1

ΠΡΟΣΦΩΝΗΣΙΣ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΑΡΧΙΓΡΑΜΜΑΤΕΩΣ κ. ΑΡΙΣΤΑΡΧΟΥ ΕΠΙ Τῌ Γ΄ ΕΠΕΤΕΙῼ ΕΝΘΡΟΝΙΣΕΩΣ ΤΗΣ Α.Θ.Μ. ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ

Μακαριώτατε Πάτερ καί Δέσποτα,

Ἡ Σιωνῖτις Μήτηρ τῶν Ἐκκλησιῶν, ἡ Ἐκκλησία τῶν Ἁγίων Τόπων καί ἡ ἐν αὐτῇ ἐνσωματωμένη φρουρός αὐτῶν, ἡ γεραρά  Ἁγιοταφιτική ἡμῶν Ἀδελφότης, ἐτέλεσαν σήμερον εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως, τό σέμνωμα τῆς πίστεως ἡμῶν, εὐχαριστήριον πανηγυρικήν Δοξολογίαν ἐπί τῇ τρίτῃ ἐπετείῳ τῆς μετά τήν σύν Θεῷ ἐκλογήν τῆς Ὑμετέρας Θεοφρουρήτου Μακαριότητος Ἐνθρονίσεως Αὐτῆς εἰς τόν ἔνδοξον καί τετιμημένον Θρόνον τοῦ ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου πρώτου Ἱεράρχου τῶν Ἱεροσολύμων.

Τό γεγονός τῆς Ἐνθρονίσεως, ἑορτασθέν μετά τήν ἐκλογήν πανηγυρικῶς ἐν Ἱεροσολύμοις μετά συμμετοχῆς ἐκπροσώπων πασῶν τῶν Ὀρθοδόξων τοῦ Θεοῦ  Ἐκκλησιῶν καί παρουσίας τῶν ἐκπροσώπων τῶν μεθ΄ ὧν ἡμεῖς πολιτειακῶς ἤ πνευματικῶς συνδεόμεθα κρατῶν, ἀνακυκλοῖ  ἐτησίως ἡ Ἐκκλησία ἡμῶν εἰς τήν μνήμην καί τήν ζωήν αὐτῆς, ἵνα ὑπενθυμίζῃ εἰς πάντα τά μέλη αὐτῆς ὅτι τοῦτο συνέβη μετά τήν κλυδωνίσασαν ἀλλ’ οὐ καταποντίσασαν ταύτην κρίσιν, ἐν  ᾗ τῇ θείᾳ βοηθείᾳ αὕτη ἀπετίναξε τό δυναστικόν καί αὐθαίρετον καί ἐνεκολπώθη τό συνοδικόν καί συλλογικόν, ἀπεδοκίμασε τό ἐν κρυπτῷ καί παραβύστῳ ἰδιωτικόν καί ἀτομικόν καί υἱοθέτησε τό ἐν διαφανείᾳ καί ἐντιμότητι Ἱερόν Κοινόν καί ἐκ τοῦ χάους τῆς ἀκυβερνησίας  ἤχθη  εἰς τόν θεῖον λειμῶνα τῆς ἐν Χριστῷ ἁγιοπατερικῆς καί ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι ἡγεμονικῆς κυβερνήσεως ἐν τῷ προσώπῳ τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος.

Ἐν τῷ πλαισίῳ τῆς σταθερᾶς ταύτης κυβερνήσεως καί εὐρύθμου λειτουργίας ὑπό τῆς Ὑμετέρας Θειοτάτης Μακαριότητος, συνεπικουρουμένης ὑπό τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου καί τῆς Ἁγιοταφιτικῆς ἡμῶν Ἀδελφότητος, δυνάμεθα σήμερον ἐν σεμνότητι καυχήσεως νά εἴπωμεν ὅτι ἤδη ἐκαλλιεργήθησαν ἔργα ἀγαθά, στηρίζοντα, ἐνδυναμοῦντα καί ζωοποιοῦντα τάς ψυχάς τῶν τιμίων μελῶν τῆς Ἐκκλησίας.

Ταῦτα συνελόντι εἰπεῖν συνίστανται εἰς τήν οἰκοκυροσύνην τῶν τοῦ Ἱεροῦ Ὀσπητίου ἡμῶν, ὡς ὠνόμαζε τοῦτο ὁ ἀοίδιμος προκάτοχος Ὑμῶν Πατριάρχης Δοσίθεος, εἰς τήν περιμάζωξιν καί κατοχύρωσιν τῶν διεσκορπισμένων καί ἀνασφαλίστων τμημάτων τῆς περιουσίας ἡμῶν, τήν χρηστήν καί ἀποδοτικήν ἀξιοποίησιν αὐτῆς καί τήν ἐν ἰσότητι καί δικαιοσύνῃ διάθεσιν τῶν ἐσόδων αὐτῆς.

Εἰς τόν προσκυνηματικόν τομέα ἡ Ἁγιοταφιτική ἡμῶν Ἀδελφότης διεξεδίκησε τά δικαιώματα καί προνόμια αὐτῆς ἐν ἐμμονῇ καί ἀκριβείᾳ καί ἐστερέωσε καί ἐπεβεβαίωσε αὐτά, ὡς τοῦτο τοῦ Ἁγίου Φωτός καί τῆς Βασιλικῆς τῆς Γεννήσεως ἐν Βηθλεέμ. Τά ὅρια ἐξ ἄλλου τῆς ἐκκλησιαστικῆς δικαιοδοσίας τοῦ ἡμετέρου Πατριαρχείου ἐπιμελῶς διεφυλάχθησαν καί τά ὅρια τῶν ἄλλων Ἐκκλησιῶν ἡμεῖς ἀπολύτως ἐσεβάσθημεν.

Ἡ ἐκπαίδευσις τοῦ Πατριαρχείου ἐνισχύθη διά τῶν χορηγιῶν μή κυβερνητικῶν ὀργανισμῶν καί ἰδιωτῶν ὡς ἐκ τῆς ἐμπιστοσύνης, τήν ὁποίαν ἐμπνέει ὁ χρηστός τρόπος τῆς διαθέσεως αὐτῶν. Αἱ χορηγίαι αὗται διετέθησαν διά τήν ἀναβάθμισιν τοῦ σχολείου τῆς Μαδηβᾶς, τήν ἀνέγερσιν σχολείου εἰς Μπιρζέτ, τήν ἐπισκευήν τοῦ σχολείου τοῦ ἁγίου Δημητρίου, τήν ἀνακαίνισιν τοῦ Ἀρχείου καί τῆς Κεντρικῆς Βιβλιοθήκης καί τοῦ ἀρχαιολογικοῦ χώρου  τοῦ «δοχειοῦ» τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως.

Τά μέλη τοῦ ὀρθοδόξου ἡμῶν ποιμνίου, ὁσάκις ἐζήτησαν, ἔτυχον παρά τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος ἀδιακρίτως φιλοξένου πατρικῆς ὑποδοχῆς, ἀποκομίζοντα τήν αἴσθησιν ὅτι ὄντως εὑρίσκονται εἰς τόν οἶκον αὐτῶν. Ἡ οἰκονομική αὐτῶν ἐνίσχυσις εἰς τά ἀναλαμβανόμενα παρ΄ αὐτῶν ἐπισκευαστικά ἤ ἀνακαινιστικά τῶν ἱερῶν ναῶν ἤ τῶν σχολείων ἔργα  δέν ἔλειψεν ἐν τῷ μέτρῳ  τῶν δυνάμεων ἡμῶν.

Τό περιοδικόν τοῦ Πατριαρχείου Νούρ -Ἰλ-Μασίχ-Φῶς Χριστοῦ, ἱδρυθέν ὑπό τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος ἀπό τῶν ἐτῶν  τῆς ἐν Κανᾷ διακονίας Αὐτῆς ὡς ἡγουμένου, συνεχίσαν ἐκδιδόμενον καί τροφοδοτοῦν τόν ὀρθόδοξον ἡμῶν ποίμνιον δι’ ὀρθοδόξου πατερικῆς ἐξηγήσεως τοῦ εὐαγγελικοῦ καί ἀποστολικοῦ λόγου, ἐπηυξήθη διά τῆς προσθήκης τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἐφημερίδος, ἐνημερούσης περί τῆς ζωῆς καί δράσεως τοῦ ἡμετέρου Πατριαρχείου, μή οὔσης γνωστῆς, λόγῳ τῆς μή ἐπαρκοῦς παρουσιάσεως αὐτῆς.

Τό Πατριαρχεῖον προεβλήθη δεόντως καί ἀνταξίως τῆς ἱστορίας αὐτοῦ κατά τάς ἐπισκέψεις τῶν ἀθρόως καθ΄ ἑκάστην ἀφικνουμένων προσκυνητῶν καί τῶν ξένων ἀποστολῶν, ὡς καί κατά τάς κοινάς ἐν τῷ ἡμετέρῳ Πατριαρχείῳ λαμβανούσας χώραν συναντήσεις τῶν χριστιανῶν ἀρχηγῶν τῆς Ἁγίας Γῆς, εἰς τήν  κατόπιν προσκλήσεως ἐπίσκεψιν τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος εἰς τό ἐν Λάμπεθ Συνέδριον τῆς Ἀγγλικανικῆς Ἐκκλησίας, ἐν  ᾧ προσφυῶς  ἐξεθέσατε τήν διδασκαλίαν τῆς Ὀρθοδόξου ἡμῶν  Ἐκκλησίας περί τῆς ἀρχιερωσύνης καί τῆς ἱερωσύνης ὡς τῆς βάσεως τῆς δομῆς καί τῆς ἑνότητος τῆς Ἐκκλησίας, καί  εἰς τήν κατόπιν προσκλήσεως ὡσαύτως ἐπίσκεψιν εἰς τό Εὐρωπαϊκόν Κοινοβούλιον, ἐν ᾧ Αὕτη ἐπαρουσίασε τό ἔργον τοῦ Πατριαρχείου  καί ἐδημιούργησε τάς προϋποθέσεις διά συνεργασίαν καί βοήθειαν εἰς τόν χῶρον τῆς παιδείας. Εἰς τήν ἐν  Κωνσταντινουπόλει προσφάτως συγκληθεῖσαν Πανορθόδοξον Σύναξιν τῶν Προκαθημένων τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν καί τό Παύλειον Συμπόσιον τό ἡμέτερον Πατριαρχεῖον κατέθεσε τήν συμβολήν Αὐτοῦ, προσπαθείας δέ συνεχίζει νά καταβάλῃ δι΄ἐνεργώτερον ρόλον τοῦ Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν τῆς Μέσης Ἀνατολῆς.

Τό  παλαίφατον Πατριαρχεῖον ἡμῶν ἐξήσκησε  τόν εἰρηνευτικόν, συμφιλιωτικόν, καί συνδιαλλακτικόν αὐτοῦ ρόλον πρός προώθησιν καί ἐνίσχυσιν τῆς διαχριστιανικῆς ἀλλά καί τῆς  διαθρησκειακῆς συμβιώσεως καί συνεργασίας  εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν. Τοῦτο πλήν τῶν ἄλλων περιπτώσεων κατεφάνη καί ἐκ τῆς προσφάτως μόλις ἐν  Ἱεροσολύμοις τῇ συνεργασίᾳ τῆς Νευρολογικῆς Ἑταιρείας τῆς Ἰατρικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης καί τῆς Πανεπιστημιακῆς Ἰατρικῆς Σχολῆς τοῦ νοσοκομείου Χαντάσσα διοργανωθείσης ἐκδηλώσεως, στεγασθείσης εἰς τόν χῶρον τῆς Σχολῆς Σιών καί φιλοξενηθείσης  εἰς τήν  αἴθουσαν τοῦ Πατριαρχείου, ἥτις ἐγένετο τόπος ἐπιστημονικῆς καί εἰρηνικῆς συναντήσεως ἐπιστημόνων Ἑλληνικῆς, Ἰσραηλινῆς καί Παλαιστινιακῆς ἐθνικότητος μέ σκοπόν τήν ἔρευναν τρόπων θεραπείας τῆς ἀσθενείας, ἥτις μή γνωρίζουσα ὅρια διαπερᾷ ἀνά τά πέρατα τοῦ κόσμου τήν κοινήν ἀνθρωπίνην φύσιν.

Ταῦτα πάντα ἐπραγματοποιήθησαν μετά συνέσεως καί προσοχῆς πολλῆς,  μετ΄ ἐνδελεχοῦς  μελέτης, ψυχραιμίας, νηφαλιότητος, γενναιότητος καί ἀποτελεσματικότητος, μέ γνώμονα τό συμφέρον τοῦ Πατριαρχείου, τήν ἀνύψωσιν τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ εἰς τό ὕψος τῆς προωρισμένης αὐτῷ ἀποστολῆς, ἤτοι τῆς τελέσεως ἀφ΄ ἑνός μέν τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ καί μοναχικοῦ ἔργου καί τῆς ἐκπληρώσεως τοῦ προσκυνηματικοῦ ὑπό τό πρῖσμα  μάλιστα τῆς παρακολουθήσεως τῶν πολιτικῶν ἐξελίξεων εἰς τήν  Μέσην Ἀνατολήν, ἀφ΄ ἑτέρου δέ τῆς ἐξασκήσεως τοῦ κοινωνικοῦ ἐν τῇ ἐννοίᾳ τῆς φιλανθρωπικῆς προσφορᾶς καί τῆς ἐκπαιδευτικῆς  δραστηριότητος.

Ταῦτα πάντα δεόντως καί ἄνευ ὑπερβολῆς ἀναφερόμενα σήμερον ἐνισχύουν ἡμᾶς , ἵνα  συνεχίσωμεν  τόν προκείμενον ἡμῖν ἀγῶνα διά τήν ἀναπλήρωσιν τῶν εἰσέτι ἐλλειπόντων.

Ἐπί τούτοις, ἐπιτρέψατέ μοι, Μακαριώτατε, ὅπως, ὑψῶν τό ποτήριον, εὐχηθῶ ἐξ ὀνόματος τῆς Ἀδελφότητος μακροημέρευσιν ἐν ὑγιείᾳ, δυνάμει, εὐσταθείᾳ καί εἰρήνῃ  πρός πολλαπλασιασμόν τῶν ἀγαθῶν ἔργων εἰς ἔπαινον τοῦ εὐλογημένου ἡμῶν γένους καί δόξαν τοῦ ἐν Τριάδι Θεοῦ ἡμῶν.  Γένοιτο.

ngg_shortcode_0_placeholder