἡ εἰς Πρεσβύτερον προαγωγή σου, ἀνετέθη δέ εἰς ἐμέ ἵνα ἐπιτελέσω τό Μυστήριον, διά τοῦ ὁποίου θά εἰσέλθῃς εἰς τόν δεύτερον βαθμόν τῆς Ἱερωσύνης.

Μεγάλη ἡ πρός σέ εὔνοια· ὑψίστη ἡ τιμή!

Ἕως τῆς σήμερον, ὡς διάκονος, συνυπούργεις  τοῖς  θειοτάτοις Μυστηρίοις  τῆς  Ἁγιωτάτης  ἡμῶν  Ὀρθοδόξου  Ἐκκλησίας.

Ἡ βιοτή σου, ὡς Ἁγιοταφίτου, γνωστή καί ἐπαινετή· τό χρηστόν ἦθος σου, ἡ εὐγένεια τῶν τρόπων σου, ἡ ἀνυπόκριτος ὑπακοή σου, ὁ σεβασμός πρός τούς πρεσβυτέρους καί ἀνωτέρους σου, ἡ καλωσύνη καί ἡ ὑπευθυνότης ἐν τῇ ἐπιτελέσει τῶν καθηκόντων σου, ὡς διακόνου ἀλλά καί ὡς διευθυντοῦ τοῦ Οἰκοτροφείου τῆς Πατριαρχικῆς Σχολῆς Σιών, ἔτι δέ καί ὡς γραμματέως τῆς Οἰκονομικῆς  Ἐπιτροπῆς καί Λογιστοῦ, ἡ ἀγάπη σου πρός πάντας, ἡ ἀφοσίωσίς σου τοῖς κελεύσματι τοῦ Ἁγιοταφιτισμοῦ καί ἡ βαθεῖα Ὀρθόδοξος πίστις σου, πάντα ταῦτα, τά ὁποῖα κατακοσμοῦσι τόν εὐγενῆ χαρακτῆρά σου, ἐπιβραβεύονται σήμερον διά τῆς ἀποφάσεως ταύτης τοῦ Γεραροῦ ἡμῶν Προκαθημένου καί τῶν μελῶν τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς ἡμῶν Συνόδου, ὅπως προαχθῇς εἰς τόν δεύτερον βαθμόν τῆς Ἱερωσύνης καί Ἡγούμενος εἰς τό σημαντικόν προσκύνημα τῆς  Ἱερᾶς Μονῆς τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων ἐν Τιβεριάδι.

Ἔχε θάρρος πρός τόν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, ὁ Ὁποῖος σέ ἀξιώνει σήμερον, ἵνα εἰσέλθῃς εἰς τήν ἱεράν χορείαν τῶν θυτῶν καί λειτουργῶν Αὐτοῦ.

Ἀπό τῆς σήμερον καθίστασαι σεβαστότερος καί αὐτῶν τῶν ἐπουρανίων Δυνάμεων, καθ’ ὅτι οἱ Ἄγγελοι θά παρίστανται γύρω σου εἰς ἑκάστην ἐπιτέλεσιν ὑπό σοῦ τοῦ Μυστηρίου τῆς Θείας Εὐχαριστίας καί θά παρακολουθοῦν μετά φόβου καί δέους τά ὑπό σοῦ ποιούμενα, διότι, φρικτά ὄντως τά τοῦ Θεοῦ Μυστήρια.

Αἱ χεῖρές σου θά κατακρατῶσι καί θά ἐναγκαλίζωνται Αὐτόν τόν Κύριον καί Λυτρωτήν ἡμῶν Χριστόν.  Ὅλον σου τό σῶμα θά καθίσταται ἡ οἰκία, ἔνθα θά διαβιοῖ ὁ ἀχώρητος Πλάστης καί Δημιουργός τοῦ σύμπαντος κόσμου. Τό πνεῦμά σου καί ἡ διάνοιά σου θά φωτίζεται ἀπό τήν παρουσίαν Αὐτοῦ, ἡ δέ ἀθάνατος ψυχή σου θά λαμπρύνεται ἐκ τῶν μαρμαρυγῶν τῆς θεϊκῆς ἐπιφανείας. Διά τοῦτο καί ἡ βιοτή σου, πρέπει νά εἶναι ἀνάλογος.

