ΤΑ ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΤΗΣ ΕΞΑΡΧΙΑΣ ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΟΥ ΤΑΦΟΥ ΕΙΣ ΚΥΠΡΟΝ.

Τήν πρωΐαν τοῦ Σαββάτου, 27^ης Ἀπριλίου/10^ης Μαΐου 2014, ἔλαβε χώραν ἡ τελετή τῶν Ἐγκαινίων τοῦ ἱεροῦ Ναοῦ τῆς Ἐξαρχίας τοῦ Παναγίου Τάφου εἰς Κύπρον καί ἡ μετά τήν τελετήν τῶν Ἐγκαινίων θεία Λειτουργία.

Τό κτίριον τῆς Ἐξαρχίας τοῦ Παναγίου Τάφου εὑρίσκεται εἰς λίαν μικράν ἀπόστασιν ἀπό τήν Ἱεράν Ἀρχιεπισκοπήν Κύπρου. Τοῦτο ἀνηγέρθη εἰς γῆν ἀνήκουσαν εἰς τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων καί εἰς τό παλαιότερον κτίριον, ἐκ τοῦ ὁποίου διεφυλάχθη ὅ,τι ἡ Ἀρχαιολογική Ὑπηρεσία τῆς Κύπρου ἔκρινε διατηρητέον.

Τό νέον ἀνεγερθέν κτίριον συμπεριέλαβε ἱερόν ναόν πρός τιμήν τῆς Ἀναλήψεως τοῦ Κυρίου καί τοῦ ἁγίου Ἱερομάρτυρος Φιλουμένου τοῦ Ἁγιοταφίτου τοῦ μαρτυρήσαντος παρά τό Φρέαρ τοῦ Ἰακώβ.

Τό ὅλον ἔργον ἐπετελέσθη μέ τήν ἔγκρισιν τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Κύπρου, ἀνταποκριθείσης εἴς τό αἴτημα τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων.

Αἱ ἐργασίαι τῆς ἀναδομήσεως, ἀνακαινίσεως καί ἀνεγέρσεως τοῦ ἱεροῦ Ναοῦ καί τῶν πέριξ αὐτοῦ αἰθουσῶν διά τήν λειτουργίαν τῆς Ἐξαρχίας καί τήν διαμονήν τοῦ ἑκάστοτε Ἐξάρχου καί τήν φιλοξενίαν τῶν Ἁγιοταφιτῶν Πατέρων ὡλοκληρώθησαν εἰς διάστημα διετίας περίπου, χάρις εἰς τά ἀόκνους προσπαθείας τοῦ Ἐξάρχου, Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Βόστρων κ. Τιμοθέου καί χάρις εἰς τήν συνεχῆ οἰκονομικήν στήριξιν τοῦ εὐεργέτου τοῦ Πατριαρχείου κ. Ἰγκόρ Ἀλτούτσκιν καί ἐπίσης χάρις εἰς τάς γνώσεις καί τήν ἐντιμότητα τῶν ἀρχιτεκτόνων κ. Ἰωάννου Ἀγησιλάου καί τοῦ κ. Γεωργίου Καλαβᾶ καί εἰς τάς γνώσεις καί τήν διαφάνειαν τοῦ ἐργοδηγοῦ κ. Ἀνδρονίκου.

Ἡ νέα αὕτη Ἐξαρχία ἦλθε νά ἀναπληρώσῃ τήν ἔλλειψιν τῆς παλαιᾶς Ἐξαρχίας τοῦ Παναγίου Τάφου εἰς τήν Ἱεράν Μονήν Ἁγίου Χρυσοστόμου Κουτσοβέντου, παραμεινάσης ἀνενεργοῦ ἀπό τῆς Τουρκικῆς κατοχῆς τῆς Κύπρου τό 1974 καί νά λειτουργῇ ὡς συνδετικός κρίκος τῆς ζωῆς καί τῆς συνεργασίας τῶν δύο ἀρχαίων Ἐκκλησίῶν Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων καί Ἐκκλησίας Κύπρου εἰς τό ποιμαντικόν, ἐκκλησιαστικόν, προσκυνηματικόν αὐτῶν ἔργον καί εἰς τό εἰρηνευτικόν, ἐκπαιδευτικόν καί πολιτιστικόν αὐτῶν ἔργον εἰς τήν Μέσην Ἀνατολήν.

Ἡ τελετή τῶν Ἐγκαινίων ἐτελέσθη κατά τήν τάξιν τῆς Ὀρθοδόξου ἡμῶν Ἐκκλησίας μετά τήν ἀκολουθίαν τοῦ Ὄρθρου τοῦ Σαββάτου.

Συμφώνως πρός τήν τάξιν ταύτην τῶν Ἐγκαινίων, ἐγένετο ἡ περιφορά τῶν τιμίων λειψάνων ἀπό τῆς Ἁγίας Τραπέζης διά μέσου τοῦ ἱεροῦ ναοῦ πέριξ αὐτοῦ μετά τῆς ἀναγνώσεως τῶν σχετικῶν μετά τῶν ἐγκαινίων ψαλμικῶν, Παλαιοδιαθηκικῶν καί Εὐαγγελικῶν ἀναγνωσμάτων.

Ἀκολούθως διά τῆς ἐπικλήσεως τοῦ Πατριάρχου «ἄρατε πύλας οἱ ἄρχοντες ὑμῶν καί εἰσελεύσεται ὁ Βασιλεύς τῆς δόξης» τρίς, ἤνοιξαν αἱ πύλαι τοῦ Ναοῦ καί εἰσῆλθεν ὁ Πατριάρχης.

Μετά τοῦτο ἐγένετο ἡ τοποθέτησις τῶν τιμίων λειψάνων τῶν ἐξ Ἱεροσολύμων προερχομένων, εἰς τό ῾φυτόν τῆς ἁγίας Τραπέζης, ἡ τοποθέτησις ἐν αὐτῷ τῶν ὀνομάτων τῶν κτιτόρων καί ἄλλων, ὧν ἕκαστος κατά διάνοιαν ἔσχεν πρός μνημόσυνον αἰώνιον, ἡ ἐπικάλυψις διά τῆς κηρομαστίχης καί ἐν συνεχείᾳ ὁ καθαρισμός τῆς Ἁγίας Τραπέζης δι’ ὕδατος καί σάπωνος καί κατόπιν ἡ ἔκχυσις ἐπ’ αὐτῆς τοῦ ἁγίου Μύρου καί ὁ διά τούτου καθαγιασμός τῶν ἁγίων ἀντιμηνσίων, ἡ ἐπικόλλησις τῶν εἰκόνων τῶν τεσσάρων εὐαγγελιστῶν ἐπί τῆς Ἁγίας Τραπέζης, ἡ τοποθέτησις ἐπ’ αὐτῆς καί ἡ ἐπίδεσις τοῦ κατασαρκίου ἡ ἐπένδυσις αὐτῆς διά τῶν ἁγίων καλυμμάτων καί ἐν ᾧ ταῦτα συνέβαινον ἔσω τοῦ ἱεροῦ Βήματος, ἔξω εἰς τόν κυρίως Ναόν ἐπηλείφοντο αἱ εἰκόνες τοῦ τέμπλου καί ἡ τοῖχοι τοῦ Ναοῦ καί ἡγιάζοντο διά τοῦ ἁγίου Μύρου.

Τῆς τελετῆς τῶν Ἐγκαινίων διά τούτων τελεσθείσης καί τῆς Ἁγίας Τραπέζης ἁγιασθείσης καί ἐγκαινιασθείσης, ἤρξατο ἐπ’ αὐτῆς ἡ θεία Λειτουργία.

Τῆς συγκινητικῆς καί πανηγυρικῆς Ὀρθοδόξου λειτουργίας ταύτης προεξῆρξεν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, ἔχων ἐκ δεξιῶν Αὐτοῦ συλλειτουργοῦντα τόν καί παρασχόντα τήν ἔγκρισιν διά τήν ἐπανίδρυσιν τῆς Ἐξαρχίας Μακαριώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Κύπρου κ. Χρυσόστομον καί πέριξ συλλειτουργοῦντας τόν Ἱερώτατον Μητροπολίτην Κιτίου κ. Χρυσόστομον τόν καί Ἔξαρχον Ἱερώτατον Μητροπολίτην Βόστρων κ. Τιμόθεον, τόν Πατριαρχικόν Ἐπίτροπον Γάζης Σεβασμιώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Τιβεριάδος κ. Ἀλέξιον, τόν Γέροντα Ἀρχιγραμματέα Σεβασμιώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Κωνσταντίνης κ. Ἀρίσταρχον, τούς Ἁγιοσαββίτας Ἀρχιμανδρίτας π. Εὐδόκιμον καί π. Ἰγνάτιον, ἄλλους Ἱερομονάχους καί Πρεσβυτέρους τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου, τόν Ἀρχιδιάκονον π. Εὐλόγιον, τόν Ἀρχιδιάκονον τῆς ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Κύπρου π. Κυπριανόν καί πλειάδα ἱερέων τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου, πλῆθος πιστοῦ λαοῦ, φίλων τοῦ Παναγίου Τάφου καί προϊσταμένου ἀναμέσον αὐτοῦ τόν συμπροσευχόμενον Μητροπολίτην Κηρυνείας κ. Χρυσόστομον, ψαλλούσης τῆς χορῳδίας ὑπό τόν κ. Χρῆστον Παντελῆν (εἰς τόν ἑσπερινόν) καί τῆς χορῳδίας τῆς ἐνορίας τῆς Ἔγκωμης.

 Ἅμα τῇ ἀπολύσει τῆς θείας λειτουργίας ἠκολούθησε ἡ προσφώνησις τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου ἐχούσης ὡς ἕπεται ἑλληνιστί:

Μακαριώτατε Ἀρχιεπίσκοπε Νέας Ἰουστινιανῆς

καί πάσης Κύπρου κ.κ. Χρυσόστομε,

Ἱερώτατε Μητροπολῖτα Βόστρων κ. Τιμόθεε,

Ἔξαρχε τοῦ Παναγίου Τάφου ἐν Κύπρῳ,

Ἱερώτατοι Ἅγιοι Ἀρχιερεῖς,

Ἐξοχώτατοι κ. Ὑπουργοί,

Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά.

 

«Αὕτη ἡ κλητή καί ἁγία ἡμέρα,

ἀγαλλιασώμεθακαί εὐφρανθῶμεν ἐν αὐτῇ»

 Ἀφ’ ἡμερῶν γενέσεως τοῦ Χριστιανισμοῦ, ἀφ’ ἡμερῶν ἱδρύσεως τῆς Ἐκκλησίας, αἱ Ἐκκλησίαι τῶν Ἱεροσολύμων καί τῆς Κύπρου ἐτέλουν εἰς πλήρη ἐν Χριστῷ τῷ Θεῷ ἡμῶν κοινωνίαν.

 Κατά τήν ἀψευδῆ μαρτυρίαν τῶν Πράξεων τῶν Ἀποστόλων, «οἱ Ἀπόστολοι, οἱ διασπαρέντες ἀπό τῆς θλίψεως τῆς γενομένης ἐπί Στεφάνῳ, διῆλθον ἕως Φοινίκης καί Κύπρου καί Ἀντιοχείας» (Πράξ. 11, 19), κηρύσσοντες Χριστόν ἐνανθρωπήσαντα, σταυρωθέντα, ἀναστάντα καί εἰς οὐρανούς ἀναληφθέντα.

Ὁ σπαρείς ὑπό τῶν ἁγίων Ἀποστόλων σπόρος τοῦ Εὐαγγελίου ἔπεσεν εἰς γῆν ἀγαθήν, τήν ψυχήν τῶν αὐτοχθόνων Κυπρίων καί ἐφύτρωσε καί ἐβλάστησε καί ἔφερε καρπόν πολύν, μάρτυρας, ὁσίους καί ὁμολογητάς τῆς ἀμωμήτου Ὀρθοδόξου ἡμῶν πίστεως.

Εἰς τήν ἀρχαίαν ἑλληνικήν πολιτιστικήν παράδοσιν τῆς Κύπρου προσετέθη ἡ νέα ἀποστολική, δηλονότι τοῦ Χριστοῦ, ἡ τοσοῦτον ζωντανή καί πλουσία, ἡ καί συντελέσασα εἰς τήν ἀπόδοσιν εἰς τήν Ἐκκλησίαν τῆς Κύπρου, παρά τό μικρόν αὐτῆς μέγεθος εἰς φυσικά ὄρια, τοῦ Αὐτοκεφάλου, λόγῳ τῆς προσφορᾶς αὐτῆς εἰς τήν ἐκκλησιαστικήν ζωήν.

Ἀξιοποιοῦσα τό προνόμιον τοῦτο ἡ Ἐκκλησία τῆς Κύπρου, ὡς καί ἐκεῖνο τῆς γεωγραφικῆς αὐτῆς θέσεως, πολλάκις διά μέσου τῶν αἰώνων συμπαρεστάθη εἰς ἀδελφάς ἐμπεριστάτους ὁμόρους Ἐκκλησίας, προσφέρουσα αὐταῖς φιλάδελφον φιλοξενίαν ἀλλά καί αὕτη ἐκ τούτων ἐδέχθη βοήθειαν, ὁσάκις ἀπέβαινε στόχος ἐπιθέσεων καί κατακτήσεων καί ὑφίστατο τάς ἐκ τούτων δεινάς δοκιμασίας.

Ἕν τοιοῦτον πλαίσιον ἐκκλησιαστικῆς συνεργασίας ἐδημιουργήθη ἰδιαιτέρως μεταξύ τῆς Ἐκκλησίας Ἱεροσολύμων καί τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου. Ἐξόριστοι Πατριάρχαι Ἱεροσολύμων εὗρον φιλόξενον καταφύγιον εἰς τήν Ἐκκλησίαν καί νῆσον τῆς Κύπρου, οἱ Κύπριοι δέ προσκυνηταί εἶχον πάντοτε ἰδιαιτέραν παρουσίαν εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν καί προσέφερον σημαντικήν βοήθειαν εἰς τήν Ἐκκλησίαν Ἱεροσολύμων.

Πολλοί εἶναι οἱ μαρτυρούμενοι Κύπριοι Ἁγιοταφῖται, οἱ ἐκκινήσαντες ἐκ Μονῶν τῆς Κύπρου, ὡς τοῦ Κύκκου, Σταυροβουνίου καί ἄλλων, οἱ ποικιλαχῶς δημιουργήσαντες ἔργον σπουδαῖον εἰς τήν Ἐκκλησίαν τῶν Ἱεροσολύμων, ἀνακαινιστικόν, ὡς ὁ Ἰορδάνου Ἐπιφάνιος ἐπί τοῦ Ὅρους τῶν Ἐλαιῶν καί ἐκπαιδευτικόν, ὡς ὁ Ἰερώνυμος Μυριανθεύς ἐν τῇ Σχολῇ τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, προπάντων δέ ὁ Κύπριος Ἁγιοταφίτης Φιλούμενος, ὁ διά τοῦ αἵματος αὐτοῦ ἀναδειχθείς νέος ἱερομάρτυς παρά τό Φρέαρ τοῦ Ἰακώβ καί ἐνταχθείς εἰς τήν χορείαν τῶν ἁγίων τοῦ οὐρανίου στερεώματος τῆς Ἐκκλησίας, εἰς τό ὄνομα τοῦ ὁποίου ὁμοῦ μετά τῆς θείας Ἀναλήψεως τοῦ Κυρίου ἀφιεροῦται ὁ εὐκλεής ναός οὗτος.

Ἀξιοποιοῦσα τάς εὐνοϊκάς προϋποθέσεις ταύτας ἡ Ἐκκλησία Ἱεροσολύμων ἀπέκτησε εἰς Κύπρον τῇ ἐγκρίσει τῶν πολιτικῶν καί ἐκκλησιαστικῶν Ἀρχῶν καί περιουσίαν ἐξ ἀφιερώσεων καί δωρεῶν. Αὕτη εἶναι ἐγκατεσπαρμένη εἰς διαφόρους περιοχάς τῆς νήσου, κυρίως δέ εἰς τήν ἱστορικήν Ἱεράν Μονήν Ἁγίου Χρυσοστόμου Κουτσοβέντου, ὑφιστάμενην ἄχρι σήμερον τάς συνεπείας τῆς Τουρκικῆς κατοχῆς.

Λόγῳ τῆς τοιαύτης καταστάσεως, ὑπῆρξε ἀνάγκη συντηρήσεως, ἀναδομήσεως καί ἀνακαινίσεως τοῦ χώρου τούτου τῇ φιλαδέλφῳ ἐγκρίσει τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Κύπρου, ἵνα ᾖ ἐπί τούτου εἰς τό ἑξῆς ἡ Ἐπίσημος Ἐξαρχία τοῦ Παναγίου Τάφου, συνδετικός κρίκος μεταξύ τῶν δύο Ἐκκλησιῶν καί προθάλαμος βοηθείας τῶν ἀπερχομένων εἰς τούς Ἁγίους Τόπους Κυπρίων προσκυνητῶν καί τόπος προσευχητικῆς ἀναφορᾶς αὐτῶν, ἰδίως δέ σημεῖον ἀναφορᾶς, συνεργασίας καί ἐπικοινωνίας μεταξύ τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων καί τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου, ἵνα συνεχίζουν αὗται νά διαδραματίζουν, ὡς συνέβη κατά τά τελευταῖα ἔτη, ρόλον εἰρηνευτικόν καί συμφιλιωτικόν διά τούς Χριστιανούς καί ὅλους τούς κατοίκους τῆς Μέσης Ἀνατολῆς.

 Τό ἔργον τοῦτο ἤχθη σχετικῶς ταχέως εἰς πέρας χάρις πρῶτον εἰς τήν ἄνωθεν θείαν βοήθειαν, αὐτήν τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Κύπρου καί χάρις ἐπίσης εἰς τάς ἀόκνους προσπαθείας τοῦ Ἐξάρχου Ἡμῶν Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Βόστρων κ. Τιμοθέου, πρός τόν ὁποῖον εὐκφράζομεν τήν Ἡμετέραν εὐαρέσκειαν, χάρις εἰς τήν οἰκονομικήν συνδρομήν καί ἐνίσχυσιν τοῦ εὐσεβοῦς Προσκυνητοῦ κ. Ἴγκορ Ἀλτοῦσκιν, μεγάλου εὐεργέτου τοῦ Παναγίου Τάφου, πρός τόν ὁποῖον καί ἀπονέμομεν σήμερον τήν ἀνωτάτην τιμητικήν διάκρισιν τοῦ Μεγάλου Σταυροφόρου τοῦ Τάγματος τῶν Ἱπποτῶν τοῦ Παναγίου Τάφου καί χάρις εἰς τήν ἐντιμότητα καί ἀφιλοκέρδειαν τοῦ ἀρχιτέκτονος κ. Ἀνδρονίκου.

 Ἐπί τῷ λίαν σημαντικῷ καί ἱστορικῷ γεγονότι τούτῳ δόξαν καί εὐχάριστίαν ἀναπέμπομεν τῷ ἁγίω Τριαδικῷ Θεῷ τῷ εὐλογήσαντι καί ἰκανώσαντι Ἡμᾶς, ἵνα φθάσωμεν εἰς τήν εὐλογημένην ταύτην ὥραν. Ὡσαύτως δέ εὐχαριστοῦμεν Ὑμῖν, Μακαριώτατε Ἀχιεπίσκοπε Νέας Ἰουστινιανῆς καί πάσης Κύπρου κ.κ. Χρυσοστόμε καί τήν περί Ὑμᾶς Ἱεράν Σύνοδον τῆς Αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου, τοῖς παρασχοῦσι τήν ἔγκρισιν τῆς ἐπανιδρύσεως τῆς Ἐξαρχίας τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων παρά τήν Ἱεράν Ἀρχιεπισκοπήν Κύπρου, τῷ Ἐξοχωτάτῳ Προέδρῳ τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας κ. Νικολάῳ Ἀναστασιάδῃ, τῷ Ἱερωτάτῳ Μητροπολίτῃ Βόστρων κ. Τιμοθέῳ, Ἐξάρχῳ τοῦ Παναγίου Τάφου ἐν Κύπρῳ, τῷ ἀρχιτέκτονι κ. Ἀνδρονίκῳ καί παντί συμβαλόντι ἠθικῶς ἤ οἰκονομικῶς εἰς τήν ἀποπεράτωσιν αὐτῆς καί εὐχόμεθα ὅπως Κύριος ὁ Θεός ἡμῶν στερεοῖ τόν Οἶκον τοῦτον ἄχρι συντελείας τῶν αἰώνων πρός ἁγιασμόν τῶν ἐπισκεπτομένων τοῦτον Κυπρίων καί ἄλλων προσκυνητῶν, τῶν ἀγαπώντων τήν εὐπρέπειαν τοῦ οἴκου τοῦ Κυρίου, καί πρός δόξαν τοῦ ἁγίου ὀνόματος Αὐτοῦ. Γένοιτο. Χριστός Ἀνέστη!

Ἠκολούθησε ἡ ἀνάγνωσις ὑπό τοῦ Μακαριωτάτου τῆς ᾽εὐαρεσκείας᾽ Αὐτοῦ καί τῆς Ἀδελφότητος πρός τόν Ἱερώτατον Μητροπολίτην Βόστρων κ. Τιμόθεον ἡ ἐπίδοσις εἰς Αὐτόν τοῦ ἀπονεμηθέντος τῷ εὐεργέτῃ κ. Ἰγκόρ Ἀλτούσκιν παρασήμου τοῦ Μεγάλου Σταυροφόρου τοῦ Παναγίου Τάφου, ἵνα ἐπιδώσῃ αὐτῷ, ἀπουσιάζοντι, λόγῳ ἀσθενείας.

Ἐπί τούτοις ὁ Ἱερώτατος Μητροπολίτης Βόστρων κ. Τιμόθεος ηὐχαρίστησε τῷ Θεῷ διά τήν καθοδήγησιν τῶν βημάτων αὐτοῦ εἰς τήν διακονίαν τῆς Μητρός τῶν Ἐκκλησιῶν, τῷ Μακαριωτάτῳ, διότι ἀνέθεσεν Αὐτῷ τήν τιμητικήν διακονίαν τοῦ Ἐξάρχου τοῦ Παναγίου Τάφου, τῷ Θεῷ καί πάλιν, διότι ἠξίωσεν Αὐτόν, ἵνα ὁλοκληρώσῃ τό ἔργον τοῦτο τῆς Ἐξαρχίας, τῷ εὐεργέτῃ κ. Ἰγκόρ Ἀλτούτσκιν διά τήν ἀμέριστον αὐτοῦ οἰκονομικήν συμπαράστασιν ἄχρι τέλους ὁλοκληρώσεως τοῦ ἔργου τούτου καί εἰς τήν ψάλλουσαν χορῳδίαν τοῦ κ. Χρήστου Παντελῆ καί τῆς ἐνορίας τῆς Ἔγκωμης καί εἰς πᾶσιν τοῖς βοηθήσασιν αὐτῷ εἰς τήν ὁλοκλήρωσιν τοῦ ἔργου τούτου καί ἀπένειμεν ἀρχιερατικόν ἐγκόλπιον μετ᾽ εἰκόνος τῆς Ἀναλήψεως εἰς τόν Μακαριώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Κύπρου κ. Χρυσόστομον.

Ἐν συνεχείᾳ τούτων ἐγένετο ἡ ἀποκάλυψις τῆς κτιτορικῆς ἐπιγραφῆς, ἀνηρτημένης παρά τήν εἴσοδον τῆς Ἐξαρχίας καί ἔλαβε χώραν μικρά δεξίωσις ἀναψυχῆς – ἐλαφρόν πρωϊνόν εἰς τό προαύλιον τῆς Μονῆς.

Τήν μεσημβρίαν παρετέθη ὑπό τοῦ Ἐξάρχου, Μητροπολίτου Βόστρων γεῦμα εἰς τό ξενοδοχεῖον Royal.

Διαρκοῦντος τοῦ γεύματος τούτου ὡμίλησεν ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ ἑλληνιστί:

Μακαριώτατε Ἀρχιεπίσκοπε Κύπρου καί πάσης Ἰουστινιανῆς κ. κ. Χρυσόστομε,

Ἱερώτατε Μητροπολῖτα Βόστρων κ. Τιμόθεε,

Κύριε Ἴγκορ Ἀλτούτσκιν,

Ἀγαπητοί κύριοι συνδαιτημόνες,

Αὕτη ἡ ἡμέρα, ἥν ἐποίησεν ὁ Κύριος ἀγαλλιασώμεθα καί εὐφρανθῶμεν ἐν αὐτ­ῇ, ἀναφωνεῖ μελῳδικῶς ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός.

Ὄντως ἡ σημερινή ἡμέρα εἶναι ἡμέρα ἀγαλλιάσεως. Καί τοῦτο διότι ἑορτάζομεν ἀφ᾽ ἑνός τά ἐγκαίνια τῆς τοῦ Χριστοῦ Ἀναστάσεως καί ἀφ᾽ ἑτέρου τά ἐγκαίνια τοῦ νεωστί πηγέντος θυσιαστηρίου τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ ἐν τῷ ἱερῷ τόπῳ τῆς ἀνασυσταθείσης Ἐξαρχίας τοῦ Παναγίου Τάφου ἐν τῇ ἱστορικῇ καί πολυπαθεῖ μεγαλονήσῳ τῆς φιλτάτης ἡμῶν Κύπρου.

Ἡ Ἐκκλησία τῶν Ἱεροσολύμων, οὖσα ἁγιογραφικῶς Μήτηρ τῶν Ἐκκλησιῶν καί τό τοῦ Θεοῦ κατοικητήριον, οὐδέποτε ἔπαυσε διά μέσου τῆς ἱερᾶς ἱστορίας δηλονότι τῆς ἱστορίας τοῦ Χριστιανισμοῦ καί διά τῆς Ὀρθοδοξίας νά κηρύσσῃ καί νά εὐαγγελίζεται Χριστόν ἐσταυρωμένον καί ἀναστάντα. Τοῦτο δέ ποιεῖ οὐχί μόνον διά λόγων, ἀλλά καί δι᾽ ἔργων, τουτέστιν διά τῶν Παναγίων σεβασμάτων τῶν Προσκυνημάτων, τά ὁποῖα ἀποτελοῦν τά ὁρατά καί ἁπτά μαρτύρια τῆς πίστεώς μας.

Ἕν τοιοῦτον ἀψευδές καί ὁρατόν μαρτύριον τῆς πίστεώς μας ἀνδείχθη σήμερον ἐν μέσῳ τοῦ ἀμπελῶνος τῆς ἁγιοτόκου καί ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου, ἧς ὑμεῖς προΐστασθε ὡς Προκαθήμενος τῆς ἀγάπης τοῦ μαρτυρίου τοῦ Χριστοῦ, τοῦ ἀναστάντος ἐκ νεκρῶν.

Λέγομεν δέ τοῦτο, διότι ἡ ἀψευδής μαρτυρία τοῦ κενοῦ (ἄδειου) Τάφου τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ ἐν τῆ ἁγίᾳ πόλει Ἱερουσαλήμ ἀποτελεῖ τήν ἀκένωτον πηγήν τοῦ φωτός τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ, ἀλλά καί τήν ζῶσαν ἐλπίδα τῆς Ἀναστάσεως Αὐτοῦ.

Ὁ ἅγιος Πατήρ τῆς Ἐκκλησίας μας Κύριλλος Ἀλεξανδρείας …. ἑρμηνεύων τόν μεγαλοφωνώτατον προφήτην Ἠσαΐαν, ὀνομάζει τάς ἀνά τήν οἰκουμένην συσταθείσας Ἐκκλησίας νήσους, τά δέ αὐταῖς ταῖς νήσοις ἐγκαινιαζόμενα θυσιαστήρια, προέκτασιν τοῦ ἑνός θυσιαστηρίου τοῦ θεμελιωθέντος καί ἐγκαινισθέντος ἐν Κρανίου τόπῳ, δηλονότι τοῦ Γολγοθᾶ τοῦ ἀπολυτρωτικοῦ καί ζωηρρύτου αἵματος τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ.

Τοῦτο δέ λέγει ὁ Ἅγιος Πατήρ, ἵνα περιτράνως διαδηλώσῃ τήν ἑνότητα τῆς μιᾶς, ἁγίας Καθολικῆς καί ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας ἀφ᾽ ἑνός, ἀλλά καί τήν ἑνότητα τῆς πίστεως καί τῆς κοινωνίας τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τοῦ Πνεύματος τοῦ Χριστοῦ ἀφ᾽ ἑτέρου.

 

Μακαριώτατε,

ἡ κατά κόσμον ἱστορία τῆς γῆς τῆς Κύπρου ἐδοκίμαζε καί δοκιμάζει τήν ἀσυμφωνίαν τῶν ἀνθρώπων τοῦ Πύργου τῆς Βαβέλ. Ὅμως ἡ ἱερά ἤ μᾶλλον ἡ κατά Χριστόν ἀναστάντα ἱστορία τῆς Κύπρου ἀπολαμβάνει τήν συμφωνίαν τῆς κοινωνίας τοῦ Πνεύματος τοῦ ἁγίου, τοῦ Πνεύματος τοῦ Χριστοῦ. Ἀπολαμβάνει τήν ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι συμφωνίαν πάντων τῶν ἀδελφῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν καί δή τῶν Ἱεροσολύμων.

Μακαριώτατε, ἐπιτρέψατέ μας παρακαλῶ, ὅπως ἐξ ὀνόματος συμπάσης τῆς Ἁγιοταφιτικῆς ἡμῶν Γεραρᾶς Ἀδελφότητος τῶν τιμίων ἡμῶν Συνοδῶν, ἰδιαιτέρως δέ τοῦ ἀκαμάτως καί ἀόκνως ἐργαζομένου Ἐξάρχου τοῦ Παναγίου Τάφου ἐν Κύπρῳ καί Πατριαρχικοῦ ἡμῶν ἐκπροσώπου παρ᾽ ὑμῖν Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Βόστρων κυρίου Τιμοθέου, ἐκφράσωμεν τήν βαθυτάτην εὐγνωμοσύνην ἡμῶν πρός τήν ὑμετέραν πεφωτισμένην Μακαριότητα καί τήν περί αὐτήν ἁγίαν καί Ἱεράν Σύνοδον τῆς ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου, ὡς ἐπίσης καί τάς θερμοτάτας εὐχαριστίας μας πρός τάς πολιτικάς καί τοπικάς ἀρχάς διά τήν παρασχεθεῖσαν βοήθειαν πρός ἐκπλήρωσιν τοῦ θεαρέστου ὄντως τούτου ἐκκλησιαστικοῦ ἔργου.

 Τέλος ἐπιτρέψατέ μου, ἀγαπητοί συνδαιτημόνες, ὅπως ὑψώσωμεν τό ποτήριον ἡμῶν ὑπέρ ὑγείας καί ἐνισχύσεως τοῦ κυρίου Ἰγκόρ Ἀλτούτσκιν μετά τῆς συζύγου αὐτοῦ καί τῶν τέκνων αὐτῶν ἀναδειχθέντων μεγάλων εὐσεβῶν συνδρομητῶν τοῦ Παναγίου Τάφου καί τῆς ἐν Κύπρῳ Ἐξαρχίας τοῦ Παναγίου Τάφου. Χριστός Ἀνέστη.

Διά τούτων ἐπεσφραγίσθησαν αἱ λειτουργικαί, ἐκκλησιαστικαί καί κοινωνικαί ἐκδηλώσεις τῶν ἐγκαινίων ὁλοκληρωθέντος τοῦ μεγάλου καί σημαντικῦ ἔργου τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τῆς Ἐξαρχίας τοῦ Παναγίου Τάφου εἰς Κύπρον.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.