ΤΑ ΕΓΚΩΜΙA ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΕΙΣ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ

Τήν πρωΐαν τῆς Πέμπτης, 14^ης/ 27^ης Αὐγούστου 2020, παραμονῆς τῆς ἑορτῆς τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου, ἔλαβε χώραν ἡ τελετή τῶν Ἐγκωμίων τῆς Θεοτόκου εἰς τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων.

Ἡ τελετή αὕτη πρός τιμήν τῆς Θεοτόκου ἀνήκει εἰς τήν τυπικήν καί προσκυνηματικήν διάταξιν τῆς Ἐκκλησίας Ἱεροσολύμων.

Διά τήν τελετήν ταύτην, ἡ Ἁγιοταφιτική συνοδεία ὑπό τόν ἡγούμενον αὐτῆς Μακαριώτατον Πατριάρχην Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλον ἐξῆλθε τοῦ Πατριαρχείου καί διά τῆς Ὁδοῦ τοῦ Μαρτυρίου, μέ μικράν στάσιν πρωτίστως εἰς τάς Ἱεράς Μονάς Παναγίας Σεϊδανάγιας, Ἁγίου Χαραλάμπους, Πραιτωρίου, Θεοπατόρων Ἰωακείμ καί Ἄννης, καί Ἁγίου Στεφάνου, ἀφίχθη εἰς τό ἡγουμενεῖον τῆς Γεθσημανῆς.

Ἐκεῖθεν ὁ Μακαριώτατος, κατελθών εἰς τήν Αὐλήν τοῦ Ναοῦ τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου Μαρίας, ἐγένετο δεκτός ὑπό τοῦ ἡγουμένου Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀβήλων κ. Δωροθέου καί τῶν ἱερέων ἐνδεδυμένων, ἐν συνιερουργίᾳ τῶν Σεβασμιωτάτων Ἀρχιεπισκόπων Γεράσων κ. Θεοφάνους, Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, Ἱεραπόλεως κ. Ἰσιδώρου, Πέλλης κ. Φιλουμένου καί ἐν ψαλμῳδίᾳ ὑπό τῶν Ἱεροδιακόνου π. Συμεών και τοῦ κ. Βασιλείου Γκοτσοπούλου τῶν τροπαρίων «Ἐν τῇ Γεννήσει τήν Παρθενίαν ἐφύλαξας….» καί «Ἀπόστολοι ἐκ Περάτων», εἰσῆλθεν εἰς τόν Ναόν καί εὐλογήσας καί προσκυνήσας τό Θεομητορικόν Μνῆμα, ἐνεδύθη στολήν πλήρη καί οἱ Ἀρχιερεῖς ἐνεδύθησαν ὠμοφόριον καί ἐπιτραχήλιον, οἱ ἱερεῖς δέ ἐπιτραχήλιον καί φαιλόνιον.

Πάντων οὕτως ἑτοιμασθέντων, οἱ ἱερεῖς ᾖραν τήν εἰκόνα τοῦ Σώματος τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου ἐπί Ἐπιταφίου καί ἔστησαν αὐτόν εἰς τό μέσον τοῦ Ναοῦ.

Τότε ἤρξαντο τά Ἐγκώμια εἰς 3 Στάσεις:

Α. «Ἡ Ἁγνή ἐν τάφῳ κατετέθης βαβαί», Β. «Ἄξιόν ἐστι μεγαλύνειν σε τήν Θεοδόχον», Γ. «Αἱ γενεαί πᾶσαι ὕμνον τῇ ταφῇ σου προσάγουσι Παρθένε».

Τῶν Ἐγκωμίων ψαλέντων, ἠκολούθησε τό κήρυγμα ὑπό τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, ἔχον οὕτως:

«Μακαριώτατε Πάτερ καί Δέσποτα,   

   Σεβασμία τῶν Ἱεραρχῶν χορεία,

  Σεβαστοί Πατέρες, εὐλαβεῖς προσκυνητές,

 

Ὅλες τίς ἡμέρες τοῦ Δεκαπενταυγούστου, ἡ προσοχή τῆς μνήμης, τῆς ζωῆς καί ὅλης τῆς δραστηριότητος τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ἐστραμμένη πρωτίστως καί κυρίως πρός τό πρόσωπο τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, τῆς μητέρας τοῦ Θεοῦ ἡμῶν.

Ἀπό τήν πρώτη ἡμέρα τοῦ Αὐγούστου ἀρχίζουν καί ἐν συνεχείᾳ αὐξάνουν καί πληθαίνουν οἱ δεήσεις, οἱ ἱκεσίες, οἱ προσευχές καί οἱ παρακλήσεις πρός τό πρόσωπο ἐκείνης, ἡ ὁποία ἐπελέγη ἀπό τό Θεό καί ἔγινε τό σκεῦος, τό ὁποῖο ἐβάστασε τόν Κτίστη, ἐχώρησε τόν Ἀχώρητο, συνέλαβε ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καί ἔτεκε ὡς ἄνθρωπο τόν Κύριο ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστό.

Ὅλες οἱ ἐκδηλώσεις τιμῆς, σεβασμοῦ καί εὐλαβείας πρός τό πρόσωπο τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου κορυφώνονται τήν 15^η Αὐγούστου, πού ἔχει ὁρισθῆ ἀπό τήν Ἐκκλησία ὡς ἡμέρα μνήμης τῆς Κοιμήσεώς της.

 Ἑορτάζοντας τή μνήμη τῆς Κοιμήσεως προεορτίως σήμερα καί κυριωνύμως αὔριο, ἀναμιμνησκόμεθα, ἀναπολοῦμε τό ὅλο ἔργο τῆς προσφορᾶς τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου στό ἀνθρώπινο γένος μας.  Ἀναμιμνησκόμεθα ὅτι ἐκείνη ἐδέχθη καί ἐδάνεισε σάρκα ἀπό τή σάρκα της στόν πρίν ἄσαρκο Λόγο τοῦ Θεοῦ. Εἶναι «ἡ παντεχνήμονι Λόγῳ σάρκα δανείσασα.»  Ἐκείνη ἐκ Πνεύματος Ἁγίου συνέλαβε τόν Υἱό τοῦ Θεοῦ, Τόν ἐκυοφόρησε, Τόν ἔτεκε, ἐγέννησε κατά σάρκα, Τόν ἐσπαργάνωσε, Τόν γαλακτοτρόφησε, εἶδε τούς μάγους καί τούς ποιμένες, δωροφοροῦντας καί προσκυνοῦντάς Τον στό ἀπέριττο σπήλαιο τῆς Βηθλεέμ, ἄκουσε τούς ἀγγέλους νά ψάλλουν στόν οὐρανό τό «δόξα ἐν Ὑψίστοις Θεῷ καί ἐπί γῆς εἰρήνη ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία» (Λουκ. 2,14), «συνετήρει πάντα τά ρήματα ταῦτα εἰς τήν καρδίαν αὐτῆς» (Λουκ. 2, 19) καί παρέδωσε αὐτά στούς Εὐαγγελιστές καί Ἀποστόλους καί ἐκεῖνοι στήν Ἐκκλησία. Τόν ὁδήγησε στήν περιτομή καί τήν ὀνομασία τήν ὄγδοη ἀπό τήν κατά σάρκα Γέννησή Του ἡμέρα καί στήν εἴσοδο καί τό σαραντισμό στό Ναό τοῦ Σολομῶντος, ὅπου Τόν δέχτηκε στίς ἀγκάλες του ὁ Συμεών ὁ Θεοδόχος καί ἄκουσε μέ ἔκπληξη τό «Νῦν ἀπολύεις τόν δοῦλόν Σου, Δέσποτα, κατά τό ρῆμά σου ἐν εἰρήνῃ» (Λουκ. 2, 29) «καί σοῦ τήν ψυχήν διελεύσεται ρομφαία», (Λουκ. 2, 35).  Ἀκόμη Τόν ἐβάστασε στίς ἀγκάλες της φεύγοντας τή μανία τοῦ Ἡρώδη πρός τήν Αἴγυπτο καί πάλι Τόν ἔφερε στή Ναζαρέτ, στήν ὁποία κατοίκησε καί ἀπό τή ὁποία ὀνομάστηκε Ναζωραῖος.  Τόν παρακολούθησε καί Τοῦ ἔδωσε ὡς μητέρα ὅλα ὅσα στήν παιδική καί τή νεανική ἡλικία χρειαζόταν, ὅτε «προέκοπτε σοφίᾳ καί ἡλικίᾳ καί χάριτι παρά Θεῷ καί ἀνθρώποις», (Λουκ. 2, 52).