Ἀπό τῆς σήμερον εἰσάγεσαι εἰς τά Ἅγια τῶν Ἁγίων καί κρατεῖς εἰς τάς χεῖράς σου τήν μέλλουσαν Πόλιν, τουτέστιν τόν Παράδεισον.

Πολλαί καί μεγάλαι αἱ εὐθύναι σου. Μή δειλιάσης ὅμως, φιλάνθρωπος γάρ ὁ Δεσπότης. Ἀτένισον μετά πίστεως καί θάρρους τό πρόσωπον Αὐτοῦ καί πρόσελθε συντετριμένῃ καρδίᾳ, ἵνα ἐπισκιάσῃ σοι ἡ Θεαρχική Χάρις, ἡ πάντα τά ἀσθενῇ θεραπεύουσα καί τά ἐλλείποντα ἀναπληροῦσα.

Δέν εἶσαι μόνος. Προσεύχονται μετά σοῦ καί ὑπέρ σοῦ ὁ φιλόστοργος Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης, πάντα τά μέλη τῆς Ἁγιοταφιτικῆς ἡμῶν Ἀδελφότητος, αἱ εὐσεβεῖς μητέρα σου καί ἀδελφή σου, οἱ ἀγαπημένοι σου ἀδελφοί τοῦ Πατριαρχείου.

Μετά πάντων τούτων διαπύρους ἀναπέμπω τῷ Δομήτορι τῆς Ἁγιωτάτης ἡμῶν Ἐκκλησίας προσευχάς καί δεήσεις κἀγώ, πρόσελθε δέ ἵνα λάβῃς ἐκ τῶν ἀσθενῶν χειρῶν μου τήν μεγάλην τῆς Ἱερωσύνης ἰδιότητα.

Εἴη ἡ πανσθενής Χάρις τοῦ Κυρίου μετά σοῦ πάσας τάς ἡμέρας τῆς ζωῆς σου ἐν παντί και πάντοτε.

Ἀνταποκρινόμενος ὁ χειροτονούμενος π. Διονύσιος ἀντεφώνησε τόν χειροτονοῦντα Σεβασμιώτατον Ἅγιον Καπιτωλιάδος διά τῆς κάτωθι προφωνήσεως αὐτοῦ ἑλληνιστί:

«Σεβασμιώτατε Ποιμενάρχα καί Πατέρα,

Σεβαστοί Πατέρες, Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Μοῦ εἶναι πολύ δύσκολον νά ἐκφράσω αὐτήν τήν ἀνεπανάληπτον στιγμήν τά συναισθήματα πού πλημμυρίζουν τήν ψυχήν μου, διότι κατά τήν εὔσημον καί «φρικτήν» ταύτην ὥραν, τό Πνεῦμα τό Ἅγιον, διά τῶν σεπτῶν σας, Σεβασμιώτατε, χειρῶν, μέ εἰσάγει εἰς τόν δεύτερον βαθμόν τῆς Ἱερωσύνης, τόν βαθμόν τοῦ Πρεσβυτέρου.

Κατά τήν Διακονίαν μου εἰς τήν Ἁγιοταφιτικήν Ἀδελφότητα εἶχον κυρίως τήν εὐτυχίαν να διδαχθῶ πολλά· συνειδητοποίησα ἔτι περισσότερον τούς κινδύνους καί τάς δυσκολίας, τάς ὁποίας θα ἀντιμετωπίσω. Καί ἀντελήφθην πλήρως ὅτι ἡ ὁδός, τήν ὁποίαν ἐπέλεξα, εἶναι ἡ «τεθλιμμένη» καί πλήρης ἀκανθῶν καί μόχθων. Εἶναι ἡ δυσκολωτέρα ὁδός, ἡ ὁποία ὅμως εἶναι καί ἡ μόνη ὁδός, ἡ ὑποδειχθεῖσα ὑπό τοῦ Κυρίου.

