Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ ΠΡΟΕΞΗΡΞΕ ΘΕΙΑΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΕΙΣ ΝΑΖΑΡΕΤ.

Τήν Κυριακήν, 10^ην / 23^ην  Ὀκτωβρίου 2011, ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος προεξῆρξε τῆς θείας Λειτουργίας εἰς τό Ἱερόν Προσκύνημα τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου εἰς τήν Ναζαρέτ. Τῆς θείας Λειτουργίας ταύτης προεξῆρξε ὁ Μακαριώτατος, ἀνταποκρινόμενος εἰς πρόσκλησιν τῆς Διοικητικῆς Ἐπιτροπῆς καί τῆς Ἀντιπροσωπευτικῆς Συνελεύσεως τῆς Ἑλληνορθοδόξου Ἀρβοφώνου Κοινότητος τοῦ Πατριαρχείου εἰς Ναζαρέτ ἐπί τῇ ἐπανεκλογῇ αὐτῶν.

Μετά τοῦ Μακαριωτάτου συνελειτούργησαν ὁ Ἱερώτατος Μητροπολίτης Ναζαρέτ κ. Κυριακός, ὁ Ἱερώτατος Μητροπολίτης Καπιτωλιάδος κ. Ἡσύχιος, ὁ Γέρων Ἀρχιγραμματεύς Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντίνης κ. Ἀρίσταρχος καί ὁ παρεπιδημῶν ἐκ Γαλλίας Ἀρχιεπίσκοπος Κομάνων τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου κ. Γαβριήλ, ὁ Ἁγιοταφίτης Ἀρχιμανδρίτης ἡγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Τιμίου Σταυροῦ π. Κλαύδιος, ὁ Ἁγιοταφίτης ἡγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Θαβωρίου Ὄρους Ἀρχιμανδρίτης π. Ἰλαρίων, ὁ Προϊστάμενος τῆς ἐν Γενέυῃ Ρωσικῆς Ἐκκλησίας Ἀρχιμανδρίτης π. Ἀδριανός, οἱ ἱερεῖς τοῦ Προσκυνήματος τῆς Ναζαρέτ καί τινες ἱερεῖς τῶν ὁμόρων αὐτῆς κωμῶν.

Εἰς τό ἀθρόως ἐν εὐλαβείᾳ καί κατανύξει παρακολουθῆσαν τήν θείαν Λειτουργίαν ἐκκλησίασμα ὁ Μακαριώτατος ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ἑλληνιστί ὡς ἕπεται :

«Ἀρκεῖ σοι ἡ χάρις μου, ἡ γάρ δύναμίς μου ἐν ἀσθενείᾳ τελειοῦται. Ἥδιστα οὖν μᾶλλον καυχήσομαι ἐν ταῖς ἀσθενείαις μου, ἵνα ἐπισκηνώσῃ ἐπ᾽ἐμέ ἡ δύναμις τοῦ Χριστοῦ», ὁμολογεῖ ὁ ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶν μέγας Παῦλος, (Β´ Κορ. 12,7).

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ καί ἡ ἐπισκιάσασα τήν Θεοτόκον καί Μητέρα τοῦ Θεοῦ δύναμις συνήγαγε πάντας ἡμᾶς, κλῆρον καί λαόν εἰς τήν δοξολογικήν καί εὐχαριστιακήν σύναξιν ἐπί τῇ ἀγαθῇ εὐκαιρίᾳ τοῦ ἐκ νέου καί καθ᾽ ὅλα νομίμως ἀναδειχθέντος Ἐκκλησιαστικοῦ τε καί Κοινοτικοῦ Συμβουλίου τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ναζαρέτ.

Ἡ Ἐκκλησία, οὖσα τό σῶμα τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ, ἀποτελεῖ πραγματικότητα ἀναντίρρητον ἐντός τῆς ἀνθρωπίνης ἱστορίας,  πραγματικότητα, τήν ὁποίαν οὐδείς ἠδυνήθη καί οὐδείς δύναται νά ἀμφισβητήσῃ. Τῆς πραγματικότητος αὐτῆς μάρτυς ἀψευδής εἶναι ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ καί ἐν προκειμένῳ, τό παλαίφατον Πατριαρχεῖον τῶν Ἰεροσολύμων.

