ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟΝ ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ ΕΙΣ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ.
Τό Σάββατον, 22αν Μαρτίου/ 4ην Ἀπριλίου 2015, Σάββατον τοῦ Λαζάρου, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου συμφώνως πρός τήν τυπικήν διάταξιν καί τήν προσκυνηματικήν αὐτοῦ τάξιν τό γεγονός τῆς ἐκ νεκρῶν ἐγέρσεως τοῦ Λαζάρου, τοῦ τετραημέρου φίλου τοῦ Χριστοῦ, ἐκ τῆς κώμης τῆς Βηθανίας καταγομένου.
Ἀφ ἑσπέρας:
Τό γεγονός αὐτό ἑωρτάσθη ἀφ᾽ ἑσπέρας τῆς Παρασκευῆς εἰς τόν τόπον – Προσκύνημα τῆς Ἀναλήψεως τοῦ Χριστοῦ ἐπί τοῦ Ὄρους τῶν Ἐλαιῶν, ὡς γειτνιάζοντος πρός τήν Βηθσφαγῆν καί Βηθανίαν, δι᾽ Ἑσπερινοῦ ἐπί τῶν ἐρειπίων τοῦ παλαιοῦ Βυζαντινοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναλήψεως, νῦν τεμένους, ἀφ᾽ οὗ προηγουμένως ἡγιάσθη ἡ ὑπαίθριος καί ἐκτεθειμένη Ἁγία Τράπεζα αὐτοῦ.
Τοῦ Ἑσπερινοῦ τούτου προεξῆρξεν ὁ Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Γεράσων κ. Θεοφάνης, συλλειτουργούντων αὐτῷ Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων, τῶν Ἀραβοφώνων Πρεσβυτέρων, ψαλλόντων τοῦ Πρωτοψάλτου τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως Ἀρχιμανδρίτου π. Ἀριστοβούλου καί τῆς χορῳδίας τοῦ Καθεδρικοῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου καί μετέχοντος εὐλαβοῦς ἐκκλησιάσματος τοῦ Καθεδρικοῦ Ναοῦ τούτου, μοναχῶν, μοναζουσῶν καί προσκυνητῶν.
Μετά τῶν Ἑσπερινόν ἠκολούθησε μικρά ἀναψυχή εἰς τήν Ἱεράν Μονήν Ἀναλήψεως, παρατεθεῖσα ὑπό τοῦ ἡγουμένου αὐτῆς π. Ἀχιλλίου καί ἀνεγνώσθη τό πρῶτον μέρος τοῦ Μικροῦ Ἀποδείπνου μετά τοῦ Κανόνος τῆς ἑορτῆς ἐκ τοῦ Τριῳδίου ἐντός τοῦ προσκυνήματος, τεμένους νῦν, ἔνθα καί τό ἀποτύπωμα τοῦ ποδός τοῦ εἰς οὐρανούς ἀναληφθέντος Κυρίου.
Ἐν συνεχείᾳ ἠκολούθησε λιτανεία πρός τό προσκύνημα τῶν Γαλιλαίων Ἀνδρῶν. Ἐνταῦθα ἀνέμενε ὁ Μακαριώτατος Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ἐντός τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τῶν Γαλιλαίων Ἀνδρῶν καί ἤκουσε εὐλογῶν τό Α´ Ἑωθινόν Εὐαγγέλιον ὑπό τοῦ προεξάρχοντος Ἀρχιερέως Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Γεράσων κ. Θεοφάνους.
Μετά τοῦτο ἡ λιτανεία ἐπέστρεψε διά τῆς κεντρικῆς ὁδοῦ τοῦ Ὄρους τῶν Ἐλαιῶν εἰς τό Προσκύνημα, ἔνθα συνεπληρώθη ἡ ἀνάγνωσις τοῦ Μικροῦ Ἀποδείπνου καί ἀπελύθη ἡ ἑσπερινή ἑορτή τοῦ Σαββάτου τοῦ Λαζάρου εἰς τό Ὄρος τῶν Ἐλαιῶν.
Β´ Ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς.
α. Εἰς τό Ὄρος τῶν Ἐλαιῶν.
Τήν πρωΐαν τοῦ Σαββάτου τοῦ Λαζάρου, 22ας Μαρτίου/ 4ης Ἀπριλίου 2015, ἐτελέσθη εἰς τόν αὐτόν τόπον τῆς Ἀναλήψεως τοῦ Κυρίου ἡ θεία Λειτουργία, προεξάρχοντος τοῦ προεξάρξαντος καί εἰς τόν Ἑσπερινόν, Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Γεράσων κ. Θεοφάνους, συλλειτουργούντων αὐτῷ Ἱερομονάχων Ἁγιοταφιτῶν καί τῶν Ἱερέων τοῦ Καθεδρικοῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου καί Ἱερέων παρεπιδημούντων ἐξ ἄλλων Ἐκκλησιῶν, ψαλλόντων τοῦ Πρωτοψάλτου τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως Ἀρχιμανδρίτου π. Ἀριστοβούλου καί τῶν μαθητῶν δοκίμων ρασοφόρων καί μοναχῶν τῆς Πατριαρχικῆς Σχολῆς Σιών καί τῶν ψαλτῶν τῆς χορῳδίας τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου
καί συμμετέχοντος ἐν εὐλαβείᾳ καί κατανύξει ἐκκλησιάσματος Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν, ἐντοπίων καί προσκυνητῶν.
Ἀπολυθείσης τῆς θείας Λειτουργίας ἐδεξιώθη τόν Ἀρχιεπίσκοπον, τήν Συνοδείαν καί πολλούς ἐκ τῶν ἐκκλησιαζομένων ὁ μοναχός π. Ἀχίλλιος εἰς τήν ἐν λόγῳ προσκειμένην τῷ Προσκυνήματι τῆς Ἀναλήψεως Ἱεράν Μονήν τῆς Ἀναλήψεως.
β. Εἰς Βηθανίαν.
Ἡ ἑορτή τῆς μνήμης τοῦ ἐγερθέντος φίλου τοῦ Χριστοῦ Λαζάρου ἑωρτάσθη πανηγυρικῶς εἰς τήν Ἱεράν Μονήν, τήν τιμωμένην ἐπ᾽ ὀνόματι τῶν ἀδελφῶν αὐτοῦ Μάρθας καί Μαρίας καί κειμένην εἰς μικράν ἀπόστασιν ἀπό τοῦ τάφου αὐτοῦ εἰς Βηθανίαν.
Τοῦ Ὄρθρου καί τῆς θείας Λειτουργίας προεξῆρξεν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου καί τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων καί Ἱερέων παρεπιδημούντων ἐξ ἄλλων Ἐκκλησιῶν, τοῦ Ἀρχιδιακόνου π. Εὐλογίου καί ἄλλων διακόνων, παρουσίᾳ τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Γεωργίου Ζαχαριουδάκη, συμμετέχοντος δέ ἐν εὐλαβείᾳ πολλῇ εὐσεβοῦς ἐκκλησιάσματος ἐντοπίων πιστῶν καί προσκυνητῶν.
Τόν θεῖον λόγον ἐκήρυξεν ὁ Μακαριώτατος πρός τό εὐσεβές ἐκκλησίασμα καί τάς μοναζούσας τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Μάρθας καί Μαρίας, ἔχοντα ὡς ἕπεται ἑλληνιστί:
«Κύριε, ἡ φωνή Σου κατέλυσε τοῦ Ἄδου τά βασίλεια καί ὁ λόγος τῆς ἐξουσίας Σου ἤγειρεν ἐκ τάφου τετραήμερον∙ καί γέγονεν ὁ Λάζαρος τῆς Παλιγεννεσίας προοίμιον σωτήριον. Πάντα δυνατά σοι Δέσποτα τῷ πάντων Βασιλεῖ. Δώρησαι τοῖς δούλοις Σου ἱλασμόν καί τό μέγα ἔλεος».
Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,
Εὐλαβεῖς προσκυνηταί,
Μέγα καί παράδοξον θαῦμα, ἑορτάζει σήμερον ἡ ἁγία ἡμῶν Ἐκκλησία. Τό «σωτήριον προοίμιον τῆς Παλιγεννεσίας ἡμῶν τῶν ἀνθρώπων», δηλονότι τήν τετραήμερον ἐκ τάφου ἔγερσιν τοῦ ἁγίου καί δικαίου φίλου τοῦ Χριστοῦ, Λαζάρου, ἐν αὐτῇ ταύτῃ τῇ πόλει τῆς Βιβλικῆς Βηθανίας, ἔνθα ἡ οἰκία καί ὁ τάφος αὐτοῦ, ἀλλά καί ὁ ἱερός τόπος τῆς ὑποδοχῆς τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ ὑπό τῶν ἀδελφῶν τοῦ Λαζάρου, Μάρθας καί Μαρίας.
Ὄντως, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, μέγα καί παράδοξον θαῦμα εἶναι καί ἡ ἐκ νεκρῶν ἔγερσις ἤ καλλίτερον εἰπεῖν ἡ ἀνάστασις τοῦ Λαζάρου τοῦ τετραημέρου, ἡ ὁποία ἀνάστασις ἔλαβε χώραν ὀλίγον πρίν τοῦ σταυρικοῦ θανάτου καί τῆς ἐκ νεκρῶν τριημέρου Ἀναστάσεως τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Τό γεγονός τοῦτο τῆς ἀναστάσεως θά παραμένῃ παράδοξον διά τούς ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι φρονοῦν τά τοῦ κόσμου, οὐχί ὅμως διά τούς πιστεύοντας εἰς τόν δι’ ἡμᾶς τούς ἀνθρώπους καί τήν ἡμετέραν σωτηρίαν σαρκωθέντα, σταυρωθέντα καί ἀναστάντα Χριστόν, ὡς κηρύττει καί ὁ θεῖος Παῦλος: «Εἰ δὲ Χριστὸς κηρύσσεται ὅτι ἐκ νεκρῶν ἐγήγερται, πῶς λέγουσί τινες ἐν ὑμῖν ὅτι ἀνάστασις νεκρῶν οὐκ ἔστιν; εἰ δὲ ἀνάστασις νεκρῶν οὐκ ἔστιν, οὐδὲ Χριστὸς ἐγήγερται· εἰ δὲ Χριστὸς οὐκ ἐγήγερται, κενὸν ἄρα τὸ κήρυγμα ἡμῶν, κενὴ δὲ καὶ ἡ πίστις ὑμῶν», ( Α’ Κορ. 15, 13-14)».
Τούς λόγους τούτους τοῦ Ἀποστόλου Παύλου ἐπιβεβαιώνει ὁ ἴδιος ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός εἰς τήν Μάρθαν, τήν ἀδελφήν τοῦ Λαζάρου, ὅταν αὐτήν τόν προϋπάντησεν ἔξω ἀπό τό χωρίον τῆς Βηθανίας, δηλαδή εἰς αὐτόν τοῦτον τόν τόπον, ἔνθα ἱστάμεθα αὐτήν τήν ἱεράν στιγμήν καί εἰπών αὐτῇ:
«ἀναστήσεται ὁ ἀδελφός σου. λέγει αὐτῷ Μάρθα· οἶδα ὅτι ἀναστήσεται ἐν τῇ ἀναστάσει ἐν τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ. εἶπεν αὐτῇ ὁ ᾿Ιησοῦς· ἐγώ εἰμι ἡ ἀνάστασις καὶ ἡ ζωή. ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, κἂν ἀποθάνῃ, ζήσεται· καὶ πᾶς ὁ ζῶν καὶ πιστεύων εἰς ἐμὲ οὐ μὴ ἀποθάνῃ εἰς τὸν αἰῶνα», (Ἰωάν. 11, 24-26).
Ἑρμηνεύων τούς Κυριακούς τούτους λόγους ὁ Ἅγιος Θεοφύλακτος λέγει «Καίτοι θ’ ἀποθάνῃ προσκαίρως, λόγῳ τοῦ θανάτου τῆς σαρκός, δέν θά ἀποθάνῃ ποτέ λόγῳ τῆς ζωῆς τοῦ πνεύματος καί τῆς ἀθανασίας τῆς ἀναστάσεως». Ὁ δέ Ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας λέγει: «Ὁ εἰς αὐτόν τόν Χριστόν πιστεύσας ἐν τῷ μέλλοντι αἰῶνι ἀτελεύτητον ἔχει ζωήν ἐν μακαριότητι καί ὁλοκλήρῳ ἀφθαρσίᾳ».
Ἡ ἁγία ἡμῶν Ἐκκλησία, ἀγαπητοί μου, ἡ ὁποία μᾶς προετοιμάζει νά γίνωμεν καί ἡμεῖς συμμέτοχοι καί συμμάρτυρες πνευματικῶς τῶν θείων ἀγαθῶν καί ἰδιαίτερα τῆς ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ, μελῳδικῶς κηρύττει καί λεγει: «Τήν κοινήν Ἀνάστασιν πρό τοῦ Σοῦ πάθους πιστούμενος ἐκ νεκρῶν ἤγειρας τόν Λάζαρον, Χριστέ ὁ Θεός, ὅθεν καί ἡμεῖς ὡς οἱ Παῖδες τά τῆς νίκης σύμβολα φέροντες, Σοί τῷ Νικητῇ τοῦ θανάτου βοῶμεν: Ὡσαννά ἐν τοῖς ὑψίστοις, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου».
Τοῦτο σημαίνει ὅτι ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, θέλοντας νά πιστοποιήσῃ ἐνώπιον τῶν μαθητῶν Του, ὅτι ὄντως Αὐτός εἶναι ἡ ζωή καί ἡ Ἀνάστασις καί συνεπῶς ὁ Νικητής τοῦ θανάτου τῆς ἁμαρτίας, προέβη δημοσίως εἰς τήν ἐκ νεκρῶν ἔγερσιν τοῦ φίλου αὐτοῦ Λαζάρου.
Ἡ οὐσιαστική διαφορά μεταξύ τῆς ἐγέρσεως, ἀναστάσεως τοῦ Λαζάρου καί τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Ἰησοῦ, ὀφείλεται εἰς τό ὅτι ὁ Χριστός, τέλειος ὤν ἄθρωπος καί τέλειος Θεός, δέν ἀνέστησεν ἐκ τῶν νεκρῶν τήν ἀνθρωπότητα Του μόνον, δηλονότι τοῦ Ἱησοῦ, τοῦ υἱοῦ τῆς παρθένου Μαρίας, ἀλλά σύμπασαν τήν ἀνθρωπίνην ἡμῶν φύσιν, τήν ὁποίαν προσέλαβε ἐκ τῶν ἁγνῶν αἱμάτων τῆς Θεοτόκου Μαρίας, διά Πνεύματος ἁγίου βεβαίως καί τήν ἀπελευθέρωσεν ἀπό τά δεσμά τοῦ θανάτου τῆς φθορᾶς καί τῆς ἁμαρτίας. Διά τοῦτο καί ὁ μελῳδός τῆς Ἐκκλησίας λέγει ὅτι ἡ ἀνάστασις τοῦ Λαζάρου γέγονε προοίμιον σωτήριον, δηλαδή σωτηριῶδες προμήνυμα τῆς παλιγεννεσίας ἡμῶν ἐν Χριστῷ κατά τήν ἡμέραν τοῦ βαπτίσματος ἡμῶν, ὡς λέγει καί ὁ θεῖος Παῦλος: «ἢ ἀγνοεῖτε ὅτι ὅσοι ἐβαπτίσθημεν εἰς Χριστὸν ᾿Ιησοῦν, εἰς τὸν θάνατον αὐτοῦ ἐβαπτίσθημεν; συνετάφημεν οὖν αὐτῷ διὰ τοῦ βαπτίσματος εἰς τὸν θάνατον, ἵνα ὥσπερ ἠγέρθη Χριστὸς ἐκ νεκρῶν διὰ τῆς δόξης τοῦ πατρός, οὕτω καὶ ἡμεῖς ἐν καινότητι ζωῆς περιπατήσωμεν», (Ρωμ. 6, 3-4). Τοῦτο ἀκριβῶς σημαίνει παλιγεννεσία τήν καινήν, καινούργιαν νέαν ἡμῶν ζωήν ἐν Χριστῷ τῷ σταυρωθέντι καί τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ ἀναστάντι ἐκ τῶν νεκρῶν.
Ὁ ἀναστάς Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ἀγαπητοί μου, εἶναι ἐν μέσῳ ἡμῶν. Εἶναι ἁπτός καί ὁρατός, διά τοῦ σώματος Αὐτοῦ δηλονότι τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία ζωογονεῖται διά τοῦ ἁγίου Αὐτοῦ Πνεύματος τοῦ ἐνεργοποιοῦντος τά ἅγια τῆς Ἐκκλησίας μυστήρια καί δή τό μέγα τῆς Ἐκκλησίας μυστήριον τῆς θείας Εὐχαριστίας, καθ’ ἥν γενόμεθα μέτοχοι ζωῆς αἰωνίου, τουτέστι τῆς Ἀναστάσεως Αὐτοῦ, γευόμενοι τό Κυριακόν Αὐτοῦ Σῶμα καί Αἷμα τό ὑπέρ ἡμῶν καί πολλῶν ἐκχυνόμενον εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν.
Δεῦτε λοιπόν, ἀγαπητοί μοι ἀδελφοί, εὐχαριστήσωμεν τῷ ἁγίῳ Τριαδικῷ Θεῷ καί μετά τοῦ μελῳδοῦ εἴπωμεν: «Τήν ψυχωφελῆ πληρώσαντες Τεσσαρακοστήν ἱκεσίαις Λαζάρου, Μάρθας καί Μαρίας τε, ἡμᾶς ἀξίωσον θεατάς γενέσθαι τοῦ Σταυροῦ, τοῦ Πάθους Σου Κύριε καί τῆς λαμπροφόρου τῶν ἡμερῶν καί βασιλίδος Ἀναστάσεως τῆς σῆς, Φιλάνθρωπε». Ἀμήν.
Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν ἠκολούθησε λιτανεία ἐπίσημος, ἕως καί τοῦ Τάφου τοῦ Λαζάρου, ἔνθα ἀνεγνώσθη ἡ Εὐαγγελική Περικοπή τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Λαζάρου ἐκ τοῦ Κατά Ἰωάννην Ἁγίου Εὐαγγελίου ( Ἰω. 11, 1-44 ).
Τῆς Λειτουργίας ἀπολυθείσης, ἡ Ἀρχιερατική Συνοδεία ἐπεσκέφθη τιμητικῶς τάς Δημοτικάς Ἀρχάς τῆς πόλεως Βηθανίας, εἰς δέ τήν Πατριαρχικήν Συνοδείαν παρετέθη πλουσία νηστήσιμος τράπεζα εἰς τήν Ἱεράν Μονήν Μάρθας καί Μαρίας ὑπό τῆς ἡγουμένης ὁσιωτάτης μοναχῆς Εὐπραξίας.
Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.
httpv://youtu.be/da62oH6O2PY
httpv://youtu.be/FEQoId7HUS4
httpv://youtu.be/t4hS0r_NQC4