Καλοῦμαι σήμερον νά ὑπηρετήσω ἐπαξίως τόν Κύριον καί διά τοῦ δευτέρου αὐτοῦ βαθμοῦ τῆς Ἱερωσύνης, ἐν ταπεινοφροσύνῃ καί ζήλῳ ἱερῷ, διά νά ἔχω πλουσίαν Του τήν συμπαράστασιν, ὥστε νά ἀποβῶ τίμιος ἐργάτης Του καί «ἄξιος ἐν πᾶσιν».

Εὐχαριστίας καί δοξολογίας ἀναπέμπω πρός τόν ἐν δόξῃ Ἀναστάντα ἐκ νεκρῶν Κύριον καί Θεόν ἡμῶν, διότι «ἐπέβλεψεν ἐπί τήν ταπείνωσίν μου» καί «πιστόν μέ ἡγήσατο», διά νά ἀναδεχθῶ σήμερον τό θεῖον καί ὑψηλόν τοῦτο Μυστήριον καί νά ἀναδειχθῶ εἰς τό μέγα τῆς Ἱερωσύνης ὑπούργημα.

Ἀπό τά μύχια τῆς καρδίας μου νά εὐχαριστήσω τόν Μακαριώτατον Πατριάρχην Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλον τόν Γ΄, πού ὑπό τήν αἰγίδα τῆς Αὐτοῦ πνευματικῆς κηδεμονίας, κατευθύνονται τά Ἁγιοταφιτικά διαβήματά μου, μέ τόν πιό σεπτόν καί θεάρεστον τρόπον.

Τήν Ἁγίαν καί Ἱεράν Σύνοδον πού, μέ τήν παμψηφεῖ συγκατάβασίν της, καταξιώνει τήν πραγμάτωσιν τοῦ μεγίστου ποθητοῦ ὁραματισμοῦ πού τρέφω ἐξ’ ἁπαλῶν ὀνύχων.

Σεβασμιώτατε! Ἄν καί γνωρίζω καλῶς, ὅτι ἡ ψυχή σας ἀποποιεῖται τόν λιβανωτόν τῶν ἐπαίνων, ὅμως ἐπιτρέψατέ μου, μετά θάρῥους, νά ὁμολογήσω τήν ἀγάπην καί τήν στοργήν πού μοῦ ἐδείξατε, ἡ ὁποία μόνον μέ τήν πατρικήν δύναται νά συγκριθῇ. Σᾶς εὐχαριστῶ καί σᾶς εἶμαι εὐγνώμων.

Μεγάλη τιμή καί εὐχαρίστησιν ὀφείλω στόν Πανιερώτατον Μητροπολίτην Ναζαρέτ κ. Κυριακόν διά τήν θερμοτάτην του ὑποδοχήν καί διά τήν πλούσιαν ἠθικήν συμπαράστασιν πού μοῦ παρέχει εἰς τά νέα μου καθήκοντα.

Τίς μέγιστες εὐχαριστίες μου κατά χρέος, ὀφείλω στόν Γέροντα Σκευοφύλακα τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως καί Ἀρχιεπίσκοπο Ἱεραπόλεως κ. Ἰσίδωρο, γιά τήν στήριξη καί συνετή καθοδήγηση τῆς Διακονικῆς μου πορείας, εἰς τό ἀρχικό της στάδιο.

Ἕνα μεγάλο εὐχαριστῶ ὀφείλω στόν Ἀρχιμανδρίτη Χρυσόστομο, ἡγούμενο τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἀββᾶ Γερασίμου τοῦ Ἰορδανίτου, ὁ ὁποῖος συνετέλεσε ἀποφασιστικά στήν ἐν Χριστῷ ἀνατροφή τῆς πνευματικῆς μου ἀναγέννησης καί, ἐκ βάθους καρδίας,  ὁμολογῶ πώς ἀποτελεῖ δι᾽ ἐμέ πνευματικόν φάρον καί κινητήριον δύναμιν εἰς τό ἔργον τῆς ἱερατικῆς μου διακονίας.

