Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΑΜΠΟΥΝΤ.
Τήν Κυριακήν τοῦ Τελώνου καί Φαρισαίου, ἡμέραν ἐνάρξεως τοῦ Τριῳδίου, 27ην Ἰανουαρίου /9ην Φεβρουαρίου 2014, ἐτελέσθη θεία Λειουργία εἰς τήν Ἑλληνορθόδοξον (Rum Orthodox) Κοινότητα τοῦ Πατριαρχείου εἰς τήν κώμην Ἀμπούντ, πλησιόχωρον τῆς Ραμάλλας.
Ἡ ἐν λόγῳ Κοινότης τοῦ Πατριαρχείου ἀριθμεῖ περί τά 1500 μέλη καί ἔχει ὡς λειτουργικόν κέντρον αὐτῆς Ἱερόν Ναόν τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου, διατηροῦντα εἰσέτι ἔντονα τά στοιχεῖα τῆς πρωΐμου Βυζαντινῆς Ἀρχιτεκτονικῆς.
Τήν ἐν λόγῳ Κοινότητα ἐπεσκέφθη διά λόγους ποιμαντικούς ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος καί ἐτέλεσε τήν θείαν Λειτουργίαν, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀβήλων κ. Δωροθέου, τοῦ Γέροντος Ἀρχιγραμματέως Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, τοῦ Τελετάρχου Ἀρχιμανδρίτου π. Πορφυρίου , τοῦ Προϊσταμένου τῆς ἐν λόγῳ Κοινότητος, Οἰκονόμου π. Ἐμμανουήλ τοῦ Ἀρχιδιακόνου π. Εὐλογίου καί τοῦ Ἱεροδιακόνου Διονυσίου καί συμμετεχόντων καί ψαλλόντων τῶν Ὀρθοδόξων πιστῶν τῆς ἐνορίας ταύτης ἐν εὐλαβείᾳ καί κατανύξει.
Πρός τό εὐσεβές ἐκκλησίασμα τοῦτο ἐκήρυξε τόν θεῖον Λόγον ὁ Μακαριώτατος, ἔχοντα ὡς ἕπεται:
«Εἶπεν ὁ Κύριος. Ὅτι πᾶς ὁ ὑψῶν ἑαυτόν ταπεινωθήσεται, ὁ δέ ταπεινῶν ἑαυτόν, ὑψωθήσεται», (Λουκ. 18,14).
Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,
εὐλαβεῖς Χριστιανοί,
Σήμερον ἡ ἁγία ἡμῶν Ἐκκλησία τῇ χάριτι καί τῷ ἀπείρῳ ἐλέει τοῦ Πανοικτίρμονος Θεοῦ εἰσάγει ἡμᾶς εἰς τό τῆς προετοιμασίας στάδιον, δηλονότι τῆς ἁγίας καί μεγάλης Τεσσαρακοστῆς διά τῆς τοῦ Τελώνου καί τοῦ Φαρισαίου ἐν τῷ ἱερῷ Εὐαγγελίῳ παραβολῆς μνείαν ποιουμένης. «Μή προσευξώμεθα φαρισαϊκῶς ἀδελφοί», λέγει ὁ μελῳδός, «ὁ γάρ ὑψῶν ἑαυτόν ταπεινωθήσεται, ταπεινωθῶμεν ἐναντίον τοῦ Θεοῦ τελωνικῶς διά νηστείας κράζοντες: Ἱλάσθητι ἡμῖν ὁ Θεός, τοῖς ἁμαρτωλοῖς».
Ἐπί πλέον δέ κατά τήν παροῦσαν ἡμέραν σύν Θεῷ ἀρχόμεθα καί τοῦ λειτουργικοῦ βιβλίου τῆς Ἐκκλησίας γνωστοῦ ὡς Τριῳδίου. Τό βιβλίον τοῦτο ἐμελούργησαν ἄριστα καί ὡς ἐχρῆν κατά τόν Συναξαριστήν οἱ ὑπό τοῦ Ἁγίου Πνεύματος κινούμενοι Ἅγιοι καί Θεοφόροι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας, σκοποῦντες εἰς προπαρασκευήν ἡμῶν καί ἑτοιμασίαν πρός τούς πνευματικούς ἀγῶνας τῶν νηστειῶν καί τῆς προσευχῆς, ἀλλά καί τῆς μετανοίας.
Νηστεία, μετάνοια, καί προσευχή, ἀγαπητοί μου, εἶναι τά πνευματικά μέσα προετοιμασίας πρός ἔλεγχον καί ὑπερνίκησιν τοῦ σαρκικοῦ φρονήματος καί συνεπῶς πρός κατόρθωσιν τοῦ ἐξαγνισμοῦ τῆς ψυχῆς καί τοῦ σώματος καί τῆς καθάρσεως τοῦ νοός.
