ΠΟΙΜΑΝΤΙΚΗ ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΟΥ ΕΙΣ ΡΑΜΑΛΛΑΝ.

Τήν Κυριακήν, 31^ην Μαΐου / 13^ην Ἰουνίου 2010, ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ἐπραγματοποίησε ποιμαντικήν ἐπίσκεψιν εἰς Ραμάλλαν.

Ἡ Ραμάλλα, εὑρισκομένη εἰς ἀπόστασιν ἡμισείας περίπου ὥρας δυτικῶς τῶν Ἱεροσολύμων  ἔχει ἐξελιχθῆ σήμερα δυτικῶς εἰς μίαν ἀπό τάς σπουδαιοτέρας καί πολυπληθεστέρας πόλεις τῆς Παλαιστινιακῆς Αὐτονομίας. Εἰς αὐτήν εὑρίσκεται ἡ ἕδρα τοῦ Προέδρου τῆς Παλαιστινιακῆς Αὐτονομίας κ. Μαχμούντ Ἀμπάς Ἀμποῦ-Μάζεν, τά Γραφεῖα τῆς Παλαιστινιακῆς Κυβερνήσεως, ἡ Παλαιστινιακή Βουλή καί εἰς αὐτήν ἔχουν τάς διπλωματικάς αὐτῶν ἀντιπροσωπείας τά κράτη, τά ὁποῖα διατηροῦν διπλωματικάς σχέσεις μέ τήν Παλαιστινιακήν Αὐτονομίαν.

Εἰς τό κέντρον τῆς Παλαιᾶς Πόλεως τῆς Ραμάλλας τό Πατριαρχεῖον διατηρεῖ ἀνέκαθεν ἱερόν ναόν μετά ἡγουμενείου πρός τιμήν τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Κυρίου. Ὁ Ἁγιοταφίτης Ἀρχιμανδρίτης π. Γαλακτίων εἶναι ὁ ἡγούμενος τῆς ἐνταῦθα Ἀραβοφώνου Ἑλληνορθοδόξου Κοινότητος τοῦ Πατριαρχείου, ἀριθμούσης περί τά 5.000 περίπου μέλη.

Εἰς τήν Κοινότητα αὐτήν διετέλεσαν ἡγούμενοι μακαριστοί Κύπριοι Ἁγιοταφῖται, ὡς ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Τιβεριάδος Γρηγόριος, ὁ Ἀρχιμανδρίτης π. Διονύσιος καί ὁ Ἀρχιμανδρίτης π. Φιλούμενος, διατελέσας ἐν συνεχείᾳ ἡγούμενος τοῦ Φρέατος τοῦ Ἰακώβ, μαρτυρικῶς τελειωθείς ἐν αὐτῷ καί ἁγιοκαταταγείς τήν 16^ην /29^ην Νοεμβρίου τοῦ 2009.

Εἰς τήν κώμην αὐτήν ἔφθασεν ὁ Μακαριώτατος μετά συνοδείας ἐξ Ἱεροσολύμων τήν πρωΐαν τῆς Κυριακῆς 31^ης Μαΐου/ 13^ης Ἰουνίου 2010. Εἰς τήν εἴσοδον τῆς πόλεως ἀνέμενε Αὐτόν τιμητική Ἀστυνομική φρουρά, ἡ ὁποία καί συνώδευσεν Αὐτόν ἕως τό προαύλιον τοῦ ἱεροῦ Ναοῦ καί τῆς Μονῆς τῆς Μεταμορφώσεως. Ἐνταῦθα ὑπεδέχθησαν Αὐτόν ὁ ἡγούμενος Ἀρχιμανδρίτης π. Γαλακτίων, ὁ Ἀραβόφωνος ἱερεύς π. Γιακούμπ Οἰκονόμος, ἡ Ἐπιτροπή τῆς Ἐκκλησίας, οἱ ἱεροψάλται καί μέλη τοῦ ποιμνίου.

Ὁ Μακαριώτατος πρό τῆς εἰσόδου τοῦ Ναοῦ, ἐνδυθείς μανδύαν, ηὐλόγησεν τήν ἁγίαν εἴσοδον εἰς τόν Ναόν, τῶν ψαλτῶν ψαλλόντων τό ἀπολυτίκιον τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος  καί ἔψαλε τάς Καταβασίας, προεξάρχων τοῦ Ὄρθρου.

Ἐν συνεχείᾳ ὁ Μακαριώτατος προεξῆρξε τῆς θ. Λειτουργίας, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Γέροντος Ἀρχιγραμματέως Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, τῶν Ἀρχιεπισκόπων Θαβωρίου κ. Μεθοδίου καί Ἰορδάνου κ. Θεοφυλάκτου, τοῦ ἡγουμένου Ἀρχιμανδρίτου π. Γαλακτίωνος, τοῦ Οἰκονόμου ἱερέως π. Γιακούμπ, τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Ἱερωνύμου, τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Φιλουμένου συμπροσευχομένου καί τοῦ ἐκ Κύπρου εἰς εἰδικήν ἀποστολήν ἐλθόντος Πρωτοσυγκέλλου τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Κύπρου Ἀρχιμανδρίτου π. Ἱερωνύμου Πυλιώτου μετά τοῦ Κυπρίου ἐπιχειρηματίου κ. Πανίκου Ἡροδότου.

Ἡ θεία Λειτουργία ἐδόθη εἰς τούς λειτουργούς καί εἰς τόν Ὀρθόδοξον λαόν τῆς Ραμάλλας ὡς δῶρον τοῦ οὐρανοῦ ἐπί τῆς γῆς, ὡς τόπος ἀφέσεως τῶν ἁμαρτιῶν καί ἁγιασμοῦ καί ὡς πηγή ἰαμάτων λυτρώσεως ἐλπίδος, χαρᾶς καί σωτηρίας. Ἰδιαιτέραν βαθεῖαν κατάνυξιν  ἐδημιούργησεν εἰς τάς ψυχάς τοῦ ἐκκλησιάσματος ἡ μεικτή χορῳδία Ραμάλλας, ψάλλουσα εἰς τήν ἀραβικήν γλῶσσαν εἰς ὕφος βυζαντινόν, ἰδίως εἰς τούς ὕμνους τοῦ Κοινωνικοῦ «αἰνεῖτε τόν Κύριον ἐκ τῶν οὐρανῶν» τόν συγγραφέντα ὑπό τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου τόν ὕμνον εἰς τήν Θεοτόκον «Χαῖρε Νύμφη Ἀνύμφευτε», καί μελοποιημένον εἰς τήν ἱεράν Μονήν Σίμωνος Πέτρας τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Ἠπόρει κανεῖς διά τήν δύναμιν τῆς φωνῆς, τήν ἁρμονίαν τοῦ μέλους, τήν εὐσέβειαν τοῦ ὕφους καί  ἡδύνετο καί συνεκινεῖτο ἐκ τοιούτου μέλους ἐνισχύοντος τήν ἀνάβασιν εἰς τά οὐράνια ὕψη τῆς θείας δόξης.

Ὁ Μακαριώτατος ἐκήρυξεν εἰς τό κοινωνικόν τόν θεῖον λόγον, ἔχοντα ἑλληνιστί ὡς ἕπεται:

«Μή οὖν μεριμνήσητε λέγοντες, τί φάγωμεν ἤ τί πίωμεν ἤ τι περιβαλώμεθα; Πάντα γάρ ταῦτα τά ἔθνη ἐπιζητεῖ. Οἶδε γάρ ὁ πατήρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος ὅτι χρῄζετε τούτων ἁπάντων. Ζητεῖτε δέ πρῶτον τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καί τήν δικαιοσύνην αὐτοῦ καί ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν», ( Ματ. 6:31-33).

Μή καταληφθῆτε, λοιπόν, ποτέ ἀπό ἀνήσυχον φροντίδα, λέγοντες, τί θά φάγωμεν ἤ τί θά πίωμεν ἤ τί θά περιβληθῶμεν ὡς ἔνδυμα; Διότι οἱ ἐθνικοί καί εἰδωλολᾶτραι ζητοῦν ὅλα αὐτά… Ζητεῖτε δέ πρωτίστως καί κυρίως τήν ἐπικράτησιν τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ καί τήν ἀπόκτησιν τῶν ἀρετῶν, πού ὁ Θεός ζητεῖ ἀπό σᾶς καί ὅλα αὐτά τά ἐπίγεια θά σᾶς δοθοῦν μέ ἐκεῖνα.

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Εὐχαριστοῦμεν Κύριον τόν Θεόν ἡμῶν, διότι συνήγαγεν σήμερον πάντας ἡμᾶς, Ποιμένα καί ποίμνιον εἰς τήν ἑνότητα τῆς πίστεως καί τῆς κοινωνίας τοῦ Ἁγίου Πνεύματος διά τῆς συμμετοχῆς μας εἰς τό κοινόν εὐχαριστιακόν ποτήριον τοῦ σώματος καί τοῦ αἵματος τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἐν τῷ ἱερῷ Ναῷ τῆς Μεταμορφώσεως εἰς τήν μεγάλην πόλιν τῆς Ραμάλλας.      Εὐχαριστοῦμεν Κύριον τόν Θεόν ἡμῶν, διότι τό παλαίφατον Πατριαρχεῖον τῶν Ἱεροσολύμων, ἡ Μήτηρ ὅλων τῶν Ἐκκλησιῶν, δηλονότι κλῆρος καί λαός «διήλθομεν», κατά τόν ψαλμῳδόν, «διά πυρός καί ὕδατος καί ἐξήγαγες ἡμᾶς εἰς ἀναψυχήν»(ψαλμ. 65/66, 12).

Ἡ δέ ἀναψυχή ἡμῶν, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, δέν εἶναι ἄλλη ἀπό τήν βεβαιότητά μας εἰς τήν ἐλπίδα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ. «Εὐλογητός ὁ Θεός», κηρύττει ὁ ἀπόστολος Πέτρος, «καί Πατήρ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ κατά  τό πολύ αὐτοῦ ἔλεος ἀναγεννήσας ἡμᾶς εἰς ἐλπίδα ζῶσαν δι’ ἀναστάσεως Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐκ νεκρῶν», (Πετ. Α,1-3).

Τό γεγονός τῆς ἀναγεννήσεώς μας εἰς ἐλπίδα ζῶσαν δι’ ἀναστάσεως τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐκ νεκρῶν, δέν εἶναι ἁπλῶς κήρυγμα ἠθικολογικόν, ἀφῃρημένον καί ἀόριστον, ἀλλά εἶναι ἡ πραγματικότης τοῦ μυστηρίου τῆς θείας οἰκονομίας, δηλονότι της ἐνσαρκώσεως καί ἐνανθρωπήσεως τοῦ Θεοῦ Λόγου, τό ὁποῖον (μυστήριον) βιώνομεν διά τῆς Ἐκκλησίας καί ἐντός τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ τό σῶμα τοῦ Χριστοῦ, ἐν ταυτῷ δέ καί τήν κολυμβήθραν, ἔνθα κατοικεῖ τό Ἅγιον Πνεῦμα, τό Πνεῦμα τοῦ Χριστοῦ.

Αὐτή ἀκριβῶς εἶναι ἡ ἁγία τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία, ἐντός τῆς ὁποίας προγευόμεθα ἀλλά καί προετοιμαζόμεθα, κατά τόν Ἀπόστολον Πέτρον καί πάλιν, τετηρουμένην ἐν οὐρανοῖς εἰς ὑμᾶς τούς ἐν δυνάμει Θεοῦ φρουρουμένους διά πίστεως εἰς σωτηρίαν ἑτοίμην ἀποκαλυφθῆναι ἐν καιρῷ ἐσχάτῳ», (Πέτρ. Α’ 1, 4-5).

Καί διερωτώμεθα, ποία εἶναι ἡ ἄφθαρτος κληρονομία ἡ τετηρημένη ἐν οὐρανοῖς; Εἶναι ἡ βασιλεία καί ἡ δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ, τήν ὁποίαν πρέπει πρῶτον νά ζητῶμεν κατά τό παράγγελμα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ: «Ζητεῖτε δέ πρῶτον τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καί τήν δικαιοσύνην αὐτοῦ  καί ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν», (Ματ. 6,33).

Μέ ἄλλα λόγια, ἀγαπητοί μου, δέν πρέπει νά καταλαμβανώμεθα ἀπό ἀνήσυχον φροντίδα καί ἀγωνίαν λέγοντες τί φάγωμεν ἤ τί πίωμεν ἤ τί θά περιβληθῶμεν ὡς ἐνδύματα. «Οἶδε γάρ ὁ πατήρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος ὅτι χρῄζετε τούτων ἁπάντων», (Ματ. 6,32)· διότι ὁ οὐράνιος πατήρ σᾶς γνωρίζει ὅτι ἔχετε ἀνάγκην ὅλων τῶν ἐπιγείων καί βιωτικῶν πραγμάτων. «Καί ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν», (Ματθ. 6.33).

Οἱ ἐθνικοί, δηλονότι αὐτοί οἱ ὁποῖοι δέν μεριμνοῦν διά τήν ψυχήν αὐτῶν καί ἀδιαφοροῦν διά τήν μέλλουσαν ζωήν καί κρίσιν, τήν βασιλείαν καί δικαιοσύνην τοῦ Θεοῦ ἀντιστοίχως, αὐτοί ἐπιζητοῦν μόνον τά ἐπίγεια καί βιωτικά. «Τά ἔθνη ἐπιζητεῖ ταῦτα», λέγει ὁ Ἱερός Χρυσόστομος, «οἷς ὁ πόνος ἅπας κατά τόν παρόντα βίον, οἷς λόγος οὐδείς περί τῶν μελλόντων, οὐδέ ἔννοια τῶν οὐρανῶν».

Κατά δέ τούς Κυριακούς λόγους: «Τί γάρ ὠφελεῖται ἄνθρωπος, ἐάν τόν κόσμον ὅλον κερδίσῃ τήν δέ ψυχήν αὐτοῦ  ζημιωθῇ; ἤ τί δώσει ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ»;  (Ματθ. 16,26).

Προσέχοντες εἰς τούς θείους τούτους λόγους, ἀγαπητοί μου, ἀντιλαμβανόμεθα ὅτι ἡ ἀνθρωπίνη ὀντότης δέν συνίσταται ἀπό σάρκα καί ὀστᾶ μόνον, ἀλλά καί ἀπό ψυχήν ἄϋλον ζῶσαν νοεράν καί ἀθάνατον καί συνεπῶς μή ἀνταλλάξιμον.

Τοῦ ὑπερτάτου καί θείου τούτου ἀγαθοῦ τῆς ψυχῆς, ὑπέρ τῆς ὁποίας μυριάδες ἁγίων μαρτύρων τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ καί τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ Πατρός «ἐτόλμησαν ἀποθανεῖν», (Ρωμ. 5,7) καλούμεθα νά ἀναλάβωμεν τήν μέριμναν εἷς ἕκαστος ἐξ ἡμῶν. Τοῦτο ἀκριβῶς σημαίνει, ἀγαπητοί μου, «ζητεῖτε πρῶτον τήν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν».

Τῆς μερίμνης ταύτης, δηλονότι τῆς ψυχῆς τῶν λογικῶν αὐτῆς προβάτων καί τῆς ζητήσεως τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ ἐπιμελεῖται καί ἡ ἁγία τῶν Ἱεροσολύμων Ἐκκλησία ἐν μέσῳ θλίψεων, στενοχωριῶν καί ποικίλων ἀγώνων κατά ὀρατῶν καί ἀοράτων δυνάμεων τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου, μή δειλιῶσα, ἀλλά τουναντίον «καυχωμένη, κατά Παῦλον, ἐν ταῖς θλίψεσιν εἰδοῦσα ὅτι ἡ θλῖψις ὑπομονή κατεργάζεται, ἡ δέ ὑπομονή δοκιμήν, ἡ δέ δοκιμή ἐλπίδα· ἡ δέ ἐλπίς οὐ καταισχύνει, ὅτι ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ ἐκκέχυται ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν διά Πνεύματος Ἁγίου τοῦ δοθέντος ἡμῖν», (Ρωμ. 5, 3-5).

Ἀμήν».

Μετά τήν ἀπόλυσιν ὁ Μακαριώτατος ἀπένειμεν εἰδικά μετάλλια τῶν χιλίων πεντακοσίων ἐτῶν τῆς ἱστορίας τοῦ Πατριαρχείου εἰς τά μέλη τῆς προηγουμένης Ἐκκλησιαστικῆς Ἐπιτροπῆς, ὑπηρετησάσης μέ ἀφοσίωσιν εἰς τήν Κοινότητα δι’ ἔτη πολλά καί εἰς τούς ψάλτας τῆς Ἐκκλησίας. Μετά τήν θείαν λειτουργίαν ἠκολούθησε δεξίωσις εἰς τήν παρακειμένην τῷ ἱερῷ Ναῷ αἴθουσαν.

Ὁ Μακαριώτατος ἀνεκοίνωσεν ὑπογραφεῖσαν ἤδη τήν συμφωνίαν, βάσει τῆς ὁποίας εἰς πλησιόχωρον εἰς γῆν τοῦ Πατριαρχείου, ἐκτάσεως 6 στρεμμάτων, ἐκχωρουμένων, ἀνεγείρεται συνοικισμός διά τήν κατοίκησιν τῶν ἐχόντων πρόβλημα στέγης μελῶν τῆς Κοινότητος. Τό project τοῦτο ἐνίσχυσεν ὑλικῶς ὁ Μακαριώτατος διά δωρεᾶς 15.000$.

Ταυτοχρόνως ὁ Μακαριώτατος ἀνεκοίνωσε καί τήν ἔναρξιν ἀνεγέρσεως αἰθούσης σχολείου καί Κατηχητικοῦ σχολείου. Μετά τήν δεξίωσιν ὁ Πατριάρχης μετά τῆς συνοδείας Αὐτοῦ ἐπεσκέφθη τόν κατοικοῦντα εἰς τό κτιριακόν συγκρότημα τοῦ ναοῦ, Οἰκονόμου ἱερέως π. Γιακοῦμπ.

Ἐν συνεχείᾳ ὁ Μακαριώτατος και ἡ συνοδεία Αὐτοῦ παρεκάθισεν εἰς τράπεζαν παρατεθεῖσαν πρός τιμήν Αὐτοῦ καί πολλῶν προσκεκλημένων ἐκ τῆς Κυβερνήσεως, τῆς Δημαρχίας καί τοῦ ποιμνίου εἰς ἑστιατόριον τῆς πόλεως.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_0_placeholder