Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ & Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΓΕΩΡΓΙΑΣ ΣΥΛΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΝ ΕΙΣ ΤΟΝ ΠΑΝΑΓΙΟΝ ΤΑΦΟΝ. - Πατριαρχείοv Ιεροσολύμων

Τήν νύκτα τοῦ Σαββάτου, 5^ης/18^ης Φεβρουαρίου πρός τήν Κυριακήν τῆς Ἀπόκρεω, 6^ης/19^ης Φεβρουαρίου 2012, ἔλαβε χώραν εἰς τόν Πανάγιον Τάφον Πατριαρχικόν Συλλείτουργον μεταξύ τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου καί τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Γεωργίας κ.κ. Ἡλία.

Ἡ κάθοδος εἰς τόν Ναόν τῆς Ἀναστάσεως ἐγένετο ἀπό τοῦ Πατριαρχείου τήν 12.00^ην μεσονυκτίου, τῶν κωδώνων χαρμοσύνως κρουομένων καί ὑπό βροχήν ῥαγδαίαν.

Συλλειτουργοί τοῦ Μακαριωτάτου εἰς τήν κατανυκτικήν καί μεγαλοπρεπῆ θείαν Λειτουργίαν ταύτην ἦσαν ἐκ τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων ὁ Ἱερώτατος Μητροπολίτης Καπιτωλιάδος κ. Ἡσύχιος, ὁ Γέρων Ἀρχιγραμματεύς Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντίνης κ. Ἀρίσταρχος καί ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Σεβαστείας κ. Θεοδόσιος ἐκ δέ τοῦ Πατριαρχείου Γεωργίας ὁ Μητροπολίτης Χόνης καί Σαμτρεδίας κ. Σάββας, ὁ Μητροπολίτης Μπατούμ καί Λαζέτι κ. Δημήτριος καί ὁ Μητροπολίτης Ζουκτία καί Τσαΐσι κ. Γεράσιμος, Ἁγιοταφῖται Ἱερομόναχοι καί πλειάς Γεωργιανῶν ἱερέων συνοδῶν τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Γεωργίας.

Τό Καθολικόν τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως, εἰς τό ὁποῖον ἐτελέσθη ὁ Ὄρθρος καί τόν χῶρον πέριξ τοῦ Παναγίου Τάφου, ἐπί τοῦ ὁποίου ἐτελεσιουργήθη ἡ θ. Λειτουργία, ἐπλήρωσαν ἀσφυκτικῶς Γεωργιανοί προσκυνηταί, ἀκολουθοῦντες εἰς τήν ἐπίσκεψιν Αὐτοῦ τόν Πατριάρχην Γεωργίας ἤ καί διαμένοντες εἰς τό Ἰσραήλ.

Πρό τῆς ἀπολύσεως τῆς θ. Λειτουργίας ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος προσεφώνησε τόν Μακαριώτατον Πατριάρχην Γεωργίας διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ:

Μακαριώτατε Ἀρχιεπίσκοπε Μιτσχέτης καί Τυφλίδος καί Καθολικέ Πατριάρχα πάσης Γεωργίας, κ. Ἠλία.

Τό ἡμέτερον παλαίφατον Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων καί ἡ ἐν αὐτῷ Γεραρά ἡμῶν Ἁγιοταφιτική Ἀδελφότης ἔσχον τήν τιμήν νά ὑποδεχθοῦν τήν Ὑμετέραν λίαν ἀγαπητήν καί περισπούδαστον Ἡμῖν Μακαριότητα εἰς ἐπίσημον ἐπίσκεψιν Αὐτῆς ἐπί τῶν ἡμερῶν τοῦ μακαριστοῦ προκατόχου Ἡμῶν Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κυροῦ Διοδώρου.

Κατά τάς ἡμέρας αὐτάς μετά πάροδον ἀρκετῶν ἐτῶν, τό Πατριαρχεῖον καί ἡ Ἀδελφότης ἔχομεν τήν χαράν καί τήν τιμήν νά ὑποδεχώμεθα Ὑμᾶς καί τήν τιμίαν Ὑμῶν Συνοδίαν εἰς ἀδελφικήν ἐπίσκεψιν Ὑμῶν, ἵνα καί πάλιν θεωρήσητε τοῖς ὄμμασιν τοῦ σώματος φυσικῶς καί τοῖς ὀφθαλμοῖς τῆς ψυχῆς νοερῶς τούς τόπους τῆς Ἁγίας Γῆς, τά σκηνώματα, τά ὁποῖα ἐπέλεξεν ὁ Θεός ἡμῶν, ἵνα ἀποστείλῃ τόν Υἱόν Αὐτοῦ τόν Μονογενῆ, σαρκωθέντα ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καί Μαρίας τῆς Παρθένου, γεννηθέντα κατά σάρκα ἐξ αὐτῆς, ἐμφανισθέντα καί συναναστραφέντα τοῖς ἀνθρώποις, σταυρωθέντα, ἀναστάντα καί ἀναληφθέντα εἰς οὐρανούς χάριν τῆς σωτηρίας ἡμῶν.