Τίς μέγιστες εὐχαριστίες μου στήν χάρη τοῦ ἡγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Κανᾶ τῆς Γαλιλαίας Ἀρχιμανδρίτου Χρυσοστόμου, για τήν ἀμέριστη ὑποστήριξη καί τήν ἀδελφική του συμπαράσταση σέ κάθε στιγμή τῆς Ἁγιοταφιτικῆς μου διάνυσης.

Εὐχαριστῶ πολύ τόν σεβαστό Πατέρα καί Ἀρχιμανδρίτη Τιμόθεο, τόν ἐπί πολλά ἔτη ἡγούμενο τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Μονῆς τῶν Δώδεκα Ἀποστόλων τῆς Τιβεριάδος, τήν ὁποίαν ἀξίως διηκόνησε καί μοῦ παρέδωσε νά συνεχίσω, τό θεῖον καί ἄξιον σεβασμοῦ καί ἐπαίνων ἔργον του.

Αἰσθάνομαι ἀκόμη ὑποχρέωσιν, κατά τήν παροῦσαν στιγμήν, νά ἀπευθύνω δύο λόγια εὐχαριστίας καί εὐγνωμοσύνης εἰς ὅλα ἐκεῖνα τά πρόσωπα, τά ὁποῖα ἐστάθησαν δίπλα μου συμπαραστάτες καί μέ ἐβοήθησαν σέ κάθε βῆμα τῆς ζωῆς μου.

Καί πρῶτον, βεβαίως εὐχαριστῶ τούς σαρκικούς μου γονεῖς, τόν πατέρα μου, πού ὑπῆρξε ἀφορμή νά βρεθῶ εἰς τούς Ἁγίου Τόπους, τήν μητέρα μου, ἡ ὁποῖα μοῦ χάρισεν, ἀφ’ ἑνός μέν «τό ζῆν», ἀφ’ ἑτέρου δέ καί τήν χριστιανικήν διαπαιδαγώγησιν.

Ἔπειτα εὐχαριστῶ τίς ἀγαπητές μου κατά σάρκα ἀδελφές, τήν Ἐλισάβετ πού ὑπάρχει ὡς ἀπύθμενη πηγή ἐμνεύσεως, τήν Ἐλεάννα γιά τήν ἀκλόνητη συμπαράστασή της καί νά μνημονεύσω τήν ἀλησμόνητη σε ὅλους μας Ἀριάδνη, ἡ ὁποῖα «κρίμασιν οἷς οἶδε Κύριος» ἀνεχώρησε πολύ πρόωρα ἀπό τόν μάταιο αὐτό κόσμο.

Τέλος, δημοσίᾳ ἐπιθυμῶ νά εὐχαριστήσω τούς πατέρες καί ἀδελφούς τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητας, μετά τῶν ὁποίων μέχρι τοῦδε διακόνησα καί συνδιακόνησα καί εἶχα τήν εὐτυχία πλησίον των νά ὑπηρετήσω τόν Θεόν, εἰς τά πρῶτα αὐτά βήματα τῆς ἱερωσύνης μου. Τοὐς ἐν Χριστῷ καί Πνεύματι Ἁγίῳ ἀγαπητούς φίλους καί γνωστούς πού παρευρίσκονται ἐδώ ἀπόψε, εἶτε παρόντες εἶτε νοερῶς, διά τῶν ὁποίων ἔχω μόνον λόγον ἀγαθόν νά εκφράσω.

Καί τώρα, Σεβασμιώτατε Δέσποτα, αἰσθανόμενος τήν πτωχείαν μου καί τήν ἀσθένειάν μου ἀπέναντι εἰς τόν Λυτρωτήν τῶν ψυχῶν ἡμῶν, παραδίδω τόν ἑαυτόν μου εἰς τό πέλαγος τοῦ θείου ἐλέους καί παρακαλῶ τόν Κύριον νά μέ ἐνδυναμώνῃ μέ τήν δύναμίν Του καί νά μοῦ παρέχῃ πάντοτε τήν εὐτυχίαν νά εἶμαι ἐργάτης Του τίμιος, νά διακρίνωμαι για τήν σοβαρότητα, τήν προσήνεια, τήν ἐργατικότητα, τη μελέτη, τη θεολογική κατάρτιση.
Νά δέχωμαι τόν καθένα μέ τά καλά καί τά κακά του καί νά ἐπιδεικνύω ὑπομονή καί ἀνοχή.
Νά ἀποφεύγω τόν ὑποκριτικό ἠθικισμό, τήν στεῖρα τυπολατρεία, «τό ἔξωθεν τοῦ ποτηρίου καί τῆς παροψίδος» καί νά εἰσέρχομαι εἰς τά βαθύτερα τῆς Ὀρθοδόξου θεολογίας καί πνευματικότητος.

