ΠΟΙΜΑΝΤΙΚΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΙΣ ΤΗΣ Α.Θ.Μ. ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ ΜΕΤΑ ΤΩΝ ΙΕΡΕΩΝ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΡΑΜΑΛΛΑΣ

Τήν πρωΐαν τῆς Τρίτης, 6^ης /19^ης Ὀκτωβρίου 2021, ἡμέρας μνήμης τοῦ ἁγίου ἐνδόξου ἀποστόλου Θωμᾶ, ἐτελέσθη θεία Λειτουργία εἰς τόν Ἱερόν Ναόν Μεταμορφώσεως τοῦ Κυρίου εἰς Ραμάλλαν.

Εἰς τήν Λειτουργίαν ταύτην συνελειτούργησαν ἤ συνεπροσευχήθησαν τῇ προσκλήσει καί προετοιμασίᾳ τοῦ ἡγουμένου Ραμάλλας Ἀρχιμανδρίτου π. Γαλακτίωνος, οἱ ἱερεῖς τῆς περιοχῆς Ραμάλλας τῆς Δυτικῆς Ὄχθης, ἤτοι ὁ π. Ἰάκωβος  ἱερεύς Ραμάλλας, ὁ π. Τζώρτζ Ἀουάδ ἱερεύς Τζίφνας, ὁ π Νικόλαος ἱερεύς Ἄϊν Ἀρίκ, ὁ π. Δαυΐδ ἱερεύς Τάϋμπε, ὁ π. Ἀθανάσιος ἱερεύς Ζαπάμπδε, ὁ Ἀρχιμανδρίτης π. Ἰγνάτιος ἡγούμενος Μπετζάλλας καί Μονῆς Ποιμένων, ὁ π. Ἰωσήφ Χόδαλη, ὁ π. Παῦλος καί ὁ π. Ἠλίας, ἱερεῖς Μπετζάλλας, ὁ π. Συμεών ἐφημέριος Ναζαρέτ, ὁ Πατριαρχικός Ἐπίτροπος Ἄκκρης-Πτολεμαΐδος Ἀρχιμανδρίτης π. Φιλόθεος, ὁ Ἀρχιμανδρίτης π. Ἀρτέμιος ἡγούμενος Χάϊφας, ὁ π. Σάββας ἱερεύς Ἀμπελίν, ὁ Ἀρχιμανδρίτης Λεόντιος ἡγούμενος Ραφιδίων, ὁ μοναχός Βησσαρίων Ἐπιστάτης Μπουρκίν, ὁ π. Κωνσταντίν ἱερεύς Ἰόππης, ὁ π. Ἀνδρέας πρῴην ἱερεύς Τζίφνας, ὁ π. Γεώργιος Μπαράμκη ἱερεύς τοῦ Καθεδρικοῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου, οἱ π. Σπυρίδων καί π. Ἤσσα Θαλτζῆε καί ὁ π.  Τζωρτζ Ζακαμάν ἱερεῖς Βηθλεέμ.

Τῆς θείας Λειτουργίας ταύτης μετέσχεν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, προσελθών ἐξ Ἱερουσαλήμ μετά συνοδείας τοῦ Γέροντος Ἀρχιγραμματέως Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ἑλενουπόλεως κ. Ἰωακείμ καί τοῦ Ἀρχιδιακόνου π. Μάρκου, ἱερέων καί λαοῦ καί προσεφώνησε διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ ὡς ἕπεται:

“Ἰδού δή εὐλογεῖτε τόν Κύριον πάντες οἱ δούλοι Κυρίου, οἱ ἑστῶτες ἐν οἴκῳ Κυρίου ἐν αὐλαῖς οἴκου Θεοῦ ἡμῶν, (Ψαλμ. 133-1), ψάλλει ὁ ψαλμῳδός.

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ Ἅγιοι Πατέρες καί Ἀδελφοί,

Εὐλογήσωμεν τόν ἅγιον Τριαδικόν ἡμῶν Θεόν, τόν ἀξιώσαντα πάντας ἡμᾶς τούς λειτουργούς Αὐτοῦ συναχθῆναι ἐν τῇ ὡραιοτάτῃ πόλει Ramallah, ὑπό τάς πτέρυγας τῆς ἀγίας τῶν Ἱεροσολύμων Ὀρθοδόξου ἡμῶν Ἐκλησίας, ἵνα καταδείξωμεν ἀφ’ ἑνός μέν τήν ἐν Χριστῷ ἑνότητά μας, «ὅτι ἐσμέν ἀλλήλων μέλη [ἐν Χριστῷ] (Ἐφ. 4,25) καί ἀφ’ ἑτέρου τήν ἐν Χριστῷ ταυτότητά μας, «ὡς ἀνῆκεν ἐν Κυρίῳ» (Κολ. 3, 18).

Καί ἡ μέν ἑνότης ἀφορᾷ εἰς τήν ἀποστολήν τοῦ ὑπό τῆς Ἐκκλησίας κεχειροτονημένου πνευματικοῦ ποιμένος κατά τόν Παύλειον λόγον: «καί αὐτός ἔδωκε τούς μέν ἀποστόλους, τούς δέ προφήτας, τούς δέ εὐαγγελιστάς, τούς δέ ποιμένας καί διδασκάλους, πρός τόν καταρτισμόν τῶν ἁγίων εἰς ἔργον διακονίας, εἰς οἰκοδομήν τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, μέχρι καταντήσωμεν οἱ πάντες εἰς τήν ἑνότητα τῆς πίστεως καί τῆς ἐπιγνώσεως τοῦ υἱοῦ τοῦ Θεοῦ», (Ἐφ. 4, 11-13)

Ἡ δέ ταυτότης ἀφορᾷ εἰς τόν ἄρρηκτον δεσμόν ἡμῶν μετά τῆς εὐσεβοῦς ἡμῶν ἐπωνυμίας, τοὐτέστιν τό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ, τό ὁποῖον «ὁ Θεός ὑπερύψωσε καί ἐχαρίσατο αὐτῷ ὄνομα τό ὑπέρ πᾶν ὄνομα», (Φιλιπ. 2,9), κατά τό λεγόμενον ὑπό τοῦ Παύλου.

Ἀξιοσημείωτον ὅτι ἡ ἐν Χριστῷ ταυτότης ἐπ’ οὐδενί ἀναιρεῖ ἀλλά τουναντίον ἐνισχύει τήν φιλοπατρίαν, δηλονότι τήν ἀγάπην πρός τόν τόπον γεννήσεως ἡμῶν, κατά τό παράδειγμα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ, Ὅστις «ἐλθών εἰς τήν πατρίδα Αὐτοῦ τήν Ναζαρέτ, οὗ ἦν τεθραμμένος, ἐδίδασκεν αὐτούς ἐν τῇ συναγωγῇ αὐτῶν» (Πρβλ. Ματθ. 13, 54/ Λουκ. 4,16). Οὐχ ἧττον ὅμως «οὐ γάρ ἔχομεν ὧδε μένουσαν πόλιν, ἀλλά τήν μέλλουσαν ἐπιζητοῦμεν», (Ἑβρ. 13, 14)

Ἡ ἱερά τῶν κληρικῶν ἡμῶν σύναξις, ἡ λαμβάνουσα χώραν ἐν τοῖς ἐδάφοις τοῦ ὑπό Ἰσραηλινήν τελοῦντος κατοχήν Παλαιστινιακοῦ Κράτους, ἐνέχει ἰδιαιτέραν σημασίαν, τόσον διά τό εὐσεβές Χριστεπώνυμον ἡμῶν ποίμνιον, ὅσον καί διά τούς κατά τόπους καί πόλεις ποιμαίνοντας ἡμῶν σεβαστούς ἱερεῖς, τῶν ὁποίων ἡ λειτουργική, δηλονότι εὐχαριστιακή διακονία καί ἡ ποιμαντική αὐτῶν μέριμνα εἶναι ὄντως μεγάλη καί ἀναγκαία ὅσον ποτέ ἄλλοτε.