Ἡ δέ μαρτυρία τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων ἐκπηγάζει ἐκ τῆς ἀποστολικῆς καί κηρυγματικῆς σωτηριώδους ἐμπειρίας τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, καθ᾽ ἥν τοῦ ἐδόθη σκόλοψ τῇ σαρκί, ἵνα μή ὑπεραίρηται, (Β´Κορ. 12,7). Καί ὁμολογεῖ ὁ ἴδιος: «Ὑπέρ τούτου τρίς τόν Κύριον παρεκάλεσα, ἵνα ἀποστῇ ἀπ᾽ ἐμοῦ. Καί εἴρηκέ μοι. Ἀρκεῖ σοι ἡ Χάρις μου, ἡ γάρ δύναμίς μου ἐν ἀσθενείᾳ τελειοῦται», (Β´Κορ. 12,9).

Τόν σκόλοπα τοῦτον «τῇ σαρκί» φέρομεν καί Ἡμεῖς, οἱ ἐλέῳ Θεοῦ κατασταθέντες ἱερουργοί καί διάκονοι τῆς ἐν Χριστῷ ἀποστολικῆς διαδοχῆς Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου. Λέγομεν δέ τοῦτο, διότι ἡμεῖς ὡς ἄνθρωποι σάρκα φοροῦντες καί τόν κόσμον οἰκοῦντες, οὐδέν ποιοῦμεν ἀφ᾽ἑαυτῶν, ἀλλά καί οὐδέν δυνάμεθα ποιῆσαι ἄνευ τῆς θείας Χάριτος καί δυνάμεως, ἡ ὁποία τελειοῦται ἐν τῇ ἀσθενείᾳ ἡμῶν. Αὐτήν ἀκριβῶς τήν δύναμιν ὑπεσχέθη εἰς τούς μαθητάς καί ἀποστόλους ὁ θεῖος τῆς Ἐκκλησίας δομήτωρ λέγων: «ἀλλά λήψεσθε δύναμιν ἐπελθόντος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἐφ ὑμᾶς καί ἔσεσθέ μοι μάρτυρες ἔν τε Ἱερουσαλήμ καί ἐν πάσῃ Ἰουδαίᾳ καί Σαμαρείᾳ καί ἕως ἐσχάτου τῆς γῆς», (Πράξ. 1,8).

Ναί, ἀγαπητοί μου, ἡ τοῦ Χριστοῦ παρουσία, δηλονότι ἡ ζῶσα Χριστιανική μαρτυρία ἐν τῇ ἀγίᾳ Γῇ διά μέσου τῆς Ἐκκλησίας, εἶναι ἔργον τῆς δυνάμεως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τοῦ ἐπελθόντος εἰς τούς ἔχοντας τό μυστήριον τῆς πίστεως «εἰς Χριστόν ἐσταυρωμένον καί ἀναστάντα ἐν καθαρᾷ  συνειδήσει», ὡς λέγει ὁ σοφός Παῦλος, ( Α´ Τιμ. 3,9).

Μέ ἄλλα λόγια, ἀγαπητοί μου, δέν ἀρκεῖ ἡ διά χειλέων μόνον ὁμολογία τοῦ ὀνόματος τοῦ Χριστοῦ: «Οὐ πᾶς ὁ λέγων μοι Κύριε, Κύριε εἰσελεύσεται εἰς τήν βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν, ἀλλ᾽ ὁ ποιῶν τό θέλημα τοῦ Πατρός μου τοῦ ἐν Οὐρανοῖς», λέγει ὁ Χριστός, ἐπικαλούμενος τούς λόγους τοῦ Προφήτου Ἠσαΐου: «Ὑποκριταί, καλῶς προεφήτευσε περί ὑμῶν Ἠσαΐας λέγων: ἐγγίζει μοι ὁ λαός οὗτος τῷ στόματι αὐτῶν καί τοῖς χείλεσι μέ τιμᾷ, ἡ δέ καρδία αὐτῶν πόρρω ἀπέχει ἀπ᾽ἐμοῦ», (Ματθ. 15,8).

Εἶναι καιρός, ἀγαπητοί μου, τοῦ ἀνανῆψαι. Καιρός δηλαδή νά ἔλθωμεν εἰς ἑαυτόν, διότι ζῶμεν, ὡς μᾶς ὑπενθυμίζει ὁ θεῖος Παῦλος, εἰς καιρούς χαλεπούς, (Β´ Τιμ. 3,1),  κατά τούς ὁποίους, «ἔσονται γάρ οἱ ἄνθρωποι φίλαυτοι, φιλάργυροι, ἀλαζόνες, ὑπερήφανοι, βλάσφημοι, γονεῦσι ἀπειθεῖς, ἀχάριστοι, φιλήδονοι μᾶλλον ἤ φιλόθεοι, ἔχοντες μόρφωσιν εὐσεβείας, τήν δέ δύναμιν αὐτῆς ἠρνημένοι», ( Β´ Τιμ. 3, 2-5).