Νά ἀναπαύω καί νά ξεκουράζω τόν κάθε πονεμένο ἄνθρωπο πού ἔρχεται κοντά μου, ἀξίως νά διαφυλάττω ἀκηλίδωτη τήν ἱερωσύνη, ὁμολογώντας μέ παρρησία τό πανάγιο ὄνομα τοῦ Θεοῦ … Ὑπόσχομαι καί Πρόσχομαι!»

Εὐθύς ἀμέσως ἅμα ταῖς προσφωνήσεσι, ἐψάλησαν τά τροπάρια «Ἡσαΐα χόρευε…» καί ὁ χειροτονῶν Μητροπολίτης ἐπέθεσε τάς χεῖρας αὐτοῦ ἐπί τῆς κεφαλῆς τοῦ χειροτονουμένου,  κλίναντος τά γόνατα αὐτοῦ πρό τοῦ Λίθου τοῦ Ἀγγέλου καί ἐπεκαλέσθη ἐπ’ αὐτόν τό Ἅγιον Πνεῦμα διά τῆς ἐπικλήσεως : «ἡ Θεία Χάρις, ἡ πάντοτε τά ἀσθενῆ θεραπεύουσα καί τά ἐλλείποντα ἀναπληροῦσα προχειρίζεται τόν εὐλαβέστατον διάκονον Διονύσιον εἰς Πρεσβύτερον. Εὐξώμεθα οὖν ὑπέρ αὐτοῦ, ἵνα ἔλθῃ ἐπ’ αὐτόν ἡ Χάρις τοῦ Παναγίου Πνεύματος», μεθ’ ἥν ἀνεφώνησε τό «Ἄξιος», πρός ὅ συγκατετέθησαν ἀντιφωνοῦντες «Ἄξιος, Ἄξιος, Ἄξιος…» οἱ τιμῶντες τόν χειροτονούμενον Ἁγιοταφῖται Πατέρες καί οἱ ἐξ Ἑλλάδος ἐλθόντες συγγενεῖς αὐτοῦ μήτηρ, ἀδελφή καί ἄλλοι.

Ἡ ἀκολουθία ἀναμεταδόθηκε ζωντανά μέσω διαδικτύου ἀπό τόν Ραδιοφωνικό Σταθμό τοῦ Πατριαρχείου.

Μετά τήν χειροτονίαν ὁ χειροτονηθείς ἐδεξιώθη τούς τιμήσαντας αὐτόν εἰς τό γραφεῖον τοῦ Γέροντος Σκευοφύλακος Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἱεραπόλεως κ. Ἰσιδώρου, ὁ ὁποῖος ὡς καί ὁ χειροτονήσας Ἀρχιερεύς καί οἱ λοιποί Πατέρες ηὐχήθησαν αὐτῷ ἀφωσιωμένην καί εὐδόκιμον διακονίαν, εὐαρεστοῦσαν Θεῷ καί ἀνθρώποις.

Τήν πρωΐαν ὁ χειροτονηθείς Ἱερομόναχος π. Διονύσιος προσῆλθε μετά Πατέρων Ἁγιοταφιτῶν καί τῶν συγγενῶν αὐτοῦ πρός τόν  Μακαριώτατον Πατέρα ἡμῶν καί Πατριάρχην Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλον καί ἔλαβε τήν εὐλογίαν Αὐτοῦ ἐπί τῇ χειροτονᾳ καί τάς νουθεσίας Αὐτοῦ διά τήν ἐξάσκησιν τῆς Ἱερατικῆς διακονίας αὐτοῦ.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

httpv://youtu.be/A9BqebVtonQ

httpv://youtu.be/ZYHtkQDMgOU