ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑ ΔΙΑΚΟΝΟΥ ΕΙΣ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ

Τήν 1.00 π.μ. ὥραν εἰς θείαν Λειτουργίαν εἰς τόν Ναόν τῆς Ἀναστάσεως καί εἰς τόν Πανάγιον καί Ζωοδόχον Τάφον, ἔλαβε ώραν ἡ εἰς διάκονον χειροτονία τοῦ μοναχοῦ Δοσιθέου Κονίδη.

Ὁ μοναχός Δοσίθεος κατά κόσμον Ἠλίας Κονίδης προσῆλθεν εἰς τά Ἱεροσόλυμα καί εἰς τό Πατριαρχεῖον ὡς δόκιμος ἐκ τῆς Μονῆς τῆς δοκιμασίας αὐτοῦ, ἔλαβε τό μοναχικόν σχῆμα.

Δοκιμασθείς εἰς τό Πατριαρχεῖον καί τό Κεντρικόν Μοναστήριον εἰς τά ἀνατεθέντα αὐτῷ διακονήματα ἐκρίθη ἄξιος ἀποφάσει τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου νά χειροτονηθῇ διάκονος.

Ἡ χειροτονία ἔλαβε χώραν εἰς τό πλαίσιον τῆς θείας Λειτουργίας, ὡς ὁρίζει τό Τυπικόν τῆς Ἐκκλησίας. Πρό τῆς χειροτονίας ὁ χειροτονῶν Ἀρχιεπίσκοπος Μητροπολίτης Καπιτωλιάδος κ. Ἡσύχιος ἀπηύθυνεν αὐτῷ λόγους Πατρικούς διά τήν σημασίαν καί τήν ἱερότητα τοῦ Μυστηρίου τῆς Ἱεροδιακονίας διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως αὐτοῦ:

«Ἀγαπητέ ὑποδιάκονε Δοσίθεε,

μεγάλη καί εὔσημος ὄντως ἡ σήμερον ἡμέρα διά σέ, ὅτε σεπτῇ ἀποφάσει τοῦ φιλοστόργου ἡμῶν Πατρός καί Πατριάρχου κ.κ. Θεόφιλου τοῦ Γ΄ καί Συνοδικῇ διαγνώμῃ καταξιοῦσαι νῦν τῆς ὑψίστης τιμῆς τῆς εἰς Διάκονον χειροτονίας.

Μετά περισσῆς ἀγάπης πρός τόν Κύριον καί Σωτῆρα ἡμῶν Χριστόν καί ὁλοθύμου ἀφοσιώσεως πρός τήν Ἁγιωτάτην ἡμῶν Μητέρα τῶν Ἐκκλησιῶν ἐγκατέλειψας γονεῖς, ἀδελφούς, συγγενεῖς καί φίλους καί ἦλθες εἰς τούς Ἁγίους Τόπους, προκειμένου ἵνα ὑπηρετήσῃς μέ ὅλας σου τάς δυνάμεις καί ἀφιερώσῃς τόν ἑαυτόν σου εἰς τά Πανάγια τοῦ Κυρίου ἡμῶν σκηνώματα, τά ὁποῖα ὡς συνδεόμενα μέ τήν ἐπί γῆς παρουσίαν τοῦ Λυτρωτοῦ ἡμῶν ἀναβλύζουν νάματα ζῶντα καί χάριν θεϊκήν, παρέχοντα ποταμούς εὐλογίας εἰς τούς προσερχομένους ἐν πίστει πρός προσκύνησιν αὐτῶν.

Ἐντός τοῦ μικροῦ χρονικοῦ διαστήματος τῆς παρουσίας σου ὡς μοναχοῦ εἰς το παλαίφατον ἡμῶν τῶν Ἱεροσολύμων Πατριαρχεῖον ἐπέδειξες ὑπακοήν ἀρίστην, προθυμίαν ὑποδειγματικήν εἰς τήν ἐπιτέλεσιν τοῦ καθήκοντός σου, σεβασμόν πρός τούς πρεσβυτέρους, ἀγάπην πρός τούς μικροτέρους.

 Διά τοῦτο καί ὡς ὄντως ἐντός μικροῦ διαστήματος πληρώσας χρόνους μακρούς, ἀξιοῦσαι σήμερον τῆς χάριτος τοῦ Παναγίου Τάφου τῆς εἰσδοχῆς σου δηλονότι εἰς τόν πρῶτον βαθμόν τῆς Ἱερωσύνης.

Εἶμαι πλέον ἤ βέβαιος περί τῶν πολλῶν καί ποικίλων συναισθημάτων, τά ὁποῖα διακατέχουν καί κατακλύζουν τήν εὐγενῆ σου ψυχήν καί καρδίαν. Τήν χαράν καί τήν ἀγαλλίασιν διαδέχονται ὁ φόβος καί τό δέος, καθότι ἀσφαλῶς συναισθάνεσαι τό μέγεθος τῆς εὐθύνης, τήν ὁποίαν ἀναλαμβάνεις.