Λέγομεν δέ τοῦτο, διότι ὁ διάκονος, δηλαδή ὁ ἱερεύς τῆς Ἐκκλησίας εἶναι συνεργός τοῦ ἀρχιποίμενος ἡμῶν Χριστοῦ καί «συνεργός εἰς τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ» (Κολ. 4,11) κατά τό πρότυπον τῶν μεγάλων καί ἐγκρίτων πατέρων τῆς Ἐκκλησίας καί τοῦ Ἱερωτάτου Παύλου, Ἀθανασίου καί Κυρίλλου Ἀλεξανδρείας καί βεβαίως τῶν Καππαδοκῶν Βασιλείου τοῦ Μεγάλου, Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου καί τοῦ Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου καί πολλῶν ἄλλων θεοφόρων Πατέρων.

Οἱ μεγάλοι καί πνευματοφόροι οὗτοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας ἐγένοντο μιμηταί τοῦ θείου Παύλου κατά τό παράγγελμα αὐτοῦ: «ἐάν γάρ μυρίους παιδαγωγούς ἔχητε ἐν Χριστῷ, ἀλλ’ οὐ πολλούς πατέρας. Ἐν γάρ Χριστῷ Ἰησοῦ διά τοῦ Εὐαγγελίου ἐγώ ὑμᾶς ἐγέννησα. Παρακαλῶ οὖν ἡμᾶς, μιμηταί μου γίνεσθε» (Α΄Κορ. 4, 15-16).

Πράγματι οὗτοι ἀνεδείχθησαν μιμηταί τοῦ θεσπεσίου Παύλου ἀκούοντες εἰς τάς πρός Τιμόθεον προτροπάς αὐτοῦ: «Σύ δέ, ὦ [Τιμόθεε], ἄνθρωπε τοῦ Θεοῦ, …· δίωκε δέ δικαιοσύνην, εὐσέβειαν, πίστιν, ἀγάπην, ὑπομονήν, πραότητα…. τήν παρακαταθήκην φύλαξον, ἐκτρεπόμενος τάς βεβήλους κενοφωνίας καί ἀντιθέσεις τῆς ψευδωνύμου γνώσεως», (Πρβλ. Α΄ Τιμ 6, 11-20).

Ἡ ἀγία ἡμῶν Ἐκκλησία καί δή τό Παλαίφατον Rum Orthodox ἡμῶν Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων, ὡς ἄλλη Κιβωτός καί φιλόστοργος μητέρα οὐκ ἐπαύσατο τήν μέριμναν αὐτῆς ὑπέρ τοῦ δοκιμαζομένου ἡμῶν ποιμνίου καί ὄχι μόνον, διά τῶν ἀδιαλείπτων προσευχῶν ἐπί τοῦ Παναγίου καί Ζωοδόχου Τάφου τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ ἀλλά καί τῶν ἀγαθῶν ἔργων: «Τεκνία μου, μή ἀγαπῶμεν λόγῳ μηδέ τῇ γλώσσῃ ἀλλ’ ἐν ἔργῳ καί ἀληθείᾳ», παραγγέλλει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Θεολόγος. (Α΄ Ἰωάν. 3, 18).

Κατακλείοντες τόν Πατρικόν καί Πατριαρχικόν τοῦτον ἐν Κυρίῳ χαιρετισμόν ἡμῶν εὐχόμεθα εὐόδωσιν καί ἐν Χριστῷ αὔξησιν κατά τάς ἐργασίας τῆς συνάξεως ὑμῶν, φέροντες εἰς τάς διανοίας καί τάς καρδίας ὑμῶν τόν τοῦ Ἱεροῦ Χρυσοστόμου λόγον: «Ἡ γάρ Ἱερωσύνη τελεῖται μέν ἐπί γῆς τάξιν δέ ἐπουρανίων ἔχει πραγμάτων».

Ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν διά τῶν πρεσβειῶν τῆς ὑπερευλογημένης Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας καί πάντων τῶν ἁγίων, εἴη μετά πάντων ὑμῶν. Ἀμήν”.

Τόν Μακαριώτατον καί τήν ἱερατικήν σύναξιν ἐκαλωσώρισεν ὁ Δήμαρχος Ραμάλλας κ. Φάραχ Χαντίντ.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας