ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΟΝ ΣΥΛΛΕΙΤΟΥΡΓΟΝ ΜΕΤΑ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΦΙΛΛΑΝΔΙΑΣ κ. ΛΕΟΝΤΟΣ.

Τήν νύκτα πρωΐαν, ὄρθρου βαθέως, τῆς Κυριακῆς, 21^ης Ἀπριλίου / 4^ης Μαΐου 2014, Κυριακῆς τῶν Μυροφόρων, ἔλαβε χώραν εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως καί εἰς τόν Πανάγιον Τάφον τό Πατριαρχικόν καί Πολυαρχιερατικόν Συλλείτουργον ἐπί τῇ ἐπισήμῳ ἐπισκέψει εἰς τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Φιλλανδίας κ. Λέοντος.

Διά τό Συλλείτουργον τοῦτο ἐγένετο ἡ κάθοδος, ἀπό τῆς θύρας τοῦ Κεντρικοῦ Μοναστηρίου τῶν κωδώνων κρουομένων, εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως, ἅμα δέ τῇ ἀφίξει ἔλαβε χώραν ἡ προσκύνησις κάι ἡ ὑπόκλισις πρό τῆς Ἁγίας Ἀποκαθηλώσεως καί τοῦ Ἁγίου Τάφου.

Ἅμα τῆ εἰσόδῳ εἰς τό Καθολικόν, ὁ προεξάρχων τοῦ Συλλειτούργου Μακαριώτατος Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, ἐνδυθείς μανδύαν, ηὐλόγησε καί ἀνῆλθεν ἐπί τοῦ Θρόνου, ἤρξατο τῶν ἀναστασίμων Καταβασιῶν, ὧν ψαλλομένων, προσῆλθον οἱ ἱερεῖς καί ‘’ἔλαβον καιρόν’’.

Μετά τήν ‘’Τιμιωτέραν’’ καί τά ‘’Μεγαλυνάρια’’ τῆς Θ’ Ὠιδῆς «ἔλαβε καιρόν» καί ὁ Μακαριώτατος καί εἰσελθών εἰς τό Ἱερόν Βῆμα, ἠσπάσατο τόν Σεβασμιώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Φιλλανδίας κ. Λέοντα καί τούς λοιπούς Ἀρχιερεῖς, ὁπότε πάντες, Προκαθήμενοι, Ἀρχιερεῖς, καί Ἱερεῖς ἐνεδύσαντο τάς λειτουργικάς στολάς αὐτῶν.

Εὐθύς ἀμέσως ἔλαβε χώραν ἡ ἀπό τοῦ Καθολικοῦ Ἔξοδος πρός τόν Πανάγιον Τάφον, ἔνθα καί ἐτελέσθη ἡ Πατριαρχική, Πολυαρχιερατική καί Πολυιερατική θεία Λειτουργία, προεξάρχοντος τοῦ Μακαριωτάτου Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου, συλλειτουργοῦντος Αὐτῶ τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Καρελίας καί πάσης Φιλλανδίας κ. Λέοντος, τῶν Ἁγιοταφιτῶν Ἀρχιερέων Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου, τῶν Σεβασμιωτάτων Ἀρχιεπισκόπων Ἀβήλων κ. Δωροθέου, Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου καί Λύδδης κ. Δημητρίου καί τῶν ἐκ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας παρεπιδημοῦντων Θεοφιλεστάτου Ἐπισκόπου Οὐνγκινέας κ. Πέτρου καί θεοφιλεστάτου Ἐπισκόπου Σαλεχάρτη καί συμπροσευχομένου τοῦ θεοφιλεστάτου Ἐπισκόπου Βλαντιβοστόκ κ. Ἰννοκεντίου, πλειάδος Ἱερομονάχων καί ἱερέων, Ἁγιοταφιτῶν καί παρεπιδημοῦντων ἐξ ἄλλων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, τοῦ Ἀρχιδιακόνου π. Εὐλογίου καί τοῦ ἱεροδιακόνου π. Ἀγαπίου καί ἄλλων ἱεροδιακόνων, ψάλλοντος τοῦ πρωτοψάλτου τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως Ἀρχιμανδρίτου π. Ἀριστοβούλου μετά τῆς χορῳδίας αὐτοῦ ἐκ μαθητῶν τῆς Πατριαρχικῆς Σχολῆς ἑλληνιστί, ρωσιστί καί ρουμανιστί καί μετεχόντων ἐν κατανύξει καί εὐλαβείᾳ τοῦ ἀθρόου εὐσεβοῦς λαοῦ τοῦ Κυρίου, ὅστις καί ἐκοινώνησε τῶν ἀχράντων μυστηρίων.

Πρό τῆς ἀπολύσεως τῆς θείας Λειτουργίας ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος προσεφώνησε τόν Σεβασμιώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Φιλλανδίας κ. Λέοντα διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ ἑλληνιστί:

Ἀγαπητέ ἐν Χριστῷ ἀδελφέ καί συλλειτουργέ, Σεβασμιώτατε Ἀρχιεπίσκοπε Καρελίας καί πάσης Φιλλανδίας κ.κ. Λέον,

 Εἰς τόν τόπον τοῦτον τόν ἅγιον, τόν Φρικτόν δηλονότι Γολγοθᾶν ἤ Κρανίου τόπον, ὡδήγησαν οἱ ἄνθρωποι ἐπί Ποντίου Πιλάτου τόν ἐνανθρωπήσαντα Υἱόν καί Λόγον τοῦ Θεοῦ Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν τόν Ναζωραῖον καί συμφώνως πρός τάς εὐαγγελικάς διηγήσεις ἐσταύρωσαν Αὐτόν.

 Εἰς τόν τόπον τοῦτον τόν ἅγιον, τόν Πανάγιον δηλονότι καί Ζωοδόχον Τάφον, ὁ Θεός ἐν τῇ ἀπείρῳ σοφίᾳ Αὐτοῦ καί ἀφάτῳ ἀγάπῃ πρός τόν ἄνθρωπον ἀνῄρεσε τήν ἀνομίαν τῶν ἀνθρώπων, ἀνέστησε τό Υἱόν Αὐτοῦ τόν Μονογενή τριήμερον ἐκ νεκρῶν, συνανέστησε τόν ἄνθρωπον καί ἐλύτρωσε αὐτόν ἐκ τῆς προγονικῆς κατάρας τῆς παρακοῆς καί τῆς πτώσεως αὐτοῦ.

 Τό μήνυμα τῆς ἀναστάσεως τοῦ σταυρωθέντος Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Ναζωραίου παρέλαβον ἐντεῦθεν οἱ ἀπόστολοι καί μαθηταί καί μαθήτριαι Αὐτοῦ, καί ἐκήρυξαν αὐτό εἰς Ἰουδαίαν, Γαλιλαίαν καί Σαμάρειαν καί ἕως ἐσχάτου τῆς γῆς.

 Τό σταυροαναστάσιμον μήνυμα τοῦτο, συνοδευόμενον ὑπό τῆς θείας διδασκαλίας τοῦ θεανθρώπου Ἰησοῦ Χριστοῦ, τῆς συνδιαλλαγῆς, τῆς συγγνώμης καί τῆς ἀγάπης καί πρός αὐτούς τούς ἐχθρούς ἡμῶν, εὗρεν ἀπήχησιν καί ἐφαρμογήν εἰς τό σῶμα τοῦ Χριστοῦ τήν Ἐκκλησίαν, τήν ὁποίαν Ἐκεῖνος ἵδρυσε διά τοῦ Πνεύματος τοῦ Ἁγίου Αὑτοῦ, τό ὁποῖον ἀναληφθείς εἰς τούς οὐρανούς ἔπεμψε παρά τοῦ Θεοῦ Πατρός εἰς τούς ἁγίους Αὐτοῦ μαθητάς καί ἀποστόλους.

 Τοῦτο ἤλλαξε τόν τρόπον ζωῆς, τά ἤθη καί ἔθιμα τῶν ἀνθρώπων, τήν ἱστορίαν αὐτῶν καί τόν πολιτισμόν. Ἡ ἀλλαγή αὐτή, ἡ νέα ἐν Χριστῷ καινή κτίσις, ἐπεκυρώθη καί ἐπεσφραγίσθη, ἀρχῆς γενομένης ἀπό τοῦ μεγάλου αὐτοκράτορος ἁγίου Κωνσταντίνου, τοῦ ἱδρύσαντος τόν Πανίερον τοῦτον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως εἰς μαρτύριον ἀψευδές τοῦ σταυροῦ καί τῆς ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ.

 Τόν Ναόν τοῦτον καί τά ἐξ αὐτοῦ πηγάζοντα καί ἐξ αὐτοῦ ζωοποιούμενα πάνσεπτα προσκυνήματα τῆς Ἁγίας Γῆς διεφύλαξε ὡς κόρην ὀφθαλμοῦ διά μέσου τῶν αἰώνων τό παλαίφατον Πατριαρχεῖον τῶν Ἱεροσολύμων κυρίως διά τῆς ἐν αὐτῷ δημιουργηθείσης καί ἐνσωματωθείσης Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος, δι’ ἀγώνων, θυσιῶν, πολέμων, δαπανῶν χρήματος, προσφορᾶς αἵματος καί ζωῶν.