Ἐπί τῶν σκηνωμάτων τούτων, τῶν ἁγιασθέντων ἐκ τῆς μετά σαρκός ἐπιδημίας τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ, συναντῶνται σήμερον αἱ δύο Ἐκκλησίαι Ἡμῶν, Σιών τῆς Ἁγίας, ἡ ὁποία κατά τόν ὑμνῳδόν, «ἐδέχθη πρώτη ἄφεσιν ἁμαρτιῶν διά τῆς Ἀναστάσεως» καί ἡ ἀρχαία Ἐκκλησία τῆς Γεωργίας, ἡ μεταξύ τῶν πρώτων ἀσπασθεισῶν τόν ἐκ Σιών ἀνατείλαντα καί εὐαγγελισθέντα σωτήριον Εὐαγγελικόν λόγον.

Ἡ ἐν Χριστῷ τῷ κοινῷ ἡμῶν Διδασκάλῳ, Θεῷ καί Σωτῆρι λαμβάνουσα χώραν συνάντησις Ἡμῶν ἀποκορυφοῦται σήμερον ἐν αὐτῷ τῷ Ζωοδόχῳ Τάφῳ, ἐν ᾧ ἐτάφη καί ἐξ οὗ ἀνέστη ὁ Σωτήρ ἡμῶν Οὗτος, ἐν Πατριαρχικῷ Συλλειτούργῳ, εἰς τό ὁποῖον ἐν τῷ κοινῷ ποτηρίῳ ὁμολογοῦμεν καί διαδηλοῦμεν τήν κοινωνίαν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί τήν ἑνότητα καί πληρότητα τῆς πίστεως ἡμῶν, τήν διατηρηθεῖσαν παρ’ ἡμῶν ὡς ταύτην παρέδοσαν ὁ Κύριος, οἱ Ἀπόστολοι, οἱ Ἅγιοι Πατέρες καί Οἰκουμενικαί Σύνοδοι.

Ἐν ταυτῇ τῇ Λειτουργίᾳ ἀναμιμνῃσκόμεθα τοῦ Μυστικοῦ Δείπνου τοῦ Κυρίου, τῆς προσευχῆς Αὐτοῦ ἐν τῷ κήπῳ τῆς Γεθσημανῆς, τοῦ Σταυροῦ, τοῦ Τάφου, τῆς τριημέρου Ἀναστάσεως, τῆς εἰς οὐρανούς Ἀναλήψεως, τῆς ἐκ δεξιῶν Καθέδρας, τῆς δευτέρας καί ἐνδόξου πάλιν Παρουσίας, λέγοντες ἐν ταπεινώσει καί εὐχαριστίᾳ: «τά σά ἐκ τῶν σῶν, σοί προσφέρομεν κατά πάντα καί διά πάντα».

Ἐν μιᾷ τοιαύτῃ σταυρωσίμῳ καί ἀναστασίμῳ θεανθρωπίνῃ ἐμπειρίᾳ ἀναμιμνῃσκόμεθα ἰδιαιτέρως καί τῆς ζωῆς τῶν Ἐκκλησιῶν ἡμῶν, τῆς Ἱεροσολυμιτικῆς καί Γεωργιανῆς. Ἀναμιμνῃσκόμεθα τῶν παθῶν ἑκάστης ἐπί τοῦ ἱστορικοῦ γίγνεσθαι, τῶν δυσκολιῶν, τῶν διώξεων, τῶν θυμάτων, τῶν πολέμων, τῶν κακουχιῶν, μή διαμαρτυρόμενοι, ἀλλά ἐν εὐχαριστίᾳ δεχόμενοι ὅ,τι ὁ Κύριος ἐπέτρεψεν ἑκάστῳ. Ἀναμιμνῃσκόμεθα ὡσαύτως τῆς ἁμοιβαιότητος τῶν δύο Ἐκκλησιῶν Ἡμῶν εἰς συνεργασίαν καί βοήθειαν, τῆς παρουσίας καί τῆς βοηθείας τῶν Γεωργιανῶν πρός τήν Σιωνίτιδα Ἐκκλησίαν εἰς δυσχερεῖς χρόνους αὐτῆς καί τῆς πνευματικῆς καί ἠθικῆς ἀρωγῆς καί παρουσίας τῆς Σιωνίτιδος Ἐκκλησίας εἰς Γεωργίαν, εἰς ἱερούς ναούς καί μονάς εἰς Μετόχια καί εὐαγῆ ἱδρύματα.

Εἶναι ἐμφανῆ τά ἱστορικά καί ἀρχαιολογικά δείγματα τῆς Γεωργιανῆς παρουσίας εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν καί τῆς Ἱεροσολυμιτικῆς εἰς τήν Γεωργίαν. Ταῦτα διά λόγους ἐκκλησιαστικῆς συνειδήσεως καί πολιτιστικῆς ὑπευθυνότητος δεσμευόμεθα ἐνώπιον Θεοῦ καί ἀνρθρώπων, ὅπως διαφυλάσσωμεν, ἵνα ἀποτελοῦν δείκτας καί πυξίδας τῆς πορείας ἡμῶν εἰς τό παρόν καί τό μέλλον, παρακαταθήκην παραληφθεῖσαν παρά τῶν πατέρων ἡμῶν, ἵνα διαφυλάξωμεν ἐπαυξήσωμεν καί παραδώσωμεν εἰς τούς διαδόχους ἡμῶν.

Τοιαύτην παρακαταθήκην παρελάβομεν καί ὡς ποιμαντικήν Ἡμῶν ἀποστολήν ἐπιτελοῦμεν, ἵνα στηρίζωμεν τά Χριστεπώνυμα Ἡμῶν πληρώματα, τούς Χριστιανούς καί ὅλους τούς κατοίκους τῆς ἐμπεριστάτου ἡμῶν περιοχῆς τῆς Μέσης Ἀνατολῆς, πρός τήν ὁποίαν φέρει τό μήνυμα τῆς εἰρήνης καί τῆς συνδιαλλαγῆς ἡ προσκυνηματική Ὑμῶν ἐπίσκεψις αὕτη μετά τῆς τιμίας Ὑμῶν Συνοδίας καί τῶν συνοδευόντων Αὐτήν Γεωργιανῶν προσκυνητῶν.

Ἐν τοιαύτῃ φιλοχρίστῳ καί φιλαδέλφῳ διαθέσει ψυχῆς ὑποδεχόμεθα τήν Ὑμετέραν λίαν ἀγαπητήν καί περισπούδαστον Ἡμῖν Μακαριότητα καί τήν τιμίαν Αὐτῆς Συνοδίαν, οὐχί ὡς φιλοξενούμενον ἀλλ΄ ὡς ἀδελφόν, ὡς ἔνοικον, οὐχί μόνον ἐν τοῖς κλίμασιν Ἡμῶν ἀλλά καί ἐν ταῖς ψυχαῖς Ἡμῶν εὐφραινόμενοι ἐπί τῇ εὐφροσύνῃ Ὑμῶν ἐκ τῆς θέας καί τῆς θεωρίας τῶν Παναγίων Προσκυνημάτων.

Ἔσεσθε βέβαιοι, Μακαριώτατε, ὅτι ἀπό τοῦ Ζωοδόχου Τάφου τούτου καί ἀπό τοῦ Φρικτοῦ Γολγοθᾶ καθ’ ἑκάστην θά ἀναπέμπωμεν δεήσεις ὑπέρ ὑγιείας, εὐσταθείας καί μακροημερεύσεως Αὐτῆς, ὑπέρ εὐσταθείας τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Γεωργίας καί εὐημερίας τοῦ εὐσεβοῦς Γεωργιανοῦ λαοῦ ἐν ἐλευθερίᾳ καί ἀνεξαρτησίᾳ ἐν ὑπερβάσει τῶν δυσκολιῶν αὐτοῦ καί προόδῳ ἐν ἔργοις ἀγαθοῖς.

Ὁ Χριστός ἐν τῷ μέσῳ ἡμῶν. Ἡ χάρις τοῦ Ζωοδόχου Αὐτοῦ Τάφου εἴη μετά πάντων ἡμῶν.

Ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Γεωργίας κ. Ἠλίας ἀνταπαντῶν εἶπεν:

«Μακαριώτατε Πατριάρχα Ἱεροσολύμων καί πάσης Παλαιστίνης κ.κ. Θεόφιλε:

Εἴμεθα βαθύτατα συγκεκινημένοι, διότι ἠξιώθημεν νά λειτουργήσωμεν εἰς τόν Πανάγιον καί Ζωοδόχον Τάφον διά τήν εἰρήνην, τήν εὐημερίαν καί σωτηρίαν τῶν λαῶν μας.

Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, ὁ ἀποθανών εἰς τήν ἐξορίαν εἰς τά μέρη τῆς Γεωργίας καί Ἁρμενίας, ἔλεγε «δόξα τῷ Θεῷ πάντων ἕνεκεν». Οὕτω λέγομεν καί Ἡμεῖς διά πάντα καί διά τήν ἐπίσκεψιν Ἡμῶν καί λειτουργίαν ταύτην. Εἶναι ἡ τετάρτη καί τελευταία φορά, πού ἐπισκεπτόμεθα τήν Ἁγίαν Γῆν.

Ἡ Ἐκκλησία πορεύεται εἰς τόν κόσμον, ἔχουσα ὡς ὁδηγόν τό φῶς τοῦ Χριστοῦ, ὡς φῶς εἰς τάς τρίβους αὐτῆς, τό φῶς τοῦτο εἶναι ἰσχυρότερον πάσης δυνάμεως πολεμούσης τήν Ἐκκλησίαν.

Οἱ ἀγῶνες Σας, Μακαριώτατε, εἶναι γνωστοί διεθνῶς καί ἐκτιμῶνται διά τοῦτο καί προσέτρεξαν τόσοι προσκυνηταί ἐκ Γεωργίας.

Σᾶς εὐχόμεθα τήν δύναμιν τοῦ Θεοῦ διά τήν αἰσίαν ἔκβασιν καί ἐπιτυχίαν τῶν ἀγώνων Σας.

Πάλιν καί πάλιν Σᾶς εὐχαριστοῦμεν διά τήν θερμήν καί φιλάδελφον ὑποδοχήν.

Ὁ Τίμιος Σταυρός τοῦ Χριστοῦ νά εἶναι ἡ δύναμις Ὑμῶν».

Μετά τήν ἀπόλυσιν τῆς θείας Λειτουργίας καί τήν εὐλογίαν τοῦ λαοῦ, οἱ δύο Προκαθήμενοι ἐδέχθησαν τήν φιλοξενίαν τοῦ ἡγουμένου τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως, Παρασκευοφύλακος Ἀρχιμανδρίτου π. Ἰσιδώρου εἰς τό γραφεῖον αὐτοῦ.

Τῶν κωδώνων κρουομένων, οἱ Προκαθήμενοι καί οἱ συνοδοί Αὐτῶν ἀνῆλθον πρός τό Πατριαρχεῖον καί τάς οἰκίας Αὐτῶν δι’ ἀνάπαυσιν.

Τήν μεσημβρίαν τῆς Κυριακῆς, 6^ης /19^ης Φεβρουαρίου 2012, ἔλαβε χώραν συνάντησις τῶν δύο Προκαθημένων καί τῶν συνοδειῶν Αὐτῶν εἰς τήν αἴθουσαν τοῦ Πατριαρχείου.

Ἐνταῦθα ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος προσέφερε τά δῶρα Αὐτοῦ εἰς τόν Πατριάρχην Γεωργίας καί τήν συνοδείαν Αὐτοῦ.

Εἰς τόν Πατριάρχην Ἠλίαν προσέφερε ράβδον ἀπό ἐλεφαντοστοῦν κατεσκευασμένην εἰς Βηθλεέμ καί σέτ ἀρχιερατικῶν ἐγκολπίων καί σταυρόν καί τό βιβλίον τῆς Ἱστορίας Ἱεροσολύμων τοῦ Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου, καί τό βιβλίον τοῦ καθηγητοῦ κ. Δημητρακοπούλου περί τοῦ τόπου τοῦ Βαπτίσματος τοῦ Κυρίου, εἰς δέ τούς Ἀρχιερεῖς συνοδούς Αὐτοῦ ἐγκόλπιον, εἰς δε τούς ἱερομονάχους καί ἱερεῖς συνοδούς – μέλη τῆς ἀποστολῆς, σταυρόν καί τά ὡς ἄνω βιβλία ὡσαύτως ἔχοντα σχέσιν με τήν Ἱστορίαν τῆς Ἐκκλησίας Ἱεροσολύμων.

Ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Γεωργίας κ.κ. Ἠλίας προσέφερεν εἰς τόν Μακαριώτατον Πατριάρχην Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλον εἰκόνα τοῦ Ἁγίου Γεωργίου ἐκ σμάλτου καί ὡραιότατον κεντητόν κάλυμμα Γεωργιανῆς τέχνης διά τόν τάφον τῆς Παναγίας, εἰς δέ τούς Ἁγιοταφίτας Ἀρχιερεῖς ἐπέδωσεν ἐπίχρυσον βραχιόλιον χειρός μετά τοῦ ὀνόματος Αὐτοῦ.

Ληξάσης τῆς φιλαδέλφου ταύτης ἐκδηλώσεως ἠκολούθησε τράπεζα Ἁγιοταφιτική πρός τιμήν τοῦ Πατριάρχου Γεωργίας καί τῆς συνοδείας Αὐτοῦ.

Διαρκούσης τῆς τραπέζης ταύτης ὁ Μακαιώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος προσεφώνησε τόν Μακαριώτατον Πατριάρχην Γεωργίας διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ:

Μακαριώτατε Ἀρχιεπίσκοπε Μεστχέτης καί Τυφλίδος καί Καθολικέ Πατριάρχα πάσης Γεωργίας κ. Ἡλία

Ἡ χάρις τοῦ Παναγίου καί Ζωοδόχου Τάφου τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος Ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἠξίωσεν ἡμᾶς, τάς Ἐκκλησίας δηλονότι τῆς Γεωργίας καί Ἱεροσολύμων νά γίνωμεν μέτοχοι τοῦ Σώματος καί τοῦ Αἵματος τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ ἐν τῇ θείᾳ καί εὐχαριστιακῇ συνάξει, ἥν ἐτελέσαμεν ἐν αὐτῷ τούτῳ τῷ καινῷ καί κενῷ Μνήματι τῆς τριημέρου Ταφῆς καί Ἀναστάσεως Αὐτοῦ.

Ἡ εὐχαριστιακή αὕτη Κοινωνία τοῦ Κυριακοῦ σώματος καί αἵματος ἀποτελεῖ τήν τελείωσιν τῆς ἐν Χριστῷ πίστεως ἡμῶν, τουτέστιν τῆς συναναστάσεως ἡμῶν μετά τοῦ νέου Ἀδάμ τοῦ δι’ ἡμᾶς καί ὑπέρ ἡμῶν σάρκα φορέσαντος ἐν Βηθλεέμ καί Σταυρόν ὑπομείναντος ἐν Ἰερουσαλήμ.

Τῆς ἐμπειρίας ταύτης, δηλονότι τοῦ μυστηρίου τῆς θείας Οἰκονομίας, κῆρυξ καί ὁμολογητής εἶναι ἡ Ἁγία τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία. Πρῶτος δέ ποιμήν καί διδάσκαλος καί πιστός Οἰκονόμος τοῦ μυστηρίου τῆς Ἐκκλησίας ἀνεδείχθη ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος Ἰάκωβος ὁ Ἀδελφόθεος ὁ καί Ἱεράρχης τῶν Ἱεροσολύμων.

Τήν ἱεράν ταύτην ἀποστολικήν καί Ἱεραρχικήν παράδοσιν τοῦ ἀπαρατρέπτου τῆς μαρτυρίας καί τῆς παρρησίας τοῦ Χριστοῦ διεφύλαξεν ἀπαρεγκλίτως ἡ Ἐκκλησία τῶν Ἱεροσολύμων διά τοῦ Ἱεροῦ Τάγματος τῶν Σπουδαίων τῆς Γεραρᾶς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος. Διεφύλαξε δέ αὐτήν τήν ἀποστολικήν διαδοχήν καί παράδοσιν οὐχί μόνον διά τοῦ μαρτυρίου τῆς συνειδήσεως, ἀλλά καί διά τοῦ μαρτυρίου τοῦ αἵματος τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ.

Μακαριώτατε Πατριάρχα τῆς Γεωργίας καί ἐν Χριστῷ ἀδελφέ,

Ἡ ὑπέρ τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ ἔκχυσις τοῦ μαρτυρικοῦ αἵματος τῶν Ἁγιοταφιτῶν Πατέρων καί ἀδελφῶν δέν ἀνήκει εἰς τό παρελθόν ἀλλά εἰς τό παρόν καί τό μέλλον. Καί τοῦτο διότι Αὐτός οὗτος ὁ Κύριος ἡμῶν παρήγγειλεν ἡμῖν τά στίγματα Ἰωάννου τοῦ Εὐαγγελιστοῦ λέγων: «μή φοβοῦ, ἐγώ εἰμι ὁ πρῶτος καί ὁ ἔσχατος καί ὁ ζῶν καί ἐγενόμην νεκρός καί ἰδού ζῶν εἰμι εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων καί ἔχω τάς κλεῖς τοῦ θανάτου καί τοῦ Ἅδου», (Ἀποκ. 1, 17-18).

Τό εὐαγγέλιον τῆς ζωῆς καί τοῦ θανάτου τοῦ Χριστοῦ καλούμεθα νά διακονήσωμεν ὡς μέλη τοῦ σώματος τοῦ Ἑνός κατά τόν σοφόν Παῦλον λέγοντα: «Καθάπερ γάρ τό σῶμα ἕν ἐστι καί μέλη ἔχει πολλά, πάντα δέ τά μέλη τοῦ σώματος τοῦ ἑνός, πολλά ὄντα, ἕν ἐστι σῶμα, οὕτω καί ὁ Χριστός, καί γάρ ἐν ἑνί πνεύματι ἡμεῖς πάντες εἰς ἕν σῶμα ἐβαπτίσθημεν, εἴτε Ἰουδαῖοι εἴτε Ἕλληνες, εἴτε δοῦλοι εἴτε ἐλεύθεροι, καί πάντες εἰς ἕν Πνεῦμα ἐποτίσθημεν», ( Α’ Κορ. 12, 12-13).

Ἐν τῷ ἑνί τούτῳ πνεύματι τοῦ Χριστοῦ χαιρετίζομεν Ὑμᾶς, Μακαριώτατε, καί τά τίμια μέλη τῆς συνοδείας σας, εὐχόμενοι ὑπέρ τῆς διαφυλάξεως τῆς ἑνότητος τῆς πίστεως ἡμῶν καί τῆς κοινωνίας τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Ἔτη πολλά, εὐλογημένη ἡ προσκυνηματική Ὑμῶν θεωρία καί εὐλογημένος ὁ καιρός τῆς ἁγίας νηστείας τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς διά τήν ἐντός τῶν καρδιῶν πάντων ἡμῶν ὑποδοχήν τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ καί τῆς συναναστάσεως μετ’ Αὐτοῦ τῶν ζητούντων τήν δικαιοσύνην καί τήν ἐπί γῆς εἰρήνην πάντων τῶν λαῶν καί τῶν ἐθνῶν τῆς γῆς Ἀμήν».

Ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Γεωργίας εἶπε:

«Θεωροῦμεν ἰδιαιτέραν εὐλογίαν τήν ἐπίσκεψιν Ἡμῶν εἰς Ἱεροσόλυμα. Ἐνθυμούμεθα τόν Γεωργιανόν Ἅγιον Δαβίδ, ὁ ὁποῖος ἦλθεν ὡς προσκυνητής εἰς Ἱεροσόλυμα, ἀλλά δέν εἰσῆλθε εἰς τήν πόλιν, ἔλαβε μόνον δύο πέτρας ἀπό τά τείχη καί ἀνεχώρησε. Ὁ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων τότε εἶδεν εἰς τό ὄνειρον αὐτοῦ ὅτι εἶς Γεωργιανός μοναχός ἦλθε καί ἔλαβε ὅλην τήν εὐλογίαν τῆς Ἱερουσαλήμ. Τοῦτον ἐκυνήγησαν καί ἔλαβον ἐξ αὐτοῦ τήν μίαν πέτραν, τήν ἄλλην τοῦ τήν ἄφησαν καί τήν ἐπῆρεν εἰς τήν Γεωργίαν καί ἐκεῖ φυλάσσεται μέχρι σήμερον.

Τοιαύτην ἀγάπην τρέφει ὁ Γεωργιανός λαός πρός τά ἅγια χώματα.

Εὐχαριστῶν, Σᾶς εὔχομαι πλουσίαν τήν ἄνωθεν ἐνίσχυσιν, διά νά τά δυαφυλάττητε τά Πανάγια Προσκυνήματα ἀπό τῆς ἐπιβολῆς τῆς παγκοσμιοποιήσεως καί πάσης ἄλλης ἐπιβολῆς».

Τό ἑσπέρας τῆς ἡμέρας ταύτης ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Γεωργίας ἐπεσκέφθη διά προσκύνησιν τόν Τάφον τῆς Θεοτόκου εἰς Γεθσημανῆν.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ngg_shortcode_0_placeholder