1

ΠΡΟΣΦΩΝΗΣΙΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΔΙΑΣΚΕΨΙΝ ΤΩΝ ΠΡΟΚΑΘΗΜΕΝΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ Μ. ΑΝΑΤΟΛΗΣ ΕΙΣ ΛΕΥΚΩΣΙΑΝ.

Εἰς Λευκωσίαν, τήν 2ην Σεπτεμβρίου 2012,

“Ἀδελφοί, ἀλλήλων τά βάρη βαστάζετε καί οὕτως ἀναπληρώσατε τόν νόμον τοῦ Χριστοῦ», (Γαλ. 6,2).

Μακαριώτατε Πατριάρχα Ἀλεξανδρείας.

Ἀρχιεπίσκοπε Κύπρου,

Ἐκπρόσωπε τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου  Ἀντιοχείας,

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Ἡ πρός τά μέλη τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, δηλονότι τῆς Ἐκκλησίας, κηρυγματική ἐντολή τοῦ Ἀποστόλου τῶν Ἐθνῶν Παύλου προέτρεψε τήν κατά τόπους ἐν τῇ Μέσῃ Ἀνατολῇ Μίαν Ἁγίαν Καθολικήν καί Ἀποστολικήν ἡμῶν Ἐκκλησίαν εἰς τήν ἀνάληψιν τῆς «Ὀρθόδόξου Πρωτοβουλίας».

Ἡ σημερινή Κυριακή εὐχαριστιακή Σύναξις τῶν Προκαθημένων τῶν Ἀποστολικῶν ἡμῶν Ἐκκλησιῶν Ἀλεξανδρείας, Ἀντιοχείας (τούτου μή δυνηθέντος παραστῆναι φυσικῶς), Ἱεροσολύμων καί Κύπρου ἀφ’ ἑνός. Καί ἡ συνάντησις τῶν νεολαιῶν τῶν ἀντιστοίχων Ἐκλησιαστικῶν πνευματικῶν δικαιοδοσιῶν ἐπί τῶν ἱερῶν ἐδαφῶν τῆς ἱστορικῆς καί πολυπαθοῦς Ἁγιοτόκου νήσου Κύπρου ἀφ’ ἑτέρου, ἀποτελεῖ ἔμπρακτον ἀπόδειξιν τῆς ἐν τῷ δοκιμασμένῳ κόσμῳ Χριστιανικῆς ἡμῶν μαρτυρίας.

Τό ἐν Χριστῷ κήρυγμα μετουσίας καί σωτηρίας ἐν τῷ κόσμῳ συνεχίζεται διά τοῦ θεανθρωπίνου θεσμοῦ  τῆς Ἐκκλησίας καί τοῦ ἐν αὐτῇ ἐνεργούντος Ἁγίου Πνεύματος, τοῦ Πνεύματος τοῦ Χριστοῦ.

Ἡ θεραπευτική καί σωστική ἐνέργεια τῆς πνευματικῆς δυνάμεως τῆς Ἐκκλησίας πρωτίστως καί κυρίως ἀποτελεῖ τήν μόνην ἐλπίδα καταφυγῆς καί προστασίας τῶν ἀνθρώπων, ὡς τοῦτο καταδεικνύεται ἐναργέστατα ἀπό τάς πολιτικάς κάι θρησκευτικάς ἐξεγέρσεις καί διαμάχας πού διαδραματίζονται εἰς ὁλόκληρον τήν οἰκουμένην, ἰδιαιτέρως δέ εἰς τήν εὑρυτέραν περιοχήν τῆς Μέσης Ἀνατολῆς.

Ὅλοι μας εἴμεθα αὐτόπται καί αὐτήκοοι μάρτυρες  τῶν γεγονότων τῶν προφητικῶν λόγων τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, λέγοντος: «Ὅταν δέ ἀκούσητε πολέμους καί ἀκαταστασίας, μή  πτοηθῆτε· δεῖ γάρ ταῦτα γενέσθαι πρῶτον, ἀλλ’ οὐκ εὐθέως τό τέλος… ἐγερθήσεται ἔθνος ἐπί ἔθνος καί βασιλεία ἐπί βασιλείαν, σεισμοί τε μεγάλοι κατά τόπους καί λιμοί καί λοιμοί ἔσονται… πρό δέ τούτων πάντων ἐπιβαλοῦσιν ἐφ’ ὑμᾶς τάς χεῖρας αὐτῶν καί διώξουσι… ἀποβήσεται δέ ὑμῖν εἰς μαρτύριον», ( Λουκ. 21, 9-13).

Οἱ τοῦ Κυρίου προφητικοί καί ἐσχατολογικοί οὗτοι λόγοι οὐδεμίαν σημασίαν ἔχουσιν εἰς αὐτούς οἱ ὁποῖοι «ἐκ τοῦ κόσμου εἰσι», ( Α’ Ἰωάν. 4,5). Ἡμεῖς, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ὄντες μέλη τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ καί φορεῖς τῆς ἀποστολικῆς διαδοχῆς «ἡμεῖς ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐσμέν» –κατά τήν ὁμολογίαν τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου, «ὁ γινώσκων τόν Θεόν ἀκούει ἡμῶν· ὅς οὐκ ἔστιν ἐκ τοῦ Θεοῦ οὐκ ἀκούει ἡμῶν. Ἐκ τούτου γινώσκομεν τό πνεῦμα τῆς ἀληθείαν καί τό πνεῦμα τῆς πλάνης». (Α΄ Ἰωαν. 4, 6 ).

Λέγομεν τοῦτο, ἐπικαλούμενοι τούς λόγους τοῦ σοφοῦ Παῦλου: «ὅτι ἐν ἐσχάταις ἡμέραις ἐνστήσονται καιροί χαλεποί» ( Β’ Τιμ. 3,1), ἀλλά ταυτοχρόνως καί καιροί ἐπαργρυπνήσεως καί ἐγρηγόρσεως. Ἐπί πλέον δέ εἶναι καιροί εὐπρόσδεκτοι τῷ Θεῷ, κατά τούς προφητικούς λόγους τοῦ Ἠσαΐου, τούς ὁποίους ἐπικαλεῖται ὁ θεῖος Παῦλος: «λέγει γάρ· καιρῷ δεκτῷ ἐπήκουσά σου καί ἐν ἡμέρᾳ σωτηρίας ἐβοήθησά σοι· ἰδού νῦν καιρός εὐπρόσδεκτος, ἰδού νῦν ἡμέρα σωτηρίας», ( Β’ Κορ. 6, 2).

Αὐτό τοῦτο ἀκριβῶς τό προφητικόν καί ἀποστολικόν παράγγελμα συνήγαγεν πάντας ἡμᾶς, ποιμένες καί ποιμενομένους εἰς τόν εὐλογημένον τοῦτον τόπον, διά νά ἀναλάβωμεν τήν πανοπλίαν τοῦ Θεοῦ, «ὅτι οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρός αἷμα καί σάρκα, ἀλλά πρός τάς ἀρχάς, πρός τάς ἐξουσίας, πρός τούς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου, πρός τά πνευματικά τῆς πονηρίας ἐν τοῖς ἐπουρανίοις (Ἐφ. 6,12).

Δεηθῶμεν, λοιπόν, τοῦ Δομήτορος τῆς Ἐκκλησίας Κυρίου  καί Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ, ὅπως διά τῶν πρεσβειῶν τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας περιφρουρῆται ἀπό πάσης προσβολῆς ἐναντίας ἡ νεολαία αὐτῆς. Ἀμήν”.

ΘΕΟΦΙΛΟΣ Γ΄

Πατριάρχης Ἱεροσολύμων.