1

ΠΑΣΧΑΛΙΟΝ ΜΗΝΥΜΑ 2009 ΤΗΣ Α.Θ.Μ. ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗΣ κ.κ. ΘΕΟΦΙΛΟΥ ΤΟΥ Γ’

ΘΕΟΦΙΛΟΣ Γ΄

Ἐλέῳ Θεοῦ Πατριάρχης τῆς Ἁγίας Πόλεως  Ἱερουσαλήμ

καί πάσης Παλαιστίνης

παντί τῷ πληρώματι τῆς Ἐκκλησίας, χάριν καί ἔλεος καί εἰρήνην

ἀπό τοῦ Παναγίου καί Ζωδόχου Τάφου

τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ.

«Ἰησοῦν ζητεῖτε τόν Ναζαρηνόν τόν ἐσταυρωμένον.

Ἠγέρθη, οὐκ ἔστιν ὧδε, ἴδε ὁ τόπος ὅπου ἔθηκαν Αὐτόν».

(Μάρκ. 16, 6).

Λίαν πρωΐ, ὄρθρου βαθέος, τῇ μιᾷ τῶν Σαββάτων, ἐπί τῶν ἡμερῶν Ποντίου Πιλάτου τοῦ ἡγεμόνος, γυναῖκες μυροφόροι προσελθοῦσαι εἰς τόν τάφον τοῦτον, ἐπί τοῦ ὁποίου τελοῦμεν σήμερον τήν ἀναστάσιμον θ. Λειτουργίαν, ἵνα διά μύρων  ἀλείψωσι  τόν ἐν αὐτῷ ταφέντα Ἰησοῦν τόν Ναζωραῖον  τόν ἐσταυρωμένον, ἐθεάσαντο θέαν ὑπερφυῆ καί ἠκροάσθησαν ἄκουσμα παράδοξον καί ὅμως ἀληθινόν.

Τόν λίθον τῆς θύρας τοῦ ἐσφραγισμένου τάφου εἶδον μετῃρμένον καί ἀποκεκυλισμένον, τήν κουστωδίαν πεπληγμένην ἀορασίᾳ καί ἄγγελον λαμπροφοροῦντα ἐπί τόν λίθον καθήμενον καί διαλεγόμενον αὐταῖς καί λέγοντα: «Μή ἐκθαμβεῖσθε· Ἰησοῦν ζητεῖτε τόν Ναζαρηνόν, τόν ἐσταυρωμένον· ἠγέρθη, οὐκ ἔστιν ὧδε· ἴδε ὁ τόπος, ὅπου ἔθηκαν αὐτόν». (Μάρκ. 16,  6-7 ). «Εἴπατε τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ ὅτι ἠγέρθη ἀπό τῶν νεκρῶν». (Ματθ. 28, 7).

Ὄντως αἱ μυροφόροι αὗται γυναῖκες, αἱ τά  μύρα πρότερον τοῖς δάκρυσι κιρνῶσαι, ἤκουσαν χαρᾶς εὐαγγέλια καί ἐγένοντο ἀπό θέας εὐαγγελίστριαι τοῦ ἀρρήτου μυστηρίου τῆς ἀγάπης, τῆς φιλανθρωπίας καί τῆς δυνάμεως τοῦ Θεοῦ, τοῦ μυστηρίου δηλονότι τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Υἱοῦ Αὐτοῦ τοῦ  Μονογενοῦς, τοῦ σάρκα ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καί Μαρίας τῆς Παρθένου προσλαβόντος καί ἐν τῇ σαρκί Αὐτοῦ ταύτῃ θάνατον σταυροῦ ὑπομείναντος, ἐν τῷ καινῷ μνημείῳ τούτῳ ταφέντος καί ἐκ νεκρῶν ἀναστάντος.

Ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ ὁ Μονογενής κατῆλθε διά τοῦ σταυροῦ εἰς τόν Ἅιδην καί διά τῆς δυνάμεως τοῦ Πατρός Αὐτοῦ καί τῆς ἰδίας θεϊκῆς Αὐτοῦ πανσθενοῦς δυνάμεως ἐνίκησε τόν θάνατον, τάς ἐναντίας δυνάμεις κατεπάτησε, διαφθοράν ἐν τῷ τάφῳ οὐκ οἶδε τό ἄχραντον Αὐτοῦ σῶμα, ἀλλά ἀνέστη ἐκ νεκρῶν μετά τῆς σαρκός Αὐτοῦ καί παγγενῆ τόν Ἀδάμ συνανέστησε. Ἡμᾶς συνανέστησεν, ἡμᾶς ἀνώρθωσεν, ἡμᾶς ἐδόξασεν, ἡμᾶς ἀνύψωσεν, ἡμᾶς ἐπανήγαγεν εἰς τό ἀρχαῖον, τό πρωτόκτιστον κάλλος.

Ἐν τῇ δυνάμει ταύτῃ, τήν ὁποίαν εἰς τήν ἀνθρωπίνην ἡμῶν φύσιν ἐνεκέντρισεν ὁ ἐνανθρωπήσας καί σταυρωθείς καί  ἀναστάς ἐκ νεκρῶν Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, εἰς τό ἑξῆς φοβερός καθίσταται ὁ ἄνθρωπος τῷ διαβόλῳ καί τῷ θανάτῳ. Ζῇ ἤδη ὁ ἄνθρωπος ἀπό τοῦ αἰῶνος τούτου ζωήν ἀναστημένην, τήν ζωήν τῆς ὀγδόης ἡμέρας, ζωήν ἐν ᾗ πατᾷ ἐπάνω ὄφεων καί σκορπίων, ἀντέχει καί ἀψηφᾷ τόν διά βασάνων θάνατον, συσταυροῦται τῷ σταυρωθέντι δι’ αὐτόν καί ἐν χαρᾷ καί ἀγαλλιάσει πάντα ὑπομένει, ἀεί παραδίδεται εἰς θάνατον, ἵνα τήν αἰώνιον ζωήν κερδίσῃ, ἵνα τῷ ἀναστάντι Ἰησοῦ Χριστῷ αἰωνίως  συζήσῃ.

Ἡ ζωή αὕτη ζῇ τήν Ἀνάστασιν πρό τῆς ἀναστάσεως τῶν νεκρῶν. Εἶναι ἡ ζωή τῶν ἁγίων μελῶν τῆς Ἐκκλησίας, τήν ὁποίαν ἐθεμελίωσεν ἐν τῷ  αἵματι Αὐτοῦ τῷ τιμίῳ ὁ Θεός  καί Σωτήρ ἡμῶν Κύριος Ἰησοῦς Χριστός ἐπί τοῦ σταυροῦ. Εἶναι ἡ ζωή ἡ νικῶσα ἐν τῷ ἀγαθῷ  τό κακόν, ἡ ἀγαθοποιοῦσα καί εὐεργετοῦσα ὡς ὁ ἀρχηγός αὐτῆς, ἡ εἰρηνεύουσα ἐν ἑαυτῇ καί τήν εἰρήνην ταύτην ἀβιάστως καί ἀφθόνως μεταδίδουσα.

Ταύτην τήν ζωήν ἀναγγέλει ἡ Ἐκκλησία τῷ κόσμῳ. Εἰς ταύτην καλεῖ αὐτόν πρός συμμετοχήν καί ἀπαλλαγήν ἐκ τῶν ἐπερχομένων  τῇ ἀνθρωπότητι δεινῶν, συνεπείᾳ τῶν ἰδίων αὐτῆς ἁμαρτιῶν καί ἀνομιῶν καί  τρόπων ζωῆς πεπλανημένης.

Ταύτην τήν ζωήν καί Ἡμεῖς ὡς ταπεινοί διάδοχοι τῶν πρώτων αὐτοπτῶν καί αὐτηκόων μαρτύρων  τοῦ Λόγου καί ὡς φύλακες τοῦ ὀλβίου τούτου Τάφου, μετά τοῦ ἐπ’ αὐτοῦ Κουβουκλίου, τοῦ «κτήματος καί ἀφιερώματος τῷ Χριστῷ τῶν Ὀρθοδόξων Ρωμαίων», κηρύσσομεν  καί διαλαλοῦμεν τοῖς ἐγγύς καί τοῖς μακράν, τῷ αὐτόχθονι ἐμπεπιστευμένῳ Ἡμῖν ποιμνίῳ καί τοῖς ἐκ περάτων τῆς γῆς φιλοθέοις προσκυνηταῖς πρός ζωήν καί δύναμιν, χαράν καί ἀγαλλίασιν, βεβαιότητα καί ἐλπίδα, οἰκοδομήν πνευματικήν, ζωήν αἰώνιον καί σωτηρίαν.

Ἐν τῇ Ἁγίᾳ Πόλει Ἱερουσαλήμ, Πάσχα ‚βθ’

Μετά Πατρικῶν εὐχῶν καί Πατριαρχικῶν εὐλογιῶν,

Διάπυρος πρός Κύριον Εὐχέτης,

ΘΕΟΦΙΛΟΣ  Γ’

Πατριάρχης Ἱεροσολύμων