Εἶναι καιρός, ἐπαναλαμβάνομεν ἀγαπητοί μου, νά ἀνοίξωμεν τάς καρδίας μας, διά νά δεχθῶμεν τήν θείαν ἔλλαμψιν «πρός φωτισμόν τῆς γνώσεως τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ ἐν τῷ προσώπῳ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ», (Β´ Κορ. 4,6). Ἔχομεν δέ τόν θησαυρόν τῆς φωτιστικῆς καί ἐνδόξου αὐτῆς γνώσεως, ὡς λέγει ὁ θεῖος Παῦλος, μέσα εἰς τά σώματά μας, τά εὔθραυστα καί χωμάτινα, διά νά ἀποδεικνύηται ὅτι τό  ὑπερβολικόν μεγαλεῖον τῆς δυνάμεώς μας, ἡ ὁποία ὑπερνικᾷ τά ἐμπόδια καί τούς κινδύνους εἶναι τοῦ Θεοῦ καί δέν προέρχεται ἀπό ἡμᾶς, τούς ἀσθενεῖς καί ἀδυνάτους: «ἔχομεν δέ τούς θησαυρούς τούτους ἐν ὀστρακίνοις σκεύεσιν, ἵνα ἡ ὑπερβολή τῆς δυνάμεως ᾖ τοῦ Θεοῦ καί μή ἐξ ἡμῶν», (Β´Κορ. 4,7).

Τό δέ ὀστράκινον σκεῦος, τό ὁποῖον περιέχει τόν ἀνεκτίμητον τοῦτον θεῖον θησαυρόν εἶναι ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Εἰς τήν ἰδιάζουσαν δέ κοινωνικοπολιτικήν κατάστασιν τῶν Χριστιανῶν τῆς Μέσης Ἀνατολῆς καί δή τῆς Ἁγίας Γῆς εἶναι τό Πατριαρχεῖον τῶν Ἱεροσολύμων, δηλαδή ἡ Ἐκκλησία τῶν σεπτῶν μαρτυρίων (Προσκυνημάτων) τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου ἐν Ναζαρέτ, τῆς Γεννήσεως ἐν Βηθλεέμ καί τοῦ Σταυροῦ καί τῆς Ἀναστάσεως εἰς Ἱερουσαλήμ, τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

«Ἰδού λοιπόν δή τί καλόν ἤ τί τερπνόν, ἄλλ᾽ ἤ τό κατοικεῖν ἀδελφούς ἐπί τό αὐτό», (Ψαλμ. 132,1). Ἰδού, λοιπόν, ψάλλει ὁ Προφήτης Δαβίδ, τί ὡραιότερον καί τί τερπνότερον ὑπάρχει, παρά νά κατοικοῦν ἀδελφοί ὁμοῦ ἐν ὁμονοίᾳ: «Οὐ δεσμούμενοι φύσεως σχέσει, ἀλλά πίστεως τρόπῳ, οὐ φύσεως ἀκολουθίᾳ, ἀλλά πίστεως ἑνώσει τῇ δυνάμει τοῦ Ἁγίου Πνεύματος», κατά τόν ὑμνῳδόν τῆς Ἐκκλησίας.

Τόν θησαυρόν τῆς θείας δυνάμεως, τῆς ἐν ἀσθενείᾳ τελειουμένης κατέχοντες, δόξαν καί εὐχαριστίαν ἀναπέμψωμεν τῷ Υιῷ τοῦ Θεοῦ καί Πατρός ἡμῶν καί τῷ Υἱῷ τῆς Παρθένου Μαρίας, Κυρίῳ δέ ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἀμήν».

καί ἀραβιστί ὡς ἕπεται: (ἰδ. ἠλεκτρονικόν σύνδεσμον https://en.jerusalem-patriarchate.info/ar/2011/10/23/721/ )

Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν ἐπηκολούθησε δεξίωσις μετ᾽ἀναψυκτικῶν εἰς τήν παρακειμένην τῷ προσκυνήματι αἴθουσαν, μετ᾽ αὐτήν δέ γεῦμα εἰς τό ἑστιατόριον τοῦ YMCA, παρατεθέν ὑπό τῶν ἐκπροσώπων τῆς Διοικητικῆς Ἐπιτροπῆς καί τῆς Ἀντιπροσωπευτικῆς Συνελέυσεως τῆς Ναζαρέτ.

