ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΑ ΕΟΡΤΙΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΠΡΟΚΑΘΗΜΕΝΟΥΣ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ ΕΠΙ ΤΟΙΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΟΙΣ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΙΟΥ ΕΤΟΥΣ 2007 - Πατριαρχείοv Ιεροσολύμων

Ἀριθμ. Πρωτ.

1040

ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΩι*

Τῷ Παναγιωτάτῳ Ἀρχιεπισκόπῳ Κωνσταντινουπόλεως,

Νέας Ρώμης καί Οἰκουμενικῷ Πατριάρχῃ,

ΘΕΟΦΙΛΟΣ Γ΄

Ἐλέῳ Θεοῦ Πατριάρχης τῆς Ἁγίας Πόλεως

Ἱερουσαλήμ καί πάσης Παλαιστίνης,

Ἀσπασμόν ἅγιον ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ, ὑπερφυῶς ἐκ Παρθένου Τεχθέντι.

«Θεός τό τεχθέν, ἡ δέ Μήτηρ Παρθένος. Τί μεῖζον ἄλλον καινόν εἶδεν ἡ κτίσις;». Ἡ τῆς ἑορτῆς τῶν Χριστοῦ Γεννῶν ἔλευσις πληροῖ καί πάλιν τήν Οἰκουμένην θαυμασμοῦ, χαρᾶς καί ἀγαλλιάσεως. Ἰδού, τό ἀπ’ αἰῶνος ἀπόκρυφον καί ἀγγέλοις ἄγνωστον Μυστήριον, τό τοῖς ἁγίοις Προφήταις προκηρυχθέν, πέρας λαβεῖν ἐπείγεται, «Θεός ἐν ἀσυγχύτῳ ἑνώσει σαρκούμενος», ἵνα θεώσῃ τό πρόσλημμα, παρέξων τῷ γένει τῶν ἀνθρώπων διά Σταυροῦ καί Ἀναστάσεως καί Ἀναλήψεως, ἀθανασίαν καί ζωήν καί συγκαθεδρίαν μετά Πατρός καί Υἱοῦ καί Πνεύματος Ἁγίου. «Ἰδού, Παρθένος τεκοῦσα βρέφος, τήν δίψαν ἔπαυσεν εὐθύς τήν τοῦ Ἀδάμ καί τοῦ Δαυίδ», δίψαν ἐκ τῆς ἀπωλείας τῆς Ἐδέμ καί τῆς ἐπικρατείας τῆς ἁμαρτίας. Ἀλλ’ ἰδού, «τήν Ἐδέμ Βηθλεέμ ἤνοιξε, δεῦτε ἴδωμεν· τήν τρυφήν ἐν κρυφῆ εὕρομεν· δεῦτε, λάβωμεν τά τοῦ Παραδείσου ἔνδον τοῦ Σπηλαίου».

Εὐλογηθέντες οἰκονομίᾳ Θεοῦ, πάντοτε ἀτενίζειν εἰς τούς Ἁγίους καί Θεοβαδίστους Τόπους, τούς δυνάμει Χριστοῦ καί νῦν καί ἀεί ἱσταμένους εἰς μαρτυρίαν τῆς τοῦ Χριστοῦ φανείσης Βασιλείας, ἡμεῖς οἱ τῆς ἐπιγείου μέν Βηθλεέμ ταπεινοί Φύλακες, τῆς Μυστικῆς δέ Βηθλεέμ, τῆς προσκομιδῆς τῶν Θείων τῆς Εὐχαριστίας Δώρων, ταπεινότεροι ἱερουργοί, καί τῆς νοητῆς καί ἐπουρανίου Βηθλεέμ ἐπιθυμηταί, ἐν τῇ ὁποίᾳ καρπός τοῦ Ξύλου τῆς Ζωῆς ἐστιν ὁ Χριστός, μορφούμενος μυστικῶς εἰς τάς καρδίας τῶν πιστῶν τῇ χάριτι τοῦ Αὐτῷ ὁμοτίμου καί συμφυοῦς Ἁγίου Πνεύματος Αὐτοῦ, ἐκθαμβούμεθα τῇ ὑπερβολῇ τῆς φιλανθρωπίας τοῦ Θεοῦ καί τῷ βάθει τῶν κριμάτων Αὐτοῦ. Ἀληθῶς, «ἡ Σοφία ᾠκοδόμησεν Ἑαυτῇ οἶκον καί ὑπήρεισε στύλους ἑπτά», δηλονότι, κατά τούς ἁγίους καί θεοφόρους Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας «ἡ ἐνυπόστατος καί ἀπαράλλακτος τοῦ Πατρός εἰκών καί σοφία … ἄνθρωπος εὐδοκήσας γενέσθαι φιλανθρωπίας ὑπερβολῇ, διά τό σῶσαι τόν ὑπ’ αὐτοῦ δημιουργηθέντα πρότερον ἄνθρωπον, ᾠκοδόμησεν ἑαυτῷ οἶκον ὑλικόν τε καί ἔμψυχον, τόν τοῦ ἰδίου σώματος ναόν, ἐκ τῶν ἀχράντων αἱμάτων καί τῆς σαρκός τῆς παναγίας Παρθένου καί Θεοτόκου».

Ἐν τῇ ὑπερφυεῖ δέ ταύτῃ ὑποστατικῇ ἐν τῷ Χριστῷ Ἑνώσει τῶν δύο μορφῶν, Θείας τε καί ἀνθρωπίνης, ἡ Σοφία τοῦ Θεοῦ, ὑπήρεισε «τῷ παρ’ αὐτῆς εἰς κατοικίαν ἑαυτῇ δημιουργηθέντι σωματικῷ θείῳ ναῷ, στύλους ἑπτά, τάς τοῦ παναγίου πνεύματος ἐνεργείας ἑπτά, κατά τήν τοῦ Ἠσαΐου δηλαδή πρόρρησιν» · «ἀφ’ οὗ γάρ ἐπλήρωσε τήν δεσποτικήν σάρκα, ἀπ’ αὐτῆς ἤντλει, ὡς ἀπό δεξαμενῆς, καί ἐδίδου τοῖς προφήταις καί ἀποστόλοις τάς δωρεάς». Ἐνεπλήσθη, τοίνυν, ἡ Οἰκουμένη τῶν δωρεῶν τῆς ἀκτίστου Αὐτοῦ ἐνεργείας, Οὗτινος ἡ ἀρετή ἐκάλυψεν οὐρανούς, καί «ἐθεασάμεθα τήν δόξαν Αὐτοῦ, δόξαν ὡς Μονογενοῦς παρά Πατρός πλήρης χάριτος καί ἀληθείας».

Ὁ δέ τῆς Ἀληθείας ἐχθρός καί τῆς ἀνθρωπότητος ἀπηνής τύραννος, ἐδέξατο σήμερον τά προμηνύματα τῆς αὐτοῦ καταργήσεως καί τῆς τῶν ἀνθρώπων ἐν Χριστῷ εὐφροσύνης καί σωτηρίας· «Εἰς τοῦτο γάρ ὁ Λόγος ἄνθρωπος καί Υἱός ἀνθρώπου ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, ἵνα ὁ ἄνθρωπος χωρήσας τόν Λόγον καί τήν υἱοθεσίαν λαβών, γένηται υἱός τοῦ Θεοῦ», κατά τόν Ἅγιον Εἰρηναῖον, τοῦ σαρκωθέντος Λόγου τεμόντος διαμπάξ τήν πρός Αὐτόν ἔχθραν καί ὀλέσαντος τήν τοῦ «ψυχοφθόρου κρατοῦντος» διαβόλου δύναμιν. Ἡ εὐφροσύνη δέ αὕτη εἶναι μεγάλη, διότι «ἀφ’ οὗ γάρ Παρθένος μήτηρ καί μήτηρ Παρθένος, ὁ στεναγμός ἐπαύσατο· ἡ θυγάτηρ τό μητρικόν διέλυσε ἔγκλημα· δι’ αὐτῆς γάρ ὁ Δεσπότης σαρκωθείς πρός ἡμᾶς ἐπεδήμησεν. Ἦλθε δέ τά λυπηρά μεταβαλεῖν εἰς χαράν, ἦλθε τήν κατώδυνον ἀλλάξαι συνήθειαν, ἦλθε τά κάτω τοῖς ἄνω εἰρηνοποιῆσαι».

Τηλικαύτης χαρᾶς εὐαγγέλια καταγγέλλοντες πανταχοῦ ἀπό τοῦ Θεοδέγμονος τῆς Βηθλεέμ Σπηλαίου, εὐχόμεθα ὁλοψύχως, ὅπως ἡ Ὑμετέρα πεφιλημένη Ἡμῖν Παναγιότης, σύν ὁλοκλήρῳ τῇ κατ’ Αὐτήν Πρωτοθρόνῳ Ἁγιωτάτῃ Ἐκκλησίᾳ Κωνσταντινουπόλεως, Κλήρῳ τε καί εὐσεβεῖ λαῷ, οἴκοι τε καί τῇ ὑπερορίᾳ ἕως περάτων τῆς Οἰκουμένης, πάντοτε καταυγάζηται τῷ φωτί τῆς ἐν Χριστῷ ὑποστατικῆς ἐλπίδος, μεθ’ ἧς ὁ νέος Ἰσραήλ ἀληθῶς, κατά τό ἀποστολικόν, ἐλέγχομεν τά μή βλεπόμενα ἀγαθά τῆς Βασιλείας τοῦ ἐν Σπηλαίῳ τεχθέντος Παντοκράτορος Θεοῦ καί Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Ἐπί δέ τούτοις, ἀπευθύνοντες ἀπό τοῦ Σπηλαίου τῆς Ἁγίας Βηθλεέμ ἐπί τῇ ἑορτῇ τῶν Χριστοῦ Γεννῶν τάς συγχαρητηρίους Ἡμῶν προσρήσεις καί θερμάς εὐχάς τῇ Ὑμετέρᾳ Σεβασμιοποθήτῳ Ἡμῖν Παναγιότητι, τῇ περί Αὐτήν σεπτῇ Ἱεραρχίᾳ καί τῷ πεπιστευμένῳ Αὐτῇ Κλήρῳ καί λαῷ, κατασπαζόμεθα Αὐτήν ἀδελφοποθήτως ἐν τῷ ἐκ Παρθένου Τεχθέντι Χριστῷ τῷ Θεῷ ἡμῶν καί διατελοῦμεν.

Ἐν τῇ Ἁγίᾳ Πόλει Ἱερουσαλήμ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2007.

Τῆς Ὑμετέρας Γερασμιωτάτης Παναγιότητος

Ἀγαπητός ἐν Χριστῷ ἀδελφός,

ΘΕΟΦΙΛΟΣ Γ’

Πατριάρχης Ἱεροσολύμων

* Ὅμοια γράμματα ἐστάλησαν καί εἰς τούς λοιπούς Πατριάρχας καί Ἀρχηγούς τῶν Αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν