ΠΡΟΣΦΩΝΗΣΙΣ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΑΡΧΙΓΡΑΜΜΑΤΕΩΣ κ. ΑΡΙΣΤΑΡΧΟΥ ΕΠΙ Τῌ ΕΟΡΤῌ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΟΥ ΕΙΣ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ

«Μακαριώτατε Πάτερ καί Δέσποτα,

Ἡ ἐν τῷ μέσῳ τῆς  νηστείας τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης  Τεσσαρακοστῆς ὑπό τῆς Ὀρθοδόξου ἡμῶν Ἐκκλησίας τελουμένη  τήν 9ην Μαρτίου μνήμη τῶν ἐν Σεβαστείᾳ τῇ λίμνῃ ἀθλησάντων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων πρόκειται ἡμῖν ὡς παράδειγμα πρός μίμησιν διά τήν ἐντατικοποίησιν τοῦ πνευματικοῦ ἡμῶν ἀγῶνος, ὡς παραμυθία διά  τόν ἐπίπονον καί ἀνάντην δρόμον τῆς νηστείας καί ὡς χαρά, ἀγαλλίασις καί βεβαιότης  διά τήν προσγενομένην τῷ διαβόλῳ ἦτταν καί νίκην τοῦ κατ’ εἰκόνα Θεοῦ πλασθέντος ἀνθρώπου.

Διά Σιών τήν ἁγίαν, τήν μητέρα τῶν Ἐκκλησιῶν καί τήν διακονοῦσαν αὐτήν Ἁγιοταφιτικήν ἡμῶν Ἀδελφότητα  εἰς τήν χαράν καί ἀγαλλίασιν ἐπί τῇ μνήμῃ τῶν ἁγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων προστίθεται ἡ χαρά ἐπί τῷ γεγονότι ὅτι ἡ Ὑμετέρα Σεπτή Μακαριότης, ὡς θεοφιλῶς καί φιλοθέως φέρουσα τό ὄνομα ἑνός τῶν ἀξιοθαυμάστων τούτων μαρτύρων, ἄγει τά Ὀνομαστήρια Αὐτῆς.

Ἐπί τῷ χαροποιῷ γεγονότι τούτῳ ἐτελέσθη κατανυκτική θ. λειτουργία τῶν Προηγιασμένων εἰς τό Καθολικόν τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως ὑπέρ ὑγιείας καί κραταιώσεως Αὐτῆς, μετά ταῦτα δέ ἠκολούθησεν  ἡ ἐπί τό αὐτό σύναξις ἡμῶν ἐν τῇ ἱστορικῇ ταύτῃ αἰθούσῃ τοῦ Πατριαρχείου.

Ἐν αὐτῇ ἡμεῖς, τά μέλη τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς ἡμῶν Συνόδου καί τῆς Ἁγιοταφιτικῆς ἡμῶν Ἀδελφότητος συγχαίρομεν  ἐπί τοῖς Ὀνομαστηρίοις τοῦ Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου, Ποιμένος καί Ἡγουμένου καί καυχώμεθα ἐπ’ Αὐτόν ὡς τόν μετά φόβου Θεοῦ, πίστεως τῶν Ἀποστόλων καί διακρίσεως τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας διακονοῦντα Χριστόν καί τό σῶμα Αὐτοῦ τήν Ἐκκλησίαν.

Πρός τήν Ὑμετέραν Μακαριότητα προσβλέποντες, δυνάμεθα ἀναμφιλέκτως καί ἀναμφιταλαντεύτως νά εἴπωμεν ὅτι Αὕτη ὄντως ἐκκινεῖ ἐκ τῆς λειτουργικῆς ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας, αὐτῆς μετέχει καί ἐξ αὐτῆς παρά Χριστοῦ ζωοποιεῖται καί ἐξ αὐτῆς ἀντλεῖ καί λαμβάνει εὐαγγελικόν καί πατερικόν κηρυγματικόν ζωοποιόν σωτήριον λόγον, μεταδιδόμενον εὐκαίρως ἀκαίρως τοῖς πιστοῖς πνευματικοῖς Αὐτῆς τέκνοις. Ἐν τούτῳ ἐμμένουσα, τήν ἐν ἔργοις φιλανθρωπίαν τῆς Ἐκκλησίας δέν ἐγκαταλείπει. Τό οὖς Αὐτῆς εὐήκοον παρέχει καί τήν χεῖρα Αὐτῆς ἐλεήμονα καί γενναιόδωρον ἐκτείνει εἰς τά ἑκάστοτε ἀκουόμενα αἰτήματα τοῦ ποιμνίου ἡμῶν, τῆς συστάσεως δηλονότι καί συντηρήσεως Ἐκκλησιῶν καί σχολείων, ἐνισχύσεως φιλανθρωπικῶν καθιδρυμάτων, ὑλικῆς καί χρηματικῆς παραμυθίας ἐνδεῶν καί πτωχῶν, μεταξύ τῶν ὁποίων τήν πρώτην θέσιν κατέλαβον προσφάτως οἱ ἐν τῇ Γάζῃ, ἐκκλησιαστικῇ περιοχῇ τοῦ παλαιφάτου ἡμῶν Πατριαρχείου, πολυειδῶς δεινοπαθήσαντες.

Πρός ὅσους δέ ἐκ τῶν ἔξω καθ’ ἑκάστην ἀφικνοῦνται, ἐκπροσώπους κρατῶν, κυβερνήσεων, ὀργανισμῶν,  ἡ Ὑμετέρα Μακαριότης ἔχει πάντοτε νά εἴπῃ λόγον εὐαγγελικόν καί ἐκκλησιαστικόν, τόν λόγον καί τήν πρᾶξιν τοῦ ἡμετέρου Πατριαρχείου, τῆς διακονίας δηλαδή τοῦ σεσαρκωμένου Λόγου καί τῶν σκηνωμάτων, ἐν οἷς Ἐκεῖνος ηὐδόκησε νά κατοικήσῃ σωματικῶς, τόν λόγον τῆς εἰρήνης Αὐτοῦ, τήν ὁποίαν Ἐκεῖνος ἔδωκεν εἰς τούς ἁγίους Αὐτοῦ μαθητάς  καί εἰς ἡμᾶς καί οὐχί τῆς εὐαλώτου  καί κατ’ ἐπίφασιν εἰρήνης τοῦ κόσμου, τῆς ἑτοιμαζούσης πόλεμον  διά τήν ἑαυτῆς ἀσφάλειαν.

Ἐπ’ αὐτοῖς καί ἄλλοις, Μακαριώτατε, χαίρομεν καί συγχαίρομεν, ἐπ’ αὐτοῖς καυχώμεθα, ἐξ  αὐτῶν ἐμπνεόμεθα, μετ’ αὐτῶν συντασσόμεθα καί συστρατευόμεθα εἰς μίαν σύνταξιν καί συστράτευσιν  πνευματικήν, ἵνα ἐν ἑνότητι συνεργαζόμενοι, εὐδοκιμήσωμεν καί καρποφορήσωμεν πλουσίως καί εὑρεθῶμεν ἀγαθοί καί πιστοί δοῦλοι τοῦ Κυρίου ἐν ἡμέρᾳ κρίσεως.

Ὑψῶν τό ποτήριον, Μακαριώτατε, ἐξ ὀνόματος τῆς Ἀδελφότητος, εὔχομαι Ὑμῖν εἰλικρινῶς ἔτη ὅσα πλεῖστα καί εὐλογημένα ἄνωθεν διά δαψιλοῦς παροχῆς δυνάμεως καί κραταιώσεως Ὑμῶν εἰς μίαν Πατριαρχικήν ποιμαντικήν καρποφόρον διακονίαν πρός δόξαν τοῦ ἐν Τριάδι Θεοῦ ἡμῶν καί ἔπαινον τοῦ εὐλογημένου ἡμῶν ἔθνους. Γένοιτο».

ngg_shortcode_0_placeholder