ΠΡΟΣΦΩΝΗΣΙΣ ΤΗΣ Α.Θ.Μ. ΔΙΑ ΤΗΝ ΕΟΡΤΗΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΙΘΟΥΣΑΝ ΤΟΥ ΘΡΟΝΟΥ.

Ἁγία Πόλις Ἱερουσαλήμ, 24-5 / 6-6-2012.

Ἐκλαμπρότατε Γενικέ Πρόξενε τῆς Ἑλλάδος,

Σεβαστοί Πατέρες καί ἀδελφοί,

Εὐλαβεῖς Χριστιανοί καί προσκυνηταί,

«Φωτίζου, φωτίζου Ἱερουσαλήμ^.  ἥκει γάρ σου τό φῶς καί ἡ δόξα Κυρίου ἐπί σέ ἀνατέταλκεν … ἐπί δέ σέ φανήσεται Κύριος, καί ἡ δόξα αὐτοῦ ἐπί σέ ὀφθήσεται. Καί πορεύσονται βασιλεῖς τῷ φωτί σου καί ἔθνη τῇ λαμπρότητί σου», (Ἡσ. 60, 1-3) ἀναφωνεῖ ὁ μεγαλοφωνότατος Ἠσαΐας.

Μέ τοῦτο τό φῶς τοῦ Κυρίου, δηλονότι τοῦ σταυρωθέντος καί ἀναστάντος Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ, ἐπορεύθησαν οἱ σήμερον τιμώμενοι ὑπό τῆς Ἐκκλησίας μας Ἅγιοι, ἔνδοξοι, μεγάλοι, θεόστεπτοι καί ἰσαπόστολοι βασιλεῖς Κωνσταντῖνος καί Ἑλένη.

Μέ τή λαμπρότητα δέ τοῦ φωτός τοῦ Τιμίου Σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ ἐφωτίσθησαν τά ἔθνη τῆς Ρωμηοσύνης. «Πρῶτος γάρ βασιλεύς Χριστιανῶν, λέγει ὁ ὑμνῳδός, παρά τοῦ Θεοῦ Κωνσταντῖνε, τό σκῆπτρον ἔλαβες^. σύ γάρ πεφανέρωται ἐν γῇ κρυπτόμενον, τό σωτήριον σύμβολον, δι’ οὗ καί τά ἔθνη, ὅσα καθυπέταξας τοῖς Ρωμαίων ποσίν ἐφώτισας, ὅπλον ἀπροσμάχητον ἔχων, τόν ζωοποιόν Σταυρόν μάκαρ, δι’ οὗ καί προσήχθης τῷ Θεῷ».

Ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος δέν ἐγένετο νέος Δαβίδ μόνον, τῷ θείῳ πνεύματι χρισθείς ἱερεύς καί βασιλεύς, ἀλλά καί νέος Παῦλος, τήν κλῆσιν δεξάμενος οὐκ ἐξ ἀνθρώπων, θεασάμενος τόν τύπον τοῦ Σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ ἐν οὐρανῷ. Ἐπί πλέον δέ γενόμενος δοχεῖον τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὁ Ἅγιος Κωνσταντῖνος, σύν τῇ μητρί αὐτοῦ Ἑλένῃ, συνήρμοσε τήν τῶν ἐθνῶν πανσπερμίαν ἐν τῇ Ρωμαϊκῇ Αὐτοκρατορίᾳ εἰς τήν ἑνότητα τῆς ἐν Χριστῷ πίστεως.

Σήμερον ἡ Ἐκκλησία τῶν Ἱεροσολύμων μετά τοῦ χριστεπωνύμου αὐτῆς πληρώματος καί τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος χρεωστικῶς καί ὀφειλετικῶς τελοῦμεν τήν μνήμην τῶν Ἁγίων ἰσαποστόλων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης καί τοῦτο, διότι οὗτοι οἱ Ἅγιοι ἰσαπόστολοι ἀνεδείχθησαν οἱ προστάται τῶν ἀναντιρρήτων μαρτυρίων τῆς πίστεώς μας, τουτέστιν τῶν Παναγίων Προσκυνημάτων, πολλῷ δέ μᾶλλον ἀνεδείχθησαν οἱ ἱδρυταί τοῦ Τάγματος τῶν Σπουδαίων, δηλονότι τῆς Γεραρᾶς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος ἡμῶν, ἡ ὁποία εὐγνωμόνως καί κατ’ ἀξίαν εὐφήμως γεραίρει τούς ἰσοτίμους τῶν Ἀποστόλων Κωνσταντῖνον σύν τῇ μητρί αὐτοῦ Ἑλένῃ, κραυγάζουσα μετά τοῦ ὑμνῳδοῦ καί λέγουσα: «Ὄντως, μακαρία ἡ γαστήρ καί ἡγιασμένη κοιλία, ἡ σέ βαστάσασα, μέγα, κοσμοπόθητε,  Χριστιανῶν ἡ χαρά, Κωνσταντῖνε θεόστεπτε, Ρωμαίων Ὀρθοδόξων ἡ δόξα, πιστῶν τό στήριγμα καί τῶν Ἁγίων Τόπων ὁ ὑπέρμαχος, μή διαλίπῃς πρεσβεύων, ὡς παρρησίαν ἔχων, ὑπέρ πάντων ἡμῶν».

Ἔτη πολλά.

Ὁ Ἱεροσολύμων

ΘΕΟΦΙΛΟΣ Γ΄