Εἰς τάς ἐν τῇ αἰθούσῃ τῆς δεξιώσεως προσφωνήσεις ἐτονίσθη ἑκατέρωθεν ἡ σημασία τῆς συνεχίσεως τῆς στενῆς πνευματικῆς συνεργασίας Πατριαρχείου καί ποιμνίου, ἡ συνέχισις τῶν συναφθεισῶν συμφωνιῶν διά τήν ἀνέγερσιν τοῦ εἰς τό Κτῆμα τοῦ Κάσρ-Ἰλ-Μουτράν Ἐκκλησίας καί σχολείου καί ἡ πρόθεσις τοῦ Μακαριωτάτου νά ἀνεγείρῃ νέον κωδωνοστάσιον τοῦ ἱεροῦ ναοῦ τοῦ Εὐαγγελισμοῦ διά δωρεᾶς εὐσεβοῦς προσκυνητοῦ ἐξ Ἑλλάδος καί νά ἀνταποκριθῇ διά τήν ἐν τῷ μέτρῳ τοῦ δυνατοῦ ἀναπλήρωσιν τῶν ἐλλειπόντων.

Ἡ προσφώνησις τοῦ Μακαριωτάτου εἰς τήν αἴθουσαν τῆς δεξιώσεως ἔχει ὡς ἕπεται:

«Καί τά νῦν παρατίθεμαι ὑμᾶς ἀδελφοί, τῷ θείῳ λόγῳ τῆς χάριτος αὐτοῦ, τῷ δυναμένῳ ἐποικοδομῆσαι καί δοῦναι ὑμῖν κληρονομίαν ἐν τοῖς ἡγιασμένοις … ἀργυρίου ἤ χρυσίου ἤ ἰματισμοῦ οὐδενός ἐπεθύμησα», (Πραξ. 20, 32-33).

Ἱερώτατε Μητροπολῖτα Ναζαρέτ καί ἐν Χριστῷ ἀδελφέ, κ. Κυριακέ.

Ἐκλελεγμένε Πρόεδρε τοῦ Κοινοτικοῦ Συμβουλίου Ναζαρέτ, Dr. Azmi Hakim  καί ἀξιότιμα μέλη αὐτοῦ,

Ἀγαπητοί ἀδελφοί,

Μέ τούς ἀνωτέρω Παυλείους λόγους χαιρετίζομεν ὑμᾶς καί ἐν ταυτῷ συγχαίρομεν μεθ᾽ ὑμῶν ἐπί τῇ καθ᾽ ὅλα νομίμῳ ἐπανεκλογῇ καί ἐγκαταστάσει ὑμῶν ὡς τοῦ Προέδρου τοῦ Κοινοτικοῦ Συμβουλίου τοῦ ἐν Ναζαρέτ χριστεπωνύμου Ἑλληνορθοδόξου πληρώματος Ἡμῶν.

Ἐπικαλούμεθα τούς λόγους τοῦ σοφοῦ Παύλου, διότι οὗτος προτρέπει ἡμᾶς ὅτι δεῖ «χαίρειν μετά χαιρόντων», (Ρωμ. 12,15).

Μάλιστα δέ κατά τήν ὑπό τοῦ Χριστεπωνύμου πληρώματος τῆς Κοινότητος ἡμῶν ἀνατεθείσης ὑμῖν φροντίδος καί μερίμνης αὐτῆς διά τῆς ψήφου ἐμπιστοσύνης τῶν πιστῶν μελῶν αὐτῆς.

Κύριε Πρόεδρε,

ἀναλαμβάνετε τά ἠνία τῆς σεβαστῆς ἡμῶν Κοινότητος εἰς καιρούς λίαν χαλεπούς, ἀλλά καί εὐπροσδέκτους κατά Παῦλον. Χαλεπούς μέν, ἕνεκεν τῶν ἀπροβλέπτων καί μᾶλλον ἀπειλητικῶν κοινωνικοπολιτικῶν ἐξελίξεων, τῶν διαδραματιζομένων ἐν τῇ Μέσῃ Ἀνατολῇ καί δή ἐν τῇ περιοχῇ ἡμῶν. Εὐπροσδέκτους δέ, ἕνεκεν τῆς σφυρηλατουμένης ἑνότητος κλήρου τε καί λαοῦ, Κοινότητος καί Πατριαρχείου. Λέγομεν δέ τοῦτο, διότι ἀπεδείχθη περίτρανα ὅτι ἡ ἑνότης τοῦ Χριστεπωνύμου ποιμνίου μετά τῆς πνευματικῆς ἅμα δέ καί ἐκκλησιαστικῆς ἀναφορᾶς αὐτοῦ εἶναι ἀπόρροια τῆς ἄχρι τοῦδε ἀγαστῆς καί ἁρμονικῆς συνεργασίας, βασιζομένης ἐπί τοῦ διαλόγου τῆς ἐν Χριστῷ ἀγάπης καί ἀληθείας.

Οὐχ ἧττον δέ καί ἐπί τῆς ἐντολῆς τοῦ Κυρίου λέγοντος, «ὅς ἐάν θέλῃ ἐν ὑμῖν εἶναι πρῶτος, ἔσται ὑμῶν δοῦλος, ὥσπερ ὁ Υἱός τοῦ ἀνθρώπου οὐκ ἦλθε διακονηθῆναι, ἀλλά διακονῆσαι καί δοῦναι τήν ψυχήν αὐτοῦ λύτρον ἀντί πολλῶν», ( Ματθ. 20, 27-28).

Ἐπ᾽οὐδενί ἀμφιβάλλομεν ὅτι ὁ ἐχθρός τῆς Ἐκκλησίας καί συνεπῶς ὁ ἐχθρός τῆς ὁμονοίας καί τῆς ἑνότητος αὐτῆς, δηλονότι ὁ ἀντίδικος διάβολος, «ὡς λέων ὠρυόμενος περιπατεῖ ζητῶν τίνα καταπίῃ», (Α´ Πέτρ. 5-8).

Οὐ φοβούμεθα οὐδέ πτοούμεθα, διότι ἔχομεν ἀρχηγόν τῆς πίστεως ἡμῶν τόν νικητήν τοῦ θανάτου, τόν σταυρωθέντα καί ἀναστάντα Χριστόν, ἐπί τόν Ὁποῖον ἐπιρρίπτομεν πᾶσαν τήν μέριμναν ἡμῶν, «ὅτι Αὐτῷ μέλλει περί ἡμῶν», (Πέτρ. 5,8).

Κατακλείομεν τήν προσλαλιάν ἡμῶν διά τῶν λόγων τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου, λέγοντος: «ἀντίστητε τῷ ἀντιδίκῳ διαβόλῳ στερεοί τῆς πίστεως, εἰδότες τά αὐτά τῶν παθημάτων τῇ ἐν κόσμῳ ὑμῶν ἀδελφότητι ἐπιτελεῖσθαι». Ἀναλυτικώτερον εἰπεῖν: Πρός τόν ἀντίπαλον τοῦτον ἀντιστάθητε, στηριγμένοι στερεοί εἰς τήν πίστιν, παρηγορούμενοι ἀπό τήν γνῶσιν, ὅτι τά ἴδια ἀκριβῶς παθήματα γίνονται ἐφ᾽ ὅλους τούς ἐν Χριστῷ ἀδελφούς, πού εἶναι διεσπαρμένοι μέσα εἰς τόν μακράν τοῦ Θεοῦ κόσμον.

Ἐπί δέ τούτοις, ἐπικαλούμενοι τάς Πατρικάς καί Πατριαρχικάς ἡμῶν εὐχάς καί  εὐλογίας, εὐχόμεθα ὑμῖν, Κύριε Πρόεδρε, καί τοῖς εὐσεβεῖς συνεργάταις ὑμῶν τήν χάριν τοῦ Παναγίου Τάφου καί τοῦ Ἱεροῦ Προσκυνήματος τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς ἀειπαρθένου καί ὑπερευλογημένης Θεοτόκου Μαρίας ὑπέρ εὐοδώσεως τῶν νέων ὑψηλῶν ὑμῶν καθηκόντων.

Συγχαρητήρια καί καλήν ἐπιτυχίαν. Ἀμήν».

Ἡ προσφώνησις τοῦ Προέδρου τῆς Διοικητικῆς Ἐπιτροπῆς  κ. Ἄζμη Χακήμ ἔχει ἀραβιστί ὡς ἕπεται: (ἰδ. ἠλεκτρονικόν σύνδεσμον  https://en.jerusalem-patriarchate.info/ar/2011/10/23/717/ )

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_0_placeholder