Αὐτός οὗτος ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ὅταν ὡδηγήθη ὑπό τοῦ Ἁγίου Πνεύματος εἰς τήν ἔρημον, διά νά πειρασθῇ (νά δοκιμασθῇ ὡς ἄνθρωπος) ἀπό τοῦ διαβόλου καί ἀγωνισθῇ νικηφόρως κατ’ αὐτοῦ, ἐνήστευσεν ἡμέρας τεσσαράκοντα καί νύκτας τεσσαράκοντα, (Ματθ. 4, 1-2). Ὁ ἴδιος ὁ Σωτήρ ἡμῶν κηρύσσει λέγων: «οὐκ ἐλήλυθα καλέσαι δικαίους, ἀλλὰ ἁμαρτωλοὺς εἰς μετάνοιαν», (Λουκ. 5,32).
Ἐξ ἄλλου ὁ Κύριος ἔλεγε πρός τούς μαθητάς Του καί παραβολήν, διά νά τούς διδάξῃ ὅτι πρέπει πάντοτε αὐτοί νά προσεύχωνται καί νά μήν ἀποκάμνουν καί ἀποθαρρύνωνται, ἐάν αἱ προσευχαί των δέ εἰσακούωνται ἀμέσως. «Ἔλεγε δὲ καὶ παραβολὴν αὐτοῖς πρὸς τὸ δεῖν πάντοτε προσεύχεσθαι αὐτοὺς καὶ μὴ ἐκκακεῖν», (Λουκ. 18,1).
Διά τῆς νηστείας τῆς μετανοίας καί τῆς προσευχῆς ἡ ἁγία ἡμῶν Ἐκκλησία ἐπιδιώκει τήν κοινωνίαν καί συμμετοχήν ἡμῶν εἰς τήν ἐν Χριστῷ ζωή, ὡς διδάσκει ὁ σοφός Παῦλος: «ἐάν τε γὰρ ζῶμεν, τῷ Κυρίῳ ζῶμεν, ἐάν τε ἀποθνήσκωμεν, τῷ Κυρίῳ ἀποθνήσκομεν. ἐάν τε οὖν ζῶμεν ἐάν τε ἀποθνήσκωμεν, τοῦ Κυρίου ἐσμέν. εἰς τοῦτο γὰρ Χριστὸς καὶ ἀπέθανε καὶ ἀνέστη καὶ ἔζησεν, ἵνα καὶ νεκρῶν καὶ ζώντων κυριεύσῃ.
Μέ ἄλλα λόγια, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ἡ ἁγία καί μεγάλη Τεσσαρακοστή εἶναι στάδιον πνευματικόν, ὅπου ἡμεῖς οἱ πιστοί, τά μέλη τῆς Ἐκκλησίας, δηλονότι τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, καλούμεθα νά ἀγωνισθῶμεν καί νά παλαίσωμεν τά πάθη μας καί «πάντα τά βέλη τοῦ πονηροῦ τά πεπυρωμένα σβέσαι», (Ἐφ. 6,16), κατά τόν θεῖον Παῦλον.
Τόσον ἡ νηστεία, ἡ ὁποία εἶναι θεραπαινίς -ὑπηρέτρια τῆς μετανοίας, ὅσον καί ἡ προσευχή ἡ ὁποία εἶναι συνομιλία, διάλογος καί ἐπικοινωνία μέ τόν ζῶντα καί ἀληθινόν Θεόν, ἀποτελοῦν τόν βαθύτερον σκοπόν τοῦ σταδίου τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Προϋπόθεσις, βεβαίως, τῆς προσευχῆς εἶναι ἡ συντριβή καί ταπείνωσις τῆς καρδίας. Ὅταν προσευχώμεθα, θά πρέπῃ νά ἔχωμεν συνείδησιν τῆς ἀναξιότητος καί ἁμαρτωλότητός μας, ὡς ὁ Τελώνης τῆς σημερινῆς Εὐαγγελικῆς περικοπῆς. Ἀντιθέτως, θά πρέπῃ νά ἀποφεύγωμεν μέ κάθε τρόπον τήν προσευχήν τοῦ Φαρισαίου, ὡς μᾶς συμβουλεύει ὁ μελῳδός: «Μή προσευξώμεθα φαρισαϊκῶς, ἀδελφοί». Καί τοῦτο, διότι, ὡς λέγει ἡ Ἁγία Γραφή: «Κύριος γάρ ὑπερηφάνοις ἀντιτάσσεται, ταπεινοῖς δέ δίδωσι χάριν», (Παροιμ. 3,34). «Κρεῖσσον γάρ ἔστιν ἁμαρτάνοντα ἐπιστρέφειν ἤ κατορθοῦντα ἐπαίρεσθαι».
Παράδειγμα ταπεινώσεως ἀνεδείχθη καί ὁ σήμερον τιμώμενος μέγας Πατήρ τῆς Ἐκκλησίας Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, ἐπί τῇ μνήμῃ τῆς ἀνακομιδῆς τῶν λειψάνων αὐτοῦ. Οὗτος ὁ μέγας Πατήρ, «τό ὕψος ἡμῖν τῆς ταπεινοφροσύνης ὑπέδειξεν», ὡς λέγει ὁ ὑμνῳδός αὐτοῦ. Ὡς πρός τήν νηστείαν ὁ Ἅγιος Ἰωάννης λέγει: «νηστεία γάρ τῆς ψυχῆς ἐστι τροφή καί καθάπερ αὕτη ἡ σωματική τροφή πιαίνει τό σῶμα οὕτω καί ἡ νηστεία τήν ψυχήν ἐντονωτέραν ἐργάζεται. Κοῦφον αὐτῇ τό πτέρον (ἐλαφράν τήν κίνησιν) κατασκευάζει, μετάρσιον αὐτήν ποιεῖ, τά ἄνω φαντάζεσθαι προξενεῖ, ἀνωτέρα τῶν ἡδονῶν τοῦ παρόντος βίου ἀπεργαζομένη. Ἡ μέν νηστεία κουφότερον (λεπτότερον) ἐργαζομένη τόν λογισμόν, παρασκευάζει μετ’ εὐκολίας τό πέλαγος τοῦ παρόντος βίου διαπερᾶν», (Ὁμιλίαι 1,4 εἰς Γένεσιν).
Ἡ νηστεία, ἡ μετάνοια καί ἡ προσευχή, ἀγαπητοί μου, εἶναι τά ὅπλα τοῦ ἀγῶνος κατά τῶν παθῶν καί κατά τοῦ διαβόλου, τοῦ πατρός τοῦ ψεύδους καί τῆς πλάνης. Εἶναι τά πνευματικά ὅπλα, μέ τά ὁποῖα ἡ τόν Χριστόν ἐνδεδυμένη ψυχή θά δύναται νά ἀνθίσταται εἰς τούς ποικίλους πειρασμούς καί διωγμούς, ἕνεκεν τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ, ὡς λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος εἰς τόν μαθητήν αὐτοῦ Τιμόθεον. «Καί πάντες δέ οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ διωχθήσονται», (Β΄ Τιμ. 3,12). Ἀντιθέτως «πονηροὶ δέ ἄνθρωποι καὶ γόητες προκόψουσιν ἐπὶ τὸ χεῖρον, πλανῶντες καὶ πλανώμενοι.», (Β΄ Τιμ. 3,13).
Δεηθῶμεν τοῦ Κυρίου καί Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ καί μετά τοῦ ὑμνῳδοῦ εἴπωμεν: «Ταῖς ἐξ ἔργων καυχήσεσι, Φαρισαῖον δικαιοῦντα ἑαυτὸν κατέκρινας Κύριε, καὶ Τελώνην μετριοπαθήσαντα, καὶ στεναγμοῖς ἱλασμὸν αἰτούμενον, ἐδικαίωσας· οὐ γὰρ προσίεσαι, τοὺς μεγαλόφρονας λογισμούς, καὶ τὰς συντετριμμένας καρδίας, οὐκ ἐξουθενεῖς· διὸ καὶ ἡμεῖς σοὶ προσπίπτομεν, ἐν ταπεινώσει, τῷ παθόντι δι᾽ ἡμᾶς· Παράσχου τὴν ἄφεσιν καὶ τὸ μέγα ἔλεος». Ἀμήν.
Καλή καί εὐλογημένη Τεσσαρακοστή.
Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν εἰς τό κέρασμα καί εἰς τήν ἐν συνεχείᾳ παρατεθεῖσαν τράπεζαν ὁ Μακαριώτατος εἶχε τήν εὐκαιρίαν νά ἀκούσῃ ἐκ τοῦ Ἱερέως καί τῶν Ἐπιτρόπων θέματα ἀπασχολοῦντα τήν Κοινότητα καί νά δώσῃ ἀπαντήσεις περί τῆς διευθετήσεως καί ἐπιλύσεως αὐτῶν.
Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.
httpv://youtu.be/5-bVrApI6q8