  Ἔχοντας ἰδεῖ ὅλα αὐτά καί δή τό ὑπερφυέστατο ὅλων, τήν ἄνευ συναφείας ἀνδρός σύλληψη καί γέννησή Του, ἦτο ἑπόμενο νά πεῖ στούς ὑπηρέτες τοῦ μυστηρίου τοῦ ἐν Κανᾷ γάμου, «ὅ, τι ἄν εἴπῃ ὑμῖν, τοῦτο ποιεῖτε.» (Ἰω. 2, 5). Τόν ἀκολούθησε καί Τόν  διακόνησε μαζί μέ τίς γυναῖκες, πού Τόν ἀκολουθοῦσαν ἀπό τή Γαλιλαία καί «Τόν διηκόνουν ἐκ τῶν ὑπαρχόντων των» (Λουκ. 8, 3). Ἧταν μάρτυς στά σημεῖα καί τά θαύματα τῆς παραμυθίας καί θεραπείας  τῶν ἀσθενούντων μέ τή χαρά γι’ αὐτά ἀλλά καί μέ τή λύπη γιά τήν ἀγνώμονα καταδίκη καί τή θέα τοῦ σπλάγχνου της καθηλωμένου καί καθημαγμένου ἐπί τοῦ σταυροῦ. Πρώτη μέ τίς Μυροφόρες  γυναῖκες στήν ἀποκαθήλωση καί τήν ταφή ἀλλά καί στή χαρά τῆς Ἀναστάσεως καί τῶν ἄλλων μεταναστασίμων ἐμφανειῶν,  στή χαρμολύπη τῆς Ἀναλήψεως καί στή χαρά τῆς παρά τοῦ Υἱοῦ αὐτῆς πέμψεως καί τῆς παρ’ αὐτῆς καί τῶν ἁγίων Ἀποστόλων λήψεως τοῦ Παρακλήτου Πνεύματος.

Γιά τό ἔργο της τοῦτο τό ὑπερφυές καί ἐξαίσιο, τό  συμβάν ἅπαξ, γιά τήν πίστη, τήν ἀφοσίωση, τήν ἀγάπη, τήν πλήρη συνέπεια σέ ἐκεῖνο, τό ὁποῖο ὑπεσχέθη στόν ἄγγελο κατά τόν Εὐαγγελισμό, «ἰδού ἡ δούλη Κυρίου, γένοιτό μοι κατά τό ρῆμά σου» (Λουκ. 1, 38 ), ἡ Ἐκκλησία διά μέσου τῶν αἰώνων τήν τιμᾷ, τή μεγαλύνει, ὅπως προεῖπε στή συνάντηση στήν Ὀρεινή μέ τή συγγενή της Ἐλισάβετ, «ἰδού ἀπό τοῦ νῦν μακαριοῦσί με πᾶσαι αἱ γενεαί» (Λουκ. 1, 48), τή δέχεται ὡς θανοῦσα μέν φυσικό θάνατο καί κηδευθεῖσα καί ἐνταφιασθεῖσα καί μάλιστα σέ τοῦτο τό χωρίο τῆς Γεθσημανῆς, μεταστᾶσα δέ ὑπό τοῦ Υἱοῦ της ψυχῇ τε καί σώματι στούς οὐρανούς πρό τῆς κοινῆς Ἀναστάσεως καί παρεστῶσα ὡς βασίλισσα ἐκ δεξιῶν Του «ἐν ἱματισμῷ διαχρύσῳ περιβεβλημένη, πεποικιλμένη,» ὡς πρώτη τῶν μελῶν τῆς θριαμβεύουσας  Ἐκκλησίας, ἕτοιμη σέ ἀκρόαση τῶν ἱκεσιῶν τῶν εὐλαβουμένων αὐτή, γιά βοήθεια, γιά συμπαράσταση, γιά θεραπεία τῶν ἀσθενειῶν, γιά ὑπέρβαση τῶν δυσκολιῶν καί πειρασμῶν καί γιά παραδειγματισμό μας ἀπό τήν ἁγία, παναγία ζωή της. 

Γιά τό ὑπερβάλλον τῆς ἀγαθότητος καί τῆς ἀγάπης της, ἡ Ἐκκλησία Ἱεροσολύμων, στά κλίματα τῆς ὁποίας ἔζησε καί τά ὁποῖα ἁγίασε, τήν τιμᾷ ἀξιοχρέως σήμερα στήν τελετή αὐτή τῶν Ἐγκωμίων πέριξ τοῦ Θεομητορικοῦ της μνήματος καί μέ πρῶτο τόν Προεξάρχοντα τῆς πανηγύρεως Μακαριώτατο Πατέρα ἡμῶν καί Πατριάρχη Ἱεροσολύμων κ. Θεόφιλο τήν ἱκετεύει νά πρεσβεύει ὑπέρ τῆς ἐν Χριστῷ ἑνότητος τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, ὑπέρ εἰρήνης καί ἀγαθῆς καταστάσεως τοῦ σύμπαντος κόσμου καί τῆς Μέσης Ἀνατολῆς, ὑπέρ παύσεως τῶν στυγνῶν ἐγκλημάτων βίας εἰς βάρος ἀθῴων καί τῶν μαινομένων ἀνά τόν κόσμον πολέμων, ὑπέρ διασώσεως καί περιθάλψεως τῶν ναυαγῶν μεταναστῶν  καί προσφύγων, ὑπέρ βοηθείας τῆς παραπαίουσας εἰς τά ναρκωτικά νεολαίας, ὑπέρ ἑνώσεως τῶν διῃρημένων οἰκογενειῶν, ὑπέρ θεραπείας τῶν ἐπιτοπίως καί ἀνά τόν κάσμον  προσβεβλημένων ἐκ τοῦ λοιμώδους θανατηφόρου ἰοῦ καί ὑπέρ βοηθείας πάντων ἡμῶν τῶν τιμώντων αὐτή σήμερα στό πάνσεπτο καί ζωοδόχο μνῆμά της, ὥστε  νά δίδεται ἀπό μᾶς συνεχῶς μήνυμα συνδιαλλαγῆς καί ἀγάπης στόν κόσμο καί μαρτυρία Ὀρθοδόξου χριστιανικῆς ζωῆς πρός ἐνίσχυση, παραμυθία, οἰκοδομή καί σωτηρία τοῦ πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας καί δόξα τοῦ ἐν Τριάδι Θεοῦ ἡμῶν. Γένοιτο».

Ἠκολούθησαν τά Εὐλογητάρια, οἱ Αἶνοι, ἡ Δοξολογία καί ἡ ἄνοδος τοῦ Ἐπιταφίου εἰς τήν Πύλην τοῦ Ναοῦ καί ἡ δέησις.

Ἐκεῖθεν, ψαλλομένου τοῦ «Ἀπόστολοι ἐκ περάτων» ἐν χαρᾷ καί ἀγαλλιάσει, ἡ εἰκών ἐτοποθετήθη ὄπισθεν τοῦ Θεομητορικοῦ Μνήματος πρός προσκύνησιν τῶν πιστῶν, ἀθρόως προσελθόντων, παρά τά περιοριστικά μέτρα ἐξ αἰτίας τοῦ covid -19.

Ἠκολούθησε δεξίωσις ὑπό τοῦ ἡγουμένου Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀβήλων εἰς τό ἡγουμενεῖον.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας