ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟΝ ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ ΕΙΣ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ (2014).

Α’ Εἰς Βηθανίαν.

Τό Σάββατον, 30^ήν Μαρτίου/11^ην Ἀπριλίου 2014, Σάββατον τοῦ Λαζάρου, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου ἡ μνήμη τῆς ὑπό τοῦ Κυρίου ἐγέρσεως τοῦ ἁγίου καί δικαίου καί φίλου Αὐτοῦ Λαζάρου τοῦ τετραημέρου, εἰς τήν Βηθανίαν εἰς τήν ἐν αὐτῇ γυναικείαν Ἱεράν Μονήν τῶν ἀδελφῶν τοῦ Λαζάρου Μάρθας καί Μαρίας καί εἰς τόν τάφον αὐτοῦ.

Τῆς θείας Λειτουργίας ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς προεξῆρξεν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Γέροντος Ἀρχιγραμματέως Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, τοῦ Γραμματέως τῆς Ἁγίας Ἱερᾶς Συνόδου Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Λύδδης κ. Δημητρίου, τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Θεοδοσίου, παρεπιδημοῦντος ἐκ τοῦ Πατριαρχείου τῆς Σερβίας, τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς κ. Νικολάου, παρεπιδημοῦντος ἐκ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, Ἁγιοταφιτῶν Ἀρχιμανδριτῶν καί Πρεσβυτέρων, παρεπιδημούντων ἐκ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, τοῦ Ἀρχιδιακόνου π. Εὐλογίου καί ἑτέρων ἱεροδιακόνων, ψαλλόντων Ἱεροψαλτῶν προσελθόντων ἐκ Κύπρου καί τῶν Ἁγιορειτῶν π. Ἰωσήφ καί π. Ἰωσήφ καί συμμετέχοντος ἐν κατανύξει καί κατανυκτικῇ προσευχῇ ἀθρόου καί συνωστιζομένου Ὀρθοδόξου λαοῦ, ἐξ Ἑλλάδος, Ρωσίας, Οὐκρανίας, Κύπρου καί Ρουμανίας.

Πρός τός εὐσεβές ἐκκλησίασμα τοῦτο ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ὁ Μακαριώτατος ἔχοντα οὕτως ἑλληνιστί:

«Κύριε, ἡ φωνή σου κατέλυσε τοῦ ᾌδου τά βασίλεια καί ὁ λόγος τῆς ἐξουσίας σου ἤγειρεν ἐκ τάφου τετραήμερον καί γέγονεν ὁ Λάζαρος τῆς παλιγγενεσίας προοίμιον σωτήριον. Πάντα δυνατά σοι, Δέσποτα τῶν πάντων Βασιλεῖ, δώρησαι τοῖς δούλοις σου, ἱλασμόν καί τό μέγα ἔλεος», ἀναφωνεῖ ὁ μελῳδός τῆς Ἐκκλησίας.

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Εὐλαβεῖς προσκυνηταί,

Ἡ χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος συνήγαγε πάντας ἡμᾶς ἐκ τῶν περάτων τῆς γῆς εἰς τόν ἱερόν τοῦτον τόπον τῆς ἁγιογράφου πόλεως Βηθανίας, ἔνθα παρεγένετο ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός μετά τῶν μαθητῶν Αὐτοῦ, ἵνα ἐγείρῃ ἐκ τάφου τετραήμερον τόν φίλον Αὐτοῦ Λάζαρον, τοῦ ὁποίου [Λαζάρου] τήν ἔγερσιν ἑορτάζομεν. Ἡ ἐκ νεκρῶν ἔγερσις τοῦ ἁγίου καί δικαίου φίλου τοῦ Χριστοῦ Λαζάρου τοῦ τετραημέρου ἔλαβε χώραν λίγο πρίν τό σταυρικόν πάθος καί τήν ἀνάστασιν τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ. Καί τοῦτο «ἐπεί ἔδει, λέγει ὁ Συναξαριστής, τό τῆς Ἀναστασεως μυστήριον ἀκριβέστερον πιστωθῆναι».

Μέ ἄλλα λόγια, ὁ Χριστός ἐρχόμενος εἰς Ἱεροσόλυμα πρός τό ἑκούσιον σταυρικόν αὐτοῦ πάθος θέλει νά φανερώσῃ εἰς τούς μαθητάς Του ὄχι μόνον τήν θείαν αὐτοῦ δύναμιν, ἀλλά καί τήν ἀπόλυτον αὐτοῦ ἐξουσίαν ἐπί τῆς ζωῆς καί τοῦ θανάτου. Θέλει νά βεβαιώσῃ τούς μαθητάς Του, ὅτι δέν εἶναι μόνον τέλειος ἄνθρωπος, ὡς υἱός τῆς Παρθένου Μαρίας, ἀλλά καί τέλειος Θεός, ὁμοούσιος τῷ Πατρί καί τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι ὡς λέγει καί ὁ μελῳδός (Ἅγιος Ἀνδρέας Κρήτης): «Ἐδάκρυσας, Κύριε, ἐπί Λαζάρῳ δεικνύων τήν σάρκωσιν τῆς οἰκονομίας σου, καί ὅτι φύσει Θεός, ὑπάρχων, φύσει καθ’ ἡμᾶς γέγονας ἄνθρωπος».  Καί ἀλλαχοῦ λέγει: «Ζωή ὑπάρχων Κύριε, καί φῶς ἀληθινόν, Λάζαρον νεκρόν φωνήσας ἀνέστησας, ὡς δυνατός γάρ πᾶσιν ἔδειξας ὅτι Θεός ζώντων καί νεκρῶν ὑπάρχεις».

Ἡ Ἀνάστασις τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ἀποτελεῖ τόν λόγον καί τόν οὐσιαστικόν σκοπόν τοῦ μυστηρίου τῆς θείας Οἰκονομίας, δηλονότι τῆς ἐνσαρκώσεως τοῦ Θεοῦ Λόγου, διά τοῦτο ὁ σοφός Παῦλος λέγει: «εἰ δέ ἀνάστασις νεκρῶν οὐκ ἔστιν, οὐδέ Χριστός ἐγήγερται. εἰ δέ Χριστός οὐκ ἐγήγερται, κενόν ἄρα τό κήρυγμα ἡμῶν κενή δέ ἡ πίστις ὑμῶν». ( Α’ Κορ. 15,13-14).

Ἡ δέ ἑορτή τῶν ἑορτῶν καί πανήγυρις τῶν πανηγύρεων, δηλονότι τό Ἅγιον Πάσχα, συνιστᾷ τήν δύναμιν τῆς πίστεως εἰς τήν τοῦ Χριστοῦ ἀνάστασιν, διά τῆς ὁποίας [ἀναστάσεως] ἐπῆλθε ἡ νίκη τῆς ζωῆς ἐπί τοῦ θανάτου, τῆς δικαιοσύνης ἐπί τῆς ἀδικίας καί τῆς ἐλπίδος ἐπί τῆς ἀπελπισίας καί τῆς ἀπογνώσεως. «Εὐλογητὸς ὁ Θεὸς καὶ πατὴρ τοῦ Κυρίου ἡμῶν ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, ὁ κατὰ τὸ πολὺ αὐτοῦ ἔλεος ἀναγεννήσας ἡμᾶς εἰς ἐλπίδα ζῶσαν δι’ ἀναστάσεως ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ ἐκ νεκρῶν», (Α’ Πέτρου 1,3).

Μέ ἄλλα λόγια ὁ Χριστός μᾶς ξαναγέννησε, διά νά μᾶς χαρίσῃ ἐλπίδα ἀγαθῶν αἰωνίων. Καί ἔκαμε τήν ἐλπίδα μας αὐτήν ζωντανήν, διά τῆς ἀναστάσεως τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ βεβαίαν ἐγγύησιν ὅτι ἡ ἐλπίς μας δέν θά διαψευσθῇ, ἀλλά θά ἀναστηθῶμεν καί ἡμεῖς. Τούτου ἕνεκεν ὁ μελῳδός ἅγιος Ἀνδρέας Κρήτης λέγει: «Καί γέγονεν ὁ Λάζαρος τῆς Παλιγγενεσίας, προοίμιον σωτήριον» ἔγινε δηλαδή ὁ Λάζαρος ὁ ἀδελφός Μάρθας καί Μαρίας καί ὁ υἱός Σίμωνος τοῦ Φαρισαίου τοῦ ἀπό Βηθανίας, ἡ ἀπαρχή τῆς ζώσης ἐλπίδος, ἡ σωτήριος ἀπαρχή τῆς ἀναστάσεως ἡμῶν ἐν Χριστῷ.

Δεηθῶμεν καί ἡμεῖς ἀδελφοί τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ καί μετά τοῦ μελῳδοῦ εἴπωμεν: «Ἱκεσίαις Λαζάρου Μάρθας καί Μαρίας τε, ἡμᾶς ἀξίωσον θεατάς γενέσθαι τοῦ Σταυροῦ καί τοῦ Πάθους σου Κύριε καί τῆς λαμπροφόρου τῶν ἡμερῶν καί βασιλίδος, Ἀναστάσεως τῆς σῆς φιλάνθρωπε» Ἀμήν.

Μετά τήν θείαν Κοινωνίαν καί τήν ἀπόλυσιν τῆς Θείας Λειτουργίας ὁ Μακαριώτατος προσῆλθεν εἰς τό ἡγουμενεῖον τῆς Μονῆς, ἔνθα ἡ ὁσιωτάτη μοναχή Εὐπραξία προσέφερεν Αὐτῷ καί τοῖς προσελθοῦσιν ἐκ τῶν Δημοτικῶν Ἀρχῶν τῆς κώμης Βηθανίας ἑόρτιον ἀναψυχήν.

Εἰς τό σημεῖον τοῦτο ἐξεκίνησε λιτανεία ἀπό τῆς Μονῆς ἕως τοῦ τάφου τοῦ Λαζάρου, προεξάρχοντος αὐτῆς τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Λύδδης κ. Δημητρίου. Ἐνταῦθα εἰς τόν τάφον τοῦ Λαζάρου ἀνεγνώσθη ἡ ἐκ τοῦ κατά Ἰωάννην Εὐαγγελική περικοπή τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Λαζάρου καί ἀνεπέμφθη δέησις, ὅθεν καί ἐπεσφραγίσθη ἡ ἐν Βηθανίᾳ ἑορτή τοῦ Σαββάτου τοῦ Λαζάρου.

Β’. Ἐπί τοῦ Προσκυνήματος τῆς Ἀναλήψεως.

Συμφώνως πρός τήν προσκυνηματικήν τάξιν τοῦ Πατριαρχείου, ἡ ἑορτή τῆς ἐγέρσεως τοῦ Λαζάρου ἑωρτάσθη καί ἐπί τοῦ Ὄρους τῶν Ἐλαιῶν καί τοῦ προσκυνήματος τῆς Ἀναλήψεως, λόγῳ τῆς γειτνιάσεως αὐτοῦ πρός τήν Βηθανίαν.

Διά τήν ἑορτήν ταύτην ἐτελέσθη ἀφ’ ἑσπέρας Ἑσπερινός εἰς τό προσκύνημα τῆς Ἀναλήψεως, ἐν ᾧ τό ἀποτύπωμα τοῦ ποδός τοῦ εἰς οὐρανούς ἀναληφθέντος Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἐν ᾧ τά ἐρείπια τῆς Βυζαντινῆς Εκκλησίας καί ἐν ᾧ σήμερον τέμενος-τζαμίον. Πρό τῆς τελετῆς τοῦ Ἑσπερινοῦ ἀνεγνώσθη ἡ ἐκ τοῦ εὐχολογίου εὐχή ἐπί βεβηλωθείσης ἁγίας Τραπέζης, ὡς ὑπαιθρίως ἐκτεθειμένης.

Τοῦ Ἑσπερινοῦ προεξῆρξεν ὁ Ἱερώτατος Μητροπολίτης Καπιτωλιάδος κ. Ἡσύχιος. Μετά τόν Ἑσπερινόν ἀνεγνώσθη τό Μικρόν Ἀπόδειπνον καί ἐψάλη ὁ Κανών τῆς ἑορτῆς ἐπί τοῦ προσκυνήματος, μεθ’ ὅ ἠκολούθησε λιτανεία ἕως τήν Μικράν Γαλιλαίαν, ἐν ᾧ ὁ ἱερός Ναός τῶν Γαλιλαίων Ἀνδρῶν (Galili viri). Ἐνταῦθα ἠνέμενεν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος. Παρουσίᾳ Αὐτοῦ ἀνεγνώσθη τό Α’ Ἑῳθινόν Εὐαγγέλιον: «Οἱ ἕνδεκα μαθηταί ἐπορεύθησαν εἰς τήν Γαλιλαίαν», ἀνεπέμφθη δέησις καί ἐψάλη ὁ Πατριαρχικός Πολυχρονισμός, ὁπότε καί ἀνεχώρησεν ἡ λιτανεία διά τό Προσκύνημα τῆς Ἀναλήψεως.

Εἰς τόν αὐτόν προσκυνηματικόν τόπον ἐτελέσθη ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς ἡ θεία Λειτουργία, προεξάρχοντος καί πάλιν τοῦ Πατριαρχικοῦ Ἐπιτρόπου Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου καί συλλειτουργούντων αὐτῷ Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων καί διακόνων, ψαλλόντων Ἱεροψαλτῶν ἐξ Ἑλλάδος προσερχομένων καί τῶν μαθητῶν τῆς Πατριαρχικῆς Σχολῆς Σιών  καί τῶν ψαλτῶν τοῦ  Καθεδρικοῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου ὑπό τόν κ. Ριμόν Καμάρ καί προσευχομένων ἐν κατανύξει ἐντοπίων Ἀραβοφώνων ἐξ Ἱεροσολύμων καί ἄλλων περιοχῶν καί δοξαζόντων τόν Θεόν διά τό ὅτι ὁ Υἱός Αὐτοῦ ὁ Μονογενής Κύριος δέ ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός ἤγειρεν ἐκ νεκρῶν τόν φίλον Αὐτοῦ Λάζαρον τόν τεταρταῖον, «πιστούμενος καί τήν κοινήν ἡμῶν Ἀνάστασιν πρό τοῦ πάθους Αὐτοῦ».

Ἠκολούθησε ἑόρτιον κέρασμα εἰς τήν ἔναντι τοῦ Προσκυνήματος Ἱεράν Μονήν Ἀναλήψεως παρατεθέν ὑπό τοῦ ἡγουμένου αὐτῆς μοναχοῦ π. Ἀχιλλίου.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

 httpv://youtu.be/EXeF1Ui1ni0

httpv://youtu.be/BL_1bOzelE8