Μή δειλιᾷς ὅμως, ἀλλά θάρσει τῷ εὐεργέτῃ Χριστῷ, τόν Ὁποῖον ἀπό τῆς σήμερον θά ὑπηρετῇς πλέον ἐνεργῶς. Μέ ταπεινόν φρόνημα ἀντίκρυσον τόν ἐπί Σταυροῦ τάς χεῖρας ἐκτείναντα ἐξ ἀρρήτου φιλανθρωπίας πρός τό γένος τῶν ἀνθρώπων. Οὗτός ἐστιν ἡ παρηγορία καί ἡ δύναμις ἡμῶν, εἰς Αὐτόν μόνον ἐλπίζομεν· διά τοῦτο νά προσπαθῇς δι’ ὅλης σου τῆς βιοτῆς νά ἀκολουθῇς τῷ παραδείγματι Αὐτοῦ ὡς ἀσφαλοῦς τύπου καί ὑπογραμμοῦ τῆς σωτηρίας.

Αἱ ἀσθενεῖς σου δυνάμεις σέ ἐπηρεάζουν, ὥστε νά θεωρῇς δυσβάστακτον τό τόλμημα, ἔχε ὅμως πρό ὀφθαλμῶν πάντοτε καί τείνων εὐήκοον τό οὖς εἰς τά ἀλάνθαστα λόγια τοῦ Κυρίου, φιλανθρώπως λέγοντος  ἡμῖν «ὁ γάρ ζυγός μου χρηστός καί τό φορτίον μου ἐλαφρόν ἐστί».

Διά τοῦτο πρόσελθε ἐν νηφούσῃ διανοίᾳ, οὐ μήν ἀλλά καί συντετριμμένῃ καρδίᾳ, ἵνα λάβῃς ὑπό τῶν ἀναξίων χειρῶν μου τήν χάριν τοῦ πανσθενουργοῦ Παναγίου Πνεύματος, τοῦ διέποντος καί διαφυλάσσοντος τήν στρατευομένην τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίαν. 

Αἱ εὐχαί τοῦ Μακαριωτάτου Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου, τῶν μελῶν τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς ἡμῶν Συνόδου καί πάντων τῶν Ἁγιοταφιτῶν ἀδελφῶν σου σέ συνοδεύουν πάντοτε, ἰδίᾳ δέ κατά τήν εὔσημον ταύτην καί ἱεράν στιγμήν τῆς ζωῆς σου. Εὔχομαι, ὅπως ἡ χάρις τοῦ Παναγίου καί Ζωοδόχου Τάφου τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ σέ διαφυλάττῃ πάσας τάς ἡμέρας τῆς ζωῆς σου».

Ἀντιφωνῶν ὁ μέλλων χειροτονηθῆναι εἶπε τά κάτωθι:

«Δόξα τῷ Θεῷ πάντων ἕνεκεν!

«Δόξα τῷ Θεῷ πάντων ἕνεκεν!

Πανιερώτατε Μητροπολίτη Καπιτωλιάδος κ. Ἡσύχιε,

Σεβασμιώτατε Ἀρχιεπίσκοπε Ἱεραπόλεως καί Σκευοφύλαξ τοῦ Παναγίου Τάφου κ. Ἰσίδωρε,

Πανοσιολογιώτατε Γέρον Δραγουμᾶνε π. Ματθαῖε,

Πανοσιολογιώτατε Ἔξαρχε τοῦ Παναγίου Τάφου ἐν Ἑλλάδι π. Ραφαήλ,

Σεβαστοί πατέρες,

Εὐλογημένο ποίμνιο,

Μέ τίς εὐχές τοῦ Θειοτάτου Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου κ.κ. Θεοφίλου συναθροιστήκαμε σήμερα νά τιμήσουμε τούς ἑορταζόμενους Ἁγίους μας, νά ἐνισχυθοῦμε καί νά προετοιμαστοῦμε γιά τήν μεγάλη ἡμέρα τῆς κατά σάρκα γεννήσεως τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καί τέλος γιά νά μοῦ δώσετε διπλή χαρά ἀπ’ ὅ,τι θά λάμβανα, ἐάν δέν ὑπῆρχε ἡ παρουσία σας, τήν εὐλογημένη αὐτή στιγμή τῆς προσωπικῆς μοῦ Πεντηκοστῆς.

Ἀρχικά θέλω νά εὐχαριστήσω ὅλους ὅσους συνετέλεσαν στήν βιολογική καί πνευματική μου εὐημερία, πράγμα πού μέ ἔκανε νά βρίσκομαι ἐδῶ σήμερα. Ξεκινώντας ἀπό τούς κατά σάρκα συγγενεῖς μου, τούς διδασκάλους μου, τόν Σεβ. Μητροπολίτη Μονεμβασίας καί Σπάρτης κ. Εὐστάθιο, τήν ἀδελφότητα τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τῶν Ἁγίων Τεσσαράκοντα Λακωνίας καί τοῦ καθηγουμένου αὐτῆς πανοσιολογιωτάτου π. Ἐφραίμ, πού μέ ἐνίσχυσαν καί μέ στερέωσαν στά πρῶτα βήματά μου στήν μοναδική πολιτεία, καταλήγω εὐχαριστώντας ἐγκάρδια τό Ἱερό Κοινό τοῦ Παναγίου Τάφου καί τόν αὐτοῦ καθηγούμενο Πατέρα καί Πατριάρχη ἡμῶν κ.κ. Θεόφιλο, τόν Ἅγιο Καπιτωλιάδος κ. Ἡσύχιο γιά τήν τιμή πού λαμβάνω νά χειροτονοῦμαι ἀπό τά χέρια τοῦ Γενικοῦ Πατριαρχικοῦ Ἐπιτρόπου, τόν Γέροντα Δραγουμᾶνο, πανοσιολογιώτατο π. Ματθαῖο, πού μέ ἐμπιστεύθηκε καί μέ στήριξε στό ξεκίνημά μου στά θεοβάδιστα αὐτά μέρη. Συνολικά εὐχαριστῶ ὅλην τήν Ἱερά Σύνοδο γιά τήν ἐμπιστοσύνη πού μοῦ δείχνει. Ἡ χαρά εἶναι μεγάλη. Ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ μέ ἔφερε στά μέρη πού ὁδηγήθηκε ὁ δίκαιος Ἀβραάμ, ὅταν ὑπακούοντας στό θέλημα τοῦ Θεοῦ, ἐξῆλθε τῆς συγγενείας καί τοῦ τόπου πού τόν μεγάλωσε. Ἐδῶ, πού ὁ προφητάναξ Δαυΐδ, ὅταν τόν κυνηγοῦσε ὁ γιός του Ἀβεσσαλώμ νά τόν σκοτώσει γιά νά πάρει τόν θρόνο του, προσευχόταν στόν Θεό νά εὐσπλαχνιστεῖ τό παιδί του, γιατί αὐτό τοῦ συμβαίνει λόγῳ τῶν δικῶν του σφαλμάτων.

Στόν τόπο πού γεννήθηκε ἡ Παναγία μας, στόν ὁποῖο μᾶς προσέφερε τόν Κύριό μᾶς Ἰησοῦ Χριστό καί Σωτήρα μας. Στόν τόπο, πού ἀκόμα καί σήμερα οἱ προγονοί μας ἄφησαν  ἀνεξίτηλο τό πέρασμά τούς εἰς τούς αἰῶνες. Θά κλείσω τόν εὐχαριστήριο λόγο μου μέ μία εὐχή. Τό Ἱερό Κουβούκλιό μας, πού δεσπόζει στόν Ναό τῆς Ἀναστάσεως, μετά τήν μεγάλη καταστροφή πού ὑπέστη τό 1810, ἕνωσε τούς ἁπανταχοῦ Ἕλληνες στήν ἀνοικοδόμησή του, ὥστε ἔκτοτε νά ἀποκαλεῖται «τό θαῦμα τῆς πίστεως τῶν Ἑλλήνων». Εὔχομαι καί στίς ἰδιαίτερες αὐτές στιγμές πού περνοῦμε, νά διατηροῦμε τήν ὁμόνοια καί τήν ἑνότητά μᾶς. Σᾶς εὐχαριστῶ ὅλους γιά τήν ἀγάπη σας καί συγχωρῆστε τά ὅποια σφάλματά μου!»

Τόν χειροτονούμενον ἅμα τῇ ἐπικλήσει τῆς θείας Χάριτος ἐπευφήμησαν διά τοῦ «ἄξιος» οἱ συμμετέχοντες εἰς τό μυστήριον μοναχοί, μοναχαί καί λαϊκοί.

Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν ὁ χειροτονούμενος προσέφερε κέρασμα εἰς τούς τιμῶντας αὐτόν εἰς τό Γραφεῖον τοῦ Γέροντος Σκευοφύλακος Ἀρχιεπισκόπου Ἱεραπόλεως κ. Ἰσιδώρου.

Πρό τῆς μεσημβρίας ὁ χειροτονούμενος προσῆλθεν εἰς τό Πατριαρχεῖον καί ἔλαβε τήν εὐλογίαν καί τάς Πατρικάς νουθεσίας τοῦ Μακαριωτάτου.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας

https://www.facebook.com/100024003007073/videos/1259410547888120/