1

ΠΡΟΣΦΩΝΗΣΙΣ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΟΥ ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΟΠΗΝ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΟΠΙΤΤΑΣ 2008

ξοχώτατε κ. Πρέσβυ καί Γενικέ Πρόξενε

τς λλάδος,

γιοι Πατέρες καί δελφοί,

Ελαβες Χριστιανοί,

« ναρχος ρχεται», τοὐτέστιν, ὁ Θεός ἐπιφαίνεται ἐντός τῆς ἀνθρωπίνης ἱστορίας διά τοῦ Μυστηρίου τῆς Σαρκώσεως, ἐντός τοῦ σπηλαίου τῶν ἀλόγων τῆς Βηθλεέμ τῆς Ἰουδαίας.

Τό ἱστορικόν καί ἀναντίρρητον τοῦτο γεγονός τῆς τοῦ Θεοῦ Λόγου ἐνσαρκώσεως ἐκ τῆς Παρθένου Μαρίας διά Πνεύματος Ἁγίου, εἶναι αὐτό τό ὁποῖον προσδιορίζει τήν ἔννοιαν τοῦ χρόνου, ὡς παρόντος, παρελθόντος καί μέλλοντος. Καί τοῦτο, διότι κατά τόν ὑμνῳδόν τῆς Ἐκκλησίας, τότε οἱ μέν «λαοί πεγράφησαν τ δόγματι το Καίσαρος· ο δέ πιστοί πεγράφημεν τ νόματι τς Θεότητος το νανθρωπήσαντος Θεο» ἐν τῷ προσώπῳ τοῦ Χριστοῦ.

Ἑορτάζοντες καί ἡμεῖς, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, τόν ἐν τῷ κόσμῳ ἐγκαινισμόν τῆς  αἰωνίου τοῦ Θεοῦ Βασιλείας, συνεορτάζομεν ἐν ταυτῷ τήν ἀρχήν τοῦ καθ’ ἡμᾶς νέου χρόνου, διότι, ὡς ἀναφωνεῖ ὁ ὑμνῳδός, «τς γάρ αωνίου Σου Βασιλείας, τό ναρχον καινουργήθη».

Συνήχθημεν σήμερον ἐπί τό αὐτό, διά τήν τέλεσιν τῆς σεμνῆς τελετῆς τῆς κοπῆς τῆς Βασιλόπιττας. Ἡ τελετή αὕτη, ὡς γνωστόν, ἀποτελεῖ ἔθιμον ἐκ παλαιᾶς ἐκκλησιαστικῆς παραδόσεως, συνδεομένης μετά τῆς μνήμης τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Βασιλείου, Ἀρχιεπισκόπου Καισαρείας τῆς Καππαδοκίας, οὐρανοφάντορος, τοῦ Μεγάλου, ὁ ὁποῖος κατά τάς ἡμέρας ταύτας ὑπεμίμνησκεν εἰς πάντας, τό χριστιανικόν καθῆκον τῆς εὐποιΐας, τῆς ἐλεημοσύνης, τῆς φιλανθρωπίας καί τῆς ἀνυποκρίτου ἀγάπης πρός τόν πλησίον δι’ ἔργων ἀγαθῶν.

Δόξαν καί εὐχαριστίαν ἀναπέμπομεν τῷ Ἁγίῳ Τριαδικῷ Θεῷ, τῷ τάς ἀσθενείας ἡμῶν θεραπεύοντι καί τά ἐλλείποντα ἀναπληροῦντι, ὅτι οὕτως ἐποίησε τῇ Ἁγιωτάτῃ Ἐκκλησίᾳ τῶν Ἱεροσολύμων, τῇ Γεραρᾷ Ἁγιοταφιτικῇ ἡμῶν Ἀδελφότητι, ὡς καί τῷ Χριστεπωνύμῳ ἡμῶν ποιμνίῳ. Δεηθῶμεν τοῦ ἐν Σπηλαίῳ Γεννηθέντος καί ἐν Φάτνῃ ἀνακλιθέντος διά τήν ἡμῶν σωτηρίαν, Χριστοῦ τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ, ὅπως ἐντός ἡμῶν ἀνανεωθῇ ἡ καινουργία τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ · τό δέ νέον ἔτος ἀναδειχθῇ ἔτος τῆς ἐπί γῆς εἰρήνης καί δικαιοσύνης, ἔτος πνευματικῆς προκοπῆς καί  μοναστικῆς ἀνασυγκροτήσεως, τοῦτο δέ ἐπ’ ἀγαθῷ τοῦ Ἱεροῦ ἡμῶν Κοινοῦ, και πρός δόξαν τοῦ ὀνόματος τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ. Ἀμήν.