 Εἰς τοῦτον τόν Ναόν καί δή τόν κενόν καί ζωοδόχον Τάφον τοῦ Κυρίου ἀξιούμεθα καί Ἡμεῖς κατά τήν νύκτα ταύτην νά συλλειτουργῶμεν καί νά φθάνωμεν οὕτως εἰς τό ἀπόγειον τῆς συνεργασίας μετά τῆς Ὑμετέρας λίαν ἀγαπητῆς Ἡμῖν Σεβασμιότητος ἐπί τῇ ἐπισήμῳ αὐτῆς ἐπισκέψει εἰς τήν Σιωνίτιδα Μητέρα τῶν Ἐκκλησιῶν, τῆς πλήρους δηλονότι μυστικῆς κοινωνίας Ἡμῶν ἐν Χριστῷ καί τῆς ἀρρήκτου ἑνότητος Ἡμῶν ἐν τῷ σώματι καί τῷ αἵματι τοῦ κοινοῦ ποτηρίου.

 Ἡ ἐμπειρία αὕτη τῆς τελέσεως τῆς θείας Λειτουργίας εἰς τόν Πανάγιον Τάφον καί ἡ βρῶσις τοῦ Σώματος καί ἡ πόσις τοῦ Αἵματος τοῦ Χριστοῦ θά ἀποτελῇ εἰς τό ἐξῆς τήν ἰσχυράν κινητήριον καί ζωοποιόν δύναμιν τῶν Ἐκκλησιῶν Ἡμῶν, τούς ἰσχυρούς συνδετικούς κρίκους τῆς συνεργασίας Ἡμῶν, ἵνα δίδωμεν μαρτυρίαν εἰς τά θεοφιλῆ ποίμνια Ἡμῶν καί εἰς τόν κόσμον ὅλον περί τοῦ ὅτι τά προβλήματα τῶν ἀνθρώπων, πολέμου, τρομοκρατίας, βίας, ἐκμεταλλεύσεως, ἀδικίας, πείνης, πτωχείας, οἰκονομικῆς κρίσεως καί ἄλλα εὑρίσκουν τήν ἐπίλυσιν αὐτῶν εἰς τό πρόσωπον καί τήν διδασκαλίαν τοῦ ἱδρυτοῦ τῆς Ἐκκλησίας καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, Ὅστις ἐμπράκτως ἐδέχθη τήν πτωχείαν, καθ’ ὅτι οὐκ εἶχε ποῦ τήν κεφαλήν κλίνῃ, Οὗτος εἶπε ὅτι «ὁ ἔχων δύο χιτῶνας, διδότω τό μή ἔχοντι», ἐδίδαξε τήν ἀγάπην ἀκόμη καί πρός τούς ἐχθρούς ἡμῶν καί, ἀναίτιος ὤν, προσήνεγκε Ἑαυτόν ὡς λύτρον ὑπέρ ἡμῶν εἰς τήν λυτρωτικήν σταυρικήν θυσίαν Αὐτοῦ.

 Ἐν τῷ ὀνόματι, ὄθεν, Αὐτοῦ μετά τοῦ Πατρός καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος Αὐτοῦ, δεῦτε καί ἐξέλθωμεν καί πάλιν καί συνεχίσωμεν τήν εὐλογημένην Ἡμῶν ἀποστολήν ταύτην, τοῦ «πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τά ἔθνη» (Ματθ. 20, 18), ἥν ὁ Κύριος ἀνέθετο ἡμῖν, ἐνισχύων Ἡμᾶς διά τῆς ἀψευδοῦς ὑποσχέσεως Αὐτοῦ, «ὅτι ἐγώ μεθ’ ὑμῶν εἰμι πάσας τάς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος· Ἀμήν» (Ματθ. 28, 20).

Ἠκολούθησεν ἡ ἀπόλυσις τῆς θείας Λειτουργίας καί ἡ σύντομος δεξίωσις εἰς τό Γραφεῖον τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως ὑπό τοῦ Γέροντος Σκευοφύλακος, Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἱεραπόλεως κ. Ἰσιδώρου καί τῶν διακονητῶν Πατέρων τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως, μεθ᾽ὅ ἡ ἄνοδος εἰς τό Κεντρικόν Μοναστήριον ἐν εὐχαριστίᾳ διά μίαν τοιαύτην λειτουργικήν ἐμπειρίαν Ὀρθοδόξου Κοινωνίας.

 Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

httpv://youtu.be/baeeg4_xC_k